Τεχνολογία-Επιστήμη
Κυριακή, 10 Φεβρουαρίου 2013 20:16

Νέα στοιχεία για τον αστεροειδή που εξολόθρευσε τους δεινόσαυρους

Διεθνής ερευνητική ομάδα από τα πανεπιστήμια της Γλασκώβης, του Άμστερνταμ και του Μπέρκλεϋ πιστεύουν πως προσδιόρισαν τους λόγους και την ακριβέστερη ημερομηνία της εξαφάνισης των δεινοσαύρων, η οποία συμπίπτει με την πρόσκρουση ενός αστεροειδή ή κομήτη στη Γη.

Διεθνής ερευνητική ομάδα από τα πανεπιστήμια της Γλασκώβης, του Άμστερνταμ και του Μπέρκλεϋ πιστεύουν πως προσδιόρισαν τους λόγους και την ακριβέστερη ημερομηνία της εξαφάνισης των δεινοσαύρων, η οποία συμπίπτει με την πρόσκρουση ενός αστεροειδή ή κομήτη στη Γη.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τεχνικές χρονολόγησης σε δείγματα πετρωμάτων και στάχτης και υπολόγισαν ότι οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν πριν από περίπου 66.038.000 χρόνια, με περιθώριο σφάλματος 11.000 χρόνια. Η τεχνική ονομάζεται «χρονολόγηση αργού-αργού» και βασίζεται στην κανονικότητα με την οποία το κάλιο αποσυντίθεται εντός του αργού για να προσδιορίσει την ηλικία του δείγματος.

Η έρευνα, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science, δίνει νέα πνοή στη συνεχιζόμενη συζήτηση για το αν οι δεινόσαυροι εξολοθρεύτηκαν αποκλειστικά λόγω της πρόσκρουσης, αν ήταν ήδη σε παρακμή, ή ακόμα αν η πρόσκρουση συνέβη 300.000 χρόνια μετά την εξαφάνισή τους.

Η θεωρία ότι για αυτή τη μαζική καταστροφή ήταν υπεύθυνη η σύγκρουση με έναν αστεροειδή ή κομήτη διατυπώθηκε πρώτη φορά τη δεκαετία του 1980 από τον φυσικό Λουίς Άλβαρεζ και τον γεωλόγο γιο του Βάλτερ. Σημάδια αυτής της πρόσκρουσης βρέθηκαν αργότερα κοντά στην πόλη Τσίκσελουμπ στο Μεξικό, με τη μορφή ενός γιγαντιαίου κρατήρα διαμέτρου 180 χιλιομέτρων. Ο αστεροειδής εκτιμάται πως είχε διάμετρο περίπου 10 χιλιομέτρων και η επακόλουθη έκρηξη απελευθέρωσε ένα δισεκατομμύριο φορές ισχυρότερη ενέργεια από τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ή αλλιώς ισοδύναμη με ένα τρισεκατομμύριο τόνους δυναμίτιδας.

Μεταγενέστερες έρευνες υποστήριζαν πως η πρόσκρουση συνέβη 180.000 με 300.000 χρόνια μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, και οι επιστήμονες άρχισαν να εξετάζουν άλλες περιπτώσεις και τοποθεσίες κρατήρων. Τώρα, χάρις στην υψηλής ανάλυσης ραδιομετρική χρονολόγηση των δειγμάτων, φαίνεται πως η αρχική θεωρία ήταν σωστή ως προς τη χρονολογία, αν και η σύγκρουση δεν ήταν ο αποκλειστικός παράγοντας της εξαφάνισης.

«Αποδείξαμε ότι η πρόσκρουση και η μαζική εξόντωση των δεινοσαύρων συνέπεσαν όσο περισσότερο μπορούμε με τις υπάρχουσες τεχνικές», δήλωσε ο γεωχρονολόγος Πωλ Ρεν, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Η σύγκρουση ήταν ξεκάθαρα η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, αλλά πιθανότατα δεν ήταν ο μοναδικός λόγος αυτής της εξόντωσης», πρόσθεσε.

Την περίοδο πριν την πρόσκρουση, δραματικές κλιματικές αλλαγές και ηφαιστιακές εκρήξεις έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο να φέρουν πολλά είδη οργανισμών στο χείλος της εξαφάνισης. Τα προγενέστερα αυτά φαινόμενα έκαναν το οικοσύστημα πολύ πιο ευαίσθητο, και η χρονολόγησή τους είναι η επόμενη πρόκληση των επιστημόνων, ώστε να κατανοήσουν καλύτερα πόσο γρήγορα κλιμακώθηκε αυτή η κατάσταση πριν ολοκληρωθεί με τη σύγκρουση του αστεροειδούς.