Μέχρι και για ένα διάστημα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι αμυντικοί πυργίσκοι με πυροβόλα θεωρούνταν απαραίτητος εξοπλισμός στα μεγαλύτερου μεγέθους πολεμικά αεροσκάφη, όπως τα βομβαρδιστικά.
Μέχρι και για ένα διάστημα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι αμυντικοί πυργίσκοι με πυροβόλα θεωρούνταν απαραίτητος εξοπλισμός στα μεγαλύτερου μεγέθους πολεμικά αεροσκάφη, όπως τα βομβαρδιστικά.
Ωστόσο, η έλευση των αεριωθούμενων και οι εξελίξεις στους κατευθυνόμενους αντιαεροπορικούς πυραύλους σταδιακά κατέστησαν αναποτελεσματικές τις άμυνες τέτοιου είδους, οδηγώντας στην εξάλειψή τους (αν και εξακολουθούν να συναντώνται σε κάποια βομβαρδιστικά παλαιότερων γενεών που χρησιμοποιούνται ακόμα).
Παρόλα αυτά, τα αμυντικά πυροβόλα παρεμφερούς φιλοσοφίας φαίνεται πως ενδεχομένως να επανέλθουν στο προσκήνιο του χώρου της στρατιωτικής τεχνολογίας, μόνο τώρα, αντί για βλήματα θα βάλλουν ακτίνες λέιζερ, προστατεύοντας τα αεροσκάφη (επανδρωμένα και μη) από τεχνολογικά εξελιγμένες απειλές, όπως οι σύγχρονοι αντιαεροπορικοί πύραυλοι.
Το πρόγραμμα HELLADS της DARPA του αμερικανικού Πενταγώνου έχει ως στόχο την ανάπτυξη ενός οπλικού συστήματος λέιζερ υψηλής ισχύος (150 kW), διαστάσεων δέκα φορές μικρότερων από ό,τι τα συστήματα αντίστοιχης ισχύος που υπάρχουν σήμερα, έτσι ώστε να μπορεί να τοποθετηθεί σε αεροσκάφη.
Ένας κύκλος εργαστηριακών δοκιμών έχει ολοκληρωθεί ήδη, και το πρόγραμμα είναι στην τελευταία φάση ανάπτυξης, που θα οδηγήσει στην κατασκευή του τελικού συστήματος, ισχύος 150 kW. Στη συνέχεια, θα μεταφερθεί στο πεδίο βολών πυραύλων Γουάιτ Σαντς, όπου και θα δοκιμαστεί (εκτιμάται το 2014) εναντίον ρουκετών, όλμων, αντιαεροπορικών πυραύλων, αλλά και επιγείων στόχων για επιθετικές αποστολές.
Πέρα από την επιστημονική φαντασία, που δεν θα ήταν υπερβολή να χαρακτηρίσει το λέιζερ ως «σήμα κατατεθέν», οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις εξετάζουν το ενδεχόμενο ανάπτυξης όπλων λέιζερ από παλιά, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το πρόγραμμα του «Πολέμου των Άστρων» (Star Wars) του προέδρου Ρόναλντ Ρίγκαν, που είχε προκαλέσει πανικό στην τότε Σοβιετική Ένωση.
Αν και το συγκεκριμένο πρόγραμμα (SDI-Strategic Defense Initiative- αφορούσε την ανάπτυξη δορυφόρων και επίγειων βάσεων με όπλα λέηζερ για την καταστροφή των σοβιετικών διηπειρωτικών πυραύλων) θεωρείται πλέον πως στην ουσία αποτέλεσε μία μεγάλη «μπλόφα» των ΗΠΑ κατά τη δεκαετία του 1980, η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ και η Boeing ασχολήθηκαν σε μεγάλο βαθμό με την όλη ιδέα και στον 21ο αιώνα, με το Boeing YAL-1 Airborne Laser Testbed. Στην ουσία επρόκειτο για ένα μεγάλο λέιζερ σε ένα τροποποιημένο 747, με σκοπό την κατάρριψη βαλλιστικών πυραύλων.
Επίσης, ένα άλλο σύστημα στα πρότυπα του HELLADS, το οποίο αναπτύσσει η DARPA σε συνεργασία με την Lockheed Martin είναι το Aero-Adaptive/ Aero-Optic Beam Control, το οποίο στην ουσία θα είναι ένας πυργίσκος με λέιζερ για την εξουδετέρωση πυραυλικών απειλών προς το αεροσκάφος, από όποια κατεύθυνση και αν προέρχονται.