Όλους τους άλλους συγκατηγορούμενούς μου τους είδα για πρώτη φορά μετά τη σύλληψή τους. Ουδέποτε τους γνώριζα και φυσικά ουδέποτε είχαμε κάποιας μορφής σχέση.
Με αυτή την προκατασκευασμένη και διάτρητη ομολογία συντάχθηκε ένα γιγαντιαίο κατηγορητήριο σε χρόνο ρεκόρ για τα δικαστικά χρονικά και οδηγούμαστε στη σημερινή δίκη ενώπιον Ειδικού Δικαστηρίου με ειδική σύνθεση που προέβλεψαν έκτακτοι νόμοι, οι οποίοι έγιναν ακόμη και μετά τη σύλληψή μας και κρατούμενοι σε ειδικά κελιά με ειδικές συνθήκες και όπου εκτός των άλλων:
Πρώτον, πριν ακόμη βγει το παραπεμπτικό βούλευμα, ήταν ήδη γνωστό στα ΜΜΕ ποιοι και πως ακριβώς θα παραπεμφθούν. Πολλοί μάλιστα «προέβλεπαν› από τότε, ακόμη και την ημερομηνία έναρξης της δίκης.
Δεύτερον, πριν ακόμη γίνει η κλήρωση από το 1/10 περίπου των δικαστών κυκλοφορούσε το όνομα του Προέδρου Μαργαρίτη ως φαβορί.
Τρίτον, πριν ακόμη από τις 2 Μαρτίου είχαν βγει οι αποφάσεις και οι ποινές.
Μετά από όλα αυτά δεν τρέφω καμία αυταπάτη για την τελική έκβαση αυτής της δίκαιης δίκης, έχοντας υπόψη μάλιστα όχι μόνο ανάλογες δίκες από το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν, αλλά και τη μέχρι τώρα διαδικασία.
Ας δούμε όμως τη μέχρι τώρα πορεία αυτής της δίκης.
Οι μάρτυρες κατηγορίας:
Από το 1980 περίπου και μέχρι πέρσι που συνελήφθηκα ήμουν υπέρβαρος από 115 έως 130 κιλά και σε συνδυασμό με το ύψος μου (1.86) το οποίο δυστυχώς για τους μάρτυρές σας παραμένει το ίδιο από το 1973 ήμουν ο πιο εύκολα αναγνωρίσιμος και περιγράψιμος από όλους τους κατηγορούμενους εδώ. Θα έπρεπε να υπάρχει πληθώρα ακριβών περιγραφών σε όλες τις επιθέσεις για τις οποίες κατηγορούμαι. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει όπως φάνηκε στην αποδεικτική διαδικασία.
Σε καμία ενέργεια από αυτές που κατηγορούμαι δεν περιγράφεται ένας ψηλός και σωματώδης άνδρας με τα δικά μου χαρακτηριστικά. Θέλω να τονίσω πως όλοι οι αναγνωρίσεις έγιναν με αντιδικονομικό τρόπο. Όλες οι αναγνωρίσεις ξεκινούν το φθινόπωρο του 2002 όταν όχι μόνο η Αστυνομία αλλά και ο Τύπος και τα ΜΜΕ μας υποδεικνύουν ως ενόχους και μάλιστα σε συγκεκριμένες πράξεις και σε συγκεκριμένους ρόλους.
Η εκ των υστέρων βέβαια βελτίωση των περιγραφών ουδόλως πείθει. Κάποιοι αφελείς μάλιστα όταν ρωτήθηκαν γιατί βελτιώνουν τις περιγραφές τους ούτως ώστε να ταιριάζουν σε εμένα, απάντησαν «Μα τώρα σε ξέρουμε›. Φυσικά, δεν με είχαν ξαναδεί.
Επίσης τουλάχιστον 10 μάρτυρες είπαν ξεκάθαρα ότι οι αναγνωρίσεις έγιναν με βάση τις ομολογίες. Να θυμίσω εδώ ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας την ημέρα της παράδοσής του και ενώ ήταν ο περισσότερο καταζητούμενος Έλληνας εκείνο τον καιρό και χωρίς φυσικά να είναι μεταμφιεσμένος, έφτασε μέχρι μέσα στο κτίριο της Ασφάλειας, χωρίς να τον αναγνωρίσει κανείς. Ο νοών νοείτω!
Παρ’ όλο το στήσιμο αρκετοί από αυτούς τα έκαναν θάλασσα στο ακροατήριο με αποτέλεσμα απροκάλυπτες επεμβάσεις από την Έδρα για να τους σώσετε. Σε μια περίπτωση δε απειλήσατε με κράτηση μάρτυρα που τόλμησε να μην αναγνωρίσει! Το αποτέλεσμα; Ακόμη και η επιφανής συνήγορος της Πολιτικής Αγωγής δήλωσε: «Είναι φανερό ότι δεν έχουμε μάρτυρες. Από τους 350 οι 348 είναι άχρηστοι›.
Πειστήρια:
Όταν κάνατε γαργάρα τους μάρτυρες κατηγορίας όλοι οι αναλυτές έσπευδαν να τονίσουν ότι αυτή είναι μια δίκη πειστηρίων κι όχι δίκη μαρτύρων. Εδώ όμως τα πράγματα δεν είναι όπως έχει αποδειχθεί και τόσο ρόδινα, ούτε αδιάσειστα είναι, ούτε επαρκή παρ’ ότι συνέχισαν να εμφανίζονται και μετά την έναρξη της δίκης.
Στη δική μου δε περίπτωση –αν και σύμφωνα με το βούλευμα συμμετέχω επί 18 χρόνια στην Οργάνωση- δεν βρέθηκε τίποτα, ούτε αποτυπώματα, ούτε DNA, ούτε χειρόγραφα, όχι βέβαια γιατί δεν αναζητήθηκαν. Γιατί όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο αστυνόμος Γιαννακούρης ειδικά για την περίπτωσή μου όταν ρωτήθηκε από Έδρας «Ψάξαμε όπως ο κυνηγός το θήραμα›. Απλώς δεν υπήρχαν όπως είναι φυσικό.
Αντιθέτως μάλιστα προέκυψε ότι πρώτον υπάρχουν αποτυπώματα πάνω σε όπλα και άλλα αντικείμενα που βρέθηκαν στις γιάφκες που δεν είναι ούτε δικά μου, ούτε κανενός άλλου κατηγορούμενου εδώ. Δεύτερον, υπάρχει σε πολλές επιθέσεις για τις οποίες κατηγορούμαι, γενετικό υλικό των δραστών, όπως προκύπτει από τα έγγραφα και τις εκθέσεις της Αστυνομίας και δεν είναι το δικό μου.
Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1835 αμέσως μετά την καταδίκη σε θάνατο των εκ των πρωτεργατών της επανάστασης Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα, έγινε στο Ναύπλιο η δίκη των δύο έντιμων δικαστών του Γιώργου Τερτσέτη και του Αθανάσιου Πολυζωίδη. Δικάστηκαν για άρνηση καθήκοντος, γιατί δεν δέχτηκαν να υπογράψουν την κακοστημένη από τον Εγγλέζο εισαγγελέα Μάντσον και τους Βαυαρούς προστάτες μας σκευωρία σε βάρος των δύο στρατηγών.
Βέβαια δεν μπόρεσαν να τους καταδικάσουν γιατί ο λαός όχι μόνο συμπαραστάθηκε στους δύο δικαστές και τους επευφημούσε όπου τους έβλεπε, αλλά έφτυνε όπου έβρισκε -γιατί δεν τολμούσαν και πουθενά- τους επίορκους και ξενόδουλους «Βούλγαροι Τσούτσο και Φραγκούλη!›.
Αυτές ήταν οι πρώτες στέρεες βάσεις της Δικαιοσύνης που έμελλε να ακολουθήσει σε όλη του την πορεία το νεοελληνικό έθνος. Μια Δικαιοσύνη, πιστό υπηρέτη των επιλογών και σκοπιμοτήτων της εκάστοτε εξουσίας και των εκάστοτε προστατών μας. Μια Δικαιοσύνη που κατάφερε την εποχή του δημοκράτη Βενιζέλου με τα ιδιώνυμα αδικήματα, ή την εποχή του δικτάτορα Μεταξά αρκετές χιλιάδες Κομμουνιστές στις φυλακές και τα ξερονήσια, παρ’ ότι το ΚΚΕ τότε αριθμούσε καμιά 800ριά μέλη, δεν ξέχναγαν από τότε τους συγγενείς, φίλους και κάθε λογής συνοδοιπόρους.
Μια Δικαιοσύνη που έλαμψε μεταπολεμικά αθωώνοντας συλλήβδην τους δοσίλογους ταγματασφαλίτες – μαυραγορίτες και κάθε λογής συνεργάτες των κατακτητών από τη μία, στέλνοντας χιλιάδες αγωνιστές στις φυλακές, στις εξορίες και στο εκτελεστικό απόσπασμα από την άλλη.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είναι απολογία αυτό κ. Πρόεδρε;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Μια Δικαιοσύνη που μεγαλούργησε την περίοδο της Χούντας, όπως πολύ καλά θα ξέρετε κ. Εισαγγελέα, καταδικάζοντας σε βαρύτατες ποινές όχι μόνο τους αγωνιστές της Αντίστασης, όχι μόνο τους συγγενείς και φίλους τους, αλλά και όποιον τολμούσε να πει «Καλημέρα› στα μιάσματα! Φυσικά και τότε, όπως τώρα, με βάση το Σύνταγμα δικάζατε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συντομεύετε γιατί είναι εκτός αυτά.
Χ. ΞΗΡΟΣ: Δεν είναι καθόλου εκτός κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάντε μου τη χάρη.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Η κατηγορία προσδιορίζεται από το βούλευμα. Εκεί πρέπει να κυμανθεί η απολογία του κ. κατηγορούμενου. Δεν μπορεί ο κ. κατηγορούμενος να λέει ό,τι νομίζει.
Χ. ΞΗΡΟΣ: Σας είπα κ. Εισαγγελέα αυτή τη φορά θα τα πω εγώ, δεν θα μου τα πει άλλος για λογαριασμό μου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να τα πείτε.
Χ. ΞΗΡΟΣ: Θέλετε να απολογηθείτε για εμένα; Θα πω εγώ ό,τι νομίζω ότι πρέπει να πω.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Ξηρέ, σας παρακαλώ εντάξει θα πείτε και μερικά, αλλά περιοριστείτε. Αυτή είναι η παράκλησή μου.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Αν κάποιος έχει το δικαίωμα να διακόψει την απολογία του κατηγορούμενου επειδή απομακρύνεται από το θέμα, αυτός είστε αποκλειστικά εσείς. Ο κ. Εισαγγελέας παρακαλείται να μην διακόπτει την κατηγορούμενο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορεί όμως να μου το υποδείξει.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Είναι η ιερή στιγμή. Είναι η απολογία του κ. Εισαγγελέα. Ας πει δυο πράγματα παραπάνω!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι σαν αντίρρηση ότι δεν τηρείται ο δικονομικός τύπος. Ο κ. Εισαγγελέας έκανε την ένσταση ότι απομακρύνεται.
Κύριε κατηγορούμενε σας παρακαλώ κι εγώ όσο μπορείτε να περιοριστείτε, εμάς μας ενδιαφέρει αν κάνατε εσείς ή όχι αυτά και θα τα συζητήσουμε.
Χ. ΞΗΡΟΣ: Εσείς μας λέτε 5 μήνες εδώ μέσα και από ότι φαίνεται θα μας λέτε για άλλους 5. Εγώ μια ωρίτσα έχω! Αφήστε με αυτή την ωρίτσα να τα πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπα να τα πείτε.
Χ. ΞΗΡΟΣ: Δεν ξέρω να μου υποδείξει κανείς τι θα πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε, πάντως φεύγουμε από το θέμα.
Χ. ΞΗΡΟΣ: Μια Δικαιοσύνη που μεγαλούργησε την περίοδο της Χούντας, όπως πολύ καλά θα ξέρετε κ. Εισαγγελέα, καταδικάζοντας σε βαρύτατες ποινές όχι μόνο τους αγωνιστές της Αντίστασης, όχι μόνο τους συγγενείς και φίλους τους, αλλά και όποιον τολμούσε να πει «Καλημέρα› στα μιάσματα!
Φυσικά και τότε, όπως τώρα, με βάση το Σύνταγμα δικάζατε. Φυσικά και τότε, όπως τώρα, εγκληματίες του κοινού Ποινικού Δικαίου δικάζατε. Φυσικά και τότε, όπως και τώρα, στις περισσότερες περιπτώσεις τα αδιάσειστα στοιχεία σας ήταν οι υποψίες της Αστυνομίας, υποστηριζόμενες από κάθε λογής καταδότες και συνεργάτες και υποβοηθούμενες από κάθε λογής βασανιστήρια.
Μήπως πίστευαν όλοι αυτοί οι Δικαστές τα ψευδή και κατασκευασμένα στοιχεία που τους παρουσίαζαν; Πίστευαν άραγε οι δικαστές ότι ο Μπελογιάννης για παράδειγμα και τόσοι άλλοι αγωνιστές που τουφεκίστηκαν, ήταν κατάσκοποι; Όχι βέβαια. Ήξεραν πολύ καλά τι ήταν και γι’ αυτό ακριβώς τους καταδίκασαν.
Λέτε ότι όλα αυτά γίνονταν σε άλλες εποχές ανώμαλες. Όμως παρέλασαν από εδώ πολλοί μάρτυρες που κατέθεσαν για σκευωρίες και διώξεις που έγιναν από το 1974 και μετά, μεσούσης της Δημοκρατίας. Σκευωρίες με αρχηγούς, με γιάφκες, με οπλισμούς, με αποτυπώματα και σε κάποιες περιπτώσεις και με ομολογίες. Το ότι κατέρρευσαν –αν και στην αρχή μας λέγατε ότι δεν γίνονται αυτά επί Δημοκρατίας- δεν σημαίνει ότι οι μηχανισμοί που τις παράγουν, έπαψαν να υπάρχουν. Το αντίθετο μάλιστα. Η σημερινή δίκη είναι η απόδειξη.
Αντιμετωπίσαμε με χλευασμούς και ειρωνείες τους ισχυρισμούς μας για ψυχικά και σωματικά βασανιστήρια, για ανακρίσεις μέσα στην εντατική, για απόσπαση ομολογιών με χημικά. Όταν αποδείχθηκε όμως ότι έγιναν, ο κ. Εισαγγελέας πανικόβλητος δήλωνε: «Τι είναι; Αν καταρρεύσει η απολογία του Σάββα δεν μου μένει τίποτα. Όλα εκεί στηρίζονται›. Συμφωνώ κι εγώ κ. Εισαγγελέα.
Ο δε Πρόεδρος δεν δίστασε να υιοθετήσει τα βασανιστήρια και τις παρανομίες λέγοντας: «Ναι, αλλά αυτά που προέκυψαν ήταν αλήθεια. Τα είπε και μετά 40 μέρες με το δικηγόρο του στον ανακριτή›. Όταν σας λέγαμε ότι στον ανακριτή οδηγηθήκαμε με το ντουφέκι, εκτός από τις ειρωνείες, ο Πρόεδρος δεν δίστασε να το «παίξει› και λίγο Σαρτζετάκης λέγοντας «Αν μου το έκαναν εμένα θα γκρέμιζα το κράτος. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα στην πατρίδα μας›. Γίνονται όμως κ. Μαργαρίτη και αυτά και άλλα χειρότερα και το γνωρίζετε πολύ καλά όλοι.
Όταν αποδείχθηκε με στοιχεία ο ισχυρισμός μας για τους ένοπλους στην ανακρίτρια το γυρίσατε πάλι στην προσφιλή σας ειρωνεία για γυναικούλες. Μας λέει ο κ. Πρόεδρος «Γιατί ομολογήσατε άνδρες μέχρι εκεί πάνω;!›. ¶ρα δέχεστε κατ’ αρχήν ότι χρησιμοποιήθηκε βία όπως ισχυριζόμαστε.
Αλλά κ. Πρόεδρε ξέρετε καλύτερα από εμένα, ότι δεν αντιδρούν όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο στη βία, όπως το ξέρουν επίσης και οι διωκτικοί μηχανισμοί, γι’ αυτό και δεν αντιμετωπίζονται όλοι με τον ίδιο τρόπο. Τον καθένα προσπαθούν να τον χειριστούν όπως κρίνουν κατά περίπτωση ότι θα έχει καλύτερο αποτέλεσμα. Μην ξεχνάμε ότι αυτοί που αντέχουν στη βία δεν είναι ο κανόνας αλλά η εξαίρεση που τον επιβεβαιώνει.
Ο Σωκράτης ήπιε μόνος του το κώνειο, αλλά ο Γαλιλαίος μπροστά στο φόβο της πυράς απαρνήθηκε τις ιδέες του. Ο δε Πέτρος πριν αλέκτωρ λαλήσει, τρεις. Μην ξεχνάμε ότι ο πρωτεργάτης του αντάρτικου στην κατοχή ¶ρης Βελουχιώτης, όταν πιέστηκε υπέγραψε δήλωση. Να θυμίσω και την περίπτωση του έμπειρου επαναστάτη Οτσαλάν, που «πείστηκε› μέσα στο αεροπλάνο ώσπου να έρθει από το Ναϊρόμπι να συνεργαστεί με τους διώκτες του. Πόσο μάλλον πιθανότερο είναι να ενδώσει ένας απλός εργάτης, όπως εγώ.
Μας λέτε ότι φοβηθήκαμε κ. Μαργαρίτη, αλλά εσείς που δεν φοβάστε τίποτα –όπως τονίζετε συνεχώς- κυκλοφορείτε με θωρακισμένο και οπλισμένους φρουρούς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα με κάνατε και γέλασα πραγματικά!
Χ. ΞΗΡΟΣ: Στη δική μου πάντως περίπτωση, ακόμη κι αν με τεμάχιζαν στο τροχό της Ιεράς Εξέτασης δεν θα έλεγα τίποτα, όχι γιατί είμαι θαρραλέος, αλλά γιατί απλούστατα δεν ήξερα. Γι’ αυτό χρησιμοποίησαν τη μέθοδο της προκατασκευασμένης ομολογίας και των χημικών.
Να θυμίσω εδώ ότι σε όλη τη διάρκεια της δικτατορίας κανένα Δικαστήριο δεν δέχτηκε ότι έγιναν βασανιστήρια, ούτε κανένας κατηγορούμενος μπόρεσε φυσικά να το αποδείξει. Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν έγιναν;
Είναι παραπάνω από βέβαιο ότι κι αν είχε γίνει αυτή η έκρηξη στις 29/6/2002 στον Πειραιά, αυτή η δίκη θα γινόταν οπωσδήποτε. Η μόνη διαφοροποίηση θα ήταν σε κάποιους από τους κατηγορούμενους όπως εμένα, γιατί κάποιοι όπως ο κ. Σερίφης και ο κ. Γιωτόπουλος και άλλοι, θα ήταν οπωσδήποτε.
Τους προετοίμαζαν καιρό γι’ αυτό οι μηχανισμοί όχι μόνο υπάρχουν, αλλά βελτιώνονται κιόλας, χάρη στην υποστήριξη των προστατών μας, εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός της έκρηξης στον Πειραιά και τις γιάφκες που ανακάλυψαν –αν είναι έτσι τα γεγονότα όπως μας τα παρουσιάζουν- σε συνδυασμό με τα «στοιχεία› που είχαν ήδη έτοιμα, ή μισο-έτοιμα. Πρόσθεσαν και το απαραίτητο καρύκευμα της παλιάς συνταγής δηλαδή συγγενείς και φίλους υπόπτων ή κατηγορούμενων και έτσι φτάσαμε στη σημερινή δίκη.
Μια δίκη, που θα προσπαθήσει να μας δικάσει χωρίς μάρτυρες, γιατί όπως προς τιμή του είπε ο κ. Λυκουρέζος, δεν υπάρχουν μάρτυρες. Μια δίκη, που θα προσπαθήσει να μας δικάσει χωρίς πειστήρια, γιατί δεν υπάρχον πειστήρια όπως στη δική μου περίπτωση και αρκετών άλλων και εκεί που υπάρχουν είναι πενιχρά και αμφισβητούμενα.
Μια δίκη, που θα μας δικάσει με προκατασκευασμένες ομολογίες που λήφθηκαν εντελώς παράνομα, κάτω από τεράστια ψυχολογική πίεση, βασανισμούς, με χρήση χημικών και με την απειλή του τουφεκιού και στη συνέχεια όχι μόνο ανακλήθηκαν, αλλά ούτε αποδείχθηκαν καν. Το αντίθετο μάλιστα.
Η δημοκρατία κύριοι ποτέ δεν προστατεύτηκε με βασανιστήρια και παρανομίες. Αυτά είναι γνωρίσματα άλλων καθεστώτων. Αν είχατε όλα αυτά τα αδιάσειστα στοιχεία που ισχυριζόσασταν ότι έχετε πριν αρχίσει η δίκη, δεν θα σπεύδατε να κάνετε την προδικασία σε χρόνο ρεκόρ, χωρίς καμία απολύτως έρευνα συσσωρεύοντας απλώς τις υποψίες της Αστυνομίας και μετατρέποντάς τις σε κατηγορητήριο.
Δεν θα μας είχατε κλεισμένους στα κατ’ ευφημισμό λεγόμενα ειδικά κελιά σε συνθήκες πλήρους απομόνωσης, που μόνο σκοπό έχουν την ψυχολογική μας εξόντωση. Δεν θα επιστρατεύατε τα ΜΜΕ, Υπουργούς, Πρωθυπουργούς, ακόμη και ξένους Πρέσβεις προστάτες να προσπαθούν να πείσουν τον ελληνικό λαό για την ενοχή μας σ’ ένα πρωτοφανές όργιο παραπληροφόρησης που θύμιζε τις εποχές των Κομμουνιστοσυμμοριτών με τα κονσερβοκούτια και μάλιστα έχοντας το θράσος μετά να ισχυρίζεστε εδώ μέσα ότι σέβεστε το τεκμήριο αθωότητας. Οποία υποκρισία!
Δεν θα μας δυσκολεύατε την επικοινωνία με τους συνηγόρους που γινόταν με συνεχή προσκόμματα, επεμβάσεις και παρακολούθηση ακόμη και των συνομιλιών μας με αυτούς. Δεν θα σπεύδατε να αλλάξετε τους νόμους στο παρά πέντε ή στο και πέντε για σύνθεση Δικαστηρίου, για τον αποκλεισμό των ενόρκων, για το διορισμό των δικαστών, για να εξασφαλιστεί η σίγουρη καταδίκη.
Τέλος, θα θέλατε περισσότερο από εμάς όλα αυτά να πληροφορηθεί ο ελληνικός λαός και δεν θα εξοβελίζατε τα ΜΜΕ από την αίθουσα. Αλήθεια πως θα αντιδρούσε ο λαός αν έβλεπε τον Μπακατσέλο επί 2 μέρες να πέφτει σε συνεχείς αντιφάσεις και το Δικαστήριο να προσπαθεί να τον περισώσει;
Πως θα αντιδρούσε αν έβλεπε την Ευγενούλα να αερολογεί και τον κ. Εισαγγελέα να χαριεντίζεται μαζί της;
Πως θα αντιδρούσε αν έβλεπε τον Μπερατάνο να δείχνει λάθος άνθρωπο και να του φωνάζουν όλοι εν χορώ μηδέ και του Πολιτικού Αγωγού κ. Γιαννίδη εξαιρουμένου «Ο δίπλα! Ο δίπλα!› και παρ’ όλα αυτά να τον θεωρείτε αξιόπιστο.
Πως θα αντιδρούσε αν έβλεπε την κα Βεργή να δηλώνει με βεβαιότητα το ύψος του Τζωρτζάτου που υποτίθεται ότι αναγνώρισε και όταν αποδεικνύεται λάθος να της θυμίζετε ότι φορούσε τακούνια 6 πόντους!
Πως θα αντιδρούσε αν μάθαινε ότι αναγνωρίστηκαν άνθρωποι από το καρύδι του λαιμού τους μετά από 13 χρόνια, παρ’ ότι φορούσαν γραβάτα και μάλιστα θεώμενοι από τον 3ο τρίτο όροφο! Ή από τη χωρίστρα τους αυτή τη φορά από τον 5ο όροφο και ενώ φορούσαν καπέλο!
Πως θα αντιδρούσε αν έβλεπε ότι οι ίδιοι άνθρωποι έχουν ταυτόχρονα μεγάλα γουρλωτά μάτια, μικρά σαν κουμπότρυπες και σχιστά σαν Κινέζου; Ή οι ίδιοι άνθρωποι είναι από 1.60 έως 1.90! Αναγνωρίζονται από το μήκος του λαιμού, αναγνωρίζονται από το σκύψιμο και από το πίσω μέρος του κεφαλιού.
Είναι φανερό πως θα είχε αντιδράσει ο λαός αν τα έβλεπε όλα αυτά στην τηλεόραση, αλλά και πολλά άλλα. Γι’ αυτό φροντίσατε πολύ καλά να υπάρχει ελεγχόμενη δημοσιότητα και όταν το λέμε διαρρηγνύετε τα ιμάτιά σας. Πολλά άλλα γλιτώσατε με την ελεγχόμενη δημοσιότητα, ή τουλάχιστον έτσι νομίζετε.
Γιατί κάποτε ο λαός θα πληροφορηθεί για μυθολογικούς ψευδομάρτυρες σαν τον Μπακατσέλο και τον Κεσάριο, σαν το Βούτζαλη και τη Μανιά που τους αποκαλούσατε κύριους με «Κ›, ή παίρνατε στα σοβαρά επαγγελματίες αναγνωριστές σαν τον Γρίβα, ή τη θλιβερή γιαγιά Σαγρή προκειμένου να στηρίξετε τα αστήριχτα.
Θα μάθει εμφανώς για την άνιση και προκλητική μεροληπτική αντιμετώπιση των μαρτύρων Υπεράσπισης που αντιμετωπίστηκαν με χλευασμό, ειρωνεία, ακόμη και με απειλές.
Θα μάθει για τον πανικό σας όταν κατέρρεαν ομολογημένες πράξεις που μας καταλογίζονται με αποδείξεις όπως την περίπτωση του Καρατσώλη, του Κωστάρη και τη δική μου και πως τους αντιμετωπίσατε και τότε ο λαός θα κρίνει και θα κρίνει και δίκαια.
Δεν μας πείθετε κύριοι ¶ριστοι! Δεν μας πείθετε γιατί ο λαός έχει ζήσει στο πετσί του την επιλεκτική δικαιοσύνη σας και ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει. Όταν ακούει την υποκριτική ρητορεία σας για την υπέρτατη αξία της ανθρώπινης ζωής, αναρωτιέται: είναι άραγε παιδιά κατώτερου Θεού οι 82 φτωχοί νησιώτες που πνίγηκαν με το «ΣΑΜΙΝΑ› και μετά 3 χρόνια δεν έχει παραπεμφθεί κανείς. Δεν είδαμε καμία σπουδή εδώ να τελειώνει η υπόθεση. Αν δεν επαρκούν οι νόμοι ο κ. Πετσάλνικος εδώ είναι.
Είναι άραγε ήσσονος σημασίας οι εργάτες που δολοφονούνται κάθε τόσο στα βιομηχανικά κάτεργα και όχι μόνο, ποτέ δεν βρίσκεται υπεύθυνος για να δικαστεί; Είναι πολίτες Β’ κατηγορίας αυτοί που σκοτώνονται από τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις αστυνομικών όπλων; Να μην μιλήσουμε για τα γυφτάκια, τους λαθρομετανάστες κι άλλους παρακατιανούς που δολοφονούνται χωρίς ποτέ να λογοδοτεί κανείς.
Όταν ακούει κανείς τις διακηρύξεις σας για την πάταξη της διαφθοράς -που θεωρητικά δεν υπάρχει- και ότι το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο κοιμάμαι πλέον ήσυχος, γιατί ξέρει ότι πλέον δεν υπάρχουν ούτε φούσκες στο Χρηματιστήριο, ούτε χρηματισμοί πολιτικών, ούτε λαδώματα υπαλλήλων και εφοριακών, ούτε προμήθειες στα μεγάλα έργα, ούτε φακελάκια γιατρών, ούτε υπόκοσμος, μαφιόζοι, εκβιαστές, έμποροι ναρκωτικών, απάτες Τραπεζών, πορνεία δουλεμπόριο, έχουν παταχθεί από τη Δικαιοσύνη. Μόνο κάτι τρομοκράτες μας απέμειναν, αλλά τελειώνουμε και με αυτούς όπου να ‘ναι!
Δεν μας πείθετε κύριοι ¶ριστοι, γιατί η μάσκα που φοράτε όταν ανεβαίνετε στην Έδρα, η μάσκα του αδέκαστου και του πάνσοφου ίσως να πείθει όταν πρόκειται για δίκες που κρατούν 2 – 3 μέρες και αφορούν συνήθως και πραγματικούς ενόχους. Όχι όμως εδώ. Γιατί μετά από τόσους μήνες διαδικασίας, όπου διυλίζετε τον κώνωπα της Υπεράσπισης και καταπίνετε την κάμηλο των ψευδομαρτύρων και των κάθε λογής προκατασκευασμένων στοιχείων η μάσκα σας κουρελιάστηκε και η ιστορία δεν θυμάται μόνο τον Τερτσέτη και τον Πολυζωίδη, ή τον Σαρτζετάκη τους οποίους τιμά, θυμάται και τον Βούλγαρη και τον Σούτσο και τον Φραγκούλη, θυμάται και το μετέπειτα δικτάτορα Παπαδόπουλου, όπου όλως τυχαίως διορίστηκε στρατοδίκης στη δίκη του κατάσκοπου Μπελογιάννη. Αλλά τους θυμάται στα σκουπίδια της!
Ας μην γελιόμαστε κύριοι Δικαστές. Δεν είστε μόνο εσείς 5 μήνες μέσα σε αυτή την αίθουσα, αλλά κι εμείς. Δεν παρατηρείτε μόνο εσείς τις αντιδράσεις μας και τη συμπεριφορά μας, αλλά κι εμείς τη δική σας και διαβάζουμε στα μάτια μας τις αποφάσεις που έχετε ήδη πάρει.
Το διαβάσαμε χτες, όταν με την απόφασή σας υιοθετούσατε τα βασανιστήρια. Το διαβάσαμε σήμερα όταν παραβλέπετε κάθε λογής παρανομίες. Το διαβάζουμε κάθε μέρα της διαδικασίας που περνάει. Είναι σίγουρο ότι αυτή η δίκη θα περάσει στην ιστορία.
Είναι σίγουρο ότι για χρόνια θα συζητείται και από το λαό και από τους ιστορικούς. Το πώς θα συζητείται, δεν εξαρτάται από εμάς, αλλά από εσάς που καλείστε να αποφασίσετε όχι γι την τύχη μας μόνο, αλλά για το μέλλον της κακόπαθης δημοκρατίας μας και της δικαιοσύνης που δυστυχώς δεν είναι τυφλή, αλλά εθελοτυφλεί.
Θα τελειώσω με ένα ρητό από το Ευαγγέλιο που νομίζω ότι περιγράφει ακριβώς τη σημερινή μου θέση:
«Μακάριοι εστέ όταν ονειδίσωσι υμάς και διώξωσι και είπωσιν παν πονηρόν ρήμα›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτά που λέτε εδώ σήμερα με λίγα λόγια είναι ότι αρνείστε οτιδήποτε.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Να καταθέσω ένα έγγραφο που αναφέρθηκε ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός στην απολογία του για τον Ελευθέριο Αδηλίνη. Είναι η απόφαση του Δικαστηρίου Εφετών η οποία τον καταδικάζει σε φυλάκιση 4 ετών και 6 μηνών και αφαιρεί το χρόνο προφυλάκισής του, ο οποίος ήταν από 24/10/1982 μέχρι 9/4/1984 είναι η απόφαση αριθμός 432/1984.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει. Εδώ έχουμε εκτός από τις ερωτήσεις βρίσκουμε ότι ορισμένα πράγματα τα οποία λέτε σήμερα, είναι αντίθετα με αυτά τα οποία είναι καταγεγραμμένα στις απολογίες σας, οι οποίες εμείς δεχτήκαμε ήδη ότι είναι έγκυρες.
Επομένως η κατάδειξη των αντιφάσεων οφείλουμε ορισμένα χωρία να τα αναγνώσουμε και θα μας πείτε στο τέλος στις ερωτήσεις θα απαντήσετε.
Χ. ΞΗΡΟΣ: Εγώ έκανα σαφές ότι και η προανακριτική μου απολογία και η απολογία στην 4η ανακρίτρια είναι παρανόμως ληφθείσες και δεν είναι προϊόν του δικού μου εγκεφάλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συμφωνώ ότι αυτή είναι η θέση σας.
Χ. ΞΗΡΟΣ: Αυτή είναι η θέση μου και αυτή είναι και η πραγματικότητα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς θα ερευνήσουμε όμως με όλες αυτές τις συνθήκες που είπατε εσείς και θα δούμε αν αυτά πράγματι είναι έτσι ή δεν είναι έτσι, τυπικά όμως υπάρχουν. Τυπικά. Ουσιαστικά μπορεί να μην υπάρχουν, μπορεί να είναι πράγματι όπως τα λέτε. Γι’ αυτό αρχίζουμε να αναγιγνώσκουμε πρώτα την πρώτη.
Αν θέλετε να καθίσετε σας παρακαλώ μην στέκεστε όρθιος δεν υπάρχει λόγος.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε απλώς ήθελα να πω ότι επιβεβαιώνω αυτά που είπε για εμένα και είμαι στη διάθεση του Δικαστηρίου για οποιαδήποτε διευκρίνιση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πειράζει. Δεν έχουμε λόγο να αμφισβητούμε.
Ελάτε κ. Ξηρέ θέλουμε να κάνουμε ερωτήσεις από την Έδρα πρώτα. Εγώ δεν έχω να κάνω ερωτήσεις για την ώρα, θα δω αν ανακύψουν στο τέλος, διότι ο άνθρωπος τα αρνείται όλα, τι να τον ρωτήσω εγώ; Παρακαλώ όμως αν υπάρχει εκ μέρους της Εισαγγελίας πρώτα αν θέλει να κάνει ερωτήσεις.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τι να ρωτήσουμε κ. Πρόεδρε αφού τα αρνείται όλα. Κύριε Πρόεδρε, εγώ σέβομαι όσα είπε. Τίποτα άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Ζαϊρης έχει τον λόγο.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Κύριε κατηγορούμενε, γνωρίζετε τον κ. Κωνσταντίνο Ζαμπούφλο;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Όχι. Κανέλλο Ζαμπούφλο;
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ναι Κανέλλο.
Χ. ΞΗΡΟΣ: Τον γνώριζα όσο ζούσε.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Πότε τον γνωρίσατε;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Το ’79 που ήρθα στην Αθήνα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Συγκατοικήσατε με αυτόν;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Βεβαίως.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ποια περίοδο;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Δεν θυμάμαι ακριβώς γύρω στο ’84 – ’85. Πιο νωρίς. Πάντως τον γνώριζα από το ’79.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Μήπως κάποιος από τους συγκατηγορούμενούς σας τον γνώριζε;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Φυσικά. Μέσω του Ζαμπούφλου γνώρισα τον κ. Τζωρτζάτο.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ποιος από τους δυο σας πρώτος γνώρισε τον κ. Κανέλλο Ζαμπόφλο;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Νομίζω ο κ. Τζωρτζάτος. Δηλαδή όταν τον γνώρισα εγώ ήταν ήδη γνωστοί.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είπατε ότι τον κ. Τζωρτζάτο τον γνωρίσατε το 1982, το είπατε σήμερα.
Χ. ΞΗΡΟΣ: Περίπου.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Εσείς μήπως γνωρίσατε τον κ. Τζωρτζάτο στον αδελφό σας τον Σάββα για οποιοδήποτε λόγο;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Φυσικά. Όταν κάναμε παρέα συναντιόταν και με τον αδελφό μου.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Σας θέτω ως δεδομένο το οποίο έχει πει όχι σε προανακριτική, ούτε ανακριτική απολογία ο κ. Τζωρτζάτος στον ειδικό Εφέτη ανακριτική, στον κ. Πετρόπουλο στις 23 Οκτωβρίου του 2002: «Αυτός που με είχε πλησιάσει το 1985 – ’86 ήταν ο Χριστόδουλος Ξηρός, ο οποίος με γνώρισε με τον Κουφοντίνα και τον Σάββα›. Λέει αλήθεια ή όχι;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Όχι βέβαια.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Να επαναλάβω το ερώτημα: Τον πλησιάσατε το ’85 – ’86 και τον συστήσατε τον γνωρίσατε στον αδελφό σας και στον κ. Κουφοντίνα. Είναι αλήθεια ή όχι;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Εγώ δεν γνώριζα τον κ. Κουφοντίνα και άρα δεν μπορούσα να γνωρίσω στον Τζωρτζάτο τον κ. Κουφοντίνα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Μου αρκεί η απάντησή σας. θυμάστε το 1989 – ’99 που μένατε;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Νομίζω ότι έμενα στην Ακαδημία Πλάτωνος, αλλά δεν είμαι σίγουρος.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Μήπως μένατε στο Μοσχάτο;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Είναι πιθανό. Γιατί είναι η εποχή που μετακόμισα από το Μοσχάτο στην Ακαδημία Πλάτωνος.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Τόσο σε εσάς όσο και σε οποιοδήποτε άλλο κατηγορούμενο, να είστε σίγουρος ότι δεν προσπαθώ ούτε προσπάθησα ούτε θα προσπαθήσω να παγιδέψω οποιονδήποτε. Αυτό είναι δεδομένο με κάθε ειλικρίνεια αφοπλιστική το λέω αυτό.
Χ. ΞΗΡΟΣ: Σας πιστεύω κ. Ζαϊρη.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Θέλω να το πιστεύετε. Κατ’ αρχήν τον κ. Τέλιο είπατε σήμερα στο ακροατήριο ότι τον γνωρίσατε το 1990 στην Ικαρία;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Πριν το ’90. Δεν είμαι σίγουρος.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ο ίδιος λέει ότι σας γνώρισε στον Αρμενιστή Ικαρίας τον Ιούλιο του 1987.
Χ. ΞΗΡΟΣ: Είναι πιθανό.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Τον φιλοξενήσατε ποτέ στο σπίτι του Μοσχάτου;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Όχι. Είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Δηλαδή γνωρίζεις έναν άνθρωπο στις διακοπές, δεν είχαμε αναπτύξει κάποια φιλία που να συνεχιστεί και μετά. Απλώς έτυχε να τον συναντήσω στη Θεσσαλονίκη που πήγαινα να βρω τους γονείς μου στο δρόμο, τυχαία και ήπιαμε ένα καφέ. Δεν κάναμε ποτέ παρέα με την έννοια της παρέας και κανά δυο φορές τον συνάντησα στην Αθήνα, αλλά δεν τον έχω φιλοξενήσει ποτέ. Δεν θυμάμαι δηλαδή τέτοιο γεγονός.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Όταν ο κ. Τέλιος το λέει στην απολογία του –και μπορώ να ανατρέξω για να το επιβεβαιώσετε- ότι τον φιλοξενήσατε δύο φορές στο Μοσχάτο και μία φορά στην Ακαδημία Πλάτωνος, λέει αλήθεια ή όχι;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Δεν θυμάμαι τέτοιο γεγονός. Νομίζω ότι δεν λέει αλήθεια.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Λέει –είναι δεδομένο αυτό, αν το αμφισβητείς είναι θέμα δικό του- ότι τον φιλοξενήσατε στο Μοσχάτο μια φορά πριν την υπόθεση Ανδρουλιδάκη και μια μετά.
Χ. ΞΗΡΟΣ: Δεν θυμάμαι να φιλοξένησα τον κ. Τέλιο ποτέ στο σπίτι μου, ούτε στο Μοσχάτο ούτε στην Ακαδημία Πλάτωνος.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Τον κ. Κονδύλη τον γνωρίσατε και πότε;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Τον κ. Κονδύλη τον γνώρισα εδώ στις φυλακές Κορυδαλλού το Φεβρουάριο.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Όταν ο ίδιος λέει ότι σας γνώρισε την επέτειο του Πολυτεχνείου το 1990 – ’91 λέει αλήθεια ή όχι;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Δεν θυμάμαι τέτοιο γεγονός.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ποια εξήγηση δίνετε για όσα καταθέτει σε βάρος σας ο κ. Κονδύλης;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Σας είπα για όλους όσους λένε σε βάρος μου μια εξήγηση και σε αυτήν επιμένω.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είναι δεδομένο ότι ο κ. Κονδύλης και από ό,τι κατέθεσαν οι μάρτυρες είναι ένα πολιτικοποιημένο, υπεύθυνο άτομο και μπορώ να προσθέσω κι εγώ ιδιαίτερα αξιοπρεπέστατο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, πιστεύετε ότι θα έφτανε στο σημείο να σας «καταδικάσει› καταγγέλλοντας τα όσα καταγγέλλει;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Εκείνο που μας καθορίζει δεν είναι το τι δηλώνουμε, αλλά το τι πράττουμε. Και ο Παπαδόπουλος δημοκράτης δήλωνε!
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Στον κ. Ζερβομπεάκο στην απολογία σας, σας ζητήθηκε να εξηγήσετε γιατί με τόσες λεπτομέρειες προσωπικά εσείς αναφερθήκατε σε περιστατικά κάτω από τα οποία εσείς τελέσατε ορισμένα αδικήματα και απαντήσατε ότι «Αγνοώ, δεν ξέρω ποιος ξέρει αυτές τις λεπτομέρειες›.
Σας θέτω λοιπόν ως δεδομένο ότι μετά τον αδελφό σας τον Σάββα, ο οποίος απολογήθηκε την πρώτη φορά 11 Ιουλίου, ο πρώτος που απολογήθηκε στην Αντιτρομοκρατική, ήσασταν εσείς 17 Ιουλίου 05:50 το πρωί, ο αδελφός σας ο Βασίλης 04:30 το πρωί της ίδιας ημέρας και τελείωσε η απολογία του 11:53 της ίδιας ημέρας.
Αυτοί οι οποίοι έχουν προηγηθεί είναι πρώτον ο αδελφός Σάββας ο οποίος δεν έχει πει λέξη στην πρώτη απολογία και δεύτερος ο Βασίλης ο οποίος αναφέρεται σε ορισμένα περιστατικά στις τελευταίες 2 – 3 σελίδες. Ξέρατε εσείς τι είχε πει ο Βασίλης σε βάρος σας;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Εγώ δεν ήξερα τι είχα πει κι εγώ ο ίδιος, πόσο μάλλον να ξέρω τι είχε πει ο Βασίλης ή ο Σάββας, αν είχε πει. Πάντως να σας πω σε αυτό το σημείο, διότι συζήτησα φυσικά με τον αδελφό μου το Σάββα και με τον Βασίλη όταν τους έφεραν εδώ στον Κορυδαλλό αυτά που γράφουν οι φερόμενες ως απολογίες τους δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που αυτά που είπαν όντως, τουλάχιστον όσον αφορά το πρόσωπό μου.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είπατε στο υπόμνημά σας και το έχω σημειώσει, ότι η μόνη ποινική σας και συμμετοχή με το αδελφό σας Σάββα συνίσταται στην αφαίρεση 4 – 5 αυτοκινήτων και 2 μοτοσικλετών.
Χ. ΞΗΡΟΣ: Ναι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Η απορία μου είναι: ποιες ώρες τα παίρνατε και αν αυτά που παίρνετε, τα φυλάσσατε στο σπίτι σας ή κάπου μακριά.
Χ. ΞΗΡΟΣ: Ώρες διάφορες και απόγευμα και μεσημέρι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Που τα φυλάσσατε;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Τα παρκάραμε αλλού.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Μακριά; Δεν διερωτηθήκατε: μία φτάνει, δύο φτάνει, τρεις φτάνει, τέσσερα και πέντε αυτοκίνητα και δυο μοτοσικλέτες τι τα θέλετε;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Διερωτήθηκα. Σας είπα τον λόγο. Οπως μου είπε ο αδελφός μου θα τα χρησιμοποιούσαν για κάποια αντεξουσιαστική δραστηριότητα. Ακριβώς αυτό τον όρο είχε χρησιμοποιήσει. Αλλά κάπου σταμάτησα κι εγώ.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Η τελευταία ερώτηση: προσωπικά θαύμασα τα ελληνικά τα οποία είπατε και αναφερθήκατε ότι μεταξύ των άλλων λόγων ήταν κατασκευασμένες οι απολογίες με την επίκληση από μέρους σας ορισμένων δοκίμων όρων, όπως «επιλεγμένος στόχος› ή «επέβαινε του αυτοκινήτου› ή «θεώμενοι από τον 3ο όροφο› προφανώς στην κα Τσαμπαρδάκη αναφέρεστε και εσείς όμως είπατε ορισμένα –αυτό δεν ενέχει κανένα ψόγο- «βρίθει ανακριβειών›, «ουδόλως πείθει›. Χρησιμοποιήσατε κι εσείς εκφράσεις, που δεν απομακρύνονται από τη διατύπωση των προανακριτικών απολογιών.
Χ. ΞΗΡΟΣ: Μιλώ για όρους υπηρεσιακούς όπως «σταθμευμένο›. Κανένας Έλληνας δεν λέει «πάει να σταθμεύσω› λέει «πάω να παρκάρω› ακόμη και ο κ. Πρόεδρος λέει «παρκάρω τον εγωισμό μου απ’ έξω›, δεν λέει «σταθμεύω›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε;
Χ. ΞΗΡΟΣ: Αυτοί είναι αυστηρά υπηρεσιακοί όροι που δεν τους χρησιμοποιεί κανείς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα ήταν καλύτερα να διακόψουμε για μισή ώρα.
ΔΙΑΚΟΠΗ