Οι ήττες του Σοβιετικού Στρατού στα βουνά του Αφγανιστάν και των Αμερικανών στο Βιετνάμ θα έπρεπε να πείσουν την Ουάσιγκτον ότι δεν μπορεί να νικήσει τους Αφγανούς. «Ανοησίες», λέει στην ιταλική «Στάμπα» ο Μιρ Τζαμιλούρ Ραχμάν, πολιτικός επιστήμονας του Πακιστάν και υπέρμαχος της θέσης ότι το σημερινό Αφγανιστάν δεν έχει καμιά σχέση με εκείνο που νίκησε τους στρατιώτες του Μπρέζνιεφ.
Τέτοιοι μύθοι έχουν υπάρξει πολλοί στην ιστορία, επισημαίνει ο πακιστανός αναλυτής, μόνο που όλοι οι μύθοι, αργά ή γρήγορα, καταρρίπτονται από την πραγματικότητα».
Οι Πακιστανοί, συνεχίζει ο Μιρ Τζαμιλούρ Ραχμάν, παγιδεύτηκαν στον αφγανικό μύθο ότι οι Ταλιμπάν στο τέλος θα νικήσουν, επειδή έχουν το δίκιο με το μέρος τους, επειδή δηλαδή δεν υπάρχουν αποδείξεις για την ενοχή του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Ο κόσμος θα ήταν όμως ένας Παράδεισος αν η δικαιοσύνη θριάμβευε κι αν εκείνοι που έχουν άδικο κατατροπώνονταν. Και, δυστυχώς, ο κόσμος δεν είναι Παράδεισος.
Κι αν οι Αμερικανοί έχουν την τύχη που είχαν οι Σοβιετικοί πριν από δέκα χρόνια; «Αλλος ένας μύθος. Ας θυμηθούμε τις συνθήκες εκείνης της εποχής. Πρώτα απ’ όλα ήταν ο Ψυχρός Πόλεμος. Ολες οι μη κομμουνιστικές χώρες ήταν με την Αμερική. Αλλά με το Αφγανιστάν είχε συμπαραταχθεί η Κίνα. Και το Πακιστάν ήταν ένα ανεξάντλητο κανάλι πόρων και όπλων για τους μουτζαχεντίν. Οσο για τους Αφγανούς ήταν όλοι, μα όλοι, με τους μουτζαχεντίν, που πολεμούσαν τον εισβολέα. Σήμερα, οι Ταλιμπάν είναι πλήρως απομονωμένοι, ακόμη και σε πολλούς τομείς της αφγανικής κοινωνίας. Ολες οι χώρες, είτε έχουν συμμαχήσει με την Ουάσιγκτον, ή ευθυγραμμίστηκαν μαζί της σ’ αυτή την κρίση, ή τηρούν ουδετερότητα. Αυτό φάνηκε και στη σύνοδο κορυφής των ισλαμικών χωρών. Οι χώρες που συνορεύουν με το Αφγανιστάν ανήκουν όλες στη συμμαχία κατά της τρομοκρατίας. Αυτό σημαίνει ότι οι Ταλιμπάν όχι μόνο δεν έχουν καμιά βοήθεια, αλλά σύντομα θα μείνουν και από πυρομαχικά, όπλα, κυρίως όμως από πετρέλαιο. Επιπλέον, ενώ οι μουτζαχεντίν αποτελούσαν ένα ενιαίο σώμα, οι Ταλιμπάν διεξάγουν έναν εμφύλιο πόλεμο. Ο αντίπαλός τους υποστηρίζεται στρατιωτικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία και, αργά ή γρήγορα, θα καταλάβει την Καμπούλ».
Και οι χερσαίες επιχειρήσεις; Μήπως οι Αμερικανοί θα έχουν βαριές απώλειες σε αυτό το μέτωπο; «Αλλος ένας μύθος. Ποιος λέει ότι οι Αμερικανοί θα εμπλακούν σε εκτεταμένες χερσαίες επιχειρήσεις; Οτι οι Αμερικανοί δεν μπορούν να αντέξουν τα βουνά και το κρύο επειδή είναι καλοζωισμένοι, ενώ οι Αφγανοί ξέρουν τα βουνά απ’ έξω και ανακατωτά; Οι Αμερικανοί δεν έχουν ανάγκη να πολεμήσουν στο έδαφος, αφού έχουν άλλους να το κάνουν, δηλαδή τη Συμμαχία του Βορρά. Αυτές οι «πράσινες» εικόνες του Πενταγώνου αποτελούν προπαγάνδα. Θα υπάρξουν βέβαια κάποιες χερσαίες επιχειρήσεις των Αμερικανών, αλλά θα είναι περιορισμένης έκτασης, και θα υποστηρίζονται πάντα από σφοδρά πυρά και υπερσύγχρονα όπλα». Αντίθετα με τους Σοβιετικούς, λέει ο πακιστανός επιστήμονας στον απεσταλμένο της «Στάμπα» στο Ισλαμαμπάντ, οι Αμερικανοί δεν προτίθενται να καταλάβουν το Αφγανιστάν ούτε να έχουν διαρκή παρουσία εκεί: το αντάρτικο στα βουνά είναι μια υπόθεση μακρινή. Οι Αμερικανοί το μόνο που θέλουν είναι να βγει από τη μέση ο Μπιν Λάντεν, είτε το κάνουν οι ίδιοι είτε το κάνουν άλλοι για λογαριασμό τους.
Μήπως όμως οι Ταλιμπάν έχουν κρύψει ένα μεγάλο μέρος των όπλων τους, για να τα χρησιμοποιήσουν στη συνέχεια; «Αλλος ένας μύθος. Οι Ταλιμπάν ασφαλώς έχουν κρύψει ένα μέρος των όπλων τους και των πυροβόλων τους, αλλά δεν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν γιατί δεν μπορούν να κινηθούν, δεν έχουν ούτε αεροδρόμια ούτε αεροπλάνα, δεν έχουν συστήματα επικοινωνίας. Είναι έτσι σχεδόν καταδικασμένοι να πολεμούν ο καθένας για τον εαυτό του».