ΤΡΙΤΗ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Α΄ ΜΕΡΟΣ
09:05 – 11:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλημέρα σε όλους. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Θα ήθελα να κάνω μια δήλωση για να καταχωρηθεί στα πρακτικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα δήλωση; Έχουμε την αγόρευση του κ. Εισαγγελέα.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Είναι σε συνέχεια της προχθεσινής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχει λήξει. Δεν έχουμε πει ότι δεν κάνουμε ό,τι ώρα θέλουμε δηλώσεις;
Σ. ΞΗΡΟΣ: Δεν είναι ό,τι ώρα θέλουμε, είναι μια δήλωση. Δεν έχω κάνει μέχρι τώρα καμία δήλωση χωρίς να με διακόψετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πολλές έχετε κάνει.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Απορρίψατε το αίτημά μου για απολογία, αν είχα απολογηθεί θα σας έτρωγα χρόνο 2 – 3 ημερών, τώρα ζητώ 5 λεπτά δεν ζητώ παραπάνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύς τι λέτε; Δεν έχετε αντίρρηση.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε κ. Ξηρέ.
Σ. ΞΗΡΟΣ: (Διαβάζει):
«Στις 29/6/2002 ανατινάχτηκα και πέθανα, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για το σύστημα, ούτε να το ζήσω με ισόβιες αναπηρίες. Έπρεπε να σώσουν τις πληροφορίες και μετά να με εξοντώσουν όπως εκείνοι ήθελαν. Δοκίμασαν όλες τις ανακριτικές μεθόδους από τις πιο σύγχρονες από τις ναρκαναλύσεις από ομάδα ειδικών, μέχρι τη βία και της χωροφυλακίστικες μεθόδους του Σύρου και του Διώτη. Έγινε το μυαλό μου κέντρο διερχομένων χημικών ουσιών και η εντατική κέντρο διερχομένων πρακτόρων. Βασανίστηκα βάρβαρα. Τεμαχίστηκα. Εμποδίστηκα να ασκήσω οποιοδήποτε νομικό δικαίωμα. Παραβίαστηκε το Σύνταγμα και οι νόμοι που σημειωτέον υπάρχουν για να προστατεύουν τους παραβάτες από αυθαιρεσίες. Χλευάστηκα, διασύρθηκα στα Μέσα μαζικό-ελέγχου.
Στη φυλακή συνεχίστηκε ο έλεγχος της χημείας του εγκεφάλου μου, οι φωτογραφίες μου στην αρχή της δίκης και σήμερα τα λένε όλα. Μετά από 9 χειρουργεία το τελευταίο 20 μέρες πριν τη δίκη και άλλα 3 να περιμένουν, οδηγήθηκα σε αυτή τη δίκη τυφλός και κουφός, χωρίς να έχω διαβάσει έστω μια γραμμή από τη δικογραφία.
Φιμώθηκα με κάθε μέσο. Όλες μου οι δηλώσεις σε όλη τη διάρκεια της δίκης και όλες οι παρεμβάσεις είναι διασπασμένες με διάσπαρτες ύβρεις και ειρωνείες Προέδρου, Εισαγγελέα και Πολιτικής Αγωγής με εκφράσεις μεροληψίας από την Έδρα, με δικαιολογίες για τη βεβαρημένη συνείδησή σας αποπροσανατολίζοντας τον λόγο από την ουσία και την αλήθεια.
Φιμώθηκα με κάθε τρόπο. Εμποδίστηκα να απολογηθώ όταν προέκυψαν νέα στοιχεία, πριν λήξει η αποδεικτική διαδικασία. Φοβάστε την αλήθεια κ. Πρόεδρε. Κύριε Εισαγγελέα φοβάστε, τρέμετε. Την αποφεύγετε, άρα την γνωρίζετε. Γι’ αυτό γίνεται χάβρα εδώ μέσα όποτε προσπαθώ ν’ αναφερθώ στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ, γι’ αυτό την πρώτη φορά που προσπάθησα να μιλήσω για τα βασανιστήρια πέσατε πάνω μου σαν ύαινες να αποσπάσετε τα κομμάτια εκείνα που σας χρειάζονται δικονομικά, για να τα ξεπεράσετε.
Η τελευταία σας απόρριψη του αιτήματός μου για απολογία, έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ ταχύτητας, εφόσον αποφασίζατε πριν ολοκληρώσω τα λόγια μου την ώρα που προσπαθούσα να απαντήσω στην πρόταση του κ. Εισαγγελέα. Το πόρισμα που κατέθεσα το οποίο προκύπτει από τον ιατρικό μου φάκελο και από ένορκες καταθέσεις γιατρών του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ, οι ίδιες μετά 14 μήνες είτε 14 χρόνια, αποδεικνύει το έγκλημα χωρίς να αφήνει κανένα επιστημονικό κενό. Δεν είναι ισχυρισμός είναι απόδειξη του εγκλήματος.
Επίσης όσο κι αν εθελοτυφλείτε στην κυριολεξία, με μακάβριο χιούμορ ότι «με λίγα push ups φεύγει το έγκλημα του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ› είστε αυτόπτες μάρτυρες των τριών τομών συνολικού μήκους 50 εκατοστών στο στήθος μου που έχουν αποκρυβεί και ποιος ξέρει τι άλλο, από τον ιατρικό μου φάκελο.
Δεν έχετε τη δυνατότητα, δεν έχετε το θάρρος, δεν έχετε τη γενναιότητα να μας δικάσετε τίμια. Τελειώνοντας αυτή η δίκη καταρρέει μαζί της ολόκληρο το νομικό σας σύστημα και το Σύνταγμα γίνεται λάστιχο για κάθε ενδιαφερόμενο. Σαν τμήμα του κρατικού μηχανισμού δεν είναι δυνατό να δικάσετε τον εαυτό σας, να παραδεχτείτε τις ευθύνες σας, να παραδεχτείτε ότι έγιναν βασανιστήρια.
Παρ’ όλα αυτά κάνω μήνυση στους βασανιστές μου όχι γιατί περιμένω ότι θα δικαιωθώ, αλλά για να καταγγείλω για άλλη μια φορά την απάνθρωπη και βάρβαρη ουσία του κράτους. Δεν προσβλέπω στην εξαρτημένη Δικαιοσύνη. Απευθύνομαι στην κρίση της κοινωνίας η οποία είναι και η μόνη που με ενδιαφέρει.
Είναι μια ακόμη προσπάθεια να σπάσει η συνωμοσία της σιωπής και απόπειρα φίμωσης. Με αυτές τις εγκληματικές πρακτικές το κράτος που στα λόγια κόπτεται για την αξία του ανθρώπου, δικαιώνει για άλλη μια φορά τις επιλογές μας›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι η δουλειά μου βέβαια να απαντάω, καταχωρήθηκε στα πρακτικά όπως ζητήσατε και ο κ. Εισαγγελεύς έχει τον λόγο.
Κατ’ αρχήν είναι όλοι οι κατηγορούμενοι παρόντες, δεν βλέπω όλους τους συνηγόρους επομένως μπορούμε να αναθέσουμε. Τι λέτε κ. Εισαγγελεύς; Που να αναθέσουμε;
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ή, τον κ. Παρασκευόπουλο ή τον κ. Ραχιώτη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Παρασκευόπουλος παριστά τους απόντες μέχρι να έρθουν οι συνήγοροί τους.
Κύριε Εισαγγελεύς έχετε τον λόγο να αγορεύσετε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριοι Δικαστές, μέσα στο καθεστώς της δημοκρατίας που γνώρισε αυτός ο τόπος με την τήρηση όλων των δικαιωμάτων των κατηγορούμενων, έπειτα από μια μακρά και πολύμηνη διαδικασία κατά την οποία προσπαθήσαμε όλοι να φωτιστούν όλες οι πτυχές και ιδιαίτερα όσες αυτής της μεγάλης ποινικής υπόθεσης, οδηγούμαστε στην έκδοση της απόφασης.
Δεν μπορώ να γνωρίζω πως θα κρίνει και θα χαρακτηρίσει ο ιστορικός του μέλλοντος αυτή τη δίκη. Όμως τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ήδη την έχουν χαρακτηρίσει ως μεγάλη πολύκροτη και ιστορική δίκη. Σε αυτή τη δίκη ζήσαμε το μίσος, τη βία, την κακία, την υποκρισία, την ανευθυνότητα και τη βλακεία, αλλά κυρίως το αίμα, τον πόνο, τη δυστυχία.
Ζήσαμε και μάθαμε γι’ αυτή την Οργάνωση τη 17Ν. Αυτή η δίκη πρέπει να γίνει τελικά μια μεγάλη ευκαιρία για ολόκληρη την κοινωνία. Μια ευκαιρία αυτογνωσίας και μια άσκηση εντιμότητας. Επιβάλλεται σε όλους μας να σταθούμε με μετριοπάθεια, με σεβασμό απέναντι στη Δικαιοσύνη της πατρίδας μας, τους νεκρούς, τους παθόντες και τους οικείους τους.
Τώρα είναι κυρίως η στιγμή που στο όνομα του ελληνικού λαού θα αποδοθεί δικαιοσύνη για όλους αυτούς που τόσο αναίτια και τόσο απάνθρωπα και άνανδρα έπεσαν νεκροί από τα χέρια των δολοφόνων τους.
Στη δίκη αυτή δικάζονται εγκλήματα και εγκληματίες. Όχι ιδεολογίες, ούτε καν ιδεοληψίες, όπως υποκριτικά προσπαθούν να πουν οι κατηγορούμενοι. Η δίκη αυτή αποτελεί πρόκληση για την απόδειξη της αντοχής των θεσμών του πολιτεύματος.
Για να φτάσουμε κύριοι Δικαστές σε αυτή τη στάση της ακροαματικής διαδικασίας, χρειάστηκε η υποδειγματική εκτέλεση των καθηκόντων τους από όλα τα πρόσωπα που ενήργησαν στην προδικασία. Επίσης η με θρησκευτική ευλάβεια τήρηση όλων των δικονομικών τύπων, όπως προσήκει στο υψηλό νομικό μας πολιτισμό, από όλους τους παράγοντες της προδικασίας. Γεγονός, που και ο τότε Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Ευάγγελος Κρουσταλλάκης είχε διαπιστώσει.
Αρκούμαι στο σημείο αυτό να αναφέρω με χρονολογική σειρά τη μεγάλη συμβουλή του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ιωάννη Διώτη και του Στρατηγού της Ελληνικής Αστυνομίας κ. Στυλιανού Σύρου, καθώς επίσης και του Προϊσταμένων και των στελεχών της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας και στην κυρία ανάκριση στην υποδειγματική εκτέλεση των καθηκόντων τους από τον Εισαγγελέα Εφετών Κυριάκο Καρούτσο και τους Εφέτες, Ανακριτές Λεωνίδα Ζερβομπεάκο, Θεοχάρη Μπίρμπο και Πάνο Πετρόπουλο.
Κύριοι Δικαστές, το 1974 καθώς η Ελλάδα έβγαινε καταρρακωμένη από την τραγική περιπέτεια της επτάχρονης συνταγματικής εκτροπής και της τραγωδίας της Κύπρου, καθώς η δημοκρατία μας πάλευε για τα βήματά της προς ένα ευοίωνο μέλλον και οι πολιτικές δυνάμεις και ο λαός αγωνίζονταν για την πραγμάτωση του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας, καθώς όλες οι δυνάμεις του έθνους αγωνίζονταν και η Ευρώπη παρακολουθούσε με σεβασμό και ενδιαφέρον τις προσπάθειες του ελληνικού λαού και βοηθούσε σε αυτή την πορεία της ανασυγκρότησης, ενώ από το εξωτερικό οι κυνηγημένοι από τη Δικτατορία αγωνιστές της Αντίστασης επέστρεψαν και ρίχνονταν στην αγώνα για τη δημοκρατία.
Σε αυτό το εργοτάξιο ειρήνης και δημιουργίας, να, και η εξαίρεση. Ένας άνθρωπος μαζί με μερικούς άλλους μυστηριώδης, σκοτεινός, χωρίς ονοματεπώνυμο, χωρίς ταυτότητα επέστρεφε στην Ελλάδα. Προγραμματισμένος άγνωστο από ποιους, άγνωστο με ποιους είχε συνεννοηθεί από πού είχε περάσει, τι είχε πει, ποιους είχε δει.
Αυτός ερχόταν όχι για να βοηθήσει την κοινή προσπάθεια, ερχόταν για να εμποδίσει τη δημοκρατία, να πλήξει τους θεσμούς, να ανατρέψει το πολίτευμα και να χαλκεύσει νέα δεσμά στον ελληνικό λαό. Κουβαλούσε μαζί του στο οπλοστάσιό του την ένοπλη επαναστατική βία. Εναντίον τίνος; Εναντίον της δημοκρατίας, εναντίον του ελληνικού λαού.
Ήταν ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος ή Μιχάλης Οικονόμου, ή Λάμπρος, ή Πέτρος. Δεν ξέχασα κανένα. Αδίστακτος. Με τροτσκιστικές καταβολές, με κοσμοπολίτικο παράστημα, με παριζιάνικη κουλτούρα, με μεγάλες και ισχυρές διασυνδέσεις άρχισε να κινείται στο σκοτάδι συνωμοτικά, να χρησιμοποιεί ψεύτικες και αποτυχημένες πολιτικές, που είχαν καταδικαστεί από όλους τους δημοκρατικούς λαούς του πλανήτη. Να παραπλανεί νέους ανθρώπους, να τους εκμεταλλεύεται και να τους χρησιμοποιεί για τη βία και την τρομοκρατία, για τους σκοπούς του: την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Ο ίδιος αποτυχημένος επαγγελματικά και κοινωνικά, φυγόπονος, άνεργος, όμως κομφορμιστής με διαμέρισμα στην Αθήνα και εξοχικό στους Λειψούς, με κοσμοπολίτικη ζωή, χωρίς γνώση των προβλημάτων του απλού πολίτη, μακριά από αυτόν, πάνω από αυτόν, με μια κατ’ επίφαση κουλτούρα και παρωχημένη πολιτική κοσμοθεωρία, με μεγάλες ικανότητες εξαπάτησης επιδόθηκε στην κατάρτιση ενόπλων Οργανώσεων.
Όπλα του: το ψεύδος, η βία, η αυθαιρεσία, η απάτη, η εκμετάλλευση νέων ανθρώπων που αναζητούσαν προσανατολισμό. Στόχος του όπως έλεγε: η αντιϊμπεριαλιστική οργάνωση και η ανατροπή του καπιταλιστικού καθεστώτος με ένα αντιγραφειοκρατικό σοσιαλισμό με λαϊκή εξουσία.
Μέσο για την επίτευξη αυτού του στόχου: η ένοπλη επαναστατική βία. Λόγια ξύλινα αλλά με ύφος, με μια απίθανη αλαζονεία, μια προκλητική περιφρόνηση για τον άνθρωπο, για ιδέες και ιδανικά με υποσχέσεις μεγάλες προς τους στρατολογημένους στη 17Ν, με παροχές σοβαρών χρηματικών ποσών, αλλά παράλληλα και με απειλές για απόλυση δηλαδή εκτέλεση σε περίπτωση που κάποιος μετάνιωνε και ήθελε να βγει από την Οργάνωση.
Έτσι έφτιαξε και συντήρησε την εγκληματική Οργάνωση 17Ν για 27 ολόκληρα χρόνια.
Ήταν τόσο μεγάλη η αναίδειά του, ώστε τόλμησε να χρησιμοποιήσει ως όνομα για τη δολοφονική του Οργάνωση την ημερομηνία 17 Νοεμβρίου, την ημέρα που ο λαός της Αθήνας είχε ξεσηκωθεί εναντίον της Δικτατορίας των συνταγματαρχών. Σφετερίσθηκε έτσι σπιλώνοντας την ιστορική αυτή ημέρα 17η Νοεμβρίου του 1973.
Διερωτώμαι: η άγνοια και η περιφρόνηση της ιστορίας της 17ης Νοεμβρίου 1973 ή μήπως η προσπάθεια συκοφάντησής της ήταν η αιτία να σπιλώσει αυτή την ιστορική ημέρα, θέτοντάς την επικεφαλής της εγκληματικής του Οργάνωσης;
Περαιτέρω στην προσπάθειά του στα πλαίσια του ψεύδους και της παραπλάνησης στο έγκλημα της Οργάνωσης του, έβαλε μαζί με την κόκκινη σημαία υποκριτικά και παραπλανητικά και το αστέρι καθώς και τις φωτογραφίες δύο γνήσιων επαναστατών: του Τσε Γκεβάρα και του ¶ρη Βελουχιώτη. Ο πρώτος σκοτώθηκε στη μάχη και ο δεύτερος αυτοκτόνησε για τις ιδέες του. Όμως δεν παραδόθηκαν, δεν επέτρεψαν τη σύλληψή τους.
Οι ψευτο-επαναστάτες όμως της 17Ν δεν διανοήθηκαν ποτέ κάτι τέτοιο. Γιατί ούτε επαναστάτες είναι, ούτε αγωνιστές. Είναι απλοί φονιάδες, ληστές και κλέφτες και δειλοί. Με τη συνεχή εγκληματική τους δράση έριξαν βαριά τη σκιά πάνω στην καλύτερη δημοκρατία που γνώρισε ετούτος ο τόπος. Χτύπησαν όλους τους τομείς της ζωής, τους θεσμούς και τις αξίες πρόσβαλλαν σημαντικά τους πολιτικούς, την πολιτική, την οικονομία, τον πολιτισμό, τις λαϊκές κατακτήσεις.
Φαλκίδευαν το μεροκάματο του φτωχού εργάτη και του φτωχού νησιώτη και του κάθε εργαζόμενου στον τουρισμό. Για σκεφτείτε πόσα εκατομμύρια ξένοι τουρίστες δεν ήρθαν στην Ελλάδα, επειδή φοβήθηκαν για τη ζωή τους λόγω των τρομοκρατικών χτυπημάτων. Είναι λάθος αυτό που λένε μερικοί ότι δεν θα το μάθουμε ποτέ. Το μάθαμε. Το ζούμε στο πετσί μας, στην οικονομική μας κατάσταση, ο κάθε Έλληνας πολίτης στην τσέπη του.
Έθιξαν την οικονομία της χώρας χτυπώντας βιομηχανίες σοβαρές και επιχειρήσεις παραγωγικές, στερώντας έτσι όχι μόνο το μεροκάματο στους εργαζόμενους αλλά εμποδίζοντας την ανάπτυξη και μειώνοντας το εθνικό εισόδημα.
Κάθε επίθεση, κάθε δολοφονία, κάθε απόπειρα ήταν μια βίαιη πρόκληση, μια επίθεση χωρίς πρόσωπο ενάντια στο πολίτευμα, στους θεσμούς του και στο θέμελιό του που είναι η λαϊκή βούληση. Το δημοκρατικό πολίτευμα αυτό που όλοι μας από όλες τις πολιτικές παρατάξεις, Δεξιά, Αριστερά, Κεντροδεξιά, Κεντροαριστερά, Φιλελεύθεροι αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε να στεριώσουμε και να κρατήσουμε ισχυρό.
Η 17Ν σύμφωνα με την κατηγορία άρχισε την εγκληματική της δράση της 20ης Δεκεμβρίου του ’75 με τη δολοφονία του υπαλλήλου της Πρεσβείας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στην Ελλάδα Ρίτσαρντ Γουέλς. Είναι γνωστό ότι η πράξη αυτή έχει παραγραφεί, αλλά την αναφέρω για να δώσω ολοκληρωμένη την ιστορία της εγκληματικής αυτής Οργάνωσης.
Στη δολοφονία αυτή σύμφωνα και με την απολογία του κατηγορούμενου Παύλου Σερίφη στον ανακριτή, φυσικός αυτουργός ήταν ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος με συνεργούς με Παύλο Σερίφη, τον Γιάννη Σερίφη και μια γυναίκα ονόματι ¶ννα. Ως δικαιολογία για τη δολοφονία του Γουέλς ο Γιωτόπουλος και οι συγκατηγορούμενοί του επικαλέστηκαν την ιδιότητα του θύματος ως υπαλλήλου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής με την ιδιότητα του σταθμάρχη της CIA.
Όμως από σχετικές δηλώσεις στο «ΒΗΜΑ› του κορυφαίου τροτσκιστή Μιχάλη Ράπτη, αλλά και άλλα δημοσιεύματα, προκύπτουν σοβαρά ερωτηματικά για το εάν οι δολοφόνοι ήταν τόσο καλά πληροφορημένοι για τον Ρίτσαρντ Γουέλς, για το ποιος ήταν πραγματικά ο άδικα δολοφονηθείς αυτός διπλωματικός υπάλληλος της Αμερικάνικης Πρεσβείας.
Η παρατήρηση αυτή θέτει ερωτηματικά για το ποια ήταν πραγματικά τα κίνητρα του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου, ποιοι είχαν εκείνη τη στιγμή συμφέρον να σκοτώσουν τον Γουέλς. Εξάλλου ενόψει του ότι ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος είναι ένα πρόσωπο πολύ σκοτεινό, καταλείπονται πολλές αμφιβολίες για το ποιος πραγματικά ήταν ο ρόλος του στη δολοφονία του Γουέλς: και αν χρησιμοποιήθηκε από άλλους.
Για τα εγκλήματα των μελών της 17Ν εναντίον διπλωματών άλλων χωρών και ειδικότερα για τις δολοφονίες των υπαλλήλων της Τουρκικής Πρεσβείας στην Αθήνα Τσερτίν Γκιοργκού και Ομέρ Σιπαχίογλου καθώς και για τις απόπειρες δολοφονίας εναντίον του Τούρκου επιτετραμμένου Ντενίς Μπουλούκμπασι, του Γερμανού Πρέσβη Κούνα αλλά και για τις βομβιστικές επιθέσεις εναντίον του Ολλανδού Πρέσβη και των γραφείων της ΕΟΚ, η εξήγηση αυτών των επιθέσεων της 17Ν ευρίσκεται στην από 14/6/1988 προκήρυξή της.
Στην προκήρυξη αυτή, χωρίς αίσθημα ευθύνης, χωρίς ντροπή, επ’ ευκαιρία της δολοφονίας του Ουίλλιαμ Νορντίν, ναυτικού ακολούθου των ΗΠΑ στη χώρα μας, η 17Ν είχε διακηρύξει την επιθυμία της –προσέξατε- για περιορισμένες πολεμικές συγκρούσεις της χώρας μας με την γείτονα σύμμαχο Τουρκία. Προσδιόρισε δε αναλυτικά και το είδος των στρατιωτικών ενεργειών. Καμαρώστε τους!
Συνεχίζοντας περαιτέρω την αναφορά μου στην ουσία της προκειμένης υπόθεσης, θέλω να παρατηρήσω εξ αρχής ότι το αποδεικτικό υλικό που συγκομίσθηκε από την αποδεικτική διαδικασία, υπήρξε όχι μόνο πλούσιο και άφθονο, αλλά και ιδιαίτερα αξιόπιστο και αποδεικτικά πρόσφορο για τον σχηματισμό εδραίας και ασφαλούς δικανικής πεποίθησης.
Έτσι, μέσα από το συγκομισθέν αποδεικτικό υλικό, τις καταθέσεις των μαρτύρων, τα έγγραφα, τις απολογίες και τις συγκλίνουσες ενδείξεις, προκύπτει ότι οι κατηγορούμενοι, με διάφορους ρόλους ο καθένας συγκρότησαν, συμμετείχαν και έδρασαν ως μέλη της τρομοκρατικής αυτής Οργάνωσης η οποία επί 27 ολόκληρα χρόνια και μάλιστα εν μέση δημοκρατία, ανέπτυξε πλούσια και πολυσχιδή εγκληματική δράση στον ελλαδικό χώρο.
Στα πλαίσια αυτής της παράνομης και εγκληματικής δραστηριότητας της 17Ν, οι κατηγορούμενοι με ένοπλα χτυπήματα κατέστρεψαν ανθρώπινες ζωές, σκόρπισαν το θάνατο σε ανυποψίαστους και αθώους πολίτες, σακάτεψαν άπραγους συμπολίτες, δημιούργησαν χήρες και ορφανά. Έφεραν πόνο, αίμα και θλίψη σε πολυάριθμες ελληνικές και άλλες οικογένειες και εκείθεν του Ατλαντικού και στη γείτονα και φίλη Τουρκία. Σημάδεψαν μόνιμα και ανεξίτηλα πολλές ανθρώπινες ψυχές, τρομοκράτησαν έναν ολόκληρο λαό.
Αυτά είναι συνοπτικά τα «κατορθώματα› και οι «ηρωισμοί› των μελών της εταιρείας των κατηγορουμένων. Για την πραγμάτωση των στόχων και τη δράστη της εγκληματικής αυτής Οργάνωσης οι κατηγορούμενοι χρησιμοποίησαν τρία βασικά μέσα: Τη βία, την υποκρισία, την αυθαιρεσία.
Τη βία: Δηλαδή επιθέσεις με όπλα, βόμβες και ρουκέτες εναντίον επιλεγμένων ανθρώπινων στόχων ή εγκαταστάσεων κτιρίων, τραπεζών, βιομηχανιών.
Την υποκρισία: Δηλαδή στα πλαίσια μιας πλουραλιστικής και ανεκτικής δημοκρατίας της χώρας μας υποδύονταν το ρόλο του προστάτη του απλού πολίτη, του λαϊκού αγωνιστή, του κοινωνικού επαναστάτη. Αλλά τί είδους επαναστάτες ήταν αυτοί; Φονιάδες, ληστές και «απαλλοτριωτές›, κλέφτες. Τέτοιοι επαναστάτες ήταν. Εναντίον ποίου επαναστατούσαν; Κατά του καπιταλισμού, ισχυρίζονταν. Αλλά τα αγαθά εκείνου απολάμβαναν και απολαμβάνουν.
Κατά της δημοκρατίας εννοούσαν αλλά, στην ανεκτικότητα και στους ελεύθερους θεσμούς της στήριζαν την ύπαρξή τους και την επιβίωσή τους. Που σημαίνει ότι εγκληματούσαν εναντίον της δημοκρατίας. Τη δημοκρατία δεν την ήθελαν, αλλά τα πλεονεκτήματα αυτής απολάμβαναν ευχαρίστως.
Το έχω τονίσει επανειλημμένα στη διάρκεια της Δίκης ότι οι έκρυθμες ενέργειες των κατηγορουμένων σε τελική ανάλυση στρέφονταν εναντίον της δημοκρατίας, εναντίον της οργανωμένης κοινωνίας, εναντίον εκείνων υπέρ των οποίων υποτίθεται ότι ενδιαφέρονταν, ότι αγωνίζονταν, ότι μάχονταν.
Και μια και μιλάμε για επαναστάτες, θα επαναλάβω και πάλι: Σαν αυτούς που βλέπουμε στη γνωστή κόκκινη σημεία, σύμβολο της 17Ν, θέλω να τονίσω και να επαναλάβω, ότι το πρόσωπο του αληθινού, του γνήσιου επαναστάτη, είναι το εξής, το ξαναείπα: Ή σκοτώνεται μαχόμενος όπως ο Τσε Γκεβάρα, ή αυτοκτονεί, όπως ο ¶ρης Βελουχιώτης, ή συλλαμβάνεται και ομολογεί και ζητά συγνώμη από τον Θεό και από τους ανθρώπους που έβλαψε, όπως ο Ρενάτο Κούλτζιο των Ερυθρών Ταξιαρχιών.
Πάντως, δεν συλλαμβάνεται με τα τζιπ της αστυνομίας, ούτε συμπεριφέρεται ως ολίγον επαναστάτης, ολίγον καταδότης, ολίγον μετανοημένος, ολίγον αμετανόητος και ξανά μετανοημένος κ.ο.κ.
Η αυθαιρεσία, αυτή ήταν το τρίτο χαρακτηριστικό της δράσης της 17Ν: Μόνοι τους οι τρομοκράτες συλλέγονταν σε κάποια συνωμοτικά άντρα, στις γιάφκες και εκεί, μέσα στο σκοτάδι της αδιαφάνειας, της μυστικότητας και της δολιότητας, με συνοπτικές διαδικασίες, με εντελώς αυθαίρετα δικά τους κριτήρια, χωρίς ηθικούς και ανθρώπινους δισταγμούς, δίκαζαν και καταδίκαζαν και εκτελούσαν, ή μάλλον δολοφονούσαν, κατά τη δική τους αυθαίρετη βούληση.
Εκεί λοιπόν, στο σκοτάδι και πάντα εκ του ασφαλούς, οι αυτοπροσδιοριζόμενοι τιμωροί των κοινωνικών αδικιών, οι «προστάτες› των λαϊκών και εθνικών συμφερόντων σαν «κοινωνικοί επαναστάτες›, αποφάσιζαν αμετάκλητα την εξόντωση των καταγεγραμμένων θυμάτων τους και την εκτέλεση οιασδήποτε άλλης τρομοκρατικής ενέργειας, ληστείας, κλοπής, έκρηξης. Μία ακόμη Ιερά Εξέτασις, όχι του σκοτεινού μεσαίωνα, αλλά του 20ου και του 21ου αιώνα.
Εδώ ακριβώς ανακύπτει το αμείλικτο ερώτημα: Ποιος τεθειμένος ανθρώπινος νόμος ή έστω ποιος άγραφος ηθικός νόμος έδωσε δικαιώματα σ’ αυτούς τους κατηγορουμένους, σε μια χούφτα συνωμότες να αποφασίζουν αυτοί και να αφαιρούν ανθρώπινες ζωές ή να «απαλλοτριώνουν› κατά τη δική τους προσφιλή έκφραση ξένα πράγματα, διαπράττοντας ληστείες και κλοπές;
Η απάντηση έρχεται σαφής, αυτονόητη και αποστομωτική: Τέτοιος νόμος ούτε υπήρξε ποτέ, ούτε θα υπάρξει ποτέ στον αιώνα τον άπαντα. Ιδού λοιπόν και το τρίτο μέσο εργασίας των κατηγορουμένων, η αυθαιρεσία.
Έτσι, οι κατηγορούμενοι χρησιμοποιώντας τα τρία αυτά εργαλεία, την τυφλή βία, την υποκρισία και την αυθαιρεσία, θέλησαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στον κοινωνικό χώρο της Ελλάδας και ανέπτυξαν συνεχή και πλούσια παράνομη και εγκληματική δράση ως ακολούθως:
Οργάνωσαν και πραγματοποίησαν εκτελέσεις προσώπων, με το πρόσχημα της ανεπάρκειας ή επιεικούς κρατικής δικαιοσύνης.
Οργάνωσαν και πραγματοποίησαν προσβολές κατά της ζωής αλλοδαπών προσώπων που βρίσκονταν νόμιμα στη χώρα μας, με το πρόσχημα ότι η χώρα τους έφταιγε για την κακή πορεία των ελληνικών πραγμάτων (δικτατορία, Κυπριακό).
Οργάνωσαν και πραγματοποίησαν προσβολές κατά της ζωής πολιτικών προσώπων, του Μπακογιάννη, του Παλαιοκρασσά, του Πέτσου, του Παπαδημητρίου, με την ψευδεπίγραφη δικαιολογία της δήθεν πολιτικής ευθύνης του καθένα απ’ αυτούς για διαφορετική κάθε φορά υπόθεση.
Οργάνωσαν και πραγματοποίησαν προσβολές κατά της ζωής δικαστικών λειτουργών με το ψευδές πρόσχημα ότι είχαν δήθεν συγκαλύψει οικονομικά σκάνδαλα ισχυρών οικονομικών παραγόντων. Αναφέρομαι στους αείμνηστους Εισαγγελείς Κώστα Ανδρουλιδάκη και Αναστάσιο Βερνάρδο –δεν έχει σκοτωθεί βέβαια απ’ αυτή την εγκληματική Οργάνωση, αλλά από μια άλλη παρεμφερή- και την απόπειρα δολοφονίας του Αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Ταρασουλέα.
Δολοφόνησαν και αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν δημοσιογράφους, επιχειρώντας έτσι τον εξαναγκασμό αυτών, επιχειρώντας να φιμώσουν τον Τύπο, να ελέγξουν την 4η εξουσία με το πρόσχημα ότι υποστήριζαν αντιλαϊκές πολιτικές απόψεις και καπιταλιστικά συμφέροντα (Μομφεράτος, επίθεση εναντίον του MEGA CHANNEL).
Οργάνωσαν και πραγματοποίησαν εκτελέσεις και προσβολές κατά της ζωής ισχυρών επιχειρηματιών της χώρας με το πρόσχημα της εκμετάλλευσης των εργαζομένων ή τις αθέμιτες συναλλαγές με το κράτος. (Δημήτριος Αγγελόπουλος, Βαρδής Βαρδινογιάννης, Κωστής Περατικός, Αλέξανδρος Αθανασιάδης).
Οργάνωσαν και πραγματοποίησαν εκτελέσεις ξένων διπλωματών και επιθέσεις με φονικά μέσα κατά γραφείων και εγκαταστάσεων ξένων και διεθνών Οργανισμών.
Οργάνωσαν και πραγματοποίησαν παράτολμες και προκλητικές επιδρομές εναντίον χώρων όπου φυλασσόταν βαρύ πολεμικό υλικό και όπλα χρήσιμα για την άμυνα της χώρας, την οποία άμυνα της χώρας έτσι και προσέβαλλαν. Εκεί, από τα στρατόπεδα αφήρεσαν υλικό και όπλα, χρήσιμα για τα τρομοκρατικά τους σχέδια. Αναφέρομαι στο στρατόπεδο Συκουρίου, το Πολεμικό Μουσείο, το Α.Τ. Βύρωνα.
Οργάνωσαν και πραγματοποίησαν ένοπλες ληστείες τραπεζών, αποκομίζοντας παράνομα εισοδήματα από τα οποία από τα οποία ένα μέρος διατέθηκε για τη μισθοδοσία κάποιων μελών ή για την αγορά επιχειρησιακών υλικών, ή πληρωμή ενοικίων για μισθωμένους χώρους-γιάφκες, ενώ ένα άλλο μέρος, το πιο σημαντικό, παρέμεινε και παραμένει σε κάποιες συντροφικές τσέπες, αφορολόγητο.
Θα το επαναλάβω κύριοι δικαστές, η 17Ν δεν αρκέστηκε στις δολοφονίες και στις απόπειρες δολοφονιών εναντίον Ελλήνων πολιτών. Προχώρησε και σε δολοφονίες Αμερικανών Διπλωματών και άλλων Αμερικανών Στρατιωτικών. Δολοφόνησε τον Ρίτσαρντ Γουέλς, τον Ουίλιαμ Νορντίν, τον Στιούαρτ, τον Τζωρτζ Τσάντες. Επίσης εντελώς άδικα και αναίτια επεχείρησε δολοφονικές επιθέσεις δολοφονώντας τους δυο Τούρκους Διπλωμάτες Τσετίν Γκιοργκού και Ομέρ Σιπαχίογλου και αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον επιτετραμμένο Ντενίς Μπουλούκμπασι.
Κατά την επίθεση εναντίον του Υπουργού Οικονομικών στην οδό Καραγεώργη Σερβίας στο Σύνταγμα σκοτώθηκε ο τυχαία διερχόμενος, ο άτυχος 20χρονος φοιτητής Θάνος Αξαρλιάν. Τότε εάν οι κατηγορούμενοι είχαν κάποιο ίχνος φιλότιμου θα έπρεπε την επόμενη ημέρα να διαλυθούν συντετριμμένοι από το βάρος αυτού του εγκλήματός τους, από τις τύψεις γι αυτήν την δολοφονία.
Κύριοι Δικαστές, με αυτά τα υποκριτικά προσχήματα και με τις ψευδεπίγραφες δικαιολογίες που προανέφερα προσπαθούσε η αποκληθείσα Οργάνωση-φάντασμα να κολακεύσει το λαϊκό φρόνημα του απλού πολίτη αλλά και να εξωραΐσει τα διαπραττόμενα κακουργήματά της. Στην πραγματικότητα όμως ο αληθινός σκοπός της 17Ν ήταν η τρομοκράτηση της ίδιας της κοινωνίας, η τρομοκράτηση του Τύπου και των δημοσιογράφων, η τρομοκράτηση των επιχειρηματικών και οικονομικών παραγόντων της χώρας, η τρομοκράτηση της Δικαιοσύνης που ήταν και είναι το θεμέλιο αλλά και ο προμαχώνας, το προπύργιο της Δημοκρατίας. Η τρομοκράτηση της ίδιας της Δημοκρατίας η οποία είναι το καλύτερο σύστημα διακυβέρνησης που έχει επινοηθεί μέχρι σήμερα παρόλα τα υπαρκτά μειονεκτήματα και τις αδυναμίες της, τα οποία οφείλονται στους ανθρώπους και όχι στην Δημοκρατία ως σύστημα.
Συμπερασματικά λοιπόν στόχος της 17Ν δεν ήταν η δήθεν προστασία των λαϊκών και εθνικών συμφερόντων όπως υποκριτικά διακήρυσσαν αλλά η ίδια η Δημοκρατία και οι δημοκρατικοί θεσμοί. Εάν η Οργάνωση των κατηγορουμένων στόχευε πραγματικά στη βελτίωση της κοινωνίας, την καταπολέμηση της κοινωνικής αδικίας, την επίλυση των εθνικών υποθέσεων της χώρας μας, την ενδυνάμωση της Δημοκρατίας κλπ, τότε γιατί δεν βγήκε από την ασφαλή κρυψώνα της γιάφκας στο προσκήνιο της δημοσιότητας να μας παρουσιάσει δημοσίως την δική της πολιτική, το δικό της δημοκρατικό πρόγραμμα και τα δικά της δημοκρατικά μέσα δράσης ώστε να πείσει τον λαό να την ακολουθήσει, Όταν μάλιστα σε αυτή την αίθουσα ακούστηκε ότι κάποια χρονική στιγμή είχε λέει το 20% του λαού με το μέρος της; Αστεία πράγματα.
Αλλά η 17Ν δεν είχε καμία πολιτική. Δεν ήθελε την πολιτική. Μισούσε την πολιτική ως στοιχείο της Δημοκρατίας γιατί όπως χαρακτηριστικά γράφει σε μια προκήρυξή της θεωρούσε την πολιτική ότι δεν προσφέρει στην κοινωνία. Έτσι από τα πεπραγμένα της 17Ν φαίνεται ότι απέρριπτε την πολιτική ως διαδικασία του δημοκρατικού συστήματος ως στοιχείο και ενεργό κύτταρο της Δημοκρατίας και αντί αυτής θεωρούσε ως μοναδική υγιή δύναμη της κοινωνίας την πρακτική των όπλων και το κροτάλισμα του 45αριου.
Γι αυτό και η σχετική επίμονη ρητή και επανειλημμένη δήλωση του κορυφαίου της 17Ν Δημήτρη Κουφοντίνα ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη όσων διέπραξε η 17Ν. Αυτή η δήλωση είναι δήλωση υποκριτική και προκλητική επειδή επικαλείται και αναλαμβάνει κάτι το οποίο ουδέποτε πίστεψε, την πολιτική. Και γιατί επιπλέον δεν νοείται πολιτική ευθύνη σε έναν φόνο, σε μία ληστεία, σε μια κλοπή αλλά όποιος λαμβάνει την απόφαση για μια τέτοια πράξη ή προκαλεί άλλους να την πράξουν είναι ηθικός αυτουργός, αυτουργός. Όποιος συμπράττει σε μια τέτοια ενέργεια είναι αυτουργός.
Επομένως κάτω από την ρητή δήλωση ότι αυτός ο Κουφοντίνας αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη των πράξεων της 17Ν εισφέρει έμμεση αλλά σαφής ομολογία και παραδοχή για τις δικές του ποινικές ευθύνες των πράξεων της 17Ν. Για τις ποινικές όμως ευθύνες του Κουφοντίνα πέρα από την παραπάνω δήλωση του ίδιου για ανάληψη της πολιτικής ευθύνης υπάρχουν και οι αποκαλυπτικές απολογίες πολλών άλλων κατηγορουμένων και ιδίως του Σάββα Ξηρού.
Υπάρχουν ακόμα οι μαρτυρίες των προσώπων που τον είδαν και τον αναγνώρισαν, όπως στην υπόθεση Παλαιοκρασσά ο μάρτυρας Κάτσος, στον δολοφονία Βρανόπουλου ο μάρτυρας «Τσερνόγλου›. Υπάρχει η συνοπτική ονομασία του την οποία την είπα κιόλας ο ίδιος ως «ο φαρμακοχέρης› της Οργάνωσης. Ο ίδιος την είπε εδώ εις αυτή την αίθουσα. Υπάρχουν τα ευρήματα της Πάτμου και της Δαμάρεως και πολλά άλλα πλήθος επιβαρυντικών στοιχείων που επιβεβαιώνουν πλήρως τις εναντίον του κατηγορίες.
Στο σημείο αυτό κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ και να αξιολογήσω σχετικά και τις συναφείς απολογητικές θέσεις του άλλου μεγάλου ονόματος της Οργάνωσης που προανέφερα, του αρχηγού αυτού του μεγάλου, του Αλέκου Γιωτόπουλου εκ Παρισίων ο οποίος από την αρχή μέχρι σήμερα 40 χρόνια επαναστάτης – έτσι έχει πει – κρύβεται πίσω από την σκιά του σαν να βλέπω στρουθοκάμηλο η οποία βάζει το κεφάλι της κάτω και νομίζει ότι δεν βλέπουν. Έτσι και ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος κ. Πρόεδρε «δεν τα βλέπω› λέει.
Ο κ. Γιωτόπουλος λοιπόν ο οποίος από την αρχή μέχρι σήμερα έκανε χρήση του δικαιώματος σιωπής και στάθηκε αμετακίνητος στην γραμμή του «δεν ξέρω τίποτα, δεν γνωρίζω κανέναν, δεν έκανα τίποτα›. Ξέρει όμως όπως ξέρουμε όλοι ότι αυτή η άρνησή του είναι ψεύτική και υποκριτική διότι και ξέρει τα πάντα και γνωρίζει τους πάντες και έκανε τα πάντα. Ότι κακό μπορούσε να κάνει στον τόπο αυτό το έκανε. Και αν δεν τον συνελάμβαναν θα συνέχιζε να κάνει.
Αυτό προκύπτει από τις αποκαλυπτικές απολογίες σχεδόν όλων των συγκατηγορουμένων του και ιδίως του Σάββα Ξηρού ο οποίος με κρίσιμες λεπτομέρειες περιέγραψε το ρόλο και τη δράση του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου στην εγκληματική Οργάνωση, από τις μαρτυρίες προσώπων που τον είδαν και τον αναγνώρισαν σε κάποιες επιχειρήσεις της Οργάνωσης, τις χειρόγραφες εγγραφές και διορθώσεις σε κάποιες προκηρύξεις με δικά του γράμματα, την επιμονή του να κινείται επί σχεδόν 30 χρόνια με το ψεύτικο όνομα «Μιχάλης Οικονόμου›, με τη χρήση πλαστής άδειας οδήγησης με ψεύτικα στοιχεία.
Κύριοι Δικασταί, θέλω να αναφερθώ σε ένα πολύ σημαντικό αποδεικτικό μέσον, τα λεγόμενα λανθάνοντα αποτυπώματα, τα οποία είναι στοιχεία της δικογραφίας. Τα αποτυπώματα του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου βρέθηκαν στο διαμέρισμα Πάτμου 84, δηλαδή στη γιάφκα επί της Πάτμου 84, σε φύλλο οδηγιών κινητής τηλεφωνίας, δύο τμήματα δακτυλικών αποτυπωμάτων του και ένα τμήμα παλαμικού αποτυπώματος, τα οποία ταυτίζονται με τα αποτυπώματα του αριστερού, του μεσαίου και του παράμεσου δακτύλου και της δεξιάς παλάμης του Γιωτόπουλου.
Ένα τμήμα δακτυλικού αποτυπώματος που βρέθηκε στην 20η σελίδα εντύπου οδηγιών χρήσης κινητού τηλεφώνου GS 768 μάρκας ERICSSON και το οποίο υπήρχε σε τραπέζι του δωματίου Νο 1 της γιάφκας αυτής, επί της Πάτμου 84, που ταυτίζεται με το αποτύπωμα αριστερού αντίχειρα του Γιωτόπουλου.
Επίσης ένα τμήμα δακτυλικού αποτυπώματος που βρέθηκε στο πίσω εξώφυλλο εγχειριδίου οδηγιών συσκευής ασυρμάτου επικοινωνίας που ταυτίζεται με το αποτύπωμα αριστερού αντίχειρα του Γιωτόπουλου και το οποίο βρέθηκε και κατασχέθηκε στο δωμάτιο 6 αυτού του διαμερίσματος.
Αυτά τα ευρήματα είναι σημαντικά, όχι μόνο διότι πιστοποιούν ότι αυτός ο κατηγορούμενος στη γιάφκα αυτή ήρθε σε επαφή ο ίδιος με αυτά τα πράγματα, αλλά σε επανειλημμένες ερωτήσεις από της Έδρας αν έχει τηλέφωνο ή αν είχε ποτέ οποιοδήποτε τηλέφωνο, το αρνήθηκε. Είπε: «Ποτέ δεν είχα τηλέφωνο, ποτέ δεν ήρθα σε επαφή με τηλέφωνο›. Και όμως, αυτά τα δακτυλικά αποτυπώματα δείχνουν ότι ήρθε σε επαφή με αυτά τα κινητά τηλέφωνα.
Να σας πω κύριοι δικαστές, ότι στη δολοφονία του Στήβεν Σόντερς, υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία προσώπου με τους δολοφόνους, για την επικείμενη άφιξη στο σημείο δολοφονίας του Στήβεν Σόντερς. Δε λέω ότι αυτό το πρόσωπο είναι ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, δεν έχω στοιχεία, απλά το αναφέρω. Εν πάση περιπτώσει και χωρίς αυτή τη λεπτομέρεια, αυτό το βασικό στοιχείο, αυτή η σχέση του Γιωτόπουλου με αυτά τα πράγματα, δείχνει ότι ο Γιωτόπουλος είναι βουτηγμένος μέσα στην εγκληματική δράση της 17Ν.
Είναι η τρίτη φορά που το ξαναλέω σ’ αυτή την αίθουσα, είναι η πραγματικότητα. Από τη μελέτη όλων των στοιχείων της δικογραφίας κ. Πρόεδρε -και αυτές τις μέρες ασχολήθηκα αποκλειστικά, μη τυχόν τον αδικήσω-, δεν μπόρεσα να βρω τόσο δα, που να μου δημιουργήσει έστω και μία ελάχιστη αμφιβολία για τον κύριο αυτόν κατηγορούμενο.
Στη γιάφκα του οδού Πάτμου 84 βρέθηκε ένα τμήμα δακτυλικού αποτυπώματος στην 93η σελίδα βιβλίου, που ταυτίζεται, το 4ο πειστήριο, 190β, με τα αποτυπώματα του δεξιού αντίχειρα και του δεξιού δείκτη του ανωτέρω. Και αυτό το στοιχείο είναι πολύ σημαντικό, ενόψει της τηλεφωνικής συνέντευξης του Σάββα Ξηρού σε γνωστό δημοσιογράφο των Αθηνών, όπου λέει ο κατηγορούμενος Σάββας: «Ο Γιωτόπουλος μας τα έμαθε όλα για τα όπλα, για όλα›.
Περαιτέρω, το βιβλίο ?Το Who is Who της Αλλαγής›: Και εκεί επίσης ο Σάββας αναφέρεται στη συνέντευξή του, ότι «ο Γιωτόπουλος μας έμαθε πώς να κινούμαστε και όλα αυτά τα θέματα›. Έχω μπροστά μου κ. Πρόεδρε αυτή τη συνέντευξη.
Επίσης υπάρχει το πειστήριο Νο 277 που είναι από το προσωπικό αρχείο του Γιωτόπουλου που το είχε δώσει στο Σάββα ενόψει των διακοπών του και το οποίο βρέθηκε στη γιάφκα της οδού Πάτμου 84. Εκεί λοιπόν κύριοι Δικασταί, βρέθηκαν δύο αποτυπώματα σε δύο φύλλα χάρτου, περιέχοντα χειρόγραφο κείμενο, μεθόδους, οδηγίες κατασκευής και τοποθέτησης εκρηκτικών μηχανισμών, με μαύρα γράμματα τα οποία αριθμούνται στην πάνω αριστερή γωνία με λατινική γραφή.
Η πρώτη σελίδα αρχίζει με τη φράση: «Αντιαρματική χειροβομβίδα του χεριού: Παίρνουμε δύο κουτιά από κονσέρβες διαμέτρου 72 χιλιοστών.....› και τελειώνει με τη φράση «.... 80 χιλιοστά›. Βρέθηκε λοιπόν σε αυτές τις οδηγίες για κατασκευή όπλων, ένα δακτυλικό αποτύπωμα που ταυτίζεται με το αριστερό μεσαίο δάκτυλο του Γιωτόπουλου.
Επίσης έτερο χειρόγραφο κείμενο του Γιωτόπουλου πάλι, όπου βρέθηκαν αποτυπώματά του, το οποίο αναφέρεται σε μέτρα ασφαλείας που πρέπει να λαμβάνουν όσοι μετέχουν παράνομης οργάνωσης κατά τη διαβίωση ή πριν τη σύλληψη, κατά τη σύλληψη, ανάκριση και μετά τη σύλληψη.
Και εκεί, σ’ αυτό το χειρόγραφο βρέθηκε τμήμα δακτυλικού αποτυπώματος στη σελίδα 8, η οποία αρχίζει με τη φράση: «Κάθε σύντροφος πρέπει να έχει ......› και τελειώνει με τη φράση «....το παίρνει στις 10, 15›, όπου αυτό το δακτυλικό αποτύπωμα ταυτίζεται με τον αριστερό δείκτη του Γιωτόπουλου. Επίσης, έτερο στην υπ’ αριθμόν 7 σελίδα. Με αυτόν, όπως βεβαιώνει και ο Σάββας Ξηρός, τον διδασκαλικό ρόλο του Γιωτόπουλου προς τους συγκατηγορούμενούς του, τους έκανε καλούς εγκληματίες και καλούς τρομοκράτες.
Κύριοι Δικαστές, όπως προείπα από την πλούσια σε αποδείξεις προδικασία και στην κύρια διαδικασία αποδείχθηκε με βεβαιότητα ότι όλες τις αποφάσεις για τις εγκληματικές πράξεις της 17Ν πήρε είτε μόνος του είτε με άλλους μαζί ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος. Όλοι οι συγκατηγορούμενοί του βεβαίωσαν ότι αυτός ήταν ο φυσικός ηγέτης, καθοδηγητής, ιδεολογικός εγκέφαλος της Οργάνωσης και ο συντάκτης των προκηρύξεων της 17Ν. Στις σχετικές συζητήσεις του με τον Κουφοντίνα, τον Τζωρτζάτο, τον Πάτροκλο Τσελέντη και τους Σάββα και Χριστόδουλο Ξηρό, χρησιμοποιούσε ως πρόσχημα για την τυπική νομιμοποίηση των ειλημμέων από πριν εγκληματικών του αποφάσεων.
Θα σταθώ κύριοι Δικαστές πάλι στη συνέντευξη του Σάββα Ξηρού, η οποία δόθηκε σε δημοσιογράφο το Σεπτέμβριο του 2002 δεν δόθηκε σε κανέναν ανακριτή. Εκεί λέει για τον Λάμπρο ότι: «κυριαρχούσε ο Γιωτόπουλος μέσα στην Οργάνωση και εκλογές να γινόταν πάλι ο Λάμπρος θα έβγαινε αρχηγός›.
Κανείς εχέφρων άνθρωπος γνώστης αυτής της υπόθεσης δεν μπορεί να φανταστεί ότι χωρίς το ναι του Γιωτόπουλου, μπορούσε ποτέ να παρθεί απόφαση να δολοφονηθεί λόγου χάρην ο Στήβεν Σόντερς ή ο Παύλος Μπακογιάννης, ή ο Δημήτριος Αγγελόπουλος. Φαίνεται παράλογο να πούμε ότι την απόφαση για τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη την πήρε ο Κωστάρης, ή ο Καρατσώλης ή ο Θωμάς Σερίφης. Αν πει κάποιος ένα τέτοιο πράγμα, θα προκαλέσει τον γέλωτα.
Ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος άλλωστε τούτο το συνομολογεί στις προκηρύξεις της 17Ν: Όλες περιεχομένου γαλλικής κουλτούρας, όπως επίσης και το Καταστατικό της Οργάνωσης στο περιεχόμενο του οποίου τα μέλη αποδέχονται να πράξουν ό,τι η Οργάνωση αποφασίσει.
Μάλιστα, μεταξύ σοβαρού και αστείου μένω σ’ ένα: ο εκ δεξιόν μου συνάδελφος Εισαγγελέας ρώτησε τον Δημήτριο Κουφοντίνα (μεταξύ σοβαρού και αστείου) για τις γνώσεις του στη γαλλική γλώσσα και για την κουλτούρα και έλαβε την απάντηση ότι έχει πλήρη άγνοια αυτών. ¶λλα πράγματα ξέρει ο κ. Κουφοντίνας. Τη γαλλική γλώσσα δεν την έμαθε ακόμη.
Ακόμη απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος και προσπαθώντας να φυλαχτεί από τη μια μεριά που νόμισε ότι βάλλεται, παρασύρθηκε για να πει (θυμηθείτε τα λόγια του κύριοι Δικαστές) «Εγώ δεν άφηνα ίχνη τον καιρό που ήμουν άπειρος›, τώρα, εννοώντας μετά από τόσα χρόνια εγκληματικής δράσης είχε αποκτήσει μεγάλη εμπειρία και μπορούσε να φυλάγεται. Έκανε δηλαδή μια έμμεση ομολογία για την εγκληματική του δράση.
Η άρνησή του να απολογηθεί γιατί κύριοι Δικαστές η ανάγνωση ενός γραμμένου κειμένου δεν λέγεται και δεν είναι απολογία, όπως τη θέλει ο Κ.Ποιν.Δ. Η απολογία του κατηγορούμενου πρέπει να έχει δυο στοιχεία: προφορικότητα και αμεσότητα. Δυο στοιχεία, τα οποία απουσιάζουν όταν ο κατηγορούμενος αναγιγνώσει λέξη προς λέξη ένα κείμενο, το οποίο ή έγραψε ο ίδιος ή του έγραψαν, ή, ή, ή.
Βέβαια η νέα δικονομία είναι να αναγιγνώσκουμε ένα κείμενο. Να δούμε τώρα αν αλλάξει η δικονομία να πω κι εγώ ότι είναι η νέα δικονομία. Πάντως η ισχύουσα δικονομία απαιτεί για να υπάρχει απολογία, προφορικότητα και αμεσότητα, η οποία δεν υπάρχει όταν αναγιγνώσκεται.
Κύριε Πρόεδρε η άρνησή του να απολογηθεί ακριβώς αυτό τεκμηρίωσε: την ενοχή του. Έτρεμε. Φοβόταν την απολογία. Διότι όταν η απολογία είναι προφορική, όταν γίνεται συζήτηση και μάλιστα κατ’ αντιπαράσταση τότε βεβαίως γίνεται και η ανίχνευση της αλήθειας. Δεν μπορεί ο κατηγορούμενος να κρύψει την αλήθεια, την οποία κρύβει όταν αναγιγνώσει ένα κείμενο.
Στην προφορική συζήτηση κατ’ αντιπαράσταση, όσο κι αν προσπαθεί, όσο κι αν είναι ικανός και δόλιος, δεν μπορεί, κάτι θα του ξεφύγει ώστε να μην μπορέσει να κρύψει την πραγματικότητα, να κρύψει την αλήθεια. Γι’ αυτό τρέμοντας αρνήθηκε να απολογηθεί, αλλά περιορίστηκε στην ανάγνωση –το επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά- και αρνήθηκε την κατ’ αντιπαράσταση συζήτηση με τον Πάτροκλο Τσελέντη.
Δεν θέλω να πω κ. Πρόεδρε το τι άλλα είπε. Μέχρι και τον Χριστόδουλο Ξηρό τον εμφάνισε με μείζονα πνευματικά προσόντα από τον εαυτό του και άλλα τινά εδώ πέρα τα οποία, τι να πω; Θα επαναλάβω αυτό που είπε ο Τσελέντης: 40 χρόνια «επαναστάτης› και κρύβεται πίσω από τον ίσκιο του!
Αλλά αυτός ο αρχη-συνωμότης επειδή ακριβώς γνώριζε ότι είναι βουτηγμένος σε όλη την εγκληματική δράση, δεν τόλμησε να αμφισβητήσει σε επιστημονική βάση ζητώντας πραγματογνωμοσύνη, ούτε τα δαχτυλικά του αποτυπώματα που προηγούμενα ανέφερα που είχαν βρεθεί σε πράγματα στις γιάφκες, ούτε στις γραφολογικές εξετάσεις με τις οποίες είχε διαπιστωθεί ότι ήταν ο συντάκτης των προκηρύξεων.
Τον προκάλεσα. Επικαλούμαι τη μνήμη όλων των παρευρισκομένων: «γιατί δεν ζήτησες πραγματογνωμοσύνη, γιατί και τώρα δεν ζητάς› διαρκούσης της διαδικασίας. Αρνήθηκε. Διότι δεν άντεχε να έχει μια ακόμη επιβεβαίωση, μια ακόμη απόδειξη του εγκληματικού του ρόλου. Μάλιστα για να δικαιολογήσει αυτή την άρνηση είπε ότι υπήρξε θέμα οικονομικό, ότι τάχα στο εξωτερικό κάποιον πραγματογνώμονα ότι εδώ στην Ελλάδα φοβούνταν, αλλά στο εξωτερικό ζήτησε 4 εκ. Όταν του είπα εγώ και του ζήτησα ότι το κράτος, η δημοκρατία, η πολιτεία δωρεάν θα ικανοποιήσει το αίτημά του αρνήθηκε να υποβάλλει αίτημα. Τονίζω κ. Πρόεδρε αυτό το περιστατικό, επειδή είναι σημαντικό για την εκτίμηση της ενοχής του.
Είχε βρεθεί ο γραφικός του χαρακτήρας σε έγγραφα μέσα στις γιάφκες, όπως στην προκήρυξη για τη δολοφονία του Κωστή Περατικού και μάλιστα στο προσχέδιο αυτής της προκήρυξης μόνο τα δικά του αποτυπώματα βρέθηκαν, όχι άλλα. Βλέπετε, διότι με προκηρύξεις μόνο αυτός ασχολιόταν. Σε άλλα κείμενα στο «Who is who της αλλαγής› και σε άλλα υπάρχουν αποτυπώματα σχεδόν όλων των μελών. Έχουν πάρει αυτά τα βιβλία, αυτά τα κείμενα, αυτά τα πράγματα στα χέρια τους πάρα πολλοί από τους κατηγορούμενους. Αυτή όμως ειδικά την προκήρυξη για τη δολοφονία του άτυχου εκείνου ανδρός που ήρθε να βοηθήσει τον τόπο και τον δολοφόνησε η 17Ν, μόνο του κ. Γιωτόπουλου.
Περαιτέρω την φυσική παρουσία του Γιωτόπουλου στη γιάφκα της οδού Πάτμου βεβαίωσε η διαχειρίστρια της πολυκατοικίας η κα Κοφινά. Όλοι θυμάστε τα λεγόμενά της, την περιγραφή του: ωραίος άνδρας και επειδή κι εκείνη ήταν ωραία γυναίκα και βεβαίως μια ωραία γυναίκα κύριοι Δικαστές -ανθρώπινα μιλάμε, ανθρώπινα εκφραζόμαστε, ανθρώπινα διαπιστώνουμε- το είπε, το θυμάστε.
Και βέβαια εκεί είπε ο κ. Γιωτόπουλος εκείνη τη λεπτομέρεια «Εγώ δεν φοράω γραβάτα› διότι η κα Κοφινά είχε πει ότι τον είδε με γραβάτα. Βέβαια τον είχε δει με τον Γρηγόρη Πουφτσή, το ψευδώνυμο του οποίου είχε ο Σάββας Ξηρός στη γιάφκα της οδού Πάτμου και με αυτό το ψευδώνυμο τον είπε η κα Κοφινά, η οποία μάλιστα είπε ότι είχε δει κι άλλους πολλούς να μπαινοβγαίνουν. Πράγματι στη γιάφκα αυτή έχουν μπαινοβγεί πολλοί: ο κ. Καρατσώλης και άλλοι, θα τους εκθέσω περαιτέρω κ. Πρόεδρε.
Εξάλλου στη δολοφονία του Ουίλιαμ Νορντίν ο μάρτυρας Δημήτριος Κομισάριος βεβαίωσε την φυσική του παρουσία του κατηγορούμενου Γιωτόπουλου, καθώς επίσης και εκείνη η μάρτυρας Δήμητρα Τσακώνη στην απόπειρα δολοφονίας του Εισαγγελέα Παναγιώτη Ταρασουλέα. Βέβαια επειδή αυτοί οι μάρτυρες δεν ήταν μάρτυρες βαλτοί, κράτησαν μερικές αποστάσεις. Όμως όλα τα στοιχεία οδηγούν στον κατηγορούμενο αυτό τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο.