ΔΙΚΗ 17Ν
ΠΕΜΠΤΗ 31 ΙΟΥΛΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλή σας ημέρα. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
ΑΡΧΙΦΥΛΑΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, ο κρατούμενος κ. Ξηρός Σάββας αρνείται να εισέλθει στην αίθουσα για τους γνωστούς λόγους. Ο κ. Γεωργιάδης Διονύσιος και ο κ. Ξηρός Βασίλειος θα εισέλθουν στην αίθουσα εντός ολίγων λεπτών.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να επιτραπεί η εκπροσώπηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επιτρέπει την εκπροσώπηση. Με τον κ. Ξηρό τελειώσαμε τις ερωτήσεις και στο σημείο τούτο αναγιγνώσκονται τα χορία εκείνα των καταθέσεων προανακριτικής και ανακριτικής.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, το σύνολο των αναγνώσεων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Χριστόδουλε, μπορείτε να καθίσετε την ώρα που θα διαβάζουμε. Να μην σας κρατάω όρθιο, δεν είναι σωστό.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: 17 Ιουλίου 2002 έκθεση εξέτασης κατηγορουμένου κ. Ξηρού Χριστόδουλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα διαβάσουμε τα χορία που έχουν σχέση με την υπόθεση που είναι αντίθετα σε αυτά που είπε.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: (Διαβάζει):
Όντας ενταγμένος στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς σε μία τέτοια συγκέντρωση στο Χημείο περί το τέλος του 1983 γνώρισα τον γνωστό συνδικαλιστική Γιάννη Σερίφη και μιλήσαμε πρώτη φορά συγκεκριμένα για πιθανότητα ένοπλης δράσης. Τους προηγουμένους μήνες είχα γνωριστεί με παρόμοιο τρόπο με τον Αβραάμ Λεσπέρογλου και τον Λευτέρη Αδηλίνη με τους οποίους επίσης είχαμε συζητήσει παρόμοια θέματα αλλά δεν μου ενέπνευσαν εμπιστοσύνη.
Ο Γιάννης Σερίφης με έφερε σε επαφή με αυτόν που σήμερα αναγνωρίζω ως Δημήτρη Κουφοντίνα μετά την δημοσίευση φωτογραφιών στα ΜΜΕ του οποίου μου σύστησε ως Λουκά. Ο Δ. Κουφοντίνας με έφερε σε επαφή με ένα άλλο άτομο όπου παρουσιάστηκε με το όνομα Κόμης. Όπως έμαθα αργότερα τα πραγματικά στοιχεία του Κόμη ήταν Σκανδάλης Γιάννης ο οποίος προ ετών σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα.
Εγώ μαζί με τον Κόμη και τον Λουκά αποτελέσαμε μία ομάδα και αυτοί μου δίδαξαν συνωμοτικούς κανόνες και τρόπους κλοπής αυτοκινήτων, μοτοσικλετών και πινακίδων αριθμών κυκλοφορίας. Για τους λόγους αυτούς εγώ χρησιμοποιούσα το ψευδώνυμο Μανόλης. Στην συνέχεια στις αρχές του 1984 αυτοί μου συνέστησαν ένα άτομο που εμφανίστηκε με το όνομα Λάμπρος ή Ψηλός.
¶λλο άτομο με το ψευδώνυμο Νικήτας και ένα τρίτο άτομο και με ψευδώνυμο Αλέκος ή Ταινίας. Ο Λάμπρος υπολογίζω σήμερα να είναι ηλικίας 60 περίπου ετών, να έχει κανονική σωματική διάπλαση, ύψος 1,87 περίπου, με άσπρα μαλλιά, λίγο κατσαρά αραιά μαλλιά.
Ο Νικήτας πρέπει να είναι σήμερα 55 ετών περίπου. Ήταν μετρίου αναστήματος 1,70 περίπου με ελαφρώς σπαστά καστανά μαλλιά, φορούσε γυαλιά μυωπίας και είχε κανονική σωματική διάπλαση και κοιλίτσα. Ο Αλέκος ή Ταινίας είναι σήμερα 45 ετών περίπου, αδύνατος, με ίσιο μαλλί και γυαλιά μυωπίας, ύψους 1,75 περίπου του οποίου όπως πληροφορήθηκα στην συνέχεια το πραγματικό του όνομα είναι Πάτροκλος.
Με όλους αυτούς βρισκόμασταν σε διάφορους σχηματισμούς ανά 2 ή 3 ανάλογα με το τί επρόκειτο να συζητήσουμε ή να κάνουμε και ποτέ όλοι μαζί. Οι συναντήσεις γινόταν σε δημόσιους χώρους, καφενεία, καφετέριες, πάρκα κλπ και για τις μετακινήσεις μας χρησιμοποιούσαμε τα δημόσια μεταφορικά μέσα.
Την περίοδο εκείνη Φεβρουάριος 1984 ο Λάμπρος και ο Λουκάς πρότειναν σε μας τους υπολοίπους να χτυπήσουμε έναν ανθρώπινο αμερικάνικο στόχο. Η πρόταση έγινε δεκτή από όλους και αμέσως άρχισε η προετοιμασία για την ενέργεια η οποία περιελάμβανε τα ακόλουθα στάδια:
1) Παρατηρήσεις για την ανεύρεση του στόχου στην οποία συμμετέχουν όλα τα μέλη. Για τον σκοπό αυτό τα μέλη στεκόμασταν σε προεπιλεγμένες θέσεις όπως στάσεις λεωφορείων, παγκάκια, καφενεία κλπ κατά μήκος τόσο της Λεωφόρου Κηφισίας όσο και της Λεωφόρου Βουλιαγμένης και εντοπίζαμε κυρίως από τις πινακίδες κυκλοφορίας διερχόμενα αμερικάνικα αυτοκίνητα. Το στάδιο αυτό της παρατήρησης διήρκησε περίπου 1 μήνα αφού εντοπίστηκε αμερικάνικο αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε μόνο ο οδηγός και διήρχετο σχεδόν σε καθημερινή βάση την ίδια περίπου ώρα και σταματούσε σε συγκεκριμένο φανάρι τις περισσότερες φορές λόγω της κυκλοφορίας.
2) Το δεύτερο στάδιο το οποίο πραγματοποιείτο σε παράλληλη βάση-χρόνο περιελάμβανε την ανεύρεση και εφοδιασμό με τα αναγκαία οχήματα για την πραγματοποίηση της επίθεσης. Στην συγκεκριμένη περίπτωση εκλάπησαν μία μοτοσικλέτα τύπου VESPA, μία άλλη μοτοσικλέτα μάρκας SUZUKI 250cc, ένα Ι.Χ επιβατικό αυτοκίνητο μάρκας CITROEN καθώς και πινακίδες κυκλοφορίας από αντίστοιχα οχήματα.
Στην υλοποίηση του β΄ σταδίου εκτός από μένα συμμετείχαν και οι Λουκάς, Κόμης και Αλέκος ή Ταινίας. Δεν ενθυμούμαι τις περιοχές απ’ όπου εκλάπησαν οι μοτοσικλέτες και οι πινακίδες κυκλοφορίας. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι το αυτοκίνητο μάρκας CITROEN το κλέψαμε από την οδό Καυτατζόγλου στα Πατήσια.
3) Το τρίτο στάδιο περιελάμβανε τον σχεδιασμό και τις πρόβες. Εμένα που ανατέθηκε να οδηγήσω την μοτοσικλέτα ο συνεπιβάτης της οποίας θα έκανε το χτύπημα και που ήταν ο Κόμης. Η άλλη μοτοσικλέτα θα είχε το ρόλο της κάλυψής μας και σε αυτήν επέβαιναν ο Αλέκος ως οδηγός και ο Λουκάς. Δεν θυμάμαι σε ποιον από τους Λάμπρο ή Νικήτα είχε ανατεθεί ο ρόλος της ειδοποίησης.
Οι πρόβες περιελάμβαναν δοκιμές όλων των οχημάτων τόσο της πραγματικής διαδρομής του στόχου όσο και των δρόμων διαφυγής καθώς και σε δρόμους άλλων περιοχών. Σε αυτή την φάση είχε προεπιλεγεί κατάλληλο σημείο όπου θα εβρίσκετο σταθμευμένο αυτοκίνητο μάρκας CITROEN και στο οποίο θα επιβαίναμε αφού εγκαταλείπαμε τις μοτοσικλέτες. Επίσης όλες οι διαδρομές χρονομετρούνταν.
Το τελευταίο στάδιο της εκτέλεσης του στόχου απ’ ότι θυμάμαι έγινε ως εξής: δύο από την ομάδα, τα ονόματα δεν τα θυμάμαι, τις πρωινές ώρες στις 3 Απριλίου 1984 πήγαν και στάθμευσαν το αυτοκίνητο μάρκας CITROEN στο προεπιλεγμένο σημείο στην περιοχή του Αγίου Δημητρίου. Τις μεσημεριανές ώρες εγώ με τον Κόμη και ο Αλέκος με τον Λουκά συναντηθήκαμε στο σημείο που την προηγούμενη ημέρα είχαμε κλειδώσει τις μοτοσικλέτες και αφού παραλάβαμε από τον Λουκά εγώ ένα περίστροφο, γάντια κι ένα καπέλο, ενώ ο Κόμης παρέλαβε ένα 45άρι πιστόλι, γάντια και καπέλο μεταβήκαμε εγώ με τον Κόμη σε ένα προεπιλεγμένο παρκάκι ενώ οι άλλοι δύο σε προεπιλεγμένο καφενείο της περιοχής Αγίου Ιωάννου Βουλιαγμένης και αναμέναμε την ειδοποίηση.
Αυτός που είχε πάει στο σημείο εκκίνησης του στόχου, δηλαδή την Πλατεία Συντάγματος πήρε τηλέφωνο στο καφενείο όπου βρίσκονταν οι άλλοι δύο την στιγμή που ξεκινούσε ο στόχος και ζήτησε ένα προεπιλεγμένο ανύπαρκτο όνομα. Όταν ο καφετζής προσφωνούσε το όνομα προς τους θαμώνες τα δύο μέλη που ήταν εκεί δεν απαντούσαν αλλά καταλάβαιναν ότι ο στόχος ξεκίνησε και μετά από λίγο αποχωρούσαν διακριτικά μεταβαίνοντας προς το σημείο που είχαν σταθμευμένη την VESPA και ήταν ορατό από εμάς.
Βλέποντας τους πήραμε θέσεις σε προεπιλεγμένο κάθετο δρόμο της Λεωφόρου Βουλιαγμένης και ακολουθήσαμε το στόχο αμέσως μετά την διέλευσή του. Όταν ο στόχος σταμάτησε στο συγκεκριμένο φανάρι εγώ τον πλησίασα από την δεξιά του πλευρά κινούμενος ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Σταμάτησε και ταυτόχρονα ο Κόμης. ¶ρχισε να πυροβολεί εναντίον του. Λόγω του υπερβολικού θορύβου της μοτοσικλέτας ο στόχος αντελήφθη έγκαιρα την παρουσία μας και αντιδρώντας αστραπιαία κατάφερε να διαφύγει παρά τα πυρά που δέχθηκε.
Στην συνέχεια εμείς ακολουθήσαμε το σχέδιο διαφυγής που είχαμε φτιάξει, δηλαδή εγκαταλείψαμε τις μοτοσικλέτες και επιβιβαστήκαμε στο αυτοκίνητο CITROEN με οποίο απομακρυνθήκαμε περισσότερο. Ο Λουκάς συγκέντρωσε τον οπλισμό και τα γάντια και τυχόν είδη παραλλαγής και χωρίσαμε ο καθένας προς διαφορετική κατεύθυνση. Όπως εκ των υστέρων έμαθα ότι ο στόχος ήταν ο Αμερικανός Λοχίας Ρόμπερτ Τσάντ.
Η δεύτερη ενέργεια στην οποία συμμετείχα ήταν μία ένοπλη ληστεία στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στα Πετράλωνα η οποία έγινε το φθινόπωρο του 1984 στην οποία εκτός από μένα πήραν μέρος ο Κόμης και ο Λουκάς. Συγκεκριμένα πήγαμε στην Τράπεζα με ένα Ι.Χ φορτηγό αυτοκίνητο μάρκας VW τύπου βαν το οποίο οδηγούσε ο Κόμης ενώ εγώ και ο Λουκάς βρισκόμασταν στην καρότσα.
Ο Κόμης έκανε όπισθεν με το φορτηγό, έσπασε την τζαμαρία, εγώ άνοιξα την πίσω υδραυλική πόρτα και ο Λουκάς πήδηξε μέσα στο χώρο της Τράπεζας και με την απειλή του όπλου ζήτησε από τους υπαλλήλους οι οποίοι εκείνη την ώρα έκαναν καταμέτρηση των χρημάτων να τα τοποθετήσουν σε κάποιο σάκο. Ο Λουκάς αμέσως μετά μπήκε πάλι στο πίσω μέρος του φορτηγού κρατώντας ένα σάκο και στην συνέχεια απομακρυνθήκαμε. Το βράδυ από το ραδιόφωνο πληροφορήθηκε ότι το ποσό που πήραμε ήταν μικρό γύρω στις 300.000 δραχμές αν θυμάμαι καλά.
Η επόμενη ενέργεια είναι η ληστεία μετά φόνου σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στην διασταύρωση των οδών Τριών Ιεραρχών και Πετραλώνων στα Πετράλωνα που έγινε πρωινές ώρες της 24ης Δεκεμβρίου 1984. Στην ληστεία αυτή εκτός από μένα συμμετείχαν ο Αλέκος, ο Λουκάς, ο Νικήτας, ο Αποστόλης και ο Κόμης αν θυμάμαι καλά.
Ο Αποστόλης που αναφέρω ήταν Τούρκος υπήκοος οικονομικός πρόσφυγας στην Ελλάδα. Τα στοιχεία ταυτότητος ήταν «Ορτζούκ Βανούς› τορναδόρος στο επάγγελμα ο οποίος πέθανε προ ετών από έμφραγμα. Ο Λουκάς ντυμένος με στολή αστυνομικού εισήλθε πρώτος στην Τράπεζα και κατευθύνθηκε προς το μέρος του ένοπλου αστυνομικού φρουρού. Εγώ με τον Ταινία μπήκαμε ταυτόχρονα στο χώρο των ταμείων και οι άλλοι δύο ο Νικήτας και ο Κόμης κινήθηκαν προς το μέρος των πελατών της Τράπεζας, ενώ ο Αποστόλης παρέμεινε εκτός της Τραπέζης και μαρσάριζε την μηχανή. Ο Λουκάς πυροβόλησε τον αστυνομικό και αφού πήραμε τα χρήματα απομακρυνθήκαμε από την Τράπεζα.
Τον Ιανουάριο 1985 ο Λάμπρος πρότεινε στα άλλα μέλη της ομάδας ως επόμενο στόχο τον τότε εκδότη της εφημερίδας «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ› Μομφεράτο, πράγμα που το δεχθήκαμε όλοι. Στην επίθεση αυτή πήραμε μέρος εγώ ως οδηγός μοτοσικλέτας μάρκας HONDA και επιβάτη τον Λουκά. Ακόμα ο Νικήτας ως οδηγός της άλλης μοτοσικλέτας τύπου VESPA και συνεπιβάτη τον Αλέκο. Ο Λάμπρος είχε το ρόλο για την ειδοποίηση όταν ο στόχος ξεκίνησε από το σπίτι.
Ο Λουκάς με εφοδίασε με οπλισμό, γάντια κλπ και πυροβόλησαν εναντίον του Μομφεράτου και του οδηγού ο Αλέκος και ο Λουκάς με 45άρια πιστόλια. Στη συνέχεια επιβιβάστηκαν στις μοτοσικλέτες και απομακρυνθήκαμε εγκαταλείποντας τις κλεμμένες μοτοσικλέτες στην περιοχή Νεάπολη Εξαρχείων και στην συνέχεια επιβιβαστήκαμε σε κλεμμένο Ι.Χ. επιβατικό αυτοκίνητο μάρκας FIAT το οποίο και αυτό εγκαταλείψαμε σε κάποιο στενό πλησίον του ζαχαροπλαστείο ΣΟΝΙΑ στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Τον οπλισμό και σε αυτή την επίθεση τον μάζεψε ο Λουκάς. Ο τρόπος ειδοποίησης έγινε με προσυνεννοημένη χειρονομία με απευθείας οπτική επαφή.
Ακολούθησε η επίθεση με έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου εναντίον διερχόμενου λεωφορείου των ΜΑΤ κοντά στο ξενοδοχείο ΚΑΡΑΒΕΛ στην Καισαριανή. Εκεί λάβαμε μέρος εγώ, ο Λουκάς, ο Σταμάτης τον οποίο συναντώ για πρώτη φορά σε ενέργεια και ένα ακόμα άτομο το οποίο δεν θυμάμαι. Τον Σταμάτη τον γνωρίζω από τον χώρο και το πραγματικό όνομά του ήταν Βασίλης Τζωρτζάτος, ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα.
Μου τον είχε γνωρίσει ο παλιός συγκάτοικός μου Ζαμπούφλος Κανέλλος. Για τη πυροδότηση του αυτοκινήτου χρησιμοποιήθηκε μακρύ καλώδιο και ηλεκτρικό μπουτόν αλλά δεν θυμάμαι ποιος το παγίδευσε με τα εκρηκτικά. Εγώ άπλωσα το καλώδιο στην αλάνα και φώναξα τους περαστικούς να απομακρυνθούν γιατί θα σκάσει βόμβα.
Μετά ακολούθησε η δολοφονία του Αγγελόπουλου της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ στο Κολωνάκι. Εκτός από μένα συμμετείχαν ο Αλέκος, ο Κόμης, ο Λουκάς και ο Σταμάτης. Ο Κόμης βρισκόταν απέναντι από το σπίτι του Αγγελόπουλου και όταν αυτός βγήκε τότε μου έκανε μία προσυνεννοημένη χειρονομία έτσι ώστε να ετοιμαστώ. Εγώ βρισκόμουν απέναντι από τον πεζόδρομο της οδού Μηλιώνη. Φορούσα μία καμπαρτίνα μπεζ χρώματος αν θυμάμαι καλά και στον ώμο μου είχε κρεμασμένο ένα μεγαλούτσικο σακβουαγιάζ.
Εντός του σακβουαγιάζ υπήρχε τοποθετημένο ένα στενόμακρο χαρτόκουτο όπου εκεί μέσα είχα τοποθετήσει ένα αυτόματο όπλο χωρίς κοντάκι σαν αυτό της Αστυνομίας. Στο χαρτόκουτο είχα ανοίξει μία τρύπα έτσι ώστε βάζοντας το χέρι μου μέσα στο σακβουαγιάζ να μπορώ να πιάσω την λαβή-σκανδάλη του όπλου και να πυροβολήσω.
Όταν μου έκανε το προκαθορισμένο σήμα ο Κόμης εγώ πέρασα στο απέναντι πεζοδρόμιο της οδού Κανάρη και μπήκα μέσα σε μία είσοδο πολυκατοικίας. Παράλληλα με μένα κινούνταν στο ίδιο ύψος αλλά στο απέναντι πεζοδρόμιο και ο Αλέκος. Όταν πλησίασε προς το μέρος μου ο Αγγελόπουλος, ο Αλέκος μου έκανε σήμα κι εγώ βγαίνω από την είσοδο της πολυκατοικίας και τον συναντώ μπροστά μου. Τον πυροβολώ 2 ή 3 φορές και περνώ απέναντι στον πεζόδρομο της οδού Μηλιώνη όπου με αναμένει ο Αλέκος πάνω σε κλεμμένη μοτοσικλέτα μάρκας HONDA 25Occ και εξαφανιζόμαστε.
Κατά την επιβίβασή μου στην μοτοσικλέτα ένας ιδιώτης πήγε να με πιάσει αλλά εγώ τον έβρισα και τον απώθησα με το χέρι μου. Την μοτοσικλέτα την εγκαταλείψαμε πλησίον του Γαλλικού Ινστιτούτου και επιβιβαστήκαμε σε κλεμμένο Ι.Χ αυτοκίνητο, μάρκα δεν θυμάμαι, εντός του οποίου μας ανέμεναν ο Λουκάς και ο Σταμάτης. Τον οπλισμό τον παρέδωσα στον Λουκά και το αυτοκίνητο το εγκαταλείψαμε και πάλι πλησίον της ΣΟΝΙΑ επί της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Στην απόπειρα δολοφονίας κατά του γιατρού Καψαλάκη εγώ δεν συμμετείχα πλην όμως γνωρίζω ότι πήρε μέρος ο Λουκάς με τον Σταμάτη και η ενέργεια έγινε απλώς για να φοβίσουν τον Καψαλάκη. Στην συνέχεια συμμετέχω στην έκρηξη βόμβας κατά λεωφορείου που επέβαιναν Αμερικανοί στρατιώτες στην Λεωφόρο Κηφισού στον Ρέντη το έτος 1987. Μαζί μου ήταν ο αδελφός μου ο Σάββας που συμμετέχει για πρώτη φορά, ο Λουκάς και ο Σταμάτης. Πιθανόν να ήταν και ο Αλέκος.
Την βόμβα την τοποθετήσαμε εγώ και ο Σάββας μέσα σε ένα σιδερένιο βαρέλι που το αφήσαμε στην αριστερή πλευρά του ρεύματος κυκλοφορίας προς τον Πειραιά. Μετά συνδέσαμε την βόμβα με ένα καλώδιο το οποίο είχαμε βάλει από το βράδυ της προηγούμενης ημέρας, πέρναγε το ποτάμι και έβγαινε στο απέναντι ρεύμα κυκλοφορίας.
Το μπουτόν για την πυροδότηση της βόμβας το πάτησα εγώ. Στη συνέχεια όλοι μαζί επιβιβαστήκαμε σε ένα Ι.Χ φορτηγό μάρκας VW τύπου βαν και απομακρυνθήκαμε από το σημείο προς την πλευρά του Ρέντη όπου το εγκαταλείψαμε χωρίς να θυμάμαι πού ακριβώς.
Ακολουθεί η έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου κατά λεωφορείου με Αμερικανούς στρατιώτες και πάλι στην περιοχή της Βούλας το ίδιο έτος 1987. Πριν γίνει η έκρηξη εγώ με τον Λουκά βρισκόμασταν σε στάση λεωφορείου της Λεωφόρου Βουλιαγμένης πλησίον του Αλίμου και περιμέναμε να περάσει το συγκεκριμένο λεωφορείο με τους Αμερικανούς στρατιώτες. Όταν περνάει εμείς επιβιβαζόμαστε σε δίκυκλη μοτοσικλέτα μάρκας KAWASAKI που είχαμε κλέψει από την περιοχή Παγκρατίου, προσπερνάμε το λεωφορείο και πηγαίνουμε κοντά στο σημείο που τα άλλα μέλη της ομάδας είχαν τοποθετήσει το αυτοκίνητο παγιδευμένο με εκρηκτικά.
Μπαίναμε μέσα σε ένα διπλανό γιαπί και την στιγμή που περνάει από δίπλα το λεωφορείο εγώ πυροδοτώ τα εκρηκτικά με τηλεχειρισμό χρήση του οποίου γίνεται πρώτη φορά. Το παγιδευμένο με εκρηκτικά αυτοκίνητο το είχαν τοποθετήσει και προετοιμάσει ο Λάμπρος, ο Σταμάτης και ο αδελφός μου ο Σάββας ο οποίος είχε το ψευδώνυμο Μιχάλης. Μετά την τοποθέτηση του αυτοκινήτου τα εν λόγω άτομα μας περίμεναν στο προκαθορισμένο σημείο επί της παραλιακής με κάποιο κλεμμένο αυτοκίνητο.
Το σύστημα τηλεχειρισμού πομπός και δέκτης το αγοράσαμε χωρίς να θυμάμαι ποιος από το κατάστημα ηλεκτρονικών ειδών ΒΕΝΙΕΡΗΣ στο Περιστέρι. Συγκεκριμένα αγοράσαμε ένα τέτοιο σύστημα το οποίο στο στάδιο της πρόβας μου δόθηκε και έκανα δοκιμές ως προς την λειτουργία του χρησιμοποιώντας στην θέση του πυροκροτητή σχετικό λαμπάκι από φακό και διαπίστωσα ότι ήταν λειτουργικό και η εμβέλειά του ήταν περίπου 30 μέτρα. Αυτά τα συστήματα τηλεχειρισμού χρησιμοποιούνται κυρίως για το άνοιγμα-κλείσιμο γκαραζόπορτας και μετά τις δοκιμές αγοράσαμε από το προαναφερόμενο κατάστημα 7-8 κομμάτια για μελλοντικές χρήσεις.
Στις αρχές του 1988 είχαμε αποφασίσει ως επόμενο στόχο Αμερικανό Αξιωματούχο. Με την συνήθη διαδικασίας παρατήρησης κατά μήκος της Λεωφόρου Κηφισίας εντοπίστηκε στόχος ο οποίος διέμενε στην περιοχή Φιλοθέης. Στην επίθεση αυτή έλαβαν μέρος εγώ, ο αδελφός μου ο Σάββας, ο Σταμάτης και ο Αλέκος. Επιλέξαμε ως χρόνο πραγματοποίησης την στιγμή κατά την οποία επέστρεφε στην οικία του.
Τοποθετήσαμε τηλεχειριζόμενο εκρηκτικό μηχανισμό στον σκουπιδοτενεκέ δίπλα στην είσοδο της οικίας του. Ενώ περιμέναμε την επιστροφή του κάποιος περίοικος μας ρώτησε τί κάνουμε εκεί και ο Αλέκος ο οποίος ήταν υπεύθυνος της ομάδος αυτής αποφάσισε ότι πρέπει να φύγουμε – πράγμα που κάναμε. Στην συνέχεια τηλεφωνήσαμε και υποδείξαμε ως ομάδα την ύπαρξη του εκρηκτικού μηχανισμού. Από τα ΜΜΕ έμαθα ότι στην εν λόγω οικία διέμενε ο υπάλληλος Αμερικανικής Πρεσβείας Ζορζ Κάρος.
Η επόμενη επίθεση στην οποία εγώ συμμετείχα ήταν τον Ιούνιο 1988, η έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου κατά Αμερικανού Αξιωματούχου στο Κεφαλάρι Κηφισιάς. Σε αυτή την επίθεση ήμασταν χωρισμένοι σε δύο ομάδες. Στην πρώτη ομάδα συμμετείχαν ο αδελφός μου ο Σάββας, ο Αλέκος και ο Σταμάτης. Αυτοί αναλαμβάνουν την προετοιμασία και τοποθέτηση του παγιδευμένου με εκρηκτικά αυτοκινήτου στο προεπιλεγμένο σημείο όπως κι έγινε.
Δεν θυμάμαι ποιος τοποθέτηση τα εκρηκτικά εντός του αυτοκινήτου. Η δεύτερη ομάδα αποτελείτο από εμένα και τον Λουκά, οι οποίοι ταυτόχρονα με την τοποθέτηση του αυτοκινήτου μπήκαμε σε διπλανό ακατοίκητο σπίτι. Την στιγμή που πέρασε ο στόχος με το αυτοκίνητό του εγώ πάτησα το μπουτόν του τηλεχειρισμού. Στην συνέχεια εγώ με τον Λουκά πήγαμε στο σημείο που είχαμε αφήσει κλεμμένη μοτοσικλέτα και απομακρυνθήκαμε με κατεύθυνση τα Μελίσσια όπου εγκαταλείψαμε την μοτοσικλέτα και επιβιβαστήκαμε σε κλεμμένο αυτοκίνητο με κατεύθυνση προς την περιοχή Ελληνορώσων νομίζω όπου και το εγκαταλείψαμε.
Μετά την ενέργεια αυτή από τις ειδήσεις μάθαμε ότι από την έκρηξη σκοτώθηκε ο στόχος ο οποίος ήταν Αμερικανός Πλοίαρχος Νορντίν. Η επιλογή και ο εντοπισμός του στόχου αυτού έγινε με την διαδικασία που προανέφερα σε άλλες ενέργειες. Εκείνη την περίοδο γίνονταν συζητήσεις μεταξύ μας για τους τρόπους ανεύρεσης όπλων και πυρομαχικών για τις ανάγκες της Οργάνωσης. Αποφασίστηκε να εισβάλλουμε στο Αστυνομικό Τμήμα Βύρωνα γιατί κρίθηκε πιο ευάλωτο.
Την εισβολή πήραν μέρος εκτός από μένα, ο αδελφός μου ο Σάββας, ο Αλέκος, ο Λάμπρος, ο Λουκάς, ο Σταμάτης, ο Στέλιος και ο Χάρης. Τον Στέλιο και τον Χάρη τους συναντώ για πρώτη φορά εκ των οποίων ο Στέλιος όπως έμαθα αργότερα ήταν τυπογράφος, το μικρό του όνομα ήταν Κώστας και κατάγεται από την Ήπειρο. Η ηλικία ήταν περίπου 35 ετών, μετρίου αναστήματος προς το κοντό με λεπτή σωματική διάπλαση.
Το πραγματικό όνομα του Χάρη είναι Ηρακλής, κατάγεται από την ίδια περιοχή με τον Στέλιο και έχει παρόμοια ηλικία και διάπλαση. Επιλέχθηκε ως χρόνος η παραμονή του 15Αύγουστου του έτους 1988 διότι ήταν αργία και στο Τμήμα θα βρίσκεται μειωμένη δύναμη Αστυνομικών και θα υπήρχε μειωμένη κίνηση πολιτών.
Αρκετό καιρό πριν την εισβολή διάφορα μέλη της ομάδος και σε διαφορετικές ώρες έκαναν παρατήρηση στο Αστυνομικό Τμήμα από κοντινή ταβέρνα-ουζερί. Πρώτοι εισήλθαμε ο Λουκάς που φορούσε στολή αστυνομικού και εγώ που παρίστανα τον κρατούμενο. Αφού ακινητοποιήσαμε τον σκοπό που δεν αντιστάθηκε, στην συνέχεια τόσο εμείς όσο και τα άλλα μέλη της ομάδος μπήκαμε στο εσωτερικό του κτιρίου και με βάση το σχέδιο που είχαμε καταστρώσει αφοπλίσαμε και τους υπόλοιπους αστυνομικούς που βρίσκονταν στο οίκημα και που ήταν συνολικά 4 άτομα.
Στην συνέχεια τους κλειδώσαμε σε ένα κρατητήριο και αφού πήραμε διάφορα έγγραφα, σφραγίδες, ασύρματους, στολές και τον διαθέσιμο οπλισμό αποχωρήσαμε χωρίς να ανοιχθεί η κεντρική αποθήκη οπλισμού του Τμήματος. Υπεύθυνος της εισβολής αυτής ήταν ο Λουκάς ενώ ο Λάμπρος παρέμενε εκτός του Τμήματος εβρισκόμενος οπλισμένος προς υποστήριξη εκτός φορτηγού κλεμμένου.
Στην επίθεση κατά Ανδρουλιδάκη Κων/νου, εγώ δεν συμμετείχα αλλά από συζητήσεις στην Οργάνωση άκουσα ότι την ενέργεια αυτή την έκαναν ο Σταμάτης και ο Λουκάς.
Η επόμενη στην οποία συμμετείχα ενέργεια ήταν κατά του Πέτσου. Αφού φτιάχτηκε το αυτοκίνητο χωρίς να θυμάμαι από ποιους, εγώ, ο αδελφός μου Σάββας και ο Λουκάς πήγαμε μ’ ένα κλεμμένο αυτοκίνητο μάρκας MORRIS τύπου καραβάν, το οποίο παρκάραμε σε σημείο οπτικής επαφής με το παγιδευμένο, πλην όμως ο στόχος δεν πέρασε από το σημείο και φύγαμε, παίρνοντας τον εκρηκτικό μηχανισμό και τους πυροκροτητές από το παγιδευμένο αυτοκίνητο, για να αποφύγουμε την τυχαία έκρηξη. Μετά από μια δυο μέρες ξαναπήγαν ο Λουκάς και ο αδελφός μου Σάββας και κάποιος άλλος στη θέση μου, γιατί είχα πρόβλημα με τη μέση μου και πραγματοποίησαν την έκρηξη.
Στη δολοφονία του Μπακογιάννη εγώ δεν συμμετείχα, πλην όμως από όσα άκουσα στην Οργάνωση, την ομάδα αποτελούσαν ο Σταμάτης, ο αδελφός μου Σάββας, ο Λουκάς, ο Χάρης και ο Λάμπρος.
Την κλοπή πυρομαχικών από το στρατόπεδο Συκουρίου της Λάρισας την κάναμε εγώ, ο αδελφός μου ο Σάββας, ο Λουκάς, ο Σταμάτης, ο Στέλιος, ο Χάρης και ο Μάρκος. Με το Μάρκο ο οποίος εμφανίζεται πρώτη φορά, είχαμε γνωριστεί στο χώρο και το πραγματικό του όνομα είναι Κώστας Τέλιος δάσκαλος στο επάγγελμα από τη Θεσσαλονίκη, ηλικίας 40 ετών περίπου σήμερα.
Το στρατόπεδο αυτό επιλέχθηκε ανάμεσα σε άλλα που κοιτάζαμε, γιατί ήταν απομονωμένο και πιο εύκολο έναντι των άλλων. Συγκεκριμένα από όσο γνωρίζω από συζητήσεις που γίνονταν στην Οργάνωση, είχαμε κοιτάξει μεταξύ των άλλων κι ένα στρατόπεδο στην περιοχή της Λαμίας αλλά δεν επιλέχθηκε διότι ήταν πιο δύσκολο.
Από ό,τι θυμάμαι εκείνη την περίοδο είχαμε κλέψει ένα Ι.Χ. φορτηγό αυτοκίνητο μάρκας NISSAN «Βανέτ› στο οποίο για πρώτη φορά τοποθετήσαμε πλαστές πινακίδες κυκλοφορίας που αντιστοιχούσαν σε άλλο αυτοκίνητο ίδιου τύπου και χρώματος, το οποίο χρησιμοποιούσαμε για τις μετακινήσεις μας.
Από το φθινόπωρο του 1989 και μέχρι την παραμονή των Χριστουγέννων τα μέλη της Οργάνωσης πηγαίναμε ανά 3 άτομα τα βράδια στο χώρο πλησίον του στρατοπέδου και αφαιρώντας κεραμίδια από τις σκεπές των αποθηκών, εισέρχονταν ο αδελφός μου ο Σάββας και έλεγχε το περιεχόμενό τους. Στη συνέχεια ξανατοποθετούσε τα κεραμίδια και έφευγαν. Έτσι, με τον τρόπο αυτό, όταν πήγαμε την παραμονή γνωρίζαμε εκ των προτέρων, ποιες αποθήκες μας ενδιαφέρουν τις οποίες ανοίξαμε και αφού αφαιρέσαμε ρουκέτες, σφαίρες, χειροβομβίδες κλπ., τις ασφαλίσαμε με δικά μας λουκέτα.
Τα πυρομαχικά τα μεταφέραμε με αυτοσχέδια σαμάρια εκτός στρατοπέδου και τα τοποθετήσαμε στη συνέχεια εντός του NISSAN. Λέγοντας σαμάρια εννοώ αυτοσχέδιους φορείς με σιδερόλαμες και λουριά που είχαμε εκ των προτέρων ετοιμάσει και τα οποία φορούσαμε στους ώμους. Το πώς ανοίχθηκαν τα λουκέτα των αποθηκών, δεν το γνωρίζω διότι τα άνοιξε άλλο μέλος της Οργάνωσης.
Αφού φορτώθηκαν τα πυρομαχικά στο NISSAN ακολούθως τα μεταφέραμε σε άγνωστο προς εμένα υπόγειο διαμέρισμα κοντά στη διαγώνιο στη Θεσσαλονίκη. Εγώ με τον αδελφό μου την επόμενη μέρα επιστρέψαμε στην Αθήνα ενώ στη Θεσσαλονίκη παράμεινε ο Λουκάς χωρίς να είμαι σίγουρος, ο οποίος είχε κλειδιά του συγκεκριμένου διαμερίσματος.
Επόμενη ενέργεια είναι η κλοπή των μπαζούκας από το Πολεμικό Μουσείο την οποία κάναμε εγώ και ο αδελφός μου ο Σάββας, ο Λουκάς και ο Σταμάτης. Ο Σάββας με το Σταμάτη ανέβηκαν στο πάνω διάζωμα του κτιρίου και ο Σταμάτης αφαίρεσε τα δύο μπαζούκας από τις προθήκες που ήταν τοποθετημένα. Ακολούθως επιβιβαστήκαμε σ’ ένα λευκό Ι.Χ. επιβατικό αυτοκίνητο, χωρίς να θυμάμαι τη μάρκα και κατευθυνθήκαμε προς το Παγκράτι. Σκοπός της αφαίρεσης των μπαζούκας ήταν να δούμε το ηλεκτρικό κύκλωμά τους για την εκτόξευση των ρουκετών. Κατά διαστήματα κάναμε δοκιμές με τις ρουκέτες σε ερημική τοποθεσία στην Βραυρώνα Αττικής. Κυρίως πηγαίναμε εγώ ο Σάββας, ο Λουκάς και ο Σταμάτης. Από τις δοκιμές διαπιστώσαμε ότι δεν μας ήταν εύχρηστα και δεν μας εξυπηρετούσαν.
Κατόπιν συμμετείχα στην ενέργεια εκτόξευσης 3 ρουκετών κατά Βαρδινογιάννη στην Εκάλη. Μαζί μου ήταν ο αδελφός μου ο Σάββας, ο Λουκάς και πιθανό ο Χάρης. Οι εργασίες διάνοιξης των οπών στο αυτοκίνητο μάρκας MITSUBISHI έτσι ώστε να τοποθετηθούν οι φορείς των ρουκετών, έγιναν σε ερημική περιοχή στη Βραυρώνα Αττικής. Το αυτοκίνητο με τους φορείς το μεταφέραμε το πρωί στο σημείο που θα γινόταν η ενέργεια και το σταθμεύσαμε σε χώρο τον οποίο είχαμε καταλάβει από το βράδυ με άλλο αυτοκίνητό μας.
Οι εκτοξεύσεις των ρουκετών θα γίνονταν με τηλεχειρισμό και γι’ αυτό λίγο πριν την ενέργεια, μπήκαμε μέσα σε ένα Ι.Χ. μάρκας MITSUBISHI από ό,τι θυμάμαι, με σκοπό τη στιγμή που θα διέλθει το αυτοκίνητο του Βαρδινογιάννη να πατήσουμε το μπουτόν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το μπουτόν το πάτησε ή ο Σάββας ή ο Λουκάς. Μετά την εκτόξευση των ρουκετών ο Λουκάς πέρασε μπροστά στη θέση του οδηγού και ξεφύγαμε από το σημείο.
Στη συνέχεια συμμετέχω στην έκρηξη βόμβας με τηλεχειρισμό σε Αμερικανό αξιωματούχο στη Γλυφάδα μαζί με τον αδελφό μου Σάββα, τον Λουκά και τον Χάρη. Η διαδικασία επιλογής του έγινε με τον τρόπο που αναφέρεται σε προηγούμενες ενέργειες. Το μπουτόν του τηλεχειρισμού το έκανε πιθανό ο Σάββας και όλοι μας ήμασταν στο πίσω μέρος ενός Ι.Χ. φορτηγού αυτοκινήτου μάρκας δεν θυμάμαι κλεμμένου και αναμέναμε το στόχο. Το όνομα του στόχου το έμαθα την επόμενη μέρα από τα ΜΜΕ.
Το Νοέμβριο του 1991 εγώ, ο αδελφός μου ο Σάββας, ο Σταμάτης και ο Λουκάς κάναμε την επίθεση εναντίον λεωφορείων της Αστυνομίας που ήταν σταθμευμένο σε parking της Χαριλάου Τρικούπη. Το σημείο που επιλέξαμε για την εκτόξευση της ρουκέτας υπήρχε τοιχίο ύψους 2,5 μ. και λόγω του ότι δεν είχαμε σκάλα εγώ υποβάσταξα στους ώμους μου τον αδελφό μου Σάββα, ο οποίος κατέφερε να στοχεύσει και να εκτοξεύσει τη ρουκέτα. Εκ των υστέρων έμαθα ότι σκοτώθηκε ένας αστυνομικός, ενώ δεν θυμάμαι εάν και ποιος πέταξε τη χειροβομβίδα, ούτε και πόσο απομακρυνθήκαμε από το σημείο.
Λίγες μέρες αργότερα εγώ, ο αδελφός μου ο Σάββας, ο Λουκάς και ο ¶ρης πήγαμε στην περιοχή των Σεπολίων με σκοπό να κλέψουμε ένα φορτηγάκι. Κάποιος όμως από τους ενοίκους μας αντιλήφθηκε και ειδοποίησε την Αστυνομία. Φτάνοντας το πρώτο περιπολικό στο σημείο, ανταλλάξαμε πυροβολισμούς, ακινητοποιήσαμε ένα διερχόμενο ΤΑΞΙ και κάνοντας διάφορους ελιγμούς καταφέραμε να βγούμε στην οδό Αγίου Μελετίου
Αντιληφθήκαμε την παρουσία περιπολικού με φάρο και θεωρώντας ότι μας καταδιώκει, ή ο ¶ρης ή ο Σάββας έριξε προς το περιπολικό χειροβομβίδα. Όλοι είχαμε μαζί μας όπλα, οι τρεις περίστροφα κι ένας –δεν ξέρω ποιος- 45ντάρι, τα οποία όλοι χρησιμοποιήσαμε κατά την ανταλλαγή πυρών με τους αστυνομικούς. Όταν ακινητοποιήσαμε το διερχόμενο ΤΑΞΙ ο Λουκάς έβγαλε με τη βία έξω τον οδηγό και έκατσε αυτός στη θέση του, στη θέση του συνοδηγού έκατσε ο αδελφός μου Σάββας και στα πίσω καθίσματα εγώ μαζί με τον ¶ρη.
Το Δεκέμβριο του 1991 εγώ, ο Σάββας και ο Λουκάς κάναμε την επίθεση με δύο ρουκέτες κατά των γραφείων της ΒΙΟΧΑΛΚΟ στους Αμπελόκηπους. Εκτοξεύσαμε με τη χρήση ενός μπαζούκας και τις δύο ρουκέτες οι οποίες ήταν 2,36 ιντσών και ήταν η μοναδική φορά που εγώ πήρα μέρος σε επίθεση για εκτόξευση ο ίδιος στις ρουκέτες.
Στη συνέχεια από συζητήσεις στην Οργάνωση έμαθα για το περιστατικό της Ριανκούρ στο οποίο πήραν μέρος ο αδελφός μου ο Σάββας, ο Λουκάς, ο Σταμάτης κι ένας ακόμη που δεν θυμάμαι. Από ό,τι ξέρω μόλις μπήκαν στο κλειστό φορτηγό το οποίο ήταν σταθμευμένο στην οδό Ριανκούρ από την προηγούμενη μέρα αντιλήφθηκαν την παρουσία αστυνομικών με πολιτικά και αντί να έρθουν στο σημείο που είχαμε ραντεβού σε πάρκο πίσω από τον Ερυθρό Σταυρό αυτοί έφυγαν εσπευσμένα προς την περιοχή του Γηροκομείου όπου εγκατέλειψαν το φορτηγάκι, μέσα στο οποίο ξέχασαν κι ένα περίστροφο λόγω της βιασύνης τους να εξαφανιστούν.
Η τελευταία πολιτική ενέργεια που συμμετείχα ήταν η εκτόξευση ρουκετών κατά του Παλαιοκρασσά στο Σύνταγμα τον Ιούλιο του 1992 μαζί με τον αδελφό μου το Σάββα, το Λουκά και το Σταμάτη. Λίγες μέρες την ενέργεια αρχίσαμε να ψάχνουμε για ένα σημείο τοποθέτησης των εκτοξευτήρων. Εντοπίσαμε ένα εγκαταλελειμμένο κατάστημα στον 1ο όροφο μιας γωνιακής πολυκατοικίας. Παραβιάσαμε την κλειδαριά και τοποθετήσαμε μια άλλη δική μας.
Την ημέρα της ενέργειας εγώ με τον Σταμάτη ήμασταν αρχικά πάνω στο κατάστημα μαζί με τους άλλους δύο και κάναμε τις τελευταίες εργασίες εγκατάστασης και ακολούθως μόλις βγήκε ο Παλαιοκρασσάς από το Υπουργείο κατεβήκαμε τρέχοντας και πήγαμε στο προκαθορισμένο σημείο που είχαμε αφήσει το μηχανάκι. Ο Σάββας και ο Λουκάς κατεβαίνουν κι αυτοί, περνούν απέναντι στο πεζοδρόμιο και ο ένας πυροδοτεί τις ρουκέτες και ο άλλος τον καλύπτει, χωρίς να γνωρίζω ποιος πάτησε το μπουτόν. Ακολούθως επιβιβαστήκαμε στα μηχανάκια και κατευθυνόμαστε προς το Μοναστηράκι, όπου και εγκαταλείψαμε τα μηχανάκια.
Επίσης από το 1985 έως το 1998 έχω συμμετάσχει μαζί με άλλα μέλη της Οργάνωσης στις ακόλουθες ληστείες:
1. Στο σούπερ μάρκετ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ στην περιοχή των Αμπελοκήπων, δίπλα από το Φλόκα μαζί με τους Λουκά, Σταμάτη, Αλέκο και τον αδελφό μου Σάββα με ποσό 5 εκ. δρχ. περίπου.
2. Υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στην οδό Δροσοπούλου στα Πατήσια μαζί με το Λουκά, Αλέκο, Σταμάτη και Φώτη με ποσό γύρω στα 10 έως 15 εκ. δρχ. Στο χρηματοκιβώτιο υπήρχε αυτόματο όπλο το οποίο και πήραμε. Στην περίπτωση αυτή για πρώτη φορά συμμετέχω με τον Φώτη, τα πραγματικά στοιχεία του οποίο είναι Ψαραδέλλης Θεολόγος ηλικίας 60 ετών περίπου σήμερα, τυπογράφος
3. Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο Αιγάλεω μαζί με τους Λουκά, Σταμάτη, Αποστόλη, Φώτη, Λάμπρο και τον αδελφό μου Σάββα με ποσό 300 εκ. δρχ. περίπου. Στη ληστεία αυτή ο Λουκάς φορούσε στολή αστυνομικού.
4. Σε υποκατάστημα Τραπέζης Εργασίας στα Πατήσια μαζί με τους Λουκά, Σταμάτη, Μάρκο και τον αδελφό μου Σάββα με ποσό γύρω στα 30 εκ. δρχ. περίπου.
5. Υποκατάστημα Εργασίας στο Περιστέρι το 1990 με τους Λουκά, ¶ρη, τον αδελφό μου Σάββα και ίσως άλλους που δεν θυμάμαι με ποσό 40 έως 50 εκ. δρχ. περίπου.
6. Υποκατάστημα Ελληνικών Ταχυδρομείων στο Βύρωνα το 1997 μαζί με τους Λουκά, Στέλιο, τον αδελφό μου Σάββα και τον αδελφό μου Βασίλη, ο οποίος είχε το ψευδώνυμο στην Οργάνωση Παναής με ποσό γύρω στα 90 εκ. δρχ. περίπου.
7. Υποκατάστημα Εθνικής Τραπέζης στο Παγκράτι 1998 μαζί με το Λουκά και τα αδέλφια μου Σάββα και Βασίλη με ποσό 110 εκ. δρχ. περίπου.
Όλες οι ανωτέρω ληστείες έγιναν με την απειλή όπλων προς τους υπαλλήλους και μόνο στη ληστεία των ΕΛΤΑ Αιγάλεω και της Εθνικής Τράπεζας στο Παγκράτι ο Λουκάς πυροβόλησε με αυτόματο όπλο.
Το 1988 από την Οργάνωση έγινε ληστεία στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο Πατησίων στην οποία εγώ δεν συμμετείχα, αλλά όπως πληροφορήθηκα από συζητήσεις στην Οργάνωση συμμετείχαν ο Σταμάτης, ο Αλέκος, ο αδελφός μου Σάββας και ο Λουκάς ο οποίος πυροβόλησε κατά του αστυνομικού φρουρού.
Για το άτομο με το ψευδώνυμο Λάμπρος ή Ψηλός θέλω να τονίσω ότι τον αρχικό του ρόλο σε όλες τις ενέργειες που εγώ έχω συμμετάσχει, καθώς επίσης ήταν γνωστός σε όλα τα μέλη ότι αυτός ήταν ο συντάκτης των προκηρύξεων και αυτός που πρότεινε στα μέλη τον εκάστοτε στόχο. Πιθανολογώ ότι το πραγματικό του όνομα είναι Μιχάλης. Επιπλέον για το Νικήτα θέλω να πω ότι διατηρούσε κατάστημα κεραμικών στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου στην Ομόνοια.
Από την όλη μου παραμονή, δραστηριότητα αλλά και συζητήσεις δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου παρουσία γυναίκας μέλος στην Οργάνωση.
Ερώτηση: «Αναγνωρίσεις το πρόσωπο που απεικονίζεται στο φωτοαντίγραφο φωτογραφίας που επιδεικνύεται;›
Απάντηση: «Ανεπιφύλακτα αναγνωρίσω το πρόσωπο που εμφανίζεται, είναι ο Λάμπρος ή Ψηλός όπως ανέφερα παραπάνω›.
Γίνεται μνεία ότι το επιδειχθέν φωτοαντίγραφο φωτογραφίας που υπογράφεται από τον κατηγορούμενο, τον εισαγγελέα και τους ανακριτικούς υπαλλήλους και επισυνάπτεται στην παρούσα έκθεση.
Ερώτηση: «Τι γνωρίζεις για τον τρόπο προμήθειας των υλικών μέσων και ιδίως των εκρηκτικών υλών της Οργάνωσης 17Ν;›
Απάντηση: «Για τα οικονομικά σας ανέφερα ήδη ότι τα εξασφαλίσαμε από ληστείες Τραπεζών ή άλλων Ιδρυμάτων. Για τα όπλα και πυρομαχικά στο βαθμό που γνωρίζω σας ανέφερα παραπάνω ότι αφαιρέθηκαν από στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Όσον αφορά τις εκρηκτικές ύλες τις κλέβαμε από λατομεία, συγκεκριμένα θυμάμαι ότι το καλοκαίρι πριν την επιχείρηση στο Συκούριο πήγαμε εγώ, ο Σταμάτης, ο Λουκάς και ο αδελφός μου ο Σάββας σ’ ένα λατομείο που βρίσκεται δυτικά του Κάστρου Βοιωτίας και σε απόσταση 20 έως 30 χλμ. και κλέψαμε 1 τόνο δυναμίτη και πάνω από 1.000 πυροκροτητές αφού παραβιάσαμε τη περίφραξη και μια σιδερένια πόρτα. Όλα τα υλικά τα φορτώσαμε στο Ι.Χ. φορτηγό αυτοκίνητο μάρκας NISSAN «Βανέτ› που όπως έχω προαναφέρει, είχαμε κλέψει και χρησιμοποιούσαμε εκείνη την περίοδο κι έτσι τα μεταφέραμε στην Αθήνα›.
Τελειώνοντας ήθελα να προσθέσω ότι όλο το παραπάνω διάστημα που δραστηριοποιούμουν πολιτικά σε αυτή την Οργάνωση, πίστευα ότι έκανα το σωστό και ότι θα ωθούσα τον κόσμο σε μια αλλαγή. Σιγά – σιγά διαπιστώνοντας ότι δεν γινόταν τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά το αντίθετο, μάλλον διέκοψα την πολιτική μου δραστηριότητα εδώ και 10 χρόνια όπως φαίνεται από τα προαναφερόμενα, παραμένοντας όμως αδιέξοδο. Τίποτα άλλο δεν έχων να προσθέσω και γράμματα γνωρίζω›.
Υπογράφεται από τον Εισαγγελέα τον κ. κατηγορούμενο και τους ανακριτικούς υπαλλήλους.