ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Ο κ. Αναγνωστόπουλος έχει τον λόγο να συνεχίσει την αγόρευσή του.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έλεγα λοιπόν κ. Πρόεδρε ότι αυτά χαρακτηρίζουν τη δομή της Οργάνωσης και τους ρόλους ορισμένων από τα μέλη της. Θα αναφερθώ δι’ ολίγον στο ρόλο ορισμένων άλλων κατηγορουμένων, είναι από αυτούς που εμπλέκονται σε υποθέσεις τις οποίες εκπροσωπώ, για να έρθω στη συνέχεια στην εξειδίκευση των θεμάτων που αφορούν τις επιμέρους υποθέσεις για τις οποίες παρίσταμαι ως συνήγορος Πολιτικής Αγωγής.
Αυτή είναι η δομή της Οργάνωσης που την περιέγραψα. Το ερώτημα το οποίο τίθεται είναι, πέραν του κ. Γιωτόπουλου του οποίου τον ρόλο επίσης περιέγραψα, οι άλλοι στην Οργάνωση αυτή τί ακριβώς κάνουν; Θα έλεγα ότι αυτό προκύπτει από τις διηγήσεις των ιδίων όταν αναφέρονται σε επιμέρους πράξεις αφενός και συγχρόνως λένε ορισμένα για τον τρόπο που λαμβάνονταν οι αποφάσεις και τον τρόπο που λειτουργούσε αυτή η Οργάνωση.
Οι απολογίες δε αυτές επιβεβαιώνουν τον τρόπο λειτουργίας που περιγράφει το καταστατικό βεβαίως με ορισμένες αποκλίσεις που είναι ανθρώπινες πάντοτε μεταξύ του γραπτού κειμένου και της εφαρμογής του στην πράξη. Έχει σημασία νομίζω να εκτιμήσει το Δικαστήριό σας και το κεφάλαιο του καταστατικού που αναφέρεται στους λεγόμενους «καμένους› της Οργάνωσης, τα μέλη δηλαδή εκείνα τα οποία για κάποιο λόγο εκτίθενται ως ύποπτοι στις διωκτικές αρχές και για το λόγο αυτό λέει το καταστατικό ότι οι καμένοι πλέον δεν μπορούν να συμμετέχουν σε ενέργειες βιτρίνας, δηλαδή εκτελέσεις ή άλλες τέτοιες ενέργειες, διότι έχουν ήδη σημανθεί και καταχωρηθεί ως ύποπτοι από τις διωκτικές αρχές.
Αυτό νομίζω το σημείο ότι έχει σημασία για τη δράση του Βασίλη Τζωρτζάτου, του οποίου η δράση παύει να είναι τόσον εμφανής, στην πρώτη δηλαδή γραμμή μετά την προσαγωγή του ως υπόπτου με το επεισόδιο αυτό που εκλήθη από την αστυνομία να δώσει εξηγήσεις γιατί υπήρχε η πληροφορία, η μαρτυρία κάποιου που τηλεφώνησε ότι κυκλοφορούσε ένοπλος με κάποιον άλλον στη μοτοσικλέτα.
Ισχύει για τον Νίκο Παπαναστασίου ο οποίος απολογούμενος στον κ. Εφέτη Ανακριτή αναφέρει ο ίδιος ότι προσήχθη ως ύποπτος κλοπής γυναικείας τσάντας, νομίζω λοιπόν εδώ ότι η ιδιότης του καμένου είχε ως αποτέλεσμα τα πρόσωπα αυτά να μη μπορούν πλέον να πρωταγωνιστούν από το χρονικό σημείο αυτό και εξής σε ενέργειες και βεβαίως η Οργάνωση όπως φαίνεται κατένειμε τα έργα μεταξύ των μελών της και ανάλογα με τις φυσικές, πνευματικές και άλλες ικανότητες τις οποίες διέθεταν.
Είναι δηλαδή ευνόητο το ότι ο Παύλος Σερίφης αφότου υπέστη το αυτοκινητικό ατύχημα από το οποίο έχει την αναπηρία στο χέρι του, δεν μπορούσε να έχει επιχειρησιακή δράση αφού είναι ένας άνθρωπος με ένα χέρι. Αυτό βεβαίως δεν είναι το θέμα μου, αλλά θα απασχολήσει βεβαίως το Δικαστήριό σας, καθόλου δε σημαίνει ότι έπαψε να είναι μέλος της Οργάνωσης επειδή παύει να συμμετέχει σε ενέργειες πρώτης γραμμής.
Αυτό που χαρακτηρίζει το συμμετέχειν σε μια οργάνωση αυτού του είδους, είναι η βούληση κάποιου να είναι μέλος, η αποδοχή των πράξεων της Οργάνωσης ως πράξεων και η ετοιμότητά του να είναι εκεί για ό,τι τον χρειαστεί η Οργάνωση και να προσφέρει εκείνες τις υπηρεσίες που οι υποκειμενικές του δυνατότητες του επιτρέπουν και οι αντικειμενικές συνθήκες επιτρέπουν.
Έχετε λοιπόν ένα εξόχως συνωμοτικό σχήμα το οποίο πάντως φροντίζει τα μέλη του, αυτό πιστοποιείται και από τις εγγραφές στα περίφημα τετράδια των οποίων συχνά έγινε εδώ χρήση και επίκληση στο ακροατήριο. Δε χρειάζεται να επανέλθω στο θέμα αυτό, ει μη μόνο για να θυμίσω ότι το ένα από τα τετράδια αυτά φέρει το δακτυλικό αποτύπωμα του κ. Κουφοντίνα, ότι η γραφή στα τετράδια αυτά συμπίπτει με τη γραφή που βρέθηκε σε κείμενα χειρόγραφα που κατασχέθηκαν στην οικία Βαρνάβα όπου μένει το ζεύγος Κουφοντίνα - Σωτηροπούλου και ότι από τις απολογίες ορισμένων κατηγορουμένων προκύπτει ότι ο άνθρωπος που διαχειριζόταν τα χρήματα πλήρωνε για τα έξοδα της Οργάνωσης, τα ενοίκια, τα τραπέζια ή οτιδήποτε άλλο αλλά ήταν και υπεύθυνος για τον οπλισμό και τη συνολική λειτουργία της ήταν ο Δημήτριος Κουφοντίνας.
Αυτός λοιπόν τηρούσε και τα τετράδια αυτά και προκύπτει από αυτά η ενότητα και η αλληλεγγύη των μελών και καθόσον αφορά τις οικονομικές ανάγκες οι οποίες βέβαια εκτιμώνται και επιμερίζονται ανάλογα με το τί χρειάζεται ο καθένας. Για τον Σάββα Ξηρό είναι κάποια πράγματα που ήθελε για το εργαστήριό του, για άλλον είναι τα ρούχα ή τα παπούτσια που χρειάζονται για μία ενέργεια, σε άλλους αναγράφεται η ιατρική περίθαλψη κ.ο.κ., παράλληλα βέβαια με την πάγια μηνιαία μισθοδοσία εκείνου που τηρεί τα τετράδια αυτά.
Βλέπετε λοιπόν μια Οργάνωση η οποία είναι πάρα πολύ δεμένη, η οποία έχει άκρως συνωμοτικό χαρακτήρα, λόγος για τον οποίο και η πρόσβαση των διωκτικών αρχών στην Οργάνωση αυτή ήταν πολύ δύσκολη όλα αυτά τα χρόνια, ένας από τους βασικούς λόγους του, όχι ο μόνος ασφαλώς, για τον οποίο κατόρθωσε η Οργάνωση αυτή να μείνει εκτός του πεδίου βολής των αρχών και να μην συλληφθεί κάποιο από τα μέλη της.
Έρχομαι λοιπόν στο ρόλο ορισμένων άλλων μελών. Είναι χαρακτηριστικό κ. Πρόεδρε ότι η Οργάνωση αυτή περίπου από το 1985 και μετά διευρύνει τον τρόπο δράσης και εντάσσει στις ενέργειές της τη χρησιμοποίηση εκρηκτικών, τη χρήση τηλεχειριστηρίου για την πρόκληση εκρήξεων, την εκτόξευση ρουκετών κ.ο.κ. Έχουμε δηλαδή μια διεύρυνση του στρατιωτικού ρεπερτορίου το οποίο χρησιμοποιείται για να γίνονται οι ενέργειες το οποίο σημαίνει αντίστοιχα και πρόσωπα τα οποία χειρίζονται αυτά τα μέσα.
Δεν κατέστη δυνατό στη διάρκεια της διαδικασίας να διαπιστωθεί εάν οι κατηγορούμενοι ήταν αυτοδίδακτοι στα θέματα αυτά που για όλους μάλλον πρέπει να ήταν δύσκολο, τουλάχιστον για εκείνους που πρωταγωνιστούν στη δράση της Οργάνωσης ή εάν είχαν και κάποιου είδους εκπαίδευση, αυτό δεν διευκρινίστηκε αλλά εν τέλει δεν είναι και αποδεικτικά κρίσιμο για τη νομική αξιολόγηση των πράξεών τους. Βέβαιο πάντως είναι ότι ο επικεφαλής, ο επιτελάρχης θα έλεγα, ο στρατιωτικός ομαδάρχης αυτής της Οργάνωσης είναι ο Δημήτρης Κουφοντίνας.
Αυτός έχει από ένα σημείο και πέρα, δεν έχει διευκρινιστεί πότε ακριβώς εντάχθηκε στην Οργάνωση, το γεγονός όμως ότι ήδη εν έτει 1984 εμφανίζεται ως πρόσωπο που έχει την ικανότητα και το δικαίωμα εκ της θέσεως στην Οργάνωση να στρατολογεί νέα μέλη στην Οργάνωση, δείχνει ότι ήδη έχει πίσω του μία σοβαρή θητεία. Δεν ξέρουμε πότε ακριβώς άρχισε, αλλά σίγουρα δεν είχε αρχίσει στους αμέσως προηγούμενους μήνες.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας –αυτή είναι η εκτίμησή μου- πρέπει να έχει το αργότερο από την αρχή της δεκαετίας του ’80 αναμιχθεί στην Οργάνωση 17Ν και αυτό σε συνδυασμό με τα λοιπά ταλέντα τα οποία έδειξε όσον αφορά τη χρήση στρατιωτικών μέσων, την οργάνωση επιχειρήσεων στρατιωτικού χαρακτήρα και την πειθώ και την επιβολή που διαθέτει από την προσωπικότητά του που χαρακτηρίζεται από πραότητα χαρακτήρος και εμμονή και πίστη σε αυτά τα οποία εκπροσωπεί, τον ανέδειξαν σε ένα πολύ σημαντικό στέλεχος αυτής της Οργάνωσης.
Αυτός είναι ο λόγος κ. Πρόεδρε που ο Δημήτρης Κουφοντίνας χαρακτηρίζεται από ορισμένους κατηγορουμένους ως συγκροτών το ηγετικό δίδυμο, δηλαδή μπαίνει πλάι ή αμέσως μετά στον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο και αυτό νομίζω ότι φάνηκε μέσα στη διαδικασία, όχι μόνο απ’ αυτά που λέγουν οι άλλοι κατηγορούμενοι, αλλά και από τη στάση αν θέλετε και την παρουσία του ιδίου του κ. κατηγορουμένου, εννοώ του κ. Κουφοντίνα.
Η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης, η επιχείρηση διασώσεως όπως επεσήμανε ο κ. Εισαγγελέας της τιμής της Οργάνωσης, η προσπάθεια να ξανανιώσουν τα μέλη αυτής της Οργάνωσης ότι αυτά που έκαναν είχαν ένα νόημα και ότι οι ίδιοι είχαν μία τιμή και αξία ως πρόσωπα, ότι δεν ήταν λάθος όλη αυτή η περίοδος της ζωής τους, όλα αυτά δείχνουν βάρη τα οποία σήκωσε στους ώμους του ο κ. Κουφοντίνας, ότι η θέση του στην Οργάνωση ήταν πολύ υψηλή και αν θέλετε, ο κ. Γιωτόπουλος ήταν ο πνευματικός ηγέτης της Οργάνωσης χωρίς να απέχει και από ενέργειες και εκείνος ο οποίος ταύτισε το όνομά του με την ίδρυση και την πορεία της.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι η δεύτερη γενιά, ο άνθρωπος ο οποίος παίρνει τα πράγματα στα χέρια του και μπορεί και ελέγχει, λειτουργεί, κατευθύνει αυτή την Οργάνωση. Δυστυχώς –λέω δυστυχώς για την ελληνική κοινωνία, για τους ιδίους αλλά και κυρίως για τα θύματα των ενεργειών- στο δίδυμο αυτό Γιωτόπουλου – Κουφοντίνα, προσετέθησαν οι αδελφοί Ξηροί, Χριστόδουλος και Σάββας, όπου ο μεν Σάββας Ξηρός δείχνει -και αυτό προκύπτει πάλι από τα ευρήματα και τις διηγήσεις των συγκατηγορουμένων αλλά και των μαρτύρων που τον έχουν αναγνωρίσει πάρα πολύ ως πρόσωπο που συμμετέχει σε διάφορες δραστηριότητες, ευθέως εγκληματικές ή όχι- ότι ο Σάββας Ξηρός έδειξε πράγματι ένα εκρηκτικό ταλέντο θα έλεγα στην αναζήτηση και εφαρμογή νέων μεθόδων.
Αναφέρουν χαρακτηριστικά οι συγκατηγορούμενοι ότι μαζί με τον Κουφοντίνα έκαναν πολυήμερες δοκιμές σε πεδία βολής, δοκίμαζαν τον νέο οπλισμό, όπως λέγουν είχε μελετήσει ένα εγχειρίδιο που ανακάλυψε στο Μοναστηράκι για το πώς πρέπει να χειρίζεσαι ορισμένα από τα υλικά τα οποία χρησιμοποιούσαν, είναι πράγματι εφευρετικός, έχει μία αποφασιστικότητα στην εκτέλεση η οποία ενίοτε τον εκθέτει και τον ίδιο σε κινδύνους –δεν είναι τυχαίο ότι αυτός τραυματίστηκε στη ρουκέτα εναντίον της κατοικίας του Γερμανού Πρέσβη ούτε είναι τυχαίο ότι στα χέρια του εξερράγη η βόμβα στον Πειραιά.
Είναι πρόσωπο το οποίο δεν είχε δισταγμούς, με τη δική του λογική και προφανώς και των λοιπών μελών της Οργανώσεως διέθετε μια γενναιότητα μάχης η οποία τον έκανε να μη διστάζει είτε αυτό ήταν η σκεπή της αποθήκης του Συκουρίου είτε ήταν οι βόμβες ή οι ρουκέτες που εκτόξευε από το αυτοκίνητο εν κινήσει και αυτός βέβαια ο συνδυασμός μαζί με την ανεπιφύλακτη παρουσία του Χριστόδουλου που αναδεικνύεται πράγματι σε ένα είδος ωμού θα έλεγα ανθρώπου της 17Ν όχι για να τον θίξω προσωπικά, αλλά τί άλλο να πω σκεπτόμενος αυτά τα οποία μετέφερε με αυθεντικότητα ο κ. Τέλιος κατά την απολογία του.
Το δείχνει η στάση του, δεν ξέρω αν αυτό που είπε ο κ. Εισαγγελέας έχει βάση, ότι δηλαδή μετά το 1993 δείχνει να αποσύρεται από την πρώτη γραμμή ως αποτέλεσμα της υποθέσεως Αξαρλιάν ή εάν η συμμετοχή του εκεί η οποία συνεδέετο με το σύνθημα για την εκτόξευση θεωρήθηκε απλώς επιχειρησιακό λάθος το οποίο του χρεώθηκε και γι αυτό το λόγο δεν ανέλαβε στη συνέχεια τέτοιου είδους καθήκοντα.
Όποια και να είναι η εξήγηση δεν κάνει καμία διαφορά, αλλά πράγματι είναι κρίμα που ο άνθρωπος αυτός δεν δρούσε με την ιδιότητα του πρωταγωνιστή σε κάποιο έργο τρόμου για να φονεύει τα θύματά του, αλλά δυστυχώς δρούσε στην πραγματικότητα. Είναι ένας –σε όσες πράξεις συμμετείχε- αδίστακτος εξολοθρευτής ο οποίος σκότωνε τα θύματά του χωρίς να σκέφτεται δεύτερη φορά και χωρίς να νιώθει ούτε πρώτη φορά όταν η πράξη αυτή είχε συντελεστεί, βλ. απολογία Τέλιου.
Αυτή λοιπόν η ομάδα, πλαισιούμενη από τον Τζωρτζάτο με τις ηλεκτρολογικές γνώσεις του και άλλους κατηγορουμένους στην Οργάνωση απετέλεσαν ένα γκρουπ, μία ομάδα του οποίου η επικινδυνότητα πολλαπλασιάστηκε γεωμετρικά και όχι αθροιστικά από τη συμβολή του καθενός μέλους και συγκρότησε και απετέλεσε αυτό που ονομάζουμε εγκληματική οργάνωση είτε την πούμε τρομοκρατική είτε όχι δεν έχει καμία νομική σημασία.
Ο κ. Τζωρτζάτος προβάλλει το επιχείρημα και προσπάθησε να το ενισχύσει με μία έκθεση κάποιου εμπειρογνώμονα την οποία προσήγαγε στο ακροατήριο και αφορά η έκθεση αυτή το σχεδιάγραμμα για τις συνδέσεις τις ηλεκτρολογικές σε σχέση με κάποιον μηχανισμό. Λέει λοιπόν ο κ. Τζωρτζάτος ότι «εμένα δε με χρειαζόταν η Οργάνωση, δε χρειαζόταν κανέναν ηλεκτρολόγο ή ηλεκτρονικό για να της δώσει τα φώτα του, αυτό δε το σχεδιάγραμμα το οποίο μου χρεώνεται, το μεν το αρνούμαι ως δικό μου γράφημα, δεν είναι η γραφή μου› αλλά δεν προσκομίζει κανένα στοιχείο γραφολογικό το οποίο να ανατρέπει το εύρημα το γραφολογικό της υποθέσεως, «το δε› -λέει, επικουρική η Υπεράσπιση-, «αυτό εν πάση περιπτώσει είναι άχρηστο. Δηλαδή αν κάποιος έφτιαχνε αυτά που λέει το σχεδιάγραμμα, αυτό το οποίο θα έφτιαχνε, δεν επρόκειτο να προκαλέσει ούτε ένα «τσαφ. Επομένως τί μου λέτε ότι με χρειαζόταν εμένα η Οργάνωση αφού αυτό το πράγμα είναι άχρηστο;›
Αν διαβάσετε την έκθεση αυτού του εμπειρογνώμονα θα διαπιστώσετε ότι το ερώτημα το οποίο του θέτουν και στο οποίο εκείνος απαντά, νομίζω ότι κάτι αντικανονικό υπάρχει στον τρόπο που έχει συντάξει αυτή την αίτηση, εννοώ ως προς το περιεχόμενό της, υπάρχει ένα τρυκ στο ερώτημα το οποίο του θέτουν. Αυτό δηλαδή το οποίο εκλήθη να πει ο εμπειρογνώμονας αυτός ήταν «αυτό το σχεδιάγραμμα εάν το φτιάξω εγώ, θα προκαλέσει έκρηξη;› και λέει «όχι›.
Πράγματι, αυτό το σχεδιάγραμμα έτσι όπως είναι δεν προκαλεί καμία έκρηξη. Το ερώτημα όμως είναι, αυτός που το έφτιαξε συνέτασσε εγχειρίδιο οδηγιών για τον μέλλοντα τρομοκράτη που έπρεπε να του πει επακριβώς τί θα πάρει, πώς θα το συνδέσει και πώς θα κάνει την έκρηξη ή ήταν ένα σχέδιο εργασίας το οποίο εχρησιμοποιείτο μεταξύ των μελών της Οργάνωσης και κάποια πράγματα που δεν σημειώνονταν στο σχεδιάγραμμα λέγονταν προφορικά και συμπληρώνονταν;
Διότι κ. Πρόεδρε και αυτό νομίζω ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό, εάν δείτε την έκθεση των εργαστηρίων της αστυνομίας για τον μηχανισμό που είχε τοποθετηθεί στην υπόθεση Κάρος και τον συγκρίνετε με το διάγραμμα το οποίο αποδίδεται στον κ. Τζωρτζάτο και γραφολογικά πιστοποιείται ότι είναι δικό του, θα δείτε ότι είναι η ίδια βασική αρχή με μία διαφορά: Ότι εκεί μεν ο μηχανισμός είχε συμπληρωθεί, είχαν αγοραστεί τα τηλεκοντρόλ και ό,τι άλλο χρειαζόταν και ετέθη σε ενέργεια ο μηχανισμός.
Το σχεδιάγραμμα λοιπόν Τζωρτζάτου δεν είναι τάχα όπως αφήνει να φανεί ο εμπειρογνώμονας ηλεκτρολογικά εσφαλμένο ή λανθασμένο ή άχρηστο, απλώς είναι σχέδιο εργασίας μη συμπληρωθέν διότι τα άλλα συμπληρώνονταν με τη συνεννόηση, το οποίο πράγματι οδηγεί στην κατασκευή και στην ενεργοποίηση μηχανισμού εκρηκτικού. Και αυτό λοιπόν το στοιχείο μαζί με όλα τα άλλα δένουν τον κ. Τζωρτζάτο ως μέλος της Οργάνωσης που είχε ένα ρόλο διόλου ασήμαντο, υποδεέστερο μεν ιεραρχικά εν σχέσει με Γιωτόπουλο, Κουφοντίνα ή εν μέρει επιχειρησιακά τουλάχιστον από απόψεως χρονικής διάρκειας σε σχέση με τον Σάββα Ξηρό, αλλά ρόλο που ήταν ουσιώδης στη λειτουργία και στις ενέργειες της Οργάνωσης.
Όσον αφορά τον κ. Κονδύλη και τον κ Τσελέντη, θα αναφερθώ στο ρόλο τους και τα επιμέρους που τους αφορούν όταν αναφερθώ στις πράξεις για τις οποίες κατηγορούνται, πράξεις για τις οποίες παρίσταμαι ως συνήγορος Πολιτικής Αγωγής, δε θα κάνω τώρα ειδική αναφορά. Το πρόσωπο στο οποίο θέλω να αναφερθώ ειδικά για να κλείσω αυτό το κεφάλαιο του προσδιορισμού του ρόλου καθενός από τους κατηγορουμένους που με αφορούν στην Οργάνωση, είναι η κα Αγγελική Σωτηροπούλου.
Κύριε Πρόεδρε, η Πολιτική Αγωγή, η κα Σόντερς δηλαδή, θα ήταν ευτυχής εάν στην υπόθεση της δολοφονίας του συζύγου της δεν προέκυπτε από τις αποδείξεις ότι είχε ανάμιξη μία γυναίκα. Δεν θα άλλαζε κάτι στη ζωή της οικογένειας αυτής της ορφανής, το να αθωωθεί, όπως δεν θα αλλάξει και με το αν καταδικαστεί η κα Σωτηροπούλου για την ενέργεια αυτή. Θέλω να πω με αυτό –γιατί υπήρξε αυτή η μομφή, η άδικη πιστεύω στη διάρκεια της διαδικασίας ότι τάχα η Πολιτική Αγωγή Σόντερς επιχειρεί πάση θυσία να ενοχοποιηθεί τη κα Σωτηροπούλου και να καταδικαστεί ως απλή συνεργός στη δολοφονία Σόντερς, πόρω απέχει από την πραγματικότητα αλλά και την ψυχική διάθεση της ιδίας της εντολέως μου.
Τη ζήσατε στο ακροατήριο, τον τρόπο που την οδύνη της επ’ ακροατηρίω την εβίωνε με εντιμότητα και αξιοπρέπεια και είδατε πόση έλλειψη πάθους και εμπαθείας έχει απέναντι στους ανθρώπους που κάθονται στα εδώλια, πρώτα απ’ όλα διότι όπως η ίδια είπε, «εγώ δεν ξέρω εάν κάποιος από αυτούς είναι ένοχος για τη δολοφονία του συζύγου μου, εάν αυτό αποδειχθεί, τότε παρακαλώ να τιμωρηθούν όπως αξίζει για μια τέτοια πράξη›. Αυτό είπε η πολιτικώς ενάγουσα, η οποία δεν βιάστηκε να ενοχοποιήσει κανένα και δεν το έχει κάνει ποτέ άλλωστε σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα από τη δολοφονία του συζύγου της που έχει έρθει στην Ελλάδα και έχει συμμετάσχει σε μνημόσυνα που εδώ κακοποιήθηκαν ως στημένα και πολιτικά ύποπτα, μέχρι εκεί φτάσαμε, -εν πάση περιπτώσει, το προσπερνώ αυτό αλλά είναι μια θλιβερή ανάμνηση για την ίδια και για τον συνήγορό της στην υπόθεση αυτή.
Δεν υπάρχει λοιπόν από πλευράς αγωγής οιαδήποτε ανάγκη ούτε πολλώ μάλλον οποιοδήποτε πάθος το οποίο να θέλει την κα Σωτηροπούλου να καταδικαστεί. Εγώ θα ήμουν ευτυχώς εάν τα στοιχεία αυτά τα οποία την οδήγησαν ως κατηγορουμένη εδώ είχαν αποδυναμωθεί στο ακροατήριο. Πρώτοι εμείς τότε, γιατί δε θα διστάσουμε και σε σχέση με άλλες υποθέσεις, θα το δείτε, να διαφοροποιηθούμε εν σχέσει προς την κατηγορίά και πρώτοι εμείς θα λέγαμε ότι το θέμα της το αφήνουμε στην κρίση σας και εν πάση περιπτώσει αυτά τα οποία αντέταξε ως επιχειρήματα στο επίσημο κατηγορητήριο είναι σοβαρά, άξια λόγου, σκεφτείτα και αποφασίστε κατά συνείδηση όπως επιβάλλει ο νόμος.
Εδώ λοιπόν τί έχετε για την κα Σωτηροπούλου; Παρατήρηση πρώτη. Στην απολογία της στο ακροατήριο μετέστρεψε την στάση της για κρίσιμα γεγονότα της υποθέσεως και όταν λέω «υποθέσεως› εννοώ της υποθέσεως της 17Ν ως συνόλου σε σχέση με την δική της γνώση, χρονικό σημείο γνώσεως και εν γένει ανάμειξη ή έλλειψη ανάμειξης σε οποιαδήποτε δραστηριότητα.
Ενώ δηλαδή εμφανίζεται στην απολογία της στον κ. Εφέτη Ανακριτή καιρό ύστερα από την σύλληψη των μελών της 17Ν με την παρουσία συνηγόρου και διηγείται μία ιστορία για το τί συνέβη το προηγούμενο βράδυ της εκρήξεως της βόμβας στα χέρια του Σάββα Ξηρού στον Πειραιά και αναφέρει την επίσκεψη στο φιλικό ζευγάρι, την αναχώρηση του κ. Κουφοντίνα για να πάει στα μελίσσια, την επιστροφή του, την βλάβη του αυτοκινήτου καθ’ οδόν, την επιβίβαση σε ΤΑΧΙ, την παράληψή της με ΤΑΧΙ από τον κ. Κουφοντίνα την άλλη ημέρα από τα Γλυκά Νερά και την μετάβαση με το ΤΑΧΙ στο Χολαργό όπου είχε μείνει το χαλασμένο αυτοκίνητο, αυτή είναι η ιστορία την οποία μας διηγείται και επιμένει στον Ανακριτή ότι μέχρι και εκείνο το χρονικό σημείο, δηλαδή και την Κυριακή που την παρέλαβε από τα Γλυκά Νερά ο σύντροφός της και στη συνέχεια δεν είχε ιδέα περί της συμμετοχής του στην Οργάνωση και ότι ο λόγος που εξαφανίστηκε σκέφτηκε ότι σχετιζόταν με την ανυποταξία του στον στρατό. Αυτά λέει η κα Σωτηροπούλου.
Σας λέει δηλαδή ότι «εγώ ήμουν μία αδαής σύντροφος για την δράση του συντρόφου μου, εξακολούθησα να είμαι αδαής ακόμα και μετά την εξαφάνισή του και αυτά τα οποία πληροφορήθηκα εκ των υστέρων είναι καινούρια και δεν τα γνώριζα. Ήμουν κι εγώ από εκείνους που έπεσαν τα σύννεφα›. Είναι μία θέση η οποία θα μπορούσε να είναι αληθής υπό άλλες προϋποθέσεις.
Δείτε όμως, έρχεται στο ακροατήριο και σας αλλάζει τελείως την ιστορία. Τί σας λέει; Το βράδυ εκείνο γυρνώντας με το αυτοκίνητο, δεν χάλασε το αυτοκίνητο, μας κατέβασε αυτό το αυτοκίνητο ο Δημήτρης και μου είπε ότι έχει συμβεί κάτι κακό, μου είπε ότι ο Σάββας είναι μεταξύ ζωής και θανάτου, μου είπε ότι συμμετείχε στην Οργάνωση›. ¶λλη εικόνα, άλλη διήγηση. Και εγώ όταν ερωτάται βεβαίως ευλόγως «και γιατί στον Ανακριτή όλα αυτά δεν ελέχθησαν› «μα εγώ στον Ανακριτή δεν ήξερα (λέει) εκείνη την ώρα, πού ήξερα τί να πω και πώς να τα πω›. Το ερώτημα είναι γιατί; Γιατί μία απλή αληθινή ιστορία, γιατί η αλήθεια είναι πάντοτε απλή, γιατί μία απλή αληθινή ιστορία δεν την εκθέτει από την αρχή στον Εφέτη Ανακριτή όπου με όλη την άνεσή της απολογείται;
Εγώ έχω την εξήγηση. Όταν στο ακροατήριο κ. Πρόεδρε διαπίστωσε η υπεράσπιση της και η ιδία ότι δεν περνάει το επιχείρημα της πλήρους αγνοίας ακόμα και μετά την έκρηξη στον Πειραιά, όταν είδαν ότι η εγκατάλειψη του αυτοκινήτου στην Εθνική Οδό στην επιστροφή, δηλαδή στον Βαρνάβα από το συγγενικό σπίτι δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με τον Χολαργό. Είναι αλλού για αλλού. Ούτε το αυτοκίνητο μπορεί να επισκευάστηκε ως εκ θαύματος και να βρέθηκε στον Χολαργό πετώντας. Γιατί τότε να μην το πάρει από εκεί ο Κουφοντίνας και να πάει να την παραλάβει από τα Γλυκά Νερά;
Όταν οι λογικές αντιφάσεις όλου αυτού του οικοδομήματος το οποίο με προσοχή αλλά όχι βεβαίως με τελειότητα όπως κάθε ψευδές οικοδόμημα έφτιαξε πριν πάει να απολογηθεί στον Ανακριτή, ανέκρουσε .... και σας λέει μία άλλη ιστορία. «Τα έμαθα (λέει) εκείνο το βράδυ› ποντάροντας, προσδοκώντας ότι μία τέτοια διήγηση φαίνεται πιο ειλικρινής, δεν έχει τις λογικές αντιφάσεις και τα κενά που έχει η πρώτη εκδοχή και επομένως έστω και οψίμως εισφερόμενη στην ακροαματική διαδικασία έχει καλύτερες πιθανότητες να πείσει από την απίθανη εκδοχή της απολογίας στον Ανακριτή.
Μα θα μου πείτε έστω λοιπόν το ότι αντιφάσκει σε σοβαρά σημεία των απολογιών της στον Ανακριτή αφενός και στον ακροατήριο αφετέρου αποδεικνύει αυτό πρώτον, την συμμετοχή στην Οργάνωση και δεύτερον και σημαντικότερο, τη συνέργια στη δολοφονία Σόντερς. Είναι ένα εύλογο ερώτημα και έπ’ αυτού θα προσπαθήσω να σας δώσω την δική μου απάντηση.
Κύριε Πρόεδρε, επεσήμανα στην διάρκεια της διαδικασίας ότι η εποχή που η κα Σωτηροπούλου συνδέεται με τον Δημήτρη Κουφοντίνα είναι θα λέγαμε η «χρυσή τριετία› της Οργάνωσης 17Ν. Είναι η τριετία ΄89-΄92 στην οποία έγιναν οι περισσότερες αριθμητικά και αναλογικά ενέργειες της Οργάνωσης. Σε τρία χρόνια έχουμε αν θυμάμαι καλά περί τις 28 ενέργειες που σημαίνει μία ενέργεια ανά 40 ημέρες. Ανάμεσα σε αυτές τις ενέργειες, πολύ σοβαρές πράξεις δηλαδή δολοφονίες και σοβαρότατες εκρήξεις, ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας ήταν ο επιχειρησιακός αρχηγός της Οργάνωσης είναι δεδομένο.
Ότι γι αυτόν το λόγο κατά τα λεγόμενα του ιδίου αφιέρωνε μερόνυχτα, εβδομάδες και μήνες στην προετοιμασία, την οργάνωση και την εκτέλεση των πράξεων, θυμίζω ότι 3 μήνες είπε ότι διήρκησε η παρακολούθηση Σόντερς, θυμίζω ότι υπεραμύνθηκε της επιχειρησιακής αρτιότητας της Οργάνωσης στην οποία αναγνώρισαν και οι εκπρόσωποι της Ελληνικής Αστυνομίας σημαίνει κ. Πρόεδρε και δείτε ότι την περίοδο αυτή συμμετέχει. ¶λλωστε με τον Σάββα Ξηρό είναι πάντοτε «δίδυμο›. Δεν θα δείτε ενέργεια που να είναι ο Σάββας Ξηρός και να μην είναι και ο Δημήτρης Κουφοντίνας.
Αυτό είναι το βασικό επιχειρησιακό δίδυμο από ένα χρονικό σημείο και εξής της Οργάνωσης, οι δυο τους. Μάλιστα ο Κουφοντίνας είναι ο φέρων τις χειροβομβίδες, ο φέρων τον οπλισμό, δεν χρειάζεται να τα επαναλάβω. Ο άνθρωπος λοιπόν αυτός ζούσε καθημερινά, σηκωνόταν και κοιμόταν ασχολούμενος με ένα πράγμα. Ας αφήσουμε την μελισσοκομική. Αυτή ήταν ένα πάρεργο χόμπι το οποίο του απαιτούσε κάποιες ώρες της ημέρας.
Το χειμώνα που οι μέλισσες όπως μάθαμε είναι στην μελισσόσφαιρα χρειάζεται λιγότερη απασχόληση, ο Αλβανός τον οποίο χρησιμοποιούσαν στο εργαστήριο, σας τα είπε εδώ ότι κάθε Τετάρτη πήγαινε μόνο στην μελισσοκομική επιχείρηση. Αλλά εγώ ας αφήσω τα μελίσσια. Το θέμα είναι άλλο και είναι καθαρά λογικό. Οι ενέργειες αυτές όλες τις οποίες συμμετέχει αν μετρήσει κανείς τις ώρες, τις ημέρες, τις εβδομάδες και τους μήνες που χρειάζονται για να πραγματοποιηθούν έχει αμέσως ως δεδομένο ότι ο άνθρωπος αυτός ξεκινάει και τελειώνει την ημέρα του ετοιμάζοντας ενέργειες της 17Ν. Αυτή είναι η δουλειά του. Κοιμάται βεβαίως το βράδυ ενδιαμέσως.
Αλλά η κα Σωτηροπούλου, η στενά συνδεόμενη σύντροφος, πράγμα που αποδεικνύεται και από τα επακολουθήσαντα και ουδείς δικαιούται να την μεμφθεί γι αυτό αλλά δικαιούται να το διαπιστώσει, ότι έχουμε να κάνουμε με έναν δεσμό ο οποίος είναι ισχυρός δεσμός και συναισθηματικά οι δύο αυτοί άνθρωποι είναι πολύ δεμένοι είναι δεδομένο και σεβαστό, ανθρώπινο και κατοχυρωμένο αν θέλετε και συνταγματικά.
Αλλά η σύντροφος αυτή η οποία το ζήσαμε όλοι στο ακροατήριο διαθέτει ευφυΐα, διαθέτει μία δυναμική προσωπικότητα. Δεν είναι άνθρωπος δειλός ο οποίος αποδέχεται εύκολα να είναι στην γωνία. Αυτές είναι οι δικές μου παρατηρήσεις και μπορεί να είναι και οι δικές σας. Η γυναίκα λοιπόν αυτή φαντάζεστε ότι θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε Κουφοντίνας να την ξεγελάσει με το ότι πηγαίνει και κάνει μαθήματα μαθηματικών;
Α. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: (Εκτός μικροφώνου)
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ λέω ότι δεν θα κατάφερνε να πείσει την κα Σωτηροπούλου με τέτοια ψέματα, όχι την κα Σωτηροπούλου, μία μέση Ελληνίδα σύντροφο δεν θα την έπειθε. Την κα Σωτηροπούλου πολλώ μάλλον. Αυτή είναι η άποψή μου, αυτό λέει η ανθρώπινη εμπειρία. Δεν χρειάζεται να επικαλεστώ βιβλιογραφία γι αυτό το πράγμα.
Ο σύζυγος ο οποίος δεν διαθέτει εργασία, αν ήταν διεθνής πωλητής εταιρειών και ταξίδευε ανά τον κόσμο θα μπορούσε να της πει ότι «εγώ φεύγω για ένα ταξίδι› και να πήγαινε να κάνει κάτι άλλο. Αν είχε ένα επάγγελμα το οποίο του επέτρεπε να λείπει μερόνυχτα από το σπίτι θα μπορούσε να την κοροϊδέψει. Αλλά ο Δημήτρης, ο «σπιτόγατος› κατά τα λεγόμενα των ιδίων, ο άνθρωπος ο οποίος ήταν δεμένος, κολλημένος με την σύντροφό του είναι εκείνος ο οποίος την κορόιδευε ότι κάνει ιδιαίτερα στα μαθηματικά ενώ δεν είχε πτυχίο, ενώ δεν είδαμε έναν μαθητή από κείνους που τους παρέδιδε ιδιαίτερα ή μήπως την κορόιδευε με την μελισσοκομική την οποία η κα Σωτηροπούλου γνωρίζει; Αφού την γνωρίζει, γνωρίζει και τί απασχόληση απαιτεί η μελισσοκομική.
Θα μου πείτε, όλα αυτά τί δείχνουν; Για μένα δείχνουν την γνώση της. Βεβαίως με αυτό δεν ολοκληρώνουμε. Η γνώση δε της κας Σωτηροπούλου κ. Πρόεδρε προσεπιβεβαιώνεται και από την διάρκεια της παραμονής της στο πλευρό του κ. Κουφοντίνα. Διότι όποιος υποστηρίξει στην αίθουσα αυτή ότι από το 1989 μέχρι το 2002 ο άνθρωπος που κρυβόταν με ένα ψεύτικο όνομα, ο άνθρωπος που δεν είχε επίσημη κοινωνική ταυτότητα και ζούσε αυτός όπως και ο Γιωτόπουλος λαθραία, ο άνθρωπος που δεν υπήρχε για την ελληνική πολιτεία έπειθε την γυναίκα του ότι όλα αυτά είναι απαραίτητα για να μην πάει στρατό, δεν ξέρω, δεν θέλω να το σχολιάσω γιατί δεν ξέρω τί χαρακτηρισμούς θα χρησιμοποιήσω.
Στα σοβαρά λέγονται αυτά τα πράγματα; Το παιδί κοιτούσε να μην πάει φαντάρος και γι αυτό κρυβόταν από το 1980 ή όποτε καταδύθηκε; Πάντως από το 1989 που τον γνωρίζει η κα Σωτηροπούλου μέχρι το 2002 όλη αυτή η συνωμοσία, η ανυπαρξία η κοινωνική, η έλλειψη κάποιας κοινωνικής βάσης, κάποιου επίσημου επαγγέλματος, κάποιου ονόματος είχε ως αιτία το να μην πάει φαντάρος; Είναι στα σοβαρά αυτά τα πράγματα να λέγονται στην αίθουσα;
Αν όλα αυτά δεν μπορούν να πείσουν, δεν θα έπειθαν και την πιο κουτή σύντροφο του όποιου κ. Κουφοντίνα ασφαλώς δεν μπορούσαν να πείθουν την ευφυή επαναλαμβάνω και δυναμική κα Σωτηροπούλου η οποία διεκδικεί ρόλο στο πλευρό του συντρόφου της και πολύ καλά κάνει, είναι δικαίωμά της και άρα γνωρίζει πράγματα, δράση, πράξεις και καμώματα του συζύγου της. Τα ξέρει.
¶λλωστε κ. Πρόεδρε να δεχθώ ότι δεν το γνώριζε. Σας φαίνεται – είπα και να μην παρεξηγηθώ – καθ’ όλα επιτρεπτή, επαινετή, συνταγματικά επιτρεπτή συμπεριφορά η σύζυγος η οποία πέφτει από τον ουρανό μαθαίνοντας ότι ο σύντροφός της δολοφονούσε τόσους ανθρώπους επί τόσα χρόνια, η αντίδρασή της σε αυτή την τρομερή εμπειρία, σε αυτό το τρομερό άγγελμα το οποίο φέρνει τον κόσμο της από πάνω κάτω είναι να τελέσει γάμο; Δεν τον μέμφομαι, τον επαινώ. Πολύ καλά έκανε.
Ρωτώ λογικά εγώ. Η σύντροφος, η σύντροφος η οποία πληροφορούμαι ότι ο άνθρωπος που νόμιζα ότι παραδίδει μαθηματικά πήγαινε και σκότωνε ανθρώπους; Έρχομαι και η αντίδρασή μου είναι να επιβραβεύσω την δράση του λέγοντας μάλιστα και στον κ. Ανακριτή έκτοτε ότι εμένα δεν αλλάζουν τα αισθήματά μου; Έτσι λοιπόν, δεν αλλάζουν τα αισθήματά μου.
Α. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: (Εκτός μικροφώνου)
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: ¶ρα κ. Πρόεδρε δεν πληρώνει καθόλου αυτό. Θα συνεχίσω την σκέψη μου. Όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η κα Σωτηροπούλου έχει γνώση και μάλιστα καλή γνώση των δραστηριοτήτων του κ. Κουφοντίνα. Με αυτό όμως και πάλι δεν εξαντλείται το ερώτημα της συμμετοχής στην Οργάνωση και της συνέργιας στην υπόθεση Σόντερς, γιατί θα μπορούσε να πει κανείς, δεν το λέει η υπεράσπιση αλλά αυτό θα μπορούσε να είναι μία σκέψη που θα κάνει το Δικαστήριό σας και την κάνουμε όλοι μας. Τελικά κι αν γνώριζε (απλώς δηλαδή γνώριζε) θα ευθυνόταν για υπόθαλψη εγκληματία, πράξη για την οποία δεν κατηγορείται και πράξη για την οποία κι αν είχε κατηγορηθεί θα μπορούσε να είχε απαλλαγεί υπό την έννοια ότι ο κ. Κουφοντίνας είναι οικείος της.
Αλλά κ. Πρόεδρε ας έρθουμε λίγο σε αυτή την εκδοχή για να την ελέγξουμε ως προς την λογικότητά της και ως προς την πειστικότητα που εμφανίζει. Η κα Σωτηροπούλου πληροφορείται κάποια στιγμή και αυτό δεν μπορεί να είναι πολύ αργά, μόνο πολύ νωρίς ότι ο άνθρωπος με τον οποίο έχει αυτόν τον δεσμό και με τον οποίο ζει μαζί με το παιδί ως οικογένεια έχει αυτή την δραστηριότητα. Ποιες είναι οι πιθανές, δεν έχει σημασία επαινετές ή μη, πιθανές λέω αντιδράσεις, ποια είναι η πιθανή συμπεριφορά λογικά της συντρόφου η οποία αποκαλύπτει ένα τέτοιο τρομερό γεγονός;
Ένα πράγμα είναι αδύνατο, να κάτσει το πλευρό του. Δυο τινά θα συνέβαιναν, ή θα τον υποχρέωνε να σταματήσει αυτή την δραστηριότητα και μακάρι να είχε συμβεί αυτό ή αν αυτό δεν το πετύχαινε θα έπαιρνε τον οματιών της να πάει κάπου αλλού. Γιατί μπορεί μεν οι δεσμοί και τα αισθήματα να μην ξεγράφονται επειδή κάποιος πληροφορείται τα παραπτώματα κάποιου άλλου αλλά από την άλλη πλευρά το να μένεις στο πλευρό κάποιου που δεν είναι ένας μικροπαραβάτης, έμαθες γι αυτόν ότι είναι χαρτοπαίχτης κρυφά από σένα, ότι μπορεί να έχει εξωσυζυγικές δραστηριότητες ή οτιδήποτε άλλο, αυτά όλα είναι πταίσματα ηθικά.
Η πληροφορία την οποία πλέον έχει η σύντροφος είναι ότι ο άνθρωπος αυτός δολοφονεί εν σειρά, εξακολουθητικά. Λέω εγώ, κάποιος που γνωρίζει μόνον αυτή την δραστηριότητα και δεν έχει καμία διάκριση να συμμετέχει ούτε με υλική συνδρομή, ούτε με ψυχική συνδρομή σε αυτήν, κάθεται δίπλα στον δράστη αυτών των πράξεων;
Για να έρθουμε λίγο στην θέση της κ. Πρόεδρε. Γυρίζει από την δουλειά του ο σύζυγός της αφού έχει σκοτώσει 1-2 και γυρίζοντας στο σπίτι από την δουλειά του βρίσκονται ως οικογένεια, δίνουν τα χέρια. Τί να πω; Δεν θέλω να αναπλάσω τις σκηνές, και όλα αυτά τα ανέχεται η κα Σωτηροπούλου και κάθεται και σιωπά και δεν λέει τίποτε; Γιατί; Ποιος την υποχρεώνει να το κάνει;
Θα ήθελα λοιπόν πάρα πολύ πράγματι να δεχθώ ότι η κα Σωτηροπούλου είναι η ατυχέστερη Ελληνίδα πολίτης που της έτυχε δύο δεσμοί στη ζωή της σοβαροί να είναι με τον Σάββα Ξηρό και εν συνεχεία με τον Δημήτρη Κουφοντίνα αλλά δυστυχώς κ. Πρόεδρε η κοινή πείρα και η λογική άλλα δείχνουν και σε άλλα συμπεράσματα οδηγούν.
Λέγω λοιπόν ότι εάν αληθεύει ότι η κα Σωτηροπούλου είχε γνώση της δράσης του κ. Κουφοντίνα ο μόνος λόγος να παραμείνει στο πλευρό του είναι η πρόθεσή της και η ετοιμότητά της να τον ενισχύσει σε αυτή του την δράση. Τίποτε άλλο. Και η πρόθεσή και η ετοιμότητά της να τον ενισχύσει σε αυτή την δράση πιστοποιείται και προσεπιβεβαιώνεται και από την μετέπειτα συμπεριφορά της. Αυτή περιλαμβάνει και τις ψεύτικες εκδοχές που διηγείται στον Ανακριτή και τις καινούριες θεωρίες και εκδοχές τις οποίες εισάγει στο Δικαστήριο.
Τέλος κ. Πρόεδρε, τελευταίο επιχείρημα μα και όλο αυτόν τον καιρό η μόνη ενέργεια που την χρειάστηκε ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι η δολοφονία Σόντερς; Μα αυτό το επιχείρημα παραγνωρίζει το τί στο Δικαστήριο αυτό παραπέμπεται ως υπόθεση έχει να κάνει με την δικονομική αποδεικτική αξία κάποιων στοιχείων. Γι αυτήν την υπόθεση υπήρχαν τα στοιχεία και γι αυτήν την υπόθεση παραπέμφθηκε. Αλίμονο αν καθένας για να καταδικαστεί για μία υπόθεση έπρεπε να του αποδείξουμε, όχι να υποθέσουμε, να του αποδείξουμε ότι έχει συμμετάσχει και σε καμπόσες άλλες ενέργειες.
Πού αυτό δικονομικά απαιτείται, είναι δηλαδή προαπαιτούμενο για την απόδειξη της συμμετοχής σε μία πράξη; Λέγω λοιπόν κ. Πρόεδρε, που δεν χρειάζεται άλλωστε να διακριβωθεί επακριβώς ότι στην πορεία αυτής της σχέσης των δύο ανθρώπων η μόνη λογικά πειστική εκδοχή για τον ρόλο της κας Σωτηροπούλου είναι ότι ενέκρινε και είχε την ψυχική ετοιμότητα να συμμετέχει στις ενέργειες του συζύγου της και της Οργάνωσης.
¶λλωστε κορυφαίο νομίζω εις βάρος της αποδεικτικό στοιχείο, πώς αλλιώς εξηγείται το ότι την πήγε στην γιάφκα της Οργάνωσης; Ελάτε λίγο στην σκηνή αυτή και ας μου πει κάποιος με τρόπο που να πείθει λογικά ότι ο επιτελάρχης της Οργάνωσης, ο άνθρωπος που ξέρει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον ποια είναι η αξία της συνωμοτικότητας σε σχέση με τον στρατιωτικό οπλισμό της Οργάνωσης παίρνει την σύντροφό του και την περνάει μια βόλτα από το κρησφύγετο της Οργάνωσης όπου είναι συσσωρευμένη όλη η απόδειξη, όλο το αποδεικτικό υλικό γι αυτήν την δράση. Εδώ δεν έχει σημασία εάν αυτό ήταν στα ντουλάπια ή ήταν κάπου που δεν φαινόταν. Αυτό είναι το θέμα; Το ζήτημα είναι, από όλες τις ώρες και τις ημέρες του χρόνου ο κ. Κουφοντίνας επέλεξε εκείνη που ήταν μαζί με την σύντροφό του για να περάσει τυχαία από το κρησφύγετο;
Είναι δυνατόν ο επιμελής και προσεκτικότατος αυτός άνθρωπος ο οποίος παραδόθηκε στις Αρχές και δεν τον βρήκαν οι Αρχές και αυτό μαρτυρεί για την ικανότητά του όσον αφορά τις μεθόδους αποκρύψεως. Πήρε την σύντροφό του την οποία θα έπρεπε να προστατεύει ως κόρη οφθαλμού και να την κρατάει μακριά από οποιαδήποτε δραστηριότητα της Οργάνωσης αν δεχθούμε την εκδοχή ότι τα αγνοούσε όλα αυτά και την πήγε στο κρησφύγετο της Οργάνωσης, όπου λέει η κα Σωτηροπούλου και κατά τούτου τελείως αναξιόπιστη η απολογία της ότι πέρασαν από εκεί για να αφήσει σε έναν πελάτη του (του Κουφοντίνα πελάτη) ο οποίος πελάτης είχε δώσει κλειδιά του κρησφύγετου στον Κουφοντίνα του διαμερίσματος, να του αφήσει κάτι πράγματα που δεν ήταν μέλι, μπορεί να ήταν απορρυπαντικά ή οτιδήποτε άλλο.
Απορήσαμε όλοι. Μα τί είναι αυτό το πράγμα; Πρώτον, γιατί ο Κουφοντίνας αποφάσισε να διανείμει τα απορρυπαντικά ή ότι άλλο είχε την ημέρα εκείνη που είχε στο αυτοκίνητο την Σωτηροπούλου; Δεύτερον, τί δουλειά είχε ο Κουφοντίνας να διανέμει απορρυπαντικά; Δεν το κατάλαβα αυτό το πράγμα. Τρίτον, από πού και ως πού ο πελάτης του Κουφοντίνα, όποιος και να ήταν αυτός, του δίνει κλειδί για ένα διαμέρισμα; Τέταρτον, παίρνει και την σύντροφο από κοντά για να δει το διαμέρισμα. Γιατί; Για να του ζητήσει εξηγήσεις γιατί έχει κλειδιά ενός διαμερίσματος μικρού εμβαδού;
Εάν κάποιος απαντήσει αυτά τα ερωτήματα με τρόπο λογικό και πειστικό εγώ δεν θα είχα αντίρρηση να προσχωρήσω στην εκδοχή της αγνοίας και μη συμμετοχής της κας Σωτηροπούλου. Όσο όμως αυτά τα ερωτήματα δεν έχουν καμία λογική απάντηση, καμία πειστική απάντηση το συμπέρασμα μπορεί να είναι μόνον ένα, ότι δηλαδή η κα Σωτηροπούλου συμμετείχε και βεβαίως όπως θα εκθέσω ερχόμενος στην υπόθεση αυτή, είχε την συμμετοχή που της αποδίδεται στην δολοφονία Στήβεν Σόντερς.
(Διαλογικές συζητήσεις).