Από την άλλη πλευρά τα δύο άτομα εκείνα τα οποία έλαβαν μέρος στην ενέργεια με πολιτικά ή τα τρία άτομα δεν είχαν να κάνουν παρά τίποτε άλλο, οι δύο χρησιμοποιήθηκαν για την απαγωγή αν θέλετε, για την σύλληψη αν θέλετε την παράνομη του Νικολακόπουλου. Οι άλλοι τρεις τι θα έκαναν; Έχω εποπτεία του χώρου, μένω εκεί κοντά, πήγα το είδα και κατάλαβα ότι 4 άτομα ήταν αρκετά για να επέμβουν να κάνουν αυτή τη ληστεία.
Ο ίδιος ο Τσελέντης στην κατάθεση του οποίου πάντα με υποχρεώνει να έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, δεν λέει ότι δεν ήμουν αρχικά. Σας μεταφέρω ίσως κάποια πράγματα τα οποία ελέχθησαν και με τον κ. Ζερβομπεάκο αλλά και στην προανάκριση. Λέει «δεν θυμάμαι› και τελικά βγάζει το λογικό συμπέρασμα «μα δύο αστυνομικοί ήταν ντυμένοι από μας. Γεγονότα έγιναν, βαρέλι μπήκε στο κεφάλι του άλλου. Θα έσκαγε ο άνθρωπος. Ήταν πράγματα τα οποία εγώ δεν τα δεχόμουν, το βαρέλι δεν θα το δεχόμουν με τίποτα› σας το είπε και ο ίδιος εδώ. «Δεν υπήρχε περίπτωση εάν ήμουν εγώ εκεί μπροστά να τον καπέλωνε με το βαρέλι, πώς θα το κάνουμε, δεν θα το έκανε. Δεν θα θυμόμουν κάτι από όλα αυτά;›.
Είναι αφοπλιστικό για μένα κ.κ. Δικασταί όχι για σας το γεγονός ότι λέει ο ίδιος ότι «θα θυμόμουν αυτά τα πράγματα› όσο και να είχε η μνήμη του εξασθενίσει, ότι και να απωθούσε. Εν πάση περιπτώσει δεν ήταν δολοφονία για να την απωθήσει, ήταν μία ληστεία. Δεν χάθηκε ανθρώπινη ζωή στο κάτω-κάτω σε αυτή την περίπτωση και θα μπορούσε ίσως να την θυμάται πιο έντονα απ’ ότι θυμόταν άλλες περιπτώσεις που προσπαθούσε πράγματι να τις απωθήσει από την μνήμη του. Πιστεύω λοιπόν ότι γι αυτή την περίπτωση πρέπει να δεχθείτε ότι δεν είχε καμία σχέση με την ληστεία στον ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟ στους Αμπελόκηπους.
Ερχόμαστε στην απόπειρα δολοφονίας του Τσαντ. Εδώ δεν έχουμε καμία κατάθεση. Έχουμε μόνο ένα πραγματικό γεγονός το οποίο καταθέτει ο Χριστόδουλος Ξηρός, δηλαδή ότι υπήρχαν δύο μηχανές, δύο μοτοσικλέτες. Τη μία την οδηγούσε ο ίδιος και ήταν SUZUKI 250 και η άλλη είχε το ρόλο της κάλυψης και βάζει σαν οδηγό εκεί τον Πάτροκλο Τσελέντη και σαν συνοδηγό τον Κουφοντίνα.
Σας είπε ο ίδιος ο Τσελέντης ότι όταν γινόταν μία απόπειρα ή μία ενέργεια δεν μπορούσε ο καθένας να παίρνει οποιοδήποτε εργαλείο. Ενθυμείστε ίσως και την περίπτωση της δολοφονίας του Αγγελόπουλου, «επρόκειτο εγώ να είμαι ο εκτελεστής αλλά λόγω του σώματός μου, λόγω του γεγονότος ότι χρησιμοποιήθηκε αυτόματο όπλο, όπλο μακρύ κι εγώ είμαι αρκετά κοντός για να μπορέσω να το έχω επάνω μου, να μπορέσω να έχω ευχέρεια στη χρήση του προτιμήθηκε να κάνει άλλος την εκτέλεση γι αυτό δεν την έκανα εγώ›.
Δεν πήγαιναν επιπόλαια να κάνουν διάφορες ενέργειες και θα ήταν τρομερή επιπολαιότητα κ.κ. Δικαστές, το ξέρω και εξ ιδίας αντιλήψεως να οδηγήσει ένας άνθρωπος που δεν έχει οδηγήσει ποτέ vespa πρώτη ή δεύτερη ή τρίτη φορά. Λέει ο ίδιος «το ξέρει ο Χριστόδουλος›. Μακάρι να σηκωνόταν να το έλεγε, τον καλώ και τώρα. «Το ξέρει ο Χριστόδουλος, εγώ δεν οδηγώ vespa›.
Η vespa έχει την ιδιαιτερότητα να έχει τη μηχανή πίσω και δεξιά νομίζω που σημαίνει ότι πέφτει εύκολα. Δεν είναι κατανεμημένο το κέντρο βάρους όπως είναι σε οποιαδήποτε άλλη μηχανή, σε οποιαδήποτε άλλη μοτοσικλέτα. Υπάρχει βέβαια η vespa στη δικογραφία και λέγεται ότι είχε την κάλυψη και βρέθηκε αργότερα από κάποιον μάρτυρα. Υπάρχει κάποια αναφορά γι αυτή την vespa. Δεν είχε σχέση, δεν οδήγησε τη vespa και ίσως είναι το πενιχρό, το μοναδικό επιχείρημά μας ότι δεν είχε σχέση με αυτή την ιστορία.
Η τρίτη περίπτωση η οποία απετέλεσε για εμάς αντικείμενο ερεύνης, είναι το θέμα των χρημάτων, το επαναλαμβάνω, τον καίει πάρα πολύ, τα οποία βρέθηκε ότι έχει πάρει από την Οργάνωση, εάν σημαίνει το «Αλ› Αλέκος. Προσπάθησε να δώσει μια εξήγηση και δεν είπε ότι «πήρα 16.000 δραχμές›. Σας έχει πει ότι από τις 14 τουλάχιστον Νοεμβρίου λέω εγώ, που παρουσιάστηκε στο στρατό, ο ίδιος λέει από το φθινόπωρο του 1988, όχι «δε συνάντησα κανέναν›, όχι «δεν είδα κανέναν›, αλλά «δεν είχα καμία απολύτως επαφή και με τα γεγονότα›.
Τί σημαίνει αυτό: άκουγε για ενέργειες της 17Ν και έφευγε. Απωθούσε οποιαδήποτε σχέση, οποιοδήποτε γεγονός, οποιονδήποτε επηρεασμό μπορούσε να έχει απ’ αυτή την ιστορία. Ήταν γι αυτόν μια θλιβερή ιστορία η οποία έπρεπε να φύγει από πάνω του. Καθότα, λέει συγκεκριμένα, κάποιος μέσα στο καράβι που δούλευε και του είπε «Πάτροκλε έλα να δεις η εφημερίδα τί λέει για τη 17Ν› και αυτός χωρίς καμία εξήγηση, σηκώθηκε κι έφυγε στο μηχανοστάσιο.
Τί να δει, τί να ακούσει ένας άνθρωπος ο οποίος έχει μεταμεληθεί; Και δεν το λέω για να σας πω ότι έχει μεταμεληθεί, ένας άνθρωπος που ξέρει ότι το φέρει βαρέως αυτό το πράγμα, δε θα μπορούσε να κάθεται να ακούει και να διαβάζει και τις προκηρύξεις.
Έδωσε μία εξήγηση άλλη ο ίδιος και είπε: «Εγώ πράγματι κύριοι› -και μάλιστα το είπε έτσι που δεν το είχα ξανακούσει τουλάχιστον εγώ- «είχα νοικιάσει κάποτε μια γιάφκα, ένα δωμάτιο. Το δωμάτιο αυτό, για να μπορούμε να συνεννοούμεθα, έπαιρνε το όνομα αυτού που την είχε νοικιάσει. Ήταν η γιάφκα του Αλέκου, ήταν το δωμάτιο του Αλέκου, το κρησφύγετο του Αλέκου. Όχι επειδή πήγαινε εκεί ο Αλέκος, αλλά επειδή το είχε νοικιάσει έπαιρνε το όνομά του. Πιθανόν δόθηκαν χρήματα γι αυτή τη γιάφκα, είτε για έξοδα είτε γι ενοίκια›. Αλλά εν πάση περιπτώσει αναιρεί και τη σκέψη του αυτή μόνος του, αυτο-αναιρείται και λέει: «Μα με 16.000 δραχμές θα πληρωνόταν το ενοίκιο; Πάλι δε βγαίνει›. Όμως εξήγηση δεν μπορεί να δώσει.
Ερχόμαστε στην υπόθεση της δολοφονίας του άτυχου Μάτη: εδώ θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι διέγνωσα με δέος το ψυχικό μεγαλείο του Πατρόκλου Τσελέντη και δεν υπερβάλλω. Έχει έρθει εδώ στο διπλανό γραφείο ο κ. Ζερβομπεάκος. Παριστάμεθα και εγώ και ο κ. Οικονομίδης και ενώ ο κ. Ζερβομπεάκος από τις καταθέσεις που έχει στα χέρια του κατατείνει στο ότι τη δολοφονία την έχει διαπράξει ο Χριστόδουλος Ξηρός, με σιγανή φωνή, διστακτικά, ταπεινά λέει στον κ. Ζερβομπεάκο: «Ίσως να με ειρωνευτείτε ή να το ακούσετε με ειρωνεία αυτό που θα σας πω, αλλά εγώ πιστεύω στη δικαιοσύνη και δε θέλω να γίνονται άδικα πράγματα. Δεν έχω κανένα λόγο τον καταδότη μου, αυτόν ο οποίος με έχει φέρει στη φυλακή, να τον υπερασπίζομαι. Όμως για τη δικαιοσύνη σας λέω, δεν τον έχει πυροβολήσει τον Μάτη ο Χριστόδουλος, τον έχει πυροβολήσει ο Κουφοντίνας. Έτσι υπολογίζω, γιατί δεν το είδα. Εκεί που ήμουν, στην πόρτα, μέσα από την πόρτα ή έξω από την πόρτα, δεν το είδα. Υπολογίζω όμως ότι το έχει κάνει ο Κουφοντίνας. Και γιατί το υπολογίζω: Γιατί για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα ο Κουφοντίνας δεν το ανεχόταν, δεν το άντεχε το ότι σκότωσε τον αστυφύλακα. Δεν το άντεχε›.
Βεβαίως λέχθηκαν πάρα πολλά γι αυτή την ιστορία, έγινε και αντικείμενο εκμετάλλευσης και πίεσης αθέμιτης και παράνομης του Πάτροκλου Τσελέντη. Ξεκίνησε η ιστορία από τον συνάδελφό μου τον κ. Γεωργίου, ο οποίος στη μελέτη του επάνω είδε ότι μπορεί να έχει διαπράξει τη δολοφονία και ο Τσελέντης. Και εν πάση περιπτώσει το είπε. Δεν μπορώ να του αποδώσω όμως κακή πρόθεση γιατί αυτό πίστευε. Εξάλλου τί λένε κ.κ. Δικαστές οι καταθέσεις; Τί έχουν πει οι άνθρωποι οι οποίοι ήταν εκεί;
¶λλοι λένε «αυτός με τα πολιτικά›, άλλοι λένε «αυτός με τη στολή›, άλλοι λένε άλλα και τελικά λένε τί: Όχι οι περισσότεροι αυτά που είδαν, όχι αυτά που αντιλήφθηκαν, αλλά αυτά που άκουσαν από τις τηλεοράσεις, αυτά που άκουσαν από κουτσομπολιά, αυτά που άκουσαν από συζητήσεις οι οποίες έγιναν μετά το γεγονός. Είναι σοκαριστικά γεγονότα αυτά και οπωσδήποτε επηρεάζουν τη μνήμη και εν πάση περιπτώσει νομίζω ότι δημιουργούν πεποίθηση εκ του ψεύδους.
Σας είπε χαρακτηριστικά παραδείγματα ο ίδιος ο Τσελέντης, κάποια κυρία είπε ότι πήγε ο Σάββας Ξηρός να σκοτώσει τον αδερφό της μέσα στο νοσοκομείο. Μα ο Σάββας Ξηρός τότε δεν ήταν μέλος της Οργάνωσης. Πώς πήγε να τον σκοτώσει και γιατί να πάει να τον σκοτώσει; Ακούστηκαν τερατώδη μέσα σε αυτή την διαδικασία. Ακούστηκε ότι Σάββας Ξηρός πήγε να σκοτώσει τον Αγγελόπουλο με ένα mini, πέφτοντας πάνω σε μία MERCEDES θωρακισμένη, πέντε μέρες πριν τη δολοφονία του και πού; Στη Σταδίου. Είναι παράλογα πράγματα για τα οποία εγώ δε λέω ότι οι άνθρωποι που τα λένε είχαν κακή πρόθεση, δεν είχαν κανένα λόγο να λένε αυτά τα τερατώδη, όμως ήταν επηρεασμένοι από διάφορα πράγματα, όπως σας είπα προηγουμένως.
Επανέρχομαι στην υπόθεση του Μάτη. Για να μη μείνει καμία αμφιβολία ότι δεν έχει καμία σχέση με τη δολοφονία ο Πάτροκλος Τσελέντης θα επικαλεστώ μόνο ένα στοιχείο το οποίο το διαβάσατε. Λέει η ιατροδικαστική έκθεση ότι έχει πυροβοληθεί εξ εγγυτάτης αποστάσεως, που σημαίνει σχεδόν εξ επαφής και λέει και κάτι άλλο πιο σημαντικό για μένα: Ότι πέριξ της οπής εισόδου υπάρχει καμένη πυρίτις η οποία είναι διατεταγμένη κυκλικώς. Εάν ήταν μακριά, έστω και στα 20 εκατοστά μακριά το πιστόλι, αυτό το «διατεταγμένη› κυκλικώς της πυρίτιδας δεν υπάρχει. Είναι όπως το κυνηγετικό όπλο που όσο πιο κοντά βληθεί ο στόχος, έχετε μικρότερη διασπορά. Όσο πιο μακριά πάτε, έχετε μεγαλύτερη διασπορά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Επειδή ξέρω από όπλα, πιστεύω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ήταν πάνω από 20 εκατοστά. Βέβαια το πιστόλι είναι δεδομένο, είναι το 45άρι. Από εκεί θα κρίνετε εσείς αν πράγματι ο ισχυρισμός μου είναι σωστός ή όχι.
Καείσα λοιπόν πυρίτις η οποία είναι διατεταγμένη κυκλικά, όχι γύρω από την πύλη εισόδου, περιφερειακά, αλλά κυκλικά γύρω, θέλετε σε απόσταση κάποιων χιλιοστών; Θέλετε να είναι 5, 10 χιλιοστά το πολύ; Όμως ήταν κυκλικά γύρω από την πύλη εισόδου. Αυτό σημαίνει ότι έχει βληθεί όπως λέει και ο ιατροδικαστής εξ εγγυτάτης αποστάσεως, για να μην πει εξ επαφής. Του απέκλειε το γεγονός να γράψει εξ επαφής η ύπαρξη της πυρίτιδας κυκλικά.
Βέβαια εδώ έγινε μια εκμετάλλευση αυτής τη περίπτωσης. Όλοι λένε ότι δύο άτομα πήγαν κοντά στον αστυφύλακα, πιστεύω ότι ο Τσελέντης εδώ σκόπιμα συκοφαντήθηκε από κάποιους ή από κάποιον συγκεκριμένο συγκατηγορούμενο και πιστεύω ότι αυτοί που επρόκειτο να πεισθούν να πουν κάποια πράγματα, τελικά έκαναν πίσω και δεν τα είπαν λόγω του γεγονότος ότι υπήρχε ένας Σωτήρης Κονδύλης ο οποίος δε μασάει τα λόγια του.
Κύριοι Δικασταί, πέρα από αυτές τις κατηγορίες, ο Πάτροκλος Τσελέντης δέχεται τη συμμετοχή του σε αυτές που ομολογεί, δεν δέχεται ότι είχε καμία σχέση μετά το έτος 1988. Αυτό με κάνει να σας πω ότι θα πρέπει να εφαρμοστεί η επιεικέστερος νόμος, το ίδιο άρθρο που μιλούσε για τη σύσταση και συμμορία και να κρίνετε ότι η συμμετοχή στην εγκληματική Οργάνωση δεν υπάρχει αλλά υπάρχει η σύσταση και συμμορία και εν πάση περιπτώσει είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα.
Θα ήθελα να εντοπίσω μερικά πράγματα, να μιλήσω λίγο για τα κίνητρα τα οποία ώθησαν τον Πάτροκλο Τσελέντη να μπει μέσα σ’ αυτή την Οργάνωση. Όπως σας είπα προηγουμένως, δεν είχε καμία σκέψη να έχει οποιοδήποτε οικονομικό όφελος. Δεν έκανε καμία σκέψη ότι θα είχε κάτι το οποίο θα τον βοηθούσε σε οτιδήποτε. Είναι ο άνθρωπος ο οποίος δίνεται, έχουμε δει σπάνια δυστυχώς ανθρώπους οι οποίοι δίνονται ψυχή τε και σώματι. Ό,τι και να του ζητήσεις, δίνεται. Ενδιαφέρεται για τον συνάνθρωπό του.
Βέβαια όλοι οι μάρτυρες υπερασπίσεως, είμαι κι εγώ 25 χρόνια δικηγόρος. Έχω ακούσει να λένε «τί καλός άνθρωπος είναι ο κατηγορούμενος›, εδώ όμως υπάρχει μια διαφοροποίηση. Ήρθαν κάποιοι άνθρωποι εδώ που μέσα στο τρομοκρατικό κλίμα που επικρατούσε –εννοώ έξω, στην κοινωνία, διότι το να πηγαίνεις να καταθέτεις για έναν άνθρωπο ο οποίος δεν είναι συγγενής σου ή γνωστός σου ούτως ώστε να σου συγχωρηθεί το γεγονός ότι πας και καταθέτεις σαν μάρτυρας υπερασπίσεως
-δεν είναι κι εύκολο πράγμα.
Ήρθαν άνθρωποι οι οποίοι τον γνώριζαν και έλεγαν ότι ούτε λίγο ούτε πολύ είναι ένας άνθρωπος ο οποίος τους έχει βοηθήσει. Θα σας πω κ.κ. Δικαστές και πάλι θα επικαλεστώ το 177, κάποια πράγματα τα οποία είναι σχεδόν πέρα από αυτά τα οποία σας είπαν οι μάρτυρες. Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος τελικά; Έρχεται εδώ στη φυλακή. Οι συνθήκες κράτησης είναι άθλιες, πραγματικά άθλιες. Γυναίκες βγάζουν με κουβάδες τα νερά από τα κελιά. Και με παρακαλεί και μου λέει: «Δεν κάνετε κάτι; Εδώ κάνει κρύο, φοβερό κρύο. Δεν τους λέτε να φτιάξω εγώ τα κελιά έτσι που να έχουν κεντρική θέρμανση χωρίς να επιβαρυνθεί το ελληνικό Δημόσιο με τίποτα;› Και λέω, είναι τρελός. Τί μου λες τώρα;
Βέβαια, δεν είχε προσαρμοστεί στη νοοτροπία της φυλακής. Και πώς θα γίνει αυτό; Έχουν φούρνους οι φυλακές που τροφοδοτούν όλα τα νοσοκομεία. Η εναπομένουσα ενέργεια μπορεί να διοχετευθεί μέσα στα καλοριφέρ και να είναι ζεστά τα κελιά συνεχώς. Θα μου πείτε, δεν το είχε σκεφτεί κανείς; Δεν ξέρω αν το είχε σκεφτεί, αλλά ο Τσελέντης το σκέφτηκε.
Κάποιοι είπαν για τον Τσελέντη ότι είναι ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται για τον εαυτό του. Δεν προέταξε την ελαφρά ποινή, δεν προέταξε τα ελαφρυντικά ο κατηγορούμενος. Προέταξε το ξέπλυμα της ντροπής που αισθανόταν από την κοινωνία. Η κοινωνία, τί θα πει η κοινωνία. Έλεγαν ότι υπάρχει περίπτωση σε διάφορες συζητήσεις να βγουν κάποιοι κατηγορούμενοι έξω. «Εγώ να βγω έξω; Και πώς ΄θα βγω στην κοινωνία;›
Του έλεγα, αυτή τη στιγμή με περιοριστικούς όρους θα έβγαινες; «Πώς να βγω έξω; Πώς να δω τους δικούς μου; Αυτή τη στιγμή μ’ ενδιαφέρει να είμαι μέσα στη φυλακή, όχι να βγω έξω›. Αυτός είναι ο Πάτροκλος Τσελέντης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στο σημείο αυτό να διακόψουμε για 5 λεπτά.
ΔΙΑΚΟΠΗ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Ο κ. Παπαγιάννης συνεχίζει.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Συνεχίζοντας με τις κατηγορίες, πάμε στην υπόθεση Καψαλάκη. Δέχεται τη συμμετοχή του, δεν υπάρχει κανένας αντίλογος παρά μόνο το γεγονός ότι εκεί πράγματι ο ίδιος λέει ότι «δεν πήγαμε για να τον σκοτώσουμε, δεν είχαμε ανθρωποκτόνο πρόθεση αλλά να τον τραυματίσουμε, να τον ‘συνετίσουμε’ κατά κάποιον τρόπο επειδή ήταν αυτός που ήταν ο Καψαλάκης›.
Στην υπόθεση Ρέντη δέχεται τη συμμετοχή του και δεν έχω τίποτα να πω σ’ αυτό. Για τις υποθέσεις Νορντίν και Κάρος ομοίως. Φτάνουμε στον Βύρωνα, όπου έχει επιδείξει μία συμπεριφορά η οποία διαφοροποιείται και από τις καταθέσεις των κυρίων και ουσιωδών μαρτύρων και από την Οργάνωση. «Όταν πήγαμε στο Α.Τ. Βύρωνα και έγιναν αυτά που έγιναν, ακούστηκαν εδώ υπερβολές›.
Θα ενθυμήστε ότι όταν άκουσα κι εγώ μερικά πράγματα, φραστικά επιτέθηκα στην κα Βεργή η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ θεώρησε καθήκον της να λέει διάφορες αναλήθειες, να λέει υπερβολικά ψεύδη και το λέω ευθέως, για να δικαιολογήσει ίσως τις απολαβές που είχε από την καλή διάθεση της πολιτείας να την προβιβάσει, να την αναβαθμίσει και από Αστυνομικό η οποία υπηρετούσε στο Α.Τ. Βύρωνα, να την πάει στην Υπηρεσία Πληροφοριών και εν συνεχεία στην ΚΥΠ για να υπηρετήσει εκεί.
Σε αυτή την περίπτωση ο Τσελέντης επέδειξε μια διαφορετική στάση από τα μέλη της 17Ν που είχαν αποφασίσει να κάνουν αυτή τη ληστεία. Συγκεκριμένα ήταν αυτός που ανέβηκε στον 1ο όροφο, αυτός που είδε τα όπλα, αυτός που είδε την οπλαποθήκη και έκανε ότι δεν την είδε «Πήραμε ό,τι πήραμε, πάμε να φύγουμε› και σηκώθηκαν και έφυγαν. Είχε υπόψη του ότι χρειάζονταν κάποια όπλα στην Οργάνωση και εν πάση περιπτώσει δεν ήθελε ποτέ τη υπερβολή, δεν ήθελε τα όπλα.
Εκεί συμφώνησε και ο κ. Κουφοντίνας ότι αυτό που τους ώθησε να κάνουν αυτή τη ληστεία, δεν ήταν το να πάρουν κάποια όπλα και να ανανεώσουν το οπλοστάσιό τους.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: (εκτός μικροφώνου) Όταν διαστρεβλώνονται λόγια είμαι υποχρεωμένος να μιλάω.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Δεν είχε πρόθεση να διαστρεβλώσω τα λόγια σας. Είπατε σε κάποια στιγμή στη διαδικασία, ότι «εμείς δεν πήγαμε να πάρουμε όπλα αποκλειστικά›....
Β. ΖΑΙΡΗΣ: Ο κ. Κουφοντίνας έκανε μια αξιολόγηση για τον κ. Ζερβογιαννάκο τον αστυνομικό, θυμάστε κ. Κουφοντίνα; Είχατε πει «σκοπός ήταν να καταρρακωθεί το κύρος του κράτους›.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Συνεχίζω. Υπήρχε η συμμετοχή στη ληστεία και έχει επίσης αποδεχθεί τη συμμετοχή του στη δολοφονία Αγγελόπουλου. Πιστεύω ότι σε όλες αυτές τις ενέργειες πρέπει να θεωρηθεί ότι είναι απλός συνεργός και θα το αξιολογήσετε εσείς κ.κ. Δικασταί, ενώ έχω να πω ότι στην περίπτωση του Μομφεράτου –και εδώ θα μείνω λίγο- θα πρέπει να δεχθείτε αυτό που ο ίδιος λέει αβίαστα χωρίς να τον έχει πιέσει κανένας και χωρίς να έχει μιλήσει γι αυτή την περίπτωση κανένας εναντίον του:
«Δύο άτομα ήταν εκείνα που πυροβόλησαν και δεν ήταν μεταξύ των δύο ο Τσελέντης. Όταν είδε ότι ο πυροβολημένος που δεν ήξερε ότι είχε πυροβοληθεί Ρουσσέτης - δεν αντελήφθη εκείνη τη στιγμή ότι ο Ρουσσέτης είχε πυροβοληθεί-, έγειρε προς τα δεξιά. Προς τα δεξιά είναι το ντουλαπάκι που υπάρχει μπροστά στη θέση του συνοδηγού. Το αντελήφθη εσφαλμένα ότι θα έπαιρνε από μέσα το πιστόλι το οποίο πράγματι είχε εκεί ο Ρουσσέτης και πυροβόλησε για να τον εκφοβίσει›.
Αυτή είναι η εκδοχη που δίνει ο ίδιος. Όχι να τον σκοτώσει, να τον εκφοβίσει να μην πάρει το όπλο. Νομίζω ότι έγινε και διεξοδική συζήτηση με τον κ. Ζερβομπεάκο όταν ξαφνιαστήκαμε και ο παριστάμενος κ. Οικονομίδης και ο κ. Ζερβομπεάκος όταν ξαφνικά λέει ότι «πυροβόλησα και εγώ και έσπασα το τζάμι›. Βέβαια ο θάνατος και του Ρουσσέτη και του Μομφεράτου δεν προέρχεται από καμία σφαίρα από το 38άρι του Τσελέντη. Προέρχεται από τους δύο οι οποίοι είχαν αποφασίσει την εκτέλεση.
Θα ήθελα να αναφερθώ λίγο, ίσως είναι λίγο σχήμα πρωθύστερο, στα κίνητρα τα οποία τον έκαναν να ενταχθεί σε αυτή την Οργάνωση. Με διευκολύνει πάρα πολύ να λάβω σαν ορόσημα, σα χρονικά ορόσημα την ηλικία του κ. Οικονομίδη, την ηλικία τη δική σας κ. Πρόεδρε, τη δική μου και του Τσελέντη. Και ξέρετε γιατί; Απέχουν μεταξύ τους, η κάθε ηλικία, 10 περίπου χρόνια.
Την εποχή που ο κ. Οικονομίδης τελείωνε το Πανεπιστήμιο, όταν μιλούσε ο ελληνικός λαός για ψωμί, εννοούσε ψωμί, εννοούσε φαγητό, δεν είχε φαγητό να φάει. Όταν μιλούσε για ελευθερία, μιλούσε για πραγματική ελευθερία. Υπήρχε ένας κατακτητής ο οποίος είχε κατακτήσει την Ελλάδα. Κι όταν μιλούσε για παιδεία, μιλούσε για παιδεία γιατί δεν υπήρχε παιδεία. Δεν υπήρχε παιδεία.
Στην εποχή τη δική σας κ. Πρόεδρε, όταν εσείς βγάζατε το Πανεπιστήμιο, όταν μιλούσαν για ψωμί –και αναλύω το σύνθημα αυτό που επικράτησε μετά το 1974 κατά κόρον στη μεταπολίτευση- μιλούσαμε για μείωση της ανεργίας, για σταμάτημα των καραβανιών που έβγαιναν προς τα έξω και πήγαιναν να εργαστούν στο εξωτερικό. Κι όταν μιλούσαμε για ελευθερία, μιλούσαμε για ατομικά δικαιώματα πλέον και κοινωνικά δικαιώματα.
Επίσης κι όταν εγώ τελείωσα το Πανεπιστήμιο, που ανήκω σε αυτή τη λεγόμενη «γενιά του Πολυτεχνείου›, εμείς λέγοντας ψωμί, μιλούσαμε για καλύτερες συνθήκες δουλειάς. Δεν είχε ανάγκη κανείς από ένα κομμάτι ψωμί να φάει ή από φαγητό. Είχαμε όμως ανάγκη από καλύτερες συνθήκες εργασίας, είχαμε ανάγκη από καλύτερη κοινωνική ασφάλιση. Όταν μιλούσαμε για παιδεία, ενώ εσείς έπρεπε να πληρώνετε τα βιβλία που διαβάζατε, ίσως και ο κ. Οικονομίδης, εμείς τα είχαμε εξασφαλίσει αυτά.
Μιλούσαμε όμως για πανεπιστημιακό άσυλο, μιλούσαμε για συμμετοχή των φοιτητών στα κοινά, στη διοίκηση των πανεπιστημίων, όσο και αν ακούγεται πολλές φορές και από πολύ κόσμο ότι είναι άσχημο αυτό και όταν μιλούσαμε για ελευθερία, μιλούσαμε για ελευθερία από τη χούντα, από αυτή που πέρασε και για σταμάτημα των εξοριών, των εκτοπίσεων, των κοινωνικών φρονημάτων, των πιστοποιητικών, όλων αυτών που περιόριζαν την ελευθερία του ατόμου.
Στην εποχή του κατηγορουμένου Τσελέντη, η οποία είναι 10 χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, όταν μιλούσαν αυτοί για ψωμί, εννοούσαν συμμετοχή στη διαχείριση των επιχειρήσεων, καλύτερες αμοιβές, καλύτερη κοινωνική ασφάλιση, δημοκρατική εκπροσώπηση των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων αυτοδιοίκησης των Πανεπιστημίων, των δικαστηρίων κτλ., πράγματα τα οποία εν πολλοίς έχουν επιτευχθεί.
Όταν μιλούσαμε για παιδεία τότε μιλούσαμε για κάποιους νόμους οι οποίοι ήταν αντι-φοιτητικοί νόμοι, «όχι στην παντοδυναμία του καθηγητή της έδρας›, καταργήθηκε η Έδρα και ήρθε ο Τομέας και μιλούσαμε περισσότερο για τήρηση των υπεσχημένων στην παιδεία. Όταν όμως μιλούσαμε για ελευθερία μιλούσαμε για μία Κύπρο η οποία ήταν υποδουλωμένη, μιλούσαμε για τον αμερικάνικο ζυγό ο οποίος είχε επιβληθεί στην Ελλάδα και όπως και να γίνει, αυτή τη φράση μου, αυτή την τοποθέτησή μου τη νομιμοποιεί ο πλανητάρχης όταν έρχεται στην Ελλάδα και ζητά συγνώμη, ας μην το ξεχνάμε.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, τότε η νοοτροπία ήταν αυτή, οι κοινωνικές συνθήκες ήταν αυτές και η πίστη, η πεποίθηση του ελληνικού λαού ήταν ότι όποιος είναι Αμερικάνος είναι εχθρός, όποιος είναι βιομήχανος είναι εχθρός, εκτός από τους ευπορότερους. Αυτό τον εχθρό, ήθελε να πολεμήσει ο Πάτροκλος Τσελέντης. Ήθελε να τον πολεμήσει και ιδεολογικά και πρακτικά. Το λάθος του είναι ότι πίστεψε ότι η πρακτική θα έφερνε κάποια αποτελέσματα. Ευτυχώς, το αντελήφθη εγκαίρως και αποχώρησε. Ήταν επομένως τα κίνητρά του πολιτικά. Δε μπορεί κανείς να σκεφτεί κάτι για να πει γι αυτόν τον άνθρωπο, όταν έμπαινε στην Οργάνωση, ότι θα είχε κάποιο όφελος προσωπικό. Το όφελος θα ήταν γενικό.
Θα μου επιτρέψετε να κάνω και μία άλλη παρατήρηση: Δικάζονται σαν αδικήματα του κοινού Ποινικού Δικαίου αυτή τη στιγμή και είναι αδικήματα του κοινού Ποινικού Δικαίου τα αδικήματα που έχουν διαπράξει οι κατηγορούμενοι. Έχει αποχρωματισθεί από οποιαδήποτε πολιτική χροιά η υπόθεση της 17Ν. Είναι ένα σημείο το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ νομίζω ότι αμαυρώνει την ιστορία, τη νομική ιστορία αν θέλετε, τη δικαϊκή ιστορία της Ελλάδος.
Θα αναφερθώ στο άρθρο 253α του Κ.Ποιν.Δ. Για πρώτη φορά με το νόμο που ισχύει, εισήχθη στον Κ.Ποιν.Δ. ο θεσμός της ανακριτικής διείσδυσης και λέει το συγκεκριμένο άρθρο 253α ότι μπορεί να γίνει ανακριτική διείσδυση, μπορεί δηλαδή κάποιος αξιωματικός ή κάποιος αστυνομικός να διεισδύσει σε μια παράνομη ομάδα, μπορεί και να ένας ιδιώτης με τις εγγυήσεις και τις κατοχυρώσεις που προβλέπουν ο νόμος περί ναρκωτικών και ο νόμος περί εσωτερικής λειτουργίας της αστυνομίας. Συμπεριλαμβάνει και τους ιδιώτες. Μέσα στα πλαίσια αυτού του νόμου, κάποιοι άνθρωποι προσπάθησα να διεισδύσουν στη 17Ν.
Ένας από αυτούς ήταν ο περίφημος, ο γνωστός σε όλους μας, Ντάνος Κρυστάλλης ο οποίος εδώ δεν εμφανίστηκε. Ο κ. Αλεξάκης εδώ δεν εμφανίστηκε, αυτοί εξαφανίστηκαν ως διά μαγείας. Τί δουλειά έκανε ο Ντάνος Κρυστάλλης; Ήταν άνθρωπος της νύχτας; Διεισέδυε σε μια Οργάνωση εγκληματική της νύχτας; Σε λαθρέμπορους; Όχι, ήταν ένα έντονα πολιτικοποιημένο πρόσωπο που ήξερε τα πράγματα των Οργανώσεων, ήταν πρώην Γραμματέας ενός συγκεκριμένου Κόμματος, της ΕΔΑ αν δεν απατώμαι και χρησιμοποιήθηκε για να διεισδύσει πού; Σε μια πολιτική οργάνωση.
Δεν πήγε ούτε να κάνει το φίλο των ανθρώπων ή των νονών της νύχτας, ούτε των εμπόρων ναρκωτικών, ούτε ανθρώπων οι οποίοι είχαν σχέσεις με άλλα αδικήματα του κοινού Ποινικού δικαίου. Ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος ο οποίος μπορούσε να διεισδύσει σε μια πολιτική οργάνωση.
Νομίζω ότι είναι ένα επιχείρημα το οποίο θα παρακαλούσα να το λάβετε υπόψη σας διότι και η ΚΥΠ όταν ασχολήθηκε με αυτή την ιστορία, με την ιστορία της 17Ν, δεν ασχολήθηκε για να πατάξει λαθρεμπόρους πετρελαίου, δεν ασχολήθηκε για να μπορέσει να εξαρθρώσει σπείρα ληστών που έκαναν κατ’ εξακολούθηση ληστείες σε τράπεζες προς ίδιον όφελος. Χρησιμοποιήθηκε η ΚΥΠ ως κατεξοχήν θεσμικό όργανο το οποίο υπάγεται στον Πρωθυπουργό για να διεισδύσει σε μία πολιτική οργάνωση.
Θα ήθελα να αναφερθώ στα ελαφρυντικά. Πιστεύω ότι ο Πάτροκλος Τσελέντης δικαιούται τα ελαφρυντικά όλα εκτός από το ελαφρυντικό του 84.2γ. Πριν από την ένταξή του στην Οργάνωση, ήρθαν εδώ σας είπαν, σας είπε και ο ίδιος ότι δεν είχε καμία μα καμία ανάμειξη σε τίποτα, δεν είχε επιδείξει αντικοινωνική συμπεριφορά, ήταν ένας άνθρωπος, ένα παιδί ουσιαστικά το οποίο το αγαπούσαν όλοι.
Εν συνεχεία, το δεύτερο ελαφρυντικό που έχει σχέση με το ότι επέδειξε διαγωγή μετά την πράξη του καλή, θα ήθελα να σας παρακαλέσω, ίσως είναι λίγο αντιδικονομικό, αλλά νομίζω ότι έχω ηθική υποχρέωση να το κάνω, να αναγνώσετε τί λέει για την περίοδο από τη στιγμή που πήγε στρατιώτης, από τις 14/11/88 και μετά, τί έκανε. Δε θέλω να επεκταθώ σε αυτό, θα ήθελα όμως να παρακαλέσω να το δείτε. Επέδειξε τόσο σοβαρή και υπεύθυνη στάση, κοίταξε τα συμφέροντα της πατρίδας του τόσο πολύ και μένω εδώ, που απεμπόλησε κάποια δικαιώματα τα οποία κάθε στρατιώτης τα θέλει.
Το γεγονός ότι έδειξε μεταμέλεια: Ξέρετε σε κάποια συζήτηση που κάναμε τί μου είπε; «Καλά, όλοι που πάνε στο δικαστήριο δε λένε ότι μεταμελούνται, ότι μετανιώνουν γι αυτό που έχουν κάνει; Τί μου λες;› Αυτή είναι η θέση του για τη μεταμέλεια. «Μου λες τώρα για ειλικρινή μεταμέλεια....› Δεν το συζήτησα πέρα απ’ αυτό αλλά πιστεύω ότι η στάση του εν γένει από τη στιγμή που έφυγε από την Οργάνωση και μετά, δείχνει ξεκάθαρα ότι έχει μεταμεληθεί για τις πράξεις που έχει διαπράξει.
Εδώ υπάρχει ένα θέμα, αφού έχω μεταμεληθεί νομίζω ότι κάποιος εκ των αξιοτίμων κυρίων Εφετών το είπε, γιατί δεν έπαιρνε ένα τηλέφωνο να πει ότι εδώ γίνονται αυτά που γίνονται; Κύριοι δικαστές, ζούσαμε σε μια εποχή μετά το ’74 η οποία ήταν εξωφρενική πράγματι. Όταν ο Αντρέας Παπανδρέου χρησιμοποιούσε το σύνθημα του Μάο Τσε Τουνγκ «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες› τότε η Μελίνα Μερκούρη έλεγε «αν η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες, η Κρήτη ανήκει στους Κρητικούς› και γινόταν ένας πανζουρλισμός. Όλο το ΠΑΣΟΚ έτρεχε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.
Θα περιμέναμε από τον Τσελέντη όταν η 17Ν ούτε λίγο ούτε πολύ είχε φτάσει να είναι το όργανο της Κυβερνήσεως, το όργανο Πρωθυπουργών, το όργανο ανθρώπων οι οποίοι ήθελαν να ρυθμίσουν κάποιες καταστάσεις. Έλεγαν «όταν ήθελαν να περάσει κάποιο νομοσχέδιο το οποίο είναι αντιλαϊκό, τότε έβαζαν τη 17Ν και χτυπούσε›. Ψευδέστατο, αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων.
Όμως εκεί θα μπορούσε να σηκώσει το ανάστημά του ο Τσελέντης και να πει ότι αυτό έγινε; Βέβαια, αν θα το σήκωνε όπως πολύ σωστά ο κ. Οικονομίδης επεσήμανε και αν ήθελε αν είχε κακές προαιρέσεις, θα είχε και 4,5 δις στην τσέπη του. Όμως δεν το έκανε, γιατί πίστευε βαθιά ότι ήταν μία πολιτική Οργάνωση με της οποίας την πρακτική δε συμφωνούσε, αποχώρησε αλλά δεν μπορούσε να γίνει και προδότης.
Στο σημείο αυτό εγώ επικαλούμαι αυτό που είπε ο κ. Κουφοντίνας και πιστεύω ότι τουλάχιστον εδώ δε με διαψεύσει, όταν έλεγαν οι άλλοι ότι ο Τσελέντης είναι προδότης, είπε «εγώ δε μίλησα για προδοσία›. Ξεκαθάρισε ότι δεν μίλησε για προδοσία. Ίσως για να κλείσει κάποια στόματα.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Επειδή ο κ. Κουφοντίνας με προκαλεί και δεν ξέρω γιατί, νομίζω ότι δεν έχει λόγο, θα τη διαβάσω: «Ένας αγωνιστής έχει δικαίωμα να αλλάζει απόψεις, να αλλάζει αξίες, να αλλάζει τρόπο ζωής, να αλλάζει τελικά στρατόπεδο, να γίνεται πρώην αγωνιστής. Ο Πάτροκλος Τσελέντης βρέθηκε στα χέρια θεσμών που αντιμάχονταν όταν ήταν στη 17Ν αλλά κατέληξε να τους αποδέχεται και να τους υποστηρίζει.
Έχοντας περάσει πολύς χρόνος από τότε που πίστευε και που πιστεύαμε ότι κανένας αγωνιστής δεν έχει δικαίωμα να παραπονιέται για τη μοίρα του, γιατί δεν τον υποχρέωσε κανείς να αγωνιστεί, αλλά ο ίδιος συνειδητά το θέλησε, έκανε σκοπό το να φύγει από τα χέρια τους με κάθε θυσία. Θυσία των άλλων όμως και της αλήθειας, επωφελούμενος και του πνεύματος ενός υποκριτικού νόμου που αναιρεί την όποια ηθική βάση. Εξαγνίζοντας και αποκαθαίροντας μετανιωμένος αποφάσισε να συνεργαστεί, να πει αυτά που θέλουν οι διωκτικοί μηχανισμοί, να χτυπήσει ταυτόχρονα την Οργάνωση, να την παρουσιάσει διαφορετική απ’ ότι ήταν, να τη συκοφαντήσει, να μιλήσει σαν αυθεντία, διαστρεβλώνοντας τις θέσεις, τις επιλογές, τους σκοπούς και τις επιδιώξεις της, τη δομή και τον τρόπο λειτουργίας της.
Να μιλήσει απαξιωτικά και υποτιμητικά για τα μέλη της. Σύντομα όμως θα διαπιστώσει ο πρώην αγωνιστής και πρώην φίλος Πάτροκλος Τσελέντης ότι ο δρόμος της συναλλαγής, αν δεν έχεις κάποιες....... αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειας για να κρατηθείς, ο κατήφορος της συνεργασίας δεν έχει σταματημό, αφού θα πει όσα νομίζει ότι τον βολεύουν προσωπικά, αφού πει όσα βολεύουν τις Αρχές για όλους τους κατηγορούμενους. Αφού διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και συκοφαντεί την Οργάνωση θα τον υποχρεώσουν να πει και άλλα πιο χονδροειδή ψεύδη πριν τον εγκαταλείψουν σα στημένη λεμονόκουπα στην περιφρόνηση της κοινωνίας›.
Εν συνεχεία κ. Κουφοντίνα, επειδή θυμάμαι καλά, εκεί καθόμουν, είπατε μόνος σας «εγώ δεν μίλησα για προδοσία›. Το είπατε κ. Κουφοντίνα, αν θέλετε να το αναιρέσετε είναι θέμα δικό σας. Όταν εσείς καθορίζεται και λέτε «δεν είπα για προδοσία›, αυτό το αρνείστε; «Δεν μιλώ εγώ για προδοσία›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε συνήγορε, το βασικό πρόβλημα είναι δεν τα ανακάλεσε αυτά.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Σας ανέφερα όλη τη δήλωσή σας. Μετά τη δήλωσή σας την οποία τρεμάμενος διαβάσατε αν θυμάστε καλά, είπατε όταν κάποιος πετάχτηκε «εγώ δε μίλησα για προδοσία›. Το είπατε κ. Κουφοντίνα, τί να κάνουμε; Είμαι βέβαιος ότι δεν θα το ακούσατε και δεν το θυμάστε γιατί ήταν εκεί ο κ. Κουφοντίνας, το είπε. Ήμουν εκεί, τον άκουγα μαζί με τον κ. Τσελέντη και λέω «άκουσες τι είπε;›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν έξω από το μικρόφωνο.
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Ήταν έξω από το μικρόφωνο. «Εγώ δε μίλησα για προδοσία›.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: «Να πάρουμε και όπλα›. Μα δεν σας έβαλα άλλα λόγια κ. Κουφοντίνα. Ίσως δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Δεν σας έβαλα άλλα λόγια, ακριβώς τα ίδια πράγματα λέμε.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Βεβαίως να τοποθετηθείτε. Πάντως εγώ για το γεγονός ότι μιλάει για έναν παλιό φίλο και παλιό αγωνιστή ?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
Θ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: Έχετε δίκιο κ. Πρόεδρε, νομίζω ότι προκλήθηκα. Δεν είχα καμία κακή πρόθεση εναντίον του κ. Κουφοντίνα. Έπρεπε να του απαντήσω. Όσον αφορά την δήλωση αυτή προκύπτει και κάτι άλλο. Τον αποκαλεί «παλαιό φίλο και συνεργάτη›. «Σύντομα όμως θα διαπιστώσει ο πρώην αγωνιστής και πρώην φίλος Πάτροκλος Τσελέντης›. Νομίζω ότι αυτό καθορίζει όχι το χρονικό σημείο της συλλήψεως, όχι 1 ή 2 ή 3 ή 5 χρόνια παλιά αλλά καθορίζει το σημείο το οποίο κατά τρόπο έχει αποχωρήσει από την Οργάνωση. Δεν θέλω να σας κουράσω περισσότερο.
Το μόνο που θα ήθελα είναι σχετικά με τα ελαφρυντικά να σας πω ότι ο Τσελέντης παρά την διδασκαλία του κ. Κατσαντώνη η οποία λέει «όταν έχεις συλληφθεί δεν μπορείς να λες ότι για μεγάλο χρόνο επέδειξες καλή διαγωγή, ήσουν καλός γιατί μέσα στην φυλακή ούτως ή άλλως θα είσαι καλός›, συνελήφθη 14 χρόνια μετά την απεμπλοκή του από την 17Ν.
Στα 14 χρόνια έχετε όλο το υλικό να αξιολογήσετε τι έχει κάνει και τι δεν έχει κάνει και μετά τα 14 χρόνια είναι ίσως μία εξαίρεση σε αυτό που λέει ο κ. Κατσαντώνης, επέδειξε και μέσα στην φυλακή κάποια στάση η οποία νομίζω ότι πρέπει να εκτιμηθεί. Βέβαια κανείς δεν μπορεί να του αφαιρέσει το δικαίωμα να θλίβεται για νέους ανθρώπους οι οποίο βρίσκονται στην φυλακή ενώ κάποιοι άλλοι θα μπορούσαν να τους σώσουν, θα μπορούσαν να τους ελαφρύνουν την κατάσταση. Τίποτε άλλο κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστούμε και τον κ. Παπαγιάννη. Ο κ. Χρυσικόπουλος λέει ότι δεν είναι έτοιμος. Ο κ. Ραχιώτης να μας πει για την επιθετική θεωρητικά.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σειρά έχει ο κ. Βλάχος και ο κ. Ραγκούσης. Μετά πηγαίνουμε στου κ. Γεωργιάδη τον κ. Παπαστεργίου και τον κ. Ζησιμόπουλο. Μετά είναι του κ. Ψαραδέλλη ο κ. Ζώτος και μετά πάμε στου κ. Καρατσώλη και των Θεσπρωτών. Το Δικαστήριο διακόπτει για την Δευτέρα στις 09:00.