Είπε ένοχος για όλα τα αδικήματα όπως κατηγορείται, πώς; Αναφερόμενος επί λέξει σε αυτά που είπε το βούλευμα. Ο κ. Εισαγγελεύς οφείλω να πω ότι μίλησε δύο ολόκληρες ημέρες. Κατακεραύνωσε αρκετούς, είπε διάφορα πράγματα, είπε την άποψή του, κατηγόρησε ακόμα και κάποιους ανθρώπους ότι με την στάση τους εδώ μπορεί ακόμα και να φύγουν και τα θεμέλια της δημοκρατίας, έγιναν διάφορα τέτοια πράγματα αλλά σε αυτές τις δύο ημέρες δεν βρέθηκαν τρεις κουβέντες να λεχθούν για τρεις ανθρωποκτονίες από πρόθεση, απλές συνέργιες σε ανθρωποκτονίες από πρόθεση και μία απόπειρα και για την συμμετοχή. Αλλά εν πάση περιπτώσει την συμμετοχή θα την αφήσω, θα την πω αργότερα.
Δεν βρέθηκε να πει τρεις κουβέντες, κουβέντες οι οποίες λέγονται όταν έχουμε κάποιον κατηγορούμενο για ένα αυθαίρετο, για μία εξύβριση. Σε δύο ημέρες λοιπόν 4 αδικήματα του ύψους αυτού δεν αναλύθηκαν καθόλου από πλευράς Εισαγγελικής Έδρας. Αυτά δεν τα λέω για να θίξω την Εισαγγελική Έδρα, ευθέως δεν τα λέω. Δεν είναι εις ψόγον του κ. Εισαγγελέως και θα σας πω γιατί δεν είναι εις ψόγον, είναι εις έπαινον. Θα σας πω γιατί είναι εις έπαινον του κ. Εισαγγελέως.
Ο κ. Εισαγγελέας είπε ότι «κρείττων το σιγάν›. Σοφός ποιών θεώρησε ότι εάν προσπαθούσε να αναλύσει κάποιες καταστάσεις, να κάνει μια προσέγγιση για τον Νίκο Παπαναστασίου σε αυτά τα συγκεκριμένα αδικήματα δεν θα έβρισκε τίποτα ή δεν θα έβρισκε τίποτα που θα μπορούσε να αποτελέσει έστω και την παραμικρή ένδειξη ή δεν θα έβρισκε τίποτα που θα μπορούσε να πείσει οτιδήποτε.
Τι έκανε λοιπόν; Σταμάτησε για όλα αυτά, δεν είπε τίποτα, αναφέρθηκε στο κατηγορητήριο και άφησε να πλανάται και για τον συγκεκριμένο κατηγορούμενο τον Νίκο Παπαναστασίου η απαξία της δολοφονίας. Ξέρετε καμία φορά είναι καλύτερα να έχουμε το μείζον. Μιλάει για την απαξία, μιλάει για το πρόσωπο εκείνου ο οποίος σκοτώθηκε, μιλάει για το πώς έγινε αυτή η δολοφονία, μιλάει για όλα αυτά και τι κάνει; Δεν προσάγει για τον συγκεκριμένο κατηγορούμενο καμία άποψη, δεν προσεγγίζει καθόλου το θέμα και δεν το προσεγγίζει γιατί δεν έχει θέματα να πει, γιατί πιστεύει ότι η προσέγγισής του θα είναι μειονεκτική, δεν θα μπορεί να πείσει, δεν θα μπορεί να πει κάποια πράγματα. Γι αυτό και επιλέγει αυτά το γενικό πλέγμα, αυτό τον γενικό ορισμό της δολοφονίας, αυτόν τον γενικό ορισμό της πράξης ο οποίος ενόψει και του κατηγορητηρίου που υπάρχει βάζει και αυτόν τον φουκαρά μέσα εκεί κι έτσι ερχόμαστε και κάνουμε αυτή τη συγκεκριμένη πρόταση.
Έμεινα εμβρόντητος πραγματικά, δεν περίμενα οφείλω να σας πω ότι με όλη αυτή τη διαδικασία και με όλα αυτά τα στοιχεία θα μπορούσα σήμερα να μιλάω και να έχω μία πρόταση η οποία ορίζει ότι ο συγκεκριμένος πρέπει να καταδικαστεί και γι αυτά τα αδικήματα.
Κύριοι Δικαστές, θα προχωρήσω περαιτέρω δεν θα αναφερθώ σε κάποιες αιτιάσεις που λέχθηκαν κατά την διάρκεια των πρώτων ημερών που είχαμε κάποιες ενστάσεις κλπ. Τις επαναφέρω μόνο, δεν θα κοιτάξω να τις επικαιροποιήσω. Έχω την άποψη ότι εδώ η διαδικασία έδωσε τον χαρακτηρισμό του πολιτικού εγκλήματος σε αυτή την άποψη άλλο αν οι συνέπειες είναι ποινικές ( αυτό είναι δεδομένο ). Έχω την άποψη λοιπόν ότι η απόφαση αυτή του Δικαστηρίου σας ήταν λάθος, με όλο το σεβασμό που έχω και την οποία δέχομαι και την οποία αποδέχομαι, έχω την άποψή ότι ήταν λάθος.
Έχω την άποψη ότι ήταν λάθος το γεγονός ότι έγινε μία κλήρωση Ειδικού Δικαστηρίου από σας έστω κι αν είστε οι άριστοι, έστω κι αν είστε οποιοδήποτε. Νομίζω ότι ήταν λάθος ειδικά κατά την διάρκεια της διαδικασίας. Θεωρώ ότι αφαιρέθηκαν από τον φυσικό τους Δικαστή. Τα λέω μόνο επιγραμματικά γιατί είναι νομικά επιχειρήματα και θέλω να καταγραφούν για τους λόγους που τυχόν θα έχουμε μία άλλη Δίκη στη συνέχεια.
Επίσης έχω την άποψη ότι ήταν λανθασμένη μια απόφαση την οποία εκδώσατε την οποία σέβομαι αλλά νομίζω ότι είναι λανθασμένη που είχε σχέση με το ότι μπορεί κανείς να πάει στην ανάκριση και να συνοδεύεται από ενόπλους κάτω από ειδικές συνθήκες έτσι όπως το διατυπώσατε στην παρεμπίπτουσα αυτή απόφασή σας.
Έχω την εντύπωση ότι ήταν αποφάσεις οι οποίες μας πισωγύρισαν θα έλεγα. Ήταν αποφάσεις οι οποίες κάποια συγκεκριμένα ατομικά δικαιώματα τα περιόρισαν και θα έλεγα και τα ναρκοθέτησαν. Έχω την άποψη αυτή. Από κει και πέρα τη σέβομαι και με βάση όλες αυτές τις αποφάσεις έρχομαι να μιλήσω σε σας. Έχω και άλλη μια άποψη, απλώς τη μνημονεύω και τίποτε άλλο. Εκείνη η παρεμπίπτουσα απόφαση η οποία είπε ότι οι δακτυλοσκοπήσεις αυτές οι οποίες έγιναν ότι δεν είναι πραγματογνωμοσύνες.
Εγώ θεωρώ ότι είναι πραγματογνωμοσύνη. Έπρεπε να γνωστοποιηθεί στους συγκεκριμένους κατηγορουμένους για να έχετε τη δυνατότητα σήμερα να λέτε ότι εμείς σας δώσαμε την δυνατότητα κύριοι να εξαντλήσετε όλα τα δικαιώματα τα οποία σας παρέχει η δικονομία. Ξέρετε γιατί; Είναι γεγονός ότι είναι εργαστηρίου, είναι μια άποψη αυτή την οποία λέει η δική σας η απόφαση. Έχω όμως την άποψη την εξής: είναι εργαστηρίου της Αντιτρομοκρατικής. Ποιος είναι εκείνος ο οποίος έφερε αυτούς τους κατηγορουμένους εδώ; Ποιος είναι εκείνος ο οποίος προσπάθησε με νύχια και με δόντια να στοιχειοθετήσει κάποιες κατηγορίες;
Εκείνος ο οποίος είναι ο εν δυνάμει αντίδικός τους, διότι ο εν δυνάμει αντίδικός τους είναι ουσιαστικά η πολιτεία δια μέσου της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας. Αυτό είναι. Εκείνη η οποία έρχεται και η οποία προσπαθεί να τους στοιχειοθετήσει αδικήματα τα οποία εσείς θα κρίνετε αν πράγματι στοιχειοθετούνται ή όχι, έρχεται και δίνει τα δακτυλικά αποτυπώματα και τα δίνει με έναν τρόπο που δεν επιδέχεται αντίρρηση, είναι θέσφατο. Δηλαδή αυτό που λέει ο λαός μας «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει›.
Εσείς θα πρέπει να στηριχθείτε σε αυτό το οποίο πρέπει να ελέγξετε. Είναι λιγάκι αντιφατικό. Χρειάζεται ένα τεράστιο λογικό άλμα για να το δεχθούμε. Έχω λοιπόν την άποψη ότι και αυτή η απόφασή σας πάσχει αν θέλετε σε σχέση με την δική μου λογική, σε σχέση με την δική μου νομική ακολουθία, τη σέβομαι όμως λαμβανομένου υπόψη ότι είναι αποφάσεις τις οποίες κι εσείς με μεγάλο κόπο και πόνο τις βγάλατε.
Θα μπω ακριβώς στην ουσία της υποθέσεως κ.κ. Δικαστές που έχει σχέση με τον Νίκο Παπαναστασίου και θα σας πω το εξής: για όλα τα αδικήματα τα οποία αφορούν τις ανθρωποκτονίες και την απόπειρα ανθρωποκτονίας του Τσαντ, μία είναι η κατάθεση η οποία τον επιβαρύνει. Ο κ. Αναπληρωτής Εισαγγελεύς σε μια έτσι άποψή του είχε μιλήσει ότι ο μόνος ο οποίος μπορεί να έχει το 211 είναι ο Γιάννης Σερίφης. Εγώ έχω άλλη άποψη.
Μάλιστα είχε πει και κάτι ότι δεν μπορεί κανείς άλλος, αναφερόμενος σε κάποιον άλλον συγκατηγορούμενο σήμερα στον οποίο δεν θέλω να αναφερθώ. Εγώ πιστεύω ότι εδώ ισχύουν και άλλα και θα σας πω γιατί ισχύουν άλλα όταν θα έρθει ακριβώς η ώρα να σας αναπτύξω για το 211α. Εκείνο που θέλω τώρα, στο σημείο εκείνο που θέλω αυτή την στιγμή να εστιάσω την προσοχή σας και θέλω να με ακούσετε είναι το γεγονός ότι ο μόνος ο οποίος μιλάει, ο μόνος-μόνος ο οποίος μιλάει για Τσαντ, Μομφεράτο-Ρουσσέτη και Μάτη είναι ο Χριστόδουλος Ξηρός. Κανείς άλλος δεν έχει πει τίποτα.
Για να εξετάσουμε λοιπόν. Στη δε συμμετοχή μιλάει εκτός από τον Χριστόδουλο Ξηρό και ο Παύλος Σερίφης και μιλάει και ο Τσελέντης χωρίς όμως να σας λέει ότι ήταν μέλος. Είπε ότι τον είδε. Πράγματα τα οποία (εδώ θέλω και την προσοχή σας κ.κ. Δικαστές) πράγματα τα οποία για να δείτε την αλήθεια αυτού του κατηγορουμένου και το πόσα ακόμα λέει, πράγματα τα οποία είπε και ο ίδιος, ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος πριν ακόμα συλληφθεί ο Τσελέντης. Τι σας είπε; Ότι «εγώ πήρα μέρος σε κάποιες συγκεκριμένες συγκεντρώσεις οι οποίες όμως δεν ήξερα ότι αποτελούν έναν προθάλαμο αν θέλετε της 17Ν›.
Ο Τσελέντης συλλαμβάνεται μετά και στου οποίου την κατάθεση νομίζω ότι δίνετε μια κάποια βάση γιατί τον θεωρείτε ειλικρινή και έχετε δίκιο. Τι έρχεται ο Τσελέντης χωρίς να έχει εξεταστεί ακόμα και λέει; Λέει «ναι, τον είδα›. Ο μεν Νίκος Παπαναστασίου λέει ότι «εγώ δεν τον θυμάμαι› και είναι φυσικό να μην τον θυμάται διότι αν βρήκε κάποια πρόσωπα τα οποία δεν τα ήξερε, τα έβλεπε 4-5 φορές όσες είπε ότι πήρε μέρος δεν θα μπορούσε να θυμάται άλλα πρόσωπα.
Αντίθετα ο κ. Τσελέντης ο οποίος είδε κάποιο καινούριο πρόσωπο ίσως κάποια στιγμή σε αυτές τις συγκεντρώσεις, σε αυτές τις ομήγυρες, σε αυτόν τον προθάλαμο της 17Ν τότε τον γνωρίζει. Έχετε λοιπόν να δείτε τα εξής θέματα: ας ξεκινήσουμε όμως πρώτα με τις ανθρωποκτονίες και την απόπειρα ανθρωποκτονίας που έχει σχέση με την κατάθεση του Χριστόδουλου Ξηρού.
Κύριοι Δικαστές, υπάρχουν δύο εκδοχές. Η μία εκδοχή είναι αυτή την οποία σας είπε ο ίδιος ο Χριστόδουλος Ξηρός. Σας είπε «αυτή η κατάθεση δεν με αφορά. Αυτή η κατάθεση είναι μία κατάθεση την οποία μου την έβαλαν στο στόμα ή την έγραψαν εκείνοι και εγώ την προσυπέγραψα› κλπ. Είναι μία άποψη αυτή.
Εάν δεχθείτε αυτή την άποψη του Χριστόδουλου Ξηρού τότε βέβαια δεν έχει καμία αξία η κατάθεσή του, είναι δεδομένο. Δεν έχετε να πείτε τίποτα διότι είναι μία κατάθεση η οποία δεν έχει καμία αξία εφόσον δεν προέρχεται από εκείνον από τον οποίο φέρεται ότι προέρχεται. Εδώ οφείλω να πω ότι έχω δει αρκετά σημεία που προσδιορίζουν την άποψη αυτή παρόλο που ξέρω ότι έχετε αντίθετη γνώμη. Παρόλο που την έχετε εκφράσει την αντίθετη γνώμη αυτή εγώ είμαι υποχρεωμένος να το πω. Έχω δει σημεία τα οποία εκφράζουν την άποψη εκείνη την οποία είπε ο Χριστόδουλος Ξηρός ενώπιόν σας.
Έχω δει το εξής: καταρχήν θα δείτε ότι παρόλο που έχει γίνει στις 17 Ιουλίου, πριν δηλαδή από την κατάθεση του Σάββα Ξηρού, θα δείτε ότι αναφέρεται σε κάποιες πράξεις πολύ λεπτομερειακά και σε κάποιες άλλες πράξεις δεν λέει τίποτα παρά μόνο κατονομάζει ενόχους, ο τάδε, ο τάδε, ο τάδε. Πράγμα που για μένα δεν συνάδει με την λογική. Όταν κάποιος ξεφορτώνει, όταν κάποιος έρχεται και ζητάει τις προϋποθέσεις επιείκειας του νόμου και έρχεται και λέει ορισμένα πράγματα τότε ξεφορτώνει και άλλα πράγματα. Δεν ξεφορτώνει μια παράθεση συγκεκριμένων ονομάτων.
Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Θα σας πω μόνο ότι στις 16 σελίδες (δείτε αν θέλετε αυτή την κατάθεση) μιλά για 32 αδικήματα, εκ των οποίων τα πρώτα αδικήματα, αυτά δηλαδή στα οποία ο Σάββας Ξηρός δεν λέει, τα έχει αναφέρει με λεπτομέρειες και εδώ φαίνεται κάτι, αν θέλετε και για την κατάθεση του Σάββα Ξηρού.
Δε θα μπω εγώ σ’ αυτό το θέμα, διότι ανεξάρτητα από το ότι πιθανόν η κατάθεση του Σάββα Ξηρού να με προσβάλλει ως δικηγόρο, ως άτομο κτλ., με τον τρόπο που λέχθηκε και πράγματι με προσβάλλει, από κει και πέρα δε θα πω τίποτα, διότι η κατάθεση του Σάββα Ξηρού είναι υπέρ του δικού μου όταν λέει ότι δεν γνωρίζει κανέναν, το καταλαβαίνετε αυτό. Είμαι υποχρεωμένος λοιπόν, ανεξάρτητα από το τί πιστεύω εγώ σαν άνθρωπος και τί αρχές έχω σε σχέση με τα θεσμικά πλαίσια τα οποία υπηρετώ και τα οποία προσπαθώ να συνεχίσω, δεν θα πω τίποτε γι αυτή την κατάθεση.
Έχουμε λοιπόν, προσέξτε, την κατάθεση κάποιων αδικημάτων μέσα στα οποία είναι και αυτό του Τσαντ. Έρχεται και λέει τεράστιες λεπτομέρειες, μιλά για αυτοκίνητο, μιλά για αριθμούς αυτοκινήτων, για μηχανάκια, μιλά για φοβερές λεπτομέρειες. Μιλά για πρώτο στάδιο, μιλά για δεύτερο στάδιο, μιλά για τρίτο στάδιο και μετά για την ενέργεια. Δηλαδή από αυτές τις 16 σελίδες, οι 2 σελίδες αναφέρονται στον Τσαντ.
Στη συνέχεια, ενώ λέγονται όλες αυτές οι λεπτομέρειες, όλες αυτές οι οποίες δεν ξέρω αν έχουν σχέση, για μένα έχουν σχέση για μια δολοφονία, ούτε συζήτηση, έρχεται στα υπόλοιπα και κάνει μια στείρα αντιπαράθεση. Και τί λέει –προσέξτε εδώ: Ενώ μιλά για αριθμούς κυκλοφορίας, αν είναι δυνατόν το 2002 κ.κ. Δικαστές να θυμάται ο Χριστόδουλος Ξηρός με ποιον αριθμό κυκλοφορίας μηχανάκι εκλάπη τον Απρίλιο του 1984, δεν είναι λίγο παράξενα αυτά τα πράγματα; Και ενώ μιλά για όλους, όταν έρχεται η ώρα να μιλήσει για το ποιος έκανε την επικοινωνία αυτή για την οποία κατηγορείται ο εντολέας μου, τότε λέει ή «ο Λάμπρος ή ο Νικήτας›.
Θα δούμε βέβαια και αν «Νικήτας› είναι ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος, θα το δούμε κι αυτό, δεν είναι της παρούσης στιγμής. Επίσης είναι η δομή της κατάθεσης αυτής και ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται, μου δίνει την αίσθηση ότι έχει δίκιο ο Χριστόδουλος όταν λέει αυτά που λέει. Εγώ όμως θα φύγω από αυτή την άποψη γιατί πρέπει να σταθώ και στην άποψη εκείνη την άλλη, την οποία νομίζω ότι, έχει δείξει τουλάχιστον το Δικαστήριό σας μέχρι σήμερα ότι έχει ενστερνιστεί.
Η άποψη εκείνη λέει ότι ο Χριστόδουλος είπε ορισμένα πράγματα και στη συνέχεια ήθελε αυτά τα πράγματα να μαζευτούν. Αυτή είναι η δική σας η άποψη. Κύριοι Δικαστές, εδώ θεωρώ το εξής: Ότι αυτή μάλλον η άποψη του Χριστόδουλου Ξηρού είναι αυτή η οποία λέει όλα αυτά τα οποία καταμαρτυρεί ενάντια στον Νίκο Παπαναστασίου. Εδώ όμως θέλω να επιστήσω την προσοχή σας γιατί θωρώ ότι είναι κομβικό σημείο της Δίκης αυτής, στο τί σημαίνει 187α.
Κύριοι Δικαστές, θα σας θυμίσω ότι στην συμπληρωματική του κατάθεση ο Χριστόδουλος είπε για το ότι θέλει να έχει αυτά τα μέτρα. Εδώ λοιπόν θα σας υπενθυμίσω τί σημαίνει το 187α. Το 187α είναι ένα άρθρο το οποίο θα πρέπει να το δείτε με φοβερά μεγάλη περίσκεψη, πάρα πολύ μεγάλη περίσκεψη. Είναι ένα άρθρο το οποίο νομιμοποιεί ενέργειες οι οποίες κατά την άποψη του ομιλούντος είναι ανήθικες, είναι δηλαδή ένα άρθρο, ένα νομοθέτημα το οποίο σημαίνει ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Είναι πάρα πολύ επικίνδυνο λοιπόν στη χρησιμοποίησή του από εσάς, οι οποίοι θέλετε να είστε εντάξει και με τη συνείδησή σας και με το αίσθημα δικαίου και με αυτό που σημαίνει δίκαιη Δίκη. Νομιμοποιεί αρχές και τύπους ελληνικής πραγματικότητας τις οποίες ο ελληνικός λαός έχει θέσει στο περιθώριο της ιστορίας και καταφέρεται εναντίον του. Νομιμοποιεί κουκουλοφόρους, νομιμοποιεί καταδότες, νομιμοποιεί γενίτσαρους, νομιμοποιεί προσκυνημένους, νομιμοποιεί οτιδήποτε.
Θα πρέπει λοιπόν να δείτε με ποιον τρόπο θα το εφαρμόσετε. Έχω την εντύπωση ότι όταν ένα άρθρο απομακρύνεται από την ηθική –και εδώ είναι σίγουρο ότι έχει απομακρυνθεί από την ηθική- ο νόμος παιδεύει, ο νόμος μορφώνει, ο νόμος είναι καταστάλαγμα της έννοιας της δικαιοσύνης και όχι του τί σημαίνει δικαιοσύνη σε έναν συγκεκριμένο χώρο ή χρόνο. Θεωρώ δηλαδή ότι αυτό το άρθρο κάποια στιγμή θα φύγει όπως έφυγαν τα υπόλοιπα.
Έχουμε το νόμο του 78, έχουμε το νόμο του 70, είδατε ότι όλοι αυτοί οι νόμοι έρχονταν και παρέρχονταν. Σήμερα έχουμε αυτό το νόμο, ο οποίος, ας μου επιτραπεί η άποψη, κάποια στιγμή θα παρέλθει. Δεν αγιάζει όμως ο σκοπός τα μέσα, δεν δημιουργούμε ανθρώπους καταδότες. Μην ξεχνάτε τί έχει περάσει ο ελληνικός λαός απ’ αυτή την ιστορία. Έχουμε δει στην Ελλάδα τί γίνεται. Θα σας θυμίσω ένα συγκεκριμένο μυθιστόρημα, ένα από τα καλύτερα της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας, τη «Μητέρα του σκύλου› του Παύλου Μάτεσι.
Τί πέρασε μια γυναίκα, θα σας θυμίσω κουρές, θα σας θυμίσω διαπομπεύσεις, θα σας θυμίσω φτερά και πούπουλα, θα σας θυμίσω οτιδήποτε. Τί λέει λοιπόν αυτό το μυθιστόρημα κάποια στιγμή: Τί πέρασε μια γυναίκα, Ελληνίδα, η οποία κατά τη διάρκεια της κατοχής συνήψε σχέσεις με κάποιον Ιταλό και συνήψε σχέσεις όχι γιατί ήθελε να καταδώσει, αλλά γιατί ήθελε να ταίσει το παιδί της. Θα σας θυμίσω, όσοι από εσάς έχετε δει αυτό το περίφημο έργο, το «Χιροσίμα αγάπη μου›, στη Γαλλία αυτό. Πάλι αποδιοπομπαίος τράγος εκείνος ο οποίος θεωρήθηκε ότι είχε σχέση με τον κατακτητή.
Τί ερχόμαστε λοιπόν εμείς και λέμε τώρα; Δίνουμε θέσφατα, δίνουμε αξία, λαμβάνουμε υπόψη μας κάποια πράγματα ανθρώπων οι οποίοι δεν έχουν το ηθικό έρεισμα εκείνοι για να τα πουν. Θα σας πω το εξής: Κύριοι Δικαστές άκουσα χθες από τον κ. Σταμούλη στην πολύ ωραία ομιλία του πραγματικά, αναφέρθηκε σε κάτι που είχε πει ο καθηγητής κ. Αναγνωστόπουλος ότι ο νόμος αυτός εφαρμόστηκε στην Αμερική. Μας ανέφερε και για τον Τρικούπη, μας ανέφερε και άλλα πράγματα.
Εγώ θα σας πω κάτι άλλο, θα προεκτείνω. Ξέρετε ότι ο νόμος αυτός για πρώτη φορά δεν εφαρμόστηκε ούτε από τον Τρικούπη, ούτε στην Αμερική ούτε τίποτα. Εφαρμόστηκε στην αρχαία Ελλάδα, είναι ένας νόμος ο οποίος εφαρμόστηκε όταν κόπηκαν οι κεφαλές των Ερμών. Την ίδια ημέρα έγινε μια διακωμώδηση των Ελευσινίων Μυστηρίων. Εκεί λοιπόν εφαρμόστηκε αυτός ο νόμος. Αξίζει τον κόπο να το δείτε για να δείτε πού οδηγεί αυτός ο νόμος και κινδυνεύετε εσείς να οδηγηθείτε αν βάλετε κάποιες παρωπίδες και πείτε ότι «ναι, ξέρετε, εγώ στέκομαι σε αυτό το νόμο και πουθενά αλλού, εγώ είμαι εκεί και αυτός ο νόμος πρεσβεύει αυτό που εγώ πρέπει να κάνω›.
Εσείς αυτό το νόμο πρέπει να τον δείτε με κάθε δυνατή επιφύλαξη. Δεν κάνω γκρίζα διαφήμιση, αλλά είμαι υποχρεωμένος να πω από πού το παίρνω, είναι τα «Ιστορικά› της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ. Ακούστε λοιπόν ένα πολύ όμορφο κομμάτι:
«Το καλοκαίρι του 415 π.Χ. μία παράξενη υπόθεση συγκλόνισε την Αθήνα. Ένα πρωί οι προτομές του Ερμή που χρησίμευαν για οδοδείκτες, βρέθηκαν ακρωτηριασμένες. Παράλληλα με τον βανδαλισμό, κυκλοφόρησαν φήμες για μια ανατριχιαστική πράξη ασέβειας. Σε κάποιο αθηναϊκό σπίτι ορισμένοι πολίτες παρώδησαν τη λειτουργία των Ελευσινίων, των κορυφαίων και πιο σεπτών μυστηρίων.
Σε έκτακτη συνεδρίασή της η Εκκλησία του Δήμου, αποφάσισε τα μέτρα για την αποτελεσματική διαλεύκανση της σοβαρής αυτής υπόθεσης. Έδωσε εκτεταμένες εξουσίες στη βουλή, ανέθεσε τη διεξαγωγή της προανάκρισης σε ειδική επιτροπή και εξέδωσε ψήφισμα που χορηγούσε ατιμωρησία σε όσους κατηγορούμενους κατέδιδαν άλλα πρόσωπα, ορίζοντας ταυτόχρονα αμοιβή 100 μνων για όποιον έδινε ονόματα και πληροφορίες σχετικά με όσους ενέχονταν.
Σύντομα εμφανίστηκε ο πρώτος πολίτης που κατήγγειλε ότι η αποτρόπαια αυτή παρωδία έγινε στο σπίτι του Αλκιβιάδη, ο οποίος μάλιστα κράτησε για τον εαυτό του το ρόλο του Ιεροφάντη, αρχιερέα των μυστηρίων. Ο μηνυτής πληροφόρησε ακόμα τη Λαϊκή Συνέλευση ότι ένας δούλος του Αλκιβιάδη, ο Ανδρόμαχος, γνώριζε πρόσωπα και πράγματα και ζήτησε να του χορηγηθεί η ειδική άδεια που προβλεπόταν από το νόμο προκειμένου να εμφανιστεί κάποιος δούλος ενώπιον της Εκκλησίας του Δήμου. Στην κατάθεσή του ο Ανδρόμαχος ενοχοποίησε τον κύριό του και κατονόμασε άλλους 9 πολίτες.
Δεν άργησε να παρουσιαστεί ένας μέτοικος ο οποίος ομολόγησε την συμμετοχή του και κατέδωσε πολλά ονόματα πολιτών και μετοίκων. Ακολούθησαν πολυάριθμες καταγγελίες από πολίτες, δούλους και από μια γυναίκα, τη σύζυγο του Αλκιβιάδη με τον οποίον ήταν γνωστές οι τεταμένες σχέσεις της.
Η προανακριτική επιτροπή αποφάσισε ότι τα αδικήματα αυτά στρέφονται κατά του πολιτεύματος και στοιχειοθετούν ανατροπή της δημοκρατίας. Έγιναν αρκετές συλλήψεις, πολλοί κατηγορούμενοι όμως μεταξύ των οποίων και ο Αλκιβιάδης, κατόρθωσαν να διαφύγουν από την Αττική›.
Κοιτάξτε τώρα την εφαρμογή του νόμου αυτού. Μέχρι εδώ ήταν το ιστορικό του. Σε μια παράγραφο να δείτε την εφαρμογή του νόμου αυτού και να δείτε τί απέδωσε αυτός ο νόμος.
«Περίπου ένα μήνα μετά τις πρώτες καταγγελίες κάποιος Διοκλήδης παρουσιάστηκε στη Βουλή και έδωσε ακόμα 42 ονόματα προσώπων που ενέχονταν στην υπόθεση του ακρωτηριασμού των Ερμών. Ο ρήτορας Ανδοκίδης, ένας από τους υπόπτους που συνελήφθησαν αμέσως, ζήτησε ακρόαση από τη Βουλή ενώπιον της οποίας αντέκρουσε ως ψευδείς τις κατηγορίες και αφού έλαβε τη διαβεβαίωση ότι δεν θα δικαστεί ο ίδιος, έδωσε τα ονόματα των «πραγματικών› ενόχων. Ο Διοκλήδης καταδικάστηκε σε θάνατο για τις ψευδείς καταδόσεις, ενώ ο Ανδοκίδης κατηγορήθηκε αργότερα ότι έφτασε να καταδώσει ακόμα και τον πατέρα του προκειμένου να σωθεί ο ίδιος›.
Σας θυμίζει αυτό τίποτα σε αυτή την αίθουσα; Σας θυμίζει τίποτα αυτό; Κάποιος έφτασε στο σημείο να καταδώσει και τον πατέρα του, για ποιο λόγο λοιπόν να μην πει κάποιος για τον ξάδερφό του; Κοιτάξτε λοιπόν πώς εφαρμόζεται αυτός ο νόμος. Ήρθε ο Διοκήδης, είπε δεν ξέρω πόσα ονόματα, για να θεωρηθεί ότι είναι εντάξει. Ήρθε ο άλλος είπε «όχι, δεν είναι αυτά τα ονόματα›. Ξέρουμε άραγε, μας έχει πει η ιστορία αν και αυτοί οι οποίοι καταδικάστηκαν, αυτούς τους οποίους είπε ο Ανδοκίδης ήταν εκείνοι οι οποίοι πράγματι προέβησαν στην αποκοπή των κεφαλών των Ερμών ή στη διακωμώδηση των Ελευσινίων μυστηρίων;
Έχω σταθεί πολύ σ’ αυτό το νόμο, διότι αν θέλετε προσβάλλει και σε εμένα την ιδέα της δικαιοσύνης. Και την προσβάλλει γιατί, κ.κ. Δικαστές την ιδέα της δικαιοσύνης υπηρετείτε, δεν υπηρετείτε ένα συγκεκριμένο νόμο ο οποίος εκδόθηκε κάποια συγκεκριμένη στιγμή. Και αυτό είναι η ηθική απόδειξη την οποία σας έδωσε ο νομοθέτης, το 177 αυτό είναι, αυτό σας είπε. «Υπερασπίστε την ιδέα της δικαιοσύνης›. Ποιος έμεινε σε εμάς; Η Αντιγόνη έμεινε, αυτήν διδασκόμαστε στα σχολεία, η οποία τί έκανε; Πήγε αντίθετα με τους τιθέμενους νόμους.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό το οποίο προσδιορίζει τα αποτελέσματα που μπορούν να δοθούν. Θα σας πω και κάποια άλλα πράγματα που δείχνουν τα αποτελέσματα της άκριτης χρησιμοποίησης ενός νόμου ο οποίος χρησιμοποιεί -ας μου επιτραπεί η έκφραση- τον καταδότη. Σας διαβάζω από το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ της 12/8/2002 τί έχει πει το Κόμμα των Πρασίνων γι αυτό το νόμο. Και σας λέω μια εφημερίδα η οποία δεν διακρίνεται για τη φιλική της διάθεση προς τους κατηγορουμένους εδώ που τα λέμε.
Δείτε λοιπόν τί λέει γι αυτό το νόμο και την εφαρμογή αυτού του νόμου. Γιατί και στη Γερμανία εφαρμόστηκε όπως πολύ καλά γνωρίζουμε όλοι. Λένε λοιπόν οι Πράσινοι –γιατί γίνεται μια συζήτηση να επαναφερθεί αυτός ο νόμος στη Γερμανία και με αφορμή αυτή τη συζήτηση, θα σας δώσω το στίγμα αυτών που θέλω να πω: «Οι Πράσινοι αμφιβάλλουν για το αν ο αντιτρομοκρατικός νόμος απέδωσε έστω και μικρό μέρος από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Το ακριβώς αντίθετο συνέβη, υποστηρίζει ο εκπρόσωπος του Κόμματος για θέματα δικαιοσύνης κ. Μπεκ. Για λόγους αυτοπροστασίας, οι μεταμεληθέντες κατέθεταν είτε αυτό που ήθελαν να ακούσουν οι Αρχές, είτε απλώς επινοήσεις τους που ήταν δύσκολο, αν όχι αδύνατο να ελεγχθούν›.
Αυτό λένε οι Πράσινοι. Τί λένε οι σοσιαλδημοκράτες, να δείτε δηλαδή η μεγαλύτερη γκάμα των κομμάτων της πολιτικής τάσσεται με αυτή την άποψη και όχι μόνο οι Πράσινοι ή οι οικολόγοι οι οποίοι έχουν ένα 8-10% στη Γερμανία. Λένε λοιπόν: «Οι σοσιαλδημοκράτες έχουν παρόμοιες αντιρρήσεις, δηλώνουν όμως πρόθυμοι ενόψει της νέας κατάστασης που διαμορφώθηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου να προωθήσουν νέα εκδοχή. Έχουν όμως, δηλώνουν, τις ίδιες αντιρρήσεις›.
Θα σας πω και κάτι ακόμα. Λέει λοιπόν αυτό το άρθρο ότι νομικά η διάσπαση εκδηλώνεται ανάμεσα στους λεγόμενους «πρακτικούς› και πρακτικούς εννοεί Εισαγγελείς και Δικαστές, εσάς δηλαδή και τους δικηγόρους. Για τους πρώτους το πρακτικό όφελος του νόμου είναι αναμφισβήτητο. Οι αντίδικοι των πρακτικών, οι δικηγόροι δηλαδή, αντίστοιχα με επικεφαλείς στο Γερμανικό Ομοσπονδιακό Σύνδεσμο Δικηγόρων, επιμένουν στην απόκρουση του νόμου, όχι μόνο για τους ήδη προαναφερθέντες πραγματικούς λόγους αλλά και για λόγους αρχής.
«Ο νόμος καταλύει τη συνταγματική αρχή περί ισότητας των πολιτών›, τονίζει ο εκπρόσωπος του Συνδέσμου. «Τα αποτελέσματα είναι η εξαγορά καταθέσεων και η εισαγωγή βρώμικων πρακτικών στη δικαιοσύνη με τελική κατάληξη την υπονόμευση του κράτους δικαίου›. Αυτό δε λέμε κι εμείς; Τί περισσότερο λέμε εμείς εδώ; Ότι αυτός ο νόμος τί υπονομεύει; Υπονομεύει το κράτος δικαίου. υπονομεύει αυτή καθαυτή την έννοια της δικαιοσύνης την οποία εσείς υπηρετείτε και εμείς αν θέλετε υπηρετούμε και αυτό θέλουμε να αποδείξουμε. Σε αυτό εστιάζουμε τις δυνάμεις μας.
Με όλα αυτά λοιπόν θέλω να σας πω ότι θα πρέπει και αν ακόμα πάρετε τη δεύτερη εκδοχή, την εκδοχή που λέει ότι ναι, είναι αληθινή η κατάθεση αυτή η συγκεκριμένη, θα πρέπει να την εξετάσετε απ’ το μικροσκόπιο. Ενόψει και κάποιων αντιφάσεων που υπάρχουν με άλλες καταθέσεις, που θα σας πω, όταν έρχεται η κάθε μία υπόθεση, θα πρέπει να είστε πάρα πολύ επιφυλακτικοί σε σχέση με αυτή την άποψη που θα διατρανώσετε και θα αναφέρετε και στην απόφασή σας, σε σχέση με αυτή την κατάθεση.
Υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή. Είπαμε η πρώτη είναι να είναι σωστή, η δεύτερη είναι αυτή, με υποτιθέμενο το γεγονός ότι τη λαμβάνετε υπόψη σας πως θα πρέπει να την αξιολογήσετε αυτή την κατάθεση. Η τρίτη εκδοχή είναι το 211α. Δε θα μπω αυτή τη στιγμή στο 211α γιατί θα το πω όταν τελειώσω την ανάλυσή μου σε όλες τις ανθρωποκτονίες για τις οποίες κατηγορείται ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος.
Σας λέω μόνο εκ προοιμίου ένα πράγμα, ότι ο νομοθέτης αυτά που διαβάσαμε και αυτά που είπαμε, αυτά είδε και γι αυτό έφτιαξε το 211α. Είναι ένα προϊόν μια αδήριτης ανάγκης. Μην ξεχνάτε ότι το 211α ήταν αυτό το προϊόν γι αυτό ήρθε το ’96 με το 2408 και είπε όλα αυτά που είπε. Από την πρακτική θα το ξέρετε εσείς. Όλοι είσαστε Δικαστές ουσίας, όλοι είσαστε Δικαστές οι οποίοι πράγματι δικάζετε σε καθημερινή βάση. Πώς εξελίχθηκε αυτό το περίφημο 24 του νόμου περί ναρκωτικών κ.κ. Δικαστές; Αντί να καρφώνει ο μικρέμπορος τον μεγαλέμπορο επειδή είχε ανάγκη της ποσότητας αυτής κάρφωνε ο μεγαλέμπορος τον μικρέμπορο. Είδατε ποτέ βαποράκι να χρησιμοποιήσει το 24; Εγώ δεν το είδα ποτέ.
Αυτά ήταν λοιπόν εκείνα τα οποία έκαναν το νομοθέτη να έρθει και να πει, αυτά δηλαδή που λέει περί καταδοτών, περί κουκουλοφόρων τα οποία είδα κ. Πρόεδρε ότι αυτές οι εκφράσεις σας φάνηκαν ίσως λίγο βαριές περί εφιαλτών, περί προσκυνημένων. Έχω την εντύπωση ότι τα σκέφτηκε και ο νομοθέτης απλώς δεν τα διατύπωσε. Τα διατύπωσε με έναν άλλο τρόπο.
Τελειώνοντας πραγματικά σε σχέση με αυτό το κομμάτι θα σας υπενθυμίσω το εξής: δείτε το νόμο 187 ο οποίος τελικά ψηφίστηκε. Ποιοι απεχώρησαν; Αδρανοποιήθηκε ο Πανούσης, απεχώρησε ο κ. Μυλωνόπουλος, απεχώρησε ο κ. Καρράς, απεχώρησε ο Χριστόφορος Αργυρόπουλος, απεχώρησε ο Κασσιμάτης, απεχώρησε ο κ. Παρασκευόπουλος. Αυτό τι δείχνει; Δεν δείχνει ότι κάτι έγινε σε αυτό το νόμο. Το σύνολο των καθηγητών που πήραν μέρος στην εφαρμογή αυτού του νόμου κάποια στιγμή αποχώρησαν ή αδρανοποιήθηκαν όπως έγινε με τον κ. Πανούση.
Θα σας υπενθυμίσω και κάτι άλλο, ότι έγινε ολόκληρη ημερίδα γι αυτό το νόμο από την Ένωση Ελλήνων Ποινικολόγων η οποία επαναλήφθηκε και σε μία άλλη πόλη, νομίζω στην Καβάλα στην οποία πήραν μέρος και καταστηλίτευσαν αυτό το νόμο τόσο ο Πρόεδρος των Ελλήνων Ποινικολόγων ο Χριστόφορος Αργυρόπουλος όσο και ο εκλεκτός μου συνάδελφος από την άλλη πλευρά ο Ηλίας Αναγνωστόπουλος, ο κ. Παρασκευόπουλος και ο κ. Παπαχαραλάμπους.
Τι δείχνουν όλα αυτά; Δεν δείχνουν μια ανησυχία της συγκεκριμένης κοινής γνώμης και ειδικά νομοδιδασκάλων πολύ σημαντικών; Δεν δείχνουν μια ανησυχία σχετικά με το πού οδηγείται αυτός ο τόπος με αυτόν το νόμο; Διακινδυνεύω μία πρόβλεψη, εδώ είσαστε και εδώ είμαι. Θα δείτε ότι μόλις λήξει αυτός ο ορυμαγδός για την παγκοσμιοποίηση, μόλις λήξει όλη αυτή η πίεση που υπάρχει από τη μεγάλη σύμμαχο χώρα προς εμάς και προς την Ευρωπαϊκή Ένωση θα δείτε ότι αυτός ο νόμος πάλι θα καταργηθεί. Θα είναι σίγουρο αυτό, απλώς είναι ένας νόμος ο οποίος εφαρμόζεται σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή μόνο και μόνο γιατί εξυπηρετεί κάποιες σκοπιμότητες. Εγώ είμαι κατά των σκοπιμοτήτων, είμαι υπέρ της ηθικής, κατά του γεγονότος ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Τελείωσα και με αυτό το θέμα.