ΔΙΚΗ 17Ν
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:10
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλή σας ημέρα. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
ΑΡΧΙΦΥΛΑΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε οι κρατούμενοι Ξηρός Βασίλειος, Ξηρός Χριστόδουλος, Ξηρός Σάββας, Τζωρτζάτος Βασίλειος δεν θα εισέλθουν στην αίθουσα και ο Γεωργιάδης Διονύσης θα εισέλθει σε 5 λεπτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Εισαγγελεύς υπάρχει η κα Καραμπλιάνη που θα τους εκπροσωπήσει όλους.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η εκπροσώπηση θα γίνει από την κα Καραμπλιάνη προσωρινά και μέχρις ότου ανέβουν αυτοί και έρθουν όλων οι συνήγοροι και για τους παρόντες.
Ο κ. Χιρδάρης έχει τον λόγο.
Β. ΧΙΡΔΑΡΗΣ: Παρίσταμαι συγκεκριμένα για τη ληστεία σε βάρος του κ. Νικολακόπουλου ο οποίος ήταν ο διευθυντής του καταστήματος ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ. Οι κατηγορούμενοι για τους οποίους έχω παραστεί Πολιτική Αγωγή είναι ο κ. Σάββας Ξηρός, ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός, ο κ. Κουφοντίνας, ο κ. Τζωρτζάτος και ο κ. Τσελέντης.
Κύριε Πρόεδρε και κύριοι Εφέτες αυτή η Δίκη που τόσο καιρό από τις αρχές Μαρτίου διεξάγεται, είναι πιστεύω ότι είναι η μεγαλύτερη δίκη της νεότερης Ελλάδας διότι αποτελεί τη δίκη της μεγαλύτερης εγκληματικής Οργάνωσης που έχει εμφανιστεί ποτέ στην Ελλάδα και μια από τις μεγαλύτερες εγκληματικές Οργανώσεις που έχει εμφανιστεί σε ολόκληρα τον κόσμο.
Είναι μια Οργάνωση που ταλαιπώρησε τον τόπο πάρα πολλά χρόνια, 27 ολόκληρα χρόνια. Μια Οργάνωση που διέλυσε τα πάντα, μια Οργάνωση που διέλυσε οικογένειες, κατέστρεψε κόσμο, έδωσε πόνο, έχυσε αίμα και πάνω από όλα και εκτός από αυτά κατέστρεψε κι ένα βασικό κομμάτι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με αυτό θέλω να πω ότι η εγκληματική αυτή Οργάνωση της 17Ν συνέβαλλε σοβαρά και ουσιαστικά στον περιορισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών της Ελλάδας με όλους αυτούς τους τρομο-νόμους και τους άλλους περιοριστικούς νόμους των ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων γενικότερα.
Κύριε Πρόεδρε πριν φτάσω στο θέμα που με αφορά, θα κάνω μια γενικότερη αναφορά σε ένα θέμα που δεν έχει πιαστεί μέχρι τώρα και σε κάποιους κινδύνους που μπορεί να υπάρξουν από την προδικασία, από τη διαδικασία και από την τακτική ανάκριση όσον αφορά τη δίκη της 17Ν.
Πολλοί από τους κατηγορούμενους για να μην πω όλοι, έχουν σοβαρά παράπονα που πρέπει να εξεταστούν βεβαίως ότι έχει γίνει σωρεία παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κατ’ εξοχήν ο Σάββας Ξηρός αλλά και οι υπόλοιποι. Ήδη από ότι πληροφορήθηκαν προσέφυγαν τουλάχιστον από ότι ξέρω γιατί δεν είμαι απόλυτα σίγουρος γι’ αυτό ο Σάββας Ξηρός έχει προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο θεωρώντας ότι η προδικασία είναι άκυρη κι έχει παραβιάσει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Δεν ξέρω κατά πόσο ήταν το σωστό timing για να υποβάλλει τη συγκεκριμένη προσφυγή του στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, πιστεύω ότι μάλλον θα έπρεπε να του απορριφθεί ως απαράδεκτη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να επανέλθει. Γι’ αυτό εγώ σήμερα δεν θ’ ασχοληθώ με κανένα άλλο νομικό θέμα έχουν επιληφθεί από όλους τους εκλεκτούς συναδέλφους της Πολιτικής Αγωγής, θ’ ασχοληθώ με τα ανθρώπινα δικαιώματα, ένα χώρο που έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα.
Κύριε Πρόεδρε, υπάρχει σε αυτή την αίθουσα μια σοβαρή διαχωριστική γραμμή μεταξύ της Πολιτικής Αγωγής ημών δηλαδή από εδώ και της Υπεράσπισης. Η διαχωριστική γραμμή είναι συγκεκριμένη. Η Υπεράσπιση υπερασπίζεται τους κατηγορούμενους, εμείς επιθυμούμε την καταδίκη τους και την υπεράσπιση των δικαίων των θυμάτων. Είναι εύλογο να υπάρχει αυτή η διαχωριστική γραμμή. Εδώ στη συγκεκριμένη δίκη είναι επιτακτικό η γραμμή αυτή να είναι μεγαλύτερη, να είναι περισσότερη η διαχωριστική γραμμή.
Υπάρχει η διαχωριστική γραμμή για όλα, υπάρχει όμως κι ένας κοινός χώρος που δεν μπορεί να υπάρξει διαχωριστική γραμμή. Ο χώρος αυτός είναι ο χώρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εάν δηλαδή παραβιάστηκαν τα δικαιώματα των κατηγορούμενων, οποιουδήποτε κατηγορούμενου, δεν μπορούμε εμείς ως Πολιτική Αγωγή, εγώ προσωπικά ως πολίτης, ως δικηγόρος και ως επιστήμονας να μην το αναφέρω και να μην το καταγγείλω.
Έτσι θεωρώ υποχρέωσή μου να εξετάσω τα παράπονα των κατηγορουμένων να δούμε είναι έτσι όπως τα λένε; Διότι υπάρχει ο εξής κίνδυνος, ένας κίνδυνος που ίσως δεν έχει αναφερθεί και που πρέπει να γίνει συνειδητοποίηση του συγκεκριμένου κινδύνου. Ήδη από το 1985 όπως ξέρετε όλοι σας δεν είναι ανάγκη να το αναφέρω, έχουμε δικαίωμα όλοι οι πολίτες της Ελλάδας ατομικής προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αυτό είναι γνωστό. Όπως επίσης γνωστό είναι ότι έχουμε από το 1997 δικαίωμα και ένα είδους προσφυγής είναι ατομική αναφορά λέγεται, προς την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που συνεδριάζει μια φορά το χρόνο στη Γενεύη, συνήθως άνοιξη φέτος συνεδρίασε Ιούλιο με Αύγουστο του 2003.
Έτσι η εσωτερική έννομη τάξη η δική μας δεν είναι αυτόνομη, ιδίως οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου είναι δεσμευτικές και από τον Έλληνα δικαστή. Δεν είναι μόνο αυτό, είναι ότι έχει γίνει τροποποίηση πριν από 2 – 3 χρόνια που ορίζει ότι εάν κερδιθεί η υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο από τον κατηγορούμενο όχι από άλλον, τότε γίνεται επανάληψη της διαδικασίας.
Όταν έγινε η συγκεκριμένη του 525 με την προσθήκη της παρ. 5 του άρθρου αυτού ο Έλληνας νομοθέτης προσέθεσε αυτό το εδάφιο χωρίς να βάλει προθεσμία. Δηλαδή ο κατηγορούμενος ή ο Εισαγγελέας όταν εκδοθεί η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου μπορεί να ζητήσει την επανάληψη της διαδικασίας, αλλά χωρίς χρόνο, δηλαδή εάν δεν το πάει χαμπάρι ο Εισαγγελέας και είναι συνήθως ξέρουμε το τι γίνεται γιατί οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν κοινοποιούνται στα ελληνικά Δικαστήρια. Επομένως πρέπει είτε το Υπουργείο Εξωτερικών, είτε το Υπουργείο Δικαιοσύνης να φροντίσει.
Εάν ο κατηγορούμενος αργήσει να κάνει την αίτηση επανάληψης της διαδικασίας, τότε υπάρχει η φοβερή πιθανότητα, διότι εδώ το Συμβούλιο του Αρείου Πάγου, το Συμβούλιο των Εφετών ανάλογα με τέτοιες περιπτώσεις υποχρεούται να επαναλάβει τη διαδικασία εάν έχει διαπιστωθεί η παράβαση της ΕΣΔΑ από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Σε αυτή την περίπτωση έχουμε παραγραφές εάν έχει περάσει ο χρόνος των παραγραφών.
Εδώ στη συγκεκριμένη δίκη επειδή ήδη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει μπλοκάρει κυριολεκτικά και οι υποθέσεις εκδικάζονται πια ήδη τώρα σε τρία μέχρι πέντε χρόνια αλλά μετά όταν θα λήξει η όλη διαδικασία και από τον ¶ρειο Πάγο φοβάμαι ότι θα πηγαίνει στα 7 και 8 χρόνια, εάν δεν υπάρχουν άμεσες λύσεις στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, φοβάμαι δηλαδή ότι εάν τυχόν διαπιστωθεί παραβίαση δικαιώματος της συγκεκριμένης υπόθεσης των τρομοκρατών της 17Ν, θα έχουμε παραγραφές.
Τα δε πρώτα αδικήματα πρέπει να σας πω ότι με μεγάλης πιθανότητας θα παραγραφούν. Έχουμε ένα μεγάλο και θα έλεγα όχι άμεσο κίνδυνο, υπαρκτό κίνδυνο. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και στις αποφάσεις μας και στις διαδικασίες.
Πρέπει να πω ότι με εντυπωσίασε και οφείλω να το πω και να το ομολογήσω ο τρόπος της διαδικασίας στο Δικαστήριο. Ήταν απόλυτος στη δικονομία, ήταν εξαιρετικά φιλικός προς τα δικαιώματα των κατηγορούμενων και για τη διαδικασία στο Δικαστήριο δεν μπορεί κανένας κατηγορούμενος να έχει το παραμικρό παράπονο.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι εδώ. Είναι τι έχει γίνει στην προδικασία και τι έχει γίνει στην ανάκριση. Διότι εκεί κυρίως εστιάζεται το παράπονο των κατηγορούμενων. Κύριε Πρόεδρε ο Ράμσεϊ Κλαρκ έλεγε: «Δικαίωμα δεν είναι κάτι που σου δίνει κάποιος, αλλά κάτι που κανείς δεν μπορεί να σου πάρει›. Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα και το δικαίωμα του οποιουδήποτε πολίτη δεν μπορεί ούτε να του περιορίσει, ούτε να το ακυρώσει, ούτε να το αφαιρέσει κανένας είτε λέγεται Χιδάρης, είτε λέγεται Διώτης, είτε λέγεται Κρουσταλλλάκης, είτε λέγεται Πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Κανείς δεν μπορεί να περιορίσει τα δικαιώματα κανενός. Τα δικαιώματα του ανήκουν και κανείς δεν μπορεί να τα περιορίσει.
Πρέπει να σας πω ότι ένας πολύ μεγάλος ποινικολόγος Αμερικάνος, ίσως ο μεγαλύτερος της πρώτης πενταετίας του περασμένου αιώνα, ο Ουίλαμ Σμιθ έχει πει το εξής: «Εάν χάσει ένας το δικαίωμά του, το χάνουμε όλοι›. Είναι μεγάλες κουβέντες αλλά είναι πραγματικότητα. Εάν δηλαδή τα δικαιώματα των κατηγορούμενων έχουν θιχτεί, εάν το δικαίωμα ενός εκ των κατηγορούμενων έχει περιοριστεί, έχει ακυρωθεί, σημαίνει ότι το μέλλον θα είναι ζοφερό για το δικό μου το δικαίωμα και για το δικαίωμα των παιδιών σας και για τα δικά σας δικαιώματα.
Πριν προχωρήσω θα θυμίσω κάτι το οποίο είναι γνωστό. Είχε πει ένας Γερμανός Πάστορας «Όταν ο Χίτλερ επιτέθηκε στους Εβραίους δεν με ένοιαξε γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ο Χίτλερ επιτέθηκε στους Καθολικούς δεν με ένοιαξε γιατί δεν ήμουν Καθολικός. Όταν ο Χίτλερ επιτέθηκε στα Συνδικάτα και τους βιομηχάνους πάλι δεν με ένοιαξε γιατί δεν ήμουν ούτε βιομήχανος ούτε ανήκα στα Συνδικάτα. Όταν ο Χίτλερ επιτέθηκε σε εμένα, δεν υπήρχε κανείς να νοιαστεί›. Αυτό το αναφέρω για τα δικαιώματα. Γιατί τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μια βασική παράμετρος που πρέπει να μας απασχολήσει όλους.
Έρχομαι σε μια πραγματική περίπτωση που τη θεωρώ ως περίπτωση προς έρευνα και να δούμε αν υπάρχει παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι το 40ήμερο του Σάββα Ξηρού στον Ευαγγελισμό.
Κύριε Πρόεδρε έχουμε έναν κατηγορούμενο ο οποίος δεν ήταν τότε κατηγορούμενος έχουμε ένα ασθενή, ο οποίος υπέστη ό,τι υπέστη έγινε αυτή η έκρηξη στον Πειραιά και πήγε στο νοσοκομείο του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ για να νοσηλευτεί. Πραγματικά όπως είπε και ο κ. Εισαγγελεύς δεν υπήρξε καλύτερη νοσηλεία από αυτή που έγινε στον Σάββα Ξηρό. Έγινε καλύτερη νοσηλεία και από ότι θα γινόταν στον κ. Σημίτη.
Όμως εκτός από τη νοσηλεία υπάρχει το εξής: γύρω από τον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ υπήρχαν χιλιάδες αστυνομικοί, πάνω στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ έξω από το δωμάτιό του επίσης αστυνομικοί, παντού υπήρχε Αστυνομία, παντού υπήρχαν περιορισμοί. Δεν μπορούσε κανείς να τον πλησιάσει και εύλογο ήταν να μην τον πλησιάσει κανένας, διότι –υποτίθεται- εκείνη την περίοδο ήταν ένας μάρτυρας του οποίου διακυβεύονταν η ζωή, εάν τον έβρισκε η 17Ν ή οποιοσδήποτε ήθελε να τον σκοτώσει. Έπρεπε να τον προστατέψει η ελληνική πολιτεία και ορθώς έπραξε.
Όμως απαγόρευαν επί πάρα πολλές ημέρες το 40ήμερο την προσέγγιση των γονέων του. Αυτό θα έλεγα ότι είναι ένα κοινωνικό γεγονός και δεν πρέπει να μας απασχολήσει ιδιαίτερα. Παράλληλα όμως –και εδώ είναι το θέμα- επί 40 ολόκληρες ημέρες απαγόρευσαν το δικηγόρο του κατηγορούμενου Ξηρού τον κ. Αγιοστρατίτη, ο οποίος είναι ένας σοβαρός άνθρωπος και θα έλεγα ότι ήταν και πολύ ήπιος στις εκφράσεις του όταν τον άκουγα στην τηλεόραση, του απαγόρευαν να ανεβεί πάνω, του απαγόρευαν να δει τον πελάτη του. Του έλεγαν μάλιστα ότι δεν θέλει ο κ. Ξηρός να τον δει.
Παράλληλα όμως και ταυτόχρονα και μετά από μερικές μέρες και ενώ ο Ξηρός ήταν πλήρως απομονωμένος σ’ ένα συγκεκριμένο δωμάτιο κάτω από ιατρική παρακολούθηση και περίθαλψη ο κ. Διώτης και ο κ. Σύρος του έπαιρναν τις προανακριτικές καταθέσεις, μια δυο, τρεις. Δεν χρειάζεται ν’ αναφέρω ημερομηνίες. Στη μια από τις αποφάσεις σας τις δικές σας τις προσδιορίζετε, νομίζω ότι ήταν 12, 13, 14 Ιουλίου.
Μετά τις καταθέσεις αυτές εμφανίζεται στον ανακριτή στις 7 Αυγούστου, δηλαδή εμφανίζεται στο Δικαστή μετά από 40 σχεδόν μέρες. Κύριε Πρόεδρε εδώ αναμφίβολα και θα πω κάτι που όλοι σκεφτόμαστε και κανείς δεν το λέει: το 40ήμερο αυτό του αποκλεισμού ενός ανθρώπου, ενός τρομοκράτη, ενός εγκληματία, ενός ανθρώπου ο οποίος κατ’ αρχήν τον εμφανίζουμε ως μάρτυρα και στη συνέχεια γίνεται κατηγορούμενος. Αυτό το 40ήμερο είναι ένα προβληματικό που δεν θα πρέπει να επαίρεται η ελληνική πολιτεία για τη συμπεριφορά απέναντι σε κατηγορούμενο. Το λέω διότι η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιτάσσει ρητώς το δικαίωμα της ελευθερίας, έχει το άρθρο 5 παρ. 1 περ. γ’. Το επιτάσσει είναι ένα δικαίωμα απόλυτο μεν, αλλά υπό περιορισμούς δε. Έχει κάποιους περιορισμούς στις οποίες δεν εμπλέκεται η περίπτωση του Σάββα Ξηρού.
Επίσης υπάρχει προβληματισμός εάν εδώ υπάρχει παραβίαση του άρθρου 6 παρ. 1 και παρ. 3 για το θέμα της επικοινωνίας του με το δικηγόρο του. Επίσης στην περίπτωση υπάρχει σοβαρό θέμα με το άρθρο 3. Το άρθρο 3 είναι το άρθρο που εξετάσετε κι εσείς για τα θέμα των βασανιστηρίων. Σαφώς και δεν έχουν βασανιστήρια στον Σάββα Ξηρό σε καμία περίπτωση θα έλεγα. Όμως η περίπτωση που μπορεί να εξεταστεί είναι η περίπτωση της εξευτελιστικής μεταχείρισης του τελευταίου κομματιού του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ.
Να ξεκινήσω από το θέμα της εξευτελιστικής μεταχείρισης. Σε αυτή την περίπτωση θα έλεγα ότι το θέμα είναι απολύτως οριακό, δεν θα έλεγα ότι το παράπονο του Σάββα Ξηρού είναι βάσιμο, διότι η γενικότερη συμπεριφορά που υπήρξε προς αυτόν δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εξευτελιστική. Θα έλεγα πως προσεγγίσει στο όριο του θέματος αυτού, αλλά δεν το αγγίζει. ¶λλο προσεγγίζω κι άλλο αγγίζω. Δεν έχουμε εξευτελιστική συμπεριφορά απέναντι στον Σάββα Ξηρό για την περίοδο του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ και ορθώς το Δικαστήριό σας απεφάνθη ότι δεν υπήρξε παραβίαση και του άρθρου του Ποινικού Κώδικα για τα βασανιστήρια, αλλά και για το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ.
Όμως θεωρώ ότι εάν αυτονομηθεί, ανεξαρτητοποιηθεί το 40ήμερο του Σάββα Ξηρού και δεν συνδυαστεί με τα υπόλοιπα στοιχεία, αυτό αποτελεί παράβαση της ΕΣΔΑ του άρθρου 3 και του άρθρου 6 παρ. 1, δηλαδή του δικαιώματος της ελευθερίας του, του περιορισμού της ελευθερίας του και της αργοπορίας του να πάει στο δικαστή. Διότι ο κ. Διώτης δεν είναι δικαστής, δεν είναι Δικαστήριο κι έχει αποφανθεί επανειλημμένως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ότι δεν αποτελεί δικαστικός σχηματισμός και Δικαστήριο υπό την έννοια της σύμβασης ο Εισαγγελεύς.
Πήγε σε δικαστή στις 7 Αυγούστου. Χρόνος τεράστιος. Πρέπει να σας υπενθυμίσω, είναι γνωστά και ιδίως σε εσάς κ. Πρόεδρε που έχετε ασχοληθεί ιδιαίτερα με την ΕΣΔΑ και με τις αποφάσεις και τις διαβάζετε, απλώς μια μικρή υπενθύμιση θα κάνω, ότι έχουμε την υπόθεση ?KF? κατά Γερμανίας που είναι εντυπωσιακή. Κρατήθηκε ο κατηγορούμενος για 12 ώρες και 45 λεπτά για εξακρίβωση των στοιχείων. Θεώρησε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή η γερμανική νομοθεσία είναι κατηγορηματική σε αυτό, ότι μπορεί να κρατηθεί για εξακρίβωση των στοιχείων μόνο μέχρι 12 ώρες, θεώρησε ότι υπήρξε παραβίαση της συμβάσεως.
Έχουμε την περίφημη και γνωστή πια υπόθεση Σακίκ κατά Τουρκίας που είναι με 6 Τούρκους Βουλευτές οι οποίοι κρατήθηκαν από 12 έως 14 μέρες μόνο και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 3. Επίσης έχουμε την κλασική περίπτωση Μπρόγκαν και λοιποί κατά του Ηνωμένου Βασιλείου που εκεί είχαν κρατηθεί 5 – 6 μέρες και 4 μέρες, 4 τρομοκράτες του ΗΡΑ, μιλώ για περιπτώσεις τρομοκρατών. Κρατήθηκαν αυτές τις μέρες και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θεώρησε ότι οι μέρες ήταν πολλές και διαπίστωσε παραβίαση της ΕΣΔΑ. Επίσης η περίπτωση Αξόι κατά Τουρκίας του ’96 που ήταν 14 μέρες κράτηση και τη θεώρησε αδικαιολόγητη.
Εκτός από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο όμως είναι και η Επιτροπή του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Σας αναφέρω μια πολύ πρόσφατη –όταν λέω πρόσφατη, η απόφαση δημοσιεύτηκε 4 Σεπτεμβρίου 2003- είναι η υπόθεση Γκομέζ Καζαφράνκα κατά Περού με αριθμό 991/2001 που είναι η ημερομηνία καταθέσεως που λέει ότι κράτηση στο Περού επιτρέπεται μέχρι 14 μέρες. Ο Καζαφράνκα κρατήθηκε 22. Η Επιτροπή διαπιστώνει παραβίαση.
Επίσης έχουμε την περίπτωση Σπάκμο κατά Νορβηγίας ο οποίος κρατήθηκε μόνο 8 ώρες επειδή η Νορβηγία είναι μια ευρωπαϊκή χώρα, έχει την πολιτεία να έχει δεσμεύσεις ως προς τις κρατήσεις και θεώρησε ότι η 8ωρη κράτηση για διαπίστωση στοιχείων –δεν είναι τρομοκρατική εδώ- είναι παραβίαση του Συμφώνου για τα Ατομικά Δικαιώματα του άρθρου 9 το οποίο είναι αντίστοιχο με το άρθρο 5 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως.
Κύριε Πρόεδρε, εδώ έχουμε ένα πολύ σοβαρό θέμα: Εγώ προσωπικά διαπιστώνω μια παραβίαση της ΕΣΔΑ από το ελληνικό κράτος όσον αφορά το 40ήμερο της κράτησης του Σάββα Ξηρού, που σημαίνει ότι υπάρχει κίνδυνος για τις καταθέσεις τις τρεις τις προανακριτικές που έχει δώσει στην προανάκριση στον κ. Διώτη ο κ. Ξηρός.
Όμως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν αντιμετωπίζει μεμονωμένα τα πράγματα. Τα αντιμετωπίζει συνθετικά, δηλαδή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν εξετάζει αν σε ένα κομμάτι της διαδικασίας υπάρχει παραβίαση της ΕΣΔΑ γιατί μπορεί να υπάρχει κι εδώ υπήρξε νομίζω. Κοιτάζει συνολικά και διαλεκτικά, δηλαδή η όλη διαδικασία από τότε που ξεκίνησε και μετά, έχουμε παραβίαση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ή δεν έχουμε παραβίαση;
Τί κάνει λοιπόν ο κ. Σάββας Ξηρός: Ο κ. Σάββας Ξηρός μετά από το 40ήμερο εμφανίζεται στον Ανακριτή με όλες τις νόμιμες διαδικασίες, με τον δικηγόρο του τον κ. Αγιοστρατίτη και ζητούν προθεσμία και πάνε μετά από δυο μέρες και καταθέτει ο κ. Σάββας Ξηρός με τον δικηγόρο του, χωρίς καμία απολύτως πίεση και τί δηλώνει: «Επιβεβαιώνω› λέει, «τις τρεις προανακριτικές καταθέσεις› στις οποίες έχει πραγματικά καρφώσει όλη τη 17Ν και το σημαντικότερο κ. Πρόεδρε είναι το εξής: Ότι όχι μόνο επιβεβαιώνει, προσθέτει κι άλλους, προσθέτει κι άλλα αδικήματα και προσθέτει στην ήδη υπάρχουσα κατηγορία και άλλες.
Εδώ λοιπόν ο ίδιος ο Σάββας Ξηρός καταθέτει τα ίδια πράγματα στον ανακριτή και με ελεύθερη τη βούληση. Ενώ το πρώτο κομμάτι χωρίς δικηγόρο λέει κάποια πράγματα, με τον δικηγόρο λέει επιπλέον. Εδώ απορώ κι εγώ, γιατί ο κ. Διώτης δεν επέτρεψε στον δικηγόρο του τον κ. Αγιοστρατίτη, έναν πολύ σοβαρό άνθρωπο εν πάση περιπτώσει, να ανεβεί επάνω; Πώς έκρινε δηλαδή η αστυνομία και η ελληνική πολιτεία ότι δεν έπρεπε για τόσο σοβαρές κατηγορίες και για τόσο σοβαρά θέματα να πάει δικηγόρος στην προανάκριση; Ήταν αναγκαίο για μια δημοκρατική πολιτεία; Εγώ κυριολεκτικά ντρέπομαι γι αυτή την κατάσταση που έγινε για το 40ήμερο του Σάββα Ξηρού.
Πρέπει να σας πω και το εξής: Τότε μου έκανε εντύπωση, όταν έβλεπα ότι υπάρχει Εισαγγελέας ο οποίος έχει σαν βασική του αρχή, βασική του υποχρέωση την τήρηση της νομιμότητας, να μη την τηρούμε τη νομιμότητα. Αντιλαμβάνομαι τις ανάγκες, αλλά δεν πρέπει κ. Πρόεδρε να ξαναγίνει 40ήμερο για κανέναν, διότι μπορεί να γίνει για οποιονδήποτε και πρέπει να το σταματήσουμε εδώ, είτε αυτός που το έκανε είναι Εισαγγελεύς, είτε είναι Πρόεδρος, είτε είναι δικηγόρος είτε είναι οποιοσδήποτε. Είναι απαράδεκτο να παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Εγώ κ. Πρόεδρε λέω, ωραία, έκανε ό,τι έκανε ο κ. Διώτης, το καταλαβαίνω, ήταν τόσα χρόνια χωρίς επιτυχία η Αντιτρομοκρατική, η Αστυνομία έχει εύλογο λόγο, ο κ. Διώτης συμμετείχε σε αυτή την ιστορία, αλλά λέω κι εγώ, έχουμε Εισαγγελέα, και έχουμε Εισαγγελέα στον ¶ρειο Πάγο. Εκείνη την περίοδο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου είναι ο κ. Κρουσταλλάκης, ένας άνθρωπος πραγματικά ο οποίος έχει γράψει πάρα πολλά για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ένας άνθρωπος ο οποίος έδειχνε έναν πλήρη σεβασμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ένας άνθρωπος για τον οπόιο γράφησαν τόσα και τόσα γι αυτόν, υπέροχα συγγράμματα, υπέροχες δημοσιεύσεις.
Μου κάνει λοιπόν εντύπωση που αντί να προβληματιστεί ο Εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου, επικροτεί. Και μάλιστα επικροτεί ένας άνθρωπος που εν πάση περιπτώσει, μέχρι κάποια στιγμή, εφέρετο και σαν υποψήφιος για Δικαστής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεν ξέρω αν εξακολουθεί. Πραγματικά προβληματίζομαι.
Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύω ότι πρέπει τα ανθρώπινα δικαιώματα να δίνονται σε όλους και να μη γίνονται διακρίσεις. Τί θα πει τρομοκράτες και μη τρομοκράτες; Προσέξτε τί κάνει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε αυτές τις περιπτώσεις: Θεωρεί ότι η τρομοκρατία χρειάζεται ειδική ποινική αντιμετώπιση και οι νόμοι για την τρομοκρατία είναι ειδικοί ποινικοί νόμοι που χρειάζονται μια διαφορετική αντιμετώπιση από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και φαντάζομαι θα ξέρετε ότι γίνονται τώρα συζητήσεις για τον περιορισμό της ΕΣΔΑ ως προς τους τρομοκράτες όπως γίνονται και συζητήσεις και για την τύχη του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, διότι έχει υπερφορτωθεί υπερβολικά.
Λέει λοιπόν, ότι «τα όργανα της Συμβάσεως προβαίνουν σε αναλογική αντιμετώπιση μεταξύ απειλής κατά της δημοκρατικής κοινωνίας και προσβολής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όσο σοβαρότερη είναι η απειλή όπως είναι αυτή της τρομοκρατίας, τόσο πιο ψηλά τοποθετείται η στάθμη ανοχής των παραβιάσεων εις βάρος του απειλούντος και ο χαρακτηρισμός μιας ενέργειας ως εξευτελιστικής.
Δηλαδή κάνει μια υπέρβαση το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και λέει ότι όταν έχω πραγματική απειλή που πρέπει να αντιμετωπισθεί από την κοινωνία, τότε η ανοχή μου σε περιορισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι μεγαλύτερη κι όσο μεγαλύτερη η απειλή, τόσο μεγαλύτερη η ανοχή. Εδώ πραγματικά υπήρχε μια ανοχή, έπρεπε να υπάρχει μια ανοχή. Αλλά εδώ έχουμε 40 ημέρες, 40 ημέρες στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν έχει αντιμετωπισθεί ακόμα καμία κατάσταση.
Εκτός λοιπόν από τον Σάββα Ξηρό ο οποίος στον Ανακριτή, το επαναλαμβάνω, τα επιβεβαίωσε και επομένως κάλυψε μόνος του αυτή την παραβίαση, άρα δεν υπάρχει παραβίαση –και το τονίζω- δεν υπάρχει παραβίαση διότι την κάλυψε μόνος του με τον δικηγόρο του και μου κάνει εντύπωση και το εξής: Ότι ο κ. Αγιοστρατίτης έδωσε εύσημα στον κ. Ζερβομπεάκο και δεν έδωσε ο κ. Αγιοστρατίτης μόνο, έδωσε και ο κ. Σάββας Ξηρός και στη συνέντευξή του στον κ. Τριανταφυλλόπουλο, τον επαίνεσε. Είπε «τί καλός που είναι ο κ. Ζερβομπεάκος› και πραγματικά τον εξέπληξε ο τρόπος που τον αντιμετώπισε.
¶ρα, τα ανθρώπινα δικαιώματά του έγιναν απολύτως σεβαστά στην ανάκριση και όχι μόνο σεβαστά, θα έλεγα ότι τόσο σεβαστά έγιναν, που καμιά φορά να αδικούνται τα θύματα.
Κύριε Πρόεδρε, εκτός από τον Σάββα Ξηρό έχουν και οι υπόλοιποι παράπονα και λένε ότι ταλαιπωρηθήκαμε, ο κ. Τζωρτζάτος παραπονείται για ξυλοδαρμούς και διάφορα άλλα. Οι υπόλοιποι συνελήφθησαν μετά τον Σάββα Ξηρό. Γνώριζαν τα πάντα, γνώριζαν τί γινόταν στην ανάκριση, στην προανάκριση για τον Σάββα Ξηρό, γνώριζαν για τον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ, γνώριζαν την αντιμετώπιση, γνώριζαν τί είπε ο Σάββας Ξηρός και επομένως όταν ποια συνελήφθησαν είχαν μια πλήρη γνώση των όσων είχαν διαδραματιστεί.
Αυτό τί σημαίνει: Ότι πήγαν έτοιμοι και μπορούσαν να έχουν δικηγόρο και μπορούσαν να ασκήσουν όλα τα δικαιώματα τα οποία ήδη γνώριζαν. Ήδη τότε απ’ ότι θυμάμαι ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών και ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης είχε διαμαρτυρηθεί για την κατάσταση του κ. Ξηρού. Ήταν γνωστές οι διαμαρτυρίες, η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ είχε δημοσιεύσει διάφορα άρθρα και διάφορους σχολιασμούς, επομένως γνώριζαν πολύ καλά το τί συνέβαινε. Επομένως σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει καμία απολύτως παραβίαση των δικαιωμάτων τους.
Κύριε Πρόεδρε, θέλω να δώσω και μία άλλη διάσταση, εκτός από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, υπάρχει και η Επιτροπή του Συμφώνου των Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων που έχει κυρωθεί και με το νόμο του 1997 εδώ στην Ελλάδα. Εδώ έχουμε το εξής και πρέπει λίγο να σκεφτούμε και αυτή την διάσταση: Στην Επιτροπή μπορεί κανείς να προσφύγει χωρίς προθεσμία΄. Ενώ στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο μπορείς να προσφύγεις εντός 6 μηνών, στην Επιτροπή δε χρειάζεται καμία προθεσμία.
Μία άλλη ιδιαιτερότητα της Επιτροπής –και έχει πολλές ιδιαιτερότητες αυτή η Επιτροπή- είναι η εξής: Ότι εάν χάσεις την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ή εάν κηρυχθεί η υπόθεσή σου απαράδεκτη, μπορείς να προσφύγεις στην Επιτροπή ασχέτως εάν έχεις ήδη προσφύγει στο άλλο διεθνές όργανο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Δεν μπορείς να προσφύγεις μόνο στην περίπτωση που ήδη είχες προσφύγει και εκκρεμεί η υπόθεση.
Η Επιτροπή αυτή είναι λίγο sui generis, δηλαδή αποτελείται από 18 άτομα, εγνωσμένου κύρους, είναι πολύ μεγάλες προσωπικότητες αυτοί που συμμετέχουν στην Επιτροπή, όχι ότι του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν είναι, και είναι εγνωσμένης αξίες ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα, δηλαδή πρέπει να έχουν μελέτες, πρέπει να έχουν βιβλία για τα ανθρώπινα δικαιώματα και να έχουν αποδείξει στον ΟΗΕ την ενασχόλησή τους με τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αυτοί είναι λίγο περίεργο «τύποι› διότι είναι άνθρωποι από το Ιράν, είναι άνθρωποι από την Ινδία στην Επιτροπή, είναι άνθρωποι από διάφορες χώρες οι οποίες δεν έχουν παράδοση στα ανθρώπινα δικαιώματα, παρόλα αυτά καμία υπερβαίνουν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στις αποφάσεις τους. Υπερβαίνουν και υπερκεράζουν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στις απόψεις τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δηλαδή μερικές φορές έχουν παράξει μεγαλύτερη προστασία στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Γίνεται μία μεγάλη συζήτηση στον ΟΗΕ να ενταχθεί στα ατομικά δικαιώματα τρίτης γενιάς και η δημοκρατία, την οποία κυνηγούσαν οι κύριοι. Πιστεύω ότι σε λίγα χρόνια, σε ελάχιστα, θα έχουμε σύμβαση που θα αναγνωρίζει τη δημοκρατία σαν ατομικό δικαίωμα. Βεβαίως υπάρχουν κάποιοι που αντιδρούν, ένας εξ αυτών αν θυμάμαι καλά, ο κ. Μποχάμαντ, είναι πρώην Πρωθυπουργός της Μαλαισίας.
Αυτός λοιπόν είναι ο Σάββας Ξηρός του ΟΗΕ, δηλαδή παρεμβαίνει συνεχώς, κάνει φασαρίες, δεν μπορούν να μιλήσουν οι άλλοι, έχει μία γραφικότητα και δεν μπορώ να καταλάβω όταν ήταν Πρωθυπουργός της Μαλαισίας το τί έκανε, φαντάζομαι ότι δε θα μιλούσε κανένας. Αυτός αντιδρά επίμονα και λέει ότι η Δημοκρατία αποτελεί κατάλοιπο της Αποικιοκρατίας. Δεν μπορεί να υπάρχει τίποτε άλλο σε ένα κράτος εκτός από την εκτελεστική εξουσία και δεν μπορεί να υπάρχουν δημοκρατικά δικαιώματα.
Η εκτελεστική εξουσία μπορεί να φροντίζει για όλους και για τους πολίτες της και αν λέει, μπορεί να ανεχθεί κανείς τη δημοκρατία στις δυτικές κοινωνίες, στον τρίτο κόσμο είναι εντελώς απαράδεκτο να την έχουμε σαν ατομικό δικαίωμα ή έστω σαν δικαίωμα μή ατομικό. Έτσι λοιπόν, οι κατηγορούμενοι μπορούν εκτός από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να κάνουν και μία προσφυγή στην Επιτροπή. Όμως οι αποφάσεις της Επιτροπής δεν είναι δεσμευτικές για το κράτος. Αν οι κατηγορούμενοι χάσουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θεωρώ εντελώς απίθανο οποιαδήποτε προσφυγή κάνουν στην Επιτροπή του ΟΗΕ να ευδοκιμήσει.
Κύριε Πρόεδρε, τα είπα όλα αυτά για τον εξής λόγο: Διεπίστωσα ότι και οι κ.κ. Εισαγγελείς αλλά και εμείς από την Πολιτική Αγωγή, εστιαστήκαμε πάρα πολύ στις προανακριτικές καταθέσεις του κ. Ξηρού. Θα πρέπει πραγματικά να προβληματιστούμε και θα έλεγα ότι το Δικαστήριό σας θα μπορούσε και θα πρέπει ίσως να αποφύγει στην απόφασή του να ασχοληθεί ιδιαιτέρως με τις προανακριτικές καταθέσεις που δόθηκαν στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ.
Έχουμε μία ακροαματική διαδικασία καταπληκτική, εδόθησαν όλα τα δικαιώματα στους κατηγορουμένους, μία διαδικασία άψογη, που βγήκαν αρκετά στοιχεία από δω. Υπάρχει η ανάκριση που ήταν απολύτως νόμιμη και νομότυπη. Υπάρχει και αυτό το προβληματικό κομμάτι των καταθέσεων του Ξηρού. Λοιπόν, η πρόταση η δική μου είναι η εξής: Δεν θα πρέπει το Δικαστήριό σας να στηρίξει κατηγορία άμεσα στις τρεις προανακριτικές καταθέσεις του Ξηρού στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ αλλά μόνο έμμεσα, υπό την προϋπόθεση ότι θα αναφερθεί κυρίως, δηλαδή επικουρικά, ότι αυτές οι καταθέσεις οι τρεις έχουν καλυφθεί πλήρως από την ανακριτική κατάθεση στον κ. Ζερβομπεάκο τις οποίες τις επιβεβαίωσε.
Θα έλεγα λοιπόν ότι μία αναφορά στις τρεις καταθέσεις σε επικουρική βάση θα μπορούσε να βοηθήσει το Δικαστήριό σας να έχει την απόφαση την οποία πραγματικά θέλει να έχει και που πρέπει να είναι δίκαιη και θα είναι απόλυτα σίγουρος ότι θα είναι δίκαιη για τους κατηγορουμένους.
Τελείωσα με τον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είπα τις απόψεις μου, θέλω τώρα να έρθω στο δεύτερο κομμάτι της αγόρευσής μου, για την περίφημη υπόθεση στο θέμα του ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ. Η ληστεία αυτή του ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ έχει μία πραγματική ιδιαιτερότητα. Ιδιαιτερότητα την οποία όταν την άκουσα με προκάλεσε μεγάλη περιέργεια και με εντυπωσίασε θα έλεγα.
Ο κ. Νικολακόπουλος ήταν Διευθυντής στο σούπερ μάρκετ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ. Ένας άνθρωπος οικογενειάρχης με ένα παιδάκι δύο ετών και πήγαινε στο σπίτι του, στις 23/12, δηλαδή προπαραμονή Χριστουγέννων και 23/12 δεν είναι τυχαία ημέρα, είναι δυο μέρες πριν από τα Χριστούγεννα. ¶ρα το σούπερ μάρκετ είχε μεγάλη κίνηση, μεγάλο τζίρο και χρήματα στο χρηματοκιβώτιό του.
Στις 23/12 το βράδυ και αφού έκλεισε το μαγαζί πήγε προς το σπίτι του στα Βριλήσσια. Εκεί τον περίμεναν δύο αστυνομικοί, τον σταμάτησαν και μάλιστα τον είπαν με το όνομά του, «κύριε Νικολακόπουλε σταματήστε, έλεγχος›. Ήταν, όπως είπε ο ίδιος, οι δύο Ξηροί, ο Σάββας και ο Χριστόδουλος. Αφού του έκαναν τον υποτιθέμενο έλεγχο ξαφνικά του επετέθησαν, του έδεσαν τα χέρια με σπάγκο, -μάλιστα αστυνομικοί με σπάγκο, το είπε και χαριτωμένα ο κ. Νικολακόπουλος εδώ, ήταν εντυπωσιακό και τους το είπε-, και τον έβαλαν σε ένα van.
Διέσχισαν από το σπίτι του στα Μελίσσια μέχρι την Κηφισίας, λίγο πριν από τον ΦΛΟΚΑ που είναι το σούπερ μάρκετ του ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ, 35 λεπτά χρειάστηκαν για να πάνε εκεί. Επί 35 λεπτά κ. Πρόεδρε, τον χτυπούσαν ανηλεώς, τον είχαν βάλει κάτω, ήταν μπρούμυτα και τον χτυπούσαν συνεχώς επί 35 λεπτά. Δεν έδινε τον αριθμό του χρηματοκιβωτίου κι όταν έφτασαν του είπαν «θα σε κάψουμε ζωντανό μέσα στο van και θα σε αφήσουμε και άρα θα χαρακτηριστεί ότι ήταν τυχαίο το γεγονός› και δεύτερον τον απείλησαν, λέγοντάς του ότι γνώριζαν ότι έχει 2 χρονών παιδί.
Φοβήθηκε ο παθών και τους έδωσε τον αριθμό του χρηματοκιβωτίου. ¶νοιξαν το σούπερ μάρκετ, μπήκαν μέσα, πήραν 6 εκατομμύρια που τον Δεκέμβρη του 1987 ήταν αρκετά λεφτά κ. Πρόεδρε και αφού πήραν τα λεφτά και αφού τον είχαν δεμένο και αφού είχε ολοκληρωθεί η ληστεία, ο Χριστόδουλος Ξηρός έκανε το εξής καταπληκτικό: Πήρε ένα άδειο βαρέλι από φέτα τυρί, αυτά τα 70-80 εκατοστών και του το έβαλε στο κεφάλι και μάλιστα το έβαλε πιστεύω και περιπαικτικά. Εκτός δηλαδή από το να τον ταλαιπωρήσει, να τον βασανίσει, ήθελε να κάνει και την πλάκα του.
Αυτά τα έκανε ο Χριστόδουλος Ξηρός και μάλιστα όταν ρωτήθηκε και σηκώθηκε ο Χριστόδουλος Ξηρός αν τον αναγνωρίζει, είχε πει ο Νικολακόπουλος ότι πρώτον αναγνώρισε τον Σάββα και τον αναγνώρισε και την παραμονή που είχε πάει, πριν από τις 23 δηλαδή είχε ξαναπάει και περιφερόταν και είπε ότι αναγνωρίζει 1000% τον Χριστόδουλο. Σε κάποια ερώτηση του κ. Εισαγγελέα «πώς σας συμπεριφέρθηκαν›, απάντησε ο κ. Νικολακόπουλος: «σαν ζώο›.
Ήταν πολύ χαρακτηριστικό και έχει μείνει: «σαν ζώο›. Η συμπεριφορά αυτή κ. Πρόεδρε ήταν απολύτως εξευτελιστική για τον άνθρωπο. Θέλεις να κάνεις μια ληστεία; Πάρε τα λεφτά, φίμωσέ τον, άστον. Πρέπει να του βάλεις και το βαρέλι; Αν διαβάστε την ιατροδικαστική έκθεση που είναι αναγνωστέα, έχει εκχυμώσεις παντού. Δηλαδή ο άνθρωπος αυτός πονούσε και του έβαλαν το βαρέλι για να πονέσει περισσότερο. Επρόκειτο δηλαδή περί βασανιστηρίου.
Εγώ που σήμερα υπερασπίστηκα το δικαίωμα του Σάββα Ξηρού στην προδικασία, σας λέω ότι αυτό που έκανε αυτός και ο αδερφός του, ήταν όχι απαράδεκτο, ήταν απάνθρωπο. Δηλαδή η μεταχείριση αυτή είναι μοναδική και απολύτως εξευτελιστική για τον πελάτη μου.
Κύριε Πρόεδρε δεν μένει βεβαίως καμία αμφιβολία ότι η ληστεία έγινε με ιδιαίτερα σκληρό τρόπο, απάνθρωπο, χωρίς κανένα απολύτως συναίσθημα από τους κατηγορουμένους. Δεν τον λυπήθηκαν, τον εξευτέλισαν, τον διέλυσαν και του δημιούργησαν και πρόβλημα στη δουλειά του διότι καταρχήν ποιος να τον πιστέψει μετά με το θέμα της ληστείας. Θέλω να πω ότι οι κατηγορούμενοι συμπεριφέρθηκαν όπως συμπεριφέρθηκαν σε όλες τις δολοφονίες, όπως έχυσαν τόσο αίμα, συμπεριφέρθηκαν και σ’ αυτόν κατά πολύ σκληρό, εντελώς βάναυσο τρόπο.
Επομένως πρέπει να καταδικάσετε τους κατηγορουμένους όπως ακριβώς εισάγεται το κατηγορητήριο. Θέλω να κάνω μόνο μία εξαίρεση: Καταρχήν ζητώ κατά το κατηγορητήριο την καταδίκη για τον Σάββα Ξηρό, τον κ. Χριστόδουλο, τον κ. Κουφοντίνα, τον κ. Τζωρτζάτο.
Θέλω λίγο να δούμε το θέμα του κ. Τσελέντη. Η εμπλοκή των κατηγορουμένων βγαίνει από δύο στοιχεία: Το ένα είναι από τον κ. Νικολακόπουλο. Αναγνώρισε τους δύο Ξηρούς, εδώ έχουμε πλήρη βεβαιότητα, δεν έχει κανένα λόγο ο κ. Νικολακόπουλος να αναγνωρίσει ανθρώπους της 17Ν και να φοβάται κιόλας, δεν τους ήξερε, δεν είχε τίποτα εναντίον τους. Για τους λοιπούς λέει ο Χριστόδουλος στην κατάθεσή του και στον Ανακριτή την οποία επιβεβαιώνει και στην προανακριτική, ότι συμμετείχαν και οι άλλοι.
Ο κ. Τσελέντης δεν ξέρω αν λέει αλήθεια ή ψέματα, έχει εμφανιστεί εδώ εμφανίστηκε μετανιωμένος. Εγώ συμμερίζομαι απόλυτα τη θέση του κ. Εισαγγελέως που πρότεινε την απαλλαγή του. Δεν θα έλεγα ότι θα πρέπει να απαλλαγεί έτσι, θα έλεγα ότι η δική μου θέση είναι να απαλλαγεί με ελάχιστες αμφιβολίες ο κ. Τσελέντης του οποίου θεωρώ ειλικρινή την κατάθεσή του εδώ και η όλη στάση του θα έλεγα ότι πρέπει να έχει μια ευνοϊκή αντιμετώπιση από το Δικαστήριο.
Κύριε Πρόεδρε τελειώνοντας θέλω να πω το εξής: έχω να κάνω μερικές παρατηρήσεις για το θέμα της διαδικασίας εδώ. Μου έκανε εντύπωση η απαράδεκτη συμπεριφορά των κατηγορούμενων, όπως τους υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα όταν πρέπει, έτσι πρέπει να πούμε για τη συμπεριφορά τους. Υπήρξε μια εντελώς απαράδεκτη συμπεριφορά των κατηγορούμενων και προς το πρόσωπό σας και προς το Δικαστήριο και προς την Πολιτική Αγωγή και ιδίως στον κ. Λάμπρου.
Πρέπει να σας πω ότι μπορεί με τον κ. Λάμπρου να έχω μια μικρή νομική διαφωνία στο θέμα του τεκμηρίου της αθωότητας, μπορεί να μην έχει την καλύτερη σχέση με το συγκεκριμένο τεκμήριο, όμως είναι ένας άνθρωπος και σοβαρός, ένας άνθρωπος ο οποίος πολέμησε εδώ για το δίκαιο και να βρει το τι ακριβώς συνέβη. Ένας άνθρωπος ο οποίος πρέπει να σας πω ότι είναι ο μόνος που φρόντισε τόσο πολύ να βρεθεί το δίκιο των θυμάτων. Διότι πραγματικά εδώ η διαδικασία ήταν να δώσουμε πολλά δικαιώματα στους κατηγορούμενους αλλά λίγο τα θύματα πρέπει να σας πω ότι τα ξεχάσαμε. Όχι πολύ, ελάχιστα. Θέλω να πω δηλαδή ότι θεωρώ εντελώς απαράδεκτη τη συμπεριφορά τους. Μια συμπεριφορά, η οποία δείχνει το χαρακτήρα και την επικινδυνότητα της 17Ν.
Τέλος θα πω το εξής: εγώ κ. Πρόεδρε δεν τους θεωρώ κυρίως εγκληματίες. Εγώ τους θεωρώ κυρίως ληστές και να σας πως γιατί. Η λεία από τις ληστείες ήταν τεράστια, είναι ένα πολύ μεγάλο ποσό αυτά τα 800 εκ. ή το 1 δις για εκείνη την εποχή. Με αυτά τα λεφτά ζούσαν και κυρίως τόσο ο κ. Κουφοντίνας όσο και ο κ. Γιωτόπουλος οι οποίοι ήταν άνεργοι, ζούσαν από αυτή ακριβώς τη λεία των ληστειών.
Μπορεί μεν να ξεκίνησε η 17Ν μ’ ένα πολιτικό περιεχόμενο στην αρχή, αλλά από τότε που ξεκίνησαν οι ληστείες ουσιαστικά επρόκειτο περί ληστών και περί ανθρώπων που ζούσαν από τις ληστείες και επ’ αφορμή των ληστειών και για να δικαιολογήσουν τις ληστείες τις οποίες δεν τις αναγνώριζαν πουθενά, έκαναν και τις δολοφονίες, για να έχουν ένα ηθικό και πολιτικό περιεχόμενο σε αυτά τα οποία έκαναν. Ευχαριστώ πολύ κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κι εμείς ευχαριστούμε τον κ. Χιρδάρη. Το Δικαστήριο διακόπτει για 5 λεπτά.
ΔΙΑΚΟΠΗ