ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Κατά το άρθρο 366 παρ. 2:
«Αν όσα εκθέτει ο κατηγορούμενος είναι στο σύνολο ή εν μέρει διαφορετικά απ’ όσα ο ίδιος εξέθεσε στην προδικασία, είναι δυνατό να διαβαστούν οι αντίθετες περικοπές της απολογίας κατά την ανάκριση. Εξάλλου, κατά το 272 παρ. 2 εδάφιο β του Κ.Ποιν. Δ., ο κατηγορούμενος κατά την προδικασία έχει το δικαίωμα να αρνηθεί να απαντήσει. Το εν λόγω δικαίωμα κατά μείζονα λόγο υπάρχει και στην κύρια διαδικασία, διασφαλίζεται δε το δικαίωμα τούτο και από το άρθρο 6 παρ. 2 της ΕΣΔΑ, το οποίο εισάγει το τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου. Το δικαίωμα της σιωπής είναι απόλυτο και δε μπορεί η ενοχή να συναχθεί από την άρνηση του κατηγορουμένου να απολογηθεί ή να απαντήσει στις ερωτήσεις. Αν όμως οι λοιπές αποδείξεις σε βάρος του είναι ισχυρές, δεν αποκλείεται η εξαγωγή συμπεράσματος και από τη σιωπή του, αρκεί αυτή η σιωπή να μην ερμηνεύεται απόλυτα σε βάρος του κατηγορουμένου, ιδίως αν ο δικαστής πείθεται ότι υπάρχει αδυναμία απάντησης εκ μέρους του›.
Από τη διαλεκτική σχέση αυτών των διατάξεων συνάγεται ότι ο κατηγορούμενος δικαιούται να σιωπά σε οποιοδήποτε στάδιο της προδικασίας ή της κύριας διαδικασίας. Όμως από την ύστερη συμπεριφορά του δεν ακυρώνονται ούτε αναιρούνται τα αποτελέσματα της προηγούμενης τυχόν θετικής του στάσης έναντι της κατηγορίας.
Αν ο κατηγορούμενος θα μπορούσε χωρίς καμία διαδικαστική γι αυτόν συνέπεια να αυτοαναιρείται ανά πάσα στιγμή και μάλιστα κατά το τελευταίο στάδιο της διαδικασίας, αυτό δεν θα ήταν μέσα στη λογική του νόμου. Σε τέτοια περίπτωση, ανακύπτει κατεξοχήν η ανάγκη ανάγνωσης των αναγκαίων περικοπών ή και του συνόλου του περιεχομένου των εκθέσεων εξετάσεώς του, όπως έχει δεχθεί η απόφαση του Αρείου Πάγου 90/96, ρητώς, ότι μπορεί ολόκληρη η κατάθεση να αναγνωστεί, ώστε να καταστεί δυνατή η διάγνωση της διαφορετικότητας των περιεχομένων εκείνων, προς τη συνολική ή μερική άρνηση η οποία ευθέως συνάγεται ακόμη και από τη σιωπή του. Η σιωπή σημαίνει άρνηση.
Σχετικά με το θέμα εάν μπορούν μέσα στις εκθέσεις προδικασίας απολογίας που θα αναγνωστούν, εκθέσεις εξετάσεως, να περιέχονται και στοιχεία επιβαρυντικά για άλλον συγκατηγορούμενο, καταλήγει πάλι θετικά το Δικαστήριο, καίτοι βέβαια το έχει πει και στη χθεσινή του απόφαση αυτό το ίδιο, πάντως το επαναλαμβάνουμε, ότι εκτός από τις ομολογίες, την έκθεση εξέτασης του κατηγορουμένου εις βάρος του ίδιου του εξεταζόμενου, μπορεί να διαλαμβάνονται και γεγονότα βλαπτικά για άλλον.
Τούτο συνάγεται σαφώς από το άρθρο 211.α Κ.Ποιν.Δ., όπου η απολογία συγκατηγορουμένου ρητώς αναφέρεται ως υποστατή απόδειξη εις βάρος άλλου κατηγορουμένου με τους εκεί περιορισμούς καθώς και από το 187.α του Ποινικού Κώδικα, όπου ρητώς ορίζεται ότι «ο κατηγορούμενος που συμβάλλει ουσιωδώς στην εξάρθρωση της εγκληματικής οργάνωσης, τυγχάνει κάποιας ειδικής μεταχείρισης›.
Ούτε το κύρος μιας τέτοιας κατάθεσης μπορεί να τεθεί υπό αμφιβολία αφού η λήψη της μαρτυρίας αυτής τεχνικώς δεν μπορεί να διαχωριστεί, ιδίως επί συνενοχής από την εξέταση του συγκατηγορουμένου. Εντεύθεν όμως, όπως κι εχθές τονίστηκε, ανακύπτει πλέον, παράγεται το κατά το άρθρο 6 παρ. 3 εδάφιο δ’ της ΕΣΔΑ, το δικαίωμα στον επιβαρυνόμενο με αυτή την κατάθεση συγκατηγορούμενο, να υποβάλλει ερωτήσεις σε αυτόν τον κατηγορούμενο.
Κατά το 344 του Κ.Ποιν.Δ., η αποχώρηση του κατηγορουμένου κατά τη διάρκεια της δίκης, -όπως ισχύει σήμερα βέβαια με τον τελευταίο νόμο, διότι σαν δικονομικός είναι αμέσου εφαρμογής, είναι ο νόμος 3160/2003, που αντικαθιστά το β’ και γ’ εδάφιο του άρθρου 344 με το άρθρο 26 αυτού-, η αποχώρηση του κατηγορουμένου κατά τη διάρκεια της δίκης, δεν κωλύει καθόλου την πρόοδο της διαδικασίας. Επιτρέπεται όμως στον συνήγορο του κατηγορουμένου να παραστεί αντί γι αυτόν.
Υπήρχε η διάταξη που έλεγε «μόνο όταν για εύλογο αιτία αποχωρήσει›, αυτή η προϋπόθεση καίτοι βέβαια τελολογικώς εφαρμοζόμενη οδηγούσε πάντοτε στην ίδια ερμηνεία, προς άρσιν αμφιβολίας ο νομοθέτης το εξάλειψε και επομένως είναι νόμιμη εδώ η εκπροσώπηση. Το θέμα είναι μονάχα εφόσον ανακύψει πλέον η ανάγκη υποβολής ερωτήσεων προς τον κατηγορούμενο, αφού αναγνωσθούν αυτές οι καταθέσεις από τους επιβαρυνόμενους συγκατηγορούμενους, οι οποίοι μπορούν να ζητήσουν οπωσδήποτε να τον φέρουμε τον κατηγορούμενο έστω και βιαίως, αλλά αυτό θα δούμε αν ασκηθεί κάποιο τέτοιο δικαίωμα.
Το Δικαστήριο προσκαλεί τον κατηγορούμενο και να πάει κάτω ο Αρχιφύλακας να του πει ότι εφόσον επιθυμεί να επιστρέψει, να προσέλθει για τις διευκρινίσεις, για τις ερωτήσεις που θα του υποβάλλουν, για να έχουν το δικαίωμα να υποβάλλουν ερωτήσεις.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μια σύντομη δήλωση: Με δεδομένο ότι ο κ. Σάββας Ξηρός έχει πει «δεν απολογούμαι›, με άλλα λόγια έχει πει ότι «ασκώ το δικαίωμα σιωπής›, το οποίο είναι πλήρως σεβαστό και βέβαια η Υπεράσπιση του κ. Τζωρτζάτου θα είναι η τελευταία που δε θα σεβαστεί αυτό το δικαίωμα. Απλώς θέλω να επισημάνω ότι η απόφαση που πήρατε, κατά μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε παραβίαση του άρθρου 6 παρ. 3δ γιατί με δεδομένο ότι στις προανακριτικές απολογίες του κ. Ξηρού υπάρχει επιβάρυνση του κ. Τζωρτζάτου και με δεδομένο ότι ο κ. Ξηρός έχει δηλώσει ότι ασκεί το δικαίωμα σιωπής, υπάρχει πλήρης αδυναμία του κ. Τζωρτζάτου να ασκήσει το δικαίωμα από το άρθρο 6 παρ. 3δ.
Τελειώνω επισημαίνοντας από τώρα το εξής: Αν τυχόν το Δικαστήριό σας αχθεί σε καταδικαστική κρίση εις βάρος του κ. Τζωρτζάτου χρησιμοποιώντας τις προανακριτικές απολογίες του κ. Σάββα Ξηρού, έχουμε σαφέστατη παραβίαση του άρθρου 6 παρ. 3δ όπως προκύπτει και από την προαναφερθείσα υπόθεση....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλούμε να σέβεστε τις αποφάσεις, είτε σας αρέσουν είτε δε σας αρέσουν. Τελείωσε, αυτό είναι το Δικαστήριο. Δεν είναι αίθουσα κριτικής εδώ, εμείς εδώ πέρα αποφασίζουμε, είμαστε Δικαστήριο που μας έχει ιδρύσει η πολιτεία. Καλά κάνετε και τοποθετείστε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάθεστε και ασκείτε κριτική εις βάρος του Δικαστηρίου. Συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Παρακαλώ πολύ να κάνετε σχετική αναφορά στον Δικηγορικό Σύλλογο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν κάνω καμία αναφορά.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Επανειλημμένα με θίγετε επειδή επικαλούμαι δικονομικά δικαιώματα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας είπα χθες ότι τον εγωισμό μου τον έχω παρκάρει απέξω και θέλω πολύ λίγο χώρο και με χωράει απέξω.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Τον εγωισμό μου απέξω, αλλά τα νομικά μου επιχειρήματα εντός της αιθούσης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εάν μερικοί δεν βρίσκουν χώρο να τον παρκάρουν απέξω, ας τον φέρνουν μέσα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Είναι αδιανοήτο να λέει Πρόεδρος Δικαστηρίου ότι συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα η τοποθέτηση συνηγόρου επί αποφάσεως όταν τεκμηριωμένα λέει ότι υπάρχει κίνδυνος παραβίασης της ΕΣΔΑ. Είναι αδιανόητο και λυπάμαι που το ακούω από σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρω τί υπόθεση δικάζω και δεν πρόκειται να απαντήσω σε προκλήσεις. Τελειώσαμε. Παρακαλώ αναγιγνώσκονται οι καταθέσεις. Η απόφαση του Αρείου Πάγου λέει «ολόκληρες›. Θα τις διαβάσουμε όλες κι εσείς πείτε ακυρότητες μετά, πείτε ό,τι θέλετε. Αν νομίζει ότι αυτή είναι η δουλειά του υπερασπιστή είναι να προσβάλλει συνέχεια το Δικαστήριο, δικαίωμά του να το πράττει.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, είναι προσβολή του Δικαστηρίου η ανάπτυξη νομικών επιχειρημάτων;
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κατά τη δική σας αντίληψη, αλλά το Δικαστήριο εκφράζει αυθεντικά.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Αλλά αντί να ακούτε τα επιχειρήματα, θεωρείτε ότι προβάλλω το Δικαστήριο με την ανάπτυξη νομικών επιχειρημάτων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε συνήγορε τελειώσαμε μαζί σας. Δεν μπορώ μαζί σας οπωσδήποτε να συμφωνήσω, δεν υπάρχει λόγος. Σας παρακαλώ, αφήστε να κάνουμε τη δουλειά μας.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δεν μπορείτε να λέτε ότι προσβάλλω το Δικαστήριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ. Εγώ θα προστατεύω το δικηγόρο να κάνει το καθήκον του όπως νομίζει εκείνος. Πολύ σας προστατεύω και το ξέρετε από την αρχή όταν άρχισαν και έλεγαν από εκεί μερικοί ότι εσείς ταυτίζεστε με τη 17Ν είδατε εγώ τι θέση πήρα. Και κόπηκαν αυτά εδώ μέσα! Είδατε αν εδώ ο συνήγορος προστατεύτηκε σε αυτό το Δικαστήριο κι αν εμείς το θεωρούμε τελευταίο οχυρό της δημοκρατίας.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: (Διαβάζει):
Έκθεση εξέτασης κατηγορούμενου.
Στην Αθήνα, σήμερα 11 Ιουλίου του έτους 2002 ημέρα Πέμπτη και ώρα 18:30 ενώπιον εμού του υποστράτηγου της ΕΛ.ΑΣ. Σύρου Στυλιανού, παρισταμένου και του εισαγγελέα Πρωτοδικών κ. Ιωάννου Διώτη, απόκριση ο Σάββας Ξηρός του Τριανταφύλλου και της Μοσχούλας γεννηθείς 30 Νοεμβρίου του 1962 στην Καστοριά, αγιογράφος?›
Πάμε στο κατηγορητήριο ή απ’ ευθείας;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κατ’ ευθείαν στην απολογία.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: (Διαβάζει):
Στη σχετική ερώτηση απήντησε: «Ο πατέρας μου είναι ιερέας κι έχω άλλα 9 αδέλφια. Γεννήθηκα στην Καστοριά, τελείωσα το δημοτικό στο χωριό Αρμένιο Λάρισας και το Λύκειο στη Φλώρινα. Στη Φλώρινα έκατσα περίπου10 χρόνια και πέρασα την εφηβική μου ηλικία στο περιβάλλον της Μητρόπολης και ειδικότερα του τότε Μητροπολίτη Αυγουστίνου Καντιώτη, ο οποίος στα πλαίσια του κοινωνικού του έργου εκτός από τα ιδρύματα που συντηρούσε, παρότρυνε τους νέους να ασχοληθούν με την ιεραποστολή. Αυτό με ώθησε να δείξω ενδιαφέρον και να ασχοληθώ με τα κοινά.
Το 1980 πήγα στο ¶γιο Όρος με σκοπό να μελετήσω αγιογραφία. Το 1981 έφυγα από το ¶γιο Όρος κι έκανα σπουδές αγιογραφίας στο Μοναστήρι Σιδηροκάστρου. Στα τέλη του ’81 κατέβηκα στην Αθήνα και ξεκίνησα μαθήματα σχεδίου στο φροντιστήριο του Κορκόγλου που βρίσκεται πίσω από το Πολυτεχνείο για να δώσω εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών.
Το Σεπτέμβριο του 1982 έδωσα εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά δεν πέρασα. Ήδη από το καλοκαίρι του 1982 έμεινα με το θείο μου Τσακαλία Αργύρη στη Νεάπολη στο κέντρο της Αθήνας. Εκείνη τη χρονιά γνωρίστηκα με την Αγγελική Σωτηροπούλου την οποία σε μικρό χρονικό διάστημα παντρεύτηκα και εγκατασταθήκαμε στην οδό Μίσωνος 71. Μαζί μας έμεινε και η αδελφή της Αγγελική, Στέλλα.
Είχα αρχίσει να εργάζομαι ως αγιογράφος στο εργαστήριο του Γιώργου Γεωργακοπούλου στην οδό Μουσών και Λεζαίων. Τα οικονομικά μας ήταν περιορισμένα και αντιμετωπίζαμε οικονομικές δυσκολίες. Η σύζυγός μου δούλευε στο γραφείο κάποιου Δεληπέτρου σε μια τεχνική εταιρεία. Η κουνιάδα μου Στέλλα εργαζόταν στο ΥΠΕΧΩΔΕ.
Το 1982 στο φροντιστήριο του Κορκόγλου με πλησίασε ένα μέλος του ΕΛΑ για στρατολόγηση στην Οργάνωση αυτή και βέβαια απέτυχε. Εκείνο τον καιρό κυκλοφορούσε η φήμη ότι ο ΕΛΑ έψαχνε για καινούρια μέλη. Το έτος 1984 σε φιλικό μου περιβάλλον, κάποια μέρα συναντήθηκα με τον Τσουτσουβή και ανταλλάξαμε μια καλημέρα.
Λίγες μέρες αργότερα ο Τσουτσουβής με επισκέφθηκε στο εργαστήριο του Γεωργακοπούλου, όπου εργαζόμουν. Έγινε και πάλι προσπάθεια στρατολόγησης, αλλά εγώ έδειξα χαλαρό ενδιαφέρον. Ο Τσουτσουβής εξακολουθούσε να με επισκέπτεται μέχρι του θανάτου του, το έτος 1985, αλλά εγώ ουδέποτε εντάχθηκα στον ΕΛΑ.
Το 1986 κοντινό μου πρόσωπο με το ψευδώνυμο Μανόλης -τα πραγματικά στοιχεία του οποίου δεν αποκαλύπτω- μου έκανε μια πολιτική ανάλυση για την κατάσταση που επικρατούσε τότε στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο και πλαγίως μου ζήτησε να τον βοηθήσω σε κάποια παράνομη δραστηριότητα. Η δραστηριότητα αυτή αφορούσε την τοποθέτηση μιας βόμβας, δεν μου έκανε λόγο για ύπαρξη κάποιας συγκεκριμένης ομάδας ή Οργάνωσης.
Την κουβέντα αυτή μου την έκανε σε πολλές επισκέψεις που επακολούθησαν και κράτησαν περίπου ένα χρόνο. Στο διάστημα αυτό, μου άφησε να εννοηθεί ότι δεν ενεργεί μόνος του, αλλά με κάποιον άλλον.
Μια εβδομάδα πριν από την ενέργειά μου, μου αποκάλυψε ότι πρόκειται για την Οργάνωση 17Ν και μου είπε ότι αν ήθελα μπορούσα να αποχωρήσω χωρίς κανένα πρόβλημα. Μου είπε επίσης ότι για τη συγκεκριμένη ενέργεια αν δεν ήθελα, μπορούσα να μην πάω και να πάω σε κάποια άλλη. Τέλος, μου είπε ότι είτε πάω είτε δεν πάω, μπορούσα να αποχωρήσω οποτεδήποτε, χωρίς κανένα πρόβλημα.
Τρεις μέρες πριν την ενέργεια και αφού του απάντησα ότι θα πάω, γνώρισα ένα άτομο με ψευδώνυμο Αλέκος, τα πραγματικά στοιχεία του οποίου δεν γνωρίζω. Την προγραμματισμένη μέρα συναντηθήκαμε κοντά στον Κηφισό, εγώ, ο Αλέκος και ο Μανόλης σε σημείο που ήταν παρκαρισμένο ένα κλειστό φορτηγάκι.
Όπως ήταν το σχέδιο μπήκαμε στο φορτηγάκι αυτό με τον Αλέκο οδηγό κι εγώ με το Μανόλη μπήκαμε πίσω. Κινηθήκαμε με κατεύθυνση προς Πειραιά και σταματήσαμε για λίγο στο σημείο που είχε προεπιλεγεί. Εκεί, φορέσαμε φόρμες που βρήκαμε μέσα στο φορτηγό. Κατεβάσαμε ένα κάδο σκουπιδιών μέσα στον οποίο ήταν τοποθετημένη μια βόμβα. Εκεί υπήρχαν ήδη καλώδια και ο Μανόλης έκανε τη σύνδεση. Κάναμε τον κύκλο και σταθμεύσαμε ακριβώς απέναντι στο αντίθετο ρεύμα. Εκεί υπήρχε αναμονή καλωδίου και ο Μανόλης τα συνέδεσε με μπαταρία αυτοκινήτου και μπουτόν που ήταν στην καρότσα στο φορτηγάκι
Περιμέναμε να περάσει ένα ελληνικό στρατιωτικό λεωφορείο που μετέφερε Αμερικανούς πεζοναύτες. Όταν το λεωφορείο πέρασε από τη βόμβα, ο Μανόλης την πυροδότησε. Έγινε η έκρηξη και από ό,τι θυμάμαι τραυματίστηκαν ελαφρά κάποια άτομα. Εμείς που καθόμασταν στο φορτηγάκι μετά την πυροδότηση, φύγαμε. Για την ενέργεια αυτή η επαναστατική Οργάνωση 17Ν έβγαλε προκήρυξη.
Η επόμενη ενέργεια της επαναστατικής Οργάνωσης 17Ν ήταν στη Βούλα όπου χτυπήθηκε με έκρηξη ένα λεωφορείο που μετέφερε Αμερικανούς αξιωματικούς. Για την ενέργεια αυτή στα πλαίσια της ενημέρωσης των μελών της 17Ν, εμένα μου είπαν ότι κάτι θα γίνει χωρίς περισσότερες λεπτομέρειες. Δεν πήρα μέρος στην ενέργεια και δεν γνωρίζω ποια μέλη της την έκαναν.
Στις αρχές του 1988 ο Αλέκος που ήταν υπεύθυνος για την τριμελή ομάδα, με πληροφόρησε ότι υπάρχει έτοιμο σχέδιο που αφορούσε ένα Αμερικανό πράκτορα που έμενε στη Φιλοθέη. Τρεις μέρες πριν την ενέργεια ο Αλέκος με ενημέρωσε για το ακριβές σημείο και τον τρόπο δράσης. Τη συγκεκριμένη μέρα με κλεμμένο Ι.Χ. επιβατικό αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Αλέκος και στο οποίο επέβαινα εγώ και ο Μανόλης πήγαμε στο σημείο.
Εκεί, αφού τοποθετήθηκε η βόμβα σε καλάθι απορριμμάτων έξω από την είσοδο της οικίας του Αμερικανού, πήγαμε στην επόμενη γωνία και τον περιμέναμε να επιστρέψει από τη δουλειά του. Εγώ απομακρύνθηκα λίγο και ήμουν σε παρακείμενο δασάκι. Από εκεί, παρατηρούσα την κίνηση στο σπίτι, είδα έναν με καπέλο καπετάνιου να μπαίνει και να κατευθύνεται στο ισόγειο. Τότε κατάλαβα ότι δύσκολα θα ελεγχθεί ο χώρος από την απόσταση που είμαστε, δεδομένου ότι ήταν βράδυ. Τότε εγώ πήγα στον Αλέκο και του είπα ότι υπάρχει πρόβλημα ορατότητας και δύσκολα θα ελέγξουμε να μην κινδυνέψουν περαστικοί ή γείτονες.
Στη διάρκεια της συνομιλίας μας ο κάδος που ήταν η βόμβα, έμεινε χωρίς επιτήρηση και γι’ αυτό ο Αλέκος με ρώτησε: «Μπορεί να την έχει δει κάποιος;› του απάντησα «Είναι πιθανό›. Με ρώτησε «Δηλαδή φεύγουμε;› και του απάντησα «Ναι φεύγουμε› και φύγαμε.
Αμέσως μετά τηλεφωνικά ειδοποιήσαμε την Αστυνομία για να την εξουδετερώσει. Για την ενέργεια αυτή η επαναστατική Οργάνωση 17Ν έστειλε προκήρυξη.
Στο σημείο αυτό, την 23:50 τη σήμερον 11/7/2002 διακόψαμε την εξέταση του κατηγορούμενου Ξηρού Σάββα του Τριανταφύλλου προς αποφυγή καταπόνησής του.
Συνέχεια της από 11/7 έκθεσης εξέτασης κατηγορούμενου Ξηρού Σάββα:
«Τι έχεις να προσθέσεις στη διακοπείσα απολογία σου;›. Γίνεται μνεία ότι του αναγνώσθη η από 11/7/2002 συνταχθείσα και διακοπείσα έκθεση. Απόκριση: «Επιφυλάσσομαι να συνεχίσω την απολογία μου και να αναφερθώ στις κατηγορίες που μου απαγγείλατε και ζητώ να συνεχιστεί η απολογία μου, χωρίς την παρουσία δικηγόρου, αύριο ή μεθαύριο, γιατί θέλω να σκεφτώ και να θυμηθώ κάποια πράγματα›. Προς τούτο συντάχθηκε η παρούσα.
Η επόμενη είναι ημερομηνία 20 Ιουλίου:
Παρουσία του εισαγγελέα Πρωτοδικών Ιωάννη και του υποστράτηγου Στυλιανού Σύρου που προσλήφθηκε ως δεύτερος ανακριτικός υπάλληλος.
Απόκριση: «Απολογούμενος για τις πράξεις που μου γνωστοποιήθηκαν και αναφέρονται παραπάνω, θέλω να σας βεβαιώσω και πάλι το περιεχόμενο της από 11 Ιουλίου 2002 απολογίας που δόθηκε ενώπιόν σας και συμπληρωματικά απολογούμενος βεβαιώνω και πάλι το περιεχόμενό τους ως αληθινό και καταθέτω στη συνέχεια.
Το καλοκαίρι του 1988 έγινε μια επιχείρηση της Οργάνωσης στην Κηφισιά. Σε αυτή πήρα μέρος κι εγώ, ο αδελφός μου Χριστόδουλος, ο Λουκάς ως μια ομάδα και ως άλλη ομάδα, ο Αλέκος ή Ταινίας, ο Σταμάτης κι εγώ. Εγώ ήμουν μαθητευόμενος και είχα βοηθητικό κυρίως ρόλο, κυρίως μεταφοράς πραγμάτων όπως τσιμέντο ή άμμο δεν θυμάμαι, να φέρω νερό κλπ.
Ο οδηγός ήταν ο Αλέκος ή Ταινίας, ο Σταμάτης έκανε τη σύνδεση. Σε σημείο που είχαμε επιλέξει και από όπου περνούσε ο στόχος κάθε πρωί, βάλαμε ένα κλεμμένο αυτοκίνητο παγιδευμένο με εκρηκτικά και αποχωρήσαμε όλοι, δηλαδή τα μέλη της δεύτερης ομάδας. Πήγαμε σε άλλο σημείο και περιμέναμε τα άτομα της άλλης ομάδας γιατί αν δεν γινόταν η ενέργεια, έπρεπε να ενημερωθούμε για να πάρουμε το παγιδευμένο αυτοκίνητο. Η ενέργεια τελικά έγινε, πυροδοτήθηκε με τηλεχειρισμό ο εκρηκτικός μηχανισμός και σκοτώθηκε ο στόχος που ήταν ένας Αμερικανός αξιωματικός ονόματι Νορντίν. Ποιος πυροδότησε το μηχανισμό δεν το γνωρίζω.
Η επόμενη ενέργεια στην οποία πήρα μέρος ήταν σε ληστεία στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο της Πατησίων. Στην ενέργεια αυτή ήμασταν 4 άτομα, εγώ, ο Σταμάτης δηλαδή ο Τζωρτζάτος Βασίλειος, ο Αλέκος ή Ταινίας και ο Λουκάς.
Εγώ έμεινα έξω από το Ταμιευτήριο και η αποστολή μου ήταν να προσέχω και να ειδοποιήσω αν ερχόταν κάποιος αστυνομικός. Οι άλλοι τρεις μπήκαν στο Ταμιευτήριο. ¶κουσα πυροβολισμούς στο Ταμιευτήριο και όπως έμαθα αργότερα αντάλλαξαν πυροβολισμούς με τον εκεί φρουρό αστυνομικό και ο Λουκάς τον τραυμάτισε. Αν θυμάμαι καλά, από εκεί πήραμε χρήματα και το αυτόματο όπλο του αστυνομικού φρουρού. Από το σημείο φύγαμε με το ίδιο Ι.Χ. επιβατικό αυτοκίνητο με το οποίο είχαμε πάει και το οποίο ήταν κλεμμένο.
Περίπου ένα μήνα αργότερα, εγώ, ο Χριστόδουλος, ο Αλέκος ή Ταινίας, ο Λουκάς, ο Στέλιος μπήκαμε στο Τμήμα του Βύρωνα για να πάρουμε οπλισμό και να στείλουμε ένα μήνυμα ότι δεν υπολογίζουμε την Αστυνομία και ότι δεν είμαστε κακοί. Γιατί την όλη επιχείρηση την κάναμε χωρίς να πέσει πυροβολισμός.
Εγώ δεν πήρα μέρος στο σχεδιασμό της επιχείρησης αυτής γιατί ήμουν ακόμη καινούριος. Ο Αλέκος ή Ταινίας και ο αδελφός μου Χριστόδουλος μου ανέθεσαν τον εξής ρόλο: ντύθηκα αστυνομικός με στολή που μου έδωσαν και με το Χριστόδουλο πλησιάσαμε τον φρουρό αστυνομικό στο Αστυνομικό Τμήμα Βύρωνα.
Ο σκοπός το θεώρησε ως αστείο και απευθυνόμενος σε εμένα που είχα βγάλει το πιστόλι που έφερα μαζί μου, μου είπε «Σε εμένα τώρα› όπως τον πλησιάσαμε περισσότερο και ο Χριστόδουλος τον αφόπλισε. Πίσω μας μπήκαν και οι άλλοι και συγκέντρωσαν με την απειλή όπλων όλους τους αστυνομικούς αφού τους αφοπλίσαμε σε γραφείο του 1ου ορόφου.
Μια γυναίκα αστυνομικός νομίζοντας ότι πρόκειται για άσκηση, επιχείρησε να πιάσει το δικό της όπλο. Κάποιος από εμάς όμως της έπιασε το χέρι και της πήρε το όπλο. Εγώ με τον Αλέκο ή Ταινία, οδηγήσαμε τη γυναίκα αστυνομικό στον πάνω όροφο κι εκεί βρήκαμε 2 ή 3 άτομα σε θαλάμους και τα κατεβάσαμε, πάντα με την απειλή των όπλων στον 1ο όροφο.
Στη συνέχεια εγώ σύμφωνα με το σχέδιο και επειδή φορούσα στολή, πήρα τη θέση του σκοπού αστυνομικού στην είσοδο. Στο εσωτερικό του Τμήματος, άκουσα θορύβους όπως σπάσιμο τζαμιών κλπ., μάζεψαν κάποια πράγματα στις σακούλες όπως σφραγίδες, διάφορους φακέλους με έντυπα και όπλα αν θυμάμαι καλά και 2 περίστροφα. Τώρα θυμάμαι ότι θέλαμε να πάρουμε σφαίρες γιατί δεν είχαμε. Δεν βρήκαμε όμως γιατί ήταν σε χώρο ασφαλισμένο.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της επιχείρησης ο Λάμπρος καθόταν έξω από το Τμήμα μέσα σε φορτηγάκι, κρατώντας ένα αυτόματο για να στηρίζει αν συνέτρεχε λόγος. Μετά το τέλος της επιχείρησης εγώ και κάποιοι από την ομάδα, μπήκαμε στο φορτηγάκι που ήταν ο Λάμπρος και φύγαμε.
Κατά τη διαδρομή εγώ άλλαξα τα ρούχα του αστυνομικού που φορούσα και φόρεσα τα δικά μου. Με άφησαν σε κάποια στάση λεωφορείων και έφυγα. Θέλω να πω ότι ο Λάμπρος που ήταν στο φορτηγάκι φορούσε κουκούλα για να μην αναγνωρίζεται.
Η επόμενη ενέργεια της επαναστατικής Οργάνωσης 17Ν έγινε σε βάρος του εισαγγελέα Ανδρουλιδάκη. Εγώ δεν πήρα μέρος, από συζητήσεις όμως στην Οργάνωση, έμαθα ότι πήρε μέρος σίγουρα ο Λουκάς με άλλα δύο άτομα. Ποιος πυροβόλησε δεν το γνωρίζω.
Η επόμενη ενέργεια της Οργάνωσης έγινε σε βάρος του εισαγγελέα Ταρασουλέα. Η ενέργεια αυτή στην οποία εγώ πήρα μέρος, σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό ήταν να γίνει αμέσως μετά την ενέργεια σε βάρος του εισαγγελέα Ανδρουλιδάκη για το λόγο αυτό ο Λουκάς, εγώ κι ένας ακόμη που δεν θυμάμαι ποιος ήταν, μετά την ενέργεια σε βάρος του Ανδρουλιδάκη, κάθε μέρα πηγαίναμε έξω από το σπίτι του Ταρασουλέα και περιμέναμε για να βγει. Αυτό έγινε επί μία περίπου εβδομάδα.
Ένα βράδυ ο Ταρασουλέας βγήκε από το σπίτι με τη γυναίκα του και κατευθύνθηκε το αυτοκίνητό του, άνοιξε το πορτ – μπαγκάζ και έβαλε κάτι πράγματα μέσα. Εγώ τον πλησίασα στο 1 μ. περίπου και τον πυροβόλησε μ’ ένα περίστροφο Νο 38 στα πόδια τρεις φορές. Θέλω να σας πω ότι ήδη είχε γίνει γνωστή η κακή πορεία της υγείας του Ανδρουλιδάκη.
Εγώ, για τον λόγο αυτό, παρ’ ότι είχα εντολή σύμφωνα με το σχέδιο να τον πυροβολήσω 4 φορές στα πόδια, τον πυροβόλησα 3 φορές και σε διαφορετικά σημεία, για να μην πάθει μεγάλη ζημιά όπως ο Ανδρουλιδάκης. Στο σημείο αυτό είχαμε πάει με κλεμμένο Ι.Χ. φορτηγάκι, με οδηγό το Μήτσο δηλαδή το Λουκά, με τον οποίο και φύγαμε μετά την ενέργεια.
Εδώ θέλω να πω ότι είναι η πρώτη φορά που εγώ από τη στιγμή που έγινα μέλος της επαναστατικής Οργάνωσης 17Ν, κάνω χρήση όπλων. Εκείνη την εποχή στην Ελλάδα υπήρχε το σκάνδαλο Κοσκωτά. Ο Λάμπρος αποφάσισε ότι έπρεπε να γίνουν δύο ενέργειες με στόχους έναν του ΠΑΣΟΚ κι έναν της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί θεωρούσε αυτά τα δύο Κόμματα υπεύθυνα για το σκάνδαλο. Από το ΠΑΣΟΚ είχε επιλέξει ως στόχο τον Βουλευτή Πέτσο. Ο Λάμπρος μάλιστα πριν την ενέργεια είχε συντάξει και σχετική χειρόγραφη προκήρυξη. Εγώ, διάβασα την προκήρυξη αλλά δεν πίστευα τους λόγους που ανέφερε γιατί ήξερα ότι ήταν άνθρωπος της εκκλησίας και δεν τον θεωρούσα υπεύθυνο.
Στην επιχείρηση που σχεδιάστηκε πήραμε μέρος εγώ, ο Λουκάς και ο Χριστόδουλος. Συγκεκριμένα σταθμεύσαμε ένα παγιδευμένο με εκρηκτικά αυτοκίνητο σε κάποιο σημείο -δεν θυμάμαι ακριβώς- της διαδρομής που ακολουθούσε ο Πέτσος κι εμείς περιμέναμε σε απόσταση 20 έως 25 μ., μέσα σε κλεμμένο αυτοκίνητο μάρκας MORRIS, μικρό φορτηγάκι για να πυροδοτήσουμε τα εκρηκτικά με τηλεχειρισμό. Δεν θυμάμαι πόσες φορές πήγαμε στο σημείο αυτό χωρίς να επιχειρήσούμε για διάφορους λόγους.
Την ημέρα που τελικά έγινε η έκρηξη στο σημείο ήμουν εγώ και ο Λουκάς, ο Χριστόδουλος δεν είχε έρθει. Ο Λουκάς κοιτούσε πότε θα φανεί ο στόχος και με ειδοποίησε ότι έρχεται. Όταν το αυτοκίνητο του Πέτσου πέρασε από το σημείο που ήταν το παγιδευμένο αυτοκίνητο, πάτησα το μπουτόν του τηλεχειρισμού κι έγινε η έκρηξη με τα γνωστά αποτελέσματα.
Θέλω εδώ να σας πω ότι εγώ επίτηδες πάτησα το μπουτόν καθυστερημένα για να μην σκοτωθεί ο Πέτσος, γιατί δεν πίστευα σε αυτή την ενέργεια, για τους λόγους που προανέφερα. Ο Λουκάς μου ζήτησε εξηγήσεις γιατί αστόχησα και εγώ δικαιολογήθηκα ότι τάχα μια διερχόμενη γυναίκα μου εμπόδισε την ορατότητα.
Η επόμενη ενέργεια ήταν σε βάρος του Βουλευτή Μπακογιάννη. Στην ενέργεια αυτή πήραμε μέρος εγώ, ο Λουκάς και ο Χάρης, ίσως και τέταρτο άτομο που χρησιμοποιήθηκε ως οδηγός Ι.Χ. αυτοκινήτου δίθυρου κίτρινου χρώματος με δύο πόρτες. Στο σημείο πήγαμε εγώ, ο Λουκάς και ο Χάρης. Το σημείο είναι στην οδό Σόλωνος στο γραφείο του Μπακογιάννη.
Εγώ έμεινα απ’ έξω στο απέναντι από την είσοδο πεζοδρόμιο επί της οδού Σόλωνος. Η αποστολή μου ήταν να δω όταν φτάσει το αυτοκίνητο του Βουλευτή, πόσα άτομα θα κατέβαιναν από αυτό και δια σήματος να ειδοποιήσω το Λουκά και τον Χάρη.
Σε κάποια στιγμή το αυτοκίνητο ήρθε και κατέβηκαν δύο άτομα, δηλαδή ο Μπακογιάννης και μια κοπέλα που φορούσε κόκκινη ζακέτα. Εγώ ειδοποίησα σύμφωνα με το σχέδιο ότι ένα – δύο άτομα και νόμιζα ότι η επιχείρηση θα ματαιωθεί. Παρ’ όλα αυτά ο Λουκάς και ο Χάρης μπήκαν στην είσοδο κι εγώ άκουσα δύο πυροβολισμούς και ύστερα από λίγο άλλους δύο.
Από το σημείο βαδίζοντας φύγαμε και αφού επιβιβαστήκαμε στο αυτοκίνητο που οδηγούσε ο τέταρτος, κινηθήκαμε στον περιφερειακό του Λυκαβηττού και εγκαταλείψαμε το αυτοκίνητο στη Νεάπολη. Εδώ θυμήθηκα ότι λίγο μετά τους πυροβολισμούς μια γυναίκα έπαθε υστερία και τσίριζε, εγώ της συνέστησα ψυχραιμία.
Εκείνη την εποχή στην Οργάνωση κάποιος που δεν θυμάμαι, έριξε την ιδέα να πάρουμε από οπουδήποτε από το στρατό πυραυλάκια τύπου «Low› για να χτυπήσουμε το θωρακισμένο αυτοκίνητο. Η ιδέα ήταν καλή, αλλά επειδή κανείς δεν είχε τέτοια εκπαίδευση, σκεφτήκαμε ότι έπρεπε να πάρουμε ρουκέτες απλούστερης κατασκευής για να μπορούμε να τις χρησιμοποιούμε.
Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα γυρίσαμε σε διάφορες περιοχές στη Στερεά Ελλάδα και στη Θεσσαλία. Μπαίναμε τη νύχτα σε διάφορα στρατόπεδα για να εντοπίσουμε το υλικό που θέλαμε, δηλαδή ρουκέτες, σφαίρες κι άλλα πυρομαχικά. Στις αποθήκες του στρατοπέδου μπαίναμε από τη στέγη μετακινώντας τα κεραμίδια.
Ποια στρατόπεδα επισκεφθήκαμε δεν ξέρω, αλλά τα υπολογίζω σε 6 έως 7. Τελικά καταλήξαμε στο Συκούριο. Εκεί πήγαμε για ένα δίμηνο και κάθε Σαββατοκύριακο. Το Συκούριο επισκεπτόμαστε συνήθως εγώ και ο Λουκάς και πάντα νυχτερινές ώρες.
Στο στρατόπεδο μπαίναμε πάντα από το ίδιο σημείο μεταξύ δύο φυλακίων. Εγώ πήγαινα σε αποθήκες, ανέβαινα στην οροφή, έμπαινα μέσα, άνοιγα κουτιά με πυρομαχικά, κρατούσα σημειώσεις για το περιεχόμενο των κιβωτίων κι έφευγα.
Με τον ίδιο τρόπο είχαμε εξακριβώσει το είδος των πυρομαχικών που είχε η κάθε αποθήκη. Δεν μπήκα μόνο στις αποθήκες που ήταν κοντά στο διοικητήριο και στην πύλη. Όταν αποφασίσαμε να πάρουμε τα πυρομαχικά που θέλαμε, ήταν παραμονές Χριστουγέννων. Με ένα κλεμμένο Ι.Χ. φορτηγό NISSAN Βαν (το γνωστό το οποίο είχαμε για χρόνια περίπου) πήγαμε στο Συκούριο. Οδηγούσαν εναλλάξ ο Λουκάς και ο Σταμάτης.
Στο αυτοκίνητο καθίσαμε στο πίσω μέρος που ήταν εκτός από εμένα ο Χριστόδουλος, ο Στέλιος, ο Χάρης και ο Μάρκος, τον οποίο εγώ είδα για πρώτη φορά. Ποιος τον έφερε στην Οργάνωση δεν το γνωρίζω. Τα μεσάνυχτα ή και νωρίτερα φτάσαμε στο στρατόπεδο του Συκουρίου.
Αφού βεβαιωθήκαμε ότι στα βιβλία εφόδου οι σκοποί υπήρχαν (διαγράφονται δυο λέξεις) υπογραφές ότι είχε πραγματοποιηθεί έφοδος και όλα πήγαιναν καλά, ανοίξαμε 4 ή 5 αποθήκες. Δεν θυμάμαι ακριβώς σπάζοντας τα λουκέτα με ψαλίδα και αφαιρέσαμε τα υλικά που μας ενδιέφεραν. Επειδή τα πυρομαχικά ήταν βαριά και είχαμε φτιάξει αυτοσχέδια σαμαράκια με λάμες και ιμάντες τα οποία φορούσαμε στην πλάτη. Σε αυτά τα βάζαμε τα υλικά που μεταφέραμε τα οποία φορτώναμε αμέσως στο φορτηγάκι. Δουλέψαμε έτσι κάνοντας δρομολόγια περίπου 4 ώρες. Όταν τελειώναμε κάθε αποθήκη την κλειδώναμε με παρόμοιο λουκέτο, με αυτό που είχε.
Στο τελευταίο δρομολόγιο και ενώ οι άλλοι είχαν φύγει και είχα μείνει πίσω με το Λουκά για βάλουμε λουκέτο στην πόρτες αποθήκης, επειδή γάβγιζε ένας σκύλος και κατέφτασαν σκοποί εμείς εγκαταλείψαμε τα πυρομαχικά που κουβαλούσαμε και ξαπλώσαμε σ’ ένα χαντάκι. Οι φρουροί πέρασαν δυο – τρεις φορές δεν αντιλήφθηκαν και έφυγαν. Εμείς φύγαμε χωρίς να πάρουμε τα τελευταία πυρομαχικά που εγκαταλείψαμε.
Μέχρι να ξημερώσει εμείς με το φορτηγάκι πήγαμε στη Θεσσαλονίκη σε υπόγειο που είχα νοικιάσει εγώ με όνομα που δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή, στην περιοχή της Αγίας Σοφίας κοντά σ’ ένα θέατρο που υπάρχει εκεί. Την επόμενη μέρα και αφού αγοράσαμε μεγάλα σακ – βουαγιάζ σιγά – σιγά ξεφορτώσαμε το πολεμικό υλικό.
Επειδή ήμασταν μακριά και δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε το χώρο και τα υλικά σταδιακά τα μεταφέραμε με το τρένο στην Αθήνα. Τα υλικά είναι αυτά που βρήκατε στην οδό Πάτμου και στην οδό Δαμάρεως. Για τις γιάφκες αυτές δηλαδή που τις βρήκατε πληροφορούμαι από εσάς.
Από τις ρουκέτες αυτές αρκετές χρησιμοποιήθηκαν εδώ στην Αθήνα και χτυπήθηκαν στόχοι από την επαναστατική Οργάνωση 17Ν, ένα βλήμα μεγάλο τύπου Cobra που κλέψαμε από το Συκούριο επειδή δεν μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε γιατί δεν είχαμε τον εκτοξευτή. Του αφαιρέσαμε τον πυροκροτητή και το πετάξαμε σε ένα νταμάρι παλαιό μεταξύ Ναυπάκτου και Γαλαξιδίου.
Η επόμενη ενέργεια της Οργάνωσης στην οποία πήρα μέρος ήταν η κλοπή δύο μπαζούκας από το Πολεμικό Μουσείο. Εκεί πήγαμε εγώ, ο Λουκάς, ο Χριστόδουλος, ο αδελφός μου, ο Τζωρτζάτος Βασίλειος και ο Στάθης τον οποίο συναντώ για πρώτη φορά. Ποιος τον έφερε στην Οργάνωση δεν γνωρίζω.
Στο Μουσείο πήγαμε με κλεμμένο Ι.Χ επιβατικό αυτοκίνητο. Μόλις μπήκαμε μέσα ώρες πρωινές που το Μουσείο ήταν ανοιχτό και υπήρχε κόσμος τους είπαμε να κάνουμε ότι κάνουμε άσκηση γιατί στα χέρια μας κρατούσαμε όπλα, πιστόλια και περίστροφα. Συγκεντρώσαμε τον κόσμο και τους φύλακες στο ισόγειο και τους βάλαμε να καθίσουν. Μόνο μία γυναίκα διαμαρτυρήθηκε γιατί τρόμαξε το παιδί της, αλλά κάποιος από μας ευγενικά την ησύχασε.
Εγώ με τον Τζωρτζάτο ανεβήκαμε στον Α΄όροφο και πήραμε τα δύο μπαζούκας. Ενώ οι άλλοι φύλαγαν τον κόσμο στο ισόγειο. Στην συνέχεια επιβιβαστήκαμε στο κλεμμένο Ι.Χ αυτοκίνητο και φύγαμε προς το Παγκράτι. Μετά από λίγο καιρό θυμάμαι ότι στην Εκάλη βάλαμε σε ένα βράδυ και σε διάφορα σημεία 10 περίπου εκρηκτικούς μηχανισμούς. Στην επιχείρηση αυτή πήραν μέρος εκτός από μένα και ο Χριστόδουλος, ο Λουκάς και ο Τζωρτζάτος. Τα ακριβή σημεία που βάλαμε τις βόμβες δεν τα θυμάμαι.
Στην κατασκευή των βομβών είχα δουλέψει κι εγώ. Η επόμενη επιχείρηση της Οργάνωσης που συμμετείχα είναι η εκτόξευση ρουκέτας κατά τον γραφείων της εταιρείας Procter and Gamble. Την ρουκέτα αυτή την ρίξαμε με ένα μπαζούκας που πήραμε από το Πολεμικό Μουσείο. Η εκτόξευση έγινε από το απέναντι πεζοδρόμιο. Μαζί μου ήταν ο Λουκάς και ο Τζωρτζάτος.
Επόμενη ενέργεια είναι ο Βαρδινογιάννης. Στην ενέργεια αυτή ήμουν εγώ, ο Λουκάς, ο Χριστόδουλος και ένας ακόμα που δεν θυμάμαι. Για την ενέργεια αυτή είχαμε προετοιμάσει ένα κλεμμένο Ι.Χ επιβατικό αυτοκίνητο μέσα στο οποίο τοποθετήσαμε 3 αυτοσχέδιους εκτοξευτήρες και 5 περίπου κιλά μαύρο μπαρούτι. Είχαμε κάνει κατάλληλες συνδέσεις ώστε να πυροδοτηθούν και οι 3 ρουκέτες ταυτόχρονα.
Την προετοιμασία έκανα εγώ, ο Τζωρτζάτος και ο Χριστόδουλος. Το σημείο που έγινε η επιχείρηση ήταν στην Ερυθραία. Εκεί σταθμεύσαμε το παγιδευμένο αυτοκίνητο και μόλις έφτασε το αυτοκίνητο του Βαρδινογιάννη πατήσαμε τα κουμπιά εγώ και ο Χριστόδουλος και πυροδοτήθηκαν οι ρουκέτες και ταυτόχρονα εξερράγη και ο μηχανισμός με το μπαρούτι. Τον τελευταίο μηχανισμό με μπαρούτι τον χρησιμοποιήσαμε για να φοβίσουμε τους φρουρούς του Βαρδινογιάννη και να τους κρατήσουμε λίγο μακριά από τις ρουκέτες όπως και πράγματι έγινε. Οι ρουκέτες δεν βρήκαν όπως έπρεπε το στόχο κι έτσι δεν σκοτώθηκε ο Βαρδινογιάννης.
Η επόμενη ενέργεια είναι σε βάρος των γραφείων της ΕΟΚ στην Βασιλίσσης Σοφίας. Ο Τζωρτζάτος κάνοντας αυτοψία του χώρου πήγε σε πολυκατοικία απέναντι από τα γραφεία της ΕΟΚ. Εκεί γίνονταν σε διαμέρισμα οικοδομικές εργασίες, βρήκε την ευκαιρία και αφαίρεσε το κλειδί της εισόδου. Μετά από 1 ή 2 ημέρες το βράδυ πήγαμε εκεί εγώ, ο Τζωρτζάτος και ο Λουκάς.
Στήσαμε δύο τρίποδα που χρησιμοποιούνται στο σινεμά για φωτισμό και τα βρήκαμε στο φορτηγάκι που είχαμε κλέψει και το χρησιμοποιήσαμε για την κίνησή μας. Στερεώσαμε πάνω στα τρίποδα τους σωλήνες, κάναμε τις συνδέσεις και ρυθμίσαμε με ρολόγια την πυροδότησή τους. Φύγαμε και μισή ώρα πριν από την πυροδότηση ειδοποιήσαμε τηλεφωνικά την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ› αν θυμάμαι καλά για να διακόψει η Αστυνομία την κυκλοφορία και να μην έχουμε θύματα. Εκείνο το βράδυ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε κάποια εκδήλωση-δεξίωση και περνούσαν πολλές λιμουζίνες.
Η επόμενη ενέργεια που θυμάμαι είναι μία βόμβα που έβαλα στην Barclays στο Μαρούσι. Ήταν αρχές του 1991 και δεν θυμάμαι με ποιον άλλον πήγα εκεί. Η επόμενη ενέργεια είναι η εκτόξευση ρουκέτας κατά των γραφείων της AMERICAN EXPRESS στην οδό Πανεπιστημίου. Την επιχείρηση αυτή κάναμε εγώ, ο Λουκάς και ο Τζωρτζάτος. Συγκεκριμένα τοποθετήσαμε αυτοσχέδιο εκτοξευτήρα στην βάση του αγάλματος της Αθηνάς που είναι στην Ακαδημίας.
Ο μηχανισμός ήταν ωρολογιακός. Η στόχευση έγινε έτσι ώστε η ρουκέτα να περάσει πάνω από τις γραμμές του τρόλεϊ και χτυπήσει στον εξαερισμό της AMERICAN. Η επόμενη ενέργεια έγινε λίγες μέρες αργότερα. Στόχος ήταν τα γραφεία της Β.Ρ στην Λεωφόρο Κηφισίας. Μαζί μου ήταν ο Λουκάς και τοποθετήσαμε αυτοσχέδιο εκτοξευτήρα με ωρολογιακό μηχανισμό σε γιαπί που ήταν στην ίδια πλευρά του δρόμου αλλά κοντά στα γραφεία της Β.Ρ κατά των οποίων εκτοξεύτηκε η ρουκέτα και συγκεκριμένα στο μπαλκόνι του Α΄ορόφου γιατί στο ισόγειο υπήρχε φύλακας για να μην τον χτυπήσουμε.
Λίγο καιρό αργότερα και μέσα σε ένα βράδυ εγώ με τον Λουκά και τον Τζωρτζάτο και τον Χριστόδουλο στην περιοχή Γαλατσίου και Κυψέλης τοποθετήσαμε ωρολογιακούς μηχανισμούς, αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς σε 5 τουριστικά λεωφορεία. Στην ενέργεια σε βάρος του Αμερικανού Λοχία Ρόναλντ Στιούαρντ στην οποία έλαβαν μέρος ο μέρος ο Λουκάς και ο Χάρης, όπως επίσης και ο αδελφός μου Χριστόδουλος.
Τον στόχο τον επέλεξε ο Λάμπρος γιατί όπως έλεγε και οι μικροί φταίνε. Στην ενέργεια αυτή χρησιμοποιήθηκε αυτόματος ωρολογιακός εκρηκτικός μηχανισμός που (διαγράφονται 7 λέξεις) εκρηκτικός μηχανισμός που ενεργοποιήθηκε με τηλεχειρισμό. Τον μηχανισμό τον τοποθέτησα εγώ έξω από την κατοικία του στόχου και συγκεκριμένα κάτω από καλλωπιστικά φυτά κοντά στην αυλόπορτα.
Μπήκαμε στο φορτηγάκι και περιμέναμε τον στόχο να γυρίσει με το αυτοκίνητό του. Το τηλεχειριστήριο το πάτησα εγώ. Έγινε η έκρηξη και αμέσως φύγαμε. Αργότερα μάθαμε ακούγοντας τις ειδήσεις ότι ο Αμερικανός είχε σκοτωθεί.
Η επόμενη ενέργεια έγινε με ρουκέτα στην Κηφισίας στο ξενοδοχείο ΠΕΝΤΕΛΙΚΟ. Εκεί ήμουν εγώ, ο Τζωρτζάτος και ο Λουκάς. Η ρουκέτα πυροδοτήθηκε με ρολόι και αφού προηγουμένως είχαμε ειδοποιήσει. Την άλλη μέρα μάθαμε ότι η ρουκέτα είχε χτυπήσει σε πεύκο και δεν υπήρχε ζημία.
Ένα μήνα αργότερα εγώ, ο Λουκάς και ο Τζωρτζάτος στην Σκάλα Περάματος ανεβήκαμε στο ρυμουλκό «Καραπιπέρης›, κατεβήκαμε στα αμπάρια και κοντά στο τοίχωμα βάλαμε βόμβα ωρολογιακή η οποία έσκασε στον χρόνο που είχε ρυθμιστεί και το ρυμουλκό βυθίστηκε. Λίγες μέρες αργότερα με τον Λουκά και ίσως κάποιον άλλον που δεν θυμάμαι βάλαμε αυτοσχέδιο εκτοξευτή με ωρολογιακό μηχανισμό τους Αγίους Αναργύρους σε ένα γιαπί απέναντι από τα γραφεία της ΔΕΗ. Πυροδοτήθηκε η ρουκέτα και χτυπήθηκαν τα γραφεία της ΔΕΗ.