ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να μου θυμίσετε πώς οι ανακρίνοντες έφτασαν στο δικό σας πρόσωπο, στο δικό σας όνομα; Βρήκαν κάπου στο σωρό μεταξύ άλλων και αυτό το σχεδιάγραμμα, την μετάφραση κλπ. Πώς έφτασαν στο δικό σας όνομα;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Απ’ όσο μου είπαν οι συνήγοροί μου, όταν έγινε η έρευνα στο σπίτι του Νίκου κάποιος από τους ερευνώντες εκεί πρόσεξε την μετάφραση και ο γραφικός χαρακτήρας του θύμισε....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχε και το όνομα επάνω.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Βέβαια, είχε η μετάφραση και το όνομά μου επάνω και ο γραφικός χαρακτήρας του θύμισε τον γραφικό χαρακτήρα στο σκαρίφημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτή η μετάφραση πότε είχε γίνει;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Το 1986 απ’ όσο ξέρω. Γράφει «Χουμνικό 1986›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Ζαϊρης έχει τον λόγο.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Κύριε κατηγορούμενε αυτό το οποίο είπατε τελειώνοντας την απολογία σας, είναι κατά λέξη το εξής: «το μόνο που μένει που πάει στο μυαλό μου πάει στον ξάδελφό μου το Νίκο›. Αυτό που είπατε σήμερα αυτή τη στιγμή το είπατε στον ξάδελφό σας μέσα στη φυλακή «ξέρεις ξάδελφε Νίκο, η μόνη λογική εξήγηση και το συμπέρασμα που καταλήγω είναι ότι είσαι εσύ›; Το συζητήσατε αυτό;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν θυμάμαι αν έκανα τη συζήτηση με τη διατύπωση που λέτε εσείς, αλλά το είπα ότι τι άλλο μπορεί να είναι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ευθέως δηλαδή του είπατε ότι είναι ένα ενδεχόμενο να είστε εσείς αυτός που πήρε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν θυμάμαι αν έγινε ακριβώς.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Γιατί θα ήθελα τον τρόπο της αντίδρασής του να μου πείτε.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Νομίζω ότι επανειλημμένα εκείνη τη μιάμιση μέρα που προαυληθήκαμε μαζί και με δεδομένο ότι δεν ήξεραν κανέναν άλλο, σχεδόν αποκλειστικά αυτό το πράγμα προσπαθούσα να κουβεντιάσω μαζί του για να δω τι εξηγήσεις θα μου δώσει. Δεν μου έδωσε άλλη εξήγηση. Εγώ του είπα ότι αφού δεν ξέρω κανέναν και κανένας δεν με ξέρει, ποιος άλλος το πήρε.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Πως αντέδρασε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Μου είπε ότι «δεν το πήρα εγώ› κατηγορηματικά. Μου είπε αυτά τα πράγματα που σας είπε κι εσάς, ότι μπορεί να το πήρε κάποιος άλλος από το σπίτι μου, ή από κάποιο από τα σπίτια που κατά καιρούς είχα με τον αδελφό μου στη Θεσσαλονίκη.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Όταν μετατεθήκατε από το 566 στη Φλώρινα είχατε πάρει όλο το νοικοκυριό του σπιτιού ή είχατε αφήσει ορισμένα πράγματα ενδεχομένως, γιατί είχατε πει και την άλλη φορά ότι συγκατοικούσατε με δυο άλλους έφεδρους εκ των οποίων τον ένα Πνευματικό και από τη Χαλκίδα δάσκαλο.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι πνευματικός από τη Χαλκιδική. Με τον Πνευματικό όμως μετατεθήκαμε ακριβώς την ίδια μέρα. Ο τρίτος συγκάτοικός μας είχε φύγει μερικούς μήνες νωρίτερα σε άλλο σπίτι με δεδομένο το ότι εμείς πρόκειτο να μετατεθούμε, ξέραμε ότι θα μείνουμε εκεί μόνο 6 μήνες, αυτός βρήκε κάποιον άλλον συγκάτοικο για πιο μόνιμη εγκατάσταση. Εγώ φεύγοντας από το σπίτι πήρα μαζί μου μόνο μια βαλίτσα με ρούχα και κάποια πράγματα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Είναι ενδεχόμενο να έμειναν αυτά εκεί ή τα πήρατε στη Φλώρινα;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν το θυμάμαι. Δεν θυμάμαι να το είδα στη Φλώρινα, δεν μπορώ να το θυμηθώ. Φαντάζομαι όμως ότι αν κάποια στιγμή έπεφτε τυχαία στα χέρια μου στη Φλώρινα που δεν το χρειαζόμουν, θα το πετούσα, θα το κατέστρεφα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ έχω κάτι κ. Παπαναστασίου συμπληρωματικά. Το Δικαστήριο θα βγάλει μια απόφαση και για σας. Συνεκδικάστηκε μαζί με εσάς η υπόθεση και θα βγάλει μια απόφαση και θα πρέπει να πει ότι τα ενοχοποιητικά στοιχεία είναι αυτό κι αυτό κι αυτό. Σχεδιάγραμμα το οποίο είναι φτιαγμένο από εσάς όταν υπηρετούσατε ως έφεδρος με τη στολή υπηρετούσατε σε κάποια μονάδα, σε άλλη μονάδα που είχατε τη φύλαξη.
Βρέθηκε αυτό το σχεδιάγραμμα. Πρέπει να πούμε πως αυτό το σχεδιάγραμμα από τα χέρια σας κατά τρόπο που να μην σας επιβαρύνει εσάς έφυγε και πήγε και βρέθηκε μέσα στην Οργάνωση. Πρέπει να πούμε ή ότι κάποιος ο οποίος ήταν μέλος της Οργάνωσης σας το έκλεψε, ή ότι εσείς το παραδώσατε σε κάποιον που ήταν μέλος της Οργάνωσης, ή ήσασταν κι εσείς μέλος της Οργάνωσης και το πήγατε μόνος σας.
Ποια λύση νομίζετε ότι είναι η καλύτερη ή μια τέταρτη λύση που μπορεί εσείς να μας δώσετε. Τι μπορεί να πει κάποιος;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αυτό που μπορώ εγώ να πω είναι ότι δεν το έδωσα σε κανένα μέλος της Οργάνωσης, ούτε και υπήρξα ποτέ μέλος της Οργάνωσης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως έγινε κάποια προσπάθεια μύησής σας και σας πήραν και το σχεδιάγραμμα και μετά είπατε εσείς «Α, παιδιά εγώ όχι με τέτοια, δεν έχω καμιά δουλειά› και δεν γίνατε μέλος αλλά το σχεδιάγραμμα σας το πήραν. Μήπως έγινε κάτι τέτοιο;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Με το Νίκο κάναμε κατά καιρούς κάποιες πολιτικές συζητήσεις, αλλά ποτέ δεν ήταν σε επίπεδο της σημερινής πολιτικής. Μάλλον πιο πολύ αναφέρονταν στην περίοδο του πολέμου, του εμφυλίου πιο πολύ στην ιστορία παρά σε οτιδήποτε άλλο γιατί είμαστε και από ένα χωριό, που δεν θα μπορούσα ποτέ να συμμετέχω σε μια τέτοια ιστορία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τις προκηρύξεις της 17Ν τις διαβάζατε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Κάποιες τις διάβαζα. Από ένα σημείο και μετά ήταν τόσο?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φαινόταν εκεί μέσα κάποιο πολιτικό σκεπτικό;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Φαινόταν κάποια αδιόρατη, μια γενική διατύπωση ότι θέλουν αυτοδιαχειριζόμενο σοσιαλισμό με στοιχεία λαϊκής συμμετοχής. Αλλά αν διαβάσει κανείς την ιστορία και η αρχαία Αθήνα που θεωρείται ότι είναι το υπόδειγμα της άμεσης δημοκρατίας από 60.000 Αθηναίους πολίτες στις πιο σοβαρές αποφάσεις 6.000 άτομα συμμετείχαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι μόνο αυτό, αλλά ούτε οι γυναίκες, ούτε οι δούλοι κλπ. Η Κομμούνα των Παρισίων αλλά δεν κράτησε κι αυτή πολύ και νομίζω και μια δυο άλλες περιπτώσεις αν δεν με απατά η μνήμη μου από την ιστορία.
Εδώ όμως πρέπει να πούμε πως έφυγε. Καταλαβαίνετε; Πρέπει να βγάλουμε απόφαση κάποτε. ¶λλο τι θα πούμε αν εσείς μετέχετε, αν εξακολουθούσατε να μένετε κλπ. Πως ένα χαρτί το οποίο το έφτιαξα εγώ βρέθηκε μέσα σε μια Οργάνωση χωρίς εγώ να έχω καμία σχέση ούτε κάποιος δικός μου να του το έδωσα ή να μου το πήρε.
Είχατε δώσει κάποιες εξηγήσεις που είχατε πει ότι σας το έκλεψαν και είχατε αναφερθεί σε μια επίσκεψη του ξαδέλφου σας Νίκου, επίσης στη Φλώρινα είχατε πιθανολογήσει ότι τα υπόλοιπα έγγραφα τα έπιασε στο σπίτι ή στο εργαστήριο του Νίκου και τα είχατε πει και στην προανακριτική.
Οι μάρτυρες Υπεράσπισης, η γυναίκα σας θυμάμαι ότι είχε αναφερθεί με ιδιαίτερο τρόπο στην πιθανότητα αφαίρεσης του σχεδιαγράμματος από το Νίκο. Τώρα τι προκύπτει από εσάς που ακούσατε και τη διαδικασία, είδατε τι έκανε ο καθένας ή τι δεν έκανε. Βγάλατε ένα συμπέρασμα πως δηλαδή ένας άνθρωπος που πρέπει να διατυπώσει μια ορθολογική απόφαση όχι μια απόφαση ξεκρέμαστη να πει γι’ αυτόν «Αμφιβάλλει το Δικαστήριο και κηρύσσει αθώο› αυτό μπορώ να το πω εδώ. Όταν όμως θα πάω στο σπίτι και θα πρέπει να το αιτιολογήσω κάτι πρέπει να γράψω. Τι θα μπορούσε να γράψει κάποιος ότι το σχεδιάγραμμα βρέθηκε στην Οργάνωση χωρίς εσείς να έχετε κάποια ευθύνη.
Σκεφτείτε το καλά, είστε μορφωμένος άνθρωπος και έχω εμπιστοσύνη στην κρίση σας.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εγώ το μόνο που μπορώ να σκεφτώ από τη στιγμή που ξέρω ότι δεν τους το έδωσα, είναι αυτά που γενικά ακούστηκαν στη διαδικασία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι εσείς, ένας τρίτος τι μπορεί να σκεφτεί ο οποίος δεν ξέρει τι κάνατε εσείς.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Από εκεί και πέρα να καταφύγω στη λογική των πραγμάτων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποια είναι η λογική των πραγμάτων;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Από τη στιγμή που δεν ξέρω κανέναν άλλον?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶ρα;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Μένει μόνο ο Νίκος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκεί το συνδέετε δηλαδή ακόμη με το Νίκο.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Μακάρι να μπορούσα να σκεφτώ κάτι άλλο που να είναι και λογικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί κανέναν άλλον δεν γνωρίζατε μου λέτε. Τον Τσελέντη πότε τον γνωρίσατε; Εδώ μέσα.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εδώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτός σας έδωσε καμιά εξήγηση;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ο Τσελέντης μου είπε ότι αν εγώ το είχα δει αυτό το χαρτί θα το είχα πετάξει γιατί θα καταλάβαινα ότι είναι άχρηστο. Μου είπε ότι δεν το είχε δει ποτέ.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Στον προαυλισμό σας αυτό της μιάμισης μέρας που συζητούσατε για την κατηγορία αυτή, του κάνατε ευθέως την ερώτηση στον ξάδελφό σας ότι ξέρεις αυτές είναι οι επιλογές μου: ή να δεχτώ –όπως σας είπε ο κ. Πρόεδρος- ή να το πήρες εσύ.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι το είπα.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Εάν το Δικαστήριο δεν δεχτεί την τελευταία, δηλαδή δεχτεί ότι δεν το πήρατε εσείς εν αγνοία μου, εγώ είμαι μέλος της 17Ν και θα έχω όλες τις συνέπειες. Τι σας απάντησε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Μου είπε ότι είναι σίγουρο ότι είσαι αθώος.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Αθώος, έτσι έβγαλε την απόφαση;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Μου είπε ότι από τη στιγμή που δεν ήξερες κανέναν, που δεν σε ήξερε κανένας.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: «Αφού ξέρω εσένα, αφού κατηγορείσαι εσύ και ως ιδρυτικό μέλος›.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αυτό του είπα κι εγώ.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Αυτό: «Σαν ξάδελφό μου σε αγαπάω αλλά εγώ είμαι κατηγορούμενος ως μέλος της 17Ν και αν εσύ δεν πεις που ήσουν ο μόνος που με επισκεπτόσουν στο σπίτι μου ότι το πήρες και βρέθηκε στη γιάφκα, εγώ δεν μπορώ να βγάλω την κατηγορία από πάνω μου›.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Το καταλαβαίνω και του το είπα. Του λέω «Εσύ μου το πήρες; Αν το πήρες εσύ πέστο το›. Εξαντλητικά τον ρώτησα και μου είπε «Δεν το πήρα εγώ›.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Δηλαδή με άλλα λόγια «Βγάλτε τα κάστανα από τη φωτιά›.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν ξέρω.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Αφού ούτως ή άλλως ο ίδιος βέβαια αρνείται ότι είναι μέλος, έχει και κάποια στοιχεία που προέκυψαν εδώ εις βάρος του, αυτό τι θα τον επιβάρυνε αν έλεγε «Να απαλλάξω εσένα ξάδελφε και να μην βρίσκεσαι σε αυτή τη δύσκολη θέση θα πω εγώ το είδα σε κάποια χαρτιά και το πήρα›.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν ξέρω. Αυτή την ερώτηση δεν την έκανα. Εγώ δεν μπορούσα να του πω να πει ψέματα ότι το πήρε ενώ δεν το είχε πάρει, απλώς και μόνο για να με αθωώσετε.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Από την άλλη πλευρά λέει ότι είσαι αθώος. Πως είσαι αθώος;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Επειδή δεν ξέρω κανέναν και δεν με ξέρει κανένας, άρα πως θα μπορούσα να έχω σχέση.
Β. ΚΟΥΡΚΑΚΗΣ: Δεν μιλάμε αν ξέρετε, εδώ λέμε πως βρέθηκε αυτό το συγκεκριμένο έγγραφο εκεί πέρα.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Το καταλαβαίνω, αλλά αυτή ήταν η απάντησή του.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Ανέστη, είναι αποδεδειγμένο ότι εκείνη την εποχή η Οργάνωση 17Ν έψαχνε για όπλα, ρουκέτες, σφαίρες, πιστόλια, μπαζούκας.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εκεί δεν είχαμε τέτοια σε αυτό το στρατόπεδο πάντως.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τότε έψαχνε, ερευνούσε εκείνη την εποχή. Αυτό σημαίνει ότι έψαχνε να βρει και τον άνθρωπο ο οποίος θα διευκολύνει την πρόσβαση σε αποθήκες πυρομαχικών. Εσείς είστε ένας από αυτούς και βρέθηκε αυτό το σκαρίφημα στη γιάφκα και άλλα όπως ξέρετε. Αυτό έγινε το ’84.
Συμβαίνει δε και ο Νίκος Παπαναστασίου να κατηγορείται και αυτός σαν μέλος της 17Ν. Λέει αυτό που λέτε.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Λέω την αλήθεια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ποια είναι η αλήθεια;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Λέω αυτό που έζησα ως γεγονότα. Δεν λέω αυτά που λέω, λέω αυτά που έζησα ως γεγονότα και αυτά που είναι η αλήθεια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ποια είναι η αλήθεια; Ότι το αφαίρεσε παρά τη θέλησή σας;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Είναι δεδομένο ότι δεν ήμουν παρόν στη σκηνή της κλοπής γιατί αν έβλεπα κάτι τέτοιο θα την απέτρεπα, δεν θα επέτρεπα να πάει εκεί.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το καταγγείλατε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Τι να καταγγείλω;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτό που σας έκλεψαν.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Πώς να το καταγγείλω κ. Εισαγγελέα;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να βγείτε και να πείτε με το δικηγόρο σας και να πείτε «Τι μου έκανες ξάδελφε;›.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Τον ρώτησα. Δηλαδή τι να έκανα; Όταν τον ρωτάς τον άλλο και σου λέει ότι «Δεν το έκανα εγώ› δεν μπορείς να μαλώσεις. Αν τον ρωτούσα και μου έλεγε «ναι εγώ το έκανα› ήξερα κι εγώ τι να κάνω. Αλλά όταν μιλάς με κάποιον, τον ρωτάς και σου λέει δεν το έκανα εγώ, τι άλλο να κάνεις.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τη γυναίκα σας τη συμβουλευτήκατε, ή άλλους συμβουλευτήκατε σχετικά με το θέμα αυτό;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Τι εννοείτε να τη συμβουλευτώ;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για το τι θα πει στο Δικαστήριο ενόψει της κατηγορίας σας.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Τι να πω κ. Εισαγγελέα; Την αλήθεια θα πω. Θα συμβουλευτώ τη γυναίκα μου; Από πού να ξέρει η γυναίκα μου τα πραγματικά περιστατικά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είναι η γυναίκα σας, είναι ο άνθρωπός σας.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Στη γυναίκα μου όταν με ρώτησε, της είπα τις εξηγήσεις όλες αυτές από εκεί και πέρα δεν θα συμβουλευτώ τη γυναίκα μου, θα πω την αλήθεια στο Δικαστήριο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο Νίκος λέει ότι δεν ήταν μέλος της 17Ν. Το αρνείται.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εγώ δεν μπορώ να το ξέρω αν ήταν ή αν δεν ήταν. Σας λέω μόνο ορισμένα συμπεράσματα στα οποία καταλήγω με βάση τη λογική των πραγμάτων και με βάση αυτά που άκουσα εδώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα παρακαλούσα ας ερχόταν και ο Νίκος εδώ παραπλεύρως με τον κ. Ανέστη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν τελειώσει κ. Εισαγγελεύς βεβαίως.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εντάξει. Εγώ τότε σταματάω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μετά αμέσως θα δούμε τι θα κάνουμε.
???.: Σκόπευα να ρωτήσω επειδή πρώτα κάνει απολογία και στη συνέχεια να γίνει αυτό, εμείς δεν έχουμε αντίρρηση για την κατ’ αντιπαράσταση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν τελειώσουν οι ερωτήσεις τότε.
???.: Δικονομικά έτσι πρέπει να γίνει. Εμείς δεν έχουμε αντίρρηση για την κατ’ αντιπαράσταση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι σαφής η θέση σας.
Ο κ. Γεωργαντόπουλος έχει τον λόγο.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε κατηγορούμενε είπατε σήμερα εδώ ότι είστε σχολιαστικός και επιμελής. Όταν φύγατε από το Σιδηρόκαστρο και ξεκαθαρίσατε τα πράγματά σας και να πείτε αυτό χρήσιμο, αυτό άχρηστο.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Έχετε δίκιο. Αλλά έφυγα από το Σιδηρόκαστρο με πάρα πολύ περίεργες συνθήκες.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Είχε γίνει μια μεγάλη άσκηση επιπέδου Σώματος Στρατού με επιστράτους κι με όλα αυτά πράγματα που κράτησε 10 μέρες και γυρίσαμε ένα βράδυ τελείως πτώματα και την άλλη μέρα έπρεπε να φύγω.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι αλλά εδώ πριν είπατε ότι από πολύ καιρό ξέρατε ότι είχατε πάρει μετάθεση και ο τρίτος συγκάτοικος φρόντισε να βρει άλλον συγκάτοικο.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν ήξερα τη μετάθεση. Ξέραμε ότι στη μονάδα αυτή του Σιδηροκάστρου θα μείνουμε 6 μήνες. Δεν ξέραμε ότι έχει έρθει η μετάθεση, δηλαδή τη μετάθεση μας την ανακοίνωσαν όταν ήμασταν στην άδεια.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είπατε προηγούμενα αν κατάλαβα καλά ότι εκείνη η μετάφραση που είχατε κάνει του Ολλανδού Καθηγητή την είχατε δώσει στο Νίκο;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αισθάνθηκα έκπληξη όταν άκουσα ότι βρέθηκε στο σπίτι του γιατί δεν θυμόμουν να του την έχω δώσει.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μήπως λοιπόν το έχετε δώσει και δεν το θυμάστε αυτό που σας ήταν και άχρηστο;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι το αποκλείω. Εκείνο ήταν ένα γενικό ενδιαφέροντος έγγραφο.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό λέω: μη τυχόν δεν θυμάστε ότι το είχατε δώσει ή στον ξάδελφό σας ή σε κάποιον άλλον και δεν είναι απαραίτητο να το έχετε δώσει σε κάποιον από τους 18, γιατί πολλά λέγονται.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι βέβαια. Έχω κάνει σαφές ότι αυτό το χαρτί δεν το έδωσα εγώ ούτε με το ζήτησαν.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Στο Σιδηρόκαστρο είχατε επισκέψεις συγγενών;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν θυμάμαι στο Σιδηρόκαστρο.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σας διαβάζω περικοπή της απολογίας σας. «Στο σπίτι μου αυτό δεν έγινε ποτέ διάρρηξη. Εκτός από τους συγκατοίκους μου εφέδρους στο σπίτι μου έμπαιναν και φιλοξενήθηκαν συγγενικά μου πρόσωπα. Εγώ δεν θυμάμαι ποτέ μου αφαιρέθηκε το έγγραφο ούτε και ποιοι συγγενείς μου με επισκέφθηκαν και φιλοξενήθηκαν στο σπίτι μου στο Σιδηρόκαστρο, όμως μεταξύ των συγγενών μου που με επισκέφθηκαν όταν υπηρετούσα τη θητεία μου ήταν και ο ξάδελφός μου Νίκος Παπαναστασίου›. Τώρα το θυμάστε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Το θυμάμαι. Απλώς λέω ότι δεν είμαι σίγουρος ακόμη αν τον είδα στο Σιδηρόκαστρο.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Η ερώτηση ήταν αν σας είχαν επισκεφθεί στο σπίτι σας στο Σιδηρόκαστρο άλλα συγγενικά σας πρόσωπα και ιδιαίτερα ο Νίκος και μου είπατε δεν θυμάστε.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν το θυμάμαι.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τώρα που σας το διάβασα το θυμηθήκατε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Την περικοπή τη θυμάμαι, αυτό που είπα το θυμάμαι δεν θυμάμαι αν ήρθε ο Νίκος στο Σιδηρόκαστρο.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τότε το θυμόσατε. Γιατί εδώ λέτε: «?όμως μεταξύ των συγγενών μου που με επισκέφθηκαν όταν υπηρετούσα τη θητεία μου ήταν και ο ξάδελφός μου Νίκος Παπαναστασίου ο οποίος είχε έρθει σπίτι μου στη Φλώρινα και τον φιλοξένησα›. Για τη Φλώρινα μιλάτε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Για τη Φλώρινα μιλάω. Γιατί στη Φλώρινα είχα κάποιο περιστατικό που είχε συμβεί μαζί και γι’ αυτό μπορούσα να θυμηθώ και το Νίκο.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Φεύγετε από το Σιδηρόκαστρο. Κάποια πράγματα τα παίρνετε μαζί σας στην άλλη μονάδα; Ποια είναι η άλλη μονάδα;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Το Τάγμα Εθνοφυλακής Φλώρινας.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Και κάποια άλλα τα στέλνετε κάπου αλλού;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Στο χωριό.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Στο χωριό εκείνο πηγαίνατε εσείς; Πως το λέμε το χωριό;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Χουμνικό.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εκεί έχετε σπίτι δικό σας;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εκεί είναι το σπίτι του πατέρα μου και της μητέρας μου, το πατρικό μου.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εκεί γίνονταν επισκέψεις του Νίκου;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Βέβαια. Όταν ερχόταν στο χωριό περνούσε από το σπίτι.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είχατε κάνει κάποια μεταφορά -γιατί κάτι έχει πει η γυναίκα σας για να σας εξηγήσω γιατί το ρωτάω- πραγμάτων και να σας βοήθησε ο Νίκος; Μεταφορά οικοσκευής από το ένα σπίτι στο άλλο.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι αυτό δεν έγινε. Από ότι θυμάμαι δεν έγινε ποτέ.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Βιβλιοθήκη έχετε στο σπίτι σας;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Έχω.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όταν ερχόταν στο σπίτι σας ο Νίκος καθόσασταν εκεί που ήταν η βιβλιοθήκη, κοιτούσατε βιβλία, σας ρώτησε για κανένα βιβλίο, μήπως το είχατε αυτό κάπου σ’ ένα βιβλίο;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Μπορεί να το είχα σε κάποιο βιβλίο.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι αλλά άμα ο άλλος έχει απέχθεια προς τα βιβλία, δεν μπορεί να πάει ποτέ να το πιάσει. Γι’ αυτό σας ρωτώ αν κάνατε τέτοια κουβέντα.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν θυμάμαι να έγινε συγκεκριμένα κουβέντα για κάποιο βιβλίο, αλλά η βιβλιοθήκη μου είναι σε κοινή θέα, δηλαδή όποιος έρθει σπίτι μου και θελήσει να δει ένα βιβλίο, έχει την άνεση να πάει να το δει, να το κατεβάσει.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Βιβλίο δεν είδατε, δεν μπορείτε να πείτε αν έπιασε ή δεν έπιασε. Να το δώσατε το αποκλείετε κι αυτό. θα το θυμόσαστε δηλαδή άμα το είχατε δώσει;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Σημαίνει ότι θα είχα σχέση με την υπόθεση αυτή.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Γιατί να είχατε σχέση; Είναι απαραίτητο;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Πως αλλιώς; Κάποιος μου ζητάει ένα στρατιωτικό χαρτί και εγώ του το δίνω;
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θυμάστε εδώ το διοικητή σας που εξετάστηκε; Όταν εξετάστηκε είπε ότι είναι στρατιωτικό απόρρητο. Εσείς το ξέρατε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν θυμάμαι αν το ήξερα.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν θυμάστε αν ξέρατε ότι αυτό το πράγμα αφού ήταν σχεδόν αντιγραφή από το γραφείο?.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν θυμάμαι αν το χαρτί έγραφε απόρρητο, ή κάτι τέτοιο.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τότε τι σας μάθαιναν; Δεν σας είχαν δώσει ένα εγχειρίδιο ποια είναι τα απόρρητα;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν το θυμάμαι.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ήθελα ακόμη να σας ρωτήσω το εξής: λέτε σε κάποιο σημείο ότι θεωρώ «Την παραπάνω Οργάνωση βαθύτατο συντηρητικό μόρφωμα το οποίο παραπέμπει σε μεσαιωνικού χαρακτήρα αντιλήψεις›. Τι εννοείτε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όταν κάνεις κριτική στη βαρβαρότητα της κοινωνίας και είσαι κι εσύ βάρβαρος σκοτώνοντας;
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτή την έννοια δίνετε στο συντηρητικό μόρφωμα;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι. Υποτίθεται ότι η Οργάνωση έκανε ό,τι έκανε στο όνομα του λαού, αλλά ο λαός ήταν αδιάφορος και απών.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είπατε και στον κ. Πρόεδρο πριν και στην ανακριτική σας ότι τα παραπάνω έγγραφα τα άλλα δύο πιθανό τα πιάσατε στο σπίτι του Νίκου ή στο εργαστήριό του μαζί με άλλα χαρτιά περιοδικά κλπ. Ποιο εργαστήριο του Νίκου;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Στο εργαστήριο κεραμικής που διατηρούσε.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πότε άρχισε να έχει αυτό το εργαστήριο κεραμικής;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ακριβώς δεν θυμάμαι αλλά νομίζω ότι γύρω στο ’85 – ’86 άρχισε να ασχολείται από όσο θυμάμαι στην αρχή σε πολύ μικρή κλίμακα και αργότερα σε επίπεδο βιοτεχνικό.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ θέλω χρονικά να μου πείτε γιατί είναι κάπως περίπου προσδιοριστέο πότε μπορεί να είχε εργαστήριο κεραμικής, όταν ασχολήθηκε με την κεραμική.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Γύρω στο ’85 ή ’86 εκεί πρέπει να το άνοιξε.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Που είχε αυτό το εργαστήριο και πηγαίνατε εσείς; Εδώ στην Αθήνα εννοείτε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σε ποια περιοχή;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα νομίζω το είχε στην 3η Σεπτεμβρίου.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Που πηγαίνατε εσείς σας ρωτώ.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Νομίζω ότι εκεί έχω πάει μια φορά.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αλλού;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Νομίζω στην περιοχή των Νέων Λιοσίων ή κάτι τέτοιο. Για Μαρούσι δε θυμάμαι....
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έτυχε ποτέ να σχολιάσετε με τους δικούς σας ανθρώπους ή και με τον εαυτό σας, αυτές τις δολοφονίες που μετά αναλάμβανε την ευθύνη η Οργάνωση; Π.χ. του Βρανόπουλου πότε έγινε, θυμάστε περίπου;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Νομίζω στις αρχές του ’90 με ’94.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σας λέω εγώ: 24/1/94. Έτυχε να τη σκεφτείτε, να τη σχολιάσετε, να τη συζητήσετε με κάποιον άνθρωπο δικό σας που μπορούσατε να μιλάτε ελεύθερα; Τί λέτε εσείς για την όποια δολοφονία; Π.χ. Βρανόπουλου;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Τί λέω τώρα ή τί έλεγα τότε;
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τί είπατε τότε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Καλά, δε λέω και τίποτε διαφορετικό τώρα.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ποιος το έκανε, ή μετά που κυκλοφόρησε η προκήρυξη, αν κυκλοφόρησε, ή πείτε μου για μία τέτοια ενέργεια που κυκλοφόρησε προκήρυξη. Τη διαβάσατε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Τη συγκεκριμένη προκήρυξη δεν τη θυμάμαι καθόλου. Αλλά θυμάμαι ότι μας έκανε πολύ κακή εντύπωση και σκεφτήκαμε ότι «κοίτα να δεις, τώρα σκοτώνουν και τραπεζίτες, μπορεί να έρθει κι εμάς η ώρα μας›.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όταν λέτε «μας έκανε και σκεφτήκαμε› ποιους εννοείτε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Με συναδέλφους μου στην τράπεζα.
Χ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση.
Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ: Κύριε κατηγορούμενε στην απάντηση πώς βρίσκονται τα έγγραφα και στις απαντήσεις της Υπερασπίσεως του Νικολάου Παπαναστασίου, αναφέρονται τα δύο υπόλοιπα έγγραφα και τονίζει το γεγονός ότι εκεί δε βρέθηκαν τα δακτυλικά αποτυπώματα του συγκατηγορουμένου σας. Τί έχετε να πείτε γι αυτό;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εγώ δεν είμαι ειδικός στα αποτυπώματα, αλλά αν θυμάμαι καλά από αυτά που είχε πει ο κ. Γιαννακούρης, στα χαρτιά δεν είναι σίγουρο ότι αν το πιάσεις το χαρτί θα αφήσεις αποτύπωμα, πρέπει να είναι ιδρωμένα τα χέρια ή κάτι τέτοιο. Τα δικά μου χέρια βέβαια όπου και να ακουμπήσω θα αφήσουν οπωσδήποτε αποτύπωμα, ιδρώνουν τόσο πολύ....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Ρουμελιώτης θέλει να κάνει ερωτήσεις.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Στην απολογία που έχει δώσει, αυτή της οποίας έκανε χρήση ο αναπληρωτής κ. Πρόεδρος, έχει πει το εξής: «Το σχεδιάγραμμα αυτό πιθανολογώ ότι είναι πρόχειρο και πιθανολογώ επίσης ότι μου το αφαίρεσαν από το σπίτι μου στο Σιδηρόκαστρο χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω ποιος›. Αυτό σε συνδυασμό με το ότι σε ερώτηση του κ. Ζαίρη πριν από κάποιο χρονικό διάστημα όταν εξετάστηκε το θέμα του σχεδιαγράμματος, είπατε ότι «δε μπορώ να ξέρω, αφαιρέθηκε κάπου από μένα αλλά δεν μπορώ να ξέρω ποιος είναι εκείνος ο οποίος το αφαίρεσε›.
Τί σας έκανε σήμερα στην απολογία σας ενώ έχετε δώσει εξήγηση ότι δεν ξέρετε, ενώ στην πρώτη σας απολογία λέτε ότι «δεν ξέρω ποιος›, τί σας έκανε σήμερα, δέκα μέρες μετά την απάντηση που είχατε δώσει ή δέκα πέντε, δε θυμάμαι πόσες, και έξι μήνες μετά την προφυλάκισή σας, να είστε βέβαιος πλέον και να καταλήγετε λογικά ότι εκείνος ο οποίος σας το πήρε, δεν είναι ο «ποιος› που έχετε πει στην πρώτη σας κατάθεση, αλλά είναι ο Νίκος Παπαναστασίου.
Τί άλλαξε δηλαδή αυτές τις τελευταίες 10 μέρες και εσείς αποφαίνεστε ότι είναι έτσι τα πράγματα;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν είπα ότι είμαι βέβαιος.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Γιατί σήμερα εδώ αφήσατε και έγινε χρήση και από τον κ. Κουρκάκη.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: «Βέβαιος› σημαίνει να τον έχω δει τον άλλον να κάνει την πράξη.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Μένατε στο Σιδηρόκαστρο;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Είχατε σπίτι;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Μένατε μόνος σας ή μένατε με άλλους;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Με άλλους δύο συγκατοίκους.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Σας επισκέπτονταν στο Σιδηρόκαστρο φίλοι δικοί σας; Παρέες σας, φίλες σας;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Επισκέπτονταν το σπίτι αυτό το κοινό φίλοι άλλων από αυτούς με τους οποίους συστεγαζόσασταν;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Επισκέπτονταν.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Σας επισκέφθηκε ο Νίκος Παπαναστασίου;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν το θυμάμαι.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Πώς λοιπόν σήμερα ως πιθανότερη εκδοχή εμφανίζετε ότι είναι ο Νίκος Παπαναστασίου ο οποίος δεν ήρθε στο σπίτι σας, δεν θυμάστε αν ήρθε, ενώ ήρθε άπειρος κόσμος και για εσάς και για τους άλλους τους συγκατοίκους σας; Πώς βγαίνει αυτό;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Γιατί απ’ όλους αυτούς που κατηγορούνται γι αυτή την ιστορία, δεν ξέρω κανέναν άλλον.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Και πού ξέρετε αν οποιοσδήποτε από αυτούς έχει δίαυλο με τη 17Ν; Πρέπει δηλαδή να είναι κατηγορούμενος; Εσείς με όλους αυτούς μιλήσατε τότε για τη 17Ν, όλους όσοι ήρθαν τότε στο σπίτι σας;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Τότε πώς ξέρετε αν κάποιος από αυτούς είχε ή δεν είχε δίαυλο επικοινωνίας;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν το ξέρω, με αυτά που βλέπω μόνο....
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Πώς λοιπόν σήμερα έρχεστε και λέτε αυτά τα πράγματα; Ποια εκδοχή είναι δηλαδή; Θα βάλουμε ποσοστά;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, να μη βάλουμε ποσοστά.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Έχετε βεβαιότητα λοιπόν, σύμφωνα με όλα αυτά που είπαμε, έχετε βεβαιότητα ότι μπορεί να είναι ο Νίκος Παπαναστασίου;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Σας είπα, θα είχα βεβαιότητα μόνο αν έβλεπα κάποιον να το παίρνει.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Επειδή έχετε μια λογική και χρησιμοποιείτε μια λογική ακολουθία, σας λέω το εξής: Έχουμε 50 ανθρώπους οι οποίοι μπήκαν στο σπίτι σας στο Σιδηρόκαστρο όσο ήσαστε εκεί; Είναι έτσι;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν ξέρω αν ήταν 50....
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Ας πούμε 40. Έχετε λοιπόν όλους αυτούς και έχετε έναν άνθρωπο ο οποίος πιθανότατα δεν έχει μπει, όπως είπατε, γιατί εγώ ήμουν εκεί, δεν ξέρω. Πόσες πιθανότητες λοιπόν έχει να σας το πήρε αυτός ο οποίος δεν μπήκε στο σπίτι σας ή ίσως να ήρθε και δεν το θυμάστε και πόσες πιθανότητες έχουν οι άλλοι οι οποίοι μπαινόβγαιναν στο σπίτι σας; Γιατί λοιπόν η λογική σας σας οδηγεί ότι είναι ο Νίκος Παπαναστασίου και δεν σας οδηγεί η λογική σας που οδηγεί οποιονδήποτε εχέφρονα, στο ότι είναι όλοι οι άλλοι εκτός από τον Παπαναστασίου που δεν ήρθε.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Θα σας πω γιατί: Γιατί αν ήταν μόνο του το σκαρίφημα....
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Εγώ δε σας ρωτώ για το σκαρίφημα....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αφήστε τον, θα απαντήσει όπως θέλει αυτός και όχι όπως θέλετε εσείς.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Εγώ δεν έχω αντίρρηση να απαντήσει όπως θέλει, γι αυτό ρωτώ.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αν ήταν μόνο το σκαρίφημα, θα δεχόμουν πάρα πολύ εύκολα την πιθανότητα είτε να έχει κλαπεί από το Σιδηρόκαστρο είτε να έχει μείνει και στο στρατόπεδο γιατί το στρατόπεδο απ’ όσο έμαθα δυο-τρία χρόνια μετά που έφυγα εγώ παροπλίστηκε και έμεινε με τρεις-τέσσερις φαντάρους. Μπορεί να είχε μείνει κι εκεί και να μπήκε κάποιος και να το πήρε από κει.
Αλλά αν αυτό το πράγμα το συνδυάσω με τα άλλα δύο χαρτιά, καταλαβαίνετε ότι η πιθανότητα.....
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Είναι ο συνδυασμός. Θα φτάσω και στον συνδυασμό όταν θα πρέπει. Έχετε δώσει μια απολογία την οποία δώσατε στον κ. Ζερβομπεάκο. Λέτε λοιπόν: «Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι εγώ στη διαδικασία που το έφτιαχνα, είτε το πήρα σπίτι μου σαν πρόχειρο σχεδιάγραμμα και παρέμεινε εκεί με άλλα χαρτιά μου είτε επίσης σαν πρόχειρο κάποιος μου το πήρε από κει που το έφτιαχνα από το γραφείο›.
Ερχόμαστε λοιπόν σε αυτό το συγκεκριμένο σχεδιάγραμμα. Αφήστε τα άλλα, θα πάμε και στα άλλα, να δούμε πώς μπορεί να τα βρήκατε στο σπίτι του Νίκου Παπαναστασίου ή στο εργαστήριό του. Εδώ λοιπόν η εξήγηση που δώσατε είναι ότι είτε το πήρατε στο σπίτι σας, μία εκδοχή, είτε παρέμεινε εκεί και το πήρε κάποιος από κει που το φτιάχνατε στο γραφείο. Υπήρχε περίπτωση στο γραφείο να είχε έρθει ο Παπαναστασίου ποτέ;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Στο γραφείο δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τα πήρε ο Νίκος Παπαναστασίου εφόσον δεν μπήκε ποτέ στο γραφείο. Στο σπίτι είπαμε ότι μπήκαν 30, 20, 5, 10, όσοι θέλετε, και ίσως ο Παπαναστασίου ναι, ίσως όχι. Πώς λοιπόν όλα αυτά τα οποία έχετε εσείς σήμερα, αντιπαραβάλλονται με αυτό που λέτε σήμερα, ότι «ξέρετε, αυτό λέει η λογική μου›; Εσείς πώς τα αντιπαραβάλλετε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Πάρα πολύ απλά, όπως σας είπα. Εγώ είμαι εδώ εξαιτίας του ότι υπάρχει ο συνδυασμός των τριών εγγράφων. Ενδεχομένως αν ήταν μόνο το ένα, μπορεί να και να μην ήμουν εδώ.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Μα γι αυτό, επειδή είστε εδώ είναι το θέμα αυτό, αν δεν ήσαστε εδώ δε θα μιλούσαμε, ούτε θα μιλούσατε για τον Νίκο, επειδή είστε εδώ μιλάτε για τον Νίκο.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Καταλαβαίνετε όμως ότι εγώ θα προτιμούσα πάρα πολύ να έχει βρεθεί κάποια άλλη εξήγηση.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Όλες αυτές οι σκέψεις που κάνετε τώρα, τις κάνατε στο στενό οικογενειακό σας περιβάλλον;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Τί εννοείτε;
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Στον αδερφό σας, στον πεθερό σας, στη γυναίκα σας κτλ.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, λίγα πράγματα. Μέχρι πριν από μερικές μέρες δεν είχα τη δυνατότητα.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Σας επισκέπτονταν, δεν σας επισκέφθηκε ο αδερφός σας;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ο αδερφός μου με έχει επισκεφθεί δυο φορές όλες κι όλες.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Έχει πει λοιπόν όταν εξεταζόταν ο αδερφός σας, έχει ερωτηθεί από τον κ. Κουρκάκη και λέει: «Ποιος το έκλεψε;› Απάντηση του Αθανασίου Παπαναστασίου: «Τί να σας πω; Και ο ίδιος δεν μπορεί να το προσδιορίσει›. Κουρκάκης: «Ο ξάδερφός του;› «Όχι, δε μου είπε ποτέ τέτοιο πράγμα›. Έτσι έχει πει ο αδερφός σας.
Πείτε μου λοιπόν, εσείς στον αδερφό σας δεν είπατε ποτέ ότι πέρασε απ’ το μυαλό σας, ενόψει του ότι ο Νίκος Παπαναστασίου κατηγορείται ως μέλος της 17Ν, ότι μπορεί να το πήρε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Πέρασε από το μυαλό μου.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Δεν το είπατε στον αδερφό σας ποτέ.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δεν έγινε αυτή η συζήτηση τουλάχιστον μέχρι τότε που κατέθεσε ο αδερφός μου.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Και τότε γιατί λέει ο αδερφός σας «δεν μου είπε ποτέ αυτό το πράγμα› και δεν είπε ότι «δεν έγινε καμία συζήτηση›; Αυτό θα έλεγε οποιοσδήποτε εχέφρων, δεν θα έλεγε ότι «δεν μου είπε ποτέ τέτοιο πράγμα›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε συνήγορε, το «δεν έγινε συζήτηση› από το «δεν μου είπε›, διαφέρει σε τίποτα;
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Βεβαίως διαφέρει κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διαφέρει για εσάς. ¶μα στηριχτείτε σε τόσο ωραία και ατράνταχτα επιχειρήματα, θα συνεχίσουμε μέχρι αύριο.... Δεν συζήτησε με τον αδερφό του, τελείωσε.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Θα σας πω και παρακάτω κ. Πρόεδρε, μην προτρέχετε. Ερώτηση του κ. Κουρκάκη: «Πώς βρέθηκε σας ρωτώ, τί σας είπε, ποιος το έκλεψε;› Απάντηση Αθανασίου Παπαπαναστασίου: «Δε γνωρίζω, αυτό μου είπε, ότι δε γνωρίζει›. ¶ρα συζητήσατε με τον αδερφό σας πάνω σε αυτό και του είπατε ότι δεν ξέρετε, έτσι λέει ο ίδιος τουλάχιστον ο αδερφός σας, ο μάρτυρας υπερασπίσεώς σας. Το επιβεβαιώνετε αυτό; Ότι είπατε στον αδερφό σας «εγώ δεν γνωρίζω›;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ναι, και τώρα δεν λέω τίποτα διαφορετικό.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Πόσες φορές επισκέφθηκε το δικό σας το σπίτι ο Νίκος Παπαναστασίου και πόσες φορές επισκεφθήκατε εσείς το δικό του σπίτι;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Ακριβώς τον αριθμό δεν τον ξέρω, περισσότερες φορές τον επισκέφθηκα εγώ παρά εκείνος.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Επάνω, εσάς πόσες επισκέφθήκε το σπίτι σας αν θυμάστε; Μία; Δύο; Γιατί τόσο λένε όλοι οι συγγενείς σας.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Οι συγγενείς μου που είναι συγγενείς της γυναίκας μου οι οποίοι γνωρίζουν τη σχέση μου με το Νίκο από το 1994 και μετά.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Πόσες φορές περίπου έχει έρθει ο Νίκος στο σπίτι σας;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Μπορώ να πω όλες τις φορές που ήρθε στη βόρειο Ελλάδα.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Την εποχή εκείνη που λέτε, το ’86, το ’85, το ’84, το ’83, το ’82 είχατε σπίτι εσείς εκεί πάνω στη Θεσσαλονίκη εκείνη την εποχή;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Είχα, στην Κάτω Τούμπα.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Είχε έρθει;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Είχε έρθει, ναι.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Πόσες φορές;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Δυο-τρεις φορές.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Ήσαστε πάντα παρών όταν σας ήρθε σπίτι σας ή ήρθε μόνος του και εσείς λείπατε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Κλειδί από το σπίτι μου δεν είχε.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: ¶ρα ήσαστε παρών. Τον είδατε ποτέ, όλο αυτό το χρονικό διάστημα που ήρθε, να ψάξει τίποτε έγγραφα δικά σας;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Αν τον είχα δει να παίρνει το χαρτί....
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Εγώ δε σας ρώτησα αν τον είδατε να παίρνει το χαρτί. Σας ρώτησα αν τον είδατε να ψάχνει τα έγγραφά σας.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Όχι, δεν τον είδα. Και να τον έβλεπα δεν θα μου φαινόταν παράξενο. Αν έβλεπα τον ξάδερφό μου να πηγαίνει στη βιβλιοθήκη μου και να κοιτάει κάποιο βιβλίο δεν θα του έλεγα «τί κάνεις εκεί;› Το ίδιο θα έκανε κι αυτός, αν εγώ πήγαινα στη βιβλιοθήκη μου κι έπαιρνα ένα βιβλίο να το δω, δεν θα μου έλεγε «τί κάνεις εκεί, άστο κάτω›. Υπήρχε αυτή η άνεση.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Τον είδατε ποτέ να κάνει αυτό που λέτε;
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Εσείς τί λέτε; Δεν ήρθε στο σπίτι μου, δεν είδε το χώρο, δεν τον περιεργάστηκε;
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Εσείς τον είδατε να ψάχνει τα βιβλία σας; Αυτό ρωτώ, εφόσον ήσαστε πάντα παρών.
Α. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Είναι μία τόσο φυσιολογική ενέργεια όταν επισκέπτεται κάποιος το σπίτι κάποιου άλλου, που δε θα σου μείνει το μυαλό να πεις ότι «στις τάδε του μηνός τον είδα να ψάχνει στα βιβλία μου›, είναι στην καθημερινότητα της ζωής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το πρώτο που κάνουμε όταν πάμε σε ένα σπίτι, κοιτάμε τη βιβλιοθήκη και τους πίνακες.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Αλλά δεν παίρνουμε βιβλία όμως, έτσι;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το Δικαστήριο πρέπει να διακόψει για 5 λεπτά.
ΔΙΑΚΟΠΗ