Είπατε από ό,τι κατάλαβα ότι για εκδοτικούς οίκους έκανε τις μεταφράσεις.
Β. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν είπα ότι έκανε σε εκδοτικούς οίκους τις μεταφράσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά;
Β. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κάποιος με ρώτησε για εργοδότες και είπα οι εργοδότες τους μεταφραστές τους επίσημους που κάνουν βιβλία που μεταφράζουν, ο εργοδότης πρέπει να είναι ο εκδοτικός οίκος. Ο κ. Γιωτόπουλος δεν κάνει τέτοιου είδους μεταφράσεις, από όσο ξέρω. Δεν ξέρω, μπορεί να έχει κάνει, αλλά από όσο ξέρω όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει, για να καταλάβω κι εγώ δηλαδή. Ευχαριστώ να πάτε στο καλό.
Β. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Πάντως εκείνο που ήθελα να τονίσω είναι ότι δεν μπορεί τέτοιο πράγμα να έχει κάνει ο κ. Γιωτόπουλος. Αυτό το αποκλείω εγώ προσωπικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πηγαίνετε στο καλό.
Να προσέλθει ο κ. Ζηρίνης. Είστε ο κ. Ζηρίνης Κωνσταντίνος του Γεωργίου, γεννηθείς στην Αθήνα, σκηνοθέτης – συγγραφέας και κατοικείτε στην Αθήνα.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ορκίζεστε ή διαβεβαιώνετε;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Διαβεβαιώνω στη συνείδησή μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήρθατε να καταθέσετε για τον κ. Γιωτόπουλο. Θα ήθελα να μου πείτε πως τον γνωρίσατε, πότε, πόσα χρόνια είστε μαζί του, τι συναναστροφές κάνατε και αν μπορείτε να μας πείτε κατά την αντίληψή σας αν ενέχεται σε τέτοιες πράξεις, αν αποκλείεται να ενέχεται και γιατί φυσικά. Αυτά είναι περίπου τα ερωτήματα που απασχολούν το Δικαστήριο.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Ξεκινώντας να σας πω ότι τον κ. Γιωτόπουλο εάν γυρίσω και τον κοιτάξω θα είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου. Δεν τον ξέρω. Τον είδα για πρώτη φορά από την τηλεόραση.
Βρισκόμουν σε μία αποστολή στους Παξούς. ¶κουγα από την τηλεόραση ότι συνελήφθη, ή περικυκλώθηκε ή συλλαμβάνεται δεν θυμάμαι, ο αρχηγός της 17Ν στους Λειψούς. Δεν κατάλαβα καλά, ήμουν στους Παξούς και άκουσα Λειψούς και αισθάνθηκα ότι η Αστυνομία ήταν γύρω από το ξενοδοχείο που έμενα. Έκανα μία σύγχυση ανάμεσα στους Παξούς και στους Λειψούς. Ήμουν στους Παξούς και άκουσα ότι συνελήφθη ο αρχηγός της 17Ν στους Λειψούς. Εγώ άκουσα Παξούς και κατατρομοκρατήθηκα. Είχα κάθε λόγο γιατί πριν από μερικές δεκαετίες....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή πότε περίπου;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Μπορεί 2,5 δεκαετίες, δεν θυμάμαι καλά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πότε;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Πότε συνελήφθην εγώ;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Το 1979, 1980. Το 1980 έγινε η δίκη μας, δεν θυμάμαι καλά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πριν από 22 χρόνια.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Περίπου. Παρά το νεαρό της ηλικίας μου δεν θυμάμαι καλά τις ημερομηνίες, τα ονόματα και μερικές λεπτομέρειες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πειράζει.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Είπα λοιπόν ότι για άλλη μια φορά θα με καθίσουν στο σκαμνί για αρχηγό της 17Ν αυτή την φορά και είχα κάθε λόγο και αυτό θέλω να σας εξηγήσω γιατί είχα κάθε λόγο να ανησυχώ. Είχα περάσει μία εμπειρία που μου άφησε ίχνη ανεξίτηλα μέχρι σήμερα και δεν ξέρω αν αυτά τα ίχνη θα επουλωθούν ποτέ. Μία εμπειρία που με έφερε μέσα από μία κατασκευή της Ασφάλειας με έφερε ως αρχηγός τρομοκρατικής Οργάνωσης.
Η αλήθεια είναι ότι ανήκα σε μία Οργάνωση Μαρξιστική-Λενινιστική, κάθε άλλο παρά τρομοκρατική. Ήμουν όργανό της καθοδηγητικό. Ήταν νόμιμη Οργάνωση και τότε η Αστυνομία ήθελε πάλι κατ’ εντολή των Αμερικάνων κυρίως, ήθελε μια 17Ν στο σκαμνί ανεξάρτητα αν αυτοί που καθόντουσαν στο σκαμνί ήταν ή δεν ήταν η 17Ν.
Έτσι λοιπόν εγώ και πολλοί σύντροφοί μου αλλά και άτομα που δεν ήταν σύντροφοί μου, ήταν τυχαία στο περιβάλλον μου περάσαμε από τα γραφεία της Ασφάλειας πολλές μέρες χωρίς επαφή με δικηγόρους κατά παράβαση της δικονομίας αν δεν κάνω λάθος και μέσα σε αυτές τις ημέρες παρόλο που δεν έπεσε ούτε ένα χαστούκι, ούτε ένα βασανιστήριο, ούτε τροχός, ούτε βούρδουλας, μόνο με την τεχνική των ερωτήσεων και των ψυχολογικών πιέσεων και των κατασκευών έστησαν ένα οικοδόμημα κάποιας τρομοκρατικής Οργάνωσης, δηλαδή της Οργάνωσης στην οποία ήμασταν και ήταν καθ’ όλα νόμιμη και μας έστειλαν στο Δικαστήριο με αυτή την κατηγορία. Δεν θέλω να μακρηγορήσω γιατί δεν θυμάμαι και πολύ. Προσωπικά ως «αρχηγός› άρπαξα 8 χρόνια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: 8 χρόνια;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: 8 χρόνια φυλακή ως «αρχηγός› τρομοκρατικής Οργάνωσης. Υπαρχηγός ήταν η τότε συντρόφισσά μου και σήμερα γυναίκα μου η Ισαβέλλα Μπερτράντ. Μοιράστηκαν διάφορα χρόνια σαν στραγάλια σε κόσμο και κοσμάκη εκ των οποίων μερικοί δεν είχαν και καμία σχέση μαζί μου πέρα από προσωπική.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, μας τα είπε.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Είμαστε 1,5 χρόνο εδώ απέναντι στον Κορυδαλλό. Έκανα ένα πολύ μεγάλο σχόλιο ζωής μέσα στον Κορυδαλλό. Θα ήθελα αν μου δινόταν η ευκαιρία να σας πω κατά πόσο σωφρονίζει η φυλακή ή δεν σωφρονίζει. Η φυλακή δεν σωφρονίζει. Όσους γνώρισα ποινικούς βεβαίως, γιατί πολιτικοί είναι άλλο πράγμα, όσους γνώρισα στην φυλακή το μόνο πράγμα που τους ενδιέφερε είναι πώς θα βγουν να το ξανακάνουν καλύτερα. Ουδέποτε και κανέναν γνώρισα στην φυλακή να έχει σωφρονιστεί και να γυρίσει πίσω σαν ένας πολίτης, μιλάω για ποινικούς πάντα.
Έτσι είχα και την εμπειρία της φυλακής. Δεν εξέτισα τα 8 χρόνια. Βγήκαμε με κάποια αναίρεση. Ξαναδικαστήκαμε με άλλο νόμο πλέον γιατί είχε πέσει και αθωωθήκαμε. Πρέπει να σας πω ότι εγώ και άλλοι φαντάζομαι αυτή την ποινή την εκτίω ακόμα και την εκτίω ακόμα με αυτά τα τραύματα που μου έχει αφήσει μία άδικη κατηγορία, μια άδικη φυλάκιση και την έχω εκτίσει στην ζωή μου ολόκληρη.
Κουράστηκα πάρα πολύ να επιβιώσω. Ένα μέρος της κοινωνίας δεν μας συγχωρούσε έστω και το ότι ανήκαμε σε μια Οργάνωση κατά την γνώμη μας επαναστατική. Δεν μας συγχωρούσε παρά το γεγονός ότι είχαμε αθωωθεί και πολλοί από εμάς δυσκολεύτηκαν πάρα πολύ να δουλέψουν και πάρα πολλοί από εμάς δυσκολεύτηκαν πάρα πολύ να ξαναρχίσουν την ζωή τους. Νομίζω αρκετοί από μας δυσκολεύτηκαν να σταθούν στα πόδια τους ψυχολογικά.
Αυτό σας λέω για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι με πιάνουν τα γέλια όταν ακούω ότι οι Αμερικάνοι δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που γίνονται αυτή την στιγμή στην χώρα μας. Το δεύτερο είναι ότι η Ασφάλειά μας είναι αθώες περιστερές και δεν κάνουν κατασκευές. Εγώ αυτή την κατασκευή την έζησα στιγμή προς στιγμή.
Είχα συνηγόρους διαπρεπείς νομικούς, σπουδαία ονόματα τους οποίους δεν ήξερα, δεν πλήρωσα. Ήρθαν και μας βρήκαν και μας υπερασπίστηκαν για έναν και μόνο λόγο, γιατί καταλάβαιναν τί πολιτικό παιχνίδι παίζεται. Δεν θέλω να σας κουράσω παραπάνω εκτός αν θέλετε εσείς να σας πω γύρω από αυτήν την εμπειρία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι χρήσιμα, μας χρειάζονται.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Εγώ είμαι εδώ γιατί από την στιγμή που άρχισαν να περιγράφουν – θα μου επιτρέψετε την έκφραση – οι τηλεχαφιέδες οι οποίοι είχαν συνταχθεί στην πολιτική της Ασφάλειας και στην πολιτική των Διωκτικών Αρχών και πίσω από αυτούς στην πολιτική των Αμερικάνων, οι τηλεχαφιέδες ήταν ενορχηστρωμένα, είχαν προϊδεάσει την ελληνική κοινή γνώμη για το τί θα συμβεί. Αυτό δεν το έκαναν από κεφαλιού τους. Ήταν σε στενή συνεργασία με τις Διωκτικές Αρχές. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.
Έτσι λοιπόν είδα να διαγράφεται το πορτρέτο ενός αρχηγού που αργότερα είχε και όνομα και λεγόταν Γιωτόπουλος. Εγώ θα σας πω δύο πράγματα. Τον άνθρωπο δεν τον ξέρω. Επειδή έχω μία πείρα και μάλιστα τραυματική πείρα γύρω από Οργανώσεις που ζουν σε συνθήκες παρανομίας γιατί στα χρόνια της δικτατορίας δεν είμαστε νόμιμοι, είμαστε παράνομοι ή σε συνθήκες ημι-παρανομίας εγώ θα σας πω ότι είναι αστείο, μα πολύ αστείο για έναν άνθρωπο με την δικιά μου πείρα, ένας όχι αρχηγός, απλώς και μέλος Οργάνωσης που θέλει να ζει μέσα στην παρανομία είναι αδιανόητο να έχει στις αποσκευές του δύο επίθετα είτε είναι αληθινά, είτε είναι ψεύτικα, είτε είναι παρατσούκλια. Δεν υπάρχει περίπτωση.
Δηλαδή μπορούμε να μιλάμε 8 ώρες, στο τέλος δεν θα κουραστώ μέχρι να σας πείσω ότι είναι αδιανόητο ένα τέτοιο άτομο να είναι αρχηγός τρομοκρατικής παράνομης Οργάνωσης και να ζει με δύο επίθετα τόσα χρόνια. Ένα που ήθελα να πω για τον κ. Γιωτόπουλο είναι αυτό. Το δεύτερο είναι ότι, εγώ ενοχλούμε πάρα πολύ με την έννοια «αρχηγός›. Υπάρχει αρχηγός ληστο-συμμορίας, υπάρχει αρχηγός κατσαπλιάδων, υπάρχει αρχηγός ποδοσφαιρικής ομάδας, υπάρχει αρχηγός αστικού Κόμματος αλλά αρχηγός Οργάνωσης ή Κόμματος που θέλει ή είναι Κομμουνιστική δεν υπάρχει.
Δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρχει μία Οργάνωση η οποία να θέλει να είναι σοσιαλιστική ή κομμουνιστική ή και τα δύο ή ότι θέλετε και να έχει αρχηγό. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Αυτές οι Οργανώσεις έχουν ένα όργανο το οποίο έχει ένα κάποιο καθοδηγητικό χαρακτήρα, εκλεγμένο κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, εκλεγμένο άμεσα μετακλητό αλλά αρχηγό δεν έχουν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Συλλογικό όργανο.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Είναι συλλογικό όργανο. Δεν υπάρχει ένα άτομο που να καθοδηγεί, είναι αδιανόητο. Επομένως για μένα είναι αστείο τουλάχιστον να ακούω ότι ο οποιοσδήποτε από τους κατηγορούμενους ήταν αρχηγός. Επίσης θέλω να πω κάτι που με ενοχλεί. Δεν ξέρω πώς δομείται δικονομικά η έννοια της ηθικής αυτουργίας.
Δηλαδή ένας πιτσιρικάς πάει και κλέβει και εγώ είμαι ο μέντοράς του για χίλια δυο άλλα πράγματα. Από πού και ως πού εγώ είμαι ο ηθικός αυτουργός; Θέλετε κάτι, αυτό να το δεχθώ ότι πιθανόν να το έχω κάνει. Σε μία τέτοια Οργάνωση και θα σας πω σε λίγο εάν δεν το ξεχάσω πώς μπορεί μια άκρως συνωμοτική Οργάνωση της οποίας τα μέλη δεν γνωρίζονται μεταξύ τους παρά 2 ή 3 και τις περισσότερες φορές με ψευδώνυμα, όχι με ψευδώνυμα, με μικρό-νυμα Γιάννης, Κώστας, Θανάσης. Πώς είναι δυνατόν να λειτουργούν με άκρως δημοκρατικές λειτουργίες; Δηλαδή η δημοκρατία δεν προϋποθέτει μία αίθουσα γεμάτη κόσμο που ο καθένας σηκώνει το χέρι και λέει την γνώμη του μόνο. Δημοκρατική λειτουργία εννοώ.
Η δημοκρατική λειτουργία μπορεί να λειτουργήσει και οριζόντια και κάθετα μέσα σε μία άκρως συνωμοτική Οργάνωση άνετα χωρίς να συναντιούνται οι άνθρωποι. Είναι δυνατόν. Δεν θέλω να σας κάνω μαθήματα συνωμοτικότητας. Στο κάτω-κάτω δεν θα σας χρειαστεί ποτέ ελπίζω, ούτε κι εμένα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ξέρει κανένας.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Εγώ πάντως φυλάω τα ρούχα μου πάντα. Δεν έχω συνέρθει. Έτσι λοιπόν για μένα και η έννοια του αρχηγού είναι αδιανόητη. Από κει και πέρα δεν ξέρω τί βαρύνει και τί δεν βαρύνει τον κ. Γιωτόπουλο. Έχω να σας πω ένα πράγμα. Είναι σκηνοθέτης, είναι συγγραφέας, είμαι μέσα στην ζωή. Την ψάχνω την ζωή ας μην έχω καλή μνήμη αλλά νομίζω ότι οι περισσότεροι από μας ξέρουμε ότι και τα δακτυλικά αποτυπώματα κατασκευάζονται κ.κ. Δικαστές. Και τα δακτυλικά αποτυπώματα κατασκευάζονται. Μας το έχουν μάθει οι Αμερικάνοι αυτό το πράγμα. Κατασκευάζονται.
Εάν εδώ κατασκευάστηκαν ή δεν κατασκευάστηκαν εγώ δεν μπορώ να το βεβαιώσω. Εγώ μπορώ να πω ότι είναι εφικτό με την σύγχρονη τεχνολογία. Όσο δε για τον γραφικό χαρακτήρα συγγνώμη, κι εμένα μου έχουν παρουσιάσει κείμενα στην Ασφάλεια που τα έγραψα εγώ και δεν τα είχα γράψει εγώ. Δεν ξέρω πώς έγινε. Δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν, δεν τα είχα γράψει εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας έφεραν και 7 γραφολογικές εξετάσεις που να λένε ότι είναι δικά σας;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Πιθανόν να μου έφεραν και 8 κ. Πρόεδρε, πραγματικά δεν θυμάμαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας έφεραν ή όχι;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Πιθανόν να μου έφεραν και 8. Ένας οποιοσδήποτε από τους συνηγόρους μου αν ήταν εδώ αυτή την στιγμή θα θυμόταν καλύτερα από μένα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιος συνάδελφος; Ο κ. Φυτράκης;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Και ο κ. Φυτράκης. Δεν ήταν προσωπικά για μένα, ήταν ο κ. Μαγκάκης, ο κ. Οικονομίδης. Νομίζω ότι είναι εδώ ο κ. Οικονομίδης. Ήταν πολύ διαπρεπείς επιστήμονες. Νομίζω ότι όλα αυτά είναι δυνατόν να κατασκευαστούν.
Θέλω να πω κάτι άλλο, κάτι το οποίο εμένα με ενοχλεί σαν πολιτικοποιημένο άτομο παρόλο που είμαι παροπλισμένος πλέον πολιτικά δυστυχώς, όχι πολιτικά, στην ενεργό πολιτική εννοώ είμαι παροπλισμένος. Πολιτική κάνω με άλλο τρόπο, στις διαπροσωπικές μου σχέσεις.
Ένα άλλο που με έχει ενοχλήσει πάρα πολύ σε αυτή την ιστορία είναι για τον κ. Γιάννη Σερίφη. Εγώ αρχικά δήλωσα ότι θέλω να είμαι μάρτυρας υπεράσπισης του κ. Γιάννη Σερίφη. Επειδή εδώ έπρεπε να δηλώσω ένα όνομα υποχρεώθηκα να πω μόνο του Γιωτόπουλου, αλλά αν δεν με διακόψετε θα πω για τον κ. Γιάννη Σερίφη 2-3 πράγματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήδη μας τα έχουν πει.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Εγώ θα σας τα πω γιατί έχω ανάγκη να σας τα πω κ. Πρόεδρε. Εγώ θέλω να κοιμάμαι τα βράδια ήσυχος με την συνείδησή μου και ίσως είναι η συνείδησή μου που με έφερε εδώ πέρα και τίποτε άλλο. Τον κ. Γιάννη Σερίφη τον ξέρω πολλά χρόνια. Πρέπει να σας πω ένα πράγμα, ότι εμείς οι ενεργητικοί Αριστεροί, εμείς οι οποίοι οραματιστήκαμε μία αλλαγή στην κοινωνία η οποία είτε το θέλουμε, είτε δεν το θέλουμε ενδεχομένως θα λάβει και βίαιες μορφές για την αλλαγή της, την στιγμή της αλλαγής της αυτό δεν το καθορίζουμε εμείς, το καθορίζει και ο αντίπαλος.
Εμείς η κακή Αριστερά, η όχι καθωσπρέπει, η έξω Αριστερά, η εξωκοινοβουλευτική αν θέλετε, όχι γιατί θέλουμε να είμαστε εξωκοινοβουλευτική αλλά γιατί δεν μπορούμε να είμαστε κοινοβουλευτική....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είστε λίγοι.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Είμαστε λίγοι αλλά είμαστε και πάρα πολλοί. Σας φαίνεται σχήμα οξύμωρο. Είμαστε πάρα πολλοί. Στέλνουμε μηνύματα παντού και γίνονται δεκτά και αποδεκτά μερικά από αυτά. Εμείς η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας όταν επιλέγουμε έναν ιδεολογικό προσανατολισμό.
Έτσι λοιπόν όταν ένας αποφασίσει από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά ότι η σωστή μορφή πάλης και αγώνα είναι ο συνδικαλιστικός αγώνας δεν του αλλάζεις το κεφάλι με τίποτα. Όταν εγώ γνώρισα στον κ. Σερίφη και τον συμπάθησα και πιστεύω ότι με συμπάθησε και αυτός – γι αυτό και χαιρετιόμαστε ακόμα – ήταν κολλημένος στην δικιά του αντίληψη περί μορφής αγώνα κι εγώ κολλημένος στην δικιά μου.
Δεν υπήρχε περίπτωση να τα βρούμε. Υπήρχε μία άλλη περίπτωση, να σφίγγουμε τα χέρια, να νοιώθουμε σύντροφοι και να συμπορευόμαστε στους μεγάλους αγώνες. Δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο περίπτωση ο κ. Γιάννης Σερίφης να ήταν συγχρόνως και από εδώ και από εκεί. Δεν μπορούσε χρονικά. Δεν μπορούσε πρακτικά. Ένας άνθρωπος ο οποίος ξημεροβραδιάζεται .....
...........: Μας τα είπαν και άλλοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έγινε κατανοητό.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Κύριε Δικαστά, εγώ δεν σας τα είπα και γι αυτό είμαι εδώ για να σας τα πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το επιχείρημα είναι κατανοητό.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Ενδεχομένως σας τα έχουν πει όλα. Τότε τί να κάνω; Εγώ δεν ξέρω τί σας έχουν πει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς θα τα πείτε. Το ότι μας τα έχουν πει άλλοι σημαίνει ότι μπορεί να είμαστε απλώς λίγο πιο σύντομοι.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Μπορεί και να έχετε κουραστεί, μπορεί και να τα έχετε εμπεδώσει, μπορεί και να σας έχουν πείσει. Θα χαρώ πάρα πολύ να σας έχουν πείσει αλλά οφείλω να τα πω κι εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο Δικαστής δεν μπορεί να ξέρει αν πείθεται ή δεν πείθεται αν δεν τελειώσει η διαδικασία, αν δεν ακούσουμε και συνηγόρους, Εισαγγελείς κλπ. Εγώ απλώς ακούω. Καθώς ακούω κρίνω υμάς. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο. Δεν ήταν όμως παρατήρηση.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Χαίρομαι. Και παρατήρηση να είναι την δέχομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή αυτά που λέτε τα έχουν πει πράγματι και άλλοι, σαν επιβεβαίωση ήταν. Ότι δεν τα λέτε ο πρώτος και μας εκπλήττετε. Αυτό λέμε.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Είμαι σίγουρος ότι δεν είμαι ο πρώτος που σας τα λέω και είμαι σίγουρος ότι πριν έρθουν εδώ πέρα και παρελάσουν τόσοι μάρτυρες υπεράσπισης είναι πράγματα που τα ξέρετε και εσείς, όμως είναι και πράγματα που πρέπει να λέγονται γιατί δικάζονται κάποιοι άνθρωποι εκ των οποίων ενδεχομένως ή μερικοί δεν έχουμε και καμία σχέση με την κατηγορία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Ο Σερίφης αποκλείεται να ανήκε σε άλλης μορφής Οργάνωσης εκτός από το μαζικό Κίνημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το Εργατικό Κίνημα. Αυτά είναι κατά βάση αυτά τα οποία θέλετε να μας πείτε για τους δύο κατηγορουμένους κι αν θέλουν να υποβληθούν ερωτήσεις.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Καταδικαστήκατε.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Καταδικάστηκα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έχει λήξει το θέμα αυτό. Τότε σας απέδωσαν συγκεκριμένες πράξεις;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Σύσταση και συμμορία επί σκοπόν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ανθρωποκτονίες;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Ακούστε, στο Δικαστήριο πήγα για σύσταση και συμμορία επί σκοπόν. Κατά την διάρκεια της προανάκρισης και της ανάκρισης μου αποδίδονταν. Προσπαθούσαν να με μπλέξουν σε ανθρωποκτονίες.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σας κατηγόρησαν όμως;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Στο Δικαστήριο όταν φτάσαμε όχι αλλά προσπάθησαν να μας εμπλέξουν. Ακόμα και τον Γουέλς και δεν ξέρω ποιους άλλους ήθελαν να τους φορτώσουν σε μας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εδώ όμως στον κ. Γιωτόπουλο αποδίδουν συγκεκριμένες δολοφονίες 23 ατόμων.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Μπορώ να σας απαντήσω; Κατάλαβα την ερώτηση.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ένα λεπτό. Τους αποδίδουν......
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αποδίδουν στον κ. Γιωτόπουλο 23 δολοφονίες; Αυτό θα καταλάβει ο μάρτυρας με αυτό που λέτε;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Εγώ κατάλαβα, μπορώ να απαντήσω;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αυτό που θέλει να πει είναι ότι υποκίνησε άλλους να κάνουν δολοφονίες.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το έγκλημα τελείται είτε από έναν, είτε από πολλούς. Όταν πολλοί το τελούν, το τελούν πολλοί. Τώρα το ποια μορφή συμμετοχής έχει ο καθένας αυτό είναι άλλο θέμα. Απαντώ στον κ. συνήγορο.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Έναν άνθρωπο δεν τον σκοτώνουν πολλοί μαζί.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Στον μάρτυρα δεν μπορεί να τεθεί έτσι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εδώ 23 δολοφονίες, 23 άνθρωποι είναι στο χώμα.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Εγώ θα έλεγα εκτελέσεις κ. Εισαγγελέα. Θα μου επιτρέψετε, την θεωρώ αντιαισθητική την λέξη «δολοφονίες›. Εγώ όμως θα απαντήσω για εκτελέσεις, όχι για δολοφονίες.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Επίσης επιχείρησαν να δολοφονήσουν γύρω στους 50. Εδώ πέρα είναι ο κ. Παπαδημητρίου Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας τότε, ο κ. Πέτσος Βουλευτής τότε του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή τα λέω αυτά για να ξεχωρίσω την θέση την δική σας με αυτή την σημερινή.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Η ερώτησή σας ποια είναι;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό σας ρωτάω κι εγώ τώρα. Γι αυτές τις δολοφονίες πιστεύετε ότι άδικα αποδίδονται αυτές στον κ. Γιωτόπουλο και στους λοιπούς;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Η προσωπική μου πείρα λέει ότι είναι κατασκευή και αποδίδονται άδικα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εσφαλμένες, μάλιστα. Είπατε για το ψεύτικο επίθετο, το ονοματεπώνυμο το ψεύτικο.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Δεν ξέρω, δεν έκανα καν τον κόπο να μάθω ποιο είναι αληθινό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εσείς είχατε ποτέ ψεύτικο ονοματεπώνυμο;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Μια φορά πήγα σε κάποια δημόσια υπηρεσία και ζήτησα το όνομά μου Ζηρίνης με «Η› να μου το κάνουν Ζυρίνης και «Υ› και με ρώτησαν γιατί. Δεν είπα την αλήθεια αλλά επειδή μου αρέσει το «Υ›, έχει μια φιλικότητα. Υπάρχουν θέλω να σας πω πάρα πολλοί λόγοι που ένας άνθρωπος μπορεί να έχει 8 ονόματα ή να τα αλλάζει κάθε τόσο. Εάν είχατε εδώ πέρα έναν ψυχολόγο, έναν επιστήμονα του ψυχισμού του ανθρώπου θα σας έλεγε άπειρες περιπτώσεις όπου ένας....
Εγώ θα σας έλεγα ότι ο κ. Γιωτόπουλος για μένα βαρύνεται για ένα πράγμα. Γιατί τα κρατούσε τα δύο ονόματα. Κάποτε θα τον έμπλεκαν αφού το ένα υποτίθεται....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο κ. Γιωτόπουλος μόνο ένα ψεύτικο όνομα είχε, Μιχάλης Οικονόμου.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Θα μπορούσε να είχε άλλα 5.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Θα δούμε πού βρίσκεται.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Εγώ κάθε ερωτική μου σχέση που έφτιαχνα μου απέδιδαν και άλλο επίθετο, χαϊδευτικό, τί θα πει αυτό; Κάτι είπατε το οποίο δεν είχε μορφή ερώτησης αλλά όμως θέλω να απαντήσω. Εδώ δεν νομίζω ότι δολοφονούσαν ανθρώπους. Εγώ νομίζω ότι πάντα κατά την γνώμη τους εκτελούσαν άτομα που συμβόλιζαν κάτι. Δεν έβλεπαν τον άνθρωπο Πέτσο, δεν έβλεπαν τον άνθρωπο – δεν θυμάμαι να πω ονόματα – αλλά έβλεπαν έναν στόχο που συμβόλιζε κάτι μέσα στην κοινωνία. Καλώς ή κακώς δεν το κρίνω και δεν είμαι εδώ για να το κρίνω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είστε υπέρ της θανατικής ποινής;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Εγώ είμαι κατά της θανατικής ποινής.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τότε γιατί το λέτε αυτό το πράγμα;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Γιατί σας είπα ότι είμαι υπέρ των εκτελέσεων;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Ακούσατε να λέω κάτι τέτοιο;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό μας είπατε κύριε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπε ότι δεν είναι υπέρ των εκτελέσεων.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Με συγχωρείτε κ. Πρόεδρε.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Είπα εγώ ότι είμαι υπέρ των εκτελέσεων;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συγγνώμη, αν κατάλαβα καλά κατά την αντίληψή τους εκείνοι δεν δολοφονούσαν, εκτελούσαν. Εγώ δεν είπα ότι έκαναν καλά.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Εκτιμώ ότι κατά την εκτίμησή του.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ρωτώ, είστε υπέρ των εκτελέσεων;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Θα σας απαντήσω όπως θέλω εγώ. Όταν ο Καραϊσκάκης έσφαζε με την χαντζάρα δεν μπορείτε να μου πείτε εσείς ότι είσαστε εναντίον της πράξης του. Θα σας απαντήσω ότι η ανθρώπινη ζωή δεν είναι απόλυτη αξία κύριε. Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι απόλυτη αξία, είναι σχετική. Όταν κάποιος κρατάει ένα πιστόλι στο κεφάλι του γιου μου και τυχαίνει να έχω ένα τόξο θα του το ρίξω στο δόξα πατρί. Την άλλη μέρα όμως δεν μπορώ να πατήσω ένα γατί κύριε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σε μια δημοκρατία κύριε είναι δυνατόν να ισχύουν αυτά; Μήπως είστε εκτός πραγματικότητας;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Εγώ νομίζω ότι είμαι μέσα στην πραγματικότητα. Είμαι 60 χρονών. Ξεκίνησα από ένα μηχανουργείο και έχω φάει την ζωή με το κουτάλι. Δεν δέχομαι να μου λένε ότι είμαι εκτός ζωής.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μπορείτε να πετύχετε τον διάλογο όταν η δημοκρατία σας το δίνει αυτό το δικαίωμα....
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Μην μου ζητάτε να κρίνω την πρακτική της 17Ν, δεν θα το κάνω.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Ζηρίνη, είπατε ότι οι κατηγορίες που σας αποδόθηκαν αφορούσαν την συμμετοχή.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Αρχικά μας ανέκριναν.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Σύμφωνοι, δεν λέω ....
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Ξεκίνησε η ανάκριση.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Για τί πράγμα κατηγορηθήκατε;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Προσπαθούσαν σε μας να βρουν την 17Ν. Πίστευαν ότι είχαν πιάσει την 17Ν. Ο κ. Πέτσος θα το θυμάται γιατί νομίζω ήταν και Υπουργός τότε. Με συγχωρείτε, αργότερα έγινε αυτό.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πάντως η κατηγορία που σας αποδόθηκε αφορούσε την συμμετοχή στην Οργάνωση αυτή. Στην περίπτωση που δικάζουμε τώρα εδώ έχουμε δεδομένο ότι υπήρξαν ανθρωποκτονίες, τα θύματα είναι γνωστά και έχουμε επίσης δεδομένο ότι αυτές τις ανθρωποκτονίες τις έκανε η Οργάνωση που λέγεται 17Ν.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Μα και τον καιρό που συλλάβανε εμένα υπήρχαν ανθρωποκτονίες, κάποιοι Γουέλς, δεν θυμάμαι πώς τους λένε, κάποιοι πράκτορες υπήρχαν.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν ήταν κάποιοι πράκτορες Γουέλς.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Δεν τους θυμάμαι.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μου κάνει εντύπωση που δεν θυμάστε τα θύματα.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Δεν θυμάμαι γιατί έχω άλλα ενδιαφέροντα.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν θυμάστε τα θύματα, προφανώς για σας αφού ήταν συμβολικές εκτελέσεις δεν έχει και τόση αξία να θυμόμαστε ονόματα.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Για μένα δεν ήταν συμβολικές οι εκτελέσεις. Είπα για κείνους ήταν συμβολικές εκτελέσεις.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Για σας τί ήταν κύριε; Είπατε προηγουμένως, άκουσα να λέτε ότι η δολοφονία είναι αντιαισθητική λέξη, καλύτερα να λέμε «εκτελέσεις›. Γιατί;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Εξαρτάται. ¶λλοτε είναι εκτέλεση, άλλοτε δολοφονία.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτές εδώ δεν ήταν δολοφονίες;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Όταν γίνεται μία σύγκρουση, ένας απελευθερωτικός πόλεμος κύριε .....
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Είχαμε εδώ;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Και παλεύεις για την πατρίδα σου και σημαδεύεις τον εχθρό της δεν δολοφονείς. Υπερασπίζεις την πατρίδα σου. Δεν είναι ούτε εκτέλεση αυτό.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό δεν λέγεται και στο νόμο «δολοφονία›.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Δεν ξέρω τί λέγεται στο νόμο. Εγώ σας λέω ότι δεν δέχομαι τον όρο «δολοφονίες› στην προκειμένη περίπτωση.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Γιατί; Αυτό είναι το ερώτημά μου.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Γιατί είναι μία Οργάνωση που θέλει να πιστεύει και μπορεί και να έχει δίκιο, μπορεί και όχι, θέλει να πιστεύει ότι είναι επαναστατική. Πιστεύει ότι θέλει με αυτή την πρακτική να σηκώσει τα αισθήματα του κόσμου να δραστηριοποιηθούν και θεωρεί ότι με αυτή την πρακτική θα το πετύχει. Μην ρωτάτε εμένα αν συμφωνώ ή όχι. Δεν θα σας απαντήσω. Σας λέω ότι μέσα στον ψυχισμό τους δεν δολοφονούν ανθρώπους. Εκτελούν στόχους. Σας λέω, ότι μέσα στον ψυχισμό τους δεν δολοφονούν ανθρώπους. Εκτελούν στόχους μέσα στη δική τους αντίληψη
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αλλά εδώ κρίνονται με βάση ένα σύστημα το οποίο εμείς ως οργανωμένη κοινωνία έχουμε. Προ καιρού, ένα-δύο χρόνια, δικάστηκε κάποιος ο οποίος εκτελούσε, έτσι έλεγε ο ίδιος, μετανάστες, γιατί πίστευε ότι αυτοί είναι το πρόβλημα της Ελλάδας. Γιατί δεν πήγατε κι εκεί μάρτυρας υπερασπίσεως να πείτε ότι στο μυαλό αυτού του ανθρώπου ο οποίος έκανε έναν αγώνα γιατί πίστευε ότι η πηγή του κακού είναι οι μετανάστες στην Ελλάδα, αυτό δεν ήταν δολοφονία; Εάν μετρά αυτό που έχει στο κεφάλι του ο όποιος κάνει μια τέτοια πράξη....
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Δεν θα πήγαινα για υπεράσπιση στον Πάσσαρη ή σε κάτι τέτοιο, δεν υπήρχε περίπτωση. Εγώ πιστεύω ότι η 17Ν είναι παιδί της Αριστεράς.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Και αυτό την κάνει πιο συμπαθητική. Είναι κακό παιδί, αλλά είναι της Αριστεράς, είναι δικό μας...
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Είναι μια πολιτική Οργάνωση, έχω διαβάσει τα πρώτα της κείμενα -γιατί μετά δεν είχα και χρόνο και διάθεση να τα διαβάζω όλα- τα οποία τα θεωρώ άψογα, άσχετα αν εγώ δεν θα συμφωνούσα με αυτή την πρακτική. Είναι παιδί της Αριστεράς. Δεν σχολιάζω το αν έκαναν καλά ή δεν έκαναν καλά, θα το κρίνετε εσείς. Εγώ σχολιάζω δύο πράγματα: Πρώτον, ότι είναι μια πολιτική Οργάνωση, δεύτερον ότι είναι ψευδέστατο ότι στη χώρα μας δεν γίνονται κατασκευές.
Γίνονται κατασκευές και μάλιστα πρέπει να επισημάνω το εξής: Δυο-τρία χρόνια πριν, βλέπω τον κ. Χρυσοχοϊδη να μπαινοβγαίνει στα κτίρια των αμερικάνικων υπηρεσιών και βγαίνει από τις τηλεοράσεις ότι παίρνει εντολές και αισθάνομαι ότι η χώρα μας αυτή τη στιγμή εκτελεί εντολές των Αμερικάνων.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι γεγονός ότι ανά τον κόσμο, σε διάφορες ιστορικές περιόδους, έχει αποκαλυφθεί ότι υπήρξαν από πλευράς διωκτικών αρχών υποθέσεις οι οποίες διαμορφώθηκαν με τρόπο που δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα και αυτό ισχυριστήκατε κι εσείς για τη δική σας υπόθεση.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Δεν το ισχυρίστηκα απλώς, αποδείχθηκε.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Σας αθώωσε ένα δικαστήριο.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Και δε μας ζήτησαν και συγνώμη, είναι πολύ σημαντικό. Η πολιτεία δε σου ζητά συγνώμη, σε ταλαιπωρεί, σου ρίχνει χρόνια άδικα, σε αθωώνει συγνώμη κανένας.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι το εξής: Η δική σας εμπειρία είναι αυτή που είναι. Από πού εσείς συμπεραίνετε ότι στην υπόθεση στην οποία εδώ δικάζουμε, πρόκειται περί κατασκευής, με δεδομένο μάλιστα ότι έχουμε συγκεκριμένα στοιχεία, έχουμε κατηγορουμένους, έχουμε μάρτυρες οι οποίοι επιβεβαιώνουν, δεν είναι κάτι το οποίο ήρθε από τον ουρανό, τα θύματα υπάρχουν και τα στοιχεία υπάρχουν.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Εγώ δεν είπα ότι είναι κατασκευή αυτή.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ως προς τον Γιωτόπουλο το λέτε.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Ειδικά για τον Γιωτόπουλο το πιστεύω. Δεν είπα ότι είναι κατασκευή. Είπα ότι είναι δυνατό να είναι κατασκευή και ότι είναι λάθος να λέμε ότι δεν κατασκευάζονται αυτά τα πράγματα. Εμένα μου βρωμάει ως κατασκευή χωρίς να μπορώ να το αποδείξω, για ορισμένους λόγους, παράδειγμα ο Γιωτόπουλος, παράδειγμα ο Σερίφης. Μπορεί να είναι κατασκευή εν πολλοίς, εν ολίγοις, εν όλω ή και καθόλου.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: ¶ρα αναφέρεστε στο ενδεχόμενο....
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Στο πιθανό.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Τί είναι αυτό που σας κάνει να το θεωρείτε πιθανό δεν κατάλαβα.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Το ένστικτό μου, το πολιτικό μου κριτήριο. Ζω σ’ αυτή τη χώρα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε μάρτυς, επειδή είπατε το εξής σχετικά με τα αποτυπώματα του κ. Γιωτόπουλου στη γιάφκα και σε άλλα έγγραφα όπως είναι η προκήρυξη της 17Ν και επίσης και η γραφή του στην προκήρυξη της 17Ν, σας ερωτώ: Εφόσον όπως λέει δεν είναι δικά του, γιατί δεν προσπάθησε, όπως του δίνει το δικαίωμα ο νόμος, να τα αποκρούσει;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Μήπως θα πρέπει να ρωτήσετε τον ίδιον κ. Εισαγγελεύ;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έχετε μία εμπειρία πικρή.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Εγώ θα προσπαθούσα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εκείνος δεν προσπάθησε.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Δεν το ξέρω αυτό, θα ήθελα να τον ρωτήσω ιδιαιτέρως να μου πει, θα ήταν ειλικρινής μαζί μου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εδώ είναι, σας ακούει.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν είπε ότι δεν προσπαθεί να τα αποκρούσει, αλλά δεν θα επιλέξετε εσείς τη μέθοδο με την οποία θα αποκρούσει και να μη θέτετε ένα δεδομένο που δεν υπάρχει, «δεν προσπάθησε να αποκρούσει›.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αναφέρομαι στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Το πώς θα αποκρούσουμε την κατηγορία είναι δικό μας θέμα και δεν είναι δικό σας θέμα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σύμφωνα με τον Κώδικα ο κατηγορούμενος δικαιούται να ζητήσει να γίνει πραγματογνωμοσύνη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελέα, ο άνθρωπος είπε «πού να ξέρω εγώ, ρωτήστε τον ίδιο›. ¶λλη ερώτηση.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε για Οργανώσεις κτλ. και για εκτελέσεις.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Συμβολαίων, όχι ανθρώπων.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Φαντάζεστε κάποια άλλη Οργάνωση, κάποιοι άνθρωποι να κάνουν κάποια άλλη Οργάνωση με άλλη ιδεολογία, η οποία αυτή Οργάνωση, να είναι αντίθετη στη δική σας και πιο πέρα μια άλλη Οργάνωση, άλλοι άνθρωποι να κάνουν μια άλλη Οργάνωση με ιδεολογία επίσης αντίθετη....
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Εγώ είμαι ενάντια στη βία, από όποιο μορφή και αν προέρχεται και θέλω να σας πω ότι στην κοινωνία μας, τη βία, την τρομοκρατία, δεν την έχω νιώσει ποτέ. Δεν έχω νιώσει εγώ ποτέ να με τρομοκρατεί καμία 17Ν. Αντίθετα, όταν πορεύομαι να διαδηλώσω για κάποια αιτήματα και βλέπω παραταγμένα τα ΜΑΤ έτοιμα να μου σπάσουν το κεφάλι, ομολογώ ότι τρομοκρατούμαι, αυτό με τρομοκρατεί. Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι μέσα στην κοινωνία για να νιώθει ένας πολίτης τρομοκρατούμενος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε προηγουμένως για τη 17Ν, γι αυτή μιλάμε. Ήταν μια Οργάνωση η οποία είχε αυτή τη δραστηριότητα και σας είπα, μια άλλη Οργάνωση η οποία έχει παρεμφερή δραστηριότητα.... τί θα γίνει, θα σκοτώνεται η μία Οργάνωση από την άλλη, θα πολεμά η μία Οργάνωση έναντι της άλλης;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Σας είπα, εγώ δεν είμαι άνθρωπος που θα μπορούσα να ανεχθώ να ασκείται βία γύρω μου. Δεν ξέρω αν οι κοινωνικές συνθήκες το φέρουν κάποια στιγμή που πρέπει να αμυνθώ γι αυτό που λέμε πατρίδα. Όταν ήμουν φαντάρος με πήγαν σε ένα φυλάκιο στην Κύπρο και μου είχαν πει ότι όταν δεις Τούρκους προς τα κει, ρίξε τους στο κεφάλι και ευχόμουν να μη μου συμβεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε, η 17Ν σκότωνε πολίτες, ανθρώπους της Δημοκρατίας. Καταλάβατε;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Πολύ καλά.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Επειδή είστε συγγραφέας και γνωρίζετε και την έννοια των λέξεων και την έννοια των εκφράσεων, θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: Ποια η διαφορά μεταξύ δολοφονίας και εκτελέσεως, τουλάχιστον για τις συγκεκριμένες εγκληματικές ενέργειες που το Δικαστήριο πρόκειται να ελέγξει;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Εγώ δε μπορώ να δώσω τον ορισμό από άποψη δικανική.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Ποια είναι η διαφορά κατά την άποψή σας; Στην παρατήρηση ότι δεν είναι δολοφονία διότι είναι άκομψη λέξη ή αντιαισθητική για εσάς, είπατε τη λέξη «εκτέλεση›. Τί σημαίνει εκτέλεση;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Δεν πρόκειται για αισθητική. Εγώ σε ό,τι γράφω μπορώ να χρησιμοποιήσω σε μια περίπτωση τον όρο «δολοφονία› και σε μια άλλη τον όρο «εκτέλεση›. Τί θα θέλω να σε κάθε περίπτωση: Στη μεν δολοφονία κάποιος την τελεί μαζί με άλλους με δόλο, γιατί έχει σκοπό να του πάρει τα λεφτά, να του φάει τη γυναίκα, για ιδιοτελείς σκοπούς προσωπικούς, η δε εκτέλεση δεν έχει προσωπικούς στόχους αλλά εξουδετερώνει κάποιο σύμβολο, κάποιον άνθρωπο που θα πρέπει να λείπει από την κοινωνία.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Δηλαδή ο ρατσιστής ο οποίος αποφασίζει......
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Η Αμερικάνικη δικαιοσύνη τους βάζει στην ηλεκτρική καρέκλα ή όπου αλλού, τους εκτελεί, δεν τους δολοφονεί.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: ¶ρα, προϋποθέτει απόφαση η εκτέλεση, αυτό λέτε τώρα.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Αυτό θέλετε να σας πω;
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Αυτό λέτε, ότι στην Αμερική όταν τους βάζουν στην ηλεκτρική καρέκλα σημαίνει ότι τους εκτελούν ή τους δολοφούν;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Τους εξουδετερώνουν.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Υπάρχει απόφαση και τους εκτελούν.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Βεβαίως.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Εφόσον λοιπόν η δολοφονία για εσάς δεν είναι λέξη η οποία αρμόζει στις περιπτώσεις που εξετάζει το Δικαστήριο, σημαίνει ότι η εκτέλεση προϋποθέσει απόφαση και η απόφαση σημαίνει ότι υπάρχει Οργάνωση και η Οργάνωση σημαίνει ότι έχει δημιουργηθεί προκειμένου να πάρει αποφάσεις, είπατε, να εκτελέσει σύμβολα. Πώς γίνεται η επιλογή κατά την άποψή σας των συμβόλων;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Γι αυτό θα έπρεπε να ρωτήσετε τους ίδιους.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Εσείς τί πιστεύετε;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Εγώ δε θα σας εκτελούσα ποτέ γιατί μου είστε πολύ συμπαθής και δεν συμβολίζετε τίποτα, παρόλο που η ιστορία σας έχει κάποια στιγμή αναταραχτεί με διάφορα πράγματα, μέσα στη συνείδησή μου δεν θα σας έφερνα ποτέ ως σύμβολο κάποιου κακού πράγματος. Γι αυτό ρωτήστε τους ίδιους.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: ¶ρα είναι θέμα υποκειμενικής απόφασης τί συμβολίζει το κάθε άτομο σε μία συγκεκριμένη εποχή που εξυπηρετεί μία πολιτική σκοπιμότητα.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Υποκειμενικής απόφασης ναι, μπορώ να το δεχτώ, βεβαίως.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Είπατε ότι όλη η υπόθεση αυτή αποτελεί μία σκευωρία των διωκτικών αρχών.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Κατά την εκτίμησή μου, πιθανώς.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Δεν θα ήταν πιο εύκολο να κάθονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου σήμερα άτομα τα οποία κατά το παρελθόν είχαν κατηγορηθεί για εγκληματικές τρομοκρατικές ενέργειες, ίσως είχαν οδηγηθεί στα δικαστήρια και είχαν καταδικαστεί και μετά αθωώθηκαν όπως εσείς ή όπως και άλλοι; Δεν θα ήταν πολύ πιο εύκολο για τις διωκτικές αρχές και τους Αμερικάνους να καθίσουν τα πρόσωπα αυτά που κουβαλούσαν και μια ιστορία, καλώς ή κακώς μαζί τους, ώστε να καταδικαστούν πιο εύκολα από το να δημιουργήσει νέα πρόσωπα μετά από την έκρηξη της βόμβας;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Εγώ είμαι καμένο χαρτί, εμένα δε θα μπορούσαν ποτέ να με ξαναβάλουν στο εδώλιο. Δε λέω για μένα, λέω για όποιον είναι σαν κι εμένα. Εγώ σας βεβαιώνω ότι επί ένα χρόνο, μέχρι να τελειώσει αυτή η ιστορία και να καταλάβω ποιους κατηγορούν και για τί, επί ένα χρόνο, δεν πήγαινα από το σπίτι στο γραφείο μου άνετα. Επί ένα χρόνο ένιωθα να παρακολουθούμαι. Δε νομίζω ότι με παρακολουθούσαν, εγώ έτσι ένιωθα, μου είχε φύγει η ψυχή μέχρι την τελευταία στιγμή. Έλεγα: «Μα ρε κόπανε, εσένα θα ξαναπιάσουν; Είσαι καμένο χαρτί, ξέρουν ποιος είσαι, δεν υπάρχει περίπτωση, δεν κάνουν τέτοια γκάφα›. Γιατί θα ήταν γκάφα να ξαναπιάνανε εμένα.
Εγώ όμως δεν ένιωθα έτσι, εγώ φοβόμουν και δεν το κρύβω και κάποια στιγμή ανακουφίστηκα όταν κατάλαβα ότι δεν είμαι μέσα σε αυτή την ιστορία. Δε θα το κάνουν να ξαναπιάσουν τα ίδια πρόσωπα, θα ήταν γελοίοι.
Γ. ΠΕΤΣΟΣ: Ανακουφιστήκατε, αλλά το φοβόσασταν. Τίποτε άλλο κ. Πρόεδρε.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Βεβαίως και είμαι ανακουφισμένος.
Ε. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Κύριε μάρτυς, είπατε πριν από λίγο ότι όλα είναι κατασκευασμένα.
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Είπα πιθανόν, δεν ήμουν εκεί να ξέρω ότι είναι κατασκευασμένα. Πολύ πιθανόν, κατά την εκτίμησή μου.
Ε. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Εάν υποθέσουμε ότι μπορούσαν οι διωκτικές αρχές να κατασκευάσουν τα στοιχεία....
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Εγώ είμαι βέβαιος ότι μπορούν. Το έκαναν στη δική μου περίπτωση.
Ε. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Αφού είστε βέβαιος ότι μπορούν, γιατί να μην τα κατασκευάσουν τα ενοχοποιητικά στοιχεία σε βάρος του κ. Γιωτόπουλου νωρίτερα και να μην περιμένουν οι διωκτικές αρχές την έκρηξη της βόμβας στα χέρια του Ξηρού;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Η αίσθησή μου λέει ότι κάποια ονόματα τους έκαναν γι αυτή την ιστορία οι σκηνοθέτες αυτού του πράγματος που συμβαίνει εδώ πέρα. Πολλά πρόσωπα, αν όχι τα περισσότερα, τα είχαν εντοπίσει και ήθελαν έναν αρχηγό, γιατί το να δικάζεις μια τρομοκρατική Οργάνωση χωρίς τον αρχηγό της είναι αστείο, είναι σα μην έχεις κάνει κάτι. Έψαχναν για έναν αρχηγό. Έπρεπε να τον βρουν, έπρεπε να τον σκιαγραφήσουν, να τον αναζητήσουν, να ανοίξουν τη δεξαμενή των υπηρεσιών.
Εγώ αυτή τη στιγμή κουβαλώ για παράδειγμα έναν κατάλογο, μια δεξαμενή από ονόματα όπου αντλούσε η Ασφάλεια τις πιθανότητές της για να στήσει κατηγορίες. Γνωστά ονόματα, ανάμεσά μας. Έπρεπε να βρουν έναν αρχηγό. Αυτόν βρήκαν.
Ε. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Ο κ. Γιωτόπουλος ήταν γνωστός στις διωκτικές αρχές. Γιατί να μην τον εμφανίσουν ως αρχηγό νωρίτερα; Γιατί να περιμένουν δηλαδή;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Διότι έπρεπε να κατασκευαστεί.
Ε. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Αφού είπατε ότι είστε βέβαιος, ότι μπορούν να κατασκευάσουν τα αποδεικτικά στοιχεία, γιατί να μην τα κατασκευάσουν; Γιατί φάσκετε και αντιφάσκετε;
Κ. ΖΗΡΙΝΗΣ: Εγώ για να στήσω μια ταινία να τη γυρίσω, δεν ξεκινώ απαραίτητα από τον πρωταγωνιστή, ξεκινώ από εκατοντάδες άλλα πράγματα ενδεχομένως, από δεύτερους, τρίτους ρόλους, από το σκηνογράφο μου, από τους χώρους και καμία φορά η τελευταία μου επιλογή είναι ο πρωταγωνιστής. Είναι πολύ απλό αυτό που σας λέω.