ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Ο κ. Δημητρακόπουλος ο οποίος παρίσταται για το ΠΕΝΤΕΛΙΚΟ έχει τον λόγο.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Διακεκριμένοι κύριε Πρόεδρε και κύριοι Εφέτες και κύριε Αρεοπαγίτα όταν έχεις το θλιβερό προνόμιο να αγορεύεις σε μια τέτοια δίκη όταν έχουν τοποθετηθεί κι έχουν προηγηθεί αγορεύσεις εκλεκτών συναδέλφων, διατρέχεις τον κίνδυνο ο λόγος σου να είναι μια επανάληψη πραγμάτων που κατά κόρον έχουν αναπτυχθεί με μεγάλη ακρίβεια και με μεγάλη επιτυχία. Επειδή δεν θέλω, ούτε στόχος μου και επιδίωξή μου είναι η αγόρευση η συγκεκριμένη τοποθέτηση να είναι αυτοσκοπός, θα προσπαθήσω όπως έχω θεσμική υποχρέωση και καθήκον, να εκθέσω με σεβασμό τις θέσεις μου, τις απόψεις μου και όπως εγώ αντιλήφθηκα αυτή τη μακροχρόνια διαδικασία, εν συντομία όσο μπορώ περισσότερο.
Θα ξεκινήσω τη σύντομη αυτή τοποθέτησή μου με μια εμπειρία που είχα σ’ ένα διάλειμμα αυτής της δίκης. Ήρθε και με βρήκε –γιατί ανάμεσα στους κατηγορούμενους και στους συνηγόρους Υπεράσπισης και Πολιτικής Αγωγής όταν διαρκεί μια δίκη για μεγάλο χρονικό διάστημα, δημιουργούνται κάποιες ανθρώπινες σχέσεις αυτό είναι αναπόφευκτο, εγώ τουλάχιστον όντας συνήγορος της Πολιτικής Αγωγής δεν μπορώ να ορθώσω ένα τείχος ανάμεσα σε εμένα και τους κατηγορούμενους- ένας από τους κατηγορούμενους ο οποίος νομίζω ότι η στάση του τον τιμά, είναι θαρραλέα, τίμια, εμένα προσωπικά με εντυπωσίασε και αναφέρομαι στον Θωμά Σερίφη, ο οποίος μου είπε κάτι το οποίο είναι αλήθεια και ενδεχομένως οι υπόλοιποι εκ των κατηγορούμενων να μην το γνωρίζουν.
Αν γυρίσουμε ένα χρόνο πίσω το καλοκαίρι που έγινε ο τραυματισμός του Σάββα Ξηρού και ακολούθησαν οι αθρόες συλλήψεις των ανθρώπων οι οποίοι αυτή τη στιγμή βρίσκονται κατηγορούμενοι, ξεκίνησε ένας δημόσιος διάλογος που όποιος είχε το θάρρος κι έλεγε ότι οι κατηγορούμενοι για τη 17Ν είναι πολίτες αυτής της χώρας και οι κανόνες της δικονομίας, οι θεσμικές εγγυήσεις που θεσπίζονται από το Σύνταγμά μας θα πρέπει να γίνουν σεβαστές και γι’ αυτού τους ανθρώπους, όποιος ισχυριζόταν ότι εν πρέπει να περισταλούν τα δικαιώματα των κατηγορούμενων όσον αφορά τους ανθρώπους που εμπλέκονται στην υπόθεση της 17Ν, να ξέρετε ότι τον αντιμετώπιζαν με δυσπιστία, με κακότητα και πολλές φορές γινόταν δέκτης ανήθικων επιθέσεων.
Εγώ, πρέπει να γνωρίζετε κύριοι κατηγορούμενοι, ότι ήμουν από τους ανθρώπους που στους δημοσίους διαλόγους που έγιναν πέρσι το καλοκαίρι, πήρα θέση ότι οι συνθήκες κράτησης του Σάββα Ξηρού δεν με έβρισκαν σύμφωνο από άποψη τήρησης των διατάξεων της ποινικής δικονομίας. Ήμουν από τους ανθρώπους που υποστήριζαν ότι όταν θα γίνει αυτό το Δικαστήριο, θα πρέπει κατά γράμμα οι διατάξεις της ποινικής δικονομίας που τηρούνται για όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται στη θέση του κατηγορούμενου σε αυτή τη χώρα, πρέπει να τηρηθούν και για σας.
Έγινε ένα παράπονο από τον Θωμά Σερίφη και μου λέει «Δεν περίμενα κ. Δημητρακόπουλε, μετά από τις δημόσιες θέσεις που είχατε πάρει πέρσι το καλοκαίρι να έρθετε συνήγορος της Πολιτικής Αγωγής και να δεχτείτε αυτή την κατάφορη παραβίαση των δικονομικών μας δικαιωμάτων›. Να είστε σίγουροι ότι το έδρανο που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή εάν κατά τη δική μου άποψη την ταπεινή, με τις ελάχιστες γνώσεις που έχω στα θέματα ποινικής δικονομίας συναισθανόμουν ότι παραβιάζονταν τα ποινικά σας δικονομικά σας δικαιώματα, να είστε βέβαιος ότι θα ετοποθετούμην και θα έπαιρνα το μέρος σας καίτοι βρίσκομαι στο έδρανο της Πολιτικής Αγωγής.
Όταν θα ακούσετε την αγόρευσή μου θα είστε σίγουροι γι’ αυτό τα οποίο σας λέω και τις προτάσεις που ταπεινά εγώ θα εισηγηθώ στο Δικαστήριο για κάποιους από εσάς εκ των κατηγορούμενων.
Αναρωτιέμαι: όλα τα κείμενα της 17Ν μιλούσαν για ισότητα μεταξύ των πολιτών αυτής της χώρας. Αυτό, ακούγεται ωραίο και δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος σε αυτή τη χώρα που έχει διαφορετική προσέγγιση. Πιστεύετε εσείς ότι το παρόν Δικαστήριο σας δίκασε διαφορετικά από ότι δικάζονται χιλιάδες Έλληνες σε αυτή τη χώρα; Πιστεύετε ότι ο παρών δικαστικός σχηματισμός ερμήνευσε και εφάρμοσε τις διατάξεις της ποινικής δικονομίας διαφορετικά από ότι συμβαίνει σε όλους τους υπόλοιπους Έλληνες; Τα τεράστια θέματα τα οποία τέθηκαν εδώ πέρα, το πρώτο για το οποίο παραπονεθήκατε, ήταν?
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (Εκτός μικροφώνου) Σε ποιον μιλάει κ. Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε εμάς εδώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν το βλέπω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι ρητορική η ερώτηση, αλλά ο κατηγορούμενος δεν μπορεί να απαντήσει.
Μ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δομή του. θέλετε δηλαδή να αγορεύσω όπως αγορεύουμε σ’ ένα αγορανομικό ή σε μια ανθρωποκτονία σκέτη; Ο κ. Πρόεδρος σας το είπε κ. Εισαγγελέα, ρητορικές είναι οι ερωτήσεις μου. Λέτε να περιμένω απάντηση από τους κατηγορούμενους. Εγώ όμως έχω τη φιλοδοξία μέσα από αυτή τη δίκη, άμα μπορώ να πείσω και τους κατηγορούμενους ότι αυτή η δίκη είναι δίκαιη, ότι αυτή η δίκη διεξήχθη με τους καλύτερους, με απόλυτο σεβασμό στα δικαιώματα των κατηγορούμενων και ότι πραγματικά η ποινή, αν υπάρξει ποινή και αν υπάρξει ενοχή, ήταν μονόδρομος για το Δικαστήριό σας, εγώ θα είμαι ευτυχής γι’ αυτό
Εγώ δεν ήρθα εδώ πέρα ούτε για να τους βρίσω, ούτε για να τους πω καθάρματα, ούτε για να τους πω αλήτες. Κάθε δικηγόρος έχει την ευθύνη των πράξεών του και των εισηγήσεών του και όλοι κρινόμεθα. Είναι μια δίκη η οποία θα καταγραφεί στα ποινικά χρονικά της χώρας και οι τοποθετήσεις του κ. Εισαγγελέα και η απόφαση των Δικαστών και οι προτάσεις και οι εισηγήσεις και οι αγορεύσεις των συνηγόρων Υπεράσπισης και Πολιτικής Αγωγής.
Αφήστε με να ολοκληρώσω και θα δείτε, γνωρίζω τουλάχιστον μετά από τόσα χρόνια, μπορεί να μην έχω τις δικές σας γνώσεις κ. Εισαγγελέα στα θέματα ποινικής δικονομίας, αλλά τουλάχιστον ξέρω ότι ένας δικηγόρος που απευθύνεται. Τουλάχιστον αυτό το έχω μάθει, μπορώ να σας πω ότι το ξέρω από την 1η Δημοτικού.
Τα παράπονα. Πολιτικό έγκλημα. Τι νομίζετε κύριοι κατηγορούμενοι ότι το Δικαστήριο εφαρμόζει αυτό που έχει στο μυαλό του χωρίς να κινείται μέσα σε κάποια πλαίσια τα οποία υπάρχουν μέσα από τη νομολογία του Αρείου Πάγου; Είναι ανεξέλεγκτοι οι δικαστές; Νομίζετε ότι οι δικαστές λένε «sic volo sic jube› όπως έλεγαν σε κάποιες άλλες εποχές «έτσι θέλω έτσι διατάζω›; Το θέμα του πολιτικού εγκλήματος για το οποίο έχετε ένα παράπονο, είναι ένα θέμα που δεν τέθηκε για πρώτη φορά στη δική μας τη δίκη. Υπάρχει μια ιστορία από το 1974 τουλάχιστον μέχρι σήμερα, τουλάχιστον 30 χρόνια, που υπήρξε ένας προβληματισμός τι είναι πολιτικό έγκλημα και τι δεν είναι.
Το Δικαστήριο είχε απέναντί του μια ερμηνευτική πυξίδα, το τι ορίζει ο ¶ρειος Πάγος ότι είναι πολιτικό έγκλημα. Για ποιο λόγο το Δικαστήριο αυτή τη στιγμή θα πρέπει τη νομολογία του Αρείου Πάγου που πρέπει να γνωρίζετε ότι υπάρχει απόλυτος σεβασμός από όλα τα Δικαστήρια της χώρας στη νομολογία του Ανώτατου Ακυρωτικού μας, γιατί για να υπάρχει μια ομοιομορφία στην ερμηνεία των ποινικών διατάξεων. Γιατί αλίμονο αν δεν υπήρχε αυτή η ομοιομορφία και ο κάθε δικαστής τις ερμήνευε κατά το δοκούν. Έτσι θα είχαμε ανισότητα.
Όταν όμως υπάρχει ο ¶ρειος Πάγος και δίνει μια συγκεκριμένη κατεύθυνση σε μια έννοια και την εφαρμόζουν τα Δικαστήρια όλης της χώρας, έτσι πετυχαίνεται η ισότητα στη δικαιοσύνη. Έρχεται ο ¶ρειος Πάγος και πριν από αυτή τη δίκη, εδώ και 30 χρόνια και τι λέει: τα κριτήρια και τα κίνητρα του δράστη, μπορεί να είναι πολιτικά, αλλά αν δεν στοχεύουν ευθέως στην ανατροπή της καθεστηκυίας τάξεως, εμείς δεν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε πολιτικό έγκλημα. Εγώ πιστεύω ότι σε ορισμένες ενέργειές σας πρυτάνευε το πολιτικό κριτήριο και ας κατηγορηθώ γι’ αυτό. Δεν μπορώ να πιστέψω, άσχετα αν δεν συμφωνώ, ότι πλήξατε πολιτικούς στόχους χωρίς να έχετε πολιτικό κριτήριο.
Όταν όμως το Δικαστήριο έχει τη νομολογία του Αρείου Πάγου και λέει ότι αυτό δεν επαρκεί για να χαρακτηριστεί πολιτικό το έγκλημα, τι παράπονο μπορεί να έχετε από αυτό το Δικαστήριο, όταν ακολουθεί τη νομολογία του Αρείου Πάγου με βάση την οποία έχουν δικαστεί χιλιάδες Έλληνες.
Γιατί να γίνει διακριτική μεταχείριση σε εσάς και να παραβιάσει αυτή τη νομολογία και να θεωρήσει ότι είναι πολιτικό έγκλημα μια πράξη η οποία ενδεχομένως εμφορείται από πολιτικά κίνητρα; Γιατί να καταλήξει το Δικαστήριο σε αυτή την παραβίαση της νομολογίας του Αρείου Πάγου; Γιατί θα πρέπει ο αφισοκολλητής ο οποίος συλλαμβάνεται να δικαστεί ως πολιτικός εγκληματίας, γιατί εκείνος που κολλάει πολιτική αφίσα τι είναι; Θα πάει στο Μικτό Ορκωτό με τη δική σας τη νοοτροπία; Να μην έχετε κανένα παράπονο ούτε από ημάς ούτε από το Δικαστήριο που είπε σεβόμενο τη νομολογία του Αρείου Πάγου με την οποία έχουν δικαστεί χιλιάδες Έλληνες ότι οι πράξεις σας αυτές μπορεί να έχουν –κι εγώ πιστεύω ότι έχουν- κίνητρα πολιτικά ορισμένες από αυτές, αλλά δεν μπορεί να ενταχθούν στην έννοια του πολιτικού εγκλήματος.
Επίσης θέλω να ξέρετε ένα πράγμα: μιλάτε για πολιτικό έγκλημα. Ακούστε τη θέση μου. θέλετε να χαρακτηριστεί πολιτικό έγκλημα οι ανθρωποκτονίες που έχετε κάνει; Να μπω υποθετικά στη δική σας σκέψη; Ή οι ληστείες, ή οι κλοπές πολιτικά εγκλήματα; Αυτό τι σημαίνει; Γιατί λέτε κι ένα παράπονο προς το Δικαστήριο ότι είναι προαποφασισμένη η καταδίκη. Μα άμα κριθείτε ένοχοι για δολοφονίες, ληστείες, εκρήξεις και για κλοπές; Και πολιτικά εγκλήματα να θεωρηθούν όλες αυτές οι πράξεις υπάρχει καμιά διάταξη νόμου που λέει ότι όταν σκοτώνεις, ληστεύεις, κλέβεις και είναι πολιτικό έγκλημα αθωώνεσαι; Εσείς οι ίδιοι να ήσασταν στη θέση τους και τον πολιτικό εγκληματία αν σκοτώσει, δολοφονήσει και κλέψει πρέπει να τον καταδικάσετε.
Η μόνη διαφοροποίηση που θα υπήρχε θα ήταν ένας άλλος δικαστικός σχηματισμός, θα ήταν οι ένορκοι. Ένας που σκοτώνει, ένας που ληστεύει, ένας που ρίχνει μια ρουκέτα και πολιτικό έγκλημα να χαρακτηριστεί αυτό, θα καταδικαστεί. Δεν μπορεί να αθωωθεί. Δεν υπάρχει καμιά τέτοια διάταξη.
Ένα άλλο παράπονο το οποίο εκφράσατε είναι εάν οι προανακριτικές σας απολογίες, οι απολογίες που δώσατε μέσα στην Αστυνομία ή στον ανακριτή θα έπρεπε να ληφθούν υπόψη ή όχι από το Δικαστήριο και να αξιολογηθούν. Πάλι θα καταφύγω στη νομολογία του Αρείου Πάγου η οποία είχε διαμορφωθεί πάγια πριν έρθετε εσείς εδώ πέρα σε αυτή την αίθουσα και είχαν δικαστεί χιλιάδες συνάνθρωποί σας και συμπολίτες μας με προανακριτικές απολογίες στην Αστυνομία και με απολογίες στους ανακριτές.
Τι είπε η νομολογία του Αρείου Πάγου; Προσέξτε: εάν είχατε δώσει καταθέσεις ένορκες ή ανωμοτί στην Αστυνομία χωρίς τη συμπαράσταση του δικηγόρου σας, αυτές οι καταθέσεις δεν θα μπορούσαν να ληφθούν, να αξιοποιηθούν στο Δικαστήριο. Έτσι κατοχυρώνει η δικαιοσύνη τα δικαιώματα στην πράξη των κατηγορούμενων. Είχαν είχαμε σήμερα καταθέσεις σας ένορκες ή ανωμοτί στην Αστυνομία και έλεγε το Δικαστήριο ότι «εγώ τις λαμβάνω υπόψη μου τις συναξιολογώ για να καταδικάσω›, να είστε βέβαιοι ότι κι από το βήμα αυτό το συνηγόρου Πολιτικής Αγωγής θα έλεγα «ενίσταμαι, έχουν δίκιο, παραβιάζετε τα δικαιώματά τους›. Όπως είπα με μεγάλο προσωπικό κόστος το καλοκαίρι που σας συνέλαβαν δημόσια. Συνέβηκε τίποτα τέτοιο;
Δώσατε καταθέσεις στην Αστυνομία και πολλοί από εσάς με παρουσία δικηγόρου, ο δικηγόρος είναι ο θεσμικός εγγυητής των δικαιωμάτων σας. Στην ανάκριση πήγατε πάλι με δικηγόρους και πολλοί από εσάς επανέλαβαν τα ίδια που είπαν στην Αστυνομία. Εάν επιθυμείτε να μην ληφθούν υπόψη τους αυτές οι καταθέσεις σας προδίδετε το περιεχόμενο των προκηρύξεών σας;
Γιατί από τη μια λέτε αγωνιζόμαστε για την ισότητα σε αυτή την χώρα και από την άλλη λέτε «θέλουμε να έχουμε διακριτική μεταχείριση› ευνοϊκότερη μεταχείριση από τους άλλους πολίτες αυτής της χώρας. Γιατί οι άλλοι πολίτες αυτής της χώρας δικάζονται και καταδικάζονται πολλές φορές με τις καταθέσεις, με τις απολογίες που δίνουν στην Αστυνομία και στον ανακριτή. Γιατί ζητάτε εσείς αυτή τη διακριτική μεταχείριση και μάλιστα και εκθειάζοντας κάποιες στιγμές -και το ζήσαμε εδώ- το Δικαστήριο λέγοντας ότι εάν δεν αποσυρθούν δεν πάνε στο αρχείο οι απολογίες που δώσαμε στην Αστυνομία και πολλές φορές είπατε και στον ανακριτή, θα αποχωρήσουμε από τη δίκη.
Ειλικρινά πιστέψτε με από μικρό παιδί είμαι μέσα σε αυτές τις αίθουσες, όσο κι αν σας φαίνεται υπερβολή. Δεν άκουσα ποτέ κατηγορούμενο να απευθύνεται με αυτό το θράσος –γιατί θράσος είναι αυτό- στο Δικαστήριο. Το Δικαστήριο σας αντιμετώπισε με εξαιρετική επιείκεια και κατανόηση. Που θα διανοείτο άλλη φορά κατηγορούμενος να λέει στο δικαστή ότι «Είτε βγάζετε τις απολογίες που έδωσα στην Αστυνομία και στην ανάκριση έξω από τη δικογραφία, διαφορετικά αποχωρώ, ξεκινώ απεργία πείνας›. Αυτά λέγονται εκβιασμοί. Μάλιστα έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με το πώς δικάζονται οι υπόλοιποι Έλληνες σε αυτή τη χώρα. Ζητάτε διακριτική μεταχείριση και αυτό είναι λάθος.
Να γιατί εγώ κατά τη δική μου ταπεινή άποψη δεν υπήρξα συνεπής στο δημόσιο λόγο μου και στις θέσεις μου που πήρα εδώ πέρα. Δεν πρέπει να έχετε κανένα μα κανένα παράπονο από τους παρόντες Δικαστές ότι όχι μόνο σεβάστηκαν απόλυτα τα δικονομικά σας δικαιώματα, αλλά θα έλεγα και κάτι άλλο: έζησαν και μια ανοχή -και θα μου επιτρέψετε αυτή την έκφραση- που δεν θα είχαν την πολυτέλεια χιλιάδες άλλοι κατηγορούμενοι σε αυτή τη χώρα να την έχουν από δικαστές. Ανοχή βέβαια που τουλάχιστον εμένα στη δική μου συνείδηση νομιμοποιείται λόγω της ιδιαιτερότητας και της μοναδικότητας αυτής της δίκης.
Να είστε βέβαιοι ότι δεν γνωρίζω το περιεχόμενο αυτής της απόφασης, αλλά όσον αφορά και πως θα αξιολογήσουν τα πραγματικά περιστατικά οι δικαστές, αλλά όσον αφορά τις θεσμικές και δικονομικές εγγυήσεις εφαρμόστηκε στο πρόσωπό σας ό,τι εφαρμόζεται σε όλους τους Έλληνες. Να είστε σίγουροι γι’ αυτό ότι το σύνολο των συνηγόρων της Πολιτικής Αγωγής εάν υπήρχε έστω και μια παραβίαση δικονομικών διατάξεων, θα ήταν με το μέρος σας. Και τρανή απόδειξη αφορά η περίπτωση του κ. Παπαναστασίου αν δεν κάνω λάθος το όνομα. Όπου εκεί πέρα ενώ δεν υπήρχε έγκαιρη και έγκυρη παράταση του εξαμήνου της προσωρινής κρατήσεως, όταν υπήρξε μια Εισαγγελική πρόταση η οποία ερμήνευε και εφάρμοζε εσφαλμένα τις ποινικές διατάξεις τις δικονομικές, το σύνολο των συνηγόρων Πολιτικής Αγωγής ήμαστε δίπλα σας. Να είστε βέβαιοι λοιπόν ότι όσον αφορά τις ποινικές δικονομικές διατάξεις, αυτές εφαρμόστηκαν από το Δικαστήριο με προσήλωση και ευλάβεια απόλυτη.
Φεύγοντας από αυτό το κεφάλαιο θα ήθελα να αναφερθώ στη δράση της 17Ν. Ίσως να φανεί μονότονο, είμαι υποχρεωμένος να το πω, προέρχομαι από μια οικογένεια η οποία έχει βγάλει δικηγόρους τρίτη γενιά. Είναι άνθρωποι οι οποίοι και αυτοί πίστεψαν σε πολλά σημεία, με αναφορές που υπάρχουν στις προκηρύξεις σας, για τον σοσιαλισμό, για τη δημοκρατία, για την αυτοδιάθεση των λαών. Είναι άνθρωποι οι οποίοι αγωνίστηκαν για πολλές περικοπές που υπάρχουν μέσα στις προκηρύξεις σας.
Αυτοί οι άνθρωποι όμως όταν συνελήφθησαν από την οικογένειά μου για τον πολιτικό τους αγώνα, δικηγόροι με άνεση κοινωνική, δεν κρύφτηκαν πίσω απ’ τις κουρτίνες των ποινικών δικονομικών διατάξεων. Εφόσον ήταν πραγματικά ιδεολόγοι και πίστευαν ότι οι δράσεις του εμφορούνταν από κάποια ιδεώδη, από κάποιο όραμα για μια καλύτερη κοινωνία, ομολόγησαν τη δράση τους. Δεν την αρνήθηκαν. Και, προσέξτε, όταν τότε ομολογούσες τη δράση σου, υπήρχε θανατική καταδίκη.
Δεν είναι όπως τώρα που θα έχουμε μια ισόβια κάθειρξη και στα 16 χρόνια κτώμεθα το δικαίωμα της υφ’ όρων απολύσεως. Τότε να το πεις ότι εγώ αγωνίζομαι για τον σοσιαλισμό και για τη δημοκρατία, σε έστηναν στα 5 μέτρα και ήταν άνθρωποι δικηγόροι, που δεν είχαν κανένα λόγο να θέσουν τη ζωή τους σε κίνδυνο, δεν τους έλειπε τίποτα. Και όμως το έκαναν. Και κάποια στιγμή με αυτούς τους ανθρώπους όταν μιλάς και τους λες για την Αριστερά, ο Μαρξ, ο Τσε Γκεβάρα που ήταν τα εμβλήματα της 17Ν «βρε πατέρα, λέει πουθενά ότι μπορεί να συγκεντρωθούν 10 άνθρωποι και εν ονόματι της δημοκρατίας, του αυτοδιαχειριζόμενου σοσιαλισμού να παίρνουν τα αποκόμματα των εφημερίδων και να βλέπουν ποιος προκαλεί με τη συμπεριφορά του, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, θα κάθονται από μόνοι τους, θα διαλογίζονται, θα γίνονται δικαστήριο, θα γίνονται Εισαγγελείς και θα παίρνουν αποφάσεις να εκτελούν όποιον διαφωνεί με τις δικές τους θέσεις και απόψεις;›
Υπάρχει κανένα τέτοιο κεφάλαιο στον Μαρξ; Γιατί εγώ προσωπικά δεν το βρήκα πουθενά. Από πού βάζεις την εικόνα του Μαρξ, από πού βάζεις την εικόνα του Τσε Γκεβάρα; Είδατε πουθενά ο Τσε Γκεβάρα να έχει διατυπώσει καμία άποψη ότι είμαστε μια παρέα οι οποίοι εμφορούμεθα από ιδανικά και ο στόχος μας είναι ο αυτοδιαχειριζόμενος σοσιαλισμός και όποιος αισθανόμαστε ότι είναι εμπόδιο σ’ αυτή την πορεία αποφασίζουμε άμεσα την εκτέλεσή του; Υπάρχει πουθενά κανένα τέτοιο κείμενο σ’ αυτούς τους ανθρώπους που ήταν τα εμβλήματα της 17Ν;
Εσείς είστε οι μοναδικοί φορείς της Αριστερής καθαρότητας; Δηλαδή όλος αυτός ο κόσμος, όλοι αυτοί οι λαϊκοί αγωνιστές, όλοι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι έδωσαν τον αγώνα κατά της Γερμανίας στον εμφύλιο πόλεμο, στη χούντα, που δεν είχαν τη δική σας στάση και συμπεριφορά, «αποφασίζω, διατάζω, εκτελώ›, όλοι αυτοί που μέσα από το μαζικό λαϊκό κίνημα έδωσαν αγώνες, δεν τα κατάφεραν ή εν πάση περιπτώσει μπορεί να μην έφτασαν πολύ μακριά, μπορεί να μην υλοποιήθηκε το όνειρο, αλλά μέσα από αυτούς τους λαϊκούς αγώνες ό,τι μπόρεσαν έκαναν ενταγμένοι μέσα στην κοινωνία, όλοι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι δεν κατέφυγαν στις εκτελέσεις, στις εκρήξεις, στις βόμβες, αυτοί δεν χαρακτηρίζονται από ιδεολογική καθαρότητα;
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι για τί είναι; Για τα μπάζα; Οι μόνοι δηλαδή ικανοί και άξιοι είναι αυτοί οι οποίοι παίρνουν το περίστροφο και σκοτώνουν όποιον διαφωνεί; Τί πετύχατε τώρα; Ειλικρινά, κάνατε έναν απολογισμό αυτής της δράσης; Βοηθήσατε σε τίποτα την ελληνική κοινωνία; Τα πολιτικά ήθη, την οργάνωση, τη δομή; Κάποια στιγμή πρέπει να κάνετε τον απολογισμό σας, μην είστε εγωιστές. Τί πετύχατε; Ακούσατε από εδώ 30 συναδέλφους της Πολιτικής Αγωγής, δεν είναι μόνο συνήγοροι, δεν είναι μόνο δικηγόροι, είναι και κοινωνοί.
Τί πετύχατε; Πετύχατε αγώνες, θυσίες, φυλακίσεις, εκτοπίσεις, εκτελέσεις χιλιάδων ανθρώπων που είχαν το όραμα για τον σοσιαλισμό να τους λερώσετε. Να απολογούνται αυτή τη στιγμή. Έχετε ακούσει εδώ από τους συνηγόρους της Πολιτικής Αγωγής να σας λένε «η δολοφονούσα Αριστερά, η επιτιθέμενη Αριστερά, η κακιά Αριστερά, η μαύρη Αριστερά› και ένας ολόκληρος κόσμος που δεν είχε καμία σχέση με τις δικές σας πρακτικές και με τις δικές σας συνήθειες, θα πρέπει να απολογείται τώρα για εσάς.
Εσείς τί κάνατε; Υπεξαιρέσατε τα σύμβολα της Αριστεράς, γιατί υπεξαιρέτες είστε, παραμορφώσατε, πλαστογραφήσατε τις έννοιες της Αριστεράς και εν ονόματι αυτών των ιδεοληψιών των δικών σας, προβήκατε σε μια σωρεία φόνων, εκτελέσεων, εκρήξεων, που τί πρόσφεραν; ¶λλαξαν την ελληνική κοινωνία; Σκόρπισαν πόνο, θλίψη, δάκρυ και, το χειρότερο, οι Αμερικανοί έκαναν πιο αισθητή την παρουσία τους στα δρώμενα της χώρας. Είστε περήφανοι γι αυτό;
Είστε περήφανοι που αυτή τη στιγμή πολλές διατάξεις του ουσιαστικού ποινικού μας κώδικα έχουν γίνει πολύ πιο αυστηρές εξαιτίας της δικής σας της δράσης; Είστε περήφανοι απ’ αυτή τη δράση; Ωφελήθηκε τίποτε η κοινωνία; Για να είμαι δίκαιος, μπορεί κάποιες δολοφονίες βασανιστών της χούντας να τις αποδέχτηκε η κοινωνία θετικά, αυτό είναι μια πραγματικότητα, από κει και πέρα όμως, οι δολοφονίες αυτές οι οποίες έγιναν, ήταν δολοφονίες που πραγματικά, πέρα από πόνο, αίμα, δάκρυ, μοναξιά και χειρότερη αστυνόμευση στην ελληνική κοινωνία, δεν προσέφεραν τίποτα.
Είναι μια αδιέξοδη πορεία και πρέπει κάποια στιγμή να μιλήσετε με ειλικρίνεια με τον εαυτό σας και να παραδεχτείτε ότι ήταν μια πορεία η οποία μόνο αρνητικά αποτελέσματα επισώρευσε στην ελληνική κοινωνία. Θα πρέπει να κάνετε έναν ειλικρινή διάλογο με τον εαυτό σας και με τους ανθρώπους σας και με τους συγγενείς σας και με όσους σας διαδεχτούν.
Ένα τρίτο κεφάλαιο στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ είναι σε κάποια πρόσωπα που για μένα είναι συμβολικά μέσα σε αυτή την πορεία της 17Ν. Ούτε πολιτική εμπάθεια έχω, ούτε μαύρος είμαι, με κόστος δημόσια έχω πάρει θέσεις που υπαγορεύει η συνείδησή μου, αλλά όσον αφορά τον κ. Γιωτόπουλο, ειλικρινά θα ήθελα να του θέσω ένα ρητορικό επίσης ερώτημα: Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ο Σάββας Ξηρός, ο Θωμάς Σερίφης και κάποιο άλλοι, είχαν την ευθεία στάση, την τιμητική γι αυτούς, να αναγνωρίσουν τη στάση τους, έστω και κατά κάποιον τρόπο «κολοβά›, γιατί όταν υπάρχουν ανθρωποκτονίες και ληστείες δεν λές μόνο «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη›, θέλει μεγαλύτερη τόλμη να πεις «αναλαμβάνω την ποινική ευθύνη›.
Θα ήθελα να θέσω ένα ρητορικό ερώτημα: Εάν το Δικαστήριο πεισθεί από τους ισχυρισμούς του κ. Γιωτόπουλου ότι είναι αθώος, ότι έγινε μια παγκόσμια συνωμοσία προκειμένου να χαλκευθούν δακτυλικά αποτυπώματα, πραγματογνωμοσύνες, γραφολογικές, ψευδομάρτυρες, ψεύτικες ομολογίες συγκατηγορουμένων, να το δεχτεί το Δικαστήριο, γιατί εγώ δεν μπορώ να αποκλείσω τίποτα, είναι οι Δικαστές οι οποίοι ακούν μόνο στη συνείδησή τους και πουθενά αλλού.
Εγώ κ. Γιωτόπουλε είμαι πεπεισμένος ότι συμμετείχατε στη 17Ν. Πώς θα αισθανθείτε όταν εσείς θα φύγετε αθώος από δω και θα δείτε τους άλλους συντρόφους σας, οι οποίοι είχαν το θάρρος και αποδέχθηκαν την ευθύνη τους, να πάνε στη φυλακή; Θα αισθάνεστε όμορφα όταν εσείς με τους οποίους έχετε μοιραστεί κοινές ιδέες, κοινούς αγώνες, κοινές δράσεις απαράδεκτες για μένα, οι μεν να έχουν την ευθύτητα να αναλαμβάνουν την ευθύνη τους και να πηγαίνουν στη φυλακή και εσείς με την καθ’ ολοκληρία άρνηση θα έχετε πετύχει να ξεγελάσετε εάν ξεγελάσετε το Δικαστήριο και να είστε ελεύθερος να συνεχίσετε να αγναντεύετε το Αιγαίο πέλαγος από το εξοχικό σας στους Λειψούς;
Πώς θα αισθάνεστε; Πώς θα τους αντικρύσετε όταν εσείς θα φεύγετε από την πόρτα της ελευθερίας και οι άλλοι πρώην σύντροφοί σας θα πηγαίνουν, επειδή πίστεψαν ιδεολογικά ότι αυτό που έκαναν είναι σωστό, στη φυλακή; Τί θα τους πείτε; Βλάκες γιατί ομολογήσατε; Εγώ ξέρω ότι η πρόσφατη ιστορία μας έχει δείξει ανθρώπους που έλεγαν αναλαμβάνω εγώ την ευθύνη για να ζήσεις εσύ. Αυτοί οι άνθρωποι που για τις ιδέες τους και τις αρχές τους οδηγήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα, να είστε βέβαιοι ότι θα γραφούν με κεφαλαία γράμματα στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.
Οι άνθρωποι που κρύβονται, αρνούνται στείρα τη δράση τους, την ιδεολογία τους, θα καταγραφούν και αυτοί στην ιστορία γιατί και η δράση της 17Ν είναι ένα κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αλλά θα καταγραφούν στις υποσημειώσεις της ελληνικής ιστορίας. Εγώ πιστεύω ότι ο κ. Γιωτόπουλος δεν ήταν ο αρχηγός της 17Ν, ας κατηγορηθώ, καταγράφεται η άποψή μου. Ό,τι πιστεύω αυτό λέω. Και θα πω κάτι και θα προτείνω μετά και για την κα Σωτηροπούλου και είμαι βέβαιος ότι θα με βρίσουν γι αυτό που θα προτείνω, αλλά θα το πω γιατί το πιστεύω.
Ο κ. Γιωτόπουλος αρχηγός της 17Ν δεν ήταν. Και δεν ήταν αρχηγός της 17Ν, όχι γιατί υπήρχε κάποιος άλλος αρχηγός της 17Ν τον οποίο δεν τον εντοπίσαμε. Εμένα η ταπεινή μου αίσθηση είναι ότι η 17Ν δεν ήταν μια Οργάνωση που είχε στρατιωτική ιεραρχία, δεν ήταν μία Οργάνωση που υπήρχε ο αιρετός αρχηγός ο οποίος έδινε εντολές και εκτελούσαν τα στρατιωτάκια, η 17Ν δεν είχε τέτοια δομή. Ο κ. Γιωτόπουλος ήταν ο πνευματικός καθοδηγητής της 17Ν κατά τη δική μου άποψη.
Πού το στηρίζω; Δεν είναι αυθαίρετη η κρίση μου, είναι ένας άνθρωπος ο οποίος είχε περγαμηνές αντιδικτατορικού αγώνα. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος είχε σπουδάσει στη Γαλλία κι επειδή έχω ζήσει κι εγώ ένα χρόνο στη Γαλλία, το να έχεις περάσει από το Παρίσι, σου δίνει ένα ιδεολογικό προβάδισμα, ένα θεωρητικό προβάδισμα. Είναι ο άνθρωπος ο οποίος απ’ όλους όσους έχω δει εδώ πέρα, έχει μία κατάρτιση η οποία ξεχωρίζει.
Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τέτοιες οργανώσεις και δραστηριότητες, αναγνωρίζουν την ιδεολογική ανωτερότητα του άλλου ή τη θεωρητική κατάρτιση. Ο κ. Γιωτόπουλος με αυτή την ιδεολογική και θεωρητική υπεροχή, ήταν ο άνθρωπος ο οποίος αναγνωριζόταν από τα υπόλοιπα μέλη, στελέχη αυτής της Οργάνωσης σαν ο πνευματικός τους ηγέτης. Με την έννοια αυτή και με την πειθώ που απαιτεί ο νόμος για την ηθική αυτουργία, πραγματικά οι στόχοι που είχε μέσα στο μυαλό του ο κ. Γιωτόπουλος, με την πνευματική υπεροχή που τον διέκρινε, μπορούσε και το επέβαλλε μέσα από τον διάλογο και με την πειθώ στους υπολοίπους της 17Ν.
Δεν ήταν ο άνθρωπος ούτε ήταν η Οργάνωση που έλεγε «ημερήσια διαταγή› και οι άλλοι εκτελούν. Με την έννοια αυτή, ο κ. Γιωτόπουλος είναι ο ηθικός αυτουργός των αποδιδομένων κατηγοριών. Θα περίμενα –το ομολογώ και να ξέρει ότι ο λόγος μου είναι αντικειμενικός, ιδεολογικά και πολιτικά οι θέσεις μας δεν είναι μακριά, απλώς εγώ έχω την άποψη ότι πείθεις την κοινωνία για να την αλλάξεις, την κοινωνία δεν την αλλάζεις με δολοφονίες, ίσα-ίσα, τη φέρνεις σε πιο δύσκολη θέση, περιορίζεις και περιστέλλεις τα δικαιώματα των κοινωνών, που δεν φταίνε σε τίποτα- περίμενα μια στάση πιο θαρραλέα, μια στάση ανάλογη με του Δημήτρη Κουφοντίνα, του Θωμά Σερίφη, το Σάββα Ξηρού και όσους άλλους έδειξαν θαρραλέα στάση. Δεν την είδα.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι ένας άνθρωπος που θα πρέπει να δεχτούμε ότι ανέλαβε έστω και «κολοβά› την ευθύνη των ενεργειών και των πράξεών του. Αυτό θα πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος μεγάλωσε στους δρόμους του Γκύζη, είναι ένας άνθρωπος ο οποίος από μικρός είχε πολιτικές ανησυχίες, πολιτικά ενδιαφέροντα, ένας άνθρωπος με κατάρτιση αλλά δυστυχώς επέλεξε τον λάθος δρόμο προκειμένου να αγωνιστεί για τις αρχές και τα οράματά του.
Οι φόνοι, οι δολοφονίες δε νομίζω ότι όταν θα καθίσει να μιλήσει με τον εαυτό του θα τον πείσει ότι οδήγησαν σε κάτι θετικό. Η ευφυία την οποία πραγματικά είχε από μικρό παιδί όπως όλοι λένε δυστυχώς την αξιοποίησε στην Οργάνωση, στον σχεδιασμό και στην εκτέλεση των πιο φρικαλέων εγκλημάτων που έζησε αυτή η χώρα τα τελευταία 30 χρόνια. Όπως και αλλού λέχθηκε από ανθρώπους εδώ, μάρτυρες που τον ήξεραν, εάν τις ικανότητες του τις είχε αξιοποιήσει μέσα στην κοινωνία, η πορεία του θα ήταν διαφορετική. Δεν το έκανε.
Σάββας Ξηρός: ¶νθρωπος κατά τη δική μου την ταπεινή άποψη με λειψό ιδεολογικό και θεωρητικό υπόβαθρο. ¶νθρωπος ικανός να εκτελεί με ακρίβεια τους εγκληματικούς σκοπούς της Οργάνωσης. Η ικανότητά του του έδωσε τεράστια αυτοπεποίθηση και αυτή η αυτοπεποίθηση ήταν και το μοιραίο γι αυτόν αποτέλεσμα της εκρήξεως στον Πειραιά. ¶νθρωπος χωρίς ιδεολογική συνείδηση. Και το απέδειξε, γιατί με μεγάλη ευκολία κατέδωσε όλους τους συντρόφους του. Με μεγάλη ευκολία, ξεκινώντας και από το αίμα του, τα αδέρφια του και αυτό είναι απόρροια όχι ψυχοτρόπων ουσιών, αλλά του ότι δεν είχε ιδεολογική συνείδηση συγκροτημένη.
Ένας άνθρωπος με συγκροτημένη ιδεολογική συνείδηση που πιστεύει σ’ αυτό που κάνει, λέει «θανατώστε με, εγώ δε λέω τίποτα›. Η ιστορία η ελληνική είναι γεμάτη από τέτοια. Μην ξεγελάτε τον εαυτό σας ότι τα χαπάκια ήταν αυτά τα οποία έκαναν τον κ. Ξηρό να ομολογήσει αυτά τα οποία ομολόγησε και στην Αστυνομία παρουσία δικηγόρου και τα επανέλαβε και στον Ανακριτή παρουσία επίσης δικηγόρου διακεκριμένου, που καθιστά αυτή την απολογία στοιχείο που είναι υποχρεωμένο το Δικαστήριο να την αξιολογήσει.
Αν υπήρχε ένα φάρμακο το οποίο μπορεί να αλλοιώνει έτσι τη συνείδηση και να πειθαναγκάζει τον άλλον να λέει την αλήθεια, να είστε βέβαιοι, αυτό το φάρμακο θα είχε χορηγηθεί και σε όλους τους υπολοίπους και προεχόντως στον κ. Γιωτόπουλο. Δείτε την πραγματικότητα, μην αυταπατάσθε. Ομολόγησε γιατί ο άνθρωπος ουσιαστικά δεν είχε, όπως σας είπα και προηγουμένως στέρεη και συγκροτημένη ιδεολογική συνείδηση. Τη συνείδηση που είχαν οι παλιοί Αριστεροί οι οποίοι στήνονταν στα 5 μέτρα και εκτελούνταν προκειμένου να σώσουν τον σύντροφό τους.
Τα όσα είπε απηχούν την αλήθεια και την πραγματικότητα και το Δικαστήριο σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα συντριπτικά στοιχεία της δικογραφίας, είναι υποχρεωμένο ακολουθώντας πάλι την ομολογία του Αρείου Πάγου που λέει «μόνη η απολογία, μόνη η κατάθεση του κατηγορουμένου για την ίδια πράξη δεν είναι αρκετή κι έχουμε έλλειψη αιτιολογίας, όταν όμως συνδυάζεται και με άλλα αποδεικτικά στοιχεία, υποχρεωτικά συναξιολογείται›. Είναι υποχρεωμένο το Δικαστήριο να αξιολογήσει αυτή την απολογία του Σάββα Ξηρού.
Πιστεύω ότι τα τρία κορυφαία πρόσωπα σ’ αυτή τη Δίκη, είναι αυτοί στους οποίους αναφέρθηκα. Όσον αφορά αυτή τη μυθολογία που είχε αναπτυχθεί, ότι η 17Ν διασυνδεόταν με μυστικές υπηρεσίες και από εκεί αντλούσε τις πληροφορίες της, δική μου πάλι ταπεινή άποψη είναι ότι δεν απηχεί την πραγματικότητα. Κύρια πηγή πληροφόρησης η 17Ν και τα δημοσιεύματα των εφημερίδων και τα ακούσματα της κοινωνίας.
Ξεπουλάει ο Βρανόπουλος την περιουσία της ΕΘΝΙΚΗΣ; Έφυγε ο Βρανόπουλος. Ξεπουλάει ο Περατικός τα δικαιώματα των εργαζομένων κάτω στα Ναυπηγεία; Έφυγε ο Περατικός. Να έρθω στην περίπτωση τη δική μου που υπερασπίζομαι; ¶κουγαν το «Βαρδής Βαρδινογιάννης› χωρίς να το ψάξουν περισσότερο, «αυτό ανήκει στον Βαρδινογιάννη›. Κι όμως ανήκε σε έναν άνθρωπο ο οποίος γέρασε εργαζόμενος στην Αυστραλία και το κομπόδεμα ήρθε και το αξιοποίησε εδώ.
Και εκεί ρίχνει δυο ρουκέτες –και αυτή είναι μια πραγματικότητα κύριοι και υπάρχουν και συμβόλαια και μπορείτε να τα δείτε σε ανύποπτο χρόνο, ψέματα δε λέω. Και ξέρετε τί με στενοχωρεί και τί με θλίβει περισσότερο; Σας το είπα και την άλλη φορά: Γιατί στέλνετε μήνυμα ότι υπάρχει μια ωρολογιακή βόμβα μέσα στο ΠΕΝΤΕΛΙΚΟ και βάζετε 15 φουκαριάρηδες των 200.000 δραχμών αστυφύλακες, που η ανάγκη τους ώθησε εκει πέρα να ψάχνουν τη βόμβα; Κι αν δεν υπήρχε το σωτήριο κλαδάκι, θα έφευγαν οι ρουκέτες από τον ουρανό και 15 παιδιά που η ανοχή η οικογενειακή, η οικονομική δυσπραγία τους οδήγησε στην Αστυνομία, θα ήταν νεκρά.
Τί θα αισθανόσαστε τότε αν 15 εικοσάχρονοι, εικοσιπεντάχρονοι αστυφύλακες ήταν διαμελισμένα πτώματα; Τί θα λέγατε; Χτυπήσατε τον ταξικό εχθρό; Ταξικός εχθρός είναι ο 25χρονος αστυφύλακας των 200.000 δραχμών που η πλειοψηφία τους προέρχεται από οικογένειες αγροτικές, από οικογένειες βιομηχανικών εργατών, που δεν βρίσκουν πού αλλού να απασχοληθούν και βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους; Έχουν καμία σχέση αυτά τα παιδιά με τους αστυφύλακες επί χούντας, επί εμφυλίου πολέμου που πραγματικά ήταν η προέκταση των στρατιωτικών μηχανισμών; Γιατί δεν είπατε ότι θα έρχονταν οι ρουκέτες ώστε να μην έμπαινε κανένας μέσα;
Γιατί με τέτοια επιπολαιότητα τους στόχους και με τέτοια αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή; Γιατί; Τί θα απολογηθείτε σ’ αυτά τα παιδιά; Στην κόρη του Μπακογιάννη, στην κόρη του Ρουσσέτη, στα παιδιά του Μομφεράτου; Τί θα τους απολογηθείτε όταν θα σας πουν –και σας είπαν- «μου στέρησες ό,τι πολυτιμότερο, το χάδι του πατέρα, την αγκαλιά του πατέρα›. Είμαι πατέρας και το νιώθω. Τί θα τους απολογηθείτε; Ότι σας στερήσαμε το πιο ιερό πράγμα, να μεγαλώσετε δίπλα στο χαμόγελο και στην αγκαλιά του πατέρα επειδή πιστεύαμε ότι έτσι θα αλλάζαμε την κοινωνία;
Μπορείτε να δώσετε μια απολογία και μάλιστα τώρα που κι εσείς κ. Κουφοντίνα είστε πατέρας; Τώρα που και το δικό σας το παιδί νιώθει τη στέρηση της μάνας και του πατέρα; Κι εγώ, επειδή τυχαίνει ο γιος μου να πηγαίνει σ’ έναν Καθηγητή Ιατρικής Αναπληρωτή στο Ν. Ψυχικό που εκεί πέρα πηγαίνει και το παιδί του κ. Κουφοντίνα σε ανύποπτο χρόνο, μου λέει εμένα ο γιατρός αυτός και με αγγίζει συναισθηματικά κ. Πρόεδρε: «Αυτό το παιδί πλέον είναι αλλαγμένο, δεν είναι το παιδί που ήξερα εγώ όταν το έβλεπα κι ερχόταν με τη μάνα του και τον πατέρα του, νιώθει την έλλειψη και τη στέρηση του πατέρα και της μάνας›.
Τώρα θα συνειδητοποιήσετε και θα νιώσετε και εσείς τί στέρηση δώσατε σ’ αυτά τα παιδιά που τους αφαιρέσατε τον πατέρα. Και η δημοκρατία μέσα από την κορυφαία έκφρασή της στη δικαιοσύνη και με τους κορυφαίους αυτούς Δικαστές, δε θα σας δει εκδικητικά. Εάν έχει και την ελάχιστη αμφιβολία ότι η μητέρα, η Σωτηροπούλου είναι αθώα, δεν θα σκεφτεί να τιμωρήσει τη δράση σας κ. Κουφοντίνα τιμωρώντας και τη μητέρα. Αν έχει αμφιβολίες θα την αθωώσει, θα τη στείλει δίπλα στον μικρό Έκτορα, αν δεν έχει πειστεί για την ενοχή της.
Και δέχομαι ενδεχομένως αύριο την αρνητική κριτική λέγοντας ότι κι εγώ, ο συνήγορος της Πολιτικής Αγωγής, ο Δημητρακόπουλος –δεν θα αναφέρετε ποιον εκπροσωπώ, τον εντολέα μου, γιατί δε θα ήθελα να γίνει στόχος ο εντολέας μου-, εγώ σαν Δημητρακόπουλος, αναδεχόμενος το κόστος, έχω αμφιβολίες ότι ο Κουφοντίνας από τη στιγμή που γεννήθηκε το παιδί επέτρεπε στη Σωτηροπούλου να συμμετέχει στην Οργάνωση. Είμαι βέβαιος 100% ότι γνώριζε η Σωτηροπούλου για τη 17Ν και για τον Κουφοντίνα και για τον Σάββα Ξηρό, αλλά είμαι βέβαιος επίσης ότι από τη στιγμή που γεννήθηκε αυτό το παιδί, την προφύλαξε ο Κουφοντίνας.
Έπαψε η Σωτηροπούλου να συμμετέχει στην Οργάνωση, έπαψε να είναι μέλος της Οργάνωσης, την άφησε να στραφεί εκεί πέρα. Έχει δόλο η Σωτηροπούλου, αλλά δόλο γνώσης ότι ο άντρας της συμμετείχε στη 17Ν, υπόθαλψη όμως μεταξύ συζύγων και συντρόφων δεν υπάρχει, δεν μπορεί να κριθεί γι αυτό ένοχη. Αλλά διατηρώ αμφιβολίες ότι ο Κουφοντίνας την είχε να συμμετέχει στις εκδηλώσεις της Οργάνωσης.
Γι αυτό τουλάχιστον εγώ με το κόστος που έχω, όπως και ο κ. Κατσαντώνης έμαθα ότι εισηγήθηκε το ίδιο, πιστεύω ότι λόγω αμφιβολιών η Αγγελική Σωτηροπούλου θα πρέπει να απαλλαγεί και το Δικαστήριο αυτό συναποτελείται από κορυφαίους Δικαστές που έχουν το θάρρος, όταν υπάρχουν αμφιβολίες πάνω στην ενοχή ενός ανθρώπους και για τη συμμετοχή του, να αθωώσει. Έτσι θα αποδείξουν, πιστεύω, για μία ακόμη φορά ότι η δικαιοσύνη δεν εκδικείται. Η ελληνική δικαιοσύνη δεν θα συμπεριφερθεί ότι συμπεριφέρθηκαν τα μέλη της 17Ν, να αποστερήσουν τη μάνα απ’ το παιδί, τον πατέρα απ’ το παιδί. Έχει κόστος αυτό που λέω, έχω συνείδηση των πραττομένων μου. Έτσι αισθάνομαι, αυτό λέω.
Κλείνοντας κάνω μια έκκληση: Μιλήστε, συζητείστε μεταξύ σας. Να είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας κι αν πειστείτε ότι αυτή η δράση σας και η συμπεριφορά σας ήταν πράγματι αδιέξοδη, ήταν πράγματι επιζήμια για τους ανθρώπους αυτής της ελληνικής κοινωνίας, τουλάχιστον σ’ αυτούς που σας ακούν, μ’ αυτούς που μιλάτε, στα παιδιά σας, στους συγγενείς σας, να τους απομακρύνετε από αυτή την πορεία.
Ειλικρινά σας ζητώ το ιστορικό 45άρι που όπως ακούστηκε σ’ αυτή την αίθουσα, έχει θαφτεί κάτω από το χώμα, έκκληση σας κάνω, αφήστε το να σκουριάσει μέσα στο χώμα, μην το ξαναβγάλετε, μην το ξαναχρησιμοποιήσετε, μόνο πόνο και δυστυχία θα φέρετε. Και θα κάνετε τη ζωή των Ελλήνων πολύ πιο δύσκολη. Τον Αμερικάνο δε θα τον διώξετε. Θα τον φέρετε τον Αμερικάνο στο κατώφλι του κάθε σπιτιού.
Πιστεύω λοιπόν με αυτή την ευχή ότι θα το αφήσετε να σκουριάσει το 45άρι και δε θα το δώσετε σε άλλα χέρια να συνεχίσει τη δολοφονική του πορεία. Είμαι υποχρεωμένος λόγω του θεσμικού μου ρόλου να πω ότι συναξιολογώντας τα συντριπτικά στοιχεία της δικογραφίας, γραφολογικές πραγματογνωμοσύνες, δακτυλικά αποτυπώματα, πληθώρα καταθέσεων και απολογιών, με μεγάλη και συγκροτημένη ροή που προσιδεάζει σ’ αυτούς που καταθέτουν.
Όσον αφορά τις εκρήξεις στο ΠΕΝΤΕΛΙΚΟ θα πρέπει να κηρυχθούν ένοχοι σύμφωνα με το κατηγορητήριο ο κ. Γιωτόπουλος, ο κ. Κουφοντίνας και ο κ. Τζωρτζάτος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να ευχαριστήσουμε τον κ. Δημητρακόπουλο. Το Δικαστήριο διακόπτει δι’ ολίγον.
ΔΙΑΚΟΠΗ