Ο Ξηρός του εδωλίου και κάθε Ξηρός του εδωλίου, διεμόρφωσε για τον κόσμο, μια μανιχαϊκή αντίληψη του άσπρου και του μαύρου, του καλού και του κακού. Όποιος δεν είναι σεσωσμένος οφείλει να τιμωρηθεί. Δεν βλέπει καμία κοινωνική αλληλεγγύη. Δεν είναι σαν τον άγγελο της επιεικείας. Ο Χριστόδουλος Ξηρός αντί να δείξει μια επιείκεια και μια αλληλεγγύη στους συνανθρώπους του που κατ’ αυτόν είναι κακοί, αντί να εξομαλύνει τις ταραχές και την σκληρότητα της πραγματικότητας, δεν τανύει τας πτέρυγάς του αλλά τανύει 45άρι και σκοτώνει και ξανασκοτώνει και ξανασκοτώνει.
Ο Χριστόδουλος Ξηρός, ως διεστραμμένος άγγελος – τιμωρός σ’ αυτή την υπόθεση καλεί τον Δημήτριο Κουφοντίνα και τον Βασίλειο Τζωρτζάτο, τους καλεί να τανύσουν και αυτοί ένα ακόμα 45άρι και να ξανασκοτώσουν, αυτή τη φορά τον Αλέξανδρο Αθανασιάδη.
Ο Βασίλειος Τζωρτζάτος ήρθε ενώπιόν σας και τόλμησε να μας πει ότι είναι ένα περιφερειακό μέλος της οργάνωσης. Υπενθυμίζω λοιπόν ότι, ο Σάββας Ξηρός σε αναγνωσθείσα από το δικαστήριό σας, συνέντευξή του, σε Κυριακάτικο περιοδικό πέρσι τον Σεπτέμβριο είπε: «όποιος ήταν μέλος, ήταν μέλος, όποιος ήταν στην οργάνωση, ήταν στην οργάνωση.› Ο Πάτροκλος Τσελέντης κατά την απολογία του ενώπιόν σας, σας είπε ότι είχαν ηθική υποχρέωση, είχαν ηθική υποχρέωση να μετέχουν σ’ όλους τους ρόλους τα μέλη της οργάνωσης από πίστη προς αυτήν. Εγώ λέει ο Τσελέντης, δεν γνώρισα κανένα περιφερειακό μέλος. Και ξέρουμε όλοι πολύ καλά, ότι τον Βασίλειο Τζωρτζάτο, τον γνώριζε.
Ο Βασίλειος Τζωρτζάτος στην υπόθεση Αθανασιάδη είναι ο οδηγός της μοτοσικλέτας που μεταφέρει τον φυσικό αυτουργό. Συνέδραμε με άμεσο εκ δόλου υποστήριξη της κυρίας πράξεως, όπως παγίως δέχεται η νομολογία μας, εις τρόπον ώστε να αποβεί εφικτή η εκτέλεση αυτή. Είναι το συμπράττον ισοτίμως με τον Δημήτριο Κουφοντίνα όργανο, ώστε η κυρία πράξις να λάβει χώρα και μόνο αυτός δεν αγγίζει το πιστόλι.
Για τον Δημήτριο Κουφοντίνα κάτι είπε ο Οδυσσέας Ελύτης, την ίδια χρονιά που κατά το βούλευμά σας συνεστήθη η οργάνωση, την ίδια εκείνη χρονιά, αναντιρρήτως δήλωνε ο Οδυσσέας Ελύτης «ότι ο τρομοκράτης είναι ο άξεστος των θαυμάτων.› Ο τρομοκράτης Δημήτριος Κουφοντίνας, θεωρεί ότι παράγει θαύμα απονομής δικαιοσύνης κατ’ αυτόν. Μόνο που παραλογίζεται.
Θαύμα απονομής δικαιοσύνης, με καθάρισμα ανθρώπων, δεν γίνεται. Αν μετείχε του ελληνικού πολιτισμού ο Δημήτριος Κουφοντίνας, θα γνώριζε ότι προ 2.500 ετών περίπου ο Ηράκλειτος επίσης πριν από την δικαία δική σας κρίση, αμετακλήτως τον κατεδίκασε. «Καθαίρονται δι’ άλλω αίματι μιαινόμενοι› λέει ο Ηράκλειτος, δεν μπορεί να καθαριστεί το μίασμα με άλλο αίμα. «Καθαίρονται δι’ άλλω αίματι μιαινόμενοι, οίον ήτις εις πηλόν εμβάς πηλό απονίζητο›, μπαίνοντας στην λάσπη δεν μπορείς να καθαρίσεις την λάσπη. Ο βούρκος φέρνει μόνο λάσπη.
Θα προσπαθήσω να δώσω ακόμα ένα στοιχείο επί των πραγματικών περιστατικών τα οποία αναλυτικότερα, πληρέστερα, θα σας δώσει ο κ. Μαχάς στη συνέχεια, λέγοντας τα εξής: Ήρθε ενώπιόν σας ο Πάτροκλος Τσελέντης και είπε ότι, δεν χρειάζεται εκπαίδευση για να σκοτώσεις, θέλει θάρρος. Επιτρέψατέ μου, θέλει θράσος. Θα σας αποδείξω ότι ειδικά ο Δημήτριος Κουφοντίνας είχε πολύ καλή εκπαίδευση ως προς την στόχευση.
Θα κάνω χρήση περικοπής μιας μαρτυρικής κατάθεσης που ανεγνώσθη από το Δικαστήριό σας, του μάρτυρος Κυριάκου Ζέκου. «Ο συνεπιβάτης της μοτοσικλέτας που βρισκόταν ακριβώς στο ύψος της πόρτας του συνοδηγού της BMW, χωρίς να αποβιβαστεί, άρχισε να πυροβολεί με το δεξί χέρι κατά του οδηγού της BMW. Έριξε πέντε, έξι πυροβολισμούς με μεγάλο πιστόλι, που πιθανολογώ ότι ήταν 45άρι, σε κάθε πυροβολισμό το θύμα τιναζόταν από τις βολίδες που δεχόταν.›
Αυτά τα λέει 1/3/1988 λίγες ώρες μετά το χτύπημα, άρα δεν μπορούν να έρθουν και να μας πουν σήμερα, ότι πρόκειται για ψευδομάρτυρα και αυτόν στημένο. ¶ρα λοιπόν, για να δώσω λίγο την εικόνα, βρισκόμαστε στο ρεύμα της λεωφόρου Κηφισίας, προς Αθήνα, αριστερά είναι το θύμα με το αυτοκίνητό του, δεξιά φιλικό του πρόσωπο ο Δημήτριος Παπαρούνης και μάρτυς ήρθε ενώπιόν σας και κάποια στιγμή μεσολαβεί η μοτοσικλέτα με οδηγό τον Βασίλειο Τζωρτζάτο και τον Δημήτριο Κουφοντίνα , ως συνεπιβάτη.
Πρέπει να ξέρετε ότι μια μηχανή ακόμα και όταν σταματήσει παράγει συνεχώς ταλαντώσεις. Ένας άνθρωπος που επιβαίνει σε μηχανή το γνωρίζει. Ακόμα και σταματημένη ταλαντεύεται συνεχώς. ¶ρα λοιπόν έχουμε ένα στοιχείο.
Το δεύτερο στοιχείο μας το δίνει η μαρτυρική κατάθεση Ζέκου που μόλις σας ανέγνωσα. Έχουμε το δεξί χέρι και το τίναγμα. Ο Δημήτριος Κουφοντίνας, στην προσπάθειά του να πετύχει το στόχο, προφανώς παραμερίζει το σώμα, προσπερνάει το σώμα του οδηγού Τζωρτζάτου και κρατείστε ότι, με ένα χέρι, με το δεξί χέρι λέει ο μάρτυς αν ήταν με τα δυο χέρια, τα δυο τεντωμένα χέρια ,η εικόνα θα είχε μείνει στο μάρτυρα.
Με το ένα, με το δεξί χέρι χτυπάει το θύμα, το οποίο τινάζεται. Έχουμε λοιπόν, την ταλαντευόμενη μηχανή, έχουμε την ανάκρουση του 45αριού, διότι είναι ένα από τα όπλα που έχουν μεγάλη διάμετρο, η ανάκρουσή του στα όπλα της κατηγορίας του είναι η μεγαλύτερη δυνατή και έχουμε και ένα άλλο στοιχείο, το καταρρέων σώμα του Αθανασιάδη, είναι ένας κινητός στόχος, κι όμως ο Δημήτριος Κουφοντίνας, κατορθώνει και τις 5 σφαίρες να τις ρίξει επί του σώματός του. Έχουμε δυο σφαίρες στον βραχίονα, μια σφαίρα επί του προκαρδίου πάνω από την θηλή, μια σφαίρα που από τον πόνο πιάνοντας το μπράτσο του ο Αλέξανδρος Αθανασιάδης, τον βρήκε στο μέσο και παράμεσο του αριστερού χεριού και άλλη μια σφαίρα στο δεξί κοιλιακό τοίχωμα.
Είχε λοιπόν πολύ καλή σχέση με τα όπλα ο Δημήτριος Κουφοντίνας. Ακόμα και αν δεχθούμε ότι στις τρεις μόνο περιπτώσεις για τις οποίες κατηγορείται, δηλαδή Καψαλάκη, Μάτη, Μομφεράτου, πυροβόλησε, ακόμα και οι τρεις αυτές φορές δεν είναι αρκετές να έχεις τόσο σταθερό χέρι, τέτοια σταθεροποίηση και συγκέντρωση των σφαιρών.
Θα αναφερθώ σε δυο σημεία τραγικής ειρωνείας στην υπόθεση Αθανασιάδη, αντλούνται από την δικογραφία. Το πρώτο σημείο τραγικής ειρωνείας είναι ότι, την τελευταία ημέρα του Μαρτίου του 1987 ο Αλέξανδρος Αθανασιάδης έβγαλε άδεια οπλοφορίας, προκύπτει από τα αντίγραφα της παλαιάς δικογραφίας.
Ένα χρόνο μετά, την πρώτη ημέρα του Μαρτίου του 1988 δεν του φάνηκε χρήσιμο, δεν πρόλαβε να τραβήξει το πιστόλι του. Το δεύτερο σημείο τραγικής ειρωνείας και αυτό είναι απάντηση προς την προκήρυξη των κατηγορουμένων που λένε έναν δολοφόνο της εργατικής τάξης λιγότερο, ο Αλέξανδρος Αθανασιάδης, πέραν των άλλων εταιρειών, προβληματικών εταιρειών που προσπαθούσε να σώσει, προσπαθούσε να σώσει και την ΠΥΡΚΑΛ. Σας παραπέμπω στο αναγνωστέο 34 της υποθέσεως, είναι ένα έγγραφο της Γ.Α.Δ.Α.
Οι πέντε σφαίρες που βρήκανε θανατηφόρα το σώμα του Αλεξάνδρου Αθανασιάδη, και οι πέντε ήταν προϊόν της εταιρείας που προσπαθούσε να σώσει για να μην χάσουν οι εργάτες την δουλειά τους, ήταν σφαίρες νεκροφόρα προϊόντα της ΠΥΡΚΑΛ.
Συντασσομένη προς την εισαγγελική πρόταση, προς την πρόταση των κοσμούντων την έδρα σας Εισαγγελέων, νομίζω ότι έχετε ήδη διαμορφώσει δικανική πεποίθηση, και καταδίκη, για τον φυσικό αυτουργό σ’ αυτή την υπόθεση Δημήτριο Κουφοντίνα για τον ηθικό αυτουργό Αλέξανδρο Γιωτόπουλο, για τον απλό συνεργό Χριστόδουλο Ξηρό και τον άμεσο συνεργό Βασίλειο Τζωρτζάτο.
Η υπεράσπιση των πολιτικών δικαίων, της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη, της Εμμανουέλας Αθανασιάδη και της μητέρας τους Ελένης Αθανασιάδη, ζητεί την καταδίκη τους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας ευχαριστούμε πολύ και να πούμε και για την λογοτεχνική διάθεση ήταν κάτι καλό, εκτός βέβαια από την ουσία αυτά θα τα εκτιμήσουμε εμείς στο τέλος. Έχετε το λόγο. Ο κ. Μαχάς για ποια είναι αυτή τώρα;
Π. ΜΑΧΑΣ: Ξεκινώ και για τις τρεις υποθέσεις. Για τον Αγγελόπουλο πρώτα, μετά Αθανασιάδη και μετά Βαρδινογιάννη. Πρώτα για τον Αγγελόπουλο, η υπ’ αριθμόν 5, μετά η 9 και η 15.
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Δικαστές, η δίκη την οποία κληθήκατε να δικάσετε και δικάζετε επί έξι ολόκληρους μήνες, έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Θα είναι κοινοτυπία να σας πω ότι έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ιστορικής δίκης. Και όμως θα πρέπει να παρακολουθήσει κανείς γιατί είναι ιστορική αυτή η δίκη και για ποιο λόγο το Δικαστήριό σας, πρέπει με ιδιαίτερη προσοχή ν’ αντιμετωπίσει τα θέματα αυτά, όπως βεβαίως το κάνει.
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Δικαστές, είναι ιστορική η δίκη την οποία δικάζετε. Αφ’ ενός η επιφανειακή προσέγγιση είναι ότι πρόκειται για μια δίκη που κλείνει ένα κεφάλαιο 27 ετών για την χώρα μας. Είναι μια δίκη η οποία έχει να κάνει με εκατοντάδες θύματα, είναι μια δίκη που έχει να κάνει με συγγενείς εκατοντάδες συγγενείς θυμάτων, είναι μια δίκη που έχει να κάνει με εγκληματικές ενέργειες οι οποίες προκάλεσαν πόνο και θρήνο στους συγγενείς, αλλά θάνατο στα θύματα, αλλά και πέραν αυτών προκάλεσε και ευρύτερες επιπτώσεις στην πατρίδα μας.
Ευρύτερες οικονομικές επιπτώσεις, ευρύτερες διεθνείς επιπτώσεις, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με τα χτυπήματα αυτά, αυτό το οποίο πετύχαιναν τα μέλη της 17Ν, δεν ήταν κύριε Πρόεδρε και κύριοι Δικαστές, να προκαλέσουν πόνο, να τιμωρήσουν, να εξοντώσουν τα θύματα τα οποία βρέθηκαν στο διάβα τους, αλλά αντίθετα, αποτέλεσμα ήταν, η ίδια μας η χώρα να δέχεται πιέσεις, αποτέλεσμα ήταν, ο μέσος έλληνας πολίτης στο πετσί του να βιώνει αυτά τα προβλήματα.
Κύριε Πρόεδρε, μια πιο βαθιά προσέγγιση, για το γιατί είναι ιστορική αυτή η δίκη έγινε από το Δικαστήριό σας, και οφείλω να το επισημάνω. Είναι μια δίκη η οποία, πέραν της ποινικής της διάστασης, γιατί όπως όλες οι ποινικές δίκες διδάσκει και οφείλει να διδάξει κοινωνική συμπεριφορά, γιατί όταν δικάζετε ως ποινικοί δικαστές κύριε Πρόεδρε και το γνωρίζετε, είναι βίωμα για σας, δεν τιμωρείται το συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά επιδιώκετε να διασφαλίσετε την κοινωνική συνοχή. Αυτός είναι ο σκοπός σας. Αυτός είναι ο θεσμικός ρόλος που η πολιτεία σας ετίμησε και σας εμπιστεύθηκε.
Κύριε Πρόεδρε και κύριοι Δικαστές, η δίκη αυτή έχει ένα βήμα παραπάνω. Το οποίο πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο σκέψης και προβληματισμού του Δικαστηρίου σας. Ότι εδώ διδάσκει δημοκρατική αγωγή του πολίτη. Κλείνει το χάσμα – όπως πολύ εύστοχα αναφέρθηκε ο κ. Πρόεδρος – κλείνει ένα χάσμα το οποίο υπήρχε ανάμεσα στα χτυπήματα της τρομοκρατικής αυτής ομάδας και στον ελληνικό λαό. Μια πληγή η οποία επί 27 ολόκληρα χρόνια έρεε. Αυτή η πληγή λοιπόν πρέπει με την απόφαση του Δικαστηρίου σας να κλείσει.
Το ίδιο έγινε και στην Ιταλία, το ίδιο έγινε και στη Γερμανία και μπόρεσαν οι κοινωνίες αυτές να ζήσουν, αν θέλετε, ασφαλώς. Να ζήσουν μακριά και πέρα από τον κίνδυνο της τρομοκρατίας. Γι’ αυτό λοιπόν, κατ’ αυτή την έννοια, άλλοι την έχουν χαρακτηρίσει την δίκη αυτή ως το τέλος της μεταπολίτευσης, εγώ πιστεύω ότι πιο εύστοχος χαρακτηρισμός είναι ότι κλείνει το χάσμα, είναι μια δίκη η οποία θα κλείσει το χάσμα και πρέπει να κλείσει αυτό το χάσμα.
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Δικαστές, η δίκη αυτή έχει μια άλλη ιδιαιτερότητα, πέραν της ιστορικής διάστασης. Η οποία είναι επίσης ερευνητέα από το Δικαστήριό σας. Είναι μια δίκη με πολιτικό αντικείμενο και ας μην μας τρομάζει η λέξη. Θα πουν βέβαια οι εκλεκτοί συνάδελφοί μου της υπεράσπισης ότι ξέρετε, εδώ μπορεί να έχουμε μια πολιτική δίκη, άρα αρμοδιότητες θέματα τα οποία ελύθησαν από το Δικαστήριο. Είναι μια δίκη η οποία έχει πολιτικό αντικείμενο υπό την εξής έννοια: Ότι το πολιτικό δικαίωμα, το αναφαίρετο δικαίωμα του έλληνα πολίτη στην ειρηνική διαβίωση, στο να ζει ελεύθερος χωρίς τον τρόμο της τρομοκρατίας, αυτό εβλήθη κ. Πρόεδρε και κ. Δικαστές.
Υπ’ αυτή την έννοια λοιπόν θα μπορούσε κανείς να δεχθεί, την πολιτική αυτή διάσταση της δίκης. Είναι πολιτικά τα εγκλήματα; Απάντησε το Δικαστήριό σας και νομίζω ότι θα έκρουα ανοιχτές θύρες, εάν έμπαινα πάλι στη συζήτηση αυτή, για το εάν είναι πολιτικά τα εγκλήματα. Προφανώς δεν είναι πολιτικά τα εγκλήματα. Μιλάμε για προφανώς ποινικά εγκλήματα, τα οποία αυτά ποινικά εγκλήματα, κύριε Πρόεδρε και κύριοι Δικαστές, είχαν μια συνέπεια, να προκαλέσουν πόνο και θλίψη. Τίποτα άλλο. Τίποτα δεν άλλαξε, τίποτα δεν έγινε καλύτερο, τίποτα δεν μεταλλάχθηκε και αυτό πρέπει να το καταλάβουν.
Και απόδειξη αυτού είναι κ. Πρόεδρε ότι, κανείς δεν ήρθε να συμπαρασταθεί σ’ αυτούς τους κυρίους. Κανείς δεν ήρθε. Ποια είναι η λαϊκή συμπαράσταση; Ένας άνθρωπος να έρθουν εδώ και να πουν ότι ξέρετε κάτι, έχετε δίκιο, αγωνιστήκατε για μας. Θυμίζω, στις Ερυθρές Ταξιαρχίες υπήρχαν χιλιάδες απέξω. ¶λλη η δομή της οργάνωσης και θα πούμε τα χαρακτηριστικά της οργάνωσης και θα επιδιώξω στο Δικαστήριό σας, να καταδείξω τα στοιχεία εκείνα που διέφεραν και παρουσίαζαν και έδιναν μια ιδιαιτερότητα στην οργάνωση αυτή. Προφανώς λοιπόν δεν πρόκειται για πολιτική δίκη, γιατί κ. Πρόεδρε και κύριοι Δικαστές, αποφασίσατε ότι πολιτικά εγκλήματα, είναι τα εγκλήματα τα οποία περιορίζονται μόνο στην εσχάτη προδοσία σε ένα δημοκρατικό καθεστώς.
Και οφείλουμε να το ομολογήσουμε, ειπώθηκε και από τους μάρτυρες, ότι η δημοκρατία που ζει η χώρα μας από το 1974 μέχρι σήμερα, είναι η καλύτερη δυνατή, η δημοκρατία που δεν έχει βιώσει από τη σύσταση του σύγχρονου ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα. Πέραν αυτού κ. Πρόεδρε και κύριοι Δικαστές, η δίκη αυτή είναι και μια ποινική δίκη, σαφώς ποινική δίκη. Έχει να κάνει με αντικείμενο με εγκληματικές ενέργειες, έχει να κάνει με την ικανοποίηση της ψυχικής οδύνης ή της ηθικής βλάβης ή την απάμβλυνση της ηθικής βλάβης των θυμάτων, αναζητά και ερευνά την ψυχική αντιμετώπιση των δραστών απέναντι στις πράξεις τους και βέβαια οφείλει να διαγιγνώσκει το Δικαστήριό σας και να διαγνώσει στη συγκεκριμένη περίπτωση και την έλλειψη μετανοίας, στην οποία και θα έρθουμε στη συνέχεια.
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Δικαστές, τι ήταν η 17Ν; Αν με ρωτήσατε να συμπυκνώσω την άποψή μου για το ήταν αυτή η οργάνωση, την άποψη την οποία σχημάτισα από την επ’ ακροατηρίου διαδικασία και διαβάζοντας την δικογραφία θα έλεγα τα εξής. Πρόκειται για μια ομάδα ιδεολογικών απολιθωμάτων, άλλης εποχής με ιδιαίτερη επίδοση στο έγκλημα. Αυτός είναι κατά την άποψή μου ο ορισμός της 17Ν.
Μια ομάδα η οποία στο όνομα του μαρξισμού, μια ομάδα η οποία στο όνομα του σοσιαλισμού, έσπειρε τρόμο στο πολίτη, πόνο στους τραυματίες, και θρήνο στις οικογένειες των θυμάτων. Προκειμένου να διαγνώσει κανείς και να μπει βαθιά στο τι ήταν αυτή η οργάνωση και αυτό πρέπει και να απαντήσετε και στους κατηγορουμένους με την απόφασή σας, ποια είναι η άποψή σας και ποια είναι η κρίση την οποία σχηματίσατε, πρέπει να διερευνήσετε τα χαρακτηριστικά αυτής της οργάνωσης και την ιδιοτυπία την οποία πριν, εν σπέρματι σας ανέφερα.
Καταρχήν είναι μία Οργάνωση που έχει ένα ιδιαίτερο, ιδιότυπο αξιακό σύστημα. Ακούσαμε από τον κ. Κουφοντίνα να μας λέει για το αξιακό τους σύστημα, ότι έχω το αξιακό μου σύστημα, ότι εγώ σέβομαι απόλυτα την ανθρώπινη ζωή, αγαπώ το παιδί μου – τον τιμά αυτό – είμαι οικολόγος, αγωνίζομαι γι’ αυτά τα οποία πιστεύω, την ίδια όμως στιγμή αφαιρώ και τη ζωή ενός ανθρώπου, αφαιρώ τη ζωή του Αλέξανδρου Αθανασιάδη ο οποίος παρεμπιπτόντως είχε κι αυτός δύο παιδιά αλλά δεν χάλασε ο κόσμος.
Αγωνίζομαι για τα εργατικά δίκαια, αγωνίζομαι για τη φτωχολογιά, αγωνίζομαι για τον μέσο πολίτη αλλά από την άλλη στιγμή στέλνω και το παιδί μου σε ένα ιδιωτικό σχολείο, δεν χάλασε ο κόσμος. Αγωνίζομαι και λέω ότι εδώ υπάρχει ένα δικαίωμα όλων στο να ζήσουν καλύτερα, στο να μην τους εκμεταλλεύεται το καπιταλιστικό σύστημα, την ίδια στιγμή όμως παίζω στο Χρηματιστήριο και βγάζω και 20 εκατομμύρια.
Αγωνίζομαι κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ρίχνω και ρουκέτες, κάνω όλα αυτά, την ίδια στιγμή όμως παίρνω και μία επιδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να αναπτύξω το μελίσσι μου. Όλα αυτά κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές δείχνουν μια σχιζοειδή ιδιοτυπία αυτής της Οργάνωσης την οποία δεν μπορεί να παραβλέψει το Δικαστήριό σας.
Ένα δεύτερο στοιχείο, ο συνωμοτισμός. Η Οργάνωση αυτή κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές έχει μια δεύτερη ιδιότητα. Δεν είναι μόνο η συνωμοτική Οργάνωση υπό την έννοια να μην μας καταλάβουν οι Αρχές, να μην μας συλλάβουν. Είναι μία Οργάνωση η οποία έχει ως αυτοσκοπό αυτό το συνωμοτισμό. Αποτέλεσμα ότι ενώ οι Ερυθρές Ταξιαρχίες είχαν 10.000 μέλη, η συγκεκριμένη Οργάνωση ήταν αυτή που είναι ενώπιόν σας, κάποιοι εξ αυτών που είναι ενώπιόν σας, εσείς θα το κρίνετε και κάποιοι άλλοι που ενδεχομένως να διαφεύγουν της σύλληψης.
Ένα τρίτο χαρακτηριστικό της Οργάνωσης αυτής, ισχυρά δομημένη ιεραρχία και πειθαρχία. Ακούστηκε εδώ από κάποιους εκ των κατηγορουμένων ότι υπήρχε ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, ότι υπήρχε ένα σύστημα. Είδαμε μάλιστα και στο καταστατικό της Οργάνωσης ότι εν πάση περιπτώσει υπήρχε ένα σύστημα που λειτουργούσε αυτή η Οργάνωση. Παρόλα αυτά δύο είναι τα στοιχεία τα οποία μας καταδεικνύουν αυτή την αυστηρή στρατιωτική πειθαρχία η οποία διέπει αυτή την ομάδα αλλά και την αποφασιστικότητα αυτών που ήταν παραπάνω να αποφύγουν οποιαδήποτε παρεκτροπή.
Θυμίζω τί είπε ο Τέλιος για την διαδικασία της αποχώρησής του. Θυμίζω τί είπε στη συνέντευξή στο «ΕΘΝΟΣ› ο έτερος των συγκατηγορουμένων ο κ. Κονδύλης για τον τρόπο της αποχώρησης και για τον φόβο ο οποίος είχε προκληθεί στον ίδιο. Θυμίζω δε και όλα όσα έλεγε ο κ. Ξηρός και τον φόβο τον οποίο είχε ο κ. Ξηρός όταν νοσηλευόταν στον Ευαγγελισμό για τις συνέπειες που θα είχε το γεγονός ότι μίλησε, θα είχε για τον ίδιο από την Οργάνωση. Δηλαδή εάν το δωμάτιό του βλέπει Λυκαβηττό, εάν υπάρχει δυνατότητα να του ρίξουν ρουκέτες ή αν υπάρχει δυνατότητα να οδηγηθεί στην φυσική εξόντωση.
Κατ’ επίφαση Δημοκρατία για την απόφαση και για την διαμόρφωση των αποφάσεων και πράγματι αυτό είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό. Είναι κατ’ επίφαση Δημοκρατία. Καταρχήν δημοκρατικός συγκεντρωτισμός δεν μπορεί να υπάρχει διότι δεν παύει να είναι συγκεντρωτισμός. ¶ρα ποια είναι η έννοια της Δημοκρατίας; Εν πάση περιπτώσει εδώ ποια είναι ο δημοκρατικός τρόπος λήψης αποφάσεων;
Θυμίζω την κατάθεση του κ. Βασίλειου Ξηρού ο οποίος τί είπε προανακριτικά «ξέρετε κάτι, εμένα μου είπαν ότι θα χτυπήσουν κάποιον Πέρση, τώρα αν ήταν ο Σόντερς αυτός, δεν ήταν; Δεν είχα αποφασίσει, δεν ήξερα, δεν συμμετείχα σε αυτή την απόφαση›. Να σας πω ότι ο κ. Τζωρτζάτος αναφέρει για τον τρόπο με τον οποίο ελήφθη η απόφαση για τον Αγγελόπουλο. Λέει «ήρθαν ο Λάμπρος και ο Κουφοντίνας μας μίλησαν και μας είπαν ότι πρέπει να κάνουμε έναν βιομήχανο και μας είπε για τον Αθανασιάδη›. Αυτός ήταν ο τρόπος δημοκρατικής λήψης της απόφασης; Προφανώς όχι. ¶λλο στοιχείο της Οργάνωσης, η πώρωση και η εξοικείωση με το έγκλημα.
Ο Φρατζεσκίνι είχε πει στις Ερυθρές Ταξιαρχίες ότι «όταν έκανα την πρώτη μου ληστεία ανησυχούσα, είχε ένα δέος, ένα φόβο για το τί έκανα. Μετά στην 2η-3η άρχισε να μου αρέσει. Μετά η διαδικασία ήταν πολύ πιο απλή και ομαλή›. Κάτι αντίστοιχο γίνεται σε αυτή την Οργάνωση. Ξεκινάει με ένα θύμα, συνεχίζει στο 2ο, το 3ο και φτάνουμε τα 27-28. Αυτή είναι η ιδιαιτερότητα επίσης αυτής της Οργάνωσης.
Μια άλλη όμως η οποία καταδεικνύει και την ποιότητα των ανθρώπων που μετείχαν και δεν έχω πρόθεση προσωπικής προσβολής, σέβομαι και κατανοώ τη θέση τους, οφείλω όμως να διατυπώσω και να υποβάλλω στο Δικαστήριό σας την άποψή μου. Η δειλία τους είναι προφανής και είναι προφανής στο εξής σημείο το οποίο κατά την άποψή μου αποτέλεσε και το κορυφαίο κατά την εκτίμησή μου σημείο της ακροαματικής διαδικασίας.
Έρχεται ο κ. Βαρδής Βαρδινογιάννης και καταθέτει στο Δικαστήριό σας. Είναι ο ισχυρότερος οικονομικός παράγοντας ο οποίος εμφανίζεται ενώπιόν σας και καταθέτει για την υπόθεσή του. Είναι ένας άνθρωπος τον οποίο επί μήνες, επί χρόνια προσπαθούσαν να πιάσουν, να σκοτώσουν, να βρουν σε θέση που να μπορέσουν να του κάνουν κακό και τον έχουν μπροστά τους. Σηκώθηκε ένας εξ αυτών και να πει στο Δικαστήριό σας κ. Πρόεδρε μια ερώτηση στον κ. Βαρδινογιάννη «εσείς κύριε δεν είστε που κάνατε αυτό, εσείς δεν είστε κύριε που κάνατε εκείνο, εσείς δεν είστε κύριε που κάνατε το άλλο, εσείς δεν προκαλέσατε τρόμο, δεν προκαλέσατε φόβο με τις δικές σας ενέργειες›. Αυτό δεν έπρεπε να το πει; Αυτός δεν έπρεπε να σηκωθεί όρθιος και να τον κοιτάξει στα μάτια; Τί να την κάνω εγώ την δύναμη που έχεις με το 45άρι ή με την ρουκέτα; Αυτή είναι η δύναμη, αυτή είναι η λεβεντιά; Να την χαρούν αυτή τη λεβεντιά κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές.
Ας έλεγαν μπροστά στον Βαρδινογιάννη, ας σηκωνόταν ο κ. Κουφοντίνας και να του έλεγε «κύριε Βαρδινογιάννη, ντροπή σας που είστε εδώ. Εσείς είστε ο εγκληματίας και όχι εγώ›. Αυτό το έλεγε όμως. Ας το έλεγε μπροστά του και γι’ αυτό παίρνω από ένα επιχείρημα που είπε η συνάδελφός μου η κα Τζοτζόλα πριν από λίγο που ήταν πολύ εύστοχο. Ότι ο κ. Γιωτόπουλος και αυτό αν θέλετε το εμφύσησε στην ομάδα, τρομάζει και φοβάται τον διάλογο. Μόλις συζητήσεις, μπεις στην ουσία αρχίζει να αλλάζει. Του λες για τα τσιγάρα, λέει «εγώ δεν κάπνισα CAULOISES› μετά είχε πει στο Δικαστήριο ότι κάπνιζε άλλα, μετά το ανακαλεί. Πράγματα με τα οποία δεν μπορεί κανείς να βγάλει άκρη.
Το τελευταίο στοιχείο το οποίο συνδυάζετε με τη δειλία που σας είπα το προηγούμενο, ήταν η αλλαγή, η κατηγοριοποίηση των ενεργειών της 17Ν. Η μία ήταν η εμφανής, η λεγόμενη «βιτρίνα›. Δηλαδή σκοτώνω τον μακαρίτη τον Αγγελόπουλο, σκοτώνω τον μακαρίτη τον Αθανασιάδη, επιδιώκω να σκοτώσω τον – ευτυχώς όχι μακαρίτη – Βαρδή Βαρδινογιάννη. Μια χαρά όλα αυτά. Τα εκμεταλλεύομαι όλα αυτά ως όχημα για να δημοσιοποιήσω τις θέσεις μου και από την άλλη κάνω και καμία ληστειούλα, σκοτώνω και κανέναν άνθρωπο στη διαδικασία της ληστείας, δεν έρχομαι όμως να κάνω καμία δήλωση, δεν έρχομαι να αναλάβω έστω την ευθύνη να πω ότι «ξέρετε κάτι, ναι το έκανα γιατί έχει ανάγκη η Οργάνωση, έχει ανάγκη να βρει χρήματα για να λειτουργήσει›. Ούτε αυτό το κάνω. Το κρύβω επιμελώς μέχρι την τελευταία στιγμή. ¶λλη μια διπροσωπία αυτής της Οργάνωσης που πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο προβληματισμού για το Δικαστήριό σας και αναδεικνύει κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές και την ιδιοτυπία και την ιδιαιτερότητά της.
Τώρα τα χαρακτηριστικά των ενεργειών της 17Ν. Καταρχήν όπως είπαν και οι εκλεκτοί Εισαγγελείς στο Δικαστήριό σας και εισηγήθηκαν πράγματι οι κατηγορούμενοι αυτοί είχαν εξαιρετικά καλά οργανωμένες κινήσεις. Δεν μπορεί να τους το αμφισβητήσει κανείς αυτό. Θυμίζω μόνο στην υπόθεση του Αθανασιάδη πόσες δοκιμές έκαναν. Οι ίδιοι το λένε, δεν το λέω εγώ. Πώς χρονομετρούσαν τις αποστάσεις, πώς ήξεραν τί ώρα ανάβουν και σβήνουν τα φανάρια, πώς ήξεραν πώς θα βρεθούν δίπλα για να επιτύχουν τον εγκληματικό τους σκοπό;
Θυμίζω στην υπόθεση Αγγελόπουλου -οι ίδιοι τα λένε, δεν τα λέω εγώ- πώς τους ενημέρωσε κάποιος όταν έφευγε από την Πλατεία Κολωνακίου από τον Κουμπάρη ο μακαρίτης Αθανασιάδης, πώς υπολόγιζαν την ώρα, πώς έφυγαν, πώς βρήκαν το αυτοκίνητο. Πράγματα που δίνουν πολύ καλά οργανωμένη ενέργεια.
Κύριε Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές αναφέρθηκε ο συνάδελφός μου ο κ. Αναγνωστόπουλος στην προμελέτη, στην παγίδα, στην ενέδρα η οποία σε όλο το δυτικό κόσμο αλλά και στον αγγλοσαξονικό χώρο δίνει μια ιδιαίτερη βαρύτητα στο έγκλημα της ανθρωποκτονίας. Δεν είναι το απλό έγκλημα της ανθρωποκτονίας που υπό κάποιες συνθήκες βρέθηκε κάποιος κακός, αποφάσισε και σκότωσε κάποιον. Όχι, εδώ έχουμε ιδιαίτερη προετοιμασία, ιδιαίτερη υποδομή, ιδιαίτερη ψυχική δύναμη γιατί σκεφτείτε το εξής: στον Αθανασιάδη η προκήρυξη έχει γραφτεί μέρες πριν. Στον Βαρδινογιάννη γράφτηκε μετά. Στον Αγγελόπουλο επίσης. Τί σημαίνει αυτό; Δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι προέγραψαν κάποιον, συνέγραψαν την προκήρυξη και εν συνεχεία κάθε πρωί που τον παρακολουθούσαν έβλεπαν έναν περίπου υποψήφιο μακαρίτη να κινείται στους δρόμους.
Ξέρετε τί ψυχική δύναμη άλλως διαστροφή απαιτεί αυτό το πράγμα; Θα μπορούσατε εσείς ή εγώ να το κάνουμε; Θα μπορούσαμε να αποφασίσουμε υπό κάποιες συνθήκες να σκοτώσουμε έναν άνθρωπο. Το ξέρω. Ώρα η κακή μπορεί να το αποφασίσουμε. Όλα είναι ανθρώπινα. Να αποφασίσεις όμως και επί μέρες ολόκληρες να τον βλέπεις, να προετοιμάζεις, να βελτιώνεις, να τελειοποιείς την δραστηριότητά σου και τον στόχο σου αυτό θέλει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ως άνθρωπος και ως ομάδα φυσικά.
Δεν θα μιλήσω βέβαια για την απουσία αναστολών διότι είναι προφανής η απουσία αναστολών. Όταν πας και σκοτώνεις ένα γεροντάκι 79 χρονών που θα μπορούσε να είναι ο πατέρας σου ή ο παππούς σου νομίζω ότι δεν θέλει και πολύ μυαλό και έναν άοπλο άνθρωπο. Να μου πεις ότι είχε και τους σωματοφύλακες γύρω-γύρω, ότι είχε κάποιους οι οποίοι θα τον προστάτευαν; Ένα άοπλο ανθρωπάκι πήγαινε στην δουλειά του.
Θα απαντήσει στο Δικαστήριό σας κάποιος «μα τί μου λέτε κύριε, τί ανθρωπάκι ήταν αυτό; Δεν ήταν ο μέσος εργάτης›. Και όμως η ζωή είναι ίδια είτε είσαι εργάτης, είτε είσαι βιομήχανος. Όλα είναι τα ίδια. Όλοι την ίδια εκκίνηση έχουμε και την ίδια κατάληξη έχουμε. Ένα άλλο στοιχείο το οποίο συνδέεται με την παγίδα και την ενέδρα. Είναι ο αιφνιδιασμός των θυμάτων. Δεν χρειάζεται να σας πω παραπάνω. Δείχνει ποιος ήταν ο σκοπός τους.
Είπαν κάποια στιγμή και ιδίως όταν γινόταν συζήτηση για το πολιτικό έγκλημα άκουσα από κάποιον εκλεκτό συνάδελφο της υπερασπίσεως να λέει «εδώ έχουμε έναν ανοιχτό πόλεμο, υπάρχει η πάλη των Τάξεων, υπάρχει ένας πόλεμος μέσα, αντάρτικο πόλης. Όπως αυτοί έχουν τους σωματοφύλακές τους και τα θωρακισμένα τους αυτοκίνητα έτσι έχουμε κι εμείς τα πιστόλια μας›. Δεν είναι έτσι. Δεν πας σε καμιά κατά μέτωπο επίθεση. Εδώ τί κάνεις; Εδώ προετοιμάζεσαι και ψάχνεις το σημείο του αιφνιδιασμού. Δεν κάνεις να σταθείς απέναντί του να κάνεις ένα ιδιότυπο γουέστερν και να πεις «θα πάμε στα 11 βήματα και ο ένας θα πυροβολήσει τον άλλον›. Δεν κάνεις μια μονομαχία. Περιμένεις να τον βρεις -αν μου επιτρέπετε την έκφραση- μπόσικο για να μπορέσεις να τον καταλάβεις εξ απήνης και να τον δολοφονήσεις. Αυτό κάνεις.
¶λλο στοιχείο χαρακτηριστικό της δράσης της ομάδας αυτής, η επιλογή των θυμάτων. Κύριε Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές έχετε τεράστια εμπειρία. Έχετε δικάσει. Εγώ έχω ελαχίστη εμπειρία, έχετε τεράστια εμπειρία εσείς όμως. Έχετε δικάσει λαθρεμπόρους, ανθρώπων λαθρομεταναστών, έχετε δικάσει εμπόρους ναρκωτικών, έχετε δικάσει διαφόρους των οποίων η ποινική απαξία είναι τόσο υπερχειλής και η απογοήτευσή σας και η άρνησή σας να δεχθείτε αυτόν τον άνθρωπο είναι απόλυτη και το δεχόμαστε. Πόσες φορές το έχουμε δει; Γι’ αυτούς τους ανθρώπους σκέφτηκαν ποτέ να πιάσουν έναν να σκοτώσουν; Κάποιος ο οποίος έφερε λαθρομετανάστες και τους έπνιξε τους μισούς, σκέφτηκαν ποτέ να τον σκοτώσουν; Όχι.
Τί έπρεπε να επιλέξουν; Την πρόκληση. Ποιο θα είναι το πρόσωπο εκείνο που θα τους δώσει το «φύλλο πορείας› για την δημοσιότητα. Αυτή είναι η αναζήτηση, αυτός ήταν ο σκοπός, αυτό ήταν το κύριο μέλημά τους. ¶ρα λοιπόν παίρναμε καμία πληροφοριούλα, συγκεντρώναμε. Τί έχει ο Βαρδινογιάννης; Έχει καράβια. Το «CRETE SEA› είχε κάποιο πρόβλημα, έγινε ένα ναυτικό ατύχημα, ένα εργατικό ατύχημα; Μάλιστα, έγινε ατύχημα στο «CRETE SEA›. ¶ρα λοιπόν «φάτε τον τον Βαρδινογιάννη›.
Αυτή είναι η σκεπτική και αυτή είναι η προσέγγιση χωρίς να αναζητήσουν, μα καλά έχει γίνει κάποια έρευνα; Μα καλά ήξερε ο Βαρδινογιάννης ή όποιος Βαρδινογιάννης – αναφέρω σχηματικά το όνομά του – ήξερε ποιος άλλος επιχειρηματίας ότι δεν ετηρήθησαν οι κανόνες ασφαλείας; Ήξερε κάποιος επιχειρηματίας ότι η Επιθεώρηση Εργασίας δεν έκανε καλά την δουλειά της, έχω απτά στοιχεία γι’ αυτό; Δεν τον καταδικάζω έτσι παριστάνοντας τον Saint Just όπως σας είπε η συνάδελφός μου. Πώς λοιπόν μπορείς και παίρνεις μια τέτοια απόφαση;
¶λλο στοιχείο. Εκτέλεση σε δημόσιο χώρο. Δεν κάνω απλώς εκτέλεση αλλά και σε δημόσιο χώρο. Σας θυμίζω την κατάθεση της χήρας του Αλέξανδρου Αθανασιάδη, της Ελένης Αθανασιάδη και είναι κι εδώ στο ακροατήριό σας σήμερα η οποία είπε ότι κάποια στιγμή όταν έβλεπε ότι ήταν ένα κακό κλίμα, ότι όταν έβλεπε ότι εδώ σκότωσαν τον Αγγελόπουλο λέει στον άντρα της «βρε παιδί μου μην παίρνεις τα σκυλιά και πηγαίνεις στο βουνό βόλτα, δεν φοβάσαι μη σε σκοτώσουν και δεν σε βρούμε ποτέ;›. Η απάντησή του ήταν, δυστυχώς σωστή ότι «αν θέλουν να με σκοτώσουν θα με σκοτώσουν στη μέση του δρόμου σαν το σκυλί για να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν την προβολή που θα τους δώσει η δολοφονία μου›.
Ένα άλλα χαρακτηριστικό, ένα άλλο στοιχείο κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές το οποίο εμένα μου έκανε εντύπωση και πρέπει να αποτελέσει ιδιαίτερα αντικείμενο προβληματισμού του Δικαστηρίου σας διότι δεν μας έδωσαν δυστυχώς την πολυτέλεια να τους εξετάσουμε κι εμείς και να αναζητήσουμε και να διαλευκανθεί εν πάση περιπτώσει αυτό το θέμα είναι η δήλωση του κ. Σάββα Ξηρού στον κ. Τριανταφυλλόπουλο – επέλεξε τον κ. Τριανταφυλλόπουλο καθ’ όλα έγκριτο δημοσιογράφο, δεν επέλεξε όμως να μιλήσει σε μας.
Είπε τον κ. Τριανταφυλλόπουλο τα εξής ενδιαφέροντα και είναι στην σελίδα 19. Ρωτάει ο δημοσιογράφος «έχεις κάτι για το οποίο το έχεις μετανιώσει;› «Αυτό είναι μια δύσκολη ερώτηση αυτή την στιγμή, θέλει χρόνο. Δεν μπορώ να πω κατευθείαν. Δηλαδή είναι κάποιες ενέργειες οι οποίες ήταν.... λειτουργούσαν σαν βεντέτα, πιο πολύ σαν κατευθείαν στόχος›. Δηλαδή τί πολιτικά κίνητρα μας λένε, τί ιδεολογικά κίνητρα, τί στόχος; ¶λλος δεν του άρεσε ο Καψαλάκης, φάτε τον Καψαλάκη. ¶λλος δεν του άρεσε ο Βαρδινογιάννης, προφανώς μπορεί να μην ήταν και Παναθηναϊκός, φάτε τον Βαρδινογιάννη. Δεν είναι έτσι τα πράγματα και δεν μπορεί το Δικαστήριό σας να ανεχθεί και η πολιτεία μας να ανεχθεί τέτοιες συμπεριφορές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διακόπτουμε για μισή ώρα.
ΔΙΑΛΛΕΙΜΑ