Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Κυρία μάρτυς θα ήθελα να σας πω το εξής. Εάν πράγματι μετείχε στην Οργάνωση 17 και δεν θα σας το έλεγε, όπως προφανώς δεν το έχει πει και στον κ. Εισαγγελέα. Ο κ. Εισαγγελεύς πιθανόν από της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος να τα πληροφορήθηκε. Εσείς όμως τον έχετε ζήσει όλο το διάστημα που εργαζόταν στο νοσοκομείο από πότε; Εσείς είπατε το ’89. Από πότε ο Σερίφης είναι υπάλληλος στο τηλεφωνείο του νοσοκομείου;
Χ. ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ: Εγώ τον βρήκα εκεί.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Και έχει χρόνια προηγούμενα;
Χ. ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ: Έχει ναι, νομίζω από το 1983.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Θα ήθελα την κα Δεσφινιώτη την ξέρετε; Είναι η Διεύθυντρια Διοικητικού;
Χ. ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ: Ναι .
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Της εζητήθη από τον Διοικητή από τον κ. Δημήτριο Πεπελάση, της ζητήθηκε να γνωρίσει στην Διοίκηση ακριβώς τα στοιχεία που προκύπτουν από τον υπηρεσιακό του φάκελο. Μπορείτε να πείτε στο Δικαστήριο αν είναι αυτή η υπηρεσιακή του κατάσταση; Διαβάστε το αν θέλετε για να το ακούσει και το Δικαστήριο να καταγραφεί εδώ.
Χ. ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ: «Σχετικά με υπηρεσιακή κατάσταση του υπαλλήλου Σερίφη Παύλου. Κύριε Διοικητικά, σας γνωρίζουμε ότι όπως προκύπτει από τα στοιχεία του προσωπικού του μητρώου ο Σερίφης Παύλος του Αναστασίου υπηρετεί στο Νοσοκομείο από 1.7.1983, σε θέση κλάδου ΥΕ τηλεφωνητών, την 25-5-87 διορίστηκε σε μόνιμη θέση, ΦΕΚ διορισμού τάδε, ο ανωτέρω κατά την πρόσληψή του κατέθεσε όλα τα εκ του νόμου προβλεπόμενα δικαιολογητικά.
Με την 10302/7-8-2002 με διόρθωση απόφασή σας, τέθηκε σε αυτοδίκαιη αργία από 24.7.2002, λόγω προσωρινής του κράτησης στις φυλακές Κορυδαλλού, ως συμμετέχων στην τρομοκρατική οργάνωση 17Ν. Στον ανωτέρω υπάλληλο από την πρόσληψή του μέχρι την 24η/7/2002 δεν επιβλήθηκε καμία ποινή, ούτε απουσίασε αδικαιολόγητα από την υπηρεσία. Από τα στοιχεία της έκθεσης αξιολόγησης έτους 1996, φαίνεται ότι έχει βαθμολογηθεί με άριστα και από τους δυο αξιολογητές.
Ο ανωτέρω υπάλληλος λόγω της πολυετούς απασχόλησης στο αντικείμενο εργασίας του, χειρισμός τηλεφωνικού κέντρου, διακρινότανε σε άριστο βαθμό για το ενδιαφέρον και την αφοσίωση στην εργασία του, χαρακτηριζόταν για την ευγένειά του και την άριστη συμπεριφορά του, τόσο προς τους πολίτες, όσο και προς τους συναδέλφους του και γενικώς διακρινότανε για την ποιότητα της εργασίας του και την ποσότητα σε άριστο βαθμό. Πρόσφατα σας πληροφορούμε ότι ο ανωτέρω πάσχει από τραυματική παράλυση του αριστερού άνω άκρου, απόφαση πρωτοβάθμιας υγειονομικής επιτροπής 7311/16.6.83.›
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Συνεπώς, έχει αφενός μεν παράλυση του άνω άκρου εντάξει κυρία;
Χ. ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ: Ναι.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Για πείτε στο Δικαστήριο από τι άλλη ασθένεια πάσχει; Από σκλήρυνση. Μπορείτε να εκθέσετε στο Δικαστήριο εάν μετά την απασχόλησή του την 8ωρη που έχει στο νοσοκομείο, πηγαίνοντας σπίτι του, είναι ανθρωπίνως δυνατό μ’ αυτή την πάθηση που έχει και την αναπηρία, είναι δυνατόν να είναι ενεργός, για νόμιμες ή παράνομες πράξεις μετά την λήξη της εργασίας του; Ή πρέπει να πάει στο σπίτι του επιτέλους να τον περιποιηθούν εκεί και να τύχει της αναγκαίας?
Χ. ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ: Σίγουρα δεν νομίζω ότι είναι ικανός και εγώ έζησα μαζί στη βάρδια ότι δεν άντεχε καν να βγάλει το 7μισάωρο γιατί το ένα του χέρι κουραζόταν, το μοναδικό χέρι και έβλεπα και το φόβο του μήπως και αυτό το μοναδικό του χέρι πάθει κάτι. Μήπως πάθει κάτι, οπότε δεν νομίζω ότι θα έβαζε τον εαυτό του σε κίνδυνο για να μπλέξει, τι να πω.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Από πλευράς οικογενειακής είπατε την γνωρίζετε την οικογενειακή του κατάσταση;
Χ. ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ: Βεβαίως πολύ καλά.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Συνεπώς η συνείδησή σας τι λέει; Είναι δυνατόν εκείνα που του καταμαρτυρούνται να έχουν οποιαδήποτε σχέση με την αλήθεια;
Χ. ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ: Όχι.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν υπάρχει άλλη ερώτηση, πηγαίνετε στο καλό κυρία.
Χ. ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ: Ευχαριστώ.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Κουλιέρη Αλεξάνδρα κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κυρία Κουλιέρη Αλεξάνδρα. Η κα Κουλιέρη Αλεξάνδρα είναι κλινική διαιτολόγος Νοσηλευτικού Ιδρύματος Νοσοκομείου ΠΑΙΔΩΝ. Κάτοικος Αγίας Παρασκευής, γεννήθηκε πού να μας πει;
Α.ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Στον Πειραιά το 1959.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι ότι θα πω την αλήθεια›.
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Ορκίζομαι.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Πείτε μας τι γνωρίζετε περί του κ. Σερίφη. Ως προς την εργασία του, τι σχέση έχετε μαζί του κλπ.
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Προσλήφθηκα στο Νοσοκομείο ΠΑΙΔΩΝ το 1986. Λόγω της ειδικότητάς μου συνεργάστηκα με την γυναίκα του Παύλου, η οποία υπηρετεί σαν τραπεζοκόμος στο Νοσοκομείο. Λόγω της επαφής με την Σοφία, γνώρισα και τον Παύλο. Τον Παύλο έμαθα λεπτομέρειες για την ζωή του, δηλαδή ότι είχε τραυματιστεί σε κάποιο τροχαίο και σε καθημερινή βάση είχαμε κάποιες συζητήσεις με την γυναίκα του, γιατί είχε πραγματικά προβλήματα πόνους, έπαιρνε πολλά παυσίπονα, ήταν πάρα πολύ δύσκολη η ζωή του.
Αυτό που ξέρω να πω, είναι ότι ήταν ένας εξαιρετικός συνάδελφος, απόλυτα εξυπηρετικός, γλυκύτατος, αγαπητός σε όλο το νοσοκομείο και εμείς ξέραμε ότι εάν ο Παύλος είχε υπηρεσία στο τηλεφωνείο και χρειαζόμαστε κάτι είτε μέσα είτε απέξω από το νοσοκομείο, ήταν σίγουρο ότι θα έκανε τα πάντα προκειμένου να μας εξυπηρετήσει. Και όχι μόνο εμάς, ακόμα και τους φίλους μας και τους γνωστούς μας και συγγενείς που πιθανόν να πήγαιναν τα παιδιά τους στο νοσοκομείο, γιατί ο χώρος που δουλεύουμε είναι πολύ ευαίσθητος.
Στη συνέχεια επειδή εντελώς συμπτωματικά, κατά κάποιο τρόπο σ’ ότι αφορά την υγεία την δική μου και του Παύλου, είχαμε πολλά κοινά σημεία.
Ο Παύλος χτύπησε σε ένα τροχαίο ατύχημα το 1980 και έκανε μια οστεοσύνδεση στο αριστερό του χέρι. Το 1982 πριν προσληφθώ δηλαδή στο νοσοκομείο, ήμουν και εγώ θύμα τροχαίου και έκανα σπονδυλοδεσία. Έχω και εγώ λοιπόν κάποια σίδερα στην πλάτη μου. Αυτό ήταν το πρώτο σημείο το κοινό.
Στη συνέχεια το 1996, στο Παύλο διαγνώστηκε σκλήρυνση κατά πλάκας, όπου νοσηλεύτηκε επανειλημμένως στην Νευρολογική Κλινική του Γενικού Κρατικού στο Τμήμα Απομυελονωτικής Νόσου.
Αυτό μπορώ να το βεβαιώσω με την έννοια ότι, όταν έφερνε τα παραστατικά από το Νοσοκομείο για τις θεραπείες και τις εισαγωγές που έκανε, την αίτηση για την χορήγηση της ασθένειας, ή κάποιας άλλης, κάποιο άλλο διαδικαστικό, την έγραφα εγώ, και την συμπλήρωνα εγώ τα χαρτιά και τα έστελνα στο γραφείο προσωπικού.
Εντελώς συμπτωματικά δυο χρόνια μετά τον Παύλο, το 1998, διαγνώστηκε και σε μένα ένα παραπλήσιο νόσημα, το οποίο καλύπτεται στην ίδια ομπρέλα, απομυελονωτική νόσος. Αυτό που ξέρω να πω είναι, και λόγω ίσως της επιστημονικής μου ιδιότητας θα μπορούσα να σας πω ποια είναι τα συμπτώματα, γιατί καλύπτω και παιδιά του νευρολογικού ιατρείου που πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας, επειδή όμως το ζω και εγώ στη καθημερινή πράξη τι ακριβώς συμπτώματα είχε. Αυτό ακριβώς το πράγμα μας έφερε πιο κοντά με τον Παύλο.
Δηλαδή στην ουσία μιλούσαμε γιατί η σκλήρυνση κατά πλάκας, είναι μια ασθένεια η οποία είναι συμπτωματική. Και η οποία, επειδή το έψαξα πάρα πολύ το ζήτημα αυτό, έχει να κάνει καθαρά με τον ψυχισμό του ατόμου. Δηλαδή με την ψυχική σφαίρα του ανθρώπου, και είναι ένα νόσημα που επηρεάζεται απίστευτα από το στρες και από τις στρεσογόνες και αγχωτικές καταστάσεις.
Πάντα λοιπόν μιλούσαμε με τον Παύλο γιατί ξέραμε ότι μας πειράζει και ο καιρός και οι αλλαγές του καιρού και της θερμοκρασίας και το βασικότερο απ’ όλα σ’ αυτού του είδους τα νοσήματα, είναι ότι πρέπει να αγαπήσεις πραγματικά τον εαυτό του και να εξασφαλίζεις ξεκούραση πρώτα απ’ όλα, να μην υπάρχει σωματική κόπωση και το βασικότερο να απομακρυνθείς όσο γίνεται ακόμα και από τα πιο απλά πράγματα της καθημερινής ζωής που μπορεί να σε αγχώνουν.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Τώρα όλη αυτή η κατάσταση της υγείας του, η συμπεριφορά του, η ψυχολογία του, ο ψυχισμός του κλπ, κατά την προσωπική σας αντίληψη λόγω του στενού δεσμού, συμβιβάζονται με εκείνα που του αποδίδονται ότι δηλαδή μετείχε σε συνωμοτική οργάνωση για πράξεις ενόπλου βίας κλπ;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Όχι.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Δηλαδή η συνείδησή σας?
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Όχι, όχι, γνωρίζω το Παύλο 17 χρόνια. Είναι άνθρωπος που έβλεπα κάθε μέρα. Κάθε μέρα ήξερα ότι θα έμπαινα στο νοσοκομείο και από τη θέση του που ήταν στο τηλεφωνείο, θα έβγαινε και θα με καλημέριζε. Χαιρετιόμαστε κάθε μέρα, τον ξέρω, ξέρω την οικογένειά του, ξέρω τα παιδιά του, είχαμε κοινωνική επαφή, ξέρω ακόμα και την οικονομική του κατάσταση, γιατί με την σύζυγό του συνεργάζομαι σε καθημερινή βάση επί επτάμιση χρόνια. Και η Σοφία Σερίφη είναι προσωπική μου επιλογή σαν συνεργάτιδά μου στις κλινικές. Δυο αξιοπρεπέστατοι άνθρωποι και ένα ζευγάρι που πάλευε και παλεύει για τα παιδιά του.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Ακριβώς. Συνεπώς η συνείδησή σας αποκλείει να έχουν οποιαδήποτε σχέση με την αλήθεια τα όσα του αποδίδουν;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Ναι.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Εγώ δεν έχω άλλη ερώτηση κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Εισαγγελεύς παρακαλώ.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Κατά την διάρκεια αυτών των ετών ο κ. κατηγορούμενος ασχολήθηκε καθόλου με συνδικαλιστική δραστηριότητα;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Κοιτάξτε ήταν όπως όλοι μας στα πλαίσια του νοσοκομείου. Είχε μια συνδικαλιστική δραστηριότητα, έβαζε κάποια υποψηφιότητα σε ένα ψηφοδέλτιο, ξέραμε όλοι όμως ότι ο Παύλος απλώς το έβαζε, επειδή ήταν ένα άτομο που είχε πολλές συμπάθειες μέσα στο χώρο του νοσοκομείου. Χωρίς όμως να συμμετέχει.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Αυτό το ρωτάω για τον εξής λόγο. Μας μεταφέρετε την εικόνα ενός προσώπου που με το ζόρι η σωματική του κατάσταση του επιτρέπει να ασκήσει αυτά καθαυτά τα καθήκοντά του, να κάνει την δουλειά δηλαδή για την οποία αμείβεται. Επειδή λοιπόν είχα ακούσει εγώ, σε μια προηγούμενη βάση ότι είχε ασχοληθεί με τον συνδικαλισμό εκεί στο νοσοκομείο γι αυτό σας ρωτάω να μας εξηγήσετε, πώς ταιριάζει το ένα με το άλλο;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Ακούστε όταν λέω ασχολείται με τα συνδικαλιστικά, ο δικός μας χώρος?
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Είχε εκλεγεί δηλαδή εκπρόσωπος εργαζομένων;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Όχι, όχι. Απλώς έβαζε υποψηφιότητα με κάποιο ψηφοδέλτιο και συγκέντρωνε κάποιους ψήφους, χωρίς όμως να είναι ενεργό μέλος του σωματείου.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Θέλανε κάποιοι δηλαδή να το πούμε έτσι να εκμεταλλευθούν το ότι ήταν δημοφιλής;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Ναι, ήταν αγαπητός ιδιαίτερα αγαπητός στο χώρο του νοσοκομείου.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Και επίσης μια άλλη ερώτηση, επειδή είστε ο άνθρωπος του νοσοκομείου που έχουμε εδώ. Αναγνώστηκε πριν από λίγο και μάλιστα από μια συνάδελφό σας, μια βεβαίωση υπηρεσιακή για την κατάστασή του. Έχετε κάποια εξήγηση, γιατί δεν αναφέρεται τίποτα για την δεύτερη ασθένεια που μας είπατε;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Ξέρετε τι γίνεται κ. Εισαγγελεύ, φαντάζομαι ότι στη βεβαίωση αναγράφεται μόνο το ζήτημα της τραυματικής παράλυσης που έχει στο αριστερό του χέρι, επειδή ήταν μέσα στο φάκελο των δικαιολογητικών που προσεκόμισε στο νοσοκομείο για την πρόσληψή του. Η σκλήρυνση διαγνώστηκε το 1996. Να πω όμως κάτι που θα ήθελα να σας το πω.
Ενώ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα ευεργετήματα που του δίνει το νόσημα αυτό, και να πάρει ίσως και μια εκτός από αναρρωτικές, αυτό αφήστε το, ξέραμε ότι δεν επρόκειτο να συμβεί ποτέ από τον Παύλο, όπως και από την σύζυγό του επίσης. Θα μπορούσε να πάρει ίσως και μια αναπηρική σύνταξη. Δεν το έκανε. Δεν έκανε τέτοια πράγματα. Δεν έκανε χρήση αναρρωτικών αδειών. Δεν έκανε χρήση όλων αυτών των ευεργετημάτων που θα μπορούσε να έχει.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Πάντως η εξήγηση που μου δώσατε είναι αυτή. Αναφέρθηκε ότι προέκυπτε από τον υπηρεσιακό του φάκελο και ότι η μεταγενέστερη ασθένειά του βεβαιώνεται?
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Ναι δεν το χρησιμοποίησε ποτέ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πείτε μου να σας ρωτήσω κάτι, όταν λέτε έκανε εξυπηρετήσεις σε όλους τι είδους εξυπηρετήσεις;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Κοιτάξτε να δείτε, ο Παύλος ήταν στο τηλεφωνικό κέντρο και το τηλεφωνικό κέντρο του νοσοκομείου μας έγινε ψηφιακό και εξελίχθηκε, μας έδωσε πολλές δυνατότητες πριν από, αν δεν κάνω λάθος, ούτε δυο χρόνια δεν είναι. Και ξέραμε, του λέγαμε Παύλο ψάξε να μας βρεις τον τάδε χειρούργο, δηλαδή ξέραμε, περίμενε συναδέλφισσα σου έλεγε και ήξερες ότι θα κάνει τα πάντα. Γιατί ήταν πεπαλαιωμένο το τηλεφωνικό μας κέντρο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι δηλαδή εξυπηρετήσεις πέρα από τα καθαρώς υπηρεσιακά.
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Υπηρεσιακές εξυπηρετήσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή εάν ήθελα να του πω εγώ, θέλω δυο παιδιά να μου ασπρίσουν το σπίτι, είμαι γιατρός, θα μου εύρισκε;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ή θέλω να αλλάξω το αυτοκίνητό μου θα μπορούσε;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Όχι, όχι. Ξέρετε όμως ο χώρος είναι πολύ ευαίσθητος, είναι παιδιατρικό νοσοκομείο δεν είναι ενηλίκων, είναι αλλιώς τα πράγματα.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Κυρία μάρτυς εσείς είπατε ότι έφερε σε πέρας την εργασία του με δυσκολία, ή είπατε ότι η κατάσταση της υγείας του απαιτούσε αφοσίωση στον εαυτό του και ψυχική ηρεμία;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Κοιτάξτε να δείτε, δεν μπορώ να πω ότι η εργασία του ήταν κοπιώδης.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Γιατί καθότανε μιλούσε απλώς στο τηλέφωνο.
Α.ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Και βέβαια όσο ήταν παλιότερο το τηλεφωνικό κέντρο, ο Παύλος δεν είχε ούτε καν αυτά τα φορητά τα ακουστικά. Σκεφθείτε ότι έπρεπε να έχει ένα ακουστικό στο χέρι, το άλλο χέρι είναι παράλυτο και με το δεξί του χέρι να παίρνει ο άνθρωπος τα νούμερα για να μπορέσει να δώσει τις γραμμές εκεί που έπρεπε.
Όμως θεωρώ από προσωπική πείρα σας το λέω αυτό και όχι μόνο από την επιστημονική μου ιδιότητα, ότι δεν μπορεί ένας άνθρωπος που πάσχει με σκλήρυνση κατά πλάκας και έχει κάνει τόσες πολλές συνεδρίες με Γ σερίνη και με ειδικά φάρμακα στο νοσοκομείο το Γενικό Κρατικό, δεν νομίζω ότι μπορεί να το κάνει. Γιατί το χαρακτηριστικό της νόσου αυτής που έχει εξάρσεις και υφέσεις είναι, μια ανεξήγητη κόπωση, άνευ λόγου, η οποία δεν σε προειδοποιεί και η οποία δεν σου επιτρέπει, ούτε να φύγω από εδώ να πάω απέναντι.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Η οποία έχει αποδειχθεί επιστημονικά είπατε, ότι σε περίπτωση που τελείς υπό συνθήκες στρες ή άγχους, όλα αυτά πιστεύετε ταιριάζουν με κάποια συνωμοτική δράση ενδεχόμενη; Δηλαδή δεν προϋποθέτει κάποιο άγχος, στρες κλπ όλη αυτή η δραστηριότητα;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Ε, βέβαια, εδώ οι γιατροί μας λένε να αποφύγουμε ακόμα και το στρες της καθημερινότητας.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Γιατί τότε επέρχονται τα συμπτώματα;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Ναι απροειδοποίητα και επιβαρύνεται η κατάσταση. Η ουσία σε μας είναι ποια; Να μπορέσουμε να σταματήσουμε να μην υπάρχουν καινούργιες ουλές δηλαδή, αυτό θέλουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα. Ας το αναγνώσουμε καλύτερα αυτό που τα λέει όλα. Είναι σημαντικό αυτό γιατί έχουμε βεβαίωση από το αρχείο του Νοσοκομείου.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Εκείνο που ήθελα είναι το εξής. Έχω εδώ την γνωμάτευση του Νοσοκομείου Γιώργος Γεννηματάς. Ο υπογεγραμμένος τάδε γιατρός, εξήτασα τον Παύλο Σερίφη, κρατούμενο στις φυλακές Κορυδαλλού, τον οποίον παρακολουθώ νευρολογικά από 7ετίας περίπου. Το 1996 δηλαδή. Ο ασθενής πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας, κατά την νευρολογική εξέταση διαπιστώθηκε μεγάλη αστάθεια βαδίσεως, παρεγκεφαλιδικού τύπου, καθώς και αιμμοδία δεξιού ημίσεως προσώπου και γενικευμένη κόπωση. Η μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου έδειξε πολλαπλές απομυελυνωτικές βλάβες.›
Μπορείτε να εξηγήσετε τι είναι αυτές οι βλάβες;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Εκεί ακριβώς στηρίζεται και όλη η ουσία για την σκλήρυνση κατά πλάκας. Δηλαδή το εξωτερικό περίβλημα των νεύρων που είναι η μυελίνη των νεύρων. Έχω παραπλήσιο νόσημα και εγώ.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Για εξηγήστε στο δικαστήριο τι σημαίνει απομυελυνωτικές βλάβες.
Α.ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Για την ακρίβεια εγώ είμαι κλινική διαιτολόγος κύριε Πρόεδρε. Εγώ ασχολούμαι με χειρουργικά και νεφρολογικά περιστατικά αποκλειστικά, έχω ειδικότητα. Ειδικές δίαιτες μόνο κάνω.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Τι σπουδές έχετε κάνει;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Έχω τελειώσει το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο το Τμήμα Διατροφής και Διαιτολογίας.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Καθώς και υπόπυκνες περιοχές, «μαύρες τρύπες›, ενδεικτικές εκτεταμένης βλάβης. Τι σημαίνει αυτό; Μπορεί αυτός ο άνθρωπος να αυτοεξυπηρετηθεί;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Όχι. Αυτό ειλικρινά είναι και το μόνο, απορώ πώς μπορεί. Ούτως ή άλλως και πριν ο Παύλος νοσήσει από την σκλήρυνση ήταν ένα άτομο που λόγω του προβλήματός του, του κινητικού έπρεπε να έχει κάποιο βοηθό. Και ο βοηθός ήταν η Σοφία η γυναίκα του. Πολύ περισσότερο δε με την σκλήρυνση η οποία κάνει και κινητικά προβλήματα στα άκρα, τα οποία τα έχει και την αστάθεια. Εγώ ένα πράγμα θέλω να πω, προσπαθήστε μ’ αυτή τη κατάσταση και με πρόβλημα στην αδρή κίνηση των άκρων, να φορέσετε με ένα σύρσιμο το πουκάμισό σας και να κουμπώσετε τα κουμπιά σας. Ειλικρινά δεν υπάρχει περίπτωση.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Θα ήθελα να παρακαλέσω και κάτι ακόμα. Έχω ένα επίσης από άλλον θεράποντα ιατρό, ένα πιστοποιητικό που λέει: «Συμπέρασμα, πολλαπλές μικρές εστίες, περισσότερες από 20 εντοπίζονται στην λευκή ουσία των εγκεφαλικών ημισφαιρίων και στο αριστερό πλάγιο του μεσεγκεφάλου.› Τι είναι αυτές οι μικρές εστίες στην λευκή ουσία;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Αυτές είναι καινούριες εστίες της νόσου. Δηλαδή έχουν δημιουργηθεί και νέες ουλές.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Συνεχίζει η διάγνωση? «σημειούται διάχυτη προσβολή της κεντρικής λευκής ουσίας των εγκεφαλικών ημισφαιρίων περί τα μετωπιαία και ινιακά κέρατα των πλαγίων κοιλιών. Ελέγχεται φλοιώδης ατροφία τι είναι αυτό;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Ακριβώς αυτό δεν ξέρω να σας πω τι είναι. Αυτό που ξέρω όμως, επειδή συμπτωματικά τις μαγνητικές που είχε κάνει τις παλαιότερες στο Γενικό Κρατικό τις είχα διαβάσει εγώ και απ’ ότι μου είπε και η Σοφία, φαίνεται ότι έχει επιβαρυνθεί η κατάστασή του. Γιατί πέρα από την αστάθεια, ξέρω ότι έχει και πρόβλημα με την ακοή του ήδη.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Εδώ λέει, τα ανωτέρω ευρήματα θεωρούνται ενδεικτικά απομυελυνωτικής νόσου. Χαρακτηριστικά της απομυελύνωσης, πέραν της εντύπωσης και της μορφολογίας των εστιών, θα πρέπει να θεωρηθούν, το έντονα υψηλό μαγνητικό σήμα στις ακολουθίες Τ2, προσανατολισμού καθώς και η απεικόνιση black holes στις ακολουθίες Τ1 προσανατολισμού. Αυτά τι σημαίνουν;
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Αυτά σημαίνουν ότι έχει επιβαρυνθεί η κατάστασή του, πολύ περισσότερο απ’ ότι ήξερα εγώ μέχρι πέρσι.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Ιδιαίτερα σημαντική για την εξέλιξη και την βαρύτητα της νόσου, θα ήταν η σύγκριση μετά φιλμ των προηγούμενων μαγνητικών τομογραφιών του ασθενούς κλπ. Συμπέρασμα. Θα ήταν δυνατόν, γιατί η κατηγορία που αποδίδεται στον κ. Σερίφη είναι συμμετοχή του στην συνωμοτική οργάνωση της 17Ν. Αυτές οι διαπιστώσεις και αυτά τα ευρήματα σε ότι αφορά την σωματική του και την υγεία του την ψυχική του και ότι άλλο θέλετε, μπορούν να συμβιβαστούν με όσα του αποδίδονται; Αυτό είναι το ερώτημα.
Α. ΚΟΥΛΙΕΡΗ: Όχι.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Μάλιστα δεν υπάρχει άλλη ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και αναγιγνώσκεται και αυτή η βεβαίωση νοσηλείας, που ακριβώς τα ίδια λέει.
«Νοσοκομείο Γιώργος Γεννηματάς. Υπογράφεται εδώ από τον Διευθυντή. Πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας από επταετίας, παρουσιάζει αστάθεια βάδισης και βαρηκοϊα, υποτροπή της νόσου. Συνιστάται θεραπεία, συντήρηση κλπ και είναι σκόπιμο η θεραπεία να γίνεται σε νοσοκομείο.›
Είστε η κα Παπανικολάου Παρθενία, Παιδοψυχίατρος, Αναπληρώτρια Διευθύντρια του Νοσηλευτικού Ιδρύματος Νοσοκομείου ΠΑΙΔΩΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ και ΑΓΛΑΪΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ, κάτοικος Ιλισίων. Πού γεννηθήκατε;
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Στην Θεσσαλονίκη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Νίκας έχει το λόγο.
Α. ΝΙΚΑΣ: Κυρία μάρτυς, πείτε στο Δικαστήριο πώς γνωρίζετε τον κ. Παύλο Σερίφη, από πού και από πότε;
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Από το ΄88-΄89 ξεκίνησα ένα πειραματικό πρόγραμμα ψυχαναλυτικό. Δηλαδή να μπαίνω μέσα στην Μονάδα Προώρων ή ΠΑΙΔΩΝ ή στα διαγνωστικά προβλήματα που είχαν οι Παιδίατροι στην Πανεπιστημιακή Κλινική κι εκεί να συμμετέχω στην διάγνωση και να παρεμβαίνω στην θεραπεία των παιδιών όχι με φάρμακα, αλλά με μικρές ψυχαναλυτικές πράξεις. Να δουλεύω δηλαδή με παιδιά που είναι σε κώμα, ή παιδιά που έχουν βαρύτατο νόσημα και πρόκειται να καταλήξουν.
Μια δουλειά που κάνω εδώ και 17 χρόνια είναι να εννοήσουμε όλοι σαν την καλύτερη ιατρική πράξη τον καλό θάνατο των παιδιών, γιατί από αυτό όταν συνοδεύουμε τα παιδιά μέχρι την τελευταία στιγμή με πολύ φροντίδα τότε και οι γονείς που είναι δίπλα μας φεύγουν με ένα πένθος και έναν πόνο αλλά όχι με την φρίκη για το άδικο, για το κακό, για το μαύρο.
Επειδή ακριβώς δουλεύω πρώτη γραμμή και επειδή δουλεύω εκείνο το κομμάτι που νομίζω για κάθε άνθρωπο είναι το πιο σοβαρό να χάνει το παιδί του δεν δουλεύω και τυπικά. Δεν έχω ένα γραφείο. Δουλεύω στο κρεβάτι του παιδιού. Αυτό είναι το πειραματικό πρόγραμμα που δουλεύω από το ΄88-΄89.
Όμως αυτό έχει και πολλές εκπλήξεις είτε βράδυ, είτε πρωί. Γιατί το πρόγραμμά μου πέρα από το κανονικό ωράριο είναι και το βράδυ να είμαι ή στην κατάληξη, στο φευγιό ενός παιδιού, είτε στο τροχαίο που έρχεται και οι γονείς μένουν έξω στην αυλή γιατί δεν μπορούν να μπουν μέσα. Δεν αντέχουν. Εκεί χρειάζεται πάρα πολλές φορές να υποδεχθώ το παιδί όταν πια βγαίνει από το κώμα ή όταν βγαίνει από την πρώτη κακή διάγνωση. Έχει την κακή διάγνωση αλλά θέλει να περπατήσει ή έχει γίνει ακρωτηριασμός από τροχαίο αλλά το παιδί θέλει να κάνει ένα βήμα. Σε τέτοιες στιγμές γνώρισα τον κ. Παύλο Σερίφη.
Μπορεί να έχουμε Μέγαρο Μουσικής αλλά τα Παιδιατρικά Νοσοκομεία ακόμη δεν έχουν τα τροχήλατα εκείνα που όταν το παιδί μου λέει «Παπανικολάου, θέλω να βγω στην αυλή› να μην μπορεί ο νοσηλευτής να το μετακινήσει ή ο γονιός μία βόλτα. Έτσι ήρθα και από την πρώτη στιγμή είπα ότι σε αυτόν τον άνθρωπο εγώ θα σταθώ δίπλα γιατί 13 χρόνια ακριβώς είναι δίπλα στα παιδιά, είναι δίπλα στους γονείς και κάθε φορά που εγώ έτρεξα φορτσάτη κι έλεγα «δεν είναι δυνατόν να μην έχει αυτό› έλεγε «ηρεμήστε, θα βρούμε λύση› και έβρισκε λύση.
Δηλαδή μια πολύ καλή συνεργασία προφανώς με όλους τους άλλους έτσι ώστε εγώ να μιλάω για εμένα και την ομάδα μου, γιατί είχα στην εκπαίδευση και Παιδίατρους και Παιδοψυχιάτρους. Έτσι να έχω τις περισσότερες φορές εκείνο που λίγο αγιάζει το κακό, δεν ξέρω πώς να το πω. Συγγνώμη για την έκφραση, που λίγο ξορκίζει αυτή την μαυρίλα. Ήταν δίπλα σε όλα και ήταν δίπλα ακόμη γιατί εγώ δεν ήξερα την σκλήρυνση. Εγώ δεν του ζητούσα πολλά πράγματα.
Τα πρώτα χρόνια έλεγα στον πληθυντικό «ξέρετε, μου χρειάζεται πολύ αυτό› και έλεγε «ηρεμήστε, θα βρούμε την λύση›. Αυτό έλεγε πάντα. Πολλές φορές φώναζα κιόλας, έλεγα «Μέγαρο Μουσικής μας χρειάζεται, άλλα προέχουν› και έλεγε «και γι αυτό έχει λύση›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλα χρειάζονται κ. Παπανικολάου και η μουσική χρειάζεται.
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δεν αμφισβητώ. Μιλώ για την ένταση μέσα σε αυτόν τον χώρο των παιδιών. Διαφέρει από των ενηλίκων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε δίκιο.
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Εκεί αυτός ο άνθρωπος ήταν δίπλα και εγώ αν κάτι με κάνει να νοιώθω άσχημα είναι ότι την σκλήρυνση κατά πλάκας την έμαθα μετά. Την κινητική του αναπηρία την έβλεπα και νόμιζα ότι η αδυναμία του είναι από αυτό. Δεν κατάλαβα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πιστεύετε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να ήταν μέλος της 17Ν όπως τον γνωρίσατε;
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι είναι στην 17Ν δεν μπορούσαν παράλληλα να αγαπάνε και τα παιδιά; Ένας μάλιστα μας είπε και για τις γάτες.
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Εγώ δεν μπορώ να πω για τις γάτες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μια στιγμή. Δεν θα τους προσεγγίσουμε και αυτούς σαν ανθρώπινα πλάσματα επειδή είναι στην 17Ν; Τους κατηγορούμε για συγκεκριμένα εγκλήματα ορισμένους. Δεν σημαίνει ότι και αυτοί δεν ήταν άνθρωποι, δεν αγαπούσαν την γυναίκα τους, το παιδί και τα παιδιά όλου του κόσμου. Μάλιστα αυτοί λένε ότι «εμείς αγωνιζόμαστε για την καλυτέρευση αυτής της κοινωνίας›. Γιατί το βλέπετε λοιπόν ασύμβατο ο κ. Σερίφης και από εδώ και από εκεί;
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Όταν λέω «όχι› θα σας πω τί εννοώ. Εγώ δεν κάνω εκτίμηση ψυχολογική, ούτε την προσωπικότητα, το προφίλ, αλλά θα πω κάτι. Αυτό που ζούσαμε τόσα χρόνια στο 8ωρο είναι κάτι δηλωτικό του αληθινού και του αυθεντικού αυτού του κομματιού. Εγώ σε αυτό είμαι πολύ δίπλα. Αυτό της αλληλεγγύης και το λέω πάλι και λίγο σαν διαμαρτυρία δική μου γιατί απ’ όλη την Ελλάδα έρχονται άνθρωποι κρατώντας ένα παιδί αγκαλιά και δεν υπήρχε ένας ξενώνας. Ο κ. Παύλος Σερίφης μου έβρισκε κι εκεί λύση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Εισαγγελεύς έχει το λόγο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κυρία μάρτυς, 23 τάφοι, 23 νεκροί έχουν την σφραγίδα της 17Ν, είναι θύματα της 17Ν. Καταλάβατε;
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Καταλαβαίνω. Δεν με ρωτήσατε κάτι, αν είμαι υπέρ της βίας και είναι «όχι›. Για όνομα του Θεού.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εγώ δεν είπα ότι είστε υπέρ της βίας. Έρχεστε εδώ πέρα και λέτε αυτά τα οποία λέτε και μοιάζετε σαν μην ξέρετε ποια είναι η 17Ν στη συνείδηση του Ελληνικού λαού και όχι μόνο. Αυτό σας λέω, να μην πω τίποτα άλλο.
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Νομίζω ότι δεν μπορείτε να κρίνετε. Εγώ μπορώ να πω αυτά που μπορώ να υπογράψω.
Α. ΝΙΚΑΣ: Κυρία μάρτυς, πείτε μας αν γνωρίζετε για την οικογενειακή κατάσταση του κ. Παύλου Σερίφη πέρα την κατάσταση της υγείας του, πέρα από τα όσα βιωματικά καταθέσατε εδώ σε σχέση με την εργασία.
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δεν ήξερα τίποτα μέχρι την ημέρα που έμαθα στην τηλεόραση και πήγα στο Νοσοκομείο. Η πρώτη κίνηση που έκανα γιατί είναι χρόνια πολλά συνεργασίας, είπα και στην Διευθύνουσα και στο Επιστημονικό Συμβούλιο, τους Εκπροσώπους μας και στην Α-Β Παιδιατρική ότι θέλω να δω την οικογένειά του, θέλω να δω την σύζυγο και τα παιδιά για να τους πω ένα πράγμα μόνο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το ίδιο θα έκανα κι εγώ.
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Ξέρετε είναι το μόνο αυθόρμητο κ. Πρόεδρε. Να πω ότι δεν ξέρω τί συμβαίνει, δεν είμαι εγώ που κρίνω. Είναι άλλοι. Δεν το ξέρω, δεν με αφορά. Όμως αυτόν τον άνθρωπο που γνώρισα αυτά τα χρόνια, σε αυτές τις ώρες κρατείστε τον μέσα σας γιατί αυτό το κομμάτι είναι αληθινό. Έτσι κάλεσα και είδα τα παιδιά και γνώρισα και την σύζυγο την οποία δεν ήξερα ότι δούλευε εκεί, αλλά την καμάρωνα στο χώρο που ήταν. Δεν ήξερα ότι ήταν σύζυγός του.
Α. ΝΙΚΑΣ: Κυρία μάρτυς, είπατε ότι πληροφορηθήκατε προσφάτως ότι ο κ. Παύλος Σερίφης πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας. Επειδή είστε και Παιδοψυχίατρος θα θέλατε να μας πείτε δύο πράγματα σε σχέση με τη νόσο, με τον τρόπο με τον οποίο αυτή εκδηλώνεται ή με τις συνθήκες και τα χαρακτηριστικά που την διέπουν;
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Είναι ένα μαύρο μεγάλο βιβλίο. Υπάρχουν 100 πράγματα. Εγώ πολύ μερικά μπορώ να μιλήσω. Δεν είμαι η Νευρολόγος η εξειδικευμένη. Επειδή όμως δουλεύω τα διαγνωσμένα με αυτή τη νόσο παιδιά βλέπουμε πολύ καλά ότι προχωράει η ζωή τους καλύτερα, στέκονται πιο καλά, είναι όχι μόνο δημιουργικά, είναι αυτό που λέμε : όταν ψυχικά είναι καλά κανείς ανήκει στο πεδίο των ψυχοσωματικών και αυτά τα δουλεύω πολύ.
Νομίζω – τώρα θα ξαναπώ το όνομά του με το μικρό – ότι ο Παύλος με όλη τη χαρά που έπαιρνε μέσα στο Νοσοκομείο γιατί νομίζω ότι τον αγαπούν και σήμερα όλοι παρά αυτό που έχει ειπωθεί, έδινε. Έκανε μια πολύ σημαντική δουλειά εκεί και αυτό τον προστάτευε πολύ και από την σκλήρυνση. Πάλι ζητώ συγγνώμη που παρόλο που δουλεύω με τα παιδιά που δεν μιλούν και με τα μωρά και μπορώ να βάλω και διάγνωση, τον Παύλο τον προσπέρασα. Νόμιζα ότι ήταν το κινητικό πρόβλημα. Το κέφι του γι αυτό να είναι κοντά στα παιδιά και στους γονείς τον έκανε πολύ ζωντανό για μένα, ακόμη και όταν ήταν καθιστός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Γεωργαντόπουλος έχει το λόγο.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρία μάρτυς, είπατε για τον κ. κατηγορούμενο ότι είναι ένας αληθινός και αυθεντικός άνθρωπος.
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Στο χώρο που ήμασταν.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Στις εκδηλώσεις του απέναντι στα παιδιά ή γενικά σε όλους;
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Σε όλους, αλλά εγώ όταν δουλεύω δεν βλέπω πολύ τους «όλους›. Εμένα ο καημός μου στην ώρα είναι «παιδί, γονείς, νοσηλευτές›.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρία μάρτυρα, μην λέτε πολλά. Μόνο εκείνο που σας ρωτάω. Η ερώτηση ήταν : απέναντι στα παιδιά που έπασχαν και σε στάδια προχωρημένα όπως μας τα είπατε και για τους γονείς ή γενικά σε όλους τους ανθρώπους με τους οποίους ερχόταν σε επαφή ήταν αληθινός και αυθεντικός;
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Αν μιλάμε για το νοσοκομείο γιατί γι αυτό μπορώ να μιλήσω, ναι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Για τις άλλες τους τις εκδηλώσεις έξω από το νοσοκομείο;
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δεν ξέρω.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή μπορεί σε κάποιες άλλες εκδηλώσεις να μην είναι αληθινός; Αυτό μας λέτε;
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Όχι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αλλά;
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Εγώ μπορώ να πω αυτά που έχω ζήσει. Δεν θέλω να κάνω εκτίμηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Εισαγγελεύς έχει το λόγο.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Μας περιγράψατε με μεγάλη ενέργεια τον κ. Παύλο Σερίφη. Μας είπατε ότι ενδιαφερθήκατε και για την οικογενειακή του κατάσταση, να γνωρίσετε την γυναίκα του, τα παιδιά του. Για την οικονομική του κατάσταση έχετε κάτι να μας πείτε;
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Θα έλεγα καθόλου. Ξέρω και από το ντύσιμο αυτό που έβλεπα και τα παιδιά που είδα κάποιες φορές και την σύζυγο είναι ότι πιο καθαρό και λιτό. Νομίζω ότι ζουν αξιοπρεπώς. Φτωχικά, αξιοπρεπώς.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Αυτό το πρόσωπο και αυτήν την οικογένεια που μας περιγράφετε, αυτή την προσωπικότητα που ζείτε 10 χρόνια θα δεχόταν ελεημοσύνη από κάποιους;
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Όχι. Το λέω αυθόρμητα. Λέω «όχι› γιατί εγώ κολλάω στο ότι ο Παύλος δεν μου επέτρεψε ή δεν μου μίλησε ποτέ για το δικό του πρόβλημα. Εγώ το έμαθα εκ των υστέρων και σας λέω με βαραίνει σαν πολύ καλή θεραπεύτρια όπως κάνω, δεν εκτίμησα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Εάν αποδειχθεί ποτέ ότι πήρε από κάποιους χρήματα ή του έδωσαν κάποιοι χρήματα, θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε αυτό ότι ήταν ελεημοσύνη;
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δεν μπορώ να απαντήσω. Μου φαίνονται όλα τόσο σοβαρά. Αδυνατώ.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Καλά κυρία μου. Πάντως χαίρομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι με τέτοια ζεστασιά σε μια συγκεκριμένη δουλειά εκεί που δουλεύετε.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Ποια είναι η ειδικότητά σας;
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Παιδοψυχίατρος – Ψυχαναλύτρια.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Υπάρχει ένα δεδομένο στην συγκεκριμένη περίπτωση. Ο κ. Παύλος Σερίφης συνελήφθη κάποια μέρα, αν δεν απατώμαι 24 Ιουλίου 2002. Προσήχθη στην ανάκριση. Ζητήθηκε μία προθεσμία για να απολογηθεί. Του δόθηκε αυτή η προθεσμία για κάποια συγκεκριμένη ημέρα και τα μεσάνυχτα της προηγούμενης προς την ημέρα για την οποία έπρεπε να εμφανιστεί για να απολογηθεί το απόγευμα, τις απογευματινές ώρες πήγε τα μεσάνυχτα της προηγουμένης στην ανάκριση και είπε πολλά και διάφορα εις βάρος του.
Εκείνο που θέλω να σας ρωτήσω είναι το εξής: από πλευράς καταστάσεως υγείας, ψυχολογίας και ικανότητας να πει ή να μην πει οτιδήποτε του απεδίδετο τα μεσάνυχτα εκείνης της ημέρας μετά από μία ημερήσια ταλαιπωρία κρατήσεως κλπ. Μπορείτε να περιγράψετε αν ήταν σε θέση να έχει διαμορφωμένη άποψη και με πλήρη διαύγεια νοητική από πλευράς επιπέδου συνειδήσεως, εκείνα που έλεγε να μπορούν να θεωρηθούν ότι απηχούν την αλήθεια, ή είχαν άλλα αίτια τα όσα κατετέθησαν τα μεσάνυχτα εκείνης της ημέρας;
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Είναι πάλι υποθετικό. Απλά θα έλεγα ότι όπως διαλυθήκαμε όλοι όταν ακούσαμε ότι συνέβη αυτό, είναι ξάφνιασμα, φαντάζομαι για τον ίδιο είναι μία καταρράκωση. Πώς χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια; Είναι πολύ παρακινδυνευμένο να πω. Ο καθένας έχει έναν διαφορετικό τρόπο που αντιδρά στο στρες. Αλλά ότι χάνεις τον κόσμο είναι γεγονός.
Μοιάζει πολύ και σαν το πιοτό, σαν το μεθύσι, σαν τη μέθη. Δηλαδή άλλος μπορεί να αντιδράσει με ένα παραληρητητικό τρόπο, άλλος μπορεί να αντιδράσει με έναν έντονα καταθλιπτικό, αυτοκτονικό. Μπορεί να είναι «δυο λαλούν και τρεις χορεύουν›. Ένα μανιακό στην έννοια «δεν μου συμβαίνει τίποτε› και άλλος να είναι κύριος με πολύ καλό έλεγχο και αυτό είναι το πιο βαρύ ψυχικά. Να έχει πλήρη έλεγχο.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Για την συγκεκριμένη προσωπικότητα τί μπορείτε να υποθέσετε; Τον ξέρετε τον Παύλο.
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Ναι, τον ξέρω και λέω ότι την διάλυση μόνο σκέφτομαι και την άπειρη θλίψη, σύνθλιψη θα το έλεγα γιατί οι αρχές του Παύλου δεν ήταν 8 ώρες μόνο μέσα στο νοσοκομείο. Πρέπει να ήταν 24.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Συνεπώς η μεταμεσονύχτιος προσαγωγή του για να καταθέσει ενώπιον της κας Ανακρίτριας τον είχαν οδηγήσει σε πλήρη κατάρρευση ψυχολογική;
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Αυτό αν δεν είναι «σκοτσέζικο ντους›, τί είναι;
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας ευχαριστούμε. Ήταν σημαντικά αυτά που είπε η κα Ψυχίατρος. Τώρα ότι ήταν καλός άνθρωπος, όλοι είμαστε καλοί άνθρωποι. Έχω ακούσει μάλιστα για μερικούς που έχουν ομολογήσει 10 φόνους, ναι είναι πολύ καλός άνθρωπος.
Η κα Σοφία Σερίφη. Είστε η σύζυγός του;
Σ. ΣΕΡΙΦΗ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού γεννηθήκατε;
Σ. ΣΕΡΙΦΗ: Στο Ανθηρό Καρδίτσας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε να εξεταστείτε;
Σ. ΣΕΡΙΦΗ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Σ. ΣΕΡΙΦΗ: Ορκίζομαι.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Κυρία Σοφία, εσείς γνωριστήκατε με τον Παύλο και παντρευτήκατε πότε;
Σ. ΣΕΡΙΦΗ: Με τον Παύλο γνωρίστηκα αρχές του 1982 και παντρευτήκαμε επίσης την ίδια χρονιά.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Το αμέσως προηγούμενο διάστημα από την γνωριμία και τον γάμο σας, ο Παύλος τί είχε κάνει εν σχέσει με το ατύχημα και την αναπηρία που είχε;
Σ. ΣΕΡΙΦΗ: Όταν τον γνώρισα τον Παύλο ήταν ήδη με το πρόβλημά του στο χέρι του. Είχε ήδη πάθει το ατύχημα, το οποίο το έπαθε το 1980.