Υπό την αιγίδα του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας, ερευνητές δημιούργησαν μια ηλιακή κυψέλη που μπορεί να μετατρέψει σε ηλεκτρική ενέργεια το 44% του ηλιακού φωτός που απορροφά, ποσοστό που συνιστά ρεκόρ αποδοτικότητας.
Υπό την αιγίδα του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας, ερευνητές δημιούργησαν μια ηλιακή κυψέλη που μπορεί να μετατρέψει σε ηλεκτρική ενέργεια το 44% του ηλιακού φωτός που απορροφά, ποσοστό που συνιστά ρεκόρ αποδοτικότητας.
Σύμφωνα με το αμερικανικό Εθνικό Εργαστήριο Ανανεώσιμης Ενέργειας (NREL), οι έρευνες άρχισαν πριν από 15 ολόκληρα χρόνια. Επιστήμονες αναζητούσαν από τότε τρόπους να εκμεταλλευτούν στο έπακρο την ενέργεια του ήλιου. Οι προσπάθειές τους επικεντρώνονταν στην ενσωμάτωση σε μία κυψέλη πολλαπλών «συνενώσεων», καθεμία από τις οποίες απορροφά το ηλιακό φως σε ελαφρώς διαφορετικό μήκος κύματος.
Κατά τη διάρκεια των ερευνών τους, ανακάλυψαν σχεδόν κατά τύχη ένα νέο υλικό (αρσενικούχο γάλλιο αραιωμένο με άζωτο), το οποίο τους βοήθησε στην κατεύθυνση των προσπαθειών τους να αυξήσουν την αποδοτικότητα της κυψέλης, αν και αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολο στην παρασκευή.
Στράφηκαν έτσι σε μια ομάδα συναδέλφων τους από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και, με χρηματοδότηση ύψους αρκετών εκατομμυρίων δολαρίων, κατόρθωσαν να παρασκευάσουν το πολυπόθητο υλικό σε επαρκείς ποσότητες, ώστε εν συνεχεία να δημιουργήσουν την εν λόγω ηλιακή κυψέλη.
Η SJ3, όπως ονομάζεται, δεν είναι μία συμβατική κυψέλη που απλώς απορροφά ηλιακό φως αξιοποιώντας τα φωτόνια για την παραγωγή ενέργειας. Με τη χρήση ειδικών φακών «πολλαπλασιάζει» την ηλιακή ενέργεια δημιουργώντας μια αχτίδα εκατοντάδες φορές φωτεινότερη από τον ήλιο.
Στην έκθεσή του, το NREL εκτιμά πως η νέα κυψέλη μπορεί να αντικαταστήσει εύκολα τα ηλιακά συστήματα που χρησιμοποιούνται σήμερα σε δορυφόρους ή διαστημικά σκάφη. Εκτός από αποδοτικότερη, είναι και αρκετά ελαφρύτερη, μειώνοντας το βάρος των σκαφών και επιτρέποντας ενδεχομένως τη μεταφορά περισσότερου εξοπλισμού.
Απώτερος στόχος των ερευνητών είναι να τροποποιήσουν το σχέδιο της κυψέλης, προσθέτοντας ίσως επιπλέον στοιχεία που θα μπορούσαν να αυξήσουν την αποδοτικότητα ακόμη και στο 50%, προκειμένου κάποτε η εφεύρεσή τους να εφαρμοστεί για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών σπιτιών και επιχειρήσεων.