Σ. ΞΗΡΟΣ: Γενικά και αόριστα. Αυτή η κατάσταση που σας περιέγραψα, που είπαν και στις ένορκες καταθέσεις οι συνάδελφοί σας, ότι μπαινοβγαίνανε άνθρωποι με πολιτικά και στολή στην Εντατική, το επιβεβαιώνετε αυτό;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Είπα ότι ήταν ένας αστυνομικός μέσα στο δωμάτιο με πολιτικά.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Εγώ ενδιαφέρομαι για το ποιος είχε το γενικό πρόσταγμα θα μπορούσα να πω, γιατί έχουμε ένα δεδομένο ότι, η Αντιτρομοκρατική έχει διατάξει μια εξέταση DNA, στην οποία δεν μπορούσαν να μην υπακούσουν οι γιατροί, παρόλο που όταν αρνείται ο κρατούμενος να δώσει DNA, θεωρείται κακοποίηση, παρόλα αυτά δεν μπορούσαν να μην υπακούσουν στην Αντιτρομοκρατική.
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν γνωρίζω τίποτα απ’ όλα αυτά.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Και κάτι τελευταίο που είναι σημαντικό και έχει σχέση με τις παραισθήσεις. Ξέρετε εάν σας έχω περιγράψει πράγματα που δεν υπήρχαν στην Εντατική; Και θέλω να είστε ειλικρινής σ’ αυτό, γιατί ξέρω ότι έχουν γίνει τέτοιες συζητήσεις και ?
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Όσο ήμασταν στον 10ο όροφο μου είχες πει ότι άκουγες κάτι σαν ραπτομηχανή.
Σ. ΞΗΡΟΣ: ¶λλα πράγματα, για κάποια κάγκελα;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν θυμάμαι κάτι έλεγες για χρώματα.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Προσπαθήστε να θυμηθείτε;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Κάτι μου έλεγες για χρώματα, αλλά δεν θυμάμαι.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Για πολύχρωμους κύβους;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Αυτό το θυμάμαι.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Για πόσο ψηλά είναι τα κάγκελα, ενώ δεν υπήρχε τίποτα τέτοιο στην Εντατική;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Βεβαίως.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Για κάποια μηχανήματα περίεργα με ακτινοβολίες ή με τέτοια;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Αυτό δεν μπορώ να το θυμηθώ.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Δεν ξέρω εάν το έχω συζητήσει με σας, ή με κάποια άλλη νοσηλεύτρια. Για τον από μηχανής Θεό, για το αρχαίο θέατρο;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν το θυμάμαι αυτό.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Αν ήταν ήσασταν κάτω στην Εντατική για κάποιες απειλές με κάποιο παραμπέλουμ κλπ;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Αυτά δεν τα θυμάμαι.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Πάντως επιβεβαιώνετε ότι για τους κύβους τους πολύχρωμους και για τα κάγκελα και κάποια άλλα?
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Ναι, ναι, όπως και εγώ σου έλεγα τι χρώματα υπήρχαν.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Σε εσάς είχα πει για κάποιο νάιλον που με περιέβαλε που δεν υπήρχε;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν το θυμάμαι.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Για κάποιο νάιλον που μου λέγατε ότι είναι τοίχος και δεν υπάρχει νάιλον που μου είχατε πει ότι αυτό χρησιμοποιείται μόνο σε κάποιο που προστατεύει την κοιλιά κλπ άμα ανοίξει ?
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Αυτό μπορεί να σου το είπα εγώ.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Ναι, σας είχα πει εγώ ότι είχα την εντύπωση ότι με περιβάλει κάποιο νάιλον στην Εντατική;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν μπορώ να το θυμηθώ.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Δεν μπορείτε, δεν πειράζει, ευχαριστώ πάντως γι’ αυτά που θυμηθήκατε.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Κυρία Κοκκινοπούλου σύντομα θέλω να επισημάνω δυο σημεία που τα έχετε καταθέσει επανειλημμένα, είπατε πρώτα, ότι όταν παραλάβατε το πρωί του Σαββάτου έτσι δεν είναι, σας είπε η συνάδελφός σας ότι, είχε ξενυχτήσει όλο το βράδυ λόγω των καταθέσεων.
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Όχι δεν μπορώ να πω ότι είχε ξενυχτήσει ότι το βράδυ συζητούσε
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Πολλές ώρες.
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν ξέρω πόσες ώρες.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Επειδή είπατε είχε ξενυχτήσει, το συνδέετε με την κατάστασή του γι’ αυτό θέλω να σας ρωτήσω, το έχετε δεδομένο εδώ.
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Αν είπα την λέξη ξενυχτήσει, θα την είπα χωρίς να σκεφτώ τι περιλαμβάνει αυτή η λέξη.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Και θέλω να μείνω στο σημείο αυτό το περίφημο με τα σωληνάκια, που φοβόταν όπως σας είπε εκ των υστέρων τα φάρμακα, και το ερώτημά μου είναι το εξής και παρακαλώ να συγκεντρωθείτε να μου δώσετε μια απάντηση εφόσον μπορείτε. Φοβόταν μήπως τον δηλητηριάσετε ας πούμε; Θα μπορείτε να μου πείτε; Πού να ξέρω εγώ; Το λέω γιατί προκύπτει από την κατάθεση ότι τροφή λάμβανε πια έτσι δεν είναι;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Βεβαίως.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Δηλαδή την τροφή που του φέρνατε και περιγράψατε την διαδικασία, ο αστυνομικός με τον νοσηλευτή τα έτρωγε πια.
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Αυτά όχι στις 6 του μηνός, αλλά μετά από τις 6.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Εν πάση περιπτώσει πάντως σύντομα, γιατί λέτε ότι είχε αρχίσει ήδη από τις 6 να παίρνει κάποια υγρά κλπ, κάτι τέτοιο έτσι δεν είναι;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Ναι, ναι.
Β.ΚΑΡΥΔΗΣ: Αυτό δικαιολογεί να συμπεράνω, ότι δεν φοβότανε μήπως δηλητηριαστεί από τα σωληνάκια;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Τι να σας πω τώρα; Μπορείτε να επαναλάβετε για να καταλάβω καλά τι θέλετε;
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Επειδή η αναφορά σας είναι σε ένα φόβο γενικά, ότι σας είπε ότι φοβότανε τα φάρμακα που είχαν τα σωληνάκια και προσπαθούσε να τα περιορίσει.
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Αυτό μου το είπε εκ των υστέρων, πολύ αργά.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Πάντως το έκανε αυτό προσπαθούσε να τα τσακίσει έτσι δεν είναι;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Ναι.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Και σας έδωσε εκ των υστέρων μια ερμηνεία και σας είπε, φοβόμουνα αυτά τα φάρμακα. Αυτό είναι γενικό όμως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δεν σας ρώτησα, εάν τα πείραξε ποτέ τα σωληνάκια τον ενοχλήσανε, ή τον κάνανε και μου είπατε όχι; Τώρα τι λέτε ότι τα τσάκιζε τα σωληνάκια;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Όχι σας είπα. Στην αρχή τα πείραζε τα σωληνάκια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα πείραζε δηλαδή τα τσάκιζε;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Αυτό είναι ένα πολύ λεπτό σωληνάκι, δεν ξέρω να σας πω τι διάμετρο έχει. Αυτό όταν το πατήσεις, με όποιο τρόπο και να το πατήσεις, κλείνει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το τσάκισε ώστε να έχει σαν αποτέλεσμα να χτυπήσει;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει τώρα συνεννοηθήκαμε.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Το έχει πει στην ΕΔΕ αυτό, ότι προσπαθούσε να διακόψει την ροή του φαρμάκου, αυτή ήταν η προσπάθειά του έτσι δεν είναι;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Αυτό μου είπε.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: ΄Ερχομαι τώρα να προσπαθήσω μαζί σας, με την βοήθειά σας, να βρω τη σημασία αυτής της ενέργειας. Και λέω, έλεγα πριν δηλαδή, ότι ο φόβος δηλητηρίασης, ο φόβος ζωής, ενδεχομένως μπορεί κάποιος να είναι υποχόνδριος, δικαιολογείται στο βαθμό που πλέον όπως είπατε δεχόταν την τροφή που του δίνατε;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Την ημέρα τη συγκεκριμένη τροφή δεν είχε πάρει.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Την επόμενη.
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Την επόμενη δεν το ξαναέκανε.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Διότι επισημαίνω ότι είχε ήδη μιλήσει με τον κ. Διώτη και τον κ. Σύρο που τους είδατε να βγαίνουν έτσι δεν είναι;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Μάλιστα.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Αφού είχε ήδη μιλήσει στις διωκτικές αρχές, τι τον έκανε να θέλει να μην παίρνει αυτά τα φάρμακα, κατά την κρίση σας, κατά την γνώμη σας;
Ο. ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν ξέρω να σας πω.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε κύριε Χριστοδουλάκη σας παρακαλώ. «Ορκίζεστε να πείτε την αλήθεια›. Αναφέρεστε στην προηγούμενη κατάθεση γιατί τα έχετε πει πλέον εκεί και παρακαλώ κύριε Αγιοστρατίτη ρωτήστε τον ότι θέλετε. Σ. Σ. Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Σας λέω κύριε Πρόεδρε ότι υπάρχουν πάρα πολλοί παράγοντες και έξω, που θα θέλανε να προγραμματίσουν τις διακοπές τους και σας το μεταφέρω σαν παράκληση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας είπα τον 15Αυγουστο και τις επακολουθήσασες δυο ημέρες φυσικά και εγώ κάπου θα πάω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε μάρτυρα, δεν σας ρωτώ για την ειδικότητά σας γιατί έχετε ήδη καταθέσει στο Δικαστήριο και είναι γνωστά τα στοιχεία σας, είστε ψυχίατρος, είναι γνωστό αυτό. Είχε γίνει μια συζήτηση πριν ένα μήνα περίπου και είχατε αναφερθεί εν συντομία και επιφυλαχθήκατε να μας πείτε περισσότερα και εμείς επιφυλαχθήκαμε να σας ρωτήσουμε πιο συγκεκριμένα για το λεγόμενο «σύνδρομο αισθητηριακής αποστέρησης›, για τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται και για τις επιδράσεις που έχει αυτό στην πνευματική και ψυχική συγκρότηση ενός ανθρώπου. Μπορείτε να μας πείτε δυο λόγια;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Το σύνδρομο αυτό ονομάζεται και «σύνδρομο Μονάδος›, είναι αρκετά γνωστό στους εντατικολόγους, δηλαδή στους γιατρούς που ασχολούνται με την εντατική θεραπεία. Έχει ένα ποσοστό εμφάνισης περίπου της τάξεως του 40% των νοσηλευομένων στη Μονάδα. Η εμφάνισή του οφείλεται στο εξής: Ο εγκέφαλος είναι ένα σύστημα ανοικτό, δηλαδή έχει ανάγκη ερεθισμάτων για να διατηρήσει τη βιωσιμότητά του την ψυχική. Όταν αυτά πάψουν να υπάρχουν ή μειωθούν πολύ, τα παράγει ο ίδιος.
Στην περίπτωση του κ. Ξηρού υπήρχε η νοσηλεία του στη Μονάδα που από μόνο του αυτό αποτελεί έναν παράγοντα, συν το γεγονός ότι υπήρχε μερική τύφλωση και κώφωση. Αυτοί είναι παράγοντες που συνδράμουν στην εμφάνιση αυτού του συνδρόμου. Αυτό το οποίο γίνεται όταν εμφανιστεί το σύνδρομο αυτό είναι να υπάρχει μία σειρά από παραισθήσεις συνήθως και όχι τόσο ψευδαισθήσεις, παραισθήσεις με την έννοια ότι εκλαμβάνονται οι θόρυβοι με διαφορετικό τρόπο που αφορούν οποιαδήποτε από τις πέντε αισθήσεις.
Οι ασθενείς διακατέχονται από έντονο άγχος, συνήθως εκδηλώνουν συμπτώματα συναισθηματικής αστάθειας και μια μερίδα απ’ αυτούς τους ασθενείς εκδηλώνει και διαταραχές του περιεχομένου των σκέψεων με τη μορφή του παραληρήματος. Νομίζω ότι αυτό συνέβη και στην περίπτωση του κ. Ξηρού.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Είπατε ότι δημιουργεί συναισθηματική ανασφάλεια, δημιουργεί παραισθήσεις κτλ. Προϋποθέτω ότι ξέρετε τί σημαίνει ανάκριση διότι εδώ υπήρξαν και μάρτυρες οι οποίοι αρνήθηκαν ότι γνωρίζουν τί σημαίνει ανάκριση. Εν πάση περιπτώσει, αυτό το σύνδρομο της αισθητηριακής αποστέρησης, μπορεί να το εκμεταλλευτεί κάποιος για τους λεγόμενους σκοπούς της ανάκρισης, όταν επιδιώκει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα; Δηλαδή να υφαρπάξει κάποιες πληροφορίες, να υποβάλλει κάποιες εντυπώσεις ή κάποια στοιχεία στον εξεταζόμενο με τελικό σκοπό βεβαίως να κερδίσει και μια ομολογία; Είναι ευάλωτος ο ασθενής που βρίσκεται σε αυτό το στάδιο του συνδρόμου αυτού της αισθητηριακής αποστέρησης σε μεθόδους ανακριτικές;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Θα απαντήσω εμμέσως στην ερώτησή σας. Η συμπεριφορά ενός ανθρώπου καθορίζεται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό από την αντιληπτική του ικανότητα, δηλαδή από το πώς αντιλαμβάνεται αυτό που συμβαίνει γύρω του. Εάν εγώ αντιλαμβάνομαι εσάς σαν διώκτες μου, είναι σίγουρο ότι ανάλογη θα είναι και η συμπεριφορά μου.
¶ρα ανάλογα με τη συμπτωματολογία που εμφανίζει ένας άνθρωπος που υπόκειται σε αυτό το σύνδρομο, αυτή η ίδια η συμπτωματολογία του καθορίζει και τη συμπεριφορά του, τις απαντήσεις του και όλα αυτά τα πράγματα. Στην ερώτησή σας εάν αυτή η συμπτωματολογία θα ήταν σύντονος, να το πούμε έτσι, προς μια ανακριτική διαδικασία, με αυτή την έννοια βεβαίως μια ανακριτική αρχή θα μπορούσε να ωφεληθεί απ’ αυτό.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Είπατε ότι η ψύχωση αυτή εμφανίζεται ύστερα από 48 τουλάχιστον ώρες απομόνωσης των αισθήσεων.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Δεν το είπα, αλλά έτσι είναι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Την προηγούμενη φορά το είχατε αναφέρει. Πόσο περίπου πρέπει να έχει διαρκέσει η υστέρηση των αισθήσεων ώστε να εμφανιστούν αυτά τα φαινόμενα;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Δύο 24ωρα αρκούν, διότι μέσα στη Μονάδα, ένα από τα σημαντικά στοιχεία τα οποία διαταράσσονται, είναι η εναλλαγή των κύκλων του ύπνου και της εγρήγορσης. Από μόνο του αυτό το γεγονός, δηλαδή το γεγονός ότι οι άνθρωποι στη Μονάδα δεν κοιμούνται με τους κανονικούς ρυθμούς εξαιτίας των επεμβάσεων που δέχονται συχνά-πυκνά, αυτό και η στέρηση του ύπνου και των φάσεων Rem που αφορούν τη δραστηριότητα των ονείρων, συντελούν πολύ γρήγορα, δηλαδή σε δύο 24ωρα στην ανάπτυξη αυτού του συνδρόμου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σε όλους;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Σε ένα 40%.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Για να αναστραφεί αυτή η κατάσταση τί απαιτείται;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Ανάλογα τη βαρύτητα του συνδρόμου. ¶λλες φορές απαιτείται συστηματική χορήγηση φαρμάκων η οποία μπορεί να ακολουθήσει και την έξοδο του ασθενούς από τη Μονάδα και για πολλούς μήνες πολλές φορές μετά, αλλά οπωσδήποτε αυτό που όλοι συμφωνούν είναι ότι θα πρέπει να αναστρέψει την πρακτική αυτή, δηλαδή τον αποκλεισμό των ερεθισμάτων, με παρουσία επικοινωνίας, υποστήριξη ψυχοθεραπευτική, ρολόγια, ημερολόγια, προσανατολισμό στο χώρο και στο χρόνο, όλα αυτά.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δηλαδή, για να καταλάβω σωστά, πρέπει να δώσουμε μετά στον ασθενή ο οποίος εμφανίζει αυτά τα συμπτώματα, όσο δυνατόν περισσότερες πληροφορίες από το περιβάλλον του το πραγματικό, έτσι ώστε να έχει αισθητηριακές προσλήψεις και να μπορέσει να συγκροτήσει πάλι την προσωπικότητά του.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ετέθη τέτοιο θέμα για τον κ. Σάββα Ξηρό;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Τον εξέτασα στις 5 Απριλίου για χρονικό διάστημα 3,5 ωρών. Διερεύνησα το αίτημα αυτής της επίσκεψης. Από την πλευρά του το αίτημά του ήταν μια προσπάθεια ερμηνείας του τί του είχε συμβεί στη διάρκεια της νοσηλείας και επηρέασε κατά τα λεγόμενά του τουλάχιστον την ψυχολογική του κατάσταση. Υπέθετε ο ίδιος και νομίζω ότι ακόμη το υποθέτει, χορήγηση φαρμάκων τα οποία τροποποίησαν κατά κάποιον τρόπο τη συμπεριφορά του και μου περιέγραψε ακριβώς τη συμπτωματολογία του στη διάρκεια αυτών των ημερών.
Η πρώτη διαφορική διάγνωση αν θέλετε που εμείς οι ψυχίατροι κάνουμε όταν έχουμε έναν ασθενή ο οποίος εμπλέκεται και σε μια νομική διαδικασία, είναι να αποκλείσουμε την προσποίηση, δηλαδή να αποκλείσουμε τον χειρισμό από την πλευρά του εξεταζομένου, προς όφελός του. Κινήθηκα σε δύο κατευθύνσεις γι αυτό. Η πρώτη ήταν ότι ακόμη και αν είχε μελετήσει τη σχετική βιβλιογραφία θα την είχε μελετήσει προς την κατεύθυνση της χορήγησης ουσιών και αυτά τα οποία έλεγε δεν επαληθεύονταν, δηλαδή δεν ήταν αυτή η συμπτωματολογία, αντιθέτως περιέγραφε σαφέστατα αυτό το σύνδρομο το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό, και το δεύτερο, διασταύρωσα τα λεγόμενά του με το φύλλο νοσηλείας για να δω αν πράγματι ανταποκρίνεται σε αυτό και αυτό στο οποίο κατέληξα ήταν ότι ανταποκρινόταν.
¶ρα με αυτούς τους δύο άξονες, κατέληξα στο γεγονός ότι αυτά τα οποία ο συγκεκριμένος ασθενής έλεγε ήταν αληθή, προς εμένα τουλάχιστον και τεκμηρίωσα τη διάγνωση του συνδρόμου αισθητηριακής αποστέρησης βασιζόμενος σε αυτά.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Έχουμε τη συγκεκριμένη περίπτωση του ασθενούς Σάββα Ξηρού ο οποίος είχε νοσηλευθεί στην Εντατική από το βράδυ της 29/6, διασωληνωμένος και σε καταστολή, μέχρι και την 5/7 αν θυμάμαι σωστά, που αποσωληνώθηκε. Έχουμε το δεδομένο ότι ο Σάββας Ξηρός είχε τραυματισθεί σοβαρότατα στους οφθαλμούς οι οποίοι και του επικαλύφθηκαν για να προστατευθούν και του έβαλαν κολλύρια, είχε χάσει το ένα του το χέρι, έχουμε την πληροφορία –δεν ξέρουμε αν ισχύει ή όχι- ότι το άλλο χέρι ήταν δεμένο για λόγους ότι θα μπορούσε να κάνει κακό στον εαυτό του ή οτιδήποτε, έχουμε το δεδομένο ότι ελάμβανε τροφή με καθετήρα παρεντερικά, νομίζω ότι και η όσφρησή του δεν μπορούσε να θεωρηθεί ότι ήταν η καλύτερη, τουλάχιστον όχι εφόσον όλη η εκτόνωση της πυρίτιδας έγινε στο πρόσωπό του.
Αυτά όλα τα δεδομένα σε συνδυασμό με το γεγονός της καταστολής και της νοσηλείας στην Εντατική, είναι στοιχεία ικανά να δημιουργήσουν αυτό το σύνδρομο;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε συγνώμη, παρακαλώ να τηρηθεί η δικονομική τάξη. Δηλαδή ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου εξετάζει τον μάρτυρα. Ακολούθως δίνει τον λόγο στον Εισαγγελέα. Μετά τους κ.κ. δικαστές και μετά ταύτα στους λοιπούς παράγοντες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από τον επόμενο μάρτυρα θα το τηρήσουμε. Δεν μπορούμε να διακόψουμε την εξέταση κ. Εισαγγελεύ, δεν κερδίζουμε τίποτα. Έχω δώσει τον λόγο, γιατί δεν το λέγατε από την αρχή;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν πρόλαβα κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κοντεύει να τελειώσει την εξέταση, θα ρωτήσετε κ. Εισαγγελεύ, σας παρακαλώ πολύ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είναι κρίσιμο το θέμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν θα σας δοθεί η ευκαιρία;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αν δημιουργηθεί κ. Πρόεδρε μια κατάσταση τέτοια... διότι κ. Πρόεδρε όλη η ιστορία αυτή έχει θεμελιωθεί στο ότι ο κ. Σάββας Ξηρός στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ υπέστη τη χορήγηση φαρμάκων.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Να διευκολύνω λίγο τη διαδικασία, η προσωπική μου άποψη είναι πως όχι, το είπα και την προηγούμενη φορά, το λέω και τώρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνει ότι δεν χορηγήθηκαν, η προσωπική του άποψη. Λέει για ένα σύνδρομο διαφορετικό, δεν είπε ο άνθρωπος για φάρμακα, απεναντίας, αποκλείει τα φάρμακα, το έχω κρατήσει, το έχει πει και την άλλη φορά.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε μάρτυρα, έχουμε ένα δεδομένο, ότι στον κ. Σάββα Ξηρό χορηγήθηκαν φάρμακα όπως Dormicum βενζοδιαζεπίνες, κάποια αναλγητικά και κάποια ανασταλτικά των βενζοδιαζεπινών. Όταν λέτε ότι «κατά τη γνώμη μου δεν χορηγήθηκαν φάρμακα›, σημαίνει ότι δεν χορηγήθηκαν φάρμακα με τον σκοπό να προκαλέσουν μια συγκεκριμένη κατάλυση του ελέγχου της προσωπικότητάς του;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Το δεύτερο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ότι δεν χορηγήθηκαν φάρμακα ικανά να επιφέρουν κατάλυση της προσωπικότητας, δηλαδή να πει εκείνο που θέλουμε εμείς, να μην πει εκείνο το οποίο επιλέγει ο ίδιος. Να παρεμβληθεί δηλαδή μεταξύ της διαμόρφωσης της ελεύθερης βούλησης και της έκφρασής του.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Να το κάνω πιο συγκεκριμένο αν θέλετε, τα φάρμακα στα οποία αναφέρεστε και τα οποία είναι και φάρμακα Μονάδος αλλά χρησιμοποιούνται και για άλλες δραστηριότητες, αυτές που υπονοείτε, χορηγήθηκαν και διεκόπησαν από την 4η μέρα βάσει του φύλλου νοσηλείας στο οποίο βασίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μας τα είπατε, μην επιμένετε στα ίδια, γι αυτό ο κ. Εισαγγελεύς εξανίσταται. Επιμένετε πάλι στα ίδια πράγματα. Είπε ο άνθρωπος ότι «δεν του χορηγήθηκαν φάρμακα απ’ ότι ξέρω εγώ τέτοια που να του καταλύουν τη βούληση, να του αποδομούν την προσωπικότητα›.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αυτά τα συγκεκριμένα φάρμακα που σας ανέφερα και χορηγήθηκαν στον Σάββα Ξηρό, εάν κάποιος ήθελε να εκμεταλλευτεί τη δράση τους για σκοπούς ανακριτικούς, είναι κατάλληλα να προκαλέσουν τέτοιου είδους αποτελέσματα;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Το Dormicum που αναφέρατε, με τη χημική ονομασία μιδαζολάμη είναι, αλλά από το φύλλο νοσηλείας δεν προκύπτει ότι χορηγήθηκε μετά την 3η ημέρα. Για να γίνει αυτό που λέτε θα έπρεπε να είναι σε συνεχή χορήγηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αποδείξτε εσείς λέει ότι του δώσατε και πείτε μου.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Πάντως αυτά τα φάρμακα αυτά είναι κατάλληλα για να προκαλέσουν επιθυμητά αποτελέσματα.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Χριστοδουλάκη, εμείς ψαχνόμαστε τώρα για τις 11 του μηνός που έδωσε την πρώτη κατάθεση και φτάνουμε μέχρι τον Αύγουστο. Ξέρετε αν έδιναν τέτοια φάρμακα; Βυζαντινολογούμε εδώ μέσα, δεν κάνουμε τίποτε άλλο. Φοβάμαι ότι βυζαντινολογούμε.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Έχουμε λοιπόν το δεδομένο ότι αυτά τα φάρμακα ήταν ικανά, δεν χρησιμοποιήθηκαν όμως με αυτόν τον σκοπό. Ξυπνάει λοιπόν ο κ. Σάββας Ξηρός από την καταστολή όπου έχει υποστεί στέρηση αισθητηριακής διέγερσης.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Όχι, υπόκειται σε αυτήν αφ’ ότου ξυπνάει. Από τη στιγμή που ξυπνά υπόκειται σε αισθητηριακή αποστέρηση, όσο είναι σε καταστολή δεν μετράει αυτό.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δεν μετράει, αλλά σίγουρα είναι όμως και εκεί η έλλειψη αυτή. Δηλαδή ο χρόνος αυτός που περνάει, εφόσον είναι σε καταστολή, λογικό είναι να μην έχει αισθήσεις.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Όχι, το σύνδρομο λειτουργεί από τη στιγμή που ανακτάς τη συνείδησή σου, στο βαθμό που την ανακτάς και αντιλαμβάνεσαι το χώρο, ασχέτως το πώς τον αντιλαμβάνεσαι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δύο ερωτήσεις: Αυτός που ξυπνά και αναπτύσσει αυτό το σύνδρομο, είναι επιρρεπής σε υποβολή; Εάν δηλαδή έχει δεμένα τα μάτια και κάποιος του πει ότι τώρα είναι βράδυ, θα είχε τη δυνατότητα μόνος του να ελέγξει αν είναι νύχτα ή είναι μέρα;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Δεν θα είχε τη δυνατότητα, με αυτή την έννοια της υποβολής ναι, όπως το λέτε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κι εμείς αν είμαστε στην Εντατική αν μας δέσετε τα μάτια δεν θα βλέπουμε, ούτε σύνδρομα έχουμε ούτε τίποτα. Να κάνουμε ερωτήματα που να απευθύνονται σε λογικά όντα.... Εκτός αν τους δικαστές δεν τους θεωρείτε πλέον έλλογα όντα και ρωτάτε τέτοια πράγματα. ¶μα είναι δεμένα τα μάτια, ό,τι και να του πεις του άλλου.....
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ο ασθενής λοιπόν που ξυπνά, είναι άμεσα εξαρτημένος από τις πληροφορίες που θα του δώσουμε. Εάν λοιπόν συντηρήσουμε τη στέρηση αυτή των πληροφοριών που θα τον βοηθούσαν να αναπτύξει ξανά τη συγκρότηση την πνευματική και εγκεφαλική, διατηρούμε μια κατάσταση η οποία μπορεί να είναι.....
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Να πω την επιστημονική μου υπόθεση που ίσως διευκολύνει όλη την διαδικασία; Πιστεύω ότι αυτό το οποίο συνέβη ήταν ότι από τη στιγμή στην οποία ξύπνησε από την 4η προς την 5η κυρίως ημέρα και κυρίως την 6η, άρχισε να αναπτύσσει αυτό το σύνδρομο έχοντας παραισθήσεις και οπτικές και ακουστικές και κυρίως άρχισε να έχει μια διαταραχή του περιεχομένου των σκέψεων. Πίστευε ότι θα τον σκοτώσουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τον σκοτώσει ποιος;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Πίστευε ότι θα τον σκοτώσουν το κράτος, οι διάφοροι άνθρωποι που ήταν εκεί, ότι θα τον μετέφεραν στις ΗΠΑ, ότι θα τον πέταγαν από το παράθυρο για να μην ηρωοποιηθεί, αυτή ήταν η πεποίθησή του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτά σας έλεγε;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Αυτά μου είπε εμένα. Πώς τα διασταυρώνω: Όταν άρχισε να έχει παραισθήσεις, προφανώς εκλήθησαν ψυχίατροι οι οποίοι ήρθαν και διέγνωσαν το επίπεδο συνείδησης, στους οποίους ο ίδιος είπε ότι δεν έχει καμία ανάγκη ψυχολογικής υποστήριξης, ακριβώς διότι πίστευε ακόμη και ότι οι ψυχίατροι ήταν μέρη αυτού του διωκτικού συστήματος, δηλαδή ότι ήθελαν να πουν ότι πράγματι έχει μια συναισθηματική αστάθεια και γι αυτό αυτοκτόνησε.
Στη διάρκεια της νοσηλείας του η πιο στενή σχέση την οποία έχει αναπτύξει είναι αυτή με τους δύο Ανακριτές, τον κ. Διώτη και τον κ. Σύρο αν δεν κάνω λάθος. Αυτοί αφιερώνουν περισσότερο χρόνο λόγο της θέσης τους. Είναι φιλικοί απέναντί του και κυρίως όταν υπάρχει η παρουσία τους, ακριβώς επειδή υπάρχει ερέθισμα από το περιβάλλον μειώνονται πάρα πολύ οι παραισθήσεις του. Αρχίζει και μεταβιβάζει θετικά συναισθήματα προς αυτούς. Πιστεύει ότι αυτοί τελικά θα τον βοηθήσουν και μπαίνει σε μία διαδικασία τέτοια την οποία προσπαθεί ο ίδιος να ερμηνεύσει με την χορήγηση φαρμάκων. Δεν πιστεύω ότι ήταν φάρμακα. Πιστεύω ότι ήταν αυτό το σύνδρομο.
Παρόμοιο περιστατικό έχει περιγραφεί στην βιβλιογραφία. Λέγεται στο Σύνδρομο της Στοκχόλμης εκεί όπου σε μία αεροπειρατεία οι όμηροι άρχισαν να υπερασπίζονται τους αεροπειρατές. Σε καταστάσεις τέτοιες που βιώνεις ακραίες συνθήκες και πιστεύεις ότι κινδυνεύει η ζωή σου, η ψυχολογία σου κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Στην πραγματικότητα νομίζω ότι αυτό συνέβη στον κ. Ξηρό και αυτό δικαιολογεί κατά την εκτίμησή μου όλη αυτή την πορεία του στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: ¶ρα υπήρχε μία κατάσταση συναισθηματικής ανάγκης η οποία εξηγείται και από την ανάγκη να προσδώσει κάποιος σε αυτό πληροφορίες για να ανακτήσει ακριβώς το έλλειμμα που έχει δημιουργηθεί από την στέρηση. Το είπατε αλλά απλώς θέλω να το επαναλάβω γιατί το είχα κι εγώ σαν ερώτηση για να ξεπεράσουμε και αυτόν τον σκόπελο. Έτσι εξηγείται την κατά τα άλλα παράδοξη αυτή υπερβολική, συναισθηματική σχέση που ανέπτυξε με τον Στρατηγό κ. Στυλιανό Σύρο;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Ναι, πιστεύω ακριβώς από αυτό και το οποίο τον κάνει εκ των υστέρων να αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν προς έναν άνθρωπο που ιδεολογικά είναι τελείως αντίθετοι να έχει αναπτύξει τέτοια συναισθήματα. Δεν νομίζω ότι ήταν ουσίες. Νομίζω ότι ήταν ακριβώς το σύνδρομο αυτό.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Δηλαδή ήταν οι άνθρωποι οι οποίοι του πρόσφεραν, έδιναν πληροφορίες για να φορτώσει ξανά τον «σκληρό του δίσκο› ας το πούμε έτσι.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Ναι. Περιόριζαν την συμπτωματολογία του αν θέλετε με την παρουσία τους.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Τον προσανατόλιζαν δηλαδή. Είχε συνομιλητές και βοηθιόταν για να προσανατολιστεί.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Αυτό που ακριβώς συνέβαινε κατά τις περιγραφές όπου δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω ήταν ότι στην διάρκεια των συνομιλιών που είχε μαζί τους, όλες οι παραισθήσεις αυτές υποχωρούσαν. Ακριβώς γιατί είχε ερέθισμα και αυτό ήταν πολύ θετικό για την ψυχολογία του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οι γιάφκες, ένα σωρό πράγματα όλα παραισθήσεις ήταν; Ορισμένα πράγματα δεν μπορώ ομολογώ να τα καταλάβω. Ένα σωρό λεπτομέρειες ένας άνθρωπος με παραισθήσεις μπορεί να τα λέει όλα αυτά τα πράγματα; Πόσο κρατάνε οι παραισθήσεις; Έφτασε μετά και πήγε και με δικηγόρο στον κ. Ανακριτή. Κι εκεί παραισθήσεις; Μάλιστα εκεί προσφέρθηκε. Εκεί να δείτε τί λέει, λεπτομέρειες, πράγματα που δεν τα είχε πρώτα στον κ. Διώτη και στον κ. Σύρο.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Εγώ δεν αναφέρθηκα στο περιεχόμενο των καταθέσεών του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλα αυτά τα πράγματα είναι παραισθήσεις; Μας ακούει ο κόσμος και ο κόσμος έχει του χωριάτη την λογική. Όταν του επιστήμονα η λογική κάνει τέτοιες υπερβάσεις δεν ξέρω αν γεφυρώνεται με την καθημερινή λογική. Ορθόν είναι ω πάντες νομίζουν, λέει ο Αριστοτέλης και αν δεν νομίζουν όλοι, η πλειοψηφία άλλως οι ειδήμονες. Ορισμένα πράγματα μπορεί να τα καταλάβουμε όλοι. Πάρτε και την κακή πλευρά. Να πείτε σαν ερώτηση μήπως μπορεί κανένας να σκεφτεί κι έτσι, όχι μόνο έτσι όπως λέτε εσείς. Μπορεί να σκεφθεί κι αλλιώς. Παραισθήσεις όλα; Απλά πράγματα.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Αναφέρεστε στο περιεχόμενο των καταθέσεών του. Εγώ δεν αναφέρθηκα σε αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα το περιεχόμενο έχει και αυτό κάποια σχέση και με την πνευματική διαύγεια κάποιου. Εγώ καταρχήν σας λέω εκ των προτέρων και αλήθεια να είναι εάν αυτά δεν έχουν ληφθεί νομίμως δεν θα τα λάβω υπόψη μου. Είναι δόγμα αυτό. Καμία φορά όμως το περιεχόμενο, η αλήθεια μήπως δείχνει και αυτή την πνευματική κατάσταση; Αυτό λέω, αν είναι αλήθεια. Για να μην παρεξηγήσετε κι εσείς και νομίζετε ότι λέω άλλα. Αυτά είναι τα ερωτήματα που με βασανίζουν.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αυτό είναι το ερώτημα κ. Πρόεδρε, αν υπήρχε νομιμότητα ως προς την ανάκριση;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με βασανίζουν κι εμένα αυτά τα ερωτήματα. Είναι όλα λευκά αυτή την ώρα στο μυαλό μου. Δεν είναι γραμμένο τίποτα. Ψάχνω.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Αυτό το οποίο μεταβάλλει η κατάσταση στην οποία κατά την εκτίμησή μου βρέθηκε ο κ. Ξηρός είναι την πρόθεσή του να αποκαλύψει ή να μην αποκαλύψει πράγματα. Ως προς το περιεχόμενο δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη. Αλλά μπορώ οπωσδήποτε ως προς την πρόθεση. Δηλαδή στην κατάσταση στην οποία βρέθηκε αλλάζει τελείως η ιεραρχία των αξιών. Δηλαδή κινείται από ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης και όχι από μία ιδεολογία σαν πρωταρχική αξία. Αν αυτά που λέει είναι αλήθεια ή όχι δεν μπορώ να σας πω. Μπορώ να σας πω όμως ότι τα λέει για να συντηρεί την επικοινωνία με τους Ανακριτές του διότι αυτό μειώνει τα συμπτώματά του. Δεν μπορώ να σας πω όμως ως προς το περιεχόμενο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως και αυτοί του δείχνουν κάτι από μακριά και του λένε ότι «ξέρεις, εάν τα πεις αυτά που συνέβησαν και πεις την αλήθεια έχει και ο νόμος κάποιο μικρό παραθυράκι που μπορούμε να σε περάσουμε από κει›. Μπορεί να του το λένε κι αυτό ενδεχομένως. Αυτό όμως έχει σχέση με την διαύγεια, έχει σχέση με την επιλογή την ελεύθερη ή είναι κι αυτό ένα στοιχείο το οποίο συσταθμίζεται και με έναν οποιονδήποτε άνθρωπο έχει ελεύθερη επιλογή;
Ας πούμε ότι είμαι εγώ. Έχω μια ωραία Οργάνωση, δρω 10-15 χρόνια, κάποια στιγμή με πιάνουν. Με πιάσανε και μου λένε «έλα εδώ φίλε, σου βρήκαμε εκείνο, σου βρήκαμε το άλλο›. Μήπως εγώ εκείνη την στιγμή λέω «τώρα αφού τα βρήκανε όλα τί να καθίσω να πω; Υπάρχει καμία πορτούλα να ξεφύγω; Ποια είναι η πορτούλα;›. «Έχει ένα άρθρο ο νόμος που λέει ότι παίρνεις κάποια ελαφρυντικά κι εκεί που θα μείνεις 25 χρόνια, στα 16 βγαίνεις›. Μήπως αυτό δεν είναι ελεύθερη στάθμιση κι αυτή;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Σαφώς είναι μία σκέψη που υπήρχε και υπάρχει πάντα στο μυαλό των ανθρώπων αυτό που λέτε. Δεν θα δικαιολογούσε τις επιβεβαιωμένες παραισθήσεις από την Μονάδα, όχι από εμένα. Δεν θα δικαιολογούσε τα αισθήματα σχεδόν αγάπης που έτρεφε αυτός ο άνθρωπος για τους Ανακριτές όπως τα περιέγραφε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το «σχεδόν αγάπης› από πού βγαίνει;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Ο ίδιος το δήλωσε. Ήταν και ένα θέμα που εξέπληξε το περιβάλλον του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα έκαναν και διακοπές – κάτι μας είπαν εδώ. Σας είπε εσάς ότι «φέτος θα κάνουμε διακοπές με τον κ. Στέλιο›; Σας είπε κάτι τέτοιο;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Μου είπε ότι «ο Στρατηγός την εποχή εκείνη ήταν φίλος μου›. Το οποίο τουλάχιστον ως Ψυχίατρος το έβρισκα αρκετά δύσκολο στην δική μου περίπτωση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ασφαλώς. Αν δεχθούμε ότι είχε αυτές τις απόψεις τις κοσμοθεωρητικές δεν μπορεί ποτέ να ήταν φίλος ο Στρατηγός φυσικά ή ο Δικαστής ή ο οποιοσδήποτε. Δεν θα ήταν φίλος του. Ποτέ δεν θα ήταν.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Αυτό που επίσης με κάνει να αμφιβάλω γι αυτήν την υπόθεση είναι ότι η πιστότητα της περιγραφής αυτού του όχι πολύ συχνού συνδρόμου από μέρους του θα ήταν πολύ δύσκολο να είναι προσποιητή στον βαθμό αυτό και να επιβεβαιώνεται και από το φύλλο νοσηλείας. Δηλαδή μου φαίνεται μάλλον απίθανο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πιστεύετε ότι το σύνδρομο υπήρχε. Απλώς ότι δεν υπήρχε χρήση φαρμάκων. Αυτό το αποκλείετε αλλά εμείς ξεκινήσαμε νομίζω με την χρήση φαρμάκων και καταλήγουμε στο σύνδρομο ή το είχαμε ξεκινήσει από την αρχή.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, εμείς νομίζετε ότι έχουμε μία απάντηση σε αυτά τα πράγματα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ξέρω.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κι εμείς σαν υπεράσπιση διερευνούμε. Εμείς ξέρουμε το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα είναι ότι είναι αδιανόητο ένας άνθρωπος να ξυπνάει από την εντατική, να ανακρίνεται φυλασσόμενος από όλη την Αντιτρομοκρατική, ότι είναι αδιανόητο τον πρώτο άνθρωπο που βλέπει μπροστά του και είναι «ο βασανιστής του› διότι ο Ανακριτής κατά κάποιο τρόπο υποβάλλει σε «βάσανο› – την «βάσανο› της ανάκρισης κ. Εισαγγελέα με αυτή την έννοια το λέω σε εισαγωγικά. Υποβάλλετε στην «βάσανο› της ανάκρισης και δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει αυτός ο συγκεκριμένος άνθρωπος παρά να πάρει αγκαλιά τον Ανακριτή του και να του λέει «Στέλιο, μαζί θα πάμε στο χωριό σου για διακοπές›. Αυτό κι εμείς θέλουμε να το εξηγήσουμε. Κάποια εξήγηση θα υπάρχει κ. Πρόεδρε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (Εκτός μικροφώνου)
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε μάρτυρα, αυτό το σύνδρομο που περιγράψατε έχει καταγραφεί στην βιβλιογραφία της ψυχιατρικής; Δηλαδή υπάρχει καταγεγραμμένο;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μας τα δώσατε και τα διαβάσαμε.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Είναι λοιπόν ένα σύνδρομο το οποίο έχει διερευνηθεί και έχει μέσα στην συμπτωματολογία του καταγραφεί επιστημονικώς.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Βεβαίως.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Μία συνέντευξη με τον κ. Σάββα Ξηρό διαρκείας 10 έως 15 λεπτών είναι δυνατόν επιστημονικά να απαντήσει το ερώτημα εάν ο εξεταζόμενος είναι πλήρως κύριος των ψυχοσωματικών λειτουργιών του;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Των ψυχοσωματικών με την ευρύτερη έννοια όχι διότι θα πρέπει να λάβετε υπόψη σας ότι η Ψυχιατρική είναι μία ιδιαίτερη ειδικότητα. Δηλαδή πολλές φορές οι άνθρωποι που εξετάζουμε δεν θέλουν να εξεταστούν. Νομίζω ότι στην περίπτωση του κ. Ξηρού λόγω του παραληρήματος ας το πούμε έτσι, πιστεύοντας ότι οι Ψυχίατροι είναι Διωκτικές Αρχές που θέλουν να δικαιολογήσουν τον επικείμενο θάνατό του δεν τους έδινε πληροφορίες. Σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως βάζουμε τον ασθενή υπό παρατήρηση κάποια 24ωρα όταν έχουμε εντολές τέτοιες ακούσιας νοσηλείας όπου ήταν.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε μάρτυρα, θα σας διαβάσω μία πρόταση από ένα εγχειρίδιο ανακριτικής του έγκριτου Καθηγητή κ. Αλεξιάδη. «Ο μόνος επιτρεπτός τρόπος εξέτασης του κατηγορουμένου είναι αυτός που του επιτρέπει να είναι ήρεμος, νηφάλιος και απόλυτα κύριος των ψυχοσωματικών λειτουργιών του›. Ήταν σε αυτή την κατάσταση ο κ. Ξηρός όταν ανακρίθηκε;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Πιστεύω πως όχι.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ευχαριστώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς, είπατε γι αυτό το σύνδρομο. Σας ερωτώ, καταρχήν ο κ. Σάββας όταν ζήτησε από εσάς να τον εξετάσετε και να απαντήσετε γιατί έκανε τις ομολογίες του, αποκλείετε να προσποιείται;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Είπα και στην αρχή την μεθοδολογία αποκλεισμού της προσποίησης.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όταν δεν υπάρχουν αντικειμενικά ευρήματα.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Το απέκλεισα με δύο τρόπους. Ο πρώτος ήταν ότι αν υποθέσουμε ότι προσποιείτο και χρησιμοποιούσε τον εξεταστή για ίδιο όφελος?..
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το είπατε αυτό κύριε.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Θα έπρεπε να υποστηρίξει και να έχει εκπαιδευτεί κατά κάποιο τρόπο πάνω στην χορήγηση ψυχοφαρμάκων.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εάν δείτε τις καταθέσεις του θα δείτε πόσο είναι σχεδιασμένες και πόσο είναι αρχιτεκτονημένες από τον ίδιο.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Ναι, αλλά αναρωτιέμαι όμως εάν και οι γιατροί της εντατικής συμμετείχαν σε αυτό διότι καταγράφουν ψευδαισθήσεις.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μιλάω για τις καταθέσεις, για τις απολογίες του. Πάει αυτό τώρα. Κύριε μάρτυς, το σύνδρομο αυτό υπάρχει όταν εξέρχεται από την διασωλήνωση.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πότε είναι πιο έντονο; Όταν εξέρχεται ή όσο απομακρύνεται;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Όσο απομακρύνεται γίνεται πιο έντονο διότι παρατείνεται η απομόνωση.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Αρχίζει και περιορίζεται όταν δέχεται ο εγκέφαλος ερεθίσματα από το περιβάλλον. Δηλαδή, εάν έχεις έναν άνθρωπος 30 ημέρες στην εντατική όσο περνούν οι ημέρες το σύνδρομο γίνεται χειρότερο εάν δεν θεραπευθεί ή δεν αντιμετωπιστεί. Όταν τον βγάλεις από την αισθητηριακή αποστέρηση τότε σταδιακά βελτιώνεται.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όταν λέτε αποστέρηση τί εννοείτε;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Υπάρχουν δύο ειδών εδώ μορφές αποστέρησης.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τί του αποστέρησε του κ. Σάββα;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Την ακοή, την όραση, την γεύση, την αίσθηση του χρόνου, την αίσθηση της εναλλαγής μέρας και νύχτας διότι στην Μονάδα δεν υπάρχει?..
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εσείς πώς τα ξέρετε αυτά;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Θα σας πω. Στην Μονάδα δεν υπάρχουν παράθυρα, πρώτον. Στην Μονάδα υπάρχει μια σταθερή και επαναλαμβανόμενη συχνότητα. Εμείς αυτό το αποκαλούμε «λευκού ήχου› που είναι τα 40-50 ντεσιμπέλ των μηχανημάτων.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Βγήκε πολλές φορές από την εντατική κ. μάρτυς;
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κάθε φορά που λέγεται κάτι επιστημονικό διακόπτεται. Να ολοκληρώσει την απάντηση ο κ. μάρτυς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Από τις 9 του μηνός κ. μάρτυς είναι σε χώρο που είχε και παράθυρα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Επιμένουμε να ακούσουμε την απάντησή σας. Τί συμβαίνει στην εντατική με τα ντεσιμπέλ, με τους θορύβους; Αυτά είναι επιστημονικές έρευνες και δεν θα αναιρέσουμε εμείς εδώ πέρα κάθε νόημα επιστημονικότητας στο όνομα της σκοπιμότητας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Συνεχίστε κ.μάρτυς. Έρχεστε εσείς έπειτα από ένα χρόνο για να κάνετε διάγνωση; Μου κάνει εντύπωση.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Αυτή ονομάζεται οπισθόδρομη μελέτη. Είναι μέθοδος επιστημονικά τεκμηριωμένη και άλλωστε το ίδιο κάνει και η Νομική Επιστήμη πολλές φορές.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είστε βέβαιος για αυτό το πράγμα; Επαναλαμβάνω.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Στην επιστήμη κινούμεθα ή με αντικειμενικά κριτήρια ή με σοβαρότατες ενδείξεις. Είδατε ότι στο θέμα των φαρμάκων σας απάντησα αρνητικά. Δεν έχω σοβαρές ενδείξεις.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή εδώ πέρα εγώ σας λέω αν είναι μεθοδευμένο?.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Συγγνώμη;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί αποκλείετε να είναι μεθοδευμένο όλο αυτό το πράγμα από τον κ. Σάββα; Όλη η κατηγορία περίπου εκεί στηρίζεται.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αυτό είναι που μας κάνει κι εμάς εντύπωση κ. Εισαγγελεύ, ότι ακριβώς εκεί στηρίζεται όλη η κατηγορία. Γι αυτό έχουμε και την αγωνία μας αυτή που έχουμε. Ο ρόλος μας είναι να αγωνιούμε εκεί ακριβώς που στηρίζεται όλη η κατηγορία. Τα ερωτήματα γι αυτό τίθενται και θέλουν απαντήσεις.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Συνεχίστε Γιατρέ.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Να απαντήσω σε αυτό που λέτε γιατί κατά την εκτίμησή μου δεν είναι μεθοδευμένο. Γιατί αυτό σαν προϋπόθεση θα είχε, ο κ. Ξηρός ο οποίος αποσωληνώθηκε την 4η προς 5η ημέρα ήδη από την επομένη να το έχει φτιάξει σαν σενάριο στο μυαλό του με έναν περίεργο και σατανικό τρόπο. Να έχει πείσει τους γιατρούς της Μονάδος Δημοσίου Νοσοκομείου να καταγράψουν ψευδαισθήσεις το οποίο το θεωρώ μάλλον παράλογο. Δεν νομίζω ότι μπορεί να έχει γίνει αυτό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τί να καταγράψουν;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Το φύλλο νοσηλείας της εντατικής γράφει ότι την 6η ημέρα νοσηλείας ο κ. Ξηρός είχε ακουστικές ψευδαισθήσεις, άκουγε ραπτομηχανές, άκουγε μηχανάκια, άκουγε μια σειρά από πράγματα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Με συγχωρείτε, δεν υπάρχει καμία ακουστική ψευδαίσθηση.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Αυτό είναι παραίσθηση η οποία γίνεται και την οποία κατέγραψαν συνάδελφοι της Μονάδος, όχι εγώ και νομίζω ότι είναι και ο κύριος λόγος που ζήτησαν ψυχιατρική συνδρομή και όχι το γεγονός ότι ήθελε να ?..
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς, λέτε τώρα εσείς αυτά που λέτε και κάνετε διάγνωση έπειτα από έναν χρόνο.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Πολλές φορές κάνουμε και σε ανθρώπους που έχουν αποβιώσει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ναι, και μάλιστα από έναν άνθρωπο ο οποίος έχει μύριους λόγους να σας πείσει γι αυτό που λέει ο ίδιος.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Το λαμβάνω σοβαρά υπόψη μου αυτό όταν εκτιμώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς, είπατε ότι ο Σάββας πίστευε ότι θα τον σκοτώσουν. Έτσι;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό τί σημαίνει σχετικά με τον κ. Σάββα; Ξέρετε την προσωπικότητα του κ. Σάββα; Την ξέρετε;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Σημαίνει πρώτον, ότι είχε διαταραχές στις σκέψεις του και δεύτερον, όσον αφορά?..
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό που είπε ο κ. Σάββας, σκέπτεται ότι μπορεί να τον σκοτώσουν δεν σας λέει τίποτε εσάς;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Αυτό που σας λέω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ότι;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Αν νοσηλεύεται ένας άνθρωπος σε δημόσιο νοσοκομείο φρουρούμενος και πιστεύει ότι θα τον σκοτώσουν το θεωρώ μάλλον ύποπτο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο κ. Σάββας είναι ο συνηθισμένος νοσηλευόμενος;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Όχι βέβαια και γι αυτό εφυλάσσετο κιόλας υποθέτω. Ένας λόγος παραπάνω για να νοιώθεις πιο ασφαλής. Δηλαδή όταν έχει δίπλα σου την μισή Ασφάλεια?.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο κ. Σάββας ο οποίος έχει αναλάβει και την ευθύνη και έχει ομολογήσει κιόλας, έχει σχέσεις με θέματα αφαίρεσης ζωής. Αυτό για σας δεν έχει καμία σημασία;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Δεν καταλαβαίνω τί υπονοείτε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Λέω, ο κ. Σάββας ο οποίος έχει ομολογήσει 1-2 φορές νομίζω για 1-2 περιπτώσεις. Ο κ. Σάββας ο οποίος είχε σχέση με αφαίρεση ζωής αυτό δεν έχει καμία σημασία για σας;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Με ποια έννοια το λέτε να σας απαντήσω. Δεν καταλαβαίνω τί εννοείτε. Αν έχει σχέση ότι νοιώθει να απειλείται ο ίδιος;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ότι πίστευε ότι θα τον σκοτώσουν, αυτό σας λέω.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Φυσικά συντελεί σε αυτό. Μα και το γεγονός των ιδιοτήτων που του αποδίδονται ή που έχει δεν με αφορά, συντελεί στο να αναπτύξει ένα διωκτικό παραλήρημα. Εννοείται αυτό. Σαφέστατα, συμφωνώ απόλυτα μαζί σας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είδατε κανένα παραλήρημα εσείς;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Αυτό που σας λέω. Ότι ένας άνθρωπος ο οποίος είναι στην Μονάδα, φρουρείται πιστεύει ότι θα τον σκοτώσουν. Δεν νομίζω ότι οι Δημοκρατικές χώρες προβαίνουν σε τέτοιες ενέργειες. Το θεωρώ μάλλον παραλήρημα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατρέ, θα σας ρωτήσουν βέβαια και οι υπόλοιποι παράγοντες της δίκης, έχετε στην προηγούμενη κατάθεσή σας 5/4?.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: 15/4.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε ότι δεν έπαιρνε ψυχοφάρμακα ο κ. Σάββας. Είναι έτσι;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Ότι η ομολογία του κατά την εκτίμησή μου δεν ήταν αποτέλεσμα φαρμάκων. Ότι χορηγήθηκαν στην διάρκεια για άλλους λόγος χορηγήθηκαν, αλλά ότι οι ομολογίες τους κατά την εκτίμησή μου δεν ήταν αποτέλεσμα φαρμακευτικής αγωγής.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή εσείς τώρα πάτε στο λεγόμενο «αισθητήρια αποστέρηση› κι εκεί με βάση αυτά που σας είπε και λέτε ότι θα είχε αυτό το σύνδρομο της αποστέρησης, της αισθητήριας αποστέρησης και συνεπεία τούτου έδωσε την κατάθεση. Έτσι λέτε;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Λέω βάσει αυτών που μου είπε, βάσει της επιστημονικής μου κρίσης και βάσει των φύλλων νοσηλείας που επιβεβαιώνουν ένα μέρος αυτών που είπε, ότι η πρόθεσή του να δώσει κατάθεση επηρεάστηκε από αυτό το σύνδρομο. Ναι, αυτό λέω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Η πρόθεσής του να εξομολογηθεί είναι το ίδιο;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Η πρόθεσής του να εξομολογηθεί κατά την εκτίμησή μου μπορεί να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και να κοινωνήσει.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Ο ένας είναι να εκβιάσει την κοινωνία με τον πατέρα του. Λέω ένα παράδειγμα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και να κοινωνήσει κ. μάρτυς.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν ζήτησε να κοινωνήσει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κατετέθη εδώ πέρα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: (Εκτός μικροφώνου) Από ποιον κατετέθη; Πείτε μου. Το παρουσιάζετε ως δεδομένο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Λέτε;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μια ερώτηση ακόμα. Στο πόρισμα ομιλεί μια κυρία για θεία κοινωνία. Αν θέλετε μπορώ να το βρω σε μισό λεπτό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Η ψυχίατρος το λέει αυτό. Και το είπε και σήμερα και όσοι ήταν εδώ πέρα το άκουσαν. Κύριε γιατρέ, ο κ. Σάββας Ξηρός ζήτησε όταν πήγε η ψυχίατρος όχι ψυχίατρο αλλά εξομολόγο και μάλιστα τον πατέρα του και ακολούθως να κοινωνήσει.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Επειδή δεν καταλάβατε κάτι σας το επαναλαμβάνω. Ακούστε με κ. Εισαγγελεύ. Στην ορθόδοξη πίστη απαγορεύεται να σε εξομολογήσει ο πατέρας σου αν είναι ιερεύς. Δεν το έχετε καταλάβει; Εσείς είσαστε τόσο πιστός.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Δεν το αμφισβητώ καθόλου αυτό που λέτε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ όλους εδώ πέρα μην δημιουργούνται εντάσεις. ¶στε τώρα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν σημαίνει για σας τίποτα;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Θα μπορούσε να σημαίνει μια επιθυμία ή προσπάθεια επικοινωνίας με τον πατέρα του.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός μετανόησε;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Είναι μια υπόθεση αυτή όπως και η άλλη. Είμαστε στον χώρο των υποθέσεων εκεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κάνουμε υποθέσεις λοιπόν τώρα.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Σ’ αυτό που λέτε ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όταν λοιπόν ζητάει ένας να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει των αχράντων μυστηρίων είναι μια υπόθεση. Όταν λέτε εσείς το σύνδρομο αυτό πως το είπατε κι αυτό μια υπόθεση είναι.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Όχι, αυτό έχει ισχυρότατες ενδείξεις ότι είναι κι έτσι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γιατί το άλλο δεν έχει; Ένας ο οποίος βγαίνει από τον τάφο;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Αν θέλετε μπορώ να σας απαντήσω με μια ερώτηση όμως. Τότε αφού ζήτησε παπά γιατί του έστειλαν ψυχίατρο αν δεν υπήρχε μια υπόνοια ότι κάτι συμβαίνει;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Διότι κατάλαβε τα αμαρτήματα του και μετανόησε.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Ψυχίατρο γιατί του έστειλαν όταν ζήτησε παπά δεν μου απαντάτε όμως.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο ψυχίατρος πήγε από το νοσοκομείο, δεν τον ζήτησε ο Σάββας.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Ναι, αλλά ένας ψυχίατρος καλείται από μια άλλη κλινική όταν κάτι συμβαίνει. Δεν καλείται γιατί δεν έχουμε τι να κάνουμε, καλέστε έναν ψυχίατρο. Αλλά τι συνέβαινε και τον κάλεσαν;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Διότι το νοσοκομείο ήθελε να γίνει εξέταση από πλευράς ψυχιάτρου για να κρίνει για την κατάσταση που είναι ο Σάββας.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Όχι. Θα απαντήσω ότι το νοσοκομείο έγραψε τουλάχιστον στο φύλλο νοσηλείας του ότι είχε παραισθήσεις και γι’ αυτό κάλεσαν ψυχίατρο. Δεν καλείς έναν ψυχίατρο έτσι για να είναι σίγουρος για τους νοσηλευόμενους σου μόνο. Έγραψε σαφέστατα 6η μέρα νοσηλείας ψευδαισθήσεις. Δεν καλείς έναν ψυχίατρο εκεί; Τι καλείς, παπά;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ψυχίατρο και καθηγητή Ψυχιατρικής.
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Βεβαίως.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Οι οποίοι βεβαιώνουν ότι ο κ. Σάββας Ξηρός είναι μια χαρά...
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Βεβαίως, ως προς το επίπεδο συνείδησης. Εγώ δεν είπα ότι το επίπεδο συνείδησης δεν ήταν καλό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και ότι ζητά να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει. Εγώ λέω λοιπόν, αυτό το καθαρό της κοινωνίας και της εξομολόγησης που είναι βεβαιωμένο το απορρίπτετε και πάτε εσείς στο άλλο το οποίο μπορεί να είναι σχεδιασμένο;
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Δεν απέρριψα τίποτε.