Είναι επίσης πολύ παράξενο ότι ο Παύλος ο οποίος εξήγησα, με γνώρισε στη Γερμανία, είπε ακριβώς τα ίδια πράγματα για μένα όπως και ο Χριστόδουλος. «Νικήτας›, κατάστημα πώλησης κεραμικών, 3ης Σεπτεμβρίου. Ή προσάρμοσε για ευνόητους λόγους στην απολογία του με την απολογία του Χριστόδουλου που είχε δημοσιευθεί ήδη όταν ήδη είχε συλληφθεί, ή συνέβη αυτό που ισχυρίζεται σήμερα.
Κύριοι Δικαστές τον Ιανουάριο του ’80 ζούσα στη Θεσσαλονίκη και δεν γνώριζα κανένα Φώτη ή Λάμπρο, ούτε συμμετείχα σε κάποιο έγκλημα. Έζησα εκεί για τρία χρόνια, από το ’79 ως το ’82. Είχαμε μετακομίσει οικογενειακώς μόλις γεννήθηκε η κόρη μου ενόψει της θητείας μου και για να περιορίσουμε τα έξοδα, μια και εκεί ζούσε η πεθερά μου. Υπηρέτησα για λίγους μήνες στη Λάρισα και στο Βίτσι και στο τέλος γύρω στον έναν χρόνο στη Θεσσαλονίκη στο ΣΕΔΕΣ, απ’ όπου και απολύθηκα. Εργάστηκα για κάποιους μήνες μετά την απόλυσή μου στη μεταφορική εταιρεία ?SENGER? στη Θεσσαλονίκη.
Στα ψέματα των απολογιών του Χριστόδουλου και του Παύλου θέλω να προσθέσω και κάποιες εύλογες απορίες που προκύπτουν από την ανάγνωση και μόνο της δικογραφίας, οι οποίες δημιουργούν τη βεβαιότητα κατά τη γνώμη μου της μη συμμετοχής μου στην Οργάνωση.
Πρώτον, πώς είναι δυνατόν να συνιδρύω την Οργάνωση το’ 75 στην Αθήνα, ενώ έζησε από το’ 74 ως το ’76 στη Γερμανία; Δεύτερον, πώς είναι δυνατόν μετά την υποτιθέμενη 27χρονη δράση μου, να με αναγνωρίζουν ως μέλος μόνο δύο άτομα και αυτά σε δύο διαφορετικές περιόδους; Πώς διασταυρώνεται η αλήθεια; Τρίτον γιατί εγώ και ο Ανέστης είμαστε οι μοναδικοί κατηγορούμενοι ανάμεσα στους 19 που ήταν άγνωστοι στο Σάββα Ξηρό; Τέταρτον, γιατί όλες οι κατηγορίες εις βάρος μου στηρίζονται ουσιαστικά στην απολογία ενός και μόνο ατόμου, του Χριστόδουλου Ξηρού; Πώς μπορείτε να ξέρετε ότι λέει την αλήθεια, όταν τίποτε δεν την επιβεβαιώνει;
Νομίζω ότι σε αυτή την απολογία του ο Χριστόδουλος, αν δεν συνέβη αυτό που τώρα ισχυρίζεται, ενοχοποίησε κάποιον πιθανόν για να συγκαλύψει κάτι άλλο, δεν ξέρω ακριβώς. Ακόμη και κατηγορούμενοι που δεν ανακάλεσαν τις αρχικές τους απολογίες, αρνούνται κάποιες πράξεις που τους απέδωσε ο Χριστόδουλος, παρ’ όλο που δεν είχαν τίποτε να χάσουν ομολογώντας τες.
Κύριε Δικαστές από τότε που απολύθηκα το ’82 και μέχρι τη σύλληψή μου, εργαζόμουν αδιάλειπτα. Στην αρχή μέχρι το ’85 ως βοηθός λογιστού σε δύο βιομηχανίες και μία ελεγκτικολογιστική επιχείρηση και από το ’85 και μετά διατηρώ βιοτεχνία κεραμεικής. Ήταν αδύνατο, λόγω σταθερού ωραρίου που είχα, να συμμετέχω σε εγκληματικές ενέργειες όπως αυτές εναντίον του αστυφύλακα και του Αμερικανού λοχία.
Στους μήνες που έγιναν οι πράξεις αυτές δεν είχα καμία απουσία. Όταν έγινε η ληστεία με το φόνο του αστυφύλακα, εργαζόμουν στην AEG κοντά στην κεντρική λαχαναγορά, με ωράριο 7:30-15:30. Ήμουν υπάλληλος στο γραφείο του τότε Γερμανού Υποδιευθυντή και ποτέ δεν έφευγα απ’ το εργοστάσιο. Ειδικά σ’ αυτή την υπόθεση αν είχα κάποια συμμετοχή, θα έπρεπε κάποιος να με είχε αναγνωρίσει, γιατί όσοι συμμετείχαν βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο με δεκάδες αυτόπτες μάρτυρες.
Κανείς δεν είδε πέντε άτομα να εισβάλλουν στην τράπεζα, όλοι είδαν τέσσερις και έναν ακόμη που έκανε φασαρία με ένα μηχανάκι. Για τα άτομα που συμμετείχαν αναφέρθηκε στην απολογία του εδώ ο Πάτροκλος Τσελέντης και όπως ήταν φυσικά η αλήθεια, εμένα δεν με συμπεριέλαβε.
Μια άλλη πράξη που μου χρεώνει η απολογία του Χριστόδουλου με το στανιό, είναι η συμμετοχή μου στην απόπειρα της δολοφονίας του Αμερικανού λοχία Τσαντ. Σύμφωνα με την περιγραφή που γίνεται, ενώ όλα τα πρόσωπα τα οποία συμμετείχαν αναφέρονται δύο και τρεις φορές το καθένα και με σιγουριά για το ποιον ακριβώς ρόλο έπαιξαν, η υποτιθέμενη δική μου συμμετοχή αναφέρεται μόνο μία φορά με τη φράση: «δε θυμάμαι σε ποιον από τους Λάμπρο ή Νικήτα είχε ανατεθεί ο ρόλος της ειδοποίησης›.
Ο Χριστόδουλος δεν θυμάμαι κάτι τόσο σημαντικό, ενώ θυμάται άλλα όπως μάρκες αυτοκινήτων, μοτοσικλετών, ημερομηνίες κτλ. που δεν είναι καν τόσο σημαντικά.
Κύριοι Δικαστές εκείνο τον καιρό δούλευα στο Μαρούσι, αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το Σύνταγμα, με ωράριο 07:00-15:00. Ήταν αδύνατο να κάνω παρακολουθήσεις ή να συνεργήσω σε αυτή την πράξη χωρίς να έχω κάποιες απουσίες από τη δουλειά μου. Αφού όπως αναφέρεται έγιναν πρόβες επί ένα μήνα, η διαδικασία παρακολούθησης του λοχία και τηλεφωνήματα στο καφενείο, θα πρέπει να έγινε και αυτή κάποιες φορές. Είχα χρόνο εγώ και πόσο για να φτάσω στο Σύνταγμα, αφού πρώτα έπαιρνα από κάπου, ίσως στην Βουλιαγμένης, τον άχρηστο για τον υποτιθέμενο ρόλο οπλισμό; Γιατί να κάνει αυτή τη δουλειά ένας άνθρωπος που είχε πρόβλημα χρόνου και όχι οποιοσδήποτε άλλος;
Σε ό,τι αφορά τις δολοφονίες των Μομφεράτου και Ρουσέτη, έχω να πω τα εξής: Τα απογεύματα του ’84 και του ’85 μετά τη δουλειά μου βοηθούσα και μάθαινα την κεραμική στο εργαστήριο που διατηρούσε η γυναίκα μου με την αδερφή της. Τη συμμετοχή τους στην ενέργεια αυτή ομολόγησαν τρεις συγκατηγορούμενοι από τους οποίους οι δύο αργότερα ανακάλεσαν την ομολογία τους.
Μόνο ένας απ’ αυτούς, ο Χριστόδουλος, με εμπλέκει και μάλιστα με τρόπο που όπως φάνηκε εδώ δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Κανείς δεν αναφέρει την ύπαρξη δύο μοτοποδηλάτων. Όλοι είπαν ότι ήταν ένα ΙΧ το όχημα με το οποίο διέφυγαν οι δράστες. Παρατηρώ ότι γι αυτή την υπόθεση ο Χριστόδουλος αφιερώνει μόνο 15 αράδες στην προανακριτική του απολογία όταν για την υπόθεση του Αμερικανού λοχία είχε αφιερώσει 79.
Είναι δυνατό να μη θυμάται τί έγινε; Ή τα είπε όπως τα είπε για να δημιουργήσει όπως ειπώθηκε εδώ θέμα ακυρότητας της απολογίας του ή δεν ήταν εκεί. Σε κάθε περίπτωση και με δεδομένο ότι οι άλλοι δύο συγκατηγορούμενοι που ομολόγησαν συμμετοχή δεν με αναφέρουν, πώς μπορείτε να τον πιστέψετε;
Ο Πάτροκλος Τσελέντης, ο οποίος δεν ανακάλεσε την απολογία του είπε ξεκάθαρα εδώ ότι εγώ δεν είχα καμία συμμετοχή ούτε σε αυτήν ούτε και σε καμία άλλη ενέργεια της 17Ν. Και σε αυτήν όπως και στις άλλες δύο υποθέσεις, μπήκα με τη δημιουργική φαντασία του Χριστόδουλου και μόνον.
Κύριοι Δικαστές δεν γνωρίζω πώς βρέθηκα ως «Νικήτας› στην απολογία του Χριστόδουλου. Ήδη σας είπα τις δικές μου εκδοχές. Νομίζω ότι με πήραν στο λαιμό τους οι τότε πολιτικές μου πεποιθήσεις, η πολιτική μου δράση, το γεγονός ότι είχα ζητήσει το ΄74 πολιτικό άσυλο στη Γερμανία και η γνωριμία μου με κάποιους από τους ανθρώπους που κατηγορούνται σήμερα σαν μέλη της 17Ν.
Με βάση αυτή την απολογία την τόσο υποβολιμαία σε ό,τι με αφορά, ξεκίνησε ο δικός μου εφιάλτης. Το βούλευμα πρόσθεσε και άλλες αστήρικτες κατηγορίες όπως αυτή του ιδρυτικού μέλους. Νομίζω ότι απέδειξα ότι αυτή η κατηγορία είναι ανυπόστατη. Κάθε κουβέντα παραπάνω από εμένα είναι πλεονασμός. Αν τις χρειάζεστε, υπάρχουν και άλλες αποδείξεις και τις έχετε μάλιστα στη δικογραφία.
Ως προς την κατηγορία που διατυπώθηκε με βάση τις ανακριτικές απολογίες του Κώστα Τέλιου όπου αναφερόταν σε κάποιον «Νικήτα› αλλά εδώ στο Δικαστήριό σας δεν ήταν καθόλου σίγουρος για την ύπαρξή του, έχω να πω τα εξής: Τον Κώστα Τέλιο τον γνώρισα εδώ στις φυλακές και ο ίδιος δε λέει το αντίθετο. Δεύτερον, οι δύο που με μπλέκουν αναφέρονται σε περίοδο πριν ενταχθεί ο Τέλιος στην Οργάνωση
Τρίτο, στο ίδιο χρονικό διάστημα που ήταν μέλος ο Τέλιος, δηλαδή από το ’88 έως το ’92 ήταν επίσης και άλλοι τέσσερις που ομολόγησαν συμμετοχή κι εμένα δε με γνώριζαν. Οι Θωμάς Σερίφης και Σωτήρης Κονδύλης που δεν ανακάλεσαν την απολογία τους, δε με γνώρισαν ποτέ. Ο Σάββας Ξηρός το ίδιο. Ποιος ο λόγος να με γνωρίσει και ο Τέλιος;
Τέταρτον, για το ψευδώνυμο «Νικήτας› υπάρχουν πέντε εκδοχές. Οι δύο είναι σε αυτή τη δικογραφία. ¶λλη μία, σύμφωνα με δημοσιεύματα στη δικογραφία του ΕΛΑ και άλλες δύο που αφορούν συγκατηγορούμενους, στο βιβλίο των Παπαχελά-Τέλογλου και στην εφημερίδα «ΤΟ ΚΑΡΦΙ›. Ο δημοσιογράφος κ. Κακαουνάκης είχε γράψει εδώ και πολύ καιρό ότι το ψευδώνυμο αυτό ήταν κυλιόμενο.
Κύριοι Δικαστές, την εποχή στην οποία αναφέρεται ο Τέλιος είχα τόση δουλειά που δεν την προλάβαινα. Παράλληλα με τη βιοτεχνία είχα ανοίξει το ’87 και κατάστημα στην Ιθάκη, το οποίο στο τέλος του ’89 αναγκάστηκα να το κλείσω. Δεν υπήρχε ούτε χρόνος ούτε διάθεση για να απειλώ έναν άνθρωπο που ήθελε να ξεφύγει από τέτοιου είδους δράση. Σε ό,τι αφορά την οικονομική μου κατάσταση και την υποτιθέμενη σχέση της με τα τετράδια που βρέθηκαν εδώ, έχω να πω τα εξής:
Η σύντμηση «Νικ› είναι ακατάλληλη για παράνομες δοσοληψίες κάποιου που τον λένε Νίκο. Δεύτερον, στις σελίδες που υπάρχουν, υπάρχουν επίσης συντμήσεις ψευδωνύμων συγκατηγορουμένων που αν και ομολόγησαν συμμετοχή δεν με ήξεραν. Υπάρχουν επίσης κάποιοι συνδυασμοί ψευδωνύμων τέτοιοι που αποκλείουν την περίπτωση εγώ να είμαι ο «Νικ› των τετραδίων. Τρίτον, σε δύο ανακληθείσες απολογίες γίνεται αναφορά στους λήπτες ποσών και ερμηνεία των συντμήσεων. Εγώ δεν υπάρχω σ’ αυτή την ερμηνεία.
Κύριοι Δικαστές, όλες οι αγορές που κάναμε εγώ κι η γυναίκα μου είναι διαφανέστατες και έχουν σχέση με την εξέλιξη της δουλειάς μας. Π.χ. το σπίτι μας το αγοράσαμε στην αρχική του κατάσταση στις 20/3/90 με τα έσοδα μιας και μόνης εξαγωγής που κάναμε τον Ιανουάριο του ’90, αξίας 5.146.000 δραχμών. Όπως φαίνεται μάλιστα και από τις ημερομηνίες, περιμέναμε πρώτα να εισπράξουμε για να προχωρήσουμε στην αγορά. Για μας δεν υπήρχε άλλο ταμείο πέρα από τον κόπο μας.
Στην ουσία αυτά τα τετράδια επιβεβαιώνουν την αθωότητά μου και θα έπρεπε να καταθέτει σε αυτά η Υπεράσπιση και όχι η Πολιτική Αγωγή. Σε ό,τι αφορά την υποψία που διατυπώθηκε εδώ, ότι δηλαδή εγώ μπορεί να έκλεψα τον χάρτη από το σπίτι του Ανέστη, έχω να πω τα εξής:
Πρώτον δεν έχω δει ποτέ μου ούτε τον χάρτη ούτε κάποια άλλα έγγραφα που υποτίθεται έπιασε ο Ανέστης πιθανόν στο σπίτι μου. Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι δεν υπάρχουν δικά μου αποτυπώματα πάνω τους. Δεύτερον, αν ήμουν μέλος της Οργάνωσης θα γνώριζα την ύπαρξη του χάρτη, τα κρησφύγετά της και το πρώτο πράγμα που θα έκανα, θα ήταν να εξαφανίσω από το σπίτι μου οποιοδήποτε στοιχείο.Είχα ένα μήνα καιρό και μια πολυσέλιδη μετάφραση που μου είχε δώσει ο ίδιος ο Ανέστης βρισκόταν ακριβώς δίπλα στην πολυθρόνα μου. Τρίτον, η υπεραπλούστευση «ο Νίκος κατηγορείται ήδη, άρα ο Νίκος έκλεψε το χάρτη›, δε βοηθά τη δικαιοσύνη.
Θέλω να προσθέσω ότι προφανώς αφού ο Ανέστης είχε με τον αδερφό του κοινό σπίτι και πολλούς φίλους, κάποια στιγμή ίσως, στη διάρκεια της θητείας του, κάποιος απ’ αυτούς του έκλεψε τον χάρτη και κάποια άλλη στιγμή ο Ανέστης χωρίς να το καταλάβει έπιασε αυτά τα άλλα έγγραφα στο σπίτι αυτού του αγνώστου. Είναι γνωστό ότι οι μισοί κατηγορούμενοι είναι από τη Θεσσαλονίκη και δε μπορεί κανείς να αποκλείσει την ύπαρξη και άλλου που να ήταν από την ίδια πόλη.
Όπως ακούσαμε εδώ, στα κρησφύγετα υπάρχουν εκατοντάδες αποτυπώματα που δεν έχουν ταυτοποιηθεί. Νομίζω ότι αν υπήρχε επάρκεια στοιχείων εις βάρος μου, ο Ανέστης δε θα ήταν εδώ. Η σύλληψή του έξι μήνες μετά τη δική μου στο παρά 5, έγινε για να αναπτυχθεί εδώ αυτή η απίθανη θεωρία της πιθανής κλοπής του χάρτη από μένα. Όμως το γεγονός ότι εγώ και ο Ανέστης βρισκόμαστε κατηγορούμενοι σε
Κύριοι Δικαστές, έχει κατατεθεί σε τουλάχιστον τρεις απολογίες, του Κονδύλη, του Τσελέντη και του Τέλιου, ότι ο τρόπος προσέγγισής τους ήταν οι συζητήσεις για θέματα που απασχολούσαν την Αριστερά τότε. Αυτό είναι λογικό γιατί διαφορετικά θα ήταν ξεκάρφωτη και επικίνδυνη μια πρόταση για μέλος σε άνθρωπο που πιθανόν απεχθανόταν τέτοιου είδους δράση. Σε κάποιες τέτοιες συζητήσεις όπως είπα και από την πρώτη στιγμή στον ανακριτή, συμμετείχα και εγώ και τις περισσότερες φορές ήταν και ο Χριστόδουλος Ξηρός.
Συμμετείχα ελάχιστες φορές κι όταν εκφράστηκαν απόψεις που μου φάνηκαν ακραίες αποχώρησα, χωρίς όμως να μείνω με την εντύπωση ότι πίσω από τις συζητήσεις βρισκόταν κάποια παράνομη Οργάνωση. Ο Κονδύλης που συνελήφθη μετά από μένα, περιγράφει έναν σχεδόν πανομοιότυπο τρόπο προσέγγισής του. Εμένα όμως δεν μου προτάθηκε ποτέ να γίνω μέλος της 17Ν. Ίσως κατάλαβαν ότι δεν ήμουν ο κατάλληλος άνθρωπος. Ήδη εγώ από τότε εργαζόμουν και είχα παιδί, οπότε δεν μου περίσσευε χρόνος. Οι απόψεις μου ήταν κάθετε σε σχέση με την τρομοκρατία.
Η οικογένειά μου είχε πληρώσει πολύ ακριβά τον Εμφύλιο. Δε γνώρισα ποτέ τον παπα-Ανέστη, τον παππού μου ούτε τον Νίκο, τον θείο μου. Ο πατέρας μου φυλακίστηκε και εξορίστηκε. Τέτοιου είδους δράση ήταν έξω από τη λογική μου.
Ίσως εσείς κύριοι Δικαστές γνωρίζετε καλύτερα απ’ τον καθένα ότι όταν κάποιος αντιμετωπίζει σοβαρές κατηγορίες, είναι πρόθυμος για πολλά προκειμένου να γλιτώσει. Είμαι σίγουρος ότι θα εξετάσετε με προσοχή αυτές τις απολογίες και θα τις συγκρίνετε με αξιόπιστους μάρτυρες και ατράνταχτα στοιχεία. Σε ό,τι αφορά με αφορά, το μόνο στοιχείο εις βάρος μου μετά έξι μήνες Δίκη, 500 μάρτυρες και εκατοντάδες πειστήρια, είναι αν πράγματι είναι δικά μου, 4 αποτυπώματα σε κατάλογο του 1971. Αυτόν τον κατάλογο θα μπορούσα να τον έχω πιάσει τη Νομική το ’72, στο Πολυτεχνείο το ’73, σε στέκια Αριστερών το’ 76 ως το ’78 ή οπουδήποτε αλλού έξω από τα κρησφύγετα της 17Ν.
Είναι δεδομένο ότι ένα βιβλίο 32 χρόνια μετά την έκδοσή του, πρέπει να το έχουν πιάσει εκατοντάδες άνθρωποι. Επίσης αν ήμουν μέλος και μάλιστα τόσο παλιό, θα έπρεπε να έχω πιάσει και άλλα έγγραφα αφού παλαιότερα, όπως ειπώθηκε εδώ ήταν αδύνατο να βρεθούν αποτυπώματα σε χαρτί, άρα δεν υπήρχε λόγος να προσέχω.
Θέλω ακόμη να πω ότι μετά από 20 χρόνια σκληρής δουλειάς κατάφερα να κάνω προκοπή, να γίνω επώνυμος στον επαγγελματικό μου χώρο. Πώς θα μπορούσα να στήσω μία επιχείρηση, να την φτάνω στην κορυφή, να επιδιώκω μια καλή θέση σε αυτή την υπαρκτή κοινωνία και ταυτόχρονα να βρίσκομαι σε μία τρομοκρατική ομάδα με τόσους θολούς για μένα στόχους;
Πώς θα μπορούσα να είμαι βιοτέχνης 24ωρου βάσεως και part time όπως είπατε κι εσείς κ. Πρόεδρε «τρομοκράτης›; Δεν είπατε κάτι για μένα. Δεν είπατε ποτέ τίποτα για μένα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καμία κουβέντα για σας δεν έχω κάνει.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν είπα αυτό. Πώς θα μπορούσα να είμαι αποταμιευτής μετά από σκληρή δουλειά και ταυτόχρονα ληστής; Πώς θα μπορούσα να βάζω βόμβες στην ALICO και ταυτόχρονα να είμαι ασφαλισμένος σε αυτήν;
Για να δεχθεί κανείς τα παραπάνω σαν λογικά θα πρέπει επίσης να βγάλει στο συμπέρασμα ότι δούλεψα σκληρά, έφτιαξα σπίτι, βιοτεχνία καλά οργανωμένη, πλήρωνα φόρους, ΤΕΒΕ, ιδιωτική ασφάλιση για να εξασφαλίσω καλά γεράματα στην φυλακή.
Κύριοι Δικαστές, η κρίση σας είναι η μοναδική μου διέξοδος από αυτόν τον παραλογισμό. Ελπίζω ότι θα σκεφτείτε όλα όσα σας εξέθεσα και θα με δικάσετε χωρίς να επηρεαστείτε από το κλίμα που υπήρξε εις βάρος μου. Ελπίζω παρόλο που γνωρίζω ότι οι τόσες τυμπανοκρουσίες και οι δύσκολοι καιροί δεν με βοηθούν, να μην ταλαιπωρηθώ κι άλλο για να αποδείξω την αθωότητά μου.
13 μήνες στην φυλακή με κατηγορίες όπως αυτές του συνιδρυτή και του ανθρώπου που συμμετείχε σε ανθρωποκτονίες, κατηγορίες έτσι από το πουθενά είναι κάτι πολύ βαρύ για έναν άνθρωπο που είναι αθώος και άσχετος με όλα αυτά τα εγκλήματα. Το κόστος που πληρώνω εγώ και οι δικοί μου άνθρωποι όπως βέβαια και το κόστος όσων τόσο άδικα έχασαν την ζωή τους από αυτή την Οργάνωση δεν μπορεί να αποτιμηθεί. Για του λόγου το αληθές γι αυτά που είπα έχω και κάποια αποδεικτικά στοιχεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαρίστως να μου τα δώσετε.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Μίλησα για μία εξαγωγή που κάναμε τον Ιανουάριο του ΄90. Είναι ακριβώς η μία και μόνο εξαγωγή αυτή το ΄90 αξίας 5.146.000. Κάναμε με 11.000.000, δεν βρήκα άλλα στοιχεία. Έχουμε και άλλη μία γύρω στα 2.000.000. Αυτά είναι σε μάρκα. Εδώ είναι σε δραχμές, υπάρχουν άλλα 4.000.000 μόνο σε εξαγωγές της επιχείρησης που έχουμε στην κεραμική. Επίσης έχω και το βεβαιωτήριο της ALICO που είμαι ασφαλισμένος από το 1990. Τελείωσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν ανακύψει κάτι στο τέλος θα σας ρωτήσω εγώ.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Κύριε κατηγορούμενε, στη Θεσσαλονίκη ποιο διάστημα ζήσατε;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Από το 1979 ως το 1982. Μόλις γεννήθηκε η κόρη μου στις 15 Ιουλίου μετά από κανένα μήνα πήγαμε στην Θεσσαλονίκη.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Είπατε από το 19...;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Από τέλη καλοκαιριού του ΄79 μέχρι και το ΄82.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Μετά;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Μετά γύρισα στην Αθήνα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Πόσο μείνατε;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Πάντα ήμουν στην Αθήνα μέχρι τώρα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Δεν επιστρέψατε στην Θεσσαλονίκη;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, δεν επέστρεψα. Μετά την θητεία μου δούλεψα – δεν θυμάμαι – 6-8 μήνες στην εταιρεία Σένγκερ στη Θεσσαλονίκη και μετά γύρισα στην Αθήνα νομίζω φθινόπωρο του ΄82.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Το 1985 εργαζόσασταν;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι, εργαζόμουν μέχρι και τον Μάρτιο του ΄85. Το φθινόπωρο του ΄85 ξεκίνησα την δουλειά μου.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Στην απολογία σας καταθέτετε ότι το ΄85 είχατε προσαχθεί στην Αστυνομία ως ύποπτος κλοπής.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι, έτσι έγινε. Έχει συμβεί αυτό.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Τότε εργαζόσασταν;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, δεν εργαζόμουν. Ήταν καλοκαίρι νομίζω του ΄85, δεν εργαζόμουν τότε.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Καταθέτετε στην απολογία σας στον κ. Εφέτη Ειδικό Ανακριτή ότι κάποια διαστήματα συμμετείχατε σε κάποιες συγκεντρώσεις 6 με 7 περίπου ανθρώπων.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Έτσι είναι.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Αυτά τα άτομα εκτός από τον κ. Χριστόδουλο Ξηρό που λέτε ότι ήταν πάντοτε....
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι πάντοτε, σχεδόν πάντοτε. Μπορεί να έλειπε κάποια φορά.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Και τον κ. Αλέξανδρο Γιωτόπουλο. Ποια άλλα άτομα ήταν;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν είναι δεδομένο ότι ήταν ο κύριος.....
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Έτσι λέτε. «Συμμετείχε σχεδόν πάντα ο Χριστόδουλος Ξηρός και είμαι σχεδόν βέβαιος ότι μία φορά εκεί σε αυτές είδα και τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο›.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι. Τέθηκε μία ερώτηση σαν δεδομένη από τον κ. Ανακριτή και έτσι μπήκε αυτό.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Να διαβάσω την απολογία σας.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Βεβαίως.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Απαγγέλλονται οι κατηγορίες, απαντάτε ότι «δεν δέχομαι τις κατηγορίες. Η μόνη σχέση που έχω ....›. Ποιους γνωρίζετε; Γνωρίζετε λέτε τους τρεις Γιάννη Σερίφη, Παύλο Σερίφη και Χριστόδουλο Ξηρό. Λέτε πώς τους γνωρίζετε. «Επίσης θέλω να πω ότι γύρω στο 1984 συμμετείχα σε κάποιες συγκεντρώσεις 6-7 περίπου τον αριθμό ανθρώπων όπου συζητούσαμε τα πολιτικά πράγματα του καιρού εκείνου. Στις συγκεντρώσεις αυτές (δεν βλέπω καμία ερώτηση εγώ) που συμμετείχε σχεδόν πάντα ο Χριστόδουλος Ξηρός και είμαι σχεδόν βέβαιος ότι μια φορά εκεί.....›.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Σχεδόν βέβαιος, ναι συμφωνώ. Σχεδόν βέβαιος είπα τότε αλλά όταν τον γνώρισα αυτόν τον άνθρωπο εδώ στις φυλακές.....
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Το ανακαλείτε αυτό;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, δεν ανακαλώ. Απλώς δεν είμαι τόσο βέβαιος όσο έχει διατυπωθεί σε αυτή την κουβέντα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Εκτός από αυτά τα δύο ονόματα και εσάς, αυτά τα άλλα άτομα ποια ήταν; Είναι κανένας από εδώ από τους κυρίους συγκατηγορούμενους;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, δεν έχω αναγνωρίσω κανέναν. Πέρα από τον Χριστόδουλο εγώ δεν έχω αναγνωρίσω. Και τον κ. Τσελέντη ο οποίος αναφέρθηκε σε μένα εγώ δεν μπορώ να τον θυμηθώ. Δεν είπε τίποτε εις βάρος μου ο άνθρωπος αλλά δεν μπορώ εγώ να τον θυμηθώ.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Σε αυτές τις συγκεντρώσεις που είχατε και ειδικότερα σε αυτήν τη μία από αυτές που συμμετείχε ο κ. κατηγορούμενος Γιωτόπουλος ποια ήταν η συμμετοχή του κ. Γιωτόπουλου; Θυμάστε; Πώς ξεχώριζε, να το πω έτσι.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Υπήρξε άνθρωπος που είχε μια ηλικία και ο οποίος μπήκε στην κουβέντα. Δεν θα θυμόμουν διαφορετικά με μία φορά .....
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Αν θυμάστε κάτι.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ήταν για θέματα για το ΠΑΣΟΚ, για τέτοια πράγματα. Δεν είχε τίποτα συγκεκριμένο για ένοπλη.....
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Αν ξεχώριζε κανένας τις συζητήσεις για την κατάρτιση γύρω από τα θέματα .....
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ήταν αρκετοί άνθρωποι που ήταν μορφωμένοι εκεί μέσα. Εγώ θα έλεγα ότι ήμουν αγράμματος μπροστά σε όλους αυτούς. Ήταν αρκετοί.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Χάθηκαν αυτά τα ονόματα έκτοτε;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν τους ξαναείδα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Επώνυμα δεν ξέρατε απ’ ότι βλέπω εδώ.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, απέφευγαν να λένε ονόματα. Εγώ μόνο τον Χριστόδουλο ήξερα και μάλιστα επειδή ακούστηκε εδώ τον ήξερα σαν Χρήστο τον Χριστόδουλο. Κι εγώ τον ήξερα σαν Χρήστο. Τον Χριστόδουλο Ξηρό τον ήξερα σαν Χρήστο.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Σήμερα όταν λέτε ήταν ο κ. Αλέξανδρος Γιωτόπουλος είναι .....
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι, βεβαίως.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Δεν είναι κάποιος άλλος. Με τον κ. Χριστόδουλο Ξηρό αφού λέτε ότι όταν αντιληφθήκατε ότι οι συζητήσεις περιστρέφονταν στον τρόπο δράσης της ομάδας αυτής και η ένοπλη πάλη, εσείς αποχωρήσατε λέτε.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αυτή ήταν η τελευταία συζήτηση που άκουσα κάτι σχετικό και αποχώρησα. Οι συζητήσεις όλες δεν στρεφόντουσαν σε αυτό το θέμα μόνο.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Σε αυτό συμφωνούσε και ο κ. κατηγορούμενος ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν ξέρω τί έκανε αυτός μετά.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Σε αυτές τις συγκεντρώσεις.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Σε αυτή ήταν και αυτός αν θυμάμαι καλά αλλά μετά αν πήγε και αυτός κι αν συνέχισε σε άλλες συζητήσεις δεν το ξέρω.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Αν συμφωνούσε με τον τρόπο δράσης.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, δεν μπήκε θέμα για τρόπο δράσης. Μιλούσαν γενικά. Να σας πω και συγκεκριμένα τί θέμα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Συνεχίσατε να έχετε επαφές με τον κ. Χριστόδουλο Ξηρό. Γιατί;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, 1-2 φορές. Μια φορά πέρασε και από το μαγαζί μου. Σε διαδήλωση τον ξαναείδα και μια φορά πέρασε από το μαγαζί μου.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Μόνο μια φορά;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Από το μαγαζί μου μια φορά πέρασε αν θυμάμαι. Μπορεί να πέρασε και δύο. Είναι πολλά χρόνια, δεν θυμάμαι. Μια φορά πέρασε σίγουρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε έναν τρίτο παρατηρητή φαίνεται παράδοξη μια τέτοια συνάντηση. Ο κ. Γιωτόπουλος με την κουλτούρα του την γνωστή γαλλικής προέλευσης και πάρα πολύ ευφυής άνθρωπος κλπ. Εσείς ένας βιοτέχνης που έχετε βέβαια και μία επαφή με το Πανεπιστήμιο, είχατε.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Μόνος σας είπατε ότι δεν ήμουν καλός μαθητής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ήσασταν καλός μαθητής. Και ο Χριστόδουλος Ξηρός. Υπάρχει ένα θέμα που να μπορούμε να συζητήσουμε εμείς κοινό οι τρεις; Να ήμουν εγώ και ο κ. Γιωτόπουλος με σας και με τον Χριστόδουλο. Να πούμε τί;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εκείνο τον καιρό όταν συγκεντρώνονταν Αριστεροί άνθρωποι θα μπορούσε να μιλήσει ατομικός επιστήμονας με έναν εργάτη. Αυτό μπορεί να σας το βεβαιώσει σίγουρα ο κ. Γιάννης Σερίφης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να βρεθούμε όμως σε μια τέτοια συζήτηση οι τρεις μας και να συζητάμε σε σχέση ισότητας είναι λιγάκι....
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αυτό είναι το θέμα ότι τότε είχε κανείς την εντύπωση ότι όλοι ήμασταν ίσοι αλλά τελικά δεν ήταν πραγματικότητα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το ανθρώπινο ον έχει μέσα του έμφυτο το ένστικτο επέκτασης της κυριαρχίας του διαρκώς και συνήθως επεκτείνονται ποιοι εις βάρος ποιών; Τα σκεφτήκατε αυτά;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Καταλαβαίνω τί λέτε αλλά εγώ γιατί να σκεφθώ κάτι τέτοιο τότε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δεν τα καταλαβαίνω.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εγώ δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι τέτοιο τότε. Είχα ξαναβρεθεί σε συζητήσεις όπου υπήρχαν άνθρωποι πολύ μορφωμένοι. Δεν ήταν κάτι περίεργο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κι εγώ πίνω ούζα με ανθρώπους που είναι χωρικοί αγράμματοι και πολλές φορές μου λένε πολύ καλύτερα από αυτά που διαβάζω σε βιβλία φιλοσοφίας. Αλλά για πολιτική ειδικά συζήτηση εσείς οι τρεις .....
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ειδικά οι πολιτικές υποθέσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με τρεις άλλους άγνωστους το βλέπω λιγάκι....
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ήταν ακόμη χρόνια περίεργα το ΄84 κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ψάχνω να βρω τί ήταν αυτό που συνέδεε αυτή την παρέα. Εδώ η κατηγορία λέει κάτι αλλά εγώ ακόμη την κατηγορία την ψάχνω και το τεκμήριο πραγματικά το έχω μέσα μου. Δεν υπάρχει θέμα, μην αμφιβάλετε κανένας σας.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Για να φτάσουμε στο κλίμα της εποχής των ημερών εκείνων. 27 Ιουλίου 2002 απολογείστε στην προανάκριση και στις 2,5 γραμμές που έχουν διατυπωθεί ως περιεχόμενο της απολογίας λέτε τα εξής «δεν αποδέχομαι τις κατηγορίες, ότι έχω να πω θα το πω στον κ. Εισαγγελέα όταν προσαχθώ και τίποτε άλλο δεν έχω να προσθέσω›. Για να ερευνήσουμε το κλίμα της εποχής αν σας ασκήθηκε οποιαδήποτε ψυχολογική πίεση για να καταθέσετε κάτι το οποίο δεν καταθέσατε.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Καμία.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Τώρα λέτε «ότι έχω να πω θα το πω στον κ. Εισαγγελέα όταν προσαχθώ›. Ήταν βεβαία η προσαγωγή σας;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εννοείτε μετά την προανακριτική. Βεβαίως ήταν βεβαία η προσαγωγή μου.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Θα λέγατε κάτι. Είπατε κάτι στον κ. Εισαγγελέα;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, πήρα αναβολή. Μετά από 3 μέρες απολογήθηκα, δεν απολογήθηκα αμέσως. Ζήτησα προθεσμία.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Στον κ. Ζερβομπεάκο απολογείσθε 31 Ιουλίου παρουσία του κ. Ρουμελιώτη που είναι και συνήγορός σας, καταθέτετε όσα περιέχονται στην έκθεση. Συμφωνείτε με όσα αναφέρονται στην απολογία σας κι αν τα καταθέσατε ελεύθερα ή όχι;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ελεύθερα, τα πάντα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Συμφωνείτε και με το περιεχόμενο όσων περιέχονται;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Βεβαίως συμφωνώ.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Πάμε στις συναντήσεις. Αυτές οι συναντήσεις που αναφερθήκατε, 6-7 ήταν ο αριθμός των συναντήσεων ή και ο αριθμός των ατόμων;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν μπορώ να θυμάμαι αν ήταν 7 ή 8 συναντήσεις ή 5. Πάνω από 5 ήταν, 5 με 8. Τα άτομα πάλι λίγα ήταν, 5-6-7 άνθρωποι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Σε ποια μέρη γίνονταν οι συναντήσεις αυτές;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Οι περισσότερες έγιναν σε ένα καφενείο που βάζει τραπεζάκια υπαίθρια. Είναι κάπου στο Γουδί κοντά στα Νοσοκομεία.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Στο Γουδί;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Στο Γουδί, ναι. Έχει έναν μεγάλο δρόμο. Δεν ξέρω αν έχει αλλάξει η περιοχή, δεν ξέρω πώς είναι. Έχει πάρκο στη μέση, έχει δέντρα και κάπου έχει ένα καφενείο το οποίο έχει πολλά τραπέζια έξω.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Οι συζητήσεις τί αφορούσαν;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Οι συζητήσεις αφορούσαν θέματα του καιρού, το ΠΑΣΟΚ που τότε ήταν φρέσκο στην Κυβέρνηση, αν το ΠΑΣΟΚ θα μπορέσει να αντέξει ακόμη και πραξικόπημα έλεγαν. Έτσι είχε μπει και το θέμα της ένοπλης πάλης συγκρίνοντας την εποχή που μπορεί να έρθει με αυτήν του ΄67.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είχε γίνει στις συζητήσεις αυτές οποιαδήποτε αναφορά και για ένοπλη πάλη;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Την τελευταία φορά, μετά έφυγα εγώ.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Πότε έγινε χρονικά αυτή η τελευταία συνάντηση;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όλα αυτά έγιναν το ΄84. Δεν μπορώ να θυμηθώ.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Στις συζητήσεις αυτές ήταν ελεύθερη η χρήση των κυρίων ονομάτων και των επωνύμων;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, έβλεπες ότι δεν θέλει κανείς να χρησιμοποιήσει τα ονόματά του. Το καταλαβαίνεις. ¶μα βρεθείς με 6-7 ανθρώπους το κλίμα το καταλαβαίνεις.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Χρησιμοποιούσατε ψευδώνυμα τότε;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, αυτή είναι η διαφορά της περίπτωσης....
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Πώς μιλούσατε; Θέλατε να πάρετε λόγο Γιώργο, Νίκο, Μιχάλη;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: ¶μα καθίσουν 6 γύρω-γύρω και μόνο που κοιτάζονται μιλάνε.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Δεν διερωτηθήκατε....;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Οι περισσότεροι πάντως ήξεραν το «Χρήστος›. Ο Χριστόδουλος ήταν γνωστός όλων.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Δεν διερωτηθήκατε αφού οι συζητήσεις ήταν απλές, δεν ήταν έκνομες, δεν απέβλεπαν σε έκνομες δραστηριότητες γιατί να κρυβόμαστε και να μην λέμε τα πραγματικά μας ονόματα;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Έχετε δίκιο σε αυτό αλλά εκείνο τον καιρό ήταν κάπως διαφορετικά τα πράγματα. Σας είπα ότι κανείς δεν πίστευε ότι το ΠΑΣΟΚ θα μπορέσει να καθίσει στην εξουσία 20 χρόνια, πόσα είναι τώρα. Πίστευαν όλοι με κάποιο τρόπο μπορεί να έχουμε μία εποχή όπως το ΄67.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε λάθος που κάνατε όμως;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Στις συζητήσεις αυτές κάποτε υποψιαστήκατε ότι συνέβαινε κάτι το οποίο δεν είναι νόμιμο;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι τίποτα και δεν θα έμπαινε θέμα για μένα νομιμότητας ή όχι αν δεν γινόταν αυτά που έγιναν εδώ.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Για να το προσδιορίσω. Στην απολογία σας στον κ. Ζερβομπεάκο στο 16ο φύλλο λέτε τα εξής «όταν υποψιάστηκα ότι κάτι συνέβαινε με τους παραπάνω -προφανώς με αυτούς που είχατε συγκεντρωθεί- Γιωτόπουλο και λοιπούς εγώ σταμάτησα να συμμετέχω σε συναντήσεις οι οποίες δεν ξέρω αν συνεχίστηκαν›. Τί ήταν αυτό που σας έκανε και σας έβαλε υποψίες;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Καλύτερα θα ήταν να πω στον κ. Ζερβομπεάκο ότι όταν ετέθη θέμα το οποίο το έβλεπα εγώ άσχετο έφυγα από εκεί. Υποψιάστηκα, έγινε στον Ανακριτή όταν πέρασα όσα πέρασα και βρέθηκα όπου βρέθηκα. Γι αυτό κατέληξε να υπάρχει το «υποψιάστηκα›.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Να το κάνω πιο συγκεκριμένο. Οι υποψίες μήπως αφορούσαν δυναμικές ενέργειες;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, δεν το σκέφτηκα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Μήπως κατάληψη ενός Υπουργείου;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι καθόλου γιατί η κουβέντα σας λέω περιστρέφονταν σε θέματα που είχαν σχέση πώς η Αριστερά άφησε να αφήσει την εξουσία η χούντα το ΄67 και πώς θα μπορούσε ίσως να ξαναγίνει.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Έρχομαι σε αυτό που είπατε στην απολογία σας «αποχώρησα γιατί υπήρχαν ακραίες απόψεις›. Ποιες ήταν αυτές οι ακραίες απόψεις;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Μου φάνηκε ακραίο. Κι εγώ δεν το σκεφτόμουν ότι μπορεί να γίνει έτσι. Εγώ αυτό θεώρησα ακραίο, μάλλον δεν ήμαστε στην κατάλληλη εποχή.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Τον κ. Γιωτόπουλο πότε τον γνωρίσατε για πρώτη φορά ως Γιωτόπουλο;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ως Γιωτόπουλο εδώ στον φυλακή.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Προηγουμένως τον είχατε συναντήσει;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ποτέ παρά μόνο αν ήταν αυτός ο άνθρωπος εκεί.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Αν θυμάστε τότε που εξεταζόντουσαν οι μάρτυρες υπεράσπισης σας είχα ρωτήσει και σας παρέπεμψα στην απολογία σας στον κ. Ζερβομπεάκο που λέτε ότι «τον έχω συναντήσει μία φορά›. Το επιβεβαιώνετε ή όχι;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Σας έβαλα το θέμα. Στην ανακριτική μου στον κ. Ζερβομπεάκο αναφέρομαι δυο φορές. Στην δεύτερη φορά που με ρωτάει θέτει σαν δεδομένο «τον κ. Γιωτόπουλο πότε τον γνωρίσατε›. Κι εγώ λέω «τον κ. Γιωτόπουλο τον γνώρισα τότε›. Αλλά πριν είχα πει, είχα βάλει την αμφιβολία στην απολογία μου. Μετά ετέθη η ερώτηση έτσι και είπα εγώ «τον γνώρισα›.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Δηλαδή δεν το είπατε εσείς ελεύθερα αλλά κατόπιν ερωτήσεως του κ. Ζερβομπεάκου αναφερθήκατε στο όνομα αυτό.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ήδη είχα πει ότι πιθανόν να ήταν αυτός ο άνθρωπος εκεί. Με ρωτάει μετά ο κ. Ζερβομπεάκος, δεν είπε «σου θέτω δεδομένο› αλλά λέει «τον κ. Γιωτόπουλο›, ήταν δεδομένη σαν ερώτηση και οπότε ήταν και η απάντησή μου....
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Στις συγκεντρώσεις αυτές που πηγαίνατε στο ανοιχτό καφενείο, πηγαίνατε μετά από προσυνεννόηση;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Με τον Χριστόδουλο πήγαινα. Μου έλεγε θα πηγαίνουμε.....
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Κατά κανόνα ποιες ώρες πηγαίνατε; Βραδινές, μεσημεριανές, πρωινές;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Συνήθως ήταν απογευματινές.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είχατε εμπιστοσύνη μεταξύ των προσώπων που συζητούσατε αφού γνωρίζατε μόνο τον κ. Χριστόδουλο Ξηρό ;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Να έχω εμπιστοσύνη για ποιο πράγμα; Δεν είχα κανένα πρόβλημα για να έχω σε κάποιον εμπιστοσύνη.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Επανέρχομαι στο ερώτημα, γιατί κρυβόσασταν πάλι με το κύριο όνομά σας; Γιατί δεν λέγατε τα ονόματά σας;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Μου είχε πει ο Χριστόδουλος καλά είναι να μην χρησιμοποιούμε τα ονόματά μας.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Μέχρι το ΄84 η Οργάνωση είχε μια δραστηριότητα 9 με 10 έτη περίπου. Είπατε λοιπόν ότι δεν χρησιμοποιούσατε τα πραγματικά σας στοιχεία. Αυτό μήπως σας έβαζε σε σκέψη ότι είναι ενδεχόμενο αυτές οι συζητήσεις με τη μη χρησιμοποίηση των ονομάτων, με τις ακραίες απόψεις για τις οποίες αποχωρήσατε αποτελούσε κατά κάποιο τρόπο τον προθάλαμο μιας Οργάνωσης; Να προβληματιστείτε.
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι και ποτέ δεν θα σκεφτόμουν ότι είναι κάτι τέτοιο αν δεν γινόταν αυτά που έγιναν εδώ. Τέτοιες συζητήσεις ήταν διαδεδομένες σε παρέες. Μπορούσαν να μιλάμε ότι μπορεί να γίνει πάλι πραξικόπημα και να καθόμαστε και να κοιτάμε.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Πάμε στον κ. Παύλο Σερίφη. Από πότε τον γνωρίζετε και ποιες είναι οι σχέσεις σας;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Τον Παύλο Σερίφη τον γνώρισα στην Γερμανία. Ήταν μαζί με τον Γιάννη σε μία μικρή ομάδα δραστήρια στις αντιδικτατορικές εκδηλώσεις. Είχαν βρεθεί με φοιτητές, είχαν βρεθεί στις συνελεύσεις των φοιτητών.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ανταλλάξατε επισκέψεις στα σπίτια σας;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Είχε έρθει στην Γερμανία κάποια φορά.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Εδώ στην Ελλάδα;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι ποτέ.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Έχετε κάποια εξήγηση γιατί ο κ. Παύλος Σερίφης σας αποδίδει συμμετοχή μέχρι 21 Φεβρουαρίου το 1985 και δεν επεκτείνετε σε μεταγενέστερο χρονικό διάστημα;
Ν. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Νομίζω με τον Παύλο Σερίφη ή πρέπει να δεχθούμε ότι έγινε αυτό που έγινε, δηλαδή του τα έβαλε η αστυνομία και τα είπε αυτά εδώ ή έκανε ένα σενάρια διαβάζοντας την απολογία του Χριστόδουλου Ξηρού στις εφημερίδες. Ήταν πολύ εύκολο ο Παύλος Σερίφης να με βάλει μέσα σε ενέργειες της 17Ν. Πάρα πολύ εύκολο γιατί καταρχήν κανείς δεν θα εξετάσει εδώ σε μία εγκληματική ενέργεια του Πέτρου και Σταμούλη αν εγώ ήμουν αυτός ή δεν ήμουν ή τίποτα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, έχω πάρα πολλές ερωτήσεις ακόμα. Θα πάρω το λόγο αμέσως μετά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μισή ώρα διάλειμμα.