Ο Βασίλης περιγράφει επίσης την ενέργεια και την συμμετοχή και λέει μάλιστα, ότι πήγαν εκεί με το van που οδηγούσε ο Λουκάς. Ο ίδιος μπήκε στο κουβούκλιο και συνάντησε για πρώτη φορά δυο άτομα. Εδώ είναι λέει ο κ. Μαρκής, ένα ζήτημα. Δεν ξέρω εάν είναι κάποιο άλλο ζήτημα που θέτει μετά, που αποκαλούσαν τον έναν Λάμπρο και τον άλλον, Τάκη. Τάκης ή Χάρης, ή Κωστάρης. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Αυτά λέει ο Βασίλης.
Ο Σάββας στις 17 του μηνός λέει, «έλαβα μέρος με τον Λουκά, τον Στέλιο, το Σάββα και τον αδελφό μου Βασίλη›. Στον ειδικό ανακριτή προσθέτει: «εγώ με τον Χριστόδουλο› περιγράφει δηλαδή ότι ο ίδιος και ο Χριστόδουλος ήταν οι άνθρωποι που με την ράγα, γιατί χρησιμοποιήθηκε αυτός ο πολιορκητικός κριός έσπασαν την πόρτα και μπήκαν στο ΕΛΤΑ. Ο Βασίλης ήταν στο τιμόνι, οι άλλοι δυο κρατούσαν αυτόματα όπλα.
Κύριοι Εφέτες, ο κ. Εισαγγελέας με βάση αυτά τα στοιχεία επρότεινε στο Δικαστήριό σας, ότι θα πρέπει να κηρύξει ενόχους τους κατηγορουμένους, όπως εισάγονται σύμφωνα με το πλαίσιο της συναυτουργίας εις τη ληστεία, γιατί είναι δεδομένο, υπάρχει πάγια νομολογία, δεν έχει σημασία αφού έχουν μοιράσει τους ρόλους, εάν ο άλφα τοποθετείται στην βήτα θέση, ο γάμα στη δέλτα θέση, σημασία έχει, ο κοινός των συμπραττόντων δόλος και μάλιστα, είτε οι πράξεις εκτελούνται ταυτοχρόνως, είτε διαδοχικά.
Και ίσως αυτό είναι το πρόβλημα που θέτει ο κ. Μαρκής, αν το υπολαμβάνω καλά, είναι το θέμα της συμμετοχής του Βασίλη Ξηρού. Υπάρχει απόφαση και θα σας την δώσω, του Αρείου Πάγου με Πρόεδρο τότε τον κ. Κρουσταλλάκη, η οποία αναφέρεται σε μια παρόμοια περίπτωση, όπου εκείνος ο οποίος διαθέτει εις την ομάδα την ληστρική και έχει σε ετοιμότητα το αυτοκίνητο, δεν πρέπει να καταδικαστεί ως απλούς συνεργός, αλλά πρέπει να καταδικαστεί ως αναγκαίος συνεργός, διότι πρέπει όμως να αποδειχθεί ότι ενήργησε κατ’ αυτήν και εν τη εκτελέσει της πράξεως.
Έχω όμως την εντύπωση ότι εκείνη η απόφαση αναφέρεται σε αυτοκίνητο, που εάν δεν το είχαν οι κατηγορούμενοι σε εκείνη τη ληστεία, δεν θα μπορούσε να διαπραχθεί η ληστεία. Δεν νομίζω ότι ο ρόλος του Βασίλη Ξηρού, είναι τέτοιος, ώστε να μην μπορεί να διαπραχθεί η ληστεία. Γι’ αυτό συμφωνώ με τον αξιότιμο κ. Εισαγγελέα κ. Μαρκή, ότι πράγματι ο ρόλος του υπήρξε ο ρόλος του απλού συνεργού, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Και βεβαίως θα πρέπει να καταδικαστούν, πρέπει να κριθούν ένοχοι, Κουφοντίνας, Σάββας Ξηρός, Χριστόδουλος Ξηρός, Κωστάρης και Καρατσώλης ως συναυτουργοί, ο δε Βασίλης Ξηρός όπως είπαμε, ο οποίος ήταν ο οδηγός του αυτοκινήτου για την διαφυγή, ως απλούς συνεργός.
Και πολύ σωστά τονίζεται και δεν θα επανέλθω και πρέπει να λέγεται αυτό, ότι εκείνος που προκαλεί σε άλλον την απόφαση της εκτέλεσης μιας εγκληματικής πράξης δεν είναι ανάγκη να του υποβάλει και το σχέδιο. Στη περίπτωση όμως αυτή αναφέρεται και προκύπτει ότι ο κ. Αλέξανδρος Γιωτόπουλος ήταν εκεί και επέβλεπε. Εμένα όμως το γεγονός αυτό, όπως είπε και ο κ. Εισαγγελέας, δεν με προβληματίζει. Από τη στιγμή που δεν αποδεικνύεται ότι έλαβε μέρος ως συναυτουργός και με το μοντέλο που αναπτύχθηκε τόσο ωραία και με περισσή επιστημοσύνη, και εμπειρία, νομίζω ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για ψυχική συνέργια, γιατί αυτή απορροφάται από την ηθική αυτουργία και στο πρόσωπο του κ. Γιωτόπουλου, επέρχεται σε εφαρμογή η διάταξη περί ηθικής αυτουργίας του άρθρου 46.
Αυτά που είπα αναφέρονται στην ληστεία ΕΛΤΑ Βύρωνα. Βεβαίως εάν γινότανε δεκτή η αναγνώριση του Βασίλη Ξηρού που κατέθεσε ο Πιαδίτης, ο μάρτυρας εκείνος ο θαρραλέος και αναγνώρισε τον Βασίλη Ξηρό ότι είχε μπει στο γραφείο του ΕΛΤΑ, τότε θα μπορούσε να γίνει λόγος περί συμμετοχής του, όχι ως απλού συνεργού, αλλά ως συναυτουργού.
Εγώ όμως έχοντας πάντοτε ως αρχή μου, ανεξάρτητα αν εκπροσωπώ την πολιτική αγωγή, είμαι υποχρεωμένος να δεχθώ την άποψη του διαπρεπούς Εισαγγελέως κ. Μαρκή για τον Βασίλη Ξηρό.
Απλώς μόνον θα σας δώσω και μια άλλη απόφαση, όταν θα πω μερικές μου σκέψεις γύρω από την ληστεία ΕΛΤΑ Αιγάλεω. Στην ληστεία αυτή, μάρτυρες ήταν ο Κωνσταντίνος Ξηντάρας, για τον οποίον τόσα ανεπτύχθησαν και επομένως εγώ δεν θα αναφερθώ καθόλου. Θα υπενθυμίσω μόνο αξιότιμοι κ. Δικαστές, τον τρόπο με τον οποίον έβαλε ο κ. Κουφοντίνας τις ειδικότερες συνθήκες, την εμμονή εις το δόλο και όχι αυτό που λέει ο Σάββας Ξηρός, ότι δήθεν εκφοβιστικά έβαλε με κατεύθυνση τα πόδια του. Ανελύθησαν, αναπτύχθηκαν, είχα τότε ενώπιον του Δικαστηρίου σας ,την τιμή και την ευκαιρία να αναπτύξω τις απόψεις μου, δεν θα σας απασχολήσω.
Είναι ο Γρίβας Στέφανος, είναι ο Γεροδήμος Απόστολος είναι ο Μπερεδήμος Νικόλαος και είναι και η Κιορόγλου Βασιλική. Κατηγορούμενοι, ο κ. Κουφοντίνας Δημήτριος, ο κ. Ξηρός Σάββας, Ξηρός Χριστόδουλος, Τζωρτζάτος Βασίλειος, Ψαραδέλλης Θεολόγος, Γιωτόπουλος Αλέξανδρος του Δημητρίου ή Οικονόμου.
Ομολογίες, Σάββα Ξηρού, Χριστόδουλου Ξηρού, Βασίλη Τζωρτζάτου. Το ιστορικό είναι γνωστό. Τα στοιχεία, αξιότιμοι κ. Δικαστές, είναι τα εξής, αναμφισβήτητα στοιχεία, τα οποία βεβαίως εσείς όταν θα αξιολογήσετε τις ομολογίες, θα έχετε και την τελευταία λέξη.
Σάββας Ξηρός, στην από 20.7.2002 προανακριτική απολογία του αναφέρει ρητά και κατηγορηματικά: «το 1992 – προφανώς εννοεί το 1991 - θυμάμαι ότι εγώ, ο Τζωρτζάτος, ο Χριστόδουλος, ο Λουκάς ντυμένος αστυνομικός, ο Αποστόλης δηλαδή ο τούρκος και ίσως κάποιος που δεν θυμάμαι, ο Λάμπρος, -δηλαδή ο Γιωτόπουλος ,- στην ληστεία αυτή συντόνιζε την επιχείρηση, και καθότανε μέσα σε ένα κλειστό φορτηγάκι έξω από την τράπεζα – εννοεί το γραφείο ΕΛΤΑ – και κρατούσε ένα αυτόματο όπλο για παν ενδεχόμενο. Από τη ληστεία αυτή σε βάρος των ΕΛΤΑ στο Αιγάλεω πήραμε 395 εκατομμύρια.› Είναι λάθος είναι 289.300.000 δραχμές. Για να είμαστε δίκαιοι και να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Χριστόδουλος Ξηρός για την ίδια ληστεία. Ο Χριστόδουλος Ξηρός στην από 17 Ιουλίου προανακριτική του απολογία τονίζει χαρακτηριστικά: «από το 1985 έως το 1998 έχω συμμετάσχει μαζί με τα άλλα μέλη της οργάνωσης στις ακόλουθες ληστείες, α, β, γ, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.›
Και ο τρίτος ακόμα, οποιοσδήποτε και αν ρωτήσετε και εγώ πριν αναλάβω αυτή την υπόθεση δεν ήξερα ότι είναι άλλο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και άλλο ΕΛΤΑ. Είναι τελείως διάφορο νομικό πρόσωπο. Έτσι ομιλεί για Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο Αιγάλεω, αλλά εννοεί βεβαίως εκεί που έγινε η ληστεία, γι’ αυτό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Μαζί με τους Λουκά, Κουφοντίνα, Σταμάτη -Τζωρτζάτο, Φώτη – Θεολόγο Ψαραδέλλη, Αποστόλη – δηλαδή τον τούρκο Οστούρκ, Λάμπρο δηλαδή Γιωτόπουλο και τον αδελφό μου Σάββα, με ποσό τριακοσίων εκατομμυρίων δραχμών περίπου. Στη ληστεία αυτή ο Λουκάς φορούσε το γνωστό modus operanti στολή αστυνομικού.
Ο Βασίλης Τζωρτζάτος για την ίδια ληστεία. Στην από 18 Ιουλίου 2002 προανακριτική απολογία αναφέρει: «συμμετείχα με τον Αποστόλη τον γνωστό ως τούρκο, τον Λουκά – Κουφοντίνα, τον Μιχάλη – Σάββα Ξηρό, τον Λάμπρο, δηλαδή Γιωτόπουλο, στην ληστεία του ΕΛΤΑ Αιγάλεω.›
Όλοι οι παραπάνω κατηγορούμενοι και αυτό είναι κάτι που θέλω να επισημάνω, εξεταζόμενοι, οι μεν δυο, δηλαδή ο Χριστόδουλος Ξηρός και ο Βασίλης Τζωρτζάτος στην τακτική Ανακρίτρια κα Θεώνη Μπούρη παρουσία δυο δικηγόρων, ο Βασίλης Τζωρτζάτος, ο δε Σάββας Ξηρός στις 11 Αυγούστου 2002, δηλαδή 43 ολόκληρες ημέρες μετά τον τραυματισμό του ενώπιον του Ειδικού Εφέτη Ανακριτή κ. Ζερβομπεάκου, και με την παρουσία εμπείρου και διαπρεπούς δικηγόρου, επιβεβαιώνουν χωρίς καμία επιφύλαξη, το περιεχόμενο όλων ανεξαίρετα των προανακριτικών τους απολογιών.
Μάλιστα ο Σάββας Ξηρός δίνει κατά τρόπο σαφή λεπτομέρειες για τις συνθήκες διάπραξης και των δυο ληστειών που διαπράχθηκαν από μέλη της οργάνωσης τόσο στο Γραφείο ΕΛΤΑ Αιγάλεω, όσο και το Γραφείο ΕΛΤΑ Βύρωνα.
Για τα ΕΛΤΑ Αιγάλεω αναφέρει τα εξής: «Η ληστεία σε βάρος του ΕΛΤΑ Αιγάλεω έγινε πριν τα Χριστούγεννα του 1991 και συγκεκριμένα στις 16/12/91. Αυτό το θυμάμαι διότι ήταν οι συντάξεις και το δώρο των Χριστουγέννων μαζί, έπρεπε και αυτοί να εισπράξουν τις συντάξεις τους και το δώρο των Χριστουγέννων. Πήραμε γύρω στα 290 εκατομμύρια δραχμές. Ο Αποστόλης ο Τούρκος στη ληστεία αυτή φορούσε μια περούκα μα σγουρά γκρίζα μαλλιά και εδώ υπάρχει θέμα απόδειξης ή σύγχυσης και κάποιοι από τα μέλη της Οργάνωσης νόμιζαν ότι ήταν ο Φώτης, δηλαδή ο Ψαραδέλλης›.
Δεν είναι καταλυτικός, δεν είναι απόλυτος, λέει «νομίζω›, ενώ ο Χριστόδουλος Ξηρός λέει ότι ήταν οπωσδήποτε ο Φώτης. «Νομίζω ότι δεν είχε συμμετοχή σ’ αυτή τη ληστεία. Κατά τη διάρκεια της ληστείας κάποιος ειδοποίησε την αστυνομία και συγκεκριμένα τον αστυνομικό τροχονόμο που ήταν στη διασταύρωση. Ο αστυνομικός ήρθε έξω από την Τράπεζα και εκεί βγήκε ο Λουκάς και τον πυροβόλησε χαμηλά στα πόδια. Συγχρόνως δε εκείνη τη στιγμή βγήκαμε όλοι μαζί, επιβιβαστήκαμε σε δύο οχήματα και φύγαμε›.
Εδώ αξιότιμοι κ.κ. Δικαστές, ειπώθηκαν τόσα πολλά. Υπάρχουν οι ομολογίες, υπάρχει βεβαίως ένα θέμα των καταθέσεων των μαρτύρων, θα ήθελα μόνο να υπενθυμίσω και αναφέρομαι σε αυτό, ότι για την τεχνολογία των καταθέσεων των μαρτύρων αυτών –και δεν θα επανέλθω, αναφέρθηκα τότε αναλυτικά στα πρακτικά όταν εξετάστηκαν οι μάρτυρες αυτοί και υπογραμμίζω και υπεγράμμισα και προ ολίγου, ότι θα πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί, δεν θα πρέπει να αξιώνουμε απ’ αυτούς τους ανθρώπους που έρχονται ύστερα από 12 χρόνια να καταθέσουν, ότι θα πρέπει να είναι ακριβείς, όταν είναι δεδομένο από την δικαστική ψυχολογία, από την κοινή λογική και πείρα, ότι 10 άνθρωποι που παρακολουθούν ένα γεγονός, δίνουν 10 καταθέσεις σε πολλά σημεία διαφορετικές.
Δε χρειάζεται απευθυνόμενος στο Δικαστήριο της δικής σας συγκρότησης και της δικής σας εμπειρίας και επιστημοσύνης να αναφερθώ περισσότερο σ’ αυτά. Θα πρέπει εσείς που θα έχετε την τελευταία λέξη να σταθμίσετε τις μαρτυρικές αυτές καταθέσεις, οι οποίες σε συνδυασμό με τις ομολογίες αλλά και με αναμφισβήτητα στοιχεία που προέκυψαν ιδιαιτέρως από τις λεγόμενες επιστημονικές αποδείξεις, να καταλήξετε στο συμπέρασμα αυτό που επιβάλλει η συνείδησή σας.
Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα μόνο να αναφερθώ και να συμπληρώσω σε όσα ο αξιότιμος κ. Λάμπρου, ο κ. Εισαγγελέας αναφέρθηκε σχετικά με το θέμα της ληστείας αυτής. Τεράστιος ο πίνακας των κατηγοριών, δεν θα μπορούσε να αναφερθεί με κάθε λεπτομέρεια. Λέγει μόνο στα πρακτικά ότι στην υπόθεση της ληστείας των ΕΛΤΑ Αιγάλεω, σ’ αυτή την υπόθεση όπως έχω πει, βάφτηκαν με αίμα κτλ. όποιοι τόλμησαν να έχουν αντίθετη άποψη με τους κατηγορουμένους σχετικά με τη ληστρική τους επίθεση.
Σ’ αυτή την υπόθεση, ένας ηρωικός αστυφύλακας, ο τροχονόμος Ξηντάρας δέχθηκε τη δολοφονική επίθεση του κατηγορουμένου Δημητρίου Κουφοντίνα, ο οποίος με πυροβόλο όπλο έριξε εναντίον του με ανθρωποκτόνο σκοπό. Σε αυτή την υπόθεση αυτουργίας της πράξεως απόπειρας ανθρωποκτονίας η οποία απεφεύχθη διότι το θύμα μπόρεσε να αμυνθεί αποτελεσματικά, να αποκρούσει την επίθεση αυτή, λέγω ότι οι λοιποί συγκατηγορούμενοι βεβαίως είναι συνεργοί.
Η προλαλήσασα συνάδελφός μου σας ανέπτυξε αυτό το θέμα. Έχει όμως αναπτυχθεί και από της Έδρας, ιδιαιτέρως ως παράδειγμα στην περίπτωση της μάχης των Σεπολίων, ότι εάν μέσα στο κεντρικό πλαίσιο της δράσης που έχει συναποφασισθεί υπάρξει ένα άλλο γεγονός το οποίο εκτρέπεται από την κεντρική γραμμή, τότε δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι αυτό είναι κάτι που είναι ενταγμένο στο πλαίσιο της συγκεκριμένης εγκληματικής πράξης.
Εδώ όμως νομίζω ότι οι ληστείες όπως προανέφερα, προαποφασίζονταν. Οι ρόλοι που ανατίθονταν στον καθένα ήταν δεδομένοι και προκύπτει ότι οποιοσδήποτε τολμούσε να δείξει έστω ότι κινεί το δαχτυλάκι του ή να δείχνει ότι μπορεί να αντισταθεί, αυτός έπρεπε να πεθάνει. Έτσι λοιπόν νομίζω ότι μέσα στο γενικότερο πλαίσιο του δόλου, πράγματι εντάσσεται και η απλή συνέργια όπως την ανέπτυξε ο αξιότιμος κ. Εισαγγελέας και δεν εμπίπτει στην περίπτωση εκείνης της εξαιρετικής απόκλισης από το γενικό πλαίσιο της ληστρικής επίθεσης, δεδομένου ότι λέει ο κ. Εισαγγελέας ότι δεν έδειξαν την αντίθετη άποψή τους.
Έχω την εντύπωση ότι δεν θα μπορούσαν να πουν «σταμάτα, μη ρίχνεις και μην πυροβολείς›. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της ληστείας που τόσο επιμελημένα με τόσο παροιμιώδη ψυχραιμία, με κάθε λεπτομέρεια είχε προετοιμασθεί, περιλαμβάνετο και η εντολή του ηθικού αυτουργού, του αυτουργού της ιδέας, αλλά και στο σχέδιο ότι κάθε ένας που θα τολμούσε να σηκώσει κεφάλι ή να δείξει δείγματα αντίδρασης, αυτός θα έπρεπε οπωσδήποτε να φύγει απ’ τη ζωή.
Το λέει και ο Πιαδίτης στην άλλη ληστεία του Βύρωνα: «Όταν τους αντίκρισα, μου έδιναν την εντύπωση ότι εάν κάποιος τολμούσε να φέρει έστω και την παραμικρή αντίδραση, δεν θα ζούσε πλέον, θα βρισκόταν στον άλλο κόσμο›.
Αυτά είχα την τιμή να θέσω υπόψη σας σχετικά και με τις δύο ληστείες. Θα επακολουθήσει και ο συνάδελφός μου, ο κ. Καπετανάκης, ο οποίος ειδικότερα θα αναπτύξει τα θέματα τα οποία προκύπτουν από τις ληστείες. Θα ήθελα μόνον ένα άλλο θέμα να θέσω, για τη συνοπτική αξιολόγηση των αποδείξεων, δε θα σας απασχολήσω με τις επιστημονικές αποδείξεις, τα δακτυλικά αποτυπώματα κτλ., ελέχθησαν τόσα πολλά που δε χρειάζεται να σας απασχολήσω, ούτε για τις ομολογίες, ούτε για το άρθρο 221α.
Υπάρχουν τόσοι άλλοι ογκόλιθοι κρυστάλλινης διαύγειας απόδειξης όπως είπα, εκτός από τις μαρτυρικές καταθέσεις, έγγραφα από τα οποία δεν απολείπονται ούτε και τα δακτυλικά αποτυπώματα. Θα σας παραδώσω για τις ληστείες μία απόφαση η οποία είναι ad hoc στην περίπτωση της ληστείας της ΕΘΝΙΚΗΣ Τράπεζας, είναι του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου με Πρόεδρο τότε τον σημερινό Αρεοπαγίτη κ. Αχιλλέα Ζήση, όταν τρεις εμφανιζόμενοι, ο Δημήτριος Βελέτης, ο Γρηγόριος Ιωάννου Δασκαλόπουλος και ο Γεώργιος Φωτίου Παππάς εμφανιζόμενοι μάλιστα ως αναρχικοί, τα αναρχικά παιδιά των Αγίων Θεοδώρων, σε αυτή την ληστεία -ο ένας εκ των κατηγορουμένων μάλιστα κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας απέδρασε και δικάστηκε ερήμην- θα ήθελα να σας υπογραμμίσω ότι αυτή η ληστεία μοιάζει πάρα πολύ με την περίπτωση εκείνη που εξήλθε ο κ. Κουφοντίνας, κάποιος τσιλιαδόρος όπως λένε τον ειδοποίησε και έβαλλε κατά του αστυνομικού με σαφή ανθρωποκτόνο σκοπό.
Σε αυτή την απόφαση, έχουμε και μετατροπή της κατηγορίας, διότι ένας εκ των παρευρισκομένων εκεί, ένας πελάτης, ο αείμνηστος Κολιγκιάτης ο οποίος πήγε εκείνη την Παρασκευή να εισπράξει από την ΕΘΝΙΚΗ Τράπεζα Αγίου Μελετίου και Πατησίων και ο ληστής, επειδή τον είδε ότι κουνήθηκε τον πυροβόλησε με 45άρι και έζησε μόλις δύο μήνες και πέθανε τον Ιούνιο του 1981.
Ίσως αυτή η απόφαση, είμαστε υποχρεωμένοι να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε το Δικαστήριό σας, να δίνει και κάποια απάντηση. Δεν είμαι εγώ δικηγόρος στην υπόθεση του αείμνηστου φίλου μου Κωνσταντίνου Ανδρουλιδάκη που πέθανε όχι αμέσως αλλά αργότερα. Υπάρχει εδώ σκέψη και για το θέμα της αιτιώδους συνάφειας.
Κύριοι Δικαστές, πραγματικά υπό την Ολύμπια αταραξία σας κ. Πρόεδρε, τον ακάματο ζήλο και την αφοσίωση στο καθήκον του Δικαστηρίου σας, σε λίγο θα εκδοθεί μια απόφαση. Μια απόφαση η οποία θα περάσει στην ιστορία. Είναι μια απόφαση που αντιμετωπίζει ένα ιδιόρρυθμο εκφυλιστικό φαινόμενο της ελληνικής κοινωνίας που χρόνια και χρόνια έσπειρε το θρήνο, τα ερείπια, το πένθος και την αναλγησία. Η απόφασή σας θα είναι ένα δίδαγμα για την ελληνική κοινωνία. Θα είναι όμως ταυτόχρονα και μία απάντηση σε εκείνους που αγωνιούν για το τί θα γίνει.
Διότι, αξιότιμοι κύριοι Δικαστές, το θέμα της τρομοκρατίας δεν αντιμετωπίζεται μόνο με δικαστικές αποφάσεις. Αντιμετωπίζει στη ρίζα του. δεν αντιμετωπίζεται βεβαίως το θέμα της τρομοκρατίας μόνο με την καταστολή, αντιμετωπίζεται αντίθετα με την καταστολή των αιτίων που οδηγούν στην τρομοκρατία. Η απόφασή σας θα είναι επίσης ιστορική διότι θα δώσει μία απάντηση στο μεγάλο, το αγωνιώδες ερώτημα της ελληνικής κοινωνίας, εάν πράγματι αυτοί που αυτή τη στιγμή κάθονται κατηγορούμενοι, είναι μόνον η 17Ν. Εγώ δεν μπορώ να κάνω τυχοδιωκτικούς συλλογισμούς. Αυτή τη στιγμή αυτοί είναι οι κατηγορούμενοι.
Τελειώνοντας θα ήθελα να σας μεταφέρω νοερά εκεί κοντά στο υπερπέραν, στα σύνορα της ζωής και του θανάτου. Είμαι βέβαιος ότι εκεί θα αφουγκραστείτε τη φωνή των αθώων θυμάτων. Εκεί θα ακούσετε το μεγάλο «γιατί›, «γιατί μας δολοφόνησαν, γιατί μας πήραν τη ζωή, γιατί έκλεισαν τόσα σπίτια›.
Κύριοι Δικαστές, δυστυχώς και για να παραφράσω έναν στίχο του Διονυσίου Σολωμού, «το χάσμα που άνοιξε ο σεισμός ευθύς εγέμισε άνθη›, εγώ πιστεύω ότι το χάσμα που άνοιξε ο σεισμός της 17Ν δεν εγέμισε ακόμα άνθη, είναι πλημμυρισμένο από πένθος, καταστροφές και ερείπια. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς ευχαριστούμε τον κ. Ευαγγελάτο. Το Δικαστήριο διακόπτει για 5 λεπτά.
ΔΙΑΚΟΠΗ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Ο κ. Καπετανάκης έχει πάλι τον λόγο.
κ. ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ: Αξιότιμε κ. Πρόεδρε, αξιότιμοι κύριοι Εφέτες, μετά τις εμπεριστατωμένες και ενδελεχείς πραγματικά αγορεύσεις των συνηγόρων της κας Τζούλη και του κ. Ευαγγελάτου θα ασκήσω για τον εαυτό μου το δικαίωμα ενός αυτοπεριορισμού σεβόμενος το χρόνο σας και την ώρα που ξεκινώ ν’ αγορεύω. Θέλω να ξεκινήσω τις σκέψεις μου στο Δικαστήριό σας λέγοντας ότι ο ρόλος της Πολιτικής Αγωγής και όλων των παραγόντων αυτής της δίκης, ήταν μέσα από μια διαλεκτική την οποία θ’ αναπτύσσαμε από το Μάρτιο που είμαστε όλοι εδώ να φτάσουμε σ’ ένα συμπέρασμα σε μια διακρίβωση της αλήθειας.
Μιας αλήθειας, καλά κρυμμένης για 27 ολόκληρα χρόνια που αν δεν συνέβαινε ένα τυχαίο γεγονός το περσινό καλοκαίρι, ή εάν δεν υπήρχε μια υπερβολική εμπιστοσύνη αλαζονεία θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω της τρομοκρατίας, ίσως να μην είχαμε φτάσει ποτέ στην εξιχνίαση της αλήθειας.
Ο ΕΛΤΑ ήταν ο μοναδικός Οργανισμός ανάμεσα σε πλήθος χρηματοπιστωτικών Ιδρυμάτων που δέχτηκαν πλήγμα από τη 17Ν, ο οποίος συναισθανόμενος το βάρος των περιστάσεων δήλωσε παράσταση Πολιτικής Αγωγής ενώπιόν σας. Πιστεύω ότι το γεγονός αυτό πρέπει να μετρήσει ιδιαίτερα στην απόφασή σας, διότι εκτός από την οικονομική ζημία την οποία υπέστη ο Οργανισμός και την οποία ο κ. Ευαγγελάτος σας ανέπτυξε ενδελεχώς, η ηθική βλάβη την οποία υπέστημεν τόσον όσον αφορά τους πελάτες μας, όσο και το προσωπικό του Οργανισμού είναι ανεπανόρθωτη.
Επιτρέψτε μου επίσης να επισημάνω βρισκόμενος εδώ από τις 3 Μαρτίου και κάνοντας μια ανασκόπηση βέβαια των γεγονότων, ότι στη δίκη αυτή έγιναν απολύτως σεβαστά από την πλευρά του Δικαστηρίου τα δικαιώματα όλων των παραγόντων αυτής της δίκης. Γεγονός, το οποίο πιστεύω ότι θα καταλήξει και σε μια δίκαιη απόφαση.
Τόσο για τις δύο ληστείες που παρίσταμαι ως εκπρόσωπος των ΕΛΤΑ, όσο και για όλες τις ληστείες τις οποίες πραγματοποίησε η Οργάνωση, δεν εκδόθηκε καμία προκήρυξη. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός αυτό. Τα μέλη της Οργάνωσης στο χρηματιστήριο του τρόμου, στο σούπερ μάρκετ του τρόμου όπως εύστοχα είπε ο κ. Αναγνωστόπουλος στην αγόρευσή του, γνώριζαν ότι οι μετοχές και τα εύσημα από τις ληστείες δεν θα έπιαναν καλή τιμή, ιδιαίτερα μάλιστα όταν ληστεύονται χρήματα συνταξιούχων, που περιμένουν να πάρουν κάποιο δώρο Χριστουγέννων για να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Αν οι κατηγορούμενοι ήταν ασπαστές της θεωρίας του Μπρεχτ την οποία εσείς κ. Πρόεδρε πολλές φορές μας αναπτύξατε εδώ στο Δικαστήριο με το γνωστό τσιτάτο για τη ληστεία και τον τραπεζίτη, γιατί δεν έβγαιναν να το πουν δημοσίως; Γιατί δεν έβγαινε ο κ. Κουφοντίνας, ο κ. Γιωτόπουλος να μας πουν ότι τα χρήματα για τον οπλισμό, τα χρήματα για τις εξόδους τους στις διάφορες συνεστιάσεις που έκαναν, οτιδήποτε τελικά ήθελαν για να ζουν οι άνθρωποι αυτοί, προέρχονταν από τις ληστείες.
Δεν βγήκαν να μας πουν τίποτα και ποτέ, γιατί θεώρησαν ότι ζημιά θα έκανε στην Οργάνωση το επικοινωνιακό τρικ της αυτοχρηματοδότησης. Οι ληστείες κρύβονταν συστηματικά. Το άσχημο δυστυχώς για κάποιους από τους κατηγορούμενους το οποίο προκύπτει από απλή αριθμητική, είναι ότι κάποιοι ήταν εξυπνότεροι, κάποιοι ενθυλάκωσαν ποσά σοβαρά και τα κράτησαν για λογαριασμό τους και όχι για την Οργάνωση.
Ο κ. Κουφοντίνας συγκεκριμένα ο chief teller της Οργάνωσης χρέωνε μηνιαίως το ταμείο με 690 δρχ. Ήταν λογικό να κάνει αυτές τις χρεώσεις. Με τα χρήματα αυτά ο κατηγορούμενος Κουφοντίνας ζούσε. ¶εργος στο επάγγελμα όπως και ο κ. Γιωτόπουλος. Δεν δούλευαν και παρά ταύτα σήμερα υφίστανται σοβαρά ακίνητα, σοβαρή ακίνητη περιουσία τόσο του κ. Κουφοντίνα όσο και του κ. Γιωτόπουλου. Τα σπίτια στο Βαρνάβα και στους Λειψούς είναι γνωστά σε όλους. Τα έχετε δει και τα έχουμε δει. Όσο κι αν η αξία, αλλά ταυτόχρονα πιστεύω και η λογική όλων θέλησαν να υποτιμηθούν σε αυτό το Δικαστήριο και να μας πουν ότι κάποιοι χτίζουν σπίτια εν έτει 2000 με 10 ή 15 εκ.
Το συμπέρασμα σε όλα αυτά. Εκτός του πολιτικού πέπλου που εν είδει κολυμβήθρας Σιλωάμ εξαγνίσει τα πάντα της 17Ν που εμπλέκονται στις ληστείες δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους ληστές του κοινού ποινικού δικαίου. Τέτοια πρέπει να είναι και η αντιμετώπισή τους από το Δικαστήριό σας.
Θεωρώντας δεδομένη τη ισχύ των προανακριτικών και ανακριτικών καταθέσεων των κατηγορούμενων, θέλω να επισημάνω κάτι το οποίο πιθανότατα θα τονίστηκε κατά τις αγορεύσεις και των λοιπών συνηγόρων της Πολιτικής Αγωγής και βέβαια θέλοντας να κάνω χρήση αυτών των καταθέσεων, ότι με το άρθρο 211α του Ποινικού Κώδικα εγκαθιδρύεται μια εξαίρεση από το άρθρο 177 που αφορά την ηθική απόδειξη.
Αυτό το οποίο με απασχόλησε ερχόμενος να αγορεύσω ενώπιόν σας είναι αν μπορούν να υπαχθούν στο ρυθμιστικό πεδίο του άρθρου 211α οι καταθέσεις οι οποίες έδωσαν οι κατηγορούμενοι. Με λίγα λόγια τρεις σκέψεις μπορούν να γίνουν πάνω στο θέμα αυτό: Το Δικαστήριό σας δικάζει το αδίκημα του άρθρου 187 που αφορά τη σύσταση των εγκληματικών Οργανώσεων. Ένα αδίκημα συγκλίνουσας δράσης που απαιτεί ενέργειες περισσότερων προσώπων και επομένως θεωρώ αδιανόητο ο νομοθέτης να θέλησε να θέσει μια αποδεικτική απαγόρευση του να μην λαμβάνονται υπόψη καταθέσεις συμμετόχων, θέλοντας ν’ αφήσει ανεξιχνίαστη μια τέτοια εγκληματική δράση.
Η δεύτερη σκέψη που έρχεται στο μυαλό μου είναι ότι από τις καταθέσεις αυτές – ομολογίες των κατηγορούμενων οι οποίες αξιοποιήθηκαν από την πλευρά της Πολιτικής Αγωγής και θα αποτελέσουν κι ένα σοβαρό εργαλείο για το Δικαστήριό σας, αρνείται κανείς εκ των κατηγορούμενων που ομολογούν την ευθύνη του; Σαφώς και όχι. Την αποδέχεται και αυτό το οποίο κάνει είναι να κατονομάζει κι άλλα πρόσωπα. Συνεπώς δεν είναι δυνατό να εμπίπτει στο ρυθμιστικό πεδίο του άρθρου 211α μια τέτοια ομολογία.
Τρίτη σκέψη: η διάταξη του άρθρου 211 επιβάλλει προς το Δικαστήριο κάποια δικονομική κύρωση; Όχι. Όπως λογικά θα πρέπει να έχει προειπωθεί και από τους συναδέλφους της Πολιτικής Αγωγής το άρθρο αυτό απλώς έχει μια κατευθυντήρια γραμμή, μια οδηγία και επομένως δεν μπορεί να τίθεται ζήτημα εφαρμογής του κάτω από το πρίσμα το οποίο σας προανέπτυξα. Οι απολογίες άλλωστε δένουν μεταξύ τους. Δεν είναι ξεκάρφωτες απολογίες οι οποίες δόθηκαν επ’ ευκαιρία μιας δίκης μόνο και μόνο για να ενοχοποιήσουν κάποιους κατηγορούμενους. Αν μάλιστα συνδυαστούν και μέσα σ’ ένα χρονικό πλαίσιο, του πότε δίνονται δηλαδή αυτές οι απολογίες τότε τα συμπεράσματα τα οποία βγαίνουν, νομίζω ότι είναι ακλόνητα.
Έχουμε αυτές τις ισχυρότατες αποδείξεις για τον τρόπο δράσης της Οργάνωσης. Απευθυνόμενος προς ένα έμπειρο Δικαστήριο δεν θ’ αναλύσω βέβαια την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση της ληστείας. Θα παρατηρήσω ότι είναι ένα σύνθετο έγκλημα το οποίο απαιτείται στην αντικειμενική του υπόσταση την κλοπή μαζί με την παράνομη βία και όσον αφορά την υποκειμενική υπόσταση το δόλο.
Θα έρθω τώρα με βάση τα στοιχεία τα οποία κατά την αποδεικτική διαδικασία αναπτύχθηκαν ενώπιον σας στη ληστεία Αιγάλεω, όπου εκεί σύμφωνα με το κατηγορητήριο εισάγονται ως κατηγορούμενοι για τη ληστεία αυτή οι κύριοι Σάββας Ξηρός, Χριστόδουλος Ξηρός, Δημήτρης Κουφοντίνας, Θεολόγος Ψαραδέλλης, ο Τούρκος Οστούρκ και ο κ. Βασίλης Τζωρτζάτος με ηθική αυτουργία να αποδίδεται στον κ. Αλέξανδρο Γιωτόπουλο. Η ληστεία λαμβάνει χώρα στις 16/12/1991 η λεία είναι 289.300.000 δεν θα επεκταθώ περισσότερο σας είπε ο κ. Ευαγγελάτος όσον αφορά το ιστορικό των ενεργειών.
Απλούστατα θα πω ότι ο τρόπος με τον οποίο έδρασαν οι κατηγορούμενοι ήταν παροιμιώδης, είχαν μελετήσει προηγούμενα πολύ καλά την περιοχή, γνώριζαν σε αυτή τη ληστεία όπως και σε άλλες που πραγματοποιούσαν, ότι δεν θα βρουν αντίσταση, η αντίσταση που θα βρουν δεν θα είναι σθεναρή και 8 παρά 20 αποφάσισαν να εισέλθουν σε ένα κατάστημα των Ελληνικών Ταχυδρομείων στο οποίο απασχολούνταν 40 περίπου υπάλληλοι, πλήθος κόσμου που εκείνη την ημέρα πληρωνόταν το δώρο Χριστουγέννων και με μοναδική θρασύτητα να αφαιρέσουν ένα τόσο μεγάλο ποσό.
Οι μάρτυρες που εξετάστηκαν ενώπιόν σας ο κ. Ξηντάρας, ο κ. Γρίβας, ο κ. Γεροδήμος, ο κ. Μπερεδήμας και η κα Κοριόγλου θέλω να επισημάνω ότι είχαν ήδη υποστεί τη βάσανο ενός άλλου δικαστηρίου του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών, όπου εκεί είχαν παραπεμφθεί δια την αυτή πράξη οι κύριοι Δαναλάτος, Πατσέλης και Παναγιωτόπουλος. Ειρήσθω εν παρόδω οι άνθρωποι αυτοί τότε βρίσκονταν στο απόγειο της εγκληματικής τους δράσης και θεωρήθηκαν ως υπεύθυνοι και γι’ αυτή την ληστεία. Ταυτόχρονα ασκήθηκε δίωξη σε βαθμό κακουργήματος στους κυρίους Βλάση Παπουτσή, Γιώργο Ασημακόπουλο και Μαρίνο Δημητρολόπουλο στελέχη του Οργανισμού. Βεβαίως και επήλθε μια αθώωση τόσο από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, όσο και από το Συμβούλιο Εφετών για τα στελέχη των ΕΛΤΑ. Οι παρόντες κατηγορούμενοι βέβαια δεν είχαν το θάρρος αλλά αντιθέτως είχαν το θράσος να παραμείνουν σιωπηλοί. Έβλεπαν αθώους ανθρώπους να κατηγορούνται να σέρνονται στα Δικαστήρια, να προφυλακίζονται και όμως οι ίδιοι δεν έλαβαν καμία πρωτοβουλία.
Ας έρθουμε λίγο στην υπόθεση. Ο κ. Γρίβας στην κατάθεσή του αναγνωρίζει δυο πρόσωπα με απόλυτη βεβαιότητα: τον κ. Χριστόδουλο Ξηρό και τον κ. Σάββα Ξηρό. Θα μου πείτε «Μα και σε κάποιο άλλο Δικαστήριο -και αυτό εύστοχα το παρατήρησε ο κ. Πρόεδρος από την Έδρα- είχε ομοίως αναγνωρίσει με την αυτή βεβαιότητα άλλα πρόσωπα›. Η απάντηση βρίσκεται στα πρακτικά εκείνης της ημέρας και νομίζω ότι δίνει σαφέστατη εξήγηση. Οι μάρτυρες κλήθηκαν ν’ αναγνωρίσουν ένα συγκεκριμένο κύκλο προσώπων, τότε τους υποδείχθηκαν ως κατηγορούμενοι οι Δαναλάτος, Πατσέλης, Παναγιωτόπουλος και στο Δικαστήριό σας δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής ότι ο Δαναλάτος και ο Χριστόδουλος Ξηρός έχουν τον ίδιο σωματότυπο.
Έτσι ήταν φυσικό να υποπέσουν σ’ ένα σφάλμα. Όταν όμως έρχονται με απόλυτη βεβαιότητα και σήμερα αναγνωρίζουν κάποια πρόσωπα και όχι μόνο ο κ. Γρίβας, ο κ. Μπερεδήμας αναγνωρίζει στο πρόσωπο του ψευτοαστυνομικού τον κ. Κουφοντίνα και επίσης τον κ. Χριστόδουλο Ξηρό. Έρχεται η κα Κιορόγλου στην αρχή αναγνωρίζει τον κ. Χριστόδουλο Ξηρό και τον κ. Βασίλη Τζωρτζάτο και κατόπιν πιέσεων οπισθοδρομεί.
Όλα αυτά τα στοιχεία τα οποία σας προανέφερα εάν ειδοθούν υπό το πρίσμα των προανακριτικών καταθέσεων – ομολογιών, νομίζω ότι δίνουν πλήρως την εικόνα και συγκροτούν το παζλ της υποθέσεως αυτής. Θέλω να σεβαστώ αυτό που σας είπα στην αρχή, δηλαδή ότι δεν θα σπαταλήσω το χρόνο σας, δεν θα διαβάσω αυτούσια τα κομμάτια από τις προανακριτικές απολογίες.
Εν τάχει όμως θα σας πω ότι ο κ. Σάββας Ξηρός ουσιαστικά εντός ή εκτός εισαγωγικών, δίνει για τη ληστεία αυτή τον κ. Βασίλη Τζωρτζάτο, τον αδελφό του Χριστόδουλο, το Δημήτρη Κουφοντίνα, τον Αποστόλη τον Τούρκο και κάποιο τρίτο πρόσωπο. Ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός κι αυτός με τη σειρά του καταδίδει τον κ. Δημήτρη Κουφοντίνα τον κ. Βασίλη Τζωρτζάτον, τον Θεολόγο Ψαραδέλλη, τον αδελφό του Σάββα και τον Λάμπρο τον κ. Γιωτόπουλο. Έρχεται τέλος ο κ. Τζωρτζάτος και αναφέρεται στον Τούρκο, στο Δημήτρη Κουφοντίνα τον Λάμπρο – Αλέξανδρο Γιωτόπουλο και το Σάββα Ξηρό.
Όλα αυτά που σας προανέφερα νομίζω ότι στοιχειοθετούν με τον καλύτερο τρόπο την αντικειμενική υπόσταση του αδικήματος της ληστείας. Όσον αφορά την υποκειμενική υπόσταση νομίζω ότι επειδή η ληστεία αυτή έχει και μια απόπειρα ανθρωποκτονίας, δεν χρειάζεται να πω περισσότερα.
Όπως παρατηρήθηκε, οι κατηγορούμενοι δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό. Οποιοσδήποτε αποτελούσε εμπόδιο στις ενέργειές τους εκείνη τη στιγμή ή θα τον πυροβολούσαν ή όπως σε μία υπόθεση η οποία θα ακουστεί παρακάτω, η υπόθεση του ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ, θα έφταναν στο σημείο να τον βάλουν μέσα ακόμα και σε ένα βαρέλι. Αυτή ήταν η απαξία της ανθρώπινης ζωής.
Έτσι λοιπόν για την υπόθεση αυτή, συντασσόμενος κι εγώ με την Εισαγγελική πρόταση, θα ζητήσω την κήρυξη των κατηγορουμένων Σάββα Ξηρού, Χριστόδουλου Ξηρού, Δημητρίου Κουφοντίνα, Θεολόγου Ψαραδέλλη και Βασιλείου Τζωρτζάτου, ως ενόχων κατά συναυτουργία για το αδίκημα της ληστείας και για τον κ. Γιωτόπουλο την τιμωρία του ως ηθικού αυτουργού για την πράξη.
Θα ήθελα να κάνω μια ειδική μνεία στο πρόσωπο του κ. Ψαραδέλλη. Ο κ. Ψαραδέλλης ήρθε ενώπιόν σας και ομολόγησε ουσιαστικά ότι μετείχε σε μια άλλη ληστεία, σε εκείνη της ΕΘΝΙΚΗΣ Τράπεζας Γαλατσίου. Θέλω να παρατηρήσω ότι είναι σύνηθες το φαινόμενο, άνθρωποι οι οποίοι μετέχουν σε μια ληστεία να θέλουν να πάρουν μέρος και σε επόμενες. Είναι γλυκά τα χρήματα των ληστειών και τα προσπορίζεται κανείς εύκολα.
Για τη συγκεκριμένη ληστεία ο κ. Ψαραδέλλης δεν είχε κάποιο ουσιαστικό άλλοθι. Κανένα λοιπόν άλλοθι κ. Ψαραδέλλη, οι συγκατηγορούμενοί σας είναι εκείνοι οι οποίοι ουσιαστικά «σας δίνουν›.
Να έρθω στην επόμενη πράξη που είναι η ληστεία του Βύρωνα. Τελείται στις 27/1/1997, η λεία είναι 95 εκατομμύρια και κατά το κατηγορητήριο στη ληστεία αυτή λαμβάνουν μέρος ο κ. Σάββας Ξηρός, ο κ. Δημήτριος Κουφοντίνας, ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός, ο κ. Ηρακλής Κωστάρης, ο κ. Κων/νος Καρατσώλης και ηθική αυτουργία του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου μαζί με τον Βασίλη Ξηρό ο οποίος, συντάσσομαι με την άποψη του κ. Μαρκή όπως την ανέπτυξε και ο κ. Ευαγγελάτος, έχει απλή συνέργια λόγω του ότι οδηγούσε το van με το οποίο κατευθύνθηκαν και εν συνεχεία αποχώρησαν αφού τέλεσαν τη ληστεία σε βάρος του ΕΛΤΑ.
Μάρτυρες στην υπόθεση αυτή ο κ. Κολιγιάννης, ο κ. Λιαστιάς, ο κ. Κωλέτσης και ο κ. Πιαδίτης. Εξ αυτών, ο κ. Κωλέτσης αναγνωρίζει τον κ. Κουφοντίνα και ο κ. Πιαδίτης τον κ. Κουφοντίνα μαζί με τον Βασίλη Ξηρό. Τί μας λένε οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι: Ο κ. Βασίλης Ξηρός αναφέρει ότι στην υπόθεση αυτή μεταβαίνει με τον κ. Δημήτριο Κουφοντίνα, Σάββα Ξηρό, Χριστόδουλο Ξηρό και κάποιο τρίτο πρόσωπο. Ο Χριστόδουλος Ξηρός ενοχοποιεί τον Δημήτρη Κουφοντίνα, τον Κων/νο Καρατσώλη, τον Σάββα Ξηρό και τον Βασίλη Ξηρό.
Ο Σάββας Ξηρός «δίνει› τον αδερφό του Βασίλη, τον αδερφό του Χριστόδουλο, τον Δημήτρη Κουφοντίνα κι ένα ακόμα τρίτο πρόσωπο. Ενώ ο Κων/νος Καρατσώλης αναφέρεται στον Σάββα Ξηρό, τον Δημήτρη Κουφοντίνα, τον Χριστόδουλο Ξηρό, τον Βασίλη Ξηρό και τον Ηρακλή Κωστάρη.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να κάνω μια ειδική μνεία στο άλλοθι το οποίο προβλήθηκε από τον κ. Κωστάρη και βασάνισε επί μακρόν το Δικαστήριο αφού προσήλθε να καταθέσει ενώπιόν σας και ο Διευθυντής του Υποκαταστήματος της Τράπεζας Κρήτης για να μας βεβαιώσει ότι η 106 πράξη της 27/1/1997 είναι βέβαιο ότι έχει γίνει μετά τις 10 το πρωί. Η ληστεία όπως προκύπτει από τις αναφορές αλλά και από το έγγραφο της Ασφάλειας, λαμβάνει χώρα 27/1/97, στις 7:45 το πρωί. Συνεπώς το άλλοθι του κ. Κωστάρη για την υπόθεση αυτή δεν υφίσταται.
Τέλος, θέλω να επισημάνω ότι ακόμα και η πράξη η οποία προσκομίζεται από την ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΡΗΤΗΣ, φέρει βέβαια στη θέση «ο λαβών› μια υπογραφή από την οποία βέβαια δεν προκύπτει επ’ ουδενί ότι αυτή είναι του κ. Κωστάρη, ούτε στο Δικαστήριο προσκομίστηκε κάποια γραφολογική έκθεση που να αποδεικνύει αυτό. Η εξουσιοδότηση που λέει ο κ. Κωστάρης πράγματι υφίσταται και την έχει προσκομίσει στο Δικαστήριο αλλά αυτό δεν σημαίνει κ. Κωστάρη ότι εσείς εκείνη την ημέρα μεταβήκατε στην ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΡΗΤΗΣ. Θα μπορούσαν να υπάρχουν περισσότερες εξουσιοδοτήσεις και να πάει και κάποιο άλλο πρόσωπο.
Τελειώνοντας τις σκέψεις μου αυτές προς το Δικαστήριό σας, θέλω να πω ότι ο Οργανισμός των Ελληνικών Ταχυδρομείων υπέστη μια οικονομική ζημία 289.300.000 δραχμών και 95.000.000 από τη δεύτερη ληστεία, με ανυπολόγιστη ηθική τοιαύτη, όπως είχα πει στην αρχή της αγόρευσής μου. Θέλω να θέσω στο Δικαστήριό σας έναν προβληματισμό μου: Αφορά το άρθρο 79 και σε τέτοιες περιπτώσεις θέλω απλώς να πω στο Δικαστήριο ότι όταν διαπραγματευόμαστε διότι εμείς που σήμερα είμαστε από αυτή την πλευρά, γνωρίζετε καλά ότι είμαστε και από τις άλλες πλευρές και πολλές φορές σκεφτόμαστε αντίστροφα, ότι υπάρχει ένα πλαίσιο ποινής που το Δικαστήριο «διαπραγματεύεται›.
Στις περιπτώσεις αυτές το άρθρο 79 ουσιαστικά ο Δικαστής καλείται να κάνει μια κίνηση προς τα κάτω, να αναγνωρίσει κάποια ελαφρυντικά?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η Πολιτική Αγωγή επί της ποινής δεν μπορεί να αγορεύει όπως ξέρετε, μην φύγουμε από την εξουσία.
κ. ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε το γνωρίζω αλλά όσον αφορά την ενοχή και θα είμαι σύντομος. Σας το λέω αυτό υπό το εξής πρίσμα: δεδομένου ότι έχει καταργηθεί η θανατική ποινή και οι ποινές οι οποίες οι κατηγορούμενοι θα λάβουν από το Δικαστήριό σας για τις ανθρωποκτονίες και τις απόπειρες είναι ισόβια κάθειρξη να μην ξεχαστεί από το Δικαστήριο ότι έγιναν και κάποιες άλλες πράξεις όπως οι ληστείες που προβλέπονται και τιμωρούνται κι αυτές και πρέπει να έχουν μια αυτόνομη μεταχείριση. Οι δε ποινές που πρέπει να επιβληθούν θα είναι ανάλογες της σκληρότητας και του σχεδίου δράσης όπως αναπτύχθηκε προηγούμενα.
Τελειώνοντας την αγόρευσή μου θα ήθελα να σας πω γιατί θεωρώ ηθικό αυτουργό τον κ. Γιωτόπουλο. Ο γραφικός του χαρακτήρας στα ιστορικά κείμενα της Οργάνωσης, τα δαχτυλικά αποτυπώματα όπως μας τα ανέπτυξε ο κ. Γιαννακούρης, η αεργία την οποία είχε όλα αυτά τα χρόνια, τα διπλά ονόματα, τα πλαστά έγγραφα, οι καταθέσεις – απολογίες ενώπιόν σας του κ. Κονδύλη και του κ. Τσελέντη και η επιλεκτική μνήμη που επέδειξε στο Δικαστήριο, νομίζω ότι στοιχειοθετούν απολύτως την ηθική αυτουργία σε βάρος του. Περίμενα από τον κ. Γιωτόπουλο όντας πολλά χρόνια νεώτερός του να δείξει ένα θάρρος και μια ανδρεία ενώπιόν σας και να πει «Ναι εγώ ήμουν ο αρχηγός της Οργάνωσης› τουλάχιστον θα περνούσε στην ιστορία ως ο αρχηγός μιας Οργάνωσης και όχι ως ένας δειλός αρχηγός που ουσιαστικά θα βγει μέσα από την απόφασή σας.
Ένα ερώτημα θα με βασανίζει φεύγοντας από αυτή την αίθουσα μετά από μια κοπιώδη διαδικασία τόσων μηνών: Που πήγαν όλα αυτά τα χρήματα; Η διακρίβωση της αλήθειας θα ήθελα να γνωρίζουμε όλοι, τα χρήματα που ανήκουν στον ελληνικό λαό που κατέληξαν. Ο κ. Μαρκής έκανε εύστοχα κάποιες σκέψεις και με μαθηματικούς υπολογισμούς ορισμένα πράγματα βγαίνουν.
Τελειώνω λέγοντας κ. Πρόεδρε ότι η απόφασή σας εύχομαι αλλά και πιστεύω ότι θα κλείσει το χάσμα το οποίο η Οργάνωση αυτή επί 27 χρόνια άνοιξε στην ελληνική κοινωνία. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κι εμείς σας ευχαριστούμε κ. Καπετανάκη. Η συνεδρίαση διακόπτεται για αύριο το πρωί στις 9.