ΤΡΙΤΗ 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:07
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Α΄ ΜΕΡΟΣ
09:07 – 10:55
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Καλημέρα σε όλους σας. Μας λείπουν μερικοί.
ΑΡΧΙΦΥΛΑΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, ο κ. Τέλιος δεν θα έρθει καθόλου σήμερα στην αίθουσα του Δικαστηρίου. Ο κ. Γεωργιάδης και ο κ. Ξηρός Βασίλειος θα εισέλθουν σε λίγα λεπτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κα Καραπλιάνη και ο κ. Παρασκευόπουλος τους εκπροσωπούν.
Η κα Κούρτοβικ έχει το λόγο.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Πρέπει να πω ότι για να μπορέσω να ανταποκριθώ στο καθήκον που μου βάζετε σε αυτήν την αίθουσα θα έπρεπε κ. Πρόεδρε, κ.κ. Δικαστές να έχω εδώ μπροστά μου 85 δικογραφίες, να έχω επίσης μπροστά μου το βούλευμα 1.000 σελίδων. Θα έπρεπε να έχω και αυτά μπροστά μου, είναι αναγκαίο να τα χρησιμοποιήσουμε αν θέλουμε να ανταποκριθούμε. Γύρω στους 10 τόμους ντοσιέ αρχείων πρακτικών, θα έπρεπε να έχω 5 τουλάχιστον από τα 50 περίπου ντοσιέ αρχείου με δημοσιεύματα εφημερίδων που αφορούν αυτή την υπόθεση άμεσα, δεν λέω για τα υπόλοιπα. Θα έπρεπε να έχω γύρω στους 40-50 τίτλους βιβλίων που όλοι μας αυτό το διάστημα έχουμε «σκαλίσει› στα πλαίσια αυτής της δίκης.
Θα έπρεπε να έχω 4-5 βοηθούς στο γραφείο να αποδελτιώνουν αυτό το υλικό. Θα έπρεπε να έχω 2 ανθρώπους εδώ να με βοηθάνε να το αξιολογήσω και να το χρησιμοποιήσω. Δεν έχω τίποτε από όλα αυτά και θεωρώ και θέλω να θεωρείτε κι εσείς ότι το εγχείρημα της υπεράσπισης υπό τους όρους που μας ζητείται να το κάνουμε είναι ευθύς εξ αρχής αποτυχημένο.
Πρέπει να πω επίσης σε σχέση με αυτό ότι νομίζω ότι με αδίκησε χθες ο κ. Λάμπρου με κάποιο σχόλιο που έκανε, δεν ήμουν παρούσα, μου το μετέφεραν. Θέλω να θεωρώ ότι ξέρει τα προβλήματα αυτής της υπόθεσης, θέλω να θεωρώ ότι το έκανε από συμπάθεια. Εάν δεν το έκανε από συμπάθεια κ. Λάμπρου παρόλα αυτά εγώ σας δηλώνω ότι έχετε την δική μου και το λέω με κάθε ειλικρίνεια. Δεν έχω καμία-καμία δόση ειρωνείας.
Να πω προτού ξεκινήσω ακόμα ότι για νιοστή φορά ίσως σε αυτή την αίθουσα, οφείλουμε να το πούμε και να διαμαρτυρηθούμε. Ακόμα και στη φάση αυτή την αγορεύσεων των συνηγόρων οι άνθρωποι που έρχονται, το κοινό που έρχεται να παρακολουθήσει την δίκη, το κοινό που τολμάει να φτάσει στην είσοδο αυτού του κτιρίου για να παρακολουθήσει την δίκη πρέπει να δηλώσει υπό μορφή ανάκρισης ποιον γνωρίζει, αν γνωρίζει, γιατί ενδιαφέρεται, για ποιο λόγο έρχεται να παρακολουθήσει.
Δεν φαντάζομαι να συνέβη ποτέ αυτό σε προηγούμενη δίκη στην Ελλάδα. Δεν φαντάζομαι να θεωρείτε με οποιοδήποτε τρόπο ότι αυτό μπορεί να εξασφαλίζει τις συνθήκες διεξαγωγής μιας δίκαιης δίκης και τις συνθήκες διεξαγωγής μιας δίκαιης δίκης και τις συνθήκες διεξαγωγής της δημοσιότητας. Εγώ δεν θα σας απασχολήσω ξανά με το ζήτημα της δημοσιότητας παρόλο που θέλω να καταγράψω, οφείλω να καταγράψω πως πρώτη που παίρνει το λόγο από την ομάδα της υπεράσπισης, τους συνηγόρους υπεράσπισης – δεν υπάρχει ομάδα υπεράσπισης – να καταγράψω τουλάχιστον κωδικά τις παραβιάσεις που βιώσαμε αυτόν τον χρόνο που πέρασε.
Έχουν περάσει 456 ημέρες από έκρηξη στον Πειραιά. Έχουμε 210 ημέρες περίπου από τότε που ξεκίνησε η δίκη. Έχουμε 126 περίπου συνεδριάσεις, 630 περίπου ώρες διαδικασίας. Παρήλασαν μπροστά μας 508 μάρτυρες επί 22 ώρες επί 4 ημέρες 2 Εισαγγελείς μιλούσαν πάνω στην υπόθεση. Επί 10 ημέρες 36 περίπου συνήγοροι πολιτικής αγωγής στην πλειοψηφία τους μας προπηλάκιζαν. Αναλυτές, δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι, πολιτειολόγοι, ιστοριολόγοι, συγγραφείς και επίδοξοι συγγραφείς συνωστίζονται μέσα στην αίθουσα όλο αυτό το διάστημα και έξω από αυτή την αίθουσα.
Αυτή είναι πράγματι μια γνήσια ποινική δίκη. Δικάζεται η 17Ν και ότι άλλο παρέσυρε στο διάβα της, όσοι άλλοι παρέσυρε στο διάβα της η θύελλα του προηγούμενου καλοκαιριού. Δικάζετε τους παραβάτες της ιστορίας. Αυτούς που προκαλούν την ιστορία, που προσβάλουν τους Κώδικές μας, που προκαλούν τις συνειδήσεις μας, που προσβάλουν τις αξίες μας, αυτούς που αρνούνται τα καθορισμένα σύνορα που έβαλε ο άνθρωπος στον άνθρωπο.
Λέει ο Καθηγητής ο κ. Παρασκευόπουλος στο βιβλίο του «Η πλειοψηφία στο στόχαστρο› ότι οι αιώνες περνούν και οι πολιτισμοί αντί να υμνούν το σώφρονα Δαίδαλο ασχολούνται με τον παραβάτη Ίκαρο, γιατί οι Ίκαροι γράφουν την ιστορία, γιατί την ιστορία την γράφει ο άνθρωπος με τους Προμηθείς του καλού και του κακού.
Δεν ζητήσαμε, δεν επιδιώξαμε σε ότι με αφορά και να πω ότι αγορεύω σαν συνήγορος του Δημήτρη Κουφοντίνα, όχι για την Αγγελική Σωτηροπούλου. Για την Αγγελική Σωτηροπούλου θα αγορεύσει η κα Βαγιανού και αν χρειαστεί και εφόσον μου το επιτρέψετε – φαντάζομαι ότι δεν θα έχετε λόγο να μην μου το επιτρέψετε – θα συμπληρώσω κι εγώ.
Δεν διεκδικήσαμε λοιπόν μία δίκαιη δίκη όχι γιατί δεν θα ήσασταν δίκαιοι, όχι γιατί δεν είσαστε δίκαιοι, όχι γιατί δεν είσαστε άξιοι, οι αξιότεροι δεν θα δίσταζα να το πω. Όχι γιατί άνευ άλλου υπόκεισθε σε πιέσεις, δεσμεύεστε, υπόκεισθε σε εντολές αλλά γιατί έχουμε επίγνωση και έχουμε επιβεβαιωθεί και από την ιστορία ότι όταν δικάζεται μία υπόθεση σαν κι αυτή, ότι δικάζεται μία υπόθεση που αφορά την σύγκρουση, την σκληρή σύγκρουση με τον πυρήνα της εξουσίας, όταν αφορά την αμφισβήτηση με σκληρά μέσα των δοσμένων, των θεμέλιων λογικών του πολιτικού μας συστήματος, την κυρίαρχη τάξη πραγμάτων τότε κάθε λογική περί δίκαιης δίκης, κάθε έννοια δίκαιης δίκης δεν μπορεί παρά να καταλύεται γιατί η Δικαιοσύνη δεν είναι ιδεολογικά ουδέτερη και δεν είναι ανεξάρτητη.
Ακόμα κι αν δεν βρισκόμασταν μπροστά στις πολύ σοβαρές προσβολές του ανθρώπινου νόμου που δικάζονται σε αυτή την αίθουσα, το ποινικό δίκαιο είναι πάντα ένα δραστικό όπλο κοινωνικής καταπίεσης, ένα μέσο ιδεολογικής προβολής και επιβολής, είναι ένα εργαλείο κατασκευής φρονήματος, είναι ένα μέσο διατήρησης των δοσμένων κοινωνικών ισορροπιών με κριτήρια αυτά που εξυπηρετούν τις δοσμένες κοινωνικές ιεραρχίες.
Το Δίκαιο δεν είναι η τέχνη του καλού και του κακού, έχει πάψει να είναι η τέχνη του καλού και του κακού. Δεν το επιτρέπει η κοινωνική ανισότητα. Το Ποινικό Δίκαιο, το Δίκαιο είναι ένας ιδεολογικός μηχανισμός, ένα άπαρατ κατά τον Φεραγιόλη ιδεολογικό στα χέρια του οποίου η ποινή είναι ένα ισχυρό μέσο κοινωνικού ελέγχου κατά τον κ. Παρασκευόπουλο. Κατά τον Χέγκελ, να κάνω κι εγώ αναφορά στους μεγάλους, είναι η ποινή ένα μέσο που αποβλέπει στη διαφύλαξη της ανωτερότητας του κράτους, που αντιτάσσει μία άρνηση σε μία άλλη άρνηση της τάξης τους, στο έγκλημα.
Ακόμα κι εκεί που γίνεται λόγος περί ηθικής, που έγινε πολύς λόγος σε αυτή την αίθουσα και πάλι ο ίδιος, τα ίδια πράγματα θα πούμε γιατί και η ηθική και τα κριτήρια της ηθικής με ιδεολογικά κριτήρια ορίζονται. Και η ηθική είναι μία καθαρά ιδεολογική υπόθεση. Το Δίκαιο επιχειρεί να επιβάλλει την ηθική κηδεμονία στην ανθρωπότητα, στον άνθρωπο, να διαχειριστεί ηθικά την κοινωνία, να χειραγωγήσει την κοινωνία, να χειραγωγήσει την πολιτική. Ηθική για τους μηχανισμούς που προστατεύουν την δοσμένη τάξη πραγμάτων δεν είναι παρά αυτό που εξυπηρετεί τα δίκαια αυτής της τάξης πραγμάτων.
Αλλιώς μετριέται η ηθική για τους λαούς του Ιράκ και του Αφγανιστάν, αλλιώς μετριέται η ηθική για τον Αμερικανό αιχμάλωτο πιλότο της Σερβίας. Επικαθορίζεστε λοιπόν, επικαθορίζεστε από την θέση σας, τη θεσμική σας θέση, επικαθορίζεστε από την ίδια την ιστορία και αυτό είναι δεσμά από τα οποία δεν μπορείτε να ξεφύγετε.
Υπάρχει και άλλο ένα ζήτημα σε αυτή την αίθουσα πρόσθετα. Καλείστε εδώ να επιβάλλεται την raison d’ etat. Ζητιέται από σας να καλύψετε μία ανάγκη, να αποκαταστήσετε την αξιοπιστία του κράτους, να αποκαταστήσετε τον θιγμένο εγωισμό του, να αποκαταστήσετε το κύρος του που δοκιμάστηκε και την αλαζονεία του που τελικά επιβλήθηκε, με τους όρους που επιβλήθηκε και περιμένω να ανταποκριθείτε. Τα περιθώρια που έχετε είναι επίσης μικρά και άβολα.
Λέει ο Καθηγητής ο κ. Γιάννης Πανούσης στα «ΝΕΑ› την 1/4 στο άρθρο του ότι αν ο Δικαστής θέλει να μετατραπεί το Δίκαιο σε Δικαιοσύνη και το λέει σε σχέση με αυτή την δίκη οφείλει να σπάσει τον ομφάλιο λώρο που τον συνδέει με τις κάθετες δομές. Μπορείτε να σπάσετε τον ομφάλιο λώρο χωρίς κύρωση, χωρίς κόστος; Είπα ότι δεν διεκδικήσαμε μία δίκαιη δίκη. Είπα ότι έχουμε επίγνωση ότι η ιστορία δεν μπορεί να επιφυλάσσει για μας μία δίκαιη δίκη.
Πριν από μερικούς μήνες στην Γένοβα έκλεισε η υπόθεση του Αστυνομικού εκείνου που σκότωσε στην διάρκεια διαδήλωσης ένα νεαρό παιδί, τον Κάρλο Τζουλιάνι, «εκτέλεσε› μου επιτρέπετε την χρήση. Εκτέλεσε έναν 19χρονο. Η υπόθεση μπήκε στο αρχείο, δεν θα δικαστεί ποτέ. Πριν από μερικούς μήνες σε μας έκλεισε οριστικά η υπόθεση ενός άλλου Αστυνομικού που σκότωσε ένα άλλο νέο παιδί. Ένα νέο παιδί, δεν ήταν μέσα σε καπνούς, δεν ήταν μέσα σε διαδήλωση, δεν πέταγε πυροσβεστήρες, δεν άναβε φωτιές. Ήταν ένα παιδί που βρισκόταν σε μία σχολική εκδρομή απλά, το Μάρκο Μπουλάτοβιτς. Ο Αστυνομικός που τον εκτέλεσε στη Θεσσαλονίκη επειδή ήταν ξένος, επειδή φοβήθηκε ότι μπορεί να ήταν λαθρομετανάστης, επειδή κάποια κυρία του είπε ότι μπορεί κάποια κίνηση ύποπτη να έκανε, αθωώθηκε αν θυμάμαι καλά από το Δικαστήριο που τον δίκασε στη Θεσσαλονίκη όπου παραπεμπόταν έτσι κι αλλιώς για ανθρωποκτονία από αμέλεια.
Οι Αμερικανοί αιχμάλωτοι στο Ιράκ που τους είδαμε να πίνουν τσάι με μπισκότα μπροστά στις κάμερες και είχαν όπως αποδείχθηκε την καλύτερη μεταχείριση προκάλεσαν γενική αγανάκτηση στην Αμερική και προκάλεσαν κραυγές και απειλές για παραβίαση από το Ιράκ των συνθηκών πολέμου, των συνθηκών περί αιχμαλώτων.
Από λίγες μέρες μετά και μέχρι σήμερα εξακολουθούμε να βλέπουμε συνεχώς τους Ιρακινούς αιχμάλωτους πολέμου και κατοχής δεμένους μπρούμυτα, ριγμένους στο χώμα μέσα στον ήλιο, να τρώνε χώμα. Κανείς όμως δεν ενοχλείται στην Αμερική. Ο Αμερικανός πιλότος στη Σερβία στον οποία αναφέρθηκα και πριν, ο αιχμάλωτος βύθισε στα δάκρυα όλη την Αμερική. Όταν γύρισε αντιμετωπίστηκε σαν ήρωας. Είχε σκοτώσει όμως εκατοντάδες αμάχους. Ο μόνος κώδικας αξιών στο πεδίο αυτό είναι ο κώδικας των νικητών.
Οι σελίδες των εφημερίδων μετρούν εδώ και μήνες τους νεκρούς Αμερικανούς και Βρετανούς στον πόλεμο του Ιράκ. Πόσοι από μας ξέρουμε πόσοι είναι οι Ιρακινοί που σκοτώνονται στον πόλεμο και στην κατοχή σε όλο αυτό το διάστημα, οι χιλιάδες Ιρακινοί που σκοτώνονται στον πόλεμο και στην κατοχή; Πόσο ειλικρινείς είναι οι φωνές που ακούγονται; Ακούστηκαν σε αυτή την αίθουσα φωνές, κραυγές, κατάρες για τα 23 θύματα της 17Ν στα 27 χρόνια της λειτουργίας της. Ειλικρινείς και όχι. Πόσοι από σας όμως ξέρετε πόσοι μετανάστες σκοτώθηκαν την τελευταία δεκαετία στα σύνορα και μέσα στη χώρα;
Δεν μιλάω μόνο γι’ αυτούς που πέθαναν στα ναρκοπέδια. Ναρκοπέδια που θα μπορούσαμε να είχαμε καθαρίσει, που οφείλουμε με την καινούρια σύμβαση να έχουμε καθαρίσει. Δεν μιλάω γι’ αυτούς που πνίγηκαν στο Έβρο, δεν μιλάω γι’ αυτούς που πνίγηκαν στην θάλασσα περνώντας από τα περάσματα τα παράνομα και αντιμετωπίζοντας πλοία ελληνικά που τους εμπόδιζαν να πλησιάσουν τις ακτές, που τους αφαιρούσαν τα κουπιά από τις βάρκες και τους υποχρέωνε να γυρίσουν πίσω.
Έχουμε τέτοια περιστατικά. Δεν έφτασαν ποτέ στην Δικαιοσύνη παρ’ όλες τις προσπάθειες που κάναμε. Μιλάω για αυτούς που έπεσαν νεκροί από σφαίρες ένστολων και από σφαίρες ιδιωτών. Έπεσαν νεκροί όχι γιατί ήταν πλούσιοι και ισχυροί, όχι γιατί ήταν εκπρόσωποι των ισχυρών του πλανήτη, όχι γιατί διαχειρίζονταν συμφέροντα, όχι γιατί είχαν στα χέρια τους τις τύχες ανθρώπων αλλά γιατί ήταν μαύροι και φτωχοί. Δεν είναι συμψηφισμός. Δεν μετράμε θύματα από δω για να αποκαθάρουμε τους δράστες για τα άλλα θύματα, αυτά που δικάζετε εδώ όμως πρέπει να μετρήσουμε. Πρέπει να μάθουν και από την άλλη μεριά ότι πονάμε. Πρέπει να δούμε ποια είναι η Δικαιοσύνη μας, να δούμε πώς εφαρμόστηκε το Δίκαιο, πώς εφαρμόστηκε η Δικαιοσύνη με τους πανανθρώπινους κώδικες, με τις ίδιες αξίες, με τις ίδιες διατάξεις σε αυτές τις περιπτώσεις.
Ποια τιμωρία επιβλήθηκε ηθική, δικαιϊκή ή φυσική στον εκτελεστή του Καλτεζά το 1985; Δύο χρόνια μετά στο Μοσχάτο ένας άλλος Αστυνομικός πυροβόλησε και σκότωσε τον Γιάκα, έναν μουσικό 22χρονο αν θυμάμαι καλά. Ποτέ δεν λογοδότησε στην Δικαιοσύνη. Ποτέ δεν λογοδότησαν στην Δικαιοσύνη οι υπεύθυνοι για το θάνατο από βασανιστήρια μέσα σε κελί του Σουλεϊμάν Ακιάρ, ενός Τούρκου πρόσφυγα που πιάστηκε το 1991 για διακίνηση ναρκωτικών και μερικές μέρες μετά πέθανε στο νοσοκομείο από πνευμονικό οίδημα.
Έπεσε στα αζήτητα της ιστορίας, στα αζήτητα της δικαιοσύνης. H Διεθνής Αμνηστία και η έκθεση η ιατροδικαστική διαπίστωσαν βασανιστήρια. Η Διεθνής Αμνηστία κατήγγειλε και αν θυμάμαι καλά, νομίζω ο κ. Κουβέλης είχε κάνει και μήνυση. Κανείς δεν λογοδότησε ποτέ. Στα αζήτητα της ιστορίας, στα αζήτητα της δικαιοσύνης.
Στα αζήτητα νομίζω και ο εκτελεστής του τσιγγάνου Αναστάσιου Μουράτη το 1997. Εκτελέστηκε, σκοτώθηκε, πυροβολήθηκε, όπως θέλετε, από έναν αστυνομικό στη διάρκεια μιας έρευνας σε τσιγγάνους σε ένα δρόμο στην εθνική νομίζω, μπροστά στο παιδί του. Δεν ξέρουμε αν επιβλήθηκε δικαιοσύνη στον Ηπειρώτη εκείνον που εκτέλεσε ένα παιδί 13 χρονών, κτηνοτρόφος από τα Ιωάννινα. Ένα παιδί 13 χρονών γιατί ήταν λέει σε νόμιμη άμυνα, γιατί το παιδί ήταν Αλβανός.
Ο Πόντιος απ’ την Καβάλα που εκτέλεσε έναν Αλβανό το 1994 και τον έκαψε στη συνέχεια και τον έκρυψε στα Βάλτα γιατί δεν του αποκάλυψε, αν θυμάμαι καλά, ποιος έκλεψε το ποδήλατο του γιου του. Τεσσεράμισι χρόνια ήταν η ποινή που του επιβλήθηκε. Νομίζω στο Εφετείο μειώθηκε ακόμα περισσότερο.
Ο αστυνομικός Μιχάλης Ανδρεόπουλος που σκότωσε έναν 14χρονο λαθραίο μετανάστη σε καταδίωξη και αθωώθηκε. Αναφέρομαι σε μια σειρά στοιχείων που προέρχονται από το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, από ένα δελτίο εγκληματικότητας που είδε πολλές φορές το φως του Τύπου, στηρίχθηκε σε δημοσιεύματα των εφημερίδων και περιλήφθηκε και σε μία έκδοση για τους μετανάστες του Ιδρύματος Πουλατζά.
Δεν αναφέρω ονόματα, αναφέρονται στο δελτίο του Δικτύου, γιατί σέβομαι το απόρρητο που αποτελεί και ευαίσθητο δεδομένο των ποινικών διαδικασιών. Το 1995 λοιπόν, ο με Ζ.Γ. αρχικά σκότωσε έναν διαρρήκτη γιατί μπήκε στο σπίτι του και αθωώθηκε. Ο κτηνοτρόφος από τη Λαμία που εκτέλεσε το 1998 έναν Αλβανό και πυροβόλησε έναν άλλον γιατί προσπαθούσαν να του κλέψουν τα ζώα του, δήλωσε νόμιμη άμυνα και αθωώθηκε κι αυτός πριν από μερικούς μήνες.
Ο νεαρός 17χρονος από την Κόρινθο, δεν ξέρω τί απόγινε όταν λογοδότησε στη δικαιοσύνη, στο δικαστήριο ανηλίκων, εκτέλεσε επίσης, σε ενέδρα, δύο Αλβανούς γιατί υποπτεύθηκε ότι την προηγούμενη ημέρα του είχαν κλέψει το στέρεο. Δεν προφυλακίστηκε. Η υπόθεσή του ξεσήκωσε θύελλα. Στο πλευρό του στάθηκε όλος ο νομικός κόσμος της χώρας και πολλοί από εκλεκτούς συνήγορους της απέναντι πλευράς.
Δεκάδες μετανάστες νεκροί, για τους οποίους κανείς ποτέ δεν λογοδότησε. Ήταν και οι διαδικασίες της δικαιοσύνης σας, με τους ενδεχομένους δόλους σας, με τις νομολογίες σας, με τους αξιακούς σας κώδικες για τον σεβασμό της ανθρώπινης ζωής, πού ήταν όλα αυτά τα χρόνια; Λέει ο Βερσέζ, πολυδιαβασμένος σ’ αυτή την αίθουσα, ότι κάθε δίκη υποκρύπει μια πολιτική σύγκρουση και η δικαιοσύνη είναι σταθερά πάνοπλη για να υπερασπιστεί την καθεστηκυία τάξη. Δεν μπορώ να φανταστώ και να σας πω τί θα μπορούσε να είναι δίκαιη δίκη υπό τους όρους που δικαζόμαστε εδώ.
Να σας πω ότι είναι η δίκη αυτού που πόνεσε απ’ αυτό που διακυβεύεται, ή αυτού που θα πονέσει απ’ αυτό που διακυβεύεται εδώ μέσα; Να σας πω ότι είναι τα δίκαια του φτωχού, τα δίκαια του λαού ή το ιστορικό δίκαιο; Κι αν μιλάμε για ιστορικό δίκαιο, ποιας τάξης το δίκαιο; Γνώμονας και άξονας θα μπορούσα να πω ότι είναι αυτό που λέμε λαϊκά τα δίκαια του λαού και γι αυτό το λόγο θέλαμε να είναι λαϊκοί δικαστές. Δεν το πετύχαμε όμως, δε μας δόθηκε.
Δικάζετε λοιπόν τη 17Ν. Θα σας έλεγε ο Δημήτρης Κουφοντίνας ότι δικάζετε ένα επεισόδιο ενός κοινωνικού πολέμου. Δεν υπάρχει ουδέτερο δίκαιο, δεν υπάρχει ουδέτερος νόμος. Για το ποιου είδους νομιμότητα θα εφαρμοστεί σ’ αυτή την αίθουσα, αποφασίζουν οι νικητές. Ποιο Κίνημα χαρακτηρίστηκε κοινωνικό από τους νικητές; Ποια δίκη χαρακτηρίστηκε πολιτική από τους νικητές; Πώς μπορούμε να δικαζόμαστε αλλιώς σ’ αυτή την αίθουσα, όταν το κυρίαρχο επιχείρημα της Δίκης ήταν το επιχείρημα της ιστορικής και ηθικής υπεροχής της αστικής δημοκρατίας;
Κάθε δίκη λοιπόν υποκρύπτει μια πολιτική σύγκρουση και θα έλεγα ότι αυτή η Δίκη δεν υποκρύπτει αλλά αποκαλύπτει μια πολιτική σύγκρουση, ένα κομμάτι αυτού που σας έλεγε ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ο εντολέας μου, ενός πραγματικού κοινωνικού πολέμου.
Είπα και θα το ξαναπώ, δεν θεωρώ ότι υπόκεισθε σε πιέσεις, δεν θεωρώ ότι είστε δέσμιοι εντολών, δεν θεωρώ ότι δεν είστε άξιοι ή αξιότεροι και δίκαιοι ή δικαιότεροι, αυτό βεβαίως μέλλεται να αποδειχθεί με την απόφασή σας. Θεωρώ όμως ότι η Δίκη αυτή καθορίζεται και επικαθορίζεται από άλλους παράγοντες. Την εξέλιξή της προκαθόρισαν απ’ το προηγούμενο καλοκαίρι τα όσα συνέβησαν, τα όσα δρομολογήθηκαν τότε, εκείνο το εφιαλτικό καλοκαίρι.
Η κατασκευή του τρομολαγνικού επικοινωνιακού εγχειρήματος που ξεκίνησε την επόμενη το ίδιο βράδυ της έκρηξης του Πειραιά. Η έκτακτη νομοθεσία, τα έκτακτα μέτρα, οι διεθνείς δεσμεύσεις, οι πολιτικές παρεμβάσεις, το τέρας της δικογραφίας με το που ερχόμαστε να δικάσουμε, που και μόνη η συνένωσή τους –85 δικογραφίες- αρκούσε για να υποθέσουμε και να επιβεβαιωθούμε στη συνέχεια, ότι κάποιοι αναπόφευκτα μας οδηγούσαν με βεβαιότητα σε συνοπτικές διαδικασίες.
Διαθέσατε εκ των πραγμάτων κ.κ. Δικαστές και με την πίεση και την απειλή του 18μηνου, περίπου μία ημέρα αποδεικτικής διαδικασίας για κάθε δυο δικογραφίες, μισή ημέρα για κάθε μια δικογραφία από εκρήξεις, μέχρι ληστείες, μέχρι ανθρωποκτονίες, όταν σ’ αυτή την αίθουσα, κ. Μαρκή, μια υπόθεση σαν την έκρηξη της Πάτρας, πριν από 10 χρόνια, τράβηξε δυο μήνες, ενάμισι μήνα αποδεικτική διαδικασία.
Είστε δέσμιοι αυτού του επικοινωνιακού τέρατος που εκτράφηκε στους κόλπους των διωκτικών υπηρεσιών, κατασκευάστηκε από τις διωκτικές υπηρεσίες το προηγούμενο καλοκαίρι. Προσπαθήσαμε να το εξορκίσουμε, προσπαθήσουμε να το βγάλουμε έξω από την αίθουσα, δεν μιλώ για τον Τύπο, δεν μιλώ για τους δημοσιογράφους, μιλώ για τον κίτρινο Τύπο και όλο αυτό το κομμάτι των δημοσιογράφων που εντάχθηκε σ’ αυτόν.
Προσπαθήσαμε συχνά να θεωρήσουμε ότι μπορούσαμε να το ξεπεράσουμε, μια ιδιότυπη εξωθεσμική εξουσία που μας καθορίζει και σας καθορίζει. Πόσες φορές ήρθατε εδώ μέσα κ.κ. Πρόεδρε εσείς και ο κ. Μαρκής που συμπαθεί περισσότερο τον ηλεκτρονική και την έντυπη δημοσιογραφία, πόσες φορές φτάσατε εδώ μέσα χολωμένοι απ’ αυτά που είχατε διαβάσει την προηγούμενη ημέρα στον Τύπο. Πόσες φορές φτάσατε με νέα στοιχεία, νέο υλικό, νέες πληροφορίες που δεν αποτελούσαν αποδεικτικό υλικό αυτής της Δίκης. Πόσες φορές φτάσαμε με μία ανάγνωση αυτών που είχαν γίνει την προηγούμενη ημέρα σ’ αυτή την αίθουσα, κάτω από την πίεση του Τύπου. Όχι του Τύπου, κίτρινων εντύπων και κίτρινης δημοσιογραφίας. Της δημοσιογραφίας που βλέπει το φως στα ιδιωτικά κανάλια στα απογευματινά δελτία.
Να αναφερθώ σε συγκεκριμένες περιπτώσεις: Η περίπτωση με τα οικονομικά των δικηγόρων στην οποία αναφέρθηκε ο κ. Μαρκής μπορεί να μην έχει καμία σχέση μ’ αυτό αλλά ήταν στο ΚΑΡΦΙ της προηγούμενης Κυριακής το κεντρικό άρθρο, το κεντρικό θέμα του κ. Κακαουνάκη με διάφορες παράδοξες πληροφορίες και λεπτομέρειες για σχέσεις, συναντήσεις, υποσχέσεις, δεσμεύσεις, που δεν ξέρω πού τις βρήκε. Τις παρήγε προφανώς το ευφάνταστο κεφάλι του.
Η ερμηνεία των στίχων του Παλαμά που κάνατε την επόμενη ημέρα της απολογίας Κουφοντίνα, ήταν η ερμηνεία που δινόταν από τους δημοσιογράφους του ALPHA και του ALTER. Ήταν η προσέγγιση στην ποίηση του Παλαμά που έκαναν οι δημοσιογράφοι των απογευματινών δελτίων ειδήσεων του ALTER και του ALPHA. Ήρθατε εδώ κ. Πρόεδρε να μας πείτε ότι δίνει εντολές στους νέους μας να πάρουν το όπλο και να σκοτώνουν. Αυτό είχατε να πείτε, αυτό έλεγαν τα απογευματινά δελτία. Αυτό λέει ο Παλαμάς; Αυτό καταλάβαμε από τον Παλαμά;
Διαφωνείτε κ. Πρόεδρε; Δεν ήρθατε και είπατε αγανακτισμένος την επόμενη ημέρα της απολογίας Κουφοντίνα και συνεχίσατε να το λέτε και πολλές φορές λέχθηκε σ’ αυτή την αίθουσα, γιατί το ενστερνίστηκαν και τα απέναντι έδρανα που και αυτά είναι επιρρεπή στο κίτρινο κομμάτι του Τύπου, ότι οι στίχοι του Παλαμά ήταν μήνυμα στους νέους ή βέβηλη η φράση, στο γιο του ανθρώπου, να συνεχίσει τη δράση του;
Υποθήκες στις νέες γενιές είναι οι υποθήκες του Παλαμά κ. Πρόεδρε, αν θεωρούμε ότι είναι τρομοκρατικές προκηρύξεις θα πρέπει να εξοβελίσουμε τον Παλαμά από τα σχολικά βιβλία, θα πρέπει να απαγορεύσουμε τη δημοσίευση με κάποιον καινούργιο νόμο τύπου 1916.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ πείτε και τη δική σας ερμηνεία, μήπως πράγματι έχετε δίκιο.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Υποθήκες του Παλαμά των οποίων αποδέκτης ένιωθε και ο ίδιος ο κατηγορούμενος και συνεχιστής τους. Αυτό ήταν. Υποθήκες αξιών, υποθήκες πάλης βεβαίως, αλλά υποθήκες αξιών. Γιατί έπρεπε να είναι μηνύματα τρομοκρατικής δράσης; Γιατί έπρεπε να είναι τρομοκρατικό, τρομοκρατικές προκηρύξεις το περιεχόμενο των στίχων του Παλαμά; Και τί θα έπρεπε να πούμε για τον Βάρναλη σ’ αυτή την περίπτωση; Να ξαναγράψουμε την ιστορία, να ξαναγράψουμε και τη λογοτεχνία, να ξαναγράψουμε και τον πολιτισμό μας, να τον ξαναφτιάξουμε, να τον φτιασιδώσουμε σ’ αυτή την αίθουσα γιατί το θέλει ο ALPHA και το ALTER;
Επειδή το καλό διώχνει το κακό και ο κίτρινος Τύπος διώχνει τον καλό Τύπο, επικράτησε το προηγούμενο καλοκαίρι. Πολύ περισσότερο θα αναφερθούν σ’ αυτό οι συνάδελφοί μου, πολύ περισσότερο αναφερθήκαμε και σε όλη τη διαδικασία, αλλά περάσαμε έναν εφιάλτη όπου άγριος φασισμός, ο πιο άγριος απ’ αυτόν που γνωρίσαμε μετά τη χούντα, επικράτησε στις οθόνες, μπήκε μέσα στα σπίτια μας. Διασύρονταν αθώοι κι ένοχοι, κατασκευάζονταν μύθοι και ανασκευάζονταν πραγματικότητες.
Ένα άγριο κυνήγι κεφαλών αθώων και ενόχων, ψαρεύοντας και κατασκευάζοντας μάρτυρες, που στη συνέχεια τους είδαμε και σ’ αυτή την αίθουσα. Εξευτελίζοντας οικογένειες, ανακατεύοντας στρατιές γειτόνων, φίλων, συγγενών, συμμαθητών, διαγωνιζόμενοι στο ηθικό λινθάρισμα των κατηγορούμενων και επιτιθέμενοι κατά των συνηγόρων υπεράσπισης, οργανώνοντας τις γνωστές τηλεδίκες, όπου παρήλαυναν σε 24ωρη βάση με συνεχή παρουσία όλοι οι συνάδελφοι που κάθισαν στα απέναντι έδρανα.
Ο ανταγωνισμός των καναλιών καθόριζε τις τύχες της Δίκης. Ανέμιζαν στις οθόνες οι καταθέσεις των μαρτύρων και οι απολογίες των κατηγορουμένων. Το είπα πολλές φορές σ’ αυτή την αίθουσα, έφτασα να απειλήσω με το πειθαρχικό του συλλόγου για να μη δω τις απολογίες των ανθρώπων που υπερασπιζόμουν, να ανεμίζονται μπροστά σε κάποια οθόνη. Το είδα και αυτό και δεν κατέφυγα στο Πειθαρχικό. Αλλά κυρίως όλο αυτό το υλικό, αποτέλεσε εξωνομικά και εξωδικονομικά και αντιδικονομικά, υλικό αυτής της Δίκης.
Τα ανήθικα δημοσιεύματα για την οικογένεια της κας Σωτηροπούλου αποτέλεσαν υλικό ακόμα ανηθικότατων αγορεύσεων και επιχειρημάτων σε αυτή την αίθουσα. Τα παιδαριώδη αναγνώσματα για τα περιουσιακά στοιχεία επίσης. Οι ανεύθυνες και ανέξοδες πληροφορίες περί μαρτύρων στήριξαν αγορεύσεις της Πολιτικής Αγωγής. Οι τερατώδεις διαρροές για εμπλοκές το ίδιο. Οι συνεντεύξεις του Σάββα απετέλεσαν υλικό της δικογραφίας. Πώς ξέρουμε, ποιος ξέρει κάτω από ποιες συνθήκες πάρθηκαν αυτές οι συνεντεύξεις; Πώς ξέρετε σε ποια κατάσταση ήταν ο άνθρωπος που τις έδινε, εγκλωβισμένος, απομονωμένος από τον κόσμο;
Πώς ξέρετε κάτω από ποιους όρους δόθηκαν, αποσπάσθηκαν αυτές οι συνεντεύξεις; Θα σας θυμίσω την υπόθεση ¶λαν, αν δεν κάνω λάθος: Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε την υπόθεση ¶λαν. Διαπίστωσε παραβίαση και επέστρεψε την υπόθεση στη Μεγάλη Βρετανία αν θυμάμαι καλά, γιατί απέσπασαν την ομολογία ενοχής απ’ τον κατηγορούμενο, βάζοντας κοριούς μέσα στο κελί του και στέλνοντας κάποιον να υποκλέψει ομολογίες. Η ενοχή αυταπόδεικτη. Η τήρηση του νόμου απόλυτη σ’ αυτή την περίπτωση για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Διαπίστωσε την παραβίαση, καταδίκασε την Αγγλία και έστειλε πίσω τον φάκελο.
Είπα λοιπόν ότι δεν ξέρουμε κάτω από ποιους όρους πάρθηκε, κάτω από ποιες συνθήκες, σε τί κατάσταση ήταν ο κατηγορούμενος και κυρίως αν ήταν σε θέση, αν είχε συνείδηση του τί γινόταν και προς ποιους μιλούσε και τί χρήση θα γινόταν της συνέντευξης που έδινε. Όταν δεν ξέρετε όλα αυτά τα πράγματα, είναι ή δεν είναι ένα περιστατικό αντίστοιχο της υποκλοπής της περίπτωσης ¶λαν; Είναι ένα υλικό αυτό το οποίο μπορεί το Δικαστήριό σας να θεωρεί αξιόπιστο; Είναι ένα υλικό αυτό πάνω στο οποίο μπορεί να στηρίζει κατηγορίες; Μπορεί να στηρίζει πολύ περισσότερο δικανική πεποίθηση; Μπορείτε να στηρίξετε μια απόφαση καταδίκης;
Ζήσαμε λοιπόν μια ηθική σταυροφορία που ήταν εξαιρετικά και αμοραλιστική. Μια ιστορία, μια εκστρατεία η οποία κατασκεύαζε το μύθο, είχε έργο, είχε ρόλο. Εξαρτούσε και απαιτούσε από εσάς τη μηδενική ανοχή. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της αντιμετώπισης της κας Σωτηροπούλου –το έχουμε πει πολλές φορές σ’ αυτή την αίθουσα, αλλά οφείλουμε αυτή τη στιγμή να κάνουμε μια ανακεφαλαίωση- από τις δικαστικές αρχές, κάτω από την πίεση αυτής της ηθικής σταυροφορίας της μηδενικής ανοχής.
Ο κ. Ζερβομπεάκος μετά από 5 ώρες απολογίας, μετά από 5 ώρες εξαντλητικής απολογίας και ερωτήσεων, έκρινε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έπρεπε να πάει φυλακή. Δεν έπρεπε να προφυλακιστεί. Η θέση του κ. Ζερβομπεάκου ήταν ότι δεν έπρεπε να προφυλακιστεί η κα Σωτηροπούλου. Η θέση του συναδέλφου σας ήταν ότι έπρεπε και η υπόθεση οδηγήθηκε στο Συμβούλιο, κάτω από το κλίμα που δημιουργούσαν πρωτοσέλιδα κίτρινων εντύπων που φώναζαν «υπόλογη η δικαιοσύνη για την μη προφυλάκιση της Σωτηροπούλου›.
Το αποτέλεσμα: Σε χρόνο ρεκόρ νομίζω για τα δικαστικά χρονικά, μέσα σε μία εργάσιμη, ένα Σαββατοκύριακο, το Δικαστικό Συμβούλιο αποφάσισε την προφυλάκιση και μέσα σε ελάχιστες ώρες, είχε καθαρογραφεί το βούλευμα, είχε ετοιμαστεί το ένταλμα και είχε συλληφθεί η κα Σωτηροπούλου. Πληροφορηθήκαμε τα τεκταινόμενα, δεν προλάβαμε να τα πληροφορηθούμε από τις Αρχές, τα πληροφορηθήκαμε από τους δημοσιογράφους.
Έγιναν και πολλές άλλες προφυλακίσεις κάτω απ’ αυτή την πίεση και σταμάτησαν οι προφυλακίσεις όταν ο κιτρινισμός κορέστηκε, όταν μυαλά πιο νηφάλια, πιο σοβαρά και πιο δίκαια κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν όρους άσκησης και αυτής της τέταρτης εξουσίας και κατόρθωσαν κάποιοι άνθρωποι να γλιτώσουν το κάτεργο των λευκών κελιών που βρίσκονται κάτω από τα πόδια σας.
Είναι χαρακτηριστικές και οι παρατηρήσεις σας κ. Πρόεδρε, συχνές στη διάρκεια της Δίκης. Λέτε: «να γεφυρώσουμε το χάσμα με την κοινωνία›. Και αναρωτιέμαι, το χάσμα με την κοινωνία ή το χάσμα με τον κίτρινο Τύπο; Πώς θα μπορέσετε να δείτε τί επικρατεί στην κοινωνία, τί σκέφτεται η κοινωνία, όταν μπροστά σας βρίσκονται αυτά τα πρωτοσέλιδα, όταν σας καθορίζει πριν και τώρα και απειλεί να σας καθορίζει και για το μετά, αυτό το είδος δημοσιογραφίας;
Υπήρχαν γνωστοί μηχανισμοί που κατεύθυναν αυτό το τέρας, διέρρεαν τις πληροφορίες του τύπου, από συγκεκριμένα θεσμικά στον τύπο, από συγκεκριμένα θεσμικά κέντρα έβγαιναν οι πληροφορίες, ελεγχόταν η πληροφόρηση και δινόντουσαν και οι εντολές και κατευθύνσεις. Από εκεί ξεκίνησε και η εκστρατεία κατά των συνηγόρων. Από εκεί περνούσαν οι έγκυρες πληροφορίες που είδαν το φως στα βιβλία που βγήκαν εκείνη τη περίοδο, όχι στα πολλά, στα δυο βιβλία που βγήκαν εκείνη την περίοδο, πράγματα πρωτάκουστα, δεν είχαν ποτέ ακουστεί, δεν είχαν ποτέ δει το φως. Δεν προέκυπτε από πουθενά το εάν μπορούσαν να είναι αλήθεια ή όχι, το εάν μπορούσαν να είναι κατασκεύασμα ή όχι, έβγαιναν όμως με την δήλωση και των ίδιων των δημοσιογράφων που τα έγραφαν, σαν έγκυρες πληροφορίες από έγκυρες πηγές.
Ο καθένας τότε απ’ όσους κατείχαν το δικαίωμα, την πρόσβαση στη γνώση, όχι την γνώση την ίδια, είχε τα βαποράκια του και διαγκωνίζονταν τα βαποράκια έξω από τα αντίστοιχα γραφεία, για να μπορέσουν να πάρουν τις πληροφορίες.
Νομίζω ότι χαρακτηριστικό εκείνης της περιόδου, της περιόδου της καλλιέργειας του κλίματος του τρόμου, είναι η έκκληση που απηύθυνε η ΕΛ.ΑΣ. προς τους πολίτες να συμβάλουν στην σύλληψη Κουφοντίνα. Νομίζω ότι είναι η μεγαλύτερη τρομοκρατική προκήρυξη εκείνης της περιόδου. Λέει λοιπόν η ΕΛ.ΑΣ. απευθύνει έκκληση στους πολίτες, να τηλεφωνούν στις γραμμές 170 και 1964 της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, προκειμένου να δώσουν πληροφορίες για τον εντοπισμό του καταζητούμενου Λουκά. Ιδιαίτερα χρήσιμες θεωρούνται οι πληροφορίες που μπορεί να σχετίζονται με, ενοικίαση κατοικίας από τις αρχές Ιουλίου του 2002 και κυρίως από μεμονωμένο ενοικιαστή, ή για περιπτώσεις που άλλο άτομο ενοικίασε την κατοικία και άλλο διαμένει. Σ’ αυτή τη περίπτωση οι πολίτες όφειλαν να επικοινωνούν με το 170 και να τίθενται στη διάθεση της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας. Συνεχή διαμονή ατόμου κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα σε σπίτι που ήταν ακατοίκητο, ή που κατοικούνταν περιστασιακά. Και σ’ αυτή τη περίπτωση οι γείτονες όφειλαν να επικοινωνούν με την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία.
Ασυνήθιστες επισκέψεις σε κατοικίες ατόμων, που μεταφέρουν μικροδέματα με τρόφιμα, ρουχισμό και άλλα είδη. Αλίμονο στις μανάδες που φρόντιζαν εργένηδες γιους. Συγκατοίκηση αγνώστου με κάτοικο διαμερίσματος, ή μονοκατοικίας, η οποία παρατηρείται από τον μήνα Ιούλιο και μετά. Αδικαιολόγητη παρουσία ατόμου σε εξοχικές κατοικίες, αγροικίες και κάθε είδους καταλύματα όπως καλύβες, σπηλιές και άλλα, ιδιαίτερα δε σε περιοχές που χρησιμοποιούνται από μελισσοκόμους για την τοποθέτηση κυψελών.
Μετακίνηση, με μέσα μαζικής μεταφοράς, και κυρίως με ταξί, ατόμου που παρουσιάζει περίεργη συμπεριφορά ή άλλες ύποπτες ενδείξεις. Είναι για γέλια και για κλάματα κύριε Πρόεδρε, πραγματικά. Σήμερα προκαλεί γέλια. Τότε προκαλούσε τρόμο. Είναι τρομερό. Ασυνήθιστη ροή παραγγελιών, σε καταστήματα φαγητού για κατ’ οίκον παράδοση από τον Ιούλιο και μετά και κυρίως για παραγγελίες που συνδυάζονταν με νέες διευθύνσεις, για τα δεδομένα του καταστήματος και άλλες ύποπτες ενδείξεις. Αλίμονο στις πίτσες και τα delivery. Απ’ αυτά τα γραφεία αποφασίστηκαν λοιπόν αυτού του είδους οι τρομοκρατικές εκστρατείες – προκηρύξεις. Απ’ αυτά τα γραφεία αποφασίστηκαν οι κινηματογραφικές προσαγωγές με τα γιλέκα, τις κουκούλες, τα αυτόματα και όλο αυτό το τρομολάγνα θέμα μαζικής κατανάλωσης που δεν εξυπηρετούσε κανέναν απολύτως σκοπό.
Τι νόημα είχαν όλες αυτές οι κινητοποιήσεις για να προσαχθεί ο Τέλιος που είχε μόνος του εμφανιστεί με τις αρχές, ο Τσελέντης που συνεργαζότανε απόλυτα, ο Κουφοντίνας συγνώμη που επίσης είχε μόνος του εμφανιστεί, η κα Σωτηροπούλου που γύριζε επί μήνες παρακολουθούμενη από πλήθος αστυνομικών μέσα στην Αθήνα και περιτριγυρισμένη από πλήθος κάμερες, χωρίς ποτέ να προσπαθήσει τόσο να ξεφύγει, ή να αμφισβητήσει όλο αυτό το πράγμα που της είχε επιβληθεί.
Πριν από σας, για σας, έκριναν γα τη σημασία της δίκης, για τα χαρακτηριστικά της δίκη και για την έννοια του πολιτικού εγκλήματος, πρωθυπουργοί και υπουργοί και πρώην υπουργοί και επιτελεία υπουργών. Τοποθετήθηκαν στο χαρακτήρα της δίκης, τοποθετήθηκαν στην έννοια του πολιτικού εγκλήματος. Τοποθετήθηκαν στο εάν έπρεπε αυτή η δίκη, να χαρακτηριστεί πολιτική ή όχι.
Έκριναν όμως την έννοια των κινήτρων. Εγώ θεωρώ ανεπίτρεπτο άρθρο στελέχους της κυβέρνησης και πρώην Υπουργού Δικαιοσύνης, που τοποθετείται πάνω σε τέτοια πράγματα, αναμένοντας μια δίκη. Έκριναν πάνω στην βαρύτητα της ποινικής μεταχείρισης. Σας είπαν, πώς έπρεπε να ήσαστε πολύ σκληροί. Έκριναν πάνω στην αξία του αποδεικτικού υλικού και ξιφούλκησαν γι’ αυτό πάνω στα παράθυρα των καναλιών και των δελτίων. Έκριναν πάνω στην υπόθεση Σάββα, κάνοντας ένα έγκλημα, παρασύροντας έναν από τους κορυφαίους της δικαιοσύνης αυτού του τόπου, κορυφαίους ως θέση σε θεσμό, κορυφαίους και ως προσωπικότητα, να νομιμοποιήσει με το λόγο του αυτές τις παραβιάσεις.
Τι μας είπε ο κ. Σημίτης; Πρωθυπουργός της χώρας. Μας είπε λοιπόν ότι αυτοί που πιάστηκαν, συγκεκριμένα άτομα ήταν, δεν ήταν άγνωστοι, δεν ήταν αόριστος ο αριθμός, είναι λαθρέμποροι της αριστερής ιδεολογίας, προσπαθούν να διαστρεβλώσουν όρους όπως ο σοσιαλισμός και η αξιοπρέπεια, αλλά και μαφία και ως τέτοιοι μας λέει, πρέπει να δικαστούν. Μας είπε ότι αυτή η δίκη, είναι η δίκη όπου η δημοκρατία πατάσσει την τρομοκρατία. Και είναι η νίκη που θα ενισχύσει περαιτέρω το πολίτευμα. Μας είπε ότι δεν υπάρχει κανένα άλλοθι. Για το θέμα των κινήτρων, για το θέμα του ’84 μας είπε, ότι όλα αυτά, γίνονται για την κατοχύρωση της ασφάλειας του ελληνικού λαού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέντε λεπτά διάλειμμα.