Μετά από το διαδικτυακό αίτημα κατασκευής του…Death Star από τον «Πόλεμο των Άστρων», η κοινότητα των φίλων της τεχνολογίας στα όρια της επιστημονικής φαντασίας «ξαναχτύπησε», ζητώντας- πάλι μέσω της online πλατφόρμας υποβολής αιτημάτων, We The People- την ανάπτυξη ενός πυρηνικού πυραύλου για επανδρωμένες και μη αποστολές στο Διάστημα.
Μετά από το διαδικτυακό αίτημα κατασκευής του…Death Star από τον «Πόλεμο των Άστρων», η κοινότητα των φίλων της τεχνολογίας στα όρια της επιστημονικής φαντασίας «ξαναχτύπησε», ζητώντας- πάλι μέσω της online πλατφόρμας υποβολής αιτημάτων, We The People- την ανάπτυξη ενός πυρηνικού πυραύλου για επανδρωμένες και μη αποστολές στο Διάστημα.
Το αίτημα, το οποίο υποβλήθηκε στις 3 Ιανουαρίου, έχει συγκεντρώσει μέχρι στιγμής 2.629 υπογραφές από τις 25.000 που χρειάζονται για να θεωρηθεί «επίσημο», και ζητά την «αξιοποίηση όλης της διανοητικής και βιομηχανικής ισχύος των πανεπιστημίων, εργαστηρίων και επιχειρήσεών μας, για την ανάπτυξη και χρήση ενός πυρηνικού θερμικού πυραύλου (NTR- nuclear thermal rocket), που θα μπορεί να προσαρμοστεί τόσο για επανδρωμένες όσο και για μη επανδρωμένες διαστημικές αποστολές.
Ένας NTR, ο οποίος θα λειτουργούσε μόνο στο εξώτερο Διάστημα, θα δώσει νέα ώθηση στο πρόγραμμα επανδρωμένης διαστημικής εξερεύνησης, μειώνοντας τους χρόνους των διαστημικών πτήσεων στο ηλιακό μας σύστημα σε εβδομάδες, από μήνες που είναι τώρα. Δεν πρόκειται για νέα τεχνολογία, οι NTR δοκιμάστηκαν τη δεκαετία του 1960 (ο πρόεδρος Κένεντι είχε κληθεί σε μία δοκιμή).
Οι γνώσεις φυσικής και μηχανολογίας είναι επαρκείς. Πέρα από το ότι κάτι τέτοιο θα ωθήσει νεαρούς Αμερικανούς να επιδιώξουν καριέρες στην επιστήμη, την τεχνολογία, τη μηχανολογία και τα μαθηματικά, ένας λειτουργικός NTR θα σηματοδοτήσει μία γρήγορη και οικονομική επέκταση της ανθρώπινης παρουσίας στο Σύμπαν».
Η τεχνολογία που περιγράφεται στο αίτημα δεν αποτελεί ακριβώς «επιστημονική φαντασία», καθώς είναι υπαρκτή και θεωρείται όντως πως κάποια στιγμή θα χρησιμοποιηθεί για αποστολές σε άλλους πλανήτες, καθώς είναι πολύ πιο αποδοτική σε σχέση με τους πυραύλους που χρησιμοποιούνται σήμερα.
Οι πυρηνοκίνητοι πύραυλοι θα μπορούσαν να μεταφέρουν περισσότερα εφόδια και βαρύτερη θωράκιση απέναντι στην κοσμική ακτινοβολία, μεταφέροντας έτσι με μεγαλύτερη ασφάλεια τους αστροναύτες στους προορισμούς τους. Αν και δεν θεωρείται πως η συγκεκριμένη τεχνολογία θα ήταν απαραίτητη για ένα ταξίδι στον Άρη, σίγουρα θα διευκόλυνε τα πράγματα, καθώς «ξεκλειδώνει» ένα μεγάλο εύρος δυνατοτήτων.
Επί της παρούσης, η NASA διεξάγει έρευνες προς αυτή την κατεύθυνση, ωστόσο η χρηματοδότησή τους είναι μικρή, οπότε και η τεχνολογία βρίσκεται σε πολύ πρώιμα στάδια. Αξίζει να σημειωθεί πως οι πυρηνικοί θερμικοί κινητήρες δεν συνεπάγονται τον ίδιο κίνδυνο καταστροφικής κατάρρευσης που παρουσιάζουν πυρηνικοί αντιδραστήρες όπως αυτοί που χρησιμοποιούνται σε σταθμούς στη Γη, ωστόσο σε κάθε περίπτωση χρήζουν μεγάλης προσοχής.
Τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης πυρηνικής διαστημικής τεχνολογίας είχαν γίνει από τη NASA κατά το διάστημα μεταξύ του 1955 και του 1973, και είχαν προχωρήσει αρκετά, ωστόσο μετά η κυβέρνηση Νίξον επέλεξε να επικεντρωθεί στο διαστημικό λεωφορείο αντί για τις αποστολές στο εξώτερο Διάστημα και τους άλλους πλανήτες.