ΤΡΙΤΗ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 2003
ΔΙΚΗ 17Ν
ΤΡΙΤΗ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Α' ΜΕΡΟΣ
09:05 – 11:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλή σας μέρα. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Έχουμε απόντες; Ο κ. Τέλιος δεν μπορεί . Τι λέτε κ. Εισαγγελεύς;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να επιτραπεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον εκπροσωπείτε εσείς προσωρινά κ. Παπαδάκη. Έχουμε σταματήσει στις αξιολογήσεις.
Ο κ. Μυλωνάς έχει τον λόγο.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Το περίφημο πειστήριο Π 57 οι φωτογραφίες του παρακαλέσαμε να έρθουν και να επισημάνω και πάλι ότι ή την Πέμπτη ή την Παρασκευή είχε έρθει εδώ ένας αρμόδιος υπάλληλος είχε φέρει δύο κούτες με όλες τις φωτογραφίες των πειστηρίων. Ψάξαμε τέσσερα – πέντε άτομα δεν μπορέσαμε να βρούμε το Π 57. Μπορεί να κάναμε λάθος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συμφωνούμε. Μάλιστα τους το είπαμε χτες ειδικώς να μας το φέρουν.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Οι υποψίες με αυτά τα δεδομένα λιγάκι αυξάνονται και θα θέλαμε πολύ να τις βγάλουμε από τη μέση, αλλά δεν μας δίνεται η δυνατότητα. Γιατί ξέρετε, είναι το μόνο πειστήριο το οποίο δεν έχει καθόλου σαφή περιγραφή, είναι εντελώς αόριστη η περιγραφή του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το 57 ποιο είναι;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Είναι οι τρεις λευκές κόλλες με σχεδιαγράμματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κατάλαβα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Θα θέλαμε να βεβαιωθούμε ότι είναι η φωτογραφία από την αρχή μέσα, για να μην κάνουμε κάποιες άλλες σκέψεις που δεν είναι και τόσο τιμητικές για το έργο της προανάκρισης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι να πω. Ήρθε το ίδιο το πειστήριο, αλλά ήθελε ο κ. Μυλωνάς η Υπεράσπιση γενικά του κ. Τζωρτζάτου να δουν και τη φωτογραφία που τραβήχτηκε αμέσως εκείνη τη στιγμή. Αυτό –λέει- ότι εμείς κάνουμε σκέψεις για μετά που το βρήκαν.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Έχουμε κάποιες σκέψεις που θέλουμε βεβαίως να τις αντικρούσουμε και να φύγουν από τη μέση, αλλά πρέπει να ερευνήσουμε κι αυτό το ενδεχόμενο.
Να το πω άλλη μια φορά αν μου επιτρέπετε μια και έχουμε λίγο χρόνο τώρα: στα άλλα πειστήρια υπάρχει λεπτομερής περιγραφή στον κατάλογο με αναφορά του αρχικού κειμένου και του τελευταίου. Όλως παραδόξως στο συγκεκριμένο δεν υπάρχει καθόλου λεπτομέρεια στην περιγραφή. Λέει ότι βρέθηκαν τρεις λευκές κόλλες, τρία λευκά χαρτιά με σχεδιαγράμματα και σημειώσεις. Αυτές οι σημειώσεις, αυτά τα σχεδιαγράμματα μπορούν να έχουν οποιοδήποτε περιεχόμενο, δεν προσδιορίζονται επ’ ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλα θα εκτιμηθούν.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Αν προσκομιστεί μια φωτογραφία που να βεβαιωθούμε ότι έχει βγει τη στιγμή που εντοπίστηκε, εκεί τα πράγματα αλλάζουν. Αλλά με δεδομένο ότι ούτε αυτή τη φωτογραφία έχουμε, καταλαβαίνουμε κάνουμε κάποιες άλλες σκέψεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπορούμε να κάνουμε εμείς τίποτα. Ούτε να βγάλουμε φωτογραφίες, ούτε τίποτα. Ό,τι μας φέρνουν τα βλέπουμε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Να σημειώσω επίσης ότι περιμένουμε επί τρεις – τέσσερις μέρες να μας φέρει ο μάρτυς ο κ. Μακρής αν θυμάμαι καλά, από το ίδιο αναφερθέν πρωτόκολλο παράδοσης – παραλαβής του πειστηρίου. Για να δούμε μετά από πόσο χρονικό διάστημα το πήρε ο ίδιος. Γιατί βέβαια έχουμε ως δεδομένο ότι αυτή τη φωτοτυπία που έχουμε κι εμείς αυτή επεξεργάστηκε σε τελική μορφή, σε τελική ανάλυση το εργαστήριό του.
Όμως πότε πήρε αυτή τη φωτοτυπία το εργαστήριό του και τι διάστημα έχει μεσολαβήσει;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί τα λέτε αυτά τα πράγματα; Τι σημασία έχουν αυτά τα πράγματα που λέτε; Ο πραγματογνώμονας πήρε το πειστήριο το ερεύνησε από πλευράς επιστήμης και κατέληξε σε συμπεράσματα τα οποία τέθηκαν υπόψη μας. Επίσης το πειστήριο τέθηκε υπόψη ημών. Τα άλλα τι τα θέλετε;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κύριε Εισαγγελέα μην κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε, μην υποτιμάτε τη νοημοσύνη σας, προς Θεού. Είστε έξυπνος άνθρωπος. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Το δεύτερο πράγμα είναι ότι κάποια στιγμή πράγματι το εργαστήριο ερεύνησε αυτές τις τρεις σελίδες. Είναι όμως άλλο ζήτημα το αν αυτές οι σελίδες βρέθηκαν όντως μέσα στην Πάτμου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ρωτώ εγώ: εάν δεν μας φέρει ποτέ ο αστυνομικός αυτός, τι θα κάνουμε εμείς; Θα περιμένουμε επ’ άπειρο;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κατασκευάστηκαν; Τι πράγματα είναι αυτά; Όλα εκεί βρέθηκαν.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Όταν υπάρχει μια αόριστη περιγραφή ότι βρέθηκαν τρεις λευκές σελίδες με σημειώματα και με σχεδιαγράμματα, αυτό δεν μου λέει τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. συνήγορος ζήτησε κάτι ειδικά, το οποίο εάν μεν υπάρχει παρακαλέσαμε να το φέρουν. Αν δεν υπάρχουν δεν το φέρνουν. Τι να κάνουμε;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Το ενδεχόμενο της κατασκευής είναι. Υπάρχει κι ένα άλλο ενδεχόμενο να έχει βρεθεί αλλού αυτό το έγγραφο και να έχει μεταφερθεί αργότερα. Υπάρχουν πολλά ενδεχόμενα τα οποία πρέπει να ερευνήσουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πρέπει όμως να προσβάλλετε την έκθεση επί πλαστότητι πρώτα, η οποία λέει ότι βρέθηκε και παραδόθηκε εκεί. Τέλος πάντων. Δεν πειράζει.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Η κατάθεση των πειστηρίων λέει ότι βρέθηκαν τρεις λευκές κόλλες με σημειώματα, με χειρόγραφες σημειώσεις και σχεδιαγράμματα, χωρίς καμία άλλη περιγραφή. Ενώ σε όλα τα άλλα πειστήρια υπάρχει η λεπτομερής αναφορά. Λέει ότι βρέθηκε το σημείωμα τάδε που ξεκινάει με τη φράση «Α› και τελειώνει με τη φράση «Β›. Γιατί ειδικά σε αυτό το πειστήριο δεν υπάρχει καμία περιγραφή; Δεν πρέπει να το ερευνήσουμε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό είναι τμήμα του σχολιασμού των αποδείξεων φυσικά, έστω και με την ατέλεια που ήρθαν, όπως εντοπίζετε ότι δεν έχει φωτογραφία.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ναι αλλά πριν προβώ εγώ σε κάποιο αρνητικό σχολιασμό για το έργο της Αστυνομίας, δεν πρέπει να έχω στα χέρια μου όλα τα στοιχεία, μήπως κάνω κι εγώ κάποιο λάθος;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς το ζητήσαμε. Εφόσον δεν μας το έδωσαν, τι άλλο να κάνουμε. Δηλαδή να σταματήσουμε το δικαστήριο και να περιμένουμε την Αστυνομία αν ποτέ θα μας το φέρει; Να είμαστε και λίγο πρακτικοί. Εμείς θεωρούμε ότι δεν υπάρχει πια, αφού δεν το έφεραν.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Έχουμε ένα συνδυασμό από κάποιες επιμέρους ενδείξεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θεωρούμε ότι δεν υπάρχει φωτογραφία.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Φωτογραφία δεν έχει βρεθεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι να κάνουμε;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε μου επιτρέπετε δυο κουβέντες; Κύριε συνήγορε όταν αποκαλύφθηκε η εγκληματική δράση και διαπιστώθηκε στη γιάφκα αυτή η ύπαρξη πραγμάτων που συνδέονται με την εγκληματική αυτή δραστηριότητα, τότε, όλα τα πράγματα εκείνα κατασχέθηκαν.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Και όλα φωτογραφήθηκαν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Περιμένετε. Ακολούθως τα κατασχεθέντα επέστρεψαν υπό τη βάσανο της επιστήμης. Ερευνήθηκαν όλα αυτά τα πράγματα. Μετά την έρευνα συντάχθηκαν οι εκθέσεις, οι οποίες πιστοποιούν αυτά τα οποία λέμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επειδή δεν με ενδιαφέρουν τα άλλα, θα τα εκτιμήσουμε. Δεν μας την έδωσε τη φωτογραφία.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Από την αρχή έχω επισημάνει και επιμένω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό το πειστήριο βρέθηκε εκεί. Δεν είπατε ότι «ξέρετε εγώ...
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Το είπα από την αρχή. Τότε δεν με παρακολουθείτε. Το είπα από την αρχή ότι ξέρετε, για το συγκεκριμένο πειστήριο υπάρχει ένα πρόβλημα. Γιατί ενώ σε όλα τα άλλα πειστήρια στον κατάλογο των κατασχεθέντων υπάρχει λεπτομερής περιγραφή οπότε δεν χρειάζεται ίσως και η φωτογραφία όταν από την αρχή περιγράφεται λεπτομερώς το περιεχόμενο. Εγώ από την αρχή το έχω επισημάνει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς λοιπόν στο σχολιασμό που θα κάνετε θα πείτε ότι δεν είναι αυτό το χαρτί, ή είναι αυτό το χαρτί, ή αμφιβάλλω ότι είναι αυτό το χαρτί. Αλλά δεν έχουμε φωτογραφία. Τη ζητήσαμε και δεν μας την έδωσαν.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε για να κάνω υπεύθυνα και σοβαρά τη δουλειά μου, πρέπει να βεβαιωθώ πρώτα ότι δεν υπάρχουν αυτά τα στοιχεία. Γιατί αν μου προσκομιστεί έστω και τώρα μια φωτογραφία από την οποία να προκύπτει ότι την ημέρα που μπήκαν μέσα στο διαμέρισμα της οδού Πάτμου φωτογράφισαν αυτό το πειστήριο οπότε δεν χρειάζεται η λεπτομερής περιγραφή, δεν θα μπορώ να αναπτύξω τον ισχυρισμό μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ σας δίνω τον λόγο για σχολιασμό. Αν θέλετε εγώ προχωρώ τη διαδικασία μου.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ας προηγηθεί ο κ. Παπαδάκης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όπως θέλετε. Εσείς θα κάνετε το σχολιασμό σας και μέσα στα πλαίσια του σχολιασμού είναι κι αυτά βέβαια τα οποία λέτε. Μπορείτε να αμφισβητήσετε το πειστήριο, τη γνησιότητα, ότι πράγματι έγινε καλά η δουλειά, όλα. Τις φωτογραφίες όπως ξέρετε, πλεοναστικά τις έκαναν. Δεν λέει πουθενά ότι πηγαίνω στον τόπο, φωτογραφίζουν.
Σύνταξη εκθέσεως κάνουν. Αν η έκθεση έχει αυτές τις ατέλειες τις οποίες επισημαίνετε, θα το εκτιμήσει το δικαστήριο αν είναι αυτό ή αν το έβαλαν από κάπου αλλού. Αυτά θα τα δούμε όμως. ¶μα δεν μου φέρνουν φωτογραφία θα σταματήσει η διαδικασία εδώ και θα περιμένουμε; Του τη ζήτησα εδώ πέρα και τον παρακάλεσα να μου τη δώσει. Δεν μου την έδωσε. Αν δεν τη φέρνουν, τι θα κάνω; Θα σταματήσω να δικάζω και θα περιμένω μέχρι το Γενάρη;
Ο κ. Παπαδάκης έχει τον λόγο.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Πάνω σε αυτό δύο λόγια μονάχα, καμία πρόθεση καθυστέρησης της δίκης δεν υπάρχει. Για μας δεν υπάρχει μεγαλύτερο συμφέρον δικονομικό από αυτό που είπατε πριν, να θεωρηθεί ότι δεν υφίσταται φωτογραφία τέτοια, για να πούμε κι εμείς δεν υφίσταται πειστήριο τέτοιο εφόσον η έκθεση δεν αναφέρεται στο περιεχόμενο των χειρογράφων σημειώσεων και οποιοσδήποτε μπορεί εκ των υστέρων να βάλει ένα έγγραφο και να πει αυτό ήταν που εννοούσαμε τότε.
Χάριν καλόπιστης διεξαγωγής της δίκης και από την υποχρέωσή μας αυτή, κάθε μέρα θυμίζουμε την ανάγκη να έρθει αυτή η φωτογραφία εδώ. Μπορεί βέβαια εσείς να λέτε ότι για μας δεν υπάρχει, αλλά εδώ πέρα έχουν εισαχθεί νέα ήθη περιμένω ότι σε μια μέρα, σε μια εβδομάδα, κάποτε, αν υπάρχει αυτή η φωτογραφία θα έρθει. Εμείς έως τότε δεν ξαναλέμε τίποτα και επιφυλασσόμαστε πια στην αξιολόγησή του να προσβάλλουμε ό,τι πρέπει να προσβάλλουμε.
Έρχομαι στο θέμα της αξιολόγησης της κατάθεσης του κ. Γιαννακούρη. Πρώτα από όλα θα ήθελα να πω ότι τα δύο αποτυπώματα του Βασίλη Τζωρτζάτου στο βιβλίο «Who is who της αλλαγής› και στο πηλίκιο του αστυνομικού αντίστοιχα και γνήσια υποτιθέμενα, δεν προσθέτουν κανένα αποδεικτικό βάρος δυσμενές εναντίον του, πέραν μιας αμυδρής ένδειξης συμμετοχής την περίοδο που ο ίδιος ομολογεί ότι συμμετείχε, εάν υποθέσουμε ότι προϊόν της συμμετοχής του ήταν η επαφή του με τα αντικείμενα αυτά.
Αλλά και με τη δυσμενέστερη ακόμη εκδοχή το μεν βιβλίο έχει κυκλοφορήσει από το 1981 ήταν σαφής ο μάρτυρας και το έχει καταθέσει και ανακριτικά ότι ο χρόνος της επίθεσης των δαχτυλικών αποτυπωμάτων δεν είναι δυνατό να προσδιοριστεί και ότι τα δαχτυλικά αποτυπώματα δεν εξαλείφονται σε τόσο σύντομα χρονικά διαστήματα, οι αναγωγές δηλαδή χρονικών διαστημάτων και περιόδων που δαχτυλικά αποτυπώματα φθίνονται, ανάγονται σε πάνω από 100 χρόνια, άρα ένα αποτύπωμα είναι πιθανό να έχει μπει πριν από 20 ή πριν από 15 χρόνια στα αντικείμενα αυτά, σε ό,τι αφορά το βιβλίο από το 1981.
Σε ό,τι αφορά το πηλίκιο αν αυτό πράγματι προέρχεται από το αστυνομικό Τμήμα του Βύρωνα υπάρχει ένα χρονικό διάστημα τετραετίας από τον Αύγουστο του 1988 που έγινε η ληστεία εκεί μέχρι το 1992 που ο Τζωρτζάτος δέχεται ότι ανήκε στην Οργάνωση, εφόσον αυτό το πηλίκιο ανήκε στην κατοχή της, είναι λογικό κάποια στιγμή να το έπιασε και ο ίδιος.
Εάν υπήρχαν αποτυπώματά του σε ακίνητα σημεία, σε σταθερά σημεία στη γιάφκα εκεί πέρα πραγματικά θα ήταν ίσως κάτι διαφορετικό. Αλλά τέτοιο πράγμα δεν υφίσταται.
Ακόμη είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι και στα δύο αντικείμενα δεν είναι μόνο τα αποτυπώματα του Τζωρτζάτου, αλλά είναι κι άλλων. Στο βιβλίο για παράδειγμα είναι μεταξύ άλλων ενός κατηγορουμένου που παραδέχεται τη συμμετοχή του επίσης στην Οργάνωση του Σάββα Ξηρού μέχρι το τέλος, στο πηλίκιο επίσης υπάρχουν πολλαπλά αποτυπώματα τα οποία ασχέτως του αν δεν έχουν ταυτοποιηθεί έγινε δεκτό από τον κ. Γιαννακούρη ότι υπάρχουν και άλλωστε φαίνονται και στις φωτογραφίες ακόμη και με γυμνό οφθαλμό.
Συνεπώς είναι δύο αντικείμενα τα οποία πέρασαν από πάρα πολλά χέρια. Βρέθηκαν στο δωμάτιο Νο 6 που ήταν η αποθήκη της Οργάνωσης και μάλιστα το ένα από αυτά σε μια σακούλα μαζί με άλλα βιβλία κλπ. Μικρή η βαρύτητα των στοιχείων αυτών καθ’ εαυτών.
Όμως σε ό,τι αφορά την κατάθεση του μάρτυρα και την εν γένεια διαδικασία θα πρέπει κανείς να σημειώσει τα εξής πράγματα: το κυριότερο είναι ότι αν και ο μάρτυρας με πολύ μεγάλη ευχέρεια παρέθεσε εδώ ότι είναι δυνατό να κάνει παραβολή και ταυτοποίηση, προσφερόμενος μάλιστα κάποια στιγμή να την κάνει και ενώπιόν σας, αλλά δεν την έκανε. Ήρθε σε αντίφαση με μια τοποθέτηση την οποία πολλές φορές έκανε σε ερώτηση, ότι η πραγματογνωμοσύνη είναι χρονοβόρα, χρειάζεται ιδιαίτερες διαδικασίες κλπ.
Τίθενται διάφορα ερωτήματα εδώ: γιατί οι ανακριτικές και οι προανακριτικές Αρχές οι οποίες αλλού διέταξαν πραγματογνωμοσύνες εν ριπή οφθαλμού καταργώντας δικονομικά δικαιώματα, καταργώντας γνωστοποιήσεις, τεχνικούς συμβούλους κλπ., εδώ πέρα δεν το έκαναν.
Αν υποθέσουμε ότι αποτελεί πρακτική να μην γίνεται πραγματογνωμοσύνη όπου δεν αμφισβητούνται τα αποτυπώματα σε άλλες υποθέσεις, παρά το γεγονός ότι προβλέπεται ρητά η αρμοδιότητα της Δ/νσης Εγκληματολογικών Ερευνών και του Τμήματος Εξερευνήσεων να προβαίνουν σε πραγματογνωμοσύνες από το άρθρο 60 παρ. 4 του Προεδρικού Διατάγματος 342/77 γεννάται το ερώτημα αν σε μία υπόθεση κορυφαίου ενδιαφέροντος όπως αυτή της 17Ν και με δεδομένο ότι κάποιοι τουλάχιστον αμφισβήτησαν τα δαχτυλικά τους αποτυπώματα, για ποιο λόγο δεν διατάχθηκε πραγματογνωμοσύνη.
Είναι το ίδιο να σου στέλνει μια επιστολή για παράδειγμα η Εφορία και να σου λέει «χρωστάς τόσα› και να ζητάς εκκαθαριστικό και να μην σου στέλνει εκκαθαριστικό; Φαντάζομαι όχι. Θα ενοχλούσε τον καθένα από εσάς. Έτσι με ενοχλεί κι εμένα το γεγονός ότι υπάρχει ένα έγγραφο στη δικογραφία που λέει «Ταυτίζονται τα αποτυπώματα›, ζητώ να γίνει η πραγματογνωμοσύνη, για να μου δείξει που και πως ταυτίζονται και δεν γίνεται πραγματογνωμοσύνη.
Τον άσσο από το μανίκι τον έχει βέβαια ο μάρτυρας και φέρνει εδώ πέρα ένα μέγεθος εκτύπωσης από computer το οποίο δείχνει 14 ομόλογα σημεία, όταν προηγούμενα αδυνατεί να κάνει ταύτιση στο φυσικό μέγεθος ενώπιόν σας, παρ’ ότι λέει ότι στο φυσικό την έκανε στα εργαστήρια, όταν αδυνατεί να κάνει ταύτιση στη μεγέθυνση που του έδωσα, έχει όμως το μεσαίο μέγεθος εδώ πέρα και το φέρνει και είναι αυτά που λέω τα νέα ήθη τα οποία εισάγονται και σε αυτή τη δίκη να έρχεται ο καθένας και ανάλογα με την εξέλιξη της δίκης κατά το δοκούν να φέρνει διάφορα πράγματα.
Βεβαίως επιφυλάσσομαι γι’ αυτό το έγγραφο όταν μπορέσω να το μελετήσω, διότι το αντίγραφο που πήρα δεν είναι ευκρινές να έχω την ανάλογη απάντηση.
Ένα άλλο σημείο στο οποίο ο μάρτυρας νομίζω ότι δεν έπεισε το δικαστήριο, είναι η δυνατότητα παραγωγής και διαπίστωσης πλαστών αποτυπωμάτων. Ο μάρτυρας έκανε μια προσπάθεια η οποία δεν νομίζω ότι αποσκοπούσε σε κάποια συγκεκριμένη σκοπιμότητα για τη δίκη αυτή, το είπε και θέλω να πιστεύω ότι δεν θέλησε να πει δημοσίως πράγματα τα οποία έχουν να κάνουν με αστυνομικές πρακτικές και με μεθόδους οι οποίες αν ακουστούν από κάποιους άλλους ανθρώπους ενδεχομένως να δημιουργήσουν προβλήματα στην εξιχνίαση εγκλημάτων περαιτέρω.
Ήρθε όμως σε αντίθεση με όλους τους συγγραφείς της βιβλιογραφίας γύρω από το θέμα της εξερεύνησης των δαχτυλικών αποτυπωμάτων με τον Γαρδίκα, με τον Αλεξιάδη, με τον Τίτο. Όλοι αυτοί λένε και μάλιστα όχι ότι συνέβαινε παλιά, αλλά ότι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, ότι υπάρχει δυνατότητα κατασκευής πλαστών αποτυπωμάτων.
Μας είπε για τον ιδρώτα ο οποίος αποτελεί το διαφοροποιό στοιχείο ανάμεσα σ’ ένα φυσικό αποτύπωμα και σ’ ένα τεχνητό σ’ ένα πλαστό, όμως ο ιδρώτας αφ’ ενός μεν δεν διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο έτσι ώστε αυτός που έχει κατασκευάσει το πλαστό με το δικό του ιδρώτα μπορεί να προσδώσει στο δαχτυλικό πλαστό αποτύπωμα ιδιότητες τέτοιες, που να το καθιστούν να φαίνεται γνήσιο.
Το δεύτερο είναι ότι η διάγνωση στο μέτρο που είναι εφικτή της γνησιότητας ή της πλαστότητας ενός αποτυπώματος, με δεδομένο και το ότι η ανάδειξή του με τη σκόνη που χρησιμοποιείται δεν γίνεται πλήρης και αυτό αποδείχθηκε με την τελευταία ερώτηση με τη φωτογραφία του πηλικίου όπου έχει χαθεί ένα μεγάλο μέρος της επιφάνειας των αποτυπωμάτων από τη σκόνη, απαιτεί μια διαφορετική μέθοδο. Τη μέθοδο της ποροσκόπησης, η οποία κι αυτή δεν εφαρμόστηκε στη συγκεκριμένη έρευνα η οποία διεξήχθη.
Από εκεί και πέρα έμεινε ακόμη το ερώτημα για την πρακτική η οποία ακολουθείται σε ό,τι αφορά τα κριτήρια απόδειξης της ταυτοποίησης των δακτυλικών αποτυπωμάτων. Ο μάρτυρας μίλησε για 12 σημεία, του έγιναν ερωτήσεις, θα σας καταθέσω και τα έγγραφα. Υπάρχουν χώρες οι οποίες δίνουν ταύτιση με 12 σημεία, χώρες που δίνουν με 16, χώρες που δίνουν με 17, όπως είναι η Αγγλία, η Γαλλία και η Κύπρος.
Υπάρχουν και κριτήρια ποιοτικά, όπως ο ίδιος ο μάρτυρας παραδέχτηκε, ότι δηλαδή δεν είναι αρκετά τα 12 σημεία, αλλά απαιτείται και η σύμπτωση συγκεκριμένων ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών ομολόγων σημείων. Τέτοια σημεία δεν έχει το έγγραφο το οποίο έφερε, έχει δώσει 14 σημεία. Το γεγονός ότι προχώρησε πέραν των 12 καταδεικνύει το ότι δεν θεωρεί ικανό τον αριθμό αυτό, δεν υπάρχει κατάδειξη ποιοτικών σημείων τα οποία ταυτίζονται και βεβαίως από τα έγγραφα τα οποία έχω και θα σας κάνω μια διευκρίνιση γι αυτά, προκύπτει κατά τη γνώμη μου το αντίθετο: Υπάρχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά σημεία τα οποία δεν ταυτίζονται.
Έχω μία εκκρεμότητα λοιπόν από χτες να σας καταθέσω τις μεγεθύνσεις αυτές και είναι στη διάθεσή σας. Σκέφτηκα όμως να τα καταθέσω αφού προηγουμένως επισημειώσω πάνω στα έγγραφα αυτά και καταδείξω τα σημεία των χαρακτηριστικών ανομοιοτήτων προκειμένου τα έγγραφα αυτά να κατατεθούν με έναν τρόπο σχολιασμένα στο Δικαστήριό σας για να έχει μία ευχερέστερη εικόνα και δυνατότητα ταυτοποίησης σε ό,τι αφορά τα συγκεκριμένα αυτά αποτυπώματα.
Λοιπόν με τις σκέψεις αυτές θεωρώ ότι δεν έχει πείσει ο μάρτυρας και η διαδικασία ως προς τη γνησιότητα των αποτυπωμάτων και την ακρίβεια του τρόπου ταυτοποίησής τους, επιφυλάσσομαι σε συνεννόηση με τους συναδέλφους να προτείνουμε κι εμείς αίτημα διενέργειας πραγματογνωμοσύνης διότι απεδείχθη ότι μάλλον απαιτούνται ιδιαίτερες γνώσεις τέχνης, εφόσον αμφισβητείται η διά γυμνού οφθαλμού δυνατότητα ταυτοποίησης είτε στο φυσικό μέγεθος είτε στο μεγαλύτερο από το Δικαστήριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σκεφτείτε όμως πριν την κάνετε αυτή την ένσταση, ποιος θα κάνει την πραγματογνωμοσύνη, γιατί το διερευνήσαμε, το ψάξαμε και δεν ξέρει κανένας. Χτες μας το είπαν.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, επαναφέρουμε το αίτημά μας να μας γνωστοποιηθεί ο τρόπος λήψεως αίματος από τον Σάββα Ξηρό για τη διασταύρωση του DNA του σχετικά με την απόπειρα στην κατοικία του Γερμανού Πρέσβη. Με δεδομένο ότι αρνήθηκε να χορηγήσει αίμα και αυτό έπρεπε να αξιολογηθεί αντίστοιχα από το Δικαστήριό σας, βρέθηκε μία ταυτοποίηση του DNA που σημαίνει ότι από κάπου πήραν αίμα και αυτό ακριβώς θα ήθελα να το πληροφορηθούμε διότι ενδεχομένως να γεννώνται και κάποιες αξιώσεις μας κατά των προσώπων που χορήγησαν το αίμα αυτό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο ίδιος ομολογεί την παρουσία του εκεί.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: ¶λλο αυτό, αυτό είναι το νομικό ζήτημα και δεν την αμφισβητεί την παρουσία του. Όμως υπάρχει ένα θέμα διαδικασίας, κάποια πράγματα πρέπει να τηρούνται, εμείς βγάζουμε και κάποια συμπεράσματα αντίστοιχα για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν κάποιες υπηρεσίες. Από πού δόθηκε το αίμα αυτό, αυτό θέλουμε να πληροφορηθούμε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Βρέθηκε το αίμα του εκεί πέρα...
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Όχι κ. Εισαγγελέα δεν είναι έτσι απλό, σας είπα ότι εμείς δεν αμφισβητούμε τη συμμετοχή του, οι δικές μας αντιρρήσεις έχουν σχέση με τη διαδικασία, είναι ένας θεσμός καινούργιος. Εάν περάσει έτσι χωρίς κανέναν προβληματισμό αυτή η διαδικασία, τελικά θα βουτάνε κάποιον άνθρωπο, ενδεχομένως θα τον υπνωτίζουν, θα του παίρνουν αίμα και θα κάνουν διασταύρωση DNA. Εμείς δε θα τ’ αφήσουμε έτσι, πιθανολογούμε από πού το βρήκαν το αίμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί να κάνουμε; Να κάνουμε προανάκριση εμείς εδώ μέσα; Κάντε μια μήνυση.... Αυτό το πράγμα οικοδομεί τη Δίκη. Όταν λέει ο ίδιος ότι «ναι, εγώ ήμουν εκεί και έκανα εγώ....›.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Αυτό είναι ένα θέμα που αφορά το Δικαστήριό σας, ότι ομολογεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επειδή περιοριζόμαστε σε αυτά που αφορούν το Δικαστήριο, να κάνετε μια μήνυση, να κάνετε μια αγωγή, να κάνετε οτιδήποτε, αλλά εδώ δε θα κάνουμε προανάκριση.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Όταν έχουμε ένα πόρισμα το οποίο λέει ότι το αίμα που βρέθηκε στο Γερμανό Πρέσβη, υπάρχει ταύτιση του DNA, να πληροφορηθούμε υποτυπωδώς πώς βρέθηκε αυτό το αίμα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από πού να το μάθουμε;
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δηλαδή μπορεί να είναι και κάποιο άλλο αίμα....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πείτε μου συγκεκριμένα τί θέλετε να κάνουμε για να το μάθουμε αυτό.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Νομίζω ότι ο κ. Εισαγγελέας με ένα τηλεφώνημα όπως συνηθίζει και το κάνει στα διαλείμματα, μπορεί να πληροφορηθεί από πού βρέθηκε αυτό το αίμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το έννομο συμφέρον είναι η προστασία της προσωπικότητας. Δε μπορείς να μου παίρνεις αίμα χωρίς να μου το πεις.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Των προσωπικών δεδομένων του Σάββα Ξηρού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι τα προσωπικά δεδομένα. «Πώς μου πήρατε αίμα χωρίς να το ξέρω εγώ ή χωρίς να συναινέσω εγώ;› Διότι υπάρχει, μας λέει ο κ. Αγιοστρατίτης, το προηγούμενο της άρνησης. «Αρνήθηκα› λέει, «να δώσω αίμα›. Αφού αρνήθηκε, πού το βρήκατε εσείς;
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δεν υπάρχει τέτοια απόφαση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα το δει ο κ. Εισαγγελεύς επομένως και θα σας δώσει την πληροφορία. Φυσικά κι εγώ θέλω να σας προστατεύσω και οπωσδήποτε ο κατηγορούμενος, πέραν του τεκμηρίου της αθωότητος, είναι κι ένα πρόσωπο που ακόμη και αν είναι ένοχος έχουμε την υποχρέωση να τον σεβόμαστε. Υπάρχει ένα βούλευμα, όπως μου θέτουν οι κύριοι συνάδελφοι υπόψη, αλλά δεν ξέρουμε για ποιους, για το DNA.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Αυτό είναι αργότερα. Η διασταύρωση αυτή του DNA έγινε πολύ νωρίτερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή αργότερα δόθηκε;
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Υπάρχει βούλευμα αργότερα. Όταν έγινε η ταυτοποίηση του DNA δεν υπήρχε τέτοια βούλευμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ δεν πάει η αρχή της έγκρισης που έχει το αστικό δίκαιο;
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Δε λύνει το πρόβλημα, εμάς μας ενδιαφέρει το διαδικαστικό μέρος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συναίνεση-έγκριση, υπάρχει θεσμός στο αστικό δίκαιο, δεν πάει εδώ. Λοιπόν, μπορούμε να προχωρήσουμε. Κύριε Εισαγγελεύ, κάτι έχετε ζητήσει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ναι κ. Πρόεδρε, την εξέταση του μάρτυρος.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, συμπληρωματικά προς όσα είπε ο κ. Παπαδάκης, πρώτα με δύο σύντομες νομικές επισημάνσεις. Νομίζω από την πορεία της εξέτασης του κ. Γιαννακούρη, προέκυψε σαφέστατα ότι ο ίδιος ακόμα κι αν δεν είχε υπογράψει κάποια έκθεση προανακριτική ή ανακριτική, σαφώς είχε ασκήσει ανακριτικά καθήκοντα.
Επισημαίνω λοιπόν ότι με δεδομένο ότι το άρθρο 211 μιλά για ανακριτικά καθήκοντα και όχι στενά για υπογραφή και σύνταξη εκθέσεων, θεωρούμε ότι κακώς εξετάστηκε ο συγκεκριμένος μάρτυρας γιατί παραβιάστηκε το άρθρο 211 με δεδομένο ότι ο συγκεκριμένος μάρτυρας όπως ανέφερε ήταν παρών, ήταν ο προϊστάμενος. Θεωρούμε λοιπόν και θέλω να το επισημάνω και πάλι στο σχόλιό μου, ότι ο κ. Γιαννακούρης σαφώς και εμπίπτει στο άρθρο 211 γιατί έχει ασκήσει ανακριτικά καθήκοντα, ακόμα κι αν δεν έχει υπογράψει μία έκθεση, γιατί ο ίδιος κατέθεσε ότι ήταν ο προϊστάμενος, επέβλεπε κι ήταν παρών στο έργο των άλλων ανακριτικών υπαλλήλων. Αυτή είναι η πρώτη μου νομική επισήμανση γιατί ξέρετε, δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στην τήρηση της διαδικασίας, των δικονομικών τύπων και των κανόνων που ισχύουν βάσει του Κ.Ποιν.Δ., βέβαια και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Σε ερώτημα του κ. Προέδρου προς τον μάρτυρα, αναδείχθηκε ένα ζήτημα. «Θα είχε κάποια διαφορά αν υπήρχε μία πραγματογνωμοσύνη για το περιεχόμενο, για τον τρόπο που ελέχθησαν τα δύο πειστήρια που αφορούν τον κ. Τζωρτζάτο;› αναρωτήθηκε εύστοχα ο κ. Πρόεδρος. Αν κατάλαβα καλά από την απάντηση που έδωσε ο μάρτυρας, ο κ. Πρόεδρος συμπέρανε ότι δεν υπάρχει διαφορά, είτε είχαμε μία γραπτή πραγματογνωμοσύνη....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δε συμπέρανε ο Πρόεδρος, αυτό κατέθεσε ο μάρτυρας.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Το ίδιο είναι κ. Πρόεδρε. Ο πυρήνας του νομικού μου προβληματισμού είναι ο εξής: Κατά την άποψή μου σαφώς υπάρχει μία τεράστια διαφορά, είναι ένα εντελώς διαφορετικό ζήτημα αν είχαμε εγκαίρως στα χέρια μας μία έκθεση πραγματογνωμοσύνης την οποία με την ησυχία μας θα μπορούσαμε να μελετήσουμε, να αναζητήσουμε άλλους αρμόδιους, τεχνικούς συμβούλους να μας πουν μια γνώμη και εντελώς άλλο πράγμα το ακροατήριο να έρχεται κάποιος και να αναπτύσσει κάποια θέματα και μάλιστα παρά τις ερωτήσεις του κ. Παπαδάκη, να μη διευκρινίζει κάποια συγκεκριμένα ζητήματα.
Ειδικότερα θέλω να επισημάνω ότι είναι ένα εντελώς άλλο πράγμα να έχουμε είτε ένα έγγραφο είτε μια προφορική βεβαίωση ότι ναι, ταυτοποιούνται τα αποτυπώματα που βρέθηκαν στο πηλίκιο ή στο βιβλίο με αυτά του κ. Τζωρτζάτου, είναι εντελώς λοιπόν άλλο πράγμα να έχουμε το συμπέρασμα, το διά ταύτα μιας έρευνας που έχει διεξαχθεί και είναι εντελώς άλλο πράγμα να έχουμε μπροστά μας από πριν σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα που είναι αναγκαίο για την προετοιμασία της υπεράσπισής μας το κείμενο μιας πραγματογνωμοσύνης από την οποία θα προκύπτει ο τρόπους που έγινε η έρευνα, το ποια είναι αυτά τα 14, νομίζω ανέφερε ο μάρτυρας, σημεία τα οποία ταυτίζονται και ακόμα πιο συγκεκριμένα, τα επιπρόσθετα στοιχεία τα οποία απαιτούνται για τη διερεύνηση της ταυτοποίησης ή μη των δακτυλικών αποτυπωμάτων.
Είναι τα 4-5 σημεία που ανέφερα στην ερώτησή μου χθες, να μην τα επαναλάβω. Είναι λοιπόν εντελώς διαφορετικό ζήτημα κι έχει πολύ μεγάλη σημασία για την υπεράσπιση, το να ξέρουμε πώς ενήργησε ο ερευνητής την ταυτοποίηση των αποτυπωμάτων, πώς ακριβώς συνέκρινε και αν και πώς ερεύνησε τα επιπρόσθετα στοιχεία τα οποία είναι απαραίτητα για την ταυτοποίηση αυτή.
Βεβαίως εδώ, με τον τρόπο που έγινε αυτή η έρευνα, έχουμε μία παραβίαση του άρθρου 6 παρ. 3β της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο επιτάσσει να έχει ο κατηγορούμενος τα αναγκαία μέσα και τις ευκολίες για την προετοιμασία της Υπεράσπισής του. Θέλω να θυμίσω και πάλι ότι ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος με τον πρώτο υπερασπιστή του, τον κ. Παπαδάκη, σε ανύποπτο χρόνο, αρχές Νοεμβρίου αν θυμάμαι καλά, είχε ζητήσει να γίνει πραγματογνωμοσύνη και να διερευνηθεί από τότε και να αποτυπωθεί γραπτώς σε πραγματογνωμοσύνη το αν προκύπτει αυτή η ταυτοποίηση των αποτυπωμάτων.
Με τον τρόπο που έγινε η ταυτοποίηση στο ακροατήριο και χωρίς λεπτομερή ανάπτυξη των συγκεκριμένων στοιχείων που την πιστοποιούν, θεωρούμε ότι δεν είχαμε δυνατότητα να αντικρούσουμε τα επιχειρήματα και δεν είχαμε γενικότερα τις αναγκαίες ευκολίες και τα μέσα που επιτάσσει το άρθρο 6 παρ. 3β της ΕΣΔΑ.
Έρχομαι σε ένα τελευταίο ζήτημα και θέλω να εξηγήσω μια και το έθεσε και ο κ. Εισαγγελέας, γιατί προβληματιζόμαστε έντονα σχετικά με το τρίτο πειστήριο, το πειστήριο Π57. Εδώ λοιπόν έχουμε μία σειρά από δεδομένα, μία σειρά από ενδείξεις, που μας κάνουν να προβληματιζόμαστε έντονα. Σύντομα θέλω να πω ποιες είναι αυτές: Για το καπέλο και για το βιβλίο ξέραμε πιο πριν ότι κάτι τρέχει σε σχέση με τον κ. Τζωρτζάτο. Δεν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο με το πειστήριο Π57. Μόλις στις 19 Μαΐου, ενώ είχε ξεκινήσει δυόμισι μήνες η παρούσα Δίκη, μάθαμε διαβάζοντας μία έκθεση γραφολογικής πραγματογνωμοσύνης, ότι το πειστήριο Π57 αποτελεί προϊόν γραφής του κ. Τζωρτζάτου.
Έχουμε λοιπόν έναν αιφνιδιασμό, για πρώτη φορά στις 19 Μαΐου μαθαίνουμε ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα όσον αφορά τον κ. Τζωρτζάτο σχετικά με το πειστήριο Π57 και βέβαια στην έκθεση γραφολογικής πραγματογνωμοσύνης επισυνάπτονται φωτοαντίγραφα τριών σελίδων όπου υπάρχουν κάποιες χειρόγραφες σημειώσεις και υπάρχουν κάποια σχεδιαγράμματα. Αυτό είναι δεδομένο κι έχουμε βέβαια και ως δεδομένο ότι αυτό το σχεδιάγραμμα το ερεύνησε το αρμόδιο τμήμα, το Τμήμα Γραφολογίας στην υπηρεσία της αστυνομίας που ασχολείται με αυτά τα ζητήματα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, έχω την εξής εντύπωση: Ο σχολιασμός αυτός έγινε όταν κατέθεσε ο κ. Μακρής, δεδομένου ότι το έγγραφο αυτό απετέλεσε ζήτημα ερεύνης γραφολογικής.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δεν αναφέρομαι στο γραφολογικό μέρος.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ο κ. Γιαννακούρης του οποίου σχολιάζουμε αυτή τη στιγμή την κατάθεση, δεν ασχολήθηκε καθόλου από πλευράς αποτυπωμάτων με το έγγραφο αυτό, αντιθέτως είπε ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχουν καθόλου αποτυπώματα. Δε μπορώ να καταλάβω γιατί σχολιάζουμε αυτό το έγγραφο σε σχέση του μάρτυρα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά λέγει ο κ. Εισαγγελεύς. Αυτό το έγγραφο ας το αφήσουμε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Όχι κ. Πρόεδρε, γιατί αυτές τις ημέρες παρουσιάστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου σας τα πειστήρια και ένα πειστήριο είναι το Π57 και μάλιστα σε αυτό αναφέρθηκε και ο κ. Γιαννακούρης, μάλιστα ενισχύοντας τις ανησυχίες που έχουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Μακρής μας το είχε φέρει αυτό.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ακούστε και το πού θέλω να καταλήξω. Αναφέρθηκε ο κ. Γιαννακούρης κατόπιν ερωτήσεως του ομιλούντος και μας είπε ότι στο Π57 το οποίο ερευνήθηκε και από τον ίδιο ή από την ομάδα του, δεν βρέθηκε κανένα άλλο δακτυλικό αποτύπωμα. Αυτή λοιπόν η κατάθεση του κ. Γιαννακούρη ενισχύει ακόμα περισσότερο την ανησυχία μας.
Θα πω τί δεδομένα έχουμε: Έχουμε ένα δεδομένο ότι πράγματι τρεις σελίδες έχουν ενσωματωθεί στη γραφολογική πραγματογνωμοσύνη και αποδίδονται στον κ. Τζωρτζάτο. Όμως, αυτές οι σελίδες υποτίθεται ότι είναι το Π57. Για να δούμε λοιπόν τώρα πώς περιγράφεται το Π57 στην έκθεση αυτοψίας, έρευνας και κατάσχεσης. Εκεί έχουμε μία εντελώς αόριστη περιγραφή. Αν για λόγους ταχύτητας ή για λόγους άλλου κωλύματος όλες οι περιγραφές των πειστηρίων ήταν έτσι, ενδεχομένως το πρόβλημα να μην ήταν τόσο οξύ. Όμως βλέπω ενδεικτικότατα στη σελ. 78 της έκθεσης αυτοψίας και κατάσχεσης, υπάρχει περιγραφή του πειστηρίου 487, σε ένα μόνο αναφέρομαι για να μη σας κουράζω.
Είναι ένα τετράδιο σπιράλ που φέρει ενδείξεις κτλ., «το εν λόγω τετράδιο φέρει στις εσωτερικές του σελίδες χειρόγραφες σημειώσεις, σύμφωνα με τη σελιδομέτρησή του ως εξής:› και στη συνέχεια, σε κάθε σελίδα όπου υπάρχει χειρόγραφη σημείωση, με πολλή επιμέλεια ο συντάκτης αυτής της έκθεσης λέει, για παράδειγμα στη σελ 3: «Αρχίζει 6/10/95 30.000.000 και τελειώνει 2.015.000, σελ. 19› κ.ο.κ.
Έχουμε μία αναφορά 20, 30 σελίδων αυτού του τετραδίου το οποίο, προσέξτε, έχει περιγραφεί λεπτομερώς προηγουμένως, αλλά ο συντάκτης της έκθεσης είναι πολύ επιμελής, ως όφειλε άλλωστε και λέει: «Οι χειρόγραφες σημειώσεις είναι αυτές, είναι στη σελίδα τάδε, τάδε, η οποία ξεκινά έτσι και σταματά αλλιώς›. Αυτή όμως η λεπτομερής καταγραφή της αρχής και του τέλους των σημειώσεων, η οποία επαναλαμβάνεται και σε άλλα πειστήρια –δε θέλω να σας κουράσω- όλως παραδόξως ελλείπει, ειδικά από το πειστήριο Π57.
Επίσης στην προτελευταία σελίδα της έκθεσης αυτοψίας και κατάσχεσης, ρητά αναφέρεται ότι όλα τα πειστήρια φωτογραφήθηκαν. Οπότε ερχόμαστε εμείς που θέλουμε να είμαστε καλόπιστοι αλλά έχουμε σοβαρές αμφιβολίες και ανησυχίες και λέμε: Εντάξει, δεν έγινε λεπτομερής περιγραφή και μιλά αορίστως για τρεις σελίδες με σημειώσεις και σχεδιαγράμματα. Ας δούμε τουλάχιστον τη φωτογραφία από την οποία θα φαίνονται τα συγκεκριμένα σχεδιαγράμματα, για να ησυχάσουμε και εμείς και να μην ταλαιπωρούμε το Δικαστήριο.
Ζητήσαμε τις φωτογραφίες, ήρθαν όλες οι φωτογραφίες εδώ, τις ψάξαμε λεπτομερώς 4-5 άτομα, δεν βρέθηκε φωτογραφία του Π57. Μία ακόμη λοιπόν ένδειξη. Συνεχίζω: Ρωτήθηκε ο κ. Μακρής αν θυμάμαι και μας είπε «ναι, υπάρχει ένα πρωτόκολλο παράδοσης-παραλαβής του συγκεκριμένου πειστηρίου, θα σας το φέρω›. Τρεις-τέσσερις μέρες μετά δεν μας το έχει φέρει. Για να δούμε λοιπόν από ποια στιγμή και μετά μπορούμε να ταυτοποιήσουμε τις χειρόγραφες σελίδες που έχουν επισυναφθεί στη γραφολογική πραγματογνωμοσύνη με το Π57. Αν είχαμε μία ένδειξη ότι οι συγκεκριμένες σελίδες παραδόθηκαν στο εργαστήριο τον Ιούλιο, τον Αύγουστο, τον Σεπτέμβριο, θα μπορούσαμε κάποιο συμπέρασμα να βγάλουμε.
Τελειώνω με το εξής: Έχουμε ως δεδομένο από την κατάθεση του κ. Γιαννακούρη, ότι σε αυτό το χαρτί το οποίο μάλιστα βρέθηκε και στο δάπεδο, δεν υπήρχε κανένα αποτύπωμα, ούτε του κ. Τζωρτζάτου ούτε κανενός άλλου. Αυτό, αντί να κατασιγάζει τις ανησυχίες μας, τις κάνει να φουντώνουν. Είναι δυνατόν ένα χαρτί το οποίο μάλιστα είναι πεσμένο στο πάτωμα, να μην έχει επάνω έστω ένα δακτυλικό αποτύπωμα, άσχετου ανθρώπου; Ο κ. Γιαννακούρης ήταν κατηγορηματικός: «Το ερευνήσαμε και δεν βρέθηκε κανένα μα κανένα αποτύπωμα›. Έχουμε λοιπόν μία σειρά από παράδοξα, που οφείλω να τα αναφέρω στο Δικαστήριό σας και μάλιστα δεν έρχομαι τώρα να το αναφέρω, έχω ξεκινήσει την αναφορά από τη στιγμή που αρχίσαμε να ασχολούμαστε με τη γραφολογική πραγματογνωμοσύνη.
Τα παράδοξα αυτά είναι τα εξής, συνοψίζω και τελειώνω: Μόλις στις 19 Μαΐου μαθαίνουμε ότι υπάρχει κάποια εμπλοκή του κ. Τζωρτζάτου σε αυτό το Π57 το οποίο επισυνάπτεται στη γραφολογική πραγματογνωμοσύνη. Ενώ όμως σε όλα τα άλλα πειστήρια από την έκθεση αυτοψίας και κατάσχεσης προκύπτει με σαφήνεια η περιγραφή του πειστηρίου και ειδικότερα όταν έχουμε χειρόγραφα υποχρεωτικά σε όλα τα πειστήρια αναφέρεται η αρχή του κειμένου και το τέλος ανά σελίδα, όλως παραδόξως στο Π57 δεν αναφέρεται τίποτε από αυτά.
Ενώ στην έκθεση αυτοψίας και κατάσχεσης ρητά αναφέρεται ότι όλα τα πειστήρια φωτογραφήθηκαν και ενώ προσκομίστηκαν στο Δικαστήριό σας όλες οι φωτογραφίες δεν μπορέσαμε να βρούμε αυτή τη φωτογραφία. Ενώ μας είπε ο κ. Μακρής ότι υπάρχει πρωτόκολλο παράδοσης-παραλαβής αυτού του πειστηρίου και θα το προσκομίσει, ούτε αυτό προσκομίστηκε. Όλα αυτά λοιπόν τα δεδομένα εν συνδυασμώ, μας κάνουν να ανησυχούμε έντονα και δυστυχώς, παρά την καλοπιστία που θέλουμε να μας διακρίνει ανησυχούμε σφόδρα γιατί βλέπουμε ότι υπάρχει ένα ενδεχόμενο, ένα σοβαρό ενδεχόμενο, αυτές οι χειρόγραφες σημειώσεις που αποδίδονται στον κ. Τζωρτζάτο να μην ήταν αυτές που έχουν βρεθεί στο διαμέρισμα της Πάτμου, αλλά σε κάποιο μεταγενέστερο στάδιο είτε να κατασκευάστηκαν, είτε να έχουν βρεθεί αλλού.
Μία άλλη σκέψη: Μπορεί να έχουν βρεθεί στο εργαστήριο του κ. Τζωρτζάτου όπου έγινε και εκεί έρευνα. Δε θα πω εγώ από τώρα τί έχει γίνει στην πραγματικότητα. Απλώς διατυπώνω την σφοδρή, την έντονη αμφιβολία μας και την ανησυχία μας σχετικά με την ανυπαρξία ταυτοποίησης αυτών των σελίδων με τα σχεδιαγράμματα και με τις σημειώσεις, με το αρχικά ανευρεθέν Π57. Γιατί βέβαια ένα Π57 βρέθηκε, ποιο είναι όμως αυτό το Π57, διατηρούμε σοβαρές αμφιβολίες οι οποίες φυσικά έχουν και μεγάλη πρακτική σημασία για το αν αποδίδεται σωστά αυτό το χαρτί στον κ. Τζωρτζάτο και βεβαίως τί συμπεράσματα μπορούν να συναχθούν από αυτή την απόδοση.
Είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα και νομίζω πρέπει να απασχολήσει το Δικαστήριό σας και τα δεδομένα που έχουμε, αντί να κατασιγάζουν τις ανησυχίες μας τις κάνουν να φουντώνουν. Αν αυτό το πειστήριο όντως βρέθηκε στην Πάτμου ή αν με οποιονδήποτε άλλον τρόπο τον οποίο δεν θα επισημάνω εγώ τώρα, δεν ξέρω τί έχει γίνει, με οποιονδήποτε άλλον τρόπο, κάποια στιγμή στο αρμόδιο γραφολογικό τμήμα προσκομίστηκε το χαρτί, η φωτοτυπία του οποίου επισυνάπτεται στη γραφολογική πραγματογνωμοσύνη.
Είναι δύο ξεχωριστά ζητήματα τα οποία έχουν πολύ μεγάλη δικονομική σημασία και όφειλα να τα θέσω υπόψη σας.