Πού τοποθετείται τώρα αυτός; Ο κ. Εισαγγελέας λέει στην περίπτωση Μάτη έξωθεν, ήταν έξω. Ο πρώτος ομολογών λέει μέσα ήταν. Οι μάρτυρες δεν αναγνωρίζουν αν ήταν μέσα ή έξω. Ο δεύτερος ομολογών λέει δεν ήταν καθόλου. Τι θα πείτε εσείς; Έλα, αυτοί θα ήταν. Αφού έχω θα πείτε εσείς, μια συγκροτημένη ομάδα και δέχομαι στην προηγούμενη σκέψη ότι είναι μέλος της ομάδας, δεν θα πήγε; Θα πήγε. Εάν δικάζουμε έτσι είμαστε στο κατασταλτικό μοντέλο, δεν χρειάζονται πολλά πράγματα, λέμε έλα, αφού έχω εγώ μια ένδειξη ότι είσαι στην ομάδα, τι θα έκανες στην ομάδα; Έτσι διευρύνομε απείρως της καταστολής, ε, δεν νομίζω ότι είναι αναγκαίο να το κάνομε, έχομε ζητήματα εδώ να επιλύσομε, σε περιπτώσεις αιχμής δεν θα το κάνομε.
Η μια περίπτωση η πρώτη του Μάτη, δεν έχει κανένα άλλο δεδομένο, γιατί δεν μπορούσε να έχει κανένα άλλο δεδομένο όπως το περιγράφετε, παρά ότι ενδεχομένως ήταν αυτός ή κάποιος άλλος. Στο τηλεφώνημα, που παίζει την μορφή ενεργητικής απλής συνέργιας, ότι τηλεφώνησε και ότι αυτό ήταν απαραίτητο κλπ. Να γενικεύσω, θα πεις ότι θα ήταν και οι δυο. Μια μεγάλη συζήτηση, μπορεί και να το κάνεις, μπορεί και να μην το κάνεις, διεύρυνση είναι και αυτή προς την πλευρά της καταστολής. Να πεις αμφιβολία σ’ αυτό το ζήτημα; Πρέπει να πεις ότι δεν ξέρω εάν ήταν ή δεν ήταν, τον βγάζω από την απλή συνέργια. Στις δυο άλλες πρέπει να του περιγράψεις, γιατί είναι ψυχική συνέργια η δυο και η τρία πράξη, να του περιγράψεις ενεργητική συμπεριφορά που συνέδραμε και αύξησε την βούληση του δράστη να κάνει το παραπάνω αδίκημα, ιδίως στην δυο περίπτωση, στην περίπτωση Μάτη.
Αυτή κύριοι Δικασταί, μου φαίνεται ότι ήταν η πρώτη ληστεία που μπήκε η οργάνωση αυτή κατά την κατηγορία, αν δεν κάνω λάθος, κατά την κατηγορία που έχουμε η πρώτη. Και αν δεν κάνω λάθος, σ’ αυτή τη περίπτωση, η οργάνωση, τα πρόσωπα δηλαδή που δράσανε σ’ αυτή τη περίπτωση, έχουν πάρει όλα τα δυνατά μέτρα, για να αποτρέψουν εμπλοκή και θύματα. Προφανώς αν ήταν η πρώτη πράξη που κάνανε αυτού του τύπου για να συλλεγούν χρήματα για τους σκοπούς της οργάνωσης, προφανώς και θέλανε να μην έχουν εμπλοκές περαιτέρω, είναι στην λογική της οργανώσεως ένοπλης βίας. Δεν θέλανε να έχουν και άλλες εμπλοκές, προφανώς και δεν θέλανε.
Γι’ αυτό άκουσα εδώ για λουλούδια. Γι’ αυτό άκουσα εδώ για γλυκά, για γνώση του ονόματος του θανόντος κλπ. Δε θέλανε δηλαδή να έχουν εμπλοκή. Αυτό όμως στον απλού συνεργό, ο οποίος πάει μ’ αυτό το μοντέλο να δράσει, λέμε όποιος είναι ο απλός συνεργός, εγώ σας είπα ότι υπάρχουν αμφιβολίες αλλά λέμε, σ’ αυτόν που πάει. Καλύπτει με τον δόλο του και την τυχαία εμπλοκή που έγινε πάνω από το σχέδιο και με πρωτοβουλία ατυχησάντων μελών που δράσανε κατ’ αυτό τον τρόπο; Το καλύπτει; Και στην ταχεία μετάβαση στην πράξη που έχουν οι εμπλακέντες στην ανθρωποκτονία, είχαν υπόψη τους ότι έχω υποστήριξη, έστω και ψυχική από τον τάδε, που εάν δεν την είχα αυτή, δεν θα το έκανα; Γιατί πρέπει να υπάρχει και μια αιτιότητα ανάμεσα στην ψυχική υποστήριξη.
Δηλαδή είπε ο δράστης της ανθρωποκτονίας που πυροβόλησε στην εμπλοκή που έκανε, ότι έχω και άλλους τέσσερις και ο άλλος θα του παρέσχε ?το σκέφθηκε και έτσι έγινε. Έτσι ακριβώς είναι η διεύρυνση. Και αν είναι έτσι ακριβώς, γιατί εγώ σας τα λέω και τα μεν και τα δε, γιατί δεν δέχεστε εσείς την άλλη άποψη, αφού οι δυο λένε διαφορετικά πώς τον βάζεις και του λες είσαι απλούς συνεργός;
Να σας πω και εγώ έτσι ακριβώς. Δεν μου είπατε λοιπόν ότι εγώ τον βάζω στην απλή συνέργια, γιατί ηύρα το ένα ή το άλλο, τι θες να κάνω; Να τον βγάλω είναι πολύ, θα πει η κοινωνία, ότι πώς τους βγάζεις; Κάνεις διεύρυνση αθωωτική από την άλλη; Δεν μου είπατε. Εγώ σας λέω. Θα μου πείτε μα, ενίσχυσε τον δράστη η παρουσία του αν ήταν εκεί και δεν χρειαζόταν να του πει. Λέει η καινούργια άποψη, να έχω ενισχυτική παρέμβαση. ¶μα δεν έχω όμως καμία τέτοια περιγραφή και έχω τα άλλα στοιχεία, πώς θα του πω του ανθρώπου ότι έχω ποιοτική επάρκεια δεδομένων, για να στηρίξω την κατηγορία και να σε πάω συμμετοχή απλή σε απόπειρα ανθρωποκτονίας; Πώς θα την στηρίξω;
Στην περίπτωση Μομφεράτου τώρα, το ίδιο ισχύει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (Εκτός μικροφώνου)
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Είναι μια γενίκευση, τους περιγράφουν σ’ αυτή την περίπτωση όλους οπλισμένους οι μάρτυρες; ¶στε το τώρα. Ο ένας λέει ότι δεν ήταν, ο ομολογών. Ο άλλος λέει πήγαμε οπλισμένοι. Τους περιγράφουν οι μάρτυρες όλους οπλισμένους και τον έξωθεν που λέτε εσείς ότι είναι έξωθεν; Εγώ διάβασα απ’ αυτό το ΙΝΤΕΡΝΕΤ δεν ξέρω εάν είναι σαφή πρακτικά, έξωθεν λέτε. Τι λέτε για τον έξωθεν, ήταν οπλισμένος; Δεν το λένε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε συνήγορε, διαβάστε με μεγάλη προσοχή την προκήρυξη προς κόμματα και οργανώσεις, που μιλάει για κάποια οργάνωση στην AEG που είχε πάει απροετοίμαστη, που εμφανίστηκε λέει αιφνιδίως κάποιος αστυνομικός, «σύντροφοι να έχετε το νου σας και να έχετε προσχεδιάσει τι θα κάνετε σε τέτοιες ιστορίες›?
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Ποιος το λέει; Ακούστε θα τα πω εγώ. Εγώ πολύ διαβαστερός δεν είμαι και δεν έκατσα να διαβάσω όλες τις προκηρύξεις. Ακούστε να σας πω εγώ την γνώμη μου. Διάβασα εγώ μια προκήρυξη που λέει εκεί σε μια κριτική που κάνει για την AEG, αυτή θα εννοείτε προφανώς, δηλαδή για την περίπτωση του Σερίφη θέλετε να πείτε τώρα. Αν και δεν άκουσα τίποτα να μου το βάλετε για AEG δεν είναι η περίπτωση του Σερίφη; Την υπόθεση Σερίφη είναι. Έβγαλε δηλαδή η 17Ν μια ανακοίνωση μετά κάμποσα φύλλα και είπε για την περίπτωση της συμπλοκής στην AEG. Ότι ήσαστε απρόσεκτοι, πώς πήγατε και πώς κάνατε.
Εσείς θέλετε να μου πείτε ότι, μετά απ’ αυτή την ανακοίνωση πήρανε πρόσθετα μέτρα και ήταν πολύ πιο προσεκτικοί. Να μην πω άλλα ζητήματα τώρα της προσοχής. Αλλά δεν θέλω να μπω εγώ σε όλα τούτα εδώ. Λέτε λοιπόν εσείς ότι θα ήταν πιο προσεκτικοί. Αρκεί αυτό; Θα ήταν πιο προσεκτικοί;
(Διαλογικές Συζητήσεις)
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Τώρα θα μου πείτε για τα Σεπόλια. Ξέρετε τι είχα τραβήξει εγώ μ’ αυτά τα Σεπόλια; Είχα τον Σκυφτούλη πελάτη εγώ και ο Κωνσταντόπουλος. Ξέρετε τι τράβηξα; Μου ερχόταν όλοι οι μάρτυρες και λέγανε αυτός είναι με το μουστάκι και το μουστάκι?τον προφυλάκισε ο Ανακριτής και είχε το θάρρος ο Ανακριτής αυτός, μέσω Μητσοτάκη ο οποίος δήλωνε ότι είναι τα κλεφτρόνια και είναι οι τρομοκράτες και βρήκε την 17Ν και τον αποφυλάκισε. Και έχασε την θέση του, του πήραν την δικογραφία και την δώσανε σε άλλον. Τα ξέρω εγώ, γι’ αυτό είμαι ήσυχος.
Τι Σεπόλια τώρα μου λέτε; Στα Σεπόλια τον βρήκανε τον δράστη, ήταν ο Σκυφτούλης. Τρία χρόνια συζητήθηκε αυτή η ιστορία, με τους ίδιους μάρτυρες. Όταν εμείς είπαμε αμφιβολίες, μας είπαν, εντάξει υποθάλπετε την τρομοκρατία, πια το έχετε παρακάνει οι δικηγόροι. Έτσι μας είπαν. Μπορεί και να το ξεχνούσα αυτό, αλλά αφού μου το θύμισε ο κ. Εισαγγελέας, εγώ το λέω τι να κάνω. Έτυχε να το έχω δικάσει, τι να κάνω;
Πώς τρία χρόνια συζητούσαμε ότι είναι οι άλλοι και τώρα απεκαλύφθη; Οι αρχές όμως είχαν βρει τους δράστες. Τους προφυλακίσανε, κάναμε την ανάκριση, ο Ανακριτής τους έβγαλε, έχασε τη θέση του, πήραμε πάλι την δικογραφία, την πήγαμε σε άλλον και τους ξαναπροφυλάκισε. Και εν τέλει βγήκε το βούλευμα, το οποίο είπε, δεν απεδείχθη πλήρως, αφήνω ανοιχτό το θέμα. Και ήρθαν τούτοι εδώ και είπατε ότι εσείς τους βρήκατε. Πόσα χρόνια περάσανε; ’92 – 2002, δέκα χρόνια μετά.
Τα βλέπετε λοιπόν. Ασφάλεια λοιπόν σ’ αυτά τα ζητήματα, αν δεν έχεις πλήρη απόδειξη και πλήρη πεποίθηση με δεδομένα που τα έχεις διασταυρωμένα, πληρότητα δηλαδή ποιοτική και ποσοτική ενδείξεων και αποδείξεων, δεν προχωράς. Λες εν αμφιβολία, τον αφήνω. Αυτό λέω εγώ. Κλασσική σχολή του δικαίου. Τι λέει η κλασσική σχολή; Αυτά λέει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (Εκτός μικροφώνου)
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Το καθήκον κ. Εισαγγελέα περιλαμβάνει και το να λέμε σωστά πράγματα.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Πάμε παρακάτω τώρα λοιπόν σ’ αυτή τη περίπτωση του συγκεκριμένου προσώπου τώρα που υπερασπίζομαι εγώ. Οι δυο λοιπόν μεγάλες περιπτώσεις συνέργιας του κατηγορουμένου Παπαναστασίου στις ανθρωποκτονίες τις τετελεσμένες, δεν περιέχουν επάρκεια αποδεικτικών δεδομένων, ποιοτική και ποσοτική για να πείτε εσείς ότι ήταν συνεργός σ’ αυτές. Η πρώτη περίπτωση περιλαμβάνει αντιφατική προσέγγιση. Και αυτό το στηρίζω εγώ, ανεξαρτήτως των ομολογιών, οι οποίες υπέρ του κατηγορουμένου λειτουργούνε τώρα, μετά την ομολογία του κ. Τσελέντη, ο οποίος λέει ότι ήμουν, αλλά δεν είναι ο κατηγορούμενος αυτός σ’ αυτές, ανεξαρτήτως αυτού υπάρχει και το πραγματικό συμβάν όπως περιγράφεται από τους μάρτυρες, το οποίο έχει μια αξία, για να καταλήξουμε σε συμπέρασμα. Λέω λοιπόν ότι απ’ αυτά τα στοιχεία, δεν υπάρχει επάρκεια δεδομένων για να τον βάλουμε συμμέτοχο σ’ αυτές τις δυο. Το ίδιο και για την πρώτη.
Υπάρχει ένα δεύτερο ζήτημα για τον κατηγορούμενο αυτόν. Ήταν μέλος της οργανώσεως, είναι μέλος της οργανώσεως από το 1975 μέχρι το 2002, ή έχει διακοπή; Με βάση το υλικό που έχετε, όπως και να το δεχθείτε, από το 1985 και μετά όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι δεν έχει ενεργό συμμετοχή. Έφυγε προφανώς. Όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι έχει φύγει. Δεν τον βρίσκουμε σε καμιά άλλη ενέργεια και ομολογία συγκατηγορουμένου, έστω και μοναχική, ο οποίος να λέει ότι, τον είχα μέχρι το 2002 και συσκέφθηκα μαζί του και αποφασίσαμε να κάνουμε το ένα ή το άλλο, ή είχε αντίρρηση σ’ αυτή τη σύσκεψη, δεν έχω δηλαδή περιστατικά ουσιαστικά τα οποία να στηρίζουν αυτή τη δραστηριότητα μέχρι το 2002.
Πώς θα κάνετε την γενίκευση; Θα πείτε, θα ήταν, αφού μπήκε και δεν είχε εξέλθει και δεν προκύπτει να εξέλθει εξ της οργανώσεως; Δεν το δήλωσε, δεν πήγε στις αρχές; Ο μόνος τρόπος ο οποίος μπορεί κάποιος να εξέλθει μιας οργανώσεως, είναι να πάει να το πει στις αρχές; Δεν υπάρχει άλλος από πίσω; ¶μα φύγει δηλαδή ουσιαστικά, αλλά δεν κάνει άλλες ενέργειες και μπει στον κοινωνικό βίο τον κανονικό, παύει να είναι μέλος; Όταν πάψει αυτός ουσιαστικά, για πολιτικούς, για ηθικούς λόγους, για οποιουσδήποτε λόγους προσωπικούς του και φύγει, παύει ή δεν παύει να είναι μέλος;
Συνεχίζει να είναι μέλος ή δεν συνεχίζει να είναι μέλος; Εδώ έχετε κάνει και την γενίκευση ακόμα και εκεί να το πάτε ότι, έφυγε αλλά δεν έκανε ουσιαστικές ενέργειες, ότι την ψυχική συνέργια δεν την θεωρείτε ως συνεχή δράση, το λέει το παρακάτω άρθρο του ίδιου πράγματος. ¶ρα λοιπόν τι θα πείτε τώρα, από το ’85 και μετά ότι ήταν; Τα βιβλία και τα τέτοια τώρα, τα είπε ο συνάδελφός μου, ξέρετε πού πάνε τα ονόματα, δεν θέλω να κάνω τώρα παρεμβολές και αυτά είναι του ενενήντα τόσο και μετά. Από το ’98 πότε τα έχετε βρει, το ’91. Γι’ αυτό δεν τα έψαξα εγώ, δεν έχω πελάτη που να πηγαίνει στο ’91 και να κάτσω να κοιτάξω τις λεπτομέρειες εκεί. Είδα όμως ότι υπάρχουν δεδομένα, τα οποία καλύπτουν αυτά τα ζητήματα, δεν υπάρχει θέμα τέτοιο.
Υπάρχουν όμως δυο άλλα ζητήματα. Ένα εύρημα, ένα δακτυλικό αποτύπωμα που βρέθηκε σε ένα συγκεκριμένο βιβλίο, που βρέθηκε μέσα στον συγκεκριμένο χώρο που περιγράφετε, αυτό είναι το βασικό. Και υπάρχει ενδεχομένως, εμμέσως, ομολογία συγκατηγορουμένου, ο οποίος χωρίς να λέει εξήγηση αν είναι αυτός ή δεν είναι, υπόθεση κάνει, αποδίδει την ανεύρεση ενός εγγράφου και των αποτυπωμάτων του, σε τυχαία εμπλοκή σε χώρο που ήταν προφανώς στον κατηγορούμενο Παπαναστασίου. Υπόθεση λέει.
Βεβαίως αυτή η υπόθεση περιλαμβάνει μια τρομερή γενίκευση. Όποιος και να δεχθεί το πρώτο έγγραφο δηλαδή το σχεδιάγραμμα, ότι εν πάση περιπτώσει εάν εκλάπη κλπ, αναιρείται αυτή η υπόθεση, ότι ένα αποτύπωμα του ίδιου αυτού προσώπου βρέθηκε στο δεύτερο έγγραφο, το οποίο είναι οι αρχές, δεν ξέρω πώς το λέτε, το καταστατικό το έχετε βαφτίσει εδώ της οργάνωσης, κλπ.
Αυτή η μεγέθυνση σε υποθέσεις ότι μόνο αυτή η εξήγηση υπάρχει, βεβαίως και βάζει αμφιβολία ως προς τον δικό μου κατηγορούμενο, τον Παπαναστασίου, περί της αυθεντικότητας αυτής της ενδείξεως, βεβαίως και βάζει αμφιβολίες, πώς θα το πούμε αυτό, ότι τυχαίως αλλά σε συγκεκριμένο χώρο. ¶λλο να πεις ότι το βιβλίο βρέθηκε σε πολλούς χώρους πιθανόν και το άγγιξα κάπου και μείνανε τα αποτυπώματά μου και άλλο να πω ότι αυτό το βιβλίο άγγιξε μόνο στο σπίτι του τάδε και ότι εγώ δεν είχα καμιά επαφή με άλλα αντικείμενα. ¶ρα από εκεί θα είναι. Αυτό είναι μια γενίκευση.
Αν ήταν το σχεδιάγραμμα μόνο του να έλεγα, και αν το σχεδιάγραμμα αυτό ήταν αυθεντικό μόνο για την δράση την υπηρεσιακή εντός και δεν περιείχε καμιά άλλη πληροφορία, θα το έλεγα. Ότι το σχεδιάγραμμα εντάξει. Αλλά μετά του έδωσε και το καταστατικό να το διαβάσει, αν θέλει να γραφτεί στην οργάνωση, ή δεν θέλει. Αυτά είναι υπερβολικά. Δεν έχουν λογική όπως είπε και ο κ. Εισαγγελεύς, συνέπεια στο να στηρίξουν την κατηγορία εις βάρος του άλλου για την συμμετοχή από μόνα τους.
Δεν έχουν αυτή τη λογική συνέπεια για να την στηρίξουν, αυτή είναι η άποψή μου. Μπορεί να κάνεις στρατηγική γενίκευση και να πεις ότι μου φθάνουν εμένα αυτά. Μπορεί και όχι. Έχει αναδειχθεί σε φοβερό αποδεικτικό στοιχείο απ’ ότι έχω καταλάβει στις σκέψεις που ακούγονται εδώ πέρα, το δακτυλικό αποτύπωμα. Εγώ έχω να σας πω, δεν θέλω να μπω τώρα στην αμφισβήτηση των δακτυλικών αποτυπωμάτων. Πράγματι η ασφαλέστερη μέθοδος δεν είναι η αυτοψία, είναι η πραγματογνωμοσύνη, τέτοιες δεν υπάρχουν. Αλλά υπάρχει το εύρημα λένε, εγώ σας είπα, έχετε πληρότητα από την άποψη αυτού καθεαυτού του ευρήματος; Μου λέτε ναι, μας φθάνει εμάς αυτό, δεν θέλουμε πραγματογνωμοσύνη περαιτέρω, αν είναι, ή δεν είναι ασφαλές το εύρημα.
Πάει καλώς. Τι αποδεικνύει όμως το εύρημα, σε σχέση με την συμμετοχή, τι αποδεικνύει; Αποδεικνύει πλήρως τη συμμετοχή αυτό καθεαυτό, εάν συνδυαστεί τώρα με αυτή την ομολογία συγκατηγορουμένου, έστω και την αντιφατική; Γιατί και εδώ η ομολογία συγκατηγορουμένου είναι αντιφατική.
Ο μεν πρώτος λέει, μέλη ήταν αυτοί ήταν και λέει τα ονόματα δεν λέει τίποτα άλλο, τι δραστηριότητα κάνανε κλπ, ο δε δεύτερος ομολογών κατηγορούμενος ο Τσελέντης, λέει ότι ήταν στις παρυφές οι συζητήσεις που γίνανε, έχετε την σαφή διατύπωση αυτού. Αυτό μπορεί να πάει και στην ψυχική συνέργια σε κάθε περίπτωση προς την οργάνωση και τη συμμετοχή. Αν δεν περιλαμβάνει ουσιαστική δραστηριότητα ένταξη μέσα στην οργάνωση και συγκεκριμένο ρόλο, αν δεν αποδεικνύεται απ’ αυτό συγκεκριμένος ρόλος μέσα στην οργάνωση.
Και σωστά το είπατε, στην οπλοκατοχή. Ότι δεν είναι κάτοχοι οι υπόλοιποι οι οποίοι δεν είχαν τα κλειδιά, δεν είχαν την πρόσβαση, δεν είχαν την ουσιαστική δομική εμπλοκή με την οργάνωση, με το σύστημα της ομάδας. Οι άλλοι πάνε σε άλλη μορφή συνέργιας. Μπορεί να πάνε λοιπόν και στην ψυχική συνέργια, οι περιγραφές που κάνει ο Τσελέντης για τον Παπαναστασίου. Ως προς τις συζητήσεις που δέχεται και αυτός ότι έχουν να κάνουν.
Τι έχει γίνει όμως μ’ αυτά τα αποτυπώματα; Έχει γίνει τόσο τρομερή ανάδειξή τους ως αποκλειστικών δεδομένων στη νομολογία και σε παρόμοιες υποθέσεις που έχουν δικαστεί σ’ αυτή τη χώρα, τα χρόνια από το ’75 και μετά; Μάλλον αρνητική είναι η τοποθέτηση της νομολογίας, στην αξιοποίηση αυτών των δεδομένων σε τέτοιο εύρος ώστε να τους φέρομε ως δράστες αδικημάτων όπως είναι η συμμετοχή σε ανθρωποκτονίες, ή ως δράστη, συμμέτοχο στην συγκροτημένη ομάδα.
Η πιο σημαντική ίσως απόφαση που έχουν εκδώσει τα ελληνικά δικαστήρια ήταν μια απόφαση, τις έχω δικάσει αυτές και θα σας τις πω δυο τρεις περιληπτικά, γιατί έχουν και μια σημασία και μια ιστορία, το τι κάναμε και το τι μπορεί να κάνουμε τώρα και πώς θα τα εκτιμήσουμε τώρα.
Και όχι μόνο το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο. Η πιο σημαντική απόφαση ήταν, η περίπτωση ανεύρεσης δακτυλικού αποτυπώματος σε κρησφύγετο της οργανώσεως Αντικρατική Πάλη, σε σταθερό αντικείμενο, θα το καταδικάζαμε; Οι ένορκοι τι θα κάνανε; Ότι θέλουν. Οι τακτικοί Δικαστές, τι θα κάνανε; Το σωστό.
Περίπτωση Βογιατζή – Μπουκουβάλα. Μεγάλη φασαρία, διάσημη συζήτηση 18 μήνες έκανε ο Μπουκουβάλας προφυλακισμένος, το αποτύπωμα λοιπόν και με πραγματογνωμοσύνη σε σταθερό αντικείμενο του χώρου που ευρέθη ο οπλισμός, εκρίθη από το Τριμελές διακεκριμένη οπλοκατοχή πια ήταν. Από το Τριμελές Εφετείο για τα Κακουργήματα με προεδρεύοντα τον κ. Κρουσταλλάκη, με την 1761, 1764 απόφαση του 1988, τι μου λέει εδώ ο κ. Κρουσταλλάκης στο σκεπτικό του; Για δε τον κατηγορούμενο Γεράσιμο Μπουκουβάλα, οι υπάρχουσες ενδείξεις, μέρος μόνο δακτυλικού αποτυπώματος σε κάποιο σημείο του διαμερίσματος, σταθερού, όπου βρέθηκαν τα όπλα, δεν κρίνονται επαρκείς. Δεν την αναίρεσε ο ¶ρειος Πάγος, αμετάκλητη έγινε, να πει ότι δεν έχει ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Δεν κρίνονται επαρκείς λέει. Και τον αθώωσε λοιπόν γι’ αυτό το πράγμα.
Εντάξει μπορεί να το συνέδεσε ότι δεν αναγνωρίστηκε ως πρόσωπο που πήγαινε στο χώρο, μπορεί το ένα, μπορεί το άλλο. Αλλά επειδή έχετε αυτή την αυστηρή άποψη, εγώ δεν έχω δει όλη την δικογραφία που έχετε εδώ πέρα, βλέποντας ένα έγγραφο που έχει ξεπέσει φαίνεται στην δικογραφία σας εδώ μέσα, φαίνεται ότι είναι ένα έγγραφο των μυστικών υπηρεσιών, δεν ξέρω εάν το έχετε αναγνώσει. Γιατί το αποσύρατε; Αυτό είναι μια χαρά έγγραφο.
Για το ίδιο θέμα αυτό εδώ που λέμε και για να κάνουμε προσέγγιση, τι είναι κ. Εισαγγελέα αυστηρό μοντέλο, δηλαδή αυστηρό κατασταλτικό μοντέλο και τι είναι ορθό μοντέλο. Ένα έγγραφο που βρήκαν των μυστικών υπηρεσιών προφανώς και λένε, παρακολούθηση της Βαγγελιώς Βογιατζή, νάτο. Έχει αναγνωστεί; Εντάξει έχει αναγνωστεί. Χαλκευμένο είναι; Τι πήγε η υπεράσπιση και το χάλκευσε μέσα από τη δικογραφία της 17Ν;
Λέει λοιπόν αυτό το έγγραφο για την δίκη και την απόφαση αυτή που σας διάβασα προηγουμένως, όπου το αποτύπωσα εκρίθη από τον κ. Κρουσταλλάκη, Ζέρβα, Βαρδαβάκη και Στεργιόπουλο, όλοι Αρεοπαγίτες γίνανε. Εκρίθη το 1988 ότι δεν είναι επαρκές να βάλουμε τον Μπουκουβάλα δέκα χρόνια. Τι να του βάζαμε; Τον αθωώσανε.
Ακούστε όμως τι λένε οι μυστικές υπηρεσίες εδώ πέρα. Δεν ξέρω ποιος είναι, εγώ θα σας το δώσω να το δείτε, έχει κομπιούτερ αυτά τα σύγχρονα μοντέλα, είναι περασμένα, τι έχει κάνει αυτή η Βογιατζή ακούστε τι λέει τώρα εδώ. «Σύμφωνα με εκτιμήσεις πιστεύεται ότι όλη αυτή η κατάσταση που διαμορφώθηκε, τόσο κατά τη διάρκεια της κρατήσεώς της και το κλίμα φοβίας που επεκράτησε από την πρώτη στιγμή στην αίθουσα του Δικαστηρίου και στους διαδρόμους, φωνασκίες, απειλές, επιδοκιμασίες, ρυθμικά όπως προαναφέρεται, δημιούργησε συνθήκες σύγχυσης και φόβους στους μάρτυρες κατηγορίας, οι οποίοι αρνήθηκαν το πραγματικό περιεχόμενο των αρχικών καταθέσεών τους, ή αρνήθηκαν σε περιπτώσεις να απαντήσουν επί γεγονότων τα οποία εγνώριζαν. Β) Το Δικαστήριο δεν επέβαλε στο ακροατήριο το οποίο αποτελείται μόνο από αναρχικούς, ευπρέπεια και τάξη, αλλά αντιθέτως, ανέχθηκε την απαράδεκτη κατάσταση η οποία σαφώς είχε σαν αποτέλεσμα την τρομοκράτηση των μαρτύρων. Όλα τα ανωτέρω επηρέασαν ανάλογα το Δικαστήριο στο σύνολό του, με αποτέλεσμα, τόσο την απαρχή μετατροπή του κατηγορητηρίου, - εκεί δηλαδή στην πρώτη φάση το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν μπορεί να πει διακεκριμένη οπλοκατοχή γιατί το κλητήριο θέσπισμα δεν έγραφε ότι αυτά προορίζονταν για εφοδιασμό ομάδων και ακύρω είχαμε δεχθεί την ένσταση που του κάμαμε. Έκαμε δηλαδή αυτό το σφάλμα κατά τους παρακολουθούντες, να ακυρώσει, από κακούργημα να το πάει πλημμέλημα, το έκαμε λέει. Επέδρασαν οι αναρχικοί που ήταν εκεί πέρα, δεν τον αφήσανε να το δει αυτό το λάθος που ήταν.- Μάλιστα όλα τα ανωτέρω επηρέασαν στο σύνολό του, με αποτέλεσμα, τόσο την απαρχής μετατροπή του κατηγορητηρίου, όσο και την τελική απόφαση αυτού, καταδικάστηκε σε φυλάκιση έξι μηνών για πλαστογραφία και αθωώθηκε απ’ όλες τις κατηγορίες ο Μπουκουβάλας, μέλος της οργανώσεως Αντικρατική Πάλη. Ο συγκατηγορούμενος Γεράσιμος Μπουκουβάλας αθωώθηκε κλπ.›
Εδώ μέσα γράφουν λοιπόν όλες τις κινήσεις προ και μετά. Και σε μια δίκη που με γράφουν και εμένα, συνήγοροι τάδε, γιατί ήμουν συνήγορος εδώ, ήταν λέει και μάρτυρας ο Γ. Σερίφης. Δραστηριότητα ατόμου το ίδιο είχε ένα κωδικό, Βογιατζή Ευαγγελία, Μπουκουβάλα υπόθεση, εκδικάστηκε στα Δικαστήρια της σχολής Ευελπίδων. Πρόσφατα που ήταν συγκεντρωμένα: Σερίφης Ιωάννης κλπ, συνήγοροι που ήταν: Φυτράκης Σπυρίδων, Αναστασία Χριστοδουλοπούλου. Μάρτυρες που ήταν: Μπανιάς Ιωάννης, Λιάνης Γεώργιος Βουλευτής ΠΑΣΟΚ κλπ. Πού να δείτε εδώ τι κριτική κάνουν σε εκείνον τον Υπουργό Δικαιοσύνης τον Ρώτη, όταν είπε ότι δεν εκδίδει γιατί είναι αγώνας για την ελευθερία τον ¶λζο Μόρσο Οζάμα που είχα δικάσει εγώ, με γνωμοδότηση του Αρείου Πάγου που έλεγε ότι δεν είναι αγώνας για την ελευθερία ο παλαιστίνιος να πάει στην τρίτη χώρα και να κάνει βομβιστικές ενέργειες, παρά είναι απλό έγκλημα.
Είπε λοιπόν η κυβέρνηση Παπανδρέου με υπουργό τον Ρώτη, ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα και ότι είναι αγώνας για την ελευθερία. Του σέρνει εδώ τούτο εδώ και του λέει, τι είναι αυτά που λες. Επίσης έκαμε και μια δήλωση και είπε, ότι είναι σωστή η απόφαση για την Βογιατζή και Μπουκουβάλα και ότι έπρεπε να τους βγάλουν και αποζημίωση. Εδώ να δείτε τι του γράφει. Να τα δείτε, να τα διαβάσετε.
Είναι το αυστηρό μοντέλο. Να πάμε σ’ αυτό το μοντέλο των υπηρεσιών, ή να το αφήσουμε ήσυχο; Τριμελές Εφετείο για τα κακουργήματα. Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθήνας, 219-222 απόφαση του 1992. Κατηγορούμενοι, να τους πω ή θα βρουν τον μπελά τους τώρα; Μαζοκόπος, Μπουκετσίδης που τον είχατε εδώ κλπ.
Ομοφώνως εδώ δεν έχω χαρτί να λέει εάν κάνανε λάθος οι δικαστές δεν τα κάνανε σωστά, δεν υπάρχει τέτοιο έγγραφο. Ομοφώνως δεκτό ότι αποτυπώματα σε κινητά αντικείμενα που βρεθήκανε, δεν είναι επαρκή. Για τους τρεις, τον Μπουκετσίδη και τους άλλους δυο. Όχι για τον άλλον, του βάλανε 17 χρόνια. Ομοφώνως είπαμε ότι δεν είναι επαρκές αυτό για να τον πάω μέλος της οργάνωσης.
Και έχω και μια σειρά άλλες αποφάσεις, που δείχνουν ότι ομοφώνως τα Δικαστήρια, τα Μικτά Ορκωτά είναι βέβαια, κρίνανε ότι μόνο με ένα αποτύπωμα σε κινητό, δεν είναι επαρκή για να τον καταδικάσω ως συμμέτοχο, ή ότι τέλεσε ανθρωποκτονία.
Δηλαδή το ότι βρέθηκε στον τάδε χώρο που ήταν το κρησφύγετο Οργανώσεως ένα αποτύπωμα, δε μπορώ να καταδικάσω τον άλλον κατηγορούμενο, τον ίδιο, ότι πήγε και έκανε την τάδε ανθρωποκτονία αν δεν υπάρχει κανένα άλλο στοιχείο από αυτά τα δεδομένα που έχω.
Αυτή είναι η νομολογία που έχει γίνει και μη νομίζετε μόνο σε αυτά που είχαν πολιτικό υπόστρωμα, έχω και άλλες που δεν είχαν πολιτικό υπόστρωμα, το ίδιο λένε. Με μόνο λοιπόν αυτό το κριτήριο έχω πολλές επιφυλάξεις παρά το μοντέλο της γενικευμένης καταστολής να δεχθούμε ότι είναι αυτοτελώς επαρκές για να πουν για ένα πρόσωπο ότι είναι μέλος της Οργανώσεως. Εδώ βέβαια έχετε να τα συνδυάσετε, αυτό το εύρημα για τον Παπαναστασίου με τις ομολογίες των δύο συγκατηγορουμένων. Ο ένας λέει ότι δεν ήταν μέλος, ο άλλος λέει ότι ήταν μέλος. Ο ανακαλέσας, γιατί ο άλλος περιγράφει τη συμπεριφορά του και λέει ότι δεν ήταν μέλος με την έννοια του μέλους του ενταγμένου που έχει στενή σύνδεση οργανωτική με την ομάδα του.
¶ρα λοιπόν εμείς έχουμε την άποψη με τις σκέψεις που σας είπα και με το μοντέλο της νομολογίας που ήταν ως την ώρα, ότι δεν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις για τον Παπαναστασίου και για τη συμμετοχή του. Αν δεχθείτε ότι ήταν συμμετοχή, πρέπει να πούμε ότι το αδίκημα αυτό έχει υποπέσει σε παραγραφή, διότι δεν έχουμε ενεργητικά σημεία δραστηριότητος από το ’85 μέχρι το 2000 ώστε να δώσουμε αναδρομικότητα στον ειδικό νόμο τον τελευταίο που ψηφίστηκε και να πούμε ότι τον πάμε ως συμμέτοχο ως εκεί.
Δε θέλω να σας πω τώρα θεωρίες που υπάρχουν οι οποίες δεν είναι τόσο ανοιχτές στην αιώνια αναδρομικότητα αν κάποιος συμμετάσχει σε μια Οργάνωση να είναι μέλος αιωνίως. Παίρνω βάση και από άλλες κρίσεις που έγιναν για τη διάρκεια ή τη μη διάρκεια ορισμένων αδικημάτων όπως είναι η εσχάτη προδοσία. Όταν στην εσχάτη προδοσία έκριναν ότι δεν είναι διαρκής η εμπλοκή και η απαγόρευση των αρχόντων της χώρας να ασκήσουν τα δικαιώματά τους όσο διαρκεί το νέο καθεστώς, αλλά ότι το πραξικόπημα ή η επανάσταση είναι στιγμιαία -θα ήταν μια υπερβολική προσέγγιση αυτών των ζητημάτων να τα προσεγγίσουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο, τον κατασταλτικό, θα ήταν τεράστια υπερβολή γιατί υπήρχε και πρόταση ότι είναι διαρκή αυτά τα εγκλήματα- κάναμε λοιπόν μια ισορροπία και είπαμε ότι είναι στιγμιαίο.
Όσοι το βράδυ εκείνο κινήθηκαν, έχει καλώς, κινήθηκαν, το προσεγγίσαμε το θέμα. Όσοι δεν κινήθηκαν όμως και έμειναν αιωνίως μετά 7 χρόνια, δεν ήταν μέλη και δεν είχαν παρεμπόδιση της ουσιαστικής δράσης γιατί είναι στιγμιαίο αυτό. Η σύσταση με τη μορφή που λέει το 187 μάλλον δεν τη θέλει στιγμιαία, τη θέλει διαρκή. Αλλά σε συνάρτηση με τις γενικότερες ρυθμίσεις που κάναμε, λέω ότι θα ήταν καλό να δούμε και τη διακοπή της συμμετοχής με έναν πιο ευρύ τρόπο προσέγγιση διασταλτικό σε σχέση με αυτά που έχουμε κάνει σε άλλα πάλι φαινόμενα όπου η βία αυτή τη φορά ασκείται από τα μέλη του κρατικού μηχανισμού. Εκεί εν υπάρχει πολιτικό αδίκημα κτλ., γιατί είναι ο ίδιος ο μηχανισμός.
¶ρα λοιπόν, όπου τα στοιχεία μας δίνουν διακοπή μπορούμε και να την κηρύξουμε. Σε κάθε άλλη περίπτωση επικουρικά έχω πει για τον κατηγορούμενο Παπαναστασίου να του δώσουμε ελαφρυντικές περιστάσεις. Και πάλι θα σας πάω σε δυο αποφάσεις που έχω δικάσει με παρόμοια ζητήματα. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, πολύ σημαντικές από άποψη θα έλεγε κανείς βιαιότητος του συμβάντος που ελέχθηκε, δώσαμε ελαφρυντικό.
Δεν καταλαβαίνω γιατί να μη δώσουμε στον Παπαναστασίου τώρα καλή μεταγενέστερη συμπεριφορά. Ειλικρινά σας λέω ότι εξετίμησα ιδιαίτερα αυτό το πρόσωπο, δεν τον είχα δει ποτέ, η οικογένειά του ήρθε και τον εγνώρισα, για τη στάση του στο Δικαστήριο. Αυτό το εξετίμησα ιδιαίτερα. Ήταν πολύ προσεκτικός, δεν είπε υπερβολές. Αυτό δεν είναι κάτι που του συνέστησε κανείς, δείχνει την ίδια την ποιότητα της προσωπικότητάς του.
Και αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο το οποίο πρέπει να λάβετε υπόψη σας για να κάνετε τη σωστή ρύθμιση σε αυτή την περίπτωση αν πάτε στα αυστηρότερα μοντέλα όπως είπα προηγούμενα. Μακριά, μεταγενέστερη καλή συμπεριφορά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για ποια πράξη;
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Για οτιδήποτε πείτε εσείς ότι είναι ένοχος. Του ’85 είναι αυτά. Τα άλλα συμβάντα είναι μεταγενέστερα. Ξέρω, θα πείτε ότι μετέχει ως το 2002 και θα του δώσετε συμπεριφορά. Αυτό επιλύστε το με βάση τους κανόνες της ηθικής απόδειξης.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (εκτός μικροφώνου)
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Αυτός ο κατηγορούμενος (Ρασίντ) είχε κατηγορηθεί από τις ΗΠΑ ότι τοποθέτηση εκρηκτικό μηχανισμό σε αεροσκάφος στη Χαβάη. Όταν οι ΗΠΑ που δεν ξεχνούν ποτέ τίποτα απ’ όλα αυτά τα πράγματα, έστειλαν ένα non paper εδώ στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τον συνέλαβε. Είχε κι ένα πλαστό διαβατήριο και του βάλαμε τότε 7 μήνες χωρίς αναστολή για να προκάνουν οι Αμερικανοί να στείλουν τον φάκελο μπας και τον αφήσουμε και γίνει αναστάτωση στη χώρα.
Εμείς θέσαμε δυο όρους: Εφαρμογή του άρθρου ότι είναι αγώνας για την ελευθερία και ότι είναι πολιτικά αδικήματα και ότι εκ πολιτικού σκοπού διοικούνται κτλ. Όλα αυτά τα επιχειρήματα τα απέρριψε εν τέλει ο ¶ρειος Πάγος με τη γνωστή απόφαση που έβγαλε και είπε ότι ναι μεν ο αγώνας για την απόκτηση εθνικού κράτους είναι αγώνας για την ελευθερία, αλλά συγκρινόμενη με τη βιαιότητα των μέσων τα οποία χρησιμοποίησε ο Παλαιστίνιος αυτός αγωνιστής, υπερέχει το 2.1 του συντάγματος που λέει «προστασία της ανθρώπινης αξίας› και απέρριψε το ένα.
Πολιτικά αδικήματα, είπε μια γενική ρήτρα, δεν εστρέφοντο κατά των ΗΠΑ, που σαφέστατα αυτά τα αδικήματα που έγιναν το ’82 επειδή είχε γίνει η παρέμβαση και η κατάληψη του Λιβάνου και η αποβίβαση των αμερικανικών στρατευμάτων στον Λίβανο, εστρέφοντο κατά της ουσιαστικής οντότητας των ΗΠΑ. Είπε λοιπόν ότι δεν εστρέφοντο και κατά της δική μας οντότητας, άρα δεν υπάρχει πολιτικό αδίκημα. Ήταν μια ωραία αφορμή για να επιλύσουμε και αυτό το ζήτημα και να μην έχουμε προβλήματα.
Η χώρα όμως είναι ζωντανή, δεν είναι εκτός πραγματικότητας. Οι θεωρίες οι νομικές, οι ρυθμίσεις οι νομικές όταν δεν είναι προσαρμοσμένες προς τις ανάγκες της χώρας πολλές φορές δημιουργούν προβλήματα. Ήταν συμφωνίες που έκανε η κυβέρνηση μετά την πτώση του ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ τον πάγωσε, 4 χρόνια τον είχαμε στη φυλακή χωρίς να αποφασίζουμε τί θα τον κάνουμε μετά τη γνωμοδότηση του Αρείου Πάγου που είπε ότι δεν είναι αγώνας για την ελευθερία και πολιτικό αδίκημα.
Είπα εγώ: «Μα πώς κρατείται αυτός 4 χρόνια;› Εκεί βγήκε μια απόφαση του Αρείου Πάγου και είπε ότι «εμείς δεν μπαίνουμε στα χωράφια της διοικητικής εξουσίας, ο Υπουργός μπορεί να κάνει 15 χρόνια να αποφασίσει. Θα κρατείται αυτός όμως›. Και έγινε η τροποποίηση στη δικονομία μετά από 5 χρόνια για το πόσο να κρατείται ένας κρατούμενος και είπαν ότι είναι δυο χρόνια νομίζω η κράτησή του πέρα από το σύνταγμα.
Όταν εξελέγη η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, θέσαμε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης ότι δεν μπορεί αιωνίως να κρατείται, ήταν ο αείμνηστος Κανελλόπουλος Υπουργός Δικαιοσύνης. Υπάρχει η εξής διεθνής σύμβαση την οποία έχουν υπογράψει οι ΗΠΑ, η Ελλάδα και πάρα πολλές χώρες της γης, η συνθήκη του Μόντρεαλ και άλλες συνθήκες για τη διεθνή αεροπλοΐα. Αυτές λένε «αν δεν εκδώσω, δικάζω το αδίκημα αυτό›. Γιατί έχει κάθε χώρα αυτοτελές δικαίωμα, εάν δεν εκδώσει να δικάσει.
Δικάσαμε και στην πρώτη δίκη λοιπόν, εδώ την κάναμε σε αυτή την αίθουσα, 7 μήνες κράτησε, ήρθαν οι ΗΠΑ και ήρθε και το ελικόπτερο με τον ειδικό μάρτυρα κτλ. Το δικαστήριο κατά πλειοψηφία, 2-1, τον έκρινε ένοχο. Ένα μέλος του δικαστηρίου είπε ότι δεν είναι επαρκή τα στοιχεία και το αποτύπωμα που είχαν βρει σε μία βίζα. Δεν ήταν επαρκή τα στοιχεία για να τον δικάσουν. Και του αναγνώρισε ομόφωνα το ελαφρυντικό της καλής μεταγενέστερης συμπεριφοράς.
Η πράξη φέρετο ότι έγινε το ’82 και στη φυλακή τον βάλαμε το ’88, δεν τον είχαμε βρει όλα εκείνα τα χρόνια. Δέχθηκε λοιπόν το δικαστήριο το ελαφρυντικό.
(διαλογικές συζητήσεις)
Σ. ΦΥΤΡΑΚΗΣ: Το σωστότερο ήταν να πείτε ότι είναι πολιτικό αδίκημα και ότι είναι αγώνας για την ελευθερία. Δεν το είπατε γιατί φοβηθήκατε, είπατε οι διεθνείς συμβάσεις και κάναμε τη δίκη, βάλαμε 15 χρόνια, τα εξέτισε και του δώσαμε το ελαφρυντικό γι αυτό μπήκε 9,5 χρόνια. Προσμετρήσαμε και τα 4 παγωμένα χρόνια. Και πού πήγε; Σε χώρα της αρεσκείας του.
Τί λέει η διεθνής σύμβαση; Ότι αν πας σε χώρα της αρεσκείας σου και η χώρα αυτή δε σε θέλει, σε γυρνάει πίσω σε αυτόν που σε έστειλε. Τί άλλο λέει η συνθήκη του Μόντρεαλ; Ότι εφόσον έχεις δικαστεί, ή χώρα της αρεσκείας σου που πας και που την έχει υπογράψει, αναγνωρίζει τα δεδικασμένα και δεν κάνει τίποτα. Δεν έκανε τίποτα η χώρα της αρεσκείας του. Οι ΗΠΑ κάπως τον βρήκαν και τον πήραν. Απαγωγή δηλαδή. Χωρίς καμία διαδικασία, τον είχαν σε ένα αστυνομικό τμήμα και τον έδωσαν. Φυλασσόμενος για το καλό του, αυτό που λέτε εσείς. Τον φύλαξαν δηλαδή για το καλό του ενάμισι χρόνο εκεί.
Μετά, ένα πρωινό, τον έδωσαν. Ένα αεροπλάνο τον πήγε στην Ουάσινγκτον και τον παρέλαβε ο αξιότιμος κ. Εισαγγελέας που είχαμε κάνει μαζί εδώ τη δίκη και ήταν παρατηρητής. Είπε λοιπόν αυτός, «δεδικασμένο›. Και είπε το αμερικανικό δικαστήριο: «Δε με νοιάζει πώς ήρθε εδώ, αρκεί που ήρθε. Δεν δεσμεύομαι από συμβάσεις, εγώ δεσμεύομαι από δεδικασμένο μόνο από ‘χώρα καραγκιόζη’ που έχει πάρει κιόλας οδηγίες από μένα κι έχει βγάλει την απόφαση.›
Η Ελλάς όχι μόνο δεν έκανε αυτά που της είπαν, αλλά ζήτησε και τα περισσότερα αποδεικτικά στοιχεία για να γνωμοδοτήσει και στο τέλος δεν μας τον έστειλε. ¶ρα λοιπόν τί εντολή δώσαμε εμείς στην Ελλάδα; Καμία. ¶ρα, κάθισε εδώ να δικαστείς. Και ξαναδικάζεται για τα αυτά. Αυτό είναι το διεθνές στάτους των διεθνών κανόνων που λέτε εσείς και επικαλεστήκατε και στην απόφασή σας για το πολιτικό αδίκημα και είπατε «μας το λένε οι συμβάσεις το πολιτικό αδίκημα›, οι οποίες όμως ερμηνεύονται κατά το δοκούν, ανάλογα με την ισχύ που έχει η κάθε χώρα.
Γι αυτό σας λέω, να μη κάνουμε λάθη σε αυτά τα πράγματα και να μην κάνετε και άλλα τώρα εδώ, τα έχετε μπροστά σας. Ανοίγετε το δρόμο, αν γίνει δεκτή εκείνη η πρόταση, δε μ’ αρέσει καθόλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε αυτό το σημείο διακόπτουμε για αύριο στις 9 η ώρα.