Δεν το είδαμε, απλά απορήσαμε. Δεν το είδαμε, απλά αμφιβάλαμε. Δεν το είδαμε, αλλά καμία φορά και αυτός αν θέλετε ο ιστός της αμφιβολίας άρχισε να σπέρνεται μέσα μας παρατηρώντας την εξέλιξη της εξάρθρωσης της 17Ν. Μια εξάρθρωση που είχε προαναγγελθεί, ένας νόμος που ψηφίστηκε, ένας νόμος ο οποίος ταλαιπωρήθηκε από τους ίδιους τους Πανεπιστημιακούς που απετέλεσαν πολλές φορές μία συλλογική δράση στο να φτάσει αυτό το πόνημα και το οποίο βομβαρδίστηκε από τους ίδιους ύστερα με θέσεις. ¶λλοι ψήφιζαν άλλα μέσα, άλλοι έγραφαν άλλα, άλλοι έβγαιναν και έκαναν δηλώσεις έξω και μέσα σε αυτό ένας άνθρωπος σπάραζε στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ και προσπαθούσε να αντισταθεί σε μία βίαιη επίθεση που του γινόταν.
Πάνω στα ανθρώπινα αυτά δικαιώματα έτσι όπως τα είδαμε να αραδιάζονται μπροστά μας από τα παπαγαλάκια εκείνα, από τους έγκριτους δημοσιογράφους που μόνο αυτοί ήξεραν τι θα γίνει ενώ οι άλλοι οι ανίκανοι, οι πολλοί σώρευαν όπως σας είπα τις πεμπτουσίες της πληροφορίας σε ένα δελτίο τύπου. Έφτασε και μία εφημερίδα (εγώ δεν το πίστεψα) που δημοσίευσε μία φωτογραφία και με έκανε πολύ πιο πολύ να αμφιβάλλω. Έδειχνε τον Υπουργό Δημοσίας Τάξεως, πρωτοσέλιδο ήταν, έγκριτη είναι η εφημερίδα «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ› να πηγαίνει να δίνει πληροφορίες, να φεύγει από το Υπουργείο του δηλαδή και να δίνει πληροφορίες σε μία άλλη εφημερίδα η οποία τον απείλησε για το πολιτικό του μέλλον, έτσι λένε οι «κακοί›. Μπορεί να μην είναι κι έτσι αλλά να που το έγραψε η εφημερίδα αυτή και λέει ότι πηγαίνει να δώσει πληροφορίες και στην εφημερίδα αυτή η οποία ύψωσε το ανάστημά της και είπε ότι θα τον χτυπήσει, δηλαδή πολιτικά θα προσπαθήσει να τον ευτελίσει επειδή αποκλειστικά οι πληροφορίες τους δίνονται μόνο σε μία εφημερίδα που ανήκει σε ένα πολύ γνωστό συγκρότημα που φροντίζει και για την μουσική μας παιδεία.
Όμως όλα αυτά μας έκαναν λίγο να προβληματιστούμε, λίγο να φοβηθούμε γιατί τότε δεν σας ξέραμε ακόμα, δεν ξέραμε ούτε την σύνθεση, δεν ξέραμε ποιοι θα μας δικάσουν, δεν ξέραμε πού θα πάει η υπόθεση και είδαμε πάλι έναν Εισαγγελέα ο οποίος ήταν γνωστός, ο οποίος ήταν έντιμος, ο οποίος ήταν πολύ καλός, ο οποίος φρόντιζε 8 χρόνια πώς θα μας προστατεύσει από το μεγάλο αυτό φοβερό θηρίο που λέγεται τρομοκρατία. Δεν νιώσαμε πολύ το φόβο αλλά δεν έχει σημασία, αυτός το έλεγε, αυτός το πίστευε κι έτσι θα είναι, που προστάτευε την χώρα μας με το εξαντλητικό του έργο και τις διεθνείς μας σχέσεις δεν είδαμε να διαταράσσονται. Πάντοτε πιστεύαμε ότι οι δυνατοί θα βρουν ένα μέσο πίεσης προς τους αδύνατους αλλά να που και αυτός είπε ότι έτσι μας προστατεύει και εμείς το δεχθήκαμε. Εισαγγελέας είναι, συνείδηση είναι, πεμπτουσία της δικαιοσύνης είναι, ασκεί την ποινική δίωξη. Τι άλλο θέλεις για να πιστέψεις έναν άνθρωπο ότι είναι καλοπροαίρετος;
Λιγάκι νιώσαμε ένα τσίμπημα ελαφρό, δεν θα έλεγα δυνατό, ένα τσίμπημα στην καρδιά όταν ακούσαμε ότι ο Εισαγγελέας ο υπεύθυνος για την πάταξη και την καταστολή της τρομοκρατίας όταν είχε ήδη σκάσει η βόμβα στα χέρια του Σάββα Ξηρού, όταν κομματιασμένος αυτός πήγαινε και όδευε σε μία ανασύνθεση και σε ένα μοναχικό δρόμο αποκλειστικά μόνος του δεχόμενος παντοιοτρόπως επιθέσεις από όπως είπα επίορκους να ανεβαίνει να ενημερώνει τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Εισαγγελέα γνωστό, αναγνωρισμένης αξίας, ποιος να αμφισβητήσει το κύρος και το μέγεθος του κ. Κρουσταλάκη και να τον ενημερώνει – θα μου μείνει πολύ η έκφραση – μην μου πείτε δεν τα γράφουν έτσι γιατί θα αρχίζω να σας διαβάζω εφημερίδες, τα έχουν καταθέσει οι συνάδελφοι όλα μου είπαν.
Μην αμφισβητήσετε σας παρακαλώ πολύ αυτά που λέω ότι δεν είναι έτσι γραμμένα γιατί θα γίνει το εξής κακό: εγώ επειδή σας σέβομαι και σας αγαπάω πολύ θα αρχίζω να σας διαβάζω τις εφημερίδες και δεν θα τελειώσω σήμερα. Έτσι λοιπόν όσα σας λέω υπάρχουν στις εφημερίδες, τις έχω εδώ δίπλα μου. Σας παρακαλώ πολύ έτσι όπως τα λέω τα γράφουν. Μην με κάνετε εγώ που πάρα πολύ σας σέβομαι να αμφισβητήσετε ότι έτσι είναι ή αλλιώς είναι ή έτσι το γράφει ή αλλιώς το γράφει ή αυτό δεν το έγραψε γιατί τότε πάει η οικονομία της Δίκης για την οποία πολύ σωστά ο κ. Πρόεδρος αλλά και οι άλλοι Δικαστές δέχονται.
Ανέβηκε λέει να ενημερώσει τον κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, το μέγεθος ονομάζεται Κρουσταλάκης, γνωστός με αξίες, αγώνες. Κάποτε κινδύνευσε και αυτός επειδή ήθελε να κάνει το καθήκον του. Είδατε πώς κινδυνεύουν οι άνθρωποι που θέλουν να κάνουν το καθήκον τους σε αυτή τη χώρα; Αλλά μετά όλα επανήλθαν και έφτασε και εξήντλησε την ιεραρχία και μάλιστα στο ύπατο αυτό αξίωμα.
Ανέβηκε λέει να τον ενημερώσει περί της πορείας των ερευνών και των διαδικασιών τις οποίες ακολουθούσε η προανάκριση. Αφού τον ενημέρωσε και μάλιστα ακολούθησε και μία άλλη ενημέρωση στην οποία μετείχαν και Εισαγγελείς Εφετών, αφού έγινε και αυτή η ενημέρωση με την έννοια του προϊσταμένου της Εισαγγελίας. Προϊστάμενος λοιπόν της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών βγήκε για η ανακοίνωση ότι υπάρχει διαφάνεια και νομιμότητα σε όλες τις φάσεις της προανακριτικής διαδικασίας.
Δηλαδή ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου περίμενε και ανέμενε τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών κ. Διώτη να τον ενημερώσει ότι όλα είναι σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους. Ο κ. Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ήξερε βέβαια πότε έγινε η έκρηξη, ήξερε βέβαια από τις εφημερίδες που κρεμόντουσαν στα περίπτερα πότε εσπευσμένα πήγε από το ΤΖΑΝΝΕΙΟ στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ο Σάββας Ξηρός. Ήξερε βέβαια πολύ καλύτερα από όλους τι λέει το Σύνταγμα, τι λέει το 273, τι λέει το 245, τι λέει το 103, τι λένε εκείνες οι προθεσμίες, πότε παρεκτείνονται αυτές οι προθεσμίες, πώς ακόμα και χθες που γινόταν μία ανάκριση από έναν άνθρωπο ο οποίο φερόταν σε μία σκληρή παραβατική συμπεριφορά του οργανωμένου εγκλήματος ήρθε ο Ανακριτής από την Λιβαδειά μαζί με τον κ. Εισαγγελέα, του πήραν κατάθεση, του γνώρισαν ότι πριν από την απολογία του δεν ισχύει πια το ένταλμα συλλήψεως γιατί είχε παρέλθει το 5νθήμερο και ότι η διαδικασία αυτή μέσα στην πιο απλή περίπτωση την ξέρει όχι μόνο ο Δικαστής αλλά και ένας πρωτοετής της Νομικής που έχει μια θέση να του αρέσει το Ποινικό, να διαβάζει πριν φτάσουμε στο 2ο έτος.
Τι χρειαζόταν λοιπόν η ενημέρωση, τι χρειαζόταν η ανακοίνωση ότι όλα έχουν καλώς; Πίστευε κάποιος νομικός μέσα στην ελληνική επικράτεια ότι δεν έχουμε ένα σκάνδαλο, ότι δεν εκδίδουμε προφυλακίσεως ή δεν εκδίδουμε ένταλμα συλλήψεως ή ότι δεν εκδίδουμε το ένα μέσα σε 5 ημέρες και ότι ο χρόνος αυτός παρέρχεται και είναι και αποκλειστικός και δεν μπορεί να γίνει τίποτα και ότι το αυτόφωρο δεν είναι κανένα λάστιχο να το τραβάμε μέχρι να τελειώσει η ανάκριση ή να πάρουμε αυτά που θέλουμε.
Προστάτευσαν τότε οι δύο Εισαγγελείς μας τους θεσμούς; Πιστεύω πως όχι, ταπεινά το λέω. Πώς είναι δυνατόν να περιμένει ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου που έχει σε γνώση του όλα αυτά τα θέματα να περιμένει από τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών κ. Διώτη να τον ενημερώνει περί των ανακρίσεων, προθεσμιών, χρόνων, παρεκτάσεων όταν αυτά προκύπτουν πασίδηλα μέσα από εφημερίδες, όταν αυτά προκύπτουν μέσα από θέσεις τις οποίες ο ίδιος πρέπει να διαφυλάττει;
Βγαίνουμε ύστερα ότι όλα έχουν μία νομιμότητα, όλα έχουν μία τιμιότητα και βέβαια έτσι εκρίθησαν και έτσι φτάσαμε να υπάρχει μία νόθος κατάσταση όχι για τον Σάββα Ξηρό. Ο Σάββας Ξηρός έδινε την μάχη για την ζωή του, μια νόθος κατάσταση για μας τους ίδιους, για μας σαν Έλληνες, για μας σαν Δικαστές, για μας σαν Δικηγόρους.
Και ήρθε και ο Δικηγορικός μας Σύλλογος και ανησύχησε και ενημερώθηκε από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και του είπε ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ότι είναι όλα νόμιμα. Και αφού το είπε ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ότι είναι νόμιμα, δεν υπάρχουν πια οι διατάξεις αυτές οι περιοριστικές, πιθανώς να υπάρχει ένταλμα συλλήψεως, πιθανώς το Αυτόφωρο να μη λήγει με τη σύλληψη, αφού έσκασε μια βόμβα στα χέρια του, έσκασε μια βόμβα η οποία είχαμε το αδίκημα της εκρήξεως, έσκασε μια βόμβα με την έννοια του Αυτοφώρου και το Αυτόφωρο σας είπα λήγει με τη σύλληψη και οδηγείται είτε στον Εισαγγελέα και από εκεί στον Ανακριτή.
Τίποτε απ’ αυτά δεν έγινε, παρά σαράντα ημέρες μια Ελλάδα πάλευε. Βγήκαμε στα παράθυρα, άλλος έλεγε ότι «αυτή είναι μια κατάσταση η οποία δεν έχει ξαναγίνει ποτέ, αποτελεί όνειδος για το δικαϊικό μας σύστημα› έλεγαν άλλοι, καθηγητές που τους διαβάζουμε όλοι, άλλοι έλεγαν «ναι αλλά εδώ πέρα, αυτό που πρέπει να κοιτάξουμε είναι η ουσία της υποθέσεως, τους νόμους θα κοιτάξουμε;› Αυτούς να τους φοβάστε πιο πολύ από τις ρουκέτες της 17Ν, αυτοί είναι οι πραγματικά επικίνδυνοι για τον πολιτισμό μας. Αυτοί που λένε «μια και τον πιάσαμε σαν πηγή των πληροφοριών, δε θα τον στήσουμε στον τοίχο, όχι για να τον εκτελέσουμε, αλλά για να μπορέσουμε να εκτελέσουμε το πνεύμα του, την ψυχή του, την ατομικότητά του, την αυτοδιάθεσή του, για να πιάσουμε και τους υπόλοιπους;›
Αυτοί είναι πραγματικά οι επικίνδυνοι, αυτοί είναι οι εχθροί του λαού και πραγματικά δεν περίμενα ποτέ να περιμένουμε ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου να βγάζει ανακοινώσεις ότι όλα τα καλύπτει η νομιμότητα, αφού όλοι πιστεύαμε τότε ότι υπάρχει μια νόθος κατάσταση η οποία ποτέ δεν ξέραμε σε τί αποσκοπούσε. Κι όταν δεν υπάρχει διαφάνεια, υπάρχουν οι αμφιβολίες, όταν δεν υπάρχει αυτή η διαφάνεια που επιβάλλουν οι δικονομικές διατάξεις και το σύνταγμά μας αρχίζουν βέβαια πολλά και παρεισφρέουν στη συνείδηση του ελληνικού λαού, πολλά σε εμάς τους νομικούς που αρχίζουμε και σκεπτόμαστε άλλα.
Και η Αστυνομίας μας, από εκεί που είναι ένα μέγεθος που μας προστατεύει σαν δύναμη καταστολής, και όχι «οι μπάτσοι› όπως τους λένε πολλοί, αλλά άνθρωποι οι οποίοι κι αυτοί παλεύουν για την υπόστασή τους και προσπαθούν με την επιβαλλομένη και κοινωνικά αποδεκτή δράση τους να διατηρήσουν αλώβητη την ηθικοκοινωνική τους υπόσταση σαν ομάδας, να καταρρέουν δίπλα μας και να πιστεύουμε κι εμείς ότι συμμετέχουν σ’ ένα παιχνίδι ξένων δυνάμεων, ξένων επιταγών, πολιτικών παιχνιδιών που σκοπεύει να κλείσει αν θέλετε ψαλίδες.
Και όλα αυτά τα οποία πέρασαν και είδαμε μπροστά μας μέσα από τις δυνατότητες που είχαμε, προσέγγισης δηλαδή από τα ΜΜΕ, όσα δεν φιλτράρονταν με εκείνες τις αξιόλογες και μακροσκελείς αναλύσεις που έκαναν στις εφημερίδες έγκριτοι δημοσιογράφοι, που μόνο αυτοί, πανέξυπνα, πάνω στην είδηση, όχι σαν τους άλλους συναδέλφους που δε μπόρεσαν ποτέ να πάρουν κάτι, να ξέρουν εκ των προτέρων τί θα γίνει.
Και βέβαια μέσα από αυτή τη διαδικασία ξαναδιαβάσαμε το σύνταγμα μήπως δεν ξέρουμε κάτι, να δούμε πώς οι 40 μέρες γίνονται 5 και μου θύμισε λιγάκι εκείνο το θαύμα του Ιησού που ευλόγησε τα ψάρια και τα 5 ψάρια έγιναν χιλιάδες. Πώς το 5 γίνεται 40 και πώς είναι κρατούμενος, και μπορεί να μην είναι κρατούμενος επειδή δεν έχει συλληφθεί, μπορεί να φύγει όποτε θέλει και μπορεί να πάει και στην Ελβετία αν του φτάνουν τα λεφτά. Έβγαιναν και αποφάσεις, έχω μία στην οποία μετά, που θα κάνουμε ένα διάλειμμα, θα δείτε ότι δεν τον έχει για κρατούμενο γιατί λέει δεν ήταν κρατούμενος, μπορούσε να πάει όπου θέλει.
Ένας άνθρωπος που απομονώνεται, που δεν μπορεί να δει τη μάνα του, δε μπορεί να δει τα αδέρφια του, που η γυναίκα της ζωής του μαζί με την οικογένειά του γυρίζουν γύρω-γύρω και δεν τους επιτρέπεται ούτε να ανεβούν επάνω, δεν είναι κρατούμενος, δεν έχει περάσει το πενθήμερο, δεν έχει βγει ένταλμα προφυλακίσεως, δεν είναι ο αναγκαίος χρόνος. Και τί γίνεται; Θεραπεύεται. Αυτή είναι η έννοια που δώσαμε κι επειδή μας είπαν προσέξτε, εδώ αυτό είναι πολύ σοβαρό, μην κοιτάτε τώρα τους ψευτοτύπους, μην κοιτάτε τώρα τις 5 ημέρες και τις 6 και αφήστε αυτές τις ανοησίες για το σύνταγμα, εδώ έχουμε 17Ν, μυρίζει το πράγμα, εσείς θα κάθεστε να μας λέτε αυτές τις ανοησίες, ότι δεν τηρούνται οι δικονομικοί κανόνες των εγγυήσεων; Τί είναι αυτά τα πράγματα; Το σύνταγμα τί ζητά; Την προστασία σου κύριε. Εγώ την παίρνω στα χέρια μου. Εσύ θα μου πεις τί λέει το σύνταγμα;
Εγώ είμαι η αστυνομία και μάλιστα τώρα ένας Διευθυντής της Αστυνομίας μπορεί να εκδώσει ένα ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως. Μπορεί να συζητήσει η Γαλλία και να μην το υπογράφει το ένταλμα όπως ξεκίνησε την αρχική σκέψη ένας δικαστής, αλλά να το κάνει ένας ανώτερος αστυνομικός. Εγώ είμαι που ξέρω. Εγώ θα πάω στη Δικαιοσύνη ό,τι θέλω, εγώ θα της δώσω τα στοιχεία της, εγώ θα κατεβαίνω για να σε προστατεύω στο πεζοδρόμιο, εγώ είμαι η αιχμή του δόρατος και της προστασίας, τώρα θα μου πεις εμένα για το σύνταγμα; Δε βλέπεις εδώ τη σκοπιμότητα ότι είναι άνθρωποι οι οποίοι πόνεσαν τον ελληνικό λαό, διατάραξαν τις διεθνείς σχέσεις; Δικονομία θα κοιτάς τώρα; Εσύ κάθεσαι στο σπίτι σου και εμείς μαχόμεθα εδώ πέρα κάθε μέρα, εμείς έχουμε κάθε μέρα να αντιμετωπίσουμε κοινούς δολοφόνους και θα μου πεις για δικονομικές εγγυήσεις; Εδώ βρήκαμε τον παπά, να βαφτίσουμε.
Αυτή η νοοτροπία είναι η επικίνδυνη, γιατί μέχρι τότε δεν ξέρεις αν είναι 17Ν αλλά και αν ήταν, μέχρι τότε δεν ξέρεις ποιον ταλανίζουν. Αλλά κι αν ταλανίζουν έναν ύποπτο που πραγματικά ενέχεται στις τρομοκρατικές ενέργειες, ποιοι είναι αυτοί που αποφάσισαν έτσι; Ποιοι είναι αυτοί που έδωσαν στους δικαστές μας τα στοιχεία εκείνα; Ποιοι είναι εκείνοι οι οποίοι αποφάσισαν να δράσουν κατ’ αυτόν τον τρόπο; Ποιοι ήταν εκείνοι και τί παιχνίδια ήταν εκείνα τα οποία παίχτηκαν μέσα και πίσω από τις πλάτες του Σάββα Ξηρού;
Πάνω σ’ ένα κορμί τεμαχισμένο, οι φωτογραφίες υπάρχουν, ένας πολυτραυματίας, ένας άνθρωπος ο οποίος πάλευε για τη ζωή του, στήνεται ένα σκηνικό μακάβριο της αποσπάσεως πληροφοριών. Και δεν έχουμε ιερό και όσιο. Χρησιμοποιούμε το σύνταγμα, χρησιμοποιούμε τις δικονομικές διατάξεις, χρησιμοποιούμε το 103, τα πετάμε στα σκουπίδια των αχρήστων, έχουμε και τον κ. Εισαγγελέα ο οποίος και αυτός πείθεται ότι εδώ η κοινωνική αναγκαιότητα επιτάσσει τί; Να μην προασπίζεις αυτό για το οποίος ορκίστηκες; Δεν είσαι η συνείδησή μας, δεν είσαι ο νόμος μας; Δεν είσαι αυτός που περνά έναν άνθρωπο από την ελευθερία στην προφυλάκιση, τον αποκεφαλίζει κοινωνικά, τον αποκεφαλίζει οικονομικά;
Εσύ δεν είσαι όλα αυτά; Ποια ήταν η ανάγκη να ανεβείς εσύ να ενημερώσεις τον Προϊστάμενο; Κάλυψη ζητούσες; Όχι, προς Θεού, δεν πιστεύω αυτό το πράγμα. Τότε τί; Γιατί σε κάλεσε να τον ενημερώσεις; Επειδή δεν υπήρχε κανένα θέμα; Δεν υπήρχε τίποτε το οποίο ήταν το παράξενο; Μόνο κάποιοι νομικοί, άντε και καθηγητές, άντε και κάποιοι δικαστικοί κύκλοι που δεν έλεγαν ποιοι είναι, αλλά ήταν δικαστικοί κύκλοι. Κι όλοι αυτοί ανησυχούσαν.
Μα αν δεν ανησυχούν οι Ενώσεις γι αυτά τα πράγματα, δεν ζητούν εξηγήσεις, αν κάποιοι δικαστές μας πρέπει να ανεβαίνουν μόνο στην Έδρα και μετά να τους απομονώσουμε από το σύνολο, να μη λένε κάτι; Να μη συζητάνε; Να μην παίρνουν μια θέση; Εδώ ήρθε ένας εκπρόσωπος της Πολιτικής Αγωγής και είπε ότι «δεν είμαι περήφανος σαν Έλληνας γι αυτό το οποίο έγινε 40 ημέρες›. Πολιτική Αγωγή, που στηρίζει την κατηγορία. Ο άνθρωπος εξανέστη και λέει «υποστηρίζω την Πολιτική Αγωγή, ζητώ την καταδίκη του, αλλά σαν Έλληνας, σα νομικός ο οποίος ασχολούμαι με τα ανθρώπινα δικαιώματα, διακονώ από τη συγκεκριμένη υπερασπιστική θέση του δικηγόρου τα ανθρώπινα δικαιώματα. Νιώθω προσβεβλημένος σαν Έλληνας›.
Τί λέει αυτό; Ότι οι εκπτώσεις δεν είναι επιτρεπτές, ότι δεν τις θέλουμε, ότι τα σενάριά τους δεν πρέπει να ξαναγίνουν. Ποιος θα είναι ο φραγμός; Η αγόρευση του Ραγκούση; Όχι βέβαια. Το Δικαστήριό σας, οι αποφάσεις του. Αυτό είναι που θα ανοίξει το δρόμο. Η απόφασή σας θα είναι ένα ισχυρό ράπισμα σε όλους αυτούς, ακόμα και στα ανώτατα στάδια που περιμένουν τον κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών να ενημερώσει τον κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου περί των ανακρίσεων. Δηλαδή έχουμε έναν άνθρωπο στον οποίο έσκασε μια βόμβα, και κοροϊδεύει ποιος ποιον.
Υπάρχει Αυτόφωρο; Υπάρχει σύλληψη; Είναι κρατούμενος; Πώς τον παραδίδεις κύριε στους «σταυρωτήδες;› Ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι ελέγχουν πάνω στο σώμα του ποιες πληροφορίες θα δώσει και ποιες όχι; Γιατί είσαι απών εκεί που πρέπει να είσαι παρών; Πάνω στη θέση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου εμείς στηρίζουμε πολλά κι εσείς που θα ανεβείτε σε λίγο. Στηρίζουμε πάρα πολλά είτε σας αρέσουν είτε δε σας αρέσουν. Εσείς είστε το καταφύγιό μας, δεν είναι η Αστυνομία.
Αν χρειάζεται όταν θα φτάστε στα ύπατα αξιώματα κ.κ. Εισαγγελείς και κ.κ. Δικαστές να σας ενημερώνει περί των συνθηκών της κρατήσεως και πώς διενεργούνται οι ανακρίσεις, ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών υπεύθυνος για την τρομοκρατία, εμείς θα φοβόμαστε και θα ανησυχούμε. Εμείς θα πιστεύουμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Θα μας βρείτε αντίθετους; Όχι. με την έννοια όμως ότι θα σας τα λέμε όπου σας βρίσκουμε, γιατί αυτό πιστεύουμε ότι επιβάλλει ο σεβασμός και όχι το λιβανωτό θα σας τα λέμε.
Γιατί αν δεν τα πούμε στους δικούς μας ανθρώπους, σε αυτούς που σεβόμαστε, σε αυτούς που θέλουμε άξια να μας δικάζουν, σε ποιους θα τα πούμε; Δεν έχουμε άλλους. Δεν μπορούμε να χτυπήσουμε άλλες πόρτες. Πού να πάμε; Στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια; Πάμε κι εκεί τώρα τελευταία. Και λοιπόν; Εσείς δεν είστε εκεί;
Μέσα λοιπόν από τη διαδικασία αυτή τρώθηκε η εμπιστοσύνη την οποία είχαμε απέναντι στις δυνάμεις καταστολής. Και παραμείναμε πάλι με την ίδια διαδικασία, να αναμένουμε τα πορίσματα της δικής σας εξουσίας, της δικής σας δικανικής σκέψης, που είπαμε ότι δεν είστε ευθεία γραμμή προανακρίσεως και ανακρίσεως, αλλά πάνω απ’ αυτά. ¶λλο δρόμο εμείς δεν έχουμε να τα πούμε. ¶λλη πόρτα όπως σας είπα δεν έχουμε να χτυπήσουμε, αλλά μας παραξένεψε, μας στενοχώρησε όταν βγαίνει η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και λέει ότι τα πάντα καλύπτονται από τη νομιμότητα της συγκεκριμένης πρακτικής και των ενημέρωσε και επί των πρακτικών.
Αν είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται και η έννοια «πρακτική› στις δικονομικές διατάξεις. Επί της πρακτικής λέει, συνεφώνησαν. Ποιοι συνεφώνησαν; Απουσία ποίων και τί συνεφώνησαν; Και γιατί έπρεπε να γίνει αυτό το πράγμα το οποίο μας εξέθεσε πραγματικά διεθνώς όπου το άκουσαν; Που γέλασε κάθε πικραμένος ότι δεν ούτε κρατούμενος ούτε προφυλακισμένος, ούτε έχει συλληφθεί, ούτε κρατείται αλλά νοσηλεύεται και είναι μια ιδιόμορφη περίπτωση νοσηλείας; Έτσι του ήρθε κάποιου αστυνομικού και το έβγαλε; Εκείνου του φοβερού εκπροσώπου που μας ενημέρωνε ότι «αύριο θα συλληφθεί αυτός, μεθαύριο θα συλληφθεί εκείνος, ο άλλος› κτλ.
Γι αυτό πρέπει να είναι ήσυχος ο Σάββας Ξηρός με τη συνείδησή του ότι ποτέ, έστω και άβουλα δεν συνήργησε στο να βρεθούν και να εντοπισθούν κάποιοι από αυτούς οι οποίοι απετέλεσαν μέλη της 17Ν. Όχι εκλεκτέ Σάββα, ούτε και άβουλα, παρόλα τα ψυχοφάρμακα που σου έβαλαν, δεν συνήργησες στο να συλληφθούν ποτέ σύντροφοί σου. Γιατί; Γιατί είχαν ήδη στήσει ένα ολόκληρο σενάριο δήθεν εξαρθρώσεως.
Μήνες τώρα, ακούγαμε στις εφημερίδες, διαβάζαμε στα έγκριτα περιοδικά και ένθετα ότι επίκειται η σύλληψη της 17Ν. «Διακεκριμένοι› δημοσιογράφοι, σε εισαγωγικά ως προς την εκτίμησή μου, γιατί διακεκριμένοι μπορεί να είναι κι επειδή εγώ δεν τους θεωρώ διακεκριμένους δεν πάει να πει ότι δεν είναι, μια υποκειμενική σκέψη κάνω, έλεγαν ότι ακουμπά η κυβέρνηση την 17Ν.
Και μάλιστα διαβεβαίωνε ο τότε και νυν πρεσβευτής των Αμερικανών, ότι είναι πολύ ευχαριστημένη η αμερικάνικη κυβέρνηση ενόψει και των Ολυμπιακών Αγώνων, ότι πάει καλά γιατί επιτέλους έμαθαν και συνεργάζονται και με τους Αμερικανούς πράκτορες και με τους Εγγλέζους πράκτορες και με ό,τι άλλο συνονθύλευμα πρακτορολογίας -έχουμε και εκείνα τα περίφημα αρχεία της ΣΤΑΖΙ που κάποιος πλήρωσε από τα ελληνικά λεφτά μας, από τα λεφτά των φορολογουμένων να τα αγοράσει και να τα χρησιμοποιήσει, προσέξτε, σαν κριτή της κοινωνίας μας. Αυτό ήταν το θέμα που γεννήθηκε κάτω από τη σύλληψη του Σάββα Ξηρού με την έκρηξη που έγινε, μια τυχαία έκρηξη.
Όλη λοιπόν η κοινωνία περιμένει κάτι να γίνει. Έχουν βρεθεί πρόσωπα και οι ρόλοι που θα παίξουν, πρωτοσέλιδα εφημερίδων μας ενημερώνουν ότι επίκεινται συλλήψεις, άνθρωποι οι οποίοι είναι καστανοί, ψηλοί κτλ., χώρος οπωσδήποτε Αριστερός, και από κει και πέρα περιμένουμε το τί θα γίνει. Οι Αμερικάνοι είναι ευχαριστημένοι, οι Εγγλέζοι συνεργάζονται, τα πρωτοσέλιδα παίζουν, οι φυσιογνωμίες αρχίζουν να παίζουν και να γίνονται πιο συγκεκριμένες, τροτσκιστές λέει ο ένας, ακροαριστεροί λέει ο άλλος, επιθετική Αριστερά –νομίζω αυτός ο όρος ετέθη αργότερα σε μία αγόρευση του εκλεκτού συναδέλφου κ. Ραχιώτη, θέλοντας να καταδείξει ακριβώς την επίθεση την οποία οφείλει κάθε κοινωνός που σέβεται τον εαυτό του απέναντι στη βία του κράτους.
Αυτός ήταν ένας πολύ επιτυχημένος για μένα ισχυρισμός περί επιθετικής Αριστεράς. Μπορεί να μην είναι επιτυχημένος κατ’ άλλους, για μένα είναι επιτυχημένος λεκτικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Εγώ προσδίδω ιδιαίτερη τιμή σ’ εκείνον τον δημοσιογράφο που με αγωνία στέκεται ώρες να περιμένει την είδηση και όχι στους άλλους, τους λίγους, τους εκλεκτούς που τους πάνε τις ειδήσεις στα γραφεία τους, γιατί υπάρχουν και τέτοιοι.
Τιμή λοιπόν στην ενημέρωση, τιμή στον δημοσιογράφο που αγωνίζεται και μια εκδήλωση απαξίας σε εκείνον που σεναριογραφεί με την Ασφάλεια και τους λοιπούς μηχανισμούς για να χτίζει και αυτός έντεχνα τις ειδήσεις του. Πάνω λοιπόν σ’ αυτό το κλίμα, πάνω σ’ αυτές τις θέσεις, έτσι όπως εξελίσσεται η κατάσταση, ξέρουμε ότι η 17Ν θα συλληφθεί. Κάποια πρόσωπα τα οποία ήδη παίζουν στα σενάρια, σημαίνουν ότι έχουν πληροφορίες για κάποιους και μάλιστα λένε οι δημοσιογράφοι όλοι ότι προσπαθούν οι αστυνομικές αρχές να δέσουν πολύ καλά τις περιπτώσεις, έτσι ώστε να μην υπάρξει περίπτωση αθωώσεώς τους από τα Δικαστήρια. Να τις δέσουν δηλαδή τις περιπτώσεις.
Που σημαίνει το δέσιμο των περιπτώσεων συλλογή στοιχείων, με τον αγαστό αυτό ρόλο του καταδότη, με έλεγχο αποτυπωμάτων, με έλεγχο πληροφοριών, από το ’90 οι γαλλικές αρχές, από το ’60 κάποιοι άλλοι, όλα λοιπόν έρχονται να δέσουν μέσα στο θέμα αυτό, ότι η 17Ν, τελείωσαν τά ψέματα, οι Αμερικάνοι έδωσαν προθεσμία στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία ελληνική κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν τους έπιανε γιατί δεν ήθελε να τους πιάσεις και της έδωσαν προθεσμία και είπαν «τώρα πρέπει να πάρεις σοβαρά το παιχνίδι και να τους πιάσεις›.
Ένα μεγάλο θέμα τρομοκρατία που πάντα πουλάει και πάντα έρχεται να ξαφνιάσει τον κοινωνό που είτε τρομάζει είτε ανησυχεί είτε βάλλεται, να πιστεύει ότι η πεμπτουσία της τρομοκρατίας είναι η εξάρθρωση και των λοιπών προβλημάτων του. Όλα ευτελίζονται και μικραίνουν, αφού μια τεράστια επιτυχία για την οποία μας συγχαίρουν όλοι, έχει πια υλοποιηθεί χάρις στην αγαστή συνεργασία της Αστυνομίας μας με τους ξένους πράκτορες.
Στο θέμα αυτό το πώς έγινε η προεργασία του κλίματος, το πώς δόθηκαν τα στοιχεία έντεχνα έξω, το πώς προσπαθούσαν να ενοχοποιήσουν ανθρώπους που καμία ίσως σχέση δεν είχαν με την επαναστατική οργάνωση 17Ν, πώς πήγε να στηθεί όλο αυτό το κλίμα, προκύπτουν από εφημερίδες, προκύπτουν από αναφορές δημοσιογράφων προκύπτουν από εφημερίδες οι οποίες κατετέθησαν στα αναγνωστέα, και βρίσκονται στα χέρια μου.
Θα επανέλθω στο θέμα, ακριβώς μετά την θέση μου απέναντι σ’ αυτό που λέγεται έγκλημα του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ. Ήχησε περίεργα, ήχησε ίσως αν θέλετε πολλές φορές με μια απαξία, τι είναι αυτά που λες, τι είναι αυτά τα οποία λέτε, τι σχεδιάζετε, τι κόλπα πάλι σκεφτήκατε για να μπερδέψετε την ανεπηρέαστη εξουσία, δεν τα είπατε εσείς, τα είπαν άλλοι και τι είναι αυτά τα πράγματα;
Και στο κάτω – κάτω μια είναι η ουσία, είναι αλήθεια αυτά που είπε; Από εκεί και κύριε τι θέλεις τώρα; Δηλαδή τι μας λες εσύ; Αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο. Είναι αλήθεια; ¶σε εσύ τι λες, τώρα πώς του τα πήρε, τα πήρε, ε! λοιπόν τι να κάνουμε τώρα.
Καταρχήν δεν μπορώ να προσχωρήσω σ’ αυτή τη σκέψη. Ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να εκμαυλίζονται, πρέπει να εξαφανίζονται, πρέπει να οριοθετούνται κατά τέτοιο τρόπο που να αποτελούν στοιχείο της πολιτικής και η πολιτική σε μια αγαστή συνεργασία με την δικαιοσύνη, να είναι μέρος του προβλήματος της καταστολής της τρομοκρατίας, ποτέ δεν το πίστεψα, ούτε θα το πιστέψω και δεν πρόκειται ότι και να υποστώ, να μπω σε τέτοιες προσχωρήσεις. Από την άλλη είναι αλήθεια; Αυτό εμάς μας ενδιαφέρει. Τι μας λες τώρα; Φιλοσοφίες, ανησυχίες σου ψυχολογικές για τα δικαιώματά μας και δεν κοιτάς τους άλλους που μπορούσαν να σε τινάξουν στον αέρα, δεν κοιτάς τους άλλους τι συνεργασίες μπορεί να είχαν με άλλες διεθνείς οργανώσεις, με ΕΠΑ, με δεν ξέρω και εγώ τι άλλο μπορούσαν να έχουν. Και να έρθουν να κάνουν και εισαγόμενη τρομοκρατία.
Και δεν καταλαβαίνεις ότι σε προστατεύσαμε, είναι αλήθεια αυτά τα οποία λέει; Αυτό είναι το μεγάλο θέμα έτσι όπως ετέθη ψευδώς σαν δίλημμα, ανούσιο σαν δημιούργημα. Και πραγματικά πρέπει να προξενήσει δυσμενείς εντυπώσεις και βαρύ κλίμα, σε όσους θέλουν να ασχοληθούν για το πώς αντιλαμβανόμεθα την εγκυρότητα της έννομης τάξης. Και πώς δρα αυτή.
Αλίμονο αν λέμε αυτά είναι αλήθεια; Αυτό μας ενδιαφέρει εμάς και πώς θα την ξέρετε την αλήθεια αξιότιμοι κ. Δικαστές και κ. Εισαγγελείς, αν δεν αφήσετε ανεπηρέαστη την ανάκριση, αν δεν είσαστε πάνω από τον αστυνομικό, αν τον επίορκο δεν τον βάλετε φυλακή, εάν δεν ανησυχήσετε οι ίδιοι για τον τρόπο με τον οποίον αποσπώνται ομολογίες και απολογίες.
Πώς είναι δυνατόν να ξέρετε αν αυτά είναι αλήθεια; Ποιες είναι οι αλήθειες τις οποίες είπε ο Σάββας Ξηρός; Τι είναι εκείνο το οποίο πραγματικά είναι αυτό που ενοχλεί; Είναι αλήθεια αυτά τα πράγματα; Είναι και η αγωνία πολλών, εντάξει είναι αλήθεια; Όχι. Τίποτα απ’ αυτά δεν ξέρω, ούτε εγώ, ούτε εσείς αν είναι αλήθεια.
Διότι εάν ο Σάββας Ξηρός μιλάει για τα χτυπήματα της 17Ν και λέει για τα χτυπήματα της 17Ν, εντάξει, είναι αλήθεια. Αλλά χρειαζόταν ο Σάββας Ξηρός να υποστεί ναρκανάλυση για να μας πούνε πότε και με ποιο τρόπο χτύπησε η 17Ν; Εδώ έγκριτες εφημερίδες, αν πάρετε εκείνα τα πληροφοριακά ένθετα που λέγανε, πρώτο χτύπημα, δεύτερο χτύπημα. Τι είπε η αστυνομία, τι λέει η αστυνομία τότε και τώρα;
Δηλαδή εάν η αλήθεια την οποία ποριστήκαμε μέσα από τα βασανιστήρια που υποβάλαμε τον Σάββα Ξηρό, το θέμα έχει τελειώσει. Βεβαίως και είναι αλήθεια ότι η 17Ν ήταν επαναστατική οργάνωση ένα αυτό, δεύτερον ότι χτυπούσε κάποιους στόχους δυο και τρίτον ότι δρούσε κατ’ αυτό τον τρόπο. ¶λλο τίποτα μάθαμε;
Εδώ είναι το περίεργο. Κανένας αστυνομικός δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ έχοντας έναν άνθρωπο ο οποίος ομολογεί, ένας άνθρωπος που συνεργάζεται, ένας άνθρωπος που είναι πολύ καλά, ένας άνθρωπος που αγαπάει τους ανακριτές του και θέλει να πάει και διακοπές μαζί. Έλα και αυτό πάλι. Τι περίεργο που είναι; Λες και είναι κανένα παιδάκι να θέλει να πάει διακοπές με τον κ. Σύρο και να πάει και με τον κ. Διώτη και να το λέει. Δεν είναι σοβαρό πράγμα αυτό, πώς δηλαδή παρεισέφρησε αυτό και δεν λογοκρίθηκε και το βγάλανε έξω και εγώ απορώ. Έτσι για να δείξουν πόσο πολύ τους είχε εμπιστοσύνη ο Σάββας Ξηρός, δεν είχε αδέλφια, δεν είχε σύζυγο, δεν είχε άλλους γνωστούς, θα πήγαινε με τον κ. Διώτη. Ο κ. Διώτης και ο κ. Σύρος, του είπαν ότι θέλεις να σε πάρουμε μαζί για διακοπές; Και αφού του το είπαν, γίνανε φίλοι και τους τα είπε όλα.
Δεν ενδιαφέρθηκε ένας αστυνομικός να μάθει ένα πράγμα και εδώ αρχίζει και μυρίζει περίεργα το θέμα, πώς διαφεύγανε; Μια ερώτηση που δεν έγινε σε κανένα, φάντασμα, μυστικά τρίγωνα Ψυχικού, Χαλανδρίου εκεί κρύβονταν, Ριανκούρ, δρουν έτσι, φεύγουνε, εξαφανίζονται, φαντάσματα 25 χρόνια που δεν τους ξέρει κανένας. Βρίσκανε εγκαταλελειμμένες μοτοσικλέτες, εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα και δεν ρωτάει ένας, αφού έχεις τον Σάββα Ξηρό ο οποίος μιλάει επί συνεχούς βάσεως, πες μου βρε παιδάκι μου, που φύγατε και πώς πήγατε αφού σας καταδιώξαμε μέχρι εκεί;
Τίποτα. Σιγή. Έχουμε λοιπόν κρησφύγετα, έχουμε πράξεις που γίνανε και δεν χρειαζόταν βέβαια ο Σάββας Ξηρός να ομολογήσει τίποτα, έστω και κάτω από την πίεση ψυχοφαρμάκων, αφού όλα τα δελτία της αστυνομίας και όλες οι εφημερίδες, περιέγραφαν καθώς και οι προκηρύξεις με κάθε λεπτομέρεια το πώς γινόντουσαν τα χτυπήματα.
Εάν λοιπόν έχουμε την αλήθεια του Σάββα Ξηρού ως προς τα χτυπήματα, δεν χρειαζόταν η ομολογία. Εάν έχουμε ως προς την διαφυγή του, εκεί τον σεβαστήκανε, την κατάστασή του και δεν τον ρωτήσανε καθόλου, δηλαδή μην σε στενοχωρήσουμε τώρα και σε κουράζουμε, έτσι όπως είσαι, δεν χρειάζεται να υπεισέλθεις στους τρόπους διαφυγής. Για να δούμε αυτό το καίριο σημείο, αν είχαν άλλους συνεργάτες, αν είχαν ανθρώπους που τους βοηθούσαν στην διαφυγή τους, πώς και τι, πώς προμηθεύανε τα όπλα όχι, προκύπτει από τα χτυπήματα, να ρωτήσουμε τίποτα άλλο; Όχι δεν χρειάζεται. Μόνο να βρούμε λέει το ιστορικό 45άρι, να βρούμε και την ιστορική μπατανία που ήταν κρεμασμένη στον τοίχο, αυτά μας ενδιαφέρανε τότε σαν αστυνομία, αυτό να ψάχνουμε, την ιστορική λέει γραφομηχανή, το ιστορικό 45άρι.
Φανταστείτε δηλαδή ότι η συλλογή πληροφοριών επιστημόνων ανθρώπων που ασχολούνται με την καταστολή του εγκλήματος, τους ενδιέφερε το ιστορικό 45άρι. Τίποτα άλλο. ¶ρα ποιες είναι οι αλήθειες τις οποίες κατέθεσε ο Σάββας Ξηρός και με βάση, έτσι όπως προκύπτουν από τα στοιχεία αυτά, έγινε η περαιτέρω διαλεύκανση της υποθέσεως.
Ονόματα. Αυτή ήταν η μεγάλη υπηρεσία που προσέφερε, κατά την αστυνομία, ο Σάββας Ξηρός και κατ’ εμάς το έγκλημα του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ. Γιατί ο Σάββας Ξηρός όντας κομματιασμένος, είναι δυνατόν να του μιλάνε για τον αδελφό του, να του μιλάνε για τον Δημήτρη Κουφοντίνα και να τον λέει με ψευδώνυμο;
Ένας άνθρωπος ο οποίος εκείνη την ώρα βρίσκεται στο χείλος του θανάτου. Όταν του έλεγες για τον Χριστόδουλο, ή σου έλεγε για τον Χριστόδουλο, θα πήγαινε ποτέ για το όνομα του Θεού, μπορεί να το πιστέψει κανείς στην αίθουσα αυτή, ότι θα σου έλεγε το ψευδώνυμο του Χριστόδουλου, ή θα σου έλεγε το ψευδώνυμο του Δημήτρη του Κουφοντίνα, ή θα σου έλεγε το ψευδώνυμο του άλλου; Με ψευδώνυμα μιλάνε ακόμα και εκείνη τη στιγμή. Αυτός δηλαδή που ανακρίνεται, που έχει συλληφθεί και θέλει να μιλήσει, δεν λέει ήταν ο Χριστόδουλος, ήταν ο Βασίλης, λέω έτσι ένα όνομα, λέει ήταν ο Λάμπρος, ήταν ο έτσι, ο αλλιώς. Τα ψευδώνυμα – κωδικούς. Γιατί; Γιατί αυτά τα είχανε πιθανώς.
Γιατί ενοχοποιούσαν εκείνη την στιγμή ανθρώπους που δεν δένανε. Γιατί όλη η προϊστορία που ξεκίνησε ένα χρόνο πριν, περνάγανε μέσα από το στόμα του Σάββα Ξηρού ονόματα που πιθανώς να μην είχανε σχέση με την 17Ν. Αυτό ήταν το κατάπτυστο 40ήμερο που πέρασε, στην ελληνική κοινωνία και στα δικαστικά πράγματα. Αυτός ήταν ο ρόλος ο ατιμωτικός που παίξανε οι δυνάμεις καταστολής στην έρευνα του εγκλήματος. Σε καμία περίπτωση ο Σάββας Ξηρός δεν ομολόγησε τίποτα. Σε καμία περίπτωση δεν έδωσε κανένα στοιχείο. Μιλούσε και θέλανε να τους πει ονόματα. Τον υποβάλανε σ’ αυτό το θέμα, για να πει αυτούς που είχαν έτοιμους να βάλουν στην φυλακή σαν 17Ν και να γλιτώσουν από τους υπερατλαντικούς προστάτες. Αν είναι ποτέ δυνατόν, ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση και ανακρίνεται και όταν περάσανε εκείνοι οι φοβεροί ψυχίατροι που κάνανε ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη με κλειστά τα μάτια, αν έχει γίνει ποτέ αυτό είναι παγκόσμια πρωτοτυπία, όποια δίκη θέλετε, ή διαβάσετε ή ψάξετε εγχειρίδιο ψυχολογίας και νευροψυχολογίας, αν ακούσατε ποτέ ότι γίνεται ψυχιατρική εξέταση αν δεν βλέπεις την ίριδα του ματιού κλπ, αυτό δεν είναι τέτοιο εγχειρίδιο κάτι άλλο θα έχετε πάρει κατά λάθος στα χέρια σας, και κάνανε την έρευνα αυτή.