Το ερώτημα δηλαδή είναι, από πού συνάγεται η ηθική αυτουργία; Πώς προκύπτει ότι προκάλεσε ένας την απόφαση στους άλλους για να γίνει αυτό. Για την ίδια υπόθεση ο κ. Τσελέντης δεν θυμάται να συμμετείχε ο Γιωτόπουλος, ούτε με κουκούλα, ούτε με το φορτηγάκι που χρησιμοποιήθηκε ως μέσο διαφυγής, σε αντίθεση με όσα ο Σάββας έχει καταθέσει στις γνωστές απολογίες του, που τις καταγγέλλει από την αρχή της διαδικασίας.
Στις 20.7.2002, μιλάει για πρώτη φορά ο Σάββας για Λάμπρο, τον τοποθετεί στην ενέργεια αυτή με κουκούλα στο φορτηγάκι, πλην όμως η απολογία του έρχεται σε αντίθεση με την απολογία των άλλων συμμετεχόντων, μάλλον των άλλων φερομένων ως συμμετεχόντων και ως προς την παρουσία του και ως προς τον τρόπο διαφυγής από την ενέργεια.
Ο Χριστόδουλος στην κατάθεσή του αυτή τον τοποθετεί μέσα στο φορτηγό, οπλισμένο χωρίς κουκούλα, έτοιμο, τάχα να αντιδράσει, αν γινότανε κάτι.
Ο Σάββας λέει ότι φορούσε κουκούλα. Στην ίδια υπόθεση υπάρχει κατηγορούμενος, εγώ δεν λέω και δεν ισχυρίζομαι ότι έχει κάνει κάτι, και θα ήταν ευχής έργο να απαλλαγεί για όλα, ο κ. Κωστάρης ο οποίος αρνείται τη συμμετοχή του από την πρώτη στιγμή και αρνήθηκε και ενώπιόν σας κατά την απολογία του.
Ο κ. Καρατσώλης στην προανακριτική του απολογία στις 20.7 την οποία επίσης κι αυτός δεν επιβεβαίωσε στο Δικαστήριό σας λέει ότι, σε συνάντηση που είχε με τον Ηρακλή, τον Μιχάλη και τον Λουκά, του αποκάλυψαν ότι είναι μέλη της 17Ν και του πρότειναν να συμμετέχει στην ενέργεια και αυτός δέχθηκε.
Το σημαντικότερο είναι όμως για να δούμε τα γεγονότα ότι ο εν λόγω κατηγορούμενος λέει, ότι αυτός είδε βγαίνοντας από το Τμήμα έναν ψηλό, του οποίου δεν θυμάται τα χαρακτηριστικά έξω από το φορτηγό και μετά το συνδύασε στη συνέχεια με Λάμπρο, που είχε ακούσει σε συζητήσεις, για τα υπόλοιπα μέλη. Δεν λέει τίποτα για φορτηγάκι, δεν λέει τίποτα για κουκούλα.
Αντίθετα λέει ότι έφυγε μαζί με άλλους με το φορτηγάκι, χωρίς να τοποθετεί σε αυτόν, οιονδήποτε Λάμπρο. Τώρα λοιπόν απομένει να δούμε τι θα δεχθείτε, γιατί αυτά είναι τα στοιχεία που προκύπτουν από τις απολογίες. Πού ήταν ο Λάμπρος, μέσα στο φορτηγό με κουκούλα για να μην τον αναγνωρίζουν τα άλλα μέλη; Χωρίς κουκούλα; Έξω από το φορτηγό τον είδε ο κ. Καρατσώλης; Δεν νομίζετε, γιατί εγώ το νομίζω, ότι είναι αντιφατικές όλες αυτές οι καταθέσεις;
Στην ίδια υπόθεση ο κ. Τζωρτζάτος στην προανακριτική του απολογία λέει ότι, αποφασίσαμε εγώ, ο Λάμπρος και ο Λουκάς, μετά από πρόταση του Λουκά και του Λάμπρου να απαλλοτριώσουμε το Α.Τ. Βύρωνα. Γιατί κάποιοι άλλοι σύντροφοι, που το κοίταξαν, έκριναν ότι ήταν πιο ευάλωτο σε σχέση με άλλα και το σημείο που βρισκόταν ήταν πιο απομονωμένο και είχε λίγο προσωπικό.
Αυτά τα κριτήρια για την επιλογή του στόχου, σας φαίνεται ότι πρέπει να έχει κάποιος ιδιαίτερη ευφυία για να τα αποφασίσει και να προκαλέσει την απόφαση σε άλλους; Και βέβαια για την ίδια υπόθεση ο κ. Τζωρτζάτος δεν αναφέρει τίποτα για Κωστάρη και δεν αναφέρει τίποτα για Καρατσώλη, ότι συμμετέχουν.
Τι βγαίνει απ’ όλα αυτά κ. Δικαστές; Ότι και η παρουσία και η ηθική αυτουργία δεν συνάγονται απ’ αυτές τις αντιφατικές καταθέσεις – απολογίες που δεν επιβεβαιώθηκαν στο Δικαστήριό σας. Και θα έλεγα ότι και από τις καταθέσεις των μαρτύρων της υπόθεσης αυτής δεν συνάγεται τίποτα σε βάρος του εντολέως μου.
Και να θυμίσω τις καταθέσεις της υπεράσπισης των δικών μας μαρτύρων που πέρασαν εδώ και κατέθεσαν, ότι δεν ήταν στην Αθήνα εκείνο το καλοκαίρι ο κ. Γιωτόπουλος. Και να θυμίσω ότι υπάρχει και προκήρυξη, η οποία έχει βγει και περιγράφει την ενέργεια. Κανείς δεν αναφέρεται βέβαια σε καμία απολογία, για την συγγραφή αυτής της προκήρυξης, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που μπορεί να συνδυαστεί αυτή η προκήρυξη με κάποιον συγκεκριμένο.
Και εδώ θα κλείσω κ. Δικαστές, μάλλον θα κάνω μια μικρή παρένθεση, γιατί η ενέργεια αυτή είναι η τελευταία στην οποία παραδέχεται ο ίδιος ο κ. Τσελέντης ότι συμμετέχει, είναι τελευταία αυτή η ενέργεια. Και να θυμίσω κλείνοντας ότι, ο κ. Τσελέντης στην πρώτη του απολογία, την οποία έδωσε αφού είχαν περάσει σχεδόν 20 μέρες από την έκρηξη που οδήγησε στην σύλληψη του Σάββα Ξηρού, το μόνο που λέει είναι ότι είχε γνωρίσει και κάποιο μέλος ονόματι Πέτρο, σε κάποια συνάντηση με τον Λουκά, χωρίς να τον τοποθετεί σε καμία ενέργεια, ή δράση της οργάνωσης, απ’ αυτές που σας περιέγραψα παραπάνω και που είναι πολλές.
Είναι φανερό ότι μεταγενέστερα ανέτρεψε αυτή τη κατάθεση, αναφέροντας γεγονότα, που επιβαρύνουν τον κ. Γιωτόπουλο. Το ίδιο συνέβη και με το περίφημο έγγραφο, αυτό το λεγόμενο καταστατικό, για το οποίο άλλα είπε στην απολογία, άλλα είπε στην ακροαματική διαδικασία στην αρχή, και άλλα είπε στο τέλος. Να θυμίσω ότι στην αρχή δεν είπε, ότι αναγνώριζε τα γράμματα αυτού από το οποίο αντέγραψε, μόνο στο τέλος στην απολογία του είπε, γιατί του είχε γίνει ερώτηση από το Δικαστήριό σας και μάλιστα νομίζω από τον κ. Ζαϊρη, έχει ξανατεθεί αυτό το θέμα στη διαδικασία.
Θα έλεγα λοιπόν ότι, η διήγηση του κ. Τσελέντη δεν έχει αυθορμητισμό, δεν είναι ειλικρινής, είναι διήγηση προσαρμογής στα ζητούμενα της κατηγορίας. Και θα έλεγα κλείνοντας ότι, ότι και να δεχθείτε, όπως και να προσεγγίσετε την απολογία Τσελέντη, ένα πράγμα δεν βγαίνει απ’ αυτή την απολογία. Δεν βγαίνει από την απολογία ηθική αυτουργία. Με κανέναν τρόπο, με κανένα μέσο, με καμία εκδοχή ηθικής αυτουργίας.
Κι θα έλεγα κλείνοντας και αυτή την ενέργεια ότι η αναγκαιότητα της οργάνωσης για οπλισμό και τα υλικά της οργάνωσης όπως εδώ ακούστηκε, πρέπει να σας πείσει ότι πρόκειται για συλλογική δράση, παρά για πρωτοβουλία ενός που προκάλεσε την απόφαση στα άλλα μέλη.
Να θυμίσω επίσης ότι, σ’ αυτή την ενέργεια, είναι η πρώτη ενέργεια που φέρονται ως κατηγορούμενοι, είναι κατηγορούμενοι μάλλον αλλά φέρονται να έχουν τελέσει το αδίκημα, ο κ. Κωστάρης και ο κ. Καρατσώλης. Και οι δυο αρνούνται την κατηγορία σθεναρά. Μάλιστα έχουν προβάλει και άλλοθι ισχυρά κατά την γνώμη μου και έχουν αναφερθεί οι συνήγοροί τους. Ότι και να πείτε, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο, ότι υπήρξε δράση ηθικού αυτουργού, σε σχέση με τους δυο αυτούς κατηγορουμένους. Είτε με την μορφή της επικοινωνίας, είτε με οποιαδήποτε άλλη μορφή, δεν υπάρχει.
Έχουμε κάποια προκήρυξη 11.11.1988 για την οποία επίσης στο «ΕΘΝΟΣ› είναι η 30η κατά σειρά προκήρυξη, γίνεται αναφορά, συνεχίζουν δηλαδή τις πράξεις, για το σκάνδαλο Κοσκωτά που είχε ξεσπάσει τότε στη χώρα. Κανείς δεν έχει πει τίποτα για την προκήρυξη αυτή. Έχουμε κάτι προκηρύξεις φέϊγ βολάν που τις γράφει το βιβλίο 17.11.88 ως 31η προκήρυξη. Και φθάνομε στην ενέργεια 10.1.1989, ενέργεια κατά Ανδρουλιδάκη.
Σε αυτή φέρεται ως ηθικός αυτουργός ανθρωποκτονίας ο κ. Γιωτόπουλος, Κουφοντίνα και Τζωρτζάτου που φέρονται ως ηθικοί αυτουργοί και Τέλιου που φέρεται ως συνεργός. Για την ενέργεια αυτή ο Σάββας δεν ξέρει τίποτα. Ο Τζωρτζάτος στη γνωστή από 18/7 απολογία του λέει ότι «συναντηθήκαμε εγώ, ο Λουκάς και ο Λάμπρος και αποφασίσαμε μετά από πρότασή τους να τραυματίσουμε στα πόδια τον Εισαγγελέα Ανδρουλιδάκη›. Αυτό λέει ο Τζωρτζάτος.
Δε λέει τίποτα για Τέλιο κι έχετε έναν Τέλιο ο οποίος παραδέχεται μόνος του. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι σε κανένα στάδιο είτε της απόφασης είτε της ενέργειας δεν τοποθετεί ο κ. Τέλιος άλλο μέλος, δεν αναφέρεται καθόλου σε άλλο μέλος. Αντίθετα, σε ερώτηση του κ. Ζαϊρη στις 27/8/2003, αν εκτός από την ημέρα που έγινε η ενέργεια κατά Ανδρουλιδάκη είχαν γίνει προκαταρκτικές συζητήσεις κάποιο πλάνο, κάποιο σχέδιο, απάντησε ότι βεβαίως είχαν γίνει και είχε συμμετάσχει και αυτός σε μία από αυτές.
Όταν δε ρωτήθηκε ποιοι συμμετείχαν σε αυτές, απάντησε ότι συμμετείχαν ο Κουφοντίνας, ο Τζωρτζάτος και ο Σάββας. Να σημειωθεί ότι κατηγορία κατά του Σάββα δεν υπάρχει και ορθώς κατά τη γνώμη μου. Στη συνέχεια δε καταθέτει ότι για πρώτη φορά άκουσε το όνομα «Λάμπρος› λίγες μέρες πριν τη συνάντηση στη γιάφκα. Αυτά τα είπε ο κ. Τέλιος. Δηλαδή όταν συμμετείχε στον Ανδρουλιδάκη αγνοούσε την ύπαρξη του Λάμπρου.
Όταν ρωτήθηκε στις 24/7/2003 ο κ. Κουφοντίνας από τον κ. Ζαϊρη για το ποιους λόγους είχαν που τους απέτρεψαν από την πρόθεσή τους να τον σκοτώσουν αντί να τον τραυματίσουν, απάντησε ο κ. Κουφοντίνας «η αναλογικότητα της δράσης με την ευθύνη του συγκεκριμένου›. Αυτά τα γεγονότα που προκύπτουν από τη διαδικασία, αν δεχθείτε ότι είναι προϊόν σκέψης ενός ανθρώπου ο οποίος τα είπε στους άλλους και προκάλεσε την απόφαση, πρέπει κατά τη γνώμη μου να το αιτιολογήσετε.
Θα κάνω μία αναφορά σε όσα σας είπε ο κ. Τέλιος σε αυτό το σημείο της διαδικασίας, γιατί είναι από την πρώτη ενέργεια που φέρεται ότι συμμετέχει. Είναι ενδεικτικό ότι τοποθετεί αυτή τη συνάντηση που λέει με τις κουκούλες, ασχέτως αν δεν αναγνώρισε ποιος είναι, αλλά την τοποθετεί μετά την απόπειρα κατά Ανδρουλιδάκη στην οποία έχει κατά τη δική του ομολογία συμμετάσχει και στη συνέχεια όπως καταθέτει ο ίδιος, εμφανίζεται πιεζόμενος από Λουκά και Μανόλη να συμμετέχει σε τρεις ακόμη ενέργειες: ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ στις 29/9/89, Συκούριο το οποίο αρνείται ο ίδιος και υπόθεση Παλαιοκρασσά, 14/7/92. Αυτές είναι οι κατηγορίες.
Αλλά υπάρχουν και άλλα πράγματα τα οποία ο ίδιος έχει πει, δεν τα λέω εγώ. Ότι έχει νοικιάσει κρησφύγετο στη Θεσσαλονίκη, ότι πλήρωνε ενοίκιο, ότι έχει πάει σε γιάφκες που του έχουν δείξει τον οπλισμό, έχει πει κάτι για υπολογιστές και ότι έρχεται στην Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη για να δει τους βαθμούς του αφού για τρία ολόκληρα χρόνια δεν είχε συμμετάσχει σε καμία ενέργεια και φιλοξενείται στο σπίτι του κ. Χριστόδουλου Ξηρού και έτσι συμμετέχει.
Εγώ δεν θα μείνω στο ότι αναγνώρισε τον εντολέα μου μεταξύ αυτών με τους οποίους συνομίλησε φορώντας, κατά τη διήγησή του κουκούλα, ούτε από τη χροιά της φωνής του, αφού δεν αναγνώρισε τη φωνή του κ. Γιωτόπουλου όπως χαρακτηριστικά απάντησε στη δική σας ερώτηση κ. Πρόεδρε όταν τον ρωτήσατε για τη χροιά της φωνής. Αυτό, παρά τη δεύτερη συνάντηση που είχε τυχαία στη γιάφκα της Πανόρμου.
Να θυμίσω ότι ο κ. Γιαννίδης, συνάδελφος της Πολιτικής Αγωγής, προσπάθησε να συνδέσει την αδυναμία αναγνώρισης της φωνής με τυχόν φόβο που αισθάνεται στις φυλακές και απάντησε καθαρά και ξάστερα ότι αυτά τα θέματα είναι άσχετα. Εγώ αυτό που θέλω να βάλω στη σκέψη σας είναι τούτο: Αυτοί με τους οποίους συναντήθηκε όπως λέει και όπως διηγείται το περιστατικό όταν το περιγράφει, δεν τον έπεισαν σε τίποτα. Μίλησε λέει με κάποιους τρεις ώρες, αντάλλαξαν επιχειρήματα, του είπαν, έστω όπως περιγράφει, με αυτές τις συνθήκες το συμβάν αυτό.
Τον έπεισαν σε τίποτα; επείσθη; Σας είπε ότι «εγώ μετά από αυτή τη συνάντηση επείσθην και έκανα εκείνο ή το άλλο›; Απειλούμενος ήταν, δε λέει ότι επείσθη από την ανάπτυξη επιχειρημάτων. Δεν το λέει αυτό, δε λέει ότι του προκάλεσε αυτή η συνάντηση καμία απόφαση να συμμετάσχει ή να μη συμμετάσχει με οποιοδήποτε τρόπο σε καμία ενέργεια. Μάλιστα σε ερώτηση του κ. Παπαδημητρίου αν υπήρχαν κάποια στελέχη που προετοίμαζαν ψυχολογικά τους εκτελεστές, όπως ερώτησε απάντησε «όχι, δεν υπάρχουν τέτοια στελέχη, δεν υπήρχαν τέτοια πράγματα›.
Αυτό για μένα σημαίνει κάτι, σημαίνει ότι όποιος είχε μπει, μπήκε γιατί ήταν αποφασισμένος να δράσει σύμφωνα με τους σκοπούς της Οργάνωσης. Αυτό σημαίνει. Θα αναπτύξω βεβαίως την επιχειρηματολογία για την απόλυση διότι είναι στο κατηγορητήριο και σας είπα και στην αρχή ότι προσδίδει ένα χαρακτηριστικό μαφίας στην Οργάνωση που δεν το έχει. Δίνει άλλο ποιοτικό χαρακτηριστικό που έχει αξία να το αντικρούσω κ.κ. Δικαστές, γιατί έχει αξία για πολλά θέματα.
Θα υπενθυμίσω εδώ για το ζήτημα των απολύσεων, ερώτηση του κ. Λίβου και του κ. Τσεβά, συνηγόρων Πολιτικής Αγωγής στις 6/8/2003 και απάντηση του κ. Τσελέντη: «Δεν έχω ακούσει και προφανώς ούτε μπορώ να φανταστώ τη λέξη αυτή για ένα μέλος της Οργάνωσης, ότι έχει ειπωθεί από ένα μέλος προς ένα άλλο μέλος. Με τη διευκρίνιση ότι η λέξη ‘απόλυση’ χρησιμοποιήθηκε κάποιες φορές για στόχους της Οργάνωσης, όχι για τα μέλη της Οργάνωσης›.
Το ερώτημα παραμένει δηλαδή. Τί να πιστέψετε τώρα; Έχετε δύο οι οποίοι ομολογούν, μεταμελούνται και σας λένε δύο διαφορετικά πράγματα. Να υπενθυμίσω ότι υπέρ της απόψεως ότι είναι βάσιμα αυτά, είναι και η απολογία Κονδύλη ο οποίος περιγράφει στην απολογία του και σας είπε πώς έγινε μέλος, αποκλείει κατηγορηματικά ότι του ασκήθηκε πίεση ή εκφοβισμός από οιονδήποτε. Δε σας είπε τίποτα τέτοιο ποτέ ο κ. Κονδύλης.
Αντίθετα είπε ότι ήταν θέληση δική του και μάλιστα εγώ τότε είχα μιλήσει για Οργάνωση εθελοντικής βάσης και αυτό είχε προκαλέσει κάποια σχόλια, αλλά αυτή είναι η αλήθεια όμως. Νομίζω ότι αυτή η εκδοχή των απολύσεων, αυτό το ποιοτικό χαρακτηριστικό που προσπάθησε να δοθεί, να προσδώσουν μία δράση μαφίας σε αυτή την Οργάνωση, όχι μόνο δεν επιβεβαιώθηκε στη διαδικασία, κατέρρευσε και δεν πρέπει να το δεχθείτε.
Επειδή κλείνει το ’88 να ξαναπώ ότι έχουμε 16 ενέργειες συνολικά εκείνη τη χρονιά και από άλλες Οργανώσεις συμπεριλαμβανομένης και της Οργάνωσης για την οποία γίνεται η Δίκη.
Στις 18/1/89 έχουμε την ενέργεια κατά του κ. Ταρασουλέα. Σε αυτήν επίσης φέρεται ο Γιωτόπουλος ως ηθικός αυτουργός σε απόπειρες του Σάββα Ξηρού που φέρεται ότι πυροβόλησε και του Κουφοντίνα που κατηγορείται ως συνεργός. Σε αυτή την ενέργεια, στην απολογία του ο Σάββας Ξηρός λέει ότι είναι η πρώτη φορά που πυροβολεί και το σημαντικό για την κρίση σας είναι ότι δε λέει τίποτα για κανένα άλλο μέλος (Λάμπρο) ούτε κατά τη φάση του σχεδιασμού ούτε κατά τη φάση της τέλεσης.
Σε αυτή την υπόθεση υπάρχει μία μάρτυς που κατέθεσε διότι από τις απολογίες δεν προκύπτει τίποτα απολύτως που είναι το πρώτο για να αναζητήσετε να βρείτε αυτό το οποίο ερευνάτε. Σε αυτή την υπόθεση όμως κατέθεσε και η κα Τσαγκρώνη. Να υπενθυμίσω ότι από τις ερωτήσεις της Έδρας προέκυψε ότι είδε έναν άγνωστο σε αυτήν, από απόσταση 70 μέτρων, βράδυ και χωρίς επαρκή φωτισμό, το ’88, στην οδό Ανθέων.
Τον άγνωστο αυτόν λέει τον είδε μερικές στη στάση «Νούφαρο› που κατέβαινε όταν επέστρεφε από το φροντιστήριο γύρω στις 8 το βράδυ, χειμώνας, το διάστημα δηλαδή μέχρι πριν τα Χριστούγεννα του ’88 όπως είπε –η ενέργεια υπενθυμίζω έγινε 18/1/89- στην κατάθεσή της την προανακριτική και ενώπιόν σας. Να υπενθυμίσω επίσης ότι προέβη σε μια αναγνώριση κατά 70% ότι μπορεί να ήταν ο Γιωτόπουλος και το συνήγαγε –εγώ αυτό θέλω να επισημάνω- όπως είπε από τη φιγούρα του σώματος και το χρώμα των μαλλιών του που τα περιέγραψε γκρίζα ενώ τα μαλλιά, νομίζω το αποδείξαμε και με φωτογραφίες, του κ. Γιωτόπουλου ήταν άσπρα εκείνη την περίοδο.
Αλλά το κυριότερο κ.κ. Δικαστές είναι ότι δεν έχει δε χαρακτηριστικά προσώπου λόγω της απόστασης των 70 μέτρων και μάλιστα βράδυ. Να υπενθυμίσω βεβαίως το γεγονός ότι από τη στάση που είχε δει τον άγνωστο επί της οδού Ανθέων, δεν υπήρχε οπτική επαφή με το σπίτι του κ. Ταρασουλέα που είναι επί της οδού Ακακιών από τη στάση, αφού η στάση είναι 20-30 μέτρα εντός της οδού Ανθέων όπως μας το είπε και ο κ. Ταρασουλέας και νομίζω υπάρχει και σχεδιάγραμμα.
Να υπενθυμίσω ότι ενώπιόν σας είπε σε ερώτηση του κ. Μαρκή ότι «τώρα που τον βλέπω δε μπορώ να είμαι σίγουρη για κάτι, παραμένω στα ίδια ποσοστά›. Να υπενθυμίσω επίσης ότι μίλησε για σκίτσο που έγινε τότε, το οποίο δεν υπήρχε στη δικογραφία, δεν ήρθε σκίτσο στη δικογραφία. Είναι προφανές για μας ότι αυτή η κατάθεση με αυτά τα στοιχεία δε μπορεί να δώσει όχι δικανική βεβαιότητα αλλά και ένδειξη για παρουσία του Γιωτόπουλου.
Θα ήθελα να αναλογιστείτε κ.κ. Εφέται, αυτόν τον μεγάλο παράνομο, τον αρχηγό της 17Ν όπως είναι η κατηγορία, ο οποίος έχει την τεράστια εμπειρία και μεταλαμπαδεύει την εμπειρία και στους νεότερους, που συμμετέχει σε μια ενέργεια και παρακολουθεί και τον παίρνει είδηση κατά την παρακολούθηση μία μαθήτρια, να διαβάζει δηλαδή αυτός μέσα στο σκοτάδι μια εφημερίδα έτσι ώστε να προκαλεί και την απορία και του πλέον αφελούς που τον παρακολουθεί.
Για το θέμα των αναγνωρίσεων θέλω να σας πω κάποια πράγματα: Σε μια πρόσφατη δικογραφία η οποία μου ανετέθη να χειριστώ, του 2003, υπάρχει έκθεση αναγνώρισης που δεν υπήρχε παλιά, θα σας δώσω ένα αντίγραφο. Υπάρχουν υπογραφές όλων από κάτω, ώστε δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση. Υπογραφές όλων, των υπαλλήλων που κάνουν την ενέργεια, των παρισταμένων κτλ.
Γιατί δεν έγιναν εδώ σε αυτή την υπόθεση που κρίνετε κ.κ. Δικαστές, για να έχετε δικανική βεβαιότητα, για να πείτε οτι η αναγνώριση είναι εντάξει, και σε μια υπόθεση μάλιστα σαν αυτή που έχουμε και τα προβλήματα της δημοσιότητας και του καταιγισμού για τον οποίον έχουν μιλήσει, δεν έχετε τέτοια έκθεση για να στηριχθείτε με βεβαιότητα. Εγώ δε μένω μόνο στο ποσοστό που για μένα πρέπει να είναι πλήρης η βεβαιότητα, να μην υπάρχει καμία αμφιβολία. Δεν δέχομαι αυτά που είπε «από μακριά τον είδα, τη φιγούρα›. Δε μένω μόνο σε αυτά που σας ανέγνωσα.
Δεν υπάρχει η έκθεση αυτή που θα δώσει στο δικό σας Δικαστήριο τη δυνατότητα να σχηματίσετε δικανική πεποίθηση όπως πρέπει. Γι αυτό όταν κρίνετε αυτές τις αναγνωρίσεις, νομίζω ότι δεν θα πρέπει να δώστε αξιοπιστία την οποία δεν έχουν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, αν μου επιτρέπετε, σχετικά με τον κ. Σάββα Ξηρό, όπως με πληροφόρησε ο Αρχιφύλακας των φυλακών, οι εξετάσεις του κ. Σάββα Ξηρού είναι όλες αρνητικές ως προς το κακό. Η αξονική τομογραφία έχει προγραμματιστεί για τις 12/12. Αυτός ο προγραμματισμός γίνεται για όλους τους κρατουμένους και δεν οφείλεται σε τίποτε άλλο παρά μόνο στον προγραμματισμό που πρέπει να τηρείται.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Δεν θέλει ούτε ο κ. Εισαγγελέας την μαγνητική. Εάν είχε κάνει μια παρέμβαση ο κ. Εισαγγελέας θα είχε πάει για να αποδείξει την αλήθεια. Δεν τη θέλει ούτε ο κ. Λάμπρου την αλήθεια. Αυτό αναφέρουμε σήμερα στο Δικαστήριο. Στις 12/12 μπορεί να μη ζει ο Σάββας Ξηρός. Το παραδίδουμε και αυτό στο Δικαστήριό σας. Του τρύπησαν χτες τη φτέρνα και δεν αντιδρούσε. Με τα φαναράκια κ. Εισαγγελέα που του κάνουν τις εξετάσεις, δεν αποδεικνύεται το έγκλημα του «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ› και εσείς αυτή τη στιγμή με την παρέμβασή σας το καλύπτετε το έγκλημα αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ να συνεχίσει ο κ. συνήγορος και να μην τον διακόπτουμε.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Να συνεχίσω λοιπόν ότι υπάρχει η προκήρυξη η υπ’ αριθμόν 32 κατά σειρά. Από την ανάγνωσή της προέκυψαν όλα τα στοιχεία που επικαλείται για την δικαιολόγηση της ενέργειας, ήταν δημοσιευμένα στον τύπο, η δικαιολόγηση κρίνεται, λέω τί λέχθηκε, γιατί γινόταν η ενέργεια, ήταν στοιχεία που ήταν δημοσιευμένα στον Τύπο και εδώ θέλω να αναλογιστείτε πώς είναι δυνατόν σε μια ιδεολογική Οργάνωση σαν τη 17Ν, να υπάρχει ένα μέλος που κάθε φορά να αποφασίζει ποιος θα πυροβολήσει και ποιος όχι.
Διότι έχετε δύο ενέργειες που είναι διαφορετικοί αυτοί που πυροβολούν. Δηλαδή εσείς θα αποφασίσετε αν θα πιστέψετε ότι ένας αποφάσισε να πυροβολήσει κάποιος για παράδειγμα στην υπόθεση Ανδρουλιδάκη και πάλι ο ίδιος αυτός ένας αποφάσισε να πυροβολήσει άλλος στην υπόθεση Ταρασουλέα. Διότι είναι διαφορετική. Νομίζω ότι η διαδικασία δεν σας έδωσε κανένα στοιχείο για να πειστείτε ότι υπήρχε αυτή η δυνατότητα, κανένα στοιχεί που να σας οδηγήσει ότι μπορείτε να κάνετε αυτή τη σκέψη.
Υπάρχει η 33η προκήρυξη, υπάρχει η ενέργεια 22-23/2/89 που είναι ηθική αυτουργία και σε αυτήν μία έκρηξη στην οποία για πρώτη φορά συμμετέχει κατά την κατηγορία πάντα ο κ. Θωμάς Σερίφης ο οποίος δέχεται τη μία από τις τρεις συμμετοχή, δεν προκύπτει τίποτε εδώ.
Θα πάω στις 8/5/89 που είναι η υπόθεση Πέτσου, η οποία συνδυάζεται με την υπόθεση Μπακογιάννη και θέλω να ακούσετε εδώ την επιχειρηματολογία. Έχουμε λοιπόν στις 8/5/89 την απόπειρα κατά του κ. Πέτσου. Σε αυτήν κατηγορείται ο κ. Γιωτόπουλος, ηθικός αυτουργός έκρηξης και απόπειρας, με αυτουργό τον Σάββα και συνεργούς τον Δημήτρη Κουφοντίνα, Τζωρτζάτο και Χριστόδολο.
Ο Σάββας στις 20/7/2002 λέει ότι «αποφάσισε ο Λάμπρος μαζί τις δύο ενέργειες›. Αυτή η αποστροφή της απολογίας του κ. Σάββα Ξηρού έχει γίνει θα έλεγα από την Πολιτική Αγωγή χρήση για να στοιχειοθετηθεί η κατηγορία κατά Γιωτόπουλου. «Αποφάσισε› λέει «μαζί τις δύο ενέργειες Πέτσου Μπακογιάνη γιατί υπήρχε το σκάνδαλο Κοσκωτά›. Λέει μάλιστα ότι διάβασε τη χειρόγραφη προκήρυξη από την οποία δεν πείσθηκε για τους λόγους της ενέργειας.
Στην κατάθεση αυτή δεν περιλαμβάνεται η αλήθεια και τούτο διότι: Μεταξύ των δύο ενεργειών μεσολαβεί στις 29/6/89 και μία ληστεία για την οποία αμέσως παρακάτω θα σας μιλήσω. Γεγονός που σημαίνει ότι ο Σάββας δεν περιγράφει περιστατικά που έζησε αλλά περιστατικά που έχουν μπει σε μια σειρά, άλλη απ’ αυτήν που έγιναν τα πράγματα. Στις δύο υποθέσεις δεν συμμετέχουν τα ίδια πρόσωπα, υπάρχει και διαφορά προσώπων ως προς τη συμμετοχή, δεν είναι οι ίδιοι.
Εδώ υπάρχει ένα ερώτημα: Αν ήταν ένας που αποφάσισε, πώς εξηγείται αυτή η διαφορά στα πρόσωπα; Πώς πείστηκαν όλοι αυτοί και οι άλλοι και οι διαφορετικοί; Σε ποια χρονική στιγμή; Σε αυτό το σημείο θα τονίσω πάλι τη διαφορά των απολογιών ως προς τη λήψη αποφάσεων για τις ενέργειες μεταξύ Σάββα που είναι η μία πλευρά και Τσελέντη-Κονδύλη.
Θέλω να σκεφτείτε αυτά που έλεγαν αυτοί που κατέθεσαν ενώπιόν σας για το πώς λαμβάνονταν οι αποφάσεις και πώς λέει ο Σάββας σε αυτές τις προανακριτικές απολογίες, που για μένα είναι ανάξιες εκτίμησης. Για την ίδια ενέργεια ο Χριστόδουλος στην από 17/7/2002 απολογία του λέει ότι συμμετείχε σε προηγούμενη ημέρα που δεν έγινε η έκρηξη γιατί δεν πέρασε το αυτοκίνητο του κ. Πέτσου και δεν επιβεβαιώνει ότι τάχα ήταν ο Λάμπρος που αποφάσισε την ενέργεια. Δεν το λέει αυτό δηλαδή ο Χριστόδουλος Ξηρός σε αυτή την απολογία.
Επίσης και ο Τζωρτζάτος στην από 18/7/2002 απολογία του δεν επιβεβαιώνει αυτή τη διήγηση περί κοινής συναπόφασης, δεν το λέει αυτό. Τί περιγράφει ο Τζωρτζάτος: περιγράφει μια παρακολούθηση λίγες μέρες πριν την ενέργεια και αρνείται τη συμμετοχή του κατά την ημέρα της ενέργειας. Πιστεύω ότι αυτό που λέει ο Σάββας έτσι όπως το λέει δεν είναι αλήθεια.
Και ξέρετε γιατί δεν είναι αλήθεια; Στις 9/8/2002 που είναι η ημέρα που έδωσε απολογία στον κ. Ανακριτή, στον κ. Ζερβομπεάκο, λέει ότι «ο Λάμπρος πρόβαλλε ως λόγο για την ενέργεια, κάποιες πολεοδομικές παραβάσεις›.
Εγώ θα σας καλέσω να αναλογισθείτε επειδή όλοι εδώ στην Ελλάδα ζούμε και έχουμε ζήσει κάποια γεγονότα ότι τότε το 1989 ο κ. Πέτσος κατηγορήθηκε με την γνωστή διαδικασία Βουλή κλπ για δωροδοκία και για ηθική αυτουργία στις καταθέσεις των ΔΕΚΟ στην Τράπεζα του Κοσκωτά, την Τράπεζα Κρήτης.
Παραπέμφθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο και απηλλάγη από τις κατηγορίες αυτές. Πότε απηλλάγη; Το 1992. απηλλάγη για την κατηγορία της δωροδοκίας και καταδικάστηκε γιατί; Για πολεοδομικές παραβάσεις. Δηλαδή αυτό που λέει η προανακριτική απολογία είναι ότι ο Σάββας Ξηρός ή ο οιοσδήποτε άλλος είχαν βγάλει το ΄89 και την απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου και ότι δεν είχε πειστεί γιατί μόνο πολεοδομικές παραβάσεις είναι. Είχαν αποφασίσει για την κατηγορία, την ξέρανε ότι εκεί θα καταλήξει το θέμα και γι’ αυτό δεν είχε πεισθεί. Αυτό προκύπτει από την απολογία. Διότι οι πολεοδομικές παραβάσεις προέκυψαν μετά την απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου, τα γνωρίζετε αυτά, δεν θα επανέλθω εγώ.
Τότε η κατηγορία ήταν ηθική αυτουργία σε δωροδοκία, αυτή ήταν η κατηγορία. Τώρα αν με αυτή την απολογία εσείς θα πεισθείτε αυτό θα το δω στην απόφασή σας. Εγώ αυτό που θέλω να σας πω είναι και θέλω να το δείτε ως ενότητα και με την ενέργεια κατά Μπακογιάννη ότι υπάρχει μία προκήρυξη που εκδόθηκε για την υπόθεση κατά του κ. Πέτσου και προκύπτει βέβαια από την προκήρυξη η αναφορά στα έντονα πολιτικά γεγονότα της περιόδου εκείνης.
Βέβαια φαντάζομαι ότι δεν μπορεί να δεχθεί κανένας ότι τα πολιτικά γεγονότα της περιόδου εκείνης τα παρακολουθούσε ένας και τα έλεγε στους άλλους. Υπάρχουν και δύο προκηρύξεις ενδιάμεσα, 20/5 η 36η και 31/5 η 37η οι οποίες εστάλησαν στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ› και οι οποίες είναι απαντήσεις σε άρθρο του κ. Βασιλείου Φίλια. Υπάρχουν και αυτά στη διαδικασία, στη ζωή.
Αυτή είναι η ζωή της Οργάνωσης. Είναι ευχερές να την συνδέουμε με ένα πρόσωπο και να λέμε όλα αυτά ποιος τα έκανε. Εγώ σας λέω τι προκύπτει. Έρχομαι 29/6/89, είναι η ληστεία πριν τον Μπακογιάννη και θα ήθελα εδώ την προσοχή σας λιγάκι κ.κ. Δικαστές.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα θυμόμαστε όλα.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Το ξέρω ότι τα θυμάστε κ. Πρόεδρε, το θέμα είναι τα βάλουμε και στη σωστή σειρά. Δεν είναι το κατηγορητήριο στη σωστή σειρά. Να θυμάστε όλα όμως και τα καλά και τα κακά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Περισσότερο τα καλά.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό είναι καλό. Σε αυτή λοιπόν φέρεται ως ηθικός αυτουργός των συναυτουργών Κουφοντίνα, Σάββα, Τζωρτζάτου, Τέλιου, Καρατσώλη και Χριστόδουλου Ξηρού σε αυτήν την ενέργεια, είναι κατηγορούμενος ο κ. Γιωτόπουλος για ηθική αυτουργία σε όλους αυτούς ενδιάμεσα στις δύο ενέργειες.
Για την ληστεία αυτή ο Σάββας στις 20/7 και στις 9/8 δεν λέει τίποτα για Γιωτόπουλο, είτε για σχεδιασμό, είτε για εκτέλεση, απολύτως τίποτα. Ο Τζωρτζάτος επίσης δεν λέει τίποτα σε καμία απολογία του και την αρνείται προφανώς ότι συμμετέχει. Ο Χριστόδουλος λέει στην προανακριτική του ότι συμμετείχε ο ίδιος και κάποιοι άλλοι και τίποτα άλλο, καμία αναφορά σε άλλο μέλος. Ο Καρατσώλης αρνείται την συμμετοχή του στην ληστεία αυτή και στην από 20/7/2002 προανακριτική του απολογία με την γνωστή εξέλιξη.
Αντίθετα λέει ότι δεν συμμετείχε σε αυτήν την απολογία επαναλαμβάνω που έχει αναγνωσθεί, σε καμία ενέργεια από το ΄88 μέχρι το ΄89 στην δράση αυτή. Δεν λέει όμως τίποτα και για τον εντολέα μου ή για οποιοδήποτε άλλο μέλος. Στην ίδια ενέργεια συμμετέχει για δεύτερη φορά ο κ. Τέλιος και αυτή είναι η αξία αυτού που θα σας πω τώρα.
Στην απολογία του σας είπε τις συνθήκες επί τις οποίες αποφάσισε να συμμετέχει και εγώ δεν θα επιμείνω σε αυτό. Δεν με αφορούν με την έννοια αυτή, ενώ αποφάσισε να συμμετέχει στην δράση της Οργάνωσης. Το βέβαιο είναι ότι δεν περιγράφει γεγονότα ηθικής αυτουργίας σε καμία περίπτωση και δεύτερον λέει ότι ξεκίνησαν για την ληστεία από το σπίτι-γιάφκα στα Κάτω Πατήσια που όλοι μεταμφιέστηκαν όπως λέει.
Να υπενθυμίσω ότι από τους μάρτυρες κατηγορίας και για την υπόθεση αυτή δεν συνάγεται τίποτα. Για την αυθαιρεσία της ηθικής αυτουργίας δεν θα επανέλθω. Θα σας πω ότι υπάρχουν 9/6 κάποια φεϊγβολάν που έχουν περαστεί ως προκήρυξη στο βιβλίο. Υπάρχει η 40η προκήρυξη στις 3/7/89 που αφορά καταγγελία της συγκυβέρνησης τότε Νέας Δημοκρατίας-Συνασπισμού και φτάνουμε στην υπόθεση ενέργεια κατά Μπακογιάννη.
Θα ήθελα να δείτε εδώ τι προκύπτει από την αποδεικτική διαδικασία και να αποφασίσετε εσείς το τι θα πιστέψετε. Σε αυτή ο κ. Γιωτόπουλος φέρεται ως ηθικός αυτουργός ανθρωποκτονίας Κουφοντίνα, Κωστάρη, Τζωρτζάτου και Σάββα Ξηρού. Αυτή είναι η κατηγορία, αυτοί συμμετέχουν. Για τον κ. Κουφοντίνα δεν θα πω τίποτα. Επίσης για τον κ. Κωστάρη δεν θα πω τίποτα, τα έχουν πει οι δικηγόροι του.
Ο Τζωρτζάτος λέει στις 18/7/2002 ότι «σε συνάντηση που έγινε τον Αύγουστο του ΄89 εγώ, ο Λάμπρος, ο Λουκάς και ο Μιχάλης με πρόταση του Λουκά και του Λάμπρου αποφασίσαμε την εκτέλεση του βουλευτή Μπακογιάννη›. Αυτό λέει ο Τζωρτζάτος. Σε μία αποστροφή δε της ανακριτικής κατάθεσής του στις 19/7 στην οποία το Δικαστήριο επίσης δεν επιβεβαίωσε, εννοώ την απολογία του αυτή λέει ότι ο Λάμπρος δεν συμμετέχει στην ενέργεια αλλά είχε συναποφασίσει στο να προχωρήσουμε στην εκτέλεση της ενέργειας. Αυτό λέει ο Τζωρτζάτος.
Αυτή όμως η κατάθεση δεν επιβεβαιώνει την δήθεν ταυτόχρονη λήψη απόφασης-εντολής για Πέτσο και Μπακογιάννη που είχε πει ο Σάββας. Αυτή η κατάθεση σε σχέση και με τα γεγονότα που σας είπα τα ενδιάμεσα αποκρούουν την εκδοχή αυτή που καταθέτει ο Σάββας που εδώ αναφέρθηκε. Ο δε Σάββας στις 20/7 δεν λέει τίποτα για Λάμπρο ούτε στις 9/8 πλην αυτού που είχε πει πιο πάνω στην απολογία του, δηλαδή για την υπόθεση Μπακογιάννη ο Σάββας δεν λέει τίποτα πλην αυτού που έχει πει όταν έχει μιλήσει για την υπόθεση Πέτσου.
Εδώ όμως θα ήθελα να σας θέσω υπόψη σας κάτι που προέκυψε στην αποδεικτική διαδικασία και αυτό θέλω να αξιολογήσετε κ.κ. Δικαστές. Ο κ. Τέλιος απολογήθηκε εδώ στο Δικαστήριό σας και ερωτήθηκε από την κα Τσόλκα στις 27/8/2003 αν συμμετείχε σε συζητήσεις για την ενέργεια κατά Μπακογιάννη, ποιοι έκαναν τις συζητήσεις και ενώπιον ποιου πρόβαλλε τις αντιρρήσεις του.
Να θυμίσω αυτό που σας είπα πριν γιατί έχει αξία για την ληστεία ότι είναι μία πράξη που φέρεται ότι συμμετέχει, είναι λίγο πριν από την ενέργεια αυτή, χρονικά είναι κοντά. Απάντησε λοιπόν ο κ. Τέλιος ότι οι συζητήσεις έγιναν μεταξύ αυτών και κάποιων βασικών στελεχών της ομάδας που δεν θυμάται τώρα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά τα μέλη ήταν οι εκτελεστές του Μπακογιάννη.
Ρωτήθηκε σε ποιο σημείο ή πρόσωπο πρόβαλλε τις αντιρρήσεις του και είπε ότι πρέπει να ήταν ο Κουφοντίνας. Ρωτήθηκε (και αυτό έχει αξία) για το αντικείμενο της συζήτησης. Δηλαδή συζητούσαν για το αν θα πρέπει να γίνει αυτή η συγκεκριμένη ενέργεια ή αν συζητούσαν για το σχέδιο πώς θα γίνει. Η απάντηση η καθαρά και ξάστερη του κ. Τέλιου είναι: συζητούσαν για το αν θα πρέπει να γίνει αυτή η ενέργεια.
Θα συνυπολογίσετε βεβαίως ότι ο εν λόγω κατηγορούμενος δεν έχει ταυτίσει Λάμπρο-Γιωτόπουλο και συνεπώς δεν τον συμπεριλαμβάνει σε αυτούς που ήταν στη συζήτηση αυτή διότι αλλιώς θα μας έλεγε «τον είδα και στη συζήτηση αυτή ήταν αυτός, τα ξέρω όλα›, δεν το έχει πει. Να συνυπολογίσετε λοιπόν με αυτά που σας λέω ότι αυτό που γράφεται στην προανακριτική απολογία ανατρέπεται από τα γεγονότα της διαδικασίας, ότι ένας αποφάσισε από κοινού και τις δύο ενέργειες από τον Μάιο του ΄89 και τις είπε και μάλιστα με μία διήγηση που έχει αναφορά σε μεταγενέστερα γεγονότα που προέκυψαν μετά, για τις πολεοδομικές παραβάσεις αναφέρομαι.
Αν έτσι ήταν τα πράγματα τι συζήταγαν αυτοί; Αν υπήρχε από τον Μάη αυτή η εντολή να το κάνουν τι συζήταγαν αυτοί; Δεν κατάλαβα. Που συζητούσαν για το αν θα γίνει η ενέργεια. Είναι προφανές λοιπόν ότι η προανακριτική αυτή απολογία που λέει αόριστα ότι τις δύο ενέργειες τις αποφάσισε ο Λάμπρος σε χρόνο που δεν προσδιορίζει δεν είναι αληθής, δεν ανταποκρίνεται στα γεγονότα όπως αποδεικνύονται από την δική σας διαδικασία και από αυτά τα οποία εδώ προέκυψαν.
Έχουμε κι εδώ προκήρυξη βέβαια και ακολουθούν και άλλες προκηρύξεις, τον Οκτώβρη για θέμα Παυλή, προκήρυξη για θέσεις οικολόγους εναλλακτικούς. Προχωρώ παρακάτω σε άλλη υπόθεση κ.κ. Δικαστές. Έχουμε την υπόθεση Συκουρίου. Αυτή η υπόθεση δεν είναι αυτοτελής. Όπως ξέρετε έχει ενσωματωθεί στην κατηγορία για την προμήθεια των εκρηκτικών και των όπλων.
Σε αυτό θέλω να σας διαβάσω γιατί φέρονται να συμμετέχουν σε αυτήν Κουφοντίνας, Ξηρός, Καρατσώλης, Κωστάρης, Σάββας, Τζωρτζάτος, Σερίφης, Τέλιος. Λέει ο Σάββας στην απολογία του ότι «εκείνη την εποχή στην Οργάνωση κάποιος που δεν θυμάμαι έριξε την ιδέα να πάρουμε από οπουδήποτε από τον Στρατό πυραυλάκια τύπου LOW για να χτυπήσουμε θωρακισμένα αυτοκίνητα. Η ιδέα ήταν καλή αλλά επειδή κανείς δεν είχε τέτοια εκπαίδευση σκέφτηκαν ότι έπρεπε να πάρουμε ρουκέτες απλούστερης κατασκευής για να μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε› και αρχίζει την διήγηση για όλη αυτή την πράξη χωρίς βέβαια πουθενά να αναφέρεται σε άλλους πλην αυτών που λέει ότι συμμετείχε και χωρίς να αναφέρεται σε δράση ηθικού αυτουργού που του προκάλεσε την απόφαση.
Ο Χριστόδουλος Ξηρός δεν λέει τίποτα για Λάμπρο. Ο Τέλιος αρνείται ότι συμμετείχε σε αυτήν την ενέργεια. Δεν έχω κανέναν λόγο εγώ να πω τίποτα διαφορετικό. Ο κ. Τζωρτζάτος επίσης στην απολογία του δεν λέει τίποτα. Κανείς δεν λέει απολύτως τίποτα για άλλο μέλος που έδρασε ένα ως ηθικός αυτουργός για να πάνε να γίνουν αυτά.
Για μένα είναι κλασική περίπτωση αυτή συλλογικής απόφασης και όχι δράσης ενός μέλους. Να σας πω γιατί. Αφού κλείνουμε το ΄89 που έχουν γίνει 27 ενέργειες και από άλλους στόχους αμέσως μετά ακολουθεί η ενέργεια στο Πολεμικό Μουσείο 3/2/90. Σε αυτή επίσης φέρεται ως ηθικός αυτουργός ο κ. Γιωτόπουλος σε Κουφοντίνα, Χριστόδουλο Ξηρό, Σάββα Ξηρό, Τζωρτζάτο και Θωμά Σερίφη.
Εδώ ανακύπτει το ερώτημα, εγώ δεν θα σας πω μόνο τι προκύπτει από τις καταθέσεις. Δηλαδή έπρεπε να βρεθεί ένας να δράσει ως ηθικός αυτουργός στους άλλους που είχαν πάρει από το Συκούριο ρουκέτες να πάνε να πάρουν και εκτοξευτήρες ρουκετών; Γιατί αυτό ήταν το ζητούμενο σε αυτήν την ενέργεια εφόσον δεχθείτε ότι έγιναν έτσι τα πράγματα και καταδικάσετε κάποιους. Δηλαδή έπρεπε να υπάρχει ένας να το σκεφτεί και να τους το πει;
Σε αυτήν την υπόθεση κανείς δεν αναφέρεται σε Γιωτόπουλο για να τον τοποθετήσει σε καμία ενέργεια ή σε Λάμπρο για να τον τοποθετήσει σε καμία ενέργεια. Υπάρχει μόνο η κατάθεση Τζωρτζάτου που λέει ότι σε συνάντηση που έγινε μεταξύ εμένα, του Λουκά, του Τζωρτζάτου μόνο, του Λάμπρου και του Μανόλη μας ανακοίνωσε ο Λουκάς ότι θα απαλλοτριώσουμε το Πολεμικό Μουσείο, αυτό λέει η κατάθεση. Μας ανακοίνωσε ο Λουκάς ότι θα απαλλοτριώσουμε το Πολεμικό Μουσείο και ο λόγος που πάρθηκε η απόφαση ήταν οι πυροσωλήνες που διέθετε για τις ρουκέτες που είχαμε πάρει από το Συκούριο. Και σε αυτό έχουμε ηθική αυτουργία σύμφωνα με την κατηγορία.