Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: (Διαβάζει):
Απολογία κατηγορουμένου:
«Στην Αθήνα, στο Θεραπευτήριο Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ, Υψηλάντου 45-47, όροφος 10ος, δωμάτιο 1031, σήμερα την 9/8/2002, ημέρα Παρασκευή και ώρα 11:00, ενώπιον εμού του Ειδικού Ανακριτή Εφέτη Λεωνίδα Ζερβομπεάκου, που ορίστηκα με την 4/2002 απόφαση της Ολομέλειας του Εφετείου Αθηνών, μεταβαίνοντας εκεί λόγω αδυναμίας της προσαγωγής ενώπιον του Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών του συλληφθέντος την 7/8/2002 δυνάμει του υπ’ αριθμόν 1/2002 εντάλματος σύλληψης του ως άνω Σάββα Ξηρού του Τριαντάφυλλου, επί παρουσία και της Γραμματέως Δέσποινας Μανδρέλη, εμφανίστηκε ο κατηγορούμενος ο οποίος αφού ρωτήθηκε και απάντησε ότι ονομάζεται Σάββας Ξηρός του Τριαντάφυλλου, γεννήθηκε στην Καστοριά, κατοικεί στην Παλλήνη Αττικής κτλ., ρωτήθηκε τί «απολογείσαι›.
Αναφέρομαι καταρχήν στις από 11/7/2002, 20/7/2002 και 27/7/2002 προανακριτικές μου απολογίες, το περιεχόμενο των οποίων μου αναγνώσατε και το επιβεβαιώνω με τις παρακάτω διευκρινίσεις, τις οποίες θυμήθηκα μετά την λήψη των παραπάνω απολογιών μου.
Το πρόσωπο το οποίο γνώρισα με το ψευδώνυμο «Αλέκος› και που ήταν οδηγός στο φορτηγάκι στην υπόθεση του Ρέντη, είναι ο Πάτροκλος Τσελέντης και τον αναγνωρίζω στις φωτογραφίες υπ’ αριθμ. 15 και 15α που μου επιδεικνύετε. Τη βόμβα που πυροδότησε ο «Μανόλης›, δηλαδή ο αδερφός μου ο Χριστόδουλος. Ήταν η πρώτη μου συμμετοχή στη δραστηριότητα της 17Ν. Δεν θυμάμαι ούτε αντιλήφθηκα αν συμμετείχε και κάποιος άλλος πλην των τριών αναφερομένων από την πείρα μου όμως πιστεύω ότι υπήρχε για την υλοποίηση και για την προετοιμασία της έκρηξης.
Ο σκοπός της τοποθέτησης βόμβας στο λεωφορείο στο Ρέντη ήταν ο τραυματισμός των επιβαινόντων στο λεωφορείο και ο εκφοβισμός αυτών. Κυρίως ο εκφοβισμός. Ο σκοπός αυτός προκύπτει από το ότι η βόμβα είχε τοποθετηθεί στον πάτο του κάδου και από πάνω είχαμε βάλει την άμμο ώστε να απλωθεί χαμηλά η έκρηξη. Επίσης το σχέδιο προέβλεπε η πυροδότηση της βόμβας να γίνει αφού είχε περάσει τουλάχιστον το μισό λεωφορείο.
Όσον αφορά την έκρηξη του λεωφορείου στο Καβούρι, έχω φτιάξει πινακίδα ξένη αποστολή, η οποία πιστεύω ότι χρησιμοποιήθηκε εκεί. Στην πράξη της απόπειρας κατά του Τζορτζ Κάρος συμμετείχε και κάποιο τέταρτο πρόσωπο το οποίο καθόταν σ’ ένα καφενείο και περίμενε τηλέφωνο για την αναχώρηση του Κάρος από την Αμερικανική Πρεσβεία. Δεν θυμάμαι όμως ποιο ήταν το πρόσωπο αυτό ούτε τον γνώριζα.
Την ημέρα εκείνη εγώ ήμουν στο δασάκι με το μπουτόν και ο Αμερικανός πέρασε μπροστά από το σπίτι με το αυτοκίνητο, αλλά επειδή δεν ήμουν 100% σίγουρος, ότι αυτός ήταν πράγματι ο στόχος δεν πάτησα το μπουτόν και ακύρωσα την έκρηξη παρ’ ότι ο Αλέκος ήταν υπεύθυνος. Την πυροδότηση της έκρηξης στις 28/6/1988 πιστεύω ότι την έκανε ο αδελφός μου ο Χριστόδουλος διότι ο Λουκάς, δηλαδή ο Κουφοντίνας συνήθως ασχολείται με την επίβλεψη του χώρου
Όσον αφορά τη ληστεία των ΕΛΤΑ Πατησίων που τραυματίστηκε ο αρχιφύλακας Παπαπάνος, έχω την εντύπωση ότι υπήρχε και 5ο άτομο αλλά δεν μπορώ να προσδιορίζω ποιο ήταν, διότι δεν μπορώ να το συνδυάσω με επόμενες ενέργειες της Οργάνωσης, ενδεχομένως να τον γνώρισα μετά, αλλά δεν το συνδύασα με τη ληστεία του Ταμιευτηρίου.
Ετσι εγώ γνώριζα ότι μέσα στο Ταμιευτήριο υπήρχε αστυνομικός φρουρός αλλά πίστευα ότι δεν θα αντιδράσει αν το σχέδιο εφαρμοζόταν όπως είχε σχεδιαστεί. Εγώ δεν είδα τις συνθήκες του τραυματισμού του αστυφύλακα, αλλά έμαθα μετά ότι τον πυροβόλησε ο Κουφοντίνας.
Στη ληστεία του Αστυνομικού Τμήματος Βύρωνα ο Λάμπρος φορούσε κουκούλα για να μην αναγνωρίζεται από εμάς διότι στην ενέργεια αυτή πήραμε μέρος πολλά άτομα, ενδεχομένως να πήραν μέρος στην εν λόγω ληστεία κι άλλα άτομα που εγώ δεν θυμάμαι. Ο Στέλιος είναι το πρόσωπο το οποίο μου δείχνετε με αριθμό 10 έως 10α φωτογραφίες.
Στην υπόθεση του Εισαγγελέα Ανδρουλιδάκη από συζητήσεις που είχαμε μεταξύ μας πληροφορήθηκα ότι έλαβε μέρος και ο Μάρκος από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος έλαβε μέρος σαν μαθητευόμενος και μάλιστα φοβήθηκε μετά την ενέργεια ότι φοβήθηκε. Δεν μπορώ να προσδιορίσω ούτε ξέρω ποιος πυροβόλησε. Ο Κουφοντίνας ή ο Τζωρτζάτος.
Στην υπόθεση Ταρασουλέα δεν μπορώ να προσδιορίσω το τρίτο άτομο διότι αυτό άλλαζε. Ο Ταρασουλέας από όσα ξέρω, επελέγη ως στόχος διότι υπήρχε η πληροφορία ότι κατά τη διάρκεια της Χούντας είχε στείλει κόσμο στην εξουσία. Για τον Ανδρουλιδάκη δεν ξέρω τον λόγο για τον οποίο επιλέγει ο στόχος.
Στην υπόθεση Πέτσου οι λόγοι που προέβαλε ο Λάμπρος για τη δολοφονία του, ήταν κάποιες πολεοδομικές παραβάσεις που ήταν αστείες κατά τη γνώμη μου για να δικαιολογήσουν την ενέργεια κατά του Πέτσου. Στην υπόθεση δε αυτή επέμενα να είμαι εγώ αυτός που θα πυροδοτούσε τη βόμβα για να μην πάει κάποιος άλλος κι έχουμε άλλα βαρύτερα αποτελέσματα.
Στην ανθρωποκτονία του Βουλευτή Μπακογιάννη το 4ο πρόσωπο που συμμετείχε πρέπει να ήταν ο Τζωρτζάτος ο οποίος βρισκόταν στην παράλληλη οδό της Σόλωνος τη Σκουφά μέσα στο αυτοκίνητο. «Αυτός δηλαδή ήταν ο οδηγός;› «Είναι πιθανό›.
Το σχέδιο της δολοφονίας του Μπακογιάννη προέβλεπε ότι σε περίπτωση που υπήρχε και δεύτερο άτομο μαζί με τον Μπακογιάννη, θα ματαιωνόταν. Ο Χάρης είναι αυτός που ήταν μαζί με το Στέλιο έρχονταν πάντα καλοντυμένοι και είχα την εντύπωση ότι είχαν μαζί κάποιο μαγαζί που πουλούσε ρούχα.
Ο Μπακογιάννης επελέγη ως στόχος ίσως επειδή ήταν πολύ ικανός άνθρωπος της Δεξιάς και ήταν μια γέφυρα προς την Αριστερά. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο ανταποκρίνεται στην αλήθεια αυτό, αλλά αυτή είναι η εντύπωσή μου.
Ως προς την υπόθεση Συκουρίου στα βιβλία εφόδου που βρίσκονται έξω από την πόρτα κάθε αποθήκης υπήρχαν υπογραφές ότι είχε γίνει έφοδος μέχρι το πρωί γιατί ήθελαν να κοιμηθούν και έτσι εμείς είχαμε την άνεση και το χρόνο να κάνουμε τις ενέργειες που με λεπτομέρεια αναφέρω.
Ο Σταμάτης, ο Μάρκος και Χάρης ήταν σίγουρα και ο αδελφός μου ο Χριστόδουλος και ο Λουκάς. Ο Στέλιος και ο Στάθης ενδεχομένως να ήταν κι αυτοί. Τα πρόσωπα τα οποία λάβαμε μέρος στην υπόθεση του Πολεμικού Μουσείου είναι σίγουρα αυτά που αναφέρω στην προανακριτική μου απολογία. Προσθέτω ότι για να μην μας ακολουθήσει κάποιος από τους φύλακες του Μουσείου, τοποθετήσαμε ένα κουτί κοντά στην είσοδο του Μουσείου, λέγοντάς τους να μην το μετακινήσουν γιατί είναι βόμβα.
Ως προς την τοποθέτηση των εκρηκτικών μηχανισμών στη Εκάλη στις 15/5/1990 είχαν κατασκευαστεί 30 μηχανισμοί και νομίζω ότι τις τοποθετήσαμε όλες. Μέσα στο σπίτι που φτιάχνονταν οι εκρηκτικοί μηχανισμοί ήταν ο Λουκάς και ο Τζωρτζάτος.
Στην εκτόξευση της ρουκέτας κατά των γραφείων της εταιρείας Procter and Gamble στη λεωφόρο Συγγρού ήταν μαζί μου ο Λουκάς και ο Τζωρτζάτος. Ο Λουκάς επιτηρούσε το χώρο και μου έδωσε το σήμα για να βγω από το αυτοκίνητο μαζί με το μπαζούκας, ο Τζωρτζάτος προφανώς ήταν οδηγός.
Στην υπόθεση Βαρδινογιάννη ο μηχανισμός με το μπαρούτι χρησιμοποιήθηκε με σκοπό να μην έχουμε θύματα από τη συνοδεία του Βαρδινογιάννη.
Στο σημείο αυτό διακόπηκε η απολογία προς νοσηλεία του κατηγορούμενου για 15 περίπου λεπτά. Στον ίδιο ως άνω τόπο παρουσία των ίδιων προσώπων συνεχίστηκε η απολογία του κατηγορούμενου Σάββα Ξηρού, ως εξής:
Δεν μπορώ να θυμηθώ ποιο ήταν το τέταρτο πρόσωπο που έλαβε μέρος στην απόπειρα ανθρωποκτονίας του Βαρδινογιάννη. Στην ενέργεια της τοποθέτησης βόμβας στην Τράπεζα Barclays στο Μαρούσι ενδεχομένως το δεύτερο πρόσωπο με το οποίο πήγα, ήταν ο Λουκάς και τούτο διότι δεν μπορούσαμε μόνοι μας να αντιμετωπίσουμε κάτι απρόοπτο χωρίς να υπάρχει κάποιος έμπειρος μαζί μας.
Στην εκτόξευση της ρουκέτας κατά της AMERICAN EXPRESS η στόχευση έγινε για να χτυπήσει στον εξαερισμό της Τράπεζας για να μην υπάρχει τραυματισμός του τυχόν εκεί ευρισκομένου φύλακα.
Για την ενέργεια κατά του Αμερικανού Ρόναλντ Στιούαρτ που έγινε όπως ακριβώς αναφέρω στην προανακριτική μου απολογία, εγώ δεν κατάλαβα ποτέ τον λόγο που έπρεπε να γίνει η ενέργεια αυτή, αλλά και εκτός από εμένα μέχρι σήμερα κανείς στην Οργάνωση δεν ανέφερε στις συζητήσεις που είχαμε οτιδήποτε γι’ αυτή την ενέργεια επικρατούσε μια εβδομάδα πάνω σε αυτό το θέμα.
Μάλιστα στη συγκεκριμένη περίπτωση είχε ακουστεί μέσα στην Οργάνωση η λέξη «δολοφονία› ενώ στις άλλες ανθρωποκτονίες χρησιμοποιείται ο όρος «εκτέλεση›.
Στην υπόθεση του Τούρκου Ντενίζ Μπουλούκμπασι εγώ πάτησα το διακόπτη. Δεν μπορώ να θυμηθώ ποιος είχε τοποθετήσει το παγιδευμένο αυτοκίνητο, πάντως πρέπει να ήταν άλλα πρόσωπα εκτός από εμένα, το Λουκά και τον Τζωρτζάτο.
Στην υπόθεση κατά του Τούρκου Τσετίν εγώ με το Λουκά ήμασταν στην αρχή του δρόμου και στη συνέχεια τον συνόδευα κατά τη στιγμή της εκτέλεσης ενώ το τρίτο μέλος της Οργάνωσης παρέμεινε στο αυτοκίνητο. Είχα κι εγώ όπλο αλλά δεν χρειάστηκε να το χρησιμοποιήσω. Το πιστόλι το είχα μαζί για να εκφοβίσουμε τυχόν περαστικούς που θα επιχειρούσαν να με συλλάβουν, ενώ αν υπήρχε η πιθανότητα επέμβασης της Αστυνομίας θα ματαιωνόταν η ενέργεια.
Στην υπόθεση του χτυπήματος κατά του λεωφορείου των ΜΑΤ στις 2/11/91 συμπληρώνω ότι μόλις αντιλήφθηκα ότι υπήρχαν μέσα στο λεωφορείο άτομα, σήκωσα τη στόχευση πιο ψηλά, ούτως ώστε η ρουκέτα να πλήξει την οροφή του λεωφορείου για να μην υπάρχουν θύματα. Όσον αφορά τη χειροβομβίδα που ερίφθη, εγώ είναι λιγάκι δύσκολο να την έριξα διότι ήμουν κρεμασμένος με το αριστερό χέρι στον τοίχο και με το δεξί χέρι κρατούσα το σωλήνα. Δεν μπορώ να θυμηθώ ποιος από τους άλλους έριξε τη χειροβομβίδα.
Στο περιστατικό των Σεπολίων στις 20/11/91 αντάλλαξε πρώτα δύο – τρεις πυροβολισμούς ο Λουκάς με τον πρώτο αστυνομικό που είχε ακινητοποιήσει το Χριστόδουλο και τον ¶ρη. Ο Χριστόδουλος είχε μαζί του μια τσάντα που είχε διάφορα όπλα και χειροβομβίδες. Όταν ο Λουκάς πυροβόλησε και τον άλλο αστυφύλακα και άδειασε το πιστόλι του, είπε στον Χριστόδουλο «Δώσε μου μια χειροβομβίδα›, ο Χριστόδουλος δεν αντέδρασε και ο Λουκάς του πήρε την τσάντα, έβγαλε μια χειροβομβίδα από την τσάντα και την έριξε κατά του πρώτου αστυφύλακα.
Σε όλο αυτό το διάστημα ο οδηγός του πυροβολικού δεν είχε αντιδράσει και βρισκόταν ακόμη στη θέση του οδηγού. Έτρεξε ο Λουκάς και νομίζω τον πυροβόλησε και γύρισε να πάρει τον Χριστόδουλο και τον ¶ρη. Εγώ που ήμουν καλυμμένος πίσω από ένα φορτηγάκι, βγήκα και προσπάθησα να σταματήσω ένα διερχόμενο Ι.Χ., το οποίο ανέπτυξε ταχύτητα και εξαφανίστηκε.
Τη στιγμή εκείνη περνούσε ένα ΤΑΞΙ το οποίο μποτιλιαρίστηκε εκεί λόγω των συμβάντων, πήγα και κατέβασα το συνοδηγό που ήταν ένας νεαρός άνδρας και ο Χριστόδουλος κατέβασε και έδιωξε τον οδηγό. Ο Χριστόδουλος πυροβόλησε μόνο δυο φορές καθ’ όλη τη διάρκεια του επεισοδίου. Εγώ δεν πυροβόλησα καθόλου γιατί απευθυνόμουν σε πολίτες και όχι σε αστυνομικούς.
Μέσα στο ΤΑΞΙ μπήκαν ο Χριστόδουλος με τον Αρη πίσω, εγώ στη θέση του συνοδηγού και ο Λουκάς στη θέση του οδηγού. Εκείνη τη στιγμή νομίζω ότι μας πλησίασε κάποιος αστυνομικός και κάποιος από αυτούς που κάθονταν πίσω, μάλλον ο Αρης, του έριξε μια σφαίρα στην κοιλιά νομίζω.
Ο Λουκάς κρατούσε το 38ντάρι και νομίζω ότι χρησιμοποίησε 2 38ντάρια. Το 45ντάρι το είχε ο Χριστόδουλος επίσης ο ¶ρης κι εγώ είχαμε 38ντάρια. Καθ’ όλο το χρόνο που απομακρυνόμαστε και προσπαθούσαμε να ξεφύγουμε, ερχόταν ένα περιπολικό από πίσω, το οποίο απλώς κουβαλούσε τον τραυματισμένο αστυφύλακα και τότε ο ¶ρης σίγουρα έριξε μια χειροβομβίδα από την έκρηξη της οποίας υπέστησαν ζημιές μόνο τα λάστιχα του ΤΑΞΙ και το περιπολικό δεν έπαθε τίποτα.
Είμαι σίγουρος ότι τη χειροβομβίδα την έριξε ο ¶ρης διότι όταν μπήκαμε στο ΤΑΞΙ ο σάκος που είχε τις χειροβομβίδες ήταν στο πίσω κάθισμα. Θυμάμαι μάλιστα χαρακτηριστικά ότι ο ¶ρης άνοιξε την πίσω αριστερή πόρτα του ΤΑΞΙ, έριξε τη χειροβομβίδα στο δρόμο και ξανάκλεισε την πόρτα.
Την ενέργεια κατά της εταιρείας ΒΙΟΧΑΛΚΟ Α.Ε. ήταν και ο Λουκάς ο οποίος επιτηρούσε το χώρο. Στη συγκεκριμένη ενέργεια το μπαζούκας το είχε στον ώμο του ο Χριστόδουλος, εγώ γέμιζα και ο Χριστόδουλος πυροδοτούσε.
Στην υπόθεση Παλαιοκρασσά συμπληρώνω ότι την ημέρα της εκτέλεσης εγώ είχα πάει το πρωί αρκετές ώρες πριν και έκανα την τοποθέτηση της ρουκέτας και μετά αποχώρησα. Ξέρω όμως ποιοι έλαβαν μέρος. Ήταν: ο Χριστόδουλος, ο Τζωρτζάτος, ο Λουκάς, ήταν και ο Μάρκος ο δάσκαλος από τη Θεσσαλονίκη. Την πυροδότηση της ρουκέτας την έκανε ο Λουκάς. Ο Μάρκος και ο Λουκάς κατέβηκαν στο δρόμο 20 λεπτά πριν την πυροδότηση και κοίταγαν στο τζάμι του διαμερίσματος που είχε τοποθετηθεί ρουκέτα, περιμένοντας το σήμα από το Χριστόδουλο πότε ξεκινάει το αυτοκίνητο Παλαιοκρασσά.
Όταν έδωσε το σήμα ο Χριστόδουλος προς τον Λουκά, πήραν τη θέση τους ο Λουκάς με το Μάρκο και ταυτόχρονα ξεκίνησαν να κατεβαίνουν ο Χριστόδουλος με τον Τζωρτζάτο. Την πυροδότηση της ρουκέτας την έκανε ο Λουκάς.
Στην υπόθεση κατά του Βουλευτή Παπαδημητρίου ο σκοπός μας δεν ήταν η δολοφονία του, αλλά ο τραυματισμός του διότι ρίξαμε στα πόδια του ανωτέρω ώστε να γλιτώσει. Σημειώσω ότι είναι πιο δύσκολο να τραυματίσεις κάποιον παρά να τον σκοτώσεις.
Στην υπόθεση Βρανόπουλου είχα κι εγώ πιστόλι. Η ενέργεια κατά του Βρετανικού αεροπλανοφόρου ARC ROYAL έγινε όπως αναφέρεται στο κατηγορητήριο, αλλά όχι στις 11/4/94, αλλά αργότερα. Στην έκρηξη κατά της ΙΒΜ στην οδό Φιλελλήνων δεν ήμουν μόνος μου, αλλά σίγουρα ήταν και ο Λουκάς. Η πυροδότηση του εκτοξευτήρα στην περίπτωση αυτή έγινε με ωρολογιακό μηχανισμό.
Στην υπόθεση του Κώστα Περατικού πρέπει και υπήρχε και τέταρτο μέλος της Οργάνωσης το οποίο οδήγησε το φορτηγάκι και το άφησε στο συγκεκριμένο μέρος, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ ποιος ήταν.
Στην υπόθεση καταστήματος MC’ DONALDS πιθανό μαζί μας να ήταν και ο μικρός μου αδελφός ο Βασίλης. Επίσης στην ενέργεια κατά των γραφείων του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη στα Εξάρχεια πιθανό να συμμετείχε και ο αδελφός μου Βασίλης, αλλά δεν είμαι βέβαιος.
Στην υπόθεση του ¶γγλου Σόντερς η στιγμή της εκτέλεσης έγινε ως εξής: πυροβόλησε πρώτος ο Λουκάς μια φορά διότι έπαθε εμπλοκή το C-3, τότε ο Λουκάς μου είπε ότι «Έπαθε εμπλοκή› και ταυτόχρονα βλέπω τον Σόντερς να έχει ανοίξει την πόρτα και μετά να γέρνει στο κάθισμα.
Ο Λουκάς μετακινήθηκε πολύ πάνω στη μοτοσικλέτα προσπαθώντας να βγάλει το άλλο του όπλο, εγώ νόμιζα ότι κάποιος πεζός μας επιτίθεται από πίσω και έβγαλα το δικό μου 45ντάρι και προκειμένου να φύγουμε όσο πιο γρήγορα από το σημείο, πυροβόλησα τον Σόντερς 4 φορές.
Μετά από τη ληστεία των ΕΛΤΑ Πατησίων στις 13/7/1988 που τραυματίστηκε ο αστυνομικός φρουρός Παπαπάνος, αποφασίσαμε να μην ξανακάνουμε ληστεία σε Τράπεζα όπου υπήρχε ένοπλος φρουρός›.
Στο σημείο αυτό διακόπηκε η απολογία του κατηγορούμενου για ώρα 17:00 μ.μ. λόγω νοσηλείας. Σήμερα στις 11/8/2002 στον ίδιο ως άνω τόπο παρουσία των ιδίων προσώπων και ώρα 17:20 μ.μ. συνεχίστηκε η απολογία του κατηγορούμενου Σάββα Ξηρού ως εξής:
Στη ληστεία της Τράπεζας Εργασίας στο υποκατάστημα της οδού Πατησίων που έγινε στις 29/6/1989 εκτός από εμένα, το Λουκά και τον Σταμάτη έλαβαν μέρος ο Στέλιος και ο Μάρκος. Όλοι μας μπήκαμε σαν πελάτες και μόλις δόθηκε το σήμα βγάλαμε τα πιστόλια και με την απειλή τους, τους πήραμε το ποσό των 23 εκ. δρχ. περίπου.
Όλοι ήμασταν μεταμφιεσμένοι. ¶λλοι είχαν βάλει γυαλιά, άλλοι περούκες ανάλογα το τι χαρακτηριστικά ήθελε να κρύψει ο καθένας. Ο Σταμάτης μάζεψε τα χρήματα, ενώ ο Μάρκος απλώς έκλεισε τα στόρια για να μην μας βλέπουν από έξω. Εγώ ήμουν στην είσοδο για να υποδέχομαι τους καινούριους πελάτες.
Ένα χρόνο μετά έγινε η επόμενη ληστεία στη Τράπεζα Εργασίας στο Περιστέρι. Έχω την εντύπωση ότι στη ληστεία αυτή ανέβηκα στο πατάρι της Τράπεζας μαζί με το Στάθη. Η ληστεία σε βάρος των ΕΛΤΑ στο Αιγάλεω έγινε πριν τα Χριστούγεννα του 1991 και συγκεκριμένα στις 16/12/1991. Αυτό το θυμάμαι διότι ήταν οι συντάξεις και το Δώρο των Χριστουγέννων μαζί. Πήραμε γύρω στα 290 εκ. δρχ.
Ο Αποστόλης, ο Τούρκος στη ληστεία αυτή φορούσε μια περούκα με σγουρά γκρίζα μαλλιά και κάποια από τα μέλη της Οργάνωσης νόμιζαν ότι ήταν ο Φώτης. Ο Φώτης νομίζω ότι δεν είχε συμμετοχή σε αυτή τη ληστεία. Ο Φώτης είναι ο Ψαραδέλλης.
Κατά τη διάρκεια της ληστείας κάποιος ειδοποίησε την Αστυνομία και συγκεκριμένα τον αστυνομικό τροχονόμο που ήταν στη διασταύρωση. Ο αστυνομικός ήρθε έξω από την Τράπεζα και εκεί βγήκε ο Λουκάς και τον πυροβόλησε χαμηλά στα πόδια. Συγχρόνως δε εκείνη τη στιγμή βγήκαμε όλοι μαζί, επιβιβαστήκαμε σε δυο οχήματα και φύγαμε.
Ο Τούρκος Αποστόλης έχει σίγουρα πεθάνει. Νομίζω ότι τον είχε βαφτίσει ο αδελφός μου Χριστόδουλος και είχε ανοίξει μαζί με ένα εξάδελφό μου το Μιχάλη Κουτούπη σιδεράδικο στην οδό Μεγίστης Λαύρας στον Κολωνό. Από τον παραπάνω ξάδελφό μάθαμε ότι πέθανε ο Τούρκος. Ο ανωτέρω ξάδελφός μου δεν είχε ποτέ καμία συμμετοχή στην Οργάνωση.
Η ληστεία σε βάρος των ΕΛΤΑ Βύρωνα που έγινε στις αρχές του 1997 έλαβε χώρα υπό τις παρακάτω συνθήκες: περιμέναμε κατ’ αρχήν τη χρηματαποστολή στην ευθεία του δρόμου, όταν ήρθε η χρηματαποστολή πήγα εγώ με τα πόδια απέναντι από την πλαϊνή πόρτα από την οποία μπήκαμε και έδωσα το σήμα να έρθει το φορτηγάκι.
Όταν έφτασε άνοιξε την πόρτα ο 5ος που δεν θυμάμαι και τότε έπιασα εγώ τη ράγα από τη μια μεριά και από την άλλη ήταν ο αδελφός μου ο Χριστόδουλος. Εγώ με το Χριστόδουλο χτυπήσαμε με τη ράγα την πόρτα των ΕΛΤΑ και μπήκαμε μέσα στο Ταμιευτήριο, ο Βασίλης ήταν και παρέμεινε στο τιμόνι ενώ οι άλλοι δύο κρατώντας δύο αυτόματα παρέμειναν έξω από το Ταχυδρομείο στο πεζοδρόμιο. Τα χρήματα ήταν σε σάκο, τον πήραμε μαζί με τον Χριστόδουλο, βγήκαμε έξω, μπήκαμε στο φορτηγάκι και φύγαμε.
Στη ληστεία της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας στο υποκατάστημα της οδού Χρεμωνίδου στο Παγκράτι που έγινε στις 7/12/1998 δεν πήρε μέρος ο Διονύσης Γεωργιάδης. Το μόνο που έκανε ο Διονύσης ήταν ότι ήρθε και πήρε το δικό μου αυτοκίνητο που ήταν σταθμευμένο στην περιοχή που έγινε η ληστεία. Βέβαια ο Διονύσης ήξερε ότι θα γινόταν ληστεία αλλά δεν πήρε μέρος σε αυτή. Ο Διονύσης ήρθε και πήρε το δικό μου αυτοκίνητο για να μην βρίσκεται στην περιοχή της ληστείας χωρίς λόγο. Στην παραπάνω ληστεία μπήκα στην Τράπεζα εγώ με το Χριστόδουλο, εγώ κρατούσα τη βαριοπούλα, έσπασα την πόρτα, ο ταμίας προσπάθησε να κλείσει το χρηματοκιβώτιο και τότε ο Λουκάς που ήταν ακριβώς έξω δίπλα στον ταμία, τον πυροβόλησε μια φορά στο πόδι. Ο αδελφός μου ο Βασίλης ήταν έξω από την Τράπεζα κοντά στο ένα μηχανάκι. Απομακρυνθήκαμε από την Τράπεζα με δυο μηχανάκια. Εκτός από τον Λουκά οι υπόλοιποι τρεις φορούσαμε κουκούλες.
Στη ληστεία του ΟΤΕ Πειραιά στις 2/5/2002 πυροβόλησα τον έναν από τους υπαλλήλους διότι έτρεχε πανικόβλητος μαζί με τα χρήματα και μολονότι δυο φορές του είπα να τα αφήσει, αυτός συνέχισε να τρέχει με κίνδυνο να πέσει πάνω στη τζαμαρία. Πυροβόλησα μια φορά. Εννοείται βέβαια ότι αν είχε αφήσει τα χρήματα δεν θα πυροβολούσα.
Στη ληστεία αυτή ο Λουκάς έλεγχε το χώρο ενώ ο αδελφός μου ο Βασίλης κράτησε και τον άλλο υπάλληλο που είχε βγει από το αυτοκίνητο με τη απειλή όπλου. Σημειώνω στο σημείο αυτό ότι ο αδελφός μου ο Βασίλης όταν ο άλλος υπάλληλος τον οποίο κρατούσε του είπε «Να φύγω;› ο αδελφός μου τον άφησε παρ’ όλο που το αυτοκίνητο ήταν ανοιχτό και είχε και χρήματα, που είχαν παραλάβει από τον ΟΛΠ. Αυτό το γνωρίζω διότι το συγκεκριμένο δρομολόγιο το έκανε καθημερινά, διότι πρώτα πήγαιναν στον ΟΛΠ, μετά στον ΟΤΕ, μετά σε μια Εθνική Τράπεζα και τα παρέδιδαν στο κεντρικό υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας που ήταν δίπλα στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Στις παρακολουθήσεις αυτές της συγκεκριμένης χρηματαποστολής για να διακριβωθεί η συγκεκριμένη πορεία είχαμε λάβει μέρος τόσο εγώ με τον Λουκά, όσο και ο Λάμπρος.
Στη ληστεία του Απριλίου του 2002 σε βάρος της χρηματαποστολής του ΟΤΕ στα Πατήσια εγώ πυροβόλησα δυο φορές γνωρίζοντας ότι το τζάμι του αυτοκινήτου είναι θωρακισμένο, δηλαδή πυροβόλησα προς εκφοβισμό για να μην συνεχίσουν την καταδίωξή μας. Η ληστεία αυτή έγινε ως εξής:
Περιμέναμε όλοι σ’ ένα παρκάκι. Όταν έφτασε η χρηματαποστολή και ο ένας από τους δυο υπαλλήλους της χρηματαποστολής μπήκε μέσα στον ΟΤΕ, πήγαμε και πήραμε τις θέσεις σύμφωνα με το σχέδιο που είχε καταστρώσει ο Λάμπρος. Εγώ με τον αδελφό μου τον Βασίλη είμαστε σ’ ένα τηλεφωνικό θάλαμο και προσποιούμαστε ότι δήθεν τηλεφωνούμε. Ο Λουκάς ήταν στην είσοδο μιας πολυκατοικίας κοντά και ο Στέλιος λίγο πιο παρακάτω στο πεζοδρόμιο.
Όταν βγήκε ο υπάλληλος από τον ΟΤΕ τον πλησίασα με όπλο και πριν προλάβω να του πω κάτι, άφησε κάτω το κουτί που είχε τα χρήματα και ήταν κλειδωμένο. Αμέσως το πήρα, στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε στα μηχανάκια και όταν φτάσαμε στην Πατησίων και αφού είχε ήδη προηγηθεί η ρίψη ενός πυροβολισμού από τον Λουκά με 45ντάρι στο μπροστινό τζάμι του αυτοκινήτου της χρηματαποστολής που μας κατεδίωκε στην Πατησίων, μας έφτασε το αυτοκίνητο της χρηματαποστολής και έπεσαν κάτω και τα δυο μηχανάκια.
Μετά την πρόσκρουση του αυτοκινήτου της χρηματαποστολής με τα μηχανάκια, εγώ πυροβόλησα -όπως προανέφερα- δυο φορές, στη συνέχεια σταματήσαμε ένα διερχόμενο Ι.Χ., κατεβάσαμε τον οδηγό χωρίς να φέρει αντίρρηση διότι ήδη είχε παρακολουθήσει το τι είχε γίνει και με το αυτοκίνητο αυτό στο οποίο επιβιβαστήκαμε όλοι, απομακρυνθήκαμε αφού μαζέψαμε από το δρόμο τα χρήματα και ό,τι άλλο αντικείμενο μας είχε πέσει
Φεύγοντας με το Ι.Χ. αυτοκίνητο μας ακολούθησε μια μεγάλη μηχανή, όπου ο συνοδηγός κρατούσε κάμερα. Πυροβόλησα εγώ δυο φορές για εκφοβισμό και οι επιβαίνοντες της μοτοσικλέτας άλλαξαν κατεύθυνση και έτσι εμείς διαφύγαμε. Το κουτί που είχε τα χρήματα το ανοίξαμε με ένα τσεκούρι γιατί πιστεύαμε ότι παραβιάζοντας την κλειδαριά ήταν πιθανό τα χρήματα να σημαδευτούν με κάποιο κόκκινο υγρό.
Όσον αφορά τη ληστεία της Θεσσαλονίκης τον Ιούλιο του 2002 δεν έχω να προσθέσω τίποτα από όσα έχω καταθέσει στην προανακριτική μου απολογία. Δεν γνωρίζω ποιος ή ποιοι συμμετείχαν στη δολοφονία του Αθανασιάδη. Τον Φώτη, που είναι ο Θεολόγος Ψαραδέλλης τον γνώρισα εκτός επιχειρήσεων της Οργάνωσης.
Είχαμε πάει ένα βράδυ στη «Ρεμπέτικη Ιστορία› στην Ιπποκράτους μόνο μέλη της Οργάνωσης και σε αυτή τη συνάντηση ήταν και ο Φώτης. ¶λλες δυο ή τρεις φορές είχα συναντήσει τον Φώτη σε τέτοιες συναντήσεις που λάμβαναν μέρος μόνο μέλη της Οργάνωσης. Οι συναντήσεις αυτές πρέπει να έγιναν γύρω στο 1990 ίσως και λίγο μετά, αλλά δεν είμαι σίγουρος. Εγώ το μόνο που έχω ακούσει ως ιδρυτή της 17Ν είναι ο Λάμπρος. Είχαν αναφερθεί κι άλλα ονόματα, αλλά εγώ δεν τα θυμάμαι.
Ο Στάθης είναι το πρόσωπο το οποίο μου δείχνετε στη φωτογραφία 11 και 11α είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Πράγματι γνωρίζω ένα άτομο με πραγματικό όνομα Κώστας και ήταν όντως Πόντιος, ήταν φοιτητής της Σχολής Καλών Τεχνών, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό ήταν μέλος της Οργάνωσης, διότι δεν είχε τη δυνατότητα να είναι μέλος της Οργάνωσης, διότι ήταν αφηρημένος καλλιτέχνης.
Οι επιλογές των στόχων γίνονταν πάντα από το Λάμπρο. Ακόμη κι αν κάποιος άλλος έλεγε μια ιδέα, ο Λάμπρος έλεγε ότι «Θα το σκεφτώ› και στη συνέχεια το αποσιωπούσε. Ο Λάμπρος είχε τον τρόπο και την ικανότητα να πείθει κι εμείς είχαμε την ανάλογη εμπιστοσύνη στο κριτήριό του. Δεν ξέραμε τίποτα για τον Λάμπρο, ούτε ποιος ήταν, ούτε από πού προερχόταν.
Όλες οι πληροφορίες για τους στόχους προέρχονταν είτε από παρατηρήσεις και παρακολουθήσεις που έκαναν μέλη της Οργάνωσης, είτε από τον Τύπο. Δεν υπήρχε καμία σύνδεση του Λάμπρου, ή κάποιο μέλος της Οργάνωσης με άλλες υπηρεσίες ελληνικές ή ξένες. Αυτό το λέω κατηγορηματικά.
Στο στρατό δεν υπέστη καμία εκπαίδευση διότι αγιογραφούσα την εκκλησία του στρατοπέδου και μετά με έστειλαν στο τάγμα να υπηρετώ για οδηγός. Τον πρώτο καιρό που ήρθα στην Αθήνα εργαζόμουν στις οικοδομές για 2 ή 3 χρόνια. Μετά εργάστηκα σαν αγιογράφος στο εργαστήριο του Γιώργου Γεωργακόπουλου περίπου 3 χρόνια ίσως και παραπάνω.
Μετά συνέχισα ως αγιογράφος στην οδό Μίσωνος, μετά δούλεψα σαν αγιογράφος στο εργαστήριο του Δεληπέτρου στην Κυψέλη και από εκεί γνώρισα μια κοπέλα που δούλευε στο ίδιο εργαστήριο, η οποία με σύστησε σε έναν αρχιτέκτονα τον Παμίνο Γεωργιάδη με τον οποίο συνεργαστήκαμε σε διακοσμήσεις που έκανε σε ξενοδοχεία και καταστήματα για ένα μεγάλο διάστημα. Εκεί νοίκιασα κι ένα χώρο κάτω από το σπίτι του αρχιτέκτονα ιδιοκτησίας του, το οποίο χρησιμοποίησα ως εργαστήριο αγιογραφίας.
Τα τελευταία 5 χρόνια συνεργάστηκα με κάποια διαφημιστική εταιρεία, κάνοντας κάποιες κατασκευές και συγκεκριμένα με την ?CINO?. Επίσης έκανα τοιχογραφίες σε καταστήματα. Τα εισοδήματα που είχα από τις εργασίες μου ίσα – ίσα έφταναν για τη συντήρησή μου.
Έχω περιουσιακά στοιχεία και συγκεκριμένα τα εξής: ένα σπίτι στην Ικαρία που κληρονόμησα από τη γιαγιά μου, τη μητέρα του πατέρα μου, αγόρασα και ένα οικόπεδο μικρό στην Κερατέα 2, 5 στρέμματα, το οποίο το αγόρασα με δόσεις, εδώ και αρκετά χρόνια όταν γνώρισα την Αλίσια η οποία είχε αρκετά σοβαρό εισόδημα, με μέρος του οποίου εξόφλησα τις δόσεις οι οποίες ήταν εξήντα χιλιάδες το μήνα. Έχω επίσης ένα αυτοκίνητο LADA 15 ετών. ¶λλα περιουσιακά στοιχεία επ’ ονόματί μου δεν έχω.
Η σύντροφός μου Αλίσια έχει τα εξής περιουσιακά στοιχεία: Ένα οικόπεδο 4 στρέμματα δίπλα ακριβώς από το δικό μου, το οποίο αγόρασε 6.500.000 δραχμές τον φθινόπωρο του 1999. Επίσης αγόρασε ένα σπίτι στο Καρπενήσι σε ένα εγκαταλελειμμένο χωριό 1.800.000 δραχμές. Την αγορά αυτή την έκανε με την προοπτική το χωριό κάποτε να αποκτήσει αξία. Επειδή εκεί είχαν κάνει αγορές μια δασκάλα, δυο γιατροί και κάποιοι καλλιτέχνες.
Επίσης έχει ένα τροχόσπιτο και ένα MERCEDES που το πήραμε 500.000 δραχμές στην Ισπανία με ισπανικά νούμερα. Το τροχόσπιτο – σπίτι το αγοράσαμε στην Ισπανία με ισπανικές πινακίδες αλλά 7 εκατομμυρίων δραχμών, αλλά δώσαμε τα τρία εκατομμύρια. Τα υπόλοιπα τέσσερα τα δανειστήκαμε από μια φίλη της μητέρας της και τα ξεχρεώσαμε όταν η Αλίσια κληρονόμησε τον πατέρα της, εδώ και τρία χρόνια περίπου.
Η Αλίσια έχει εισοδήματα που φθάνουν τις 150.000 δραχμές την ημέρα από την εργασία της ως τεχνικός κινηματογράφου, και συγκεκριμένα μακιγιέζ. Εδώ και ένα χρόνο η Αλίσια έχει πάψει να εργάζεται στο σινεμά, γιατί εργαζόταν πολλές ώρες. Εδώ και ένα χρόνο δεν έχει εισοδήματα, διότι δεν εργάζεται. Το ψευδώνυμο Μιχάλης το είχα από την αρχή. Προσπάθησα μια φορά να το κάνω Σπύρος, αλλά όλοι με ήξεραν σαν Μιχάλη και παρέμεινα έτσι.
Ο λόγος που δέχθηκα να γίνω μέλος της Οργάνωσης 17Ν ήταν να προσφέρω, νομίζοντας ότι αυτός ο τρόπος θα είναι πιο αποτελεσματικός από την συμμετοχή μου σε κάποιες επιτροπές, ή σε άλλους φορείς. Ήταν βέβαια τότε και η εποχή που οι εφημερίδες και ο κόσμος, είχαν πλάσει ένα μύθο γύρω από το θέμα της 17Ν και παρουσιάζανε τα μέλη της οργάνωσης, σαν να ήταν αυτοί που μπορούσαν να διορθώσουν τα διάφορα στραβά της κοινωνίας που δεν τα αγγίζανε οι αρμόδιοι φορείς.
Ήδη όμως τα τελευταία χρόνια η οργάνωση φυλλορροούσε γιατί αυτοί που παλιότερα έπαιρναν μέρος με διάθεση, τώρα με την παραμικρή δικαιολογία απουσίαζαν. Είχα αγκιστρωθεί μέσα στον τρόπο δράσης της 17Ν και ως ένα βαθμό ήμουν και υποχρεωμένος να ενεργήσω σύμφωνα με τα σχέδια της Οργάνωσης τα οποία έκανε ο Λάμπρος. Ο Λάμπρος ήταν ο αρχηγός της 17Ν. Ο Κουφοντίνας ήταν κυρίως το μυαλό στις επιχειρήσεις. Γι’ αυτό και δεν γινότανε καμιά επιχείρηση χωρίς να συμμετάσχει ο ίδιος.
Εγώ με τον Κουφοντίνα είχαμε φιλικές σχέσεις γύρω στο 1989.Το καλοκαίρι του 1989, πήγα εγώ, ο Κουφοντίνας και η πρώην γυναίκα μου στην Γαύδο. Εκεί στη Γαύδο συνήψαν σχέσεις ο Κουφοντίνας με την σύζυγό μου. Στην πρώην σύζυγό μου τον Κουφοντίνα τον παρουσίασα ως φίλο μου και όχι ως μέλος της οργάνωσης, διότι δεν είχε και γνώση πολλών πραγμάτων η πρώην σύζυγός μου.
Η πρώην σύζυγός μου ήξερε ότι κάτι ύποπτο συνέβαινε αόριστα, λόγω του περίεργου ωραρίου που είχα, αλλά δεν ήξερε, ούτε μπορούσε να προσδιορίσει τι ακριβώς συνέβαινε. Μετά τον χωρισμό μας το 1989 εγώ επισκεπτόμουν την σύζυγό μου μόνο για το παιδί και δεν γνωρίζω αν και στο μεταγενέστερο χρονικό διάστημα που συζούσε με τον Κουφοντίνα, γνώριζε ή όχι για την συγκεκριμένη οργάνωση.
Μετά το 1989 η πρώην σύζυγός μου δεν εργάστηκε, και τα εισοδήματά της ήταν τα χρήματα τα οποία της έδινα πότε εγώ και ο Κουφοντίνας. Νομίζω ότι ο Κουφοντίνας δεν είχε κάποια δουλειά, αλλά μόνο τα τελευταία χρόνια εργαζόταν ως μελισσοκόμος. Όποτε πήγα στο εξωτερικό, είτε στη Μαγιόρκα, είτε στο Σουδάν, πήγα για επαγγελματικούς λόγους και δεν έχει καμία σχέση με την οργάνωση. Μάλιστα για την μετάβασή μου στο Σουδάν, μου το είχε απαγορεύσει η οργάνωση να πάω και γι’ αυτό το λόγο είπα ότι πάω Μαγιόρκα.
Συγκεκριμένα λοιπόν ο Κουφοντίνας μου είπε να μην πάω στο Σουδάν, γιατί το όνομά μου θα μπει σε λίστα και στο εξής θα ελεγχόμουν. Εγώ όμως στην προσπάθειά μου να απαγκιστρωθώ πήγα στο Σουδάν, για να δημιουργήσω εμπορία πάγου και εισαγωγές – εξαγωγές ανταλλακτικών αυτοκινήτων. Κατά καιρούς αναρωτιόμουν αν ο Λάμπρος αποφασίζει μόνος του, ή αν υπήρχε κοινή αρχηγία, αλλά βλέποντας το χαρακτήρα του, πίστεψα ότι δεν δέχονταν ούτε εντολές ,ούτε ιδέες από κάποιον άλλον.
Ο συντάκτης των προκηρύξεων ήταν πάντα ο Λάμπρος. Τα γράμματα του Λάμπρου τα είχα δει αρκετές φορές, αλλά δεν μπορούσα να τα διαβάσω γιατί ήταν μικρά και ακατάστατα. Μπορώ να πω ότι, τα χειρόγραφα γράμματα που υπάρχουν στην προκήρυξη της 17Ν που μου επιδεικνύεται και διαβάζω, μοιάζουν με τον γραφικό χαρακτήρα του Λάμπρου. Ποτέ δεν είχα πλησιάσει πρόσωπα σε υπηρεσίες για να συλλέξω πληροφορίες.
Τις πλαστές πινακίδες που χρησιμοποιούσε η οργάνωση τις έφτιαχνα εγώ. Δεν γνώρισα κανένα πρόσωπο που να είναι ενταγμένο σε άλλη εγκληματική οργάνωση. Το βιβλίο που βρέθηκε στο κρησφύγετο και αναφέρει για τις διάφορες παροχές, αφορά παλιό χρονικό διάστημα. Δεν γινότανε καμιά μοιρασιά στα χρήματα που αποκομίζαμε από τις ληστείες, μόνο εάν κάποιος είχε κάποιο λογαριασμό έκτακτο ή κάποια αρρώστια, που δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στα έξοδα, τότε έπαιρνε ένα μικρό ποσό αντίστοιχο με την ανάγκη του.
Τα ποσά τα έδινε πάντοτε ο Λουκάς που ήταν και ο ταμίας. Αν το ποσό ήταν σοβαρό αποφασιζόταν από κοινού από τον Λουκά και τον Λάμπρο. Τον παλαιότερο Νικήτα της οργάνωσης εγώ δεν τον ξέρω. ¶κουσα ότι είχε το παρατσούκλι γιατρός. Με κανένα μέλος της 17Ν δεν είχα οικογενειακές σχέσεις. Νομίζω ότι ο ¶ρης δεν είχε κάποια συμμετοχή μετά την υπόθεση Σιπαχίογλου, είχαμε όμως επαφή μέχρι και 1 μήνα πριν την έκρηξη που τραυματίστηκα. Η επαφή αυτή έγινε για να μαθαίνουμε νέα, αν είναι καλά, αν έχει κάποιο πρόβλημα, αν τον παρακολουθούν, για την ασφάλεια της οργάνωσης δηλαδή.
Είχα καταλάβει από μισόλογα του Λάμπρου ότι πρέπει να έκανε κάποιες μεταφράσεις. Τον Γιάννη Σερίφη μια φορά τον συνάντησα πριν πολλά χρόνια πριν ενταχθώ στην οργάνωση σε κάποιο μαγειρείο που είχε ανοίξει νομίζω με τον θείο μου τον Αργύρη Τσακαλία και τον Κανέλλου που έπαιζε μπουζούκι που έχει πεθάνει.
Το μόνο που μου είπε ο θείος μου ο Τσακαλίας για τον Γιάννη Σερίφη ήταν ότι, παρατάει την οικογένειά του και τρέχει εδώ και εκεί. Ο αδελφός μου ο Χριστόδουλος μου είχε πει αν θυμάμαι καλά, εδώ και πέντε χρόνια, ότι σε κάποιο αμφιθέατρο μετά από κάποια ομιλία τον πλησίασε ο Γιάννης Σερίφης και του πρότεινε ευθέως αν ήθελε να γίνει μέλος της Οργάνωσης 17Ν.
Τότε έγινε πανικός στην οργάνωση, διότι απευθύνθηκε σε ένα άγνωστο, δηλαδή στον αδελφό μου. Και μάλιστα τότε ο Λάμπρος, διαμαρτυρόμενος για την συμπεριφορά του Γιάννη Σερίφη του είπε: Πώς του πρότεινε να γίνει μέλος, τον ξέρεις; Και ο Γιάννης Σερίφης του απάντησε: Ξέρω τον θείο του τον Τσακαλία.
Από ιστορίες που λεγόντουσαν μεταξύ των μελών της οργάνωσης είχα ακούσει ότι, ο Γιάννης Σερίφης έλαβε μέρος στην πρώτη ενέργεια της οργάνωσης κατά του Ουέλς. Ο Γιάννης Σερίφης σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μετά την στρατολόγηση του Χριστόδουλου, διαφώνησε με την οργάνωση και αποχώρησε.
Είμαι σίγουρος ότι μετά την στρατολόγηση του Χριστόδουλου, ο Γιάννης Σερίφης αποχώρησε οριστικά από την οργάνωση, γιατί δεν ασχολήθηκε κανείς μαζί του, ούτε αυτός με μας. Δεν έχω την εντύπωση ότι ο Κουφοντίνας με πρόδωσε στην έκρηξη της 19.6.2002, αλλά ήταν λάθος κατασκευαστικό δικό μου.
Τα αντικείμενα που βρέθηκαν επάνω μου τα είχε από την αρχή. Εκ των υστέρων θεωρώ ότι είναι πιθανόν ο Λάμπρος να μας εκμεταλλεύθηκε και ιδεολογικά και οικονομικά, αλλά τότε του είχαμε τυφλή εμπιστοσύνη, αν και κατά καιρούς αναρωτιόμουν για τα οικονομικά της?.γιατί πίστευα ότι τα χρήματα ξοδευόντουσαν σε ανάγκες περισσότερες απ’ αυτές που εγώ μπορούσα να υπολογίσω.
Η οργάνωση είχε τα έξοδα των ενοικίων, τα έξοδα των μελών της οργάνωσης, όταν πηγαίνανε για δουλειές της οργάνωσης και κατά καιρούς, όταν κάποιο μέλος έμενε άνεργο, έπαιρνε κάποιο ποσό ίσα – ίσα για να συντηρείται, πολλές φορές μόνο το ενοίκιο ή το ρεύμα.
Επίσης η οργάνωση, κάλυπτε και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των μελών και όχι της οικογένειας των μελών. Εγώ μια φορά που έφτιαξα τα δόντια μου στην Θεσσαλονίκη μαζί με την Αλίσια, πήρα το ποσό που εγώ ξόδεψα για τον εαυτό μου.
Τελειώνοντας θέλω να πω, ότι είχα κάνει προσπάθειες να απαγκιστρωθώ από την οργάνωση άλλες δυο φορές. Η μια ήταν γύρω στο 1995, όπου είχα συγκεντρώσει μια ομάδα από καλλιτέχνες περίπου οκτώ έως δέκα άτομο. Συμβουλευτήκαμε ένα δικηγόρο πώς μπορούμε να φτιάξουμε ένα πολιτιστικό κέντρο και να έχει ο καθένας το εργαστήριό του και να λειτουργεί σαν εμπορικό κέντρο ο καθένας να ενεργεί αυτόνομα, με μόνο κάποιες κοινόχρηστες υποχρεώσεις.
Ο σκοπός αυτός της δημιουργίας του παραπάνω κέντρου, ήταν να απασχολούμαι όσο το δυνατόν περισσότερο, για να έχω κάποια ισχυρή δικαιολογία, κυρίως στον Λουκά, για να ελαττώσω την συμμετοχή μου στην οργάνωση μέχρι και του σημείου να απαγκιστρωθώ.
Σκεπτόμουν δε, ότι σε περίπτωση ιδρύσεως του κέντρου αυτού, το γεγονός αυτό θα έβγαινε στη δημοσιότητα και συνεπώς εγώ θα αποκλειόμουν από το να είμαι μέλος της 17Ν. Επειδή δε επισκεπτόμουν το παιδί μου, είχα στενές σχέσεις με τον Κουφοντίνα και εγώ θα γνώριζε εάν εγώ είχα κάποιο πραγματικό λόγο να απόσχω από την οργάνωση.
Επίσης μετά τον τραυματισμό μου στην υπόθεση του Γερμανού Πρέσβη τους είχα δηλώσει ότι λόγω αυτού δεν πρέπει να μετέχω σε επόμενες ενέργειες της οργάνωσης, αλλά ούτε καν σε κλοπή αυτοκινήτου. Αλλά ο Λάμπρος έβγαλε το συμπέρασμα ότι οι αρχές δεν έχουν ?όπως γράφτηκε σε μια προκήρυξη και μου είπε ότι μπορώ να εξακολουθήσω να μετέχω σε ενέργειες της οργάνωσης. ¶λλο τίποτα δεν έχω να προσθέσω. Αναγνώστηκε και βεβαιωθείσα υπογράφτηκε.