ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να μην το ξεχάσουμε αυτό. Ποιους λέγατε εκεί στην Γαλλία «le moche› , τους κακούς, οι άσχημοι μάλλον.
B. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εννοούσαμε τους Αστυνομικούς και μάλιστα όχι τους ένστολους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρετε εδώ στην Ελλάδα αν λέμε τους Αστυνομικούς «οι άσχημοι›; Οι «μπάτσοι› λέμε, ένα σωρό άλλα, αλλά «οι άσχημοι› δεν το έχουμε μεταφράσει εμείς, δεν το έχουμε μεταφράσει εδώ στην Ελλάδα. Βλέπω εκεί στην ορολογία ανθρώπων από μέρη της Ελλάδος που χωρίς να έχουν παιδεία γαλλική τους έλεγαν «οι άσχημοι› καμία φορά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς, εγώ θα είμαι αργός στην ερώτησή μου.
B. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ είμαι γρήγορος και θα απαντήσω ένα πράγμα, το μόνο που μπορώ να ξέρω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να απαντήσει.
B. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μετά, έχουμε χρόνο. Σίγουρα θα με πάτε μέχρι τις 15:00.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σήμερα θα τελειώσουν οι μάρτυρες του κ. Γιωτόπουλου.
B. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν μπορεί να γίνεται μία ερώτηση και να μένει αναπάντητη, σας παρακαλώ. Εκτός αν θέλετε να πείτε την ίδια ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μου είπατε ότι είναι «οι άσχημοι›.
B. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: «¶σχημοι› ήταν, όχι ο κωδικός, μία προσωνυμία του Κομμουνιστικού Κόμματος επί εμφυλίου η οποία ήταν κοινότατη, κυκλοφορούσε παντού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό θέλω να εξηγήσετε.
B. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Του Κομμουνιστικού Κόμματος επί εμφυλίου. Δηλαδή ήταν όπως λέμε σήμερα «οι μπάτσοι›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ στην Ελλάδα;
B. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως εδώ στην Ελλάδα στο Κομμουνιστικό Κόμμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέγατε εδώ «οι άσχημοι›;
B. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι, όπως λένε σήμερα «οι μπάτσοι›. Αύριο μπορεί να τους λένε «οι τρελαμένοι› αλλά ξέρουν όλοι ότι ....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επειδή ζω εγώ εδώ ένα σωρό χρόνια δεν το έχω ακούσει να λένε οι Αριστεροί «οι άσχημοι› και έχω ένα σωρό φίλους Αριστερούς.
B. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έχετε από το Κομμουνιστικό Κόμμα φίλους;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ασφαλώς έχω φίλους.
B. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ρωτήστε τους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ότι λένε «άσχημοι›;
B. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τότε επί εμφυλίου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού να τους βρω επί εμφυλίου;
B. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τότε πρέπει να τους βρείτε. Αυτό το προσωνύμιο ειπώθηκε και δεν ειπώθηκε από μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λεγόταν εδώ μέσα στην Ελλάδα;
B. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Λεγόταν κι εδώ στην Ελλάδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτυχε και στην Γαλλία έλεγαν πάλι «οι άσχημοι›; Κάποιος συνήγορος τα είπε, εγώ δεν έχω διαβάσει βιβλίο.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι γαλλικό δηλαδή, δεν το λένε στην Γαλλία.
B. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι στην Γαλλία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ ικανοποιήθηκα από αυτή την απάντηση, τελείωσε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έρχονται τα πειστήρια στο ακροατήριο, έρχονται οι υπάλληλοι που έκαναν τις έρευνες, προκαλείται η πλευρά της Υπεράσπισης και ειδικά ο κ. Γιωτόπουλος από εμένα να φέρει τα δικά του τα στοιχεία, τις δικές του αποδείξεις να αντικρούσει αυτά τα οποία λέει η κατηγορία, γίνεται συζήτηση εδώ και δεν φέρνει τίποτα.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν ήμουν όταν έγινε αυτή η συζήτηση.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ασφαλώς δεν ήσασταν. Αυτό το κρίνετε χωρίς καμία σημασία και δεν ήρθε καν νέα πραγματογνωμοσύνη να πει στο Δικαστήριο, να υποβάλλει αίτημα και να πει «Κύριε Πρόεδρε ζητώ να γίνει νέα πραγματογνωμοσύνη›. Ούτε αυτό το κάνει.
Κύριε Αναγνωστόπουλε, πρέπει να κάνω το καθήκον μου, έχω αγωνία. Δεν θα ήθελα ποτέ να καταδικαστεί αθώος.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ξέρετε πόσοι Εισαγγελείς το έχουν πει αυτό;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μάλιστα όταν ακούω κι εσάς, ένα σοβαρό άνθρωπο να λέει όσα λέει.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σας ερέθισα δηλαδή;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν με ερεθίσατε, σας ακούω. Ακούω τι λέτε.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αλλά δεν τελείωσα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν το ζητάει ούτε ο κ. Γιωτόπουλος ούτε εδώ. Να τολμήσω κάτι; Ούτε και σήμερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αμα το ζητήσει τώρα, τι θα κάνουμε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ούτε καν και σήμερα που είμαστε στο τέλος της αποδεικτικής διαδικασία, που είμαστε στους μάρτυρες Υπεράσπισης. Ο αθώος ο κ. Γιωτόπουλος!
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κανείς δεν τον είπε αθώο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς είναι αθώος μέχρι ότου το Δικαστήριο πει τούτο ή το άλλο, δεν το ξέρω. Έφερε εσάς που είστε σοβαρός άνθρωπος, έφερε άλλους μάρτυρες εξίσου σοβαρό, δεν έφερε καν ένα τέτοιο αίτημα.
Κύριε Αναγνωστόπουλε ποτέ δεν θα ήθελα ένας αθώος να τσαλακωθεί.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σας είπα, πολλοί το είπαν αυτό πριν από εσάς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ψάχνουν τον κ. Γιωτόπουλο και φτάνουν σε εσάς. Γιατί δεν παίρνετε στο τηλέφωνο τον κ. Γιωτόπουλο και να του πείτε «Αλέκο, (πως τον λέτε δεν ξέρω, πιστεύω ότι ως Αλέκο τον ξέρετε όχι Μιχάλη)?
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θα πούμε το τι πιστεύετε και τι ξέρω εγώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ευκαιρία είναι τώρα.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: ¶λλο τι πιστεύετε εσείς και άλλο τι ξέρω εγώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εγώ πιστεύω ότι εσείς τον ξέρετε Αλέξανδρο. Να του πείτε λοιπόν «Αλέξανδρε, σε ψάχνουν, εδώ βλέπω σύννεφα. Πάρε τα μέτρα σου. Τι συμβαίνει› να αντιδράσει. Δεν το κάνατε αυτό.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μα κ. Εισαγγελέα ξέρετε τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή; Βάζετε τέσσερα διαφορετικά θέματα. Έχω και τον κ. Πρόεδρο ο οποίος μπορεί να βάλει ένα πέμπτο θέμα και δεν μπορώ. Να τα εξετάσω όλα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σας ακούω.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μην έχετε καμία ψευδαίσθηση ότι θα τελειώσετε σήμερα με τους μάρτυρες του Γιωτόπουλου, γιατί δεν το βλέπω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχουμε τέτοιες αγωνίες εμείς.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Για ψευδαίσθηση είπα, όχι αγωνία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προσδοκίες έχουμε, αγωνίες δεν έχουμε.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μου κάνατε μια μεγάλη διακοπή, εγώ είχα εξηγήσει τον πρώτο λόγο που θεώρησα ότι ο Γιωτόπουλος είναι αθώος, σας είπα ότι υπήρχαν τρεις λόγοι, δεν με αφήσατε να περάσω στους άλλους δύο και όλα αυτά αν θέλετε σημειώσετε τα να μου τα πείτε μετά, δεν έχω αντίρρηση εγώ να μιλήσω γι’ αυτά. Αντίθετα. Μην κάνω σαν αυτούς τους πολιτικάντηδες που πολιτικολογούν που έρχεται ο άλλος στην τηλεόραση και του κάνει μια ερώτηση και λέει «Σας ευχαριστώ που μου κάνατε αυτή την ερώτηση› και η ερώτηση τον στριμώχνει! Τα ξέρουμε αυτά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Θέλω να απαντήσετε.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θα απαντήσω. Θα κάτσουμε μέχρι το βράδυ!
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εγώ θα πω ότι υπεκφεύγετε.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι. Θα κάτσουμε μέχρι το βράδυ. Εγώ σας λέω σημειώστε τα, σας λέω δεν υπεκφεύγω. Εσείς προσπαθείτε συνέχεια να σπάσετε τον ειρμό μου να μην με αφήσετε να πω. Συνέχεια γίνεται αυτό το πράγμα και κατά κάποιο τρόπο συνέχεια ζητάτε αποδείξεις. Διάβασα π.χ. στα πρακτικά να ζητάτε αποδείξεις, λέτε «βόμβα αυτός›. Που ξέρουμε εμείς; «Υπήρξε αντίσταση› έφτασε να ειπωθεί εδώ στο σεβαστό σας Δικαστήριο;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν μου απαντήσατε.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν θα απαντήσω. Μετά.
Συνέχεια απαξιώνετε τους ανθρώπους της αντίστασης, συνέχεια αμφιβάλλετε δηλαδή για ποιο πράγμα; Πάλι εισάγεται ένα παράλογο στοιχείο: λέτε «Τι απόδειξη έχει ο Γιωτόπουλος ότι έβαλε τη βόμβα;› Μα κ. Πρόεδρε αν εμείς το είχαμε σκεφτεί αυτή εδώ τη διαδικασία?
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Λυπούμαι αλλά δεν απαντάτε.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ωραία πέστε το πάλι δεν απαντώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έχετε μεγάλη αδυναμία.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τι απόδειξη ζητάτε; Έπρεπε εμείς να υπολογίσουμε να πάρουμε και μια κάμερα να μπει στην Πρεσβεία και η κάμερα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ ακούω την κατάθεσή σας, δεν είναι η απόδειξη για εμένα.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι αλλά εσείς αμφισβητείτε συνέχεια. Μάλιστα κάποιος ειρωνεύτηκε και είπε «Α, δεν άφησε κάρτα!›. Μα τι πράγματα είναι αυτά;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας ειρωνεύτηκα;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι εσείς. Ούτε σήμερα έγινε αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ την κατάθεσή σας θεωρώ σαν στοιχείο εδώ της διαδικασίας.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι αλλά όταν ζητάτε αποδείξεις για τη βόμβα γι’ αυτό το ρωτήσατε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ θέλω επί πραγματικών περιστατικών. Δηλαδή «Έβαλε τη βόμβα ο κ. Γιωτόπουλος› ήταν μια ερώτηση, εσείς αν ξέρετε θα πείτε «ναι›, δεν ξέρετε θα πείτε «δεν ξέρω›.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είπατε και κάτι άλλο. Τι αποδείξεις έχει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Απόδειξη είστε εσείς.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο μάρτυρας είναι απόδειξη; Σοβαρά;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Βεβαίως.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το video είναι απόδειξη, αλλά ο μάρτυρας δεν είναι απόδειξη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ασφαλώς είναι.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι. Γιατί μπορούμε να μαζευτούμε τρεις και να σας πούμε εμείς ναι. Ο μάρτυρας δεν είναι απόδειξη, δεν είναι αποδεικτικό στοιχείο. Ο μάρτυρας είναι μια ένδειξη που θα την υπολογίσετε εσείς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι πάρα πολύ ωραίες οι σκηνοθετικές σας γνώσεις, αλλά?
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο μάρτυρας δεν είναι απόδειξη. Πώς να το κάνουμε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τότε γιατί ήρθατε εδώ;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ήρθα για να μαρτυρήσω αλλά όχι ως απόδειξη. Πως εγώ μπορεί να είμαι η απόδειξη;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Ραχιώτη μου κάνετε τη χάρη; Εσείς τον φέρατε. Είναι απόδειξη ο μάρτυρας ή δεν είναι;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Είναι αποδεικτικό μέσο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εξηγήστε του λοιπόν ότι είναι απόδειξη αυτός σήμερα και αν μου πει εμένα ότι «Ναι ο Γιωτόπουλος έβαλε τη βόμβα›? Ακούστε, να είμαστε μέσα στα πράγματα και τους δικονομικούς κανόνες. Εσείς, κατά τη δικονομία είστε απόδειξη, ο μάρτυρας είναι απόδειξη. Αν μου πείτε «Ναι ο κ. Γιωτόπουλος έβαλε πράγματι τη βόμβα από ό,τι ξέρω› το σημειώνω στα πρακτικά και είμαι εντάξει. Δεν έχω λόγο να σας αμφισβητήσω.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ωραία να το περάσουμε αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι δεν το περνάμε. Το καταθέτετε ή δεν το καταθέτετε;
Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ: Πότε έγινε η βόμβα και ποιος την έβαλε;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Την έβαλε ο Γιωτόπουλος το 1971 ή ’72. Εγώ δεν πήρα μάθημα για να έρθω εδώ, δεν έκατσα να κάνω φροντιστήριο.
Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ: Τα ίδια λέει και ο κ. Γιωτόπουλος δεν θυμάται ή το ’71 την έβαλε ή το ’72 ή το ’72.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Λογικό είναι. Ακόμη κι όταν με συνέλαβαν δεν ήξερα, είπα στον πράκτορα ότι με συνέλαβαν το ’73 και αυτός μου είπε όχι το ’71. Φροντιστήριο θα κάνω για να πω τις ακριβείς ημερομηνίες; Δεν γίνεται αυτό; Τι μου ζητάτε επιτέλους; Δεν έχω μνήμη ελέφαντα όπως ο κ. Πρόεδρος ο οποίος τα θυμάται όλα. Επίσης και δεν έχει νόημα δηλαδή.
Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ: Έχει νόημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το θέμα είναι να έχουμε μνήμη ελέφαντα, αλλά να μην αποκτήσουμε και δέρμα ελέφαντα. Αυτό πρέπει να προσέχει ο άνθρωπος για να είναι κοινωνικός και σωστός.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τι σας ωφελεί η ακριβής ημερομηνία δηλαδή.
Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ: Θα ήθελα να μου πείτε το εξής: επειδή το ζήτημα της βόμβας ήταν ένα βασικό στοιχείο που ανάγκασε τον κ. Γιωτόπουλο να χρησιμοποιήσει το ψευδώνυμο Μιχάλης Οικονόμου επί ένα μεγάλο χρονικό διάστημα πλέον των 25 ετών, λέτε να μην θυμάται πότε έβαλε τη βόμβα;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έχω εγώ άποψη περί μνήμης?
Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ: Για τον ίδιο λέω.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ λέτε να θυμάμαι πότε είχα συλληφθεί από τους Γάλλους; Περί μνήμης έχετε μια άποψη η οποία δυστυχώς δεν είναι η δική μου.
Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ: Με ποιους άλλους την έβαλε;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αν το ρωτούσατε αυτό στον Κανάρη «Με ποιους πήγες εκεί να βάλεις τη ναυαρχίδα›?
Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ: Είστε ακόμη στην εποχή της δικτατορίας και φοβάστε να απαντήσετε;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι. Με ποιους;
Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ: Ναι.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σοβαρά;
Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ: Γιατί φοβάστε τώρα;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σοβαρά;
Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ: Πράξη ηρωισμού δεν ήταν;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι. Δεν είδατε τη χρήση των ονομάτων που έγινε από τον περασμένο Ιούλιο μέχρι τώρα; Δεν το είδατε αυτό; Δεν είδατε ότι στιγματίστηκαν ένα σωρό άνθρωποι; Δεν το είδατε αυτό; Μου κάνετε τον αφελή εδώ;
Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ: Δεν κάνω τον αφελή. Σας παρακαλώ μην εκνευρίζεστε. Ήρεμα! Για πράξη ηρωισμού λέμε και κανείς δεν θίγει ανθρώπους οι οποίοι έδρασαν κατά τη δικτατορία, παρά το ότι φοβάστε να απαντήσετε το 2003.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Οι πράξεις ηρωισμού ξέρετε πως έγιναν; Συγκοινωνούντα δοχεία.
Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ: Ετσι το βλέπετε εσείς.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έγιναν από μακαρονάκηδες και CIA! 280 έβγαλε ως ένοχους. Μπορεί να έβγαλε και τη Μελίνα, μπορεί να έβγαλε και τον Ανδρέα Παπανδρέου, μπορεί να έβγαλε και οποιονδήποτε.
Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ: Τελείωσα κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να συνεχίσει ο κ. Εισαγγελεύς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς δεν μου απαντήσατε?
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι δεν σας απάντησα, είπα να τα θέσουμε για τώρα, όχι ότι έχω δυσκολία να σας απαντήσω. Όλο εντυπώσεις να δημιουργούμε;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Επιβεβαιώνετε την ορθότητα των αποδεικτικών στοιχείων. Αυτή η αδυναμία σας να απαντήσετε?
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μα σας είπα, ας αφήσουμε για μετά την απάντησή μου και εσείς κάθεστε και κάνετε εντυπώσεις πάλι. Επιτέλους να σταματήσει αυτό το παιχνίδι των εντυπώσεων. Πέστε μου την ερώτησή σας πάλι τώρα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Θα σας κάνω μια άλλη ερώτηση τώρα.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Α, άλλη! Ωραία.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αφού τις άλλες θα τις απαντήσετε μετά. Ο κ. Γιωτόπουλος είχε αντιστασιακή δράση στην Ελλάδα και ποια;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είχε αντιστασιακή δράση στην Ελλάδα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τι ακριβώς;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είστε Δικαστήριο δεν είστε ιστορικός. Έγινε μια αντιστασιακή δράση, υπήρχαν άνθρωποι που πήγαν στην Ελλάδα, παράνομα με μεγάλο κίνδυνο, βρήκαν άλλους ανθρώπους και μετά άρχισε μια ορισμένη δράση η οποία πρέπει να σημειώσω ότι δεν ήταν η αντίσταση αυτή η λεγόμενη δυναμική, δεν ήταν ένα άθροισμα από βόμβες από διάφορες Οργανώσεις. Το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας καταναλωνόταν σε εμάς παρ’ όλα τα πενιχρά μας μέσα, να έρθουμε σε επαφή με μαζικούς χώρους.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κουβέντα δηλαδή;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Με προκηρύξεις, με επαφές και με κουβέντα. Γιατί σας κάνει εντύπωση η κουβέντα; Είστε κατά του λόγου;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Στην Ελλάδα ή στη Γαλλία;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Στην Ελλάδα βέβαια και με το φοιτητικό Κίνημα λόγω ηλικίας τότε ήμασταν 25 χρονών παιδιά, εγώ μπορεί να ήμουν λίγο μεγαλύτερος αλλά είχαμε επαφές με διάφορους φοιτητές που ήταν στο φοιτητικό χώρο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τότε με τι όνομα ήταν ο κ. Γιωτόπουλος;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πότε τότε;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τότε.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πότε;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Επί δικτατορίας.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θέλετε να σας πω; Εγώ τουλάχιστον είχα δέκα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο κ. Γιωτόπουλος;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δέκα. ¶λλο στην Γαλλία, άλλο στη Γερμανία, άλλο στην Ελλάδα?
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ταυτότητα είχατε;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μια και δύο!
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Του πραγματικού σας ονόματος.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Την έχω. Δεν την έδωσα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για τότε λέει.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν μπορούσα να μπω νόμιμα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Διαβατήριο έχετε; Του πραγματικού σας ονόματος.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως έχω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για ρωτήστε τον κ. Γιωτόπουλο αν έχει.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μα δεν χρειάζεται να τον ρωτήσω. Εσείς ρωτήστε τον. Δεν μπορείτε να με ρωτάτε εμένα.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: (Εκτός μικροφώνου) Αυτό δείχνει ότι δεν έχετε κανένα στοιχείο κ. Εισαγγελέα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν έχετε ταυτότητα δεν έχετε διαβατήριο.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό δείχνει ότι δεν έχετε κανένα στοιχείο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό δείχνει αυτό που πράγματι σημαίνει.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τίποτα δεν δείχνει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύς εντάξει ο μάρτυς αυτά λέει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν ξέρω βέβαια τι άλλου είδους ταυτότητα έχετε και τι άλλο διαβατήριο και τι άλλο κρύβουν αυτά. Αλλά μέχρι να τελειώσει η δίκη ελπίζω να φτάσουμε.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο κ. Εισαγγελέας μας δυσκολεύει την υπόθεση και το χρόνο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τελείωσα.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ ήθελα να επιμείνω σε άλλα δυο σημεία που είσαι πει από τότε που έγιναν οι διακοπές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να τα πείτε συνοπτικά παρακαλώ.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πολύ συνοπτικά.
Ο δεύτερος σημαντικότατος λόγος που σιγά – σιγά με έπεισε ότι ο κ. Γιωτόπουλος είναι αθώος είναι το γεγονός ότι σε όλη αυτή την γκάμα των Κινημάτων εκείνης της εποχής με τη νοοτροπία που είχαν, ουδείς κινούσε τα νήματα κάποιου άλλου. Αντίθετα. Είχαν την αντίθετη νοοτροπία. Κανείς δεν ήταν που έβαζε τους άλλους να κάνουν κάτι. Αν μου πουν –όπως διάβασα μια στιγμή στην εφημερίδα- 932 στις 936 πράξεις είναι αυτουργός χωρίς συμμετοχή, δεν το πιστεύω. Αν έλεγαν 100 στις 102 ή στις 900 κάπως θα το πίστευα, δηλαδή δεν υπήρχε άνθρωπος που κουνάει τα νήματα μαγικά. Το θεώρησα πολύ σημαντικό.
Επιπλέον εγώ διάβασα στο βιβλίο του Παπαχελά και Τέλογλου ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν ένα κανονισμό. Λέει ο Παπαχελάς ότι το άρθρο 2 αυτού του κανονισμού –αν θυμάμαι καλά- στο οποίο έρχεται και επανέρχεται, λέει ένα πολύ απλό πράγμα: Κανείς δεν μπαίνει στην Οργάνωση που να αρνείται να συμμετάσχει στις επιχειρήσεις. Υπάρχει μόνο μια εξαίρεση: για τον αρχηγό.
Επανέρχονται μετά και λένε ότι είναι βασικός ο κανονισμός τους. Εσείς δεν καταλαβαίνετε ότι είναι λίγο παράλογο; Εγώ είμαι ο απλός πολίτης που σιγά – σιγά λέω μα γιατί, πως αρχηγός; Εγώ ήξερα αλλιώς αυτές τις Οργανώσεις. Τώρα βρέθηκαν πέντε κορόιδα που πάνε και εκτελούν; Δεν στέκει. Ούτε είναι μέσα στην παράδοση των Αριστερών Οργανώσεων αυτής της εποχής.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Θα μας πουν αν ήταν ή όχι στα χτυπήματα ο κ. Γιωτόπουλος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνες οι Οργανώσεις είχαν άτομα του ίδιου διανοητικού ύψους, της ίδιας επιχειρησιακής ικανότητας, της ίδιας δύναμης, της ίδιας ηλικίας; Ή, ήταν μια Οργάνωση που έχουμε τον καθηγητή που ξέρει –δεν τον κ. Γιωτόπουλο φυσικά, λέω τον καθηγητή- και οι άλλοι είμαστε εμείς οι οποίοι είμαστε οι λεγόμενοι πιστολάδες. Εγώ ξέρω μια χαρά τα όπλα, ο καθηγητής ξέρει πάρα πολύ ωραία άλλες δουλειές, δεν θα υπάρχει εκεί λόγω αυτής της διανοητικής διαφοράς κάποια σχέση εξουσίας ή κάποια δεσπόζουσα κατάσταση και οι άλλοι θα υποχωρούν μπροστά σε αυτόν;
Γιατί όπως είπατε οι δικές σας Οργανώσεις ήσασταν όλοι φοιτητές, ήσασταν όλοι παιδιά της ίδιας ηλικίας, του ίδιου εύρους αντίληψης, της ίδιας νοοτροπίας και του ίδιου βαθμού νοητικότητας. Εδώ όμως στη δική μου Οργάνωση που εγώ είμαι ο καθηγητής δεν θα είμαι εγώ αρχηγός όταν οι άλλοι απλώς ξέρουν να χειρίζονται τα πιστόλια;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ποιος καθηγητής;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εάν ήμουν εγώ καθηγητής.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μα εσείς είστε καθηγητής. Ο Γιωτόπουλος είναι αυτός που λένε οι άλλοι στα Μέσα ότι ήταν ένας αποτυχημένος που δεν τελείωσε τις σπουδές του. Αυτό έχω διαβάσει αυτό. Ποιος καθηγητής;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς λέτε ότι αυτές οι Οργανώσεις τότε οι δικές σας?
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι μόνο σε εμάς και στη Λατινική Αμερική και παντού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτή εδώ την Οργάνωση που θα πρέπει να εξετάσουμε και τα άτομα που ήταν μέσα και την πνευματική τους και διανοητική του κατάσταση, αν είναι ευεπίφοροι επηρεασμού και πριν από όλα αν μετείχε και ο κ. Γιωτόπουλος. Το πρώτο που εξετάζουμε είναι αυτό. Αν δεν μετείχε αυτός δεν καθόμαστε να λέμε τίποτα γι’ αυτόν. Πέστε σε αυτό, νομίζετε ότι εκείνη την περίοδο μήπως είναι ειδικές οι συνθήκες; Δηλαδή εσείς είστε όλοι της ίδιας στάθμης, μπορούσε να υπάρχει αρχηγός εκεί; Πως θα υπήρχε;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς θεωρείτε ότι υπάρχουν μερικοί άνθρωποι ορισμένης στάθμης και άλλοι οι οποίοι επειδή δεν έχουν τη στάθμη γίνονται ενεργούμενα. Είναι η κλασική αντίληψη της καπιταλιστικής κοινωνίας ότι το αφεντικό σκέφτεται και μπορεί και ο άλλος ενεργεί ως χέρι και εσείς ως δικαστής αναπαράγετε αυτό το μοντέλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ απορία εκφράζω. Δεν έχω εγώ δεδομένες απόψεις. Ρωτάω, για να μάθω.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Την απορία σας θα την είχα κι εγώ, αν δεν διάβαζα εφημερίδες και δεν παρακολουθούσα και τι γίνεται στη δίκη. Αυτοί οι άνθρωποι εδώ παρουσιάστηκαν στον Τύπο στην αρχή όταν συλλήφθηκαν ακριβώς όπως τους παρουσιάζετε τώρα εσείς, ότι υπήρχαν μερικά άτομα τα οποία είχαν άλλη στάθμη. Εγώ τους είδα σιγά – σιγά να έχουν τη στάθμη να μπορούν να γράψουν ένα κείμενο. Προς Θεού! Εδώ ο κ. Κουφοντίνας μαζί σας ως και δικονομία καθόταν και κουβέντιαζε, δηλαδή οι άνθρωποι ξέρουν τι λένε και ακόμή και ο Σάββας Ξηρός ο οποίος ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ σιγά – σιγά βρίσκει μια οντότητα πολιτική και το τελευταίο του κείμενο στον «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ› μου φαίνεται ότι ήταν αξιοπρεπέστατο, δηλαδή δεν χρειαζόταν κάποιον. Ένας άνθρωπος δηλαδή που ούτε καν τις σπουδές του δεν είχε τελειώσει.
Κύριε Πρόεδρε να σας πω ένα πράγμα πολύ σημαντικό να το λάβετε υπόψη σας. Ο Γιωτόπουλος το ’74 δεν ήταν Αλιέντε για να μπορεί να βάζει άλλους ανθρώπους να σκοτώνουν. Δεν είχε δηλαδή ένα πολιτικό εύρος, ένα φάσμα πολιτικό. Πέντε – δέκα ανθρώπους στην αντίσταση γνωρίζει. Αν ήταν ο Αλιέντε ναι, μπορεί να ήταν και στη Λατινική Αμερική και να διεύθυνε έναν αγώνα εδώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μα το ’75 κατά την κατηγορία αυτός σκότωσε τον Γουέλς.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: ¶λλο λέω. Λέω ότι ο άνθρωπος δεν ήταν Αλιέντε, δεν είχε το εύρος, δεν είχε ιστορική πραγματικότητα, δεν είχε ένα ιστορικό προφίλ για να μπορεί να βάζει το ενεργούμενο. Πάρτε το υπόψη σας κ. Πρόεδρε αυτό. Δεν ήταν Ανδρέας Παπανδρέου καν. Αφού μιλήσαμε για τον Ανδρέα Παπανδρέου να σας πω εγώ ένα συγκεκριμένο γεγονός.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Φαίνεται ότι ο ίδιος σκότωσε τον Γουέλς. Το ’75 ο κ. Γιωτόπουλος, αυτός ο ίδιος σκότωσε τον Γουέλς.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πως το ξέρετε αυτό;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Από την κατηγορία. Υπάρχει το βούλευμα που έχει υπάρξει η ποινική δίωξη.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε και τα υπόλοιπα σας παρακαλώ. Μας χρωστάτε το τρίτο.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Να τελειώσω μιας και ανέφερα τον Ανδρέα Παπανδρέου. Διότι ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε μια συνάντηση στο Μόναχο με τις αντιστασιακές Οργανώσεις που ήταν υπέρ της δυναμικής δράσης μετά το Πολυτεχνείο όταν υπήρχε ένα τεράστιο κύμα οργής και πρότεινε να περάσουν σε ανώτερα επίπεδα δράσης, δηλαδή ανθρώπινους στόχους συγκεκριμένα. Δεν ήμουν εγώ σε εκείνη τη συνάντηση, ήταν ένας άλλος σύντροφος. Όταν γύρισε αυτός ο σύντροφος το συζητήσαμε και ήταν και ο Γιωτόπουλος μέσα, ομόφωνα είπαμε ότι εμείς δεν πρόκειται να το κάνουμε αυτό, αν θέλει ο Ανδρέας ας το κάνει.
Σίγουρα υπάρχουν στελέχη γιατί δεν ρώτησα, μα δεν ήταν μόνος του ο Ανδρέας σίγουρα θα το ξέρουν κι άλλοι αυτό το πράγμα. Δηλαδή δεν ήταν ο Γιωτόπουλος που ήταν ο μανιακός της δράσης. Είπαμε όλοι ότι δεν γίνεται αυτό το πράγμα να το κάνουμε για λόγους καθαρά πολιτικούς. Είναι μια ύφεση αυτή τη στιγμή του Κινήματος δεν υπάρχουν συνθήκες εμείς θα περιμένουμε. Αν θέλει ο Ανδρέας να αρχίσει ένα τέτοιο αγώνα να στείλει κομάντος στην Κρήτη, ας το κάνει. Αλλά εμείς αρνηθήκαμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό είναι σημαντικό. Αυτά να τα λέτε.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε το τρίτο είναι αυτή η τρομακτική καμπάνια που έγινε από τα ΜΜΕ. Ξέρετε τι έγινε με τους υπόλοιπους εγώ θα αναφερθώ μόνο στον Γιωτόπουλο. Κάποια στιγμή άρχισε να μου φαίνεται αφύσικη αυτή η καμπάνια. Μα ήταν τόσο τρομερά αφύσικη που κάποια στιγμή άρχισε να γίνεται και ύποπτη. Διότι ξαφνικά άνθρωποι σαν εμένα που ήταν γνωστοί του, φίλοι του, 30 χρόνια είχαν να τον δουν έβγαιναν την άλλη μέρα και είναι πιο οξείς από τον κ. Εισαγγελέα στις εφημερίδες. Δηλαδή προδικάζουν και τον έχουν προδικάσει αυτοί. Τον έχουν δικάσει και καταδικάσει όλοι αυτοί.
Μου φαίνεται περίεργο ένας άνθρωπος να βγαίνει να γράφει στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ› ολόκληρο ψυχογράφημα, ενώ εγώ ξέρω πόσο έχει μιλήσει με τον Γιωτόπουλο τρεις – τέσσερις φορές. Γιατί αυτό το πράγμα; Ήταν τόσο αφύσικο. Και βγαίνει ο κ. Στάικος ο γνωστός?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διαβάσαμε χτες άρθρο του. Ηταν κι αυτός σύντροφος;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ήταν στην 21 Μάη για λίγο καιρό. Βγαίνει ο κ. Στάικος και λέει πράγματα τα οποία όχι είναι χονροειδή ψέματα, γιατί αν ο κ. Ράμφος έκανε το ψυχογράφημά του ένα ψυχογράφημα δεν είναι και τίποτα το οποίο μπορείς να το πάρεις ως ειδικό στοιχείο, αλλά εκεί υπήρχαν τόσα ψέματα στην ιστορία του Στάικου, που κάποια στιγμή στο «ALTER› που ήμουν εγώ σε μια εκπομπή και ήταν να βγει ο Στάικος παράθυρο, όταν άκουσε ότι είμαι εγώ μέσα, έγινε καπνός. Διότι όλα αυτά που γράφει, είναι ψέματα στο δεύτερο. Το πρώτο το οποίο το έγραψε Οκτώβριο τι να πω; Θυμάστε τον τίτλο του;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που να το θυμάμαι;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ τον θυμάμαι. Έναν τεράστιο τίτλο στο ένθετο της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ› «Ο Γιωτόπουλος δεν θα μετανοήσει›. Μα τον είχε δικάσει πριν από τον κ. Εισαγγελέα, πριν από εσάς, πριν από το Δικαστήριό σας και έχει αποφασίσει ο Στάικος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και εσείς γράφατε.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Διάφορα.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Διάφορα; Διάφορα γράφω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και άλλοι από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ›.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ε, και; Διαφωνείτε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είμαστε σε ελεύθερο κράτος και γράφει ο καθένας ό,τι θέλει. Καλά κάνει και γράφει.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Επειδή αναφερθήκατε στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ› δεν σας θίγει αυτό που έγραψα. Αυτό αφορά τη νομοθετική όχι τη δικαστική εξουσία. Τι γελάτε; Αφορά αυτούς οι οποίοι φτιάχνουν ένα πλαίσιο το οποίο σας πιέζει τρομακτικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πιάνομαι εγώ εύκολα στα πλαίσια!
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θα το δούμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι θα δείτε; Εσείς είστε αποφασισμένος να μην δείτε τίποτα. Εφόσον έχετε βγάλει στο μυαλό σας ήδη την απόφαση όπως τη θέλετε?.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχω βγάλει απόφαση. Το αντίθετο κάνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δεν ξέρω ούτε καν ακόμη –που έχω κάνει ολόκληρη διαδικασία- αν δεν ακούσω και τον τελευταίο συνήγορο της Υπεράσπισης, πρώτα τον κ. Εισαγγελέα κλπ., δεν θα έχω μορφώσει τη γνώμη μου. Αλλά αφού τα ξανακοιτάξω πάλι σε μια διάρκεια, τότε θα πω. Ξέρετε τι δύσκολο πράγμα είναι για το Δικαστήριο;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το καταλαβαίνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς όμως βγάζετε την απόφαση και πριν από τη διαδικασία.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ποια απόφαση; Πως έκαναν όλοι αυτοί οι άνθρωποι την καμπάνια εναντίον αυτού του ανθρώπου με αυτό τον αισχρό τρόπο με ένα σωρό ψέματα; Δεν γίνεται. Είναι στημένοι αυτοί οι άνθρωποι. Ξέρετε γιατί;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τα βρούμε.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι να τα πούμε τώρα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Παρακαλώ δείτε αυτό το κείμενο.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μου κόβετε το τρίτο σημείο βέβαια!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν το είπατε το τρίτο;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι δεν τελείωσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το είπατε.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Δείτε σας παρακαλώ τα πέντε πρώτα φύλλα και το τελευταίο το έκτο, είναι το πειστήριο 277 Ι και ΙΑ. Σας θυμίζει κάτι ο γραφικός χαρακτήρας; Ταυτίζεται με τη γραφή του κ. Γιωτόπουλου;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μα 30 έτη μετά; Επιτέλους! Αν είχα μια κοπέλα εκείνη την εποχή και μου λέγατε σήμερα «αυτό είναι γράμμα της› δεν θα μπορούσα να σας πω ναι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είπατε προηγούμενα «Ας προσκομίσει η Εισαγγελία οποιοδήποτε στοιχείο του κ. Γιωτόπουλου πριν τη σύλληψή του και θα γυρίσετε πίσω να του πείτε ότι είναι ένοχος›. Το είπατε;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι. Ένα στοιχείο το οποίο είχε έρθει στις διωκτικές Αρχές πριν τη σύλληψη. Αυτό ήρθε μετά.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Με συνδέετε με το ερώτημά μου, αφήστε με να ολοκληρώσω. Ένα από τα στοιχεία που μπορεί να συναφθεί ως στοιχείο, μπορεί να είναι το δελτίο αστυνομικής ταυτότητας με ένα αποτύπωμα που υπάρχει πάνω. Είναι δεδομένο ότι είχε δελτίο ταυτότητας με στοιχεία Οικονόμου Μιχαήλ, ερωτήθηκε ο κ. Γιωτόπουλος από εμένα –και αν κάνω λάθος να με διαψεύσει- όταν τον ρώτησα εάν το υπάρχον αποτύπωμα με στοιχεία Οικονόμου Μιχαήλ ή όχι απάντησε «Θα σας απαντήσω όταν έρθει η απολογία μου›. Ήρθε την επόμενη μέρα ο κ. Γιαννακούρης ως μάρτυρας ο οποίος σε ερώτησή μου «Εάν το αποτύπωμα στο δελτίο ταυτότητας με στοιχεία Οικονόμου Μιχαήλ ταυτίζεται με το στοιχείο του κυρίου Γιωτόπουλο›, απαντά «όχι›.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τι μάρτυρας ήταν αυτός; Πραγματογνώμονας;
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Αστυνομικός.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αστυνομικός επιστήμονας; Δηλαδή τι είδους επιστήμονας;
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Η ερώτηση είναι η εξής: εφόσον δεν είχε το αποτύπωμά του πάνω στο δελτίο ταυτότητας θα μπορούσε από εκεί να συναχθεί ένα στοιχείο για να το έχει η οποιαδήποτε Αρχή στα χέρια της πριν τη σύλληψή του;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πρέπει να είχε άλλο στοιχείο αν δεν είχε αυτό.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Αφού δεν είχε ταυτότητα πως μπορούσε να συναχθεί;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αλλά τότε δεν βγάζουμε ότι είναι ο κύριος τάδε, δεν είναι ο κ. Μαργαρίτης. Επειδή δεν έχω την ταυτότητά του και επειδή την έχασε και δεν την έχει και δεν έχω το αποτύπωμά του είναι αυτός, επειδή θέλω εγώ πριν; Αυτό είναι σκευωρία ολοφάνερη! Δύο χρόνια ψήνεται αυτή η ιστορία από τους ξένους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τελειώσαμε το τρίτο σημείο;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι. Γιατί προσπαθώ να σας ικανοποιήσω όλους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να σας πούμε το εξής: να δείτε τις παραπομπές μας, ο συνάδελφος βέβαια το έθεσε υπόψη, είναι 22 στην προκήρυξη Βότση 7 φορές το «τέτοια›, «τέτοια›, στου Ταρασουλέα μία φορά, στου Φίλια η λέξη «διαρρύθμιση› είναι λάθος γραμμένο με ένα «Ρ›, Περατικός μια δυο φορές «τέτοια›, Μπακογιάννη επτά φορές «τέτοιος›, «τέτοιο›. Δεν είναι όλα, είναι μια επιλογή.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Θα δείτε ότι οι εγγραφές που έχω κάνει έχει τη λέξη «ευθήνες› που είναι με «η› στο βιβλίο ενώ η προκήρυξη το έχει σωστό και το παραλήψεις που το βιβλίο το έχει με «η› το πρωτότυπο της προκήρυξης το έχει με «ει›. Δεν είναι το σύνολο.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να κάνουμε μια διακοπή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η διαδικασία που έχει διακοπεί. Ελάτε κ. Αναγνωστόπουλε. Μπορούμε να συνεχίσουμε. Όμως συμπυκνωμένα. Μια συμπύκνωση του νοήματος για να μπορούμε κι εμείς να μας μείνει κάτι.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θέλετε να συμπυκνώσω; Να συμπυκνώσω. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα ασχοληθώ με λεπτομέρειες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, εγώ αυτό είπα βασικά.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ πιστεύω ότι το βασικό στοιχείο αυτής της δίκης κ. Πρόεδρε είναι ότι έχουμε μπει σε μια καινούρια ιστορική περίοδο. Κάποιος εχτές, μου φαίνεται ο κ. Ζουράρις, έριξε τον ίσκιο του Γκουαντανάμο μέσα στην αίθουσα. Δεν είναι ότι το είπε, είναι άλλη ιστορική περίοδος και μη μου πείτε ότι κάνω θεωρία. Περάσαμε από τη φάση της pax americana με το αντίπαλο δέος που είχε από το άλλο στρατόπεδο ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι να τα κάνουμε κύριε αυτά;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θα τα κάνουμε γιατί είναι σοβαρό για μένα. Σοβαρότατο είναι. Αν θέλετε να συμπυκνώσω, εγώ εκεί μπορώ να συμπυκνώσω. Μόνο εκεί μπορώ να συμπυκνώσω. Δηλαδή στην πραγματικότητα όταν εσείς περιγράψατε αυτή τη δημοκρατία κάποια άλλη στιγμή και είπατε η δημοκρατία μας τέλος πάντων η οποία δεν είναι και τελείως τέλεια, έχει και μερικά κουσουράκια ή μερικές ατέλειες, κάποια άλλη στιγμή σας άκουσα εδώ, δεν είναι καθόλου έτσι.
Θέλετε να σας το πω με ωμότητα για να το συγκρατήσετε; Είστε με ένα πτώμα στο στόμα και είμαστε όλοι. Αυτό το πτώμα είναι η δημοκρατία αυτή και θα σας εξηγήσω και γιατί στον τομέα τον δικό σας. Τελικά τι είναι ένας νόμος; Αν θέλετε να μεταχειριστώ το «Saint Juste›
είναι μια σχέση δικαιοσύνης. Αλλά τι πάει να πει σχέση; Σχέση σημαίνει ότι έχετε ένα νομικό οικοδόμημα.
Ποτέ κανείς δεν δίκασε με έναν νόμο και ποτέ κανένας κώδικας δεν είχε ένα νόμο μέσα. Είναι όλο το οικοδόμημα αυτό το νομικό, το οποίο έγινε πολλές φορές και δημιουργήθηκε με μεγάλους κοινωνικούς αγώνες. Έτσι δεν είναι; Συμφωνούμε μέχρι εδώ;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οι οποίοι συνεχίζονται.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Που στηρίζεται κ. Πρόεδρε αυτό το νομικό σας οικοδόμημα βάσει του οποίου εσείς δικάζετε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς που λέτε;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν στηρίζεται σε νόμους, στηρίζεται σε ορισμένες αρχές -όχι αξίες, αρχές- οι οποίες είναι θεμέλιο αυτού του οικοδομήματος. Αν καταργηθεί το θεμέλιο, δεν έχετε οικοδόμημα. Θα πέσει, θα καταργηθεί. Και ποια είναι η πρώτη από αυτές τις αρχές κ. Πρόεδρε; Η μη αναδρομική ισχύς του νόμου. Συμφωνείτε μαζί μου σίγουρα. Αυτό είναι θεμέλιο, δεν είναι ακρογωνιαίος λίθος, γιατί ένα παραλληλόγραμμο μπορεί να έχει 4 γωνίες. Είναι θεμέλιο. Το καταργούμε αυτό; Τελειώσαμε.
Όταν εγώ π.χ. πέρυσι τον Αύγουστο ακούω τον Υπουργό κ. Πετσάλνικο στο ραδιόφωνο στη ΝΕΤ και λέει ότι πρέπει να βρούμε έναν τρόπο γι’ αυτούς τους ανθρώπους, δηλαδή για τους τρομοκράτες όπως τους είπε, που να επαναφέρουμε την ποινή του θανάτου με αναδρομική ισχύ ?
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τι λέτε;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τι λέω; Το είπε. Και σκεφτόταν ο άνθρωπος πως θα το κάνει αυτό.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς αυτή τη στιγμή ή μάλλον όχι εσείς, το Δικαστήριο σας, η Ελληνική Πολιτεία, δεν εισάγει αμερικανικό δίκαιο από το παραθυράκι ούτε θα εξάγει αύριο κατηγορούμενος από το παραθυράκι. Γκρέμισε τον τοίχο που περιέχει το παραθυράκι. Διότι ο κατηγορούμενος ο οποίος χωρίς αναδρομική ισχύ της ποινής του θανάτου θα δικαστεί εδώ, θα εκτελεστεί εκεί με αναδρομική ισχύ. Δηλαδή δημιουργήσατε, η Πολιτεία, όχι εσείς, ενιαίο χώρο δικαιϊκό ανάμεσα στην Αμερική και στην Ελλάδα.
Και το δεύτερο θεμέλιο επιτέλους που καταργήσατε κ. Πρόεδρε -που κατάργησαν, να μην μπερδευόμαστε με αυτόν τον πληθυντικό- είναι η άλλη μεγάλη αρχή του δικαίου, το sine lege nulum criminae και nulla pena. Κι αυτό καταργήθηκε. Έπεσε το οικοδόμημα σας. Δεν υπάρχει θεμέλιο αν δεν υπάρχει αυτό, γιατί δικάζεται κάποιος στην Αμερική για κάτι που εδώ δεν τιμωρείται. Δηλαδή τι αφήσατε;
Καταργήσατε, όταν λέω καταργήσατε δεν λέω εσείς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι να με κάνεις εμένα;
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θα σας κάνω μετά. Χρειάζομαι αυτή την επικοινωνία. Αυτό είναι το βασικό θέμα για μένα. Δηλαδή πως δικάζετε εσείς χωρίς θεμέλιο;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε εκτός θέματος.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, δεν είμαι εκτός θέματος, είμαι εντός. Και μάλιστα κ. Πρόεδρε θα ήθελα να σας πω ότι δεν σας πάω και κόντρα αυτή τη στιγμή γιατί νομίζω ότι σ’ αυτή την περίπτωση εσείς ειδικά, το Δικαστήριο σας, μπορεί να επαναφέρει το θεμέλιο και να το στήσει. Το καταργημένο θεμέλιο μπορεί να το στήσει. Και βεβαίως θα έχετε μια τεράστια ιστορική ευθύνη κι ένα τεράστιο ιστορικό βάρος αν το κάνετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σίγουρα. Το καταλαβαίνω.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Νομίζω ότι εσείς τουλάχιστον όχι μόνο το αντιλαμβάνεστε ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα δυνατόν και πιθανόν διαφορετικά από σας, αλλά εισφέρετε κι εσείς και ακούμε με μεγάλη προσοχή.
Β. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θέλουν μεγάλη προσοχή, αλλά μπορείτε να το στήσετε πάλι το θεμέλιο μόνο αν -και βέβαια χρειάζεται τεράστιο θάρρος περισσότερο από τον Σαρτζετάκη, περισσότερο ακόμα και από τον Τερτσέτη- αν στείλετε την υπόθεση στο Μεικτό Ορκωτό. Γιατί τότε καταργείτε την αυτοκρατορία εσείς.
Και ξέρετε που την καταργείτε; Γιατί στο Μικτό Ορκωτό δεν υπάρχει έκδοση, δεν εκδίδεται ο άλλος, γιατί είναι πολιτικό. Έτσι καταργείτε την αυτοκρατορία ολόκληρη και μια απόφαση η οποία δεν σας μειώνει καθόλου, αντίθετα είσαστε μέσα στη συνείδηση του ελληνικού λαού, είσαστε αυτό που λέει ο Βερζές «ήρωας δικαστής›.