Σε δεύτερη φάση όμως όταν ο Σάββας είναι αυτός που πλησίασε και πυροβόλησε από 1 μ., εκεί έχω την εντύπωση ότι θα πρέπει το Δικαστήριό σας να απασχολήσει το θέμα αν πρόκειται περί απροσφόρου αποπείρας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Λόγω μέσου.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ακριβώς. Είναι ένας πυροβολισμός σ’ ένα αυτοκίνητο που αποδεικνύεται ότι είναι τεθωρακισμένο και το τζάμι είναι άθραυστο λόγω του μέσου δεν θα μπορούσε να επέλθει το αποτέλεσμα που επιδιώκονταν, ως εκ τούτου θα πρέπει να μιλήσουμε για απόπειρα ανθρωποκτονίας αλλά απρόσφορη απόπειρα, γιατί δεν μπορώ βέβαια να προχωρήσω σ’ ένα δεύτερο στάδιο και να πω -όπως λέει ο νόμος- αν θυμάμαι καλά τον όρο είναι ότι η ενέργεια έγινε εξ ευηθείας.
Έχω λοιπόν την εντύπωση ότι η μεν ληστεία είναι όλοι υπεύθυνοι και θα πρέπει να κηρυχθούν ένοχοι, να αθωωθεί ο Κουφοντίνας έχω την εντύπωση ότι κατηγορείται για απόπειρα σε σχέση με τους πυροβολισμούς που έριξε κατά τη διάρκεια και να κηρυχθεί ένοχος ο Σάββας μονάχα για απρόσφορη απόπειρα που συνίσταται στο γεγονός ότι πυροβόλησε από απόσταση μισού μέτρου όταν είχε σταματήσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχουμε οπλοφορία, οπλοχρησία?
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Όλα αυτά θα τα δούμε στο τέλος κ. Πρόεδρε. θα τα δούμε ενιαία και θα σας απασχολήσω αρκετά με αυτό το θέμα.
Που στηρίζονται αυτά τα οποία σας προτείνω; Ο Σάββας Ξηρός λέει στον Ειδικό εφέτη ανακριτή ότι επρόκειτο περί σχεδίου του Λάμπρου. «Τον πλησίασα με τον όπλο, φοβήθηκε και μου τα έδωσε, ο Λουκάς πυροβόλησε στο τζάμι του αυτοκινήτου που μας καταδίωκε στα Πατήσια. Μας έριξε κάτω το όχημα και τότε πυροβόλησα κι εγώ δυο φορές›.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Καρατσώλης καταθέτοντας γι αυτή την υπόθεση όχι μόνο αποδέχεται τη συμμετοχή του αλλά ισχυρίζεται ότι «έχω την εντύπωση ότι ο Λάμπρος ειδοποίησε τον Λουκά›. Δεν ξέρω αν συνέβη ή δεν συνέβη, είναι ένα στοιχείο το οποίο πρέπει να θέσω υπόψη του Δικαστηρίου σας και σας επαναλαμβάνω έχει πολύ λίγη σημασία αν πραγματικά είναι τα πράγματα όπως τα λέει ο Σάββας ότι επρόκειτο περί σχεδίου του Λάμπρου. Αν ο Λάμπρος ήταν ηθικός αυτουργός η παρουσία του ή μη παρουσία του δεν είχε καμία συνέπεια.
Θέλω να επισημάνω ότι εδώ πρέπει να είναι η περίπτωση που ο κατηγορούμενος Καρατσώλης επικαλείται άλλοθι. Ισχυρίζεται δηλαδή ότι την ώρα που φέρεται να έχει τελεστεί η ληστεία δηλαδή 15:45 ή λίγο πιο μπροστά, βρισκόταν σε ένα επαγγελματικό ραντεβού με κάποιο πελάτη του μεσιτικού γραφείου στο οποίο εργαζόταν και συγκεκριμένα με τον κ. Ιωάννου ο οποίος εξετάστηκε εδώ και τον συνόδεψε μάλιστα στην επίσκεψη ενός οικοπέδου στην περιοχή της Αλσούπολης.
Για να επιβεβαιωθεί αυτό, μας προσκόμισαν μια ατζέντα του γραφείου που υπάρχει μια σημείωση που λέει ότι πραγματοποιήθηκε ραντεβού με Ιωάννου για οικόπεδο στην Νέα Ιωνία και επίσης λάβαμε υπόψη μια ατζέντα προσωπική του ίδιου του Καρατσώλη η οποία είχε κατασχεθεί από τις αστυνομικές Αρχές.
Είναι αλήθεια ότι προβληματίστηκα σε πρώτη φάση πάρα πολύ. Αλλά διαβάζοντας λίγο παρακάτω την ατζέντα είδα το εξής: ο μάρτυρας Ιωάννου είπε ότι «Εγώ τηλεφώνησα όταν διάβασα μια αγγελία, συνεννοήθηκα και πραγματικά μια Τρίτη αν θυμάμαι καλά –δεν ξέρω αν είναι σίγουρο αυτό εν πάση περιπτώσει να μου επιτρέψετε να χρησιμοποιήσω αυτή τη σκέψη- πράγματι πήγα γύρω στο μεσημέρι και επισκέφθηκα ένα οικόπεδο›.
Από την έρευνα αυτή προέκυπτε ότι εντελώς συμπτωματικά ραντεβού για το οικόπεδο της Αλσούπολης με το συγκεκριμένο πρόσωπο που λέγεται Ιωάννου έχει κλειστεί για μια μέρα Τρίτη, αλλά προηγούμενες ημέρες για τις 11 Μαρτίου. Δημιουργείται ένας προβληματισμός κατά πόσο ευσταθεί αυτό το άλλοθι.
Δεν είναι βέβαιο πότε τελικά πραγματοποιήθηκε αυτό. Ο Ιωάννου ήταν κατηγορηματικός σ’ αυτό το πράγμα, είπε ότι «εγώ ημερομηνία δε μπορώ να προσδιορίσω, εγώ ξέρω ότι ένα ραντεβού είχα›, σε σχέση δε με την εγγραφή που υπάρχει στο ημερολόγιο του ίδιου του γραφείου, είναι μια εγγραφή την οποία εγώ τουλάχιστον εκτιμώ σαν μια προσπάθεια επιβοήθησης ενός ισχυρισμού ενός κατηγορουμένου.
Αν αυτή η εγγραφή υπήρχε στο σημειωματάριο το οποίο είχε κατασχέσει η αστυνομία, που θα μας έδινε τη βεβαιότητα ότι δεν θα μπορούσε τρίτο χέρι να μπει και να κατασκευάσει στοιχείο, εγώ θα ήμουν έτοιμος να προτείνω να απαλλαγεί γι αυτή την υπόθεση, αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Δηλαδή από το περιεχόμενο της ατζέντας που βρέθηκε στα χέρια της αστυνομίας και το οποίο έχουμε κι εμείς στη δικογραφία μας, προκύπτει ότι το ραντεβού για την Αλσούπολη ήταν στις 11 Μαρτίου.
Βέβαια θα ακούσετε και την άλλη πλευρά, θα τα σταθμίσετε, θα λάβετε υπόψη και θα καταλήξετε. Έτσι εγώ τουλάχιστον βλέπω τα γεγονότα, δεν βλέπω να επιβεβαιώνεται ένα άλλοθι του Καρατσώλη που ανατρέπει τη δική του ομολογία και τις καταθέσεις των συγκατηγορουμένων του ότι έλαβε μέρος σ’ αυτή τη ληστεία. Ως εκ τούτου είμαι υποχρεωμένος να ζητήσω την ενοχή και του Καρατσώλη για τη συμμετοχή σ’ αυτή τη ληστεία.
Ας προχωρήσουμε σε μια άλλη ληστεία που έχει επίσης ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Είναι η ληστεία του ΟΤΕ Πειραιώς. Αυτή φαίνεται να έχει γίνει το 2001, δηλαδή αν δεν κάνω λάθος, ένα χρόνο περίπου πριν από την περίπτωση της ληστείας στα Πατήσια και εκεί έχουμε την εξής εξέλιξη των γεγονότων:
Ενώ ο υπάλληλος της εταιρείας WACKENHUT έβγαινε από τον ΟΤΕ Πειραιώς, από τις εγκαταστάσεις, μεταφέροντας έναν σάκο με τα χρήματα της χρηματαποστολής, εδώ είχαμε μια αντίθετη κίνηση, δηλαδή τα χρήματα που είχαν εισπραχθεί από τον ΟΤΕ μετεφέροντο για να πάνε στη WACKENHUT η οποία κάπου θα τα πήγαινε, στις 14:25 έξω από τον ΟΤΕ, κάποιος βγήκε μπροστά στον υπάλληλο της εταιρείας που μετέφερε, τον Κώστα Παναγιώτου και τον απείλησε με πιστόλι.
Όπως ο ίδιος περιγράφει τα γεγονότα, θα τα θυμάστε ασφαλώς, μόλις είδε το πιστόλι παράτησε το σάκο και γύρισε και άρχισε να τρέχει προς το εσωτερικό του καταστήματος. Μας περιγράφει το εξής περιστατικό, ότι δηλαδή ενώ τα χρήματα τα είχε αφήσει, αυτός που τον κυνηγούσε μέχρι που τον πυροβόλησε από πίσω.
«Με πυροβόλησε από τα 6 μέτρα› λέει, «είχα αφήσει τους σάκους με τα χρήματα, με κυνήγησε και με πυροβόλησε, ήθελε να με καθαρίσει›. Το ποσό ήταν 78 εκατομμύρια. Η σφαίρα χτύπησε ένα χιλιοστό από την κεντρική αρτηρία. Προσθέτει και κάτι άλλο: «Είμαι απολύτως βέβαιος ότι αυτός που με πυροβόλησε ήταν ο Βασίλης Ξηρός›.
Θέλω να επισημάνω ότι στο σημείο αυτό ο Σάββας Ξηρός σηκώθηκε και είπε: «Αυτά που λέει ο μάρτυρας δεν έχουν βάση, εγώ πυροβόλησα›. Επίσης να σημειώσω ότι και ο μάρτυρας Γιαννακόπουλος, με βάση όπως είπε το ανάστημα και τη διάπλαστη, πιθανολόγησε ως υπαίτιο τον Βασίλη Ξηρό. Ο μάρτυρας Λεμπέσης, ταμίας του ΟΤΕ, είπε: «Ο δράστης μοιάζει του Βασίλη Ξηρού. Πυροβόλησε ενώ ο Παναγιώτου είχε πετάξει τους σάκους και έτρεχε να φύγει›.
Δεν ξέρω τί συνέβη στην πραγματικότητα. Ένα γεγονός θέλω να επισημάνω, ότι μπροστά σ’ αυτή την αντίφαση, δηλαδή οι μάρτυρες να λένε ότι ο Βασίλης πυροβόλησε, ο Σάββας να έχει σηκωθεί και να λέει «εγώ πυροβόλησα›. Από την αρχή πρέπει να επισημάνω ότι ο Σάββας έχει παραδεχθεί ότι αυτός πυροβόλησε σ’ αυτή την ενέργεια.
Ζήτησα από τον Βασίλη Ξηρό τη θέση του, τί έγινε σε αυτή την ιστορία και θυμάμαι μου απάντησε: «Εγώ δεν ξέρω τίποτα, εγώ την εποχή εκείνη ήμουν στη Θεσσαλονίκη›. Είναι γεγονός ότι περίμενα ότι κατά τη διάρκεια της εξέτασης των μαρτύρων θα ερχόταν κάποιος άνθρωπος εδώ ο οποίος θα μπορούσε να επιβεβαιώσει αυτό το γεγονός, ότι δηλαδή ο Βασίλης την ημέρα εκείνη ήταν στη Θεσσαλονίκη. Αυτό δεν έγινε.
Παραμένει λοιπόν ένας ισχυρισμός, εγώ όμως θα έλεγα να προσχωρήσουμε στην άποψη που από την αρχή έχει υποστηρίξει ο Σάββας Ξηρός και επανέλαβε και στο ακροατήριό μας, ότι αυτός είναι αυτός που πυροβόλησε. Εγώ τουλάχιστον εκτιμώ ότι οι μάρτυρες, είτε κάνουν λάθος είτε έχουν σύγχυση, ή έχουν παρεξηγήσει. Ως εκ τούτου να θεωρηθεί ότι ο Σάββας Ξηρός είναι αυτός ο οποίος πυροβόλησε.
Δεν ξέρω αυτό αν τον ικανοποιεί ή θα συνεχίσει να έχει τις αντιστάσεις του. Από την άλλη πλευρά θέλω να επισημάνω ότι σε αυτή την περίπτωση όπως και στην επόμενη περίπτωση, έχουμε το εξής δεδομένο: Ότι στην περίπτωση αυτή δεν υπήρξε αναβάθμιση της κατηγορίας. Δηλαδή αυτός που πυροβόλησε τον άνθρωπο αυτόν, κατηγορείται απλώς για επικίνδυνη σωματική βλάβη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βαριά σωματική βλάβη.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Όχι κ. Πρόεδρε, δεν κατηγορείται για βαριά, κατηγορείται για επικίνδυνη σωματική βλάβη η οποία τελέστηκε κατά τέτοιον τρόπο που είχε τη δυνατότητα να επιφέρει βαριά σωματική βλάβη. Θέλω να επισημάνω στο Δικαστήριό σας το γεγονός ότι αυτή την πράξη να την κάνετε ανθρωποκτονίας δε μπορείτε να την κάνετε. Νομικά απαγορεύεται, αποτελεί ανεπίτρεπτη μεταβολή κατηγορίας. Έχω όμως την εντύπωση ότι η πράξη φέρει τα στοιχεία της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης.
Είναι μια πράξη, είδατε τα στοιχεία της, κάποιος άνθρωπος πυροβολεί με πιστόλι και προκαλεί βαριά σωματική βλάβη, αν σκεφτεί κανείς ότι ο άνθρωπος αυτός, θέλω να σας επισημάνω τί έχει πει και τί προκύπτει, τραυματίστηκε, έμεινε 14 μέρες στο νοσοκομείο με κάταγμα περόνης, τραύμα στο γόνατο και τραύμα στο περονικό νεύρο.
Είναι λοιπόν νομίζω χαρακτηριστική περίπτωση που η πράξη δεν είναι επικίνδυνη. Δηλαδή δεν έχει απλώς διακινδύνευση, είναι χαρακτηριστική περίπτωση βαριάς σκοπούμενης βλάβης. Θα έλεγα μάλιστα κ. Πρόεδρε για να ενισχύσω στο σημείο αυτό την επιχειρηματολογία μου γιατί δεν μπορεί να είναι ο Βασίλης αυτός που πυροβόλησε: Ο Βασίλης είναι ένας άνθρωπος ο οποίος παίζει όπως φαίνεται σε όλες αυτές τις ενέργειες έναν βοηθητικό περιφερειακό ρόλο. Δε βλέπω δηλαδή τον λόγο γιατί σ’ αυτή και μόνο την υπόθεση θα έπρεπε να του έχει ανατεθεί ο πρωταγωνιστικός ρόλος, να είναι αυτός ο οποίος θα κρατήσει το πιστόλι, θα απειλήσει τον υπάλληλο της χρηματαποστολής και μάλιστα θα είχε μια τέτοια εγκληματική διάθεση ώστε ενώ του είχαν αφήσει την τσάντα να κυνηγήσει τον άλλον και να τον πυροβολήσει.
Και αυτό είναι ένα στοιχείο επιπλέον το οποίο με κάνει να πιστεύω ότι η αρχική εκδοχή που υποστήριξε ο Σάββας είναι σωστή και αυτή πρέπει να δεχθεί το Δικαστήριό σας.
Η πρότασή μου λοιπόν στο Δικαστήριό σας είναι να κηρυχθούν ένοχοι ο Σάββας Ξηρός που είναι αυτός που απείλησε ως αυτουργός, ο Κουφοντίνας και ο Βασίλης ως απλοί συνεργοί και ο Σάββας Ξηρός για βαριά σκοπουμένη σωματική βλάβη.
Εδώ θέλω να πω και θα μου επιτρέψετε να συμπληρώσω την πρότασή μου και για την προηγούμενη υπόθεση, ότι από τη στιγμή που έχουν έτσι εξελιχθεί τα γεγονότα, και αν δεχθώ και δέχομαι και εισηγούμαι στο Δικαστήριό σας ότι ηθικός αυτουργός για τη ληστεία ήταν ο κ. Γιωτόπουλος, δεν μπορώ να δεχθώ ότι ήταν ηθικός αυτουργός και για τη βαριά σκοπουμένη σωματική βλάβη. Για τη ληστεία, ναι.
Θέλω επίσης επανερχόμενος στην υπόθεση της οδού Πατησίων, να πω ότι και σε αυτή την περίπτωση μπορεί να λένε όλοι και γι αυτό εισηγούμαι στο Δικαστήριό σας ότι ο Λάμπρος οργάνωσε το σχέδιο αλλά επίσης δεν μπορώ να εισηγηθώ ότι ο Γιωτόπουλος υπήρξε ο ηθικός αυτουργός της ενέργειας αυτής την οποία εγώ ζητώ να χαρακτηρισθεί ως πρόσφορη απόπειρα ανθρωποκτονίας. Και γι αυτή την πράξη λοιπόν θα πρέπει να κηρυχθεί αθώος.
Υπάρχει μια ληστεία –και είναι θα έλεγα η τελευταία ληστεία- η οποία φαίνεται να έχει τελεστεί στη Θεσσαλονίκη. Δεν ξέρω πώς φαίνεται να έχουν γίνει τα πράγματα. Βέβαια ο Σάββας Ξηρός στις 27/7 περιγράφει λεπτομερώς τις ενέργειες αλλά περιγράφει και κάτι άλλο, είπε δηλαδή ότι οι δυο τους με τον Κουφοντίνα αποφάσισαν και είπαν να ανέβουν στη Θεσσαλονίκη για να κάνουν τη ληστεία.
Θέλω να πω εξαρχής ότι σ’ αυτή την υπόθεση νομίζω ότι έχουμε μια περίπτωση αυτονομημένης δράσης, δεν έχει σχέση με τον Γιωτόπουλο. Τί έγινε λοιπόν εκεί: Ανέβηκαν στη Θεσσαλονίκη, πήγαν έξω από τα γραφεία του Οργανισμούς Ύδρευσης Θεσσαλονίκης, αυτό νομίζω πρέπει να σημαίνει Ο.Υ.Θ. Εκεί λοιπόν ήταν ένα τεθωρακισμένο αυτοκίνητο που θα μετέφερε χρήματα, αυτό γίνεται στις 19/7/2000, εποχή διακοπών προφανώς.
Οδηγός σ’ αυτό το αυτοκίνητο ήταν κάποιος Ζαφειρόπουλος και συνοδηγός κάποιος Σταμάτης. Έξω λοιπόν από εκεί, με απειλή πιστολιού και καραμπίνας -στην περίπτωση αυτή φαίνονται και οι δύο να οπλοφορούν- και αφού προηγουμένως τον τραυμάτισαν, τον πυροβόλησαν τον άνθρωπο, του αφαίρεσαν δύο σάκους που είχαν περίπου 34 εκατομμύρια μέσα και εν συνεχεία έφυγαν.
Και στην περίπτωση αυτή, συναυτουργοί φέρονται να είναι ο Κουφοντίνας και ο Σάββας Ξηρός. Είναι μία πράξη που προκύπτει από μία λεπτομερή περιγραφή που έχει δώσει ο ίδιος ο Σάββας Ξηρός στις 27/7. Εκεί λοιπόν έχουμε το ίδιο πρόβλημα. Σας επισημαίνω ότι και οι δύο έχουν πυροβολήσει. Και εδώ η πράξη παρέμεινε ως επικίνδυνη σωματική βλάβη. Είναι δηλαδή οι δύο αυτές τελευταίες περιπτώσεις που ενώ σε όλες τις άλλες περιπτώσεις πυροβολισμών είχε γίνει η αναβάθμιση, παρέμεινε ως επικίνδυνη σωματική βλάβη.
Η πρότασή μου και σε αυτή την περίπτωση, έχουμε δύο πυροβολισμούς, έχουμε τραυματισμό, να είναι βαριά σωματική σκοπουμένη βλάβη. Ουσιαστικά δεν βλέπω ότι στην υπόθεση αυτή έχει σχέση ο Γιωτόπουλος. Είναι μια ενέργεια που ο ίδιος ο Σάββας λέει «με τον Λουκά αποφασίσαμε να ανέβουμε στη Θεσσαλονίκη›. Εδώ τελειώνω, θα έλεγα, ένα κεφάλαιο των κατηγοριών.
Θ. ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: (εκτός μικροφώνου)
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δεν ασχολήθηκα με τις υποθέσεις τις δικές σας κ. Ψαραδέλλη.
Θ. ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Μιλήσατε για το ’88 και το ’91, δεν είπατε λέξη για τα άλλα, ανησυχώ γι αυτό. Τα άλλα τα λέτε με λεπτομέρειες όλα, αλλά για τα άλλα δεν έχω ακούσει λέξη....
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ακούστε, τις δύο ληστείες που αφορούν το ΕΛΤΑ Αιγάλεω και Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο στη Δροσοπούλου, έκανε πρόταση ο συνάδελφός μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν ήσαστε εδώ να τα ακούσετε...
Θ. ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Έχει αναφερθεί με λεπτομέρειες σε κάθε πτυχή, δεν έχει αναφερθεί ούτε σε μία, ούτε και στις εφημερίδες τα διάβασα....
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Όπως έχει γίνει αντιληπτό, υπήρξε μια κατανομή υποθέσεων. Εγώ δεν ασχολούμαι καθόλου με την περίπτωση των δύο αυτών ληστειών. Είναι φανερό ότι η Εισαγγελία δεν μπορεί να λειτουργεί ως δικέφαλος αετός. Έχουμε απόψεις διαφορετικές κτλ. αλλά ο καθένας έχει ευθύνη να εισηγηθεί για τις υποθέσεις που ανέλαβε να εισηγηθεί. Αυτό πιστεύω ότι γίνεται αντιληπτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν εισηγήθηκαν και οι δυο Εισαγγελείς για όλες, καταλάβατε κ Ψαραδέλλη; Υπέρ σας είναι πάντα είναι όταν δεν αναλύουν, θα τα πει και η Πολιτική Αγωγή.
Θ. ΨΑΡΑΔΕΛΛΗΣ: Είναι δυο ληστείες που κατηγορούμαι και δεν αναφέρεται ούτε μια λέξη για μένα, γιατί; Να μου πουν αν ήμουν εκεί πέρα ή δεν ήμουν. Δηλαδή τα άλλοθί μου εμένα έχουν πάει περίπατο;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Στη μία κ. Πρόεδρε, ρητά έχει ομολογήσει ότι το έκανε για τις 500.000 για το βιβλίο που Πουλιόπουλου και στην άλλη ότι με την κατάθεσή του ότι είναι ο Ρομπέν των Δασών τους οδήγησε στη ληστεία.....
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Αρχίζει ένα κεφάλαιο κατηγοριών που δεν έχει σχέση με επιμέρους πράξεις. Θέλω να σας πω ότι όσον αφορά επιμέρους πράξεις κλοπών κτλ., θα σας απασχολήσω περίπου στο τέλος της πρότασής μου, γιατί έχω μια σκέψη την οποία θέλω να θέσω υπόψη του Δικαστηρίου σας.
Αυτό που θα μας απασχολήσει από εδώ και πέρα είναι, το θέμα της προμήθειας και της κατοχής των όπλων, των πυρομαχικών κλπ. Θέλω δε να πω κ. Δικαστές, ότι όταν τελειώσω την τοποθέτησή μου, την πρότασή μου γι’ αυτές τις πράξεις που περιλαμβάνει το κατηγορητήριο θα επανέλθω με κάποιες σκέψεις, πάνω στα γενικότερα ζητήματα που τέθηκαν σ’ αυτή τη θέση και που έχουν σχέση με νομικά ζητήματα, αλλά και ουσιαστικά ζητήματα αυτής της υπόθεσης.
Θέλω λοιπόν να επισημάνω ότι, ενώ στην πραγματικότητα το βούλευμα στις νομικές του σκέψεις κατέληξε σε πολύ σωστά συμπεράσματα, δηλαδή σε σχέση με το ποια είναι η σχέση της έκρηξης με την προμήθεια των εκρηκτικών, ποια είναι η σχέση της έκρηξης με την κατασκευή της βόμβας, ποια είναι η σχέση της κατοχής των όπλων και πότε γίνεται κακουργηματική γιατί η κατοχή εκρηκτικών δεν τιμωρείται με το 272, αλλά τιμωρείται με το 15 του νόμου περί όπλων. Όλα αυτά τα πράγματα ήταν πάρα πολύ σωστά.
Θα έλεγα όμως ότι και στην αποδοχή κάποιων χονδρικά γεγονότων, ήταν και αυτή σωστή η θέση, δηλαδή είχε επισημάνει ότι ο βασικός οπλισμός της οργάνωσης που βρέθηκε και κατασχέθηκε και είχε χρησιμοποιηθεί αυτό τον καιρό, προήλθε κυρίως από τη ληστεία στο Βύρωνα και από την κλοπή στο Συκούριο. Ενώ λοιπόν καταλήγει σ’ αυτές τις αποδοχές, όταν έρχεται η ώρα να διαμορφώσει το κεφάλαιο της κατηγορίας που αφορά σε πρώτη φάση την προμήθεια των εκρηκτικών κλπ, εδώ τα πράγματα μπλέκουν.
Μπλέκουν με τέτοιο τρόπο, που να χρειάζεται έτσι μια λεπτομερής εξέταση των δεδομένων, ώστε να έχω τη δυνατότητα να εισηγηθώ στο Δικαστήριό σας την έκδοση μιας απόφασης, που θα στέκεται και στο νόμο και στη λογική και στα δεδομένα της υπόθεσης.
Ας δούμε λοιπόν τι λέει το κατηγορητήριο στο σημείο αυτό. Αρχίζει από το χρόνο και σε σχέση πάντα με την προμήθεια εκρηκτικών υλικών, αναφέρονται επί λέξει τα εξής: «όλοι οι ανωτέρω κατηγορούμενοι – και όταν λέμε όλοι οι ανωτέρω κατηγορούμενοι, εννοούμε όλοι οι κατηγορούμενοι, πλην βέβαια του Ανέστη που δεν είναι κατηγορούμενος σ’ αυτή τη περίπτωση, όλοι οι άλλοι και του Γιωτόπουλου συμπεριλαμβανομένου – εκτός από τον Βασίλη Ξηρό και τον Διονύση Γεωργιάδη.
Δηλαδή, οι μόνοι που δεν κατηγορούνται για προμήθεια όπλων εκρηκτικών, είναι ο Γεωργιάδης και ο Βασίλης. Για τους άλλους λοιπόν λέει τα εξής: «Στην Αθήνα ο εξ αυτών Σωτήριος Κονδύλης κατά το έτος 1990›. Αναφέρει το έτος 1990, γιατί έχει προκύψει ότι χρόνος εισόδου στην οργάνωση του Κονδύλη είναι το 1991. «Και οι λοιποί από της 25/12/1989 μέχρι του μηνός Ιουλίου 2002, ενεργώντας από κοινού με πρόθεση, είχαν προμηθευτεί εκρηκτικές ύλες και εκρηκτικές βόμβες, με σκοπό να τις χρησιμοποιήσουν για να προξενήσουν κοινό κίνδυνο σε ξένα πράγματα, και κίνδυνο για άνθρωπο. Συγκεκριμένα, στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο, ενεργώντας από κοινού με πρόθεση, είχαν προμηθευτεί και τοποθετήσει, σε κρησφύγετα τις προαναφερθείσας εγκληματικής οργάνωσης, στην οποία ανήκαν, τα οποία βρίσκονταν σε δυο διαμερίσματα, επί της οδού Πάτμου και Δαμάρεως, αντίστοιχα, τις παρακάτω εκρηκτικές ύλες και εκρηκτικές βόμβες, με σκοπό να τις χρησιμοποιήσουν για να προξενήσουν κοινό κίνδυνο σε ξένα πράγματα και κίνδυνο σε άνθρωπο, ήτοι προμηθεύτηκαν και κατείχαν.›
Αρχίζει λοιπόν ένας κατάλογος διαφόρων υλών και εκρηκτικών, 4, 5, 6, 7, 8 σελίδων και προχωρούμε, φθάνουμε λοιπόν στην σελίδα459β και προστίθεται το εξής: «Επίσης οι κατηγορούμενοι, Δημήτρης Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός, Χριστόδουλος Ξηρός, Βασίλης Τζωρτζάτος, Κωνσταντίνος Καρατσώλης, Ηρακλής Κωστάρης, Κωνσταντίνος Τέλιος και Θωμάς Σερίφης, τις νυχτερινές ώρες της 24ης προς 25ης, είχαν προμηθευτεί για τον ίδιο ως άνω σκοπό και άλλα εκτός των προαναφερθέντων αντιαρματικά βλήματα, ρουκέτες, πυροκροτητές και σφαίρες, που είχαν κλέψει από τις αποθήκες του στρατοπέδου στο Συκούριο και συγκεκριμένα, ένα βλήμα κόμπρα κλπ , κλπ, μέχρι το μέσο περίπου της σελίδας 460.›
Το πρώτο ερώτημα που δημιουργείται είναι το εξής, ότι αν χρόνος τέλεσης του εγκλήματος της προμήθειας απ’ όλα τα μέλη της οργάνωσης είναι η 25/12/1989 όπως αναφέρει το κατηγορητήριο, καταρχήν το ζήτημα ότι δεν μπορεί να περιλαμβάνεται σ’ αυτή την κατηγορία, η προμήθεια των όπλων από την ληστεία στο αστυνομικό τμήμα του Βύρωνα που έχει γίνει το 1988. Από τη στιγμή λοιπόν που χρόνος τελέσεως της πράξεως, σημειωτέον μάλιστα στο σκεπτικό το βούλευμα λέει ότι, μέρος των όπλων προέρχονται από τη ληστεία στο αστυνομικό τμήμα. Στο διατακτικό όμως, που είναι και η βάση πάνω στην οποία θα πρέπει να στηρίξω και εγώ την πρότασή μου και εσείς μεθαύριο την απόφασή σας προσδιορίζει ως έναρξη χρόνου προμήθειας των εκρηκτικών κλπ, την 25/12/1989.
Αν λοιπόν αυτή η χαρακτηριστική ημέρα, είναι η μέρα έναρξης τέλεσης τη πράξης της προμήθειας, είναι φανερό ότι συνδυάζεται με το βασικό γεγονός που έγινε την ημέρα εκείνη. Δηλαδή των όπλων και των εκρηκτικών που προμηθεύτηκε η οργάνωση από το Συκούριο. Πρώτον δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό θα έλεγα, γιατί γίνεται αυτός ο διαχωρισμός σε πρώτη φάση όλοι προμηθεύονται και στην δεύτερη φάση στις 25 του μηνός, περιγράφοντας 24 και 25, να έρχονται σαν δεύτερη περίπτωση οι άνθρωποι οι οποίοι κατηγορούνται ότι έκλεψαν τον οπλισμό από το Συκούριο.
Αν η προμήθεια έγινε στις 25, η προμήθεια είναι αυτή που προήλθε είναι τα πυρομαχικά και εκρηκτικά που αφαιρέθηκαν μόνο από το Συκούριο, δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο. Είναι δε φανερό θα έλεγα, ότι αυτουργοί αυτής της υπόθεσης δεν μπορεί να είναι όλοι οι κατηγορούμενοι.
Αυτουργοί αυτής της υπόθεσης είναι μόνο οι άνθρωποι που προμηθεύτηκαν. Και ποιοι είναι αυτοί που προμηθεύτηκαν; Οι άνθρωποι που έχει αποδειχθεί από τη διαδικασία, και όταν λέω έχει αποδειχθεί από τη διαδικασία, είναι ίσως η μοναδική υπόθεση που όλοι οι κατηγορούμενοι στους οποίους αποδόθηκε, αποδέχονται την συμμετοχή τους, πλην ενδεχομένως νομίζω του κ. Καρατσώλη, ο οποίος επικαλέστηκε και είπε ότι ήταν κάπου στη Κέρκυρα την ημέρα εκείνη, και του Τέλιου ο οποίος λέει, όλοι οι άλλοι όμως περιγράφουν ποιοι είναι και ποιοι ήταν μαζί, όταν πήγαν και πήραν τα όπλα και τα πυρομαχικά από το Συκούριο.
Δεν μπορώ δηλαδή να δω, πώς εμπλέκεται στην υπόθεση αυτή οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι, έστω και εάν δεχθούμε, έχει δεχθεί ο συνάδελφός μου και το έχει προτείνει ήδη, ότι ο Ψαραδέλλης ήταν στην οργάνωση, πως εμπλέκεται; Ο Παύλος Σερίφης έχει δεχθεί πώς εμπλέκεται; Αυτοί που προμηθεύτηκαν τα όπλα, μάλλον τα εκρηκτικά, όταν μάλιστα λέμε ότι τα προμηθεύτηκαν στις 25/12, εκτός πια εάν πούμε το εξής, εκτός απ’ αυτά τα όπλα που προμηθεύτηκαν στις 25 Ιουλίου και δεδομένου ότι το βούλευμα λέει ότι η πράξη έχει τελεστεί από 25 Δεκεμβρίου του 1989 μέχρι και του μηνός Ιουλίου 2002, να δεχθούμε την εκδοχή ότι στο χρονικό διάστημα από 25 Δεκεμβρίου 1989 μέχρι τον Ιούλιο, υπήρξε προμήθεια πυρομαχικών και όπλων και από άλλες πηγές. Αυτό όμως πού να το στηρίξουμε; Σε ποιο δεδομένο;
Έχω λοιπόν την εντύπωση ότι, για την πράξη της προμήθειας των όπλων, των πυρομαχικών και όλων αυτών και κυρίως αυτών που έχουν αφαιρεθεί την νύχτα αυτή της 25ης για λογαριασμό της Οργάνωσης, ένοχοι πρέπει να κηρυχθούν μόνο οι άνθρωποι που αναφέρονται στην σελίδα 459β, δηλαδή οι, Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός, Χριστόδουλος Ξηρός, Βασίλης Τζωρτζάτος, Κωνσταντίνος Καρατσώλης, Ηρακλής Κωστάρης, Κωνσταντίνος Τέλιος και Θωμάς Σερίφης.
Τα πρόσωπα εκείνα δηλαδή, που μετέβησαν το βράδυ εκείνο και κατόρθωσαν να πάρουν αυτό το τεράστιο οπλισμό για λογαριασμό της οργάνωσης. Τα όπλα σας επαναλαμβάνω, και όσα παρελήφθησαν από την ληστεία δεν μπορούν να υπαχθούν στην κατηγορία αυτή, δεδομένου ότι η ενέργεια αυτή έχει γίνει σε χρόνο προγενέστερο του χρόνου που αναφέρει το κατηγορητήριο.
Έχω λοιπόν την εντύπωση ότι μόνο κατ’ αυτό τον τρόπο θ’ αντικρουστεί, όλοι οι άλλοι δε κατηγορούμενοι, πλην του Γιωτόπουλου που δεν ήταν αυτουργός, δεν είναι αυτουργός προμηθείας, αλλά ήταν μια τόσο θεαματική θα έλεγα και ζωτική για την λειτουργία και την δράση της οργάνωσης ενέργεια, που δεν θα μπορούσε να έχει γίνει χωρίς τη δική του συμμετοχή, χωρίς τη δική του δηλαδή απόφαση στο σχεδιασμό αυτής της πράξης και ως εκ τούτου να δεχθεί το Δικαστήριό σας ότι είναι ηθικός αυτουργός. Αλλά δεν μπορώ να δεχθώ, ότι υπάρχει καμιά λογική, στο να δεχθούμε ότι όλοι οι κατηγορούμενοι είναι αυτουργοί της προμήθειας του οπλισμού αυτού.
Προχωρά βέβαια το Συμβούλιο πιο κάτω και λέει το εξής, εκτός λέει απ’ αυτά τα οποία είχαν προμηθευτεί και ο κανένας και λέει π.χ. ο Δημήτρης Κουφοντίνας κατά την τέλεση των πράξεων τάδε, τάδε, τάδε, ειδικότερα εγκλήματα. Ο Σάββας Ξηρός κατά τάδε, τάδε. Στους μόνους ότι αυτοί οι άνθρωποι, κατά τον χρόνο αυτό που ενεργούσαν, προμηθεύονταν τα όπλα και τα εκρηκτικά, τα οποία χρησιμοποίησαν σε συγκεκριμένες ενέργειες. Έχω όμως την εξής απορία, οι άνθρωποι οι οποίοι ενήργησαν και προμηθεύτηκαν κάποια όπλα και πυρομαχικά και εν συνεχεία σε μια συγκεκριμένη ενέργεια και ανάλόγα με την κατανομή των ρόλων που έγινε, τα ξαναπαίρνουν ή μέρος αυτού για να τα χρησιμοποιήσουν, ξανακάνουν δεύτερη προμήθεια; Αυτά τα ερωτηματικά, είμαι υποχρεωμένος να θέσω υπόψη του Δικαστηρίου σας. Είναι ερωτηματικά που βγαίνουν από την νομική μου σκέψη και από τη συνείδησή μου και είμαι υποχρεωμένος να τα θέσω υπόψη του Δικαστηρίου σας.
Γιατί παρόλα τα αντίθετα που ακούστηκαν, εγώ δεν αντιμετωπίζω τους κατηγορουμένους ως πολιτικούς αντιπάλους και δεν ήρθα εδώ να εκτελέσω καμιά άλλη αποστολή, εκτός απ’ αυτή την αποστολή που επί 35 χρόνια, με το γνωστό σε όλους πιστεύω τρόπο, εκτελώ. Ας προχωρήσουμε λίγο πιο κάτω. Πριν φθάσουμε θα έλεγα στην οπλοκατοχή, που είναι ένα άλλο επίσης θέμα που δημιουργεί σοβαρά ζητήματα, αν ήρθε η ώρα για το φαγητό των κατηγορουμένων, ας διακόψουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το Δικαστήριο διακόπτει για μισή ώρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Αν λείπει κανένας συνήγορος εκπροσωπεί προσωρινά τους κατηγορουμένους ο κ. Ραχιώτης, ο κ. Ζησιμόπουλος.
Ο κ. Μαρκής έχει το λόγο.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Κύριοι Δικασταί, είχα ολοκληρώσει την πρότασή μου σχετικά με το αδίκημα της προμήθειας των εκρηκτικών υλών γιατί θέλω να επισημάνω ότι το αδίκημα της προμήθειας όπως περιγράφεται και για το οποίο παραπέμπονται οι κατηγορούμενοι αφορά μόνο εκρηκτικές ύλες. Δεν αφορά άλλου είδους όπλα.
Ερχόμαστε στο κεφάλαιο της οπλοκατοχής. Δέχθηκε σωστά το βούλευμα ότι είτε κατέχεις όπλα, είτε κατέχεις εκρηκτικά, είτε κατέχεις πυρομαχικά με σκοπό τον παράνομο εφοδιασμό εγκληματικής Οργάνωσης διαπράττεις το κακούργημα που προβλέπεται από το άρθρο 15 του ειδικού νόμου για όπλα και πυρομαχικά και όχι το κακούργημα του 272 που προβλέπει επίσης κακουργηματική ποινή γι’ αυτόν ο οποίος κατέχει εκρηκτικές ύλες.
Θα δείτε την σκέψη, είναι πολύ ενδιαφέρουσα και σωστή για να προχωρούμε την διαδικασία. Δεν θέλω να ξαναπώ τα ίδια πράγματα. Νομίζω ότι έχει καταδείξει σωστές λύσεις το βούλευμα σε αυτό το πράγμα. Εδώ όμως κ.κ. Δικαστές και ενόψει του τρόπου που διαμορφώνεται η κατηγορία υπάρχει πρόβλημα. Υπάρχει πρόβλημα, πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε.
Η κατηγορία είναι ότι στην Αθήνα οι εξ αυτών Σωτήριος Κονδύλης από το έτος 1990, ο Βασίλειος Ξηρός από το τέλος του 1995, ο Διονύσιος Γεωργιάδης από τις αρχές του 1998 και οι λοιποί από τις 25/12/1989 μέχρι 19/7/2000 ενεργώντας από κοινού κατείχαν με πρόθεση πολεμικά τυφέκια, αυτόματα, πολυβόλα, πιστόλια, περίστροφα, χειροβομβίδες, πυρομαχικά, εκρηκτικές ύλες, εκρηκτικούς μηχανισμούς και λοιπά είδη πολεμικού υλικού με σκοπό τον παράνομο εφοδιασμό εγκληματικής Οργάνωσης.
Αυτό ακριβώς που αναφέρει το κατηγορητήριο ως στοιχείο είναι αυτό που κάνει κακουργηματική την κατοχή αυτών των υλικών. Λέει λοιπόν ότι, συγκεκριμένα τα παραπάνω άτομα εν τόπω και χρόνω ενεργώντας από κοινού με πρόθεση κλπ τα παραπάνω όπλα με σκοπό τον παράνομο εφοδιασμό αυτής (της Οργάνωσης δηλαδή) και αρχίζει ένας εκτενέστατος κατάλογος που περιλαμβάνει και τις εκρηκτικές ύλες που περιλαμβάνονται στο κεφάλαιο της προμήθειας αλλά και όλα τα επιπλέον άλλα όπλα τα οποία βρέθηκαν και κατασχέθηκαν στις δύο γιάφκες.
Έχω την εντύπωση ότι η κατηγορία έτσι όπως διαμορφώνεται δεν ευσταθεί. Δεν ευσταθεί με την εξής σκέψη: δεν μπορώ να δεχθώ ότι όλοι οι κατηγορούμενοι είχαν κατοχή όλων αυτών των όπλων. Χθες και στην αρχή της πρότασής μου σας είχα αναφέρει κάποια νομικά δεδομένα. Τα νομικά δεδομένα που λένε ότι κάτω από ποιες προϋποθέσεις υπάρχει στο Ποινικό Δίκαιο κατοχή ενός αντικειμένου; Απαιτείται πρώτα απ’ όλα μια φυσική εξουσίαση και μια δυνατότητα ο κάτοχος να το χρησιμοποιεί με την δική του πρωτοβουλία όποτε θέλει.
Απ’ όλα όσα έχουμε ακούσει τόσο καιρό μέσα σε αυτήν την υπόθεση εγώ καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι μόνοι που μπορούν να κηρυχθούν ένοχοι για το αδίκημα της κατοχής είναι οι άνθρωποι οι οποίοι ήλεγχαν αυτά τα όπλα, τα είχαν δηλαδή μέσα στις γιάφκες. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Τί στοιχεία έχουμε; Ο ένας είναι σίγουρα ο Σάββας Ξηρός. Είναι σίγουρα ο Σάββας Ξηρός διότι με δικά του κλειδιά που είχε ο ίδιος ανοίχθηκε η γιάφκα της Πάτμου εν συνεχεία της Δαμάρεως και βρέθηκαν όλα αυτά που βρέθηκαν.
Δεύτερος που έχει κλειδιά είναι ο Κουφοντίνας. Δεν νομίζω ότι αυτό θα το αμφισβητήσει. ¶λλωστε αυτό φαίνεται και από πρώτον ότι την έχει επισκεφθεί και μάλιστα επειδή είχε επισκεφθεί μια φορά όπως λένε και με την συνοδεία της συντρόφου του και επιπλέον είναι φανερό αυτό που έγινε, το κρίσιμο χρονικό διάστημα μέχρι που οι Αρχές να τεθούν στα ίχνη τους φρόντισε με την επανειλημμένη είσοδο και έξοδό του και να μεταφέρει κάποια υλικά και να μεταφέρει κάποια πράγματα και εν πάση περιπτώσει να προσπαθήσει να θολώσει κάπως τα νερά ρίχνοντας κάποια όπλα μέσα στην μπανιέρα κλπ.
Τρίτος ο οποίος έχει κλειδιά είναι ο Γιωτόπουλος. Αυτό το λέει ο Σάββας Ξηρός και αυτό το λέει η έκθεση που ήρθε και αναγνώσθηκε στο Δικαστήριό μας που είπε ότι με κλειδιά που βρέθηκαν στο σπίτι του ανοίχθηκαν οι δύο γιάφκες. Αλλά σας επαναλαμβάνω δεν είναι μόνο αυτό το στοιχείο, το λέει ο ίδιος, περιγράφει μάλιστα ο Σάββας αυτά τα πράγματα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Στη συνέντευξη στο Μάκη.