Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κύριε Ραχιώτη, μην ταυτιστείτε κι εσείς με την φίμωση της πολιτικής αγωγής διότι θα αντίκειται στο δημοκρατικό σας ήθος. Μην ταυτιστείτε κι εσείς με την προσπάθεια φίμωσης της πολιτικής αγωγής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Ραχιώτης έχει το λόγο μήπως θυμηθεί κάτι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρά την απειλή της άλλης πλευράς η οποία είναι σαφής.....
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Όχι και απειλή.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ήθελα να πω δυο πράγματα μόνο. Πρώτον, κανένας συνάδελφος απ’ όσο θυμάμαι της πολιτικής αγωγής δεν δήλωσε την παράστασή του για το 187 εκτός από τον συγκεκριμένο. Οπότε περιττεύει η συζήτηση γιατί δεν έχει κριθεί επειδή δεν δηλώθηκε από άλλον παράσταση για το 187. Οπότε αυτά που επικαλείται τώρα ο κ. συνάδελφος από την άλλη πλευρά νομίζω ότι είναι άνευ αντικειμένου γιατί δεν δήλωσε την παράστασή του.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Τί επικαλούμαι; Κατάλαβες τί επικαλούμαι; ¶μα δεν κατάλαβες να το ξαναπώ.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεύτερον, εγώ νομίζω ότι το αποδεικτικό μέσο καθίσταται κοινό παρόλο που σε κάποιες φάσεις το Δικαστήριο εμμέσως είπε άλλο πράγμα και νομίζω ότι πρέπει να ρωτάνε κάθε μάρτυρα, όλοι οι διάδικοι που ενδιαφέρονται να ρωτήσουν και αν μη τι άλλο εγώ το θεωρώ και δημοκρατικό αυτό να γίνεται έτσι και για την πληρότητα της εικόνας που πρέπει να σχηματίζεται από όλα τα αποδεικτικά μέσα. Πρέπει να ρωτάνε όλες οι πλευρές.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Μόνο που εγώ δεν επικαλέστηκα όλα αυτά κ. Πρόεδρε. Είπα ότι θα την ρωτήσω επί γενικών θεμάτων που έθιξε. Δεν θα την ρωτήσω για τον κ. Τζωρτζάτο συγκεκριμένα εγώ και δεν έχω κάνει αυτό σε κανέναν μάρτυρα που δεν με αφορά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Μυλωνά, ας τον αφήσουμε να κάνει καλύτερα μία ερώτηση παραπάνω.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Η δικονομία λέει ότι δηλώνεται παράσταση πολιτικής αγωγής για συγκεκριμένο έγκλημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα μπερδέψαμε γιατί κάναμε μία την διαδικασία. Αυτό που λέει ο κ. Ραχιώτης, άντε να βρεις άκρη τώρα.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν θέλουμε παρέμβαση κανενός. Εμείς παριστάμεθα εναντίον του κ. Τζωρτζάτου. Αλλά σε προηγούμενη στάση της δίκης είχαν εμφανιστεί άλλοι μάρτυρες σε άλλες υποθέσεις που δεν παριστάμεθα ως Πολιτική Αγωγή, μάρτυρες κατηγορίας. Παράγοντες της δίκης είναι και οι μάρτυρες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να μη λέμε πολλά λόγια. Να ρωτήσει ο κ. Γεωργίου.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Εγώ υπακούοντας στις επανειλημμένες εκκλήσεις σας θα αφήσω να πέσει κάτω αυτό που είπε η μάρτυρας προηγουμένως. Θα το αφήσω να πέσει κάτω και το ποιος είναι της Ασφάλειας και το ποιος δεν είναι θα το δούμε στο τέλος.
Εν πάση περιπτώσει εγώ θέλω να ρωτήσω το εξής: πρώτον, για κανένα γεγονός κυρία μου έχετε να μας πείτε εδώ;
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Προφανώς δεν έχω.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Περιμένετε την ερώτηση. Το ότι ήρθατε να μας πείτε ότι συνήθως άμα θέλουν να δέσουν τα στοιχεία βάζουν κι ένα χαρτάκι, βάζουν κι ένα αποτυπωματάκι, συγκεκριμένα γεγονότα περί των οποίων να μπορέσετε να καταθέσετε, συγκεκριμένα στοιχεία τα οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση μπήκαν επίτηδες για να στεριώσει η κατηγορία και τα οποία να μας επικαλεστείτε και το μέσον γνώσης σας όπως λέει η Ποινική Δικονομία για να την εφαρμόσουμε εδώ μέσα εφόσον το θέλετε έτσι, να μας κάνετε μαθήματα, έχετε να μας πείτε;
Οι δικές σας απόψεις και τα προσωπικά σας βιώματα ?
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Κατάλαβα την ερώτηση. Να σας απαντήσω;
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Να μην ολοκληρώσω την ερώτηση;
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Την κατάλαβα την ερώτηση.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Να μην ολοκληρώσω την ερώτηση;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την κατάλαβε.
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Να απαντήσω; Σας ενδιαφέρει φαντάζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Απαντήστε λοιπόν.
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Όταν κάποιος δικάζει φαντάζομαι ότι συνεκτιμά το παρελθόν ενός κατηγορούμενου. Έτσι δεν είναι; Πάντα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα.
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Έφερα κάποια πράγματα εδώ στο Δικαστήριο για να συνεκτιμηθεί η συμπεριφορά της Ασφάλειας, το παρελθόν της. Έχω να σας πω λοιπόν συγκεκριμένα στη δική μου περίπτωση ότι βεβαίως ?
(Διαλογικές συζητήσεις)
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Ό,τι θέλει ήρθε να μας πει εδώ;
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Δεν είστε στα παράθυρα κ. Γεωργίου.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Δεν χρειάζεται να μου το πείτε εσείς κυρία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ κα Μπερτράν.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Δεν θα μας κάνετε μαθήματα ηθικής εδώ μέσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με συγχωρείτε πάρα πολύ. Ξέρετε οι συνήγοροι για να βρίσκονται σ’ αυτά τα έδρανα έχει χυθεί ποταμός αίματος και από δω και από κει. Παρακαλώ λοιπόν να μη λέμε τέτοιες εκφράσεις για πόρτες.
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Μα δεν με αφήνει να απαντήσω.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αν χρειάζεται να βγει ο κ. Γεωργίου και κανένας άλλος σ’ αυτή την αίθουσα.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Σας έχει προκαλέσει κύριοι συνάδελφοι κανείς επανειλημμένως από τους μάρτυρες που έρχονται εδώ έτσι;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αυτή τη στιγμή μας προκαλείτε εσείς. Μη κάνετε πως δεν ακούτε.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Επειδή ακούμε το λέμε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μη κάνετε πως δεν ακούτε. Ακούτε επιλεκτικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς μου λέτε τώρα ότι εγώ ήρθα να πω αυτά που ξέρω εγώ. Τώρα για τον κ. Τζωρτζάτο ειδικώς που σας ρωτάει ο κ. Γεωργίου για την υπόθεση ?
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Για την σκευωρία στη συγκεκριμένη υπόθεση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έγιναν τέτοια πράγματα, σκευωρίες κι εδώ ή απλώς μια κι έγιναν με μένα έχω υπόνοιες ότι κι εδώ μπορεί να έγιναν;
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Σας λέω δυο πράγματα, τα επαναλαμβάνω. Το ένα είναι ότι είμαι μάρτυρας κατηγορίας της Ασφάλειας με την έννοια ότι έρχομαι και σας λέω ότι έχει αμαρτήσει κατά το παρελθόν και μιλάω συγκεκριμένα ?
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Τι δουλειά έχει η Ασφάλεια εδώ κ. Πρόεδρε;
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Αφήστε με να μιλήσω.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Αναφέρεται σε κάποιες άλλες εποχές.
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Αφήστε με να μιλήσω. Το δεύτερο βεβαίως είναι ότι σας λέω πράγματα τα οποία έγιναν κατά τη διάρκεια της ανάκρισης ότι υπήρχε ένα μοντέλο το οποίο είναι έτοιμο από το 1980 και προσπάθησαν αυτή τη στιγμή να το προσαρμόσουν το 2002.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ακριβώς αυτό λέει.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κι επειδή προηγουμένως άκουσα με προσοχή που είπε, δεν κατάλαβε βέβαια σε ποια γιάφκα έμενε κοντά ?
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Στην Δαμάρεως μένω στο Παγκράτι.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Έμενα κοντά λέει και φοβήθηκα μη με μπλέξουν.
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Βεβαίως.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Τώρα δεν με αφήνετε εσείς να μιλήσω. Σας κόλλησα φαίνεται.
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Συγνώμη.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Μια και έμενε κοντά και μια και έψαχναν και για γυναίκες της 17Ν που δεν τις είδαμε και μια που είχε και παρελθόν που συνεκτιμάται, πως δεν έμπλεξαν την συγκεκριμένη μάρτυρα και έμπλεξαν άλλους;
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Δεν έτυχε να είμαι η γυναίκα του Κουφοντίνα δυστυχώς ή ευτυχώς. Είμαι η γυναίκα του Κώστα Ζηρίνη.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Ψάχνουν κι άλλες όμως.
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Είχαν την Σωτηροπούλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε η κα Ζηρίνη δηλαδή του τότε ?
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Βεβαίως. Επιμένω ακόμα 30 χρόνια με τον ίδιον. Θα συνεκτιμηθεί. Αστειεύομαι, κάνω χιούμορ, φαντάζομαι το καταλαβαίνετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα ανθρώπινα ξέρετε πως τα βλέπω, δεν τα βλέπω έτσι. Ό,τι και να έχει κάνει και να μην έχει κάνει τίποτα εγώ τον βλέπω πάντα με συμπάθεια τον άνθρωπο και τις σχέσεις του. Μη τα λέτε έτσι.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Εγώ πιστεύω αντίθετα με τον κ. Γεωργίου ότι για να φτάσουμε σε κάποιο συμπέρασμα τα ιστορικά βιώματα έχουν μια κάποια σημασία. Κι επειδή υπήρξατε και προσωπική αν δεν κάνω λάθος σύντροφος του κ. Ζηρίνη ?
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Εξακολουθώ.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Ναι. Και είστε ακόμα, θα ήθελα να σας ρωτήσω, όταν άρχισε αυτό που εξιστορήσατε, αυτή η προσπάθεια ποινικής και πολιτικής ενοχοποίησης είπατε ότι κάποιοι άνθρωποι έπαιξαν τον ρόλο γαρνιτούρας κατά κάποιο τρόπο σε κεντρικούς άξονες και ανθρώπους.
Το γεγονός ότι ήσαστε και προσωπική σύντροφος του Ζηρίνη επιβάρυνε κατά έναν οποιονδήποτε τρόπο τη θέση σας σ’ αυτόν το διωγμό που υποστήκατε;
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Βεβαίως. Πήγα υπαρχηγός. Ο Ζηρίνης βαπτίστηκε αρχηγός της τρομοκρατικής Οργάνωσης κι εγώ ήμουν υπαρχηγός. Είχα ένα λόχο στα 22 μου. Ήταν εντολή. Μα μου το είπαν κιόλας ευθέως.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Αυτό θα ήθελα να ρωτήσω, την εμπειρία σας από τα μέσα.
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Προφανώς.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Τι σας είπαν δηλαδή;
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Μα είναι ενοποιητικό στοιχείο η προσωπική σχέση. Ήταν σαφέστατη. Η πίεση που προσπάθησαν να ασκήσουν στον Ζηρίνη για να πει τα ονόματα βεβαίως του διευθυντηρίου που έψαχναν τότε, ήταν ότι «κοίτα, δεν μπλέκεις μόνο εσύ, μπλέκεις και τη γυναίκα σου. Θα την πάνε για Υπαρχηγό›.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Το έκαναν κα Μπερτράν για λόγους εκδίκησης μόνο ή γιατί πίστευαν κιόλας ότι δεν μπορεί, μια σύντροφος θα ?
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Όχι, για λόγους πίεσης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κε Παπαδάκη, την κα Ράπτη να φωνάξω;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Όχι, τον κ. Τσιτσιλιάνο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε τον κ. Τσιτσιλιάνο. Να πλησιάζει ο κ. Τσιτσιλιάνος. Ρωτήστε ό,τι θέλετε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πριν και μετά τη δικιά σας την περίπτωση ενοχοποιήθηκαν και άλλα πρόσωπα σαν αρχηγοί της 17Ν στη χώρα;
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Θα πρέπει να βοηθήσετε τη μνήμη μου. Ήταν τόσοι πολλοί κατά καιρούς. Το μοντέλο όμως ήταν πάντα περίπου αυτό που περιέγραψα, που μας περιέγραψαν το ’80.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ο Ψυχογιός, ο δημοσιογράφος του ΒΗΜΑΤΟΣ, έχει ενοχοποιηθεί ως μέλος της ηγεσίας της 17Ν πριν από τη δικιά σας την περίπτωση ακόμα;
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Πολλοί. Ο Βότσης ?
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Θυμόσαστε ότι και ο Ψυχογιός ενοχοποιήθηκε με κλειδιά που βρέθηκαν στο τσαντάκι του; Το θυμόσαστε αυτό το γεγονός;
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Όχι, ομολογουμένως δεν το θυμάμαι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Θυμάστε μετά για άλλους που πάλι ενοχοποιήθηκαν για τρομοκρατία σχετιζόμενοι με τη γιάφκα της οδού Καλαμά; Θυμόσαστε ότι και εκεί ενοχοποιήθηκαν με το κλειδί του SIMCA της 17Ν που εκτελέστηκε ο Ουέλς, που ήταν ο Μπουκετσίδης, Μπαλάφας;
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Ναι. Τα συγκοινωνούντα δοχεία είναι αυτό. Είναι παλιά ιστορία.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Θυμάστε ποιοι είχαν κατηγορηθεί γι‘ αυτή τη γιάφκα της οδού Καλαμά;
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Όχι. Πλέον έχουν γίνει τόσες σκευωρίες που συγνώμη από ένα σημείο και πέρα το μυαλό μου είναι μια λάσπη. Είναι κατ’ εξακολούθηση, αυτό σας λέω. Δηλαδή το παρελθόν είναι τόσο πολύ αμαρτωλό που το να καθόμαστε να συζητάμε ότι δεν υπήρξε τουλάχιστον εδώ κάποιας μορφής επιδίωξη ? Βέβαια θα μου πείτε ότι μπορεί να υπάρχουν και έλεγχοι και ό,τι άλλο θέλετε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Υπήρχε φωτογράφηση μέλους της 17Ν από αυτούς, που βέβαια μετά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν μέλη της 17Ν, που να μη συνοδεύεται από πειστήρια της Ασφάλειας;
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Πάντα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ακούσαμε για κάποιον δηλαδή ότι τον φωτογράφησαν χωρίς πειστήρια μέχρι αυτή τη στιγμή; Όλοι με τον ίδιο τρόπο.
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Ναι. Όταν είπα στην αρχή της κατάθεσης μου ότι βλέπω -ακριβώς και γι’ αυτό βρίσκομαι εξάλλου μάρτυρας εδώ- ότι υπάρχει μια ίδια μεθοδολογία, απλώς ομολογουμένως αυτή τη φορά -κι αυτό με έχει πλέον τρομάξει, διότι βεβαίως η επιστήμη έχει προχωρήσει- ότι εδώ υπάρχει μια αναβάθμιση των μεθόδων αυτό ακριβώς εννοώ.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τι έκανε τη διαφορά; Τελικά όμως γιατί βρέθηκαν ο Σερίφης, ο Γιωτόπουλος, ο Ψαραδέλλης, όλοι αυτοί, σαν μέλη της 17Ν εδώ; Από αυτή την τυπολογία που προσιδιάζει δηλαδή στους αντιστασιακούς, στους παλιούς. Γιατί τελικά αυτοί και όχι ο Βότσης ή ο κάθε δημοσιογράφος;
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Νομίζω ότι αυτή τη φορά ήταν πιο έξυπνο από πλευράς της Ασφάλειας. Δηλαδή έβαλε έναν αρχηγό που έχει τα χαρακτηριστικά αυτά που περιέγραψα, δηλαδή ταιριάζει στο προφίλ του, αλλά έχει το εξής ευνοϊκό: δεν είναι τόσο προβεβλημένο άτομο. Δεν είναι τόσο γνωστός. Δεν είναι Βότσης. Εδώ μίλησαν στον κύριο ? κάποια στιγμή, δηλαδή βαριά ονόματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο Βότσης εδώ πέρα ξέρετε τι ?
Ι. ΜΠΕΡΤΡΑΝ: Είδατε; Για να δείτε δηλαδή ιδεοληψία που έχει η Ασφάλεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μας είπε η γυναίκα, βασανισμένη και τούτη. Πηγαίνετε στο καλό. Πηγαίνετε στην ευχή του Θεού.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Η συγκεκριμένη μάρτυς ήταν ένα χαρακτηριστικό δείγμα των σκευωριών που κάποιες φορές εξυφαίνονται από κάποια τμήματα της Αστυνομίας. Παρά την απορία ίσως και την ενόχληση εκ μέρους της Έδρας είναι δυστυχώς δεδομένο ότι υπάρχουν κάποιες φορές που κάποιοι αστυνόμοι όχι μόνο κάνουν σκευωρίες αλλά και τελούν εγκλήματα.
Αυτό –εδώ είναι το σχόλιο μου- αυτό το αναγνωρίζει και ο ίδιος ο νομοθέτης. Θέλω να σας θυμίσω ότι υπάρχει ένας νόμος, αν θυμάμαι καλά ο 2713/1999, που αφορά την έρευνα των εσωτερικών υποθέσεων της Αστυνομίας και ο ίδιος ο νομοθέτης, έχοντας ως δεδομένο ότι υπάρχουν κάποιοι αστυνομικοί που εγκληματούν, έχει ορίσει ειδική διαδικασία και ειδικό τμήμα της Αστυνομίας που διερευνά την τέλεση εγκλημάτων από αστυνομικούς.
¶ρα δεν πρέπει να μας προβληματίζει και να δυσφορούμε ενδεχομένως όταν ακούγονται όπως από τη συγκεκριμένη μάρτυρα ότι κάποιες φορές κάποια όργανα της Αστυνομίας παρανομούν, εξυφαίνουν σκευωρίες ή ακόμα και εγκληματούν, γιατί ο ίδιος ο νομοθέτης το έχει αποδεχτεί αυτό κι έχει συστήσει ειδικό γραφείο διερεύνησης των εσωτερικών υποθέσεων της Αστυνομίας, το οποίο ερευνά θεσμικά πια με νόμο του ελληνικού κράτους την τέλεση εγκλημάτων από αστυνομικούς.
Και βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπάρχει αντίστοιχο γραφείο για τέλεση εγκλημάτων από εισαγγελείς ή από δικαστικούς. Το πρόβλημα το έχουμε με την Αστυνομία. ¶λλος είναι ο ρόλος και το έργο της Αστυνομίας και άλλος ο ρόλος και το έργο των δικαστών.
Όταν έρχονται μάρτυρες που έχουν βιώσει στο πετσί τους αυτή την ενέργεια, την παράνομη ενέργεια της Αστυνομίας, δεν σημαίνει ότι αμέσως – αμέσως ζητάμε την κατάργηση της Αστυνομίας. Ζητάμε τον έλεγχο της Αστυνομίας και ζητάμε να μην αυθαιρετεί και να μην παρανομεί η Αστυνομία, κάτι που και ο ίδιος ο νομοθέτης πανηγυρικά το παραδέχεται θεσπίζοντας αυτόν τον νόμο το 1999, βάσει του οποίου καταπολεμούνται ειδικά τα εγκλήματα που τελούν οι αστυνομικοί. Ας μη διστάζουμε να δούμε την πραγματικότητα ως έχει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Γεώργιος Τσιτσιλιάνος του Δημητρίου. Έχετε γεννηθεί στις Σέρρες.
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Το 1956, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και κατοικείτε εδώ;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Κατοικώ στον Πειραιά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επάγγελμα εκπαιδευτικός;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Ναι, είμαι χημικός μηχανικός και δουλεύω στην εκπαίδευση. Έχω τελειώσει το Πολυτεχνείο το 1980.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε να ορκιστείτε ή να βεβαιώσετε στην τιμή και τη συνείδηση σας;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Στην τιμή και τη συνείδηση μου. Ήρθα να καταθέσω για μια προσωπική εμπειρία, μετά απ’ αυτά που διάβασα για τον Βασίλη Τζωρτζάτο τον οποίον δεν τον γνωρίζω. Η προσωπική αυτή εμπειρία είναι αρκετά επώδυνη και θέλω να σας πω ότι, υπάρχει περίπτωση, κάτω από ορισμένες συνθήκες και κάτω από ορισμένη ψυχολογία ένας άνθρωπος να υπογράψει πράγματα που δεν έχει κάνει. Αυτό έζησα κάποιες μέρες μέσα στα κρατητήρια της Ασφάλειας.
Συνελήφθηκα το 1985 Σάββατο πρωί Σεπτέμβρη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποια υπόθεση;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Στην υπόθεση του Δανιήλ Κρυστάλλη. Είμαι συμμαθητής με τον Μπεχράκη και με τον Κρυστάλλη από τον καιρό βέβαια της δικτατορίας, ήμασταν στο ίδιο σχολείο στην Ιωνίδειο Σχολή του Πειραιά. Ο Κρυστάλλης είχε μια ιστορία βέβαια ξέρετε, ήταν ένα όνομα θρυλικό για το σχολείο μας, καθόσον αυτός και ο Μαθιανάκης συνελήφθησαν επί χούντας και βασανίστηκαν από την Ασφάλεια σαν μέλη της ΚΝΕ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για τον Ντάνο λέτε τώρα;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Ναι για τον Ντάνο, Δανιήλ. Έτσι λοιπόν για μας ήταν ας πούμε ένα όνομα θρυλικό, ακολούθως έγινε Γραμματέας της Νεολαίας ΕΔΑ. Κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο Δανιήλ Κρυστάλλης ήταν πράκτορας της ΚΥΠ. Δεν είχαμε καμιά ιδέα γι’ αυτό.
Τέλος πάντων στις αρχές Σεπτέμβρη 1985 συνελήφθη ο Δανιήλ Κρυστάλλης μαζί με τον Μπεχράκη. Ο Μπεχράκης ήταν μαθηματικός, κάναμε παρέα αρκετή, παιδιά από το σχολείο είμαστε όλοι, τότε ήμουν 29 ετών, συνελήφθη λοιπόν ο Μπεχράκης μαζί με τον Κρυστάλλη Παρασκευή χαράματα, Πέμπτη βράδυ αργά, δεν θυμάμαι τώρα ακριβώς την ημερομηνία ήταν αρχές Σεπτέμβρη. Εγώ δούλευα τότε σε κάποιο φροντιστήριο.
Φυσικά ανησύχησα, γιατί θεώρησα ότι αφού πιάσανε δυο φίλους με τους οποίους έκανα παρέα, μπορεί να με επισκεπτόντουσαν και εμένα. Ο Μπεχράκης συνελήφθη με πολύ βίαιο τρόπο. Δηλαδή μπήκε μέσα η Αντιτρομοκρατική – απ’ ότι μου είπε εκ των υστέρων βέβαια – φωνάζοντας «το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει› βαρώντας τα παράθυρα, τις πόρτες, του έβαλαν το πιστόλι στη κοιλιά, τον έσυραν, χωρίς να ξέρει καν περί τίνος πρόκειται. Το Σάββατο το πρωί μου τηλεφώνησε ο αστυνόμος Ρουμελιώτης και μου είπε ότι θέλουν να προσαχθώ για μάρτυρας. Λέω μάλιστα. Μου λέει, θα έρθουμε να σας πάρουμε εμείς. Όπως ακριβώς το λέω, μου τηλεφώνησε, έχουν γραφτεί και στις εφημερίδες και τον περίμενα. Με συνέλαβαν λοιπόν για μάρτυρα, λίγο θα καταθέσεις και θα φύγεις.
Συνελήφθηκα λοιπόν, μάλλον προσήχθην στην Ασφάλεια, δεν υπήρχε ένταλμα, τίποτα, μόνο σαν μάρτυρας. Από εκεί και πέρα, αρχίζει μια πλήρης απομόνωση. Έχω μπροστά μου κάποιους αξιωματικούς της Αστυνομίας, είναι ο κ. Τζανάκης, ο κ. Κοκκινάκης, δεν θυμάμαι άλλα ονόματα είναι και ο κ. Τσούρας Υπουργός Δημοσίας Τάξεως, παρών στην ανάκριση. Όπου αρχίζουν ερωτήσεις για να ενοχοποιήσω εγώ τον Κρυστάλλη, ότι ο Κρυστάλλης ενέχεται σε βομβιστικές ενέργειες και ότι κάτι ξέρω, για να αποσπάσουν από μένα?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα δεν ήταν δικός τους, δεν ήταν της ΚΥΠ;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Ένα λεπτό κύριε Πρόεδρε, να σας εξηγήσω τη δική μου κατάσταση, εγώ μεταφέρω την προσωπική μου εμπειρία. Εμένα με φωνάζουν για μάρτυρα και προσπαθούν να αποσπάσουν ότι ο Κρυστάλλης ενέχεται σε βομβιστικές ενέργειες. Εγώ δεν ξέρω τίποτα για ΚΥΠ, ούτε ξέρω τίποτα για συμμετοχή του Κρυστάλλη σε βομβιστικές ενέργειες, αρνούμαι να καταθέσω και δεν με αφήνουν να φύγω. Μένω μέσα, «παιδιά πότε θα φύγω›; «Θα δούμε›. Οπότε αρχίζει βέβαια μια πίεση διακριτική, επιπέδου ότι, για να μην μας λες τίποτα που να ενοχοποιεί τον Κρυστάλλη, ενώ εμείς τα ξέρουμε όλα, απλά θέλουμε και μια μαρτυρία ακόμα, σημαίνει ότι και εσύ ενέχεσαι στις πράξεις αυτές, οπότε αρχίζει μια πίεση προς εμένα.
Βέβαια έχω να πω ότι, μπροστά σ’ αυτά που διάβασα για τον Βασίλη Τζωρτζάτο, όπως ο ίδιος τα περιγράφει τα διάβασα στις εφημερίδες, τέτοια πίεση δεν υπήρξε, ούτε με χτύπησε κανένας, ούτε με βασάνισε. Ούτε απείλησαν την οικογένειά μου, τέτοια πράγματα δεν έγιναν.
Παρόλα αυτά, χωρίς καμία μεγάλη πίεση άρχισα να καταρρέω. Προσέξτε, μέσα σε μια μεγάλη απομόνωση, ζητούσα επαφή με δικηγόρο. «΄Όχι δεν έχεις κανένα δικαίωμα να έρθεις σε επαφή με δικηγόρο.› Zητούσα επαφή με την οικογένειά μου. «Όχι δεν έχεις κανένα δικαίωμα.› Λέω στον αξιωματικό Κοκκινάκη, «πότε θα τελειώσει αυτή η ιστορία;› Η απάντηση ήταν, «προίσταται εισαγγελέας και εφόσον προϊσταται εισαγγελέας, μπορεί να μείνεις εδώ επ’ αόριστον. Μα?δεν έχει μα, μπορεί να μείνεις επ’ αόριστον.›
Ήδη το Σάββατο το βράδυ είχα αρχίσει να χάνω την ψυχραιμία μου. Να σας παρουσιάσω ορισμένα συμπτώματα, εντάξει μια παρατεταμένη αϋπνία ότι δεν μπορούσα να κλείσω μάτι το Σάββατο το βράδυ δεν χρειάζεται να σας το πω, μια ακατάσχετη συχνοουρία ότι κάθε λίγο και λιγάκι έπρεπε να πηγαίνω στην τουαλέτα. Την Κυριακή ξανάρχισε ο ίδιος ψυχολογικός πόλεμος. Ερχότανε ένας αξιωματικός της αστυνομίας ο κ. Ρουμελιώτης και έλεγε, «μη στενοχωριέσαι, σε λίγο φεύγεις, δεν τρέχει τίποτα είναι τυπικό το μέρος.›
Ερχότανε ο κύριος Κοκκινάκης και έλεγε, «άστα αυτά Τσιτσιλιάνε είσαι μαζί στις βόμβες και γι’ αυτό δεν ομολογείς.› Μια ψυχολογία ενός καλού και ενός κακού. Όταν άνοιγε η πόρτα φοβόμουνα για το ποιος θα είναι. Όταν έβλεπα τον κ. Ρουμελιώτη έλεγα, α! πολύ συμπαθής άνθρωπος.
Δεν είχε καμία σχέση ο άνθρωπος που υπήρχε εκείνη την ώρα στο κρατητήριο με αυτόν που ήταν έξω, που ήταν στο γνώριμό του περιβάλλον, δεν μπορείτε να φανταστείτε, η ανάκριση είναι από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να καταργηθούν. Σωστά λέει ο κακομοίρης ο Δαρβέρης ότι εάν αλλάξουμε την κοινωνία το πρώτο πράγμα που θα καταργήσουμε είναι την ανάκριση. Δεν μπορείς να προβλέψεις ποια θα είναι η συμπεριφορά του ανθρώπου. Και εγώ έχω και ένα πλεονέκτημα, προσέξτε, έχω συλληφθεί Σάββατο πρωί, έχω διαβάσει τις εφημερίδες, ξέρω ότι έχουν συλλάβει τον Κρυστάλλη και τον Μπεχράκη. Ο κακομοίρης ο Μπεχράκης, ο οποίος συνελήφθη στο κρεβάτι του με το πιστόλι στη κοιλιά και δεν ήξερε τίποτα απολύτως και του λέγανε, έλα πες μας τώρα αυτό και τελειώνεις και υπογράφει ο Μπεχράκης ομολογία, η οποία βέβαια ήταν εντελώς ψευδής για να γλιτώσει. Θέλω όμως να σας πω και κάτι ακόμα, ήδη την Κυριακή το βράδυ είχα σαλτάρει. Την Δευτέρα το πρωί ξημερώματα κοιτούσα το παράθυρο, ήμουν στον 3ο ή 4ο όροφο στα κρατητήρια της Μεσογείων. Λέω, εγώ δε κάθομαι άλλο εδώ μέσα, όπως είναι θα πάω να φουντάρω θα πέσω από το παράθυρο, περίμενα ο αστυφύλακας να είναι σε μια απόσταση να μην μπορεί να με προλάβει, που με φύλαγε μέσα, τι θα κάνουν, θα έρθει νοσοκομειακό, εν πάση περιπτώσει θα βγω. Γιατί κανένας δεν μου απαντούσε, αν έχω δικαίωμα να έρθω σε επαφή με άλλους ανθρώπους, αν θα τελειώσει αυτό και πότε θα τελειώσει. Δεν ήταν πολύ, 48 ώρες. Αλλά δεν έχει σημασία. Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Κάποιοι άντεξαν στην Μακρόνησο, ο πατέρας μου υπέγραψε. Δεν αντέχουν όλοι το ίδιο. Και τι υπέγραψε; Υπέγραψε ότι αποκηρύσσει τον κομμουνισμό και τις παραφυάδες του βέβαια έτσι, αυτό υπέγραψε ο άνθρωπος.
Μεγάλωσα μ’ αυτές τις ιστορίες από τότε που ήμουν μικρό παιδάκι. Και θέλω να σας πω ότι όλες αυτές οι ιστορίες μου βγήκανε. Εκείνες εκεί τις 48 ώρες στην Ασφάλεια, για μένα ήταν μια δοκιμασία σαν και αυτή που με μετέφερε ο πατέρας μου από τη Μακρόνησο. Θα μου πείτε, πολύ υπερβολικό. Ίσως. Αλλά για τον άνθρωπο κανένας δεν ξέρει τι έχει μέσα του και πώς αντιδρά.
Κάποια στιγμή, οφείλω να το ομολογήσω και αυτό, σκέφθηκα να υπογράψω. Λέω εντάξει, δεν πειράζει, ας υπογράψω. Τι θέλανε; Θέλανε να τους γράψω ένα χαρτί που να λέει ότι ο Κρυστάλλης μου ζητούσε να κατασκευάσουμε εκρηκτικά, μου ζητούσε επειδή ήμουν χημικός, αυτό και τίποτα άλλο για να μπορέσουν να τον ενοχοποιήσουν. Σκέφθηκα ειλικρινά να το γράψω. Λέω, δεν πειράζει, ας υπογράψω. Και μετά, δεν θα βγω έξω, δεν θα βρω τους δικηγόρους μου; Θα αποδείξω ότι αυτό το υπέγραψα?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το υπογράψατε;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Όχι δεν το υπέγραψα, να σας πω όμως κάτι την Δευτέρα το πρωί που ήμουν έτοιμος να σαλτάρω και σκεφτόμουνα, ή να σαλτάρω ή να υπογράψω, δεν κάθομαι τρίτο βράδυ εδώ, βλέπω μπροστά μου την δικηγόρο την κα Κατερίνα Ιατροπούλου, ήρθε να με βρει, αφού προηγουμένως φώναζε δυο μέρες απέξω και της έλεγαν, ότι δεν είμαι εκεί. Η μάνα μου είχε έρθει, δεν είμαι εκεί, και μόλις είδα βέβαια την Κατερίνα, ξέρετε αλλάζει ο κόσμος. Αλλά δεν την έβλεπα την δεύτερη ημέρα και ερχότανε την 3η ή την 4η ημέρα, δεν ξέρω εάν θα άντεχα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα. Ορίστε παρακαλώ.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε μάρτυρα, να ξεκινήσω από το θέμα του δικηγόρου. Αν λοιπόν σας έδιναν ένα έντυπο κατάθεσης και σας ζητούσαν να παραιτηθείτε από την επικοινωνία με δικηγόρο θα το κάνατε; Νομίζετε ότι ένας κρατούμενος υπό τις συνθήκες αυτές, η τάση του είναι να παραιτείται της επικοινωνίας με συνήγορο;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Δεν νομίζω ότι θα έκανα. Αλλά δεν μπορώ να είμαι και σίγουρος για τίποτα όμως. Η ψυχολογία είναι τέτοια, που δεν μπορείς να πεις μετά βεβαιότητας. Ξέρετε κάτι; Είχα ένα δάσκαλο -ο οποίος είχε ένα παιδάκι μικρό- και μου έκανε αγγλικά και ήταν στο Κομμουνιστικό Κόμμα βέβαια από τα μεγάλα στελέχη ο Βασίλης Μπεκάκος. Δεν υπέγραψε. Παρ’ όλο που είχε παιδάκι. Ο πατέρας μου που δεν είχε παιδί όταν ήταν στη Μακρόνησο, υπέγραψε. Τι να κάνουμε τώρα; Δεν είναι όλων των ανθρώπων ίδιες.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Το ερώτημά μου είναι το εξής παρ’ όλα αυτά: όταν εσείς πληροφορείστε ότι κάποιος που έχει συλληφθεί για μια υπόθεση της βαρύτητας αυτής που δικάζεται εδώ για συμμετοχή στη 17Ν και χίλια δύο αδικήματα, ότι παραιτείται από την επικοινωνία με συνήγορο. Είναι πιο πιθανό να είναι προϊόν ελεύθερης βούλησης αυτή η παραίτηση ή προϊόν εξαναγκασμού;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν χρειάζεται. Είπε, εγώ δεν θα παραιτούμην.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Είναι επίσης σαφές. Κάτι άλλο: εδώ γίνεται μια πληθώρα ερωτήσεων «γιατί δεν ομολογήσατε εσείς;›, «ομολόγησε κανένας άλλος συγκατηγορούμενός σας;› στους προηγούμενους μάρτυρες, εδώ σαν να είπατε ότι ομολόγησε κι ένας. Δεν θέλω την αιτιολόγηση θέλω να μας το πει να το ακούσουμε καλά. Υπήρχε και κάποιος που ομολόγησε πράγματα που δεν έκανε;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Ο Θόδωρης Μπεχράκης ο οποίος είναι Καθηγητής στην Πάντειο υπέγραψε ένα χαρτί για μία βόμβα, όχι ότι την έβαλε ο ίδιος, ότι του είπε ο Κρυστάλλης ότι συμμετείχε σε αυτή την ενέργεια.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Αυτό που του ζητούσαν να υπογράψει εν πάση περιπτώσει. Έτσι δεν είναι;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Για μια βόμβα. Δεν θυμάμαι περισσότερα, έχουν περάσει πολλά χρόνια. Αλλά υπέγραψε αυτό το χαρτί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έγινε δίκη γι’ αυτά τα πράγματα;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Όχι. Είχε απαλλακτικό βούλευμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τελείωσαν αυτά.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: ¶ρα υπάρχει περίπτωση ενός ανθρώπου που εσείς ξέρετε ότι κάτω από τις πιέσεις αυτές ομολόγησε μια πράξη την οποία δεν έκανε και του υπέδειξαν να ομολογήσει.
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Βεβαίως.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Οι συνθήκες διαβίωσής σας όσες μέρες μείνατε κρατούμενος εκεί, παρουσίαζαν κάποιες ιδιομορφίες από πλευράς ανακριτικής συμπεριφοράς και χειρισμού σας ως ανθρώπου και ποιες;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Ό,τι θυμόμουν το είπα. Δηλαδή ήταν ο ένας καλός και ο άλλος κακός. Η απομόνωση ήταν που περισσότερο με πείραζε.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ελεγχόμενος ύπνος υπήρχε;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Επειδή εκείνο τον καιρό προσήγαγαν πολλούς στην Ασφάλεια και τους ρωτούσαν, μου έκανε εντύπωση που κάποια στιγμή είδα κάποιο άλλο που έτυχε να τον ξέρω και αμέσως τον απομάκρυναν, δηλαδή δεν ήθελαν να έχω οπτική επαφή με κανένα γνωστό μου. Βλέποντας κάποιον άλλο μπορεί να άλλαξε η ψυχολογία μου, είναι δηλαδή η φιλοσοφία της ψυχολογίας αυτής ότι μέσω της απομόνωσης θα καταρρεύσεις.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: ¶λλες τεχνικές όπως ελεγχόμενος ύπνος, περιορισμός τροφής, στέρηση συνθηκών ανάπαυσης ιδανικών υπήρξαν;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Κοιμόμουν πάνω σ’ ένα γραφείο, δεν ήμουν σε κρατητήριο της Ασφάλειας. Μέσα σ’ ένα δωμάτιο της Ασφάλειας ήμουν 48 ώρες.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Σ’ ένα γυμνό γραφείο;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Ναι.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Με στρώμα;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Όχι τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί κ. Παπαδάκη δεν έχετε κοιμηθεί έτσι εσείς;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Καμία φορά ναι. Όταν κάνουμε τον Σπαρτιάτη βεβαίως, αλλά είναι μια ανακριτική μέθοδος η οποία περιγράφεται από τον Αλεξιάδη αυτή. Γιατί αυτή είναι η δημοκρατία της μεταπολίτευσης! Όταν θα έρθει η ώρα των σχολίων θα τα πούμε.
Ένα άλλο πολύ σημαντικό που είπατε περί κακού και κακού. Δεν είχα κατά νου να σας ρωτήσω, αλλά το αναφέρατε μόνος σας και ξέρετε υπάρχει μια παρόμοια καταγγελία στη μήνυση του εντολέα μου και στο απολογητικό του υπόμνημα και θέλω να μου αναλύσετε ακριβώς τι είδους συμπεριφορά και μεθόδευση είναι αυτή. Τι κάνει ο καλός, τι κάνει ο κακός, πως συμπεριφέρεται ο ένας και πως ο άλλος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα είπε.
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Ο κ. Ρουμελιώτης μου έλεγε «δεν είναι τίποτα θα φύγεις μην ανησυχείς, ένα μπέρδεμα έχει γίνει› και ο άλλος μου έλεγε «κοίταξε να δεις δεν ομολογείς γιατί είσαι κι εσύ μπλεγμένος και τα ξέρουμε όλα›.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Αυτό είναι αυθόρμητη διαφορά χαρακτήρων των δύο ανθρώπων, ή είναι μεθοδευμένο και επιτηδευμένο για να οδηγήσει σ’ ένα ενιαίο στόχο;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Είναι το σύστημα της ανάκρισης αυτό. Αυτή είναι η μέθοδος. Υπάρχει ένας κακός κι ένας καλός έτσι ώστε με το κρύο – ζέστη, κρύο – ζέστη καταρρέεις τελείως. Δεν αντέχεις.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Καμία άλλη ερώτηση για την ώρα. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Γεωργίου έχει τον λόγο.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Εγώ μόνο μια ερώτηση έχω. Είπατε ότι ξαφνικά εσείς είδατε τη δικηγόρο σας και άλλαξε ο κόσμος, δηλαδή όταν βλέπεις το δικηγόρο σου αλλάζει ο κόσμος. ξέρετε, για την υπόθεση αυτή εδώ που συζητάμε, κάποιοι είδαν τους δικηγόρους τους αλλά δεν άλλαξε ο κόσμος. Τα ίδια είπαν και με τους δικηγόρους τους. Έχετε κάποια εξήγηση;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Δεν έχω μελετήσει τη δικογραφία δεν ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Ραχιώτης έχει τον λόγο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Θυμίστε μου πότε έγινε αυτό το γεγονός που περιγράφετε; Πότε σας συνέλαβαν;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Το Σεπτέμβριο του 1985.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τον Κρυστάλλη εξακολουθήσατε να τον βλέπετε μετά;
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Όχι βέβαια. Αυτό έλειπε!
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ένα γεγονός αν το γνωρίζετε θέλω να μου επιβεβαιώσετε που έχει δηλώσει επανειλημμένα ο Κρυστάλλης ότι σε κάποια φάση που δεν ήθελε να συνεργαστεί με όλες τις υπηρεσίες, μια από τις υπηρεσίες η ΕΥΠ συγκεκριμένα δυο υπάλληλοί της του έσπασαν το χέρι γι’ αυτό τον λόγο; Επειδή ο Κρυστάλλης είχε μπλοκάρει με τις πολλές συνεργασίες, με τις πολλές υπηρεσίες σε κάποια φάση αρνήθηκε να συνεργαστεί με τον Αλεξάκη και του έσπασαν το χέρι και είναι γνωστό και το έχει πολλές φορές σε δηλώσεις του μετά ότι του είπαν να δηλώσει ατύχημα στην Καλαμάτα. Τα έχει πολλές φορές στην τηλεόραση.
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Δεν ξέρω.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Και αυτά, έγιναν τον καιρό της δημοκρατίας. Δεν μιλάμε για τη Χούντα τώρα, μιλάμε για το ’85 που του έσπασαν το χέρι.
Γ. ΤΣΙΤΣΙΛΙΑΝΟΣ: Δεν θυμάμαι τίποτα γι αυτό το πράγμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει. Πηγαίνετε στην ευχή του Θεού.
Να προσέλθει ο κ. Κογιάννης. Είστε ο κ. Κογιάννης Σπυρίδων του Νικολάου, σερβιτόρος. Γεννηθήκατε στα Τρίκαλα και κατοικείτε εδώ;
Σ. ΚΟΓΙΑΝΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε να ορκιστείτε ή να διαβεβαιώσετε;
Σ. ΚΟΓΙΑΝΗΣ: Διαβεβαιώνω στην τιμή και στη συνείδησή μου να πω την αλήθεια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε κ. Παπαδάκη.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε Κογιάννη, είστε ο 4ος κατά σειρά μάρτυρας που έχει να καταθέσει κι αυτός μια προσωπική εμπειρία. Πρώτα από όλα πείτε στο δικαστήριο ποιος είναι αυτός που σας είπε να έρθετε στη δίκη και αν το κάνετε γιατί ξέρετε τον Τζωρτζάτο ή κάποιον άλλον και στη συνέχεια πείτε ποια είναι η εμπειρία που έχετε, για να ρωτήσω μετά συγκεκριμένα.
Σ. ΚΟΓΙΑΝΗΣ: Πριν πω ότι καλέστηκα από την Υπεράσπιση, ήθελα να πω κάτι άλλο. Όλο αυτό καιρό κατά τη διάρκεια της δίκης που είχαν καταθέσει και οι μάρτυρες Υπεράσπισης, διάβασα στις εφημερίδες ότι υπήρχαν κάποια φαινόμενα που τρομοκρατούσαν τους μάρτυρες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς εδώ πέρα;
Σ. ΚΟΓΙΑΝΗΣ: ¶κουσα διάφορα. Όχι για το δικαστήριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέω κι εγώ!
Σ. ΚΟΓΙΑΝΗΣ: Δεν είπα κάτι για σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέτε τι ακούγεται έξω.
Σ. ΚΟΓΙΑΝΗΣ: Ναι. Ότι γράφτηκαν στις εφημερίδες κάποιοι μάρτυρες κατηγορίας που δεν ήρθαν και κατέθεσαν, γιατί εγώ το έζησα στο πετσί μου την πρώτη μέρα του δικαστηρίου που ήρθα εδώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας είπε ο κ. Παπαδάκης...;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Αφήστε να το πει. Έχει μια σημασία αυτό και πρέπει να το ακούσει το δικαστήριο. Εγώ τον απέτρεψα από το να κάνει μήνυση και τον παρακάλεσα να το πει στο δικαστήριο όταν θα έρθει να καταθέσει.
Σ. ΚΟΓΙΑΝΗΣ: Νομίζω ότι είναι σημαντικό να ακουστεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα είναι σημαντικό γιατί όχι. Την πρώτη μέρα που άρχισε το δικαστήριο είχα έρθει εδώ μαζί με τον κ. Σμυρναίο πριν, που μας διώξατε και μας είπατε να έρθουμε άλλη μέρα.
Μόλις αποχωρήσαμε έξω στον κεντρικό δρόμο και ανεβήκαμε στη μηχανή, ήταν δίπλα μας 3 – 4 περιπολικά με αυτόματα στο χέρι, μας έβαλαν κάτω, μας έβγαλαν τα ρούχα μας, μας έψαχναν και δεν υπήρχε κανένας λόγος. Απολύτως κανένας λόγος. Ρωτήσαμε γιατί και η απάντηση ήταν ότι από εδώ και στο εξής έτσι θα φερόμαστε. Αυτό, εγώ για να έρθω σήμερα στο δικαστήριο ήταν ένας κι από τους λόγους που έπρεπε –πέρα από την αλληλεγγύη που νομίζω ότι είναι καθήκον του κάθε ανθρώπου- να έρθω οπωσδήποτε. ¶ρα εκτός από το ότι με κάλεσε η Υπεράσπιση να έρθω, είχα θέσει κι εγώ τον εαυτό μου να χρησιμοποιηθώ και από την εμπειρία μου από αυτό που έχω περάσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι να μου πείτε τι έχετε περάσει. Με ενδιαφέρει.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεν είναι παραμύθια αυτά που λέω τόσο καιρό στο δικαστήριο ότι υπάρχει εκφοβισμός μαρτύρων Υπεράσπισης, πιέσεις και όλα αυτά τα πράγματα. Διότι εδώ ψάχνουμε κάποτε να εξετάζεται ένας δημοσιογράφος και να απειληθεί και με κράτηση, επειδή δεν είπε ποιος και τι.
Εδώ έχουμε ζωντανό περιστατικό και παρακαλώ να μου πείτε: είναι παραμύθι της Υπεράσπισης αυτό;
Σ. ΚΟΓΙΑΝΗΣ: Είμαι φορολογούμενος πολίτης. Έφτασα στο σημείο να πάω να κάνω μήνυση και μίλησα με τους δικηγόρους και μου είπαν να μην κάνω τίποτα και να έρθω να τα πω εδώ στο δικαστήριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και να τα κάνει το δικαστήριο αυτά;
Σ. ΚΟΓΙΑΝΗΣ: Νομίζω ότι είχαν κάποιο λόγο να μας το κάνουν εμάς αυτό κ. Πρόεδρε και όχι σε κάποιους άλλους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε μου την προσωπική σας εμπειρία.
Σ. ΚΟΓΙΑΝΗΣ: Ένας από τους άλλους λόγους που έρχομαι εδώ σήμερα, είναι γιατί με το φίλο μου και το σύντροφό μου τον Γιάννη Σερίφη είχα μια αντεκδίκηση προ ημερών -για μια ανακοίνωση που είχε πει για τα λευκά κελιά, που τα ονόμασε γκρίζους τάφους- και του καταλόγισα ότι δεν είναι σωστός ο όρος αυτός, γιατί είναι ελλιπής και του είπα ότι είναι πολύ χειρότερα δεν είναι μόνο γκρίζοι τάφοι, είναι χειρότερα και έχω κάποιο λόγο που το λέω. Γιατί είμαι ο πρώτος που θέσπισε αυτά τα κελιά, είμαι ο πρώτος που μπήκα μέσα σε αυτά τα κελιά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι έγινε εκεί; Πως μπήκατε εσείς;
Σ. ΚΟΓΙΑΝΗΣ: Η δική μου ιστορία αρχίζει από το 1981 όταν για πρώτη φορά βρέθηκα αντιμέτωπος με τις Αρχές κολλώντας αφίσες. Ήταν η αφίσα τότε για τα ναρκωτικά και μας έπιασαν μας οδήγησαν στην Εισαγγελία κλπ. Η αφίσα έλεγε «Οι μπάτσοι πουλάνε την ηρωίνη›. Διωχθήκαμε, πήγαμε στο δικαστήριο και αθωωθήκαμε. Έκτοτε η πορεία μου είναι ότι συμμετέχω σε περιοδικά του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Το 1991 – ’92 μετά από μία έκρηξη που έγινε σε μια αποθήκη της Μαυρικίου ήρθαν ένα πρωί στον τόπο της δουλειάς μου, γιατί δούλευα οικοδομή τότε και με πήραν σηκωτό. Πήγαμε στην Ασφάλεια, μόλις ανεβήκαμε πάνω, αξιωματικός της Ασφάλειας -που αν θέλετε μπορώ να σας πω και τα ονόματα αλλά δεν ξέρω αν είναι πρέπον να λέμε ονόματα- μου τόνιζε επί 17 μέρες που ήμουν στην Ασφάλεια, κάθε μέρα το εξής: «Έπαιξες κι έχασες›. Κάθε μέρα είχα αυτή την έκφραση του προσώπου του απέναντί μου.
Δεν μας επέτρεψαν να έχουμε δικηγόρους αμέσως, γιατί στην περίπτωση τη δική μας εφάρμοσαν τον αντιτρομοκρατικό νόμο αναδρομικά, ήταν υπό ψήφιση, άρα οι διατάξεις του αντιτρομοκρατικού νόμου τις εφάρμοσαν πάνω μας και κάποια στιγμή μας πήγαν στο ανακριτή να απολογηθούμε. «Ωραία να απολογηθούμε› λέμε. Γι’ αυτό σας λέω ότι η δική μου η εμπειρία έχει κάποια αξία γιατί έχει πάρα πολλές ομοιότητες με αυτή εδώ την υπόθεση.
Ζητήσαμε τα στοιχεία να απολογηθούμε και μας είπε ο ανακριτής «δεν υπάρχουν στοιχεία θα απολογηθείτε έτσι›. Πως έτσι; Ναι, χρησιμοποιήθηκε διάταξη ενός ανενεργού νόμου...
(Διαλογικές συζητήσεις)