I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μπορείτε να βάλετε άλλον παρά ταύτα πολύ περιφερειακό αυτό το παράδειγμα που είπα. Ένας άλλος μπορεί να είχε ένα ρόλο πολύ πιο κοντινό να δίνει σινιάλα.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν θα αποδεχόμουν ένα άτομο να είναι μέλος της Οργάνωσης για να δίνει μόνο σινιάλο.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τελικά εκ του αποτελέσματος διάφοροι έκαναν διάφορα σε αυτή την Οργάνωση, αλλά γι’ αυτή την περίοδο που μιλάμε εσείς και ο Κουφοντίνας κάνατε τα κρίσιμα. Είναι έτσι; Εγώ όλες τις ενέργειες που βλέπω αυτή την περίοδο πρέπει να είναι 12 – 13 ενέργειες, ή εσείς ή ο Κουφοντίνας θα είστε στο πεδίο με τον κρίσιμο ρόλο.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μπορεί να είναι έτσι. Εγώ πάντως δεν έχω σχέση στην επίθεση στα ΜΑΤ στο ΚΑΡΑΒΕΛ.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εκείνος ο Γιωτόπουλος από πού αντλούσε το κύρος το ηγετικό, όταν σε όλο αυτό το πράγμα δεν έπαιξε ποτέ κρίσιμο ρόλο; Θα μου πείτε: από την ιστορία του, ήταν μεγαλύτερος από εμάς.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αυτή ακριβώς την απάντηση.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Από πού ανανεωνόταν, αναβαπτιζόταν αυτό το κύρος θα σας ρωτήσω εγώ. Μια χρονιά; Δυο; Τα μάθατε. Μετά; Θα έχετε έναν δηλαδή που θα εξαργυρώνει για πάντα το ότι κάποτε έκανε ή κάποτε έμαθε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι δεν μιλάμε για πρακτική και για να μάθεις. Μιλάμε για ενεργή συμμετοχή σε όλα.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Θα συμφωνήσετε μαζί μου πάντως ότι δεν μου το διευκρινίσατε αυτό, αλλά θα σας ρωτήσω ξανά γι’ αυτό. Γιατί ξέρετε, δεν μπορεί να καταδικαστεί κάποιος κατά δήλωση, ότι είσαι κάποιος. Θέλει –αυτό που λέμε στα νομικά- αντικειμενική υπόσταση, δηλαδή πράγματα, πράξεις οι οποίοι να συγκροτούν κάτι. Αυτό μια διευκρίνιση για να σας εξηγήσω γιατί θα κάνω κάποιες ερωτήσεις.
Ήθελα μερικά πράγματα για τη ζωή σας μετά το ’90, γιατί ’88 – ’90 πήγατε φαντάρος τα είπατε εκτενώς και στην προδικασία γι’ αυτά. Μετά το ’90 τι δουλειά κάνατε ακριβώς; Πως ζούσατε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Από το ’90 μέχρι το ’95 νομίζω ζούσα ανάμεσα στη Σάμο και στη Κεφαλονιά. Στη Σάμο ασχολιόμουν με επισκευές εξωλέμβιων μηχανών και μικρών σκαφών. Δεν δούλευα συνέχεια, είχαμε οικονομικά προβλήματα, η σύζυγός μου το 1992 αναγκάστηκε να πουλήσει ένα μικρό σπίτι που είχαμε και με κάποια από αυτά τα λεφτά πήγα στην Κεφαλονιά κι έφτιαξα ένα μαγαζί για να το νοικιάσω, το νοίκιασα 2 χρόνια κι έπαιρνα τα ενοίκια. Μετά λόγω κληρονομικών προβλημάτων το μαγαζί έχει εγκαταλειφθεί και είναι σήμερα εγκαταλελειμμένο. Βρισκόμουν μεταξύ Σάμου και Κεφαλονιάς. Γύρω στο ’94 αποφασίσαμε ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε τη Σάμο και ήρθαμε στην Αθήνα και από τότε άρχισα να ασχολούμαι με πλοία σε επιχειρήσεις ενός θείου μου.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Από το ’90 έως το ’94 που φτιάχνετε εξωλέμβιες μηχανές?
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αυτό ως πάρεργο δεν ήταν σαν βασική μου εργασία. Σας είπα ότι ζούσα από το μισθό της συζύγου μου και το σπίτι που πουλήσαμε. Αλλά στην ουσία έψαχνα για διάφορες σταθερές δουλειές αλλά δεν είχαμε σιγουριά που θα ζήσουμε. Θέλαμε να ζήσουμε στη Σάμο ή στην Αθήνα ή στην Κεφαλονιά.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν είχατε κάποια σαφή εργασία μέχρι το ’94.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μετά το ’94 τι ακριβώς κάνετε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αρχίζω σαν επόπτης σε μετασκευές μικρών πλοίων για ημερήσιες κρουαζιέρες.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Σε ποια επιχείρηση;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Η επιχείρηση λέγεται «ΚΕΦΑΛΟΣ› ναυτική εταιρεία.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Με έδρα Κεφαλονιά;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι. Μετά σε επόμενη εταιρεία Επτανησιακές Κρουαζιέρες.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Επόπτης ναυτικών κρουαζιέρων τι ακριβώς δουλειά είναι; Ταξιδεύετε μαζί με το κρουαζιερόπλοιο;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Στην ουσία είναι operation manager. Ξεκινά από τη μετασκευή του πλοίου, τον έλεγχο και τη συμπαράσταση και την εργασία μαζί με όλα τα συνεργεία που χρειάζονται για την επισκευή. Επειδή είναι μικρή οικογενειακή επιχείρηση σχεδόν τα μισά πράγματα τα έκανα με τα χέρια μου εγώ και ο ιδιοκτήτης ο θείος μου.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Είναι του θείου σας αυτή;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι. Είναι μια δραστηριότητα που είναι πολυάσχολη κάνεις πάρα πολλά πράγματα και όταν δεν είσαι κανένας σοβαρός εφοπλιστής και βάφεις και καθαρίζεις και σκουπίζεις και κολάς και μηχανές και κάνεις τα πάντα. Μετά για τη λειτουργία του επειδή χρειάζεται να είναι κάποιος που να γνωρίζει το πλοίο και επειδή λόγω των κακών οικονομικών της εταιρείας αναγκάζεσαι να παίρνεις χαμηλόμισθα και μη ικανά πληρώματα, εποπτεύεις το πλοίο 24 ώρες το 24ωρο.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Παίρνατε κάποιο μισθό;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι. Στην έπαιρνα 400 χιλιάδες μετά 500. Αργότερα όμως πήρα το μπαρ κι είχα τα έσοδα από το μπαρ.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Είχατε δηλαδή από εκεί και πέρα σχετική καλή οικονομική κατάσταση, από το ’95 και μετά δηλαδή 400 – 500 χιλιάρικα το μήνα.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν θα έλεγα καλή γιατί ήμουν υποχρεωμένος να διατηρώ δυο σπίτια. Ένα σπίτι στην Αθήνα κι ένα σπίτι στην Κεφαλονιά, να έχω μισή ζωή εγώ στη Κεφαλονιά και μισή στην Αθήνα. Άρα τα έσοδα της συζύγου μου και τα δικά μου δεν μπορώ να τα ονομάσω «καλή ζωή›.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αυτό συνεχίστηκε μέχρι πέρσι με τέτοιες αποδοχές;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μέχρι τη σύλληψή μου.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πολιτική δράση εξακολουθήσατε να έχετε μετά το ’90;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι δεν είχα καμία.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Κανενός είδους πολιτική δράση; Νόμιμη εννοώ.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ούτε παράνομη ούτε νόμιμη.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εξακολουθείτε να κάνετε μια ταξική ανάλυση της κοινωνίας, δηλαδή να κρίνετε με τα γενικά κριτήρια της μαρξιστικής Αριστεράς τα πράγματα όπως κρίνατε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Σε ένα μεγάλο βαθμό ναι. Δεν έχουν αλλάξει οι ιδέες μου. Η τραγωδία είναι η πρακτική και μπορώ να πω ότι οι ιδέες μπορεί να είναι σωστές αλλά είναι μεγάλη τραγωδία για την κοινωνία η πρακτική.
Ακόμη και στη θεωρία και σε ένα τελευταίο στάδιο μιας λαϊκής εξέγερσης η πρακτική μπορεί να δικαιολογηθεί. Όταν όμως μείνει σε μια μικρή κλειστή, απομονωμένη ομάδα από την κοινωνία, οδηγεί σε τραγικά αποτελέσματα για την κοινωνία, αλλά και για τους ίδιους τους φερόμενους σαν επαναστάτες.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Οι τάξεις παρ’ όλα αυτά θεωρείται ότι υπάρχουν ή ότι το έχουμε προσεγγίσει διαφορετικά;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Βεβαίως και υπάρχουν.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Το δικαστήριο και ο δικαστικός μηχανισμός σε ποια τάξη βρίσκεται κατά την εκτίμησή σας; Στην άρχουσα τάξη ή στην εργατική τάξη. Το ρώτησε και ο κ. Ζαϊρης μια μέρα. Ως όργανο εξουσίας εννοώ.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Την οργάνωση της κοινωνίας και τις τάξεις τις αποδέχομαι σε θεωρητικό επίπεδο, όπως αποδέχομαι την οργάνωση της κοινωνίας όπως είναι σήμερα με βάση το Σύνταγμα, άρα αποδέχομαι την Αστυνομία, το Δικαστήριο, την πολιτεία.
Μπορεί βέβαια να γίνονται λάθη, μπορεί να χρειάζεται να αλλάξουν χιλιάδες πράγματα, μπορεί να χρειαζόμαστε σαν λαός δικαιοσύνη, αλλά πιστεύω ότι πρώτα πρέπει να αλλάζουμε σαν άνθρωποι και μετά να προσπαθούμε να τα κάνουμε αυτά όλα βίαια. Γι’ αυτό όταν λέω συνέχεια στάση ζωής, θέλω αν είναι δυνατό στην κοινωνία να βρουν τη στάση μου και τη ζωή μου εμένα κάποιοι άλλοι άνθρωποι και ιδιαίτερα οι νέοι.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Γι’ αυτό το ζήτημα της στάσης ζωής -γιατί κι εμένα με απασχολεί στην περίπτωσή σας αυτό ακριβώς το ζήτημα- ήθελα να σας ρωτήσω γύρω από αυτό το ζήτημα. Εσείς γιατί πιστεύετε ότι βρίσκεστε εδώ; Από τους συγκατηγορουμένους σας ή από τις τύψεις σας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Βρίσκομαι από τις πράξεις που έκανα το διάστημα ’84 – ’88 και από την πολιτεία.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Θα διαφωνήσω μαζί σας. Επί τόσα χρόνια οι πράξεις αυτές δεν σας οδήγησαν στο ακροατήριο και ούτε η πολιτεία σας βρήκε.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Για τεχνικούς λόγούς.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ο τεχνικός λόγος λοιπόν ήταν ή οι συγκατηγορούμενοι, ή το ότι έχει πια ωριμάσει το ζήτημα μέσα σας, ότι δεν αντέχατε αυτό το φορτίο αυτή είναι η τύψη και λέτε ότι «εδώ είμαι, πιάστε με›.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι δεν βγήκα να πω εγώ «Εδώ είμαι› η πολιτεία με βρήκε. Δεν είχα το θάρρος, δεν μπορούσα, δεν πήγα εγώ. Η πολιτεία με βρήκε.
I. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πως καταλαβαίνετε τη στάση ζωής; Για σας τι θα ήταν καλύτερο να έχει συμβεί; Ήρθαν και σας βρήκαν. Σας έδωσε ένα συγκατηγορούμενος –αν υποθέσουμε ότι σας έδωσε- ή σας βρήκαν με κάποιον άλλο τρόπο?
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μπορείτε να πείτε κάποιον άλλο τρόπο εσείς ή να σκεφτείτε;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Όχι αν σκεφτείτε πέστε μου. Ειλικρινά δεν ξέρω, αλλά δεν με ενδιαφέρει αυτό.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εγώ θα ήθελα πολύ να μου προτείνετε έναν κάποιον άλλο τρόπο που με βρήκαν, εκτός του ότι με έδωσε ένας συγκατηγορούμενος.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Όσον αφορά όμως τη στάση ζωής σας πιστεύετε ότι στην περίπτωσή σας η παραγραφή θα ήταν η καλύτερη λύση;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι. Γιατί στο βαθμό που θα συνέβαινε η παραγραφή και θα αποκαλυπτόταν στην κοινωνία η δράση μου, θα έπρεπε να γίνει πάλι η κάθαρση μέσα μου γι’ αυτό το πράγμα. Δηλαδή δεν θα με κάλυπτε η παραγραφή και να είμαι έξω και να συνεχίσω να ζω.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Έξω ήσασταν όμως.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Βεβαίως.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αν δεν σας έβρισκαν με κάποιο τρόπο και ερχόταν η παραγραφή μετά από μερικά χρόνια, θα ήσασταν ακόμη έξω. Ποιο ήταν το ζητούμενό σας ως στάση ζωής; Το έξω ή η κάθαρση;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ήταν η κάθαρση κι αυτό το γνωρίζουν οι άνθρωποι που με γνώρισαν από το ’88 και μετά και που έζησαν κοντά μου.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πως δεν βρήκατε την πόρτα της λεωφόρου Αλεξάνδρας αν ήταν η κάθαρση και αν το Δικαστήριο μπορεί να είναι κάθαρση;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Είπα ότι δεν εμπιστευόμουν το κτίριο της λεωφόρου Αλεξάνδρας και μπορεί να ήμουν και δειλός.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τώρα; Έχετε θάρρος πια;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Τώρα που πέρασα την πόρτα της λεωφόρου Αλεξάνδρας έζησα τα γραφεία της λεωφόρου Αλεξάνδρας είδα ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά από ότι τα νόμιζα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Άρα οι τύψεις και το πρόβλημα της στάσης ζωής δεν ήταν τόσο ισχυρό κίνητρο που να ξεπεράσει ενδεχόμενες φοβίες, που είναι σε εκείνο το κτίριο εκεί της λεωφόρου Αλεξάνδρας και υπάρχουν. Εδώ υπήρξε ένα ισοζύγιο: από τη μία ο φόβος τι γίνεται μέσα στην Ασφάλεια και από την άλλη να ξεφορτωθώ ένα φορτίο αλλά εκ του αποτελέσματος τι έγειρε στην παλάντζα;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Θέλω να πω ότι φορτίο ξεφορτωνόμουν από την πρώτη μέρα που έφυγα από το ’88 από τον τρόπο ζωής μου, ότι βοηθούσα όποιους ανθρώπους έβλεπα ότι χρειάζονται κάτι, ότι πρόσεχα πάρα πολύ την ανθρώπινη ζωή.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Κάνατε συγκεκριμένη επιλογή κ. κατηγορούμενε δεν είναι γενικά τα πράγματα με τη στάση ζωής. Η συγκεκριμένη επιλογή ήταν να μείνετε απ’ έξω και να περιμένετε να παραγραφούν και μέχρι τις 25 Ιουλίου ήσασταν απ’ έξω από όλα.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν περίμενα να παραγραφούν. Περίμενα τη σύλληψη. Έχει διαφορά. Σας είπα ότι και παραγραφή να υπήρχε αυτό το βάρος θα το έφερνα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αφού βλέπατε ότι καθυστερεί 15 χρόνια; Δεν πήγατε να επιταχύνετε την κάθαρση;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Σας είπα ότι φοβόμουν.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Άρα οι τύψεις και η καλή θέληση και ο ψυχικός πόνος δεν ήταν ισχυρότερες από το φόβο, ήταν ελάσσονες σε σχέση με το φόβο. Και το συμπέρασμα που θέλω να καταλήξω γιατί αυτά είναι ιστορία πια, αλλά ως κίνητρα έχουν αξία είναι: γιατί να πιστέψω εγώ ότι έχετε αλλάξει κίνητρα και αυτό που θέλετε σήμερα είναι πάση θυσία και με οποιοδήποτε τίμημα, να φύγετε γρηγορότερα, πατώντας επί πτωμάτων πιθανό. Γιατί να είναι διαφορετικά;
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ ήθελα να ρωτήσετε πρώτος επειδή ξέρω ότι είστε ήπιος, μην το χαλάτε τώρα στο τέλος.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Βλέπετε καμιά έλλειψη ηπιότητας;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα στο τέλος κάπου λασκάρει το πράγμα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Άλλο πράγμα η σοβαρότητα των ερωτήσεων και άλλο πράγμα οι υψηλοί τόνοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ σας παρακολουθώ με πάρα πολύ μεγάλη προσοχή και τον τρόπο των ερωτήσεων. Τούτο το τελευταίο νομίζω ότι είναι υπερβολικό.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μπορώ να βρω κίνητρο εγώ στην απολογία σας: να πατήσουμε στο πτώμα του Γιωτόπουλου για να βγούμε γρήγορα; Η διαφορά είναι μεγάλη.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Νομίζω ότι πιο πολλά πράγματα είπα για τον Κουφοντίνα, για τον Χριστόδουλο και για τον Τζωρτζάτο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Όχι, είπα για πεσμένο πτώμα. Είναι λυμένο το πρόβλημα. Δεν ψάχνει τίποτα το Δικαστήριο εδώ, είναι λυμένο. Εκεί που ψάχνει, είναι στο Γιωτόπουλο. Μην μπερδευόμαστε.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Νομίζω ότι το Δικαστήριο θα ήθελε να πατούσα και σε άλλα πτώματα όπως του Σερίφη.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένα λεπτό, όπως γνωρίζετε εδώ γίνεται μια διαδικασία που σας το δήλωσα από την πρώτη μέρα δεν μπορούμε να ξέρουμε ότι μας ενδιαφέρει τι γράφουν τα χαρτιά. Τα έχουμε απλώς σαν υλικό προς έρευνα. Δεν υπάρχει τίποτα λυμένο. Σας παρακαλώ διευκολύνετε τη διαδικασία.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εμείς όμως δικαιούμαστε κ. Πρόεδρε να έχουμε μια άποψη που δεν έχετε εσείς και καλώς δεν την έχετε, από τώρα. Δικαιούμαστε να διαβάζουμε εφημερίδες που δεν διαβάζετε εσείς και να βλέπουμε ότι όλος ο καλός κόσμος περιμένει την απολογία του Τσελέντη για να δέσει τον Γιωτόπουλο. Που το ήξεραν; Γιατί όλοι αυτοί είχαν διαβάσει τις προανακριτικές απολογίες και δεν έλεγαν τίποτα για τον Γιωτόπουλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε να πηδάμε από τη χαρά μας;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εσείς;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ με θλίψη τα ακούω όλα. Για μας είναι θλιβερά όλα αυτά τα πράγματα. Σας παρακαλώ πάρα πολύ δεν υπάρχει λόγος όμως να μειώνουμε τον κατηγορούμενο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Υπήρχε πολύς κόσμος που ήταν χαρούμενος χωρίς η χαρά του να δικαιολογείται από την προδικασία. Ήξερε. Είχε λόγους να χαρεί.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε θίγει τον πελάτη μου όταν λέει ότι «πατάει επί πτωμάτων›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν τα λέμε αυτά τα πράγματα και έγινε η παρατήρηση ήδη κ. Οικονομίδη. Έγινε η παρατήρηση ότι δεν ήταν αυτή η έκφραση που να προσήκει εδώ στη διαδικασία. Εγώ σας έδωσα τον λόγο να υποβάλλετε ερωτήσεις όχι να κάνετε τέτοιους χαρακτηρισμούς.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ο δρόμος σας περνάει από την καταδίκη του Γιωτόπουλου και μιλώ νομικά αυτή τη στιγμή και δεν γενικολογώ. Αν θα του αναγνωρίσετε μια έμπρακτη μετάνοια ή αν θα του αναγνωρίσετε μια καλή συμπεριφορά σε σχέση με τι; Με το «κ› κεφαλαίο που είπε ο κ. Εισαγγελέας. Κύριε Εισαγγελέα δεν το είπαμε χτες αυτό; Τα πράγματα λέχθηκαν χτες. Δεν λέω τίποτα καινούριο και είναι ολοφάνερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μου προκαλείτε μονάχα λύπη με αυτό.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Και εγώ έχω λυπηθεί γιατί η απολογία του κ. Τσελέντη ήταν όλη στις εφημερίδες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα βλέπουμε όλα με μεγάλη οδύνη. Τα όσα είχαν γίνει, όπως εμφανίζονται εδώ μέσα. Τι να πω κι εγώ; Είναι κορυφαίες οι στιγμές!
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δυστυχώς δεν υπάρχει καμιά έκπληξη σε αυτή την αίθουσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δεν ξέρω για εκπλήξεις. Εδώ το Δικαστήριο δεν είναι χώρος Πιραντέλο κι εκεί που περιμένουμε να βγει το ένα ή να βγει το άλλο. Δεν είναι Πιραντέλο εδώ.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Το να καταδικάσετε έναν άνθρωπο χωρίς κανένα στοιχείο δεν το μετατρέπεται σε πτώμα;
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: (Εκτός μικροφώνου)
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Για το όνομα του Θεού! Πολύ υποκρισία έχουν αυτά τα επιχειρήματα!
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε κ. Ραχιώτη με μια λέξη που είπατε, είδατε ότι ένας λόγος καμιά φορά είναι χειρότερος από μια ρουκέτα;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πρέπει να λέγονται ορισμένοι λόγοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι. Θα τα πείτε στην αγόρευσή σας και θα τα ακούμε με προσοχή.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Γιατί όταν να δεις στην πόρτα έναν άνθρωπο τον βάζεις οριστικά μέσα, είναι βαρύ και πρέπει να λέγεται. Ξέρετε και τα βαριά πρέπει να λέγονται καμιά φορά. Γιατί αν δεν λέγονται και τα σοβαρά είναι λίγο υποκρισία όλο το πράγμα κ. Πρόεδρε και το λέω πολύ ήρεμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς δεν ψάχνουμε τίποτα άλλο. Διότι αν σηκωθούν αυτοί από εκεί και αρχίσουν «Είσαι άθλιος ψεύτης› όταν θα απολογείται ο Α ή ο Β κατηγορούμενος τι να κάνω εγώ; Πως θα τους μαζέψω;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εγώ δεν χρησιμοποιώ εκφράσεις προσπαθώ να κατανοήσω νοητικές διαδικασίες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που να βρω άκρη εδώ μέσα αν δεν αυτοπεριοριζόμαστε. Σας είπα από την αρχή ότι δικάζουμε μια δίκη που έχει τις ιδιαιτερότητές της. Ας μην εντείνουμε αυτή την κατάσταση σας παρακαλώ πάρα πολύ. Εδώ όπως ξέρετε δεν είναι θέμα φόρτισης του θυμικού, εδώ είναι μια ψυχρή τελείως ψυχρή έκθεση πραγματικών περιστατικών και μετά εκτίμηση όλων αυτών και ανταλλαγής επιχειρημάτων.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Γι’ αυτό σας είπα κι εγώ όσο γίνεται λιγότερες διακοπές για να μπορούμε να κάνουμε τη διαδικασία όπως πρέπει και να βγουν και κάποια συμπεράσματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπορεί όμως να παραπονιέται ένας που ρίχνει μια ρουκέτα γιατί έγινε έκρηξη μετά. Ένας που ρίχνει μια ρουκέτα μην λέει «Α, δεν έπρεπε να γίνει η έκρηξη› γιατί θα γίνει η έκρηξη αφού πετάμε τη ρουκέτα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Να συνεχίσουμε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελπίζω.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πιστεύετε ότι στην κατάσταση που βρισκόσαστε και στο δράμα που περιγράψατε, μια ταχύτερη αποφυλάκιση θα το απάλυνε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Την πρώτη στιγμή που ανέβηκα εδώ είπα ότι μέσα μου κάθαρση δε θα γίνει ποτέ. Προσθέτω τώρα ότι θα μπορούσατε να ρωτήσετε ή να μάθετε από τη Σωφρονιστική υπηρεσία, τι μέτρα έχω πάρει εγώ ειδικά σαν κρατούμενος για την ταχύτατη αποφυλάκισή μου. Είμαι ο μόνος που έχω οργανώσει κουζίνα, ζητώ διάφορα πράγματα για μακροχρόνια παροχή.
Μάλιστα εδώ κ. Πρόεδρε θέλω τη βοήθειά σας, ζήτησα ένα φορητό κομπιούτερ γιατί μου αρέσει, αλλά δυστυχώς η Σωφρονιστική υπηρεσία είναι στον προηγούμενο αιώνα και μου απάντησε ότι με αυτό το κομπιούτερ μπορώ να προχωρήσω σε εγκληματική πράξη. Εγώ εδώ μέσα που είμαι ζητώ πράγματα και ετοιμάζω μια μακροχρόνια παραμονή μου και δε θέλω να είμαι ένας άνθρωπος που είναι κλεισμένος σε ένα κουτί. Θέλω κάτι να προσφέρω στον εαυτό μου ή αν μπορώ στους δίπλα μου.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Θα ήσαστε τελείως κατηγορηματικός δηλαδή στο να πείτε ψέματα για να ελαφρύνετε τη θέση σας, να επιβαρύνετε άλλους και κατ’ αυτό τον λόγο να ελαφρυνθείτε; Είστε κατηγορηματικά αντίθετος σ’ αυτό;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Βεβαίως.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Είπατε ότι έχετε δει τον Γιωτόπουλο 40 φορές περίπου. Εκτός από τον Μπαλζάκ, ανταλλάσσατε και άλλα βιβλία και ποια;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μπορώ να θυμηθώ έναν οδηγό γύρω από πλοία και εφοπλιστικές εταιρείες.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Του το δώσατε να το διαβάσει;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μου το έδωσε αυτός. Για μένα είχε και ενδιαφέρον γιατί κατάγομαι από ναυτική οικογένεια και ασχολούμαι με αυτά τα πράγματα. Νομίζω κάτι από τον Κάρλος Μαργκέλα, δε θυμάμαι τώρα κάποια άλλα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Από τον Μπαλζάκ ποιο έργο σας έδωσε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Το «Χαμένες ψευδαισθήσεις›.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πότε έγινε αυτό;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δε θυμάμαι, την εποχή όμως που ήταν στη συζήτηση αυτό το θέμα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Υποθέτω πριν αποχωρήσετε από τη 17Ν, έτσι;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Σε ποια γλώσσα ήταν;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Στην ελληνική, εγώ δεν ξέρω άλλη γλώσσα να διαβάζω.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Κάπνιζε ο Γιωτόπουλος τότε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: GAULOISES.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Επειδή είναι γαλλικά τσιγάρα το λέτε αυτό;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι, θυμάμαι ένα μπλε κουτάκι ήταν μικρό.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: ΚΑΡΕΛΙΑ σέρτικα κάπνιζα τότε!
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Εγώ δεν καπνίζω και δεν ξέρω πολύ καλά τα τσιγάρα, δηλαδή δεν ξέρω το ASSOS φίλτρο ή τα ΚΑΡΕΛΙΑ τι διαφορά έχουν, αλλά ξέρω να γνωρίζω τα GAULOISES γιατί ήταν ένα μικρό μπλε κουτάκι, θαλασσί.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Η ανάγνωση των προκηρύξεων που είπατε ότι τις δουλεύατε μαζί, είπατε ότι γινόταν σε καφενεία.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Έχω δει μερικές προκηρύξεις εκείνης της περιόδου οι οποίες είναι πολύ μεγάλα κείμενα, δακτυλογραφημένα κείμενα. Νομίζω ότι του Αγγελόπουλου η προκήρυξη πρέπει να είναι καμιά δεκαριά σελίδες του βιβλίου, ίσως και περισσότερο από 10 σελίδες του βιβλίου. Αυτά στο καφενείο τα απλώνατε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι, βέβαια και μπορεί να γινόταν και σε δύο συναντήσεις. Δεν απλώνονταν, έβγαζες απ’ την τσέπη σου δύο χαρτιά, τα διάβαζες, τα έβγαζες και έβγαζες τα άλλα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Έτσι λειτουργούν οι παράνομες Οργανώσεις; Δεν πηγαίνατε σε μια γιάφκα να δουλέψετε την προκήρυξή σας που θέλατε; Στο καφενείο δουλεύατε την προκήρυξη;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι, δεν πηγαίναμε για λόγους ασφαλείας. Δηλαδή να μην ξέρουν πολλά άτομα. Αφού αυτό μπορούσε να γίνει και σε ένα ουζερί, σε μια πλατεία σε ένα τραπεζάκι ή σε ένα μεγάλο καφενείο, καθόμαστε σε μια γωνία, έβγαζε ένας ένα χαρτί και το διάβαζε?.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Η διαδικασία που γραφόταν η προκήρυξη ήταν ότι προηγείτο μια συζήτηση και μετά κάποιος αποτύπωνε τη συζήτηση ή αντιστρόφως; Την αποτύπωνε στο χαρτί εννοώ και ξαναγίνονταν διορθώσεις σ ‘αυτό το χαρτί ή αντιστρόφως;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Γινόταν χειρόγραφο, γίνονταν παρατηρήσεις, γινόταν το τελικό χειρόγραφο, γραφόταν σε γραφομηχανή, εκεί μπορεί πάλι να υπήρχαν διορθώσεις, δε μπορώ να θυμάμαι με ακρίβεια συγκεκριμένα πράγματα. Η διαδικασία πάντως ξεκινούσε με το χειρόγραφο. Συζητήσεις, προσθέσεις, αφαιρέσεις πάνω στο χειρόγραφο και μετά έντυπο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πόσες φορές εσείς έχετε συμμετάσχει σε τέτοια διαδικασία παραγωγής της προκήρυξης;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δε μπορώ να θυμηθώ αν ήταν 7, 8 ή 10 ή 3, αλλά συνήθως συμμετείχα. Στις πράξεις που θα συμμετείχα εγώ οπωσδήποτε συμμετείχα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ήθελα να σας ρωτήσω μερικά πράγματα για τον Μομφεράτο: Πότε συζητήσατε συγκεκριμένα για την ανθρωποκτονία του Μομφεράτου;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δεν μπορώ να απαντήσω συγκεκριμένα πότε, κάποιο διάστημα πριν αλλά δε μπορώ να απαντήσω, δε μπορώ να θυμάμαι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ήταν κάτι σαν το Βαρδινογιάννη που είπατε, που τον είχατε από χρόνια στόχο?.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι, κάποια στιγμή ήρθε το θέμα του Μομφεράτου, ενώ για το Βαρδινογιάννη ήταν ένα θέμα που το κοιτάς πάντοτε?
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ήταν μήνες ή λίγες εβδομάδες αυτό;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Λίγες εβδομάδες δεν ήταν, δε θυμάμαι αν ήταν τέσσερις μήνες ή έξι ή δύο, λίγες εβδομάδες δεν ήταν.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Με ποιο κριτήριο καταλήξατε σε αυτή την απόφαση; Δηλαδή εγώ έχω σκεφθεί μερικές εκδοχές. Γιατί ήταν εκδότης γενικώς, ή γιατί ήταν Δεξιός εκδότης φερ’ ειπείν;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι γιατί ήταν Δεξιός εκδότης. Νομίζω τότε υπήρχε ένα θέμα για το πώς είχε φτάσει να γίνει εκδότης και κυρίως για να σχολιαστεί όλη η στάση του Τύπου εκείνης της εποχής.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Το ότι ήταν και Υπουργός της χούντας έπαιξε κάποιο ρόλο στην απόφασή σας
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι, έπαιξε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Σκεφτήκατε το ενδεχόμενο, αντί για το Μομφεράτο να χτυπούσατε έναν εκδότη που στήριζε το ΠΑΣΟΚ ας πούμε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι, δε σκεφτήκαμε τέτοιο πράγμα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ήταν εκτός συζήτησης αυτοί οι εκδότες. Άρα δηλαδή υπήρχε και αυτό το κριτήριο. Μην κάνω υποθετικές ερωτήσεις, περιγράψτε μου την πολιτική διαδικασία με την οποία καταλήξατε.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ήταν και αποτέλεσμα της ενέργειας και το πώς θα το εισέπραττε αυτό ο κόσμος. Δηλαδή ένας εκδότης ήταν και ο Λαμπράκης αλλά αυτόν δεν μπορούσαμε να τον χτυπήσουμε γιατί αυτό το πράγμα μεγάλο μέρος του κόσμου δε θα μπορούσε να το αποδεχθεί σε σχέση δηλαδή με τα θέματα του Τύπου και το ρόλο του Τύπου στην κοινωνία.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εκτιμούσατε δηλαδή και την αποδοχή σε σχέση με το ρόλο του εντύπου πια του εκδότη.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Την αποδοχή που θα είχε στην κοινωνία, ναι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Υπήρχαν και άλλα θέματα που συνεκτιμήσατε για την εκτέλεση του Μομφεράτου; Πολιτικά θέματα, δηλαδή το ’85 ήταν μια συγκεκριμένη πολιτική περίοδος, είχαν αρχίσει να διαψεύδονται κάπως οι προσδοκίες της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, αυτό μέτρησε στην εκτίμησή σας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι, μέτρησε, θέλω όμως να δηλώσω ότι έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια και κάποιες τέτοιες λεπτομέρειες μπορεί να μην τις θυμάμαι ή να μη τις λέω έτσι ακριβώς όπως ήταν.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αυτό γινόταν με εξαντλητική ανάλυση ή τα ξεπετάγατε γρήγορα αυτά τα πολιτικά θέματα πριν αποφασίσετε να κάνετε κάτι;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ούτε εξαντλητική, αλλά όχι και γρήγορα. Γινόταν αρκετή συζητήση.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αυτές γίνονταν σε ένα συλλογικό επίπεδο οι συζητήσεις του πυρήνα, ας το πω έτσι, δηλαδή 3, 4, 5 ατόμων ή ανά δύο, ανά ζεύγη; Πώς γίνονταν αυτές οι συζητήσεις;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Θυμάμαι εγώ, ο Κουφοντίνας, ο Γιωτόπουλος και ο Χριστόδουλος, νομίζω ο Τζωρτζάτος ήρθε μόνο στην ενέργεια, πιο μετά δηλαδή παρουσιάστηκε. Μπορεί και πάλι να μη θυμάμαι καλά όμως.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πάμε τώρα στα τεχνικά θέματα αυτής της ενέργειας: Η προετοιμασία γι αυτή την ενέργεια πόσον καιρό διήρκεσε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Δε θυμάμαι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δηλαδή ήταν μηνών, ημερών, εβδομάδων;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μπορεί να ήταν ένας μήνας, δε θυμάμαι,
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Να σας θέσω εγώ δύο δεδομένα που προκύπτουν από τη δικογραφία. Οι πινακίδες που χρησιμοποιήθηκαν κλάπηκαν στις 18/1 αν το σημείωσα σωστά και το αυτοκίνητο κλάπηκε στις 2/2 και η ανθρωποκτονία έγινε στις 21/2. Να θεωρήσουμε ότι τότε πια ήμαστε μέσα στο χρόνο προετοιμασίας;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Όχι, είπα και στην κατάθεσή μου ότι συνήθως υπήρχαν πάντοτε κλεμμένες πινακίδες σε ένα κρησφύγετο και υπήρχαν και αυτοκίνητα, δηλαδή μπορεί να είχε κλαπεί ένα αυτοκίνητο πριν τη δολοφονία του Μομφεράτου και να χρησιμοποιείτο μετά από δυο χρόνια. Δηλαδή δεν σημαίνει ότι οι πινακίδες και το αυτοκίνητο στο χρόνο που έχουν κλαπεί, έχουν σχέση με την ενέργεια που πήραν μέρος. Αυτά ήταν μέσα που υπήρχαν?.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Το δέχομαι αυτό, αλλά συνέβη και έτσι, δηλαδή το αυτοκίνητο αυτής της ενέργειας κλάπηκε στις 2/2 και οι πινακίδες 18/1.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Μερικές φορές υπήρχαν αυτοκίνητα που ήταν κλεμμένα έξι μήνες, ένα χρόνο πριν, αλλά για κάποιο λόγο, πριν από μια ενέργεια, μπορεί και δύο μέρες και πέντε μέρες, να τα χάναμε, δηλαδή να τα έβρισκε η αστυνομία, να τα έβρισκε ο ιδιοκτήτης τους, να τα εγκαταλείπαμε για κάποιο λόγο οπότε μπορεί να είχαμε πάρει για μια ενέργεια δύο μέρες πριν ένα αυτοκίνητο, ή μπορεί και ένα χρόνο πριν. Δεν προσδιορίζει η χρονολογία που είχαν κλαπεί αυτά τίποτε σε σχέση με αυτό που έπαιρνε μέρος.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Άρα να υποθέσω ότι ο χρόνος προετοιμασίας της ενέργειας είναι άσχετος με αυτές τις ημερομηνίες που προκύπτουν.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Για κάθε ενέργεια την εποχή που είμαι εγώ.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Και να υποθέσω ότι ήταν μάλλον μεγαλύτερος ο χρόνος, δηλαδή δεν ήταν μόνο 19 ημέρες όσο φαίνεται εδώ πέρα?
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Πρέπει, οπωσδήποτε μεγαλύτερος από 19 ημέρες.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Σε αυτή την προετοιμασία ο Γιωτόπουλος συμμετείχε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Έχετε προσωπική γνώση αυτού που λέτε ή εκτίμηση; Τον βλέπατε δηλαδή να κάνει δουλειές γι αυτή την ενέργεια;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Πηγαίναμε και εμείς και αυτός στην περιοχή, περπατούσαμε, συζητούσαμε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Άρα λοιπόν έχετε πάει μαζί με τον Γιωτόπουλο τότε.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Πρέπει κάποια μέρα να είχα πάει κι εγώ.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ή πείτε μας «μου το είπε ο Κουφοντίνας ότι πήγε χθες ο Γιωτόπουλος›, αυτό θέλω να μου διευκρινίσετε.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Τέτοιες λεπτομέρειες δεν μπορώ να θυμάμαι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Έχετε βεβαιότητα πάντως ότι είτε από προσωπική σας γνώση είτε από πληροφόρηση άλλου, ότι συμμετείχε ο Γιωτόπουλος στην προετοιμασία της ενέργειας.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Είπατε χθες στο Δικαστήριο ότι την παραμονή είχατε συναντηθεί με τον Γιωτόπουλο, 20/2/85.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Πρέπει.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τι πρέπει; Το είπατε χθες. Για ποιο λόγο συναντηθήκατε;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Για να συζητήσουμε τα τελευταία πράγματα, αν έχουμε τα αυτοκίνητα για την ενέργεια.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τι ακριβώς αναλύσατε την παραμονή;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Αν είμαστε έτοιμοι, πώς είναι αυτό, τι είναι εκείνο?
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αυτό το λύνατε με έναν που δεν συμμετέχει στην ενέργεια; Τις τελευταίες λεπτομέρειες τις συζητάτε με έναν που δεν συμμετέχει, που την άλλη μέρα δεν θα ήταν εκεί, στο πεδίο;
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι, βέβαια, μπορεί να γινόταν και αυτό. Εγώ είπα ότι ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος δεν τον είδα και βεβαιώνω ότι δεν ήταν στο σημείο και εκεί που περιμέναμε, στην πλατεία αλλά και στο σημείο που έγινε η ενέργεια.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Στην προεργασία ήταν όμως.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Ναι, βέβαια.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πώς εξηγείτε ότι με αυτά που είπατε, δεν τον είχατε γνωρίσει ακόμα; Είπατε ότι τον γνωρίσατε 6, 7 ή 8 μήνες –αυτό ακριβώς μας είπατε- μετά τη ληστεία στην ΕΤΕ Πετραλώνων, η οποία σας λέω ότι έγινε στις 24/12/1984.
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Την ώρα που έλεγα 6-7 μήνες είπα κιόλας ότι μπορεί να έκανα λάθος με τους μήνες, δε μπορώ να λέω ακριβώς το χρονικό διάστημα. Τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο τον γνώρισα μετά τη ληστεία των Πετραλώνων και πριν από την δολοφονία του Μομφεράτου.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αυτό είναι τελείως άλλο όμως με αυτό που είπατε. Σας διαβάζω ακριβώς, σας ρωτά μάλιστα ο κ. Πρόεδρος σ’ αυτό το σημείο:
Π. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ: Διευκρινίζω για τους μήνες και λέω ότι μπορεί να μην είναι έτσι, το λέω κιόλας.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Είπατε ότι «δε μπορώ να θυμάμαι εύκολα τα χρονολογικά›. Αυτή ακριβώς είναι η διατύπωσή σας. Και αυτό το κάνετε για να διευκρινίσετε το 6 ή 7 ή 8 μήνες, το μετά δηλαδή, μετά πόσους μήνες. Η προετοιμασία κράτησε, απ’ ότι καταλαβαίνω, τουλάχιστον ένα μήνα, απ’ ότι είπατε προηγουμένως περισσότερο από μήνα. Να μην το συσχετίζουμε δηλαδή με την κλοπή του συγκεκριμένου αυτοκινήτου και τα συναφή. Ότι κράτησε περισσότερο. Αυτό σημαίνει πια ότι τον καιρό της ληστείας τον ξέρατε, αφού λέτε ότι ξέρετε ότι συμμετείχε. Και όμως εδώ μας είπατε ότι τον γνωρίσατε 7-8 μήνες μετά.