Πολιτική
Παρασκευή, 31 Οκτωβρίου 2003 20:05

Ανεπίσημα πρακτικά Δίκης 17Ν (31/10/2003) Μέρος 6/8

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Κύριε συνήγορε παρακαλώ για μια συμπύκνωση του νοήματος.

Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Καταρχήν να πω ότι δεν θα απασχολήσω, θα πω δυο πράγματα για το 211 και θα τελειώσω. Δυο πράγματα που θα πω για να τελειώσω, για το 211 είναι δυο ακόμα και δεν μπω στην ανάλυση περαιτέρω. Λέω λοιπόν το εξής συμπληρώνοντας αυτά και μη εισερχόμενος σε άλλα πράγματα, ότι πράγματι υπάρχει άποψη από τα δικαστήριά σας, η οποία πράγματι ποτέ δεν είδε η νομολογία σας δεν θα έλεγα ότι είδε με καλό μάτι συνεχίζω εκείνο που έλεγα, το 211Α.

Οφείλω να πω ότι, υπάρχει άποψη ότι επειδή δεν έχει κύρος, ή επειδή δεν υπάρχει η δυνατότης αναιρέσεως θεωρητικά για το 211Α, γι’ αυτό δεν πρέπει το 211Α να εφαρμόζεται αυτό νομίζω ότι είναι μεγάλο λάθος. Δεν μπορούμε να λέμε ότι υπάρχουν θεσμοθετημένες διατάξεις, τις οποίες εφαρμόζουμε και δεν τις εφαρμόζουν αν δεν έχουν κύρος.

Θα είναι τραγικό σφάλμα να πούμε ότι εμείς, επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση μας βολεύει μια κάποια κατάθεση, και επειδή δεν έχουμε άλλες καταθέσεις για να μπορέσουμε να τις συνδυάσουμε έτσι ώστε να αχθούμε σε μια δικαστική κρίση καταδικαστική για κάποιον, δεν θα πρέπει να έχουμε.

Έχω την άποψη λοιπόν πέραν του γεγονότος ότι, θεωρώ ότι και εδώ υπάρχει η δυνατότης αυτή της ακύρωσης με το 171 ενόψει του γεγονότος ότι υπάρχει απόλυτη ακυρότητα και με την αναίρεση που θα μπορούσε να κάνει κανείς, όσον αφορά την συνεκτίμηση της απολογίας του κατηγορουμένου με τα άλλα αποδεικτικά μέσα.

Και αυτό το στοιχείο μπορεί να γίνει. Δεν θα σας απασχολήσω, σέβομαι και σκέφθηκα νηφαλιότερα, κατά τη διάρκεια της διακοπής αυτής, ότι δεν θα πρέπει να σας απασχολήσω με το 211, μόνο θα σας πω και το τελευταίο, χωρίς να σας διαβάσω αυτό που είχα υπόψη μου να σας πω, ότι θεωρώ ότι η διάταξη αυτή δεν προσβάλει την ηθική απόδειξη, αλλά συμπλέει με την ηθική απόδειξη και σ’ αυτό το σημείο έρχομαι να σας υπενθυμίσω απόψεις, επειδή μου είπατε από πού είναι, απόψεις που έχουν καταγραφεί στα Ποινικά Χρονικά από το Γρηγόρη Τσόλια, υπάρχει μια πολύ σημαντική, πάρα πολύ ενδιαφέρουσα άποψη του δικηγόρου Γρηγόρη Τσόλια, που είναι δημοσιευμένη στα Ποινικά Χρονικά Ν.Β. 202, σελίς 176. Είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα και αυτή κατατείνει στο συμπέρασμα, το οποίο και εγώ ήθελα να κατατείνω.

Το συμπέρασμα λοιπόν το οποίο υπάρχει σ’ όλη αυτή την ιστορία για να μην σας ταλαιπωρώ, είναι ότι δεν είναι απαγορευτικός κανόνας, δεν απαγορεύει δηλαδή το 197, αλλά συμπλέει μ’ αυτόν. Εκεί κατατείνει όλη αυτή η ιστορία και σαφώς πρέπει να γίνεται δεκτός ο κανόνας αυτός από τα δικαστήριά σας.

Ένα τελευταίο που ήθελα να πω είναι ότι, έχω αντίθετη άποψη από τον Αναπληρωτή κ.Εισαγγελέα, όσον αφορά τα άτομα ένα ή δυο, εάν δηλαδή αναφέρεται σε έναν συγκατηγορούμενο ή σε πολλούς. Βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση εδώ δεν με ενδιαφέρει, αλλά έχω την άποψη ότι iratio του νόμου ήταν αυτή. Δεν ήταν να μην υπάρχει ένας συγκατηγορούμενος. Ο νομοθέτης δηλαδή όταν νομοθέτησε και αυτό θα το δει κανείς αν δει τα πρακτικά της Βουλής που έχουν, χωρίς να φαίνεται ευθέως, από το πνεύμα όλων αυτών των ομιλητών, θα δει ότι εκείνο που σκόπευε ο νομοθέτης, ήταν να βάλει πράγματι ένα συγκεκριμένο περιορισμό ενόψει της δυνατότητος που είχε αναπτυχθεί από τα Δικαστήρια, να λαμβάνονται υπόψη αυτές οι κατηγορίες, ή καταθέσεις των συγκατηγορουμένων, οι οποίες πράγματι πολλές φορές είναι πάρα πολύ επικίνδυνες, τόσο για την δική σας την δικανική πεποίθηση, όσο και για γενικά τα δικαιώματα που μπορεί να έχει κανείς σε μια δίκη, τα νόμιμα και τα θεσμοθετημένα δικαιώματα.

Φεύγω απ’ αυτό το θέμα και τελειώνω οριστικά και σας λέω το εξής. Κύριοι Δικαστές, υπάρχει ένα άλλο θέμα που πρέπει να αναπτυχθεί, πριν μπω στη συμμετοχή. Υπάρχει ένα θέμα , πριν αναλύσω τον τρόπο για τον οποίον θεωρώ ότι δεν είναι συμμέτοχος στην οργάνωση αυτή ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος Νίκος Παπαναστασίου. Εκείνο που έχω να σας πω είναι ότι, θέλω να σας πω ορισμένα πράγματα για το φερόμενο όνομα «Νικήτας›.

Ένας λόγος για τον οποίο είναι κατηγορούμενος εδώ ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος, είναι ότι γιατί ελέχθη ότι είναι εν πάση περιπτώσει ο Νικήτας της οργάνωσης. Θα έλεγα ότι πολλοί ερίζουν για το όνομα αυτό, «Νικήτας› κύριοι Δικασταί. Και αυτό σας το λέω τώρα και θα σας το πω μετά και στα βιβλία, θα σας το πω και στα τετράδια και θα σας το πω και αλλού. Πολλοί ερίζουν για το θέμα του «Νικήτα›. Το «Νικήτας› ήταν ένα ψευδώνυμο το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τον Νίκο τον Παπαναστασίου, αυτό είναι δεδομένο.

Αλλά θα ήθελα πέραν αυτού να σας πω ότι, για το ψευδώνυμο αυτό «Νικήτας› έχουν γραφεί πάρα πολλά πράγματα έτσι ούτως ώστε να έχετε υπόψη σας ότι, ότι αναφέρεται σε «Νικήτα› δεν σημαίνει ότι σηματοδοτεί τον συγκεκριμένο, τον Νίκο Παπαναστασίου. Και αυτά τα λέω σαν ένα προοίμιο των όσων θα πω για την συμμετοχή του στην οργάνωση. Διότι από εκεί βγαίνει.

Σας λέω λοιπόν ότι «Νικήτας› έχουν γραφεί πάρα πολλά πράγματα για το ποιος μπορεί να είναι «Νικήτας› της οργάνωσης αυτής. Σας λέω ότι καταρχήν ο Τσελέντης σας είπε ότι, εκείνο το όνομα με το οποίο γνώρισε τον συγκεκριμένο κατηγορούμενο, ήταν το όνομα «Τάκης›. Δεν σας είπε τίποτα για «Νικήτα›.

¶ρα έχουμε και εδώ ένα δεδομένο ότι υπάρχει μια κατάθεση του Τσελέντη, η οποία λέει για «Τάκη›. Και ο «Τάκης› δεν κατηγορείται, όπως θα έχετε δει, ούτε για τον Τσαντ, ούτε για τον Μομφεράτο και τον Ρουσσέτη, δεν κατηγορείται ούτε για τον Μάτη. Ένα είναι αυτό.

Έχουμε λοιπόν έναν άνθρωπο ο οποίος λέει ότι τον είδε κάποια στιγμή σε κάποιες συγκεντρώσεις, ανεξάρτητα τι ήταν αυτές οι συγκεντρώσεις, στις οποίες θα αναφερθώ λίγο πιο πέρα, ή μάλλον θα σας το πω τώρα. Ο ίδιος πριν ακόμα, μόλις συνελήφθη και πριν ακόμα λάβει γνώση ούτε της δικογραφίας κλπ, ήταν εκείνος ο οποίος είπε, ότι εγώ πήγα σε κάποιες συγκεντρώσεις και είπε μάλιστα και τον τρόπο με τον οποίον γνώρισε δυο, ή τρεις από τους συγκατηγορουμένους του.

Όλα αυτά, - εδώ είναι που θέλω να επιστήσω την προσοχή σας κ. Δικαστές – όλα αυτά επιβεβαιώθηκαν στη συνέχεια. Δηλαδή μετά από εκείνον, συνελήφθησαν δέκα άτομα και δεν βγήκε κάτι άλλο, απ’ αυτά που είχε πει ο ίδιος. Αυτό δεν σας πείθει ότι αυτά τα οποία είπε, πράγματι ήταν σωστά; Δεν σας πείθει ότι αυτά τα οποία είπε, πράγματι ήταν αληθινά; Δεν σας πείθει ότι πράγματι ότι είπε, είναι εκείνο το οποίο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αυτή;

Δεν ήξερε εάν θα συλληφθεί αργότερα κάποιος ο οποίος θα πει. Είπε όμως ότι εγώ ναι, πήγα σε κάποιες συγκεντρώσεις. Τώρα εάν αυτές οι συγκεντρώσεις χωρίς να το ξέρει ο ίδιος, ήταν ο προθάλαμος αν θέλετε της 17Ν, αν αυτές οι συγκεντρώσεις ήταν ο Τσελέντης, είπε ότι ήταν κάποιες συγκεντρώσεις στις οποίες συζητείτο το πολιτικό θέμα. Ελέχθησαν κάποια πράγματα, εγώ δέχομαι. Και εγώ δέχομαι ότι ήταν στον προθάλαμο. Και ξέρετε γιατί τον δέχομαι ότι ήταν στον προθάλαμο;

Αν δεν ήταν στον προθάλαμο, αν δεν ήταν ο άνθρωπος ο οποίος ήταν στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά, αν δεν ήταν ο άνθρωπος ο οποίος συμμετείχε στο πολυτεχνείο και ήταν γνωστός για τη συμμετοχή του αυτή, αν δεν ήταν ο άνθρωπος ο οποίος έφυγε στη Γερμανία και πήγε και ζήτησε πολιτικό άσυλο στο οποίο δεν επέμενε μετά γιατί ήρθε η δημοκρατία στην Ελλάδα και έτσι γύρισε πίσω, καταλαβαίνετε ότι αυτός είναι και ο λόγος αν θέλετε, της εμπλοκής του σ’ όλη αυτή την ιστορία.

Δεν είναι δηλαδή ο άμοιρος ευθυνών, όσον αφορά τις παρέες του, τις γνωριμίες του, τις γνώσεις του, την ιδεολογική του τοποθέτηση, την κοινωνική του τοποθέτηση, εκείνη την εποχή για την οποία μιλάμε. Είναι λοιπόν ο άνθρωπος εκείνος ο οποίος πράγματι φαίνεται ότι ήταν στις παρυφές, αυτό όμως δεν σηματοδοτεί αναμφίβολα και την άποψη ότι ξέρεις ήταν στην 17Ν, και ότι αυτές οι τρεις, τέσσερις, πέντε, δεν θυμάμαι πόσες είπε στην κατάθεσή του, επαφές που είχε μ’ όλους, με κάποιους από τους συγκατηγορουμένους του, μπορούν να τον εντάξουν στην χωρία της συμμετοχής του στην 17Ν.

¶λλωστε σας είπε κάτι, το οποίο ήταν προσδιοριστικό εκείνη την εποχή. Σας είπε ότι ξέρετε, εγώ μόλις άρχισα να ακούω κάποια πράγματα και αυτό το είπε στην ανακριτική του κατάθεση. Το πρώτο πράγμα που είπε. Είπε ότι εγώ μόλις άρχισα να ακούω κάποια πράγματα, που εμένα δε μου άρεσαν, γιατί ήταν έξω από την ιδιοσυγκρασία μου, ναι μεν ήμουν ένας αγωνιστής της αριστεράς, ναι είμαι ένας άνθρωπος που παλεύει για ένα καλύτερο μέλλον, ναι έχω τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές ανησυχίες που έχει καθένας, αλλά εν πάση περιπτώσει δεν είμαι εκείνος ο οποίος θα προσχωρούσα στην ένοπλη πάλη, γιατί δεν με καλύπτει ιδεολογικά. Αυτό είναι και γι αυτό ακριβώς σηκώθηκε και έφυγε μόλις έγιναν όλες αυτές οι συζητήσεις.

¶λλωστε εδώ σας υπενθυμίζω και κάτι που είπε πάλι ο Τσελέντης. Ότι σε κάποιες πρώτες συζητήσεις τον είδα. Αυτό σας είπε. Το επιβεβαίωσε δηλαδή. Και το επιβεβαίωσε και στις καταθέσεις του. Δεν είναι μόνο ότι σας είπε εδώ. Το επιβεβαίωσε και σε κάποιες καταθέσεις του ότι εγώ, τον είδα σε κάποιες πρώτες μαζώξεις.

Σας είπε επίσης ο Νίκος Παπαναστασίου σ’ αυτό, ότι εγώ δεν τον θυμάμαι τον Τσελέντη. Είναι φυσικό κ. Δικαστές να μην το θυμάται. Διότι εάν πήγε και ήξερε δυο ανθρώπους ή είχε δει κάποιον κλπ, δεν μπορούσε να θυμάται. Δεν ήταν οι επαφές του τέτοιες, που να του δημιουργήσουν την συντροφιά της επαναστατικής αυτής οργάνωσης, όπως θέλετε πείτε την εσείς, ήταν συγκεντρώσεις στα πλαίσια κοινωνικών αναζητήσεων, οι οποίες δεν έφθασαν μέχρι του σημείου να δημιουργήσουν αυτή την συντροφικότητα, η οποία θα τον έκανε να θυμάται ακριβώς την φυσιογνωμία του Τσελέντη, ή τη φυσιογνωμία κάπου αλλού.

Έχω λοιπόν την άποψη και στο σημείο αυτό, ότι δεν έρχεται σε καμία αντίθεση η κατάθεσή του με όλα αυτά τα οποία είπαν και οι άλλοι, όσοι τυχόν είπαν και με κάποια πράγματα τα οποία λέχθηκαν ακόμα. Έρχομαι λοιπόν και στο θέμα εδώ του Νικήτα.

Κύριοι Δικαστές, για τον Νικήτα έχουν λεχθεί πάρα πολλά. Σας υπενθυμίζω την κατάθεση του Παύλου Σερίφη. Ο Παύλος Σερίφης είπε κάποια πράγματα, είπε ότι ο ίδιος σ’ αυτή τη κατάθεση, ανεξάρτητα και εάν και εφόσον αυτή η κατάθεση ελήφθη σωστά ή όχι, πιστεύω ότι δεν ελήφθη σωστά, είπε ότι από ένα χρονικό σημείο και μετά, παρόλο που εντάσσει σ’ αυτή την κατάθεσή του τον Νίκο Παπαναστασίου, τον εντάσσει στην οργάνωση μετά από την δική του τη συμμετοχή. Παρόλα αυτά λέει ότι εγώ, μετά από ένα χρονικό σημείο και μετά πήρα αυτό το όνομα και λέγομαι Νικήτας, αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Επάνω σ’ αυτό αναφέρεται και ο Σάββας Ξηρός στην συμπληρωματική του κατάθεση. Στις 20/7/2003 δείτε και αυτήν αν θέλετε και δείτε ότι πράγματι, ο Σάββας Ξηρός δεν έχει καμία ιδέα για τον συγκεκριμένο Παπαναστασίου, δεν λέει τίποτα απολύτως, αναφέρεται ως «Νικήτας› σε κάποιον άλλον και κάποια στιγμή λέει ότι ο παλαιότερος Νικήτας της οργάνωσης κάποια στιγμή δεν ξέρω τον παλαιότερο Νικήτα, δεν τον είδα ποτέ.

Σκεφθείτε ότι ο συγκεκριμένος Σάββας Ξηρός εμφανίζεται ότι μπήκε στην οργάνωση το ’84 ή ’85, κάπου εκεί αν δεν κάνω λάθος, παρόλα αυτά δεν τον ξέρει καθόλου. Και λέει ότι, ο προηγούμενος Νικήτας της οργάνωσης και εδώ έχω κάποιες αμφιβολίες για το τι σημαίνει ο προηγούμενος Νικήτας. Αν ο προηγούμενος Νικήτας ήταν εκείνος ο οποίος δέχθηκε, αν δεχθούμε, εγώ την απορρίπτω αυτή την άποψη, ότι ήταν εκείνος ο οποίος συμμετείχε σε κάποια πρώτη οργάνωση, τι παλαιότερος Νικήτας μπορεί να υπάρξει από κάποιον ο οποίος συμμετείχε στην πρώτη ενέργεια της οργάνωσης αυτής;

Θέλω λοιπόν μ’ αυτό να σας πω ότι ο παλαιότερος της οργάνωσης είχε το παρατσούκλι «γιατρός›. Ακούσατε εδώ πουθενά για «γιατρό›; Ήρθε κανείς να σας πει ότι ξέρετε, υπάρχει. ¶ρα λοιπόν και εδώ υπάρχει μια αμφιταλάντευση και μια εύλογη αμφιβολία για το ποιος είναι ο Νικήτας αυτός.

Θα σας πω όμως και κάτι άλλο. Στο βιβλίο των Παπαχελά – Τέλογλου, στην σελίδα 56, δεν θέλω να αναφέρομαι σε ονόματα, γιατί κρίνω ότι εγώ δεν μπορώ να λέω πράγματα, αλλά ως «Νικήτας› αναφέρεται άλλος. Δεν σημαίνει ότι, αυτός ήταν και ο «Νικήτας› της οργάνωσης, προς Θεού. Αλλά στην σελίδα αυτή, «Νικήτας› αναφέρεται άλλος. Και πρέπει να δείτε τι σημαίνει όταν αναφέρεται άλλος.

Στις 9.2.2003 έχει αναφερθεί το ΚΑΡΦΙ σε ένα «Νικήτα› και αναφέρεται άλλος πάλι από τον Νίκο Παπαναστασίου. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει. Λέει μάλιστα σ’ αυτό το έντυπο εν πάση περιπτώσει ότι, είναι ένα όνομα το οποίο ήταν κυλιόμενο. Θα σας πω ακόμα και κάτι. Στις 5.2.2003 στα ΝΕΑ, την έχω αυτή την εφημερίδα και δεν θα την ανοίξω να την διαβάσω, δεχθείτε το όπως το λέω για να μην σας καθυστερώ, έχει δώσει μια συνέντευξη η κα Κανά, η γυναίκα του Αγγελέτου Κανά, αυτή η οποία αναφέρεται στον Ε.Λ.Α. κλπ και εκεί μιλάει ότι ο ««Νικήτας› είναι η οργάνωση η 17Ν.

Σκεφθείτε λοιπόν μ’ όλα αυτά τα δεδομένα και μ’ όλες αυτές τις χρονικές αλληλουχίες και μ’ όλες αυτές τις αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις, εσείς θα στοιχειοθετήσετε ότι ο «Νικήτας› είναι αυτός ο συγκεκριμένος που λέγεται γιατί; Γιατί σας βολεύει; Ένας άλλος να είναι «Βαγγέλης›, ένας άλλος «Χάρις›, πώς θα το πείτε;

Υπάρχει ένα όνομα το οποίο φαίνεται ότι υπάρχει σ’ αυτή την οργάνωση, αλλά δεν είναι αυτό το οποίο αντιπροσωπεύει τον συγκεκριμένο κατηγορούμενο που έχετε μπροστά σας. Αυτό το λέω, όχι γιατί θέλω να θεωρήσω ότι σε μια πράξη απ’ αυτές στις οποίες είναι κατηγορούμενος, «Νικήτας› ήταν πιθανόν κάποιος άλλος, όχι προς Θεού.

Το έργο του υπερασπιστού δεν είναι εκείνο το οποίο για να απαλλάξει κάποιον, πρέπει να ενοχοποιήσει κάποιον άλλον. Αυτό είναι απαράδεκτο για μένα.

Εκείνο που έχω να σας πω είναι ότι, το λέω για να καταλάβετε, ότι δεν πρέπει να πάρετε ως θέσφατο αυτό το οποίο είπε η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία η οποία τον έβγαλε ως «Νικήτα›. Και να μην μοιράζουμε «Νικήτας› από εδώ, «Λάμπρος› από εκεί, «Μανώλης› από εκεί. Με πολύ περίσκεψη ειδικά αν θέλετε, αυτό το συγκεκριμένο προσωνύμιο με πάρα πολύ περίσκεψη πρέπει να το εξετάσετε για να δείτε, εάν και εφόσον συμπλέει μ’ αυτή την προσωπικότητα η οποία κάθεται εκεί και σας ακούει άφωνη επί 8 μήνες. Εάν συμπλέει και εάν την αντιπροσωπεύει αυτή την προσωπικότητα.

Έρχομαι τώρα και στο τελευταίο σημείο του κατηγορητηρίου. Οφείλω να σας πω για να σας απομπλέξω από οτιδήποτε άλλο, ότι σ’ ότι αφορά τα εκρηκτικά, ότι αφορά και τα όπλα, δεν θα πω τίποτα απολύτως. Επαφίεμαι σ’ όσα ακριβώς είπε ο κ. Εισαγγελέας, Αναπληρωτής Εισαγγελέας κ. Μαρκής και νομίζω ότι ενόψει της πρότασής του αυτής, η οποία ήταν εμπεριστατωμένη στο έπακρο, ενόψει δηλαδή του γεγονότος ότι δεν υπήρχε κατοχή φυσικής εξουσίας, ούτε υπήρχε η δυνατότητα ο κάτοχος να χρησιμοποιεί ως συγκεκριμένος κατηγορούμενος, να χρησιμοποιεί αυτά τα όπλα, νομίζω ότι δεν πρέπει να σας απασχολήσω καθόλου.

Δεν θα είχα άλλωστε, οφείλω να πω, ότι δεν θα είχα κανένα επιχείρημα να προσθέσω, σ’ όσα είπε ο Αναπληρωτής κ. Εισαγγελέας σ’ αυτά, γι’ αυτό τελειώνω και μ’ αυτό. Μένει ένα τελευταίο αδίκημα για το οποίο θα σας απασχολήσω. Επιτρέψτε μου να σας απασχολήσω λίγο γι’ αυτό το αδίκημα, είναι η συμμετοχή του Παπαναστασίου στην οργάνωση 17Ν.

Εδώ κ. Δικαστές οφείλω να σας πω ότι, το συγκεκριμένο βούλευμα με το οποίο έρχεται εδώ ενώπιόν σας του προσάπτει δυο κατηγορίες. Του προσάπτει μια κατηγορία η οποία είναι, του συνιδρυτή της οργάνωσης αυτής και του προσάπτει και μια δεύτερη κατηγορία, του ανθρώπου ο οποίος συμμετείχε στην οργάνωση αυτή από το 1975 που θεωρήθηκε ότι πράγματι αυτή η οργάνωση συνεστήθη, μέχρι το 2002, που συνελήφθη ο Νίκος Παπαναστασίου.

Σας λέω και πάλι, γι’ αυτό έχει πάρα πολλά παράπονα για το βούλευμα ότι, το βούλευμα λέει ότι, ο λόγος για τον οποίον του προσάπτει την συμμετοχή, ως συνιδρυτή, στο γεγονός ότι ο Παύλος Σερίφης είπε ότι ήταν από τους συνιδρυτές, εδώ όμως είναι καθαρό σφάλμα του βουλεύματος. Γι’ αυτό είπα ότι, τα βουλεύματα πρέπει κάποια στιγμή να ελέγχονται.

Έρχεται λοιπόν το βούλευμα το οποίο λέει ότι, είναι εκείνος ο οποίος είναι συνιδρυτής. Έρχεται όμως ο Παύλος Σερίφης σ’ αυτή τη περίφημη κατάθεσή του, όπως θέλετε πείτε την, ο οποίος λέει το εξής και νομίζω ότι δεν πρέπει να σας το διαβάσω, νομίζω ότι το θυμάστε όλοι, αν χρειαστεί θα πρέπει να σας το διαβάσω, πείτε το μου, την έχω εδώ την κατάθεση, να σας το διαβάσω επί λέξει.

Αναφέρεται στο ότι τον γνώρισε τον Νίκο Παπαναστασίου τον Οκτώβριο του 1979, αν θέλετε μισό λεπτό να σας το πω κιόλας πώς ακριβώς αναφέρεται σ’ αυτό, γιατί νομίζω ότι είναι σημαντικό. Λέει λοιπόν ο Παύλος Σερίφης σ’ αυτή την κατάθεση και λέει και κάποια άλλα πράγματα, που δείχνουν ότι τουλάχιστον συνιδρυτής δεν ήταν. Λέει λοιπόν ότι, «κατά τον Οκτώβριο του 1979 περίπου, ο τάδε σε μια καφετέρια, μας συγκέντρωσε εμένα και δυο πρόσωπα, τα οποία έβλεπα για πρώτη φορά και μου τους σύστησε, ως τάδε και Νικήτα›.

Αυτά λέει το 1979. Και λέει ότι στη συνέχεια ότι, σε κάποια άλλα σημεία, κοιτάζοντας πίσω, για να δείτε ότι καμιά σχέση δεν έχει με συνιδρυτή της οργάνωσης αυτής και αυτό δεν το λέω γιατί, συνιδρυτής της οργάνωσης για μένα είναι ένα στιγμιαίο έγκλημα και αν είναι συνιδρυτής της οργάνωσης έχει φύγει και εδώ. Αλλά προσδιορίζει όμως σε σας ορισμένα πράγματα.

Και να μην ξεχνάτε το εξής. Συνιδρυτής ανέβαινε, συνιδρυτής κατέβαινε από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Δεν ήθελα ποτέ να προβώ σε κάποιες δηλώσεις και εγώ προσωπικά που είμαι ο πρώτος που τον είχα εντολέα μου, πριν ακόμα πλαισιωθώ και από τον κ. Φυτράκη. Δεν ήμουν εκείνος που θα έβγαινε ποτέ και θα έλεγε ορισμένα πράγματα. Γιατί θεωρώ ότι αυτό το πράγμα είναι μια λερναία ύδρα.

Θεωρώ ότι δεν μπορείς να έρχεσαι και να λες ορισμένα πράγματα, ενάντια σε ένα τύπο με τον οποίον δεν μπορείς να κάνεις τίποτα αν έρθεις σε κάποια αντιπαράθεση. Και αν θέλετε και δεν θέλω ποτέ να λέω πράγματα που έχουν σχέση με την υπερασπιστική γραμμή, ή την υπεράσπιση, τα επιχειρήματα του κάθε συγκεκριμένου κατηγορούμενου, σε μέρη που δεν είναι θεσμικά εκείνα, τα οποία θα δεχθούν αυτές τις απόψεις. Εσείς είστε το θεσμικό όργανο, εσείς θα τις ακούσετε όλες αυτές τις απόψεις.

Λέει λοιπόν ο Παύλος Σερίφης σε μια κατάθεσή του, κοιτάζοντας πίσω όσον αφορά την αρχική συγκρότηση σ’ αυτή τη συγκεκριμένη κατάθεση την οποία έδωσε ολονυκτίς, λέει ότι και μόνο σ’ αυτό συνεπάγεται, «κοιτάζοντας πίσω όσον με αφορά στην αρχική συγκρότηση της ομάδος, μπορώ να πω με σιγουριά, ότι εκτός από εμάς τους τέσσερις, δηλαδή τον τάδε, τον τάδε, τον τάδε και εμένα›, δεν μιλάει πουθενά εδώ για τον Νίκο Παπαναστασίου.

Δεν υπάρχει κανένας άλλος να επηρεάζει τα πράγματα και τις επιλογές μας και τον τρόπο δράσης μας. Παρόλα αυτά λοιπόν, παρόλο το γεγονός ότι αυτή ήταν η μοναδική κατάθεση και η κατάθεση του Χριστόδουλου Ξηρού ο οποίος είπε ότι συμμετείχε σε αυτές τις Οργανώσεις. Μάλιστα ο Χριστόδουλος Ξηρός σε ένα σημείο στο τέλος όταν μιλάει λέει ότι αυτοί οι παλιοί έχουν φύγει τώρα κλπ. Λέει και αυτό και αυτό θα το χρησιμοποιήσω όταν θα έρθει η ώρα για να το χρησιμοποιήσω.

Κύριοι Δικαστές, τι μιλάμε για συνιδρυτή; Ποιος είναι ο συνιδρυτής όταν εκείνος ο οποίος αναφέρεται στην συμμετοχή του στην Οργάνωση 17Ν είναι εκείνος ο οποίος πράγματι λέει ότι μπήκε πολύ αργότερα. Σας είπα ότι είναι δεδομένο ότι δεν είναι συνιδρυτής. Έχω να σας πω ακόμα και το εξής σε σχέση με αυτό, σας έχω δώσει κατά την διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας που έγινε εδώ και κάποια συγκεκριμένα έγγραφα τα οποία αποδεικνύουν ότι ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος από το 1974 μέχρι τον Μάρτιο του 1976 ήταν στην Γερμανία. ¶ρα και εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσε να είναι συνιδρυτής. Αυτό το λέω γιατί περιέχει μια συγκεκριμένη απαξία αυτό το πράγμα γιατί πλέον στην προσπάθειά σας να βρείτε τα οποιαδήποτε ιστορικά στελέχη να πέσετε σε λάθη τέτοια τα οποία θα προϊδεάσουν και για μια επόμενη κακή σας εντύπωση σε σχέση με τον συγκεκριμένο κατηγορούμενο.

Τα έγγραφα αυτά λένε το εξής -τα έχουμε ξαναδώσει, τα έχω ξαναπεί, απλώς σας τα υπενθυμίζω- είναι από την πόλη του Μπιτινχάϊν Μπίσιγκεν εκεί που δηλώνονται όλοι οι κάτοικοι στην Γερμανία και λέει: «Αξιότιμε κ. Παπαναστασίου, βεβαιούμαι με το παρόν ότι εσείς μεταναστεύσατε από την Ελλάδα στον οδό Στούμπεν Στράσε 57 στο Μπιτινχάϊν Μπίσινχεν στις 14/4/74. Στις 20/2/75 μετακομίσατε για Στουτγάρδη στην οδό Ρόιφιλνγκ 11›. Αυτό είναι το ένα έγγραφο.

Το δεύτερο έγγραφο το οποίο αποτελεί συνέχεια αυτού του εγγράφου, έρχεται η Στουτγάρδη πλέον και επιβεβαιώνει. Γραφείο Εξυπηρέτησης Δημοτών είναι αυτό το οποία δίνει αυτές τις πληροφορίες και λέει: «Αφορά Παπαναστασίου, πληροφορίες μητρώου δημοτών. Ο κ. Παπαναστασίου μετοίκησε από τον Μπιτινχάϊν στη Στουτγάρδη επί της οδού τάδε στις 29/6/75, ανεχώρησε για την Ελλάδα την 1η Μαρτίου 1976›. Αυτά είναι έγγραφα τα οποία σας τα έχω δώσει για να έχετε τη δυνατότητα του ελέγχου επάνω σε αυτά.

Επίσης σας διάβασα και κάποια έγγραφα παρεμπιπτόντως όταν συζητείτο αυτή η υπόθεση με κάποιες απόπειρες σπουδών που έκανε ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος στην Γερμανία να γραφεί στην Παιδαγωγική Ακαδημία. Ήταν δηλαδή πτυχιούχος της Ανωτάτης Βιομηχανικής εδώ και κάποιες απόπειρες σπουδών. Δεν θα ήθελα να σας τα διαβάσω και αυτά τα έγγραφα γιατί θεωρώ ότι τα έχουμε διαβάσει, τα έχουμε πει. Λέει ότι πράγματι ενεγράφη σε αυτές τις Σχολές και αυτές τις Σχολές δεν τις τελείωσε οφείλω να ομολογήσω αλλά ήταν αυτές στη Στουτγάρδη και στο Μπιτινχάϊν και σε αυτό το χρονικό διάστημα έμεινε εκεί προσπαθώντας να συνεχίσει τις σπουδές του στην Παιδαγωγική Ακαδημία οι οποίες δεν ολοκληρώθηκαν.

Έχω την εντύπωση ότι δεν πρέπει να σας απασχολήσω άλλο σε καμία περίπτωση για αυτό που αναφέρεται ως συνίδρυση της ομάδας αυτής. Νομίζω ότι δεν πρέπει να σας απασχολήσω, νομίζω ότι αυτά τα έγγραφα τα οποία είναι και αυτά βγαλμένα εδώ και ένα μεγάλο χρονικό διάστημα σας δείχνουν ότι δεν έχει καμία σχέση με την συνίδρυση πέραν του γεγονότος του στιγμιαίου κλπ.

Θα έρθω όμως στη συμμετοχή του. Εδώ θα ήθελα να σταθώ λιγάκι στην συμμετοχή του κ.κ. Δικαστές. Πού στηρίζει την συμμετοχή του το βούλευμα; Μετά να δούμε ποια είναι εκείνα τα στοιχεία τα οποία έχουμε. Το βούλευμα στηρίζει την συμμετοχή του σε μια κατάθεση του Τέλιου που λέει ότι πράγματι πήγε σε αυτή την συγκεκριμένη γιάφκα και εκεί εμφανίστηκαν δύο κουκουλοφόροι οι οποίοι ήταν εκείνοι οι οποίοι του έκαναν κάποια συζήτηση --έτσι λέει στην κατάθεσή του- σε σχέση με την αποχώρησή του από την ομάδα αυτή, με την πιθανότητα αποχώρησής του, την πίεση δηλαδή την οποία είχαν επάνω του στο να μην αποχωρήσει από την ομάδα αυτή.

Κύριοι Δικαστές, εδώ θα πω το εξής, καταρχήν σας υπενθυμίζω επειδή ρωτήθηκε πολύ και από διαφόρους και από τον Πρόεδρο τον κ. Γεωργαντόπουλο αν δεν κάνω λάθος ο Τέλιος επάνω σε αυτό. Σας είπε εδώ στο ακροατήριο και θα ήθελα να σας το διαβάσω αυτό, ρωτήθηκε δυο φορές. «Τους άλλους ως Λάμπρο – Νικήτα δεν είμαι σίγουρος γι αυτό όμως και για τον τρίτο δεν θυμάμαι καθόλου›. Ήρθε δηλαδή εδώ στο ακροατήριο και σας είπε ότι ήταν δύο άνθρωποι, ο ένας ήταν Λάμπρος με κουκούλα, ο άλλος ίσως ήταν ο Νικήτας αλλά δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για το αν πράγματι ήταν ο Λάμπρος ή ο Νικήτας.

Όταν τον ρώτησε ο κ. Γεωργαντόπουλος «Μιλήσατε πριν από τις απολογίες σας τις έγγραφες για κάποιον Νικήτα στη συζήτηση εκείνη την δίωρη. Αυτό το πρόσωπο σήμερα συγκαταλέγεται μεταξύ των κ.κ. κατηγορουμένων. Αν μπορείτε να το πείτε, αν δεν μπορείτε› «δεν γνωρίζω, δεν μπορώ να το πω αυτό›. Έτσι λέει στην απάντησή του αυτή.

Επίσης σε σχέση μία άλλη αποστροφή του πάλι είπε ότι «εγώ δεν μπορώ να το ξέρω›. Μάλιστα σας λέω και κάτι ακόμα. Στη συνέχεια ο κ. Φυτράκης θέλοντας να βάλει το χέρι του στον τύπον των ήλων κάποια στιγμή ρώτησε «Πέστε μας, γνωρίζετε κάποιον από αυτούς;›. Πετάχτηκε μάλιστα έτσι επειδή είχαμε πει ότι λόγω της κατάστασής του δεν θα έπρεπε εμείς να ρωτήσουμε βλέποντας ορισμένα πράγματα, εξετάζοντας από την ανθρώπινη πλευρά έστω και σε βάρος αν θέλετε κάποια στιγμή των συμφερόντων εκείνου του οποίου υπερασπιζόμαστε. Σε κείνη ακριβώς τη μορφή φτάσαμε σε ένα σημείο να αναρωτιόμαστε αν θα πρέπει.

Ο κ. Φυτράκης λοιπόν την στιγμή ποια που λέχθηκαν αυτά είπε ευθέως και προς το Δικαστήριό σας, σε σας προσωπικά κ. Πρόεδρε αλλά και προς τα εκεί «ας μας πει για να μην παίζεται αυτό το παιχνίδι, είναι δυνατόν, γνωρίζει κανέναν›. Εκεί λοιπόν καμία απάντηση που να είχε σχέση με τον συγκεκριμένο Νικήτα δεν λέχθηκε.

Έχω την άποψη ότι -πέραν του γεγονότος ότι αυτοί είναι κουκουλοφόροι όπως εμφανίζονται σύμφωνα με την κατάθεσή του- δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να έχουμε πει όταν μάλιστα αυτή γίνεται η κατάσταση, αυτό το γεγονός προσδιορίζεται (προσέξτε κ.κ. Δικαστές) ότι γίνεται το 1989. Μετά το περιστατικό του Ανδρουλιδάκη εμφανίζεται αυτό να έχει γίνει.

ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (εκτός μικροφώνου)

Π. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ: Εγώ έχω την άποψη, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι έγινε μετά το περιστατικό του Ανδρουλιδάκη. Όπως το λέει ο κ. Γεωργαντόπουλος, πριν από τον Δεκέμβριο του 1989. Όταν λοιπόν έχουμε μια χρονική περίοδο 1989, σκεφτείτε ότι εμείς δεν ακούμε τίποτα για Παπαναστασίου. Ότι έχει ειπωθεί, ότι έχει λεχθεί είναι μέχρι το 1985 ανεξάρτητα από αυτά που έχουν λεχθεί τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα και δεν προσδιορίζουν μια συγκεκριμένη απαξία ποινική.