Τους πιτσιρικάδες που αν δεχθούμε την ευνοϊκή γι’ αυτόν κατάθεση του Τσελέντη, τους πιτσιρικάδες που ο ένας μεν είχε μπει στο αυτοκίνητο κατασυγκινημένος και σοκαρισμένος που πυροβόλησε και ο δεύτερος δε μετά τον πρώτο καταιγισμό πυροβολισμών χάνει τα λογικά του και το κουράγιο του εκείνη την ώρα, κιοτεύει ξαφνικά και ρίχνει όπου πάει. Αυτούς έστειλε, τα 25χρονα-27χρονα παιδιά. Μόλις τα είχε πάρει –σημειώστε– από το Φοιτητικό Κίνημα.
Το Φοιτητικό Κίνημα αποτελεί φανταστική δεξαμενή αντλήσεως. Ο κ. Ραχιώτης μάλιστα (δυστυχώς δεν είναι εδώ) θεωρεί ότι το Φοιτητικό Κίνημα είναι πιο πρόσφορη δεξαμενή αντλήσεως συμμετεχόντων. Απαξίωσε τον κ. Τσελέντη γιατί τόλμησε να πει ότι ήταν από κάπου από την επαρχία και γι’ αυτό δεν ήξερε αρκετά για χτυπήματα. Τον ρωτάει το εξής «μα καλά, στο Φοιτητικό Κίνημα και δεν γνωρίζατε γι’ αυτού του είδους την ένοπλη βία;›. Το Φοιτητικό Κίνημα για το οποίο αγωνιζόμαστε να το θεωρούμε ως Δημοκρατικό. Το Φοιτητικό Κίνημα που έχει τροφοδοτήσει αυτή την Οργάνωση. Το Φοιτητικό Κίνημα που τροφοδότησε την ανάγκη του κ. Γιωτόπουλου να στελεχώσει μία νέα Οργάνωση. Το Φοιτητικό Κίνημα που του έδωσε αυτούς τους πιτσιρικάδες τότε, τους 25χρονους που όπως μας λέει ο Τσελέντης χωρίς ιδιαίτερη εκπαίδευση τους στέλνει ο Γιωτόπουλος απροετοίμαστους χωρίς εκπαίδευση, μόνο με θάρρος στον τόπο χωρίς να υπάρχει τίποτα περισσότερο.
Σημειωτέον ότι ο Χριστόδουλος που πρώτος αναφέρεται στον Γιωτόπουλο, δεν χρειάζεται κανέναν Τσελέντη ο Γιωτόπουλος ούτε κανέναν Μπακατσέλο, ο Χριστόδουλος στην πρώτη αμφισβητηθείσα κατόπιν από αυτόν προανακριτική αναγνωρίζει ευθέως τον Γιωτόπουλο «είναι αυτός που μου επιδεικνύετε την φωτογραφία του› και θα τους έστελνε έτσι ο έμπειρος ο 40αρης. Ο ίδιος είπε ότι τότε ήταν μεγαλύτερος, τότε στις ερωτήσεις του.
Το άλλοθί του όπως είπα είναι τουλάχιστον αστείο. Γι’ αυτό και δεν είναι δυνατόν επιχειρηματολογικά αλλά και ηθικά παραδεχθείς ως ακλόνητα σίγουρα την εμπλοκή του σε ένα βαθμό στον τόπο. Δείτε πώς αντιμετωπίζει ο Γιωτόπουλος τον Μπακατσέλο από τα πρακτικά. «Είναι περίεργο πώς ο κ. μάρτυς (επί λέξει κ. Πρόεδρε) έναν άνθρωπο τον οποίο τον είδε ξέρω εγώ ένα βράδυ μερικά δευτερόλεπτα από μια απόσταση 7-8 μέτρα, έχει τέτοια σιγουριά χωρίς να μπορεί να προσθέσει τίποτα. Τέτοια σιγουριά από αυτή την φωτογραφία ότι είμαι εγώ. Αυτό και μόνο με κάνει να πιστεύω ότι είναι ψευδομάρτυρας γιατί μέχρι τώρα εγώ πίστευα ότι καλώς υποκειμενικά ξέρω εγώ από διάφορες προκαταλήψεις μπορεί να έχει καταλήξει σε αυτό. Αλλά αυτή η σιγουριά να λέει για κάποιον άνθρωπο τον οποίο τον είδε μια στιγμούλα από μια απόσταση και είναι σίγουρος ότι είναι ο Γιωτόπουλος αυτό το πράγμα πια δεν γίνεται›.
Έχω να πω ότι ο Τσελέντης ήταν σε χειρότερη θέση, ήταν σε πολύ χειρότερη ψυχολογική κατάσταση, ήταν φορτισμένος, δεν είχε την δυνατότητα να δει τον άλλον κατά πρόσωπο, δεν εισέφερε τα χαρακτηριστικά του άλλου με κανέναν τρόπο, τον κ. Τσελέντη ο Γιωτόπουλος τον επικροτεί. Αλληλούια, είναι αξιόπιστος. Ο Μπακατσέλος αυτά.
Επιτρέψτε μου να διατυπώσω και μία απλή σκέψη. Αν ο Γιωτόπουλος δεν συμμετέχει στην Οργάνωση, ο μειδιών Γιωτόπουλος είναι ανύπαρκτη εντελώς η βάση δεδομένων Τσελέντη. Μάλιστα είναι κατά πολύ ελλιπέστερη από του Μπακατσέλου. Αυτό ακριβώς τον καθιστά αναξιόπιστο σε σχέση με τον αυτόπτη γιατί ο Τσελέντης έχει το ψυχολογικό.... Αμφισβητεί ακόμα ο Γιωτόπουλος μετά από αυτήν την κατάθεση του Τσελέντη που την δέχεται ότι συμμετείχε ότι τον γνώριζε ο Τσελέντης; Είναι δυνατόν;
Ο Γιωτόπουλος συμμετέχει. Τότε εξετάζεται εκ νέου η κατάθεση. Ο Τσελέντης έχει παραστάσεις αλλά αξιολογείται η κατάθεσή του και φτάνουμε σε αυτό που σας είπα. Οφείλω να εξηγήσω γιατί ασχολούμαι με αυτό το σημείο συνεχώς. Αφενός γιατί κ. Πρόεδρε εκπροσωπώντας την οικογένεια ενός δολοφονημένου και παριστάμενος έχοντας την τιμή να παρίσταμαι μπροστά σας δεν αντιμετώπισα την διαδικασία, η πλευρά μας ποτέ ως επικοινωνιακό ενέργημα ούτε μπορώ να αποδεχθώ χωρίς περαιτέρω επεξεργασία αυτά που έρχονται εδώ μέσα.
Δηλαδή επειδή η υπεράσπιση ή ο ίδιος ο κ. Γιωτόπουλος που σε κάθε διάλειμμα γυρνάει στους δημοσιογράφους και χαμογελάει και κάνει δηλώσεις είναι πιο οπλισμένος σε σχέση με αυτούς που έφερε να κάθονται σε αυτή τη θέση και εκεί κάτω να παρακολουθούν; Συγχωρείστε με, αλλά δεν γίνεται αυτό το πράγμα.
Ομοίως δεν μπορώ να δεχθώ ότι η τοποθέτηση Γιωτόπουλου ότι ο μεν Μπακατσέλος είναι ψευδομάρτυρας κατασκευσμένος ενώ ο Τσελέντης είναι αξιόπιστος. Δυστυχώς για τον κ. Γιωτόπουλο αυτό ακριβώς έχω να επισημάνω, δυστυχώς μπορεί να λέει ότι οι μάρτυρες σήμερα ήταν κατασκευασμένοι που ήρθαν μπροστά σας αλλά και τα δακτυλικά αποτυπώματα ομοίως να μην έχουν χρονολόγηση, να μην γράφουν ότι είναι αποτύπωμα του ΄30 ή του ΄40 ή του ΄50. Οι γραφολογικές πιθανόν αλλά και πάλι το συζητάμε, οι προανακριτικές καταθέσεις.......
Ορίστε; Θα με σκίσετε είπατε; Αυτό είπατε; Κύριε Πρόεδρε, λέω ακριβώς αυτή την στιγμή, μου είπε έτσι.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τί είναι αυτά που λες; Δεν ντρέπεσαι λίγο;
Γ. ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Ναι, ντρέπομαι κ. Γιωτόπουλε.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: (Εκτός μικροφώνου) Ντροπή σου.
Γ. ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Κύριε Γιωτόπουλε, έχω πρόβλημα σε αυτό. Να σας πω γιατί;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Απευθύνεστε στον κατηγορούμενο. Εσείς ανοίγετε κουβέντα. Τί να κάνω εγώ τώρα; Κύριε Γιωτόπουλε, σας παρακαλώ.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: (Εκτός μικροφώνου) Του είπα τίποτα;
Γ. ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Δεν μιλάτε έτσι κ. Γιωτόπουλε; Κύριε Πρόεδρε, θα σας εξηγήσω γιατί αναφέρομαι. Δώστε μου τον χρόνο να εξηγήσω γιατί αναφέρομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ να μην του απευθύνετε το λόγο.
Γ. ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Με δεδομένο ότι δεν χρησιμοποιήσατε τη δίκη ως ενέργημα η πελάτισσά μου έχει λάβει δύο φορές απειλητικό τηλεφώνημα συγκεκριμένο στο σπίτι την ώρα που το γραφείο μου είναι κλειστό «σταμάτα να ασχολείσαι με την 17Ν› «σταμάτα να ασχολείσαι με την 17Ν, θα δεις›. Είναι εδώ να σας το βεβαιώσει. Δεν το χρησιμοποίησα, δεν το έφερα μπροστά σας ακριβώς για να μην χρησιμοποιηθεί επικοινωνιακά. Αυτή την στιγμή που έρχομαι δεν το χρησιμοποιώ. Αυτή την στιγμή που έρχομαι είμαι δικηγόρος, δεν είμαι τίποτα παραπάνω, είμαι απλός δικηγόρος, είμαι μυγάκι μπροστά σας. Δεν έχω καν την εκπαίδευση του κ. Γιωτόπουλου και την πείρα του. Έρχομαι μόνο να επισημάνω επιχειρηματολογικά κάτι. Προστατεύεστε με και εμένα και την έννομη τάξη από αυτά που κάνει ο κ. Γιωτόπουλος εκεί πέρα.
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: (Εκτός μικροφώνου) Με προκαλεί ή όχι;
Γ. ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Κοιτάξτε τί γίνεται. Δυστυχώς τα δακτυλικά αποτυπώματα δεν έχουν ημερομηνία. Οι προανακριτικές καταθέσεις όμως έχουν ημερομηνία και οι προανακριτικές καταθέσεις που μιλάνε για το λευκό φορτηγό και για τις φωνές ελήφθησαν εκείνες τις ημέρες. Ελήφθησαν εκείνες τις ημέρες που αν δεχθούμε την τοποθέτηση του κ. Γιωτόπουλου θα έπρεπε μετά το χτύπημα να υπάρχει μια ομάδα σκευωρών που να τρέχει και να πιάνει τους αυτόπτες μάρτυρες, θα έπρεπε να έπιναν τον καφέ τους κάπου, στο πρώτο ελεύθερο χτύπημα να τρέξουν να φτιάξουν καταθέσεις. Θα έπρεπε από τότε να δουλεύουν οι σκευωροί.
Να πω και κάτι άλλο. Δεν προκάλεσε μόνο εμένα αλλά το σύνολο. Ο αθώος Γιωτόπουλος στην απολογία του δεν μου έκανε την εντύπωση αθώου, συγχωρείστε μου αυτό που λέω. Για 35 χρόνια αποχής από την συγγραφή προκηρύξεων τα καταφέρνει μια χαρά. Έρχεται στο Δικαστήριο και αντί να πει «τί είναι αυτά που λέτε› δεν λέει κουβέντα και επιχειρηματολογεί μόνο με τα σαθρά του κατηγορητηρίου, με επιχειρηματικό λόγο που μπορείτε να τον βρείτε στις προκηρύξεις που δικαιολογούν τις ενέργειες της Οργάνωσης με τον Αξαρλιάν. Δείτε την επιχειρηματολογία κ. Πρόεδρε. Η επιχειρηματολογία είναι ίδια.
Εκείνη την ώρα που έγινε αυτό ήθελα απλώς να εξηγήσω γιατί αναφέρομαι στην όλη ιστορία. Δεν θεωρώ ότι οποιαδήποτε εμπλοκή τώρα είναι αξιολογήσιμη ποινικά. Δεν θεωρώ ότι έχει ιδιαίτερη ποινική απαξία πολύ απλά γιατί θέλω να αποδεχθώ αυτό που λένε οι υπόλοιποι ότι ο Γιωτόπουλος δεν ήταν στον τόπο. Να το αποδεχθώ ακόμη αυτό. Όχι ότι θα έπαιζε κάποιο ρόλο γιατί να δεχθούμε την ηθική αυτουργία αυτό περισσεύει. Εάν δεχθώ ότι ο κ. Γιωτόπουλος ήταν παρών στον τόπο της Οργανώσεως εκείνη την ώρα και αληθεύουν όλα αυτά για τα οποία αναρωτιέμαι και σας εκθέτω απλώς τον προβληματισμό μου και τίποτα παραπάνω, τότε επιβεβαιώνεται ακόμη περισσότερο ο ρόλος του πριν το χτύπημα.
Δεν αναφέρομαι στο χτύπημα. Το χτύπημα ήταν συγκεκριμένη πράξη συγκεκριμένων ανθρώπων με συγκεκριμένα αποτελέσματα, δυστυχή και τραγικά αποτελέσματα για τα οποία βρισκόμαστε εδώ. Το προηγούμενο είναι αυτό που με ενδιαφέρει. Ασχολήθηκα με τον λόγο του Γιωτόπουλου. Να δείτε τον λόγο ενός εκάστου, δεν αναφέρομαι επί μακρόν σε αυτό. Ο λόγος ενός εκάστου των συμμετεχόντων.
Γιατί έκαναν αυτό το πράγμα, να λένε άλλα πριν και άλλα τώρα; Χωρίς να πω πολλά θα σας παραπέμψω στις οδηγίες «μην βοηθάτε τις Αρχές› το λέει καλά ο κ. Κουφοντίνας και ομοίως θα πω ότι το έχει ξεκαθαρίσει ο Σάββας. «Γιατί πιστεύεις ότι ο Γιωτόπουλος αρνείται τα πάντα;›. Τριανταφυλλόπουλος, είναι η γνωστή συνέντευξη που σας έχει κατατεθεί. «Ο Γιωτόπουλος; Αυτή ήταν η θέση του από την αρχή. Δηλαδή όλοι έπρεπε να αρνηθούμε τα πάντα κανονικά. Αλλά από την στιγμή που αναλαμβάναμε ο καθένας τις ευθύνες του (εδώ πλέον κρίνει ο Σάββας τον Γιωτόπουλο) έπρεπε να αναλάβει κι αυτός όπως ο Λουκάς, τουλάχιστον να μας παραδεχθεί το λιγότερο σαν παιδιά του›.
Παρόλα αυτά ο λόγος ενός εκάστου εμφορείται από το ίδιο πράγμα, από το ίδιο πνεύμα που έχει κάνει τον Τσελέντη να έρθει μπροστά σας και να αλλάξει τα πράγματα, με αυτό το δέος, με αυτόν τον σεβασμό, από αυτόν τον φόβο. Να μετριάσουμε λίγο τα κακά που μπορεί να λέμε, αλλά και να τα λέμε μπορεί να τα λέμε λίγο έμμεσα, με έναν έμμεσο τρόπο. Θα πω το εξής: αναφέρει ο ίδιος ο Τσελέντης – δεν θα το σχολιάσω, έχει την ευχέρεια το Δικαστήριο να βγάλει συμπεράσματα – ότι ο Τέλιος παραπονέθηκε στους φύλακες και τους είπε «ο Τσελέντης με ενοχλεί να αλλάξω την κατάθεσή μου, να βοηθήσω τον Γιωτόπουλο› αν το θυμάμαι καλά. Δεν το εισέφερε εγώ, ο κ. Τσελέντης το εισέφερε αυτό. Δεν το ξέρω εγώ, διάβασα τα πρακτικά στο συγκεκριμένο.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Γ. ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ: Εμείς μόνο συλλογισμό μπορούμε να εισφέρουμε στο Δικαστήριό σας. Δεν θα ασχοληθώ με αυτό. Θα ασχοληθώ όμως με κάτι άλλο. Όταν ο Κουφοντίνας δεν τα βγάζει πέρα με τον Τέλιο, ο Τέλιος είναι η τραγική ιστορία εδώ μέσα. Ελπίζουμε να μην γίνουμε όλοι τραγικές ιστορίες πηγαίνοντας κόντρα στον κ. Γιωτόπουλο. Ο Τέλιος όταν δεν τα βγάζει πέρα με τον Κουφοντίνα πηγαίνει να δει το αρχηγείο της Οργανώσεως. Έτσι του λένε «θα σε πάμε εκεί που θα τα βγάλεις πέρα›.
Ο κ. Αναγνωστόπουλος χθες επεσήμανε ότι η κουκούλα ήταν επικοινωνιακό τρικ. Φανταστείτε το δέος του άπειρου Τέλιου εκείνη την ώρα. Θα πω όμως και κάτι άλλο. Δείτε την προστασία που του παρέχουν. Ο Κουφοντίνας εκτίθεται. Ο Κουφοντίνας είναι εκεί. Ο Κουφοντίνας εκτίθεται. Ο Γιωτόπουλος κουκουλώνεται γιατί αυτός είναι ότι πρέπει να προστατευθεί στην Οργάνωση. Αυτός είναι στα άδυτα, είναι το ιερό της Οργάνωσης.
Υπερβολή αλλά θα πω από τους ίδιους τόπους που μας παραπέμπει ο κ. Χριστόδουλος είναι ο πολύτιμος μαργαρίτης, όλοι πούλησαν τα πάντα ότι είχαν για να τον ακολουθήσουν για να τον έχουν. Εάν ο Κουφοντίνας ήταν άπαξ σκεπασμένος μακροκοινωνικά, δηλαδή στη ζωή προστατευόταν, αν θυμάμαι καλά ο κ. Τσελέντης πρέπει να το είπε, ο κ. Γιωτόπουλος επιτρέψτε μου να πω είχε μια εμφανή ζωή αλλά μέσα προστατευόταν, κατεξοχήν προφυλασσόμενος, προστατευόμενος, κρυπτόμενος, πολυτίμητος ηγέτης. Δεν ήταν απλώς γκουρού – επιτρέψτε μου τον όρο – ήταν το δρων τοτέμ της Οργάνωσης, το ιερό της Οργάνωσης, η κατεξοχήν έμπνευση και το κίνητρο. Αυτός που πάνω του στηρίζεται όλο το κομμάτι της ζωής των κατηγορουμένων, όλο αυτό το κομμάτι που αναλαμβάνεται υπαρξιακά ως εαυτός τους.
Οι ίδιοι έχουν βασίσει τις ζωές τους πάνω σε πράγματα «Γιωτοπουλικά› γι’ αυτό εξηγείται εύκολα και το γιατί δεν υπήρξε ένας που να έχει φτάσει εδώ μπροστά σας όλες αυτές τις ημέρες και να απαξιώσει τον Γιωτόπουλο. Δεν τον έχει απαξιώσει κανένας. Ότι και να έχουν πει κανένας δεν τον έχει βρίσει, δεν έχει πει οτιδήποτε και είμαι σίγουρος ότι και το Δικαστήριό σας θα παρατήρησε αυτή την λεπτή γραμμή, την αόρατη που σαν να ήταν το απροσπέλαστο σύνορο.
Αυτό μας δίνει πολλά για το ρόλο του Γιωτόπουλου στην Οργάνωση όχι σε κείνο το χτύπημα μόνο αλλά και παραπέρα. Πιστεύω ότι φτάσαμε εκεί, ότι κομβικό σημείο στην εξέλιξη της δράσης της Οργανώσεως ήταν όπως είπατε κ. Αναπληρωτή Εισαγγελεύ, κ. Μαρκή η ανακάλυψη του εγκληματικού ταλέντου του Κουφοντίνα. Πιστεύω όμως ομοίως ότι πιο πριν από αυτό κομβικό σημείο ήταν η στιγμή που ο Γιωτόπουλος – αν ήταν ο Γιωτόπουλος γιατί αυτό δεν το ξέρουμε και δεν το εξετάζουμε αυτή την στιγμή – όπως εισφέρεται πυροβόλησε τον Γουέλς.
Ήρθαν μάρτυρες υπεράσπισης που ήταν Καθηγητές Πανεπιστημίου κλπ, τον γνώριζαν από την Γαλλία. Όσοι οι άλλο προσπαθούσαν, όσο οι άλλοι έκαναν διδακτορικά και σπούδαζαν ταυτοχρόνως με την αντιστασιακή δράση ο Γιωτόπουλος δεν έκανε τίποτα. Ο Γιωτόπουλος είχε αντιστασιακή δράση χωρίς να κάνει τίποτα.
Από ένα σημείο και μετά όταν γυρίζει πίσω και προφανώς ή τα πράγματα τον διαψεύδουν ή μάλλον διαψεύδονται οι προσδοκίες που έχει από τα πράγματα δηλαδή, ένα πολιτικό σκηνικό που θα πηγαίνει κοντά στις πολιτικές του αναλύσεις, αρχίζουμε τον απορριπτικό λόγο. Δεν μπορούμε να απορρίψουμε τον εαυτό μας και την στάση μας που ήδη έχει πάει 7-8 χρόνια αισίως αλλά τί κάνουμε, απαξιώνουμε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, την ΕΔΑ, ότι υπήρχε τότε, όλη την Αριστερά και τα Κοινοβουλευτικά Κόμματα, την καινούρια μεταπολιτευτική Δημοκρατία, το καινούριο καθεστώς, τα πάντα. Αυτά υπάρχουν και σε προκηρύξεις.
Δεν αποκλείεται να έπαιξε ρόλο και ο πατέρας του σε αυτό. Ο άνθρωπος που ήταν ηγέτης κατά της βίας όμως είχε ενεργό ρόλο κατά της βίας όμως και έφευγε από εκεί που πήγαινε και απέρριπτε τους άλλους; Δείτε τη θέση του γιου. Μπορεί να απορρίψει τον πατέρα του; Στραβά είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε; Μάλλον συνεχίζει το ίδιο πράγμα από ένα σημείο και μετά.
Από τη στιγμή εκείνη που πυροβολήθηκε ο Γουέλς ήταν η πρώτη δρασκελιά πάνω από το κατώφλι του αφανισμού μιας ανθρώπινης ύπαρξης η δολοφονία Γουέλς. Μέχρι αυτό το σημείο δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί έχει ο καθένας το δικαίωμα να σκέφτεται όπως θέλει. Τη διαφορά την κάνει αυτό το κατώφλι της βλάβης του άλλου. Με αυτό τον τρόπο άνοιξε ήδη ο δρόμος για την αναζήτηση υπαρξιακής επιβεβαίωσής του δια των ανθρωποκτόνων ενεργειών.
Θέλω να επισημάνω ότι δεν υπήρξε κανένα κλίμα όπως είπαν όλοι οι κατηγορούμενοι εδώ, στέκομαι σε αυτό που παρατηρήθηκε από την Έδρα έχω την εντύπωση μόνο από τον κ. Μαρκή, ότι στις ίδιες φτωχογειτονιές μπορεί να ήταν πολλοί. Πως καταλήγει ο ένας να είναι κάτω και ο άλλος να είναι πάνω στις ίδιες φτωχογειτονιές; Δεν υπήρξε κανένα κλίμα και αυτό το αποδεικνύει το γεγονός ότι στην ουσία παρά τα συγκοινωνούντα δοχεία που λένε κλπ., δεν υπήρξε άλλη Οργάνωση με 23 χτυπήματα. Δεν υπήρξε άλλη Οργάνωση να δολοφονεί ανθρώπους.
Ποιο ήταν το κλίμα; Το κλίμα στα φοιτητικά Κινήματα ήταν «σκοτώστε ανθρώπους›; Κλίμα δεν υπήρχε. Μια Οργάνωση υπήρξε. Το «17Ν› είναι το όνομα της Οργάνωσης του Γιωτόπουλου, του ανθρώπου, που η πειθώς του ασκούσε αυτό τον ιδιαίτερο μαγνητισμό που μπορεί να ασκεί ένας άνθρωπος όταν αυτά που λέει, βγαίνουν από τα δικά του υπαρξιακά βάθη. Έτσι ακουμπάς τον άλλον. Ο Γιωτόπουλος χτυπάει στην αρχή εντείνοντας και επιτείνοντας με κάποιο τρόπο τη σταδιοδρομία του αργότερα το ’85, με κοντά 20 χρόνια στην πλάτη του αντιστασιακής δράσης, όσα δηλαδή θυμάται και όσα μπορεί να ορίζει τον εαυτό του 20 χρόνια στο επαναστατικό κουρμπέτι έχει ήδη περάσει σε άλλες ατραπούς. Είναι άλλοι οι δρόμοι του πλέον. Μεταδίδει την ιδεολογία του σε άλλους, τους σχηματίζει τη σκέψη, τους διαμορφώνει την άποψη και είναι –δείτε το- αυτός που τους κάνει ομάδα. Κανένας από αυτούς, πλην πιθανό του Κουφοντίνα, δεν μπορεί να σταθεί ως τρομοκράτης, ως Τσε Γκεβάρα, ως αντιστασιακός, ως επαναστάτης ως οτιδήποτε. Είναι μια πολύ καλή ομάδα.
Δεν ήταν το κλίμα. ¶τομα χρειάζονταν με τόση γνώση και τόση έλλειψη γνώσης που να μπορεί ο κ. Γιωτόπουλος να τη συμπληρώνει. Χρειαζόταν σαφώς κάποιους με τέτοια βιώματα και τέτοιου χαρακτήρα, για να γνωρίσει η χώρα μας τη βία. Γι’ αυτό και ο Γιωτόπουλος δεν χρειαζόταν όνομα, γι’ αυτό δεν είχε όνομα. Η ταυτότητα την οποία δεν διέθετε, δείχνει ότι οι ίδιοι αναγνωρίζουμε την ύπαρξή μας και τον εαυτό μας μέσα σ’ ένα χώρο. Αυτός δεν τη χρειαζόταν. Η ταυτότητά του ήταν η Οργάνωση και όποιος τον ήξερε. Φεύγω από αυτό.
Θα επισημάνω κάτι άλλο. Από όλους που κατέθεσαν εδώ τα άκουσα όλα δικαιολογημένα, θέλω να πω κάτι: διώξτε σας παρακαλώ όλους τους προηγούμενους συλλογισμούς. Μην κρατάτε τίποτα. Κρατήστε ένα πράγμα: άκουσα τα πάντα ότι πολεμούσαν για να φέρουν την κοινωνική δικαιοσύνη κλπ. Ένα συγγνώμη για τα θύματα δεν άκουσα. Όχι θύμα τον Αξαρλιάν επικοινωνιακά.
Εγώ με το φτωχό μου μυαλό και την ακόμη λίγο πιο αμόρφωτη, λίγο απαίδευτη συγκινησιακή ψυχοσύνθεση και τη διανοητική φτωχή μου κατάσταση, θα μπορούσα κάλλιστα να πω «Κύριε, πολύ ωραία, κατ’ εμέ που δεν αποδέχομαι το αξιακό σας σύστημα, δεν παίζει ρόλο δεν είναι άξιο λόγου μια ανθρώπινη ζωή. Πρέπει να σκοτώσεις για να περάσεις τη θέση σου, πρέπει να σκοτώσεις για να ανατρέψεις το σύστημα. Αλλά το συγκεκριμένο θύμα όμως, ο συγκεκριμένος ανθρωπάκος, το συγκεκριμένο πρόσωπο με ρίζες, καταβολές και συνδέσμους στη ζωή, δεν έφταιγε τίποτα. Το έκανα ναι, ωραία είχε και συμβολικό χαρακτήρα. Ζητώ συγγνώμη ανθρώπινα›. Δεν το άκουσα αυτό. Και εκεί είναι που πάσχει όλο αυτό το ιδεολόγημα, γιατί αυτό είναι ολοκληρωτισμός, ξεκινά από μια βασική οίηση της αλήθειας που επεκτείνεται και γίνεται ηθικός ιμπεριαλισμός «Θα σου επιβάλλω αυτό που εγώ γνωρίζω ως καλύτερο. Θα σου επιβάλλω αυτό που εγώ θεωρώ ότι είναι καλύτερο›. Αυτό γινόταν. Και έτσι αυτοί που καταγγέλλουν μηχανισμούς, σκευωρίες, συνομωσίες, πλεκτάνες, πολέμους του ιμπεριαλισμού θέτουν εν κινήσει ένα μηχανισμό πιο αποτρόπαιο από αυτούς που καταγγέλλουν, γιατί είναι του ανθρώπου κατά μόνας εναντίον ανθρώπων κατά μόνας.
Στη σύγχρονη πολεμική όπως έχει εξελιχθεί, στην τέχνη του πολέμου προσπαθούν όσο το δυνατό να αποφεύγουν την πρόσωπο με πρόσωπο εμπλοκή. Γιατί ο άλλος εκείνη την ώρα άνθρωπος είναι, δεν έχει τα συναισθήματα, δεν έχει την αίσθηση, την εσωτερική συγκρότηση που θα σκοτώσει τον άλλον για να τον φάει, μπορεί να πάθει εμπλοκή εκείνη την ώρα. Γι’ αυτό φτιάχνονται και όλα τα υπερ-όπλα κλπ.
Εδώ όμως κοιτάξτε τι έχουμε; Εκπαίδευση δια της επαναλήψεως και εκτροφή δολοφόνων χωρίς οίκτο. Κοιτάνε στο ασπράδι τα θύματα, πυροβολούν και μετά γελάνε. Ξέρετε γιατί γελάνε; Γιατί κάπου νωρίτερα βρίσκεται ήδη ένα ηθικό έλλειμμα στην όλη ιστορία. Το ηθικό έλλειμμα δεν είναι τόσο δύσκολο πιστεύω πλέον να περάσει στο κατώφλι που θα σκοτώσεις κάποιον όταν τον έχεις αποδομήσει ως άνθρωπο, ως πρόσωπο. Παραβλέπεται σε αυτό το ιδεολόγημα ο άνθρωπος ως αξία. Αποπροσωποποιείται για να μπορέσουν να τον δουν εύκολα σαν φορέα και σαν εκπρόσωπο συστημάτων και ιδεολογιών χωρίς λόγο ιδιαίτερο, μόνο και μόνο για να αυτοπεισθώ γι’ αυτό που πάω να κάνω και να βεβαιωθώ ότι είναι στόχος. Εκεί, σε αυτή την αντιμετώπιση του άλλου χωρίς πρόσωπο, στην αντιμετώπιση του άλλου χωρίς είδος αλλά ως γένος έχεις ήδη θανατώσει τον άλλον. Ο άλλος είναι νεκρός.
Λέει κάπου η Μεγάλη Παρασκευή «Ως ανίδεος νεκρός χωρίς είδος, χωρίς πρόσωπο›. Αυτό έκαναν από πριν. Δεν ήταν δύσκολο να περάσουν μετά. Σκότωναν έναν Αμερικανό μ’ ένα αυτοκίνητο, σκότωναν το γορίλα Ρουσσέτη, τον σωματοφύλακα τον εκπρόσωπο του ιμπεριαλισμού, εμένα πιθανό τον κακό δικηγόρο που θα λέει κακά κι άσχημα. Γι’ αυτό δεν ήταν δύσκολο να στραφούν προς αυτή την κατεύθυνση. Έτσι δεν χρειαζόταν και ιδιαίτερη προσπάθεια, ούτε πειθώ, ούτε φορτικότητα, ούτε οτιδήποτε, ήταν έτοιμο το κλίμα.
Ειπώθηκε μάλιστα πριν από τον προλαλήσαντα ότι ο κύριος Τσελέντης εκ των υστέρων διάβασε ότι ο Μομφεράτος δεν είναι αυτός που έλεγαν και είπε «Με την ενημέρωση που είχα από αυτούς έτσι νόμισα. Εμπιστεύτηκα›. ¶μα έχεις έτοιμη την ιδεολογική βάση, αν τον άλλον δεν τον βλέπεις ως άνθρωπο, δεν βλέπω τον άνθρωπο εδώ ως αστυνομικό, σας βλέπω εσάς ως δικαστές και αυτόν ως αστυνομικό, εμένα ως δικηγόρο, τους άλλους τους κατηγορούμενους, δεν ασχολείσαι κατά πρόσωπο, είναι εύκολο να μιλήσεις άσχημα μετά και είναι εύκολο πολύ να κάνεις πράξη βίας.
Θα μιλήσω απλώς πλησιάζοντας στο κλείσιμο για τον Ρουσσέτη ως πρόσωπο και όχι ως γένος δυο κουβέντες, αναφέρθηκαν σε αυτόν «γορίλα›, ήταν στόχος μέσων ο συχωρεμένος ο Ρουσσέτης, στόχος τον οποίο έπρεπε να πλήξουν για να πλήξουν και τον άλλο. Ο «γορίλας› σας σημειώνω ότι ήταν 1.65 με 1.70 μεροκαματιάρης οδηγός, με καταγωγή από ένα χωριό της Βοιωτίας.
Πριν από ένα χρόνο από τότε που τον σκότωσαν αυτοί που τον σκότωσαν, είχε πάρει με δάνειο της Εργατικής Εστίας ένα διαράκι και προσπαθούσε αυτό να αποπληρώσει. Είχε ένα κοριτσάκι 7 ετών, την κορούλα του και τη γυναίκα του για την οποία θα πω απλώς ότι 18 χρόνια έρχεται και σήμερα μπροστά σας και συνεχίζει να φοράει τα μαύρα. Εάν ξέσπασε, δείτε παρ’ όλα αυτά ότι δεν το έχουμε κάνει ούτε σε κανάλια, ούτε οπουδήποτε αλλού και για μας αυτά που λέμε μπορεί να βοηθούν το Δικαστήριο αλλά δεν είναι καμία επίθεση, δεν είναι τίποτα παραπάνω. Είναι η αξιοπρέπεια του πόνου. Έχει γράψει η κα Μπίστικα της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ› ένα άρθρο γι’ αυτήν.
Η αξιοπρέπεια του πόνου. Προσπαθούμε αυτή την να εξυπηρετήσουμε εδώ. Ο Ρουσσέτης κατά τα άλλα και η κα Ερμιόνη ήταν το target group, ανήκουν στην ομάδα στόχο της Οργάνωσης, αυτούς ήθελαν να πείσουν για να ξεσηκωθούν, τους αδικημένους, τους μεροκαματιάρηδες, τους καταπιεζόμενους. Αυτός ήταν ένας από αυτούς που σκότωσαν.
Αυτά τα είπα όχι για τίποτα άλλο, απλώς γιατί πρέπει να ξέρουν το τι άφησαν πίσω τους. Μπορεί εκείνη την ώρα να μην το βλέπεις, αλλά πρέπει να ξέρεις τι άφησες πίσω. Έχω να πω κλείνοντας ότι τον Γιωτόπουλο και τον κάθε έναν δεν τον αντιμετωπίσαμε ποτέ σε αυτή την αίθουσα ούτε σήμερα ως γένος τρομοκράτη ούτε ως γένος αρχηγού Οργανώσεως, τολμώ να πω ότι τον έχω υπερασπιστεί άπειρες φορές σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις γιατί έλεγα «Ρε παιδιά να δούμε τη δικογραφία, υπάρχει κάτι;› Του επιφυλάξαμε την αντιμετώπιση που δεν υποψιάστηκε ποτέ αυτός έναντι των θυμάτων του -εάν αληθεύουν οι συλλογισμοί- και έτσι είμαστε ήσυχοι απέναντί του, αντιτάσσοντας μια σχετική αξιοπρεπή ευγένεια στη βία του και ανωτερότητα σε αυτό τον τρόπο που «Γέμοι δολιότητας› κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Είμαστε δε ήσυχοι χωρίς να έχουμε κάνει σκηνές και απόπειρες λιντσαρισμάτων, χωρίς φωνές και κραυγές, παραδίδοντάς τον και αυτόν όπως και όλους ως πρόσωπα στην κρίση του Δικαστηρίου σας, η οποία βοηθιέται από τον Θεό που τον έχετε εικόνα από πάνω σας. Δεν έχουμε άλλο εκδικητή, ούτε έχουμε κάποιο άλλο μέσο προστασίας, δεν έχουμε μέτρα ασφαλείας.
Γι’ αυτό ακριβώς κλείνω με την αυτονόητη παράκληση, ελπίζω να μην χαλάσω το λόγο μου αυτή τη στιγμή, ότι σε αυτή τη διαδικασία που συνεκδικάζονται ξεχωριστές δικογραφίες και υποθέσεις δεν νομίζω ότι χωράνε σταθμίσεις. Το Δικαστήριό σας ποτέ δεν θα το έκανε. Επικοινωνιακά δεν χωράνε σταθμίσεις. Ο καθένας είναι αυτόνομο αγαθό και αυτόνομη πλεισθείσα αξία. Στο χέρι σας είναι να αποδώσετε δικαιοσύνη και αυτό ζητούμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τελείωσε η δική σας πλευρά. Στη συνέχεια είναι η υπόθεση ΚΑΡΑΒΕΛ.
Ν. ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε για την υπόθεση υπ’ αριθμόν 4 δηλαδή την επίθεση εναντίον των ΜΑΤ το Νοέμβριο του 1985 έχω δηλώσει παράσταση Πολιτικής Αγωγής ομού μετά του συναδέλφου κ. Χρήστου Χατζηπαναγιώτη για την ψυχική οδύνη λόγω του θανάτου του Γεωργακόπουλου του αστυνομικού που επέβαινε αλλά και 4 από τα θύματά του, της επίθεσης δηλαδή Δολιανίτη, Οικονόμου, Διακουμή και Λουρίδα Νικολάου.
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε και κύριοι Εφέτες θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος αλλά ουσιαστικός κι ένας λόγος για τη συντομία αυτή, θα είναι και το γεγονός ότι κι άλλοι συνάδελφοι μετά από εμέ στη σειρά, αξιότεροι και εμού θα αναφερθούν στο συγκεκριμένο συμβάν και θα καταδείξουν όλες τις πτυχές. Αλλά επιτρέψτε μου κι εγώ να συνεισφέρω με το λόγο μου στην προσπάθεια αυτή, όλων μας.
Πιστεύω ότι το συμβάν για το οποίο θ’ αναφερθώ δηλαδή η δολοφονική επίθεση εναντίον της κλούβας των ΜΑΤ το Νοέμβριο του 1985 στο ύψος του ξενοδοχείου ΚΑΡΑΒΕΛ είναι ένα πρωτοποριακό χτύπημα για τα μέχρι τότε δεδομένα της 17Ν. Από άποψη τεχνολογική θα το χαρακτήριζα εντυπωσιακό, γιατί χαρακτηρίζεται από ένα ποιοτικό άλμα στο οπλοστάσιο της 17Ν δηλαδή για πρώτη φορά έχουμε μια δολοφονική επίθεση με ένα μηχανισμό ηλεκτρικής πυροδότησης, με βάση τα μέχρι τότε δεδομένα πάντοτε.
Ατυχώς αυτή η ποιοτική «αναβάθμιση› στο οπλοστάσιο είχε και αποτελέσματα, δηλαδή είχαμε το χαμό του αστυνομικού Γεωργακόπουλου και τον τραυματισμού 14 από τους 16 επιβαίνοντες. Είναι τραγικός ο απολογισμός. Θα ήθελα ν’ αναφερθώ με βάση κάποια στοιχεία που προκύπτουν όχι τόσο από τις μαρτυρίες των επιβαινόντων αστυνομικών οι οποίοι δέχτηκαν την επίθεση και δεν έχουν να συνεισφέρουν τίποτα, παρά μόνο όσα εκ των υστέρων υπέπεσαν στην αντίληψή τους, αλλά όσον αφορά την προετοιμασία και όλα αυτά καταδεικνύονται από τις εκθέσεις της αρμόδιας υπηρεσίας ερευνών.
Είναι φανερό ότι όπως αποδείχθηκε όλα ξεκίνησαν από την έντεχνη παγίδευση ενός μικρού φορτηγού κλειστού μάρκας WV, όπου είχε τοποθετηθεί μια ικανή –έτσι αναφέρεται σε σχετική έκθεση πραγματογνωμοσύνης- ποσότητα δυναμίτη. Το ότι η εκρηκτική ύλη ήταν της κατηγορίας της δυναμίτιδας επεξηγείται αναλυτικά στη σχετική έκθεση.
Στη συνέχεια είναι φανερό ότι αυτή η ποσότητα είχε τοποθετηθεί έντεχνα πάνω στη μηχανή του φορτηγού στο πίσω μέρος και είχε κλειστεί ερμητικά. Στη συνέχεια με κάποιο καλώδιο που οδηγούσε σε κάποιο πυροδοτικό μηχανισμό υπήρχε η δυνατότητα εξ αποστάσεως να ενεργοποιηθεί και να γίνει η έκρηξη.
Η έκρηξη οπωσδήποτε ήταν μεγάλης έκτασης, αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς και αυτό καταδεικνύεται από τα εξής πραγματικά περιστατικά: Πρώτα – πρώτα από την ολοσχερή καταστροφή του παγιδευμένου αυτοκινήτου, δηλαδή από το παγιδευμένο αυτοκίνητο σύμφωνα πάντα με την έκθεση πραγματογνωμοσύνης και αυτοψίας, έμεινε μόνο η μηχανή και η βάση του, όλα τα υπόλοιπα μέρη υπό τη μορφή θραυσμάτων, είτε μικρής είτε μεγάλης διάστασης, είχαν εκσφενδονιστεί στο γύρω χώρο, πλήττοντας το ίδιο το όχημα των επιβαινόντων αστυνομικών αλλά και άλλα οχήματα σταθμευμένα, ακόμη και κτίρια παρακείμενα.
Δεύτερον, η απόσταση από την οποία πυροδοτήθηκε μέσω του μηχανισμού το παγιδευμένο αυτοκίνητο δεν ήταν μεγαλύτερη των 40 μ. Από τη σχετική έκθεση προκύπτει ότι ανάμεσα στο ακινητοποιημένο όχημα των αστυνομικών και την εστία της έκρηξης η απόσταση δεν ήταν μεγαλύτερη εκείνης των 40 μ.
Τρίτον, επιλέχθηκε να χτυπηθεί το διερχόμενο όχημα ακριβώς τη στιγμή που διήρχετο στη μικρή αυτή απόσταση και στο κέντρο ακριβώς της καρότσας του. θέλω να επισημάνω ότι συνεπεία της εκρήξεως που ήταν σφοδρότατη προκλήθηκε μεν πανικός στους επιβαίνοντας, υπήρχε ένας νεκρός και πολλοί τραυματίες, μερικοί από αυτούς σοβαρότατα τραυματίες άλλοι ελαφρότερα. Σε κάθε περίπτωση όμως νομίζω ότι είναι φανερός ο ανθρωποκτόνος σκοπός των δραστών της συγκεκριμένης πράξεως και ο ανθρωποκτόνος σκοπός τους και πρόθεσή τους καταδεικνύεται από τα εξής:
Πρώτα – πρώτα από το μέγεθος της εκρήξεως για το οποίο αναφέρθηκα προηγούμενα. Δεν πρέπει όμως να λησμονήσουμε ότι σε πολύ μικρή απόσταση από το παγιδευμένο όχημα αλλά και το πληγέν όχημα των αστυνομικών υπήρχε ένα πρατήριο βενζίνης όπου ήταν σταθμευμένο ένα βυτιοφόρο. Βέβαια δεν απεδείχθη αν ήταν έμφωρτο ή όχι το συγκεκριμένο. Σε κάθε περίπτωση όμως εάν συνέτρεχε το δεδομένο να είναι έμφωρτο τότε οι συνέπειες θα ήταν ακόμη τραγικότερες.
Δεύτερον, το σημείο που επελέγη από τους δράστες να πληγεί το λεωφορείο των ΜΑΤ δηλαδή στο κέντρο ακριβώς κατά την προσπάθειά τους. Παράλληλα, ένα τρίτο στοιχείο είναι ότι επέλεξαν τη στιγμή που βρισκόταν μεν εν κινήσει –αυτός άλλωστε ήταν κι ένας λόγος για τον οποίο απεφεύχθησαν τα χειρότερα- ήταν με μειωμένη ταχύτητα, δηλαδή ήταν τη χρονική στιγμή που πλησίαζαν κάποιους σηματοδότες –να θυμίσω στο σεβαστό Δικαστήριο ότι είναι ένα σημείο συχνότατης διέλευσης με σηματοδότηση, διάβαση πεζών κλπ.- την ώρα που πλησίαζε το λεωφορείο τους σηματοδότες οι οποίοι λειτουργούσαν κανονικά και εκείνη τη στιγμή είχε μειώσει ταχύτητα.
Τέταρτον, η πυροδότηση έγινε ακριβώς μόλις βρέθηκε το όχημα των αστυνομικών δίπλα από το παγιδευμένο όχημα. ¶ρα δηλαδή είναι φανερή η ανθρωποκτόνος πρόθεση των δραστών από τα στοιχεία που παρέθεσα κατά την άποψή μου.
Γιατί απεφεύχθη το τραγικότερο; Δηλαδή περισσότεροι θάνατοι, περισσότεροι και βαρύτεροι τραυματισμοί; Πιστεύω ότι μια αιτιολογία βάσιμη είναι κι αυτή που ακούστηκε από τον αξιότιμο κ. Τακτικό Εισαγγελέα της Έδρας ότι δηλαδή λόγω ιδιομορφίας του εδάφους το ωστικό κύμα δεν κατευθύνθηκε στον κύριο όγκο του αυτοκινήτου, στον κινητήρα και την καμπίνα του αλλά στο κάτω έδαφος χαμηλά. Πολύ ορθά ο κ. Εισαγγελεύς γιατί το ανέφερε στην πρότασή του, γιατί και κάποιος από τους αστυνομικούς και μάλιστα ο Αριστομένης Αδαμόπουλος καταθέτει ότι «Το ότι δεν σκοτωθήκαμε όλοι όσοι ήμασταν μέσα στο υπηρεσιακό οφείλεται στο γεγονός ότι κατά τη στιγμή της έκρηξης το λεωφορείο εκινείτο (είναι μια παράμετρος για την οποία μιλήσαμε προηγούμενα) και επίσης το παγιδευμένο αυτοκίνητο είχε τοποθετηθεί με κλίση προς το οδόστρωμα που είχε σαν αποτέλεσμα τα εκρηκτικά να χτυπήσουν το λεωφορείο ως επί το πλείστον από τη μέση και κάτω›. Είναι η κατάθεση στις 24/9/2002 Αριστομένη Αδαμόπουλου αστυνομικού, από τους επιβαίνοντες.
Μια άλλη αιτία πιστεύω ήταν ότι το λεωφορείο ήταν εν κινήσει. Δεν ήταν βέβαια ακινητοποιημένο ούτε όμως έτρεχε γρήγορα αλλά οπωσδήποτε ήταν εν κινήσει. Θα καταθέσω και μια άλλη δικαιολογία που ίσως για χάριν της οποία απεφεύχθησαν τραγικότερα αποτελέσματα είναι αυτό που αρκετοί από τους επιβαίνοντες αστυνομικούς επιβεβαίωσαν?
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Με συγχωρείτε μια διακοπή για ένα θέμα εντελώς τυπικό. Επειδή βλέπω ότι ο κ. Χριστόδουλος έχει αποχωρήσει, η κα Βαγιανού να τους εκιπροσωπήσει.
Δ. ΒΑΓΙΑΝΟΥ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Χρυσικόπουλος μου είπε ότι έχει κι άλλα Δικαστήρια και δεν θα έρθει μια δυο μέρες. Το Δικαστήριο αναθέτει την εκπροσώπηση στην κα Βαγιανού προσωρινά.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Ν. ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Συνεχίζοντας κ. Πρόεδρε, θα ήθελα να επισημάνω το ότι άλλος ένας λόγος για τον οποίο κατά την άποψή μας απεφεύχθηκαν τραγικότερες συνέπειες, είναι αυτό που αρκετοί από τους επιβαίνοντες αστυνομικούς θύματα κατέθεσαν ρητά, ότι μέσα στο λεωφορείο των αστυνομικών, υπήρχαν πολλά αντικείμενα μεταξύ των οποίων και ασπίδες, αυτές δηλαδή οι προστατευτικές ασπίδες κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Και αυτές κατά την άποψη αρκετών αστυνομικών λειτούργησαν ανάλογα με τη θέση που καθόταν κάθε ένας από αυτούς, σαν προστατευτικά καλύμματα από το να δεχθούν θραύσματα συνεπεία της εκρήξεως.
Σε κάθε περίπτωση η τραγική παρουσία ορισμένων από τους αστυνομικούς οι οποίοι τραυματίστηκαν βαρύτατα ήταν καταληκτική για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Χαρακτηριστικά επισημαίνω την κατάθεση ψυχής του βαρύτατα τραυματισθέντος Νικολάου Λουρίδα ο οποίος καταταλαιπωρήθηκε, νοσηλεύθηκε επί μακρόν στην Εντατική, υποβλήθηκε σε αλλεπάλληλες, σε μεταγενέστερους χρόνους, χειρουργικές επεμβάσεις.
Είναι εκείνος για την υγεία του οποίου ενδιαφέρθηκε ο κ. Σάββας Ξηρός, μάλιστα με περισσή φροντίδα και επιμέλεια και είναι εκείνος ο οποίος συν Θεώ επέζησε και κατέθεσε ενώπιόν σας.
Ο Γεωργακόπουλος δυστυχώς απουσιάζει αλλά οι γονείς του στην επαρχία παρακολουθούν την Δίκη και ζητούν και αυτοί να αποδοθεί δικαιοσύνη. Νομίζω ότι δεν πρέπει να λησμονηθεί μία τραγική σκηνή, τουλάχιστον στην παρουσία τη δική μου καθ’ ον χρόνο ήμουν ενώπιόν σας σίγουρα αυτό έχει μείνει χαρακτηριστικά στη σκέψη μου, ενός από τους τραυματισμένους, ο οποίος προσέγγισε την έδρα σας και κατ’ απαίτηση δική σας επέδειξε θραύσματα από αυτά που εξήχθησαν από το σώμα του. Μάλιστα πλησίασε και κάποιος συνήγορος συνάδελφος της Πολιτικής Αγωγής, το σχολίασε και η εντύπωση παραμένει και σαν πραγματικό περιστατικό είναι δραματικό, δηλαδή αυτά τα κομμάτια των θραυσμάτων έχουν εξαχθεί από το σώμα του συγκεκριμένου μάρτυρα ο οποίος διέτρεξε κίνδυνο ζωής.
Πιστεύω ότι η ανθρωποκτόνος πρόθεση καταδεικνύεται πέραν όλων των άλλων και από τις ίδιες τις προκηρύξεις της 17Ν που ανέλαβε την ευθύνη, δηλαδή προεχόντος κυριαρχεί το σύνθημα «θα διαλύσουμε τα ΜΑΤ, θα τα αντιμετωπίσουμε δυναμικά› και πράγματι αυτό σαν σχέδιο υλοποιήθηκε.
Για την αποτρόπαια πράξη και δολοφονική απόπειρα αλλά και την ανθρωποκτονία του Γεωργακόπουλου κατηγορούνται οι Χριστόδουλος Ξηρός, Κουφοντίνας και Τζωρτζάτος. Οι δύο πρώτοι σαν συναυτουργοί και ο τρίτος ως άμεσος συνεργός. Βέβαια ο Τζωρτζάτος είναι λογικό να μην απουσιάζει και γιατί αποτελεί το τρίτο μέλος της σφικτής αυτής ομάδας αλλά και για το γεγονός ότι χρειάζονταν και ειδικές γνώσεις του ηλεκτρολόγου. Εδώ, ενόψει του οπλοστασίου που είχε διαφοροποιηθεί και αναβαθμιστεί ποιοτικά όπως προείπα, χρειαζόταν πράγματι η παρέμβασή του. Τώρα, αν υπήρχε κι ένα τέταρτο άτομο, μόνο εκείνο που συμμετείχαν το γνωρίζουν.
Όσον αφορά για την διάπραξη των αξιοποίνων πράξεων για τις οποίες κατηγορούνται όσον αφορά τη δολοφονική επίθεση εναντίον των ΜΑΤ, πιστεύω ότι οι απολογίες των Χριστόδουλου και Τζωρτζάτου είναι χαρακτηριστικές και πρέπει να εκληφθούν ως ειλικρινείς. Ο Χριστόδουλος Ξηρός έχει πει για τη συγκεκριμένη επίθεση «λάβαμε μέρος εγώ, ο Λουκάς (Κουφοντίνας), ο Σταμάτης (Τζωρτζάτος), τον οποίο συναντώ για πρώτη φορά σε ενέργεια και ένα ακόμη άτομο το οποίο δε θυμάμαι. Για την πυροδότηση του αυτοκινήτου χρησιμοποιήθηκε μακρύ καλώδιο και ηλεκτρικό μπουτόν αλλά δεν θυμάμαι ποιος το παγίδευσε με τα εκρηκτικά. Εγώ άπλωσα το καλώδιο στην αλάνα και φώναξα τους περαστικούς να απομακρυνθούν γιατί θα σκάσει βόμβα›.
Στη συνέχεια ο Βασίλης Τζωρτζάτος στην κατάθεσή του είπε: «Ο Λουκάς είπε να χτυπήσουμε με βόμβα ένα λεωφορείο των ΜΑΤ. Οι υπόλοιποι συμφωνήσαμε να γίνει η δουλειά. Εννέα με δέκα ημέρες μετά, αν θυμάμαι καλά, μπορεί και λιγότερο, έγινε η ενέργεια αυτή. Εγώ είχα αναλάβει την κάλυψη των συντρόφων. Οπλοφορούσα με όπλο που είχε μύλο. Δεν ξέρω ποιος έφτιαξε τη βόμβα και την έβαλε στο αυτοκίνητο, ούτε ποιος το πάρκαρε εκεί. Όταν ο Λουκάς με τον Μανόλη (Χριστόδουλος Ξηρός) έφτασαν στο αυτοκίνητο, τους είδα να απλώνουν ένα καλώδιο κάτω από το χώμα και ήρθαν προς το μέρος μου περίπου 50 μέτρα. Εγώ την ίδια ώρα τραβήχτηκα μαζί τους προς τα πίσω. Μετά από ένα τέταρτο περίπου πέρασε ένα λεωφορείο των ΜΑΤ. Τότε κάποιος από τους συντρόφους, δεν είδα ποιος ήταν, ενεργοποίησε το μηχανισμό όταν το λεωφορείο είχε βρεθεί ακριβώς δίπλα στο αυτοκίνητο›.
Πιστεύω ότι οι απολογίες τους είναι ειλικρινείς στο σημείο αυτό και αποδεικνύεται ποιοι είναι οι συναυτουργοί των πράξεων αυτών. Όσον αφορά το θέμα της ηθικής αυτουργίας, εκεί δεν κατετέθησαν πολλά για τον Γιωτόπουλο, πιστεύω όμως κι εγώ και επικαλούμενος όσα οι συνάδελφοι της Πολιτικής Αγωγής που μίλησαν μέχρι σήμερα διεξοδικά, αναφορικά με το ρόλο τους στην Οργάνωση, ότι ήταν ο ισχυρός άντρας, ήταν ο ιεραρχικά ανώτερος όλων, συντάκτης, εμπνευστής, καθοδηγητής αποφάσεων, σχεδίων και υλοποίησής τους και ότι πράγματι αποδεικνύεται ότι είναι και ο ηθικός αυτουργός της ιταμής αυτής επίθεσης εναντίον των ΜΑΤ. Ζητώ να κηρυχθούν κ. Πρόεδρε ένοχοι όπως κατηγορούνται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστούμε τον κ. Κυπριώτη. Διακόπτουμε για αύριο στις 09:00 το πρωί.