Κρίσιμες θα είναι οι επόμενες 24 ώρες σε ό,τι αφορά τόσο τις πόλεις στις οποίες ο ισραηλινός στρατός προτίθεται να εισβάλει όσο και την έγκριση μεθόδων που ως τώρα δεν έχει χρησιμοποιήσει ο στρατός.
Αυτή είναι η εκτίμηση της σημερινής ισραηλινής εφημερίδας Haaretz.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο ισραηλινός στρατός είναι έτοιμος να αναλάβει πρωτοβουλίες που ως τώρα απέφευγε. Κι αυτό, μετά τη διαπίστωση ότι από τότε που ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις, τα θύματα από την ισραηλινή πλευρά είναι περισσότερα από τα θύματα στους κόλπους των Παλαιστινίων.
Στις πρώτες ημέρες των επιχειρήσεων, σημειώνει η Haaretz ο ισραηλινός στρατός δεν είχε εντολή να εισβάλει σε όλες τις περιοχές της Ραμάλας όπου πιστεύεται ότι κρύβονται καταζητούμενοι Παλαιστίνιοι. Η τακτική αυτή μπορεί να αλλάξει, με κίνδυνο να υπάρξουν τόσο «ατυχήματα» όσο και πολλά θύματα. Ορισμένοι από τους υπόπτους πιστεύεται ότι κρύβονται στο αρχηγείο του Αραφάτ, άλλοι στο γραφείο του Τζιμπρίλ Ρατζούμπ, του υπευθύνου Ασφαλείας στη Δυτική Οχθη.
Οσο περισσότερο κλιμακώνονται όμως οι επιχειρήσεις και εξευτελίζεται ο Αραφάτ, τονίζει ο Γιόελ Μάρκους στην ίδια εφημερίδα, τόσο θα πολλαπλασιάζεται ο τρόμος. Ο Αριέλ Σαρόν θα ανακαλύψει σύντομα ότι ένας φυλακισμένος και εξευτελισμένος Αραφάτ μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά από έναν Αραφάτ που κυκλοφορεί ελεύθερος. Ηδη, η απομόνωση του Αραφάτ τον έχει μετατρέψει σε έναν ήρωα του παναραβισμού.
Ο Σαρόν μπορεί να πει το ίδιο πράγμα που είπε πριν από 20 χρόνια στο Λίβανο: ο Αραφάτ βρισκόταν σε απόσταση βολής, αλλά δεν πυροβολήσαμε κατόπιν εντολών του (τότε πρωθυπουργού) Μεναχέμ Μπέγκιν. Τώρα ο Αραφάτ βρίσκεται σε απόσταση βολής ενός άρματος μάχης. Και πάλι ο Σαρόν καλείται (από τον Μπους, αλλά και από την κυβέρνησή του) να συγκρατήσει τις επιθυμίες του και να μην σκοτώσει τον αντίπαλό του. Αλλά μια ιδέα που μπαίνει στο κεφάλι του είναι σαν το όπλο που εμφανίζεται στην Πρώτη Πράξη και όλοι ξέρουν ότι θα εκπυρσοκροτήσει πριν πέσει η αυλαία.
Αν ήμουν ασφαλιστική εταιρεία, γράφει χαρακτηριστικά ο ισραηλινός δημοσιογράφος, δεν θα ασφάλιζα τον Αραφάτ για κανένα ποσό στον κόσμο.
Το κύριο ερώτημα αυτή τη στιγμή είναι πώς να οριστεί η επιχείρηση στα παλαιστινιακά εδάφη. Πρόκειται για επιχείρηση αντιποίνων με στόχο να καθησυχάσει την οργισμένη κοινή γνώμη; Απώτατος σκοπός είναι η ανακατάληψη όλων των εδαφών, όπως ζητά ο Νετανιάχου; Εχουν καθοριστεί χρονοδιαγράμματα και ημερομηνίες; Και τι ακριβώς συνιστά νίκη; Η συζήτηση που έγινε στην Κνεσέτ δεν οδήγησε στο σχεδιασμό καμιάς στρατηγικής.
Κανείς υπουργός δεν μπορεί να δώσει συγκεκριμένη απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα, εκτός από το περίφημο «Θα εξαλείψουμε την υποδομή του τρόμου». Τι σημαίνει όμως αυτό; Ο ισραηλινός στρατός έχει εισβάλει κι άλλες φορές σε παλαιστινιακές πόλεις και προσφυγικούς καταυλισμούς. Τι πέτυχε; Μήπως μπόρεσε να σταματήσει τίποτα;
Αντίθετα με τα μέλη ενός κλασικού αντάρτικου, ο καμικάζι δεν έχει ανάγκη από οδό διαφυγής. Ενώ ετοιμαζόταν για μια επίθεση του Ιράν ή του Ιράκ με μη συμβατικά όπλα, το Ισραήλ βρίσκεται τώρα αντιμέτωπο με ανθρώπινους πυραύλους. Και αυτοί οι πύραυλοι δεν κατασκευάζονται σε υπόγεια εργαστήρια, αλλά γεννιούνται από την ήττα και την απελπισία. Αυτό το είδος τρόμου δεν μπορεί να εξαλειφθεί μόνο με στρατιωτικά μέσα.
Ολοι οι πόλεμοι χρειάζονται έναν πολιτικό στόχο. Αλλά ο Σαρόν δεν έχει καμιά πολιτική ή στρατηγική για την «επόμενη μέρα». Ανάβει απλώς μια μεγάλη φωτιά, που ελπίζει ότι θα σβήσει με μια κατάπαυση του πυρός. Αλλά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει. Η μόνη ελπίδα σ' αυτό το αιματηρό παιχνίδι πόκερ εναπόκειται στον τζόκερ: σε μια διεθνή επέμβαση υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες θα στείλουν μια ειρηνευτική δύναμη με στόχο την κατάπαυση του πυρός και την επανέναρξη του διαλόγου.