Πεθαίνει η πολιτική γραμμή του Σαρόν, που συμπυκνώνεται στην ιδέα ότι όσο ο ίδιος και ο Μπους είναι φίλοι, όλα πάνε καλά, γράφει ο Γιόελ Μάρκους στην εφημερίδα Haaretz.
Ο πρωθυπουργός εμμένει στη γραμμή του, αλλά η παγκόσμια κοινή γνώμη έχει στραφεί εναντίον του Ισραήλ. Αντιλαμβάνεται ότι η ισραηλινή κοινή γνώμη έχει χάσει την εμπιστοσύνη της στο πρόσωπό του και δεν πιστεύει πια στις υποσχέσεις του για ειρήνη και ασφάλεια. Ενα πρωί ξυπνά και βλέπει να γίνονται γύρω του διάφορα πράγματα: η συνεργασία του Αγιαλόν με τον Νουσέιμπε, η πρωτοβουλία της Γενεύης, σεμινάρια στη Μαδρίτη, συναντήσεις στο Λονδίνο. Το στάτους κβο καταρρέει κι εκείνος κάθεται και το παρακολουθεί.
Από τη μια μεριά, σημειώνει ο αρθρογράφος, ο Σαρόν πιέζεται από την Ουάσινγκτον να λάβει μέτρα που θα βελτιώσουν τη ζωή των Παλαιστινίων. Η αμερικανική κυβέρνηση περικόπτει τα δάνεια, ζητώντας από το Ισραήλ να σταματήσει την κατασκευή του τείχους και τον εποικισμό των κατεχομένων. Ο πρόεδρος Μπους επέκρινε δημοσίως το Ισραήλ όταν πήγε στο Λονδίνο και υπερψήφισε τον οδικό χάρτη στο Συμβούλιο Ασφαλείας, φέρνοντας το Ισραήλ αντιμέτωπο με ένα φόβο πολλών γενεών: τη διεθνή διαχείριση της κρίσης.
Από την άλλη μεριά, ο Μπους έχει μπροστά του εκλογές. Θα προσέχει τα βήματά του και δεν θα αναγκάσει το Ισραήλ να δεχθεί μια λύση τον ερχόμενο χρόνο. Αν όμως επανεκλεγεί, θα υιοθετήσει μια πιο επιθετική στάση. Ο ίδιος και ο Μπλερ έχουν συμφωνήσει ότι ο πόλεμος κατά του ισλαμικού τρόμου και η επίλυση του Παλαιστινιακού πηγαίνουν μαζί.
Η Ευρώπη δεν σταματά να καταγγέλει το Ισραήλ και τα αντισημιτικά αισθήματα σε διάφορες χώρες φουντώνουν. Εξαιτίας του Σαρόν, το Ισραήλ είναι και πάλι ο αποδιοπομπαίος τράγος της ανθρωπότητας, μια άκαρδη δύναμη κατοχής.
Οι καταστροφικές συνέπειες αυτού του πολέμου είναι αισθητές σε όλες τις σφαίρες της ισραηλινής ζωής, και ιδιαίτερα στην οικονομία.
Η πολιτική του Σαρόν είναι αντίθετη προς τη θέληση του ισραηλινού λαού. Οι Ισραηλινοί θέλουν την επίτευξη μιας συμφωνίας και είναι έτοιμοι για παραχωρήσεις.
Το σημείο καμπής ήταν η 9η Σεπτεμβρίου, όταν μια ομάδα πιλότων, η αφρόκρεμα του Ισραήλ, έγραψε μια επιστολή με την οποία έλεγε ότι τα πράγματα δεν πάνε άλλο. Το κενό άρχισε να γεμίζει με διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες: τη συνέντευξη τεσσάρων πρώην αρχηγών της Σιν Μπετ, την παρατήρηση του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου ότι ο τρόμος δεν μπορεί να ξεριζωθεί με τη βία και ότι έχει έλθει η ώρα της διπλωματίας. Ακόμη και το Εργατικό Κόμμα παρουσιάζει ενδείξεις ότι αρχίζει να ξυπνάει από το λήθαργο.
Ισως ο Σαρόν να μπλοφάρει και πάλι, καταλήγει ο Γιόελ Μάρκους. Ισως να ακολουθεί μια καινούργια τακτική. Η αλήθεια όμως είναι πως όταν το έδαφος τρέμει, ακόμη και ένα λιοντάρι καταλαβαίνει ότι είναι καιρός να αντιδράσει.
Πηγές: Haaretz, ΑΠΕ