Όταν δεν λες για τον υπεύθυνο γιατρό τον κ. Ρούσσο και λες ότι αυτός μάλλον δεν ήξερε, δεν δίνεις στον κ. Ρούσσο ευθύνες αλλά πάλι επιμένεις. Κατανοώ όμως τη θέση του. Κατανοώ. Διότι κάτι πρέπει να πει και στους άλλους συγκατηγορουμένους του «Γιατί τα είπες όλα αυτά βρε Σάββα; Δεν διάβασες το Καταστατικό της Οργάνωσης που σου λέει ότι μην μιλάς όταν σε πιάσουν μέχρι να μπορέσει να ανασυνταχτεί η ομάδα; Γιατί δεν το έκανες αυτό βρε άνθρωπε του Θεού; Γιατί μας οδήγησες εδώ που μας οδήγησες;›. Κάτι πρέπει να πει. Κατανοητό και συμπαθές.
Κύριε Πρόεδρε και κύριοι Δικαστές τα αποδεικτικά μέσα τα οποία υπάρχουν είναι αδιαμφισβήτητα, είναι τα δαχτυλικά αποτυπώματα, είναι οι γραφολογικές εκθέσεις εγγράφων, είναι τα κλειδιά του κ. Γιωτόπουλου, είναι το περιεχόμενο των ίδιων των εγγράφων και αναφέρομαι βέβαια σε αυτό για την κατασκευή βιετναμέζικης βόμβας. Έχετε γράψει εσείς ποτέ για βιετναμέζικη βόμβα; Εγώ δεν ήξερα και τι είναι η βιετναμέζικη βόμβα και έχω υπηρετήσει και στο Στρατό κι έχω και κάποιες εμπειρίες. Ξέρω περίπου τι είναι αυτά τα πράγματα. Αλλά πως φτιάχνεται; Δεν το θεώρησα και σκόπιμο να το μάθω. Γιατί ο κ. Γιωτόπουλος; Και λέει ότι «εγώ το έγραψα› δεν το αμφισβήτησε αυτό, γιατί είναι στα χαρτιά της Πεντέλης. Να μας εξηγήσει τουλάχιστον να το καταλάβουμε, να δώσει μια ευπρόσωπη εξήγηση. «Το άφησα για παρακαταθήκη για τις νέες γενιές›; Πέστε το να το καταλάβουμε.
Τελειώνοντας νομίζω ότι προέκυψε αδιαμφισβήτητα η ενοχή του κατηγορούμενου κατά το κατηγορητήριο. Η άποψη την οποία σας υποβάλλω είναι ότι και όταν πρόκειται για απλές ή άμεσες συνέργιες θα πρέπει να εφαρμοστεί η παρ. 2 η οποία επιβάλλει την επιβολή ποινής του φυσικού αυτουργού.
Τελειώνοντας κ. Πρόεδρε και κύριοι Δικαστές θα ήθελα ν’ αναφέρω ένα κομμάτι από τον Ανδοκίδη, ο οποίος ήταν ένας από τους διαπρεπέστερους ρήτορες της αρχαιότητας συνάδελφός μας ο οποίος έλεγε τα εξής: «Αν τις δημοκρατίαν καταλύει την Αθήνησιν πολέμιος έσθω Αθηναίων και ενοί ποινή τεθνάτω και τα χρήματα αυτού δημόσια έσθω, ο δε αποκτείνας των ταύτα ποιήσαντα και ο συμβουλεύσας αυτόν όσιος έσθω και ευαγής›. Με αυτές τις σκέψεις κ. Πρόεδρε και κύριοι Δικαστές ζητώ την ενοχή τους και την καταδίκη από το Δικαστήριό σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να διακόψουμε μόνο για 5 λεπτά.
ΔΙΑΚΟΠΗ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Έχετε τον λόγο.
M. ΣΙΝΙΟΣΟΓΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, θα ζητήσω εσκεμμένα απλά -και παρακαλώ να σημειώσετε αυτό το εσκεμμένα απλά, για να μην παρεξηγηθώ- γιατί για εμένα το μεγάλο ζητούμενο σε αυτή τη Δίκη είναι να καταλάβουν οι συγκεκριμένοι κατηγορούμενοι και όσοι πιστοί τους έμειναν απ’ έξω, έστω και εκ των υστέρων σε ποια αδιέξοδα και περιπέτεια έβαλαν το λαό μας και τη χώρα και σε ποια κόλαση τελικά μπήκαν οι ίδιοι. Για εμένα ξέρετε το σημαντικό είναι να μην ξαναζήσει η Ελλάδα το δράμα των προηγούμενων 27 ετών, αλλά ούτε και νέα θύματα και συγγενείς θυμάτων να ανέβουν τον ίδιο Γολγοθά. Δεν θα σας κουράσω με την ενοχή των Γιωτόπουλου, Κουφοντίνα, Τζωρτζάτου και Χριστόδουλου Ξηρού, τα είπαν οι προηγούμενοι από εμένα, τα είπαν και οι Εισαγγελείς και ταυτίζονται απόλυτα μαζί τους.
Θέλω να πω τηλεγραφικά μια λέξη για το πολιτικό έγκλημα διότι αυτό θα επανέλθει ξανά από την Υπεράσπιση. Τηλεγραφικά συνοψίζω το εξής: πολιτικό είναι το έγκλημα μόνο όταν στρέφεται κατά της τυραννίας με στόχο την επιστροφή στη δημοκρατία. Ο ίδιος κ. Πρόεδρε το είπατε ωραία, είπατε «Η διαφορά μεταξύ Σωκράτη και Αντιγόνης όπου ο Σωκράτης είναι κανόνας και η Αντιγόνη είναι η εξαίρεση›.
Βεβαίως η 17Ν ήταν μια εγκληματική Οργάνωση σας το είπαν όλοι. Εγώ θέλω να φωτίσω και μια άλλη πλευρά: για εμένα η 17Ν δούλεψε όπως κάθε σωστή καπιταλιστική εταιρεία του πρώιμου καπιταλισμού του 1850. Ο νομικός Τύπος δεν ενδιαφέρει, μάλλον προσιδιάζει την αφανή εταιρεία του Αστικού Δικαίου, πιθανό και της Λεοντείου του Βυζαντινορωμαϊκού.
Τα λέω αυτά γιατί είχε Καταστατικό. Το έχουμε. Είχε λογιστικά βιβλία. Τα έχουμε: το τεφτέρι Κουφοντίνα. Είχε έσοδα – έξοδα και επενδύσεις ιδίως σε ακίνητα για να μην τα τρώει ο πληθωρισμός, είχε σχέδια επεκτάσεων, μας είπε ο Τσελέντης για το φαστφουντάδικο στο Σύνταγμα. Το μόνο που δεν βρήκαμε είναι το ταμείο Τράπεζες που γράφουν οι ισολογισμοί από κάτω. Αλλά που θα πάει, θα βρεθεί κι αυτό σε κάποια σπηλιά. Εγώ μάλιστα προτρέπω τους Έλληνες κυνηγούς όταν πάνε για κανένα αγριοπερίστερο να ρίχνουν καμιά ματιά στις σπηλιές διότι ο Αστικός Κώδικας προβλέπει ικανοποιητικά εύρετα για την εύρεση θησαυρού.
Τώρα το προσωπικό της εταιρείας και να ειδικευμένο, αμειβόταν με αμοιβές ανειδίκευτου, θα έλεγα με πουρμπουάρ και φιλοδωρήματα. Ο αρχιεπιστάτης της εποχής το αντιπαθές πρόσωπο, γαλλιστί contremaître δηλαδή ο Κουφοντίνας, απελάμβανε ηγεμονικής αμοιβής για να πιέζει τους άλλους στην υπεραξία της εργασίας που μας λέει και ο Μαρξ. Βεβαίως η μερίδα του λέοντος πήγαινε στον στρατηγικό επενδυτή και βασικό μέτοχο, δηλαδή στον Γιωτόπουλο. Απορώ πως το προσωπικό δεν διαμαρτύρεται. Γιατί το λέω αυτό; «Γιατί είναι πολλά τα λεφτά ¶ρη› που μας διδάσκει και το ελληνικό σινεμά.
Τίθεται ένα θέμα: τι άνθρωποι είναι οι κατηγορούμενοι, το θέσατε κι εσείς, προβληματιστήκατε κ. Πρόεδρε, είπατε: «Πως φτάνει κανείς στο 45ντάρι και αφαιρεί ζωές›. Το λέει και όλος ο ελληνικός λαός, ιδίως από πέρσι όταν τους γνώρισε και απογοητεύτηκε βέβαια.
Για εμένα τους χαρακτηρίζουν τρία πράγματα: πρώτα από όλα είναι άνθρωποι ασήμαντης παιδείας γι’ αυτό κατέληξαν εδώ μετά τη σταδιοδρομία τους. Δεύτερον, είναι άνθρωποι ικανοί και αυτό δεν αντιστρατεύεται το πρώτο, το έχουμε δει πολλές φορές άνθρωποι στον τομέα τους να είναι ικανοί και μόλις τους βγάλεις από τον τομέα τους είναι νούλες. Το λέω αυτό διότι επέδειξαν μεγάλη ικανότητα και στις δολοφονίες και στις ληστείες και στα εκρηκτικά και στις κλοπές. Στα μπαζούκας μας τα χάλασαν διότι ο ηγετικός πυρήνας ήταν αστράτευτος, αλλά γι’ αυτό θα επανέλθω. Τρίτον, είναι πιστοί με την έννοια της αντιδιαστολής του ρήματος πιστεύω, από το ρήμα γνωρίζω. Όπου πιστεύω σημαίνει αποδέχομαι αυθαίρετα, ενώ γνωρίζω σημαίνει ότι αποδέχομαι με γνώση επιστημονική ή απλή.
Τα λέω αυτά διότι αν εξαιρέσουμε τον Κουφοντίνα που έφτασε μέχρι το 2ο ή 3ο έτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου και τελικά δεν στάθηκε ικανός να ολοκληρώσει τις σπουδές του, ο μεν Γιωτόπουλος μετά το Γυμνάσιο Χαλανδρίου απλώς γράφτηκε στο Οικονομικό του Παρισιού και δεν προχώρησε πέραν του 1ου εξαμήνου, συν τα δυο τετράμηνα που έβγαλε στην Κούβα αντάρτικου βουνού και αντάρτικου πόλεων. Αυτά είναι τα σημαντικά σχολεία διότι απετέλεσαν το φωτοστέφανο με το οποίο κατέβηκε ο Γιωτόπουλος στα Εξάρχεια, ήταν η εισαγωγή τεχνογνωσίας, το know how που λένε και οι γιάπηδες του καπιταλισμού.
Σημειώνω ότι ο Ξηρός ο νεότερος δεν πήγε καν στο Δημοτικό και παρέμεινε αναλφάβητος, είναι προφανές ότι θα έχει πρόβλημα με τις επιστολές των νυμφιδίων που πληροφορούμαι από τον Τύπο ότι λαμβάνει.
Από εκεί και πέρα η γενικότερη παιδεία τους επεκτείνεται στην αποστήθιση διαφόρων τσιτάτων των Τρότσκι, Ρόζα Λούξεμπουργκ, Κροπόκτιν, Μπακούνιν και Νεσάγιεφ σ’ έναν αχταρμά με τα πρόχειρα δημοσιεύματα του Τύπου τα οποία ούτε έλεγξαν ούτε κατάλαβαν. ¶κουσα εδώ διάφορους άσχετους και μη να θαυμάζουν διότι τις δολοφονίες τις ακολουθούσαν –λέει- βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη αρλούμπα που άκουσα ποτέ.
Γιατί αν κανείς έχει την υπομονή όπως εγώ να διαβάσει τις προκηρύξεις – εκδόσεις του ΚΑΚΤΟΥ –παλιά τις λέγαμε «σεντονιάδες› κατά το δόκιμο όρο του Πάνου Σόμπολου γιατί ήταν πληκτικές- θα διαπιστώσει αμέσως τα εξής: Οι μεν γεωπολιτικές απόψεις του Γιωτόπουλου είναι επιπέδου Γενικής Συνέλευσης για την εκλογή 15μελούς μαθηματικού Συμβουλίου, οι δε λογαριασμοί του Κουφοντίνα για το πώς κλέβουν οι πλούσιοι είναι επιπέδου «Τρεις για το κρασί›.
Αν πάτε στις απόψεις του Σάββα ή του δήθεν θεωρητικού Ψαραδέλλη αυτές θυμίζουν κουβέντες κεφάτης παρέας ρεμπετάδικου. Γιατί τι άλλο είναι αυτή η φρικιαστική δήλωση του Σάββα (έγινε και στον Τύπο, έγινε και εδώ) «Πέντε δικοί μου νεκροί είναι πέντε νεκροί της εθνικής οδού το Σαββατοκύριακο επειδή κλέβουν –λέει- οι εργολάβοι στα υλικά›. Είναι χαρακτηριστική η υπόθεση του YUGO στη σελ. 844 του ΚΑΚΤΟΥ επ’ ευκαιρία της προκήρυξης Σόντερς, όπου εκεί λέει: «Οι Αμερικάνοι έστειλαν τους τόμαχοκ και τους κρουζ στη Γιουγκοσλαβία στον πόλεμο για να χτυπήσουν το εργοστάσιο ZASTAVA που έβγαζε το μοντέλο YUGO το οποίο λόγω κατώτερης μεν τεχνολογίας αλλά λόγω σημαντικού κόστους, είχε κάνει να τρομάξουν οι δυτικές αυτοκινητοβιομηχανίες και αλλιώς δεν μπορούσαν να το αγωνιστούν›. Το εμπάργκο δεν έφτανε. Τρέμε General Motors και Mercedes Benz δηλαδή.
Με αυτό το υποτυπώδες πνευματικό οπλοστάσιο κύριοι Δικαστές οι κατηγορούμενοι ανέλαβαν να φτιάξουν την κοινωνία, δηλαδή ανέλαβαν το δυσκολότερο πράγμα από συστάσεως κόσμου. Εκεί όπου ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Σωκράτης κατέληξαν γι’ αυτά ακριβώς τα θέματα στο «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα›, οι Κουφοντινο-γιωτόπουλοι με περισσή αριστοκρατική, φασιστική αλαζονεία αυτοανακηρύχθηκαν σε απόλυτους γνώστες της δικής τους μοναδικής αλήθειας. Και το τραγικό: προσπάθησαν να την επιβάλλουν στο λαό με 45ντάρια και μπαζούκας.
Η λέξη φασιστική ακριβολογεί επιστημονικά. Διότι τι άλλο είπαν οι Χίτλερ, Μουσολίνι και 17Ν; Είπαν: όλος ο λαός είναι μάζα ζώων δεκτικής μανιπουλάτσιας, από μια χούφτα 50 πλουσίων αφεντικών. Αυτοί εξαγόρασαν κάποια ακριβά στελέχη, εν συνεχεία προσεταιρίσθηκαν πολιτική ηγεσία, δικαιοσύνη, Αστυνομία, επιστήμονες κλπ., είδα την Ελλάδα αποικία της μπανάνας και προχώρησαν στην καταλήστευση 10 εκ. Ελλήνων.
Δηλαδή όλος ο λαός ο Ελληνικός και όλοι εμείς εδώ βεβαίως υποταχθήκαμε και εξαγοραστήκαμε από μια χούφτα πλουσίων τυχοδιωκτών. Δεν έχω ακούσει μεγαλύτερη ύβρη να απευθύνεται στο σύνολο του λαού. Και μόνο φασίστες, δικτάτορες ή ναζιστές διετύπωσαν τέτοιες απόψεις. Ξέρετε κ.κ. Δικασταί είναι πιο πιθανό εγώ απλός δικηγόρος να κάνω μία εγχείρηση σε κάποιον και να επιβιώσει αυτός ο κάποιος παρά οι Κουφοντινογιωτόπουλοι να φτιάξουν την κοινωνία.
Για να μην με πάρετε για τρελό, η δική μου εγχείρηση θα πετύχει μια στο εκατομμύριο αλλά για να φτιάξουν οι Κουφοντινογιωτόπουλοι την κοινωνία είναι μια στο τρισεκατομμύριο. Διότι η κοινωνική αδικία για να περιοριστώ μόνο σε αυτό υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει σε όλο το ορατό μέλλον. Τί γίνεται όμως; Η Δημοκρατία, αυτό το κορυφαίο και τέλειο δημιούργημα του ανθρώπου καταφέρνει με σταθερά βήματα ας πω 20ετίας να ωθεί τα πράγματα σε κατεύθυνση προόδου και μάλιστα με ειρηνικό consensus της συντριπτικής λαϊκής πλειοψηφίας. Στο κάτω-κάτω η συντριπτική λαϊκή πλειοψηφία έτσι θέλουμε να ζούμε, δηλαδή σε καθεστώς πολυκομματικής Δημοκρατίας με όσες αδυναμίες έχει και με ότι μας ενώνει και με ότι μας χωρίζει.
Διότι ιστορικά τα πράγματα ήταν και είναι συγκριτικά. Βεβαίως η πολυκομματική Δημοκρατία είναι το πιο κακό πολίτευμα αλλά όπως είπε και ο Αριστοτέλης πολύ πριν από τον Τσόρτσιλ η διαφορά του από τα άλλα είναι ότι τα άλλα είναι ακόμα χειρότερα. Το θέμα ξέρετε δεν είναι μόνο ηθικό ή νομικό, είναι βαθύτατα πρακτικό.
Σκεφτείτε τί θα γίνει αν και άλλα γκρουμπούσκουλα Αριστερά ή Δεξιά δεν με ενδιαφέρει πιάσουν 45άρια και μπαζούκας για να επιβάλλουν τη δική τους προσωπική αλήθεια. θα σας πω εγώ τί θα γίνει. Στο τέλος οι ένοικοι της ζούγκλας διότι ζούγκλα θα έχουν δημιουργήσει, urbi et orbi θα ζητήσουμε θηριοδαμαστή. Και ποιος θα είναι αυτός; Ποιος άλλος; Ένας Χίλτερ που κάπου περιμένει και χαμογελά πονηρά την ώρα του.
Μια και σας μιλώ για πολιτεύματα και κοινωνικά συστήματα ας δούμε εν τάχει από τις ίδιες τις προκηρύξεις τους τί κοινωνία επιφύλασσαν μετά τη νίκη τους για το μέσο Έλληνα εργάτη. Διαβάζω τηλεγραφικά και σε περίληψη αλλά επί λέξει: Προκήρυξη 25, ΚΑΚΤΟΣ, σελίδας 303 για όσους ενδιαφέρονται να σημειώνουν.
«Η διεύθυνση των εργοστασίων πρέπει να γίνεται από εργατικά συμβούλια που θα έχουν εκλεγεί σε τακτικά χρονικά διαστήματα από τις γενικές συνελεύσεις των εργατών στην παραγωγή ρητά εξαιρουμένων των στελεχών›. Τακτικά χρονικά διαστήματα εννοούν προφανώς τα καθημερινά διότι όπως διαβάζουμε στην προκήρυξη 26 ΚΑΚΤΟΣ σελίδας 308 και 309 εκεί θαυμάζουν την γαλλική εφημερίδα «Λιμπερασιόν› διότι καθημερινά γινόταν μία γενική συνέλευση των εργαζομένων. Και το χειρότερο όλων, αγωνιζόμαστε λέει για μία κοινωνία όπου οι εργάτες οπλισμένοι θα φυλάνε εκ περιτροπής τα εργοστάσια, οι αγρότες τους συνεταιρισμούς, οι φοιτητές τα πανεπιστήμια και ο ένοπλος λαός τις γειτονιές και τα δημόσια κτίρια, ΚΑΚΤΟΣ σελίς 73. Αυτή η λύση πρέπει να τους άρεσε ιδιαίτερα γιατί με υπερηφάνεια επαναλαμβάνεται αυτολεξεί και στη σελίδα 236 και στην 318.
Δηλαδή ο εργάτης θα πήγαινε το πρωί στη φάμπρικα, θα τράβαγε μία πολύωρη γενική συνέλευση με όλες τις ενστάσεις επί προσωπικού, διαδικαστικού κλπ, μετά θα πήγαινε να κάνει την βάρδιά του και πιθανές υπερωρίες, το βράδυ θα το έδιναν το όπλο για να κάνει περιφρούρηση και το άλλο πρωί άντε πάλι από την αρχή. Μα ούτε η χειρότερη φεουδαρχία δεν είχε τέτοιους όρους εργασίας. Τουλάχιστον η φεουδαρχία πήγαινε από ήλιο σε ήλιο. Τί να πω; Θαυμάστε τους, όχι τόσο τους κατηγορούμενους, αυτούς που ήρθαν εδώ και σας είπαν για σοφές πολιτικές αναλύσεις.
Αυτή είναι η ζωή που ετοίμαζαν για τον Έλληνα εργάτη ο οποίος όμως ποτέ δεν τους ακολούθησε γιατί ο εργάτης ξέρει μια και δουλεύει στο μόχθο και στα προβλήματα και δεν κάθεται στις ξαπλώστρες του Κολωνακίου και των Σον Ζε Λιζέ, ούτε ζει από ληστείες τις καλούμενες ειρωνικά «απαλλοτριώσεις›.
Βέβαια η δουλειά του εργάτη προϋποθέτει καθημερινό μόχθο και συνέπεια και όχι ξάπλα και απαγγελία τσιτάτων διαχωρισμών και άμα τελειώσουν τα λεφτά τραβάμε και καμιά ληστεία ή στήνουμε καμιά δολοφονία εύκολου στόχου. Διότι οι στόχοι ήταν πάντα εύκολοι και μην το ξεχνάμε αυτό για να μας φέρει ο Τύπος και το χαζοκούτι, τα περιβόητα 10 λεπτά δημοσιότητας που είπε και ο ¶ντι Γουόφολ για τον κάθε απόκληρο. Τι φρικτό; Το αίμα για την δημοσιότητα. Ο απλοϊκός Σάββας μας το είπε. «Χωρίς αίμα δεν μας διάβαζαν› λέει.
Ας μου φέρουν για δείγμα οι Κουφοντινογιωτόπουλοι ένα ένσημο του ΙΚΑ έστω κι ένα μεροκάματο, γιατί ο μέσος εργάτης θέλει 10.000 ένσημα για να πάρει σήμερα μια πενιχρή σύνταξη. Βέβαια η απάντηση είναι γνωστή. Αφού από τις ληστείες φτιάχναμε βίλες, σπίτια και οικόπεδα στο Βύρωνα, στους Λειψούς, στο Βαρνάβα, στην Γαύδο, στην Κερατέα κορόιδα είμαστε να δουλεύουμε;
Είναι ξέρετε φρικαλέα η κατάθεση του Βασίλη Ξηρού ότι ο αδελφός του Χριστόδουλος σταμάτησε την δράση του και ξαναμπήκε στην εταιρεία γιατί χρώσταγε κάτι γραμμάτια για το ξυλουργείο της Ικαρίας. Κρίμα γιατί πολλοί από αυτούς επειδή ήσαν ικανοί άνθρωποι ενδεχομένως θα είχαν πετύχει αν είχαν διαλέξει άλλο επάγγελμα και θα ήσαν και χρήσιμοι και στο κοινωνικό σύνολο.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό τους είναι αυτό που σας είπα πριν. Αρκετοί από αυτούς και πάντως ο ηγετικός πυρήνας Γιωτόπουλος, Κουφοντίνας, Σάββας είναι αστράτευτοι ενώ εμείς οι λαϊκοί μουζίκοι πήγαμε σαν κορόιδα 2,5 και 3 χρόνια να υπηρετούμε στον Ελληνικό Στρατό. Η υπόθεση είχε πατενταριστεί σε τέτοιο σημείο ότι η εταιρεία διέθετε και επίορκο γιατρό που τους προμήθευε με τρελόχαρτα και άλλα συναφή πιστοποιητικά.
Θέλω να παρακαλέσω την Εισαγγελική Έδρα εάν η υπόθεση αυτή δεν έχει παραγραφεί, πιθανόν να έχει παραγραφεί, να ασκηθεί ποινική δίωξη ειδικώς για τον επίορκο γιατρό διότι εκεί το εντοπίζω. Βέβαια κι εδώ η απάντηση είναι γνωστή. Είναι η ίδια που δίνουν κατά καιρούς οι κουτοπόνηρες επώνυμες βεντέτες. Ήμασταν λέει αντίθετοι με το σύστημα και είχαμε πρόβλημα συνείδησης να πάμε να υπηρετήσουμε την ΛΜΑΤ, την λούμπεν μεγαλοαστική τάξη. Ενώ τα παιδιά του εργάτη βέβαια δεν είχαν πρόβλημα συνείδησης και έπρεπε να κάνουν τους λακέδες της ΛΜΑΤ.
Ένα σύντομο θεωρητικό θέμα. Το θεμέλιο της σκέψης κ.κ. Δικασταί είναι ότι η βία είναι η μαμή της ιστορίας. Είναι μία εφηβική σκέψη, είναι αυθαίρετη και ανιστόρητη βέβαια που κάποτε τα ακούγαμε στα Πανεπιστημιακά Αμφιθέατρα γιατί η άποψη ότι η κοινωνία είναι μία πεδιάδα που θα λαμπαδιάσει μόλις τρεις θαρραλέοι πυρπολήσουν πέντε επιλεγμένα σημεία όπου τα πέντε επιλεγμένα σημεία είναι πέντε δολοφονίες είναι απλά βλακώδεις και ανιστόρητοι.
Αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο εάν το ζητήσει η λαϊκή πλειοψηφία και αυτό έγινε στην Κούβα του Κάστρο, έγινε το 1789 στο Παρίσι ή έστω η λαϊκή μαζικότητα που έγινε στη Μόσχα του 1905 και του 1917. Ε, αυτό δεν υπήρχε ούτε το ’75, ούτε το ’85, ούτε το ’95, σήμερα. Ο Πάμπλο είναι ο Μιχάλης Ράπτης που είχε επαναστατική παιδεία και ιστορία, τους τα εξήγησε.
Κατάλαβε, με ποιους είχε να κάνει, τους τα έκανε λιανά για να τα καταλάβουν, αλλά ο Γιωτόπουλος τον χλεύασε, του είπε ότι αστικοποιήθηκε. Ο Φίλιας τους ειδοποίησε, ότι υπό τις παρούσες συνθήκες ο κοινοβουλευτισμός και η αστική δημοκρατία είναι κίνηση ?, ο Βότσης τους τα έγραψε στο άρθρο του «¶κουσέ με ένοπλε σύντροφε› και τους κάλεσε να καταθέσουν τα όπλα. Αυτοί όμως τίποτα. Συνέχισαν τις δολοφονίες και τις γλυκές ληστείες, γιατί οι ληστείες ήταν γλυκές, είχαν ρέφα οι ληστείες και γι’ αυτό παρέμειναν λιθάρια. Ο Διώτης το είπε κομψά, είπε ότι η πολιτική τους σκέψη ανάγεται στην εποχή του λίθου. Εγώ θα σας το πω όπως το νιώθω, η πολιτική τους σκέψη ανάγεται στην εποχή του ντουβαριού και του τούβλου.
Ξέρετε, η αδιαφορία στην ιστορία σημαίνει καταδίκη στα ίδια λάθη. Αλλά η αντιγραφή της είναι εξίσου κακή. Γιατί η ιστορία αντιγράφεται μόνο σαν φάρσα κατά Μαρξ και εδώ η φάρσα είχε πολύ πόνο, πολύ αίμα και πολλά λεφτά. Τώρα θα ήθελα να σας πω δυο λόγια για τους βασικούς κατηγορούμενους της δολοφονίας Αθανασιάδη.
Ο Γιωτόπουλος απεδείχθη κατώτερος κάθε προσδοκίας, απεδείχθη ολίγος. Αν και αρχηγός και ηθικός αυτουργός, έχει ψυχοσύνθεση μεμέκου και μέτοικου, είναι δειλός μπροστά στην τελική κρίση, αρνείται τα πάντα, δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη και πουλά τους υφισταμένους που κάποτε διέταζε και διοικούσε και ενέπνεε. Έφθασε στο έσχατο σκαλοπάτι όταν άφησε τον απλό οργανοπαίχτη Χριστόδουλο Ξηρό, να του πει μπροστά στον κ. Διώτη εκείνο το μνημειώδης, «τι λες ρε γαϊδούρι;› σε απάντηση του, «δεν σας ξέρω κύριε›.
Ο Γιωτόπουλος επικαλείται ότι είναι αθώος. Και λέει ότι, η εμπλοκή του σ’ αυτή την ιστορία οφείλεται σε δυο λόγους. Πρώτον, σε σκευωρία των αγγλοαμερικανών και δεύτερον για να δυσφημιστεί η αντίσταση του λαού κατά της χούντας. Ας τα πάρουμε ένα – ένα. Η σκευωρία. Ποιος είναι τέλος πάντων ο Γιωτόπουλος, που από την εποχή του Νίξον, του Γουίλσον και του Ντε Γκολ, όλοι οι μετέπειτα αγγλογάλλοι πρωθυπουργοί και αμερικάνοι πρόεδροι δεν είχαν άλλη δουλειά παρά να ξυπνούν το πρωί και να επιπλήττουν τις μυστικές υπηρεσίες, γιατί καθυστερεί το στήσιμο της σκευωρίας Γιωτόπουλου;
Εδώ ελέχθη στην διαδικασία και εν πολλοίς τα είπε ο ίδιος, ο Γιωτόπουλος είναι ένας γυναικοσυντήρητος καλοπερασόπουλος, άνεργος που στη συνέχεια λέω εγώ επεδόθη σε δολοφονίες και ληστείες. Ε, ο πλανήτης έχει εκατομμύρια τέτοιους γιατί αυτός;
Εδώ μας είπε και κάτι άλλο ωραίο. Από τα τριάντα μου λέει, ιδιωτεύω. Ή τριάντα ένα, πόσο βγαίνει. Έχω ακούσει για 45άρηδες κάτι άγγλους λοχαγούς έχω ακούσει για 50άρηδες που ιδιωτεύουν με πρόοδο σύνταξη, 30άρηδες δεν έχω ακούσει. Κάτι πλουσιόπαιδα μόνο, που τους κόβουν επίδομα η οικογένεια για να μην πηγαίνουν στο μαγαζί, γιατί αν πας στο μαγαζί θα είναι μεγαλύτερη και ο καπιταλισμός τα μετράει αυτά.
Δεύτερον, η αντίσταση. Ευτυχώς κ. Δικασταί η Ελλάδα, διαθέτει χιλιάδες αγνούς αγωνιστές που αντιστάθηκαν στην χούντα και από άλλους πολιτικούς χώρους και μάλιστα τιμήθηκαν από το λαό. ¶λλοι εξελέγησαν βουλευταί, άλλοι γίνανε υπουργοί, διοικητές οργανισμών κλπ, γιατί λοιπόν δεν χτυπήθηκαν οι πραγματικοί αντιστασιακοί;
Σ’ αυτά τα έδρανα έχει μερικούς, δεν το λένε γιατί είναι σεμνοί. Ούτε ο κ. Αγιοστρατίτης είναι, ο οποίος ξεπετσιάστηκε στο ΕΑΤ- ΕΣΑ ο Αγιοστρατίτης δεν ανήκουμε στον ίδιο πολιτικό χώρο, δεν έχει καμιά σημασία. Αλλά εν πάση περιπτώσει τέτοιους έπρεπε να χτυπήσουν αυτοί που θέλουν, και δη μετά τριάντα χρόνια, άλλο αυτό ξαφνικά μετά 30 χρόνια θυμηθήκαμε όλοι να χτυπήσουμε την αντίσταση, που την τιμάμε όλοι.
Τι εκπροσωπεί ο Γιωτόπουλος για την ιστορία της ελληνικής αντίστασης; Τίποτα απολύτως δεν εκπροσωπεί. Απολύτως τίποτα. Και στο σημείο αυτό θα διαφωνήσω με τον κ. Μαρκή, ο οποίος ξέρει πόσο τον σέβομαι και τον υπολήπτομαι και σαν επιστήμονα και σαν εισαγγελικό λειτουργό, αλλά εγώ δεν επείσθην από τη διαδικασία, ότι ο Γιωτόπουλος είχε αντιστασιακή δράση.
Και μου τίθεται ένα ερώτημα, δηλαδή πού το πάει ο Γιωτόπουλος; Να γλιτώσει, να καρπωθεί το ταμείο της εταιρείας, να το γλεντήσει ως νέος 60άρης play boy και να πληρώσουν οι ορντινάντσες;
Δεν κατάλαβα. Ή μάλλον εγώ κατάλαβα, οι 14 δεν κατάλαβαν. Τελικά ο Γιωτόπουλος κ. Δικασταί, απεδείχθη ένα κακέκτυπο μικροαστού. Και είναι άξιο μέλος της λματ, δηλαδή της λούμπεν μικροαστικής τάξης. Τα στερνά κρίνουν τα πρώτα, λέει ο λαός μας. Ο Κουφοντίνας τουλάχιστον έδειξε στόμφο αρχηγού και νοιάστηκε για την συμμορία. Παραδόθηκε. Περιμάζεψε, ότι μπορούσε να μαζευτεί. Κάποιους έψησε να ανακαλέσουν. Εκεί βεβαίως είναι ένα νέο έγκλημα, γιατί πήρε στο λαιμό του κάποιους ανθρώπους που θα μπορούσαν να είχαν γλιτώσει. Εν πάση περιπτώσει, αφορά τον ίδιο.
Πάντως ο Κουφοντίνας ανέλαβε κάποια ευθύνη. Ο ίδιος σας την είπε, πολιτική, λόγω τρικυμίας εν κρανίω πιστεύω, είναι λαθεμένη αυτή η άποψη. Έστω. Είπε κάτι. Ενώ ο Γιωτόπουλος κρύφτηκε και άφησε ακάλυπτα τα «ορφανά›.
Ο Κουφοντίνας κ. Δικασταί, καίτοι φαρμακοχέρης μεν και αδίστακτος δολοφόνος, την ώρα της ήττας και της συντριβής στάθηκε στα πόδια του. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να του το αναγνωρίσω από την θέση αυτή της πολιτικής αγωγής. Πιθανόν αυτό ποινικά να τον επιβαρύνει. Αλλά σε μια άλλη διάσταση, τον διαφοροποιεί από τον δειλό Γιωτόπουλο.
Γιατί ο Κουφοντίνας κ. Δικασταί, ανέλαβε περισσότερες ευθύνες απ’ όσες του αναλογούσαν. Από υπαρχηγός και οπλονόμος δολοφόνων, ο τύπος τον είπε «στρατηγό› λόγω επιτελικής σκέψης – και ορθώς – ανέλαβε ευθύνες αρχηγού και μέσα σ’ αυτή την αίθουσα ανέλαβε ευθύνες αρχηγού. Και αυτό, γιατί κιότεψε ο δειλός Γιωτόπουλος.
Ξέρετε οι λεπτομέρειες έχουν την σημασία τους. Γιατί και αυτή ακόμα η αναπόδεικτη και εδώ δεν την πιστεύω, δήθεν καταδίκη του Γιωτόπουλου επί χούντας, έγινε κάλπικα. Διότι έγινε ερήμην του και στο όνομα Γιατρόπουλος, ή Ιατρόπουλος.
Την ώρα όμως που ο Κουφοντίνας έφηβος ακόμα, ορμούσε μέσα σε μια κλούβα για να τραβήξει την αδελφή του, που είχε μπλέξει σε μια μεταπολιτευτική διαδήλωση. Βέβαια πρέπει να πούμε το εξής, ότι αυτή τη στιγμή αναδύεται ο Κουφοντίνας, σαφώς, αναδύεται όμως γιατί; Διότι καταδύεται ο Γιωτόπουλος, ο οποίος καταβυθίζεται και πήγε άπατος στο πάτο. Γι’ αυτό αναδύεται ο Κουφοντίνας.
Επομένως μια άλλη στάση του Γιωτόπουλου, θα είχε προσαρμόσει την προσωπικότητα Κουφοντίνα, στη πραγματική της βάση. Πάντως, ο Κουφοντίνας μπήκε σε μια κόλαση. Και το χειρότερο, ότι μένει αμετανόητα σ’ αυτήν. Ας βρει μόνος του την λύτρωση, ή την λύση, αφού αρνείται την βοήθειά μας.
Ο Τζωρτζάτος κ. Δικασταί είναι στυγνός δολοφόνος, από τα πιο γερά πιστόλια της εταιρείας, που ενώ στην αρχή δηλώνει υποκριτικά συγνώμη, στη συνέχεια ανακαλεί, δεν συνεργάζεται, επικαλείται λέει «πορτοκαλάδες› με ύποπτη γεύση και μαντζούνια, τραβάει και κάτι μηνύσεις να μην πω τι, και τελικά δεν πείθει κανέναν. Ένα πράγμα επιβεβαιώνει, τον χαρακτηρισμό που του έδωσε ο τύπος, «ο Βασιλάκης›.
Ο Χριστόδουλος Ξηρός είναι ότι ήταν πάντα, είναι ένας τραχύς δολοφόνος, οργανοπαίχτης και ενίοτε κατασκευαστής μπαγλαμάδων. Η ανάκληση της ομολογίας του είναι εις βάρος του, θα με θυμηθεί κάποια μέρα. Και σβήνει τη στάση του, όταν για πρώτη και τελευταία φορά σήκωσε αυθόρμητα ανάστημα στον Γιωτόπουλο. Τα πάντα ρει, ναι τα πάντα ρει, αλλά ο Ηράκλειτος δεν είναι για να τραγουδιέται, είναι για να διαβάζεται, απ’ όσους μπορούν τουλάχιστον.
Τσελέντης – Τέλιος – Κονδύλης. Συμφωνώ με τον κ. Εισαγγελέα και προτείνω ανεπιφύλαχτα να τους δοθούν τα προταθέντα ελαφρυντικά. Είναι σαφές. Και το λέω ρητά και ανεπιφύλακτα όπως μιλώ πάντα και βοήθησαν και συνέτειναν. Βέβαια δεν μας τα είπαν όλα. Είναι και αυτό βέβαιο. Είπαν όμως αρκετά. Ίσως είναι θέμα αυτοσυντήρησης. Γιατί όταν φεύγουμε εμείς εδώ, ασκούνται εκβιασμοί και απειλές και εξαγορές. Αλλά θέλω να τους πω, να μην τους φοβάστε. Έχετε στο πλευρό, στο δικό σας το πλευρό την ελληνική κοινωνία.
Θέλω να κάνω μια ειδική αναφορά για τον Τσελέντη, όχι ότι οι άλλοι δυο δεν έχουν θάρρος ή δεν βοήθησαν. Βοήθησαν. Αλλά ο Τσελέντης έχει μια συγκρότηση. Ο όρος δεν είναι δικός μου, είναι του Θωμά Παπαγιάννη, του συναδέλφου μου απέναντι, την είχε πει μια μέρα στην αρχή της δίκης, επειδή μετράει τα λόγια του, τη σημείωσα. Και απεδείχθη από τη διαδικασία, γιατί ο Τσελέντης κράτησε κεφάλι στο Γιωτόπουλο. Δέχθηκε να τον αντιμετωπίσει και ετράπη σε φυγή ο Γιωτόπουλος. Αυτά να μην τα ξεχνάμε.
Βέβαια, θα πω και τα ίδια και για τον Τέλιο και για τον Κονδύλη. Ο Τέλιος έχει μια πνευματικότητα και κατά Λένιν, οι κουλτουριάρηδες δεν αρμόζανε σε τέτοιες οργανώσεις διότι θέτουν ερωτήματα, δεν πείθονται κλπ. Ο Κονδύλης επειδή είναι παλιός της ΚΝΕ, προφανώς έχει ένα τρόπο σκέπτεσθαι και τα κατάλαβε εγκαίρως και γι’ αυτό τους εγκατέλειψε.
Βέβαια και οι τρεις, δεν θυμάμαι καλά, θυμάμαι τον Τσελέντη, νομίζω και οι άλλοι, ζήτησαν συγνώμη. Εγώ την συγνώμη τους δεν μπορώ να την δεχθώ και σαν συνήγορος της πολιτικής αγωγής και σαν πολίτης, γιατί η υπόθεση αυτή, είχε πόνο, αίμα και λεφτά πολλά.
Θα δεχθώ όμως κάτι άλλο. Θα δεχθώ την μετάνοιά τους. Πιστεύω ότι είναι ειλικρινής. Και ξέρετε η μετάνοια δεν είναι ντροπή, είναι πράξη θάρρους. Η μετάνοια είναι δεμένη και με την λαϊκή μας παράδοση και με την θρησκευτική και με την νομική μας παράδοση. Εμείς την λέμε έμπρακτο μετάνοια στα νομικά, αλλά είναι ουσιαστικά το ίδιο πράγμα.
Γι’ αυτό και εγώ συνταυτίζομαι και ζητώ τα ελαφρυντικά για τους τρεις. Θέλω ακόμα να αναφερθώ στους 75 σακατεμένους αστυνομικούς και αλλοδαπούς στρατιωτικούς. Και κυρίως για τους έλληνες αστυνομικούς θέλω να μιλήσω γιατί αυτοί με ενδιαφέρουν. Τους αξίζει κάθε τιμή. Είναι νέα παιδιά, που πήγαν να βγάλουν ένα μεροκάματο. Θα μπορούσαν να είχαν διοριστεί στο ΙΚΑ, ή σε μια Νομαρχία, σε ένα Υπουργείο, σε ένα Δήμο. Αυτοί διορίστηκαν εκεί, εκεί κατάφεραν να διοριστούν. Και σήμερα κάποια μάνα τους βλέπει στο αναπηρικό καροτσάκι. ¶λλος χωρίς πόδια, άλλος χωρίς χέρια, άλλος χωρίς μάτια, άλλος χωρίς συκώτια.
Ξέρετε εγώ υπερασπίζομαι εδώ μνήμη νεκρού, αλλά πολλές φορές έχω διερωτηθεί τι είναι χειρότερο. Διότι ο χρόνος δεν επουλώνει μεν, αλλά λειαίνει κάποια πράγματα, από την πορεία της ζωής. Και σκέφτομαι αυτές τις 75 μανάδες που αντί να καμαρώνουν το παιδί τους με την στολή, το βλέπουν όσο ζουν, μέχρι να πεθάνουν στο αναπηρικό καροτσάκι.
Και ξέρετε κ. Δικασταί, επειδή άκουσα πολλές φορές να γίνεται λόγος και θα τα ξανακούσουμε πάλι εδώ, για φυσικό δίκαιο, φυσικό δικαστή και ξανά μανά φυσικό δίκαιο. Εγώ θα κάνω μια ευθεία πρόταση. Όταν με το καλό ευοδωθούν στα πολιτικά δικαστήρια οι αγωγές που άρχισαν τα νομικά πρόσωπα, που ήταν θύματα των ληστειών, και ακολουθήσουν οι κατασχέσεις κατά 17Ν απαλλοτριώσεις, αυτών των μονοκατοικιών, διαμερισμάτων, μελισσοκομείων, οικοπέδων, παραθαλασσίων βιλών κλπ, των κατηγορουμένων και των λοιπών συντρόφων και συγγενών τους, τα ακίνητα αυτά ή το προϊόν τους να δοθούν για την υποστήριξη των σακατεμένων αστυνομικών. Για μένα, αυτό συνιστά απονομή φυσικού δικαίου. Ας πάρουν πρωτοβουλία τα Ν.Π.Δ.Δ. και δεν θα χάσουν. Είναι πράξη θάρρους και δικαίου.
Τελειώνοντας κ. Πρόεδρε θα ήθελα να κάνω μια προσωπική αναφορά, γιατί έγιναν διάφοροι ατυχείς υπαινιγμοί όχι σ’ αυτή την αίθουσα, που ίσως κρύβουν απειλές και ήπιες προβοκάτσιες. Θέλω να πω προς κάθε κατεύθυνση το εξής απλό, εγώ προσωπικά δεν φοβήθηκα την χούντα και τις απειλές στα 30 μου όταν είχα την ζωή μπροστά μου, ε, δεν θα την φοβηθώ τώρα στα 60 μου, στα 62 μου που η ζωή με πάει, εκεί που με πάει. Να είμαστε εξηγημένοι πάνω σ’ αυτό.
Κύριοι Δικαστές τελειώνω με μια πολύ μικρή αναφορά. Η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη που έχω την τιμή να εκπροσωπώ και εγώ, πιστέψτε μας ότι στην ψυχή μας δεν νιώθουμε ούτε κακία ούτε μίσος για τους κατηγορούμενους. Νιώθουμε και γι’ αυτούς και για μας, βαθιά, βαθύτατη ανθρώπινη θλίψη. Και αυτό γιατί ανήκουμε στο ίδιο είδος. Το ανθρώπινο είδος. Ζητώ την ενοχή τους κατά το κατηγορητήριο και σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αύριο θα συνεχίσουμε βέβαια τις υποθέσεις, Ρέντη, Αγγελόπουλου βέβαια, Ρέντη, Ανδρουλιδάκη κλπ. Το Δικαστήριο διακόπτει για αύριο στις 9:00.