Και βέβαια, όσοι έχουμε περάσει από αυτά τα κανάλια, όσοι έχουμε ανεβεί στο μεγάλο αυτό μέγαρο που λέγεται Γενική Ασφάλεια, γνωρίζουμε τις παρακλήσεις των κατηγορουμένων που λένε «καθίστε λίγο ακόμα, μη φύγετε, μην τους αφήσετε να με πάρουν μέσα›. Για να μακρύνουν τον χώρο και τον χρόνο που θα μπορέσουν να υποπέσουν στη λεγόμενη άτυπη ανάκριση.
Πράγματα που γίνονται, πράγματα που τα ξέρετε, πράγματα που καταδικάζετε πολλούς απ’ αυτούς πολλές φορές κι όμως εδώ πέρα δεν αποτελούσαν κατά τον δικό σας συλλογισμό στοιχεία μιας ψυχολογικής ή σωματικής βίας. Όχι, δεν υπήρξε τίποτε απ’ αυτά, υπήρξε ακριβώς η θέση της αστυνομίας στην προανάκριση όπως διαπιστώθηκε.
Πραγματικά στάθηκα στο σημείο της απολογίας του που με μεγάλη άνεση του δώσατε, παρά τις ορισμένες παρεμβολές που έγιναν, να αναφερθεί σε ένα ειδικότερο θέμα που πραγματικά αφορά τον Χριστόδουλο Ξηρό ιδιαίτερα και με ιδιαίτερη βαρύτητα. «Επίσης ήμουν γνωστός και λόγω της χαρακτηριστικής φυσιογνωμίας και του όγκου μου. Η παρουσία μου στους μαζικούς αυτούς χώρους ήταν απολύτως διάφανη, ουδέποτε απέκρυψα τις ιδεολογικές μου απόψεις και επειδή αυτοί οι χώροι, ακόμη και στις συνθήκες δημοκρατίας παρακολουθούνται και ελέγχονται από την Ασφάλεια, η δράση μου ήταν γνωστή σε αυτούς›.
Κύριοι Δικαστές, ο 2928 έδωσε με την αστυνομική διείσδυση έτσι όπως ξεκίνησε διαμορφούμενη από τη Σύμβαση του Παλέρμο και επιτακτικά οδηγήθηκε στα νομοθετήματα όλων των χωρών.........
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ, τα είπατε αυτά. Δε μας ενδιαφέρουν αυτά. Εδώ έχουμε συγκεκριμένους κατηγορούμενους για συγκεκριμένες κατηγορίες..... (εκτός μικροφώνου)
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
(διαλογικές συζητήσεις)
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Εκείνο το οποίο θέλω να σας πω είναι ότι έχουμε εγκλήματα αλλά ας ψάξουμε από πού είναι τα εγκλήματα τελικά, γιατί τα περί Βαγδάτης κτλ., ούτε μπορεί να έχουν σχέση μέσα σε αυτή τη χώρα. Τη Βαγδάτη δεν την έκαναν οι πολίτες της Βαγδάτης, οι Αμερικάνοι την έκαναν αυτό που είναι. Να δούμε και ιστορικά αυτά που λέτε, αν αντέχουν και μια κριτική. Τί θα πει «δε θα το κάνουμε εδώ Βαγδάτη›; Η 17Ν θα έκανε ποτέ την Ελλάδα ποτέ Βαγδάτη; Αν έχουν τέτοιες δυνατότητες κ. Πρόεδρε να τους το αναγνωρίσουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Το θέμα της δημοκρατίας είναι όπως το αντιλαμβάνεται κάποιος.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (εκτός μικροφώνου).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Αυτό το οποίο υπερασπίζομαι, είναι αυτό το οποίο αποδίδεται κατά το κατηγορητήριο και σας είπα ότι αυτό το οποίο έθεσα ήταν κατά την εξατομίκευση της ποινής, δε μίλησα χωρίς άρθρο, είπα κατά το 79. Δώστε μια εξήγηση στο 120 του συντάγματος και στο 1.1.4 που πιστεύω ότι το φωνάζατε. Και σας είπα, θα πάμε στο Πεντάγωνο να μας μοιράζουν απέξω τα όπλα όταν οι σφετεριστές της εξουσίας τύπου Παπαδόπουλου πάρουν την εξουσία; Αυτό λένε για ένοπλο αγώνα, δε λένε να βαστάνε κάθε μέρα το όπλο και θα κάνουν την Ακαδημίας παρέλαση σαν ένοπλος αγώνας!
Γιατί δηλαδή να παραβιάζουμε κάθε τι που λένε; Γιατί να το ευτελίζουμε; Αυτό εννοούν; Ότι θα μοιράσουν όπλα σε όλο τον ελληνικό λαό και θα καθόμαστε να λαδώνουμε το 45άρι να το βγάζουμε δίκη κεντήματος από κάποιο μπαούλο για να παίρνουμε τα όπλα;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Όταν έσπαγε η αστυνομία τα λάστιχα των αγροτών πάνω στους δρόμους το πιστεύατε εσείς ότι θα το έκανε ποτέ η αστυνομία; Αυτό εννοούν σαν περιφρούρηση, να μη γίνονται τέτοιες ενέργειες απέναντι στην παρανομία του κράτους. Δεν πήγαιναν οι ίδιοι οι αστυνομικοί και έκοβαν τα λάστιχα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τελείωσε η συζήτηση. Οι άνθρωποι οπωσδήποτε είχαν ένα όραμα μέσα τους.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τη θέλει ο κόσμος; Τη θέλω εγώ; Τη θέλετε εσείς; Τη θέλει ο αγρότης; Ή θέλει να έχει αυτή την ελευθερία που έχει εδώ πέρα; Ρωτήσατε κανέναν;
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Θέλετε να ψηφίσουμε τώρα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί αύριο θα σηκωθούν και άλλοι και θα θέλουν άλλη κοινωνία, ταξική.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μια ματιά στη φύση ρίξτε για να δείτε πόσο αξίζουν αυτά που λέτε.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Μα στη φύση κοιτάμε....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Κουφοντίνα εγώ πιστεύω ότι εσείς μέσα σας πιστεύατε ότι κάνατε κάτι καλό, δε μπορώ να πω ότι είσαστε εγκληματίες του κοινού δικαίου, δε σας βλέπω έτσι, δε σας είδα ούτε μια στιγμή έτσι και το έχετε καταλάβει. Το θέμα είναι πού πηγαίναμε με αυτά που κάνατε εσείς ή που λέγατε εσείς. Δεν είναι ότι εσείς μέσα σας είχατε το κακό.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: ¶ρα καλά κάναμε και θέσαμε το πολιτικό έγκλημα χθες. Εμείς θερμά σας ευχαριστούμε γι αυτά που λέτε. Τί είναι διαφορετικά απ’ αυτά που λέμε εμείς; Γιατί όταν τα λέω παρεξηγούμαι κι όταν τα λέτε εσείς....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πολιτικά κίνητρα λέμε εμείς τώρα. Κίνητρα έχουν πολιτικά. Το θέμα είναι αν η κοινωνία τούτη θεωρεί αγαθά τέτοια κίνητρα που να βγαίνουμε στους δρόμους να ρίχνουμε ρουκέτες, να σκοτώνουμε όποιον θέλουμε;
(διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν βλέπετε την πατρίδα σας διαφθορείο έχετε πολύ λάθος σας λέω εγώ. Η πατρίδα μου δεν είναι διαφθορείο, η ελληνική δημοκρατία ήταν η καλύτερη που υπήρξε ποτέ και κοιτάτε τους γείτονες εδώ πέρα που στέλνουν τα κορίτσια τους υπηρέτριες δεξιά-αριστερά, ενώ σήμερα καλοζούμε εμείς εδώ. Αυτό να δείτε και αφήστε τα αυτά. Σας παρακαλώ, δεν είναι διαφθορείο η Ελλάδα.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Το κοινωνικό σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε είναι αυτό που η ανθρωπότητα βρίσκεται ακόμα στην προϊστορία της. Όσο υπάρχει η βία, όσο υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, αδικία και εκμετάλλευση και βαρβαρότητα, θα ζούμε σε ένα σύστημα το οποίο ο ιστορικός του μέλλοντος θα το κατατάξει στην προϊστορία της ανθρωπότητας. Αυτή που λέτε δημοκρατία, η αντιπροσωπευτική δημοκρατία.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Κουφοντίνα είστε ή ιδεολόγος ή ιδεολήπτης. Σκεφτείτε τί από τα δύο διαλέγετε.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Δεν είναι το τέλος της ιστορίας, θα είναι το τέλος της προϊστορίας. Η ανθρωπότητα θα περάσει στην ιστορία της όταν καταργηθούν οι πλούσιοι και φτωχοί, όταν καταργηθούν οι τάξεις. Και τότε ο άνθρωπος θα μπορέσει να επανοικειοποιηθεί την ουσία του και να αναπτυχθεί η ανθρωπότητα. Τότε θα μιλάμε για πραγματική δημοκρατία, για πραγματική ελευθερία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και μέχρι τότε βαράτε, κάντε την Βαγδάτη την Αθήνα. Πολύ ωραία. Κάντε τη Βαγδάτη την Αθήνα κύριε, κάντε τη Βαγδάτη. Ποια είναι η Ελλάδα σήμερα δεν θα το πείτε εσείς. Είναι η 25η χώρα στον κόσμο από απόψεως ευημερίας. Αυτή την Ελλάδα θεωρείτε εσείς άδικη, αυτήν θεωρείτε κακή.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Υπάρχει ένα 20% των ανθρώπων που είναι κάτω από τα όρια της φτώχιας και της ανέχειας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένα 10% είναι κάτω από τα όρια της φτώχιας. Αλλά αν ζούσατε το ’49-’50 που ζούσα εγώ, τότε ήταν το 60% κάτω από τα όρια της φτώχιας. Το ότι έγινε 10%, σημαίνει μια πρόοδο της κοινωνίας και να την αφήσετε να προχωρήσει μπροστά η κοινωνία.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Πρόοδο από μας, του εργαζόμενους. Γιατί κι εμείς το πρωί που κάνουμε το σταυρό μας και μεταλαμβάνουμε των Αχράντων, πιστεύουμε σε αυτόν που έλεγε ότι άμα έχω δύο χιτώνες, θα δώσω τον έναν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο δικό σας ο χιτώνας είναι λίγο μεγάλος και δεν θα πηγαίνει σε όλους, ο δικός μου είναι μικρός, πάλι δε θα πηγαίνει σε όλους. Λοιπόν, δεν βγαίνει τίποτα έτσι....
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Εμένα δεν είναι οίκου, είναι στοκατζίδικο, πάντοτε μου άρεσαν και λόγω πάχους τα έβρισκα έτσι...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν, ας αφήσουμε τα ιδεολογικά και ας προχωρήσουμε στα εγκλήματα. Για την ιδεολογία δεν πρόκειται να δικάσουμε κανέναν.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δε μπορώ εγώ να αξιολογήσω, να μην ξέρουμε από τί κινηθήκατε; Δε μπορώ εγώ να σας δικάσω σαν κακοποιούς του κοινού δικαίου. έρχεται διότι είχατε ορισμένα οράματα λέτε. Θα τα ερευνήσουμε, δεν κάνω ανιστόρητη τη Δίκη και ούτε αδικώ κανέναν ούτε έχω αδικήσει μέχρι τώρα. Αλλά θα κρίνω μέσα στα πλαίσια του συντάγματος και του νόμου.
Δε θα κρίνω υπαρξιακά, ότι ο καθένας δικαιούται οπωσδήποτε να χτίζει τον δικό του κόσμο διότι απ’ ότι δέχονται η ύπαρξη προηγείται της ουσίας και ο κάθε άνθρωπος διαλέγει ποια θα είναι η ουσία του. Αλλά δεν θα παραβαίνει τους νόμους και ειδικά τον ποινικό νόμο. Αν τον παραβεί, θα βρει εμένα τον δικαστή μπροστά του.
Στο σημείο αυτό να κάνουμε μια μικρή διακοπή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
Κύριε Ραγκούση, να συντομεύουμε. Τελείωσαν αυτά τα θέματα. Πέστε κάτι και για τον κ. Ξηρό Βασίλη.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Να ολοκληρώσω για τον?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλο να ολοκληρώσετε. Μου είπατε μία ώρα. Πάει και η ώρα, πάει η δεύτερη. Τι θα κάνουμε; Κάποτε πρέπει να τελειώσει η Δίκη. Δεν καταλαβαίνετε την αγωνία του Δικαστή.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καθόλου, αδιαφορείτε τελείως γι αυτό που λέγεται «Δικαστής›. Τελείως έχετε αδιαφορήσει όλοι σας. ¶λλοι μίλαγαν 10 ημέρες ενός κατηγορουμένου. Καθόμασταν κι εμείς και τους ακούγαμε αιχμάλωτοι. Τι άλλο να κάνουμε; Σας παρακαλώ, μόνο με τον αυτοπεριορισμό?
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συνέστησα στους άλλους, τα έγραψαν αυτά που είπα.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα ολοκληρώσω σε λίγο αλλά επιτρέψατέ μου κι εγώ να σας εξομολογηθώ ότι στην 5λεπτη διακοπή την οποία ζήτησε ο κ. Εισαγγελέας και μου έκανε και νόημα ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός να ζητήσω κι εγώ μία 5λεπτη, με πρόλαβε ο κ. Εισαγγελέας εγώ σας εξομολογούμε με όλο το σεβασμό ότι αισθάνθηκα για πρώτη φορά στα 28 χρόνια, πατάω τα 29 τόσο άσχημα γιατί μου λέει ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός ότι «κ. Ραγκούση, εάν δέχεσαι τέτοιες πιέσεις και υποχωρείς και δεν μπορείς να με υπερασπιστείς να πεις 5 λογάκια με μία άνεση και νομίζεις ότι έχεις μια αποσυναρμολόγηση στη σκέψη σου άστο καλύτερα, μη με υπερασπίσεις. Γιατί εγώ είναι ορισμένα πράγματα τα οποία θέλω, αυτά τα οποία είπα στην απολογία μου να τα πω›. Δηλαδή αισθάνθηκα φοβερά άσχημα κ. Πρόεδρε να μου λέει άνθρωπος τον οποίο υπερασπίζομαι?..
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πείτε τα. Τι να κάνω τώρα;
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Ζητάω την άδειά σας γιατί καταλαβαίνετε κι εγώ πόσο άσχημα αισθάνθηκα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τα πει και ο κ. Βλάχος, πείτε τα κι εσείς. Θα τα ακούσουμε τρίτη φορά.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Ο κ. Βλάχος θα τα πει στη σειρά του αυτά τα οποία θέλει να πει. Μου είπε να τον ενημερώσω μάλιστα υπό την έννοια της αλληλοσυμπληρώσεως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου) Δεν θέλει κανένας να τελειώσει η Δίκη.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Γιατί να μην θέλουμε να τελειώσουμε; Ποιος ο λόγος να μην θέλουμε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Δε νομίζω πως υπάρχει κανένας που δεν θέλει να τελειώσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου) ?. Σας παρακαλώ λοιπόν, τελειώνετε.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Εγώ αύριο αρχίζω το Λυμπέριο στον Πειραιά και έχω και ειδικό λόγο να θέλω να τελειώσω. Μην ανησυχείτε.
Αναφερόμενος λοιπόν στα θέματα του Παλέρμο όταν έγινε αυτή η διακοπή είχα σαν σκοπό να πω και όχι τίποτε άλλο να πιάσω Αμερικανούς και συμβάσεις, ότι εδόθησαν στην αστυνομική διεισδυτική εξουσία όλα τα όπλα, βιντεοσκοπήσεις, DNA, αποτυπώματα, όλες οι δυνατότητες να μπορέσει να προσδιορίσει τον ύποπτο και να τον οδηγήσει δένοντας την υπόθεση όπως φωνάζουν οι αστυνομικοί στο Δικαστήριο.
Έχουμε έναν άνθρωπο κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές και κ.κ. Εισαγγελείς που διαπράττει 135 αδικήματα, ενέχεται σε 135 παραβατικές συμπεριφορές και δεν υπάρχει ένα αποτύπωμα. Εδώ έψαξαν για υστερομεταφορά αποτυπωμάτων, έψαξαν και στοιχειοθέτησαν για να βάλουν άλλου που δεν είχαν καμία σχέση με την 17Ν και να τους χρήσουν αρχηγούς, να κάνουν υστερομεταφορές αποτυπωμάτων και δεν μπόρεσαν να βρουν με όλες αυτές τις τεχνικές μεθόδους που έχουν ούτε από εξέταση αίματος, ούτε από το γενετικό κώδικα το DNA, ούτε ένα αποτύπωμα που να συνδέεται με κάποια εγκληματική πράξη με τον Χριστόδουλο Ξηρό.
Ερωτάται αξιότιμοι κ.κ. Δικαστές, είναι δυνατόν να μετέχει μιας Οργανώσεως, να μπαίνει στις γιάφκες, να πιάνει ρουκέτες, να ασχολείται με κλοπές και να μην εντοπιστεί ποτέ ένα αποτύπωμά του; Είναι δυνατόν το γενετικό υλικό το οποίο στάλθηκε και στα περίφημα αυτά εργαστήρια της Scotland Yard ή της Αμερικής, πουθενά δεν ξέρουμε πού βρίσκεται τώρα και τι στοιχειοθετούνται πίσω από τις πλάτες των ανθρώπων αυτών για να πέσουμε στη διαδικασία της εκδόσεως. Να έχουμε έναν άνθρωπο και να απουσιάζει από τα πειστήρια τον αψευδή αυτόν μάρτυρα; Αυτόν τον οποίο εσείς πια έχετε στρέψει δικανικά την προσοχή σας και ερχόσαστε με μεγάλο σκεπτικισμό να αντιμετωπίζετε τους κοινούς μάρτυρες οι οποίοι μετά από ένα ορισμένο ποσό στο Αστικό Δίκαιο κρίνονται αφερέγγυοι και εδώ θα πρέπει να αποτελέσουν την πεμπτουσία;
Πώς ήταν αυτό το οποίο δεν πείθεστε περί μιας κατασκευής και στην διάσκεψη απορρίπτετε την έντασή του; Αφού βλέπετε, φωνάζει το υλικό το ανακριτικό ότι ο Χριστόδουλος Ξηρός είναι ξένος προς την 17Ν. Κατασκευή της αστυνομίας. Έτσι δεν δένονται οι υποθέσεις κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές. Έτσι δένονται τα ανθρώπινα δικαιώματα γι αυτά τα οποία πάλευαν και ζήταγαν ισονομία.
Αυτή είναι η μορφή της κρατικής βίας την οποία αντιπάλευαν. Όταν βλέπει τον αδελφό του, τον άνθρωπό του, το αίμα του που δεν έχει καμία σχέση με την Οργάνωση να του αποδίδονται κατηγορίες βαρύτατες και να κινδυνεύει με την επιβολή ισοβίων επανειλημμένως, να σύρεται, να εξευτελίζεται, να αποτελεί την θεωρία της προποινής όπως σας ανέλυσα και είχα την τιμή και να μην υπάρχει ένα στοιχείο. Παρά μόνο ποιο; Ποιο; Η προανακριτική του απολογία. Μνημείο κατασκευής που φαίνεται ότι έγινε με την καθοδήγηση και κάτω από πιέσεις.
Έρχεται εδώ και πραγματικά απολογείται με συνέπεια και σεβασμό στο Δικαστήριό σας για να υποστηρίξει ποια; Τα αυταπόδεικτα, αυτά που κατά τον έλεγχο της ουσίας της υποθέσεως?..
Γ. ΖΗΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ: Θα ήθελα να σας ενημερώσω για το εξής: επειδή έγινα δέκτης των παραπόνων των δημοσιογράφων στους οποίους δεν επιτρέπεται η είσοδος σήμερα διότι δεν έχουν την κάρτα την μπλε η οποία είναι για την παρακολούθηση, έχουν όμως μαζί τους την κάρτα την γαλάζια η οποία τους επιτρέπει την είσοδο στο press room. Πρόκειται για δημοσιογράφους οι οποίοι βρίσκονται εδώ επί 8 μήνες από εφημερίδες και δεν τους επιτρέπεται η είσοδος. Αυτή την στιγμή βρίσκονται έξω ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλουν εδώ μέσα να έρθουν.
Γ. ΖΗΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως, όπως παρακολουθούν επί 8 μήνες. Ο επικεφαλής όμως εδώ της αστυνομικής δύναμης έχει άλλη άποψη και τους απέπεμψε. Είναι ακριβώς έξω από την αίθουσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και δημοσιογράφοι αν δεν ήσαν δεν μπορούσαν να έρθουν σαν ακροατήριο οι άνθρωποι;
Γ. ΖΗΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν τους επέτρεψε την είσοδο κ. Πρόεδρε. Τους έβγαλε έξω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί. Να ερωτηθεί γιατί, για ποιο λόγο;
???.: Εμείς το καταλαβαίνουμε πάντως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε τώρα, όλα τα καταλαβαίνετε εσείς. ¶μα καταλαβαίνατε. Γιατί δεν έρχονται οι δημοσιογράφοι μέσα;
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να πάμε με την κάρτα να σας βγάλουν κι άλλη δεύτερη. Εγώ είμαι υπεύθυνος μόνο αν μπορούν να μπαίνουν εδώ μέσα στην αίθουσα του Δικαστηρίου. Το αν θα πηγαίνουν δίπλα στα press room κλπ είναι εκτός δικής μου. Εδώ μέσα όποιος θέλει μπορεί να έρθει και χωρίς να είναι δημοσιογράφος όπως ξέρετε. Δεν έχει δικαίωμα να του το απαγορεύει. Δεν το συζητάω αυτό. Να έρθουν μέσα οι άνθρωποι. Οποιοσδήποτε μπορεί να μπει, όχι μόνο δημοσιογράφος. Ο δημοσιογράφος έχει τριπλό, τετραπλό λόγο γιατί δεν τα ακούσει μόνο ο ίδιος, θα τα πει και σε άλλους.
Έχουμε κανόνες που λένε ότι μπαίνει κάποιος, ελέγχεται με την ταυτότητά μου μέσα είτε είναι δημοσιογράφος, είτε δεν είναι. Περίεργα πράγματα. Διαπιστευμένοι είναι για δίπλα. Για δίπλα δεν είναι δική μου δικαιοδοσία, δεν μπορώ να επέμβω. Απ’ ότι είδατε ούτε έρχομαι δίπλα. Μια-δυο φορές σας έκανα επίσκεψη να δω αν έχετε κανέναν παράπονο. Εδώ μέσα στο ακροατήριο μπορεί να μπαίνει ο οποιοσδήποτε και πολλώ μάλλον ο δημοσιογράφος. Παρακαλούνται να μην παρακωλύουν την είσοδο κανενός.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: ¶ρα λοιπόν εκείνο το οποίο προβάλλει είναι η τελεία απουσία δυνατότητος των μηχανισμών καταστολής να μπορέσουν να στοιχειοθετήσουν έστω και κατ’ ελάχιστον κάποιο στοιχείο ενοχής στη συμμετοχή του στην 17Ν και τις πράξεις που του αποδίδονται. Τελεία απουσία πειστηρίων. Μας οδηγεί ότι ένας αγωνιστής ο οποίος επέλεξε διαφορετικό εντελώς τρόπο δράσης και ο οποίος ουδέποτε συμφώνησε ούτε μέσα στο ακροατήριο εδώ με την δράση της 17Ν σύρεται και μάλιστα υποβάλλεται σε ερωτήσεις ψυχικού καθαρτηρίου εάν συμφωνεί με τις πράξεις της 17Ν και του αδελφού του.
Να σηκώσει δηλαδή το ανάθεμα προκειμένου να υποστηρίξει την αθώωσή του το αυταπόδεικτο, εκείνο το οποίο πρέπει οι ίδιοι σαν Δικαστές ουσίας να ελέγχετε γιατί αυτός μπορεί να μην έλεγε τίποτα, μπορεί να μην είχε τις δυνατότητες αυτές. Ξέρετε ότι ο Σάββας Ξηρός είχε αδυναμία υπερασπίσεως όλο αυτόν τον καιρό με την έννοια της επικοινωνίας. Εδώ κ.κ. Δικαστές μιλάτε αν ήταν ναρκανάλυση. Μα 9 μήνες μετά δίνει συνέντευξη στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ› και μιλάει για χτύπημα. Έπιασα τον Σάββα αλλά αφορά την υπεράσπιση του Χριστόδουλου για να δείτε πώς δένεται το παραμύθι.
9 μήνες μετά στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ› δίνει συνέντευξη και λέει περί τρομοκρατικού χτυπήματος με τρόλεϊ το οποίο θα πήγαινε με δυναμίτη, δηλαδή ενέργεια που ουδέποτε έγινε, ουδέποτε σχεδιάστηκε, ενέργεια η οποία είναι στο μυαλό του μέσα έτσι όπως του το υπέβαλλαν, τον δηλητηρίασαν. Πολλά έγιναν λοιπόν και τα εγκλήματα βρίσκονται και από την πλευρά του κράτους και αυτή είναι η προστασία μας όταν κηρύσσεται και αθώος κάτω από την Δίκη αυτή. Γιατί σε οποιαδήποτε άλλη πράξη θα του είχαμε πει συγγνώμη του Χριστόδουλου Ξηρού και σε οποιαδήποτε άλλη δίκη.
Δεν μπορεί με την έννοια της οικογενειακής ευθύνης που θέσπισε το χιτλερικό καθεστώς όσοι ανήκουν στην οικογένεια του Ξηρού να δέσουν με τον 2928 επειδή κάποτε συμμετείχε σε μία κλοπή μεταφορικού μέσου. Πού τα στοιχεία, τα ευρήματα τα πλούσια τα οποία δεν βρίσκουμε ούτε ένα; Φτάνουμε σε αυτό το κεφάλαιο που ελάχιστα θα αναλύσω, πάρα πολύ λίγα και μετά από το παράπονο που διατύπωσε ο Χριστόδουλος Ξηρός στον υπερασπιστή του ότι αν νιώθεις αδύναμος κύριε και υποχωρείς στις πιέσεις του Δικαστηρίου άσε με στο καλό κι εμένα και την μοίρα μου. Ή θα τα πεις ή δεν θα πεις. Να αυτοπεριοριστείς βέβαια αλλά μερικές αλήθειες να τις ακούσουμε από το στόμα το δικό σου έτσι όπως τις μεταφέρω εγώ, έτσι όπως σου αναθέτω την εντολή.
Δι’ ολίγων. Αναγνώριση. Ένα μέσο αποδείξεως από τα πιο ισχυρά και γι αυτό σπεύδει ο νόμος στην αναγνώριση των μαρτύρων να την περιβάλλει καίτοι δεν υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία από τον Κώδικα με το 225 να δίδεται γενικά η δυνατότητα πώς πρέπει να γίνεται αυτή η αναγνώριση. Στην προδικασία, γιατί με το 339 και 340 αναγνώριση και ταυτοποίηση μέσα στο ακροατήριο όταν τον έχουμε δει στην τηλεόραση, όταν παίρνει τη θέση του κατηγορουμένου αφού ο μάρτυρας αυτός μπορεί να είναι και πολιτική αγωγή, είναι ένας μάρτυρας ο οποίος είναι συναισθηματικά φορτισμένος, όταν είναι μέσα στο ακροατήριο πρέπει να απαγορεύεται η αναγνώριση.
¶παξ και έχει το στάδιο της προποινής του εξευτελισμού να κάθεται στο εδώλιο, εύκολα αναγνωρίζεται. Τραγικό να διαπράττουμε πριν από 10-15 χρόνια, να μας αναγνωρίζουν μετά από 10-15 χρόνια επειδή ταυτοποιηθήκαμε μέσω τηλεοράσεως και μας είδαν στο ακροατήριο. Είναι ντροπή αυτό το πράγμα, είναι ντροπή να δεχόμαστε τέτοιες αναγνωρίσεις. Όχι από το Δικαστήριό σας αλλά πώς προτάθηκαν οι άνθρωποι αυτοί. Πώς προταθήκανε; Αυτόπτες κάποιων εγκληματικών ενεργειών.
Βέβαια αφού δεν είχαμε την κλασική περίπτωση να συνοδεύεται μαζί με άλλους υπόπτους γιατί πού ξέρετε τότε εάν στην έκθεση αναγνωρίσεως ή μη άτυπα η ασφάλεια δεν έχει παρουσιάσει τους συνήθεις υπόπτους και είπαν οι άνθρωποι όχι. Πού ξέρετε αν ο Σάββας ο οποίος δεν είχε καμία σχέση και δεν είχε συλληφθεί, δεν είχε προσαχθεί ποτέ στην Ασφάλεια αλλά ο Χριστόδουλος που ήταν κάθε μέρα στα πόδια τους και τους ενοχλούσε σαν ενοχλητική σφίγγα ενός συστήματος το οποίο δεν θέλει ρηγματώσεις στην αναλγησία που το διακρίνει και κάποια φωνή έντονη να του φωνάζει ότι είσαι άδικο σαν κράτος αυτός δεν είχε προσαχθεί πολλές φορές και δεν γινόντουσαν τότε οι αναγνωρίσεις του.
Πώς το ξέρετε αφού όλα αυτά έμειναν σε μία στοίβα απορρήτου, όταν η ΣΤΑΖΙ ήταν ο κριτής της κοινωνικής μας ζωής; Και όμως ο 1,80-1,85 (πόσο είναι) 132 κιλά ουδέποτε σε κανένα πληροφοριακό σημείωμα, σε κανένα κρυφό άλλο, σε αυτά τα σκοτεινά και τους υπόγειους διαδρόμους που χτίζει η Ασφάλεια χωρίς να το ξέρουμε πολλές φορές και την βρίσκουμε μπροστά μας, δεν αναγνωρίζεται από κανέναν. Από κανέναν γιατί κανένας πριν τον αναγνωρίσει δεν είχε εκείνες τις σωματικές διαμαρτίες που να τον βάλουμε μαζί με άλλους οι οποίοι θα ήταν και αυτοί 1,85, έτσι θέλει το πνεύμα του νόμου, θα έχουν τις ίδιες προσωπικές και κινητικές διαμαρτίες και ιδιαίτερα μέσα σε σκηνές φόβου όπως γίνεται από ένα χτύπημα.
Μπήκε με άλλους 5 ή 10 ποτέ ο Χριστόδουλος Ξηρός που ήταν 1,85 ή 1,80, 130 κιλά όπως ήταν τότε γνωστός σε όλη την Ασφάλεια και να πουν «ναι, αυτός ήταν›; Έδωσε πριν από οποιαδήποτε αναγνώριση και υπάρχει σε κάποια έκθεση αναγνωρίσεως η περιγραφή του; Πώς είναι δυνατόν να γίνονται δεκτά αυτά και να δεχόμεθα ότι ο Χριστόδουλος Ξηρός όταν κατέλαβε την θέση του στο ακροατήριο, όταν κατέλαβε την θέση στο εδώλιο έρχονται άνθρωποι μετά από καιρό και του λένε «τώρα που σε είδα στην τηλεόραση σε αναγνώρισα›; Ποιον αναγνώρισες; Πότε πήγες και είπες ότι τότε ήταν; Πότε ελέγχθηκε η αξιοπιστία σου σαν μάρτυρας; Πότε έδωσες την περιγραφή του 1,85 με 130 κιλά που αδύνατον να περάσει απαρατήρητη;
Όσοι διαβάζαμε τότε εφημερίδες, εκτενέστατες αναλύσεις που ήταν μετά από κάθε χτύπημα ποτέ δεν αναφέρθηκε σωματώδης και να γίνονται περιγραφές του ύψους των κατηγορουμένων επάνω σε μοτοσακό, επάνω σε μοτοσικλέτα. Πρωτάκουστα πράγματα. Είχαμε μέσα μας τότε την αίσθηση εμείς σαν υπεράσπιση ότι μπορεί να ευσταθεί μια μαρτυρική κατάθεση που δεν έχουν τηρηθεί οι ελάχιστες προϋποθέσεις της νομιμότητος της αναγνωρίσεως; Όχι.
Θεωρούμε δεδομένα ότι εσείς που μάλιστα και πριν από 5 λεπτά δώσατε την αίσθηση και το κριτήριο του Δικαστηρίου άσχετα αν δεν αποδέχεστε ορισμένες ιδέες ως προς την μεταβολή του κοινωνικού μετασχηματισμού. Καλά κάνετε και δεν τις θέλετε. Καλά κάνετε, ελεύθερος άνθρωπος είστε κι εσείς. Αλλά εμείς δεν λέμε ποτέ να σας γράψουμε μέλη της 17Ν για να αποδεχθείτε τις ιδέες της. Εμείς άλλο λέμε. Ότι είναι πολιτικό το έγκλημα και είχαμε πολιτικά κίνητρα, εντελώς διαφορετικό. Το είπε και ο κ. Εισαγγελέας, δεν είναι κακοποιοί, δεν είναι οργανωμένο έγκλημα ετούτοι εδώ, είναι κάτι πολύ χειρότερο. Χειρότερο για ποιους; Χειρότερο για τον ελληνικό λαό; Αχ αυτές οι περίεργες δημοσκοπήσεις που μόλις τις κρεμάνε στις εφημερίδες ξαφνικά εξαφανίζονται και την άλλη ημέρα αποσιωπούνται και την άλλη μέρα γίνεται σιωπή του τάφου. Αυτά άλλα λένε γιατί ο ελληνικός λαός έχει ένστικτο.
Επανερχόμενος λοιπόν στις αναγνωρίσεις, καμία αναγνώριση μέσα από τις διαδικασίες του νόμου, καμία κινητικότητα σε καμία ανάπλαση εγκλήματος μάρτυρας δεν βρέθηκε ο οποίος μέσα από τις διαδικασίες που επιβάλλει ο νόμος και εννοώ όχι ακριβώς όπως λέει το γράμμα αλλά αυτά που αναδύονται μέσα από τις συγκεκριμένες διατάξεις για την προστασία των θεσμών και των κατηγορουμένων έσπευσε να γνωρίσει τον Χριστόδουλο Ξηρό και ήταν αυτή η αίθουσα κ.κ. Δικαστές που πριν από χρόνια δικάζαμε το έγκλημα της Νίκαιας, τη ληστεία της Νίκαιας όπου σκοτώθηκε ο συχωρεμένος τότε ο Ταμίας ο Μαντούβαλος. Ήταν μία υπόθεση που πραγματικά με άφησε με μεγάλες απορίες. Γιατί; Γιατί μέσα σε 15 τετραγωνικά, τότε δεν ήταν το ασανσέρ και το γκισέ, που έμπαινε ο συχωρεμένος ο Μαντούβαλος, τρεις, άλλοι έλεγαν ότι ήταν και ο συχωρεμένος ο Μαρίνος στη ληστεία, πυροβόλησε ένας, τρεις συνέδραμαν προς το θύμα τους, πυροβόλησε ο ένας, έπεσαν άλλοι 4 πυροβολισμοί και είχαμε 22 αυτόπτες μάρτυρες σε αυτήν εδώ την αίθουσα.
Εξανέστη ο Πρόεδρος τότε, λέει «πρέπει να υπάρχει απαίτηση κύριοι, να μας πείτε ποιος τον σκότωσε. Η χήρα και τα ορφανά πρέπει να μάθουν› και είχε και το δίκιο του. Κανένας δεν μπορούσε να μας πει κ. Πρόεδρε και κ.κ. Δικαστές τι έγινε, ποιος πυροβόλησε, ποιος ήταν ο ψηλός, ποιος ήταν ο κοντός, τι ήταν. Γιατί; Γιατί ποτέ κανένας δεν ξεκινάει ότι θα πάει να δει ότι οι τάδε θα πυροβολήσουν τον Μαντούβαλο ή ότι θα εκδηλωθεί κάποιο χτύπημα από την 17Ν. Αμέριμνοι μέσα από την βιοτική μας ζωή, μέσα στον κυκεώνα του βιοπορισμού που τρέχουμε δεν μπορούμε να συναισθανθούμε, να αντιληφθούμε το τι γίνεται και πάντοτε εσφαλμένα ιδιαίτερα όταν πρέπει να συγκρίνουμε διαμαρτίες ανθρώπινες, χαρακτηριστικά προσώπου, χρώμα μαλλιών, χρώμα προσώπου. Όλα αυτά πώς είναι δυνατόν να τα αποτυπώσεις παρά να μην πεις γενικές έννοιες; Ένας ήταν ψηλός, κοντός.
Εδώ φτάσαμε αξιότιμοι κ.κ. Δικαστές και λέω ένα θέμα, κανείς ποτέ σε τέτοιες καταστάσεις δεν μπόρεσε να δώσει ακριβή πληροφορία. Ο Θουκυδίδης λέει «δουλοί φρόνημα το αιφνίδιον και απροσδόκητον και το πλείστο παράλογο συμβαίνον›. Τα ξέρετε καλύτερα. Θουκυδίδης είναι αυτός κάτι θα ξέρει.
Δηλαδή όταν έχουμε μία εμπλοκή μέσα μας, όταν μια κατάσταση αρχίζει και παίρνει μια άλλη ροή πιο αιφνίδια τότε μπλοκάρονται στα συναισθήματά μας, η μνήμη μας, η αίσθησή μας, μεταφερόμαστε κάπου αλλού σε έναν κίνδυνο να φύγουμε και δεν σκεπτόμαστε να περιγράψουμε μετά από 10 χρόνια ότι ο Χριστόδουλος Ξηρός ήταν αυτός που χτύπησε τότε ή συμμετείχε σε ένα χτύπημα.
Τόσο πολύ απλά και σε τόσες πολλές αποφάσεις τα έχετε πει και τόσους πολλούς έχετε αθωώσει και ορθωθήκατε απέναντι στις κατασκευές, ορθωθήκατε απέναντι στην αυθαιρεσία, ορθωθήκατε απέναντι στην αδικία και λίγο πριν πιάσατε επιτέλους λίγο έτσι όπως ο Μιχαήλ ¶γγελος ακουμπάει το Θεό στον πίνακά του, έτσι την άκρη του νυχιού που τους είπατε αυτά που τους είπαμε γιατί κι εσείς πιστεύετε ότι υπάρχει αδικία κοινωνική, γιατί κι εσείς πιστεύετε στην αναλγησία του κράτους.
Διαφοροποίηση στη μέθοδο ναι, όχι όμως ιταμοί δολοφόνοι, όχι 299-1 να είναι με ψυχική διάθεση, πού, τι, με ποια κίνητρα; Θα φτάσετε στο κίνητρο κάποτε κι εκεί θα είναι έκπληξη και για μας και για σας γιατί η δικαίωση περνάει ακριβώς από την παρουσία αυτών των ανθρώπων με ψηλά το κεφάλι μέσα στο ακροατήριο αυτό χωρίς ελεημοσύνες, χωρίς εκπτώσεις. Θα ήταν αστείο κοινωνικοί αγωνιστές να σύρονται στα κράσπεδα και να ζητάνε έλεος και ελαφρυντικά. Όχι, την ιδέα θα την ακουμπήσετε αλλά δεν μπορείτε ούτε να την φυλακίσετε, ούτε να την δικάσετε. Εσφαλμένη ναι, αλλά ιδέα πάντα.
Ένα άλλο σημείο (ολοκληρώνω σε λίγο) για να καταλάβετε πώς ακριβώς στήνεται η κατασκευή της αστυνομίας είναι αυτό το πραγματικά συγκινητικό γιατί φαίνεται ο άνθρωπος κάθισε μόνος του, έψαξε, είδε όλο αυτόν τον καιρό που είναι προφυλακισμένος και ήρθε μπροστά σας με κάποια στοιχεία. Αδύνατα; Εγώ πιστεύω πως όχι. Έτσι τα ακούμπησε όμως με μια εμπιστοσύνη. Εγώ κύριοι δεν είμαι 17Ν. Εγώ είχα μία μορφή πάλης. Να σας τα δώσω αυτά μήπως με βοηθήσετε, να σας τα δώσω. Και λέει πραγματικά ότι μπορεί και μάλιστα φοβερά επιτυχημένο για άνθρωπο ο οποίος δεν έχει σχέση ούτε με νομικά ούτε και με το γράμμα των αποδείξεων παρά πιστεύω σε αυτό που λέμε σκέψη του δικαστή και συνείδηση.