«Εφυγε» ο Θόδωρος Αγγελόπουλος

Εχασε τη μάχη για τη ζωή, σε ηλικία 77 ετών, ο σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο οποίος νοσηλευόταν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας νοσοκομείου στο Φάληρο αφότου τραυματίσθηκε σοβαρά σε τροχαίο.

Τον σκηνοθέτη παρέσυρε μοτοσικλέτα στην περιφερειακή οδό Δραπετσώνας, μετά το πρώτο τούνελ, στο ρεύμα προς Κερατσίνι. O Θοδωρος Αγγελόπουλος βρισκόταν στο σημείο για γύρισμα ταινίας και τη στιγμή που διέσχιζε το οδόστρωμα παρασύρθηκε από τη μοτοσικλέτα, την οποία οδηγούσε ειδικός φρουρός εκτός υπηρεσίας.

Στο νοσοκομείο μετέβησαν ο υφυπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δόλλης και ο πρόεδρος του ΟΛΠ Γιώργος Ανωμερίτης.

O Θόδωρος Αγγελόπουλος ήταν ο δημιουργός του «Θίασου», του «Μεγαλέξανδρου» και άλλων επικολυρικών ταινιών που έκανε γνωστή την Ελλάδα σε όλη την υφήλιο για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες. Ο κορυφαίος και πολυβραβευμένος διεθνής Έλληνας σκηνοθέτης με διακρίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος εγκατέλειψε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή της Αθήνας και το 1961 έφυγε στο Παρίσι, όπου αρχικά παρακολούθησε στη Σορβόννη μαθήματα γαλλικής φιλολογίας και φιλμογραφίας, καθώς και μαθήματα εθνολογίας και στη συνέχεια μαθήματα κινηματογράφου στη Σχολή Κινηματογράφου IDHEC και στο Musee de l' homme.

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1964 και μέχρι το 1967 εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα Δημοκρατική Αλλαγή, μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τώνια Μαρκετάκη. Με τον κινηματογράφο άρχισε να ασχολείται το 1965 και το 1968 παρουσίασε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, Εκπομπή, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το 1970, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Αναπαράσταση, κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, καθώς και άλλες διακρίσεις στο εξωτερικό, και σηματοδότησε την αυγή του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Έκτοτε, οι ταινίες του έχουν συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχει κερδίσει πολλά βραβεία, τα οποία τον καθιέρωσαν παγκοσμίως ως έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου κινηματογράφου.

Πολλά αφιερώματα που τιμούν τη δουλειά του Θόδωρου Αγγελόπουλου έχουν πραγματοποιηθεί σ' όλο τον κόσμο. Έχει αναγορευθεί επίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, του Πανεπιστημίου X Ναντέρ (Nanterre) στο Παρίσι και του Πανεπιστημίου του Έσσεξ (Essex). Μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού Σύγχρονος Κινηματογράφος.

To 1998 στις Κάνες κατακτά τον Χρυσό Φοίνικα για την ταινία του "Αιωνιότητα και μια μέρα" κάνοντας ξανά την Ελλάδα περήφανη για τον πολιτισμό της.

«Φτιάχνουμε συνεχώς την ίδια ταινία»

«Πιστεύω ότι όλοι φτιάχνουμε συνεχώς την ίδια ταινία. Είμαστε καταδικασμένοι να κάνουμε μόνο μια ταινία ή να γράψουμε μόνο ένα βιβλίο ή μόνο ένα ποίημα σε διάφορες εναλλαγές. Χάρη στην επανάληψη, γίνεται τραγούδι», είχε δηλώσει ο Θόδωρος Αγγελόπουλος το 2008, κατά τη βράβευσή του με το χρυσό μετάλλιο του ιδρύματος Circulo de Bellas Artes στη Μαδρίτη.

O χρόνος

Για τη σχέση με το χρόνο είχε πει τα εξής: «Στην κινηματογραφική μου σύλληψη υπάρχει ένας χρόνος. Γι' αυτό προσπάθησα να βάλω το παρελθόν στο ίδιο επίπεδο με το παρόν, σαν να μην υπήρξε καμία διακοπή, σαν να συνέβαιναν όλα στο παρόν».

«Εκείνο που με έκανε να θέλω να γίνω σκηνοθέτης ήταν το θέατρο»

«Η πρώτη ταινία που είδα», είχε δηλώσει το 2002 ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, «ήταν οι "Αγγελοι με λασπωμένα πρόσωπα" το 1946, στη Νίκαια του Πειραιά. Ηταν την ηρωική εκείνη εποχή που τα αγόρια πηδούσαν τη μάντρα του θερινού σινεμά για να δουν τον Χόμφρεϊ Μπόγκαρτ, τη Ρίτα Χαίηγουορθ, τον Γκάρι Κούπερ.

»Εκτοτε, είδα πολλές ταινίες, εκατοντάδες ταινίες. Από το πρωί μέχρι το βράδυ στο Ροζικλαίρ, στην Αλάσκα. Και προ παντός έβλεπα ταινίες αστυνομικές. Με τρελένανε τα βιβλία του Ντάσιελ Χάμετ. Ηθελα να γυρίσω αστυνομικές ταινίες. Εκείνο όμως που με έκανε να θέλω να γίνω σκηνοθέτης δεν ήταν ο κινηματογράφος, αλλά το θέατρο. Μια παράσταση που είδα με τον Αλέξη Μινωτή και την Κατίνα Παξινού. Ηταν η "Ηλέκτρα" του Ευριπίδη. Η Παξινού ήταν που με συγκλόνισε. Δεν ξεκίνησα από ανάγκη να εκφραστώ, εξηγεί. Εκφραζόμουν από 16 χρονών με ποιήματα και διηγήματα που δημοσιεύονταν στη Νέα Εστία».

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

1968 "Εκπομπή" μικρού μήκους

1970 "Αναπαράσταση"

Βραβείο καλύτερης ξένης ταινίας στο Φεστιβάλ του Hyeres (1971),

Βραβείο Georges Sadoul (1971)

1972 "Μέρες του '36 "

Βραβείο FIPRESCI Βερολίνο 1973

1975 "Ο Θίασος"

Βραβείο FIPRESCI, Διεθνές Φεστιβάλ Καννών 1975,

Βραβείο Interfilm Βερολίνο "Forum" 1975,

Βραβείο καλύτερης ταινίας της χρονιάς, British Film Institute 1976,

Βραβείο Καλύτερης ταινίας στον κόσμο για τη δεκαετία 1970-80, Ένωση Κριτικών Ιταλίας,

Μία από τις καλύτερες ταινίες της ιστορίας του κινηματογράφου, FIPRESCI,

Καλύτερη ταινία της χρονιάς, Grand Prix για τις τέχνες, Ιαπωνία,

Βραβείο Golden Age, Βρυξέλλες 1976

1977 " Οι κυνηγοί"

Βραβείο καλύτερης ταινίας Golden Hugo, Σικάγο 1978

1980 "Μεγαλέξανδρος"

Βραβείο Χρυσό Λιοντάρι και FIPRESCI, Βενετία 1980

1981 "Ένα χωριό, ένας χωριάτης" ντοκιμαντέρ

1983 "Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη" τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ

1984 "Ταξίδι στα Κύθηρα"

1986 "Ο μελισσοκόμος"

1988 "Toπίο στην ομίχλη"

1991 "Το μετέωρο βήμα του πελαργού"

Cinema Lumiere, Μπολόνια (Ιταλία), Μάρτιος - Απρίλιος 2002,

Φεστιβάλ Σίδνεϊ (Αυστραλία), Ιούνιος 2003

1995 " Το βλέμμα του Οδυσσέα"

Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής, Διεθνές Φεστιβάλ Καννών 1995

FIPRESCI Βραβείο της Διεθνούς Ενωσης Κριτικών, Διεθνές Φεστιβάλ Καννών 1995,

Felix των Κριτικών ταινίας της χρονιάς, 1995

1998 " Μια αιωνιότητα και μια μέρα"

Χρυσός Φοίνικας στο Διεθνές Φεστιβάλ Καννών, 1998

2004 "Το λιβάδι που δακρύζει"

2008 "Η σκόνη του χρόνου"

naftemporiki.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ