ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Α΄ ΜΕΡΟΣ
09:05 – 11:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλημέρα σας. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Έχουμε απόντες από τους κατηγορουμένους σήμερα, θα τους εκπροσωπήσει ο κ. Βλάχος.
Έχουμε την υπόθεση στο ΚΑΡΑΒΕΛ. Θα αγορεύσει ο κ. Καπελάκης.
Κ. ΚΑΠΕΛΑΚΗΣ: Παριστάμεθα ως Πολιτική Αγωγή για τους πελάτες μου Δημητρακόπουλο, Μιτιλούδη και Τσαρπαλιά για την απόπειρα ανθρωποκτονίας στο περιστατικό της βομβιστικής έκρηξης κατά του λεωφορείου των ΜΑΤ στο ΚΑΡΑΒΕΛ στις 26/11/85.
Κύριε Πρόεδρε, κ.κ. Δικαστές, αναλογιζόμενος με αποτροπιασμό και οδύνη όλες αυτές τις πράξεις οι οποίες εκτυλίχθηκαν μία προς μία ενώπιον του Δικαστηρίου σας, χωρίς πραγματικά να ξέρω ποια ήταν η πλέον αποτρόπαια και η πλέον ειδεχθής, θα ήθελα να γυρίσω τη μνήμη σας πίσω 18 χρόνια και συγκεκριμένα στις 26/11/85 όταν ένα λεωφορείο γεμάτο αστυνομικούς ξεκινώντας από τη βάση του στην Καισαριανή και κατευθυνόμενο προς το κέντρο για να αναλάβει υπηρεσία, κατηφόριζε την οδό Ανδρέου Δημητρίου προ του ΚΑΡΑΒΕΛ.
Εκεί λοιπόν είχε στηθεί μία παγίδα θανάτου από την εγκληματική Οργάνωση 17Ν. Και όχι τυχαία παγίδα θανάτου, επρόκειτο για κανονικό κανόνι, στο οποίο είχε μεταμορφωθεί ένα φορτηγάκι κλειστό VW. Όπως προέκυψε από όλα τα στοιχεία και από τις εκθέσεις αυτοψίας του Εγκληματικού της ΓΑΔΑ, το συγκεκριμένο φορτηγάκι είχε μετατραπεί σε κανόνι με ειδική διαμόρφωση σακιών άμμου τα οποία είχαν τοποθετηθεί έτσι ώστε το ωστικό κύμα να κατευθυνθεί μόνο προς μία κατεύθυνση, την κατεύθυνση από την οποία θα περνούσε το λεωφορείο των ΜΑΤ.
Δέκα έξι αστυνομικοί ευρίσκοντο μέσα, οικογενειάρχες, νεοπροσληφθέντες στο Σώμα, νέα παιδιά που με όνειρα και φιλοδοξίες θέλησαν να υπηρετήσουν αυτόν τον τόπο, να υπηρετήσουν ένα από τα υπέρτατα αγαθά τα οποία η δημοκρατία μας προσπορίζει σε όλους εμάς τους απλούς πολίτες, το αγαθό της ασφάλειας και της ειρήνευσης.
Αυτά τα παιδιά λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι, κατέβαιναν για να αναλάβουν υπηρεσία σε μια δύσκολη εποχή, είχαν προηγηθεί κάποια επεισόδια στο Πολυτεχνείο τα οποία δυστυχώς, όπως ξέρουμε από τη μεταπολίτευση και μετά, απετέλεσαν αφορμή για δημιουργία επεισοδίων, για καταστροφές περιουσιών, ακόμα και για επεισόδια τα οποία συνέτειναν σε αφαίρεση ανθρωπίνων ζωών.
Αυτή τη δύσκολη υπηρεσία είχαν επωμισθεί εκείνο το βράδυ και όλοι κατέβαιναν με άκρα συναίσθηση καθήκοντος και περισυλλογή για το τί επρόκειτο να βρουν στην πορεία τους προκειμένου να αναλάβουν τα καθήκοντά τους στο κέντρο της Αθήνας πλησίον του Πολυτεχνείου.
Δυστυχώς δεν επρόκειτο και δεν έμελλε ποτέ να αναλάβουν καθήκοντα. Οι στυγεροί δολοφόνοι είχαν στήσει ενέδρα στο σημείο εκείνο και με ψυχραιμία υπέρτατης εγκληματικής εκπαίδευσης και πειθαρχίας, σημάδεψαν με σταθερό χέρι, χωρίς να συλλογιστούν ούτε δευτερόλεπτο πόσες ζωές επρόκειτο να χαθούν και πυροδότησαν τη βόμβα. Μια βόμβα η οποία ίσως δεν υπάρχει προηγούμενο στην ιστορία των βομβιστικών επιθέσεων όσον αφορά την καταστροφικότητά της και όσον αφορά τα αποτελέσματα τα οποία είχε.
Εκατοντάδες κιλά δυναμίτη –και γι αυτό ίσως επελέγη το φορτηγάκι, ώστε να μπορεί να αντέξει το βάρος τέτοιου φορτίου- εξερράγησαν και το ωστικό κύμα κατέπληξε από την αριστερή του πλευρά το λεωφορείο τινάζοντάς το στον αέρα και σταματώντας εντελώς την πορεία του.
Το αποτέλεσμα καταστροφικό: Λίμνες αίματος παντού, διαλυμένα γυαλιά, λαμαρίνες όλα αυτά είχαν εκτοξευθεί εν είδη βολίδων και κατέπληξαν τους αστυνομικούς. Ένας αστυνομικός νεκρός, ξεψύχησε λίγο μετά, ο Γεωργακόπουλος ο αείμνηστος, ένας πολύ βαριά τραυματίας σε κατάσταση κρίσιμη που οι γιατροί είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά και είχαν εναποθέσει στο Θεό τις ελπίδες τους, ο κ. Λουρίδας και τέσσερις άλλοι βαριά τραυματισμένοι οι οποίοι όμως δεν ήταν η κατάστασή τους σε σημείο που να εμπνέει ανησυχία για τη ζωή τους. Οι υπόλοιποι ελαφρύτερα αλλά και αυτοί αρκετά τραυματισμένοι ώστε να χρειαστεί οι περισσότεροι από αυτούς να νοσηλευτούν.
Κύριε Πρόεδρε, αυτοί οι οποίοι έκαναν τη συγκεκριμένη πράξη ήταν όχι ανάλγητοι άνθρωποι, ήταν στυγεροί εγκληματίες. Όπως προέκυψε από την προανάκριση, το βάρος αυτής της πράξης είχε αναληφθεί από τον κατηγορούμενο Κουφοντίνα, τον κατηγορούμενο Χριστόδουλο Ξηρό και τον κατηγορούμενο Βασίλη Τζωρτζάτο.
Απ’ όλα τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτει χωρίς καμία αμφιβολία η ανάμειξη των συγκεκριμένων στην πράξη. Θα ήθελα παίρνοντας με τη σειρά τις καταθέσεις αυτές οι οποίες είχαν δοθεί τότε στην προανάκριση η οποία είχε γίνει αμέσως μετά το συμβάν και βεβαίως ετέθη στη συνέχεια στο αρχείο ο φάκελος αλλά και αυτές οι οποίες εδόθησαν εδώ στο ακροατήριό σας, να δείξε ότι οι συγκεκριμένοι κατηγορούμενοι ήταν αυτοί και μόνον αυτοί οι οποίοι έκαναν τη συγκεκριμένη πράξη.
Πρώτη μαρτυρία η οποία αναφέρεται στη συγκεκριμένη πράξη ήταν η μαρτυρία του Μηλιώνη, του αστυνομικού ο οποίος κατέθεσε ενώπιόν σας και είχε καταθέσει και προανακριτικά. Τί καταθέτει ο Μηλιώνης: Καταθέτει ότι 26/11 έγινε το συμβάν, κάποιες μέρες πριν, στις 19/11 και 21/11 είχε παρατηρήσει, όντας φρουρός στο συγκεκριμένο κτίριο της Καισαριανής που έδρευαν οι δυνάμεις των ΜΑΤ, περίεργες κινήσεις από ένα ζεύγος, έναν νεαρό και μία νεαρά οι οποίοι ναι μεν εφαίνοντο και προσποιούνταν ότι ήταν εκεί για άλλο λόγο, αλλά στην ουσία παρατηρούσαν σχολαστικά και με ιδιαίτερη προσοχή τις κινήσεις των λεωφορείων και των ανθρώπων των ΜΑΤ, αφίξεις, αναχωρήσεις κτλ. Αυτό του προξένησε την προσοχή αλλά δεν έδωσε συνέχεια.
Στη συνέχεια ο ίδιος ο μάρτυρας καταθέτοντας στον Ειδικό Εφέτη Ανακριτή όταν εκλήθη μετά την αποκάλυψη των συγκεκριμένων μελών της Εγκληματικής Οργάνωσης, κατέθεσε ότι στο πρόσωπο αυτού τον οποίο τότε είχε δει να περιφέρεται μερικές μέρες πριν μπροστά από το κτίριο όπου στεγαζόταν η Ασφάλεια και τα ΜΑΤ ήταν ο Σάββας Ξηρός και στο ακροατήριό σας καθώς βασάνισε περισσότερο τη μνήμη του, θυμήθηκε ή συνδύασε τη φιγούρα αυτής της γυναίκας, η οποία περιεφέρετο λίγες μέρες με την κατηγορουμένη Σωτηροπούλου.
Πέραν αυτού υπάρχει η μαρτυρία του αστυνομικού Ιωάννη Ζαφειρόπουλου ο οποίος αναφέρει το εξής ανατριχιαστικό πράγματι, δεδομένου ότι αφορά για γεγονός το οποίο έλαβε χώρα αμέσως μετά την έκρηξη. Καταθέτει λοιπόν στην προανακριτική του που έδωσε στις 28/11/85 ότι «καθ’ ο χρόνο είχα βγει από το λεωφορείο και περιφερόμουν τραυματισμένος και μη ξέροντας τί ακριβώς να κάνω και πού να πάω και όντας σε μία κατάσταση που δεν ήξερα ποιον να βοηθήσω, βλέπω μια φιγούρα πίσω μου, έναν άνθρωπο ο οποίος γελούσε και ούτε λίγο ούτε πολύ του έλεγε «καλά να πάθεις›.
Στη συνέχεια, κληθείς στον Ειδικό Εφέτη Ανακριτή και αφού προηγουμένως αποκαλύφθηκαν οι κατηγορούμενοι και οι φυσιογνωμίες τους και οι φωτογραφίες τους διέρρευσαν στον Τύπο κτλ., ο άνθρωπος αυτός αναγνώρισε στο πρόσωπο του Δημήτρη Κουφοντίνα αυτόν ο οποίος αμέσως μετά την έκρηξη πήγε εκεί πέρα και τον κορόιδευε και τον περιέπαιζε.
Σας ανέφερε και ο συνάδελφός μου χθες για τη μαρτυρία της κας Λουρίδα Μαρίας, αδερφή του σχεδόν ανανήψαντος από τον θάνατο αστυνομικού Λουρίδα ο οποίος ήταν μέσα στο λεωφορείο, η οποία αναγνώρισε ότι στο νοσοκομείο την επόμενη ημέρα εδέχθησαν επίσκεψη από νεαρό τον οποίο τότε βέβαια δεν γνώριζε, ο οποίος ενδιαφερόταν για την υγεία του αδερφού της και ήθελα να μπει μέσα για να τον δε και από κοντά. Προς κατάπληξη όλων πληροφορηθήκαμε ότι αυτός ήταν ο Σάββας Ξηρός, ο οποίος ενδεχομένως πήγε για να δει ή για να επιβεβαιώσει εάν υπήρξε και δεύτερος θάνατος, γιατί είχε ήδη ανακοινωθεί ο θάνατος του Γεωργακόπουλου.
Κύριε Πρόεδρε, διαβάζοντας την έκθεση της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας και του τμήματος της Εγκληματολογίας της Ασφάλειας Αθηνών, βλέπουμε τον τρόπο με τον οποίο εξετελέσθη η πράξη αυτή. Επρόκειτο για μία βόμβα η οποία πυροδοτήθηκε με ηλεκτρικό μηχανισμό, με κάποιο μπουτόν το οποίο κρατούσαν στα χέρια τους οι δράστες της επίθεσης και από το οποίο είχαν τραβήξει καλώδιο μήκους 50-60 μέτρων περίπου προς το συγκεκριμένο φορτηγάκι το οποίο είχαν γεμίσει εκρηκτικά. Αυτό το φορτηγάκι που όπως είπαμε ήταν γεμάτο σακιά, ούτως ώστε να αποτελέσει, εν είδη κανονιού, να εξασφαλίσει ότι το ωστικό κύμα θα πάει στο συγκεκριμένο λεωφορείο και πουθενά αλλού.
Προηγουμένως μάλιστα αναφέρεται το γεγονός ότι προκειμένου να πετύχουν συνθήκες κάλυψης είχαν φροντίσει ώστε να αφαιρεθεί μια ασφάλεια από κολώνα της ΔΕΗ η οποία υπήρχε στην περιοχή και η οποία με την αφαίρεσή της έριξε στο σκότος όλη την περιοχή και ειδικότερα το σημείο στο οποίο έγιναν οι προετοιμασίες της εγκληματικής πράξης.
Τόσο η συνδεσμολογία όσο και η αφαίρεση της ασφάλειας από την κολώνα της ΔΕΗ όπως κατέθεσαν μάρτυρες και τότε και στη συνέχεια στον κ Ζερβομπεάκο, απαιτούσαν ειδικές γνώσεις ηλεκτρολογικές. Για να γίνει δηλαδή αυτή η εργασία έπρεπε κάποιος να έχει όχι μόνο γνώσεις απλές ηλεκτρολογικές αλλά να έχει και ιδιαίτερα κατηρτισμένες γνώσεις, να είναι ιδιαίτερα κατηρτισμένος και να ξέρει σε ποιο σημείο βρίσκεται η ασφάλεια μετά την αφαίρεση της οποίας η περιοχή θα βυθιστεί στο σκότος.
Κύριε Πρόεδρε, ο μόνος ο οποίος έχει ηλεκτρολογικές γνώσεις εκ των κατηγορουμένων, είναι ο Βασίλειος Τζωρτζάτος ο οποίος ασκεί και το επάγγελμα του ηλεκτρολόγου. Μάλιστα ο ίδιος μας πληροφόρησε ότι και ο Χριστόδουλος Ξηρός είχε παρακολουθήσει ένα ή δύο χρόνια σχολή Ηλεκτρολογίας. Αυτή η πληροφορία εκ των υστέρων τη μαθαίνουμε και την αξιολογούμε και την αξιολογεί το Δικαστήριό σας καταλλήλως για το αν αποτελεί έμμεση μετάθεση ευθυνών ή ειλικρινή προσπάθεια βοηθείας του Δικαστηρίου σας προς διαλεύκανση του εγκλήματος.
Ποια άλλα στοιχεία έχουμε όσον αφορά τη συμμετοχή και την ευθύνη των συγκεκριμένων κατηγορουμένων στην πράξη την οποία εξετάζουμε: Μα φυσικά τις ίδιες τους τις προανακριτικές καταθέσεις τις οποίες επιβεβαίωσαν και ενώπιον του Ανακριτή. Τόσο ο Βασίλειος Τζωρτζάτος όσο και ο Χριστόδουλος Ξηρός παραδέχθηκαν ότι στη συγκεκριμένη πράξη συμμετείχαν ο Κουφοντίνας και αυτοί οι δύο. Και ο ένας και ο άλλος σε μία πλήρη ταύτιση των απόψεών τους.
Βέβαια αυτό αποτέλεσε αφορμή από την Υπεράσπιση για να πουν ότι δήθεν οι καταθέσεις οι οποίες έγιναν στην Αντιτρομοκρατική και ίσως ενδεχομένως και μετέπειτα ήταν καθ’ υπαγόρευσιν, ήταν κατόπιν πιέσεων, ήταν τέλος πάντων τέτοιες οι οποίες δε δεσμεύουν τους πελάτες τους και γι αυτό τις προσέβαλαν και ως άκυρες και θέλησαν να μη ληφθούν υπόψη. Αλλά ας δούμε λιγάκι τις λεπτομέρειες αυτών των καταθέσεων για να δούμε αν πράγματι και από τα αντικειμενικά στοιχεία τα οποία υπάρχουν μέσα σ’ αυτές μπορούμε να οδηγηθούμε σε ένα τέτοιο συμπέρασμα ή όχι.
Ο Τζωρτζάτος λοιπόν στην από 18/7/2002 προανακριτική του κατάθεση αναφέρει όσον αφορά την περίπτωση της επίθεσης στα ΜΑΤ ότι «την επίθεση αυτή την έκανα εγώ, ο Λουκάς και ο Μανόλης›. Αντιστρόφως ο Χριστόδουλος Ξηρός ταυτίζεται πλήρως και θα έλεγε κανείς ότι, όπως ισχυρίστηκε η Υπεράσπιση, ότι αυτή η ταύτιση αποτελεί απόδειξη ότι αυτή η κατάθεση έχει γίνει καθ’ υπαγόρευση, ή αν όχι καθ’ υπαγόρευση, έλεγαν ότι «οι αστυνομικοί έγραφαν και εμείς στο τέλος απλώς κληθήκαμε να υπογράψουμε›.
Αυτό, κατόπιν μιας προσεκτικότερης μελέτης των προανακριτικών καταθέσεων βλέπουμε ότι καταρρίπτεται και να σας πω γιατί: από ένα απλό σημείο. Αρχίζει λοιπόν ο Χριστόδουλος Ξηρός την κατάθεσή του με τον Μομφεράτο. Εκεί αναφέρει ποιοι ήταν στη δολοφονική επίθεση κατά του Μομφεράτου. Λέει λοιπόν ότι «στην επίθεση αυτή πήραμε μέρος εγώ ως οδηγός της μοτοσικλέτας μάρκας HONDA και επιβάτη τον Λουκά, ακόμη ο Νικήτας ως οδηγός της άλλης μοτοσικλέτας τύπου vespa και συνεπιβάτη τον Αλέκο. Ο Λάμπρος είχε το ρόλο για την ειδοποίηση....› κτλ. Δεν βάζει μέσα τον Τζωρτζάτο, αυτό είναι το ουσιώδες σημείο, του οποίου το ψευδώνυμο ήταν «Σταμάτης›.
Αντιστρόφως ο Βασίλης Τζωρτζάτος αρχίζοντας την κατάθεσή του στην προανάκριση αναφέρει ότι η εγκληματική του δράση άρχισε με την επίθεση στον Μομφεράτο. Λέει: «Κάποια μέρα αποφασίσαμε να σκοτώσουμε τον Μομφεράτο, εκδότης της εφημερίδας ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ. Στην ενέργεια αυτή ήταν ο Μανόλης (Χριστόδουλος Ξηρός), ο Λουκά, ο Αλέκος, εγώ και πιθανόν και κάποιος άλλος›.
Εάν λοιπόν όπως ισχυρίζεται η Υπεράσπιση οι συγκεκριμένες καταθέσεις οι προανακριτικές έγιναν καθ’ υπαγόρευση ή έστω κατεγράφησαν όπως ισχυρίζονται χωρίς καν να ερωτηθούν οι κατηγορούμενοι, τότε για ποιο λόγο η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία να υποπέσει σε τέτοιο χονδροειδέστατο σφάλμα και να μην την ταυτίσει απολύτως ώστε να δένει και την κατηγορία; Αυτό είναι κάτι το οποίο πραγματικά μου δημιουργεί απορία και νομίζω καταρρίπτει και οποιονδήποτε ισχυρισμό, ότι δήθεν αυτές οι καταθέσεις έγιναν καθ’ υπαγόρευση η έγιναν ενώ εγράφησαν από τους αστυνομικούς, κλήθηκαν οι κατηγορούμενοι να υπογράψουν.
Σε μια τέτοια περίπτωση κ. Πρόεδρε δεν είναι τόσο χονδροειδής η συμπεριφορά των αστυνομικών να μη μπορούν να ταυτίσουν δύο καταθέσεις τις οποίες κάνουν με διαφορά μιας μέρας. Στις 17 έγινε η μία και στις 18 Ιουλίου έγινε η άλλη. Αυτό νομίζω ότι καταρρίπτει τέτοιου είδους ισχυρισμούς. Αλλά και πάλι δεν στέκομαι μόνο σε αυτό.
Ομολογώ ότι όταν διάβασα την κατάθεση την οποία έδωσε ο Βασίλειος Τζωρτζάτος με ημερομηνία 30/10/2002 στον Ειδικό Εφέτη Ανακριτή, κλονίστηκα. Ανέφερε μέσα καταστάσεις και πράγματα τα οποία πραγματικά δεν συνάδουν με το δημοκρατικό μας πολίτευμα και τις αρχές της ελευθερίας, τις οποίες βιώνουμε όλοι αυτή την εποχή.
Έλεγε λοιπόν ότι κατόπιν πιέσεων, απειλών για την οικογένειά του κτλ., υποχρεώθηκε να υπογράψει αυτά τα οποία υπέγραψε και μάλιστα καταλήγει καταγγέλλοντας –και ενώ εγώ περίμενα εκεί διαβάζοντας να πει ότι «εγώ δεν έχω ουδεμία σχέση με αυτή την Οργάνωση και άρα καταγγέλλω όλα αυτά που έγιναν, τα οποία με ενέπλεξαν όντας αθώος, βλέπω ότι η κατάληξη ήταν μια άλλη, διέφερε.
Έλεγε λοιπόν ότι «καταγγέλλω ότι πιέστηκα από τη Ανιτρομοκρατική, ότι με απείλησαν, ότι απείλησαν την οικογένειά μου κτλ. και ότι εγώ, η αλήθεια είναι ότι είχα απλώς βοηθητικό ρόλο και βοηθούσα, ήμουν στην Οργάνωση, είχα βοηθητικό ρόλο και δεν πήρα μέρος στις εκτελέσεις›. Η εύλογη απορία μου: Ούτως η άλλως η Αντιτρομοκρατική με τις καταθέσεις που πήρε, φαίνεται ότι ο κ. Τζωρτζάτος είναι απλός συνεργός, αυτό του καταμαρτυρείται, αυτό του καταλογίζεται και γι αυτό κατηγορείται, ότι ήταν απλός συνεργός σε κάποιες Οργανώσεις.
Εύλογη απορία μου λοιπόν: Η Αντιτρομοκρατική εάν είχε τέτοια συμπεριφορά, τον πίεζε και τον ενοχοποιούσε δε θα τον έβαζε εν προκειμένω να έχει άλλη συμμετοχή; Ο ίδιος ομολογεί ότι ήταν απλός συνεργός και η Αντιτρομοκρατική τί λέει; Ότι ήταν απλός συνεργός. Η μόνη διαφοροποίηση που κάνει είναι για το αν συμμετείχε σε κάποιες πράξεις ή όχι. Όμως αυτό νομίζω ότι δεν συνάδει με τις όλες καταγγελίες κ. Πρόεδρε. Δε μπορεί δηλαδή να λέει κάποιος «με πίεζαν, με εκβίαζαν› κτλ., για να αλλάξουν τί; Από απλό συνεργό που ήταν, να τον κάνουν απλό συνεργό;
Το ζήτημα των πράξεων είναι προς εξέταση, είναι προς έρευνα. Αλλά θα καταλάβαινα αυτές τις καταγγελίες και όλα αυτά τα οποία καταμαρτυρεί εάν έλεγε ότι «ναι, εγώ όντας αθώος με υποχρέωσαν να ενοχοποιηθώ, να αυτοενοχοποιηθώ υπογράφοντας κείμενα κτλ. τα οποία ήταν ξένα προς το τί έκανα και προς τη συμπεριφορά μου›. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε και εδώ είναι το μεγάλο κενό και η μεγάλη αντίφαση των όλων ισχυρισμών.
Είναι δυνατόν δηλαδή από απλό συνεργό που ήταν να τον κάνουν απλό συνεργό; Ποια η διαφορά; Ποιο το νόημα; Και μάλιστα αν το έκαναν αυτό δεν θα φρόντιζαν ώστε να ταυτίζονται οι καταθέσεις τους με τους άλλους. Εδώ βλέπουμε ότι από την αρχή που ξεκινάει υπάρχουν αντιφάσεις σε σχέση με την κατάθεση αυτού και του Χριστόδουλου Ξηρού. ¶ρα λοιπόν όλα αυτά καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς και αποδεικνύουν ότι εκ του πονηρού εκ των υστέρων γίνονται προκειμένου να δημιουργήσουν εντυπώσεις και ακυρότητες.
Κύριε Πρόεδρε, κ.κ. Δικαστές, οι συγκεκριμένοι κατηγορούμενοι δεν είναι τυχαίοι άνθρωποι. Μην ξεχνάμε ότι ήταν μέλη μιας από τις μακροβιότερες εγκληματικές Οργανώσεις της Ευρώπης. Έδρασαν επί 30 σχεδόν χρόνια στο απυρόβλητο. Κανένα μέσα, κανένα μέτρο, καμία προσπάθεια, καμία επιχείρηση της Αστυνομίας δεν στάθηκε ικανή να τους εμποδίσει, να τους αποκαλύψει μέσα σε αυτήν την 30χρονη πορεία τους.
Αυτό ήταν τυχαίο; Όχι βέβαια. Πρόκειται για άτομα εξαιρετικών ικανοτήτων, άτομα τα οποία μπορούν και μεταλλάσσονται χαμαιλεοντικώς με τέτοια ευκολία που μπερδεύουν τους διώκτες τους και προσαρμόζονται στις καταστάσεις βολευόμενοι και αποκρυβόμενοι πίσω ενίοτε και από το δάχτυλό τους. Αυτή ήταν η ικανότητά τους η μεγάλη η οποία τους κράτησε στο απυρόβλητο όλα αυτά τα χρόνια κάνοντας Οργανώσεις όπως οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, Οργανώσεις όπως ο RAI να ωχριούν μπροστά στην ικανότητα αποκρυβής και στην ικανότητα διαφυγής της συγκεκριμένης Οργάνωσης.
Εντελώς επιγραμματικά σας λέω ότι η εγκληματική πορεία των Ερυθρών Ταξιαρχιών ήταν 20ετής. Μετά τους έπιασαν, τους δίκασαν και είναι στις φυλακές. Εδώ έχουμε το πρωτόγνωρο φαινόμενο επί 30 χρόνια να μην μπορεί κανείς μα κανείς να τους συλλάβει, κανείς μα κανείς να σταματήσει αυτή την εγκληματική πορεία η οποία προσέθετε μέρα με την μέρα, μήνα με τον μήνα και νέα ονόματα στους μακρύς καταλόγους των θυμάτων.
Κύριε Πρόεδρε, σύμφωνα με το άρθρο 299 όποιος με πρόθεση σκοτώνει άλλον τιμωρείται με την ποινή του θανάτου ή της ισόβιας κάθειρξης. Απαραίτητα στοιχεία για την υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος είναι ο δόλος ο οποίος στη συγκεκριμένη περίπτωση αρκεί να είναι και ενδεχόμενος. Ενδεχόμενος δόλος είναι ότι όταν κάποιος γνωρίζει ότι από την πράξη του ενδέχεται να παραχθούν συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που συνιστούν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και την αποδέχεται.
Πολλώ δε μάλλον άμεσος δόλος είναι όταν θέλει αυτή την επέλευση των αποτελεσμάτων της πράξης του, της εγκληματικής πράξης στην οποία αποσκοπεί και επιδιώκει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν καταλείπετε καμία αμφιβολία ότι οι δράστες της πράξης αυτής δεν θεώρησαν ως ενδεχόμενο την περίπτωση να υπάρξουν ανθρώπινα θύματα, ανθρώπινες απώλειες αλλά αυτός ήταν ακριβός ο σκοπός τους.
Από πού συνάγεται αυτό κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές; Αυτό συνάγεται πρώτον, από τις αντικειμενικές περιστάσεις υπό τις οποίες εξετελέσθη η πράξη. Δεν ήταν δυνατόν να θέλεις να εκφοβίσεις κάποιον, γιατί ακούστηκε κι αυτό ότι μπορεί να ήταν για εκφοβισμό η έκρηξη και ίσως από την κακή εκπαίδευση των Αστυνομικών δεν μπόρεσαν να φυλαχτούν. Κάτι τέτοιο υπαινίχθηκαν κάποιοι από την πλευρά της υπεράσπισης, δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ ότι έφταιγαν και οι Αστυνομικοί που έπεσαν θύματα και σκοτώθηκαν.
Όταν παίρνεις ένα φορτηγάκι και το γεμίζεις δυναμίτη και το διαρρυθμίζεις κατά τρόπο ώστε το ωστικό κύμα να κατευθυνθεί προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση πλέον δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για επίθεση εκφοβισμού, ούτε για πλάγια ενδεχόμενο δόλο. Μιλάμε για άμεσο δόλο ο οποίος στόχευε στην πραγμάτωση της εγκληματικής πράξης που δεν ήταν άλλη από την ανθρωποκτονία όλων όσων Αστυνομικών επέβαιναν στο συγκεκριμένο λεωφορείο. Μιλάμε ακριβώς για επιθυμία, για πρόθεση, για σκοπό να επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα.
Δεν είναι μόνο η ποσότητα της δυναμίτιδας η οποία μας οδηγεί σε αυτό το συμπέρασμα. Είναι και στόχευση κ. Πρόεδρε. Δεν ήταν μία βόμβα η οποία ήταν με ωρολογιακό μηχανισμό. Ήταν μία βόμβα η οποία πυροδοτήθηκε από ένα μπουτόν από ανθρώπους, από τους κατηγορουμένους οι οποίοι ήσαν σε μία απόσταση 50 περίπου μέτρων έχοντας οπτική επαφή και με το παγιδευμένο όχημα και με το λεωφορείο το οποίο κατήρχετο.
Εάν λοιπόν σκοπός τους ήταν απλός ο εκφοβισμός ή οποιοσδήποτε άλλος πλην του ανθρωποκτόνου τότε δεν είχαν κανένα λόγο. Πέραν του ότι δεν είχαν κανένα λόγο να βάλουν όλα τα σακιά για να κάνουν διαμορφώσεις κλπ, δεν είχαν και κανένα λόγο να βάλουν τέτοια ποσότητα δυναμίτη αλλά κυρίως δεν είχαν κανένα λόγο να περιμένουν να στοχεύσουν και να πυροδοτήσουν το μπουτόν και να γίνει η έκρηξη την στιγμή ακριβώς που το λεωφορείο βρίσκονταν μπροστά από το παγιδευμένο όχημα.
Είδατε όλοι σας τις φωτογραφίες και θαυμάσατε τη στόχευση. Επρόκειτο περί αρίστου σκοπευτή ο οποίος κατάφερε και πέτυχε διάνα, ακριβώς στο μέσον του λεωφορείου δημιουργώντας τις καλύτερες προϋποθέσεις για να επέλθει το εγκληματικό αποτέλεσμα το οποίο είχαν κατά νου. Τώρα γιατί δεν επήλθε και είχαμε ευτυχώς, ευτυχώς λέω γιατί κάτω από τις προϋποθέσεις που έγινε η πράξη θα θρηνούσαμε σίγουρα περισσότερα θύματα, ίσως και τα 16 άτομα τα οποίο βρισκόταν εκεί.
Όμως πρώτη ευτυχής σύμπτωση ήταν το γεγονός ότι όπισθεν του λεωφορείου βρίσκονταν ένα κτίριο με πυλωτή αν δεν κάνω λάθος ή γιαπί το οποίο σε συνδυασμό με την χαμηλή κατεύθυνση του ωστικού κύματος το οποίο βέβαια ήταν εκτός των δυνατοτήτων τους να κατευθύνουν περαιτέρω, το κατηύθυναν προς την συγκεκριμένη κατεύθυνση αλλά το ύψος δεν είναι δυνατόν να κατευθυνθεί.
Όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε και ο κ. Εισαγγελεύς κατευθύνθηκε προς το λεωφορείο και πέρασε και κάτω από το λεωφορείο ή ανασηκώνοντάς το όπως περιέγραψαν και οι αυτόπτες μάρτυρες με αποτέλεσμα η έκρηξη, τα αποτελέσματα της εκρήξεως να μην είναι τόσο θανατηφόρα. Αλλά υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας ο οποίος συνετέλεσε σε αυτό κ. Πρόεδρε. Ήταν το γεγονός της τύχης και το γεγονός ότι μέσα στο λεωφορείο βρίσκονταν επειδή επρόκειτο ακριβώς για Μονάδα των ΜΑΤ βρίσκονταν και οι σχετικές ασπίδες, ο σχετικός εξοπλισμός τους ο οποίος όπως μας είπαν και οι μάρτυρες που κατέθεσαν εδώ, ένας ή δύο ίσως και περισσότεροι που βρίσκονταν σε ένα σημείο πίσω σε σχέση με το παγιδευμένο όχημα, πίσω από το ωστικό κύμα και είχαν τις ασπίδες μπροστά προστατεύθηκαν και από αυτό το μέσο και έτσι δεν θρηνήσαμε περισσότερα θύματα.
Δεν ήταν τυχαίο το κομμάτι το οποίο ήρθε και επιδείχθηκε ενώπιόν σας από τα θραύσματα του φορτηγού του WV του παγιδευμένου. Όπως λέει και η ιατροδικαστική έκθεση του κ. Λουρίδα η οποία αναγνώσθηκε, ο γιατρός προς κατάπληξή του αφού αναφέρει τη μεγάλη ζημιά που έπαθε ο άνθρωπος ο οποίος σημειωτέον ότι πάνω από 5ετία βασανίστηκε σε νοσοκομεία για να μπορέσει να επανέλθει ως οργανισμός, ως άνθρωπος δεν επανήλθε ποτέ γιατί ήταν ένα παλικάρι 1,80 καλοκαμωμένο και εμφανίσιμο και κατάντησε ένας άνθρωπος ο οποίος δυστυχώς είναι παραμορφωμένος. Αυτή του την καταστροφή την οπτική, την συναισθηματική καταστροφή ποτέ καμία εγχείρηση δεν μπόρεσε να την αποκαταστήσει.
Λέει ο γιατρός και στην ιατροδικαστική έκθεση ο ιατροδικαστής ο κ. Σταμούλης ότι «το τραύμα το οποίο παριστά πύλη εισόδου τεμαχίου λαμαρίνας κατά πληροφορίες της Νευροχειρουργικής Κλινικής, το μεταλλικό τεμάχιο παρέλαβα και είναι διαστάσεων 8 Χ 4 Χ 4 το οποίο όπως λέει φέρει πολλές ακμές, αμβλείες, οξείες επιφάνειες και έχει βάρος 38 γραμμάρια›. Αυτά ήταν τα θραύσματα τα οποία εκτοξεύτηκαν κατά του λεωφορείου, δηλαδή βλημάτων πολυβόλου τα οποία σωρηδόν διαπέρασαν και αυτή τη λαμαρίνα του λεωφορείου και έφεραν τα συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Το αν δεν θρηνήσαμε άλλα πέραν του ωστικού κύματος ο οποίος πέρασε ίσως χαμηλά, πέραν του γεγονότος ότι υπήρχαν ασπίδες μέσα οφείλεται και σε καθαρή τύχη κ. Πρόεδρε γιατί 16 άτομα μέσα στο λεωφορείο εάν πληγόντουσαν από τέτοια αντικείμενα τα οποία δεν έφυγε ένα. Το 8 Χ 4 Χ 4 η λαμαρίνα αυτή δεν ήταν η μοναδική. Ήταν ένα ολόκληρο φορτηγάκι που όπως λέει η έκθεση του Εγκληματολογικού κατεστράφη και δεν έμεινε παρά μόνο η μηχανή.
Σκεφτείτε λοιπόν ένα φορτηγάκι, τα γνωστά τα WV τα φορτηγάκια τα οποία αποτελούνται από λαμαρίνα και μάλιστα ιδιαιτέρως ενισχυμένη πώς αυτό τεμαχίστηκε σε μικρά τέτοια τεμάχια και εκτοξεύτηκε όλο προς τα εκεί. Το ότι σώθηκαν ήταν και θέμα τύχης και ήταν και θέμα Θείας Πρόνοιας.
¶ρα λοιπόν δεν μπορούμε να μιλάμε καν για ενδεχόμενο δόλο παρά μόνο για άμεσο δόλο τον οποίο είχαν οι συγκεκριμένοι δράστες και ήθελαν να αφανίσουν. Ένα τελευταίο στοιχείο το οποίο πλέον επιβεβαιώνει και δεν καταλείπετε καμία πλέον αμφιβολία για τις προθέσεις τους είναι η προκήρυξη της 4ης/12/1985 την οποία η 17Ν έδωσε στην δημοσιότητα.
Τί μας λέει εδώ; Η κατηγορία τους λοιπόν από τους πολιτικούς εκείνης της εποχής ήταν ότι άρχισαν τα τυφλά χτυπήματα. Υπήρξαν καταδίκες αλλεπάλληλες της τρομοκρατικής δράσης και τέλος πάντων κατηγορήθηκε η 17Ν ότι άρχισε τα τυφλά χτυπήματα. Θεώρησαν λοιπόν οι άνθρωποι, οι πολιτικοί ενδεχομένως ή δεν ξέρω ποιοι άλλοι άνθρωποι στους οποίους απαντούσαν με αυτή την προκήρυξη ότι άρχισαν τυφλά χτυπήματα και κινδυνεύει όλος ο κόσμος πλέον.
Οπότε για να καθησυχάσουν τον Ελληνικό λαό έστειλαν αυτή εδώ την προκήρυξη με την οποία ούτε λίγο ούτε πολύ μας καθησύχασαν λέγοντας ότι δεν επρόκειτο για τυφλό χτύπημα. «Είχαμε στόχο συγκεκριμένο ο οποίος ήταν τα ΜΑΤ και ΜΕΑ και μόνο αυτούς χτύπησε. Το έχουμε ξαναπεί ότι τα θεωρούμε ένοπλη συμμορία στην υπηρεσία των μεγαλοαπατεώνων που ξυλοκοπεί και τρομοκρατεί τον εργαζόμενο λαό για το πέρασμα της σημερινής οικονομικής πολιτικής. Σαν τέτοια θα την χτυπάμε μέχρι να διαλυθούν›.
Νομίζω ότι με αυτή την φράση δεν καταλείπεται πλέον καμία αμφιβολία για τον ανθρωποκτόνο, για τον άμεσο δόλο, για την ανθρωποκτόνο πρόθεση των δραστών. Ήθελαν να τους σκοτώσουν όλους. Το λένε ρητά και το λένε κατά τον πλέον αυθεντικό τρόπο που εκφραζόταν τότε η 17Ν με την προκήρυξή τους.
Από αυτή την προκήρυξη αξίζει να γίνει και μία άλλη μνεία και σε ένα άλλο γεγονός, για το πόσο υψηλή εκτίμηση είχαν στην ανθρώπινη ζωή οι συγκεκριμένοι. Λένε λοιπόν το εξής αμίμητο αφού λένε προηγουμένως ότι «είχαμε σκοπό να σκοτώσουμε τα ΜΑΤ και ΜΕΑ και μόνο αυτούς χτυπήσαμε›, λένε «μην μας κατηγορείτε για τυφλά χτυπήματα γιατί εμείς λάβαμε κάθε δυνατό μέτρο πρόληψης. Σας διαβεβαιώνουμε λοιπόν ότι δεν γρατσουνίστηκε ούτε γάτα› προς αγαλλίαση των φιλόζωων Ελλήνων οι οποίοι προς στιγμή φοβήθηκαν ότι δύναται να κινδυνεύσουν και οι γάτες τους.
Αυτό λοιπόν είναι χαρακτηριστικό του πόσο αξία έδιναν στην ανθρώπινη ζωή όταν επρόκειτο για αστυνομικούς των ΜΑΤ και ΜΕΑ, σαν να επρόκειτο δηλαδή για στυγερούς δολοφόνους ή για οτιδήποτε άλλο, τους μεταχειριζόταν με αυτόν τον τρόπο. Κλείνω την παρένθεση όσον αφορά το ζήτημα του δόλου.
Ένα άλλο θέμα το οποίο θα μας απασχολήσει στην περίπτωση τουλάχιστον των πελατών μου οι οποίοι ήταν θύματα απόπειρας ανθρωποκτονίας είναι η έννοια της απόπειρας. Όποιος σύμφωνα με το άρθρο 42 έχοντας αποφασίσει να εκτελέσει κακούργημα ή πλημμέλημα επιχειρεί πράξη που ενέχει αρχή εκτελέσεως διαπράττει απόπειρα η οποία εάν το κακούργημα ή πλημμέλημα δεν ολοκληρώθηκε τιμωρείται με ποινή ελαττωμένη.
Στην παράγραφο 2 λέει ότι αν το Δικαστήριο κρίνει ότι κατά την προηγούμενη παράγραφο ελαττωμένη ποινή δεν επαρκεί για να αποτρέψει τον υπαίτιο από την τέλεση άλλων αξιόποινων πράξεων μπορεί να του επιβάλλει την ίδια ποινή που ορίζει ο νόμος και για την πράξη. Πράγματι λοιπόν εδώ το εγκληματικό αποτέλεσμα ως προς τους πελάτες μου τουλάχιστον δεν επετεύχθη και αυτό δεν οφείλεται όπως είπα στο ότι υπήρξε κάτι που τους έκανε να υπαναχωρήσει κάτι άλλο αλλά απλά και μόνο στο γεγονός ότι εξωτερικοί παράγοντες είτε αυτός είναι θέμα τύχης, είτε είναι θέμα ωστικού κύματος, είναι θέμα ασπίδων ή οτιδήποτε άλλο δεν επέτρεψαν να ολοκληρωθεί το εγκληματικό αποτέλεσμα.
Έρχομαι στην παράγραφο, όσον αφορά το θέμα της ποινής δηλαδή και το θέμα της απαξίας της πράξης γιατί το θέμα της ποινής δεν μας απασχολεί σε αυτή τη φάση. Το θέμα της απαξίας της πράξης για την περίπτωση που και το Δικαστήριό σας τους κρίνει ενόχους νομίζω ότι η απαξία της πράξης είναι τέτοια, το δείχνει άλλωστε και η συνεχής πορεία των άλλων δράσεων και το γεγονός ότι επρόκειτο για εγκληματική Οργάνωση με 30χρονη πορεία. Είναι τέτοια λοιπόν κ. Πρόεδρε η απαξία των πράξεων που σαφώς θα πρέπει να εφαρμοστεί η 2η παράγραφος του άρθρου 42 στην περίπτωση της ενοχής για το θέμα της απόπειρας.
Κύριε Πρόεδρε, κ.κ. Δικαστές το θέμα της τρομοκρατίας είναι δυστυχώς μία σύγχρονη μάστιγα η οποία δεν απασχόλησε μόνο τις Αρχές του Ελληνικού κράτους ή το Δικαστήριο αυτό. Απασχολεί όλη την ανθρωπότητα. Η συγκεκριμένη Οργάνωση εκπροσώπησε «επαξίως› την Ελλάδα και διεθνώς. Κατάφερε μάλιστα μετά το ούζο και τη φέτα η συγκεκριμένη δράση της, η συγκεκριμένη Οργάνωση να είναι το πιο γνωστό υποπροϊόν της Ελλάδος στο διεθνές στερέωμα και παγκοσμίως έχοντας κάνει η φήμη της το γύρο του κόσμου πολλές φορές. Κάθε φορά που είχε ένα εγκληματικό χτύπημα το οποίο όπως καταλαβαίνετε λόγω του διεθνούς ενδιαφέροντος έκανε το γύρο του κόσμου σε δευτερόλεπτα.
..........: (Εκτός μικροφώνου)
Κ. ΚΑΠΕΛΑΚΗΣ: «Υποπροϊόν› είναι η δράση σας. Θέλετε να χαρακτηριστείτε ως «προϊόν›; Εγώ σας δίδω τον τίτλο αν τον επιδιώκετε τόσο πολύ.
Κύριε Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές η δράση των τρομοκρατικών Οργανώσεων απασχόλησε εδώ και παρά πολλά χρόνια την Διεθνή Κοινότητα αρχής γενομένης από το 1963 που καταρτίστηκε η πρώτη σύμβαση του Τόκιο περί παραβάσεων και τινών άλλων πράξεων τελουμένων επί αεροσκαφών. Αυτή ήταν η μορφή τότε η συνηθέστερη την οποία οι Διεθνείς Συνθήκες θέλησαν να προλάβουν και να καταστείλουν.