ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να προσέλθει ο κ. Γεώργιος Λιερός. Είστε ο κ. Γεώργιος Λιερός, του Νικολάου, κτηνίατρος;
Γ. ΛΙΕΡΟΣ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που γεννηθήκατε;
Γ. ΛΙΕΡΟΣ: Στη Ρόδο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›..
Γ. ΛΙΕΡΟΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Φυτράκης έχει τον λόγο.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Πέστε αν γνωρίζετε τον κ. Σερίφη, πως γνωριστήκατε, πως τον αξιολογείτε ως άνθρωπο;
Γ. ΛΙΕΡΟΣ: Τον κ Σερίφη τον γνώρισα γύρω στο ’98 την εποχή που αν θυμάμαι καλά πλησίαζε τη σύνταξη, ή είχε πάρει τη σύνταξη, δεν θυμάμαι ακριβώς τι από όλα συνέβαινε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το ’99 ήταν η σύνταξή του.
Γ. ΛΙΕΡΟΣ: Εγώ τότε ασχολιόμουν με το ζήτημα της Επιτροπής για να μην γίνει το Αεροδρόμιο στα Σπάτα που είχε χαθεί αυτή η υπόθεση τότε, τα μεγάλα έργα, αυτούς τους μεγάλους δρόμους που θα περνούσαν από το Χαλάνδρι, και την Ολυμπιάδα, δηλαδή ένα σύνολο παρεμβάσεων που κατά τη γνώμη τη δική μου και των υπολοίπων που ασχολιόμασταν μαζί, θα αλλοίωναν τη φυσιογνωμία της Αττικής, θα κατέστρεφαν το περιβάλλον και καθώς εγώ δραστηριοποιούμαι κυρίως στο Χαλάνδρι -μια περιοχή κοντινή στον τόπο διαμονής του Γιάννη Σερίφη- και καθώς είχα μάθει ότι θα έπαιρνε σύνταξη, το θεώρησα μια καλή ευκαιρία να μας βοηθήσει ένας άνθρωπος πολύ έμπειρος από αυτό που λέμε μαζικό Κίνημα, που ξέρει να μιλήσει σε κόσμο, να πιάσει κατοίκους, να φτιάξει Επιτροπές και γι’ αυτό τον βρήκα να τον ενημερώσω, να του εξηγήσω τι ακριβώς κάνουμε, ποιοι είμαστε και πως προσπαθούμε.
Βέβαια και η πληροφόρηση που του έδωσα λίγο ανακριβής ήταν, ως Επιτροπή εναντίον της Ολυμπιάδας εκτιμούσαμε το έλλειμμα 500 δις, κακώς γιατί ξεπερνάει τα 3 τρις αυτή τη στιγμή, αλλά ας πάμε παρακάτω.
Τον Γιάννη Σερίφη τον είχα ακούσει ως όνομα χωρίς να τον έχω γνωρίσει από την εποχή που ήμουν μαθητής. Ο προσωπικός λόγος που ενδιαφερόμουν να τον γνωρίσω –αν μιλάμε για αυτόνομη εργατική τάξη στην Ελλάδα, μιλάμε για τη δεκαετία του ’30 τη δεκαετία του ’40 και τη δεκαετία του ’70- ως πρωτεργάτης αυτού του πράγματος, εμένα μου δημιουργούσε ένα αρκετά ισχυρό κίνητρο και μια μεγάλη περιέργεια να τον γνωρίσω.
Αφού γνωριστήκαμε είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε και πολλές κουβέντες και να συμμετάσχουμε από κοινού σε πάρα πολλές κινητοποιήσεις για μια σειρά ζητήματα, κυρίως όσον αφορά τους δρόμους που θα περνούσαν από το Χαλάνδρι και όλα αυτά τα ζητήματα, αλλά επίσης και συζητήσεις που οργανώνουμε εμείς στο Χαλάνδρι πάνω σε διάφορα θέματα κοινωνικό-πολιτικού ενδιαφέροντος και πολιτισμού. Είχαμε τη δυνατότητα να συζητήσουμε πάρα πολλά πράγματα, θυμάμαι ανάμεσα στα άλλα το πώς δραστηριοποιείται η άνεργη νεολαία, τι κάνει, που συχνάζει, που δεν συχνάζει.
Με δυο κουβέντες εγώ αυτό που αποκόμισα και θεωρώ απίθανο να συμμετείχε στην Οργάνωση 17Ν, είναι ότι οι απόψεις που διατύπωσε σε εμένα σε αρκετά μακροσκελείς κουβέντες που κάναμε, ήταν κατ’ αρχάς μια άποψη αντεξουσιαστική, ας την πούμε. Η 17Ν όπως η ίδια έχει πει για τον εαυτό της ουδέποτε είχε διεκδικήσεις για τον εαυτό της μια αντιεξουσιαστική, ελευθεριακή ταυτότητα σαν αυτή που δήλωνε ο Γιάννης Σερίφης επί παντός επιστητού και σε όλες τις κουβέντες που κάναμε. Δεν μπορούσα δηλαδή να καταλάβω γιατί θα μπορούσε να ενταχθεί σε μια Οργάνωση διαφορετική από τις απόψεις του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν λέμε αντιεξουσιαστική δηλαδή σημαίνει ότι καταργούμε το κράτος; Ή, με κάθε εξουσία είμαστε αντίθετοι, είτε έχει δίκιο, είτε δεν έχει δίκιο. Γιατί ξέρετε ότι ορισμένα πράγματα μου έμειναν γκρίζα εδώ μέσα. Τι θα πει αντιεξουσιαστική ταυτότητα; Σε κάθε εξουσία; Ή, αν είμαστε εμείς εξουσία να μας ακούν όλοι οι άλλοι, αλλά όταν είναι οι άλλοι εξουσία εμείς δεν ακούμε κανέναν.
Γ. ΛΙΕΡΟΣ: Προφανώς όχι με τη δεύτερη έννοια. Αλλά εγώ αναφέρομαι όταν χρησιμοποιώ εδώ τον όρο με την έννοια που χρησιμοποιείται στην ιστορία του εργατικού Κινήματος, αναφέρομαι στο ιστορικό σχίσμα της 1ης Διεθνούς ανάμεσα στους Μαρξιστές και τους οπαδούς του Μπακούνιν, δηλαδή το χρησιμοποιώ αρκετά αυστηρά τον όρο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή εμείς είμαστε με τον Μπακούνιν και με τους άλλους;
Γ. ΛΙΕΡΟΣ: Δεν θα μπορούσα να μπω σε τέτοιες λεπτομέρειες, γιατί πιθανό να δημιουργήσω παραπληροφόρηση, γιατί αυτά είναι σύνθετα ρεύματα με πολλές τάσεις και μάλλον θα σας ταλαιπωρήσω πολύ. Μπορώ δηλαδή αν θέλετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με τα γατάκια πότε ασχολείστε;
Γ. ΛΙΕΡΟΣ: Ασχολιόμαστε αλλά δυστυχώς το 24ωρο είναι περιορισμένο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Εισαγγελεύς έχει τον λόγο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αν υποθέσουμε ότι για 10 μέρες η Αστυνομία απεργεί, όλοι οι αστυνομικοί αποσύρονται στα σπίτια τους και η Δικαιοσύνη κάνει το ίδιο. Σκέφτεστε τι θα γίνει εδώ σε αυτό τον τόπο; Δεν μιλώ για τον κ. Σερίφη, μιλώ για τους ανθρώπους οι οποίοι θα μάθουν ότι δεν υπάρχει Αστυνομία, δεν υπάρχει Δικαιοσύνη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα απεργήσουν κι αυτοί!
Γ. ΛΙΕΡΟΣ: Η δική μου γνώμη είναι ότι εμείς οραματιζόμαστε –εγώ τουλάχιστον- φαντάζομαι μια κοινωνία τέτοια και το ζήτημα είναι πως θα φτάσουμε εκεί, όπου ο κόσμος να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει, χωρίς να χρειάζεται η απειλή της τιμωρίας και του νόμου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μιλώ για τώρα.
Γ. ΛΙΕΡΟΣ: Μα ο λόγος ο οποίος που από αρκετά παλιά ασχολούμαι με όλα τα πράγματα, είναι αυτό το τώρα να φτάσει στο εκεί. Δεν μπορεί να γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Αλλά πιστεύω ότι όπως πριν φτιαχτεί το κράτος οι άνθρωποι μπορούσαν να τα λύνουν σε κοινότητες μεταξύ τους τα πράγματα, μπορεί στο μέλλον να υπάρξει κάτι τέτοιο.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Έχετε κάποιο μοντέλο στο μυαλό σας που να λειτούργησε έτσι;
Γ. ΛΙΕΡΟΣ: Πολλά. Θα μπορούσα να αναφέρω την Αριστερή Κομμούνα στο Παρίσι τις 50 μέρες που κράτησε. Θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει επίσης τη Σοβιετική Ένωση τα πρώτα 2 – 3 χρόνια. Υπάρχουν τέτοια παραδείγματα. Θα μπορούσε να αναφέρει κανείς για να τα λέμε όλα με το όνομά τους, ότι αν o Homo Sapiens σχεδόν 300 χιλιάδες χρόνια αν θυμάμαι καλά, με κράτος έχει ζήσει μόνο τις 3 – 4 χιλιάδες και δεν ήταν ζούγκλα πριν.
Είναι βέβαια η άποψή μου, άλλως συμμερίζεται την άποψη του Χουμπς στον πόλεμο εναντίον όλων, εγώ έχω μια πιο σύνθετη άποψη, δηλαδή οι άνθρωποι μπορούν υπό ορισμένες συνθήκες να ρυθμίζουν ειρηνικά, χωρίς την απειλή της τιμωρίας τις σχέσεις τους. Αυτό είναι το ζητούμενο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μακάρι να ήταν έτσι ο κόσμος, πράγματι δεν θα θέλαμε ούτε την Αστυνομία ούτε κανέναν.
Ο κ. Κοτέας έχει τον λόγο.
Φ. ΚΟΤΕΑΣ: Κατ’ αρχήν θέλω να μου πείτε τι αποκομίσατε από αυτή τη συνεργασία με τον κ. Σερίφη.
Γ. ΛΙΕΡΟΣ: Μια νότα αισιοδοξίας γιατί –και αυτό είναι το σημαντικό για το εργατικό Κίνημα που είπα προηγούμενα- μπορούν άνθρωποι εργάτες, άνθρωποι απλοί να δουλεύουν και να αφιερώνουν τη ζωή τους σε αυτή την υπόθεση. Αυτό είναι που αποκόμισα και αυτό είναι μια νότα αισιοδοξίας. Γιατί τη στιγμή που ο καθένας κοιτάει την πάρτι του και το ενδιαφέρον του, ο άλλος τα παρατάει όλα και ασχολείται με αυτό το ζήτημα και αυτό είναι κάτι που πρέπει ως κοινωνία να το εκτιμάμε και να το τιμάμε.
Φ. ΚΟΤΕΑΣ: Σε όλη αυτή τη διάρκεια των διαφόρων συζητήσεων, των τυχόν εκδηλώσεων που θα κάνατε για τα σχέδια, για την προστασία του περιβάλλοντος κλπ., ακούσατε ποτέ τον κ. Σερίφη να μιλάει για βία, για επαναστατικότητα τέτοιου είδους που να έχουν και άλλες παρενέργειες κλπ.;
Γ. ΛΙΕΡΟΣ: Αυτά τα ζητήματα της ελληνικής πραγματικότητας με τον κ. Σερίφη δεν τα είχαμε συζητήσει ποτέ.
Αυτό το οποίο είχαμε συζητήσει –δεν ξέρω αν ενδιαφέρει το δικαστήριο- ήταν το ζήτημα της Λατινικής Αμερικής και των αντάρτικων που αναπτύσσονται εκεί, όπου παράδοξα με αυτό που λέει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων Αριστερών, ο κ. Σερίφης ήταν πάρα πολύ κριτικός και μιλάμε τώρα για αντάρτικα με χιλιάδες ανθρώπους και με πολύ σημαντική εμπλοκή του πληθυσμού.
Παρά ταύτα, αυτό που έλεγε στις κουβέντες που κάναμε, ήταν ότι είχε μια ανησυχία αρκετά κλασική στους αντιεξουσιαστικούς κύκλους, μήπως έτσι αναδειχθεί μια άλλη εξουσία, που πάρει τη θέση της παλιάς και δεν έχει καμία σημασία να αντικαταστήσεις τον παλιό τύραννο με ένα καινούριο. Αυτό ήταν βασικό που έλεγε πάντα ο Γιάννης Σερίφης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπαμε: δεν θέλουμε κανέναν. Θέλουμε μια κοινωνία χωρίς τέτοια πράγματα.
Φ. ΚΟΤΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, απευθύνομαι προσωπικά σε εσάς. Τα πρώτα μεταχριστιανικά χρόνια και πριν από το Μέγα Κωνσταντίνο τον λεγόμενο και ¶γιο, εγκαθιδρυθεί ως επίσημη θρησκεία, λειτουργούσαν οι Χριστιανοί και πως;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλύτερα.
Φ. ΚΟΤΕΑΣ: Επειδή θέτετε θέμα αν μπορεί κανείς να ζει χωρίς εξουσίες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ηταν αντιεξουσιαστές κι αυτοί.
Φ. ΚΟΤΕΑΣ: Δεν ήταν; Δεν ζούσαν;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρω εγώ; Εσείς θα τα πείτε. Εγώ τι να πω;
Φ. ΚΟΤΕΑΣ: Εγώ τα λέω λοιπόν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα είναι να τα λέω εγώ εδώ πέρα, δεν κάνω τίποτα.
Φ. ΚΟΤΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, απευθύνομαι γιατί μιλάμε για εξουσίες. Ποια εξουσία δεν είναι βίαιη; Ποια εξουσία δεν έχει τις καταστολές της;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Καμία.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστούμε. Να πάτε στην ευχή του Θεού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν ο Βουρεκάς Θεόδωρος. Ελάτε παρακαλώ. Βουρεκάς Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, Πρόεδρος Α’ ΕΛΜΕ Αθήνας. Γεννηθήκατε;
Θ. ΒΟΥΡΕΚΑΣ: Το 1951 στην Αθήνα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›
Θ. ΒΟΥΡΕΚΑΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στην τιμή σας και την συνείδησή σας ή στο Ευαγγέλιο πού θέλετε;
Θ. ΒΟΥΡΕΚΑΣ: Στην τιμή και την συνείδησή μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε κύριε Φυτράκη.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Κύριε μάρτυς, πώς γνωρίζετε τον κ. Σερίφη για τον οποίο ήρθατε, αν είχατε συνεργασία σε συνδικαλιστικό επίπεδο και πώς τον αξιολογείτε σε σχέση βέβαια και με την κατηγορία που του αποδίδουν;
Θ.ΒΟΥΡΕΚΑΣ: Δραστηριοποιούμε πολλά χρόνια στο κίνημα της εκπαίδευσης πάνω από 20 χρόνια, στο χώρο των καθηγητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο χώρο της ΟΛΜΕ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε καθηγητής σε τι ειδικότητα;
Θ. ΒΟΥΡΕΚΑΣ: Είμαι καθηγητής μαθηματικών και έχω διατελέσει και μέλος του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ. Η ΟΛΜΕ είναι η Ομοσπονδία των Καθηγητών είναι γνωστή για τον δυναμισμό και τους αγώνες της. Σε δημόσιο σχολείο μάλιστα.
Στα πλαίσια της συνδικαλιστικής δράσης, συνάντησα αρκετές φορές σαν συνδικαλιστή των ΗΛΠΑΠ τον Γιάννη Σερίφη, που ήταν ένας επώνυμος συνδικαλιστής, γνωστός για την μαχητική και ασυμβίβαστη στάση του. Επίσης πρωτοάκουσα το όνομά του γιατί ήμουν και κατά κάποιο τρόπο συντοπίτης όταν ήμουν νεαρός φοιτητής για την σθεναρή αντιδικτατορική του στάση στο εξωτερικό, το οποίο είχε και στις τοπικές κοινωνίες μια ιδιαίτερη θετική απήχηση.
Όσον αφορά τώρα την κατηγορία που τον βαραίνει, έχω την πεποίθηση και νομίζω ότι είναι μια γενικότερη πεποίθηση αυτή, ότι δεν ευσταθεί, για τρεις βασικούς λόγους μέσα στους υπόλοιπους. Το πρώτο είναι ότι, ο Γιάννης Σερίφης είχε μια ανοιχτή κινηματική δράση, ήταν ένας επώνυμος συνδικαλιστής με στοιχεία μαχητικότητας, ασυμβίβαστος. Δεύτερο και κυριότερο γεγονός ότι τελούσε κάτω από ένα καθεστώς αστυνομικής επιτήρησης που σας είναι γνωστό.
Εμείς το εισπράτταμε αυτό σαν έναν σύγχρονο Γιάννη Αγιάννη με τους ¶θλιους του Ουγκώ προβεβλημμένους στο σήμερα και τρίτο, απ’ όσο ξέρω και νομίζω ότι ξέρω καλά, ο βασικός πυρήνας των πολιτικών του πεποιθήσεων, δεν μπορούσε παρά να είναι ασυμβίβαστος με την δράση μιας ομάδας όπως η 17Ν, ακριβώς γιατί η απελευθέρωση η κοινωνική απελευθέρωση και το έργο της όπως και εγώ πιστεύω, είναι έργο των ίδιων των εργαζομένων μέσα από την χειφαφέτηση την ιδεολογική, την πολιτική και μέσα από τη δική τους δράση πριν απ’ όλα. Αυτή είναι και μια διαχωριστική γραμμή.
Επίσης θα ήθελα να προσθέσω, ότι στη κοινωνία, στους εκπαιδευτικούς χώρους καταρχήν αυτό είναι πολύ έντονο και είναι κάτι που συζητείται και γενικότερα στη κοινωνία, υπάρχει η αίσθηση ότι η δίωξη του Γιάννη Σερίφη, παραπέμπει σε μια δίωξη γενικότερα των ριζοσπαστικών ιδεών και της ριζοσπαστικής δράσης και αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, αν μάλιστα αυτό το συνδυάσουμε και με μια ραγδαία συρρίκνωση ως φαίνεται των δημοκρατικών ελευθεριών, το συνδικαλιστικό κίνημα έχει λόγο πάνω σ’ αυτά και ανησυχούμε ιδιαίτερα και με τις ειδικές νομοθεσίες στη χώρα μας και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και κυρίως με την δικαστική συνδρομή τελευταία, μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Νομίζω ότι αυτά συνδέονται τα ζητήματα και οι δραστηριοποιημένοι πολίτες, όσοι συμμετέχουμε στα κινήματα νομίζουμε ότι αυτά είναι εξαιρετικά σοβαρά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μου λέτε είπατε για Βίκτωρα Ουγκώ, για Γιάννη Αγιάννη, ως Γιάννη Αγιάννη τον γνωρίσατε ή ως Δήμαρχο Μαγδαληνή; Δεν πειράζει προχωρήστε.
Θ. ΒΟΥΡΕΚΑΣ: Αυτό είναι ρητορικό σχόλιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αποσύρεται η ερώτηση.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Οι συνδικαλιστικές δραστηριότητες οι δικές σας, που είναι ενός άλλου τομέα, είχατε επαφές οι οποίες γινότανε στην δραστηριότητα την συνδικαλιστική την απαιτούμενη δραστηριότητα δηλαδή την τυποποιημένη που έπρεπε να γίνει, ανταλλαγές απόψεων και τον συντονισμό ορισμένων αγωνιστικών κινητοποιήσεων, ή άλλων εκδηλώσεων που ήθελε να κάνει το κίνημά σας και ερχότανε αυτός ως εκπρόσωπος των εργαζομένων σε σας και γίνανε τέτοιες συσκέψεις και με άλλους εργαζομένους; Ήταν παρών σ’ αυτά σε μεγάλο χρονικό διάστημα; Πείτε μου εάν γνωρίζετε αυτή την ειδική κατάσταση.
Θ. ΒΟΥΡΕΚΑΣ: Ναι και σε γενικότερες συνδικαλιστικές συνευρέσεις, αλλά και ειδικότερα επειδή ανήκω και εγώ σε ένα ριζοσπαστικό κομμάτι, στην ριζοσπαστική πτέρυγα του συνδικαλιστικού κινήματος, σε πολλά ζητήματα και ευρύτερου ενδιαφέροντος και όχι μόνο στενά συνδικαλιστικού. Και στο επίπεδο των Ομοσπονδιών για ζητήματα συνδικαλιστικής κινηματικής δράσης, αλλά και σε ευρύτερα ζητήματα που αφορούσαν τις δημοκρατικές ελευθερίες και που σαν ενεργοί πολίτες νομίζω ότι μας ενδιέφερε πάρα πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να πάτε στην ευχή του Θεού. Ένα αίτημα του κ. Χρυσικόπουλου να ικανοποιηθεί; Η κυρία Chantale Lasbats του Pierre. Δημοσιογράφος είστε. Γεννηθήκατε στη Γαλλία και κατοικείτε στη Γαλλία. Θέλετε να ορκιστείτε;
C. LASBATS: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›
C. LASBATS: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε την καλοσύνη;
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρία μάρτυς είστε δημοσιογράφος, αν θέλετε να μου πείτε σε ποιο μέσο δουλεύετε και σε ποια χώρα.
C. LASBATS: Δουλεύω για κανάλια γαλλικά, France I, France 2, France 3.
Ι
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πείτε μου εάν έχετε γνωρίσει τον Μιχάλη Οικονόμου ή κ. Γιωτόπουλο Αλέξανδρο, πότε τον γνωρίσατε και υπό ποιες συνθήκες;
C. LASBATS: Γνώρισα τον Μισέλ στους Λειψούς το 1996, εκεί στους Λειψούς νοικιάζω ένα σπίτι και πηγαίνω συχνά. Μου τους παρουσίασαν τον Μισέλ και την Μαϊτέ φίλοι γάλλοι που έμεναν σ’ αυτό το νησί. Και καθώς είναι ένα πολύ μικρό νησί σαν ξένοι ήταν φυσιολογικό να γνωριστούμε.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Από το διάστημα το 1996 όπως λέτε μέχρι το 2002 ,πόσες φορές είχατε βρεθεί, πότε βρισκόσασταν στους Λειψούς;
C. LASBATS: Τους έβλεπα κάθε καλοκαίρι γιατί όπως είπα είναι πολύ μικρό το νησί οπότε τους έβλεπα κάθε καλοκαίρι.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αν μπορείτε να μας περιγράψετε την εικόνα που είχατε σχηματίσει και για τον Μισέλ από τις συζητήσεις και την επαφή που είχατε την κοινωνική μαζί του.
C. LASBATS: Πρέπει να πω ότι , είχαμε μια πολύ ευχάριστη επαφή, ήμουν πολύ ευχαριστημένη που γνώρισα τον Μισέλ και την Μαϊτέ. Ήμουν πολύ ευχαριστημένη να γνωρίσω ανθρώπους με μια παιδεία με τους οποίους μπορούσα να συζητήσω για την ζωή, για την τέχνη.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Θα ήθελα να θυμηθείτε πέρσι το καλοκαίρι του 2002 αν ήταν στους Λειψούς επίσης και ποιο χρονικό διάστημα;
C. LASBATS: Πέρσι πήγα στους Λειψούς στις 10 Ιουλίου και θυμάμαι πολύ καλά στις 15 Ιουλίου είδα τον Μισέλ που γύριζε από την παραλία με ένα ψάθινο καπέλο και με ένα καρό πουκάμισο και χαιρετηθήκαμε με πολύ συμπαθητικό τρόπο.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πώς είστε σίγουρη για την ημερομηνία 15 Ιουλίου, αν μπορείτε να το προσδιορίσετε περισσότερο.
C. LASBATS: Είμαι πολύ σίγουρη για την ημερομηνία, έχω μια πολύ συγκεκριμένη μνήμη για τις ημερομηνίες, αγοράζω κάθε μέρα εφημερίδα και θυμάμαι πολύ καλά τις ημερομηνίες, γιατί είμαι δημοσιογράφος και είναι σημαντικό για την δουλειά μου.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρία μάρτυς στη συνέχεια πότε μάθατε εσείς για την σύλληψη του Μιχάλη Οικονόμου πότε και πώς;
C. LASBATS: Τον είδα στις 15, μετά πάλι στις 16 να κάθεται στο μπαρ στο χωριό μαζί με φίλους, χαιρετηθήκαμε πάλι, και στις 17 το σπίτι μου είναι πίσω από ένα λόφο και είδα να έρχεται ένα ελικόπτερο, το οποίο το ακολουθούσε ένα δεύτερο ελικόπτερο και ανησύχησα. Και μετά τα δυο ελικόπτερα, περίπου μισή ώρα μετά, είδα να έρχονται δυο μικρά τουριστικά ελικόπτερα και το οποίο δεν ήταν φυσιολογικό και καθώς είμαι δημοσιογράφος με ανησύχησε το γεγονός. Στις 17 του μηνός περίπου στο τέλος του πρωινού μεσημεράκι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τι ώρα περίπου;
C. LASBATS: Δεν θέλω να πω ανοησίες, μπορώ να πω απλά ότι ήταν στο τέλος του πρωινού.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και πότε φύγανε τα ελικόπτερα από εκεί;
C. LASBATS: Όχι αφού είχαν φθάσει τα ελικόπτερα, εγώ κατέβηκα στο χωριό ακριβώς για να ρωτήσω τι συνέβη, εκεί είδα μια φίλη ελληνίδα που μιλάει γαλλικά και της είπα τι συμβαίνει, κάποια φωτιά, κάτι; Λέει όχι, ήρθαν να συλλάβουν τον Μισέλ. Λέω ποιον Μισέλ; Μου λέει τον Μισέλ που έχει το ροζ σπίτι. Της λέω τον δικό μας τον Μισέλ; Ναι τον κατηγορούν να είναι ο αρχηγός μιας τρομοκρατικής οργάνωσης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το μάθατε αμέσως δηλαδή; Γιατί ο ίδιος είπε ότι δεν ήξερε τι γινόταν.
C. LASBATS: Αυτή η φίλη ασχολιόταν στο γραφείο τουρισμού των Λειψών. Δεν ήμουν στο λιμάνι για να δω την σύλληψη, μετά έφυγαν τα ελικόπτερα και δεν ξέρω τι ώρα, δεν ζω με ένα ρολόι κατά την διάρκεια των διακοπών.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Περίπου τι ώρα δηλαδή;
C. LASBATS: Κάπου ανάμεσα στις 12.00 και 1.00 η ώρα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρία μάρτυς πείτε μου το εξής, εσείς για την Οργάνωση 17Ν γνωρίζατε κάτι στο διάστημα από ’95 μέχρι το 2002 πριν γίνουν οι συλλήψεις αυτές που γίνανε πέρσι το καλοκαίρι;
C. LASBATS: Όχι δεν είχα ακούσει ποτέ να μιλάνε για την οργάνωση. Στην Γαλλία δεν μιλούσαμε γι’ αυτό και επιπλέον δεν είμαι ειδικός στην πολιτική.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Έχετε μάθει εκ των υστέρων για την κατηγορία που απευθύνουν στον κ. Γιωτόπουλο; Μετά την σύλληψη εκ των υστέρων;
C. LASBATS: Πρέπει να πω πρώτα απ’ όλα ότι σοκαρίστηκα πάρα πολύ όταν έμαθα ότι ο Μισέλ ήταν αρχηγός τρομοκρατικής οργάνωσης. Το έβλεπα στις εφημερίδες και πρέπει να πω ότι ήταν μια συζήτηση στα media φρικτή. Πρέπει να πω ότι, αυτός ο άνθρωπος που γνώρισα για κάποια χρόνια και που τον σέβομαι, να τον βλέπω να πετιέται έτσι στην λαϊκή ετυμηγορία και να θεωρείται δολοφόνος, με σοκάρισε.
Και βρήκα ότι το τεκμήριο της αθωότητας καταλύονταν.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Θα ήθελα να μου πείτε το εξής σε σχέση και μ’ αυτά που έχετε μάθει εσείς πιστεύετε ότι ο Μιχάλης Οικονόμου που είχατε γνωρίσει ως άνθρωπος ταιριάζει σ’ αυτό το προφίλ που του αποδίδει η κατηγορία; Και αν όχι, γιατί; Ότι μπορεί να έχει κάνει όλα αυτά που λέει η κατηγορία και αν όχι, γιατί;
C. LASBATS: Όχι για μένα δεν εμπίπτει καθόλου στο προφίλ της κατηγορίας.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μπορείτε να μας το αιτιολογήσετε αυτό, πώς το αιτιολογείτε, με ποια στοιχεία το λέτε;
C. LASBATS: Πρέπει να πω ότι έχω κάνει πολλά ντοκιμαντέρ για τα γαλλικά κανάλια, έχω κάνει και ένα ντοκιμαντέρ για τα ψυχιατρεία αναγκαστικά που βάζουμε αυτούς που έχουν σκοτώσει και έμεινα δέκα μέρες σ’ αυτό το νοσοκομείο και έκανα συνεντεύξεις με τέτοιους δολοφόνους. Οπότε πιστεύω ότι χρειάζεται να έχεις μια συγκεκριμένη ψυχολογία για να μπορείς να κάνεις τέτοιου είδους δουλειά.
Και κατά τη διάρκεια πολλών συζητήσεων που έκανα με τον Μισέλ δεν διέκρινα κανένα στοιχείο τέτοιου βίαιου χαρακτήρα που θα μπορούσε να σκοτώσει ανθρώπους όπως έγραψαν στον Τύπο
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Και μια τελευταία από μένα ερώτηση, στο διάστημα που είχατε αυτή την κοινωνική επαφή, η ζωή του η οικονομική πώς ήταν; Ζούσε πλούσια, φτωχά, μέτρια, πώς ζούσε;
C. LASBATS: Ο Μισέλ δεν μου φάνηκε σαν κάποιος πλούσιος, μου φάνηκε σαν κάποιος που είχε ένα επίπεδο ζωής, αλλά όχι σαν κάποιος πλούσιος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μια ερώτηση να κάνω στην κυρία: Τον Ιούνιο του 2000 στην Ελλάδα δολοφονήθηκε ο Σόντερς από την 17Ν. Το μάθατε; Κουβεντιάσατε σχετικά με τον Μισέλ για τον δολοφονία Σόντερς;
C. LASBATS: Έμαθα για την δολοφονία του Σόντερς διαβάζοντας την εφημερίδα «LE MONDE› αλλά δεν μίλησα γι αυτό με τον Μισέλ και δεν βρίσκω γιατί θα έπρεπε να έχω μιλήσει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Στις 14 Ιουλίου 1992, ημέρα που γιορτάζει η Γαλλία στην Πλατεία Συντάγματος η 17Ν σκότωσε ένα νέο και τραυμάτισε άλλος θέλοντας να σκοτώσει έναν Υπουργός της Ελλάδας. Το ξέρετε αυτό το γεγονός του Αξαρλιάν; Το κουβεντιάσατε αυτό με τον Μισέλ;
C. LASBATS: Πρέπει να σας πω κάτι. Στην Γαλλία είμαστε πολύ σοβινιστές και αυτά που γίνονται στο εξωτερικό δεν βγαίνουν πολύ στον Τύπο. Δεν ήξερα γι αυτήν την ιστορία και δεν βλέπω γιατί να μιλούσα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Βρέθηκε με ταυτότητα πλαστή και όχι με την πραγματική του ταυτότητα. Λέγεται Αλέξανδρος Γιωτόπουλος και όχι Μιχαήλ Οικονόμου. Το Μιχάλης Οικονόμου είναι ψεύτικο όνομα και είχε ψεύτικη, πλαστή ταυτότητα. Τί λέτε γι αυτό;
C. LASBATS: Δεν είμαι μέλος της Αστυνομίας. Γνώρισα τον Μισέλ κατά την διάρκεια διακοπών και δεν τον ρώτησα κάτι τέτοιο και δεν θα με ενδιέφερε να τον ρωτήσω κάτι τέτοιο.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Είπατε ότι γνωρίζετε από το 1996 το ζεύγος διότι τους βλέπατε πολύ τακτικά τα καλοκαίρια μια και είναι ένας μικρός χώρος οι Λειψοί. Αντιληφθήκατε κανένα καλοκαίρι από το ΄96 μέχρι το 2002 πέρσι το ζεύγος Michelle και της κας Peynaud να φιλοξενούν στο σπίτι τους κάποιον Έλληνα ποτέ;
C. LASBATS: Δεν ήμασταν φίλοι. Ήταν μία σχέση διακοπών. Βλεπόμασταν, χαιρετιόμασταν, καθώς το σπίτι μου ήταν μακριά δεν ξέρω.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Εγώ τουλάχιστον αυτή τη στιγμή που αρχίζει να απαντάει έτσι, δεδομένου των περιγραφών που μας έκανε, ότι ήταν άνθρωποι που έκαναν παρέα το καλοκαίρι, Γαλλίδα σύζυγος με γαλλική κουλτούρα ο άλλος, μάλιστα σημείωσα εδώ ότι ήταν κι αυτή για τη ζωή και για την τέχνη, «είχαμε πολύ ευχάριστη επαφή και μπορούσα να ζητήσω για τη ζωή και την τέχνη›. Αυτά πως; Χαιρετιόταν στο δρόμο και τα συζητούσαν; Κάπου καθίσατε, είτε στο σπίτι τους, είτε σε μια καφετέρια, είτε στο δικό σας σπίτι, κάπου πρέπει να βρεθήκατε, είτε στην παραλία. Κάπου.
C. LASBATS: Δεν με είχαν καλέσει ποτέ σπίτι τους. Βλεπόμασταν στο δρόμο, χαιρετιόμασταν, είχαμε πιει ένα ποτήρι μαζί σε ταβέρνα, είχαμε πιει ένα φραπέ μαζί έξω και συζητούσαμε.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δηλαδή στις δυο αυτές συναντήσεις τους κατέληξε στο συμπέρασμα που μας μετέφερε για την προσωπικότητά του;
C. LASBATS: Δεν είναι δύο οι συναντήσεις.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Πόσες;
C. LASBATS: Σε ένα τόσο μικρό νησί όπως οι Λειψοί θα συναντιόμασταν 2 – 3 φορές την εβδομάδα, θα χαιρετιόμασταν και εσείς αν ήσασταν θα σας χαιρετούσα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Επειδή κι εγώ σε νησί περνάω τις διακοπές μου, δεν καταλήγω σε συμπέρασμα για την ποιότητα κάποιων ανθρώπων χαιρετώντας τους στο δρόμο. Είναι εντελώς αντιφατικά τα πράγματα που μας λέει! Σας ρωτώ ευθέως: αντιληφθήκατε ποτέ το ζεύγος Peynaud να φιλοξενεί ή να κάνει παρέα με ένα κάποιο ζεύγος ή οποιονδήποτε άλλο Έλληνα, πλην Γάλλο δηλαδή.
C. LASBATS: Δεν ξέρω άμα φιλοξενούσαν Έλληνες. Τι θέλετε να σας πω;
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Αυτό θέλω. «Δεν ξέρω›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ξέρει. Το λέει.
Ο κ. Ραχιώτης έχει τον λόγο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μόνο μια ερώτηση επειδή είστε δημοσιογράφος και άκουσα ότι δουλεύετε σε μεγάλα Μέσα. Ήθελα να μου πείτε αν για έναν οποιονδήποτε κατηγορούμενο για σοβαρά εγκλήματα σε δημόσιες υποθέσεις, δηλαδή υποθέσεις που αφορούν την κοινή γνώμη, αν η θέση που παίρνουν τα ΜΜΕ πριν δικαστεί αυτός ο άνθρωπος –εννοώ για την ενοχή του, ή για το ότι προσπαθούν να πείσουν ότι υπάρχουν στοιχεία εναντίον του- αν έχουν επιρροή στη δικαστική του τύχη, όχι στην καλή του φήμη ή στην κακή του φήμη, αν μπορούν να επηρεάσουν και τη δικαστική εξέλιξη της υπόθεσής του.
Το λέω αυτό για να μου απαντήσει πάνω σε δυο παραμέτρους. Το ένα: αν έχει σημασία για τη δικαστική τύχη ενός ανθρώπου η γνώμη που τυχόν θα διαμορφωθεί στην κοινωνία και αν επίσης έχει σημασία η πεποίθηση που αποκτούμε για τη γνώμη των ιδιοκτητών των Μέσων Ενημέρωσης, ιδιαίτερα αν ιδιοκτήτης Μέσων Ενημέρωσης είναι το ίδιο το κράτος.
C. LASBATS: Εγώ σοκαρίστηκα πάρα πολύ από αυτά που είδα και είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους αποφάσισα να έρθω να καταθέσω, όταν από όλη αυτή την τηλεοπτική μάχη και βεβαίως μπορούν να επηρεάσουν. Όταν δείχνουμε έναν άνθρωπο ότι είναι ο ένοχος, είναι ένας δολοφόνος, βεβαίας και επηρεάζουν.
Σαν δημοσιογράφος -και έχω παρασημοφορηθεί και στη χώρα μου- πιστεύω ότι όταν πρόκειται για τόσο σοβαρές κατηγορίες, όταν είναι να λέμε ότι κάποιος είναι ένοχος ή είναι δολοφόνος, πρέπει να κόβουμε αυτές τις πληροφορίες και πρέπει να τις παρουσιάζουμε με το τεκμήριο της αθωότητας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Χρυσικόπουλος έχει τον λόγο.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όταν τον είδε στις 15 και στις 16/7 που καταθέσατε προηγούμενα, σας έδωσε την εικόνα ενός ανθρώπου που ήταν σαν να κρύβεται σαν φυγάς; Που ανησυχούσε; Τι εικόνα έδινε αυτός ο άνθρωπος;
C. LASBATS: Καθόλου. Σε καμία περίπτωση δεν μου έδωσε αυτή την εντύπωση, ήταν ένας άνθρωπος που γύριζε από την παραλία ήσυχα, που έπινε ήσυχα τον καφέ του και σε καμία περίπτωση δεν μου έδωσε την εντύπωση ότι ήταν κάποιος που τον έψαχνε η Αστυνομία, το FBI.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να προσέλθει ο κ. Βογιατζής. Είστε ο κ. Κωνσταντίνος Βογιατζής, καθηγητής μαθηματικών της Μέσης Εκπαίδευσης.
«Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Κ. ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ: Ορκίζομαι. Εγώ κ. Πρόεδρε ξαναβρίσκομαι σε αυτό το μέρος μετά το 1973, που προφυλακίστηκα για τη συμμετοχή μου στα γεγονότα του Νοέμβρη στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επί Δικτατορίας;
Κ. ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ: Ναι. Ξαναέρχομαι 30 χρόνια μετά στο ίδιο μέρος για εκείνη την προφυλάκιση και για εκείνη τη δίωξη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλαγμένα λίγο τα πράγματα!
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
Κ. ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ: Ασφαλώς. Για εκείνη την προφυλάκιση και για εκείνη τη δίωξη μου αναγνωρίστηκε τιμητικά ο χρόνος κράτησης ως χρόνος θητείας στο στράτευμα υπέρ της πατρίδας, δεν διεκδίκησα άλλα πράγματα.
Το λέω αυτό για να καταδείξω πόσο άδικη ήταν εκείνη η δίωξη και να παραλληλίσω ότι εξίσου άδικη είναι και η δίωξη του Γιάννη Σερίφη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από τη Δικτατορία δεν έχει αλλάξει τίποτα για σας; Όλα άδικα γίνονται;
Κ. ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ: Όχι. Αλλά θα έπρεπε με τόσο φροντιστήριο που έχετε υποστεί αυτές τις μέρες εδώ πέρα, να ξέρετε ότι άδικες διώξεις δεν υπάρχουν μόνο επί Δικτατορίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το δικαστήριο δεν έχει ανάγκη από φροντιστήριο.
Κ. ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ: Εσείς το είπατε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν νομίζετε ότι λέγοντας τα ίδια και τα ίδια πράγματα, είναι πλύση εγκεφάλου για τον δικαστή, κάνετε λάθος.
Κ. ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ: Δεν έχω καμία απολύτως τέτοια πρόθεση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο δικαστής έχει μπροστά του το Σύνταγμα και τον ποινικό κώδικα. Με αυτά δικάζουμε εδώ μέσα. Όλα τα άλλα τα ακούμε, αλλά, αλλά?.
Κ. ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ: Είναι γνωστό ότι δικάζετε με το Σύνταγμα με τον ποινικό κώδικα, τόσο γνωστό όσο και το ότι ο Γιάννης Σερίφης είναι αθώος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
Κ. ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ: Έχετε κάνει διάφορες διακοπές, πριν ολοκληρώσω τη φράση μου. Εν πάση περιπτώσει.
Το περασμένο φθινόπωρο ακριβώς με την ιδιότητά μου ως μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΛΜΕ, υπέγραψα το κείμενο συμπαράστασης και του πολιτικού αιτήματος αποφυλάκισης του Γιάννη Σερίφη, έχοντας βαθύτατη πεποίθηση ότι οι ιδέες, οι αντιλήψεις και τα πολιτικά πιστεύω του Γιάννη Σερίφη με τα οποία έχω διαφορές, αλλά έχουμε κοινό σημείο την αναφορά στο μαζικό Κίνημα και σε καμία περίπτωση τα πολιτικά πιστεύω του Γιάννη Σερίφη δεν μπορεί να έχουν σχέση με περιπτώσεις ατομικής βίας.
Γι αυτό τον λόγο υπέγραψα. Αισθάνθηκα απόλυτη ικανοποίηση όταν πληροφορήθηκα ότι διατάχθηκε η διακοπή της προφυλάκισής του και προσδοκώ να αισθανθώ την ίδια ικανοποίηση όταν στο τέλος της διαδικασίας αυτής, θα έχω –αν έχω- την ευκαιρία να ακούσω ότι ο Γιάννης Σερίφης είναι αθώος.
Ο Γιάννης Σερίφης είναι περίπτωση σκευωρίας, δίωξης για πολιτικές αντιλήψεις. Η χώρα αυτή έχει μακρά παράδοση τέτοιων πρακτικών. Αυτά συμβαίνουν και σε αυτή τη χώρα και υπό κάθε καθεστώς και υπό κάθε δημοκρατία ή δικτατορία και αυτό νομίζω ότι είναι αυτό το στοιχείο που έχετε εσείς να εξετάσετε.
Πραγματικά δεν έχετε να εξετάσετε αντιλήψεις θεωρίες κλπ., έχετε να εξετάσετε όμως ότι ακριβώς όχι απλώς δεν υπάρχει κανένα στοιχείο εμπλοκής του Γιάννη Σερίφη στην εξεταζόμενη υπόθεση, αλλά αντιθέτως η πολιτική του παρουσία, η συμμετοχή του, η λειτουργία του στο μαζικό Κίνημα τεκμηριώνουν αντίληψη άκρως αντίθετη με τις προσφυγές στην ατομική βία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γίνατε απόλυτα κατανοητός.
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Μπορείτε να μας πείτε συγκεκριμένη συνεργασία που είχε η συνδικαλιστική σας παράταξη με τους άλλους εργαζόμενους στα τρόλεϋ. Στη συνδικαλιστική αυτή δραστηριότητα τι συγκεκριμένα γνωρίζετε από τη συμπεριφορά και τη δράση του κατηγορούμενου Σερίφη, ώστε να τα αξιολογήσετε μετά, αν αυτά δείχνουν ορισμένα στοιχεία προσωπικότητας και δραστηριότητας, που διαφοροποιούνται από τις κατηγορίες που του αποδίδονται εδώ.
Κ. ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ: Παρ’ ότι έχω μόνο μια γενικότερη αντίληψη της δράσης συνδικαλιστικής και της μαζικής παρουσίας του Γιάννη Σερίφη, διότι η φύση των επαγγελματικών ασχολιών μας έχει σημαντική διαφορά και αν θέλετε και ο διαχωρισμός δημόσιος – ιδιωτικός τομέας κλπ., έχω μια δια του δημοσίου βίου επί πάρα πολλά χρόνια καταγραφή –και αναφέρομαι στο παράδειγμα της παλιάς σκευωρίας του Γιάννη Σερίφη- θυμάμαι πάντοτε επειδή τύχαινε να είμαι τον καιρό εκείνο αναγνώστης της εφημερίδας «ΑΥΓΗ› την παρουσίαση της επίσκεψης του Γιάννη Σερίφη στα γραφεία της «ΑΥΓΗΣ› για να ευχαριστήσει την εφημερίδα για την συμπαράσταση που του παρείχε σε εκείνη την σκευωρία.
Έχω εισπράξει πάντοτε δια του δημοσίου βίου το στοιχείο της συνδικαλιστικής διεργασίας, της συνδικαλιστικής παρουσίας του Γιάννη Σερίφη, ξέρω πολύ καλά γιατί δεν είμαι χτεσινός στα συνδικαλιστικά πράγματα σε τι συντείνουν αυτές οι ενέργειες και πως παρεμβαίνουμε για να υπερασπίσουμε ζητήματα, δικαιώματα εργαζομένων, το μισθό, τη δουλειά, τη σύνταξη όλα αυτά που σήμερα υπό την άπλετο δημοκρατία απειλούνται απολύτως. Ακριβώς από εκεί συνάγω ότι καμία σχέση δεν μπορεί να έχει η λειτουργία και η διαδικασία του Γιάννη Σερίφη μέσα στο συνδικαλιστικό Κίνημα με πράγματα τα οποία αναφερθήκαμε.
Θα πω ότι γνώρισα τον Γιάννη Σερίφη από κοντά μόλις σήμερα που προσήλθα εδώ. Δεν γνωριμία, ή ανταλλαγή απόψεων κλπ., αναφέρομαι σε απόψεις που τις έχω εισπράξει από τη δημόσια παρουσία του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας ευχαριστούμε πολύ.
Κ. ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ: Και εγώ. Καλημέρα σας.
(Διαλογικές συζητήσεις)