ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Θέλετε κ. Ξηρέ να μας πείτε για τον κ. Κονδύλη στα Σεπόλια, το ρόλο του με δυο κουβέντες;
Σ. ΞΗΡΟΣ: Έχω απαντήσει γι αυτό αλλά και λογικά να το πάρετε, ένας άπειρος τελείως με τόσο κόσμο που υπήρχε εκεί γύρω αν πυροβολούσε αποκλείεται να πετύχαινε το στόχο του, θα πυροβολούσε κάποιον περαστικό γιατί υπήρχε πάρα πολύς κόσμος εκεί πέρα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο κ. Χριστόδουλος βέβαια δεν θέλει να πει τίποτα για τα Σεπόλια.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Προς διευκρίνηση, στις 9 Απριλίου του 2003 ο κ. Σάββας είχε δηλώσει ότι εκδικαζόταν η υπόθεση Σεπολίων, ότι δέχεται την παρουσία του στα Σεπόλια και ότι ο Κονδύλης δεν πυροβόλησε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επόμενος μάρτυρας, ο κ. Σταμούλης Αθανάσιος.
Είστε ο κ. Σταμούλης Αθανάσιος του Κωνσταντίνου, ιδιωτικός υπάλληλος, κάτοικος Νέου Φαλήρου Πειραιά. Τί επάγγελμα κάνετε;
Α. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Ιδιωτικός υπάλληλος. Στα Ελληνικά Πετρέλαια δουλεύω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού γεννηθήκατε;
Α. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Στην Βαλαώρη Ευρυτανίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Α. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Ορκίζομαι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Από πού γνωρίζετε τον κ. Κονδύλη κ. μάρτυρα;
Α. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Είμαστε συγχωριανοί. Τον γνωρίζω πολύ καλά από τα παιδικά μου χρόνια. Είναι ένας εργατικός, ευαίσθητος, ανήσυχος πατριώτης, αγαπητός σε όλο το χωριό και σε όλη την περιοχή γιατί πάντα συμμετείχε σε όλα τα προβλήματα που απασχολούσαν και την περιοχή, αλλά τον γνωρίζω και στην Αθήνα γιατί σαν συγχωριανοί είχαμε ανησυχίες, ασχολούμασταν για τα προβλήματα του τόπου μας. Τον γνωρίζω αρκετά καλά.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Τί γνωρίζετε για την πολιτική του δραστηριότητα;
Α. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Την δεκαετία του ΄80 ανήκαμε σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους και ήταν ένας έντιμος, ειλικρινής, δραστήριος πολίτης. Ήταν οργανωμένος στο ΚΚΕ και είχαμε διαφορετικές προσεγγίσεις σε αρκετά ζητήματα. Όμως εκείνο που μπορώ να πω για τον Σωτήρη είναι το θάρρος και η εντιμότητα με την οποία πάλευε τις θέσεις του. Ήταν πολύ ιδεολόγος. Ότι έκανε το έκανε για τα πιστεύω του. Δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω στον Σωτήρη αυτή του την εντιμότητα και την πίστη στην ιδεολογία του.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Δηλαδή ήταν ένα υπεύθυνο άτομο ο κ. Κονδύλης;
Α. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Βεβαίως, πολύ υπεύθυνος.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ήταν άνθρωπος που υπηρετούσε τις επιλογές του με οποιαδήποτε θυσία και οποιοδήποτε ρίσκο, κίνδυνο;
Α. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Ναι. ¶λλωστε η πρακτική του και η μαχητικότητά του αυτό δείχνει.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Είπατε το χωριό ήταν αγαπητός;
Α. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Πολύ αγαπητός και μάλιστα όλοι οι συγχωριανοί μαζεύτηκαν και μάζεψαν υπογραφές. Θέλανε να συμπαρασταθούν στον Σωτήρη που γνώριζαν.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ποια είναι η άποψη του χωριού για τον κ. Σωτήρη Κονδύλη και σήμερα μετά από την σύλληψή του;
Α. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Η ίδια εξακολουθεί να είναι που ήταν και πριν. Εξακολουθεί να είναι αγαπητός. Όλοι ανησυχούν και ρωτούν για τον Σωτήρη. Δεν υπάρχει κανείς που να έχει αλλάξει γνώμη για τον Σωτήρη που γνώριζε.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Είπατε ότι μαζέψατε υπογραφές.
Α. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Βεβαίως. Βρέθηκα το Πάσχα στο χωριό. Όλοι οι συγχωριανοί το κυριότερο θέμα που τους απασχολούσε ήταν ο Σωτήρης, τί γίνεται, πώς μπορούμε να βοηθήσουμε όπως και αυτός μας βοήθησε γιατί ήταν πάντα κοντά στα προβλήματα του χωριού, είτε προβλήματα προσωπικά που είχε ο κάθε συγχωριανός, είτε προβλήματα που αφορούσαν τον τόπο, το νερό, το σχολείο, γενικά τα προβλήματα μιας μικρής κοινωνίας.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Υπάρχουν άνθρωποι στο χωριό αυτή την στιγμή που τον έχουν απαξιώσει;
Α. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Κανείς. Δεν γνωρίζω κανέναν.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να πάτε στο καλό. Αναγιγνώσκεται μία ανοιχτή επιστολή.
«Είμαστε συμπατριώτες, φίλοι, Συνάδελφοι του κ. Σωτήρη Κονδύλη που δικάζεται αυτόν τον καιρό στον Κορυδαλλό. Τον Σωτήρη έχουμε να τον δούμε καιρό, από εκείνη την ημέρα του Αυγούστου που τον έπιασαν για συμμετοχή στη 17Ν για τρομοκράτη. Από τότε που διαβάσαμε το βαρύ κατηγορητήριο στις εφημερίδες και αποφασίσαμε να μιλήσουμε τώρα που δικάζεται.
Εμείς τον Σωτήρη τον ξέρουμε καλά, όχι αυτόν με τα αλεξίσφαιρο γιλέκο, ούτε τον υπόδικο των τηλεοπτικών καναλιών και των εφημερίδων σε εκείνη την εικόνα με το αλαφιασμένο βλέμμα στην Ασφάλεια. Εμείς μιλάμε για τον Σωτήρη της Βαλαώρας Ευρυτανίας, το μεγαλύτερο από τα 5 παιδιά της οικογένειας του Κλεομένη, τον παιδικό φίλο, τον αγωνιστή, τον συνδικαλιστή και τον καλύτερο εργάτη του εργοστασίου. Δεν ξέρουμε σε τί μονοπάτια βρέθηκε στην εποχή της πολιτικής θολούρας, τότε που ο καθένας έψαχνε να βρει τον δρόμο του, ούτε το πώς και το γιατί.
Οι δικές μας οι σχέσεις χτίστηκαν στο χωριό τότε που περπατάγαμε ώρες για να πάμε να μάθουμε γράμματα, τότε που βλέπαμε τα ροζιασμένα χέρια των πατεράδων μας που φτιάχναμε το όνειρο για κάτι άλλο μακριά από εκεί. Στα είκοσι χρόνια που δουλέψαμε δίπλα-δίπλα στην αλυσίδα παραγωγής, στο δρόμο, στους αγώνες, στις απεργίες. Σε όλα αυτά ο Σωτήρης πάντα σήκωνε τις ευθύνες του με αντρίκεια αξιοπρέπεια, με ανάστημα για όλα τα μπουκάλια μπύρες που βγήκαν σκάρτα στην διάρκεια της παραγωγής μέχρι τους αγώνες που χαθήκανε και στο άλλο που μάλλον το πίστεψε σαν μόνη διέξοδο. Όσο κι αν διαφωνούμε γι αυτόν τον στηρίζουμε στη μάχη που δίνει γιατί είναι ένα από εμάς›.
Έπονται υπογραφές σε επτά σελίδες με τα ονόματα φυσικά. Αυτοί είναι συμπατριώτες, φίλοι και συνάδελφοι.
Η κα Κονδύλη Αθανασία, υπάλληλος των ΕΛΤΑ, κάτοικος Ιλίου Αττικής. Αδελφή του είναι;
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Όχι, είναι μακρινή του συγγενής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε γεννηθεί στην Ευρυτανία;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Α. ΚΟΝΔΥΛΗ: Ορκίζομαι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Τί σχέση έχετε με τον κ. Κονδύλη;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗ: Η συγγενική μας σχέση είναι μακρινή συγγένεια. Γεννηθήκαμε στο ίδιο χωριό, μεγαλώσαμε εκεί, εγώ τουλάχιστον μέχρι τα 18 και τον ξέρω πολύ καλά.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Τί άνθρωπος είναι ο κ. Κονδύλης;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗ: Αν θέλουμε κάτι να ξεχωρίσουμε από τον Σωτήρη θα είναι η ειλικρίνειά του, ένας άνθρωπος που ήταν δραστήριος, άτομο που είχε έντονη πολιτική δραστηριότητα και ήταν πολύ αγαπητός σε όλους.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Στο χωριό τί άποψη είχαν και έχουν για τον κ. Κονδύλη;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗ: Πάντα είχαν την καλύτερη άποψη και δεν έχουν σταματήσει να την έχουν. Αν εξαιρέσουμε το πρώτο ξάφνισμα όταν συνελήφθη ο Σωτήρης η στάση του χωριού δεν έχει αλλάξει απέναντι στον Σωτήρη.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Εμφανίστηκε στο Δικαστήριο, το καταθέσαμε εμείς, ένα κείμενο με υπογραφές συγχωριανών. Έχετε υπογράψει κι εσείς;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗ: Βεβαίως και έχω υπογράψει όπως έχουμε υπογράψει και πάρα πολλοί άνθρωποι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ποιος το συνέταξε αυτό το κείμενο;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗ: Μετά την σύλληψη του Σωτήρη δημιουργήθηκε η ανάγκη να κάνουμε κάτι για να δείξουμε την συμπαράστασή μας στον Σωτήρη. Επειδή πρακτικώς ήταν αδύνατο να κάνουμε κάτι άλλο, μαζευτήκαμε και μαζέψαμε υπογραφές για να δείξουμε την συμπαράστασή μας.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Το κείμενο το συντάξατε δηλαδή εσείς οι ίδιοι.
Α. ΚΟΝΔΥΛΗ: Ναι. Το συντάξαμε εμείς οι ίδιοι. Ήταν η ανάγκη που νοιώθαμε. Αυτό ακριβώς εκφράσαμε στο κείμενο.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ο Σωτήρης όπως τον γνωρίζετε εσείς είναι υπεύθυνο άτομο;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗ: Παραπάνω απ’ όσο πρέπει θα έλεγα εγώ.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Είναι άνθρωπος ο οποίος αναλαμβάνει τους κινδύνους των επιλογών του;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗ: Φυσικά. Εγώ αυτό το ξέρω γιατί τον έχω ζήσει. Η πορεία του Σωτήρη από την σύλληψή του μέχρι και σήμερα αυτό αποδεικνύει.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Τί εννοείτε;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗ: Ο Σωτήρης όταν τον συνέβαλαν και μέχρι σήμερα έχει κρατήσει μια στάση τόσο αξιοπρεπή θα έλεγα που όχι εμείς που τον ξέραμε αλλά και αυτοί που δεν τον ξέρουν δεν έχουν λόγο να τον αμφισβητούν.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κα Ραλλάτου Λαμπρινή, Φιλόλογος, κάτοικος Αστακού Αιτωλοακαρνανίας. Πού γεννηθήκατε;
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Είναι από την περιοχή της συζύγου του κ. Κονδύλη, από Αστακό.
Λ. ΡΑΛΛΑΤΟΥ: Στον Αστακό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε Φιλόλογος;
Λ. ΡΑΛΛΑΤΟΥ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κλασικής φιλολογίας;
Λ. ΡΑΛΛΑΤΟΥ: Κλασικής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Λ. ΡΑΛΛΑΤΟΥ: Ορκίζομαι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗ: Πού τον γνωρίζετε τον κ. Κονδύλη;
Λ. ΡΑΛΛΑΤΟΥ: Τον γνωρίζω από τότε που παντρεύτηκε με την σύζυγό του και κατέβηκε στο χωριό μου, στον Αστακό εδώ και πολλά χρόνια, το ΄86 πιστεύω.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗ: Δηλαδή τον βλέπετε τα καλοκαίρια, έχετε μία κοινωνική συναναστροφή μαζί του;
Λ. ΡΑΛΛΑΤΟΥ: Ναι, σε όλες τις διακοπές κατέβαινε κάτω με την οικογένειά του και έτσι γνωριστήκαμε και αναπτύξαμε μια πολύ καλή σχέση.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗ: Έχετε κάτι να καταθέσετε το οποίο θεωρείτε σημαντικό για τον χαρακτήρα του, για την προσωπικότητά του που θεωρείτε ότι θα τον βοηθήσει και σας οδήγησε στο να έρθετε εδώ να καταθέσετε στο Δικαστήριο;
Λ. ΡΑΛΛΑΤΟΥ: Εγώ τον Σωτήρη τον γνώρισα στον Αστακό από πολύ μικρή ηλικία. Ήταν ένα άτομο πολύ φιλικό. Παρόλο που ήταν κάποιος ξένος και ήρθε στο Αστακό, έκανε παρέα με όλους στην γειτονιά. Γνωρίστηκε, ήταν πολύ φιλικό άτομο, κοινωνικό.
Τον γνώρισα ακόμη περισσότερο πριν δύο χρόνια που τελείωσα τις σπουδές μου και έπρεπε να ανέβω στην Αθήνα για να βρω δουλειά και σπίτι και με φιλοξένησε στο σπίτι του για δύο ολόκληρους μήνες, πράγμα το οποίο δεν έκαναν οι συγγενείς μου ή κάποιος άλλος που με γνώριζε εδώ στην Αθήνα. Το έκανε αυτός ο οποίος ήταν ένας άγνωστος. Εγώ την γυναίκα του γνώριζα, ήταν δίπλα τα σπίτια μας στον Αστακό και όμως προθυμοποιήθηκε να με φιλοξενήσει στο σπίτι του ένας άγνωστος για μένα και πράγμα το οποίο ήταν για μένα πολύ σημαντικό.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗ: Φιλοξένησε μόνο εσάς;
Λ. ΡΑΛΛΑΤΟΥ: Εμένα και την αδελφή μου γιατί και η αδελφή μου είχε τελειώσει μαζί μου τις σπουδές και ανεβήκαμε επάνω.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗ: Για πόσο διάστημα;
Λ. ΡΑΛΛΑΤΟΥ: Δύο μήνες.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗ: Στο διάστημα που μείνατε στο σπίτι του είδατε ποια είναι η οικονομική του κατάσταση; Μπορείτε να μας την περιγράψετε αυτή την στιγμή μετά από 20 χρόνια δουλειάς;
Λ. ΡΑΛΛΑΤΟΥ: Σύμφωνα με τα τόσα χρόνια δουλειάς που είχε πιστεύω ότι ήταν μία κανονική. Ούτε ζούσε πλούσια αλλά ούτε και φτωχά. Είχε ένα κανονικό σπίτι. Δεν ήταν μεγάλο και αυτό μας συγκίνησε περισσότερο που μας φιλοξένησε γιατί ήμασταν ουσιαστικά μαζί με τις κόρες του, κοιμόμασταν όλοι μαζί. Ήταν σε κανονικά πλαίσια.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗ: Δηλαδή έχει μία οικονομική κατάσταση αντίστοιχη με την δουλειά του και της συζύγου του η οποία εργάζεται επίσης.
Λ. ΡΑΛΛΑΤΟΥ: Ναι, βέβαια, αντίστοιχη με την δουλειά του.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗ: Δεν έχω άλλη ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Νικολάου Κωνσταντίνος είναι απών. Ο κ. Κονδύλης Ανδρέας του Γεωργίου, Παιδίατρος, κάτοικος Αμαρουσίου. Ποια είναι η καταγωγή σας;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Από την Ευρυτανία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού γεννηθήκατε;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Στους Αγίους Αναργύρους στην Αθήνα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ορκίζομαι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Κύριε Κονδύλη, τί σχέση έχετε με τον κατηγορούμενο τον κ. Κονδύλη;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ο Σωτήρης είναι πρώτος ξάδελφος. Μπορώ να πω ότι από τα 12 ξαδέλφια που έχω είναι ο ξεχωριστός. Βασικά σκεφτόμουν πώς θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω. Αν μου ζήταγαν μία λέξη θα έλεγα ότι είναι «αληθινός›. Αληθινός, εννοώ ότι είναι ένας άνθρωπος που δεν κρυβόταν, ήταν ένας άνθρωπος που όταν μίλαγες μαζί του ήξερες έστω κι αν δεν συμφωνούσες ότι ήταν τίμιος μαζί σου, έστω κι αν δεν συμφωνούσε ή έστω κι αν δεν τον ικανοποιούσαν αυτά που έλεγες. Ήταν ένας άνθρωπος που συμμετείχε στα κοινά, που πιστεύω ότι έβαζε το κοινό καλό, τις δικές του ιδέες πάνω από τα προσωπικά του χωρίς να είναι απών από την οικογένειά του.
Βασικά εγώ είμαι πατέρας και το πρόβλημά μας είναι πάντοτε τί κάνουμε με τα παιδιά μας, να μην είμαστε απόντες. Πολλές φορές εγώ νοιώθω ότι είμαι απών. Πιστεύω ότι ο Σωτήρης από την οικογένεια δεν ήταν απών και φαίνεται και από την συγκροτημένη οικογένεια που είχε, φαίνεται και από τους βαθμούς που πήραν τώρα τα παιδιά του που είναι αριστούχοι παρότι ο Σωτήρης είναι εδώ τώρα. Πιστεύω ότι αν δεν έχει δουλέψει για κάτι τέτοιο... Συγχρόνως είναι ένας άνθρωπος που συμμετείχε στα κοινά.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Εκτός από την προσωπική την ατομική του οικογένεια, την πατρική του οικογένεια την βοήθησε;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ναι, βέβαια. Ο πατέρας του είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Είχε μια σκολίωση βαριά και είχε αναπνευστική ανεπάρκεια επομένως ουσιαστικά όταν τελείωσε το Λύκειο ο Σωτήρης που κατέβηκε στην Αθήνα....
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ήταν το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ναι. Ανέλαβε ουσιαστικά την οικογένεια. Βοήθησε βασικά να σπουδάσουν και οι αδελφές του.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ο Σωτήρης τί γραμματικές γνώσεις έχει;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Λυκείου.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Έχει Λυκείου, παρά ταύτα έγινε εργάτης στην AMSTEL.
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ναι, έγινε εργάτης στην AMSTEL. Νομίζω προσπάθησε να δώσει στην Γυμναστική Ακαδημία. Ίσως ήταν δύσκολες οι συνθήκες. Δεν μπόρεσε να συνεχίσει μετά και μπήκε στην AMSTEL. Από τότε βοήθησε την οικογένειά του. Ουσιαστικά ήταν σαν να αντικαταστούσε τον πατέρα του επειδή ο πατέρας είχε σοβαρό πρόβλημα.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ήταν πολιτικοποιημένο άτομο; Είχε δραστηριότητα στην πολιτική;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ναι, ήταν πολιτικοποιημένο άτομο.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Πού ανήκε;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Στον Αριστερό χώρο. Εγώ ήξερα ότι ανήκε στο ΚΚΕ βασικά.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ήταν στέλεχος στο ΚΚΕ;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ναι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Δηλαδή;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ήταν σημαντικό στέλεχος. Μάθαινα ότι είχε πάει Γραμματέας στην ΚΝΕ, στο Αιγάλεω. Πιστεύω ότι πρέπει να ασχολήθηκε πολύ κάποιος.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Εγκατέλειψε ποτέ την εργατική τάξη ο Σωτήρης;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Όχι, απ’ ότι ξέρω παρότι είχε τα προβλήματα που είχε μέχρι να πεθάνει ο πατέρας του
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Είχα δυνατότητα να εξελιχθεί διαφορετικά επαγγελματικά;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Πιστεύω ναι. Τώρα δεν θέλω να πω προσωπικές ιδέες γιατί σκέφτομαι ότι πολλοί άνθρωποι οι οποίοι συμμετείχαν σε συνδικαλιστικές θέσεις – να μην μιλάμε ότι εξαγόρασαν την δράση τους.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Είπε η αδελφή του ότι και το Κομμουνιστικό Κόμμα του είχε προτείνει να τον σπουδάσει.
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Να πάει στην Σοβιετική Ένωση. Θεώρησε ότι δεν ήθελε υποχρεώσεις. Βασικά είναι αυτό που είπα στην αρχή, ότι πιστεύω ότι ήταν ένας άνθρωπος αληθινός που ήθελε να βασίζεται στον εαυτό του.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ήθελε δηλαδή ότι κερδίσει να το κερδίσει με το σπαθί του, με την αξία του.
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ναι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ποια είναι η άποψη του χωριού για τον κ. Κονδύλη;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Στην αρχή όταν έγιναν τα γεγονότα νομίζω ότι όλοι έπεσαν από τα σύννεφα. Από εκεί και ύστερα το χωριό απ’ ότι μαθαίνω τον εκτιμούν βαθύτατα. Δεν νομίζω ότι αυτά που λέω εγώ για την προσωπικότητά του αντανακλούν μόνο εμένα.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Έχετε ιδίαν αντίληψη; Έχετε πάει μετά την σύλληψή του Σωτήρη στο χωριό;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ναι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Είναι ένα πρόσωπο που συζητιέται και με αγάπη αυτή την στιγμή στο χωριό του;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ναι, βέβαια.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Έχετε υπογράψει κι εσείς σε αυτό το...
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Όχι, εγώ δεν βρέθηκα σε κείνη την φάση.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Δεν βρεθήκατε εκεί όταν συντάχθηκε;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Όχι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Είπατε ότι το χαρακτηριστικό του είναι η ειλικρίνεια και η τιμιότητα.
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ναι, το πιστεύω αυτό.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Πιστεύετε ότι είναι και υπεύθυνο άτομο;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ναι, βέβαια είναι υπεύθυνο άτομο. Σίγουρα είναι υπεύθυνο.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ότι επιλογές έκανε ....
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Πρέπει να τις σκέφτηκε αρκετά σοβαρά.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ήταν σε θέση να τις υπηρετήσει ανεξαρτήτως οποιουδήποτε κινδύνου ή οποιασδήποτε θυσίας;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ναι, πιστεύω ότι θα το έκανε. Αυτό που πίστευε ότι είναι σωστό θα το έκανε έστω κι αν θυσίαζε προσωπικά του συμφέροντα, την προσωπική του άνεση.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ο κ. Κονδύλης έχει πει ότι συμμετείχε κάποτε, ένα διάστημα στην Οργάνωση 17Ν και αποχώρησε.
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ναι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Τον πιστεύετε σε αυτό το πράγμα;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ναι. Εγώ βασικά άρχισα λέγοντας ότι σκεφτόμουν αν μπορούσα με μια λέξη να πω τί είναι και σκέφτηκα ότι η μόνη λέξη που θα του πήγαινε θα ήταν «αληθινός›, έστω κι αν ήταν πολλές φορές δυσάρεστος ή αν έκανε πράγματα τα οποία ίσως πολλοί δεν συμφωνούν ή ίσως πολλοί δεν τα καταλαβαίνουν. Πιστεύω ότι είναι αληθινός.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Στην εργασία του τον εκτιμούσαν οι εργοδότες του;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Δεν είχα εγώ επαφή με τους εργοδότες του αλλά από την τηλεόραση είναι εντυπωσιακό να ακούς μια μεγάλη εταιρεία ιδιωτική να λέει για κάποιον που είναι κατηγορούμενος για την 17Ν. Μίλησαν στην τηλεόραση. Από εκεί το ξέρω.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Οι συνάδελφοί του τον εκτιμούσαν;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Οι συνάδελφοί του τον εκτιμούσαν. Περισσότερο το είδα από την τηλεόραση και περισσότερο εντυπωσιάστηκα από τα διευθύνοντα στελέχη – νομίζω ότι ήταν αυτοί – που μίλησαν πέρσι το καλοκαίρι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Πιστεύετε ότι ο κ. Κονδύλης όταν λέει ότι «σε αυτές τις πράξεις έχω συμμετάσχει› λέει αλήθεια ή όχι;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Πιστεύω ότι λέει αλήθεια. Δεν είναι ο άνθρωπος που θα ήθελε ξαφνικά να κάνει στροφές.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Δεν είναι ο άνθρωπος των ελιγμών.
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Όχι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Είναι δηλαδή άνθρωπος ο οποίος θα πει ούτως ή άλλως την αλήθεια.
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ναι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Από λόγους αξιοπρέπειας;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Όχι από λόγους, πιστεύω ότι είναι έτσι φτιαγμένος.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Από λόγους πεποιθήσεως;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να σας κάνω μία ερώτηση γενική. Εάν ο ίδιος δεν παραδεχόταν όπως λέτε για μια περίοδο μετείχε στην 17Ν και τον κατηγορούσαν οι αρχές, θα το πιστεύατε ότι πράγματι μετείχε; Ο ίδιος έλεγε «όχι, δεν μετέχω›. Θα το πιστεύατε;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Όχι δεν θα πίστευα. Αν έλεγε ο ίδιος «όχι› δεν θα το πίστευα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν θα πιστεύατε ότι μετείχε.
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Δεν θα πίστευα ότι συμμετείχε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή πιστεύετε περισσότερο τον ίδιο παρά το τί θα έλεγαν οι Αρχές.
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Ναι. Πιστεύω ότι οι Αρχές πρέπει να αποδείξουν κάτι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μου αρέσει αυτό που ακούω εδώ μέσα, να βλέπω την δυσπιστία του κόσμου προς την πολιτεία η οποία είναι δική του. Δεν μιλάμε για τις Αρχές του Γ΄ Ράιχ που έχουν καταλάβει την Ελλάδα. Μιλάμε για Ελληνικές Αρχές. Καθόλου δεν τις εμπιστευόμαστε;
Α. ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, εδώ δεν βρισκόμαστε γιατί δυσπιστούμε γι αυτά που λέμε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να πάτε στο καλό.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Η ερώτησή σας ήταν υποθετική, ενώ ο κ. Κονδύλης από την αρχή παραδέχθηκε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέω υποθετική διότι έρχονται οι άλλοι και λένε «αφού δεν το ομολογούν εμείς δεν πιστεύουμε τις Αρχές›. Θέλω να ξέρω τη νοοτροπία του κόσμου. Ο γιατρός φάνηκε αμέσως αυθόρμητος και καθαρός άνθρωπος και γι αυτό τον ρώτησα. Ήξερα ότι δεν θα έχει ούτε υστεροβουλίες, ούτε τίποτα.
Σ. ΞΗΡΟΣ: (Εκτός μικροφώνου) Για τον κ. Διώτη, έχει φανεί το ποιόν του Εισαγγελέα αυτού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μια καλή πολιτεία όπως την οραματιζόσασταν εσείς δεν θα είχε ούτε Εισαγγελείς, ούτε τίποτα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να σκεφτείς κ. Σάββα τί σου φταίει. Λίγο να σκεφτείς. Βάλε λίγο το μυαλό σου να δεις που σου φταίνε όλο οι άλλοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Μαυροειδής Γεώργιος του Ευαγγέλου, ιδιωτικός υπάλληλος, κάτοικος Αιγάλεω, οδός Ξανθίππης. Που γεννηθήκατε;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Στην Καλαμάτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επάγγελμα;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Ιδιωτικός υπάλληλος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Στην AMSTEL.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε δηλαδή συνάδελφος του κ. Κονδύλη.
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι ότι θα πω την αλήθεια›.
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Δαλιάνης έχει τον λόγο.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Είστε συνάδελφος του κ. Κονδύλη;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Ναι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Εργάτης δηλαδή;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Ναι εργάτης.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Τι άποψη έχετε για τον κ. Κονδύλη;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Την καλύτερη μπορώ να πω.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Δηλαδή;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Στα 20 χρόνια που τον γνωρίζω, γιατί κάνουμε πολύ παρέα, ήταν υπέρ του ταξικού αγώνα και κατά της βίας.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ως εργάτης;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: ¶ψογος.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Υπήρξε συνεπής;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Συνεπέστατος.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Αγωνίστηκε για την εργατική τάξη;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Πολύ.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ασχολήθηκε με το συνδικαλισμό πέρα από τις πολιτικές τους δραστηριότητες;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Ναι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ποια ήταν η γνώμη των εργοδοτών για τον κ. Κονδύλη;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Πιστεύω η καλύτερη.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Το πιστεύετε απλώς ή το ξέρετε;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Και το ξέρω. Μέχρι και τελευταία ο προϊστάμενος μου λέει «αν με ρωτούσαν ποιος είναι σε αυτή την Οργάνωση θα έλεγα εσύ και όχι ο Σωτήρης›.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Έκανε καμία παραχώρηση στην εργοδοσία ώστε να του έχει εκτίμηση ή ήταν συνεπής στους αγώνες του;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Συνεπής στους αγώνες του και σωστός στη δουλειά του.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Παρά ταύτα οι εργοδότες του είχαν μεγάλη εκτίμηση.
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Ναι. Γιατί πιστεύω ότι ήταν σωστός, δεν έλεγε κάτι παράλογο.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Οι άλλοι συνάδελφοί του τι εντύπωση έχουν;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Όλοι έχουν την καλύτερη και θα ήθελαν να έρθουν πολλοί εδώ.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Σαν άνθρωπος είναι ντόμπρος και ευθύς; Ειλικρινής;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Ειλικρινέστατος.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ηταν άνθρωπος που αναλάμβανε τις ευθύνες του; Ηταν υπεύθυνο άτομο;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Σε αυτό τον κατηγορούσα.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Του δόθηκε ευκαιρία να μεταταχθεί σε υπαλληλική θέση, να αφήσει δηλαδή την εργασία του ως εργάτης;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Ναι του δόθηκε και τότε είχαμε διαφωνήσει. Του έλεγα «Γιατί δεν πας› και μου λέει «δεν θέλω›.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Από πού του προτάθηκε αυτό;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Από τη διεύθυνση, από τον προϊστάμενο.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Δεν θα είχε πλεονεκτήματα σαν υπάλληλος;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Πολλά.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Αρνήθηκε;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Ναι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Για ποιο λόγο;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Για τις ιδέες του.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Γιατί ήθελε να μείνει και να παλέψει για την εργατική τάξη.
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Ναι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Εσείς σε αυτά που έχει πει τον πιστεύετε; Δίνετε και μια πιθανότητα ανειλικρίνειας σε αυτό τον άνθρωπο;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Όχι καμία. Γιατί τον ξέρω πολύ καλά, εδώ και 20 χρόνια, κάναμε παρέα και έξω.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ευχαριστώ δεν έχω άλλη ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Γεωργαντόπουλος έχει τον λόγο.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Από πότε εργάζεται ο κ. Κονδύλης στην AMSTEL;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Από το ’84.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Και ήταν άψογος και έντιμος και αληθινός και όλα αυτά.
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Ναι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ακούσατε ότι έχει πει για κάποιες πράξεις που συμμετείχε;
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Ναι έχω ακούσει.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Παρά ταύτα εκείνη την εποχή ήταν άψογος.
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Ναι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Παρά το ότι δεν σας έδειχνε ότι συμμετείχε σε εκείνες τις πράξεις.
Γ. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: Ναι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Καλώς δεν έχω άλλη ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να πάτε στο καλό.
Να προσέλθει ο κ. Μπάτος Ιωάννης. Είστε ο κ. Μπάτος Ιωάννης του Θεοδώρου, ιδιωτικός υπάλληλος, κάτοικος Κολωνού.
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που γεννηθήκατε;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Δάβλια Αχαϊας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που κατοικείτε;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Στον Κολωνό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι ότι θα πω την αλήθεια›.
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Ορκίζομαι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Είστε συνάδελφος του κ. Κονδύλη;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Μάλιστα.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Από πότε;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Από το 1983.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Τι άνθρωπος ήταν στην εργασία του ο κ. Κονδύλης;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Είναι γνωστό σε εμάς τουλάχιστον ότι ο κ. Κονδύλης ήταν από τους καλύτερους εργαζόμενους στην AMSTEL και ήταν πρώτα – πρώτα και πολύ καλός συνάδελφος.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Δηλαδή;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Συμμετείχε δηλαδή σε όλα τα προβλήματα και τα θέματα που είχαμε στη δουλειά μας. Ενδιαφερόταν για τον καθένα.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Σαν εργαζόμενος ήταν άψογος ή όχι;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Αυτό σίγουρα μπορεί να αποδειχθεί. Γιατί και οι σχέσεις του με τη διοίκηση της εταιρείας που δουλεύουμε, ήταν πάντα πολύ καλές. Αν και πάλευε για τα δικαιώματα των εργαζομένων σαν συνδικαλιστής, είχε τον τρόπο του και με την εταιρείας, δηλαδή δεν ήταν όπως ήμασταν κάποιοι άλλοι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Αυτή η γνώμη των εργοδοτών του προερχόταν από τη συνέπεια με την οποία εκτελούσε την εργασία του;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Φυσικά. Εκτελούσε ανελλιπώς την εργασία του. Δεν θυμάμαι ποτέ να έλειψε από την εργασία του, αυτό που λέμε κοπάνα δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ. Δεν έλειψε από την εργασία του όπως κάποιοι άλλοι συνάδελφοι ή κι εγώ προσωπικά, που μπορεί να παίρναμε μια εβδομάδα άδεια από το γιατρό όταν η εργασία ήταν δύσκολη γιατί σε εργοστάσιο δουλεύαμε σε παραγωγικό τμήμα ήμασταν και όσο να ‘ναι ήταν κουραστικό. Είχαμε τη δυνατότητα να πάμε σ’ ένα γιατρό γνωστό μας και να πάρουμε μια εβδομάδα άδεια.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Αυτό δεν το έκανε ποτέ ο κ. Κονδύλης.
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Δεν είχε έρθει στην αντίληψή μου. Μπορεί και να το είχε κάνει κάποια στιγμή, αλλά θα είχε λόγος να το κάνει.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Του δόθηκε η ευκαιρία να αλλάξει μορφή εργασίας; Να μεταταχθεί σε άλλη θέση;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Αυτή η ευκαιρία του δόθηκε τα τελευταία χρόνια.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Δηλαδή;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Οι θέσεις εργασίας στο χώρο που βρισκόμασταν, μειώθηκαν. Οι άνθρωποι που είχαν δυνατότητες, είχαν τελειώσει τουλάχιστον το λύκειο, είχαν κάποιες γραμματικές γνώσεις έχω την εντύπωση –χωρίς να έχω ρωτήσει τον ίδιο, αλλά πιστεύω πως ναι- ότι του δόθηκε η ευκαιρία να αναλάβει μια άλλη θέση και να μην είναι μέσα στην παραγωγή που κακά τα ψέματα είναι μια δύσκολη δουλειά.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Το θέλησε; Το επεδίωξε;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Ποτέ.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Δεν θέλησε να αφήσει δηλαδή τη δουλειά του.
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Δεν υπήρχε καμία περίπτωση. Σε καμία περίπτωση δεν θα επεδίωκε να ωφεληθεί κάτι για τον εαυτό του.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Το 1991 ο κ. Κονδύλης φέρεται ότι μπήκε σε αυτή την Οργάνωση. Παρατηρήσατε κάποια διαφορά στη στάση του από τότε μέχρι κάποια εποχή;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Από ό,τι θυμάμαι και είχα αναφερθεί δηλαδή σε αυτό και στον ίδιο, απείχε κατά κάποιο τρόπο από τα κοινά.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Δηλαδή απείχε από τους κοινούς αγώνες.
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Από τους κοινούς αγώνες και από τα προβλήματα που είχαμε να αντιμετωπίσουμε.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Μπορείτε να μας προσδιορίσετε περίπου αυτό το διάστημα μέχρι πότε ήταν;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Αυτό το διάστημα ήταν από τη περίοδο που αναφερθήκατε, αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς. Αλλά εδώ και τουλάχιστον 5 – 6 χρόνια ίσως και παραπάνω, επανήλθε διαφορετικά στη δουλειά του.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Δηλαδή από κάποια στιγμή και μετά από ένα διάστημα που υπήρχε αποχή εκ μέρους του στους συνδικαλιστικούς αγώνες επανήλθε.
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Ναι.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Μπορείτε να προσδιορίσετε αυτό το διάστημα πότε έγινε αυτό;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Αν δεν απατώμαι πρέπει να ήταν γύρω στο 1996 – 1997.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Επαναδραστηριοποιήθηκε συνδικαλιστικά τότε;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Συνδικαλιστικά όχι πολύ.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Αλλά είδατε μεταβολές;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Τις είδα στο Σωτήρη απέναντι στην εργασία του περισσότερο.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Δηλαδή;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Ενώ ως τότε δεν αφιέρωνε πολύ χρόνο και πριν -από τότε που τον γνώρισα εγώ τουλάχιστον στην εργασία του- πέραν του 8ωρου. Από εκεί και πέρα με παραξένεψε το γεγονός ότι δούλευε και υπερωρίες. Γιατί ήμασταν εναντίον των υπερωριών κάποια στιγμή.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Για ποιο λόγο ήσασταν εναντίον των υπερωριών;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Γιατί πιστεύω ότι ο μισθός που παίρναμε σε αυτή την εταιρεία έφτανε να ζήσουμε πρώτα – πρώτα και θέλαμε –επειδή τουλάχιστον πιστεύαμε, δεν ξέρω αν θα γινόταν αυτό- ότι μη κάνοντας εμείς κάποιες ώρες παραπάνω, θα μπορούσε πιθανό να τις κάνει κάποιος άλλος εργαζόμενος, κάποιος συνάδελφος.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Είναι μια σωστή άποψη αυτή.
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Δεν ξέρω αν είναι σωστή ή όχι, εγώ έτσι το σκέφτηκα.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Είναι σύμφωνη με τις ιδεολογίες του.
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Σε αυτό το πράγμα δεν υπήρχε περίπτωση να σκεφτεί διαφορετικά.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Διαπιστώσαμε όμως ότι από το ’96 και μετά είχε μια μεταβολή.
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Ακριβώς.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Δηλαδή, για να το πούμε πιο ξεκάθαρα, ασχολήθηκε περισσότερο με την εργασία του τότε;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Φυσικά.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ήταν έκδηλη αυτή η μεταβολή;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Οπωσδήποτε.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Την παρατηρήσατε μόνο εσείς ή και οι άλλοι συνάδελφοι;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Φυσικά. Θυμάμαι δηλαδή που είχε γίνει κουβέντα, είχε παραξενέψει το γεγονός αυτό.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Δηλαδή ήταν κάτι που το συζητήσατε.
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Ναι είχε παραξενέψει το γεγονός αυτό, γιατί δεν ήμουν μόνο εγώ. Όταν δουλεύουμε μ’ ένα άνθρωπο 20 χρόνια μαζί περίπου εκείνη την περίοδο, καταλαβαίνεις κάποιες διαφορές μεγάλες στον άνθρωπο.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Στο χρόνο που ήσασταν μαζί –και είναι αρκετός αυτός ο χρόνος, πολλά μάλλον χρόνια- τι αποκομίσατε, τι ιδέα έχετε σχηματίσει για το χαρακτήρα του Σωτήρη;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Ο Σωτήρης σαν χαρακτήρας τουλάχιστον για εμένα, θυμάμαι σε ό,τι πρόβλημα και να υπήρχε όταν θα του έλεγες κάτι θα ενδιαφερόταν.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ηταν ντόμπρος;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Σίγουρα.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Δηλαδή μέχρι σκληρότητας ντόμπρος; Έλεγε ό,τι πίστευε απολύτως;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Ο,τι πίστευε θα το έλεγε.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ακόμη κι αν ήταν δυσμενές για τον άλλον;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Φυσικά.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Ήταν έντιμος;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Σίγουρα. Δεν ακούστηκε κουβέντα από κανέναν αν ήταν ανέντιμος ποτέ και από τους ανθρώπους που ανήκαν στην αντίθετη πλευρά από εμάς. Που διαφωνούσαν δηλαδή με τον τρόπο που λειτουργούσαμε εμείς. Αν εμείς αποφασίζαμε να επέμβουμε δυναμικά για κάποιο πρόβλημα, να απαιτήσουμε από τους προϊσταμένους κάτι άλλο, κάποιοι άλλοι δεν το έκαναν. Αλλά εκτιμούσαν τον Σωτήρη.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Υπεύθυνο άτομο ήταν; Ηταν άνθρωπος που αναλάμβανε τις ευθύνες του;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Πιστεύω ότι είναι από τα πιο υπεύθυνα άτομα. Αυτό το λέω γιατί εγώ πιθανό και να μην αναλάμβανα κάποια ευθύνη, ίσως και να φοβόμουν κάποια στιγμή κάτι. Ο Σωτήρης δεν φοβόταν τις ευθύνες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε υπογράψει κι εσείς αυτό το χαρτί;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Ποιο χαρτί;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μια ανοιχτή επιστολή «φίλοι συνάδελφοι?.› κλπ. Κάπου λέει «Σε αυτά ο Σωτήρης πάντα σήκωνε τις ευθύνες του με αντίκρια αξιοπρέπεια και ανάστημα. Από τα μπουκάλια της μπύρας που βγήκαν σκάρτα στη διάρκεια της παραγωγής μέχρι τους αγώνες που χάθηκαν›.
Ποια είναι αυτά τα μπουκάλια με τις μπύρες;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Δούλευε σε ένα μηχάνημα που γεμίζει το μπουκάλι την μπύρα. Αυτά τα μπουκάλια πρέπει να έχουν τον κατάλληλο αέρα, το κατάλληλο ανθρακικό. Αν είναι λίγο πιο ζεστή η μπύρα που θα έρθει από μέσα με τους σωλήνες, το μπουκάλι θα βγει σκάρτο, δεν θα γεμίσει. Καταλάβατε; Θα απορριφθεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οπότε αναλάμβανε ότι εγώ φταίω.
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Βέβαια. Γιατί μπορεί να δουλεύουμε σ’ ένα μηχάνημα και να γίνει μια ζημιά και να πούμε «Εγώ δεν είδα τίποτα›.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Οι συνθήκες εργασίας σας πως ήταν;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ άσχημες.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Σε αυτό το τμήμα που εργαζόσασταν μέχρι τελευταία.
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Και αυτή τη στιγμή άμα πάτε να δουλέψετε σήμερα απογευματινή βάρδια, θα δουλέψετε με 50 βαθμούς θερμοκρασία.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Θόρυβο είχε;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Τρομερό. Και ο Σωτήρης χρησιμοποιούσε ωτοασπίδες από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα, εγώ δεν έβαζα ποτέ. Προτιμούσα να έχω να ακούω κάτι άλλο, αλλά προκαλεί μεγάλη φθορά σε όλους μας. Όλος ο κόσμος έχει κάποιο πρόβλημα με την ακοή του.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Σε αυτές τις συνθήκες δεν ήταν σίγουρα θελκτικό να του προτείνουν να γίνει υπάλληλος;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Φυσικά.
Μ. ΔΑΛΙΑΝΗΣ: Δεν καλυτέρευε ουσιαστικά τη ζωή του;
Ι. ΜΠΑΤΟΣ: Οπωσδήποτε.