???.: Έχουμε τον λόγο κ. Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχει κανένας τον λόγο.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Εσείς με ποιο δικαίωμα παρεμβαίνετε κ. συνάδελφε; Έχετε εσείς τον λόγο και δεν έχουν οι συνήγοροι Υπεράσπισης;
???.: Κανείς δεν έχει τον λόγο.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κανείς δεν έχει και ακριβώς αυτό θέλω να ζητήσω από το Δικαστήριο να σεβαστεί τον κατηγορούμενο στην απολογία του. Δεν διακόπτεται ο κατηγορούμενος στην απολογία του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα εκτιμήσει το Δικαστήριο την απολογία του.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ να αποκαταστήσετε την τάξη για τη συνέχιση της διαδικασίας.
???.: Κύριε Πρόεδρε, είπε θα κάνω μια δήλωση προ της απολογίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είπε δήλωση. Στο Δικαστήριο δεν κάνουμε δηλώσεις, του λέω απολογία, να απολογηθεί.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Μπορώ να συνεχίσω;
Α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: (Εκτός μικροφώνου) Χτες ο ίδιος εσείς καλέσατε τον συγκεκριμένο κ. κατηγορούμενο να αναπτύξει ορισμένα πράγματα πως ξεκίνησαν?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι ν’ αναφέρει ορισμένα πράγματα και γι’ αυτό τον ακούω με προσοχή. Δεν μπαίνω στην ουσία. Αλλά όχι από ανάγνωση. Η αντίρρηση είναι ότι δεν αναγιγνώσκονται τα έγγραφα, οι απολογίες αλλά απαγγέλλονται από μνήμης.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Εσείς αναγνώσατε χτες δήλωσή σας και είστε συνήγορος και δεν μπορεί ο κατηγορούμενος μετά από 5 μήνες διαδικασία να απαντήσει σε αυτά που του ζητάει ο Πρόεδρος;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέστε τα δηλαδή με δικά σας λόγια.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Αυτό λέγεται ανάγνωση πολιτικού μανιφέστου!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ πάρα πολύ, τι του λέμε του ανθρώπου!
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ να τελειώνουμε διότι ο άνθρωπος πρέπει να κάνει την απολογία του χωρίς να τον διακόπτουμε. Απολογία κάνει και συμβουλεύεται το κείμενο.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κύριε Πρόεδρε, θα του δώσετε τον λόγο να συνεχίσει;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα αφήστε να τελειώνουμε; Νομίζω ότι την ώρα της απολογίας?.!
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο περίφημο επιχείρημα περί συμψηφισμού της βίας, που ακούγεται από τους εκπροσώπους της κυρίαρχης ιδεολογίας. Λένε: «υπάρχει η βία από τη μια μεριά, το κράτος στον ιμπεριαλισμό, αλλά υπάρχει και η βία από την άλλη πλευρά η λαϊκή βία συμπεριλαμβανομένης της 17Ν›. Ρωτάνε: συμψηφίζετε την κρατική βία με την επαναστατική βία;
Ας παραβλέψουμε το γεγονός ότι κάποιοι από αυτούς που υποστήριζαν αυτή την άποψη συμμετέχουν σε κρατικά όργανα και θεσμούς και συνεπώς δεν μπορούν να βάζουν τον εαυτό τους σε δήθεν ουδέτερη σχέση μεσότητα μεταξύ των δύο άκρων.
Ας θυμηθούμε το Αφγανιστάν, τη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, τις ισοπεδωμένες γειτονιές, χιλιάδες άμαχοι νεκροί, σε 500.000 υπολογίζονται από βρετανικές πηγές οι αναμενόμενοι θάνατοι από καρκίνο μόνο στο Ιράκ. Μπορούν αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί να μπουν στην ίδια ζυγαριά με τις λίγες εκατοντάδες νεκρούς Αμερικανούς στρατιώτες από τη λαϊκή αντιβία και πέρα από την ποσότητα πρόκειται για την ίδια ποιότητα;
Να αναφέρουμε τις χιλιάδες νεκρούς από τα εργατικά ατυχήματα, τις εκατοντάδες πνιγμένους στα πλωτά φέρετρα, την εξόφθαλμη περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής των εργαζομένων μπροστά στη βία του κεφαλαίου. Μιλάμε κι εδώ για την ίδια ζυγαριά, την ίδια ποσότητα και ποιότητα βίας με τους συμβολικούς στόχους της άλλης πλευράς;
Είναι γνωστή η φιλοσοφική αρχή ότι η ποσότητα καθορίζει από ένα σημείο και μετά την ποιότητα και αντίστροφα ότι η ποιότητα επηρεάζει την ποσότητα. Η βία σε μεγάλη κλίμακα (ποσότητα) προσδιορίζει το χαρακτήρα της ως βία εκμετάλλευσης με μια ποιότητα. Η βία εκμετάλλευσης της ποιότητας δεν μπορεί να ασκηθεί παρά σε μαζική κλίμακα, σαν μαζική βία ποσότητα.
Από τη μια δηλαδή υπάρχει η επιθετική βία, η βία εκμετάλλευσης, η βία των καταπιεστών που στοχεύει στη διατήρηση και μεγέθυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και είναι άδικη και από την άλλη υπάρχει η αμυντική βία, η βία αντίστασης η λαϊκή βία που στοχεύει στην κατάργηση των κοινωνικών ανισοτήτων και είναι δίκαιη.
Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε δεν μπορούμε να συμψηφίζουμε ανόμοια πράγματα. Και για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του Καθηγητή Ρούσση, «ο τύπος της βίας της 17Ν από τη μια είναι δευτερογενής σε σχέση με τις οικονομικές και κοινωνικές αντιθέσεις που τη γεννούν και από την άλλη είναι δευτερεύουσα σε σχέση με την κρατική και ιμπεριαλιστική βία›.
Όμως το δικαίωμα στη ζωή είναι αδιαπραγμάτευτο; Για την κυρίαρχη ιδεολογία και τους φορείς της η αφαίρεση ζωής είναι σε κάθε περίπτωση πράξη εγκληματική και ο δράστης εγκληματίας; Αν η απάντηση είναι καταφατική, τότε από ιστορική και κοινωνική άποψη οδηγούμαστε στους εξής παραλογισμούς:
Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 ήταν μια σειρά εγκληματικών πράξεων και δε θα αναφερθώ βέβαια στη σφαγή της Τριπολιτσάς ή στις πυραμίδες κομμένων κεφαλιών που ύψωνε ο Καραϊσκάκης. Οι βίαιες ενέργειες των κλεφτών κατά των φοροεισπρακτόρων και των κοτζαμπάσηδων, ήταν πράξεις εγκληματικές από επικίνδυνα εγκληματικά στοιχεία. Η Φιλική Εταιρεία που εξόντωνε ύποπτα στοιχεία που εξόντωνε ύποπτα στοιχεία για να εκπληρώσει τους σκοπούς της, ήταν μια συμμορία δολοφόνων. Οι εκτελέσεις των προδοτών από τον ΕΛΑΣ, ήταν δολοφονίες που προκαλούν πόνο και αγανάκτηση.
Όταν λοιπόν το ζήτημα τίθεται ιστορικά, τότε η κυρίαρχη ιδεολογία αναδιπλώνεται και χαρακτηρίζει την αφαίρεση της ζωής άλλοτε ως πράξη ηρωισμού και άλλοτε ως εγκληματική πράξη. Η περίπτωση Παναγούλη είναι χαρακτηριστική.
Η αξία λοιπόν της ζωής στο δικό σας σύστημα αξιών γίνεται σχετική και όχι απόλυτη έννοια και οι πρώτοι που τη σχετικοποιούν είναι το κράτος με τα όργανά του και ο ιμπεριαλισμός με τις σφαγές. Το τί είναι έγκλημα καθορίζεται από την ιδεολογία των κυρίαρχων και σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Οι κατηγορίες εναντίον μας δεν μπορούν να μεταμφιέζονται με τη μάσκα της ηθικής αλλά να ειδωθούν κάτω από το πρίσμα της εξυπηρέτησης αυτών των συμφερόντων.
Ας αφήσουν λοιπόν τις υποκρισίες περί ιερότητας απαραβίαστου και λοιπά ηχηρά και ας μας το πουν ανοιχτά και με απλά λόγια: Κύριοι, το μονοπώλιο της βίας το έχει το κράτος για να διασφαλίζει την τάξη, δηλαδή την απρόσκοπτη συνέχιση της εκμετάλλευσης των πολλών από τους λίγους. Όποιος το αμφισβητήσει από επαναστατική θέση, μαύρο φίδι που τον έφαγε. Αφήστε σαν Ψωμιάδηδες να σας βάζουμε δυο τρεις μέρες μέσα για τα μάτια του κόσμου, ή καλύτερα εφοπλιστές του ΣΑΜΙΝΑ ή βιομήχανοι των ΣΩΛΗΝΟΥΡΓΕΙΩΝ Κορίνθου, να μην ασχοληθούμε καθόλου μαζί σας.
Ας πέσουν λοιπόν οι μάσκες και ας παρατήσουμε τα προσχήματα. Οι ιδιοκτήτες των ΣΩΛΗΝΟΥΡΓΕΙΩΝ Κορίνθου ουδέποτε θα διωχθούν, όπως δεν διώχθηκαν και δεν θα διωχθούν οι υπεύθυνοι για άλλα εργατικά ατυχήματα για τους σακατεμένους εργάτες, τους χιλιάδες νεκρούς. Εδώ χρειάζεται να αναφέρουμε ένα ανατριχιαστικό παράδειγμα, ένα ανατριχιαστικό γεγονός. Οι εργολάβοι των μεγάλων έργων, συνυπολογίζουν στους προϋπολογισμούς τους το κόστος των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων, αποτιμούν δηλαδή σε μερικά ευρώ, το κόστος των σίγουρων δολοφονιών, αφού η λήψη μέτρων ασφαλείας στοιχίζει περισσότερο.
Στα ΣΩΛΗΝΟΥΡΓΕΙΑ το έγκλημα θα είχε αποφευχθεί αν είχαν τοποθετηθεί απλώς βαλβίδες αντεπιστροφής στις φιάλες οξυγονοκόλλησης, σύμφωνα με το πόρισμα. Όμως στοιχίζουν. Ελάχιστα, αλλά στοιχίζουν. Όπως στοιχίζουν τα φίλτρα στις καμινάδες των εργοστασίων που ξερνούν καρκινογόνους ρύπους. Όπως στοιχίζουν τα μέτρα ασφαλείας. Γι αυτό η Ελλάδα είναι η πρώτη με τριπλάσιο ποσοστό κερδών απ’ όλες τις χώρες της ζώνης του ευρώ όπως είναι και η πρώτη σε ποσοστό εργατικών ατυχημάτων.
Εδώ δεν υπάρχει ο περίφημος «ενδεχόμενος δόλος›; Ας πέσουν οι μάσκες. Οι εφοπλιστές του ΣΑΜΙΝΑ ουδέποτε θα διωχθούν, όπως δεν διώχθηκε κανένας εφοπλιστής για τους εκατοντάδες πνιγμένους στα πλωτά τους φέρετρα. Όπως δεν θα διωχθεί ο ιδιοκτήτης του IRON ANTONIS για το σάπιο JET ONE που τυχαία δεν έγινε ΣΑΜΙΝΑ με νέους δεκάδες νεκρούς. ¶λλωστε έχει αθωωθεί για το σαπιοκάραβο IRON ANTONIS με τους 24 νεκρούς μαζί με τους υπεύθυνους του νεογνώμονα που υπέγραψαν τα πιστοποιητικά αξιοπλοϊας για να ταξιδεύουν ελεύθερα τα ΔΥΣΤΟΣ και τα άλλα.
Ας πέσουν οι μάσκες. Τα κρατικά όργανα που εξοστρακίζουν τις σφαίρες τους σε μετανάστες, μικροκλεφτρόνια, διαδηλωτές, αθωώνονται ή καταδικάζονται σε συμβολικές ποινές. Για τη 17Ν έγιναν ειδικοί νόμοι, έκτακτα μέτρα, ειδικές φυλακές, ειδική σύνθεση του Δικαστηρίου σας.
Ναι, αλλά μπορούν να γίνουν βίαιες ενέργειες σε συνθήκες δημοκρατίας; Καταρχήν βέβαια η ερώτηση υπονοεί ότι μπορούν να γίνουν σε περίοδο δικτατορίας. Ας δούμε όμως τη σημερινή δημοκρατία μας. Σε πρόσφατο άρθρο του ο καθηγητής Παρασκευόπουλος έγραψε: «Δημοκρατία χωρίς σεβασμό στο κράτος δικαίου και το κράτος πρόνοιας γίνεται τύπος άνευ ουσίας και εκφυλίζεται. Η υποβαθμισμένη λειτουργία ενός Κοινοβουλίου δε θα μπορούσε να εξαγνίσει βασανιστήρια ή δίκες σε έκτακτα δικαστήρια›. Με δυο φράσεις τα είπε όλα ο κ. καθηγητής.
Ο κ. Κρουσταλάκης πέρυσι με την έναρξη του δικαστικού έτους, επέστησε όπως είπε «το ξίφος της Δικαιοσύνης εναντίον όποιου παρανομεί, όσο ψηλά και αν βρίσκεται, όσο ισχυρός και αν είναι›. Και λίγο μετά είπε: «Ο κόσμος έχει βαρεθεί τα λόγια, αλίμονο αν τον απογοητεύσουμε, θα έχουμε χάσει το τρένο της νομιμοποίησής μας στην κοινωνία›. Το δικαστικό έτος βέβαια κοντεύει να τελειώσει και η Δικαιοσύνη πολλά έτη τώρα βλέπει τα τρένα να περνούν.
Μια από τις βασικές αρχές της δημοκρατίας, η ισονομία, δεν εφαρμόζεται. Οι νόμοι δεν ισχύουν για τους ισχυρούς. Όσον αφορά το κράτος πρόνοιας, εξαϋλώνεται για να καταστεί αόρατο μπρος στην επέλαση της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας που σαρώνει κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών. Μια κοινωνία που δε νοιάζεται για τους αδύναμους, που δε φροντίζει τους ανήμπορους, που δεν έχει αλληλεγγύη, δεν είναι δημοκρατική κοινωνία. 20% των Ελλήνων είναι κάτω από τα όρια της φτώχιας. 15% η ανεργία, η μεγαλύτερη κοινωνική πληγή, η μεγαλύτερη τρομοκρατική, η μεγαλύτερη διαβρωτική δύναμη της κοινωνίας. Ένας στους τρεις νέους άνεργους. Χαρίζεται η δημόσια περιουσία, ο δημόσιος πλούτος, η δημόσια γη.
Να πούμε για τις μίζες των δισεκατομμυρίων στους εξοπλισμούς; Το διαρκές έγκλημα των δημοσίων έργων; Τα ΜΜΕ των βαρόνων εργολάβων; Τη νέα μεγάλη ιδέα της Ολυμπιάδας, των αρπακτικών, της ρεμούλας και της απάτης; Για πόσα χρόνια θα την πληρώνουμε μετά το 2004; Για το υποβαθμισμένο Κοινοβούλιο που νομοθετεί κατά παραγγελία όπως διαβάσαμε πρόσφατα και στον Κουταλίδη και όπως το βλέπουμε όλοι; Για μια αδύνατη Κυβέρνηση που άγεται και φέρεται σύμφωνα με τις διαθέσεις των ισχυρών; Ποια δημοκρατία;
Μπορούν να γίνουν βίαιες ενέργειες στη δημοκρατία; Μπορεί να θέλει κανείς να ανατρέψει μια τέτοια δημοκρατία; Και βέβαια μπορεί. Γιατί πρόκειται για ένα σύστημα άρνησης της δημοκρατίας. Γιατί πρόκειται για μια δημοκρατία που αυτο-αναιρείται. Ο ένοπλος επαναστάτης δεν είναι μανιακός της βίας, παράφρονας λάτρης των όπλων και των σκοτωμών. Σε αυτούς τους ανθρώπους διαθέτει πολλές και νόμιμες δυνατότητες να ασκήσουν τις έξεις τους.
Ο επαναστάτης που μέσα από μια πολιτική ανάλυση επέλεξε τη βία σαν άμεσο μέτρο, είναι υποχρεωμένος να φτάσει, αν είναι συνεπής με τον εαυτό του και τις ιδέες του ως τις ακραίες του συνέπειες. Πρώτα-πρώτα η επιλογή του αυτή βρίσκεται σε αντίθεση με τα προσωπικά του συμφέροντα. Έπειτα έχει να ξεπεράσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης σε μια στάση ζωής βιολογικά παράλογη, γιατί κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του και την ελευθερία του. Κυρίως όμως έχει να αντιμετωπίσει μια βαθιά και δυσβάσταχτη αντίφαση ανάμεσα στην αγάπη για τη ζωή και την αναγκαιότητα να δρα κατά ζωής.
Αυτή την αντίφαση ο αγωνιστής τη βιώνει τραγικά, οδυνηρά. Θλίβεται, πονά, σπαράζεται από αυτήν, πορεύεται με αυτήν, ζει με αυτήν, πληρώνει βαρύ ψυχικό τίμημα. Ξέρει όμως ότι μετέχει σε έναν αγώνα κατά της πρωτογενούς βίας, τη βία που στερεί τον άνθρωπο από τη βαθύτερή του ουσία, τον απανθρωπίζει, τον βυθίζει στη βαρβαρότητα.
Οι έννοιες που επιστρατεύουν εναντίον μας, «εγκληματίες›, «ειδεχθείς δολοφόνοι› κτλ., δε μπορούν να κρίνουν τη δράση μας. Ο ένοπλος επαναστάτης σέβεται τη ζωή. Γι αυτό και παίρνει τα όπλα για να την υπερασπίσει απ’ όσους την κακοποιούν και την εξευτελίζουν. Και μπορεί να οδηγηθεί και να αποδέχεται την απώλεια μιας ζωής, εφόσον χρειάζεται για να προχωρήσει η επαναστατική υπόθεση, αλλά και όταν πρόκειται γι αυτούς που ευθύνονται για την κακοποίηση και τον εξευτελισμό της ζωής των πολλών.
Έχοντας διαφορετικό μέτρο από το κοινωνικά αποδεκτό για την ταξική καταπίεση και τον καθημερινό εξευτελισμό που υφίσταται η πλειονότητα των ανθρώπων, έχοντας πλήρη επίγνωση της απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής από τους μηχανισμούς κυριαρχίας και κυρίως έχοντας επιλέξει την ένοπλη σύγκρουση σήμερα και όχι στο αόριστο μέλλον, αποκτά διαφορετική σχέση με τη ζωή, πρώτα απ’ όλα τη δική του και δε διστάζει να θυσιάσει και τη δική του τη ζωή, αν αυτό απαιτούν οι ανάγκες του αγώνα.
Ο ένοπλος επαναστάτης κάνει παρέμβαση σε μια κοινωνία πελώριων ανισοτήτων όπου μαίνεται ο ακήρυχτος κοινωνικός πόλεμος με θύματα και από τις δυο πλευρές, πολύ περισσότερο από τη μια πλευρά, πολύ λιγότερο από την άλλη. Έναν πόλεμο που αντιπαρατάσσει άτομα, τα οποία δεν είναι αφηρημένα άτομα, έχουν όνομα, έχουν μια οικογένεια, έχουν ανθρώπους που τους αγαπάνε, που τους μεγάλωσαν, για τους οποίους είναι αναντικατάστατοι. Σε αυτές τις οικογένειες οφείλουμε σεβασμό και συμπόνια.
Σε καμία περίπτωση όμως δε μπορούν κάποιοι υποκριτικά και δημαγωγικά να εκμεταλλεύονται στο βωμό σκοπιμοτήτων. Υποκρισία που φαίνεται ολοκάθαρα αν αναρωτηθούμε: Ξέρει κανείς τα ονόματα των τεσσάρων νεκρών του ΚΑΠΑ ΜΑΡΟΥΣΗΣ που δολοφόνησαν τα ΜΑΤ; Θυμάται κανείς το όνομα του παιδιού που δολοφόνησε εν ψυχρώ ο Μελίστας; Γιατί θυμόμαστε τα 45άρια αλλά ξεχνάμε τα αστυνομικά 38άρια κ. Πρόεδρε;
Γίνονται μνημόσυνα, κατατίθενται στεφάνια για τον Κουμή και την Κανελλοπούλου; Γνωρίζει κανείς τα ονόματα των 7 δολοφονημένων στα ΣΩΛΗΝΟΥΡΓΕΙΑ Κορίνθου, στα κάτεργα του Λάτση και του Βαρδινογιάννη, στο ΔΥΣΤΟΣ, στο ΣΑΜΙΝΑ, στο IRON ANTONIS, στο ΠΑΣΙΦΑΙΑ, στα δεκάδες άλλα ναυάγια; Έχει πάει κανείς στα νεκροταφεία των μεταλλίων του Μποδοσάκη να δει τις ηλικίες στους τάφους των μεταλλορύχων που πέθαναν με σαπισμένα πνευμόνια; Όλες αυτές οι οικογένειες είχαν όνομα; Είχαν παιδιά που έχασαν; Βρήκαν ποτέ βήμα να μιλήσουν; Βρήκαν τηλεοπτικά κανάλια;
Είδαν πολιτικούς να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα; Είχαν ποτέ τόσο μεγάλα ονόματα δικηγόρων Πολιτικής Αγωγής; Ήταν καν Πολιτική Αγωγή και σε ποια δίκη; Είχαν το σεβασμό, τη συμπόνια και τη συμπαράσταση κανενός επίσημου φορέα;
Ο κοινωνικός ανταγωνισμός, ο κοινωνικός πόλεμος, ο εμφύλιος πόλεμος, διεξάγεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια, περνά φάσεις όξυνσης και ύφεσης, άλλοτε είναι εμφανής, άλλοτε αφανής, άλλοτε υπό τη μάσκα του κράτους δικαίου, άλλοτε στην πιο καθαρή του μορφή. Και θα συνεχίζεται μέχρις ότου πάψουν να υφίστανται τάξεις.
Όταν η ανθρωπότητα βγει από τη βάρβαρη προϊστορία της, από τους πολέμους, την εξαθλίωση, την προσφυγιά, τον αναλφαβητισμό, τη λεηλασία του πλανήτη από τις πολυεθνικές, όταν περάσει στο βασίλειο της ελευθερίας, της ισότητας, της ανεμπόδιστης ανάπτυξης του ανθρώπου, όταν η ανθρωπότητα χειραφετηθεί, όταν οι άνθρωποι επανοικειοποιηθούν την ανθρωπιά τους, τότε η ανθρώπινη ζωή θα είναι αυταξία πραγματική και όχι υποκριτική.
Χτες το βράδυ που έγραφα, ξενύχτησα κιόλας, ήθελα να γράψω ακόμα ένα κεφάλαιο, έναν επίλογο. Δεν το έγραψα. Θα σας πω μερικούς στίχους του Παλαμά:
Παιδί το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι όπως το δεις να μην το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και βρέξε το πιο στέρεα
και πλούτισε τη χλόη του και πλάταινε τη γη του,
κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεκτα, πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα κι όσα δέντρα,
για τίποτ’ άλλο δεν ‘φελούν, παρά για μεταρίζια.
Μη φοβηθείς το χαλασμό, φωτιά, τσεκούρι τράβα,
ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε, το περιβόλι κόφτο
και χτίσε κάστρο πάνω του και ταμπουρώσου μέσα
για πάλεμα, για μάτωμα, για τη καινούργια γέννα,
που όλο την περιμένουμε κι όλο κινά για νά’ ρθει
κι όλο συντρίμι χάνεται, στο γύρισμα των κύκλων.
(Χειροκροτήματα και Συνθήματα από το κοινό)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διακόπτεται η δίκη. Να αποβληθεί από την αίθουσα το κοινό που χειροκρότησε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που διακόπηκε. Το ακροατήριο δεν είναι ούτε να επιδοκιμάζει, ούτε για να αποδοκιμάζει, είναι για να παρακολουθεί την δίκη αν γίνεται όπως νομίζει αυτό. Όταν έχει οποιεσδήποτε απόψεις ας τις εκφράζει έξω. Εδώ μέσα παρακάλεσα και το είχα πει και άλλοτε που είχα διώξει έναν κύριο, σεβαστό άνθρωπο απ’ ότι τον είδα μετά, δεν έχει περιθώρια η δίκη να γίνεται έτσι κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Το λέω και στους κ.κ. κατηγορουμένους, δημοσιότητα θα πει να έρχονται εδώ και να ακούνε. Δεν σημαίνει ούτε να χειροκροτούν, ούτε να αποδοκιμάζουν. Για σκεφτείτε να ερχόταν μία ομάδα Ακροδεξιών εδώ πέρα και να σας «λιντσάριζε› με λόγια και εγώ να τους άφηνα και να τους έλεγα «προχωράτε παιδιά›. Είναι θέμα τάξεως. Προειδοποιώ ότι εάν κάποιος ξανακάνει κάτι ίδιο ο κ. Εισαγγελεύς θα του απαγγείλει κατηγορία και ξέρετε ότι έχει φυλάκιση από 6 μήνες μέχρι 5 χρόνια και δεν θα παίξω με κανέναν σας. Να το ξέρετε αυτό το πράγμα. Θα γίνει δίκη ή δεν θα γίνει;
Είμαι αποφασισμένος να γίνει η δίκη όπως λέει η Δικονομία. Η Δικονομία δεν λέει το πλήθος να θορυβεί. Απεναντίας έχει σειρά διατάξεων που απαγορεύει αυτό το πράγμα. Τον ίδιο τον κατηγορούμενο δεν τον σέβεστε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Πείτε ότι είναι άλλοι από θύματα ή άλλοι από άλλης τοποθετήσεως ιδεολογικής και αρχίζουν και τον αποδοκιμάζουν, τί θα τον κάνω εγώ τον κατηγορούμενο; Θα τον «λιντσάρουμε› εδώ πέρα; Φαντάζομαι ότι έχω την κατανόησή σας.
Στο εξής οι 120 θέσεις και για λόγους ασφαλείας πλέον και ελέγχου του ακροατηρίου – δεν ελέγχεται το ακροατήριο μου είπε η Αστυνομία – διαφορετικά εγώ κάποιος που θα κάνει οτιδήποτε δεν μπορώ να τον εντοπίσω και να τον πιάσω. Θα εμμείνω, σας το λέω. Κάντε ότι θέλετε από κει και πέρα. Ούτε με ενδιαφέρει, η δίκη θα γίνει είτε το θέλετε, είτε δεν το θέλετε. Μερικοί φυσικά δεν το θέλετε.
Ο κ. Εισαγγελεύς έχει το λόγο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, τα Όργανα της Τάξεως ο οιοσδήποτε διαταράσσει να συλλαμβάνεται και να προσάγεται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δίδω εντολή οποιοσδήποτε διαταράσσει την τάξη να συλλαμβάνεται και να προσάγεται εδώ. Διακόπτουμε την απολογία.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κύριε Πρόεδρε, έχω όμως ένα αίτημα, η διακοπή έχει ήδη επέλθει. Έχουν υπάρξει κάποιες αποφάσεις από μέρους σας. Επανέρχομαι στο ζήτημα της δημοσιότητας της δίκης. Θα ζητήσω από το Δικαστήριό σας να επιτραπεί η είσοδος του κοινού έως ότου καλυφθούν τα κενά έδρανα. Τα ¾ της αίθουσας που ουσιαστικά δεν διατίθενται για το κοινό.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχουν καθοριστεί οι θέσεις αυτές.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Θα μου επιτρέψετε να τελειώσω;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ σαν Πρόεδρος έχω καθορίσει αυτό.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ένα μεγάλο μέρος των εδράνων διατίθεται για παρατηρητές οι οποίοι ποτέ δεν δηλώθηκαν και δεν υπάρχουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν θέλουν ας έρθουν.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Μα δεν υπάρχουν οι παρατηρητές κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν θέλουν ας έρθουν. Δεν μπορώ εγώ να τους πω.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Να επιτραπεί για ειδικούς παρατηρητές, να επιτραπεί να καταληφθούν αυτές οι θέσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έγινε αυτό το οποίο είπατε και είδατε δημιουργήθηκε ανέλεγκτη κατάσταση. Όχι, δεν το επιτρέπω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να μου δώσετε το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το αίτημα είναι για τον Πρόεδρο, αν θέλει να κάνει προσφυγή.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Υποβάλλω το αίτημα στον Πρόεδρο. Είναι ζήτημα δημοσιότητας κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ τελείωσα. Αν θέλετε να δώσει την απολογία του ο άνθρωπος αφήστε τον.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Είναι ζήτημα δημοσιότητας κι αν μου επιτρέπετε είναι η μοναδική φορά.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλετε να δημιουργείτε διαρκώς ζητήματα. Σας λέω, δεν έχετε πεδίο να δημιουργήσετε τέτοια θέματα και να μην διακόπτεται η απολογία, σας παρακαλώ πάρα πολύ. Τελειώσαμε.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Πολλές από τις θέσεις που διατίθενται για παρατηρητές, για το κοινό έχουν καταληφθεί ήδη από Αστυνομικούς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι λόγοι ασφαλείας και ελέγχου εδώ πέρα της ηρεμίας του ακροατηρίου. Δεν μπορούμε άλλες θέσεις. Αυτές οι θέσεις είναι.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν είναι όμως δυνατόν οι θέσεις που διατίθενται για το κοινό να καταλαμβάνονται από Αστυνομικούς και να είναι στη μισή αίθουσα κενά τα έδρανα γιατί δεν ήρθαν οι παρατηρητές και οι δημοσιογράφοι. Είναι ένας περιορισμός της δημοσιότητας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν θέλουν θα έρθουν. Αυτή την διευθέτηση κάνω εγώ και τελείωσα. Τους άφησα και δημιουργήθηκε τέτοια διατάραξη, πήγαμε να πάθουμε εγκεφαλικά όλοι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν δημιουργήθηκε καμία διατάραξη κ. Πρόεδρε. Το ότι χειροκρότησε το ακροατήριο σε ένα σημείο της απολογίας κάποιου δεν είναι καμία διατάραξη για την φύση αυτής της δίκης. Δεν είναι επαρκής λόγος αυτό κατά την γνώμη μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτσι λέτε; Αυτό κ. συνήγορε στα Δικαστήρια που έχετε εσείς στο μυαλό σας να το βάλετε να χειροκροτεί ο κόσμος. Αν αποδοκίμαζαν τον κατηγορούμενο, ήταν άλλοι, θύματα, παιδιά σκοτωμένων τί θα κάναμε τότε;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Θα αποβάλλατε το ακροατήριο σε αυτή την περίπτωση;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δεν απέβαλλα το ακροατήριο. Εδώ σείστηκε ο τόπος.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αίτημα συγκεκριμένο, να ανακαλέσετε την προηγούμενη απόφασή σας με την οποία επεβλήθη και ήδη είναι έξω ένα τμήμα του ακροατηρίου που ήταν μέσα και το αίτημά μου είναι συγκεκριμένο και απευθύνεται στο Δικαστήριο γιατί θεωρώ ότι.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι θέμα του Προέδρου, είναι θέματα τάξεως αυτά. Δεν μπορείτε να απευθυνθείτε, διαβάστε την Δικονομία.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αυτό περιορίζει την δημοσιότητα όταν επιλεκτικά ένα τμήμα του ακροατηρίου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι επιλεκτικά, με την σειρά που έρχονται. Είπα 120 θέσεις είναι το ακροατήριο.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Αποβάλλατε ....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπα, αποβάλλω όλους διότι έγινε θόρυβος και θα μπουν μόνο 120. Τώρα μου είπαν ότι είναι 120 και τελείωσα εγώ. Εγώ δεν έχω τίποτε άλλο να κάνω.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κύριε Πρόεδρε, τα άτομα που αποβάλλατε τα αποβάλλατε διότι είδατε ότι θορυβούσαν ή κάνατε μία συλλογική ρύθμιση;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπήρξε θόρυβος συλλογικός κυρία τον οποίο δεν μπορέσαμε να τον ελέγξουμε. Δεν μπορώ να φέρνω 2.000 Αστυνομικούς να κοιτάνε τον καθένα από αυτούς που έρχονται να σας παρακολουθήσουν.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν έχετε το δικαίωμα να αποβάλλετε όλο το κοινό επειδή κάποιος θορυβεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ήταν κάποιος κυρία. Όλη η από κει πτέρυγα χειροκροτούσε. Σας παρακαλώ πολύ, τους είδαμε όλους. Το ότι δεν τους συνέλαβα χάρη τους έκανα. Ο κ. Γιαννόπουλος έχει το λόγο.
Σ. ΜΠΑΡΛΑΜΠΑΣ-ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: (Εκτός μικροφώνου) Η Αστυνομία εξεδίωξε 15-20 άτομα. Αυτά ήταν όλα κι όλα. Τα έχει βγάλει εντελώς έξω. Εδώ υπάρχουν 120 κενές θέσεις.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και σας είπα ότι αυτές οι κενές θέσεις είναι για άλλον λόγο.
Σ. ΜΠΑΡΛΑΜΠΑΣ-ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: (Εκτός μικροφώνου) Θέλω να μου απαντήσετε, είμαι δικηγόρος που έχω κάνει τα νομικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν το ξέρω.
Σ. ΜΠΑΡΛΑΜΠΑΣ-ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: (Εκτός μικροφώνου) Είπατε για την Αστυνομία, λόγοι ασφάλειας ή οτιδήποτε επιτρέπουν να παραμένουν κάποια κενά ή κάπως έτσι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βέβαια.
Σ. ΜΠΑΡΛΑΜΠΑΣ-ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: (Εκτός μικροφώνου) Προβλέπεται αυτό στο νόμο; Πέστε μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι, δεν προβλέπεται από το νόμο αλλά δεν μπορώ εγώ να ελέγξω ένα τέτοιο ακροατήριο που θέλετε εσείς. Τελείωσε, αυτή είναι η απόφασή μου. Δεν θα το κάνω εδώ πέρα «χάβρα› επειδή θέλετε εσείς. Είστε οπαδοί της «χάβρας› φαίνεται. Δεν θα γίνει χάβρα.
Σ. ΜΠΑΡΛΑΜΠΑΣ-ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: (Εκτός μικροφώνου) Δεν άκουσα καλά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όποιοι είναι οπαδοί της «χάβρας› θα απογοητευθούν από μένα. Θα υπάρχει εδώ ακροατήριο. Δεν θα υπάρχει χάβρα. Υπήρξε χάβρα. Ο κ. Παπαδάκης έχει το λόγο.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, τρία πράγματα θέλω να θέσω υπόψη σας και παρακαλώ με νηφαλιότητα να πάρουμε την απόφαση η οποία αρμόζει, το ένα. Μην αυταπατώμεθα, είναι μία δίκη 5 μηνών της οποία αναμενόμενο ήταν η κορυφαία στιγμή να είναι η απολογία του συγκεκριμένου κατηγορουμένου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ασφαλώς. Ήταν αναμενόμενο να τον διακόπτουν και να κάνουν φασαρίες προγραμματισμένες φαίνεται. Προγραμματισμένες φασαρίας. Δεν καταλαβαίνω νομίζετε;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεν ξέρω ποια εκτίμηση έχετε εσείς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ενδεχομένως να με έχετε για χαμηλού πνευματικού επιπέδου και αυτό δεν τιμά εσάς.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ευχαριστώ. Εγώ εν πάση περιπτώσει δεν έχω κανένα στοιχείο ότι υπήρχε κάτι προγραμματισμένο. Αν ξέρετε εσείς κάτι να το πείτε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν το βλέπατε, δεν το καταλάβατε;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Όχι, δεν κατάλαβα κάτι τέτοιο. Αφήστε να συνεχίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να συνεχίσετε.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεύτερον, ανάμεσα στον κόσμο που έχετε αποβάλλει είναι και πολλοί συγγενείς κατηγορουμένων οι οποίοι αδυνατούν να παρακολουθήσουν την διαδικασία. Τρίτον, αυτό το ξέσπασμα δεν πρέπει να γίνει αιτία περιορισμού της δημοσιότητας της διαδικασίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι περιορισμός.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Είναι περιορισμός και δημιουργεί και ακυρότητα στην περαιτέρω διαδικασία. Εδώ δεν είναι μέσα εκείνοι οι οποίοι έχουν μπει με σειρά προτεραιότητας. Έχετε αποβάλλει ένα μέρος του ακροατηρίου με κριτήρια γενικά ανάλογα με το πού καθόταν. Είναι άλλο πράγμα η διατάραξη που είπατε εσείς αν απειλεί κάποιον παράγοντα της δίκης η συμπεριφορά κάποιου από το ακροατήριο κι άλλο πράγμα να επιδοκιμάζει. Εδώ πέρα υπήρξε μία επιδοκιμασία. Απειλή δεν υπήρξε εναντίον κανενός η οποία να θέτει θέμα ασφάλειας ή θέμα τήρησης της τάξης της συνεδρίασης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι θέμα τήρησης τάξης κ. συνήγορε. Δεν ξέρω αυτοί οι άνθρωποι τί άλλο μπορεί να κάνουν.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Είναι η μόνη μέρα από την έναρξη της δίκης που εδώ πέρα έχουν πληρότητα στο ακροατήριο και η δημοσιότητα εμποδίζεται και επαναλαμβάνω ότι μεταξύ των αποβληθέντων είναι και συγγενείς κατηγορουμένων που έχουν κάθε λόγο να είναι μέσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ονομαστικά ποιοι είναι οι συγγενείς;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Η σύζυγος του κ. Τζωρτζάτου,
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ να περάσει η σύζυγος του κ. Τζωρτζάτου.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Μεταξύ άλλων η κόρη του κ. Ψαραδέλλη αν δεν κάνω λάθος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κόρη του κ. Ψαραδέλλη να έρθει.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Η κόρη του κ. Ψαραδέλλη και η αδελφή του δεν αποβλήθηκαν. Απλά δεν τους επετράπη να ξαναμπούν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να μπει γρήγορα μέσα η κόρη του κ. Ψαραδέλλη και η σύζυγος του κ. Τζωρτζάτου.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Θα παρακαλέσω να επανέλθετε στην ρύθμιση που κάνατε στην έναρξη μέχρι την κολόνα να καταληφθούν οι θέσεις και να κάνουμε όλοι μία έκκληση στο ακροατήριο να σεβαστεί και να τηρήσει την τάξη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η έκκληση έπρεπε να είχε γίνει κ. Παπαδάκη. Εγώ τα προέβλεπα αυτά. Εσείς είστε το ίδιο έξυπνος με μένα, έχω διαπιστώσει και εσείς πρέπει να τα είχατε προβλέψει αυτά και να έχετε κάνει την έκκληση. Εσάς σας ακούν, εμένα δεν με ακούν.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Σας είπα ότι είναι μία στιγμή κορυφαία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η ιστορία έκλεισε. Θα αφήσετε τον άνθρωπο να απολογηθεί σας παρακαλώ πάρα πολύ;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεν έχω τελειώσει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Θα αναφερθώ κ. Πρόεδρε στην σχετική διάταξη του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας όπου αν πρόκειται για δίκες που είναι πιθανόν να προσελκύσουν μεγαλύτερο αριθμό ακροατών από το συνηθισμένο, περί αυτών που έχει ήδη οριστεί οι οποίοι μπορεί εξαιτίας της ανεπάρκειας του χώρου στον οποίο διεξάγεται η δίκη να εμποδίσουν την ομαλή διεξαγωγή της διαδικασίας, ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου σε συνεννόηση με τον Εισαγγελέα ορίζουν τον αριθμό των ακροατών. Οπότε επιτρέπεται χωρίς διάκριση η είσοδος στον καθένα έως ότου συμπληρωθεί αυτός ο αριθμός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προτείνετε λοιπόν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, αυτό το οποίο ισχύει μέχρι τούδε παρακαλά να ισχύει και τώρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οι 120.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και ούτε ένας παραπάνω. Κύριε Πρόεδρε, χωρίς καμία διάκριση. Δεν είναι δυνατόν ονομαστικά κάποιος να μπει ή κάποιος να μην μπει. Αυτό είναι θέμα άλλων παραγόντων, όχι του Δικαστηρίου και του Προέδρου.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Σε ένα μεγάλο μέρος θα συμφωνήσω με αυτό που είπε ο κ. Εισαγγελέας. Αν γεννηθεί θέμα ανεπάρκειας χώρου τότε κάνουμε κάποιες ενέργειες. Εδώ ο χώρος είναι επαρκής. Απ’ ότι βλέπω έχουμε 30-40 θέσεις κενές. Είναι στοιχειώδης λογική να έρθουν χωρίς καμία διάκριση όπως εύστοχα είπε ο κ. Εισαγγελέας, να έρθουν μέσα όσοι ενδιαφέρονται μέχρι να πληρωθούν οι θέσεις. Ζητάμε το αυτονόητο. Είναι μία μικρή βέβαια αίθουσα η οποία όμως ακόμα έχει επαρκή χώρο. Βλέπω από κει κι εσείς βλέπετε καλύτερα γιατί είστε στο κέντρο ότι υπάρχει μία μεγάλη σειρά θέσεων που είναι κενή.
Το αυτονόητο λοιπόν και συμφωνώντας με το πνεύμα του κ. Εισαγγελέα είναι να πληρωθούν αυτές οι θέσεις χωρίς καμία διάκριση. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Βεβαίως είναι εντελώς άλλο ζήτημα αν ο οποιοσδήποτε ακροατής προσπαθήσει να κάνει κάτι το οποίο θα είναι εις βάρος της ασφάλειας. Σωστά επεσήμανε ο κ. Παπαδάκης, η επιδοκιμασία μπορεί να μην είναι κάτι που εμείς θα το εγκρίνουμε ενδεχομένως αλλά σίγουρα δεν εμποδίζει την ασφάλεια της διεξαγωγής της δίκης.
Από την στιγμή λοιπόν που υπάρχουν κενές θέσεις χωρίς καμία διάκριση να πληρωθούν με τους ενδιαφερόμενους που θα έρθουν να παρακολουθήσουν την δίκη. Το αν θα γίνει κάποιο επεισόδιο περαιτέρω θα αντιμετωπιστεί δεόντως όπως προβλέπει ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας. Στοιχειώδη πράγματα και συμφωνώ με το πνεύμα της τοποθέτησης του κ. Εισαγγελέα αν το κατάλαβα καλά. Δεν μιλάμε να μπουν όρθιοι και να γεμίσουν τους διαδρόμους. Μιλάμε οι θέσεις εκείνες όλες όσες είναι άδειες να γεμίσουν με ακροατές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Γεωργίου έχει το λόγο.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, ήταν λογικό να λέγονται αυτά από την πλευρά της υπεράσπισης πριν δημιουργηθεί το θέμα που δημιουργήθηκε. Τέθηκε ένα θέμα από το πρωί στο οποίο εν πολλοίς κι εμείς συνηγορήσαμε και είπαμε ότι εφόσον υπάρχουν θέσεις να υπάρξει δυνατότητα προσέλευσης μεγαλύτερου κοινού. Αυτό όμως δεν μπορεί να σημαίνει ότι μπορούμε να βρεθούμε μπροστά σε θεάματα σαν κι αυτά που υπήρξαν προηγουμένως.
Να μην ανησυχούμε υποκριτικά για το θέμα της δημοσιότητας που δεν παραβιάζεται όταν με την προηγούμενη διαδικασία που κακώς έγινε και απαντώ τώρα γιατί δεν πήρα το λόγο προηγουμένως που μίλησαν συνάδελφοί μου, παραβιάστηκαν αρχές σαν της αμεσότητας και της προφορικότητας γιατί όταν προβλέπεται ο κατηγορούμενος να μην αναγιγνώσκει την απολογία του, η Ποινική Δικονομία θέλει να διασφαλίσει αυτά που θα πει στο Δικαστήριό σας να είναι δικά του. Διότι εμένα με την 5μηνη παρουσία του εδώ μέσα ο κ. Κουφοντίνας δεν με έπεισε ότι το κείμενο που ανέγνωσε σήμερα ενώπιόν σας ήταν προϊόν δικής του σκέψης.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Αυτό κι αν συνιστά απαράδεκτη παρέμβαση στην απολογία του κατηγορούμενου από πλευράς της πολιτικής αγωγής. Εγώ νομίζω ότι σε αυτό το σημείο θα έπρεπε να ασκήσετε τα δικαιώματά σας και να αφαιρέσετε το λόγο προτού ο κ. Γεωργίου κάνει τέτοιες απαράδεκτες δηλώσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ας αφήσουμε τα πολλά λόγια. Να έχουμε τη νηφαλιότητα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Να κάνω μία συμβιβαστική πρόταση. Ακούσαμε από κάποιον συνάδελφο, ο κ. Γιαννόπουλος είπε ότι υπάρχουν έξω 15 με 20 άτομα. Νομίζω ότι δεν είναι ζήτημα 15-20 ατόμων το ζήτημα της ασφάλειας της αίθουσας. Νομίζω ότι αν πρόκειται για έναν τόσο μικρό αριθμό ατόμων θα μπορούσατε να επιτρέψετε την είσοδο, να εκτονώσουμε εδώ την ένταση που έχει δημιουργηθεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μετά από αυτά που μας έκαναν; Να επιτρέψουμε την είσοδο; Είδατε τί έκαναν εδώ μέσα;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κύριε Πρόεδρε, αν πρόκειται για 15 άτομα νομίζω ότι δεν δημιουργείται κανένα πρόβλημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι 15, είναι καμιά 60αριά.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν είναι 60, μπορούμε να το ερευνήσουμε γιατί η σκηνή που είδα κι εγώ αφορούσε 15-20 άτομα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ εμμένω πάντως σε αυτά τα οποία λέω.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Εάν πρόκειται για έναν τόσο μικρό αριθμό ατόμων, δεν είναι κρίμα να δημιουργούμε τόση ένταση;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν χάθηκε ο κόσμος.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Να το κρατήσετε, να το σκεφτείτε κ. Πρόεδρε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Θα έχουμε άδειες θέσεις, θα έχουμε κοινό που θέλει να μπει μέσα και θα μιλάμε ότι τηρείται η αρχή της δημοσιότητας;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας ακούμε και τα είπατε. Καθίστε κάτω.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ναι, αλλά δεν τοποθετηθήκατε έπ’ αυτών.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί να κάνω; Λάβαμε απόφαση.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Έκανα μία τοποθέτηση και περιμένω μία απόφαση από το Δικαστήριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το Δικαστήριο τί δουλειά έχει; Δεν είπε ο Εισαγγελέας με τον Πρόεδρο;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Να γίνω τότε πιο συγκεκριμένος. Ζητώ για να μην παραβιάζεται η αρχή της δημοσιότητας να εισέλθουν όσοι ενδιαφέρονται αδιακρίτως μέχρι να πληρωθούν κενές θέσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: 120 θέσεις είπαμε με τον κ. Εισαγγελέα και τελειώσαμε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δηλαδή θα έχουμε άδειες θέσεις στο ακροατήριο και θα επιτρέπετε την είσοδο;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Μυλωνά, νομίζω καταλαβαινόμαστε. Σας παρακαλώ.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ναι, αλλά η αρχή της δημοσιότητας.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα είπατε, εντάξει. Βγείτε έξω, πάρτε τον τηλεβόα και πέστε το. Πέστε τα με τον τηλεβόα σας εσείς.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Με έχετε δει πολλές φορές να μιλάω με τηλεβόα κ. Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού να ξέρω εγώ; Το Δικαστήριο τα άκουσε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Σας παρακαλώ πολύ τέτοιες προσβολές να μην τις απευθύνεται στο άτομό μου, να βγαίνω έξω με τον τηλεβόα. Με έχετε δει ποτέ να μιλάω με τηλεβόα; Σας παρακαλώ πολύ, να σέβεστε τους συνηγόρους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν σας φαντάζομαι εσάς με τηλεβόα, όχι.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Το είπατε όμως. Μου είπατε: κ. Μυλωνά να βγείτε έξω με τον τηλεβόα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν θέλετε να βγείτε.