ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
Κυρία Κούρτοβικ, συνεχίστε. Είπατε για κάποιο νέο κεφάλαιο. Να μας πείτε ποιο είναι.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Να έρθω σε ένα κεφάλαιο που είναι το ζήτημα των οικονομικών, το οικονομικό. Έχει γίνει πολύς λόγος και πολύ καπηλεία με τις αποδιδόμενες στους κατηγορούμενους ληστείες. Μια καπηλεία μάλιστα που έχει σκοπό να αμφισβητηθεί η αξιοπιστία του πολιτικού τους λόγου και να υπονομευθεί ο πολιτικός χαρακτήρας της δράσης. Είναι μία καπηλεία που εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι οι συνθήκες υπό τις οποίες έρχεται η υπόθεση αυτή σε αυτήν την αίθουσα δεν μας επιτρέπουν να οργανώσουμε απόδειξη και ανταπόδειξη από πλευράς μας.
Εγώ θα ήθελα να κάνω μερικές παρατηρήσεις καταρχήν εκ του νομικού και μερικές παρατηρήσεις επί του πραγματικού. Είναι γνωστό στην Ευρώπη, είναι γνωστό και στην Ελληνική Αστυνομία ότι αυτού του τύπου οι Οργανώσεις έκαναν, ανάπτυσσαν τέτοιου είδους δραστηριότητα. Αυτό δεν αμφισβητήθηκε πουθενά από τη Δικαιοσύνη άλλων χωρών που δίκασαν συναφή αδικήματα τέτοιου τύπου, είναι συναφές προς το πολιτικό έγκλημα, είναι συναφή αδικήματα και ως τέτοια πρέπει να χαρακτηριστούν.
Τα έχει αντιμετωπίσει σαν τέτοια και τα έχει χαρακτηρίσει σαν τέτοια λύνοντας και το ζήτημα της έκδοσης που της ζητείτο και η απόφαση η δική μας κατά τα καθ’ ημάς η 2/98 του Συμβουλίου Εφετών για τον Ερρίκο Μπιάνκο ο οποίος εκζητείτο από την Ιταλία ακριβώς για συμμετοχή του σε ληστείες και αντίστοιχες πράξεις. Δεν μπορώ να βρω την απόφαση αλλά σας την έχουμε προσκομίσει κατά την συζήτηση για το πολιτικό. Ήταν από τις βασικές αλλά δεν ήταν μόνο γι’ αυτήν, ήταν και για την συζήτηση για μία ακόμη, τον χαρακτήρα αυτών των ληστειών ως συναπτόμενων με την πολιτική δράση της Οργάνωσης. Αναγνώριζε εμμέσως και η απόφαση με την οποία εκδόθηκε ο Πόλε στην Γερμανία. Εκεί γίνεται αναφορά, ακριβώς αυτό γιατί όταν μία από τις κατηγορίες σοβαρές που αντιμετώπιζε ο Πόλε, η συμμετοχή σε σωρεία ληστειών.
Εμείς λοιπόν λέμε ότι είναι μία δράση πράξης, ποινικές οι οποίες είναι συναφείς με τις πράξεις για τις οποίες ζητήσαμε να χαρακτηριστούν κατά την έννοια του δικού μας Δικαίου «πολιτικό έγκλημα› και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπιστούν. Ακούστηκαν μία σειρά από εκτιμήσεις που στηρίζονται σε λάθος προϋποθέσεις και οδηγούν σε λάθος παραδοχές από πλευράς σας και από πλευράς της πολιτικής αγωγής. Ότι το προϊόν των ενεργειών αυτών, ενέργειες αυτοχρηματοδότησης ήταν, έφτανε το 1.300.000 ενώ έφτανε τα 700τόσα εκατομμύρια. Τεράστιο ποσό, δεν το αμφισβητούμε αλλά δεν είναι 1.300.000. Η διόγκωση θα εξυπηρετεί συγκεκριμένες σκοπιμότητες.
Επιπλέον να τονίσω ξανά, μιλάω για το προϊόν των ληστειών ως και όπως προκύπτει από το κατηγορητήριο. Γιατί το αν και κατά πόσο όλες αυτές είναι πράγματι ενέργειες που τελέστηκαν από την Οργάνωση είναι κάτι και οι όροι ίσως υπό τους οποίους όποιες τυχόν τελέστηκαν τελέστηκαν, είναι ένα ζήτημα το οποίο θα το μάθουμε μάλλον στο βάθος της ιστορίας όπως και πολλά άλλα πράγματα από αυτή την ιστορία.
Καταρχήν πάντως δεν το αποδεχόμαστε. Ακούστηκε ότι έχουν γίνει απολήψεις εκατομμυρίων σε προσωπική βάση, ότι οι απολήψεις αυτές αφορούσαν κάλυψη προσωπικών αναγκών, ότι αντιστοιχούσαν σε ενεργά μέλη. Έχετε κάνει την εκτίμηση ότι κάθε φορά που υπάρχουν κάποια αρχικά και δίπλα είναι γραμμένα κάποια χρήματα ότι πρόκειται για ενεργά μέλη.
Έχετε κάνει ακόμα την εκτίμηση ότι αυτά τα αρχικά αντιστοιχούν απαραίτητα σε κωδικούς και κωδικούς οι οποίοι καταγράφουν πρόσωπα, τα ίδια πάντα πρόσωπα με την ίδια πάντα σχέση με την Οργάνωση και απαραίτητα βέβαια με σχέση με την Οργάνωση. Εγώ λέω ότι όλες αυτές είναι παραδοχές οι οποίες είναι λαθεμένες, οι οποίες δεν προκύπτουν από την δικογραφία και κινδυνεύουν να σας οδηγήσουν σε λάθος συμπεράσματα μέσα από λάθος διαδρομές.
Αντίθετα είπαμε λοιπόν ότι το προϊόν αυτής της δραστηριότητας όπως περιγράφεται στο κατηγορητήριο ήταν τα 780-790 εκατομμύρια το οποίο προκύπτει από το κατηγορητήριο. Τα χρήματα αυτά, τα χρήματα της Οργάνωσης όποια ήταν χρησιμοποιήθηκαν με όρους αυστηρής διαχείρισης για τις ανάγκες της Οργάνωσης. Αυτό το πράγμα προκύπτει γιατί σας το δήλωσε ο Δημήτρης Κουφοντίνας.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι ένας άνθρωπος ο οποίος μας δήλωσε πολύ λίγα πράγματα σε αυτήν την αίθουσα. Ένα από αυτά ήταν και αυτό αλλά η αυστηρή διαχείριση, το αυστηρό της διαχείρισης προκύπτει από αυτό το ίδιο το τετράδιο όπου καταγράφονται ακόμα και τα πιο ασήμαντα ποσά. Προκύπτει από αυτό και μπορείτε να συνάγετε ότι υπήρχε μια εξαιρετικά αυστηρή διαχείριση αυτών των χρημάτων.
Προκύπτει ακόμη ότι τα χρήματα αυτά χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες. Προκύπτει; Μάλλον σας δηλώθηκε από τον Δημήτρη Κουφοντίνα, αυτό είναι το μόνο σημείο από το οποίο μπορείτε να συνάγετε αλλά θα το ξαναπώ. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι ένας άνθρωπος που πολύ λίγα πράγματα δήλωσε εδώ και νομίζω ότι είναι πράγματα στα οποία μπορείτε να στηρίζεστε. Είναι χρήματα που χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες αγωνιστών αλλά και για τις ανάγκες απλών ανθρώπων έξω από την Οργάνωση. Τις ανάγκες ανθρώπων μέσα κι έξω από την Οργάνωση όπως γινόταν σε όλες αυτές τις ιστορίες.
Δεν χρειαζόταν να ήταν μέλη για να πάρουν κάποια χρήματα από αυτά. Δεν χρειαζόταν να ήταν πρώην μέλη, δεν χρειαζόταν ούτε να ξέρουν την προέλευση αυτής της βοήθειας. Οι χρεώσεις των αναλήψεων σε αρχικά δεν αφορούσαν αναγκαία ανθρώπους οι οποίοι είχαν σχέση με την Οργάνωση. Αυτό αν θέλουμε το πιστεύουμε λέτε κ. Εισαγγελεύ. Σας το καταθέτει ένας μάρτυρας που οφείλετε να τον δέχεστε ως αξιόπιστο γιατί είναι δικό σας μάρτυρας, ο κ. Τσελέντης.
Σας λέει ότι «εγώ έφυγα από την Οργάνωση αλλά εξακολουθούσε να υπάρχει στον κωδικό μου, πιθανόν στον κωδικό μου βέβαια γιατί πιθανόν να αφορά ένα άλλο άτομο αυτό, εξακολουθούσε να υπάρχει ο κωδικός μου›. Σε κάποιον άλλον είπε απ’ ότι παρέμεινε από τον ίδιο, ο ίδιος εκτιμά για την κάλυψη μιας σειράς εξόδων που προέκυπταν από μία δική του εμπλοκή. Την εμπλοκή του στην ενοικίαση ενός διαμερίσματος.
Αυτό το πράγμα είναι ένα γεγονός αλλά ένα από αυτά που αφορούν το τετράδιο αλλά είναι προφανές και μπορείτε με απλή σκέψη να κατανοήσετε ότι αυτά τα ποσά με τον τρόπο, τους ρυθμούς, τις αιτίες τις οποίες αναφέρονται δεν είναι ποσά τα οποία πηγαίνουν αναγκαία σε μέλη της Οργάνωσης. Είναι ποσά τα οποία μπορούν να πηγαίνουν και σε πρώην μέλη, είναι ποσά πολύ περισσότερο που μπορούν να πηγαίνουν σε τρίτους για την κάλυψη αναγκών που δεν μπορούν να καλυφθούν έτσι.
Θα σας έλεγα ότι γι’ αυτό το πράγμα μπορούμε να αντλήσουμε στοιχεία όχι με βάση αυτά που μας δίνουν οι κατηγορούμενοι, δεν μας δίνουν αλλά με βάση την ιστορική εμπειρία καταρχήν. Στην εμπειρία των ληστειών όπως καταγράφονται σαν κοινωνικό φαινόμενο στην ιστορία. Θα έρθω σε αυτό. Μπορούμε να αντλήσουμε στοιχεία και με βάση κάτι άλλο. Οι άνθρωποι που κατηγορείτε ότι πήραν χρήματα στα πλαίσια αυτούς του βιβλίου που κατηγορούνται από σας ότι πήραν χρήματα είναι άνθρωποι οι οποίοι ζουν με κάλυψη των απολύτως προσωπικών τους αναγκών. Δεν έχουν πολυτελείς δαπάνες, δεν έχουν περιουσία, δεν έχουν σε κανένα σημείο της ζωής τους κάνει άλματα, δεν φαίνονται να έχουν ανοιχθεί με οποιοδήποτε τρόπο σε σπατάλη χρήματος.
Δεν μπορούμε επομένως να πιστέψουμε και δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι υπάρχουν λεφτά που δόθηκαν σε ανθρώπους σε οποιαδήποτε φάση της ιστορίας της Οργάνωσης, δόθηκαν τέτοια λεφτά για κάλυψη προσωπικών αναγκών. Κάτι, κάπου κ.κ. Δικαστές θα φαινόταν. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι τα έξοδα μιας παράνομης δραστηριότητας είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτή μιας ?.. Το λέω αυτό για να απαντήσω στην καπηλεία που γίνεται για το ύψος του ποσού.
Προκύπτει ότι υπάρχει μια αξιολόγηση που προέρχεται προφανώς από κάποια έκθεση ειδικού στο «ΒΗΜΑ› της τελευταίας Κυριακής που αξιολογεί ότι το ποσό αυτό ήταν το ποσό που χρειαζόταν να δαπανηθεί με αντιστοίχιση, με ανάλογη εφαρμογή. Ήταν το ποσό που μπορούσε να δαπανηθεί από μία τέτοια Οργάνωση μέσα στην 20ετή λειτουργία της.
Να πω επιπλέον ότι ο κ. Ζερβομπεάκος μελέτησε, ερεύνησε εξαντλητικά τα οικονομικά στοιχεία των κατηγορούμενων. Ερεύνησε εξαντλητικά περιουσιακά στοιχεία και λογαριασμούς. Είναι χαρακτηριστικό να σας πω και σε ότι με αφορά, σε ότι μας αφορά κ.κ. Δικαστές ότι όλα τα στοιχεία των οικονομικών της κας Σωτηροπούλου τα οποία, γιατί υπό τις συνθήκες που γινόταν η παραπομπή της δεν μπορούσαμε να βρούμε την προέλευση των ποσών, να στοιχειοθετήσουμε με έγγραφα, όλα όμως τα είχε μαζέψει ο κ. Ζερβομπεάκος. Είχε κάνει μία εξαντλητική έρευνα σε σειρά υποθηκοφυλακείων, σε όλες τις τράπεζες. Υπήρξε η δέσμευση των λογαριασμών την οποία ξέρετε στα πλαίσια της οποίας ερευνήθηκαν οι λογαριασμοί όλων των κατηγορούμενων. Είχε γίνει εξαντλητικός έλεγχος σε ότι μπορούσε να συνιστά περιουσιακό στοιχείο.
Από πουθενά στη φάση εκείνη και σε οποιαδήποτε φάση μετά δεν προέκυψε ότι υπάρχει οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο σε όνομα κατηγορούμενων που ενέχονται σε αυτή την υπόθεση, τα ελάχιστα που έχουν, όπου υπάρχει να μην έχει βγει από δουλειά, από σκληρή δουλειά.
Υπάρχει μία αναφορά, υπάρχει ένας κωδικός ανάληψης ο οποίος εμφανίζεται κάθε μήνα. Υπάρχει μάλλον μία ανάληψη πάγια κάθε 1η του μήνα που αφορά ένα ποσό χωρίς κωδικό και το οποίο αποδόθηκε από κάποιους συνηγόρους της πολιτικής αγωγής σε αυτομισθοδοσία του Δημήτρη Κουφοντίνα. Είναι εύλογο βέβαια να το σκέφτεται κανείς, είναι όμως εντελώς λαθεμένο και θεωρώ ότι εντάσσεται στην εκστρατεία υποτίμησης και απαξίωσης που επιχειρείται εναντίον του συγκεκριμένου κατηγορούμενου.
Εγώ θα επισημάνω μόνο κάποια πράγματα σε σχέση με αυτό το ποσό. Καταρχήν ότι είναι ένα ποσό το οποίο δεν έχει τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένα ποσό μισθοδοσίας. Δεν είναι στρογγυλός αριθμός και δεν είναι σταθερός αριθμός. Θα ήταν λογικό να είναι ένας σταθερός αριθμός αυξανόμενος με την πάροδο του χρόνου, είναι και ο πληθωρισμός, είναι και η τιμαριθμική αναπροσαρμογή. Δεν είναι όμως έτσι. Είναι ένα ποσό το οποίο αυξομειώνεται στην διάρκεια των ετών στα οποία αναφέρονται αυτά τα περίφημα τετράδια.
Ξεκινάει από κάποιο ποσό των 400.000 χιλιάδων, πάει κάποια στιγμή στις 750.000, μειώνεται ξανά στις 600.000 και τελειώνει αν δεν κάνω λάθος με 690.000. Αυτό κ.κ. Δικαστές δεν μπορεί να αντιστοιχεί σε μία μισθοδοσία ενός ανθρώπου. Αυτό αντιστοιχεί σε άλλα πράγματα. Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να επισημάνω σε σχέση με αυτές τις αναλήψεις, με αυτό το ποσό είναι ότι πρόκειται πράγματι για ένα μεγάλο ποσό με τα μέσα κριτήρια.
Αν αναζητήσουμε την προσωπική ζωή του Δημήτρη Κουφοντίνα την περίοδο στην οποία αναφέρεται, την περίοδο πριν ξεκινήσει μια συστηματική επαγγελματική ενασχόληση, είναι μία ζωή η οποία είναι μέσα σε απόλυτη λιτότητα, απόλυτη λιτότητα έως ασκητισμού. Έως ασκητισμού είναι η εμφάνισή του, έως ασκητική αν θέλετε είναι η εμφάνισή του όπως την διαπιστώνουμε μέσα σε αυτή την αίθουσα. Έως ασκητικές είναι οι ανάγκες που φαίνεται να έχει, να το επισημάνω γιατί δεν επιδεικνύει τίποτα, έως ασκητικές προκύπτουν και από τον τρόπο με τον οποίο εκφράστηκαν γι αυτόν και οι φίλοι του και η σύντροφός του. Δεν είχε δεύτερη αλλαξιά μας λένε.
Πρέπει να πούμε και να σκεφτείτε ότι η αλαζονεία στην οποία αναφέρθηκαν κάποιοι που διέκρινε τα μέλη της Οργάνωσης ως προς τη δυνατότητά τους να μένουν στο απυρόβλητο, ως προς την ασυλία που μπορούσαν να έχουν, τους επέτρεπε, πέραν όλων των άλλων που έκαναν με ευκολία, να κάνουν ελεύθερα αν ήθελαν απολήψεις από αυτά τα ποσά για να εξασφαλίσουν στον εαυτό τους ένα επίπεδο τουλάχιστον ίσο με των μέσων Ελλήνων της ίδιας κατηγορίας με αυτούς.
Θα έπρεπε σε αυτή την περίπτωση να έχουμε ανθρώπους οι οποίοι να έχουν μια στοιχειώδη περιουσία, να έχουν ένα καλό αυτοκίνητο, να έχουν ένα σπίτι κάποιων προδιαγραφών, να ζουν με ένα ορισμένο επίπεδο δαπάνης προσωπικής, οικογενειακών αναγκών, ντύσιμο, διασκέδαση, ταξίδια, διακοπές. Νομίζω ότι σε κανέναν από τους κατηγορουμένους οι οποίοι αποδέχονται την ενοχή τους δεν υπάρχει ένα στοιχείο που να μπορεί να σας δείξει ότι υπάρχει οποιαδήποτε τέτοια διάσταση στην προσωπική τους ζωή.
Να υποθέσουμε ότι έχουν τις φοβερές εταιρείες ακινήτων στην Ελβετία; Γιατί κατηγορήθηκαν από κάποιους. Προκύπτει λοιπόν και πρέπει να δεχθείτε ότι είναι αδιαμφισβήτητο ότι μπορεί σε μία Οργάνωση τέτοιου τύπου να υπάρχει ένα άτομο ή και περισσότερα από ένα τα οποία λόγω της ενασχόλησής τους, λόγω της κατάστασής τους μπορεί να χρειαστεί να καλύπτουν τα έξοδά τους, τα στοιχειώδη τους έξοδα με χρήματα της Οργάνωσης, πρέπει όμως να δεχθείτε ότι αυτό σταματάει εκεί με τα χαρακτηριστικά που έχουμε για τον άνθρωπο και τους ανθρώπους, ότι σταματά εκεί και δεν πάει καθόλου παραπέρα.
Πρέπει να δεχθείτε ότι αυτό το ποσό που καταγράφεται κάθε 1η του μήνα με αυτόν τον τρόπο και με τις αυξομειώσεις που έχει, δεν είναι ένα ποσό που αφορά την αυτοχρηματοδότηση, την αυτομισθοδοσία του Δημήτρη Κουφοντίνα, αλλά αφορά άλλα πράγματα, ή αν θέλετε και άλλα πράγματα, γιατί είμαστε σε μια περίοδο που, όπως δήλωσε εδώ ο κατηγορούμενος, λόγω της παρανομίας του, του κάλυπτε αυτά τα βασικά έξοδα το ταμείο της Οργάνωσης. Πρέπει να δεχθείτε ότι κατά το υπόλοιπο μέρος δεν έχει τέτοια χαρακτηριστικά.
Να πω ότι στις φωνές που ακούγονται γι αυτή την υπόθεση των χρημάτων, υπάρχει μία υποκρισία θα έλεγα. Υπάρχει μια υποκρισία γιατί το σύνολο των χρημάτων που φαίνονται κατά το κατηγορητήριο ότι διαχειρίστηκε η Οργάνωση στα 20 χρόνια της λειτουργίας της, αντιστοιχούν σε όσα ξοδεύουν 4 Βουλευτές στην Α’ Αθηνών στο δίμηνο της προεκλογικής τους εκστρατείας. Το σύνολο του ποσού με τα ποσά που πληρώνουν για ενοικίαση ενός εκλογικού κέντρου, το μηνιαίο μίσθωμα ενός εκλογικού κέντρου στο κέντρο της Αθήνας είναι 40 εκατομμύρια, από τις εφημερίδες τα ξέρουμε, δεν έχουμε δει βέβαια συμβόλαια, αλλά έχουμε ακούσει και άλλα πράγματα σε σχέση με τις δαπάνες των Βουλευτών για τις προεκλογικές τους εκστρατείες.
Το δωράκι ενός πολιτικού από μία σύμβαση με το Δημόσιο, έχουμε μάθει από την εποχή του Ειδικού Δικαστηρίου, ότι είναι πολλαπλάσιο του ποσού των ληστειών που δικάσαμε σ’ αυτή την αίθουσα. Ακούσαμε από έναν συνήγορο της Πολιτικής Αγωγής που νομίζω ότι είναι ο κ. Μαύρος, ότι η θέση ενός Υπουργού νομίζω Εθνικής ¶μυνας, αρμόδιου για εξοπλισμούς, σημαίνει δισεκατομμύρια από προμήθειες και μίζες.
Αυτά είναι τα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας. Δεν κάνω συμψηφισμό, να το ξαναπώ, δεν έχει τον χαρακτήρα συμψηφισμού, θέλω όμως να αναδείξω λίγο το στοιχείο της υποκρισίας που υπάρχει στις κραυγές που ακούγονται γι αυτό το ζήτημα. Να έρθω στην πρακτική αυτής της «απαλλοτρίωσης› όπως την έλεγαν, των κινημάτων. Η απαλλοτρίωση, κατά τον χρησιμοποιούμενο όρο καπιταλιστικών οργανισμών επίσης στην ορολογία που χρησιμοποιείται, τις οποίες οι ίδιοι θεωρούν «ληστρικούς› επίσης για να χρησιμοποιήσω την κοινή σ’ αυτά τα πράγματα ορολογία, είναι μέσα στην παράδοση των επαναστατικών κινημάτων και ιστορικά και στα πιο σύγχρονα χρόνια.
Είναι γνωστό ότι πολλές οργανώσεις, η πλειονότητα των οργανώσεων, για να μην πω όλες οι οργανώσεις οι οποίες θεωρούσαν ότι δρούσαν στο όνομα των λαϊκών δικαίων, ακολουθούσαν αυτές τις διαδικασίες για να εξασφαλίσουν τα μέσα για τη δράση τους. Εξακολουθούσαν τη διαδικασία της εξασφάλισης των μέσων από το πεδίο της μάχης και από τον αντίπαλο. Αυτό το θεωρούσαν τιμή τους γιατί με τον τρόπο αυτό αποδείκνυαν την αυτοτέλειά τους, αποδείκνυαν την αυτονομία τους, αποδείκνυαν ότι ήταν ανεξάρτητοι από συμφέροντα και δεν ήταν υποκινούμενοι.
Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις της δικής μας εθνικής εξέγερσης, είναι γνωστό οι επαναστάτες, πού έβρισκαν τα όπλα τους, δεν υπήρχαν τότε οι λαθρέμποροι όπλων. Πώς αποσπούσαν τα όπλα τους οι οπλαρχηγοί του 1821; Με το πλιάτσικο από τον εχθρό. Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούσαν οι οργανώσεις της εθνικής αντίστασης, δε λήστευαν τράπεζες φυσικά, αφαιρούσαν όμως απ’ τον αντίπαλο τα αναγκαία μέσα για τη λειτουργία της στη διάρκεια της κατοχής.
Το κούρδικο αντάρτικο, οι τουρκικές παράνομες οργανώσεις με τον ίδιο τρόπο κινήθηκαν στη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών. Τα αντάρτικα της Λατινικής Αμερικής. Οι αναρχικοί Ισπανοί της προ του Φράνκο Ισπανίας και βεβαίως οι αντίστοιχες οργανώσεις της Ευρώπης, η ΡΑΦ, η Action Direct, με αυτόν τον τρόπο έλυναν το πρόβλημα της αυτοχρηματοδότησης.
Σε πρόσφατο δημοσίευμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ αναφέρεται η εξάρθρωση της ισπανικής GRAPO η οποία στα 27 χρόνια λειτουργίας της, μιας αντίστοιχης Οργάνωσης μειοψηφικής ένοπλης βίας, είχε κάνει 3.000 ένοπλες ενέργειες, με 100 νεκρούς, είχε κάνει 1.700 βομβιστικές επιθέσεις –μάλλον πρέπει να βγάλω το «μειοψηφική›, τελείως λάθος ήταν- 1.000 απαλλοτρίωσεις, 1.000 ληστείες δηλαδή, τις οποίες αποκαλούσε «ενέργειες επαναστατικής φορολογίας›.
Πρέπει να πω ότι είναι πλούσιο το λεξιλόγιο το επαναστατικό κ. Πρόεδρε. Αυτά είναι στοιχεία που αναφέρονται σε ένα δημοσίευμα, είναι στοιχεία με βάση αυτά που της αποδίδονται με το κατηγορητήριο και προφανώς θα πρέπει να σκεφτούμε ότι θα πρέπει να τα περιορίσουμε στα όριά τους, λαμβάνοντας υπόψη τον αντίστοιχο εκεί υπερβάλλοντα ζήλο των αντίστοιχων διωκτικών μηχανισμών.
Την ίδια όμως πρακτική χρησιμοποιούσαν και στην προ-επαναστατική Ρωσία οι Οργανώσεις οι αντικαθεστωτικές που πάνω τους στηρίχθηκε το Κίνημα και η επανάσταση που άλλαξε την όψη της Ρωσίας και την όψη του κόσμου. Και ιδίως αφορούσαν τους Μπολσεβίκους, είναι γνωστή η εμπλοκή του Στάλιν σε ληστείες, ο Στάλιν ήταν κακός όμως.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Και ο ¶ρης Βελουχιώτης μας λέει ο Δημήτρης Κουφοντίνας, έκανε ληστείες και έστελνε μάλιστα και απόδειξη στο σχετικό ίδρυμα.... Δεν θέλω να αποκαθηλώσω το ίνδαλμα, θέλω να τον προσγειώσω στην πραγματικότητα των επαναστατικών κινημάτων.
Λέει ο Χόμπς Μπάουν στο βιβλίο του «Οι ληστές› εκδόσεις ΒΕΡΓΟΣ, ότι «η κατάσχεση δεν αφορούσε πράξεις τόσο των ναρόντνικων› -κατάσχεση ήταν η επαναστατική φορολογία της προ-επαναστατικής Ρωσίας, αυτός είναι ο όρος ο οποίος χρησιμοποιείται εκεί- «όσο των ίδιων των μπολσεβίκων κατά τη διάρκεια αλλά και μετά την επανάσταση του 1905 και ιδιαίτερα εξαιτίας της περιβόητης ληστείας στην Τυφλίδα το 1907, 200.000 ρούβλια ήταν το προϊόν της περιβόητης ληστείας στην Τυφλίδα το 19207, που έβαλε σε φασαρίες τον Λιντβίνοχ που έγινε στη συνέχεια Επίτροπος Εξωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης, Υπουργός, και τον Κράσιν που ανέλαβε το εξωτερικό εμπόριο αλλά και τον ίδιο τον Λένιν.
Αναλύοντας το φαινόμενο περιγράφει αυτό που αποκαλεί «κοινωνική ληστεία›, την ανάπτυξη του φαινομένου με χαρακτηριστικά ενός φαινομένου κοινωνικής διαμαρτυρίας στις αγροτικές κοινωνίες τον προηγούμενο αιώνα. Ως τέτοιο αντιμετωπίστηκε από τον κόσμο, ως τέτοιο λειτούργησε, ως τέτοιο αντιμετωπίστηκε από τον κόσμο, ως τέτοιο λειτούργησε, ως τέτοιο συνεχίστηκε στις παραδόσεις και τις πιο πρόσφατες.
Στις αγροτικές κοινωνίες μας λέει, οι ληστές αποτελούν ένα ιδιότυπο, εκτός νόμου αλλά όχι εκτός κοινωνικού συνόλου σώμα, ένα ιδιότυπο κομμάτι το οποίο συνυπάρχει με την τοπική κοινωνία και το οποίο βρίσκει στήριξη μέσα στην τοπική κοινωνία από την οποία και προέρχεται, αφού η τοπική κοινωνία δεν τους αντιμετωπίζει σαν εγκληματίες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στον «Αιώνα των άκρων› το γράφει αυτό;
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Νομίζω ότι είναι κομμάτι από τον «Αιώνα των άκρων›. Τους θεωρούσε λοιπόν η τοπική κοινωνία εστίες εξεγερμένων που αντιστέκονταν στην αυθαιρεσία του κράτους και που με τον τρόπο αυτό εξέφραζαν και τις επιθυμίες, τους πόθους εν πολλοίς, της τοπικής κοινωνίας που δεν τολμούσε να ακολουθήσει αυτό τον δρόμο.
Σε ό,τι αφορά δε την άνθιση του φαινομένου στις χώρες των Βαλκανίων, σημειώνει ότι ήταν πράξεις που αντιμετωπίζονταν σαν θετικές ηθικές πράξεις και ο ληστής ήταν συχνά ηγετικό μέλος της Κοινότητας. Απορεί μάλιστα «πώς κάποιοι από τους δικούς μας ληστές δεν τραγουδήθηκαν πιο γρήγορα απ’ ότι λέει και η Μούσα, παρ’ όλο που η λαϊκή Μούσα και η λαϊκή φιλολογία έδωσε μια μεγάλη έκταση στην καταγραφή τέτοιων φαινομένων με στοιχεία ηρωικότητας.
Θα ήθελα να σας διαβάσω ένα κομμάτι μικρό από το βιβλίο αυτό, αναφέρεται σε έναν από τους Ισπανούς ληστές και νομίζω ότι θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι έχει και μπορεί να σας δώσει στοιχεία για να προσεγγίσετε και εδώ τη δική μας πραγματικότητα. Μιλώντας λοιπόν για τον Σαμπατέ, έναν Ισπανό ληστή λέει: «Ο κόσμος τους ήταν εκείνος όπου οι άνθρωποι κυβερνούνται από την καθαρή ηθική που υπαγορεύει η συνείδηση, όπου δεν υπάρχει φτώχια, δεν υπάρχει κυβέρνηση ούτε φυλακές ούτε αστυνομία και όπου δεν υπάρχει εξαναγκασμός ή πειθαρχία, εκτός από αυτά που προέρχονται από το εσωτερικό φως. Δεν υπάρχουν άλλοι δεσμοί εκτός από την αδερφοσύνη και την αγάπη, ούτε ψέματα, ούτε ιδιοκτησία ούτε και γραφειοκρατία. Σε τούτο τον κόσμο οι άνθρωποι είναι αγνοί σαν τον Σαμπατέ που ποτέ του δεν κάπνισε, ποτέ του δεν ήπιε, εκτός βέβαια από λίγο κρασάκι στο φαί του και έτρωγε σαν ένας βοσκός και όταν ακόμα είχε ληστέψει μια τράπεζα. Είναι ένας κόσμος όπου οι μοραλιστές είναι επίσης πολεμιστές, τόσο γιατί τα όπλα χρειάζονται για να πολεμάς τους εχθρούς όσο και γιατί είναι τα μέσα έκφρασης σ’ εκείνους που δεν γνωρίζουν να γράφουν λίβελους ή να βγάζουν λόγους γι αυτό που ονειρεύονται. Η προπαγάνδα της πράξης αναπληρώνει εκείνη τις λέξεις›.
Έχουμε λοιπόν ένα φαινόμενο το οποίο ο νόμος μας και η νομολογία μας καταγράφει σαν συναφές στην πολιτική δράση και δεν θα δεχθούμε σ’ αυτό κανέναν υπαινιγμό ιδιοτέλειας. Διαχειρίστηκαν κ.κ. Δικαστές εκατομμύρια, για να βρίσκονται στα κελιά κάτω από εσάς. Αυτά σε ό,τι αφορά τους ληστές και τις ληστείες.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν εκτρεπόμαστε πολύ από το θέμα μας είμαι υποχρεωμένος από την Δικονομία να σας το λέω.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Θεωρείτε ότι εκτράπηκα από το θέμα μιλώντας για τις ληστείες;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ λοιπόν. Να είστε μέσα στο θέμα. Έχουμε τώρα δυο μέρες, να πούμε και για τα αδικήματα κάτι.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Εάν μου επιτρέπετε, αυτό ειδικά το κομμάτι, αυτό το σημείο της αγόρευσής μου αφορά ειδικά τα αδικήματα και τίποτε παραπάνω. Αφορά ειδικά τα αδικήματα, την κατηγορία εκείνη των αδικημάτων που είναι οι ληστείες και προσπαθώ να σας εξηγήσω ποιο είναι το ιστορικό, ποιο είναι το πολιτικό, ποιο είναι το ηθικό πλαίσιο πάνω στο οποίο αναπτύσσεται αυτή η δράση που έχει τις αναφορές του για να μπορέσετε σαν Δικαστήριο να κρίνετε κατά ποια του διάσταση είναι πολιτικό, κατά ποια του διάσταση είναι συναφές, συνδέεται με την δράση μιας πολιτικής Οργάνωσης.
Είναι πολύ συγκεκριμένοι οι λόγοι για τους οποίους σας αναπτύσσω αυτά τα πράγματα και για να μπορέσετε να αξιολογήσετε ποια είναι τα στοιχεία τα οποία συνιστούν τα αίτια αυτής της δράσης, τα αίτια και τους σκοπούς. Εάν δεν δείτε στη ολότητά της την κάθε ενέργεια και σταθείτε στο κατηγορητήριο, το ξαναλέω, τι χάνουμε το χρόνο μας; 3 Μαρτίου μπορούσαμε να φύγουμε από αυτή την αίθουσα. Μπορούσατε να έρθετε κατευθείαν με την απόφαση θέλατε όμως να ακούσετε και την πολιτική αγωγή.
Να πιάσω λοιπόν ένα άλλο θέμα που τέθηκε σε αυτή την αίθουσα. Προσπαθώ να παρακολουθήσω τους διαλόγους κ. Κατσαντώνη. Τέθηκε και από πλευράς της πολιτικής αγωγής το ζήτημα των κινήτρων αυτής της δράσης και οφείλουμε γι’ αυτόν τον λόγο να αναφερθούμε. Είναι και αυτό εκτός θέματος κ. Πρόεδρε;
Να πω λοιπόν ξανά και να επαναλάβω ότι δεν ζητήσαμε μια δίκαιη δίκη και δεν ζητάμε σε ότι αφορά τον πρώτο κατηγορούμενο, τον Δημήτρη Κουφοντίνα δεν ζητάμε ελαφρυντικά. Σας το είπε και ο ίδιος. Δεν διεκδικεί καμία επιείκεια, δεν αποδέχεται την λογική των ελαφρυντικών, δεν υποβάλλει αιτήματα επιείκειας για την δράση του γιατί θεωρεί την δράση του όπως σας δήλωσε εδώ ότι είναι κοινωνικά δίκαιη. Δεν μπορούμε όμως να δεχθούμε να θεωρήσετε ότι η δράση αυτή είναι ταπεινή. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι μπορεί να θεωρήσετε ταπεινή την βάση των ιδεολογικών του αξιών, τις αφετηρίες της πολιτικής του δράσης καθώς και τους απώτερους σκοπούς που καθόρισαν την δράση του.
Δεν μπορούμε να δεχθούμε χωρίς να δώσουμε μάχη γι’ αυτό να βρεθεί ένα ελληνικό Δικαστήριο που να κρίνει ότι τα πολιτικά κίνητρα για έναν κόσμο δικαιότερο, ο πολιτικός σκοπός που λέει ότι ζητάμε και παλεύουμε για έναν κόσμο δικαιότερο είναι αίτια μη ηθικά. Απαξιώνοντας το αξιακό περιεχόμενο των πολιτικών αγώνων και τους ανθρώπους που σπατάλησαν την ζωή τους γι’ αυτούς.
Έχουμε βέβαια επίγνωση ότι τους αξιακούς κώδικες και επομένως και τα πολιτικά κριτήρια τα καθορίζουν οι νικητές της πολιτικής σύγκρουσης, οι νικητές της κοινωνικής σύγκρουσης. Τα πολιτικά κριτήρια, τα πολιτικά αίτια και οι αξιακοί κώδικες είναι ζητήματα τα οποία είναι ακραία και καθαρά πολιτικά και ιδεολογικά.
Λέει ο κ. Λοβέρδος στην «Τρομοκρατία και Πολιτικό Έγκλημα› και η κα Συμεωνίδου Καστανίδου στην «Ποινική Προστασία των Πολιτικών Σωμάτων›, τα άρθρα που σας έχουμε καταθέσει στην διάρκεια της συζήτησης για το πολιτικό έγκλημα ότι ο χαρακτηρισμός των κινήτρων ως πολιτικών είναι ένα κατεξοχήν πολιτικό ζήτημα. Όλοι είναι πρόθυμοι να αναγνωρίσουν τις ηθικές αφετηρίες και τους νομιμοποιητικούς σκοπούς της δράσης των Παλαιστίνιων όχι όμως και των Τσετσένων ανταρτών κι ας διεκδικούν και οι δύο την ίδια πατρίδα.
Ανατριχιάζουμε όλοι μπροστά στο αντάρτικο των ΤΑΜΙΛ, είμαστε όμως έτοιμοι να αναγνωρίσουμε το δίκαιο αγώνα των Κούρδων έστω κι αν διεκδικούν και αυτοί στην ίδια βάση τα ίδια πράγματα. Ο Τσε και ο ¶ρης είναι ήρωες σήμερα ακόμα και με τους δικούς σας αξιακούς κώδικες, με τους αξιακούς κώδικες εκείνης της κοινωνίας όμως ήταν ληστές και δολοφόνοι.
Η ευγένεια των κινήτρων καταλήγει στο δικό μας σύστημα να αφορά μόνο διαχείριση μικρών υποθέσεων. Λέει ο Βερζές ότι είναι μία αστική παραχώρηση τις χωρίς σημασία πολιτικές παρεμβάσεις. Για μας οι ηθικές αφετηρίες της πολιτικής δράσης είναι αξιακά και ποιοτικά διαφορετικές και θα εξηγήσω γιατί.
Αναφέρθηκα και πριν στην πολιτική δράση. Θα πω ποια είναι η πολιτική δράση για μένα και όπως προκύπτει από τη νομική θεωρία, η πολιτική δράση η οποία έχει ηθικές αφετηρίες, η ηθική πολιτική δράση. Αντλώ στοιχεία και από την θεωρία του πολιτικού εγκληματία. Είναι λοιπόν μία δράση ανιδιοτελής που δεν καθορίζεται από προσωπικά συμφέροντα, μία δράση η οποία αναπτύσσεται στα πλαίσια ενός πολιτικού σχηματισμού, ένα στοιχείο που θεωρεί αναγκαίο ο Μανωλεδάκης και Λοβέρδος. Είναι δράση που αναπτύσσεται σε υποστήριξη ενός πολιτικού σχεδίου στο έδαφος μιας δικαιϊκής αντίληψης που είναι αντίθετη, είναι διαφορετική μάλλον με αυτής της κρατούσας τάξης. Είναι όμως μία αντίληψη και είναι μία δράση η οποία κατά τους σκοπούς της διεκδικεί την κοινωνική νομιμοποίηση.
Είναι νομίζω ένα στοιχείο βασικό το οποίο πρέπει να δούμε, πρέπει να θέσουμε ότι οι Οργανώσεις και είναι διαφοροποιητικό των Οργανώσεων αυτού του τύπου από ομάδες ρατσιστικές ή άλλες στις οποίες αναφερθήκατε σε αυτή την αίθουσα ή ρατσιστικά εγκλήματα τα οποία επανειλημμένα ήρθαν σε αυτή την αίθουσα, είναι διαφοροποιητικό στοιχείο η επιζήτηση της αποδοχής της κοινωνίας. Έχουμε λοιπόν στοιχεία δράση ανιδιοτελής στα πλαίσια πολιτικού σχηματισμού που υπηρετεί ένα πολιτικό σχέδιο που αναπτύσσεται για την επίτευξη ενός σκοπού που σαν σκοπός δεν είναι αντικοινωνικός ενάντια στα συμφέροντα της κοινωνίας. Δεν μιλάμε για την δράση γιατί μιλάμε για εγκλήματα έτσι κι αλλιώς. Ένας σκοπός που επιζητεί τη νομιμοποίησή του από την ίδια την κοινωνία.
Όπως καταγράφεται και όπως δομείται η αντιμετώπιση των κινήτρων στο Δίκαιό μας είναι μία αντιμετώπιση που επιβεβαιώνει αυτό που σας είπαμε, ότι πρόκειται για μία υπόθεση εξόχως πολιτική. Στο Ρωμαϊκό Δίκαιο τα κίνητρα, τα αποκλειστικά έντιμα κίνητρα της Κουστοντιονέστα τίθενται υπό τον όρο ότι η δράση δεν στρέφεται κατά της ευημερίας του λαού. Η ευημερία του λαού, το ότι είναι υπέρ ή κατά της ευημερίας του λαού είναι μια πολιτική αξιολόγηση, είναι μία πολιτική υπόθεση.
Το ίδιο στο δικό μας Δίκαιο μας λέει ο Χωραφάς ότι τα ηθικά κίνητρα, τα μη ταπεινά αίτια είναι αυτά που δεν μαρτυρούν διαστροφή χαρακτήρα και κακοβουλία του δράστη. Ο Μπουρόπουλος προσθέτει και μένει στη συνέχεια σε όλη τη σχετική θεωρία και αυτά που δεν αντιτίθενται στην κοινή περί ηθικής και κοινωνικής τάξης συνείδηση. Η κοινή όμως περί ηθικής και κοινωνικής τάξης συνείδηση είναι μία υπόθεση η οποία είναι καθαρά ιδεολογική.
Το αυτό Λουκάς Λυμπερόπουλος, Πρόεδρος Εφετών στον Αρμενόπουλο. Θα σας δώσω τις σχετικές αποφάσεις μάλλον να μην σας απασχολήσω με την διατύπωση. Το αυτό και στον Βαλινδρά ο οποίος Βαλινδράς όμως διαχωρίζει και τοποθετείται και επί των κινήτρων στην περίπτωση του πολιτικού εγκλήματος. Λέει: «πολιτικό έγκλημα έχουμε στις περιπτώσεις εκείνες που ο δράστης υπακούων σε επιταγές πολιτικής ή άλλης ιδεολογίας που σαφώς αντιτίθεται στην έννομη τάξη προβαίνει σε τέλεση αξιόποινων πράξεων με την πεποίθηση ότι έτσι εξυπηρετεί τους συνανθρώπους του›. Το αναφέρω γιατί είναι το στοιχείο αυτό που σας είπα της επιζήτησης της κοινωνικής νομιμοποίησης.
Αναφορές στον Καθηγητή της Νομικής τον κ. Πέτρο Παπαδάτο στο «Νομικό Βήμα› του 1977. «Ο πολιτικός εγκληματίας είναι ένας ιδεολόγος που διακρίνεται βασικά από τους άλλους εγκληματίες από τα ευγενικά του κίνητρα, το υψηλό αίσθημα ευθύνης, τις γενναιόφρονες προσδοκίες, την τόλμη και το πνεύμα αυτοθυσίας καθώς και την αφοσίωση στους ανθρώπους και στις ιδεολογικές του πεποιθήσεις.
Υπάρχει μάλιστα μία αναφορά σε αυτό το άρθρο κ. Πρόεδρε στον Λομπρόζο ο οποίος βεβαιώνει επίσης από την πλευρά του ότι οι πολιτικοί εγκληματίες είναι αυτοί που επιδιώκουν να επιταχύνουν την ιστορία σε αντίθεση με τους κοινούς εγκληματίες που εκφράζουν μία οπισθοδρόμηση της ιστορίας, πράγμα βεβαίως για το οποίο ο Λομπρόζο μέμφεται τους πολιτικούς εγκληματίες, τους πολιτικά δρώντες επομένως, την βίαιη πολιτική παρέμβαση.
Αντίστοιχα ο Καθηγητής Μανωλεδάκης στο Ποινικό του Δίκαιο περιγράφει, νομίζω το διάβασα και χθες «το πολιτικό έγκλημα διακρίνεται διότι έχει μικρότερη υποκειμενική απαξία από το κοινό. Ο δράστης, δυναμικός αντίπαλος δεν θεωρείται εγκληματίας›. Ο Μανωλεδάκης επισημαίνω θεωρεί, χρησιμοποιεί αντί του όρου «πολιτικός εγκληματίας› τον όρο «δυναμικός αντίπαλος›. Προτιμάει αυτόν τον όρο για να περιγράψει τον δράστη του πολιτικού εγκλήματος μάλλον γιατί ο πολιτικός εγκληματίας είναι μία κατηγορία.
«Ο δράστης, ο δυναμικός αντίπαλος δεν θεωρείται εγκληματίας με την έννοια του αντικοινωνικού ατόμου που μισεί τους συνανθρώπους του και την κοινωνία αλλά ιδεολόγος φανατικός στις απόψεις του για μια καλύτερη κοινωνία κατά την δική του βεβαίως αντίληψη›.
Θα κάνω μια πρόχειρη επισκόπηση της νομικής θεωρίας επί τροχάδην και της υπάρχουσας νομολογίας. Υπάρχουν λίγες δημοσιευμένες αποφάσεις που να ασχολούνται με το θέμα των κινήτρων σε περιπτώσεις ανθρωποκτονιών, λίγες δημοσιευμένες τουλάχιστον. Διαπιστώνουμε κάτι που επιβεβαιώνει αυτό που είπα. Είναι μία βαθύτατα ιδεολογική υπόθεση, είναι μια βαθύτατα πολιτική υπόθεση τα κίνητρα.
Σε ότι αφορά λοιπόν το κοινό έγκλημα και τις κοινές ανθρωποκτονίες βλέπουμε ότι εκεί όπου τα Δικαστήριά μας τόλμησαν, η μοναδική περίπτωση που τα Δικαστήριά μας τόλμησαν να αναγνωρίσουν μη ταπεινά ελατήρια στους δράστες ανθρωποκτονιών ήταν στα εγκλήματα τιμής. Εκεί ο σύζυγος σκότωνε την σύζυγο, αυτό το έγκλημα μπορούσε να αντιμετωπιστεί από την Δικαιοσύνη μας με επιείκεια. Εκεί που ο δράστης σκότωνε, υπάρχει μια ωραία απόφαση όπου κάποιος σκοτώνει κάποιον συγχωριανό του γιατί λέει ότι έκανε παιδί με την γυναίκα του πράγμα που είναι και πραγματικότητα. Έχει συμφωνήσει ένα ζευγάρι να κάνει η γυναίκα παιδί με κάποιον τρίτο. Γίνεται αυτό.
Υπάρχει η καταγραφή στα «Ποινικά Χρονικά› στην απόφαση 9.95/1987. Θα την βρω και θα σας την δώσω. Τον σκοτώνει λοιπόν γιατί κοινοποιεί κάποια στιγμή σε κάποιους αυτό το γεγονός. Αυτό θεωρήθηκε ότι είναι δίκαιη δράση, κοινωνικά αποδεκτή. Δεν μπόρεσα να βρω καμία απόφαση βέβαια που να δικαιώνει κάποια γυναίκα που σκότωσε τον άντρα της για λόγους τιμής. Αυτό ομολογώ δεν υπάρχει στη νομολογία.
Ξέρω ότι αντιστοιχεί στα κριτήριά σας για την γυναίκα και στα κριτήρια γενικά για την κοινωνική ηθική και στους ηθικούς κώδικες που πρέπει να έχει το ζευγάρι γι’ αυτό σας το ανέφερα. Υπάρχει μία απόφαση, μία μόνη απόφαση στην οποία το Μικτό Ορκωτό της Αθήνας αναγνώρισε ηθικά ?..
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μην μιλάτε πάντως. Στις περισσότερες αποφάσεις οι γυναίκες σκοτώνουν τους άντρες τους. Δείτε τες καλύτερα.
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Για κακοποίηση κ. Πρόεδρε. Όλα αυτά τα περιστατικά είναι περιστατικά και συνήθως πάνε εν βρασμώ νομίζω, είναι περιστατικά που σκοτώνουν γιατί είναι θύματα κακοποίησης αυτές και τα παιδιά τους.
Υπάρχει λοιπόν μία απόφαση στην οποία τα Ελληνικά Δικαστήρια εφάρμοσαν. Το Μικτό Ορκωτό της Αθήνας εφάρμοσε τη διάταξη και δέχθηκε και χαρακτήρισε τα πολιτικά κίνητρα ως μη ταπεινά κίνητρα. Στην περίπτωση Μαζιώτη η απόφαση του Μικτού Ορκωτού της Αθήνας, η 189-190??
(Διαλογικές συζητήσεις)
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν ήταν έφεση του Εισαγγελέα για να αλλάξει μία τέτοια διάταξη. Ήταν ζήτημα των τεχνικών του Εφετείου. Υπάρχει ένα πρόβλημα εκεί γενικά.
Το Μικτό Ορκωτό της Αθήνας έκρινε ότι ο κατηγορούμενος κινήθηκε από μη ταπεινά αίτια είτε το κίνητρο των ενεργειών του ήταν οι απόψεις του, τα πιστεύω του για την κοινωνική αδικία και ανισότητα ανά τον κόσμο. Στην προκείμενη δε περίπτωση το γεγονός της υπογραφής της συμβάσεως για την παραχώρηση των μεταλλείων χρυσού της Χαλκιδικής στην εταιρεία TVX GOLD που προκάλεσε ενόψει και της ως άνω κοινωνικής ιδεολογικής του τοποθέτησης την οργή και την αγανάκτησή του με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στην εκδήλωση της αντίδρασής του με τον τρόπου που ενήργησε καθόσον όπως πίστευε η εκτέλεση της σύμβασης αυτής θα αδικούσε τον Ελληνικό λαό και κυρίως τους κατοίκους της περιοχής Ολυμπιάδας και Βαρβάρας Χαλκιδικής από την υποβάθμιση της περιοχής και της ζωής τους.