Ερωτάται: «Θυμάστε ποιους είχατε πει τότε στον Ανακριτή ότι είναι με τα χαρακτηριστικά που περιγράψατε; Γιατί λέτε εδώ πέρα, επιβεβαιώνω αυτά που σας διάβασα, δεν τα είπατε στον Ανακριτή διαφορετικά, είπατε τούτα επιβεβαιώνω. Για τον έναν τι είπατε ότι μοιάζει; Απάντηση: Για τον ένα είπα ότι μοιάζει στον τάδε, σε άλλο κατηγορούμενο, από τις φωτογραφίες και την τηλεόραση. Πρόεδρος: Ο αστυνομικός; Νομίζω ότι είπα ότι μοιάζει με τον κ. Τζωρτζάτο. Πρόεδρος: Πόσο ανάστημα του δώσατε, Κιουρόγλου: Γύρω στο 1.60 με 1.65. Σίγουρη όμως δεν είμαι. Λέει για το τικ και τον μορφασμό. Τι είναι αυτό; Η κατασκευή του σώματος. Πρόεδρος: Συνεχίζει την προηγούμενη κατάθεσή της, που μπορεί να ήταν ο Βασίλης Τζωρτζάτος όπως φαίνεται στην φωτογραφία κλπ.›
Πάμε σε έναν- έναν. Ρωτάει: «Σηκωθείτε κ. Τζωρτζάτο να μας πείτε τι ανάστημα έχετε;› Έρχεται δίπλα. «Κύριε Τζωρτζάτο για να δούμε φοράτε τακούνι;› κάνει και πλάκα ο πρόεδρος και καλά κάνει γιατί είναι νωπή η ανάμνηση της κας Βεργή. «Πρέπει να κάνουμε κανονικά την εξέταση. Λέτε ότι αποκλείεται να είναι τόσο ψηλός. Εσείς είπατε 1.65 και εκείνος που είδατε ήταν τότε κοντύτερος. ¶ρα αποκλείεται να είναι τούτος; Κιουρόγλου: Ναι, γιατί είναι πολύ ψηλός.›
Έχει ξαναρωτηθεί από όλους και από μας, έχει επαναλάβει εν πάση περιπτώσει ότι αυτός τον οποίον είδε και τον προσδιορίζει με ανάστημα 1.60 με 1.65 ήταν ο αστυνομικός και ότι βλέποντας τον Τζωρτζάτο εδώ πέρα με το ύψος του το πραγματικό λέει με σαφήνεια ότι δεν είναι. Και βεβαίως δεν το λένε αυτοί, ότι ο ψευτοαστυνομικός ήταν κοντότερος στο ύψος από τον Τζωρτζάτο 1.65, το λένε και όλοι οι μάρτυρες οι οποίοι έχουν εξεταστεί στα ΕΛΤΑ Αιγάλεω.
Συνεπώς ούτε και εδώ, προκύπτει οποιαδήποτε μαρτυρική κατάθεση, ή άλλο νόμιμο ενοχοποιητικό στοιχείο σε βάρος του Βασίλη Τζωρτζάτου. Έρχομαι στην 33η κατηγορία, που είναι κάπως πιο γενικευμένη. Διακεκριμένες κλοπές αυτοκινήτων και πινακίδων. Διαφόρων. Αυτές που κατονομάζονται στο κατηγορητήριο.
Εδώ πρέπει να θέσω υπόψη του Δικαστηρίου τα εξής στοιχεία. Η διακεκριμένη κλοπή του άρθρου 374 έχει ως βασικό στοιχείο συγκρότησής της, ένα από τα στοιχεία την κλοπή του άρθρου 372. Τι είναι η κλοπή του άρθρου 372; Αφαίρεση ξένου κινητού με σκοπό, όχι την χρήση, αλλά την παράνομη ιδιοποίηση. Εδώ τι προκύπτει από την αποδεικτική διαδικασία; Όχι για τα συγκεκριμένα αυτοκίνητα τα οποία ατομικά αναφέρονται εκεί και τις πινακίδες, αλλά γενικώς για τις πινακίδες, τις μοτοσικλέτες και τα αυτοκίνητα, τα οποία χρησιμοποιούσε η 17Ν.
Προκύπτει ότι τα έπαιρνε, όχι για να τα ιδιοποιηθεί, για να τα κάνει δικά της δηλαδή και να τα κλέψει από τους ιδιοκτήτες και στη συνέχεια να τα χρησιμοποιεί ή η οργάνωση, ή τα μέλη της για ατομικό σκοπό, αλλά για να τα χρησιμοποιεί για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα, να κάνει την μια ή την άλλη ενέργεια και μετά να τα αφήνει.
Βεβαίως όλα αυτά βρίσκονταν μετά από την αστυνομία εκεί που εγκαταλείπονταν, παραδίδονταν στους ιδιοκτήτες κλπ. Κατά συνέπεια, τα στοιχεία που αναδεικνύονται από την ακροαματική διαδικασία, δεν στοιχειοθετούν το άρθρο 372 και παραγώγως το άρθρο 374, αλλά το 374Α που προβλέπει την κλοπή μεταφορικών μέσων, για χρήση και μόνο, για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα. Και βέβαια αναλογικά ισχύει το ίδιο και για τις πινακίδες κυκλοφορίας, γιατί και εκείνες είναι ένα παράρτημα να το πούμε έτσι του αυτοκινήτου, το οποίο εξυπηρετεί τον ίδιο σκοπό, που εξυπηρετεί και αυτό την κυκλοφορία του δηλαδή, και κατά συνέπεια εδώ θέλουμε και έγκληση για άσκηση ποινικής δίωξης, δεν είναι δυνατόν να παραχθεί στοιχειοθέτηση του 374 δηλαδή και των στοιχείων ζ΄ και στ΄ κλπ, από δυο ή περισσοτέρους ή κατά συνήθεια και όλα αυτά τα πράγματα.
Εγκλήσεις δεν έχουμε, δεν έχουμε αποδεικτικά στοιχεία, τα οποία να παραπέμπουν στα συγκεκριμένα οχήματα που αναφέρονται στο κατηγορητήριο ότι αυτά εκλάπησαν κλπ. Και βεβαίως δεν έχουμε και μια πρακτική στην όλη δράση της 17Ν, που να είναι ότι κλέβουν αυτοκίνητα για να κυκλοφορούν οι ίδιοι, να τα χρησιμοποιούν μονίμως γενικώς κλπ.
Και συνεπώς και έχουμε αβασιμότητα νομική του κατηγορητηρίου, αλλά και έχουμε και αμφιβολίες σ’ ότι αφορά τα συγκεκριμένα οχήματα και αυτοκίνητα. Πάω τώρα στις επόμενες κατηγορίες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτοί όμως τις λέγανε απαλλοτριώσεις, δεν τις λέγανε προς χρήση, δεν έχετε διαβάσει όλες τις προκηρύξεις.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Θα σας απαντήσω, ευχαριστώ για την επισήμανση. Θα έλεγα εάν κανείς με βεβαιότητα μπορεί να πει ότι η οργάνωση είχε έναν ηλεκτρολόγο του οποίου του αποδίδουν τα πάντα, δικηγόρο δεν είχε η οργάνωση, για να μπορεί να ξέρει νομικά και να προσδιορίσει το εύρος εν πάση περιπτώσει του εμπραγμάτου δικαιώματος του τι περιλαμβάνει η απαλλοτρίωση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν τους είδα να συμπαθούν δικηγόρους εδώ μέσα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεν τους συμπαθεί και ο Λένιν τους δικηγόρους τότε παλιά, τώρα θα τους συμπαθήσουν εδώ πέρα.
Πάμε τώρα, θυμίζω σε τίτλους τα επόμενα θέματα, τα οποία θα θίξω μέχρι να σας απαλλάξω επιτέλους από την παρουσία μου εδώ, τα οποία είναι: Ορισμένα συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία. Μπαίνω τώρα στις κοινές κατηγορίες οι οποίες κοινές κατηγορίες είναι τρεις, δηλαδή τις αντιμετωπίζουν όλοι.
Η μια είναι η κατοχή των όπλων και των εκρηκτικών. Εδώ να πω για να μην καθυστερούμε πολύ, για να πέσω και εγώ στο φιλότιμο, να συνταχθώ μια φορά με την εισαγγελική πρόταση ότι συμφωνώ με την ανάπτυξη που έκανε ο κ. Μαρκής στην δεύτερη ημέρα της αγόρευσής του εδώ πέρα για την κατοχή, για τα κλειδιά, όλη αυτή την επιχειρηματολογία. Όπως είδατε κάνω μια προσπάθεια σύγκλισης με τους Εισαγγελείς. Και χθες στην υπόθεση ?εν πάση περιπτώσει συντάχθηκα με την πρόταση του κ. Εισαγγελέα.
Πάμε τώρα στην συμμετοχή, η οποία συμμετοχή βέβαια είναι εξατομικευμένη για τον καθένα, σ’ ότι αφορά την αφετηρία του χρόνου ένταξής του, είναι βέβαια γενικευμένη σ’ ότι αφορά τον τερματισμό της, δεδομένου ότι όλοι, φέρονται μέχρι την ημέρα που συνελήφθησαν δήθεν, ανήκαν στην οργάνωση.
Θα θυμίσω και πάλι ορισμένες στοιχειώδεις παραδοχές, για να μπορέσουμε να εξετάσουμε το αδίκημα της συμμετοχής. Λέει ο κ. Μανωλεδάκης στο πολυδιαβασμένο άρθρο εδώ πέρα «τρομοκρατία και νομοκρατία›, «το έγκλημα της συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση κατ’ άρθρο 187 είναι βέβαια διαρκές. Αλλά η διάρκεια δεν είναι ίδια δια όλα τα μέλη της. Δεν δημιουργείται δηλαδή συλλογική και αντικειμενική ευθύνη από το έγκλημα αυτό. Για το κάθε μέλος της οργάνωσης, το έγκλημα της συμμετοχής του διαρκεί όσο η δική του συμμετοχή σ’ αυτήν. Αν δηλαδή κάποιο μέλος αποχωρήσει πριν την διάλυση της εγκληματικής οργάνωσης, η διάρκεια του δικού του εγκλήματος της συμμετοχής, σε αυτήν κατ’ άρθρο 187 σταματά την στιγμή της αποχώρησης, οπότε και αρχίζει ο χρόνος παραγραφής του εγκλήματος τούτου για το συγκεκριμένο μέλος.
Το γεγονός ότι η οργάνωση συνεχίζει να υπάρχει και μετά την αποχώρησή του, δεν επηρεάζει την διάρκεια του εγκλήματος και την παραγραφή της δικής του συμμετοχής. Αν κάποιο μέλος της οργάνωσης τέλεσε και κάποιο άλλο, εκτός της συμμετοχής του σ’ αυτήν έγκλημα και το μέλος αυτό αποχώρησε από την οργάνωση πριν τεθεί?καλά εδώ λέει για την αρμοδιότητα του Μικτού Ορκωτού κλπ και συνεχίζει ο κ. Μανωλεδάκης και λέει ότι, το θέμα της αποχώρησης ενός μέλους από την εγκληματική κατ’ άρθρο 187 Ποινικού Κώδικα οργάνωση, που έχει μεγάλη σημασία σύμφωνα με όσα ήδη ειπώθηκαν, για την νομική, ποινική του αντιμετώπιση, αποτελεί πραγματικό ζήτημα – όρο, που πρέπει να αποδεικνύεται όπως όλα τα στοιχεία του εγκλήματος και δεν επιτρέπεται να ισχύσει κανένα τεκμήριο μαχητό ή πολύ περισσότερο αμάχητο, όπως το άπαξ μέλος εσαεί μέλος, μέχρι την διάλυση της οργάνωσης.
Αν η κατηγορούσα αρχή δεν μπορεί να αποδείξει ως αναληθή τον ισχυρισμό κατηγορουμένου ότι αποχώρησε νωρίτερα, λόγου χάρη κατά το χρόνο χ από την οργάνωση, εν αμφιβολία ο ισχυρισμός αυτός ισχύει.›
Εδώ θα προσθέσω και μια άλλη σκέψη δική μου, η οποία είναι η εξής. Το άρθρο 187 όπως έχει διαμορφωθεί με τον 2928/2001 προβλέπει και τιμωρεί ως αυτοτελή αδίκημα την συμμετοχή. Βεβαίως μια στάση μου για το φρονηματικό χαρακτήρα της δίωξης κλπ, απλώς και μόνο υποσημειώνεται, δεν έχει καμιά σημασία να αναπτυχθούν εδώ. Προσέξτε όμως, προβλέπει ως αυτοτελές αδίκημα την συμμετοχή που είναι ένα διαρκές αδίκημα θετικής συμπεριφοράς, που σημαίνει δηλαδή ότι, πρέπει να πιστοποιείται να αποδεικνύεται με κάποιες ενέργειες.
Τιμωρείται λοιπόν η συμμετοχή η ενεργή, η θετική. Δεν περιλαμβάνεται στο τιμωρητέο και η να το έτσι υπό αναστολή συμμετοχή, γιατί τότε πραγματικά, όλη η κοινωνία θα ήταν μια εν δυνάμει 17Ν. Ο καθένας δηλαδή ο οποίος δεν συμμετέχει, από ένα σημείο και μετά για κάποιους λόγους, με τη λογική αυτή, είναι ένα μέλος ενδεχομένως της οργάνωσης, που έφυγε κάποτε και τώρα κάθεται εκεί πέρα και περιμένει, αλλά έχει τις ίδιες απόψεις και συνεπώς αναστέλλει την παρουσία του εκεί πέρα, δεν είναι ότι έχει αποχωρήσει.
Το λέω αυτό διότι στη περίπτωση του Τζωρτζάτου, έχει κατά κόρον χρησιμοποιηθεί ένα επιχείρημα, κυρίως από τον κ. Αναγνωστόπουλο απέναντι. Το επιχείρημα με τους καμένους, ότι δηλαδή πώς να συμμετάσχει, εάν θεωρήσουμε ότι έφυγε το ’92 που λέει αυτός, πώς να συμμετάσχει από το ’93 και μετά, αφού τον είδε η αστυνομία, τον τσάκωσε και καθότανε στην άκρη, επειδή τον παρακολουθούσαν. Εγώ λέω έστω αληθές αυτό, ότι έγινε έτσι, να μην αμφισβητήσω ούτε κεραία.
Μία νομική συνέπεια έχει σε ότι αφορά τις έννομες συνέπειες για την εξακολούθηση της τέλεσης του αδικήματος της συμμετοχής από το περιστατικό του Μαίου του ΄93 και εντεύθεν μέχρι την σύλληψή του το 2002. Κάποιος ο οποίος δεν κλέβει, δεν σκοτώνει, δεν εγκληματεί ενίοτε το κάνει διότι φοβάται να μην τον πιάσουν όχι διότι διακατέχεται από το υπέρτατα ηθικοχριστιανικά συναισθήματα και τα ιδεολογήματα του νόμου.
Το επιχείρημα ότι «δεν έκλεψες γιατί θα σε έβλεπαν› σημαίνει ότι θα δικαστείς ότι έκλεψες; Έστω αληθές αυτό. Υπάρχει δηλαδή καμία προβλεπόμενη μορφή αναστολής συμμετοχής η οποία είναι και αυτή αξιόποινη; Υπάρχει κάποιο ασφαλές νομικό κριτήριο το οποίο να μας τυποποιεί κάποια έννοια αναστολής συμμετοχής ή φόρων συμμετοχής ή μία πιο προνομιούχα ή πιο διαφορετική μορφή συμμετοχής η οποία να είναι δυνατόν να τιμωρείται έστω και σε ένα τέτοιο μόρφωμα να μπορούν να υπάγονται αυτά τα πραγματικά περιστατικά που η πιο εχθρική προς τον κ.Τζωρτζάτο πλευρά θα μπορούσε να αναπτύξει εδώ; Προφανώς όχι.
Παρόλα αυτά στέκει το επιχείρημα περί των καμένων; Δεν στέκει. Έγινε κατά κόρον αναφορά εδώ πέρα για ένα αποθανόντα που ήταν μέλος της 17Ν και όσοι έχουν αναφερθεί σε αυτόν το έχουν πει, τον Κόμη, τον Γιάννη Σκανδάλη ο οποίος όχι μόνο καμένος ήταν, 1,5 χρόνο είχε κάτσει στην φυλακή, είχε δικαστεί μαζί με άλλους για διάφορα πράγματα τότε. Ήταν πασίγνωστος στην Αστυνομία χρόνια ολόκληρα και εντούτοις και συμμετοχή είχε στην 17Ν και όπως από ενδείξεις γιατί βέβαια δεν γίνεται κατ’ αυτού η διαδικασία που προκύπτει, ενδεχομένως να είχε και συμμετοχή και σε ενέργειες σοβαρές, σημαντικές της 17Ν.
Το ότι ήταν καμένος και πολύ πρόσφατα μάλιστα και με πολύ πιο σημαντικό τρόπο απ’ ότι ήταν καμένος ο Τζωρτζάτος, γιατί δεν ήταν απλώς ένας που προσήχθη για κάποιες ώρες στην Ασφάλεια για να δώσει εξηγήσεις που κυκλοφορούσε υπόπτως με μία μηχανή. Ήταν ένας άνθρωπος που είχε κατηγορηθεί, καταδικαστεί για παρόμοιες κατηγορίες ίδιας βαρύτητας και τον οποίο η Αστυνομία παντού και σε ένα σωρό περιπτώσεις τον υποψιαζόταν και τον παρακολουθούσε.
Δεν έχει σημασία μόνο από την πλευρά της Αστυνομίας άμα είναι σαίνια ή όχι που είπατε μια μέρα. Σημασία έχει από την πλευρά της Οργάνωσης. Η Οργάνωση το ξέρει ότι αυτός είναι καμένος αλλά αυτό παρόλα αυτά δεν επηρεάζει την δραστηριότητά του. ¶ρα λοιπόν γιατί να επηρεάσει του Τζωρτζάτου η δραστηριότητα και να φοβίσει όταν την ίδια περίοδο που ζει ακόμα ο άλλος ο πολύ περισσότερο καμένος υποτίθεται, είναι ενεργό μέλος της Οργάνωσης.
Βλέπετε ότι τα επιχειρήματα αυτά δεν έχει ιδιαίτερα μεγάλη αντοχή πέρα από το πεδίο των πρώτων φαινομενικών εντυπώσεων. Αν δούμε τι στοιχεία υπάρχουν γι αυτό το περιστατικό του ΄93 και ποια ήταν η συμμετοχή του Τζωρτζάτου ή μη. Πάω στο περιστατικό το ίδιο. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία η χρήση των εγγράφων που προέκυψαν από τότε. Ήταν άλλο το διαδικαστικό θέμα που τέθηκε εδώ. Ήταν θέμα αρχής ότι δεν είναι δυνατόν η Εισαγγελία να αιφνιδιάζει και να φέρνει έγγραφα μετά και από την λήξη σχεδόν της απολογίας του κατηγορουμένου και όχι από την αρχή της Δίκης ενώ αυτά είναι γνωστά από χρόνια πριν, πολύ δε μάλλον να αναφέρεται σε έγγραφα μη αναγνωσθέντα στο Δικαστήριο ή να τα έχει και να εξαρτά την διαβίβασή του στο Δικαστήριο από το αν θα αναγνωσθούν και όλα αυτά τα πράγματα.
Έληξε ο κύκλος της συζήτησης γύρω από αυτό το θέμα. Επισημαίνω ότι έληξε, είναι μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις που έληξε με αποδοχή υπερασπιστικού αιτήματος αλλά και από την αρχή να ήταν αυτά και να διαβάζονταν δεν προέκυψε τίποτα απολύτως. Θα σας πω το πιο σημαντικό. Πότε η 17Ν παρακολούθησε στόχο με το ιδιωτικό αυτοκίνητο κάποιου μέλους της; Τι λέγαμε τώρα εδώ πέρα για απαλλοτριωμένα και για κλοπές μηχανών και αυτοκινήτων κλπ;
Θα πήγαινε ο Τζωρτζάτος με τον Κουφοντίνα ή με οιονδήποτε άλλον (τα περί Κουφοντίνα τα είπε ο κ. Καμένος, δεν προκύπτουν φυσικά από πουθενά) με την δική του μηχανή σε μία περιοχή που αν πράγματι όπως λένε τα στοιχεία που έχουμε για το περιστατικό μένουν Αμερικανοί Αξιωματούχοι, είναι προφανές ότι φρουρείται και φρουρείται με έναν τρόπο αρκετά εύκολο διότι δεν είναι μία πολυσύχναστη περιοχή όπως είναι το κέντρο της Αθήνας που περνάνε εκατοντάδες άνθρωποι. Οι ύποπτες παρουσίας επισημαίνονται διότι ξέρει και τον τελευταίο γείτονα ο φρουρός που μένει εκεί πέρα και πολλές φορές θα σας έχει τύχει όταν επισκέπτεστε τέτοιες περιοχές να σας ρωτάνε οι ιδιωτικοί φρουροί τι είστε και πού πηγαίνετε κλπ και θα πήγαινε με την δική του τη μηχανή για να δουν τον αριθμό κυκλοφορίας και να τον καλέσουν να δώσει εξηγήσεις.
Νομίζω ότι αυτό και μόνο αχρηστεύει όλη την συζήτηση την περαιτέρω. Δεν υπάρχει άλλη λογική η οποία να ανατρέπει αυτό το πράγμα το οποίο σας λέω και δεν υπάρχει απόλυτη πρακτική της 17Ν? Αυτά που λέει στην κατάθεσή του κ. Εισαγγελέα εφόσον δεν είναι στα αναγνωστέα έγγραφα εγώ δεν θα τα σχολιάσω. Αναγνώστηκε ένα διαβιβαστικό και μόνο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Καλά έκανε και είπε για παγωτό και ότι ήθελε να είπε. Ελεύθερη κυκλοφορία έχουμε, δικαίωμά του είναι να πάει όπου θέλει. Εγώ θέτω ένα αμείλικτο ερώτημα και σε αυτό θα ήθελα να απαντήσετε αν έχετε να μου πείτε κάτι, όχι σε μένα στο Δικαστήριο που θα κληθεί να αποφασίσει εάν έχει ξαναγίνει προηγούμενα ποτέ αυτό να πηγαίνει με την μηχανή που ανήκει στην ιδιοκτησία του, με τις πινακίδες κυκλοφορίας του για να παρακολουθήσει στόχο; Έχετε κάποια απάντηση σε αυτό το πράγμα, έχετε κάποια εξήγηση να δώσετε; Διότι εάν δεν έχετε εξήγηση?.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εγώ μπορεί να μην έχω εξήγηση λοιπόν για εκείνο αλλά ποιος είναι υποχρεωμένος να δώσει την εξήγηση εδώ; Εγώ ή εσείς;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Καθένας ο οποίος θα συλληφθεί στην Κηφισιά με δύο κράνη και με μία παρέα μπορεί να είναι εν δυνάμει ύποπτος. Δεν ευσταθούν αυτά τα επιχειρήματα. Κωλύεστε με ευθύνη σας διότι μπορούσατε όλα αυτά τα στοιχεία που κατά την γνώμη σας είναι ισχυρά να τα εισφέρετε από την αρχή της διαδικασίας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ας όψεται η απόφαση. Δηλαδή θα πρέπει να καταργήσουμε τα υπερασπιστικά δικαιώματα του κατηγορουμένου και να μας φέρνετε μετά και από την απολογία του έγγραφα για να διαβάζουμε τα οποία τα έχετε από το 1993 στην δυνατότητα κατοχής σας. Όχι κ. Εισαγγελέα, με συγχωρείτε πολύ. Έχει κάποιους κανόνες αυτή η Δίκη. Αλλά εγώ ξαναλέω και πάλι?.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Τότε να πείτε να τον αθωώσετε να φεύγουμε, να τελειώνουμε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε Εισαγγελέα, μία απόφαση για το κλουβί και μία απόφαση γι αυτό το θέμα είναι όσα έχουν θετικό προσδιορισμό και κατά πλειοψηφία οι αποφάσεις και οι δύο σε ότι αφορά τα θέματα αυτά. Μόνο αυτό. Να τελειώσω το θέμα του ΄93. Από αυτά όλα κ.κ Δικαστές μένει ένα ακατάλυτο επιχείρημα το οποίο με όλα αυτά τα πράγματα δεν διασκευάζεται. Το επιχείρημα αυτό, θα πήγαινε με την μηχανή την δική του, με τις πινακίδες κυκλοφορίας για να παρακολουθήσει στόχο; Τελείωσε αυτό το θέμα.
Πάμε στα μετέπειτα. Ήρθε ο κ. Καμένος εδώ πέρα. Τι μας είπε; Δεν μας είπε τίποτα. Καμένος με «Κ› κεφαλαίο και καμένος με «κ› μικρό σε ότι αφορά την αξιοπιστία του στην Δίκη αυτή. Ο Κουφοντίνας δεν ήταν καμένος. Εδώ πέρα ήρθε ο κ. Καμένος, δεν είπε τίποτε. Προκλήθηκαν δημοσιεύματα, έκανε μία δήλωση ο κ. Λαμπαδιάρης που ήταν Αρχηγός της Αστυνομίας Πόλεων τότε και είπε ότι «τον παρακολουθήσαμε παρότι από την προσαγωγή του δεν προέκυψε κανέναν επιβαρυντικό στοιχείο σε βάρος του, τον παρακολουθήσαμε επί χρόνια εντατικά και δεν βγήκε τίποτα›.
Θυμάστε ότι η υπεράσπιση του Τζωρτζάτου κατέθεσε το δημοσίευμα αυτό το οποίο αναγνώσθηκε και υπέβαλλε και το αίτημα να κληθεί ο κ. Λαμπαδιάρης εδώ πέρα προκειμένου να δώσει συγκεκριμένες εξηγήσεις. Το Δικαστήριο το θεώρησε περιττό να κλητευθεί. Θεώρησε ότι βεβαίως δεν έχει να πει κάτι πάνω από αυτά που γράφει στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ› και έτσι είναι.
Το γεγονός κατά συνέπεια ότι έχουμε ένα περιστατικό συμπτωματικό το 1993 το οποίο βρίσκεται σε μία κοντινή χρονική απόσταση με τον χρόνο της πραγματικής αποχώρησης του Τζωρτζάτου από την Οργάνωση δεν σημαίνει τίποτα το ενοχοποιητικό σε βάρος του ακόμα κι αν -κ. Εισαγγελέα όμως κι εδώ δεν σας άκουσα πάλι να μου απαντάτε- είναι έτσι που τα λέτε και ότι ανέστειλε την συμμετοχή του και έπαψε να συμμετέχει γι αυτόν τον λόγο από τότε, πέστε μου πού είναι το αξιόποινο και ποιο είναι εκείνο το επιχείρημα το οποίο βγάζει έξω τον δικό μου ισχυρισμό που λέει ότι έστω κι έτσι έπαψε να συμμετέχει, αν ήταν έτσι επί του ασφαλούς. Πέστε μου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Aφήστε τα στοιχεία της δικογραφίας. Εγώ σας λέω ότι είναι αληθινά όλα αυτά, ότι ήταν καμένος και αποχώρησε γι αυτό. Τι έγινε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Παπαδάκη, τελείωσε αυτό. Παρακαλώ πάρα πολύ, κάντε την δουλειά σας.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Aπό κει και πέρα, τι βγαίνει μέσα από την δικογραφία; Διότι εδώ είναι ένα κλασικό πεδίο σύγκρουσης της δικονομικής αλήθειας με την αλήθεια των βιβλίων του κ. Παπαχελά, με την αλήθεια των δημοσιευμάτων, με την αλήθεια του κ. Καμένου, δηλαδή με τα ψέματα. Έχουμε κατηγορία μετά το 1992 εις βάρος του Τζωρτζάτου; Δεν έχουμε. Έχουμε έστω απολογία συγκατηγορουμένων; Και αυτές που λαμβάνετε υπόψη και αυτές που δεν λαμβάνεται υπόψη. Ποιος συγκατηγορούμενος του Τζωρτζάτου του δίνει οποιαδήποτε συμμετοχή μετά το 1992;
Να ξεκινήσουμε από αυτές που εμείς δεν θέλουμε να ληφθούν υπόψη αλλά που ενδεχομένως να λάβετε υπόψη; Λέει ο Σάββας Ξηρός για τον Τζωρτζάτο οτιδήποτε μετά το 1992; Λέει ο Χριστόδουλος Ξηρός οτιδήποτε για τον Τζωρτζάτο μετά το 1992; Αντίθετα ο Χριστόδουλος Ξηρός λέει ότι τα τελευταία χρόνια είχαν απομείνει ελάχιστοι, φέρεται να λέει σε κάποια από τις απολογίες του «ελάχιστοι στην Οργάνωση› οι οποίοι ήταν αυτός, αυτός, αυτός και προσδιορίζει συγκεκριμένα. Λέει κάποιος από τους μεταμεληθέντες; Όχι βέβαια ο κ. Τσελέντης ο οποίος φέρεται να έχει αποχωρήσει το 1988 αλλά αν για παράδειγμα ο κ. Εισαγγελέας κάνει δεκτή την αποχώρηση του Τσελέντη όπως ο ίδιος την προτείνει και δεν έχω λόγο να το αμφισβητώ, με ποια κριτήρια δεν θα κάνει δεκτό το ότι ο Τζωρτζάτος αποχώρησε το ΄92;
Ο Κονδύλης τι λέει; Νομίζω ότι αυτή είναι η πλέον διαυγής απολογία σε ότι αφορά τον Τζωρτζάτο από τον Κονδύλη, ένα μέλος που εμπλέκεται με την 17Ν από τα Σεπόλια, δηλαδή το τέλος του 1991 και μέχρι το 1993 στις αρχές όταν όπως μας λέει συνάντησε σε κάποιο ρεμπετάδικο τον Τζωρτζάτο μαζί με άλλους και εκεί τον είδε για πρώτη φορά, δεν είχε συμπέσει σε καμία ενέργεια μαζί του και όταν διάβασε το όνομά του στην εφημερίδα εξαιτίας του περιστατικού του Μαίου του ΄93 λέει «ρώτησα τον Κουφοντίνα αν αυτός είναι ο Τζωρτζάτος που είχαμε βγει εκείνη την φορά μαζί, είπε ναι και ρώτησα αν έχει σχέση με την Οργάνωση και είπε ‘είχε σχέση με την Οργάνωση‘›. Είχε. Βεβαίως καμία άλλη αναφορά δεν γίνεται από τότε και στο εξής.
Κατά συνέπεια εδώ δεν υπάρχει καμία απολύτως απόδειξη σύμφωνα και με την κατανομή του βάρους αποδείξεως που σας διάβασα προηγουμένως από τον κ. Μανωλεδάκη το οποίο να αποδεικνύει κατά τρόπο εξατομικευμένο και συγκεκριμένο για τον Βασίλη Τζωρτζάτο ότι από το ΄92 και μετά έχει οποιαδήποτε συμμετοχή. Πολύ δε περισσότερο εάν όπως κάποιοι από την πολιτική αγωγή ατυχώς προσπάθησαν να διατυπώσουν, ο ρόλος του Τζωρτζάτου ήταν τόσο σημαντικός. Διότι και εκρήξεις έκανε η Οργάνωση μετά το ΄92 και ωρολογιακούς μηχανισμούς και καλώδια και πάρα πολλά άλλα και ο ηλεκτρολόγος θα έπρεπε να είναι παρών σε όλα αυτά. Αλλά βέβαια δεν ήταν παρών όσο δεν ήταν παρών φυσικά ως ηλεκτρολόγος και σε όλα τα προηγούμενα.
Εδώ να δούμε και την ανεπάρκεια κάποιων επιχειρημάτων και τα αδιέξοδα στα οποία οδηγούν όταν στηρίζουν το μεγαλύτερο μέρος της συμμετοχής του Τζωρτζάτου σε διάφορες ενέργειες και πράξεις εγκληματικές από την ιδιότητα ως ηλεκτρολόγου. Εδώ λοιπόν δεν έχουμε κανένα στοιχείο συμμετοχής μετά το 1992. Έχουμε λοιπόν συμμετοχή μέχρι τότε σε πλημμεληματικό βαθμό λόγω της διατύπωσης τότε του άρθρου 187 και φυσικά έχουμε παραγραφή της. Εδώ μάλλον πρέπει να διακόψουμε γιατί πέρασε ο χρόνος και θα συνεχίσουμε μετά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διακόπτουμε για μισή ώρα.
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Συνεχίστε κ. Παπαδάκη.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Απομένει η εξέταση δυο τριών αυτοτελών να το πούμε έτσι, αποδεικτικών στοιχείων τα οποία από το κατηγορητήριο ή από τη διαδικασία φέρονται να βαρύνουν τον κ. Τζωρτζάτο, δηλαδή το Π 57 και τα δακτυλικά αποτυπώματα και στη συνέχεια ακολουθεί μια ανακεφαλαίωση της όλης εικόνας των κατηγοριών και ο επίλογος.
Το πρώτο από τα στοιχεία αυτά είναι το λεγόμενο πειστήριο 57 περί του οποίου έγινε πάρα πολύς λόγος και έχει αναπτυχθεί και από τον κ Μυλωνά γι αυτό θα είμαι συνοπτικός εδώ πέρα. Θυμίζω τα κυριότερα σημεία του πειστηρίου αυτού. Το πρώτο είναι ότι μεσούσης της Δίκης και άγνωστο για ποιο λόγο μας ήρθε στις 16/5 μια έκθεση πραγματογνωμοσύνης εδώ η οποία έλεγε ότι διαπιστώθηκε ταύτιση του δείγματος γραφής του Βασίλη Τζωρτζάτου με εκείνο που βρέθηκε σε κάποιο χαρτί το οποίο βρισκόταν στη γιάφκα της οδού Πάτμου και έχει χαρακτηρισθεί στην έκθεση αυτοψίας ως πειστήριο 57.
Βεβαίως όπως προέκυψε από την έκθεση αυτοψίας η αναφορά του πειστηρίου αυτού δεν συνοδεύεται από οποιαδήποτε ένδειξη η οποία να βεβαιώνει ότι το περιεχόμενο των χειρογράφων σημειώσεων του εγγράφου επί του οποίου έγινε η γραφολογική πραγματογνωμοσύνη πράγματι ταυτίζεται με εκείνο που βρέθηκε στη γιάφκα διότι όλες οι αναφορές της έκθεσης αυτοψίας και κατάσχεσης σε πειστήρια τα οποία ήσαν έγγραφα, ανέφεραν σημεία από το περιεχόμενο των εγγράφων, είτε αυτά ήταν εισιτήρια πλοίων, είτε αυτά ήταν τηλεφωνικοί κατάλογοι, είτε ήταν χειρόγραφες σημειώσεις, έγραφαν «χειρόγραφες σημειώσεις που λένε τις λέξεις τάδε› κτλ. Εδώ γινόταν λόγος αορίστως για ένα έγγραφο με χειρόγραφες σημειώσεις.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι το έγγραφο αυτό δεν είχε φωτογραφηθεί μέσα στη γιάφκα ενώ ο κ. Γιαννακούρης μας είπε εδώ ότι η πρώτη ενέργεια που γίνεται πριν από οτιδήποτε άλλο είναι η φωτογράφηση των αντικειμένων που βρίσκονται εκεί. Οι φωτογραφίες τις οποίες ζητήσαμε και τις ζητήσαμε επανειλημμένα και ήρθαν, ήταν φωτογραφίες οι οποίες ελήφθησαν στα γραφεία της Ασφάλειας, όταν το έγγραφο αυτό ήδη είχε υποστεί τη χημική επεξεργασία η οποία συνηθίζεται για την αναζήτηση δακτυλικών αποτυπωμάτων με τις ροζ σκόνες και κατά συνέπεια δεν είναι στον τόπο που έγινε η αυτοψία ώστε να υπάρχει δικονομική βεβαιότητα η οποία απαιτείται ότι το έγγραφο αυτό βρέθηκε πράγματι στη γιάφκα της οδού Πάτμου.
Να θυμίσω ότι κανένα στοιχείο δεν βρέθηκε το οποίο να συνδέει οποιαδήποτε γιάφκα με τον Βασίλη Τζωρτζάτο και είναι ένα στοιχείο το οποίο επίσης κονιορτοποιεί κάθε σκέψη για συμμετοχή του στη 17Ν μετά από το 1992 αφού ούτε στην Πάτμου ούτε στη Δαμάρεως ούτε πουθενά δε βρέθηκαν δακτυλικά του αποτυπώματα, όταν δε βρέθηκαν δακτυλικά του αποτυπώματα βέβαια και στο λεγόμενο πειστήριο 57. Είναι ένα έγγραφο λοιπόν το οποίο στη δικογραφία κατ’ ουσία εισχωρεί με τα εξατομικευμένα χαρακτηριστικά ως έγγραφο στις 16/5/2003 και έρχεται εδώ με μία έκθεση πραγματογνωμοσύνης η οποία είναι όψιμη αλλά και αφήνει αρκετά κενά.
Θυμίζω ότι και ο ίδιος ο Πρόεδρος εντόπισε τη διαφορά ανάμεσα στο γράμμα «Λ› του δείγματος γραφής του Τζωρτζάτου και σε εκείνο. Βεβαίως ο χρόνος δεν επιτρέπει τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης, έχουμε όμως την κατάθεση του κ. Χρήστου Ράπτη, ανθρώπου ο οποίος είναι συγγενής του Τζωρτζάτου, είναι ηλεκτρολόγος και είναι άνθρωπος ο οποίος απέσπασε την εμπιστοσύνη του κ. Εισαγγελέα ο οποίος ήταν εκείνος που τον ρώτησε, δεν τον ρώτησε η Υπεράσπιση. Αν θυμάστε του είπε «περιμένετε εδώ›, έφερε από μέσα το Π 57, «πείτε μου αν τα γράμματα αυτά είναι το Βασίλη›. Και απαντά «μοιάζουν με του Βασίλη αλλά δεν είναι και το ύφος και το στυλ του σχεδιαγράμματος δεν είναι ο νοικοκυρεμένος τρόπος του Βασίλη›. Ένα αυτό.
Σας φέραμε σχεδιαγράμματα του Τζωρτζάτου από τη ΔΕΗ και τα καταθέσαμε εδώ, από άδειες ηλεκτροδότησης ακινήτων που έχει υπογράψει ως ηλεκτρολόγος. Δεν υπάρχει καμία απολύτως σχέση στο σχεδιασμό και στον τρόπο κατάρτισης και των εγγράφων και των σχεδίων με το Π 57.
¶λλο σημείο: Δεν υπάρχει σαφής παραγγελία πραγματογνωμοσύνης από το Ανακριτή σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο πειστήριο, για τους λόγους τους οποίους ανέλυσε ο κ. Μυλωνάς εδώ πέρα.
Περαιτέρω στοιχεία: δεν προσδιορίζεται και κατά τον κ. Μακρή, τον γραφολόγο που ήρθε εδώ, ο χρόνος σύνταξης του εγγράφου αυτού. Αν έχει δηλαδή συνταχθεί όπου και αν βρέθηκε και όποιος και αν το συνέταξε, ένα χρόνο πριν, δέκα χρόνια πριν, είκοσι χρόνια πριν.
Πάμε τώρα σε μία ειδικότερη αξιολόγηση του εγγράφου αυτού από άποψη περιεχομένου. Σημείο πρώτο που πρέπει να σας προβληματίσει: Η Ασφάλεια έκανε γραφολογική πραγματογνωμοσύνη, δεν θα έκανε και μία ηλεκτρολογική πραγματογνωμοσύνη αν το έγγραφο αυτό είχε κάποιο αξιόλογο ενδιαφέρον εν σχέσει με τις ενέργειες της 17Ν ή με την κατασκευή κάποιων μηχανισμών γι αυτές; Δεν υπάρχει και δεν υπήρξε τέτοιο πράγμα, τους ηλεκτρολόγος και τους ηλεκτρονικούς τους φέραμε εμείς, ό,τι μπορέσαμε να φέρουμε βέβαια, διότι στο κλίμα της τρομοϋστερίας κανένας δεν έρχεται εδώ αν δεν έχει μία σχέση με τον κατηγορούμενο ή αν δεν έχει πολύ μεγάλο θάρρος για να καταθέσει κάποια πράγματα.
Ήρθε ο κ. Πανουσόπουλος, έκανε και έκθεση πραγματογνωμοσύνης και σας είπε εδώ και σας απέδειξε το πάρα πολύ απλό, ότι αυτό όχι μόνο δεν είναι συντεταγμένο από ηλεκτρολόγο ή άνθρωπο ειδικών γνώσεων, αλλά είναι συντεταγμένο από άσχετο. Κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν συνδέει το υποτιθέμενο αυτό πειστήριο με κάποια ενέργεια της 17Ν. Κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν το συνδέει με μία συγκεκριμένη έστω προπαρασκευαστική πράξη αυτής.
Έρχεται ο κ. Αναγνωστόπουλος στην αγόρευσή του και λέει ότι αυτό ήταν σχέδιο εργασίας. Στη θέση του το ίδιο θα έλεγα κι εγώ. Όταν έχει έρθει ο πραγματογνώμονας εδώ πέρα και λέει ότι αυτό έτσι όπως είναι σχεδιασμένο δε λειτουργεί διότι ενώνει θετικό ή αρνητικό ή ότι είναι κλειστό κύκλωμα όπως τα είπε και τα έγραψε και ότι συνεπώς δεν μπορεί να έχει καμία λειτουργία, ότι είναι προϊόν εργασίας κάποιου ερασιτέχνη ή κάποιου άσχετου από ηλεκτρολογικά που μπορεί να είναι οποιοσδήποτε και οποιουδήποτε επαγγέλματος κατά τα λοιπά στη ζωή του, και λέει ότι αυτό το πράγμα δεν λειτουργεί.
Βεβαίως και εγώ αυτό θα έλεγα, ότι ήταν ένα σχέδιο εργασίας. Αλλά σχέδιο εργασίας είναι κάτι το οποίο είναι ημιτελές και το οποίο χρειάζεται μια συμπληρωματική εργασία προκειμένου να ολοκληρωθεί ώστε να αποτελέσει τελικό προϊόν εργασίας. Ότι κάτι το οποίο είναι εξ ορισμού άχρηστο και αδύναμο να λειτουργήσει όπως είναι αυτό το συγκεκριμένο σχέδιο που περιγράφεται στο πειστήριο.
Από κει και πέρα, να κάνω και μία ειδικότερη σκέψη για το τί θα μπορούσε να είναι –δική μου σκέψη, που δεν προκύπτει από δω μέσα. Ίσως να είναι την περίοδο εκείνη κατά την οποία η 17Ν μεταπηδούσε από τη χρήση των καλωδίων στους τηλεχειρισμούς, κάποια προσπάθεια προσέγγισης με τον αυτοσχέδιο ερασιτεχνικό τρόπο που περιέγραψε και ο κ. Τσελέντης και ο Σάββας Ξηρός της Οργάνωσης, ίσως για να αντιμετωπίσει τέτοια πράγματα. Δεν πρέπει να ήταν κάποιο έγγραφο με μεγάλη αξία.
Αν πράγματι είναι αυτό που περιγράφει η έκθεση αυτοψίας, βρέθηκε πεταμένο στο δάπεδο κάτω στην γιάφκα της οδού Πάτμου σε κάποιο δωμάτιο, θα βρισκόταν ήδη στα σκουπίδια ίσως υπό άλλες συνθήκες εάν είχε μεσολαβήσει κάποια επίσκεψη ενός μέλους της Οργάνωσης μέχρι την αυτοψία κτλ. Να δούμε δυο τρία πράγματα πάνω σε αυτό από την απολογία του κ. Τσελέντη εδώ.
Ο κ. Τσελέντης λέει αναφερόμενος στην περίοδο των εκρήξεων στο Ρέντη και στη Βούλα: «Εκείνη τη χρονιά έλειπα για μεγάλο χρονικό διάστημα το καλοκαίρι και θυμάμαι ότι το επόμενο πράγμα όταν γύρισα ήταν ότι με έστειλαν, γιατί εκεί δεν πήρα μέρος, ούτε στην προετοιμασία ούτε ήξερα πώς και τί, στη Φιλοθέη σ’ ένα σπίτι που έμενα ένας Αμερικανός που θα τον χτυπούσαμε με τηλεχειριζομενη βόμβα. Είχε αλλάξει η τεχνολογία, είχαν έρθει στο εμπόριο τηλεχειρισμοί οι οποίοι είχαν κωδικοποιημένο το σήμα που μας επέτρεπε με μία σχετική ασφάλεια να δίνουμε τηλε-εντολές χωρίς να υπάρχει άλλος κίνδυνος› κτλ.
Προσδιορίζει λοιπόν την περίοδο του ’87-’88 ως περίοδο αλλαγής στον τρόπο τεχνογνωσίας. Αν κατά συνέπεια κανείς επιμένει να εντάσσει αυτό το πειστήριο σε κάποια χρησιμότητα τέτοια, ίσως θα πρέπει να την τοποθετήσει στην περίοδο αυτή. Ερωτάται ο κ. Τσελέντης από τον κ. Παρασκευόπουλο στη συνέχεια: «Επειδή είπατε πάλι προχθές κάποια πράγματα γύρω από το θέμα των εκρήξεων, εγώ δε θέλω να μου πείτε ποιος μετείχε στα θέματα αυτά αλλά αν γνωρίζετε ότι ο Τζωρτζάτος, επειδή είπατε κάτι σχετικά γύρω από το θέμα των γνώσεων...› κτλ. Τσελέντης: «Μετά το ’90 τις έχω αποκτήσει τις γνώσεις, στα πλαίσια της Οργάνωσης όμως έμπαιναν διάφοροι προβληματισμοί πώς να το κάνουμε το ένα, πώς να το κάνουμε το άλλο και μπορώ να δηλώσω ότι πιο εύκολα έβγαζε ιδέες ο Σάββας, μετά ο Χριστόδουλος, μετά εγώ και τελευταίος ο Τζωρτζάτος σε αυτά τα θέματα›. «Επειδή τον κ. Τζωρτζάτο ακούστηκε κατά κόρον και υπαινίχθηκε ακόμα και από κάποιον εκ των δικαστών, μάλλον από τον κ. Εισαγγελέα ότι είναι ο ηλεκτρολόγος›. «Νομίζω ότι το θέμα των εκρήξεων δεν είναι θέμα ηλεκτρολόγου αλλά είναι ηλεκτρονικά και απλή λογική. Δε θέλει δηλαδή Πανεπιστήμιο, τίποτε ειδικά πράγματα, τα πειράματα μπορεί να κάνουν έναν που έχει διάθεση να μάθει πράγματα σαν Πανεπιστήμιο ή να φτιάξει δικά του αυτοσχέδια που να λύνουν τα προβλήματα. Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Σάββας›.
Αυτό το λέει και ο ίδιος ο Σάββας εδώ στο ακροατήριο. Λέει στις 25/7/2003: «Να σας πω δυο παραδείγματα χοντροκομμένα: Ένα είναι του Τζωρτζάτου το σχεδιάγραμμα. Αυτό το ηλεκτρονικό σχεδιάγραμμα, το οποίο ούτε για χαρτί τουαλέτας δεν κάνει. Εγώ δηλαδή προσωπικά σαν αγιογράφος, όχι σαν ηλεκτρονικός θα ντρεπόμουν να πω ότι αυτό το πράγμα το έχω σχεδιάσει εγώ. Έχει κάνει τέτοια λάθη, δε βοηθάει›.
Νομίζω ότι το περίφημο κεφάλαιο του Π 57 κλείνει καταγράφοντας μόνο και μόνο τον μεθοδευμένο αιφνιδιασμό ανάλογα με την εξέλιξη της Δίκης από την Αντιτρομοκρατική, η οποία τότε θυμήθηκε να στείλει την έκθεση γραφολογικής πραγματογνωμοσύνης για ένα έγγραφο του οποίου έτσι κι αλλιώς ουδέποτε είχε λάβει γνώση η Υπεράσπιση του Τζωρτζάτου, ουδέποτε είχε λάβει γνώση της διαταγής για διενέργεια πραγματογνωμοσύνης.
Ενός εγγράφου του οποίου δεν αποδεικνύεται ότι βρισκόταν πράγματι στη γιάφκα της οδού Πάτμου, ενός εγγράφου που δεν έχει δακτυλικά αποτυπώματα του φερομένου ως συντάξαντος αυτού, ενός εγγράφου το οποίο αποδίδεται στον συντάξαντα με μία γραφολογική πραγματογνωμοσύνη η οποία έχει εμφανή λάθη όπως είναι το γράμμα «Λ› και ο σχεδιασμός που είναι εκεί σε σχέση με άλλους σχεδιασμούς του ιδίου που είναι βέβαιοι από πλευράς υπογραφής και χρονολογίας διότι έχουν υποβληθεί στη ΔΕΗ και από εκεί τα έχουμε φέρει.
Ενός εγγράφου που ο γραφικός χαρακτήρας δεν ταιριάζει με του Τζωρτζάτου και ο τρόπος σχεδιασμού σύμφωνα με την κατάθεση του μάρτυρα, ενός εγγράφου το οποίο σύμφωνα και με τις καταθέσεις των ηλεκτρολόγων ή όσων έχουν γνώσεις ηλεκτρολογικές και του μάρτυρα και όσων κατηγορουμένων μίλησαν γι αυτό, δεν έχει καμία χρησιμότητα αλλά είναι άχρηστο.
Και βεβαίως και το ότι δεν είναι προσδιορισμένος ο χρόνος κατά τον οποίο το έγγραφο αυτό συνετάγη, αν είναι πριν ένα χρόνο ή πριν είκοσι χρόνια. Ακόμη λοιπόν και το Δικαστήριο συνδέει αυτό το έγγραφο ως πειστήριο για τη συμμετοχη του Τζωρτζάτου στη 17Ν, δεν αποδεικνύεται από το έγγραφο αυτό ότι είναι έγγραφο που αποδεικνύει συμμετοχή μετά το έτος 1992. Εφόσον θα μπορούσε κάλλιστα, σύμφωνα με τον κ. Μακρή, τον γραφολόγο που ήρθε εδώ, να έχει συνταχθεί και προηγουμένως και κατά συνέπεια, που δεν επιβαρύνει τη θέση του Βασίλη Τζωρτζάτου ως προς όλα αυτά.