50 χρόνια DNA. 50η επέτειος από την περιγραφή της μοριακής δομής του DNA. Ο κορυφαίος εκκεντρικός καλλιτέχνης Salvator Dali, μόλις αντίκρυσε την τρισδιάστατη απεικόνιση της διπλής έλικας, παρατήρησε ότι «το DNA αποτελεί την πειστικότερη απόδειξη για το ότι υπάρχει Θεός».
Το 1953 είναι ορόσημο για την ζωή. Ο Αγγλος φυσικός Francis Crick (κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Ιατρικής το 1961 μαζί με το βιοφυσικό Maurice Wilkins) και ο Αμερικανός βιοχημικός James Watson δημοσίευσαν στο περιοδικό «Nature» άρθρο που περιέγραφε τη δομή του DNA με τη μορφή του διπλού έλικα, μέσα στην οποία υπάρχουν κωδικοποιημένα όλα τα στοιχεία των φαινομένων της ζωής.
Αποκαλύφθηκε έτσι ο κρίσιμος ρόλος των βασικών οργανικών ενώσεων. Αποκάλυψαν επίσης έναν τρόπο με τον οποίο μερικές ενώσεις -τα νουκλεϊνικά οξέα- θα μπορούσαν να ξαναδιπλώσουν και να κρατήσουν τη συνέχεια της ζωής. Τα ζεύγη των βάσεων μέσα στο DNA, που μεταφέρουν στη πράξη το γενετικό κώδικα, γίνονται με τη βοήθεια απλών χημικών ενώσεων βασισμένων στο άζωτο.
Την ίδια χρονιά στο περιοδικό «Science», ο 23χρονος σπουδαστής του Πανεπιστημίου του Σικάγου, Stanley Miller, εξηγούσε πως κατάφερε να παρασκευάσει αμινοξέα, από τα οποία αποτελούνται οι πρωτεΐνες. Μέσα σε συνθήκες όμοιες με εκείνες της πρωτόγονης ατμόσφαιρας, με τη βοήθεια ενός ηλεκτρικού σπινθήρα κατόρθωσε να φτιάξει τα απαραίτητα συστατικά της ζωής.
Η περιγραφή της δομής του DNA αποτελεί τη μεγαλύτερη βιολογική ανακάλυψη του 20ου αιώνα, και άνοιξε νέους διαγνωστικούς και θεραπευτικούς ορίζοντες. Πολλά προβλήματα έχουν λυθεί, αλλά και πελώρια ερωτήματα προβάλλουν. Εξάλλου, η πρόσφατη γνώση, σύμφωνα με την οποία ένα μόνον κύτταρο αρκεί για να δημιουργηθεί κάτω από κατάλληλες συνθήκες, έμβρυο, εξελισσόμενο σε πανομοιότυπο οργανισμό με εκείνο του DNA του κυττάρου γεννά τεράστια ηθικά διλήμματα.