Δηλαδή από την μία διοχέτευαν όλη τους την δυναμική στο να πείσουν τον κόσμο ότι η Ακροδεξιά φταίει για όλα, στο μεταξύ όμως αυτοί ως κράτος, ως σύστημα άρχισαν να εξοντώνουν σιγά-σιγά οποιαδήποτε μορφή αντίδρασης υπήρχε εδώ στην Ελλάδα. Αυτό συνέτεινε ακόμα περισσότερο στην σύγκρουση με αποτέλεσμα, ενώ στην αρχή ξεκινήσαμε με δύο Οργανώσεις 17Ν και Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας, να έχουμε στην συνέχεια πάρα πολλές Οργανώσεις οι οποίες βεβαίως μερικές φορές για λόγους μυστικούς και για να μην αποκαλυφθούν κάποιες φορές η ίδια Οργάνωση έβαζε κάθε φορά κι ένα καινούριο όνομα.
Πάντως υπήρχαν αρκετές Οργανώσεις που δρούσαν αυτόνομα, η κάθε μια μόνη της, Προλεταριακοί Πυρήνες, Λαϊκή Επαναστατική (ξεχνάω κι εγώ τα ονόματά τους). Εκείνο που θέλω να ξεκαθαρίσω είναι ότι μέσα στο μυαλό μου τα τόσα χρόνια και τόσο χρόνο που έφαγα ψάχνοντας όλη αυτή την υπόθεση δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι αυτοί όπως τους κατηγορούν λένε διάφοροι ότι είναι πράκτορες. Καμία σχέση. Εγώ δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ ετέθη....
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, το τρόλεϊ να περάσει πάνω από το κεφάλι μου δεν το αλλάζω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Καράμπελα, μας κατέθεσαν εδώ πέρα – για να μην ξαναγυρίζουμε πάλι στα ίδια – ότι κάποιο Κόμμα Κοινοβουλευτικό έλεγε τότε ότι είναι της CIA άνθρωποι. Επίσης κάποιοι άλλοι είπαν ότι αυτή εδώ είναι της ΕΥΠ – εννοώ αυτή εδώ η Οργάνωση, όχι οι άνθρωποι αυτοί. Μην τα ταυτίζουμε όλα διότι έχουν το τεκμήριο της αθωότητας. Δεν μιλάμε για ανθρώπους. Μιλάμε για Οργάνωση.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Να θυμίσω κ. Πρόεδρε ότι 21 Απριλίου 1975 έγινε μία φοβερή διαδήλωση στην Αθήνα όπου ένα κομμάτι της διαδήλωσης το οποίο ελεγχόταν τότε από το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κίνημα Ελλάδας στο οποίο ήμουν κι εγώ τότε μέλος και συμμετείχα. Ήταν ένα κίνημα Μαοϊκό. Μαοϊκούς μας έλεγαν εκείνη την εποχή επειδή είχαμε σαν πρότυπό μας τον Μάο Τσε Τουνκ. Στο μυαλό μας τον είχαμε. Ήταν ένα κίνημα Μαοϊκό. Μαοϊκούς μας έλεγαν εκείνη την εποχή επειδή είχαμε σαν πρότυπό μας τον Μάο Τσε Τουνκ. Στο μυαλό μας τον είχαμε. Εν πάση περιπτώσει γίνονταν όλα αυτά τα πράγματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να ρωτήσω εγώ κάτι: Κάποια στιγμή τελειώνει η δικτατορία με τον τρόπο αυτόν που ξέρουμε ότι έπεσε και με την αντίδραση βέβαια του ελληνικού λαού, με κάτι ατυχίες που υπήρξαν στην Κύπρο, κάποιους χειρισμούς, μεταβολές βουλήσεων κτλ., έπεσε λοιπόν η δικτατορία. Είδαν τα άτομα τα «ζωηρά› ότι δεν αλλάζει τίποτα. Να οι βασανιστές εδώ, να οι Αμερικάνοι πάλι εδώ.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Και συνέχισαν αν δρουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτοί λοιπόν ήταν τα πιο ζωηρά μέλη της κοινωνίας ή οι πιο ήπιοι, αυτοί οι οποίοι αποφάσισαν δράση επαναστατική μετά την τυπική, ας την πούμε γιατί εσείς δεν τη δεχτήκατε ουσιαστική αποκατάσταση της Δημοκρατίας; Ήταν τα πιο ζωηρά άτομα της κοινωνίας;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Εγώ δε μπορώ να πω πιο σκληρά ή πιο ήπια, πάντως μπορούμε να πούμε ότι οι Οργανώσεις καταργήθηκαν έτσι κι αλλιώς και κάποιοι απ’ αυτούς ίσως να συμμετείχαν στις νέες Οργανώσεις. Δεν το ξέρουμε όμως αυτό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εναντίον τίνος;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Εναντίον του συστήματος το οποίο θεωρούσαν ότι είναι άδικο και καταπιέζει....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ βλέπω λοιπόν από τη δική σας κατάθεση, μία συσσωρευμένη πικρία ενός κόσμου και μία διάψευση προσδοκιών, ότι μετά δηλαδή την πτώση της δικτατορίας θα μεταβούμε σε ένα σύστημα δικαιότερο, σε μια δημοκρατία γνήσια, ενώ αυτοί δεν το είδαν. Κι εμείς μπορεί να το είδαμε αλλά είπαμε, ξέρετε η δημοκρατία δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Και περιμέναμε σιγά-σιγά τη μετεξέλιξη.
Διότι ξέραμε ότι και σε ξένες χώρες που έχουν όχι 150 χρόνια ελευθερία αλλά έχουν πολύ περισσότερα, δεν είναι τέλεια πουθενά τα πράγματα. Ούτε οι θεσμοί τους ούτε τίποτα. Μήπως φταίει η ανθρώπινη φύση σε όλα αυτά τα πράγματα;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Όχι, δεν θα έλεγα ότι φταίει η ανθρώπινη φύση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς πιστεύετε ότι το σύστημα πειθαρχεί την ανθρώπινη φύση;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Εγώ πιστεύω κ. Πρόεδρε ότι αυτή η κοινωνία, ο πλανήτης που ζούμε, όλο αυτό το πράγμα που ξέρουμε, πατά σε ένα θεμέλιο, είναι το καλό και το κακό, το θετικό και το αρνητικό. Αυτός ο κόσμος δεν υπάρχει μόνο με καλό ή μόνο με κακό, χρειάζονται και τα δύο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ λέω μήπως η κοινωνία δεν πάει στο μαύρο και στο άσπρο, αλλά πάει στο γκρίζο, λίγο πιο σκούρο, λίγο πιο ανοιχτό, μάλλον αποχρώσεις του γκρίζου πρέπει αν έχουμε.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Το κάνει και αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φτάσαμε λοιπόν στο ότι κάποια άτομα είπαν μετά, που ενδέχεται και αυτοί να είχαν κάποια συμμετοχή και στην Αντίσταση, ή ενδέχεται να μην είχαν, δεν ξέρουμε, είπαν λοιπόν ότι δεν έγινε τίποτα και έφτιαξαν τις Οργανώσεις. Εμάς μας νοιάζει αυτή τη στιγμή η 17Ν. Πέρασαν τα χρόνια, κάποια στιγμή ήρθε μία όπως τη λέγαμε τότε αλλαγή. Ήρθε το 1981, που κάτι διακηρύξεις ήρθαν, έφυγε το ένα Κόμμα, ήρθε το άλλο, εγώ δεν κάνω χαρακτηρισμούς....
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: «Αλλαγή› είναι πολιτικός όρος κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την έλεγαν «Αλλαγή›, εγώ δεν λέω πώς την έλεγαν εκείνοι οι οποίοι την επαγγέλθηκαν, δε μπορώ εγώ να χαρακτηρίζω τα κόμματα, ούτε να παίρνω θέσεις. Εγώ αυτή τη στιγμή έχω το σύνταγμα το οποίο αγκαλιάζει όλα τα κόμματα. Το ’81 λοιπόν δεν έλεγαν αυτοί ότι κάτι άλλαξε; Το ’90 πάλι κάτι άλλαξε, το 2001...
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Το 1975 υπήρχαν πολλές Οργανώσεις, νόμιμες Οργανώσεις, όχι παράνομες, όχι δηλαδή ένοπλης βίας, Οργανώσεις που κατεβαίναμε στους δρόμους κτλ. Ξέρετε τί λέγαμε τότε; Δεν υπήρχε για μας διαχωρισμός ανάμεσα σε Δεξιούς, Αριστερούς και τέτοια. Τους Κομμουνιστές τους λέγαμε Social Φασίστες. Δηλαδή, όταν λέμε ήρθε η αλλαγή το 1981, για κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι της κοινωνίας είναι σα να μην έγινε τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή εσείς πιστεύετε ότι η ποιότητα της Δημοκρατίας από το 1974 μέχρι το 2002 που υποτίθεται ότι αυτή η Οργάνωση κατά το κατηγορητήριο ήταν σε κάποια ενέργεια, πιστεύετε ότι δεν άλλαξε τίποτα στον τόπο τούτο;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: ¶λλαξε κ. Πρόεδρε σαφώς, αλλά η ουσία παραμένει αυτή, η ίδια. Δηλαδή τελικά αυτός που χτίζει παράνομα την πολύ μεγάλη βίλα, δεν τιμωρείται ποτέ. Αυτός που θα χτίσει ένα κοτέτσι στο χωριό μου, θα τον πάνε στην αστυνομία. Αυτό δεν αλλάζει ποτέ.
Τί θέλω να πω με αυτό: Στο μυαλό κάποιων ανθρώπων, ενός κομματιού δηλαδή της ανθρώπινης κοινωνίας, στο μυαλό ενός συγκεκριμένου κομματιού της ανθρώπινης κοινωνίας, μπορεί να είναι μικρό ποσοστό, 5%, 3%, πάντως είναι ένα ποσοστό. Δεν έχει αλλάξει τίποτε, η ουσία παραμένει αυτή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θεωρούν λοιπόν ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα ή ότι δεν είναι όλα καλά. Το ξέρουμε ότι μέσα στο σύστημα δεν είναι όλα καλά και άλλοι πολεμούν αυτά τα κακά μέσα από το σύστημα, άλλοι απ’ έξω από το σύστημα, δεν θέλουν το κακό οι περισσότεροι, διότι αλίμονο αν οι περισσότεροι ήθελαν το κακό. Οι λίγοι θέλουν το κακό, οι οποίοι τελικά ισχυροποιούνται οικονομικά και το επιβάλλουν μετά.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Εγώ θα το πω το εξής κ. Πρόεδρε, κανένας δε θέλει το κακό, ακόμα και ο πιο στυγνός εγκληματίας, την ώρα που σκοτώνει έχει μέσα στο μυαλό του μια δικαιολογία, έχει μέσα στο μυαλό του κάτι. Δηλαδή αυτός που πάει και σκοτώνει τη γυναίκα του π.χ. γιατί τον κεράτωνε, έχει στο μυαλό την τιμή και την υπόληψή του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά, αυτή δική του ήταν η γυναίκα που λένε. Εδώ όμως δεν σκοτώνει τη γυναίκα του, σκοτώνει άλλους....
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Σκότωσαν ανθρώπους, βεβαίως.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Αυτός μπορεί να έχει μη ταπεινά ελατήρια κατά μία δικαστική απόφαση....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα ελατήρια αυτά λοιπόν είναι σίγουρο ότι είναι πολιτικά κατά τη δική σας αντίληψη.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Για μένα είναι απόλυτο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορεί λοιπόν εδώ η ελληνική κοινωνία να αποδεχθεί τέτοια ελατήρια σε μια Οργάνωση, μπορεί ο μέσος Έλληνας, ο συνετός Έλληνας, αυτός που ξυπνάει το πρωί, πηγαίνει για μεροκάματο, γυρίζει στο σπίτι του, η γυναίκα του λέει «ξέρεις, δε μου φτάσανε σήμερα να ψωνίσω›, που έχει τα καθημερινά του προβλήματα, μπορεί να θεωρήσει ότι αυτά τα ελατήρια τα πολιτικά σε μια Οργάνωση, ή Αριστερή ή Δεξιά, -γιατί μπορεί αύριο να βγουν και Δεξιές Οργανώσεις, να πουν ότι εδώ παραγίνανε πολλοί οι Αλβανοί ή οι Μουσουλμάνοι, να σκοτώσουμε κι εμείς κανέναν για να καθαρίσει...
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Δεν είναι το ίδιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πολιτικά δε θα είναι κι εκείνα;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Ναι, αλλά εδώ υπάρχει ειδοποιός διαφορά τεράστια. Όταν η Κου-Κλουξ-Κλαν πάει και σκοτώνει έναν μαύρο στις ΗΠΑ τότε που δρούσε, είχε μια περιορισμένη αντίληψη για την κοινωνία. Κάποιες άλλες Οργανώσεις είχαν πανανθρώπινες αξίες, είχαν πανανθρώπινο όραμα. Δηλαδή ναι μεν σκότωνε κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο και του αφαιρούσε τη ζωή του, που είναι το πολυτιμότερο αγαθό και το πολυτιμότερο πράγμα, στο μυαλό του όμως αυτός που σκότωνε είχε ένα πανανθρώπινο όραμα, οραματιζόταν μια κοινωνία δίκαιη, χωρίς διακρίσεις, χωρίς καταπιέσεις κτλ.
Έχει τεράστια διαφορά αυτός που σκοτώνει που είναι μέλος της 17Ν από το μέλος της Κου-Κλουξ-Κλαν και από το μαφιόζο. Ο μαφιόζος σκοτώνει γιατί πληρώνεται, γιατί παίρνει λεφτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο μαφιόζος δε μπορεί αν έχει πολιτικά κίνητρα ούτως ή άλλως.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Μπορεί να έχει αλλά περιορισμένα, πολύ περιορισμένα, τόσο μάλιστα περιορισμένα που πολλές φορές προκαλούν την κατακραυγή της κοινωνίας. Τί θέλω να πω: Όταν ο άλλος πρόπερσι σκότωσε αυτούς τους ανθρωπάκους εδώ στην Αθήνα, τους Πακιστανούς, προκάλεσε την κατακραυγή όλων.
Όταν όμως σκότωνε η 17Ν ξέρετε τί έλεγε ο κόσμος; Στα χωριά, στα τρόλεϊ, παντού, έλεγε «καλά του έκαναν, γεια στα χέρια τους›. Αυτό δεν θα έλεγα ότι το έλεγαν οι 100 στους 100 Έλληνες πολίτες, το έλεγαν όμως τουλάχιστον οι 50 για μερικά χρόνια. Βεβαίως η προπαγάνδα του συστήματος του κράτους κτλ. έδρασε, είχε κάποια αποτελέσματα. Κάποια στιγμή κάποιοι άρχισαν να σκέφτονται διαφορετικά, πέρασαν και τα χρόνια...
Πρέπει να σας πω και το άλλο: Μην ξεχνάτε ότι στις εθνικές εκλογές, κάθε φορά που γίνονταν εκλογές στη χώρα μας, καταμετρώνταν μερικές χιλιάδες ψηφοδέλτια που έγραφαν επάνω «Ε.Ο. 17Ν›.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν το είδα αυτό εγώ.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Εσείς δεν το είδατε, είναι η δουλειά μου αυτή εμένα όμως και εγώ το είδα και το άκουσα. Σας πληροφορώ ότι μετά το ΠΑΣΟΚ, στις δεύτερες εκλογές, βρέθηκαν 13.000 ψηφοδέλτια, έτσι τουλάχιστον έλεγαν τότε κάποιοι αστυνομικοί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: 13.000 ψηφοδέλτια; Σε πόσα εκατομμύρια όμως;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Σε 5.000.000 Έλληνες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρετε κάτι; Εγώ τους είπα, δεν κατέβαιναν στις εκλογές να τους ψηφίζαμε κι εμείς εκεί που έπαιρναν το 45άρι; Το 45άρι εμένα με πειράζει.
Γ. ΜΑΥΡΟΣ: Με συγχωρείτε, και τον Χίτλερ όλος ο κόσμος τον ψήφισε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχουμε έναν μάρτυρα που είναι σημαντικός, να μάθουμε ορισμένα πράγματα απ’ αυτόν. Είναι ο μάρτυρας ο οποίος μπορεί να μας πει ορισμένα πράγματα και παρακαλώ να μην τον ακυρώνουμε. Προσέχει τί λέει, τα μετράει. Τώρα βέβαια είπατε το 50%, μετά το κάναμε 13.000...
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Σας παρακαλώ, είπα ότι τα πρώτα χρόνια, την πρώτη δεκαετία, δηλαδή 1974-84, όσο κρατά και το βιβλίο μου –μη νομίζετε, δεν είναι τυχαίο ότι δεν έβγαλα β’ τόμο, υπάρχουν λόγοι- ήταν μία περίοδος διαφορετική αυτή η πρώτη δεκαετία. Τότε οι μισοί Έλληνες πράγματι έλεγαν «καλά του έκαναν›. Μετά περιορίστηκαν. Σήμερα, πρέπει να σας πω ότι ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας –και εδώ είναι αυτό που με ανατριχιάζει κ. Πρόεδρε, ότι έχουμε σήμερα, μετά από τόση προπαγάνδα, μετά από τόση λυσσαλέα θα έλεγα προβολή κάποιων πραγμάτων και κάποιων πτυχών της υπόθεσης της 17Ν και της υπόθεσης «τρομοκρατίας›, δε μ’ αρέσει να χρησιμοποιώ τον όρο αυτόν, έχουμε όλα αυτά τα πράγματα που έχουμε.
Δηλαδή έχουμε ανθρώπους οι οποίοι και σήμερα σε ένα γκάλοπ που είχε παρουσιάσει η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ νομίζω ένα 7-8%, έλεγαν ότι συμφωνούν με τη δράση της 17Ν. Αυτό σημαίνει ότι η 17Ν είναι κομμάτι, γέννημα και θρέμμα δικό μας, της κοινωνίας μας, δεν ήρθε από τον ουρανό. Δηλαδή οι καταστάσεις της ζωής τη γέννησαν τη 17Ν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Η παραφροσύνη της κοινωνίας τη γέννησε.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Κύριε Εισαγγελέα, σε παγκόσμιο επίπεδο, πριν γράψω αυτό το βιβλίο έκανα μια εμπεριστατωμένη μελέτη σε παγκόσμιο επίπεδο. Είδα λοιπόν ότι από την αρχαιότητα μέχρι τότε που το έγραφα και μέχρι σήμερα θα έλεγα, δεν έχουμε πουθενά κανένα καταγεγραμμένο περιστατικό ένοπλης λαϊκής βίας, δηλαδή κάποιας Οργάνωσης που να βγαίνει είτε σαν τιμωρός είτε σαν λαϊκός δικαστής, να αποδίδει δικαιοσύνη κτλ., αυτό δηλ. που κάνει η 17Ν, χωρίς να προηγηθεί κρατική βία, σκευωρίες, συνωμοσίες, να μπουν άνθρωποι στη φυλακή, να τσακίσουν ανθρώπους....
Ξέρετε τί έχω τραβήξει επειδή έγραψα αυτό το βιβλίο; Έπαιρναν τη μητέρα μου τηλέφωνο όταν έφυγα στο εξωτερικό, στις 3 η ώρα τη νύχτα και της έλεγαν «ετοίμασε την κηδεία του›. Με τσάκισαν επαγγελματικά, κυκλοφόρησαν για μένα χαρτί το οποίο έλεγε ότι εγώ έχω εκπαιδευτεί στην ΚΥΠ, στις κρατικές υπηρεσίες. Για να δούμε και λίγο την άλλη πλευρά κ. Εισαγγελέα. Τί κάνει δηλαδή το κράτος και οι κρατικές υπηρεσίες απέναντι σε κάποιους ανθρώπους οι οποίοι αντιδρούν σε αυτό που θέλει η Κυβέρνηση, η εξουσία, να περάσει σαν άποψη.
Εγώ λοιπόν αντέδρασα τότε και είπε «όχι κύριοι, δεν δέχομαι εγώ σαν Έλληνας πολίτης και Έλληνας δημοσιογράφος την άποψη που λέει ότι πίσω από τη 17Ν είναι συνωμότες, είναι χουντικοί, είναι πράκτορες και όλα αυτά›. Δεν το δέχθηκα και έγραψα αυτό το βιβλίο. Και το πλήρωσα. Θα σας δείξω κάτι κ. Πρόεδρε, βλέπετε το πόδι μου; Είναι πυροβολημένο, το 1988 με πυροβόλησαν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Λυπάμαι.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Να σας πω και το άλλο: Ότι επανειλημμένως προσπάθησαν να με εξαγοράσουν, προσπάθησαν να με δωροδοκήσουν, μου έδιναν χρήματα, με εξεβίαζαν. Τη μία με έπαιρναν τηλέφωνο και μου έλεγαν «ξέρεις, υπάρχει ένα χαρτί για σένα στην ΚΥΠ, στην Ασφάλεια, που λέει ότι κλείνεις μεγάλες παραγγελίες με όπλα και ηρωίνες κτλ., στη Μέση Ανατολή›. Εγώ δεν είχα πάει στη Μέση Ανατολή. Τον περασμένο Νοέμβριο πήγα με μια αποστολή από την Καλαμάτα που πήγαμε και φυτέψαμε δυο ελιές στο Ιράκ για λόγους συμβολικούς, αντιπολεμικούς. Δεν είχα πάει ποτέ.
Να σας πω και κάτι άλλο: Έχω 20 βαθμούς μυωπία. Ξέρετε γιατί;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Διότι δεν έχετε λεφτά να πάτε να κάνετε την εγχείρηση.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Κάνετε λάθος κύριε. Την ημέρα που γεννήθηκα με στράβωσαν οι γιατροί και κανένας δεν κάθισε ποτέ στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Καταλάβατε; Γι αυτό λοιπόν δεν δέχομαι υπαινιγμούς και ειρωνείες. Χρήματα έχω αλλά δεν μπορεί να με θεραπεύσει κανείς γιατί είναι 20 βαθμοί. Με στράβωσαν πρώτα, με τύφλωσαν, και δεν κάθισε κανένας σε κανένα εδώλιο του κατηγορουμένου και σήμερα δέχομαι υπαινιγμούς και δεν είναι η πρώτη φορά. Στο σχολείο με έλεγαν «γυαλάκια›, με έλεγαν «στραβό›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δεν φόραγα γυαλιά στο σχολείο.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Ναι, αλλά εσάς δεν σας τύφλωσαν οι γιατροί, εμένα με τύφλωσε το σύστημα, οι γιατροί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μην εκνευρίζεστε, έχετε μια κατάθεση με κάποια αξία μεγάλη, μη την ακυρώνετε παρακαλώ με εκρήξεις. Είτε ευαίσθητος άνθρωπος....
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Μία με στραβώνουν, μία με πυροβολούν, μία με θεωρούν υπεύθυνο, με θεωρούν ύποπτο.....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς εάν ο γιατρός ήταν κατηγορούμενος και ήμουν εγώ θα τον τσάκιζα.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Το ξέρω, σας ευχαριστώ πολύ, αλλά είναι το σύστημα έτσι της ατιμωρησίας, που πολλοί δεν πάνε...
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μην το λέτε αυτό.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Το λέω αυτό και το προβάλλω, γιατί τελικά έχουμε γεμίσει στην κοινωνία από ατιμωρησία.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε ότι δεν είναι πράκτορες της 17Ν. Έχετε κάποιο στοιχείο ότι δεν είναι πράκτορες;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Όταν μιλάμε για μυστικές υπηρεσίες, μιλάμε για έναν βόθρο. Δηλαδή ο βόθρος μιας πολυκατοικίας είναι πιο καθαρός από τις μυστικές υπηρεσίες. Οι μυστικές υπηρεσίες ξέρετε, ποτέ δε βγάζουν απολογισμό πεπραγμένων, έχουν ξεφύγει κάτι κατάλογοι βέβαια, σ’ αυτούς τους καταλόγους ποτέ δεν υπήρχε κανένας από τους ανθρώπους που κατηγορούνται σήμερα ότι ήταν μέλη της 17Ν ή κάποιοι άλλοι τέλος πάντων που ήταν στο χώρο και δρούσαν.
Λοιπόν, δεν υπάρχουν στοιχεία τέτοιου είδους με την έννοια ότι «είναι έγγραφο της δίκης, το καταθέτω›. Δεν έχω τέτοια στοιχεία. Όμως αν ήταν πράκτορες, εδώ δουλεύει η κοινή λογική που τί λέει: Αν είναι το κράτος και βρει πέντε και τους πει «εσείς θα πηγαίνετε να βάζετε βόμβες, θα σκοτώνετε› κτλ., ξέρετε, δεν πάει ένας άνθρωπος να χαραμίσει τα νιάτα του για όλη του τη ζωή για να παίρνει κάποια χρήματα. Δεν το κάνει. Θα το κάνει μια-δυο φορές, μετά θα σηκωθεί να φύγει. Θα είχαμε ύστερα χρησιμοποιημένους πράκτορες νεκρούς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σήμερα έχετε γνώση των μορφών του πολιτεύματος που κάθε κράτος έχει σχετικά με τον άνθρωπο;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Βεβαίως.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Περαιτέρω, η χούντα έφυγε και αυτοί συνέχισαν.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Ίσως λέω, για κάποια μέλη. Και το λέω για πέμπτη φορά «ίσως›.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έκαναν νέες Οργανώσεις μετά τη Χούντα. Έγιναν νέες Οργανώσεις.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Έγιναν νέες Οργανώσεις.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε ότι αυτές εστράφησαν εναντίον του συστήματος. Να κάνουν τί; Να το χτυπήσουν ή κάτι άλλο;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Τα Κινήματα σε παγκόσμιο επίπεδο δεν έχουν προσωπικά προβλήματα με κανέναν, ούτε με κανέναν Πρωθυπουργό, ούτε με κανέναν Αρχηγό της Αστυνομίας, ούτε με κανέναν Αστυνομικό, με κανέναν. Το μόνο πράγμα που έχουν στο μυαλό τους τα επαναστατικά κινήματα κ. Εισαγγελεύ είναι το όραμά τους. Το όραμά τους δεν ήταν να κάνουν τους τιμωρούς πιστεύω εγώ και πιστεύουν και πολλοί άλλοι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αλλά να κάνουν την κοινωνία καλύτερη;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Ναι, ακριβώς. Οραματίζονται μία καλύτερη κοινωνία.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ακριβώς, τώρα μπήκαμε στο θέμα. Ο τρόπος αυτός με το πιστόλι, με την ρουκέτα, με την ληστεία, με την «παρανομία› (και εκτός εισαγωγικών) οδηγεί σε μία Δημοκρατία σαν την δική μας; Προσέξτε, οδηγεί ποτέ σε καλυτέρευση; Είναι δυνατόν να οδηγήσει σε καλυτέρευση; Αντιθέτως αν αυτές οι δυνάμεις που είπατε προηγουμένως ενεργούσαν υπέρ της Δημοκρατίας, υπέρ του πολίτη, έκαναν Σωματεία, Οργανώσεις, Πολιτικά Κόμματα, να ανάγκαζαν την εξουσία να πορευθεί σωστά να δουλέψει για τον άνθρωπο, δεν θα ήταν καλύτερο;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Θα σας απαντήσω. Η ιστορία είναι πλημμυρισμένη από αίμα και από την μία μεριά και από την άλλη μεριά. Είναι πλημμυρισμένη από αίμα. Τελικά έχω οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι εξ ανάγκης τελικά γίνονται κάποια πράγματα. Δηλαδή δεν μπορούμε να ξεφύγουμε ίσως. Είμαστε οι άνθρωποι, η ανθρώπινη κοινωνία είναι στημένη έτσι. Εδώ στην ιστορία από τον Σπάρτακο την εποχή της αρχαιότητας έχουμε τέτοια Κινήματα κ. Εισαγγελεύ γιατί υπάρχει αδικία. Αν υπήρχε δικαιοσύνη.....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (Εκτός μικροφώνου) ...... Δημοκρατία φιλική.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Φιλική; Ποια Δημοκρατία; Κατ’ επίφαση Δημοκρατία έχουμε σήμερα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μην το λέτε.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Εγώ το λέω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Νομίζω ότι αδικείτε τον εαυτό σας.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Δεν τον αδικώ κ. Εισαγγελέα. Δεν πιστεύω ότι έχουμε την Δημοκρατία εκείνη που λέει η λέξη η ίδια. Το κράτος του Δήμου, η ισχύς, η δύναμη του λαού, δεν το έχουμε αυτό. Αν το είχαμε αυτή την στιγμή......
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έχουμε μία Δημοκρατία τέτοια....
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Έχουμε, δεν το αμφισβητώ.....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Που υπηρετεί τον λαό και που μπορεί να γίνει καλύτερη.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Αν ήμουν σε μία άλλη Δημοκρατία, στην Δημοκρατία της χούντας ας πούμε τώρα θα με είχαν κρεμάσει. Αντιλαμβάνομαι και αναγνωρίζω....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Καράμπελα, αν δουλέψουμε όλοι γι αυτή την Δημοκρατία.....
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Βεβαίως.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: .... θα γίνει καλύτερη. Μπορούμε να πιέσουμε.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Ίσως. Δεν μπορούμε όμως ότι και να κάνουμε κ. Εισαγγελέα είτε το θέλουμε, είτε δεν το θέλουμε να σβήσουμε από την ανθρώπινη κοινωνία ομάδες σαν την 17Ν ότι και να γίνει. Εκτός μόνο μία περίπτωση υπάρχει, να γίνουμε κοινωνία αγγέλων. Αν γίνουμε κοινωνία αγγέλων τότε αυτοί δεν θα έχουν κανένα νόημα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτές οι Οργανώσεις θα βοηθήσουν ή βοηθάνε το κατεστημένο ......
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Δεν θα σας πω την προσωπική μου άποψη. Θα σας πω τί λέει ο λαός, στα καφενεία οι απλοί άνθρωποι. Ο μέσος Έλληνας πολίτης ξέρετε τί λέει για την 17Ν; «Κρίμα που έγινε αυτό που έγινε›.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ποιο;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Ότι έγινε τέλος πάντων με την 17Ν. Σας λέω τί λέει ο κόσμος. «Κρίμα που έγινε αυτό που έγινε γιατί η 17Ν έπαιζε το ρόλο στην Ελληνική κοινωνία τον ίδιο περίπου κατ’ αναλογία που έπαιζε η Σοβιετική Ένωση απέναντι στην Αμερική›. Δηλαδή ο λαός αντιλαμβανόταν αυτό επειδή δεν μπορούσε να αντιδράσει ο ίδιος. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Εδώ κλείνουν ανθρώπους στην φυλακή.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έχετε παιδιά κ. μάρτυς;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Όχι δεν έχω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αδέλφια έχετε;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Έχω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γονείς;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Έχω και τους αγαπώ όλους και αγαπώ και τα παιδιά και κάνει και αγώνα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σκεφτήκατε ποτέ αν στις 4 Ιουλίου ΄92 κάποιο από αυτά τα αγαπημένα σας πρόσωπα βρισκόταν έξω από το Υπουργείο Οικονομικών και σκοτώνονταν;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Ναι, το σκέφτηκα κ. Εισαγγελέα. Όμως να σας πω και κάτι εδώ πέρα πολύ σημαντικό που είναι η ειδοποιός διαφορά. Όταν το μέλος της 17Ν πάει να σκοτώσει τον ενδιαφέρει μόνο ο στόχος. Γι αυτό και πολλές φορές θα δείτε στις προκηρύξεις τους λένε ότι «εμείς αναβάλαμε αυτή την ενέργεια γιατί δεν θέλαμε να σκοτώσουμε αθώους›. Όταν όμως ο μαφιόζος πάει να σκοτώσει ή ο Κουκ-Κλουξ-Κλαν ή κάποιες τέτοιες Ακροδεξιές Οργανώσεις πάει στην πλατεία, βάζει την βόμβα και τινάζει όλη την πλατεία ή όλο το τρένο στον αέρα. Η 17Ν δεν το έκανε ποτέ.
Σίγουρα αναγνωρίζω ότι πραγματικά ήταν ένα άσχημο πράγμα, πολύ άσχημο, τραγικό, πολύ τραγικό το να αφαιρεθεί η ζωή αυτού του ανθρώπου που ήταν εντελώς τυχαίος. Θα μου πείτε «μα και οι άλλοι δεν ήταν;›. Για τους άλλους όπως λέει τουλάχιστον η Οργάνωση είχε κάποιες δικαιολογίες. Έλεγε ότι ο τάδε ήταν βασανιστής, «θα τον φάμε›. Ο άλλος ήταν εκείνο, καταπέλτης του λαού.
Πρέπει να σας πω και το άλλο. Κάποια στιγμή η 17Ν και όλες οι Οργανώσεις αυτού του είδους είχαν την αίσθηση ότι ο λαός συμφωνεί μαζί τους. Αν ήμουν μέλος της 17Ν και είχα πάει και είχα σκοτώσει τον Γουέλς με το πιστόλι, είχα συμμετάσχει και πήγαινα μετά από 3 μέρες μέσα σε ένα λεωφορείο και άκουγα όλον τον κόσμο να λέει «καλά του κάνανε› – να μην χρησιμοποιήσω και τί ακριβώς έλεγε ο κόσμος, τις εκφράσεις τις ακριβείς – έλεγε «καλά του έκαναν, γεια στα χέρια τους›, θα έπαιρνε το μυαλό μου αέρα.
Αν είχα στο μυαλό μου να σκοτώσω άλλους δύο θα σκότωνα μετά άλλους 15. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι αυτοί είχαν μέσα στο μυαλό τους συνέχεια το κομμάτι εκείνο του Ελληνικού λαού που συμφωνούσε μαζί τους και νόμιζαν, πίστευαν ότι αυτό που κάνουν είναι και θεάρεστο έργο. Δηλαδή το πίστευαν μέσα τους.
Από την άλλη μεριά οι Επαναστατικές Οργανώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο είμαι σίγουρος, αν δηλαδή είχαμε έναν τρόπο να ανοίξουμε την ψυχή του Κουφοντίνα και του Γιωτόπουλου και του καθένα από αυτούς που κατηγορούνται, εγώ δεν λέω ότι οι άνθρωποι έχουν σχέση, δεν τους ξέρω καν. Αν είχαμε όμως την δυνατότητα να ανοίξουμε την ψυχή τους ακόμα κι εκείνου που θα αποδειχθεί ότι είχε σκοτώσει 5 ανθρώπους κατά βάθος η ψυχή του θα έλεγε «όχι κύριε, εγώ αρνούμαι, δεν θέλω να σκοτώνω όμως εξ ανάγκης σκοτώνω γιατί αν δεν το κάνω τότε θα πρέπει να ντρέπομαι σαν άνθρωπος. Αλλοιώνεται η υπόστασή μου, αλλοιώνεται η συνείδησή του. Πρέπει να ντρέπομαι, δεν μπορώ να κυκλοφορώ, δεν έχω δυνατότητα›.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εάν αντί για δολοφονίες κάναμε θετικό έργο δεν θα ήταν καλύτερο;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Το θετικό έργο είναι θετικό έργο. Το λέει από μόνο του.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Θετικό έργο για την Δημοκρατία μας.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Για θετικά πράγματα μιλούσε και η χούντα. Δεν θέλω να πω κανέναν υπαινιγμό για σας. Έβγαιναν διάφορα καθεστώτα και έλεγαν «εμείς κάνουμε θετικά πράγματα›.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τί να πείτε για μένα κύριε;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Επειδή με ρωτήσατε, γι αυτό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εγώ το καθήκον μου κάνω.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Σας παρακαλώ, δεν θέλω να δημιουργηθεί κανένας υπαινιγμός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι σαφείς οι θέσεις, θα εκτιμηθούν.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ως συγγραφέας έχετε μελετήσει το περιεχόμενο όλων των προκηρύξεων;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Έχω μελετήσει το περιεχόμενο των προκηρύξεων στο κομμάτι που αφορά το βιβλίο μου, μέχρι το 1985. Τα υπόλοιπα γεγονότα επειδή είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο υλικό δεν τα έχω μελετήσει τόσο καλά όσο εκείνα. Εκείνα είναι πολύ περισσότερο προσεγμένα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Όσο μελετήσατε διαβλέπετε το ίδιο λεκτικό ύφος στον συντάχτη των προκηρύξεων;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Δεν υπάρχει ίδιο για την άποψη μου. Κάποιες εφημερίδες γράφουν ότι τα έχει γράψει ο ίδιος άνθρωπος. Δεν τα έχω γράψει ο ίδιος άνθρωπος αυτά.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Από απόψεως γραμματικών γνώσεων του συντάχτη πού θα τον τοποθετούσατε;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Πολύ υψηλά.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Δηλαδή;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Αυτοί που έγραφαν τις προκηρύξεις, επειδή κάθε φορά που έβγαινε η προκήρυξη ήταν πολιτικό γεγονός στην Ελλάδα, το ξέρετε πολύ καλά. Ασχολιόντουσαν τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες, όλοι έκαναν συσκέψεις, συνδιασκέψεις κλπ. Το είχαν κάνει φιλοσοφικό ζήτημα δηλαδή. Πιστεύω ότι ήταν υψηλοτάτου επιπέδου οι άνθρωποι που έγραφαν τα κείμενα αυτά. Αυτό φαινόταν από την αντίδραση της Ελληνικής κοινωνίας.
¶μα δηλαδή έβγαινε ένα κείμενο ελεεινό και τρισάθλιο δεν θα ασχολιόταν κανένας. Σας θυμίζω την εποχή των εμπρησμών στα Πολυκαταστήματα, τότε που έκαψαν τον Κατράντζο, όλα αυτά τα καταστήματα βγήκαν κάποιες προσπάθειες, δεν ξέρω για ποιους λόγους, κάποια πλαστά κείμενα τα οποία έκαναν «νιάου-νιάου›. Φαινόταν ξεκάθαρα ότι δεν ήταν υψηλού επιπέδου και αμέσως τις απέρριψε ο κόσμος. Δεν ασχολήθηκε κανένας με αυτές.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Μετά την 27χρονη-28χρονη πορεία της Οργάνωσης κατά την γνώμη σας θα έπρεπε να υπάρξει κάποιο καταληκτικό χρονικό σημείο;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Τί εννοείτε;
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είδαν ότι τα οράματά τους δεν προχωρούν στον βαθμό που θα ήθελαν. Έπρεπε κάποια χρονική στιγμή να σταματήσουν;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Εγώ θέλω τουλάχιστον να πω ότι φαινόταν με τα σκαμπανεβάσματα των τελευταίων ετών, άντε αν έκαναν να έκαναν άλλες 1-2 ενέργειες, αν έκαναν. Εγώ δεν πιστεύω ότι θα συνέχιζαν.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Αν θέλετε να μας πείτε γιατί σας πυροβόλησαν και ποιοι;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Εκεί που με πυροβόλησαν επιλήφθηκε του θέματος και η Αντιτρομοκρατική και η Ασφάλεια, όλες οι Κρατικές Υπηρεσίες γιατί ήμουν δημοσιογράφος επώνυμος, είχα γράψει το βιβλίο. Σκεφτόντουσαν διάφορα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ούτε αποκαλύφθηκε κάτι.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Όχι, ποτέ τίποτα απολύτως. Το μόνο που βρήκαν σε εκείνο το σημείο ήταν 3 γόπες από τσιγάρα. Δηλαδή περιμένοντάς με είχαν καπνίσει 3 τσιγάρα. Τίποτε άλλο.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πότε είναι η έκδοση του πρώτου σας βιβλίου;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Το 1985.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Απ’ όσα είπατε κι αν έχω καταλάβει καλά έχετε μελετήσει τις διάφορες Οργανώσεις από την εποχή του Παρισιού, τον Φοιτητικό Σύλλογο που εδώ κατατέθηκε. Έχετε υπόψη σας;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Κάποια πράγματα. Δεν ξέρω τί κατατέθηκε εδώ. Πρέπει να σας πω ότι ακολουθώ αυτό που έχει δηλώσει ο κ. Πρόεδρος, προσπαθώ δηλαδή οτιδήποτε έχει σχέση με την δίκη να το κάνω στο τέλος.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε μάρτυρα, δεν θέλω δικαιολογίες γιατί ξέρετε ή δεν ξέρετε. ¶μα δεν ξέρετε, δεν ξέρετε.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Με συγχωρείτε, είμαι υποχρεωμένος να πω.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ σας λέω εκείνα που κρίνω ως μέλος του Δικαστηρίου ότι χρειάζονται σε μένα και στα άλλα μέλη του Δικαστηρίου.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Ως προσωπικότητα συγκεκριμένη απαντώ ......
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Για να μορφώσουμε δικανική ....
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Γι αυτό είμαι κι εδώ.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Η πρώτη έκδοση του βιβλίου σας είναι το 1985. Επίσης σας ρώτησα αν έχετε κάποιοι ακούσει για έναν Σύλλογο Φοιτητικό στο Παρίσι και μια Οργάνωση 29 Μάη. Έχετε ακούσει;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Ναι, βεβαίως.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εκείνη ο Οργάνωση που εσείς έχετε γνώση τί επιδίωκε; Να σας το πω αλλιώς;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Των Φοιτητών;
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Ο Φοιτητικός Σύλλογος Ελλήνων Παρισιού;
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Και ο Φοιτητικός Σύλλογος και .....
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Ο Φοιτητικός Σύλλογος Ελλήνων Παρισιού επεδίωκε να προασπίσει τα συμφέροντα των φοιτητών. Έχω πάει στο εξωτερικό, ήμουν φοιτητής για ένα διάστημα στη Νέα Υόρκη. Μαζευόμασταν εκεί πέρα όλα τα παιδιά που ήμασταν από την πατρίδα και λέγαμε για να αισθανθούμε κάπως πιο οικεία, πιο άνετα, πιο ασφάλεια. Ο Σύλλογος εκεί στις Ηνωμένες Πολιτείες – σας λέω για την περίπτωσή μου – ασχολιόταν με τα προβλήματά μας, προσπαθούσε να διεκδικήσει κάποια δικαιώματα παραπάνω για μας και ούτω καθεξής. Αυτό υποθέτω πως έκανε και ο Σύλλογος στο Παρίσι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Υπόθεση κάνετε.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Ναι, δεν ξέρω πρόσωπα και πράγματα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν σας ζητάω πρόσωπα.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Ονόματα δεν ξέρω. Έχω δει όμως εικόνες. Έβγαζαν κάτι φυλλάδια, κάρτες.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τί έλεγαν αυτά τα φυλλάδια; Τα συμφέροντά τους για μικρότερα ενοίκια; Τί έλεγαν;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Κύριε Δικαστά, εκείνη την εποχή όπως είπα στην αρχή της κατάθεσής μου η κοινωνία ολόκληρη σε ολόκληρη την ανθρωπότητα έβραζε. Το κυρίαρχο ζήτημα εκείνης της εποχής ήταν η χούντα και η αδικία που υπήρχε, όλος ο αυτός ο ξεσηκωμός ο παγκόσμιος.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε μάρτυρα, εδώ κατατέθηκε από κάποιον άλλον μάρτυρα ότι ήταν σκοπός τους η ευαισθητοποίηση της γαλλικής κοινής γνώμης. ¶λλος μάρτυρας είπε «μαζεύαμε χρήματα για να πληρώνουμε δικηγόρους στην Ελλάδα, να κάνουμε προσπάθεια κατά της χούντας›. Ρωτώ εσάς που ξεκινήσατε να λέτε «έβγαλα ένα βιβλίο και έχω μελετήσει τις Οργανώσεις. Γι αυτό σας ρωτάω, όχι για τίποτα άλλο. Προχωρώ πιο κάτω. ¶λλη μία Οργάνωση, την λεγόμενη ΛΕΑ την έχετε υπόψη σας;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Βεβαίως, το γράφω και στο βιβλίο μου μέσα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ δεν το έχω διαβάσει το βιβλίο σας. Εσάς έχω μάρτυρα. Και να το είχα διαβάσει δεν μπορούσα να ήμουν μάρτυρας.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Σωστό.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έχει κάποια σχέση – με αυτά που ξέρετε – η 29 Μάη με την ΛΕΑ;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Δεν ξέρω. Δεν νομίζω.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έναν δημοσιογράφο Ανδρέα Ζεμπίλα που λέει σε κάποιο δημοσίευμά του – κατατέθηκε εδώ και για το λέω – αυτός λέει ότι ήταν μέλος της ΛΕΑ. Λέει ότι η 29 Μάη μετεξελίχθηκε στην ΛΕΑ.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Δεν το ξέρω αυτό. Την εποχή της δικτατορίας αλλά και μετά επειδή υπήρχε πληθώρα Οργανώσεων για συνωμοτικούς λόγους άλλαζαν τα ονόματά τους.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ σας ερωτώ για κείνα που έχουν λεχθεί επί της διαδικασίας. Εγώ δεν ρωτάω τίποτα παραπέρα.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Μπορεί να έχει συμβεί αλλά δεν θυμάμαι αυτή την στιγμή.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν πειράζει, δεν είναι απαραίτητο να τα ξέρετε όλα. Με όσα ξέρετε, βλέπετε σχέση μεταξύ 29 Μάη, ΛΕΑ, 17Ν;
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Όχι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν το ξέρετε.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Όχι δεν το ξέρω. Δεν βλέπω σχέση. Το κίνημα της 7ετίας, δηλαδή ενάντια στην χούντα στην Ελλάδα και παγκόσμια είχε άλλη ποιότητα και άλλη ποιότητα είχε μετά. Δηλαδή το δεύτερο κίνημα αυτό που ήρθε μετά την μεταπολίτευση ήταν πιο σκληρό και πιο δύσκολο με την έννοια όπως είπε ο κ. Πρόεδρος τότε είχαμε Δημοκρατία. Πολλοί άνθρωποι που είχαν κάποιες αναστολές ή κάποιες αμφιβολίες είπαν «παιδιά συγγνώμη αλλά εμείς δεν θα πάρουμε, συνεχίστε εσείς›.
Οι περισσότεροι δηλαδή που έφτιαξαν την Οργάνωση, δηλαδή τις Οργανώσεις θέλω να πιστεύω ότι δεν ήταν οι συνεχιστές του αντιχουντικού αγώνα. Μπήκαν καινούριοι άνθρωποι μέσα γιατί στο μεταξύ αναπτύχθηκε ένα τεράστιο κίνημα στην Ελλάδα όπως σας είπα. Γινόταν χαμός εδώ πέρα επί χρόνια. Ο μετέπειτα Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν κοιμόταν σπίτι του ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Φοβόταν, δεν ήξερε ποιος θα τον πυροβολήσει και από πού θα την «φάει›. Βεβαίως δεν φοβόταν την 17Ν ο Καραμαντλής. Φοβόταν τους χουντικούς, τους Ακροδεξιούς που αλώνιζαν και που συνεχίζουν μερικοί να αλωνίζουν ακόμη και σήμερα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σχετικά με όσες Οργανώσεις εσείς έχετε μελετήσει, έχετε ασχοληθεί υπήρχαν αρχηγοί σε αυτές τις Οργανώσεις; Αν υπήρχαν, ποια ήταν η διαδικασία; Ένας κατέβαινε και έλεγε «εγώ ο Αρχηγός και ελάτε μαζί μου›; Γινόταν κάποια διαδικασία και εκείνος εκ των πραγμάτων λόγω του χαρακτήρα του, της προσωπικότητάς του αναδεικνύετο; Δεν ξέρω αν είχαν και αρχαιρεσίες.
Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ: Στον χώρο γενικά των επαναστατικών δυνάμεων τον ακραίο υπήρχαν και κάποιες Οργανώσεις – τώρα δεν υπάρχουν πια – εκείνη την εποχή δηλαδή από το ΄74 και μετά μέχρι το 1985-1990 κάποιες ακραίες αν θέλετε Οργανώσεις ενώ ήταν περισσότερο νόμιμες παρά παράνομες, δηλαδή καμιά φορά μπορεί να έβαζαν καμία βόμβα πουθενά σε Τράπεζα, δεν σκότωναν βέβαια. Αυτές οι Οργανώσεις δεν είχαν αρχηγούς. Πώς να έχει η 17Ν αρχηγό όταν βγαίνει και υβρίζει το σύστημα και κάνει κριτική στο σύστημα και λέει «εσείς που έχετε τους αρχηγούς σας, που δεν έχετε Δημοκρατία›.
¶ρα λοιπόν εξ ορισμού δεν μπορούσε η Οργάνωση 17Ν να έχει την ίδια εσωτερική οργανωτική δομή με εκείνο το οποίο κατηγορούσε. Πέρα από αυτό όμως το οποίο έχει να κάνει με εκτίμηση, εγώ ξέρω προσωπικά στο ΕΚΕ που ήμουν που ήταν από τις πιο ακραίες Οργανώσεις στην Ελλάδα, νόμιμη βέβαια αλλά ακραία, είχαμε βέβαια έναν Γενικό Γραμματέα ο οποίος όμως ήταν ουσιαστικά, δεν θα πω ανυπόληπτος, δεν είχε καμία ισχύ. Γιατί δεν είχε καμία ισχύ; Όταν έπρεπε να βγάλει το ΕΚΕ μία ανακοίνωση για ένα πολύ σπουδαίο θέμα, για το αγροτικό ζήτημα, για το τουρκικό, για το Κυπριακό ξέρετε πώς γινόταν η διαδικασία; Έγραφε ένας άνθρωπος ένα κείμενο, το έπαιρνε ο Νικολόπουλος, μετά το έδινε στον Χριστόπουλο, μετά στον Παναγιωτόπουλο, μετά στον Λαμπρόπουλο και στο τέλος αφού το έπαιρναν καμιά δεκαριά, δηλαδή η ηγετική πυραμίδα της Οργάνωσης – έτσι την λέω εγώ – στο τέλος διαμόρφωναν έναν κείμενο.