Παράλληλα -και σύμφωνα πάντα με τον Τσελέντη- η Οργάνωση είχε ως αρχή ότι έπρεπε όλα τα μέλη να συμμετέχουν, εννοώντας να πυροβολούν αφού ισχυρίζεται ότι αρχικά αυτός έπρεπε να κρατάει την τσάντα με το όπλο δηλαδή να πυροβολήσει στην περίπτωση της δολοφονίας του Αγγελόπουλου κι αυτό άλλαξε για κάποιους λόγους. Πως λοιπόν αυτή η αρχή δεν εφαρμόστηκε για τον Γιωτόπουλο;
Μάρτυρες μας είπαν ότι οι ηγέτες θεσμοθετημένοι και αναγνωρισμένοι με μεγάλα ονόματα όπως ο Τσε Γκεβάρα και ο Μαρκέλα αμφισβητούνταν συχνά μέσα στις Οργανώσεις τους, παρ’ ότι βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή του πυρός και ήταν υποχρεωμένοι για να αποσοβήσουν την κρίση να αναζητούν συχνά τη νομιμοποίησή τους.
Πως γίνεται εδώ να υπάρχει η παγκόσμια πρωτοτυπία ενός άτυπου αρχηγού που αποφασίζει τα πάντα, χωρίς να συμμετέχει πουθενά ο ίδιος και χωρίς να αμφισβητείται γι’ αυτό από κανέναν για μακρύ χρονικό διάστημα. Οι ίδιες οι αρχές λειτουργίας της Οργάνωσης -κατά τον Τσελέντη- διαψεύδουν και καταρρίπτουν όσα λέει περί Γιωτόπουλου και αποδεικνύουν ότι ψεύδεται.
Μια σύντομη ματιά στις αντιφάσεις των καταθέσεων Τσελέντη το επιβεβαιώνει: Πρώτον, στην προανακριτική του κατάθεση στις 27/7/2002 στη σελ. 3 αναφέρει: «Εκείνη την εποχή ο Τύπος έγραφε ότι ο Μομφεράτος έγινε ιδιοκτήτης της εφημερίδας ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ χωρίς να αιτιολογείται η αγορά αυτής. Κάναμε κάποιες συζητήσεις με τον Λουκά για την αγορά αυτή και είπαμε ότι πρέπει να γίνει ένα χτύπημα σε κάποιο μεγάλο εκδότη. Μετά από κάποιες μέρες ο Λουκάς μου είπε ότι θα χτυπάγαμε τον εκδότη της εφημερίδας ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ τον Μομφεράτο. Εγώ συμφώνησα?›.
Και συνεχίζει πιο κάτω: «Λίγες μέρες πριν την εκτέλεση του Μομφεράτου συναντήθηκα με τον Λουκά και μου είπε το σχέδιο της ενέργειας. Στη συζήτηση αυτή μου είπε ότι είμαστε η 17Ν. Δεν εκπλάγηκα διότι το είχα καταλάβει›. Πουθενά δεν αναφέρεται κάποιος Γιωτόπουλος που να συζητά και να συναποφασίζει τη δολοφονία του Μομφεράτου, όπως και τις υπόλοιπες 9 ενέργειες που περιγράφει σε 9 σελίδες. Αντίθετα με όσα ισχυρίζεται σήμερα.
Τα ίδια έχουμε και στην κατάθεσή του στον ανακριτή την επομένη. Παρατηρούμε τις ίδιες αντιφάσεις και όσον αφορά το συντάκτη των προκηρύξεων. Στην προανακριτική δεν λέει τίποτα, ενώ είναι σημαντικό για κάποιον που επιζητεί την κάθαρση, ενώ στον ανακριτή την επομένη και παρ’ ότι είναι προφανές ότι τον ρωτάει «αν ο Γιωτόπουλος είναι ο συντάκτης› απαντά ότι δεν γνωρίζει.
Αντίθετα σήμερα λέει ότι ήταν ο Γιωτόπουλος. Έχουμε εντυπωσιακή επανάληψη του μοντέλου Μπακατσέλου! Η πρώτη κατάθεσή του μιλά για δυο δράστες και ένα τρίτο θεατή. Η δεύτερη, 17 χρόνια μετά, μιλά για τρεις δράστες συν τον Γιωτόπουλο που τους δίνει διαταγές. Παρόμοια ο Τσελέντης στην πρώτη του κατάθεση μιλά για δύο που συζητούν και αποφασίζουν, ενώ δεν γνωρίζει το συντάκτη. Ένα χρόνο μετά οι δυο γίνονται τρεις με προσθήκη του Γιωτόπουλου που γίνεται και συντάκτης.
Εντυπωσιακό είναι επίσης ότι η δικαιολογία τις αντιφάσεις είναι παρόμοια. Ο Μπακατσέλος απάντησε ότι αυτό που τον ενδιέφερε ήταν η περιγραφή των εκτελεστών και ο τρίτος δεν είχε σημασία. Ο Τσελέντης ότι δεν τον ρωτούσαν για άλλους και μιλούσε για τον εαυτό του. Και για τους άλλους όμως μίλησε και για τον Γιωτόπουλο ρωτήθηκε!
Το ψέμα αυτό όμως αποκαλύπτεται από τα λεγόμενά του στη σημερινή περιγραφή. Λέει ότι μετά τη ληστεία στα Πετράλωνα που έγινε στις 24/12/84 συναντούσε κατά αραιά διαστήματα τον Λουκά μέχρι που μετά από΄6 – 8 μήνες συνάντησε και τον Γιωτόπουλο. Σύμφωνα όμως με τα λεγόμενά του η προετοιμασία της δολοφονίας που έγινε στις 21/2/85 πήρε τουλάχιστον ένα με ενάμιση μήνα.
Πράγμα, που επιβεβαιώνεται από την έκθεση της Αστυνομίας που αναφέρει ότι η κλοπή της πινακίδας του αυτοκινήτου που χρησιμοποιήθηκε, έγινε στις 17 Ιανουαρίου και άρα η απόφαση θα είχε ληφθεί προγενέστερα. Συνεπώς με ενάμιση μήνα πριν φτάνουμε γύρω στις 5 Ιανουαρίου και αν λάβουμε υπόψη μας τις γιορτές, αυτό σημαίνει ότι αντίθετα από όσα λέει ο Τσελέντης δεν μεσολάβησε καθόλου χρόνος μετά τη ληστεία και μέχρι την απόφαση και κυρίως μέχρι την υποτιθέμενη εμφάνιση του Γιωτόπουλου. Η εμφάνιση αυτή που σύμφωνα με το σημερινό Τσελέντη σήμαινε την ένταξή του στη 17Ν, είναι συγκαιρινή με το επίσης σημαντικό γεγονός της ληστείας στα Πετράλωνα και αν ήταν αληθινή δεν θα μπορούσε να την ξεχάσει, αφού στο μυαλό του θα συνδεόταν χρονικά δύο σημαντικά γεγονότα.
¶ρα ο Γιωτόπουλος δεν πήρε μέρος στη συζήτηση και στην απόφαση για τη δολοφονία του Μομφεράτου σύμφωνα με τη λογική των πραγμάτων. Όπως η μαρτυρία Μπακατσέλου κατέρρευσε από τις ίδιες τις αντιφάσεις της, έτσι κι εδώ ο Τσελέντης στην προσπάθειά του να θεμελιώσει την ηθική αυτουργία του Γιωτόπουλου και να την προσθέσει πάση θυσία στις συζητήσεις, επινόησε στο πόδι ένα σενάριο, χωρίς να υπολογίσει τις χρονικές προϋποθέσεις που καταρρέει από μόνο του, λόγω των αντιφάσεών του.
Δεύτερον. Ισχυρίζεται ο Τσελέντης ότι ο Γιωτόπουλος διάβαζε τη χειρόγραφη προκήρυξη σε μια καφετέρια σε τρεις άλλους και μετά γινόταν συζήτηση, διορθώσεις και αλλαγές. Χωρίς να χρειάζεται να είναι κανείς ντετέκτιβ αντιλαμβάνεται ότι αυτό είναι εξόφθαλμο ψέμα. Σε καμιά καφετέρια δεν θα μπορούσε ποτέ κανείς να διαβάζει χειρόγραφα 10 σελίδων που αναφέρονται σε δολοφονίες και μάλιστα στην περίπτωση του Αγγελόπουλου που ξεπερνούν τις 30 σελίδες σε άλλους τρεις να κάνουν συζητήσεις και διορθώσεις χωρίς να προσελκύουν την προσοχή των θαμώνων και του ιδιοκτήτη. Δεδομένου ότι υπήρχαν κι άλλοι πυρήνες αυτό θα έπρεπε να γίνεται και με τους άλλους για κάθε ενέργεια. Είναι πολύ περίεργο πως δεν βρέθηκε κάποιος μυστικός να κρυφακούσει όλα αυτά τα χρόνια!
Επίσης δεν μπορούσαν προφανώς να γίνονται συζητήσεις σε καφενεία για το σχεδιασμό και για τις λεπτομέρειες των ενεργειών. Από όσο γνωρίζω από τη δικτατορία τα κρησφύγετα αν χρησίμευαν για κάτι, ήταν γι’ αυτές ακριβώς τις συζητήσεις ανάμεσα στα μέλη, οι οποίες δεν μπορούσαν να γίνονται αλλού. Δευτερευόντως χρησίμευαν και για αποθήκες υλικών.
Ο Τσελέντης ψεύδεται για τρεις λόγους. Πρώτον, για να υποβαθμίσει τη συμμετοχή του, να παρουσιάζεται σαν δήθεν απλό εκτελεστικό όργανο, που βρίσκεται απ’ έξω, που δεν περιμένει στους αποφάσεις και στους σχεδιασμούς των λεπτομερειών, στην κανονική ζωή της Οργάνωσης που προφανώς βιώνεται στα κρησφύγετα.
Δεύτερον, προσθέτει μια υπηρεσία στις Αρχές οι οποίες δεν βρήκαν στοιχεία μέσα στα κρησφύγετα για ορισμένους κατηγορούμενους, δίνοντας έτσι τη δικαιολογία: Δεν βρέθηκαν, γιατί δεν πήγαιναν εκεί και όχι γιατί είναι αθώοι.
Τρίτον, παρόμοιες αντιφάσεις έχουμε και με την κωμική προσθήκη του Γιωτόπουλου στη ληστεία του Ταμιευτηρίου της Πατησίων το ’88. Και εδώ ο Τσελέντης τόσο στην προανακριτική όσο και στον ανακριτή δεν ανέφερε τίποτε γι’ αυτή τη ληστεία. Τρεις μήνες μετά, τον Οκτώβριο, στη συμπληρωματική του κατάθεση τη θυμάται. Αναφέρεται σε ορισμένους όχι όμως στο Γιωτόπουλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Γιωτόπουλε, συγγνώμη πρέπει να γίνει μια μικρή διακοπή.
ΔΙΑΚΟΠΗ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Ελάτε κ. Γιωτόπουλε εάν έχετε την ευγενή καλοσύνη να συνεχίσετε την απολογία σας και εμείς σας ακούμε. Μιλάμε πάνω στην κατάθεση του κ. Τσελέντη.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τις αντιφάσεις. Τρίτον, παρόμοιες αντιφάσεις έχουμε και με την κωμική προσθήκη του Γιωτόπουλου στη ληστεία του Ταμιευτηρίου της Πατησίων το ΄88. Εδώ ο Τσελέντης τόσο στην προανακριτική όσο και στον Ανακριτή δεν ανέφερε τίποτα γι αυτήν. Τρεις μήνες μετά, τον Οκτώβρη στην συμπληρωματική του κατάθεση τη θυμάται. Αναφέρεται σε ορισμένους όχι όμως στον Γιωτόπουλο.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι προσθέτει το επεισόδιο με την έγκυο λέγοντας ότι το διάβασε στις εφημερίδες πράγμα που είναι ψευδές αφού εδώ δεν υπάρχει τέτοιο γεγονός. Προφανώς δεν έχει ακόμη αντιληφθεί ποιον κυνηγάνε οι Αρχές και προσφέρει στοιχεία νομίζοντας ότι θέλουν τον Ψαραδέλλη.
Ένα χρόνο μετά κι όταν βλέπει ποιο είναι το θήραμα τον αφαιρεί και προσθέτει φυσιολογικά τον Γιωτόπουλο. Έχει αντιληφθεί ότι για να μπορέσει να στηρίξει τις κατηγορίες του πρέπει να αναφέρει έστω μια συμμετοχή του σε κάποια ενέργεια. Το μοντέλο υπάρχει ήδη σε ορισμένες απολογίες, κάλυψη δήθεν σε φορτηγό με αυτόματο. Τον προσθέτει εδώ όρθιο με αυτόματο μέσα σε τσάντα δίπλα στον Σάββα που είναι ήδη κάλυψη έξω από το Ταμιευτήριο.
Το παραπάνω τεστ παρουσίας Γιωτόπουλου λειτουργεί κι εδώ στην εντέλεια. Αν τον αφαιρέσετε όλοι είναι στις θέσεις τους για την ενέργεια και δεν λείπει κανείς. Ο Γιωτόπουλος δεν χρειάζεται αφού την δουλειά του την κάνει ο Σάββας που είναι εκεί. Η μη παρουσία Γιωτόπουλου βεβαιώθηκε και από τους μάρτυρες που κατέθεσαν ότι υπήρχε μόνο ένας στην έξοδο της Τράπεζας. Η απόφαση του Δικαστηρίου να μην κληθούν αυτοί σημαίνει είτε προσπάθεια διάβρωσης του Τσελέντη, είτε συμφωνία ότι δεν ήμουν εκεί.
Τέταρτον. Αναφερόμενος στα ηλεκτρονικά ο Τσελέντης είπε «δεν χρειάζονταν ειδικές γνώσεις, λίγο μυαλό και ορισμένα πειράματα›. Ανέφερε ότι ο Σάββας Ξηρός εφεύρισκε διάφορες πατέντες και ότι ήταν πολύ καλός σε αυτά ακριβώς όπως μου έλεγαν στην Αντιτρομοκρατική. Συζητώντας όμως μέσα στη φυλακή με τον Χριστόδουλο Ξηρό έμαθα το εξής καταπληκτικό, ότι ο Χριστόδουλος έχει φοιτήσει σε 3ετή Ανώτερη Σχολή Ηλεκτρονικών και ότι εργαζόταν σαν ηλεκτρονικός. Ένας άνθρωπος σαν τον Τσελέντη που ισχυρίστηκε ότι έκλεβε την τέχνη απ’ όσους την γνώριζαν δεν το πήρε χαμπάρι. Αυτό σημαίνει ότι δεν τον γνώριζε και ότι όσα είπα γι αυτόν αλλά και τα ηλεκτρονικά είναι ψευδή. Φαίνεται επίσης η προχειρότητα του κατηγορητηρίου και πώς κατασκευάστηκαν όλα «στο πόδι›.
Πέμπτον. Όσα ανέφερε για μένα αποδεικνύει ότι δεν με ξέρει. Από τη μια αυτά που λέει είναι κοινοτοπίες γνωστές σε όσους παρακολούθησαν τον Τύπο, την ακροαματική διαδικασία και κυρίως τους μάρτυρες υπεράσπισης, όπως τα γαλλικά, ο Μπαλζάκ ότι δεν είμαι αυταρχικός κλπ. Από την άλλη στη μόνη κρίσιμη ερώτηση που ξέφευγε από αυτά τα πλαίσια έδωσε λάθος απάντηση.
Ρωτήθηκε τί κάπνιζα και απάντησε GAULOISES. Προφανώς τα επινόησε λόγω Γαλλίας. Εγώ όμως δεν κάπνιζα και πολύ σπάνια κάπνιζα ένα ή δύο τσιγάρα ΚΑΡΕΛΙΑ. Όλοι οι γνωστοί μου ξέρουν ότι δεν κάπνιζα. Δεν μπορεί συνεπώς κάποιος που λέει ότι με συνάντησε τουλάχιστον 40 φορές να το αγνοεί και να λέει ότι κάπνιζα GAULOISES.
Τέλος αυτοί που κατασκεύασαν αυτό το σενάριο δεν σκέφτηκαν κάτι πολύ απλό που τους ανατρέπει. Βασική αρχή στα ψευδώνυμα είναι ότι δεν επιλέγεις και δεν χρησιμοποιείς ένα ψευδώνυμο που είναι το όνομα κάποιου μέλους. Επιλέγεται ένα άλλο. Συνεπώς δεν θα μπορούσα ποτέ εγώ που ονομάζομαι Αλέκος και υποτίθεται ότι ήμουν άτυπος αρχηγός να συνωμοτώ και να συναντώ κάποιον για πάνω από 40 φορές που έχει σαν ψευδώνυμο το όνομά μου «Αλέκος›. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για το ψευδώνυμο του Σάββα «Μιχάλης›.
Ορισμένοι ισχυρίστηκαν θεωρώντας μας προφανώς αφελείς ότι ο Τσελέντης βοήθησε τον Γιωτόπουλο με όσα είπε για τον Μπακατσέλο και ότι δεν επεζητεί τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου αφού όταν συνελήφθη η Οργάνωση είχε ήδη εξαρθρωθεί. Όσον αφορά το δεύτερο, η σύλληψη χωρίς τη καταδίκη δεν σημαίνει εξάρθρωση αφού ισοδυναμεί με απελευθέρωση. Αν για κάποιον που θεωρείται από τις Αρχές αρχηγός δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για να καταδικαστεί και τα προσφέρει έστω και κατασκευασμένα κάποιος συγκατηγορούμενός του ώστε να καταδικαστεί, τότε ασφαλώς συμβάλλει στην εξάρθρωση της Οργάνωσης.
Όσον αφορά τον Μπακατσέλο, ο Τσελέντης δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά από την στιγμή που είχε περιγράψει στον Ανακριτή τη δολοφονία του Μομφεράτου χωρίς να αναφέρει τα ψέματά του. Αν τα υποστήριζε σήμερα δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι τα είχε ξεχάσει στον Ανακριτή και αυτό θα σήμαινε ομολογία ότι είπε ψέμα με δόλο στην περιγραφή της δολοφονίας, πράγμα που θα την έθετε σε αμφισβήτηση όπως και την υπόλοιπη κατάθεση.
Το μόνο που του απέμενε ήταν να πει την αλήθεια όσον αφορά τα σχετικά με Μπακατσέλο και να προσθέσει όσα ψέματα χρειάζονταν στην υπόλοιπη κατάθεση για να την ενοχοποίηση του Γιωτόπουλου. Μετά λοιπόν τον τυπικό αρχηγό, τη δεσπόζουσα προσωπικότητα που αποφασίζει μέσω της υποβολής προτάσεων, η τελευταία εκδοχή της ηθικής αυτουργίας, αυτή του άτυπου αρχηγού έχει την ίδια τύχη με τις προηγούμενες. Δεν στέκει λογικά, βρίθει αντιφάσεων και βασίζεται σε εξόφθαλμα ψέματα. Ψέματα που ποτέ κανείς δεν θα τολμούσε να προβάλει αν δεν ήταν σίγουρος ότι θα είχε την αμέριστη και ενεργητική υποστήριξη των Αρχών, της Έδρας, των Εισαγγελέων, ολόκληρης της Πολιτικής Αγωγής που θα τον έσωναν στην κυριολεξία από την πλήρη γελοιοποίηση όπως είχαν σώσει τον Μπακατσέλο, την Ευγενούλα και άλλους παρόμοιους ψευδομάρτυρες.
Ψέματα που παρουσιάζονται σαν αλήθειες από τους ίδιους ακριβώς εντιμότατους δημοσιογράφους και τις εφημερίδες τους που μέχρι χθες ορκίζονταν στο όνομα του Μπακατσέλου. Όλοι αυτή η κάλυψη από την πλευρά της εξουσίας του δημιούργησαν μια υπερβολική σιγουριά που τον οδήγησε σε επιπολαιότητες, τραγικά λάθη και την ξεγύμνωση της χαλκευμένης απολογίας.
Του ξέφυγε το βασικό. Θέλοντας να στοιχειοθετήσει την ηθική αυτουργία του άτυπου αρχηγού ξέχασε να αποδείξει ότι αυτός είναι απλό μέλος, ότι έριξε μια πιστολιά, έβαλε μια βόμβα, έκανε έστω μια ένοπλη πράξη χωρίς την οποία σε μια Οργάνωση με τέτοιες αρχές δεν θα μπορούσε ποτέ να φιλοδοξεί να είναι αρχηγός, να αποφασίζει για τους άλλους.
Η φαιδρότητα του άτυπου αρχηγού που δεν δρα ένοπλα είναι μια αντίφαση εν τοις όροις σε μια τέτοια ένοπλη Οργάνωση που καταρρέει από μόνη της. Επιβεβαιώνεται η παραπάνω ρήση του Negri «τα λέει όλα για την απολογία Τσελέντη›. Πολλοί είπαν ότι τους κατέβαινε προκειμένου να μπορέσουν να βγουν.
Θέλω επίσης να διαψεύσω κατηγορηματικά όσα ισχυρίστηκε ο Κονδύλης, ότι δηλαδή με συνάντησε μερικές φορές σε ένα ρεμπετάδικο με μέλη της 17Ν. Δεν καταλαβαίνω γιατί να συναναστρέφομαι με μέλη της 17Ν σε ένα δημόσιο χώρο όπου θα έβλεπαν μαζί τους δεκάδες θαμώνες και μάλιστα περισσότερες φορές για να συζητάμε περί ανέμων και υδάτων, την στιγμή μάλιστα που εγώ πήγαινα σε αυτά τα ρεμπετάδικα με την σύντροφό μου και φίλους μου.
Είναι λογικό μια παράνομη Οργάνωση να κάνει συνεστιάσεις για γνωριμία των μελών όταν θα έπρεπε να μην γνωρίζονται; Φτάνοντας στο τέλος, αυτό που προκύπτει ολοκάθαρα απ’ όσα ανάφερα είναι ότι είμαι αθώος. Το γνωρίζει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, το γνωρίζετε κι εσείς.
Σύμφωνα με δύο σφυγμομετρήσεις που έγιναν τους τελευταίους μήνες του περασμένου χρόνου όταν η Γκεμπελίστικη εκστρατεία των ΜΜΕ εναντίον βρίσκονταν στο φόρτε της, μόνο το 20% των ερωτηθέντων με θεωρούσε αρχηγό, ποσοστό ασήμαντο αν λάβουμε υπόψη μας την έκταση της πλύσης εγκεφάλου. Ποσοστό που πιθανώς σήμερα μετά από 6 μήνες δίκης να είναι μικρότερο. Το γνωρίζει το Δικαστήριό σας αφού σε όλη την ακροαματική διαδικασία 6 μηνών δεν προσκομίστηκε ούτε ένα σοβαρό στοιχείο ανάλογο της βαρύτητας του κατηγορητηρίου.
Αντίθετα υπήρξαν αποδείξεις για το αντίθετο, ότι δεν υπήρχε αρχηγός, ότι δεν υπήρχε συλλογική ηγεσία, ότι δεν υπήρχε άτυπος αρχηγός, ότι ο κατασκευασμένος μύθος της δήθεν δεσπόζουσας προσωπικότητας είναι γελοιότητα αφού είμαι ανώτερος πνευματικά των άλλων κατηγορούμενων και αυτό ανεξάρτητα από το αν ήταν μέλη της 17Ν ή όχι. Ούτε αυτοί είναι αγράμματοι αλλά αντίθετα διαθέτουν συγκροτημένες προσωπικότητες του ίδιου επιπέδου και δεν μπορεί να είναι πιόνια όπως αποδείχθηκε από τις απολογίες τους.
Παρόλα αυτά το δικαστήριό σας δεν έχει περιθώρια ανεξάρτητης κρίσης, δεν έχει άλλη δυνατότητα παρά να με καταδικάσει. Καταρχήν γιατί η ίδια η δικαιοσύνη σαν θεσμός είναι τμήμα της πολιτικής εξουσίας και δεν είναι ανεξάρτητη και ουδέτερη. Ο ρόλος που παίζει καθορίζεται από την θέση της και τη λειτουργία της ως δομή μέσα στο σύστημα και όχι από τα πρόσωπα που την απαρτίζουν.
Δεύτερον, το Δικαστήριό σας είναι προβληματικό. Καθορίστηκε με μια διαδικασία εκτάκτων μέτρων με αποκλεισμό του 85% των Δικαστών. Δικάζει κατά παράβαση της βασικής αρχής της μη αναδρομικότητας του Νόμου εγκλήματα που όταν διαπράχθηκαν ανήκαν σε άλλη δικαιοδοσία, αυτή του Μικτού Ορκωτού. Αποφάσισε ότι τα εγκλήματα δεν είναι πολιτικά με μία επιχειρηματολογία που θα έκρινε ακόμη και την απόπειρα του Παναγούλη αν είχε πετύχει «μη πολιτικό έγκλημα› αφού δεν μεταβάλλονταν το καθεστώς.
Παρουσιάστηκε πλήρης ταύτισης της Πολιτικής Αγωγής και της Έδρας κατά την διάρκεια της δίκης αίροντας έτσι την αμεροληψία της. Παρουσιάζει ομοιότητες με τα Στρατοδικεία και τις δίκες της Μόσχας στα τρία χαρακτηριστικά του σημεία. Πρώτον, το κατηγορητήριο βασίζεται σε ομολογίες κατηγορουμένων που αποσπάστηκαν με βασανιστήρια και όπως εκείνα έτσι κι εδώ το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι δεν υπήρξαν βασανιστήρια.
Δεύτερον, δέχθηκε επαγγελματίες ψευδομάρτυρες αναγνωριστές που αναγνωρίζουν με σιγουριά 100% κάποιον άγνωστο που είδαν για ένα δευτερόλεπτο πριν από 18 χρόνια και χαλκευμένα στοιχεία που έφερε η αστυνομία 8 μήνες μετά την κατάσχεσή του.
Τρίτον, κατάργησε την αρχή ένοχος ένοχο ου ποιεί επιτρέποντας σε κατηγορούμενους να ενοχοποιούν με την ψευδομαρτυρία τους όποιον συγκατηγορούμενο χρειάζονται οι Αρχές με αντίτιμο την ευνοϊκή μεταχείριση από το Δικαστήριο νομιμοποιώντας την κατάδοση.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μπερδεύεστε κ. Γιωτόπουλε από το κείμενο.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ακούσαμε κατ’ επανάληψη λογύδρια από την Έδρα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: ¶λλος τα έγραψε.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι, άλλος τα έγραψε, ο αρχηγός.
Ακούσαμε κατ’ επανάληψη λογύδρια από την Έδρα για την ανωτερότητα του ελληνικού πολιτισμού και την βαρβαρότητα των άλλων, για την πατρίδα, την θρησκεία, την οικογένεια που θα ταίριαζαν περισσότερο σε δικαστήρια της Χούντας παρά στη Δημοκρατία για την οποία επαίρονται. Δηλώσεις ότι οι ηλεκτρολόγοι δεν μπορεί να ξέρουν ιστορία που δεν κρύβουν τις δημοκρατικές πεποιθήσεις ότι κακώς ψηφίζουν.
Ακούσαμε με έκπληξη Δικαστή να επικαλείται κάτι που δεν αναφέρθηκε στη δίκη παρά στα ανεκδιήγητα σενάρια των ΜΜΕ. Είπε σε κατηγορούμενο ότι άνθρωποι που πέρασαν από το Δικαστήριο θα αναπαύονται στις βίλες τους την ώρα που αυτός θα βρίσκεται στην φυλακή υπονοώντας ότι αυτοί οι μάρτυρες υπεράσπισης είναι οι αρχηγοί της 17Ν δείχνοντας ότι η πραγματική δίκη έγινε αλλού και όχι μέσα στο Δικαστήριο. Αυτή η δίκη είναι αυτή που έγινε επί μήνες στα ΜΜΕ και στα διάφορα βιβλία λίβελους που εκδόθηκαν κατ’ εντολή των αμερικάνικων και αγγλικών Μυστικών Υπηρεσιών, που έβγαλαν την καταδικαστική τους απόφαση για τον Γιωτόπουλο με βάση τους φακέλους τους.
Το σημερινό Δικαστήριο είναι περισσότερο μια Επιτροπή για την δημόσια τάξη που έρχεται να επικυρώσει αυτή την απόφαση που έχει ληφθεί προ πολλού από τους επικυρίαρχους. Μια τέτοια δίκη, ένα τέτοιο Δικαστήριο, ένα τέτοιο πολίτευμα που καταδικάζει με τέτοιες μεθόδους χωρίς πραγματικά τεκμήρια έναν αθώο στην βαρύτερη των ποινών δεν μπορούν να έχουν καμία σχέση ούτε με την ανεξαρτησία, ούτε με την Δημοκρατία.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, μία δήλωση θέλω να κάνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν θα τελειώσει η απολογία ό,τι δήλωση θέλετε. Εγώ αντιπαρέρχομαι αυτές τις ύβρεις κατά του Δικαστηρίου, της Δικαιοσύνης. Δεν περίμενα άλλωστε και καλύτερα πράγματα. Εκείνο το οποίο όμως θέλω να μου πείτε, να μιλήσουμε λίγο για τον Μαρξ. Είπατε ότι είσαστε Μαρξιστή και το άκουσα. Έκανε λάθος;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, δεν κάνατε λάθος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα κάνω και τέτοιο λάθος τότε τί απόφαση θα βγάλουμε. Αλίμονο! Κάπου μας λέει ο Μαρξ ότι οι φιλόσοφοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν τον κόσμο, εμείς όμως είμαστε εδώ για να τον αλλάξουμε. Από το 1975 μέχρι την ώρα που σας συνέλαβαν τί κάνατε εσείς προσωπικά για να αλλάξετε τον κόσμο;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν εννοούμε να αλλάξουμε το χρώμα των σπιτιών, να πείσουμε τους χωρικούς από άσπρα να τα βάφουν κόκκινα. Τί κάνατε για αλλάξετε τον κόσμο;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τίποτα απολύτως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει. Τίποτα απολύτως;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Να διορθώσω εδώ ότι αυτό το πράγμα για το βάψιμο των σπιτιών δεν είναι έτσι όπως το λέτε. Το βάψιμο των σπιτιών δεν είναι καμιά πράξη πολιτική.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το κόκκινο μας αρέσει το χρώμα άμα είμαστε σοσιαλιστές.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν είναι αυτό. Ήταν νόμιμο απλώς και έτσι αποφασίστηκε. Δεν έγινε καμία πάλη ιδεολογική.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχει σχέση με ιδεολογική πάλη;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Καμία. Εγώ ήμουν αντίθετος στην αρχή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν πήγαμε δηλαδή να πείσουμε τους χωρικούς από άσπρα να τα βάφουν κόκκινα τους νησιώτες γιατί έχουν μια παράδοση.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αν κι εκεί πέρα ήταν κόκκινα τα σπίτια αν ξέρετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλώς, πάντως δεν κάναμε τίποτα για να αλλάξουμε τον κόσμο. Το αφήσαμε έτσι. Αφήσαμε τις ανησυχίες μας, αφήσαμε το Πανεπιστήμιο, αφήσαμε τα πάντα όχι όμως για να αλλάξουμε τον κόσμο.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σας λέω, δεν έκανε τίποτα. Από το ΄75 και μετά μέχρι σήμερα ιδιώτευα όπως πάρα πολλοί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί έγιναν αυτές οι τρομερές ανησυχίες να καταλύσουμε τη δικτατορία, αφήσαμε και το Πανεπιστήμιο, δεν το συνεχίσαμε. Είδατε οι άλλοι οι παλιοί σας φίλοι; Να μην του πω κι εγώ «συντρόφους› γιατί εδώ μέσα «σύντροφοι› θα πω και τους Δικαστές. «Τί λες σύντροφε›; Καλό θα είναι αυτό λέει ο κ. Παπαδάκης. Δεν θέλω εγώ να το πω. Αυτοί λοιπόν απ’ ότι τους είδατε συνέχισαν τις σπουδές, έγιναν καθηγητές.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ποιοι;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο Βένιος Αγγελόπουλος....
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τις είχαν τελειώσει αυτοί, δεν τις εγκατέλειψαν κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν τις εγκατέλειψαν αλλά συνέχισαν μεταπτυχιακά, διδακτορικά, το ένα, το άλλο.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Να μην γίνεται παρανόηση. Εγώ εγκατέλειψα το ΄67 όταν έγινε η δικτατορία. Αυτοί δεν τις εγκατέλειψαν ποτέ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η δικτατορία έγινε και έληξε. Εσείς τί κάνατε μετά;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έπρεπε να γυρίσω στην Γαλλία να τις συνεχίσω. Δεν το έκανα αυτό το πράγμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί; Αυτό ρωτάω.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Διότι άρχισα κι έκανε μεταφράσεις και έκανα αυτό το πράγμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό ήταν που σας γεμίζει, οι μεταφράσεις; Έναν άνθρωπο που θέλει να αλλάξει τον κόσμο διότι είναι Μαρξιστής; Είναι υποχρέωση του Μαρξιστή να τον αλλάξει τον κόσμο.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι, είχα πάντα ορισμένες ελπίδες ότι κάτι μπορεί να γίνει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η μεταβολή θεωρείται να αλλάζουμε από τη μια γλώσσα στην άλλη και να κάνουμε μεταφράσεις; Ούτε και αυτό είναι. Ούτε και το κόκκινο σπίτι, ούτε και αυτό.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εάν ήσασταν πράγματι -υποθετικά-, υπόθεση εργασίας που θα έλεγαν εδώ οι καθηγητάδες, εάν ήσασταν πράγματι μέλος ή και αρχηγός, είτε μεταφορές εντολών από κάποιο άλλο αόρατο αρχηγείο ας πούμε της 17Ν....
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αν ήμουν αρχηγός ή αν ήμουν μεταφορέας;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν ήσασταν ή αρχηγός ή μεταφορέας ή μέλος θα είχατε το θάρρος εδώ να έρθετε και να πείτε όπως έκανε ο κ. Κουφοντίνας και γι αυτό τον ξεχώρισα από πάρα πολλούς άλλους...
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μα αυτό θα έκανα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Παιδιά, εγώ είμαι, εδώ είμαι. Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη. Δεν θα σας πω τώρα τί κάναμε και πού ήμασταν την κάθε φορά. Ψάξτε τα και βρέστε τα μόνοι σας. Καταλαβαίνετε και εντιμότητα έχετε και ευφυΐα έχετε να τα βρείτε›.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μα αυτό θα έκανα. ¶λλωστε δεν κερδίζω τίποτα. Ισόβια θα φάω, ισόβια θα έτρωγα. Δηλαδή τί κερδίζω; Τί κερδίζω από πλευράς ποινής;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βάζουμε κάτω το κέρδος;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, μου λέτε τί κερδίζω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ξέρω εγώ τί κερδίζετε.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τί κερδίζω; Με λένε και δειλό κιόλας επειδή λέει δεν ανέλαβα τις ευθύνες μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Γιωτόπουλε, μεταξύ 17Ν – δεν λέω για πρόσωπα τώρα, δεν αναφέρομαι στα πρόσωπα – και κοινωνίας έχει ανοίξει κάποιο χάσμα και το χάσμα άνοιξε λόγω των ανθρωποκτονιών, των βομβών, των ρουκετών κλπ. Αυτό το χάσμα πρέπει να κλείσει διότι ας πούμε τελείωσε η 17Ν, συνεχίζεται με άλλα μέσα, είναι έξω; Εάν τελείωσε αυτό το χάσμα πρέπει να λήξει οριστικά. Ιστορικά προηγούμενα έχουμε, το βίαιο κλείσιμο των ΡΑΦ στην Γερμανία και το κλείσιμο το συναινετικό εν μέρει των Ερυθρών Ταξιαρχιών που ήταν και ολόκληρο λαϊκό Κίνημα, 10.000 άντρες και γυναίκες. Κυρία Κούρτοβικ, λέω και «γυναίκες›. Μην με βγάζετε αντιφεμινιστή. Εδώ αυτό το χάσμα δεν πρέπει να κλείσει; Τί νομίζετε; Πες μου μια γνώμη θεωρητική.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ποια είναι η ερώτησή σας; Δεν κατάλαβα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα δεν την καταλάβατε μην μου απαντάτε.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μα να σας απαντήσω εγώ για την 17Ν; Αυτό μου λέτε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό λέω. Να μου απαντήσετε.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν μπορώ εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πρέπει να κλείσει αυτό το χάσμα;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν μπορώ εγώ να απαντήσω για την 17Ν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν θέλετε. Δικαίωμά σας να μην μου απαντήσετε.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ρωτήστε τον Κουφοντίνα, τί να σας πω;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να μην μου απαντήσετε. Εδώ έχουμε ορισμένα επιφαινόμενα τα οποία λέτε ότι είναι απατηλά φαινόμενα. Έχουμε έναν άνθρωπο ο οποίος γυρίζει εδώ, κάνει αντιστασιακή δράση. Δεχόμαστε αυτά που λέτε και μάλιστα αυτή η προσφορά σας είναι πραγματικά σημαντική. Όταν μου λέτε ότι είχατε το θάρρος και μπήκατε μέχρι την Πρεσβεία, παλικαράς. Εγώ δεν θα έμπαινα. Θα φοβόμουν. Μπήκατε λοιπόν εκεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Έτσι λέει κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχω λόγο τον άνθρωπο να τον αμφισβητώ. Γιατί να τον αμφισβητήσω σε όλα; Μπήκατε στην Πρεσβεία, κάνατε ότι κάνατε. Εκείνη την εποχή ήταν διαδεδομένο ότι οι Αμερικάνοι μας τα έφεραν γιατί εδώ εμείς οι Έλληνες έχουμε και αυτό το κόμπλεξ, δεν φταίμε ποτέ εμείς για τίποτα. Πότε μας φταίνε οι Κομμουνιστές, πότε οι Αμερικάνοι, πότε οι Εβραίοι, πάντως εμείς ποτέ δεν θα φταίμε για τα δικά μας. Είναι σίγουρο αυτό και καλλιεργείται διαρκώς γύρω μας αυτό το κλίμα. Εμείς οι Έλληνες δεν φταίμε.
Πήγατε εκεί πέρα. Έχουμε λοιπόν ένα πρόσωπο που κάποια στιγμή ξαναγυρίζει η Δημοκρατία στην Ελλάδα. Εγώ μάλιστα ήμουν και σε «στολή› όταν το υποδέχθηκα αυτό το πράγμα. Με είχαν επιστρατεύσει για την πατρίδα μου και είδαμε ότι οι Έλληνες πανηγύριζαν ότι γύρισε η Δημοκρατία. Εσείς παρά ταύτα όταν τελείωσε όλη αυτή η ιστορία είστε ένα πρόσωπο που κυκλοφορείτε με πλαστό όνομα, πλαστή ταυτότητα, με άλλο όνομα πλαστή άδεια οδήγησης, διαφορετικό. Είπατε ότι μας φταίει η στράτευση κλπ και δεν μπορέσαμε να το υπερβούμε. Ένα αυτό το κρατούμενο.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σας εξήγησα στην απολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα άκουσα.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είχα την δυνατότητα... Πέρασε μάρτυρας από δω και σας είπε ότι οπλοφορούσε ο οποίος ήταν Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τους είδα, τους άκουσα.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θέλω να πω ότι ήταν το κλίμα της εποχής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέω τα επιφαινόμενα τώρα, αυτά τα οποία παρουσιάζονται προς τα έξω. Είναι ένα πλαστό όνομα και ταυτότητες.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ένα όνομα είχα, το «Μιχάλης Οικονόμου›. Το άλλο το είχα μετά επειδή δεν είχα δίπλωμα για να μπορώ να οδηγώ κανένα αυτοκίνητο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πήραμε ένα γυναικείο όνομα κλπ. Μετά έχουμε ένα σωρό αποτυπώματα και κάποια ιδιόχειρη γραφή η οποία λέτε ότι τα έφτιαξε η Αστυνομία.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι η Αστυνομία. Οι ξένες Μυστικές Υπηρεσίες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και η Αστυνομία τα πέρασε.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτοί έκαναν την σκευωρία. Μπορεί να έχουν στρατολογήσει 3-4 μέσα στην Αστυνομία αλλά αυτοί έχουν. Η Αστυνομία δεν μπορεί τέτοιες σκευωρίες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπορεί να τα κάνει η Αστυνομία;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όπου έβαλε το χεράκι της τα έκανε μαντάρα. Φαίνεται αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶ρα λοιπόν οι ξένες Μυστικές Υπηρεσίες.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Οι ξένες Μυστικές Υπηρεσίες σε συνεργασία με ορισμένους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού ξέρετε ότι είναι ξένες Μυστικές Υπηρεσίες;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αφού το λένε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι «το λένε›. Να πείτε εμένα ότι είναι ο Mr Johnson, o Mr Margaritis. Πέστε μου ποιοι είναι;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αποδείξεις δεν έχω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αποδείξεις δεν έχουμε.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι αλλά υπάρχουν τα γεγονότα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι λοιπόν υποθετικό.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, υπάρχουν τα γεγονότα. Ότι έχουν δηλώσει οι ίδιοι και πριν κιόλας με συλλάβουν ότι αυτός είναι ο αρχηγός. Εγώ λέω ότι έχουν δηλώσει και οι δημοσιογράφοι ότι με παρακολουθούσαν επί δυο χρόνια, ο Τάκης Μίχας και τελευταία φορά στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ›. Όταν άκουσαν ότι τηλεφωνούσα στον δικηγόρο μου από εδώ μέσα, του είπα να κρατήσει την εφημερίδα, από τότε δεν ξαναγράφτηκε τίποτα γι αυτό το πράγμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό είναι λοιπόν. Έχουμε τα αποτυπώματα τα οποία μου είπατε ότι κατά ευχερή τρόπο μεταφέρονται και μάλιστα σε χαρτιά. Ερωτώ τώρα εγώ ο αφελής χωρικός πλέον, αφού η Αστυνομία είχε τον τρόπο να τα κάνει αυτά γιατί να μην τα βάλει επάνω σε καμία ρουκετούλα, σε κανέναν τοίχο, σε καμιά πόρτα, στα τραπέζια που υπήρχαν εκεί, στα καθίσματα όπως τα πιάνω. Δεν θα μπορούσε να πει κανένας τίποτα.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Νομίζω είναι θέμα τεχνικό, δεν μπορώ να ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Γιατί πρέπει να πας εκεί να το κάνεις, ενώ τα χαρτιά τα κάνεις όπου θες και τα πας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτοί δεν μπήκαν;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτός που μπήκε μπορεί να μπήκε μια στιγμούλα και να άφησε την τσάντα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ωραία.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Λέτε να κάθεται εκεί πέρα και να φτιάχνει; Είναι θέμα τεχνικό. Να σας πω και το άλλο εγώ. Θα μπορούσαν να κάνουν και δείγμα DNA δικό μου. Γιατί δεν το έκαναν;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ακριβώς αυτό ήθελα να σας πω. Είναι δύσκολο εκεί που κοιμάστε στην φυλακή να πάρουν δυο τρίχες; Ψιλομαδάμε εμείς όλοι. Έτσι δεν είναι;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι. Προφανώς υπάρχει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μια τριχούλα να τη πάρουμε και να την ρίξουμε εκεί μέσα και να πούμε «πειστήριο υπ’ αριθμό 2.856 ταυτίζεται με DNA›.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι, αυτό λέω ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα τεχνικό το οποίο δεν γνωρίζω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί τεχνικό δηλαδή; Υποθετικά.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι πιο δύσκολο να το κάνεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί είναι πιο δύσκολο;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Γιατί μπορεί η τρίχα -ας πούμε- να υπάρχει ένας ορισμένος χρόνος που να αλλοιώνεται. Απ’ ότι έχω διαβάσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η τρίχα;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι, η τρίχα, το DNA της. Δεν μπορείς να πάρεις μία τρίχα σήμερα και να την φέρεις μετά από 3 μήνες. Υπάρχουν τεχνικά προβλήματα γι αυτό δεν το κάνουν. Εγώ έχω διαβάσει ότι υπάρχουν προβλήματα τεχνικά. Αλλοιώνεται, υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα. Ενώ η μεταφορά σε χαρτί είναι το πιο απλό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα είναι φρέσκια γιατί να αλλοιωθεί η τρίχα;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αλλοιώνεται και από το κλίμα απ’ ότι έχω διαβάσει. Από πολλά πράγματα μπορεί να αλλοιωθεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά, εντάξει. Έχουμε τα αποτυπώματα αλλά έχουμε κάτι ιδιόχειρες γραφές επάνω σε κάτι προκηρύξεις διορθωμένες. Αυτά που είπατε τα άκουσα. Εδώ δεν τα είδε ένας γραφολόγος, δεν τα είδαν δυο, δεν τα είδαν τρείς, τα είδαν επτά και απ’ ότι είδα γνωστά ονόματα, τα διάβασαν εδώ πέρα, παλιά μερικούς τους είχα χρησιμοποιήσει όταν ήμουν ανακριτής, το ’79-’81, τους είχα μια εμπιστοσύνη.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι, έχετε εμπιστοσύνη όταν πρόκειται για ένα συμβόλαιο που το έχει γράψει π.χ. ένας φουκαράς και έχει κάνει μια πλαστογραφία, αλλά όταν την έχουν κάνει αυτή την ιστορία η Scotland Yard και η CIA και το FBI;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τους είδατε να την έχουν κάνει αυτοί;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ποιος την έχει κάνει;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτοί την έχουν κάνει, σίγουρα, είμαστε σίγουροι. Μπορώ λοιπόν εγώ να πω αύριο σε μια απόφαση «απεδείχθη›. Τί τρελό μπορεί να εμφανιστεί: Να γράψω μια απόφαση και να πω: «τα δε αποτυπώματα μεταφέρθηκαν και προκύπτει εκ του γεγονός ότι παρακολουθούσαν τον κ. Γιωτόπουλο›. Ωραία ορθολογική κρίση να βασίζει απόφαση.
Δεύτερο σκέλος της απόφασης: «Οι δε γραφολογικές εκθέσεις είναι ανασφαλείς τελείως›. Δηλαδή καταλαβαίνετε; Ολόκληρο το σύστημα τεκμηρίωσης για όλες τις υποθέσεις πλαστογραφίας, πάει κατά διόλου.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι, αλλά εδώ δεν έχουμε ένα συμβόλαιο ή μία διαθήκη που έχει κάνει κάποιος και φαίνεται, εδώ έχουμε φτιαγμένα από επαγγελματίες που κάνουν αυτή τη δουλειά. Υπάρχουν πράκτορες από το ’50 που κάνουν αυτή τη δουλειά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ξέρω τότε κατά πόσον η γραφολογία ήταν σε θέση να τα εντοπίσει.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ξέρετε, η τεχνολογία χρησιμοποιείται και από τους δύο, και από τους παραχαράκτες και από τους άλλους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ θέλω να μου λύσετε λίγες απορίες εφόσον παίρνετε μια τέτοια αρνητική στάση έναντι του Δικαστηρίου. Είπατε και στην αρχή κάπου «είναι πολύ καλός για να είναι αληθινός›, δεν πιστεύετε ότι υπάρχει αληθινός άνθρωπος εδώ μέσα, τελείωσε. Να πείσω και τον εαυτό μου ότι μετά από 34 χρόνια δικαστικής έδρας και βάλε και πόσα άλλα χρόνια ζωής, ότι δεν είμαι πια αληθινός. Να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαι ψεύτικος, ότι εγώ είμαι μέλος μιας συνωμοσίας, μια πολιτική επιτροπή, που θα βγάλω απόφαση σώνει και καλά εναντίον σας.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έχετε περιορισμένα όρια, αυτό είπα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχουμε κανένα περιορισμένο όριο.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έχετε διαβάσει το βιβλίο «περί ελεύθερης βούλησης› του Καντ; Υπάρχει μια δεύτερη παραλλαγή που λέει «ναι μεν έχεις ελεύθερη βούληση, αλλά οι επιλογές είναι τόσο λίγες και πηγαίνουν σε μια κατεύθυνση ούτως ώστε αυτή η ελεύθερη βούληση.....›
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ σας λέω εδώ ποιες είναι οι επιλογές της ελεύθερης βούλησης.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι ότι δεν έχετε ελεύθερη βούληση, έχετε, αλλά οι επιλογές είναι αυτό που λέει ο Καντ, είναι πολύ λίγες και πάνε προς μία κατεύθυνση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή δεν είναι το «ένοχος ή αθώος› οι επιλογές μου;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: ¶μα το δούμε συγκεκριμένα, δεν είναι πολλές, είναι δύο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επειδή ο Καντ είναι ένας συμβιβασμός μεταξύ Χιουμ και Πλάτωνα, θεωρία ιδεών και εμπειρίας και βάζουμε και κατηγορίες νου, βάζουμε ορισμένα πράγματα, ας μην επεκταθούμε σ’ αυτό. Πάντως θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι εγώ πάρα πολύ θα χαρώ να πω «αθώος›. Μέχρι τώρα έχετε βέβαια το τεκμήριο και είδατε, η συμπεριφορά μου είναι προς αθώους, δεν είναι προς ενόχους. Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, δε θέλετε να το καταλάβετε ενδεχομένως. Ας πάμε λοιπόν στον αρχαιομαρξισμό, ξέρετε τί είναι αυτός.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ελάχιστα ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί δηλαδή;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ήταν μια οργάνωση Κομμουνιστών στον μεσοπόλεμο νομίζω, ήταν στο μαζικό Κίνημα περισσότερο...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μαζικό ήταν, μόνο;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μαζικό, βεβαίως. Είχαν μία άποψη ότι πρέπει να μορφωθούν πρώτα οι εργάτες και μετά να γίνει η δράση, αλλά ήταν περισσότερο στα συνδικάτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν την ήθελαν και την ατομική τρομοκρατία;
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, καθόλου. Είδατε όμως τώρα, ξαναγυρίζουμε στην υπόθεση της περιορισμένης επιλογής. Το λέτε τώρα αυτό γιατί διαβάσατε ορισμένα πράγματα και είναι καταφανώς αντίθετα με την ιστορία.