«Ανακαλέστε όλους τους πολιτικούς και φέρτε στην πολιτική σκηνή το Χόλιγουντ», ήταν το σχόλιο μεγάλης αμερικανικής εφημερίδας για τη σαρωτική νίκη του ρεπουμπλικάνου ηθοποιού Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ.
Πριν τις εκλογές για την ανάδειξη του κυβερνήτη της Καλιφόρνιας πολλοί χαρακτήριζαν την αναμέτρηση πολιτικό τσίρκο.
Μετά την εκλογή του αυστριακής καταγωγής ηθοποιού στην πολυπληθέστερη αμερικανική πολιτεία μιλούν για πολιτικό σεισμό.
«Είναι η εξέγερση των ψηφοφόρων. Υπάρχει πολύ οργή εκεί έξω» λέει ο Φιλ Μπροστάιν –πρώην σύζυγος της Σάρον Στόουν- εκδότης της εφημερίδας Σαν Φρανσίσκο Κρόνικλ. Οι Καλιφορνέζοι είχαν απηυδήσει με τους συνήθεις πολιτικούς και «χτύπησαν το πολιτικό κατεστημένο στο κεφάλι για να τραβήξουν την προσοχή του», λέει ο αναλυτής του CNN, Τζεφ Γκρίνφιλντ.
«Ο Σβαρτσενέγκερ νίκησε γιατί έδωσε μια απλή υπόσχεση για την ενίσχυση της οικονομίας της Καλιφόρνιας, η οποία σύμφωνα με το 83% των ψηφοφόρων έχει διαλυθεί», εκτιμά ο αναλυτής του NBC Αλεξ Τζόνσον. «Τους έπεισε ότι μπορεί να τηρήσει την υπόσχεσή του να εξαλείψει το έλλειμμα της πολιτείας ύψους 38 δισεκατομμυρίων δολαρίων, χωρίς να αυξήσει τους φόρους» προσθέτει.
Πλήγμα στο πολιτικό κατεστημένο
Ο «Εξολοθρευτής» αναμένεται πάντως να βρει το έργο του κυβερνήτη πιο σκληρό από εκείνο του ηθοποιού, αν και η δήλωση του πρώην δημοκρατικού κυβερνήτη Τζέρι Μπράουν είναι ενθαρρυντική για τον «Αρνι».
«Ο νέος κυβερνήτης θα βρει ένα πολιτικό κατεστημένο έτοιμο να συνεργαστεί και να ακούσει το σκληρό μήνυμα των ψηφοφόρων. Ξέρουμε ότι υπάρχουν προβλήματα, και τώρα θα είμαστε πιο προσεκτικοί. Αν συνεργαστεί θα έχει και μήνα του μέλιτος».
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που μίλησαν για ήττα της πολιτικής. Των πολιτικών, ναι, της πολιτικής όχι. Οι ψηφοφόροι ήθελαν να απαλλαγούν από έναν κακό κυβερνήτη τον Γκρέι Ντέιβις.
Το πολιτικό σύστημα στις ΗΠΑ επέτρεπε αυτήν την ανατροπή ενός δημοκρατικά εκλεγμένου, ύστερα από μια δημόσια συζήτηση, που μαζί του είχαν εκλεγεί οι βουλευτές των δύο σωμάτων του Κογκρέσου στην Καλιφόρνια.
Πού ηττήθηκε λοιπόν η πολιτική;
Ο Σβαρτσενέγκερ μπορεί στα καθ' ημάς να μην είναι ιδιαιτέρως συμπαθής.
Δεν είναι μόνο οι ταινίες του, που είναι βίαιες και ανούσιες. Δεν είναι το γεγονός ότι είχε εκφράσει κάποτε θαυμασμό για τον Χίτλερ, επειδή είχε ξεκινήσει από το «μηδέν» και ασκούσε γοητεία στα πλήθη. Αυτά είναι ιστορικά γεγονότα. Ο Χίτλερ αναδύθηκε πράγματι από τα πιο φτωχά στρώματα της Βιέννης και κατέκτησε τη μισή Ευρώπη. Πολλοί μπορεί να βγάζουν επικίνδυνα συμπεράσματα από αυτά τα ιστορικά γεγονότα, παραμένουν όμως γεγονότα.
Δεν είναι, τέλος, το γεγονός ότι κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση, συμπεριφορά που ο ίδιος χαρακτήρισε παιχνιδιάρικη. Είναι περισσότερο αυτή η εικόνα του τυχοδιώκτη, που αντανακλά μια αίσθηση αποφασιστικότητας, έχοντας υποδυθεί μια μηχανή -ούτε καν άνθρωπο- που έχει σκοτώσει εκατοντάδες ανθρώπους. Είναι περισσότερο αυτή η ιδεολογία του «τίποτα».
Αλλά, ως δημόσιο πρόσωπο θα κριθεί. Αν αποτύχει στο έργο του είναι σίγουρο ότι οι εκλογείς θα στραφούν εναντίον του.
Αν επιτύχει όμως, κάποιοι υποστηρίζουν ότι ίσως ακολουθήσει τα βήματα ενός άλλου ηθοποιού, του Ρόναλντ Ρίγκαν, ο οποίος συνήθιζε να λέει ότι «η πολιτική είναι το δεύτερο αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου. Τώρα καταλαβαίνω ότι έχει πολλά κοινά με το πρώτο».