Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Αν θέλετε να σας δώσω αυτό που έχει πίσω σελίδες. Και είναι συντεταγμένο ως επιστημονική εργασία περίπου με κεφάλαια και υποκεφάλαια, περίληψη και επίλογο. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι στο θέμα ψευδώνυμο, στο ερώτημα γιατί να έχει ψευδώνυμο, με δικά μου λόγια τώρα προφορικά, κινεί υποψίες, γιατί; Γιατί είναι ασυνήθιστο. Οι κατηγορίες εναντίον του στηρίζονται σε μια σειρά συλλογισμών. Ο Γιωτόπουλος χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Μιχάλης Οικονόμου, δεύτερον όποιος χρησιμοποιεί ψευδώνυμο έχει κάτι να κρύψει, όποιος έχει κάτι να κρύψει, είναι ένοχος.
Τι λέει η κυρία Χαμπίπι; Αιτιώδης συνάφεια. Είναι ένοχος για κάτι ο κ. Γιωτόπουλος. Πρώτο επομένως πράγμα στο οποίο οφείλει να απαντήσει η κατηγορία, είναι, γιατί να είναι ένοχος για συμμετοχή στην 17Ν. Υπάρχει αιτιώδης συνάφεια μεταξύ του ψευδωνύμου Μιχάλης Οικονόμου και της 17Ν; Θα υπήρχε, εάν χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο για συνωμοτικούς σκοπούς εντός της Οργάνωσης. Αλλά για εκτός της Οργάνωσης για ποιο λόγος ; Δηλαδή αν στους Λειψούς τον ξέρανε ως κυρ – Αλέκο, αντί κυρ – Μιχάλη, τι θα άλλαζε ως προς την συνωμοτικότητά του;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επιτρέπετε σ’ αυτό το σημείο; Μέσα στην Οργάνωση, αν ληφθούν υπόψη ως αληθή αυτά τα οποία λένε, διότι αυτά τα εξετάζουμε, δεν ήταν Μιχάλης, ήταν Λάμπρος, ή Πέτρος, ή ψηλός.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δέχομαι ότι θέλετε, Λάμπρος, Πέτρος, Κώστας, Νικήτας και οτιδήποτε άλλο θέλετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βλέπετε λοιπόν ότι μέσα στην Οργάνωση ήταν άλλο.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ότι θέλετε, δεν έχω διαβάσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επειδή είναι η ώρα να πάνε για φαγητό οι κατηγορούμενοι θα κάνουμε μισή ώρα διακοπή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Ελάτε κ. Αγγελόπουλε.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ως προς το ψευδώνυμο, σας έχω εγχειρήσει αυτό το κείμενο. Πρώτον, θεωρώ ότι η κατηγορία δεν συνδέει το ψευδώνυμο με την αξιόποινη πράξη. Δηλαδή επιπλέον το ψευδώνυμο αποτελεί και αντένδειξη για τη συμμετοχή στη 17Ν –μιλώ για το ψευδώνυμο «Μιχάλης Οικονόμου› πάντα- δεν είναι ένα ψευδώνυμο το οποίο είναι επιχειρησιακό ψευδώνυμο, είναι ένα ψευδώνυμο το οποίο το έχει για όλες τις μέρες και επιπλέον κανένα άλλο μέλος της 17Ν δεν χρησιμοποιεί ψευδώνυμο πλην του κ. Κουφοντίνα, ο οποίος χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο εάν καταλαβαίνω από την εποχή που το αυτοκίνητο του πατέρα του συνδέεται με μία ενέργεια της 17Ν.
Αυτοί οι οποίοι παραδέχονται τη συμμετοχή τους στην Οργάνωση 17Ν, δεν χρησιμοποιούσαν ψευδώνυμο για την καθημερινή τους ζωή. Ο κ. Γιωτόπουλος χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο «Μιχάλης Οικονόμου› για την καθημερινή του ζωή και όχι για επιχειρησιακού σκοπούς. ¶ρα δεν συνδέεται το «Μιχάλης Οικονόμου› με την ένταξη στην Οργάνωση. Επιπλέον, όπως και άλλοι σας έχουν πει, το να κυκλοφορεί με δύο ταυτότητες, μάλλον εναντίον της συνωμοτικότητας ήταν.
Από κει και πέρα όμως, η χρήση του ψευδωνύμου το οποίο επανειλημμένως έχει γίνει και στον Τύπο και μέσα σε αυτή την αίθουσα, η χρήση του «Μιχάλης Οικονόμου› ως ψευδωνύμου γιατί τα άλλα δεν έχουν αποδειχθεί, απευθύνεται στο θυμικό πιστεύω και όχι στο λογικό, σύμφωνα με αυτό που εξήγησα, γιατί η σωστή ερώτηση που πρέπει να απευθυνθεί στο ψευδώνυμο, είναι όχι γιατί το είχε, αλλά να συγκεκριμενοποιηθεί στο τί έκρυβε αυτό το ψευδώνυμο. Αυτό το ψευδώνυμο έκρυβε αδιαμφισβήτητα το όνομα «Αλέξανδρος Γιωτόπουλος›, με αποτέλεσμα όλες του οι νέες γνωριμίες, να τον γνωρίζουν ως Μιχάλη Οικονόμου.
Τί ήθελε να κρύψει με το «Αλέξανδρος Γιωτόπουλος›; Αυτά που συνδέονταν με το όνομα «Αλέξανδρος Γιωτόπουλος› και αυτά ήταν η συμμετοχή του στην Αντίσταση, στη ΛΕΑ, στην 29η ΜΑΗ που είχε καταδικαστεί με παραπλήσιο όνομα. Έκανε τη δουλειά του αυτή το ψευδώνυμο «Μιχάλης Οικονόμου›; Έκανε τη δουλειά του αυτή το ψευδώνυμο «Μιχάλης Οικονόμου› διότι αμφισβητείται μέχρι και σε αυτή την αίθουσα η αντιστασιακή του δραστηριότητα.
Επισημαίνω ότι κανένας από όσους έδρασαν στη ΛΕΑ ή σε παρεμφερείς Οργανώσεις και παρέμεινε ασύλληπτος, δεν διεκδίκησε τη συμμετοχή του σε αυτές τις Οργανώσεις. Πρόσφατα έμαθα ότι γνωστό στέλεχος της αθηναϊκής κοινωνίας το οποίο δεν επιθυμώ να κατονομάσω ήταν από τα ασύλληπτα μέλη της Οργάνωσης «20η Οκτώβρη› και το οποίο είναι έγκριτος δημοσιογράφος. Δεν το έχει ποτέ του παραδεχτεί δημοσίως. Δεν είχε συλληφθεί, δεν είχε δικαστεί.
Από τους άλλους οι οποίοι συμμετείχαν στη ΛΕΑ, κανένας δεν έχει πει ότι συμμετείχε σε αυτήν, μέχρι πότε; Μέχρι τελείως πρόσφατα όπου ανακαλύφθηκε ο κ. Αναγνωστόπουλος και ο κ. Σκαρπαλέζος. Ουδέποτε οι κύριοι Αναγνωστόπουλος και Σκαρπαλέζος έχουν πει ότι ανήκαν στη ΛΕΑ. Ουδέποτε και οι άλλοι για τους οποίους είτε γνωρίζω είτε έχω βάσιμες υποψίες, έχουν παραδεχτεί δημόσια τη συμμετοχή τους σε αυτή την Οργάνωση, πόσο μάλλον τη συμμετοχή τους στην ανατίναξη των υπογείων της Αμερικάνικης Πρεσβείας.
Επομένως το ψευδώνυμο, όχι απλώς ήθελε να κρύψει κάτι, αλλά έκρυψε κάτι και ως εκ τούτου λειτούργησε. Το παρελθόν του Γιωτόπουλου έσβησε από τις μνήμες, αυτό ήθελε και επιτέλεσε τον σκοπό του. Από κει και πέρα μπαίνει ένα άλλο ερώτημα το οποίο είναι: Έπραξε καλώς ή έπραξε κακώς; Σε αυτό η απάντηση δε νομίζω ότι μπορεί να δοθεί αλλά ο προηγούμενος μάρτυρας του οποίου την κατάθεση δεν παρακολούθησα αλλά την ιστορία γνωρίζω, ο κ. Ζηρίνης, είχε βίο παράλληλο με τον κ. Γιωτόπουλο, συμμετείχε σε μία Οργάνωση ονόματι λαϊκή εξουσία και καταδικάστηκε σε 8 χρόνια για να εκτίσει ενάμισι και αθωωθεί μετέπεια.
Αν είχε ο κ. Ζηρίνης ψευδώνυμο και ο κ. Γιωτόπουλος ήταν Γιωτόπουλος, ενδεχομένως θα ήμαστε σήμερα σε τελείως αντίστροφες καταστάσεις με τον κ. Ζηρίνη κατηγορούμενο και τον κ. Γιωτόπουλο μάρτυρα. Εδώ τα έχω εκθέσει γραπτά, υπάρχουν αρκετά αντίγραφα, είναι στη διάθεση όσων θέλουν, δε θέλω να επιμείνω παραπέρα σε αυτό το πράγμα. Το μόνο το οποίο συνοψίζω είναι ότι η οποιαδήποτε επίκληση του ψευδωνύμου ως ενοχοποιητικού στοιχείου, δεν απευθύνεται στη λογικό αλλά στο θυμικό, τον καθιστά ενδεχομένως ύποπτο στα μάτια της πλειοψηφίας των Ελλήνων που δεν έχουν ψευδώνυμο, αλλά δεν τον καθιστά επ’ ουδενί τρόπω ένοχο.
Το επόμενο σημείο θα ήθελα να θίξω, είναι η στάση του κ. Γιωτόπουλου από τη στιγμή της σύλληψής του μέχρι σήμερα. Η πολιτική του στάση είναι συνεπής. Τί κάνει ο κ. Γιωτόπουλος: Το είπα και πριν, δεν δέχεται τη συμμετοχή του στην Οργάωση, συμφωνεί γενικώς με την ανάλυση της Οργάνωσης, διαφωνεί ως έχει πει με την πρακτική της Οργάνωσης, δεν επεκτείνει τη διαφωνία του σε καταδίκη αυτής της Οργάνωσης. Έρχομαι τώρα στην υπόθεση εργασίας που υιοθετεί η κατηγορία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν επεκτείνει είπατε την καταδίκη; Ίσα-ίσα, «αποδοκιμάζω› λέει «εγώ, αυτά τα μέσα της 17Ν›. Αφήστε τον «Λαμιακό Τύπο›, εδώ στο Δικαστήριο που τον ρωτήσαμε, ο άνθρωπος είπε «αποδοκιμάζω›.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Το «αποδοκιμάζω› είναι άλλο ρήμα από το «καταδικάζω›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Διαφωνώ› είπε.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Να επαναλάβω τη φράση μου; Η φράση μου είναι ότι η εκτίμησή μου από τη στάση του κ. Γιωτόπουλου, είναι ότι διαφωνεί με την πρακτική της Οργάνωσης 17Ν, δεν καταδικάζει τη 17Ν. Δηλαδή μεταξύ του ρήματος «διαφωνώ› και του ρήματος «καταδικάζω›, εγώ αισθάνομαι ότι υπάρχει μία αποχρώσα διαφορά. Από κει και πέρα λέω, αν θέλετε εσείς αλλιώς να το ερμηνεύσετε, ερμηνεύστε το αλλιώς λεκτικά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Διαφωνεί με την πρακτική της 17Ν. Δηλαδή διαφωνεί με τις δολοφονίες; Δηλαδή θεωρεί ότι οι δολοφονίες είναι πράξεις που απάδουν στον άνθρωπο, έτσι;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η ερώτηση δεν καταλαβαίνω ποια είναι. Διαφωνεί με τις δολοφονίες.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Διαφωνεί με τις ληστείες;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Διαφωνεί με την πρακτική της 17Ν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύ, εδώ πέρα έχουμε σημειώσει στη συνεδρίαση της 11/4, στην εκδίκαση της υπόθεσης Βρανόπουλου, έχει πει ότι «αποδοκιμάζω, διαφωνώ με τις πράξεις βίας και αποδοκιμάζω τις ανθρωποκτονίες›, κατά λέξη. Δε νομίζω ότι λέει «επιδοκιμάζω›. Το «αποδοκιμάζω› είναι πιο έντονο από το «δεν συμφωνώ›. Το «δεν συμφωνώ› έχει κάποια ουδέτερη άποψη, ενώ το «αποδοκιμάζω› σημαίνει «είμαι αντίθετος με αυτές›.
(διαλογικές συζητήσεις)
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο κ. Γιωτόπουλος διαχωρίζει τη θέση του από τους υπολοίπους και λέει ότι «εγώ, ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, δεν έχω καμία σχέση με αυτή την πρακτική την εγκληματική της 17Ν, με τις δολοφονίες, τις ληστείες, τις κλοπές, τα όπλα, όλα αυτά›.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό που λέει ο κ. Εισαγγελεύ δεν αποτελεί ερώτηση, αποτελεί δήλωση. Είπα ότι υπάρχει αφενός η αφήγηση του τί λέει ο κατηγορούμενος και αφετέρου η ερμηνεία του κ. Εισαγγελέως στο τί λέει ο κ. κατηγορούμενος. Δηλαδή αποδοκιμάζει. Όλα αυτά είναι μία δήλωση του κ. Εισαγγελέα την οποία δέχομαι, αλλά δεν έχω απάντηση στον κ. Εισαγγελά να προσφέρω διότι ερώτηση δεν υπήρξε. Αυτό που θέλω εγώ εν κατακλείδι να πω είναι ότι με τον α’ ή β’ τρόπο και με όποιο ρήμα θέλετε, ο κ. Γιωτόπουλος διαχωρίζει τη θέση του από την Οργάνωση 17Ν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Χαίρομαι πολύ που το ακούω. Το ότι ο κ. Γιωτόπουλος διαχωρίζει τη θέση του, το ότι διαφωνεί με τη 17Ν, εμένα μ’ ενδιαφέρει πάρα πολύ, το θεωρώ είδηση.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι μπαγιάτικη είδηση, είναι από τον Οκτώβρη και έφαγε πέντε μέρες απομόνωση γι αυτό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το επαναλαμβάνει εν πάση περιπτώσει.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι συνεπής με αυτά που λέει. Εγώ θέλω να πάρω στην υπόθεση εργασίας το αντίθετο, ότι ο κ. Γιωτόπουλος είναι μέλος και δη αρχηγός....
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αφού δεν είναι, πώς είναι;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύ, επιτρέψτε μου να κάνω μια υπόθεση εργασίας. Θέλω να αποδείξω διά της εις άτοπον απαγωγής ότι η υπόθεση εργασίας, ο Γιωτόπουλος αρχηγός και μέλος της 17Ν, δεν ευσταθεί. Μπορώ να κάνω την εις άτοπον απαγωγή.
Λοιπόν, ο κ. Γιωτόπουλος είναι αρχηγός της 17Ν. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει ένα αγωνιστικό παρελθόν, είναι ένας άνθρωπος ο οποίος μπορεί να έχει διάφορες λάθος αναλύσεις, να θεωρήσει ότι μπορεί να κάνει την επανάσταση σκοτώνοντας έναν από τους κακούς, από τους εχθρούς του λαού το χρόνο, αυτούς που αυτός θεωρεί εχθρούς του λαού το χρόνο και ο οποίος αφιερώνει τη ζωή του σε αυτό. Θα ήταν μοναδικό παράδειγμα ενός τέτοιου ανθρώπου ο οποίος δεν θα αναλάμβανε τις ευθύνες του. Και για ποιο λόγο: Γιατί ένας άνθρωπος ο οποίος έχει αφιερώσει τη ζωή του σε ένα τέτοιο πράγμα, όταν συλληφθεί έστω και στην περίπτωση που θα αθωωθεί λόγω αμφιβολιών, είναι καμένο χαρτί για την υπόθεση της ζωής του, δεν πρόκειται πλέον ούτε να σκοτώσει ούτε να πει σε άλλους να σκοτώσουν.
Ο αρχηγός της 17Ν που είναι ακυρωμένος και όλη η ιστορία αυτών των Οργανώσεων αυτό καταδεικνύει, ότι περιμένει τη δικαίωσή του είτε πέφτοντας σε κάποιο πεδίο μάχης, είτε στην απολογία του στο Δικαστήριο και στην οποία απολογία διεκδικεί τη συμμετοχή του σε μία επαναστατική Οργάνωση ένοπλης πάλης και λέει «εμένα με έπιασαν, οι νέοι συνεχίστε και φτιάξτε ο καθένας μια 17Ν όπου μπορεί›. Το κάνει αυτό ο κ. Γιωτόπουλος; Όχι βέβαια. Γιατί δεν το κάνει;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διαβάσατε την επιστολή Λένιν το 1905 προς συλλαμβανόμενους αγωνιστές τί πρέπει να κάνουν;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Πολύ παλιά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε τί τους λέει να κάνουν;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Για θυμίστε μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Όταν συλλαμβάνεστε δεν θα αναγνωρίζετε το Δικαστήριο, θα προσπαθείτε να δικάζεστε με ενόρκους, θα αμφισβητείτε τα πάντα, δεν θα παραδεχτείτε τίποτα›.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ αυτό το οποίο θυμάμαι είναι το εξής: «Θα αρνείστε ομολογία στα γεγονότα, αρνείστε τα γεγονότα, αλλά προπαγανδίζετε τη γραμμή της Οργάνωσης›. Οι ιδέες της 17Ν δεν εξαντλούνται στο ότι η κοινωνία μας αποτελείται από πλούσιους και φτωχούς και ότι έχουμε και τον ξένο παράγοντα, ο οποίος επικυριαρχεί. Εξαντλούνται στο ότι αυτό αλλάζει διά της ένοπλης πάλης, όπως την έκαναν.
Η πολιτική γραμμή της 17Ν είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πρακτική της, ειδεμή το «έξω οι Αμερικάνοι› και ποιος δεν το έχει πει σ’ αυτόν τον τόπο, έλεος..... Είμαστε λοιπόν στην εις άτοπον απαγωγή. Ο κ. Γιωτόπουλος αυτό το οποίο θα έκανα εάν ήταν αρχηγός της 17Ν, θα έλεγε «εμένα με έπιασαν, συνεχίστε οι υπόλοιποι να κάνετε αυτό που εγώ έκανα μέχρι τώρα›. Δεν το λέει. Γιατί δεν το λέει;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να σας ρωτήσω κάτι; Η θεωρία της επιθετικής Αριστεράς σε αυτό το δωμάτιο από ποιον μπήκε;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Από τον κ. Ραχιώτη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τίνος είναι συνήγορος;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τί αφορά αυτή η θεωρία; Δεν αφορά την αποτίμηση της 17Ν σε σχέση με το πολιτικό έγκλημα; Τη συμμετοχή του Γιωτόπουλου αφορά;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε ας είμαστε ακριβολόγοι. Μιλάτε για θεωρία της επιθετικής Αριστεράς.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ηρεμήστε και πείτε μας το πώς σκέφτεστε τα γεγονότα....
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό είναι ψυχολογικό επιχείρημα κ. Εισαγγελέα. Καθένας έχει τα ταμπεραμέντο του, εγώ έχω το εξής: Όταν εμπλέκομαι μέσα σε μία συζήτηση που υπάρχουν πολλά επιχειρήματα, έχω το ελάττωμα να παρασύρομαι από τη συζήτηση. Όταν μάλιστα υπάρχουν πέντε που μιλούν, μπαίνω κι εγώ στο χορό και αρχίζω. Ευχαριστώ που με επαναφέρατε στην τάξη.
Για να ολοκληρώσω την εις άτοπον απαγωγή, ο κ. Γιωτόπουλος θα είχε αυτή τη θέση αν του προσέδιδε κανένας δειλία. Εγώ δεν του προσδίδω δειλία, διότι σε καιρό δημοκρατίας και μάλιστα 60 χρονών, διακυβεύει κανένας πολύ λιγότερα απ’ όσα σε καιρό δικτατορίας, όντας 30 χρονών. Επομένως το θάρρος το οποίο επέδειξε, δεν βλέπω γιατί να τον έχει εγκαταλείψει τώρα. Θα μπορούσε να τον έχει εγκαταλείψει εάν έπαυσε να πιστεύει, αλλά εάν είχε πάψει να πιστεύει ο κ. Γιωτόπουλος, αν ήταν αρχηγός και είχε πάψει να πιστεύει, θα την είχε κλείσει την Οργάνωση και θα είχε βάλει λουκέτο όταν το είχε αντιληφθεί, γιατί έχω εμπιστοσύνη επίσης στην πολιτική του, αν διαφωνούσε κάποτε θα το έκλεινε.
Εάν διαφωνούσε και μετεμελείτο, θα προσπαθούσε να πετύχει τα ευεργετήματα του νόμου, πράγμα το οποίο δεν πράττει. Απ’ όσο γνωρίζω, η στάση του απέναντι στις διωκτικές αρχές ήταν «εγώ είμαι αθώος, δεν έχω σχέση και δεν προσυπογράφω κάτι ούτως ώστε να είναι παραγεγραμμένο και να βγω εύκολα έξω›. Αυτό εγώ το θεωρώ προς τιμήν του κ. Γιωτόπουλου και δείχνει ότι ο χαρακτήρας τον οποίο θεωρούσα ακέραιο μέχρι τώρα, συνεχίζει και είναι ακέραιος. Αυτή είναι η άποψή μου για τον κ. Γιωτόπουλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΄Έχετε λοιπόν καλά αισθήματα φιλίας έναντι του κ. Γιωτόπουλου βλέπω, έτσι;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εκτίμησης. Η φιλία έχει σβήσει εδώ και 30 χρόνια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτός έχει τα ίδια απέναντί σας;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτή είναι μια ερώτηση που θα πρέπει να του απευθύνετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς τί λέτε;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Έχω να του μιλήσω από το ’87.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από το ’87 μέχρι σήμερα έχουν περάσει τόσα χρόνια. Αυτός και κοινωνικές σχέσεις είχε και κοινωνικές επαφές, ήταν κοινωνικός άνθρωπος απ’ ότι μας λένε εδώ και ωραίος τύπος κτλ. Δεν σας είπε «έλα εδώ να τα πούμε ένα βράδυ, να πιούμε δυο κρασιά, να θυμηθούμε εκείνα τα παλιά μας›; Δε σας έκανε εντύπωση αυτό;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ούτε ο κ. Αναγνωστόπουλος το έκανε αυτό κ. Πρόεδρε. Είχα να τον δω εξίσου τον ίδιο καιρό. Τον είδα τον κ. Αναγνωστόπουλο μονάχα μετά τη σύλληψη του κ. Γιωτόπουλου. Ούτε και άλλα άτομα τα οποία δε θέλω να κατονομάσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρόλα αυτά, ενώ είχατε να ειδωθείτε όλοι από το 1974-75, έρχεστε όλοι με τέτοια πεποίθηση εδώ, μακάρι να είχα κι εγώ φίλους από το ’75 να με υποστηρίζουν. Εγώ δεν έχω κανέναν. Δηλαδή αρχίζω να νιώθω πολύ μειονεκτικά....
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε θα ανοίξω μια μικρή παρένθεση για να σας απαντήσω κ. Πρόεδρε, γιατί όντως είναι αξιοσημείωτο, έχει σημειωθεί και από τη μεριά της Πολιτικής Αγωγής, ότι είναι παράδοξο να έρχονται άνθρωποι οι οποίοι έχουν να τον δουν 25 και 30 χρόνια. Είναι ενδεχομένως πρωτοφανές, παράδοξο. Αυτό όντως θα έπρεπε να βάλει σε σκέψεις, πρώτον ότι δεν είναι μόνο τρεις παλαιοί πολιτικοί του συναγωνιστές, αλλά είναι και άλλα άτομα τα οποία ανήκαν σε όλο το φάσμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά κι εκείνοι από τότε είχαν να τον δουν .
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Και εκείνοι από τότε και από πιο παλιά, από το ’69-’70, ενώ εγώ από το ’75. Παρόλα αυτά έρχονται. Δεύτερον, μην ξεχνάμε ότι τα γεγονότα τα οποία εκδικάζονται σε αυτή την αίθουσα δεν είναι μόνο τα πρόσφατα, αλλά είναι η σύσταση της Οργάνωσης 17Ν για την οποία κατηγορείται ο κ. Γιωτόπουλος, θα πούμε και γι αυτήν δυο λόγια, να μην προτρέχω, μόνο χρονολογικά. Πότε έγιναν οι πρώτες ενέργειες; Το ’75, δηλαδή τρεις μήνες μετά που τον είδα εγώ. Επομένως δεν υπάρχει τόσο μεγάλη χρονική απόσταση ανάμεσα στις κατηγορούμενες πράξεις και το πότε τον είδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και ποιοι ήταν οι πρώτοι στόχοι; Βάλτε το μυαλό σας.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ο Μάλλιος και ο Γουέλς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως αυτοί συνδέονταν κατά κάποιον τρόπο με τη δικτατορία και την επαναφορά του δημοκρατικού πολιτεύματος, το οποίο όπως είπατε, τη δική σας τάξη ανθρώπων, την ιδεολογική βέβαια τάξη, δεν την ικανοποίησε, περιμένατε δηλαδή ότι θα έρθει κάποιο άλλο καθεστώς, κάποια άλλη δημοκρατία, κάτι διαφορετικό. Μήπως δεν ικανοποιήθηκαν μερικοί και είδαν τον Μάλλιο, το Μπάμπαλη έξω, τον Αμερικάνο τον Γουέλς να βρίσκεται ακριβώς στην ίδια θέση που ήταν και είπαν «τί γίνεται εδώ πέρα; ¶λλαξε τίποτε ή δεν άλλαξε›; Μήπως ξεκινά από εκεί κατά κάποιον τρόπο...
Διότι εδώ μέσα έχουν τεθεί πολλά θέματα. ¶λλοι αρχίζουν και μας λένε με λίγα λόγια ότι ενός κόμματος, να μην ονομάζω, δεν κάνει, η αντίληψη ήταν ότι αυτοί δεν ήταν ΕΥΠητζήδες, ΚΥΠητζήδες ήταν η 17Ν και της CIA, η μία άποψη. ¶λλη, ότι κάποιοι πάνε να τα κουκουλώσουν, άρχισαν να μας λένε θεωρίες χωρίς αποδείξεις βέβαια, και οι μεν και οι δε. Και είναι η τρίτη άποψη, ότι ξεπήδησε κάπου από ανθρώπους οι οποίοι δεν ήταν ικανοποιημένοι με την μεταπολίτευση, ήταν άνθρωποι δηλαδή που αγωνίστηκαν περίμεναν ένα καλύτερο χώρο, μια καλύτερη δημοκρατία ποιοτικά και ποσοτικά και δεν την είδαν.
Η αστυνομία λοιπόν που κάθεται και ψάχνει εκεί, ο επιθεωρητής Μεγκρέ ή ο Κλουζώ τέλος πάντων, μήπως δεν προσανατολίστηκε άσχημα που πήγε προς ανθρώπους οι οποίοι είχαν ξεκινήσει με την Αντίσταση;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Καλά είναι μια διακοπή αλλά πολλά είναι και στον επίλογο αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι και στον επίλογο, κατάλαβα. Μήπως ξεκινήσαμε έτσι κάπως και στο δρόμο ξεστρατίσαμε, τελειώσαμε εκεί.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ θα σας αναφέρω ένα περιστατικό. Πολλοί ευχαριστήθηκαν με αυτούς τους δύο φόνους. Ένα τυχαίο περιστατικό, ένα ζευγάρι το οποίο ήταν σε ένα λεωφορείο και λέει η νεαρά στον νεαρό για κάποιον ο οποίος αργούσε να πεθάνει – με συγχωρείτε για την έκφραση – «κακό σκυλί ψόφο δεν έχει›. Απαντάει μία κυρία από την άλλη μεριά του λεωφορείου «δεν τα μάθατε δεσποινίς μου, πέθανε› και αγαλλίασαν και οι δύο. Αυτό είναι περιστατικό το οποίο συνέβη. Αυτό έκανε καλύτερη την δημοκρατία μας;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς θα μου πείτε.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ αυτό το οποίο θα σας πω ήταν κι εγώ είπα «βασανιστές ήταν›. μετά είπα ότι όφειλε η δημοκρατία να τους έχει δικάσει, καταδικάσει και θα ήταν σώοι. Επομένως πρόκειται για μία περίοδο όπου πολλά διακυβευόντουσαν αλλά ένα πράγμα το οποίο δεν νομίζω ότι ο κ. Γιωτόπουλος με τα μυαλά που είχε εκείνη την εποχή, θα πήγαινε σε πολιτικές δολοφονίες ούτως ώστε....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶ρα λοιπόν το αποκλείουμε οπωσδήποτε αυτό.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η μόνη πολιτική δολοφονία των σύγχρονων καιρών που είχε πολιτικό αποτέλεσμα από τέτοιου τύπου ομάδες, ήταν η δολοφονία του Καρέλο Μπλάνκο διαδόχου του Φράγκο η οποία απέτρεψε την συνέχεια του Φραγκισμού, έφερε την συνταγματική μοναρχία στην Ισπανία και άλλη εγώ ουδεμία γνωρίζω. Σε τί η δολοφονία του σταθμάρχη της CIA στην Ελλάδα.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέω μήπως σκέφτηκαν έτσι μερικοί από την.....
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Από εκδίκηση; Από εκδίκηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως σκέφτηκαν πολλοί έτσι. . Δηλαδή είναι κάτι σαν σκοτεινή δικαιοσύνη.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, ότι ορισμένοι έτσι το σκέφτηκαν είναι προφανές. Κατά την γνώμη μου ότι η επιλογή των στόχων ως σταθμάρχη της CIA ή ως υπεύθυνου του πραξικοπήματος.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και των φερομένων ως βασανιστών....
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Έχουν αποδειχθεί αυτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δεν θέλω τώρα να αναφέρομαι.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ο αποθανών υπήρξε. Το αν δεδικαίωται ή όχι είναι το Θεού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν παίρνω εγώ θέση ποτέ σε αυτά. Μπορούμε να πούμε αυτή την άλλη θεωρία όπως λέμε της συνομωσίας Μυστικών Υπηρεσιών...
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Πού κολλάει ο Γιωτόπουλος όμως;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορούμε αυτά τα πράγματα να τα δεχθούμε για την 17Ν;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Να μπούμε στο κεφάλαιο 17Ν;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό είναι το σπουδαιότερο.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Να μπούμε στο κεφάλαιο 17Ν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορούμε να δεχθούμε αυτή την θεωρία της συνωμοσίας την πρακτορική, ότι ήταν άνθρωποι της CIA;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ο καθένας μπορεί να δεχθεί όποια θεωρία θέλει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς τί λέτε;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η δικιά μου προσωπική άποψη είναι ότι δεν ήταν. ήταν μία Οργάνωση της άκρας Αριστεράς. Έλεγε η 17Ν, υπάρχει ολόκληρο βιβλίο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα έχουμε διαβάσει εδώ μέσα. Διαβάστηκαν όλα. Πέστε τώρα και τον επίλογό σας ο οποίος θα είναι φαντάζομαι περιεκτικός.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Επομένως φαντάζομαι ότι κατανοήσατε την εις άτοπο απαγωγή μου για την στάση του Γιωτόπουλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλα τα έχω κατανοήσει. Είδατε ότι παρεμβαίνω μονάχα διευκρινιστικά.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ο επίλογος είναι ότι έχετε ένα δύσκολο έργο μπροστά σας κ.κ. Δικαστές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν θα έχει τίποτα ο κ. Παπαδάκης να πει μετά. Είναι των συνηγόρων αυτά. Αντιποίηση θα σας πουν. Το ξέρουμε ότι έχουμε δύσκολο. Αλίμονο να ήταν τόσο εύκολο, θα είχαμε τελειώσει από καιρό. Εδώ εμείς ψάχνουμε τα πάντα. Το μυαλό μας πάει από δω, πάει από κει και φυσικά δεν έχει καταλήξει σε τίποτα.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μην κολλάτε στο σαμάρι κ. Πρόεδρε. Εγώ είμαι το «σαμάρι› αυτή την στιγμή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι δεν είστε «σαμάρι› εσείς.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι ο τελευταίος μάρτυς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πείτε τα λοιπόν.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Θα τελειώσω και μετά να μπουν οι ερωτήσεις. Δεν έχω πολλά να πω. Το πρώτο να πω, ότι το δύσκολο έργο σας συνίσταται στο ότι μαζί έχετε να κάνετε αφενός να εκδικάσετε συγκεκριμένες πράξεις και αφετέρου να δικάσετε μία Οργάνωση. Επομένως αυτό το οποίο σας έχουν εναποθέσει είναι μία πολιτική υπόθεση διάστικτη με εγκλήματα τύπου ληστείας, ανθρωποκτονίας κλπ.
Έπ’ ουδενί είμαι νομικός και γι αυτό μην με συγχέετε με συνήγορο. Εγώ είμαι πολίτης. Ως πολίτης έχω απόψεις για το κράτος στο οποίο ζω και ως κρατικός λειτουργός. Ένα από αυτά είναι η μη αναδρομικότητα του νόμου. Αυτή την στιγμή υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι διετέλεσαν ορισμένα εγκλήματα με .....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τέλεσαν.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Διέπραξαν, με συγχωρείτε για τα ελληνικά μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ή θα πούμε τέλεσαν ή διέπραξαν.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Διέπραξαν, ότι προτιμάτε εσείς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πάμε με τα ελληνικά;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Έκαναν εγκλήματα τα οποία δικάζονται συνήθως και δικαζόντουσαν την στιγμή που έγιναν από Μικτά Ορκωτά Δικαστήρια. Με μεταγενέστερο νόμο έπαψε. Επομένως στους ανθρώπους αυτούς τους αφαιρέθηκε ο φυσικός Δικαστής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τελειώσαμε με αυτό. Δεν αφαιρέθηκε κανένας, τα έχουμε πει. Θα έχουν την επιστημονική κριτική, όλα αυτά.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς μιλάτε ως επιστήμων νομικός κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί να μην μιλάμε;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ μιλάω ως πολίτης και ως πολίτης το εξής: ότι καταλαβαίνω.....
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο. Τώρα μας κάνει μαθήματα νομικής. Ανεχθήκαμε πάρα πολλά πράγματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακάλεσα να προχωρήσετε παρακάτω.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Τώρα θα είχα τελειώσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν θα λέτε ότι σας αρέσει εδώ πέρα αλλά ότι έχει σχέση με την απόδειξη. Δεν είναι θέμα απόδειξης, θα θεωρήσω πεπαιρεωμένη την κατάθεσή σας και θα δώσω το λόγο σε ερωτήσεις.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ως προς την 17Ν λοιπόν και ως προς την υπόθεση αυτή εγώ έχω να πω κάτι το οποίο δεν είναι νομικό, είναι όμως πολιτικότατο. Δεν θα σας πω ότι η δίκη είναι πολιτική γιατί άλλοι τα έχουν πει καλύτερα από μένα. Αυτό το οποίο εγώ θα σας πω είναι: πρώτον, είναι πρώτη φορά που βλέπω ένα κράτος το οποίο δεν απειλείται από μία Οργάνωση να θεσπίζει πάρα ταύτα μέτρα αντιμετώπισης ενός ηττημένου εχθρού.
Δηλαδή για την 17Ν εγώ πιστεύω ότι μπορούμε να μιλάμε μόνο σε παρελθόντα χρόνο, σε χρόνο παρατατικό και διαπιστώνω ότι στην χώρα μας ψηφίζονται νόμοι οι οποίο με τον Α ή Β τρόπο παρεμβαίνουν μετά την σύλληψη των κρατουμένων. Αναρωτιέμαι περί ου ο λόγος τρομοκρατία λεγόμενη είναι σήμερα πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία όπως επί τόσες και τόσες βδομάδες και μήνες θέλησαν να μας παραστήσουν;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι νομίζετε η τρομοκρατία πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία;
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Σήμερα; Η εγχώρια τρομοκρατία .....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι; Καλώς.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Πιστεύω ότι η εγχώρια τρομοκρατία με την λέξη «τρομοκρατία› με τον δικό σας ορισμό .....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με την δική σας αντίληψη ότι η τρομοκρατία δεν είναι πρόβλημα για την Ελλάδα.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτή την στιγμή πείτε μου ποια Οργάνωση η οποία θέλει να ανατρέψει το ισχύον καθεστώς είναι ενεργή;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η τρομοκρατία δεν πάει για να ανατρέψει το καθεστώς. Έχουμε πει διαφορετικά πράγματα. Αλίμονο να ανατρέψει μια ομαδούλα το καθεστώς. Αλίμονό μας αν ανατρέπονται έτσι τα καθεστώτα. Το καθεστώς με μαζικά κινήματα επαναστατικά, όπως η Γαλλική Επανάσταση, η Ρωσική Επανάσταση, εκεί ναι. Αλλά τώρα μια ομαδούλα να ανατρέψει το καθεστώς αλίμονό μας. Αλίμονό μας!
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Σας παρακαλώ κ. Πρόεδρε, δεν έχω σκοπό να αντιδικήσω μαζί σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί να αντιδικήσετε μαζί μου που λέτε πράγματα που δεν μπορώ να τα συλλάβω.
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, εγώ δεν έχω κανέναν σκοπό να αντιδικήσω μαζί σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καθόλου, δεν αντιδικείτε, ούτε εγώ αντιδικώ μαζί σας. Σας λέω ότι δεν μπορεί να ανατρέψει το καθεστώς μια ομαδούλα. Αλίμονο!
Ε. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Συμφωνώ απόλυτα αλλά το να έχει στόχο.... Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας ξεκίνησε με 7 ανθρώπους. Το αν μία ομαδούλα γίνεται ομαδάρα αυτά το δείχνουν οι ιστορικές συνθήκες. Μην περιοριζόμαστε σε αυτό. Εγώ λέω, αυτή την στιγμή Οργάνωση η οποία αποσκοπεί, όχι μπορεί, αποσκοπεί στην ανατροπή του ισχύοντος κράτους ενεργή δεν υπάρχει. Εάν υπάρχει κάποιος θα μου την δείξει διότι δεν θεωρώ ότι η 17Ν είναι πολιτικά ενεργή Οργάνωση, ούτε και ο ΕΛΑ του οποίου η δίκη επίκειται, ούτε και οι υπόλοιπες οι οποίες έχουν προ πολλού καταστεί ανενεργές.
Ήταν ένα φαινόμενο της Επαναστατικής Αριστεράς σε αυτόν τον τόπο το οποίο έλεγε ότι με βίαιους τρόπους θα φουντώσει, θα γίνει κίνημα, δεν έγινε. Εκ των γεγονότων αυτή την στιγμή η τρομοκρατία μόνο ως πρόσχημα και κατ’ επιταγή των υπερποντίων προστατών μας υπάρχει, ένα.
Δεύτερον, όταν γίνεται αυτό το πράγμα εγώ μπορώ να βεβαιώσω εδώ ότι στην κοινωνία υπάρχει κάποιος φόβος ο οποίος πλανάται όχι από μεριά της Οργάνωσης αυτής η οποία είχε θύματα, είχε φόνους αλλά ένας διάχυτος φόβος από την άλλη μεριά κι αν ερωτηθώ θα δώσω και παραδείγματα. Εγώ πάντως επάνω στον εαυτό μου το «Βασίλη κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης› σας βεβαιώνω ότι πάρα πολλές φορές από πέρσι τον Σεπτέμβριο, Οκτώβριο που άρχισα να παίρνω την απόφαση ότι κάτι θα πρέπει να κάνω μέχρι το Νοέμβριο που πήγα να δω τον κ. Ραχιώτη, πάρα πολλές φορές και από οικείους, από φίλους αγαπητούς «πού πας, εκτίθεσαι, μας εκθέτεις›.
Ξαφνικά είπα αν εγώ ο οποίος είμαι Καθηγητής Πανεπιστήμιου δεν πάω, ποιος θα πάει; Είχα έναν φόβο τον οποίο υπερνίκησα. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ιδιαίτερα γενναίο διότι όταν ήταν να κάνω πιο επίφοβα πράγματα εγώ δεν τα έκανα. Έμεινα απ’ έξω. Αλλά λέω ότι οδηγούμαστε και κατ’ επιταγή ξένων δυνάμεων σε μία κατάσταση την οποία μου θυμίζει την εποχή που γεννήθηκα που υπήρχε σε αυτή την χώρα ένας εμφύλιος πόλεμος και οι συνέπειές του και από την οποία βγήκαμε αργά-αργά-αργά.
Ίσως το τίμημα για το ότι τόσο αργήσαμε να ήταν το στιγμιαίο της χούντας, να ήταν μία πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ίσως λέω, τις πολιτικές μου απόψεις τις έχω αφήσει κι εγώ έξω από αυτή την αίθουσα τουλάχιστον προς το παρόν. Λέω ότι ίσως μία πολιτική κατευνασμού ήταν αυτή η οποία μας έκανε εμάς τουλάχιστον που βρισκόμασταν και σε κάποιες θέσεις, που κερδίζουμε τίμια την ζωή μας τέλος πάντων και δεν έχουμε να παραπονεθούμε παρόλο που αυτό είναι άλλο κεφάλαιο πόσο παραπονιέται κανένας, εγώ δεν θέλω ένα εμφύλιο πολεμικό κλίμα το οποίο υπήρξε.
Σας έδειξα δημοσιεύματα και άνωθεν εκπορευόμενο μάλιστα να επιστρέψει. Αυτός είναι ένας από τους λόγους, ο βασικότερος ίσως ο οποίος είναι πέρα από εμένα και πέρα από τον κ. Γιωτόπουλο, ο οποίος μας αφορά όλους και αφορά την ιδέα που έχω για την δημοκρατία την οποία υπηρετώ. Διότι φρονώ ότι όταν η δημοκρατία δεν εξασκείται τότε εξατμίζεται. Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κι εγώ σας ευχαριστώ.