ΔΙΚΗ 17Ν
ΤΡΙΤΗ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλημέρα σε όλους. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
ΑΡΧΙΦΥΛΑΚΑΣ: Καλημέρα σας κ. Πρόεδρε. Οι κρατούμενοι κ.κ. Τζωρτζάτος Βασίλειος, Ξηρός Βασίλειος, Ξηρός Σάββας, Σερίφης Παύλος και Τέλιος Κωνσταντίνος δεν θα εισέλθουν καθόλου σήμερα στην αίθουσα του Δικαστηρίου. Ο κ. Γεωργιάδης θα έρθει αργότερα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να εκπροσωπηθούν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να εκπροσωπηθούν από τον κ. Βλάχο. Κύριε Βλάχο, είδατε πώς ήρθαν τα πράγματα. Βρίσκεται κι εσείς να φέρεστε ότι είστε μέρος ενός δράματος που παίζεται. Μπήκατε εδώ, θα είχαν τελειώσει οι άλλοι δύο ενδιάμεσα οι οποίοι θέλουν να μετάσχουν στους συνδικαλισμούς τους. Αυτή η δίκη κάποτε πρέπει να τελειώσει και πρέπει να το καταλάβουμε όλοι. Εάν δεν το καταλάβουν βέβαια οι δικηγόροι δεν πρόκειται να τελειώσει. Φυσικά το ξέρω ότι εδώ στην Ελλάδα δεν γίνεται δίκη χωρίς δικηγόρους. Δείξτε μία κατανόηση μήπως τελειώναμε κάποτε. Κάντε μου τη χάρη. Τελικά αρχίζουμε και ζητάμε ρουσφέτια τα αυτονόητα.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Νομίζω όμως κ. Πρόεδρε ότι ο Δικηγορικός Σύλλογος θα έδειχνε την ευαισθησία που απαιτείται αν πράγματι είχε διαβλέψει τον κίνδυνο του να παρέλθει το 18μηνο. Πιστεύω ότι έτσι όπως προχωράει η διαδικασία είμαστε μέσα στα όρια του 18μηνου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι κ. Βλάχο, δεν είμαστε. Το χρονικό περιθώριο ασφαλείας?.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Εκτός αν χρειάζεστε ένα μήνα για διάσκεψη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένας σεισμός, μια αρρώστια, μια ίωση είναι το ΧΠΑ που λέγαμε στον Στρατό. Όταν κάναμε μία επιχείρηση βάζαμε το ΧΠΑ, Χρονικό Περιθώριο Ασφαλείας. Εδώ τα έχουμε υπερβεί όλα. Ή δεν υπάρχει το συνειδέναι του να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα ή γίνεται επίτηδες. Δεν θέλω να πιστέψω το δεύτερο διότι πιστεύω ότι οι δικηγόροι είναι καλόπιστοι και εδώ μέσα έκαναν τη δουλειά τους πάρα πολύ καλά.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Νομίζω ότι στο παραμικρό δεν σας έχει δώσει αφορμή η υπεράσπιση τουλάχιστον ότι έχει μεθοδεύσει μία καθυστέρηση της δίκης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι η υπεράσπιση στα χέρια της η διαδικασία από τις 20/5 που τελείωσε ο τελευταίος μάρτυρας κατηγορίας και διαβάστηκαν όλα τα έγγραφα. Από τις 20/5 μέχρι τώρα λέμε τα ίδια και τα ίδια. Μάρτυρες υπεράσπισης, άντε να πούμε το 211. Εκείνο το 211 τι χρωστάει το έρμο; Το έβαλαν, είναι ξεκάθαρα διατυπωμένο. Τι χρωστάνε όλα αυτά; Κάντε μου τη χάρη μήπως τελειώναμε.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όλα εδώ θα πληρωθούν κ. Κουφοντίνα. Όλα εδώ πληρώνονται. Το κακό είναι ότι την πληρώνουν και οι αθώοι, αυτοί που δεν φταίνε, αυτό είναι το κακό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Βλάχος έχει το λόγο.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κ.κ. Εφέτες, κ.κ. Εισαγγελείς θα ήθελα πριν συνεχίσω για την εξέταση των περιπτώσεων στις οποίες κατηγορείται ότι συμμετείχε ο Βασίλης Ξηρός να πω δυο λόγια που μου διέφυγαν για την υπόθεση Παλαιοκρασσά. Φαίνεται ως συμμέτοχος ο Χριστόδουλος Ξηρός. Βεβαίως αρνείται και εδώ και αυτή τη συμμετοχή.
Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι υπάρχει εδώ πέρα ένας τρόπος προσέγγισης από το παραπεμπτικό βούλευμα ο οποίος ίσως δεν ερμηνεύει σωστά, ερμηνεύει μάλλον μεροληπτικά και μονοδιάστατα τα πραγματικά περιστατικά. Εδώ νομίζω ότι πρέπει σοβαρά να λάβετε υπόψη σας ότι θα έρθετε σε αυτή την περίπτωση εάν πρέπει κάθε φορά όταν επιβάλλονται λόγοι πολιτικής ή άλλη σκοπιμότητας πιέσεων από την κοινή γνώμη ή από οποιουσδήποτε άλλους εξωδικαστηριακούς παράγοντες να μετατρέπουμε κατά τέτοιον τρόπο τη νομολογία και να ερμηνεύουμε κατά τέτοιο τρόπο το νόμο ώστε να προσαρμόζουμε τα πραγματικά περιστατικά σε απαιτήσεις οι οποίες μας επιβάλλονται.
Ήθελα να πω ότι ο ενδεχόμενος δόλος έχει καταντήσει ένα λάστιχο δυστυχώς που πολλές φορές ανάλογα με τις απαιτήσεις που ανέφερα αποκτά και κάθε φορά νέο και ιδιαίτερο περιεχόμενο. Ο κ. Αναπληρωτής Εισαγγελέας αναφέρθηκε σε αυτό το θέμα και μάλιστα έπ‘ αφορμή του βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών 1512/2002 και η θέση του ήταν βεβαίως υιοθετώντας αυτό το βούλευμα το οποίο όλοι γνωρίζουμε κάτω από ποιες συνθήκες βγήκε και προκειμένου να καλύψει ποιες ανάγκες και να κατευνάσει πια αξιώματα προς τιμώρηση ποιων ενόχων που προέβαλλε η ελληνική κοινωνία.
Είπε λοιπόν ο κ. Αναπληρωτής Εισαγγελέας ότι δεν αρκεί για τον ενδεχόμενο δόλο για να μην λάβουμε υπόψη τον ενδεχόμενο δόλο να υπήρχε απλώς ελπίδα, ευχή ή επιθυμία αλλά απαιτείται πίστη του δράστη, μόνο αν υπήρχε πίστη του δράστη τότε αποκλείεται ο ενδεχόμενος δόλος. Πίστη ότι δεν θα επέλθει το βλαβερό για τα έννομα αγαθά αποτέλεσμα.
Εγώ έχω να τονίσω ότι καταρχήν και η λέξη «πίστη› δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο από ευχή ή ελπίδα. Πιστεύω σημαίνει «δεν γνωρίζω› και εφόσον δεν γνωρίζω βέβαια εύχομαι, ελπίζω αλλά και έχω εμπιστοσύνη ότι δεν θα συμβεί κάτι το οποίο δεν επιθυμώ και το απεύχομαι.
Είναι θέμα λοιπόν να δούμε αυτή η πίστη έτσι όπως πρέπει να το δούμε, καθαρά γραμματικά και αναλύοντας την έννοια της λέξης πώς μπορεί να ερμηνευθεί με βάση τα πραγματικά περιστατικά. Εγώ ήθελα να αναφερθώ μόνο σε επανειλημμένες δηλώσεις που έχουν κάνει οι κατηγορούμενοι από αυτούς βεβαίως που αναγνωρίζουν την συμμετοχή τους στην Οργάνωση όπως ο κ. Σάββας Ξηρός τον οποίο υπερασπίζομαι και έχει αναφέρει πολλές φορές μέτρα που λήφθηκαν κατά τις διάφορες ενέργειες για να αποφευχθούν αποτελέσματα τα οποία δεν ανταποκρίνονται στους στόχους που είχε η Οργάνωση.
Όταν δηλαδή η Οργάνωση ήθελε να χτυπήσει ένα συγκεκριμένο στόχο το διακήρυττε η ίδια στις προκηρύξεις της. Το επιβεβαίωσε και ο Σάββας Ξηρός, νομίζω και ο κ. Κουφοντίνας ενώπιόν σας ότι πάντα λαμβάνονταν μέτρα κατά την άποψη της Οργάνωσης κατάλληλα για να αποφεύγονται οι λεγόμενες παράπλευρες απώλειες.
Θέλω να σας αναφέρω τέτοιου είδους μέτρα. Ήταν μέτρα αποφυγής δηλαδή παραπλεύρων απωλειών που να θιχθούν έννομα αγαθά άλλων τρίτων μη εμπλεκόμενων, μη επιλεγέντων ως στόχων. Να χρησιμοποιήσω και μία έκφραση που έχει καθιερωθεί και στην γερμανική επιστήμη από τον Σιέσπεργκ για να απομονωθεί ο κίνδυνος, για να βάλουμε έναν κώδωνα προστασίας πάνω από τον κίνδυνο να τον περιορίσουμε σε ορισμένα όρια.
Αυτά λοιπόν τα μέτρα που έχουν ληφθεί αναφέρονται παράδειγμα στην υπόθεση του Ρέντη. Λέει ο Σάββας Ξηρός ότι «σκοπός της τοποθέτησης της βόμβας ήταν ο εκφοβισμός. Η βόμβα είχε τοποθετηθεί στον πάτο του κάδου και στο πάνω μέρος είχαμε βάλει άμμο έτσι ώστε να απλωθεί χαμηλά η έκρηξη›. Στην υπόθεση Ταρασουλέα λέει ο Σάββας Ξηρός επίσης «πυροβόλησα τρεις και όχι τέσσερις φορές όπως ήταν το σχέδιο για να μην πάθει μεγάλη ζημιά›, αναφέρεται ενώπιον του κ. Διώτη στις 20/7/2002.
Στην υπόθεση του κ. Πέτσου: «πάτησα επίτηδες του μπουτόν καθυστερημένα, επέμενα να έχω το μπουτόν στα χέρια μου για να μην γίνει μεγάλη ζημιά›. Στην υπόθεση Βαρδινογιάννη: «βάλαμε και μηχανισμό με μπαρούτι για να φοβίσουμε τους φρουρούς και να τους κρατήσουμε μακριά από τις ρουκέτες›. Υπόθεση AMERICAN EXPRESS: «στοχεύσαμε τον εξαερισμό για να μην χτυπηθεί ο φύλακας›. Εκεί γνώριζαν ότι υπήρχε φύλακας προφανώς διότι υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις που δεν γνώριζαν και είναι θέμα αν εκεί μπορεί να στοιχειοθετηθεί ενδεχόμενος δόλος διότι εν πάση περιπτώσει έχει ένα γνωστικό στοιχείο ο ενδεχόμενος δόλος. Δεν μπορούμε γενικά και αόριστα να λέμε «θα έπρεπε να γνωρίζετε› διότι αυτή είναι η μορφή της αμέλειας. Το «θα έπρεπε να γνωρίζω κάτι που δεν γνώριζα› δεν στοιχειοθετεί το γνωστικό στοιχείο του δόλου.
Στην υπόθεση ΜΑΤ Χαριλάου Τρικούπη: «στόχευσα ψηλά για να μην υπάρξουν θύματα›. Υπόθεση Παπαδημητρίου: «ρίξαμε στα πόδια για να γλιτώσει. Είναι πιο δύσκολο να τραυματίσεις κάποιον με το όπλο από το να τον σκοτώσεις›. Υπόθεση επίθεσης με ρουκέτα κατά της Γερμανικής Πρεσβείας: «σημάδεψα ψηλά για να μην πάει η ρουκέτα μέσα στο σπίτι›.
Σε άλλες υποθέσεις έχουμε προειδοποιητικά τηλεφωνήματα όπως στην υπόθεση MEGA CHANNEL και στο Πεντελικόν. Επίθεση με ρουκέτα κατά της Πρεσβείας των Ηνωμένων Πολιτείων: «Ο ¶ρης πρόσεχε μήπως έρθει κανένα λεωφορείο και άθελά μας το χτυπήσουμε›. Βλέπουμε λοιπόν ότι όπως και να θέλουμε να δούμε τον ενδεχόμενο δόλο υπάρχουν πάρα πολλές θεωρίες, ξέρετε πολύ καλύτερα από εμένα.
Σίγουρο είναι ότι για να καταλήξουμε σε ουσιαστικά συμπεράσματα που να ανταποκρίνονται και στις απαιτήσεις του νόμου αλλά και στις απαιτήσεις της πραγματικής κατάστασης πρέπει να κάνουμε μία συνολική εκτίμηση. Αυτό το τονίζει μεταξύ άλλων και το γερμανικό ακυρωτικό στην περίφημη απόφαση για το AIDS που λέει επί λέξει: «πρέπει να εξετάζεται ειδικά και συγκεκριμένα κάθε περίπτωση και να αναζητούνται πραγματικά περιστατικά που στοιχειοθετούν. Επιβάλλεται ολοκληρωμένη θεώρηση των υποκειμενικών όσο και των αντικειμενικών περιστάσεων με κριτήρια αξιολόγησης που προκύπτουν από τη συγκεκριμένη περίπτωση›.
Πρέπει λοιπόν να βλέπουμε κάθε φορά στη συγκεκριμένη περίπτωση τι έχει συμβεί, αν υπήρξαν μέτρα αποφυγής και αυτό παίζει ρόλο, αν υπήρξε γνώση, βεβαίως απαραίτητο στοιχείο, απαραίτητη προϋπόθεση. Με αυτήν την λογική λοιπόν, το είπα και χθες στην περίπτωση της ΒΙΟΧΑΛΚΟ όπου έτσι κι αλλιώς αγνοούνταν ότι υπήρχε φύλακας και ήταν ένα σκοτεινό κτίριο, δεν φαινόταν απ’ έξω, δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί ο δόλος.
Για να επανέλθω στην υπόθεση Παλαιοκρασσά, εδώ μπορεί με καλά επιχείρημα να υποστηριχθεί και η άποψη ότι είχαμε μία κλασική περίπτωση αστοχήματος βολής. Δηλαδή οι δράστες αλλού σημάδεψαν, δεν πέτυχαν τον στόχο τους για τους λόγους που ανέφεραν και οι ίδιοι και ότι εν πάση περιπτώσει όσον αφορά μεν τον άτυχο Αξαρλιάν εάν το δεχθούμε ότι ήταν αστόχημα βολής υποχρεωτικά θα πρέπει να δεχθείτε ότι ήταν και εξ αμελείας η πρόκληση του θανατηφόρου αποτελέσματος διότι τότε επιβαρύνονται με απόπειρα ανθρωποκτονίας συν την εξ αμελείας πρόκληση θανατηφόρου αποτελέσματος στην περίπτωση του Αξαρλιάν.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο στοιχείο που πρέπει επίσης στη διάσκεψή σας να σκεφτείτε, ότι όπως αναφέρεται οι φερόμενοι δράστες αγνοούσαν την ύπαρξη μέσα στο αυτοκίνητο του πρώην Υπουργού Παλαιοκρασσά των δύο γυναικών. Κατά το βούλευμα φέρονται να κατηγορούνται για απόπειρα ανθρωποκτονίας και των δύο αυτών γυναικών. Εδώ πιστεύω ότι έπρεπε να εξεταστεί και η περίπτωση της πλάνης περί τα πραγματικά περιστατικά διότι αν πράγματι αγνοούσαν και δεν έχουμε κανέναν λόγο να πιστέψουμε ότι δεν αγνοούσαν, το λένε αυτοί που λένε. Εσείς θα αξιολογήσετε ποιοι από αυτούς είναι αξιόπιστοι.
Πάντως η ίδια η Οργάνωση είπε με την προκήρυξή της ότι «δεν γνωρίζαμε, δεν καταλάβαμε ότι υπήρξαν άτομα άλλα, ότι εισήλθαν στο αυτοκίνητο άλλα άτομα› και επομένως είναι μία κλασική περίπτωση νομίζω που αποκλείει το δόλο διότι υπήρξε πλάνη ως προς τα πραγματικά περιστατικά.
Νομίζω ότι αυτά αρκούν, σας τα θέτω απλώς υπόψιν. Οπότε βεβαίως στην περίπτωση αυτή εφόσον οι δράστες δεν προέβλεψαν, γιατί είναι σημαντικό αυτή είναι η επιχειρηματολογία. Μα θα έπρεπα να το δουν. Θα έπρεπε. Το θα έπρεπε να το δουν δεν στοιχειοθετεί δόλο. Ή προέβλεψαν ότι θα χτυπιόταν ο Αξαρλιάν ή δεν το προέβλεψαν. Αυτό πρέπει να το εξετάσουμε από αυτή την σκοπιά, όχι αν θα έπρεπε να έχουν προβλέψει. Αυτό είναι αμέλεια. Το τι θα έπρεπε να έχουν κάνει είναι διαφορετικό από τον δόλο που υποτίθεται ότι πρέπει να είχαν για να παραπεμφθούν έτσι όπως παραπέμπονται.
Επανέρχομαι λοιπόν στον Βασίλη Ξηρό στην υπόθεση ληστεία ΟΤΕ Πατησίων, Χρηματαποστολή WACKENHUT. Εδώ παραπέμπεται ο Βασίλης Ξηρός για συναυτουργία στη ληστεία και για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος του οδηγού του θωρακισμένου αυτοκινήτου. Σας θυμίζω την περίπτωση, είναι αυτή όπου κατά την διαφυγή ο οδηγός του θωρακισμένου αυτοκινήτου της χρηματαποστολής τους ακολούθησε. Έπεσε ένας πυροβολισμός και κάποια στιγμή τους έφτασε, τους χτύπησε με τα δύο μηχανάκια τους ληστές, τους έριξε κάτω και από εκείνη τη θέση γύρισε ο φερόμενος ως δράστης Σάββας Ξηρός και πυροβόλησε δυο φορές το παρμπρίζ του αυτοκινήτου στο ύψος της καμπίνας του οδηγού χωρίς βέβαια να διατρηθεί η θωράκιση και χωρίς να τραυματιστεί κανένας.
Εδώ νομίζω ότι πρέπει να δούμε αν πράγματι υπήρχε οποιαδήποτε ανθρωποκτόνος πρόθεση. Ο ίδιος ο κ. Λαλιώτης, το θύμα αυτής της επίθεσης δεν μιλάει για πρόθεση των δραστών να τον φονεύσουν και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ήταν ο άνθρωπος ο οποίος με την ασφάλεια ασχολείται, έχει κάποια γνώση από τέτοιου είδους καταστάσεις κρίσιμες, επικίνδυνες, μπορεί να κρίνει από πρώτη σκοπιά και άμεση σκοπιά τα πραγματικά περιστατικά.
Εδώ λοιπόν ο κ. Λαλιώτης λέει για τον πρώτο πυροβολισμό ότι «έριξαν για εκφοβισμό, ήταν αδύνατον να σημαδέψει και μάλιστα κεφάλι από 20 μέτρα›. Είναι ο πυροβολισμός ο πρώτος ο οποίος προήλθε από κάποιον ο οποίος βρισκόταν συνοδηγός σε ένα από τα δύο μηχανάκια.
Όσον αφορά για τον δεύτερο πυροβολισμό λέει ότι «έριξαν από δικαιολογημένη αντίδραση, όχι για να σκοτώσουν›. Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό, σας το διαβάζω επί λέξει: «κοιτάξτε, θεωρώ ότι είναι δικαιολογημένη η αντίδραση ενός ανθρώπου που τον κυνηγάνε άσχετα με το τι έχει κάνει και τον χτυπάνε με αυτοκίνητο εσκεμμένα. Το θεωρώ δικαιολογημένη αντίδραση›.
Βεβαίως εδώ υπήρξε μια παρέμβαση εκ μέρους του κ. Εισαγγελέα ο οποίος με επανειλημμένες ερωτήσεις προσπάθησε να εκμαιεύσει από τον μάρτυρα ότι «μα είναι δυνατόν να μην ήθελαν να σας σκοτώσουν; Πείτε το›. Λέει ο κ. Εισαγγελέας «ήθελαν να σας σκοτώσουν ή όχι, τι λέτε;›. «Δεν ξέρω› λέει ο μάρτυρας κ. Εισαγγελεύ «αλλά πυροβόλησαν όμως σημαδεύοντας›. «Και δεν ξέρατε αν ήθελαν να σας σκοτώσουν;›. «Όχι, δεν ξέρω αν ήθελαν να με σκοτώσουν›.
Συνεχίζει ο κ. Εισαγγελέας, μέχρι στο τέλος προσπαθεί και εν πάση περιπτώσει ο μάρτυρας λέει «εν πάση περιπτώσει κ. Εισαγγελέα τι να σας πω; Αν ήθελαν να με σκοτώσουν;›. Δηλαδή είναι εμφανές ότι ο ίδιος ελευθέρως καταθέτει την εκτίμησή του η οποία ήταν ότι επρόκειτο για εκφοβισμό. Βεβαίως υπάρχουν και άλλα στοιχεία τα οποία συνηγορούν ότι δεν υπήρχε ανθρωποκτόνος πρόθεση και το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι ο συγκεκριμένος δράστης ο Σάββας Ξηρός αποκλείεται να μην ήξερε ότι το αυτοκίνητο είναι θωρακισμένο. Αυτό και ένας κοινός πολίτης μπορεί με μια απλή ματιά να το κρίνει. Εκτός τούτο όλοι ξέρουμε ότι αυτά τα αυτοκίνητα χρηματαποστολών είναι θωρακισμένα.
Πώς γνωρίζουμε όμως ότι γνώριζε, ότι είχε αυτή την γνώση; Απλά από την υπόθεση Σόντερς την οποία πιστεύοντας απ’ ότι είχαν πει ότι το αυτοκίνητο ήταν θωρακισμένο οι δράστες πήραν μαζί τους ένα όπλο, το περίφημο G3 προκειμένου να διατρήσουν τη θωράκιση διότι ξέρουν ότι αυτή η θωράκιση δεν μπορεί να διαπεραστεί με το πιστόλι.
Επειδή λοιπόν έχουν στοιχεία ότι πράγματι υπήρχε αυτή η γνώση στο φερόμενο ως δράστη Σάββα Ξηρό περί της θωράκισης και της αδυναμίας του όπλου αυτού που είχε, ήταν 38αρι, να περάσει τη θωράκιση νομίζω ότι η πρόταση του κ. Αναπληρωτή Εισαγγελέως ότι πρέπει να δεχθείτε εδώ απρόσφορη απόπειρα δεν στοιχειοθετείται, δεν μπορώ να την υποστηρίξω απλά διότι δεν υπάρχει καν ο δόλος της απόπειρας ανθρωποκτονίας ασχέτως αν υπήρχε η γνώση περί της προσφορότητας ή όχι.
Για την άλλη κατηγορία που κατηγορείται για συναυτουργία σε ληστεία ο Βασίλης Ξηρός σύμφωνα με τα λίγα στοιχεία που υπάρχουν στην δικογραφία δεν αναγνωρίστηκε από κανέναν. Ο μόνος ο οποίος τον κατηγορεί, όχι ο μόνος αλλά σίγουρα αυτός ο οποίος τον εμπλέκει είναι ο αδελφός του Σάββας Ξηρός ο οποίος όμως λέει αν δεχθείτε αυτά που λέει ότι «περιμέναμε δίπλα σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, βγήκε από τον ΟΤΕ ο άνθρωπος της χρηματαποστολής, τον πλησίασα με το πιστόλι, του λέω ‘τα χρήματα‘, αφήνει αμέσως να του πέσει το κιβώτιο, το παίρνω, επιβιβαζόμαστε στα μηχανάκια και φεύγουμε›.
Δεν φαίνεται λοιπόν από πουθενά να προκύπτει οποιαδήποτε μορφής συναυτουργία για τον Βασίλη Ξηρό. Επομένως νομίζω ότι σε αυτή την περίπτωση εν πάση περιπτώσει αν δεχθείτε ότι με κάποιον τρόπο αποδεικνύεται ότι ο Βασίλης Ξηρός συμμετείχε ότι μόνον ως απλός συνεργός μπορεί να θεωρηθεί, η δε απόπειρα ανθρωποκτονίας δεν στοιχειοθετείται διότι επρόκειτο για απλό εκφοβισμό.
Η επόμενη περίπτωση στην οποία θέλω να αναφερθώ είναι αυτή της Εθνικής Τράπεζας Χρεμωνίδου 1998. Κι εκεί κατηγορείται ο Βασίλης Ξηρός ως συναυτουργός. Νομίζω και από εκεί δεν προέκυψε ούτε ότι κάποιοι τον αναγνώρισαν. Φέρεται ότι ήταν έξω από την Τράπεζα και περίμενε. Όπως και να έχει το πράγμα, ότι κι αν θέλατε εκτιμήσει, αν καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι πράγματι ήταν εκεί, πράγμα που αρνείται καταφανώς αποδείχθηκε ενώπιόν σας ότι ο Βασίλης Ξηρός μόνον ως συνεργός συμμετείχε και σε αυτήν την υπόθεση.
Έχουμε και μία άλλη ληστεία. Υπάρχει η ληστεία ΕΛΤΑ Βύρωνα. Εδώ κατηγορούνται νομίζω και τα τρία αδέλφια και μάλιστα αλληλοκαρφώνοντας ο ένας τον άλλον, είναι εκεί που συνέχεια ο Βασίλης στην απολογία του μιλάει για «Μανόλης, Μανόλης, Μανόλης›. Μάλιστα λέει ότι «μπήκα σε ένα αυτοκίνητο, σε ένα βαν και είδα μεταξύ άλλων για πρώτη φορά εκεί και τον Μανόλη› χωρίς να διευκρινίζει ποιος είναι ο Μανόλης και αργότερα θυμάται και λέει «να σας πω και ο Μανόλης είναι ο αδελφός μου ο Χριστόδουλος›. Τώρα αν αυτά έγιναν πράγματι έτσι, αν μπήκε ο ένας αδελφός και είδε τον άλλο ξαφνικά μπροστά του μέσα σε ένα βαν με κουκούλες, τι άλλο φέρεται εκεί ότι είχαν ας το εκτιμήσετε εσείς.
Εκεί όμως υπάρχει πρόβλημα ως προς την αναγνώριση. Υπάρχει ο μάρτυρας Πιαδίτης ο οποίος ενώπιόν σας με 100% βεβαιότητα από τα μάτια όπως έλεγε, είναι ο περίφημος μάρτυρας που αναγνώρισε το χρώμα των ματιών του Βασίλη και μάλιστα του έμειναν και αλησμόνητα. Από τα μάτια γνώρισε τον Βασίλη τον οποίο τον είχε περιγράψει ως 35-38 χρονών και ήταν κατά την μαρτυρία του ένας από τους δύο ληστές που μπήκαν μέσα στο κατάστημα των ΕΛΤΑ και τον απειλούσε με το πιστόλι.
Βεβαίως εάν δεχθείτε τα υπόλοιπα στοιχεία τα οποία έχετε, ο Βασίλης Ξηρός δεν εισήλθε στο Κατάστημα της Τραπέζης, παρέμεινε έξω ως οδηγός του αυτοκινήτου προκειμένου να οδηγήσει το όχημα διαφυγής κατά την έξοδο των υπολοίπων από την Τράπεζα.
Εκεί, σ ‘αυτή τη ληστεία είναι αξιοπρόσεκτη και η κατάθεση του μάρτυρα Λιάσπα, και αυτός υπάλληλος των ΕΛΤΑ, ο οποίος μιλά και αυτός για δύο ληστές, τον έναν τον αναφέρει ως 1,75-1,80 και τον άλλον ως πιο κοντό. Σας υπενθυμίζω ότι σύμφωνα με τα στοιχεία που προσεφέρθησαν ή έτσι όπως φαίνεται να περιγράφεται η ενέργεια αυτή από ορισμένους εκ των κατηγορουμένων, ήταν ο Σάββας και ο Χριστόδουλος αυτοί οι οποίοι εισήλθαν. Δηλαδή εάν ισχύει, έτσι όπως κατηγορούνται, τότε θα έπρεπε ο ένας απ’ τους δυο να είναι κοντότερος από τον άλλον, ο οποίος θα ήταν το πολύ 1,80, ενώ και τα δυο αδέρφια ξέρουμε ότι έχουν το ίδιο ύψος, πάνω από 1,85.
Είναι και αυτό όμως αξιοπρόσεκτο, και ο Πιαδίτης, παρότι αναφέρει ότι αναγνώρισε τον Βασίλη, λέει ότι περιγράφει τους δύο ληστές και λέει ότι ο ένας, ο φερόμενος ως Βασίλης ήταν 1,80-1,82, ο άλλος κοντός, κάτω από 1,70. Αυτός ο άλλος ο κοντός, ο κάτω από 1,70, ποιος θα ήταν; Ο Σάββας θα ήταν; Ο Χριστόδουλος θα ήταν εάν ήταν ο Βασίλης αυτός; Εάν δεν ήταν ο Βασίλης θα ήταν ο Σάββας. Τότε ο άλλος ποιος ήταν; Ήταν ο Χριστόδουλος; Έτσι κατηγορούνται.
Νομίζω ότι δεν υπάρχει περίπτωση εδώ να δεχθείτε ότι ο μάρτυρας αυτός προσφέρει κάτι σημαντικό. Εν πάση περιπτώσει, σύμφωνα με το βούλευμα κατηγορείται κι εδώ ο Βασίλης ως συναυτουργός. Νομίζω ότι εάν φτάσουμε ως εκεί πρέπει να περιοριστεί στην απλή συνέργια.
Τέθηκε το θέμα της υπέρβασης του σχεδίου δράσης και κατά πόσον αυτή η υπέρβαση βαρύνει τους συμμετόχους. Για τον Βασίλη Ξηρό συγκεκριμένα θέλω να πω ότι με τα στοιχεία που έχετε στα χέρια σας προκύπτει ότι ούτε καν στον σχεδιασμό συμμετείχε. Κάπου αναφέρεται, λέει ότι δεν είχε καμία συμμετοχή, δεν συναποφάσιζε, απλώς φέρεται ότι σε κάποιες ενέργειες συνόδευε και σε κάποιες άλλες οδηγούσε κάποιο αυτοκίνητο.
Αυτή είναι όλη η δράση που φέρεται να έχει αναπτύξει ο Βασίλης. Βεβαίως κατά τα άλλα όλη του η απολογία είναι πλήρης από επιβαρυντικά στοιχεία για όλους τους άλλους και για τον εαυτό του βέβαια σ’ αυτόν τον βαθμό.
Υπόθεση Σόντερς: Εδώ βεβαίως κανένας μάρτυρας δεν αναγνώρισε τον Βασίλη Ξηρό διότι δεν ήταν αυτουργός ούτε και κατηγορείται ως αυτουργός. Φέρεται όμως το ίδιο βράδυ, μάλιστα ξημερώματα της ημέρας που έγινε η δολοφονία, να οδήγησε κοντά στον τόπο της δολοφονίας ένα van από το οποίο οι φερόμενοι ως δράστες Σάββας Ξηρός και Δημήτρης Κουφοντίνας κατέβασαν ένα μηχανάκι με το οποίο μετά φέρεται ότι έγινε η δολοφονία.
Εδώ υπάρχουν κάποια προβλήματα. Καταρχήν οι Σάββας και Βασίλης Ξηρός στις φερόμενες ως ομολογίες τους αναφέρουν και οι δυο για ένα παπάκι και μάλιστα ο ένας λέει 111cc, ο άλλος μιλά απλώς για ένα παπάκι 100cc. Στη δολοφονία όμως χρησιμοποιήθηκε μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού. Αυτό το λένε οι μάρτυρες Τσολακίδου, Τάτσιωνας, Μπασινάς, Ζάγκας, Παπασωτηρίου, Πανταζής, Δαβάκης, Κραβαρίτης. Μπορεί να μου διέφυγε και κάποιος.
Όλοι μιλούν για μια μηχανή μεγάλου κυβισμού. Μερικοί τη λένε Eduro, αλλά συμφωνούν όλοι, ήταν μια μηχανή, μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού. Η αστυνομία βρήκε μια μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού η οποία φέρεται ότι χρησιμοποιήθηκε, είναι μια μοτοσικλέτα τύπου Modena για όσους ξέρουν, εγώ τόσο λίγο γνωρίζω, ότι αυτός ο τύπος δεν είναι παπάκια, είναι μοτοσικλέτες κανονικές.
Η ερώτηση είναι: Χρησιμοποιήθηκε το παπάκι αυτό αν πράγματι έγιναν έτσι τα πράγματα για τη δολοφονία αυτή; Μήπως δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου αν υπήρχε; Μήπως οι δράστες είχαν ένα άλλο μέσον, μήπως αυτό είχε άλλο σκοπό, το να φτάσουν εκεί πέρα; Μήπως ήταν ένα εναλλακτικό μέσο διαφυγής; Δεν ξέρω πώς θα το κρίνετε, το σίγουρο είναι όμως ότι αν δεν χρησιμοποιήθηκε το μέσον αυτό το οποίο φέρεται ότι προσέφερε ή τουλάχιστον η βοήθεια την οποία συνεισέφερε ο Βασίλης Ξηρός ως συνεργός για την ολοκλήρωση της εγκληματικής ενέργειας, τότε σύμφωνα με πάγια γνώμη, δεν στοιχειοθετείται και η έννοια της συνέργιας.
Γιατί συνέργια σημαίνει ότι τα μέσα τα οποία προσέφερε, η βοήθεια την οποία προσέφερε, η συνδρομή την οποία προσέφερε ο δράστης, χρησιμοποιήθηκε και για την τέλεση της κύριας πράξης. Ο Χωραφάς λέει «αν ο αυτουργός δεν χρησιμοποιήσει την παρασχεθείσα υπό άλλους συνδρομή, ουδείς λόγος για συνέργια›.
Θα μου πείτε ότι και με αυτά που έκανε βοήθησε. Ένα πράγμα μου δημιουργεί απορία: Ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με αυτή την ενέργεια, το μόνο το οποίο κάνει, χρησιμοποιείται για να μεταφέρει το van αυτό από ένα σημείο Α σε ένα σημείο Β και μάλιστα αρκετές ώρες πριν την ενέργεια. Φέρεται μάλιστα ότι για να κάνει αυτό το πράγμα ο Βασίλης Ξηρός του είχαν δώσει όπως φέρεται να λέει ο ίδιος και πιστόλι και γάντια. Τα γάντια ας πούμε ότι το καταλαβαίνω, το πιστόλι δεν το καταλαβαίνω.
Εν πάση περιπτώσει, γιατί σε μια τόσο επικίνδυνη και τόσο κρίσιμη ενέργεια να εμπλακεί με αυτόν τον τρόπο ένας άσχετος άνθρωπος; Το πιο απλό θα ήταν να οδηγήσει ο ένας απ’ τους δύο άλλους φερόμενους ως δράστες. Δεν είναι δα και σπουδαίο πράγμα να πάρουν ένα φορτηγάκι και να το πάνε ως εκεί.
Διότι ο Βασίλης φέρεται να λέει «εγώ πήγα ως εκεί, παρκάρισα και σηκώθηκε κι έφυγα, πήγα για καφέ, πήγα για ύπνο στο σπίτι› κτλ. Δεν έχει κάνει τίποτε άλλο. Ήταν λογικό οι δράστες να χρησιμοποιήσουν ένα άτομο, να το εμπλέξουν και μάλιστα ο αδερφός τον αδερφό σε μια τόσο σημαντική υπόθεση για έναν τόσο αστείο και ανούσιο λόγο;
Ένα άλλο θέμα που τίθεται είναι μήπως τον Βασίλη Ξηρό τον έβαλαν πράγματι, σύμφωνα με το σενάριο που προσπάθησα χθες να σας κάνω κατανοητό, διότι οι Εγγλέζοι οι οποίοι ερευνούσαν επί χρόνια εδώ πέρα χωρίς αποτέλεσμα και οι οποίοι επιμένουν ότι θέλουμε το αποτέλεσμα, θέλουμε τους δολοφόνους του Σόντερς, εκείνη τη στιγμή που ομολόγησε ο Βασίλης, δεν είχαν κανένα άλλο στοιχείο γι αυτή την ενέργεια.
Ο Σάββας Ξηρός από τις απολογίες του δε φαίνεται να έχει αναφέρει το παραμικρό. ¶ρα ήταν επιτακτική η ανάγκη να έχουμε αποτέλεσμα. Βάζουμε λοιπόν έναν και του λέμε «κοίταξε να δεις, θα μιλήσεις γι αυτή την ενέργεια. Πρέπει κάποιους να καταστήσουμε υπεύθυνους›. Διότι αυτοί θα ήταν μετά και η επιτυχία, οι Εγγλέζοι μας βοηθούσαν να εξαρθρώσουμε τη 17Ν μόνο και μόνο διότι, τουλάχιστον φαινομενικά, ήθελαν να δουν ποιοι ήταν οι δολοφόνοι του Σόντερς.
Ένα άλλο θέμα το οποίο δε νομίζω ότι θα λάβει και τόσο υπόψη του το Δικαστήριο διότι η νομολογία δεν έχει τοποθετηθεί υπέρ αυτής της άποψης όμως είμαι υποχρεωμένος να το αναφέρω, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στη Γερμανία και μάλιστα από διακεκριμένους έχει υποστηριχθεί ότι για την συνέργια απαιτείται αιτιώδης σύνδεσμος της βοήθειας, της συνδρομής με την κύρια πράξη. Αιτιώδης με την έννοια ότι δεν θα μπορούσε να γίνει η κύρια πράξη αν δεν υπήρχε αυτή η συγκεκριμένη βοήθεια, δεν θα πραγματωνόταν η πράξη αυτή με αυτόν τον συγκεκριμένο σκοπό με τον οποίο έγινε. Βεβαίως η νομολογία δεν την έχει υιοθετήσει αυτή.
Υπόθεση Περατικού: Εδώ φέρεται -δεν είναι ξεκάθαρο, εγώ τουλάχιστον προσωπικά δεν μπόρεσα να καταλάβω, τί φέρεται να έχει κάνει- ότι κατηγορείται για συνέργια σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα ως οδηγός των αυτοκινήτων. Εκεί υπήρχαν δύο αυτοκίνητα, το ένα ήταν πάλι ένα van το οποίο είχαν παρκάρει οι δράστες σε έναν κάθετο δρόμο σε κοντινό σημείο από κει που έγινε η δολοφονία του Περατικού, το άλλο ήταν ένα ταξί με το οποίο διέφυγαν όταν συνειδητοποίησαν ότι το van αυτό για μηχανικούς λόγους δεν μπορούσε να τεθεί σε κίνηση.
Ξεκινώ από τα πιο εύκολα. Έχουμε μια πρόταση του κ. Εισαγγελέως ο οποίος ορθώς έκρινε ότι για τον πυροβολισμό ο οποίος ερρίφθη από το ταξί κατά τη διαφυγή των δραστών προς τα πίσω για να αποτρέψουν έναν αστυνομικό ο οποίος τους καταδίωκε, δεν στοιχειοθετείται ανθρωποκτόνος δόλος. ¶ρα, δεν στοιχειοθετείται και η κατηγορία της απόπειρας ανθρωποκτονίας.
Νομίζω ότι είναι πολύ σωστή αυτή η πρόταση και πρέπει κι εσείς κ.κ. Δικαστές να την υιοθετήσετε διότι το λέει και ο ίδιος ο μάρτυρας Αβδούλος, ο φερόμενος ως θύμα αυτής της απόπειρας, παρότι ο ίδιος απ’ ότι θα δούμε λέει άλλα πράγματα τα οποία καθόλου δεν ταιριάζουν με την περιγραφή που δίνουν άλλοι μάρτυρες, εν πάση περιπτώσει εδώ όμως ο κ. Αβδούλος λέει ότι δεν πιστεύει ότι υπήρχε πρόθεση.
Σας υπενθυμίζω ότι η σφαίρα αυτή πήγε 3 μέτρα πάνω, λίγο κάτω απ’ το ταβάνι ενός παρακείμενου εστιατορίου και άλλοι μάρτυρες που έχουν καταθέσει έχουν πει ότι ήταν ένας τυφλός πυροβολισμός για εκφοβισμό και νομίζω πολύ σωστά και κατά την εξέταση των μαρτύρων και οι δύο Εισαγγελείς με τις ερωτήσεις που έκαναν άφησαν πράγματι να διαφανεί ότι δεν υπήρχε πρόθεση.
Προτείνω λοιπόν κι εγώ να υιοθετήσετε αυτή την άποψη. Λυπηρό βεβαίως για μένα και δε μπορώ παρά να το αναφέρω, είναι η στάση της αγαπητής συναδέλφου της Πολιτικής Αγωγής της κας Βόζεμπεργκ, η οποία χωρίς να παρίσταται για τον κ. Αβδούλο, χωρίς να εκπροσωπεί ως Πολιτική Αγωγή τον κ. Αβδούλο, στην αγόρευσή της είπε ότι ο Βασίλης Ξηρός ήταν αυτός ο οποίος πυροβόλησε, δεν αποδεικνύεται ούτε καν αυτό, ποιος ήταν και πόσο μάλλον η πρόθεσή του αποδεικνύεται ότι δεν ήταν ανθρωποκτόνος, αλλά αν ήταν αυτός ή δεν ήταν θα το δούμε ότι δεν αποδεικνύεται.
Εν πάση περιπτώσει η συνάδελφος είπε ότι είχε και την ανθρωποκτόνο πρόθεση, διότι αυτό ταιριάζει με την εγκληματική φυσιογνωμία του Βασίλη. Νομίζω ότι αυτό είναι μια απαξίωση, όλοι μας να είμαστε πιο προσεκτικοί πριν βγάλουμε τόσο επιπόλαιες κρίσεις και γι αυτό παρακαλώ το Δικαστήριό σας να μην παρασύρεται από τέτοιου είδους απαξιωτικές και ανερμάτιστες κρίσεις.
Εδώ λοιπόν φέρεται ότι συμμετείχε ο Βασίλης Ξηρός έστω και σε αυτό τον βοηθητικό ρόλο ως συνεργός, όμως οι μάρτυρες οι οποίο παρήλασαν και ήταν αρκετοί σ’ αυτή την υπόθεση, στο ακροατήριό σας, δεν δίνουν κανένα αξιόπιστο στοιχείο για το εάν πράγματι ήταν ή δεν ήταν αυτοί οι οποίοι στο ακροατήριο αναγνώρισαν κάποιοι με περισσότερη, κάποιοι με λιγότερη βεβαιότητα τον Βασίλη Ξηρό, τον περιγράφουν σε έναν άλλο ρόλο απ’ αυτόν που φέρεται ότι έπαιξε και του προσδίδουν κατά την ενέργεια της πράξης και στις προανακριτικές τους και εδώ, ενώπιόν σας, άλλα χαρακτηριστικά κατά την δολοφονία αυτή, απ’ ότι άλλοι ή απ’ ότι φέρεται ότι είχε.
Εδώ λοιπόν να ξεκινήσω από τον αστυνομικό Αβδούλο που είναι και ο πιο χαρακτηριστικός σ’ αυτή την περίπτωση, εκτός του ότι η αξιοπιστία του κρίνεται από πολλούς λόγους, μιλά για δύο πυροβολισμούς που κατά τη διαφυγή με το ταξί ρίχτηκαν εναντίον του, ενώ όλοι οι άλλοι μάρτυρες μιλούν για έναν πυροβολισμό και μία βολίδα ευρέθη, ότι ο πυροβολισμός αυτός ρίχτηκε από τη δεξιά πλευρά του ταξί ενώ όλοι οι άλλοι μάρτυρες βεβαιώνουν ότι ρίχτηκε από την αριστερή πλευρά.
Λέγει όμως ο κ. Αβδούλος «συγκράτησα πολύ καλά τα χαρακτηριστικά του οδηγού ο οποίος ήταν ο ίδιος και στο van και στο ταξί. Εγώ ήμουν κρυμμένο πίσω από ένα ΚΑΦΑΟ της ΔΕΗ και έβλεπα›. Εγώ πήγα κ.κ. Δικαστές και είδα πού ισχυρίζεται ότι ήταν και «είδα το πρόσωπο του οδηγού του van πριν ακόμη κατέλθουν να φύγουν με άλλο μέσον διότι αυτό δεν τίθετο σε κίνηση και είδα ότι ήταν ο Βασίλης. Το ίδιο πρόσωπο το είδα ξανά και στο ταξί›.